အမှောင်တကာ့ အမှောင်
🏵️အပိုင်း (၃) [ဇာတ်သိမ်း]🏵️
ရေးသားသူ – သာဒင်
⚠️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။⚠️
“ပြောလေ ကိုကိုကလည်း ဈေးကိုင်လိုက်တာ ချစ်လေးက သိချင်လှပြီ”
“ဟိုလေ ပေါက်ကရပါကွာ အိပ်မက်ထဲမှာ ဟို အန်တီမာလေးကို သွားမက်နေလို့”
“ဘာ အန်တီမာလေး ဟုတ်လား၊ ခိခိ။ ချစ်လေး မှုတ်ပေးနေတာကို အန်တီမာလေး မှုတ်ပေးနေတယ်လို့ ကိုကို အိပ်မက်မက်နေတယ်ပေါ့လေ၊ အဟီး၊ ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ။”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ချစ်လေးကလည်း ၊ ဘာပေါ်ပြီလဲ၊ ကိုကို တစ်ခါမှ အဲ့လို မမက်ဖူးပါဘူး ဆိုတာကို”
“ကိုကို့ တခါမှ စိတ်ထဲမှာ မပြစ်မှားဖူးဘူးလား ပြော၊ အန်တီမာလေးက ဒီလောက် ဟော့တာကို”
“ဟာ မပြစ်မှားဖူးပါဘူး၊ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို၊ ချစ်လေးကလည်း အဲ့တာကြောင့် ထူးဆန်းတယ်၊ ပေါက်ကရတွေပါလို့ ပြောတာပေါ့”
“ကိုကို့ အသိစိတ်က မသင့်တော်လို့ ထိန်းထားနေပေမဲ့ မသိစိတ်က ပြစ်မှားမိနေလို့ ပွင့်ထွက်သွားတာနေမှာပေါ့လို့”
တကယ်တော့ အန်တီမာလေးက ကိုကိုကျော့် ဒေါ်လေးအရင်း ဖြစ်သည်။ ကိုကိုကျော့်အဖေဘက်မှာ မွေးချင်းမောင်နှမ ဆယ်ယောက်ရှိလေရာ အန်တီမာလေးမှာ နံပါတ် ၉ ဖြစ်ပြီး ကိုကိုကျော့်အဖေမှာ နံပါတ်၂ ဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ဘွဲ့ရတော့ စီးပွားရေးယူထားသူပီပီ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ကိုပဲ လုပ်ချင်လေရာ သူ့အဖေက သူ့ညီမအငယ်ဆုံးဆီသို့လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ အန်တီမာလေးမှာ ပွဲရုံလုပ်ငန်းများ နှင့် ပြည်ပပို့ကုန်များ လုပ်ကိုင်နေသူဖြစ်ရာ ကိုကိုကျော့်အတွက် အများကြီး အတွေ့အကြုံရလေသည်။အန်တီမာလေး အမျိုးသားမှာ ဌာနကြီးတစ်ခုမှ အရာရှိ ဖြစ်လေရာ၊ အန်တီမာလေး၏ စီးပွားရေးမှာ ဝင်မပါ၊ အန်တီမာလေးကသာ ဦးဆောင်လုပ်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ရောက်လာတော့ ကိုကိုကျော်မှာ အန်တီမာလေး၏ ညာလက်ရုံး ဖြစ်လာခဲ့ရပြီ၊၊ ကိုကိုကျော့်ကို လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းသင်ပေးရင်း အန်တီမာလေး၏ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက်လည်း ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ အန်တီမာလေးမှာ လူမှုဆက်ဆံရေးကလည်း အလွန်ကောင်း၊ လူက လည်း ထိုအချိန်က အလွန်ဟော့ ခေတ်ဆန်ဆန်လည်း ပြင်တတ်သဖြင့် တခြားစီးပွားရေးသမား များ အလယ်တွင် အတော်မှ ပေါ်ပြူလာဖြစ်သူ ဖြစ်လေသည်။ သူခရီးသွားသည့် အခါတိုင်းလိုလိုပင် ကိုကိုကျော်မှာ လိုက်ပါခဲ့ရသည်။
တူအရင်း ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် သွားလာသည့်အခါ အန်တီမာလေးအတွက် သင့်တော်ပြီး အပြောခံရမည့် ဘေးမှ ကင်းလွတ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်နှင့်အတူ လုပ်ကိုင်နေပြီး အမြဲလို ခရီးထွက်နေရသဖြင့် သူငယ်ချင်းလို ဖြစ်နေပြီး ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း တချို့ကိစ္စများကို အသိပေးထားသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် အန်တီမာလေး အိမ်ထောင် အပြင်ဘက်က ဇာတ်လမ်းတချို့ကို ကိုကိုကျော်က သိထားသည်။ တခါတလေ သူတို့ တူအရီး ဟော်တယ်မှာ တစ်ခန်းထဲ အတူအိပ်ကြ၊ (တကယ်တော့ တစ်ယောက် တစ်ကုတင်ပါ) သည့်အခါ၊ အန်တီမာလေး သူ့ ဘာညာကွိကွနဲ့ ထွက်သွား မိုးလင်းခါနီးမှ ပြန်လာ ၊ အရက်နံ့လေး သင်းသင်း နှင့်။ နောက် ကိုကိုကျော် နိုးလို့ သူမနိုးသေး၊ ဂါဝန်ထမိန်တွေ ပေါင်ရင်းထိ လန်ပြန်နေတာတွေလည်း ခနခန မြင်ဖူးကြုံဖူးသည်။ လူပျိုအရွယ် ကိုကိုကျော့် စိတ်မှာ သရိုးသရီ ဖြစ်မိခဲ့သေးသည်။ သို့သော် ကိုယ့် အဒေါ်အရင်း ဆိုသော စိတ်ဖြင့် စိတ်ရိုင်းတွေကို ချိုးနှိမ်ထားခဲ့သည်။
ယခု ထိုအရာတွေ နှစ်အတော်ကြာပြီးမှ အိပ်မက်ထဲ လာဖြစ်သည်ကို သူ့ဘာသာ စဉ်းစား အဖြေထုတ်နေမိသည်။ တကယ်တော့ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့လိုပဲ သူနှင့် အန်တီမာလေးတို့နှစ်ယောက် နှစ်ဦးတည်း ကြုံခဲ့ရသည့် အချိန်တွေ အများကြီး ရှိခဲ့ဘူးသည်။ သူတို့ကတော့ တူအရီးအရင်းမို့ စိတ်ထဲမှာ အသွေးအသား တောင်းတသည်ကိုပင် နှိပ်ကွပ်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုလို ကျော်စိုးသော်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့ အဖြစ်အပျက်ကို မြင်တွေ့ ကြားရတော့ သူ့ မသိစိတ်တွေက ကျော်စိုးသော် နေရာကနေ ဝင်ကြည့်ရင်းက သူငယ်စဉ်က အောင်းထားသည့် အတွင်းစိတ်များ ပြန်ပေါ်လာသည်လားမသိ။ သူကိုယ်တိုင်ပင် မသိတော့။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့မိန်းမ ပြောလိုက်သည့် စကားကိုပင် ပြန်မချေပမိတော့ချေ။
“အင်း ထားပါတော့လေ၊ ချစ်လေး ပြောသလိုပဲ ဖြစ်တယ်ပဲ ထားပါတော့၊ ကိုကိုကတော့ ရှောင်နိုင်ခဲ့တယ်လေ။ လူရယ်လို့ ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အမြဲတမ်း သွေးသား၊ စိတ်ဆန္ဒအလို လိုက်နေရင်၊ တခြား သတ္တဝါတွေနဲ့ အတူတူ ဖြစ်သွားတော့မှာပေါ့လို့ တစ်ယောက်ယောက်က ပြောဖူးသလိုပဲ၊ ဘယ်မှာ ဖတ်မိမှန်း မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဟီး။ ကိုယ် မလုပ်ရဲ လို့ ရှောင်နိုင်ခဲ့တာကိုပဲ ကြံဖန် ဂုဏ်ယူရတော့မလို ဖြစ်နေပြီ အဟီးး”
“ကိုကိုကလည်း မှားတယ် မှန်တယ်၊ ကောင်းတယ် မကောင်းဘူး၊ သင့်တော်တယ် မသင့်တော်ဘူး ဆိုတာတွေက နေရာ၊ အချိန်၊ ယဉ်ကျေးမှု အဲဒါတွေနဲ့ ပဲ ဆိုင်တယ်လို့ ချစ်လေးတော့ ထင်တာပဲ၊ တကယ် လူသားတွေ စပေါ်ခဲ့တဲ့ ကျောက်ခေတ်ကာလတုန်းကဆိုရင် လူတွေဟာ တိရစ္ဆာန်တွေလို နေမှာပဲပေါ့။ မီးမမွှေးတတ်ခင်တုန်းက အစိမ်းစားခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့် ဂူထဲ အတူနေတဲ့ မိန်းမဆို ဘာတော်တော် ဟိုဟာ လုပ်မယ် ဆိုတာပဲ ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲဒီကနေ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာတဲ့အထိ ရှင်ဘုရင်တွေ လက်ထက်ကို ကြည့်ပါလား”
“ကိုကို သိတယ်လေ၊ ရှင်ဘုရင်တွေတောင် သွေးရောမယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ကိုယ့်ဖအေတူ အမေကွဲ ညီမတွေ အမျိုးတွေကို ယူကြသေးတာပဲ”
“အဲဒီခေတ် အချိန်ကတော့ အဲဒါတွေက လုပ်သင့် တယ် အမှန်တွေလို့ ထင်ခဲ့ကြတာပဲလေ”
“အခုထိလည်း တချို့ ယဉ်ကျေးမှုတွေမှာ အဲဒါမျိုးတွေ ရှိနေပါသေးတယ်လေ၊ အဲဒါတွေ ထားလိုက်ပါတော့ ၊ အဲလိုမျိုးတွေ လျှောက်တွေးနေတာ ဖီးအောက်ပါတယ်၊ လာခဲ့ ချစ်လေးရဲ့ ခရေပွင့်ကို ချစ်လေးလင်ငယ်ဆီက ကိုကိုက ပြန်ကြာကူလီ ရိုက်ဦးမယ် အဟိ”
“ကိုကိုနော် ဟင့်။ လာ အခန်းထဲ ပြန်သွားမယ် ဟိုမှာ အဖော်ရော ချောဆီရောရှိတယ်”
ကိုကိုကျော်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့ သူတို့ အခန်းသူတို့ ထပြီး ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ အခန်းထဲသို့ ဝင်တာနှင့် ဖူးဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးဖြင့် ကိုကိုကျော့်ကို လှည့်ကြည့်ကာ
“အခု ဒီနေ့အဖို့တော့ ချစ်လေးက ချစ်လေး မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ ချစ်လေးက အန်တီမာလေး၊ ကိုကို က မောင်ကိုကိုကျော်၊ ဒါပဲနော် ခစ်ခစ်”
“အာ.. ချစ်လေးကလည်း”
“နိုးနိုး ချစ်လေးကလည်း မလုပ်နဲ့၊ ဒါဟာ မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို တရားဝင်စားတာနဲ့ အတူတူပဲ သိပ်အရသာရှိတာ၊ ကိုကို လုပ်ကြည့် မယုံရင်၊ ဥပဒေလက်တစ်လုံးခြားပေါ့ ခိခိ။ နိုင်ငံခြားက ဟိုစာအုပ် ဘာခေါ်လဲ ဘယ်ယားလီးလီဂယ် ဆိုတာလေ။ ဥပဒေလွတ်ရုံ အသက်ပြည့်ရုံ မိန်းကလေး ကိုယ်လုံးတီးပုံတွေပါတဲ့ မဂ္ဂဇင်းလိုပေါ့။ ကိုကို တကယ်လုပ်ဖို့ကလည်း ယဉ်ကျေးမှုအရ၊ ဘာသာရေးအရ မသင့်တော်၊ ဒါပေမဲ့ အခုလို စိတ်နဲ့ ခံစားလိုက်ရတော့ ပြီးပြည့်စုံသွားတာပေါ့”
“ဟာ ချစ်လေးကလည်း တမျိုးကြီးပဲ အဟီး”
“တမျိုးကြီးလုပ်မနေနဲ့၊ ကိုကို တစါခုပြောစမ်း၊ ကိုကို နဲ့ အန်တီမာလေး အနီးစပ်ဆုံးဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေတစါခုကို၊ ကျန်တာ ချစ်လေး ဆက်ပြောမယ်”
“အင်း ကိုကိုတို့က ခနခန အဲ့လို အခြေအနေရောက်ဖူးတယ်၊ ခရီးမကျွံဖူးတာ၊ နောက်ဆုံးအဆင့်ထိ မရောက်ပဲ အနီးစပ်ဆုံးတစ်ခုကတော့…..
ထိုနေ့က သူတို့ တူအရီးနှစ်ယောက် မန္တလေးဘက်ရောက်စဉ်ကဖြစ်သည်။ ဟော်တယ်မှာ တည်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကွင်းဘက်နှစ်ခုပါသော အခန်းတစ်ခန်း ယူထားခဲ့သည်။ သူတို့၏ ကာစတန်မာ တစ်ယောက်က အမြတ်အစွန်းအများကြီးရခဲ့သည့်အလုပ်တစ်ခုအတွက် ပါတီတစ်ခု ကျင်းပပေးခဲ့သည်။
ထိုရက်ပိုင်းက အန်တီမာလေးမှာ အီစီကလီတစ်ကောင်နှင့် ပြတ်သွားတာ နှစ်လသုံးလလောက် ရှိနေပြီး ဘွိုင်းဖရင့် လက်မဲ့ဖြစ်နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့ တူအရီးနှစ်ယောက် ပါတီမှာ ကောင်းကောင်း သောက်ခဲ့ကြပြီး ဟော်တယ်ပြန်လာတော့ ရေချိန်ကိုက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။
အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ကိုကိုကျော်က အင်္ကျီလဲ ပုဆိုးနှင့် စွပ်ကျယ်ဝတ်နေတုန်း အန်တီမာလေးက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဝုန်းဒိုင်း အသံကြားသဖြင့် ပြေးကြည့်တော့ အတွင်းက ရေချိုးခန်းမှန်တံခါးကို မှီကာ မလဲအောင် မနည်းထိန်းထားကာ ရပ်နေသော အန်တီမာလေးကို တွေ့ရသည်။ မျက်လုံးတွေကလည်း မပွင့်တော့၊ ကိုကိုကျော်က ကမန်းကတန်း သွားတွဲလိုက်ရသည်။ အန်တီမာလေးမှာ အန်ချင်သည်ဆိုသဖြင့် အိမ်သာရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေတုန်း ကျောကို ဖိနှိပ်ပေးရသည်။ အန်တီမာလေး ဆန်ပြုတ်တော်တော် ရောင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရပြီဟု ဆိုကာ မတ်တတ်ရပ်သည်။ ယိုင်ထိုးနေ၍ ကိုကိုကျော်က တွဲထူပေးရသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ဆေးဦးမည် ဆိုကာ ဘေစင်မှာ ရပ်သည်။ ကိုကိုကျော်က အနောက်မှ ဆက်ထိန်းကိုင်ပေးထားရသည်။
ထိုအခါမှ သတိပြုမိတာက အန်တီမာလေးက ညဝတ်အင်္ကျီ ဇာပါးပါးလေး အနီရောင်ရဲရဲကို ဝတ်ထားပြီး အတွင်းက ဘရာဇီယာ အမဲနှင့် အောက်မှ ကြိုးတစ်ချောင်းပင်တီ အမဲကို ဝတ်ထားတာ သတိပြုမိလိုက်သည်။ ပါတီတုန်းက ဆော်မိုက်မိုက်လေးတွေကို တွေ့ထားပြီး စိတ်ကြွနေသော ကိုကိုကျော်လည်း အရက်ရှိန်ဖြင့် သွေးနည်းနည်း ဆူလာသည်။ သူက အနောက်က အန်တီမာလေး လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ပေးထားစဉ် အန်တီမာလေးက တစ်ချက်ပျို့လာကာ အန်ချင်လာလို့ ဘေစင်ပေါ် ခေါင်းငုံ့လိုက်ရာ သူ့ဖင်ကြီးက အနောက်သို့ ကော့ထွက်လာပြီး ကိုကိုကျော့် ပေါင်ခြံကို လာဖိကပ်လိုက်သည်။
သွေးနွေးနေသော ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထွက်လာခဲ့သည်။ အတွင်းခံမရှိ ပုဆိုးတစ်ထပ်ထဲအောက်မှ မာတောင်လာသော ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးက အန်တီမာလေး ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ သူ့ထိပ်ဖူးက အန်တီမာလေး ပင်တီပေါ်ကနေ ပေါင်ခွကြားကို တိုးပွတ်သွားသည်။ ကိုကိုကျော် သွေးတွေက ပိုဆူလာသည်။ အရက်ရှိန်ကလည်း သူ့ဆင်ခြင်တုံတရားကို တွန်းလှန်နေသည်၊ သို့သော်လည်း ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးဆိုသည့် အသိက သူ့စိတ်ရိုင်းတွေကို ထိန်းချူပ်ထားသည်။
အန်တီမာလေးမှာလည်း ငြိမ်ငြိမ်မနေ ယိုင်ထိုးနေတာက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လို ဖြစ်နေတော့ ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးမှာ အန်တီမာလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ တိုးဝင်တိုးထွက်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ နောက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီး မာတောင်နေသည်မှာလည်း အပေါ်ကို ၄၅ ဒီဂရီထက်မက ထောင်တက်နေတာမို့ အန်တီမာလေး ပေါင်ခွကြားကို ထိပ်ဖူးက ထိုးထိုးပွတ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။
အန်တီမာလေးကလည်း တကယ်မူးပြီး ယိုင်နေတာလား၊ တမင်လုပ်လေသလားပင် မသိ၊ ဖင်ကြီးက တရမ်းရမ်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဘေးကိုရမ်းခါနေသဖြင့် ကိုကိုကျော်မှာ အန်တီမာလေး လက်မောင်းများကို ထိန်းကိုင်ထားသည့် လက်များက ယောင်ရမ်းကာ အန်တီမာလေး ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ဖက်ထားမိလေတော့သည်။ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားသည်မသိ၊ ကိုကိုကျော့် ကောင်ကြီးမှာ ယားယံလာပြီး ပုဆိုးထဲမှာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာပြီး၊ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဒူးများ ညွှတ်ခွေကျချင်သလိုပင် လှိုက်ဖိုပြီး တစ်ချီပြီးသွားရတော့သည်။ ထိုအခါမှ အန်တီမာလေးလည်း ဘေစင်မှ ရေဖြင့် ပါးစပ်ဆေးကြောပြီး အိပ်ယာဆီသို့ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
အန်တီမာလေးတစ်ယောက် သူ့ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် တုန်းကနဲ လှဲကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ အိပ်မပျော်နိုင်က ကိုကိုကျော်။ အန်တီမာလေးကို သူ့ကုတင်ပေါ်သို့ တွဲကာ လှဲချသိပ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီမာလေးက အိပ်ပျော်သွားပေမဲ့ အိပ်နေပုံက ကြည့်ဦး။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်။ အပေါ်ပိုင်းက ညအိပ်ဝတ်အင်္ကျီကလည်း ရင်ဘတ်ကွဲကာ အောက်က ဘရာဇီယာက မနိုင်မနှင်း ထိန်းပေးထားရလောက်အောင် ဖွံ့ဖြိုးထွားမို့လှသည့် နို့ကြီးတွေ အပေါ်ပိုင်းက ဖွေးနေသည်။ အောက်ကလည်း လုံးတုတ်ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများခွဆုံက ပင်နီ လက်တဖဝါးစာလေးအောက်က ဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး။ ကုတင်ဘေးရပ်ကြည့်ရင်းမှ ခုနလေးတင် သုတ်ထွက်သွားသော သူ့လီးကြီး ပြန်လည်မာတောင်လာရသည်။
ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေးမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းကောင်းအိပ်မောကျနေပုံ တွေ့ရသည်မို့ ကုတင်စောင်းတွင် အသာထိုင်လိုက်ကာ အန်တီမာလေး ပေါင်ခွဆုံကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အန်တီမာလေး ပင်တီအနက်လေးမှာ ဖောင်းမို့နေသော နေရာလေးတွင် အစိုကွက်လေးကို တွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော် ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း ဒူးထောက်ကာ အန်တီမာလေး ကားထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်သည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ပုဆိုးလှန်တင်ကာ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ရင်း ကွင်းတိုက်လျှက် လက်တစ်ဖက်က မွေ့ယာပေါ်ထောက်ရင်း ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အန်တီမာလေး အသားနှင့် မထိအောင် သတိထားပြီး အနံ့လိုက်ရှူနေမိသည်။ အန်တီမာလေးမှာ အိပ်နေရာက လှုပ်ရှားသွားသဖြင့် ကမန်ကတမ်း ကိုယ်ကိုမတ်ပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အန်တီမာလေးမှာ နိုးပုံမပေါ် အိပ်ပျော်နေလျှက်နှင့်ပင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး သူ့လက်တွေက ပင်တီလေးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေး မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်စေ့တွေကို မှိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။
သို့သော်လည်း အန်တီမာလေး လက်ချောင်းတွေက သူ့ပင်တီလေးထဲ နိုက်ပြီး လှုပ်ရှားနေသည်။ အိပ်ပျော်နေရင်းက ယောင်ပြီး မာစတာဘေးရှင်း လုပ်နေတာလား။ သေခြာတာကတော့ သူ့စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေနေတာကတော့ သေခြာသည်။ ကိုကိုကျော်လည်း အသက်ရှူတွေ မြန်လာပြီး ထို အန်တီမာလေး လက်လှုပ်ရှားနေတာကို ကြည့်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ကွင်းထုနေမိလေတော့သည်။
မကြာခင် အန်တီမာလေးပါးစပ်က တအင့်အင့်ငြီးသံနှင့်အတူ သူ့ခါးလေးကော့တက်ကာ ခြေထောက်တွေ ဆန့်ထုတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကလည်း ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ကျကုန်လေတော့သည်။ ကိုကိုကျော်မှာ ဖီးအရမ်းတက်သွားသဖြင့် သူ့ပုဆိုးဖြင့် ခံလိုက်ဖို့ပင် အချိန်မမှီလိုက်ပဲ အန်တီမာလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ မွေ့ယာပေါ်သို့ သူ့လရည်များ တဖျစ်ဖျစ် ထွက်ကျသွားလေတော့သည်။
“အဲဒါပါပဲ ချစ်လေးရယ်၊ အဟီး။ ကိုကိုက မနက်ကြတော့ အန်တီမာလေး သူ့အိပ်ယာပေါ်က အစွန်းကွက်တွေနဲ့ အနံ့တွေကို ဘာများပြောလေမလဲလို့ တထိတ်ထိတ်ပေမဲ့ သူလည်း ဘာမှမပြော၊ ကိုယ်လည်း ဘာမှမပြောပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောက်ပိုင်း အဲလောက်ထိ မနီးကပ်ရအောင် ကိုကိုက ရှောင်ခဲ့ပါတယ်၊ နေက်တခါဆိုရင်တော့ ရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပဲ မှားမိလိမ့်မယ်လို့ ကိုကို ထင်လို့လေ။”
“ဟုတ်ပြီ ကိုကို ခဏလေး သွားရေချိုုးခန်းထဲ ခဏသွားနေလိုက်၊ ချစ်လေးက ထွက်လာတော့ဆိုမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်”
ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည်တွန်းလွတ်လိုက်သဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဘုမသိဘမသိ ဝင်လာခဲ့ရသည်။ စောစောက ဇာတ်ကြောင်းပြန်ခဲ့ချိန်မှာ သူ့အတွေးအာရုံထဲ ထိုစဉ်က ဖြစ်ရပ်တွေကိုလည်း ပြန်တွေးမိနေသဖြင့် သူ့လီးကြီးကလည်း မာတောင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ သေးပေါက်တော့တောင် အပြင်ပန်းမထွက်သွားအောင် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခါးကိုလည်းကိုင်းကာ သေခြာပေါက်ယူရသည်။ နောက်တော့ ရေအေးအေးဖြင့် ဖြန်းပက်ကာ ဆေးလိုက်သဖြင့် နည်းနည်းတော့ ပျော့ကျသွားသည်။ ထိုစဉ်ခန အခန်းပြင်မှ ဖူးဝတ်ရည်အော်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အခန်းပြင်ထွက်လိုက်ရာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ညဝတ်အင်္ကျီဖရိုဖရဲနှင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အိပ်လျှက်၊ ဘရာဇီယာအမဲ၊ ပင်တီအမဲကို ဝတ်ထားသည်။ ကိုကိုကျော့်လီးကြီး ဖြောင်းကနဲ မာတောင်တက်လာရသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ငယ်ငယ်တုန်းကအချိန် ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ။
ကုတင်နားကပ်သွားတော့ ဖူးဝတ်ရည်က မျက်လုံးမှိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော်က ပြုံးပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ထံမှ ငြီးသံလေး မပီမသထွက်ပေါ်လာပြီး ဖူးဝတ်ရည်လက်တစ်ဖက်က သူ့ပင်တီထဲကို တိုးဝင်လာပြီး သူ့အရသာဖူးလေးကို ဖိပွတ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ကုန်းလိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ခါးတဖက်တချက်မှ သရည်မျှော့ကြိုးကို ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာလည်း အရည်တွေဖြင့် စိုစွတ်ကာ နှုတ်ခမ်း အဖတ်လေးတွေက ရွှမ်းလဲ့နေကြသည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ပေါ် ပါးစပ်ဖြင့် အပ်လိုက်ပြီး သူ့လျှာတွေဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ယက်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် အရသာဖူးလေးကို ထိုးဆွပြန်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က မပီမသအသံလေးဖြင့် ငြီးတွားရင်းက ကိုကိုကျော့် ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခွဆုံဆီ ဆွဲသွင်းပြီး သူ့ဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွတက်ကာ လှုပ်ရှားလေသည်။
“အား.. မောင်ကျော်၊..အန်တီမာလေးကို ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲကွာ”
ကိုကိုကျော် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့လေးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင်တောင့်တင်းနေပြီမို့ သိပ်ကြာကြာ အချိန်မဆွဲနိုင်၊ ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် နို့သီးခေါင်းများကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် မနာတနာ ကိုက်ပေးရင်း လက်တွေကလည်း နို့အုံကြီးများကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။
“မောင်ကိုကိုကျော်ရယ်၊ မင်း အန်တီမာလေးကို သတ်နေတာလားကွာ၊ လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့”
ကိုကိုကျော်မှာ ပါးစပ်မှ စကားပင် မထွက်နိုင်၊ အသက်ရှူသံ အရမ်းပြင်းပြင်းနှင့် သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့၍ စွတ်ကနဲ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။
“အား… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ကိုကိုကျော်ရယ်၊ မင်း အန်တီ့ကို ဘယ်အချိန်ထဲက လိုးချင်နေတာလဲကွယ်”
ကိုကိုကျော် စကားမပြောနိုင်ပါ၊ အသက်ကို တရူးရူး မှုတ်ထုတ်ရင်းက ဗိုက်သားကိုညှစ် ဖင်ကိုကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကိုသာ အားသွန်ခွန်စိုက် တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း စကားမပြောနိုင်တော့ပါ၊ ကိုကိုကျော့်ကို ကုတ်တွယ် ဖြစ်ညှစ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ကိုကိုကျော့် အဆောင့်နှင့် တိုင်ပင်လိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေးနေလေတော့သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ရောက်ရှိသွားကာ သုတ်ရည်များ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ခေါင်းထဲ ပက်ဖျန်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သူ့ အကြောများလည်း တင်းရင်းသွားကာ တချီပြီးသွားလေတော့သည်။
ကိုကိုကျော်တို့လင်မယား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အိပ်မောကျသွားကြပြီး၊ နေ့လည် ဗိုက်ဆာလာကြမှ တရေးနိုးကြတော့သည်။ ထိုအခါကြမှ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်မှာလည်း ချက်ရမှာ ပျင်းသဖြင့် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသို့ ထွက်စားကြလေသည်။ ထိုညကလည်း ကိုကိုကျော် ရန်ကုန်သို့ မပြန်ခင် နောက်ဆုံးည ဖြစ်လေရာ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ယခုမှ ခွဲဖူးသည့် ညားခါစ လင်မယားလို ဖြစ်နေကြပြီး တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖက်ထားရင်း နမ်းမဝ ဖြစ်နေကြလေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီမာလေးနှင့် ပတ်သက်ပြီး စသောအခါတွင် ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မျက်နှာကြီးနီကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့လီးကြီးကတော့ လိမ်မရအောင် မာတောင်လာရလေသည်။
“ကိုတို့ ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ ရက်တွေကို နှမြောမိသလို၊ အခုလည်း ချစ်လေးကို ခွဲပြီး မထားခဲ့ချင်တော့ဘူးကွာ”
“ဖူးလည်း အဲလိုပါပဲ ကိုကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ အဲလိုမျိုး နားလည်မှုရတာ ဖူး အရမ်းဝမ်းသာပြီး ကိုကို့ ကိုလည်း အရမ်းချစ်သွားတယ်၊ ကိုကို လုပ်ချင်တာကိုလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော၊ ဖူး နားလည်ပေးမယ်”
ကိုကိုကျော်က အခုမှတော့ အရင်က ရှုပ်ခဲ့တာတွေ ပြန်ပြောလို့ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ခွင့်လွတ်မယ် မလွတ်မယ် မသေခြာလို့ မပြောတော့ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်၊ သို့ပေမဲ့ အခုလို အခွင့်ကောင်းကိုတော့ လက်လွတ်မခံ ချင်ပေ။
“ကိုကို့ကို စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်တော့ တစ်ခု ပြောချင်တယ်”
“ပြော ကိုကို”
“ဝင်းဝင်းသန်း သိတယ်မဟုတ်လား”
“သိတယ်လေ၊ ကိုကို့ စက္ကတေရီ မဟုတ်လား၊ ဘာလဲ ကိုကို လိုးနေတာလား”
ပထမတော့ ကိုကိုကျော်က ဝှေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်ပြီး ကိုကို့ကို ဖေပါပေးနေတယ် ကိုကိုလည်း စိတ်ပါတယ် ဘာညာ အာဦးမည်လို့ တွေးထားခဲ့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်၏ ထိုကဲ့သို့ ဗြောင်မေးလိုက်ခြင်းကြောင့် ကိုကိုကျော်လည်း မျက်နှာပူပူနှင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေသည်။
“ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”
“တစ်ပတ်လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်”
“အင်းလေ ဖူးတောင်မှ တစ်လလောက်ရှိပြီဟာကို ကိုကို့ကို ခွင့်လွှတ်ရမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို၊ ဇာတ်လမ်းတော့ မရှုတ်လာစေနဲ့နော်၊ ဆက်ခ်နဲ့ စီးပွားရေး၊ အိမ်ထောင်ရေးကို မပတ်သက်လာစေနဲ့၊ ကိုကိုက နယ်ကျွံနေပြီမို့ ဖူး မပြောတော့တာ၊ ကိုကို့ အလုပ်ထဲကထက်စာရင် အပြင်က အလုပ်နဲ့ မဆိုင်တဲ့သူနဲ့ လှုပ်ရှားတာ ပိုကောင်းမလားလို့၊ တခြား လောစူးတွေ ဘာတွေနဲ့ ရှုပ်နိုင်လို့လေ”
“အင်းပါ ကိုကို သဘောပေါက်ပါတယ်၊ သူလည်း စေ့စပ်ထားတဲ့သူ ရှိပါတယ်၊ သူတို့ယူရင် ကိုကိုနဲ့လည်း ဇာတ်လမ်းဆုံးပါပြီ”
“အင်းလေ ကိုကိုလည်း အရွယ်ရောက်နေတဲ့သူပဲ ကိုယ့်အန္တရာယ်ကို ကိုယ်သတိထားပေါ့၊ အဲ့တာပဲ ဖူးက သတိပေးချင်တာပါပဲ၊ ကျော်စိုးသော်ကလည်း မကြာခင် နိုင်ငံခြားထွက်တော့မှာပါ၊ ကဲ ဒီညရော အန်တီမာလေးကို ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ”
“ဟာကွာ ဖူး လုပ်တာနဲ့ နောက် အန်တီမာလေးကို တွေ့ရင် မျက်နှာပူနေရတော့မှပဲ”
“ခိခိ မျက်နှာပူတာထက် ဒီလီးကြီးပူတာက ပိုဆိုးတယ်နော်၊ ဟောကြည့် အပြောပဲ ရှိသေးတယ် မာနေပြီ”
ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ကိုကိုကျော့် ပုဆိုးပေါ်မှ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ မာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိုသို့ပြောလိုက်ချင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်မှာ သူခိုးလူမိသလို မျက်နှာကြီး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။
“ကဲ ရှက်မနေနဲ့တော့ လာ ဒီတစ်ညပဲ ကျန်တော့တယ်၊ အန်တီမာလေးကို နောက်ပေါက် မဖွင့်ချင်ဘူးလား၊ သွား ဟိုအံဆွဲထဲမှာ အဖေါ်ရယ် ဂျယ်ရယ်ရှိတယ် သွားယူလာခဲ့၊ မောင်ကိုကိုကျော် ခစ်ခစ်”
ကိုကိုကျော်မှာ မျက်နှာပူမိသော်လည်း သူစိတ်တွေက ထကြွလာပြီး လီးကြီးလည်း ထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်ရာ မငြင်းတော့ပဲ အံဆွဲဆီသို့ ထလာခဲ့တော့သည်။ ကိုကိုကျော် ထသွားသည်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း အကြံတစ်ခုရသွားပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ပစ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးကိုသာ အပေါ်က ဝတ်လိုက်လေသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီလေးမှာ အမဲရောင် ခပ်ပါးပါးလေးဖြစ်ပြီး အရှည်က ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်လေရာ ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်တန်များကို ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီး မြင်ရလေသည်။ အံဆွဲထဲမှ အဖေါ်နှင့် ဂျယ် ယူပြီး ကုတင်ဆီ ပြန်လာသော ကိုကိုကျော်လက်ထဲမှ ပစ္စည်းများကို လှမ်းယူပြီး မွေ့ယာပေါ် ခဏချထားလိုက်ပြီး ကိုကိုကျော့်လက်ကို ဆွဲကာ
“ခဏလေး လာဦးဒီကို”
ဟုဆိုရင်း ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့ရာ၊ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဘုမသိဘမသိ လိုက်လာခဲ့ရလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲတွင် ကိုကိုကျော့်ကို အနောက်မှာထားလျှက် ဖူးဝတ်ရည်က ဘေစင်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘေစင်အပေါ် မှန်ချပ်ထဲမှ သူ့နောက်တွင် ရပ်နေသော ကိုကိုကျော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောင်ချော်ချော်ဖြင့် မျက်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်ရင်းက
“မောင်ကိုကိုကျော်၊ အန်တီမာလေး အန်ချင်လို့ကွယ် ထိန်းပေးထားနော်”
ဟု ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို ကုန်းကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုကိုကျော်လည်း သဘောပေါက်သွားလေသည်။ ပထမတော့ ရှက်သလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဖင်အနောက်ကို ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် ကားစွင့်တက်လာသော ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ကြီးက အားရပါးရကြီးဖြစ်ပြီး နေ့ခင်းတုန်းက သူပြန်တွေးနေမိသော အန်တီမာလေး တင်ကြီးနှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်နေလေရာ၊ သူ့လီးကြီးမှာ မတရားကို တောင်တက်လာရလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် ခါးကျင်ကျင်လေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း၊ သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ခွဆုံကြားကို ထိုးသွင်းကာ ပွတ်လေတော့သည်။
“ကိုကိုက အဲ့လို ထောက်ပွတ်ပေးနေတာလား အဲဒီတုန်းက”
ရုတ်တရက် သူ့ကို မှန်ထဲမှာ ကြည့်နေရင်း မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည် အမေးကို ကိုကိုကျော်က ခေါင်းငြိမ့်ကာ ဖြေလိုက်သည်။
“အဲဒါဆိုရင်တော့ အန်တီမာလေး သေချာပေါက်သိမှာပဲ ကိုကိုရေ၊ ဘယ်မိန်းမမှ မသိပဲ မနေဘူး၊ ကိုကို့လီးကြီးက ဒီလောက် အဖုတ်ပေါ်ကို လာထိုးပွတ်နေတဲ့ဟာကို၊ သူလည်း စိတ်လာနေလို့ ငြိမ်ခံနေတာနေမယ်”
ကိုကိုကျော် ဘာမှပြန်မပြောတော့ ဖူးဝတ်ရည် ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားစကို လှန်တင်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့သည်။
“အား… အို… မောင်ကိုကိုကျော်ရယ် အရမ်းပဲကွယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကွယ်”
နောက်တော့လည်း ကိုကိုကျော်က ဒူးကို ကွေးရင်းက အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ဆောင့်နေသလို၊ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ဘေစင်နှုတ်ခမ်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေလေသည်။ ယခုအခါတော့ နေ့ခင်းတုန်းကလည်း လုပ်ထားကြသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးကြချေ။ ကိုကိုကျော်က ဒူးလည်း ညှောင်းလာသဖြင့်
“ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်ကွယ်”
ဖူးဝတ်ရည်က မလှုပ်မရှားပဲ
“ဟင် ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် မောင်ကိုကိုကျော်”
ဟု ရစ်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်မှာ တင်းနေပြီဖြစ်ရာ ပါးစပ်မှ
“ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင် အန်တီမာလေးရယ်”
“မင်းက ကုတင်ပေါ်သွားပြီးရင် အန်တီမာလေးကို ဘာလုပ်မှာလဲလို့”
“အန်တီမာလေးကို ဖင်လိုးမလို့လေ”
ဟိုက်၊ ငါ့ပါးစပ်က အဲ့လိုထွက်သွားသလား၊ ကိုကိုကျော်စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ပါးစပ်ကတော့ နည်းနည်း အရသာတွေ့သလို ဖြစ်နေရသည်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဒူးထောက်ကာ ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်လျှက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလေသည်။ ကိုကိုကျော်လည်း ကမန်းကတမ်း သူ့လီးကြီးမှာ အဖော်ကို စွပ်၊ အဖော်ပေါ်မှာ ဂျယ်တွေသုတ်၊ ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားမှ ခရေပွင့် ညိုညိုလေးပေါ်လည်းသုတ်၊ လက်မဖြင့် အတွင်းထဲသို့လည်း ဂျယ်တွေကို သွတ်သွင်း၊ ပြီးတာနှင့် သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စသွင်းတော့သည်။
“ဖြည်းဖြည်းချင်းနော် မောင်ကိုကိုကျော်၊ အန်တီမာလေး ယောက်ျားတောင် အဲဒီနေရာကို မလုပ်ဖူးဘူး၊ အန်တီမာလေး ကြောက်တယ်ကွယ်”
“အင်းပါ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်မှာပါ၊ နာရင်ပြောနော်”
ပြောသာ ပြောနေသည်။ ချောဆီတွေ အရှိန်နှင့် သူ့လီးကြီးက တဝက်လောက်ဝင်သွားပြီ။ ခွေးမသားကျော်စိုးသော် ငါ့မိန်းမဖင်ကို ဘယ်လောက်တောင် ချထားပြီးပြီလဲ မသိဘူး၊ သူများတွေ ပြောသလောက်တောင် မကြပ်တော့ဘူးဟု ကိုကိုကျော် စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ သို့သော်လည်း ကြပ်တာကတော့ ကြပ်ပါသေးသည် ။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပြီး လိုးနေသည့်အချိန်မှာတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မျက်စေ့ကို မှိတ်ပြီး အတွေးထဲမှာ အန်တီမာလေးဖင်ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးနေမိတော့သည်။
ထို့ကြောင့်ပဲလားမသိ သိပ်မကြာလိုက် လီးကြီးမှာ တအား မာတင်း လာပြီး ပိုလည်း ကြပ်တည်းလာလေသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အမြန်ဆောင့်လိုက်မိပြီး သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားကာ တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။
ကိုကိုကျော် ရန်ကုန်ပြန်သွားတော့ နောက်နေ့ညမှာ ထုံးစံအတိုင်း ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည် ကုတင်ပေါ် ရောက်လာတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်မှာ ကိုကိုကျော်နှင့် ပွင့်လင်းသွားခဲ့ရပြီး၊ နဂိုထဲကလည်း တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ချစ်ခဲ့ကြသူများမို့ အခုတော့ လွမ်းသလိုလိုတောင် ဖြစ်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော်၏ အလိုးအမှုတ်များကြောင့်လည်း စိတ်တော့ နည်းနည်းဖြေ လို့ ရနေပေသည်။
ကျော်စိုးသော်ကလည်း ဖူးဝတ်ရည် စိတ်ထား နည်းနည်းပြောင်းနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း သူက ယာယီချစ်သူ မဟုတ်လား၊ ပျော်လို့ရတုန်း ပျော်ထားလိုက်မည်ဟု အတွေးဖြင့် သိပ်စပ်စပ်စုစု မတွေးမမေးတော့ပဲ ဒီအတိုင်းပင် အလိုက်သင့် နေလိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ရောက်နေသည့် ကာလအတွင်း၌ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ရုံးတွင် သူနှင့် အဖွဲ့ကျနေသော၊ ညိုဝင်းအောင် အခန်းမှာ သွားနေလေသည်။
ညိုဝင်းအောင်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အောက်မှ ဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော်ထက် အသက်အနည်းငယ်သာ ကြီးလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ တစ်နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ သူ့မိန်းမမှာ မော်လီဇော်ဟု ခေါ်ပြီး နပ်စ်မ တစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။ သူတို့လင်မယားမှာ ခပ်ဟော့ဟော့ ဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ထန်ကြသူများ ဖြစ်သည်။
ကျော်စိုးသော်နှင့် သူတို့ အတူတူ အရက်ထိုင်သောက်နေကြရင်းကပင် လင်မယားနှစ်ယောက် ဟိုကိုင်ဒီဆွ လုပ်ရင်း၊ တခါတလေ ကျော်စိုးသော်ကို တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ကာ အခန်းထဲ ဝင်လိုးကြသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိသေးသည်။ မော်လီမှာ ငယ်လည်းငယ် ကရင်မပီပီ အသားအရည်မှာ ဝင်းနေပြီး မျက်နှာဝိုင်းစက်စက်၊ ဖင်ပြားပြားကားကား ပေါင်တန်တုတ်တုတ် နို့ကြီးကြီးမို့ ကျော်စိုးသော်က မသိမသာ ခိုးကြည့်ပြီး တင်းခဲ့ရသည့် အချိန်တွေလည်းရှိသည်။ တခါတလေ ညိုဝင်းအောင် အမူးလွန်ပြီး ဒေါင်းသွားချိန်မှာ ကျော်စိုးသော်နှင့် မော်လီတို့ နှစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့သည့် အချိန်မျိုးတွင် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားရလေသည်။
မော်လီက ကရင်မ နပ်စ်မဖြစ်သဖြင့် အနေအထိုင် ရဲတင်းသည်။ အိမ်နေရင်းဆိုလျှင် ဘောင်းဘီတို၊ ဟော့ပင် သို့မဟုတ် ဂါဝန်တို့ကို ဝတ်လေ့ရှိသဖြင့်လည်း ပိုပြီး စိတ်ထဲ ကလိလိ ဖြစ်နေမိသည်။ နောက် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိသည့်အချိန်များတွင် မော်လီက စကားပြောလျှင် ဒူးပုတ်ပေါင်ပုတ် ပြောတတ်လေ့ရှိသည်။ ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ မော်လီက ပွင့်လင်းတာလား၊ သူ့ကို မြူဆွယ်တာလား ဆိုတာကို မသဲကွဲသေးချေ။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ မော်လီ့ကို လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေသဖြင့် မော်လီတို့ အိမ်သို့ ခြေကျလျက်ရှိနေလေသည်။
ထိုသို့ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖွင့်မပြောကြသော်လည်း သူတို့ကြားတွင် အနည်းငယ် သွေးအေးစ ပြုလာကြသည်။ ထိုအချိန်အတွင်းမှာပင်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရာထူးတိုးပြီး၊ ရန်ကုန်မှ တိုင်းရုံးတွင် ထိုင်ရဖို့ ဖြစ်လာတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်မှာလည်း မကြာခင် လပိုင်းတွင်း နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ရာ သေချာသလောက် ဖြစ်နေရာ လက်ရှိ နေပြည်တော်မှာပင် နောက်ဆုံးရက်အထိ လုပ်သွားရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တော့သည်။
ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ယခုမှ ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ယာနှင့် ပြန်နေခွင့်ရပြီး၊ ကိုကိုကျော်နှင့်လည်း နားလည်မှုရခဲ့ ပြီးပြီမို့၊ လင်မယားနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြစ်နေကြလေသည်။ တစ်နေ့ သူတို့နှစ်ဦး ချစ်ပွဲဝင်ရင်း နားနေကြရင်းက ဖူးဝတ်ရည်က
“ကိုကို အခု ဝင်းဝင်းသန်းနဲ့ရော လုပ်ဖြစ်ကြသေးလား”
“ဟင့်အင်း၊ ချစ်လေး ပြန်ရောက်လာပြီးမှ ကိုကိုတို့ မလုပ်ဖြစ်ကြတာ ကြာပြီ”
“ဒီကို ခေါ်လာပြီး တစ်ခါလောက်လုပ်ပါလား၊ ချစ်လေး ချောင်းချင်လို့”
“ဟာ ချစ်လေးကလည်းကွာ”
“ဘာချစ်လေးတုန်း၊ သူ့တုန်းကတော့ ချစ်လေးကို ချောင်းပြီးတော့”
“ချစ်လေး တကယ်ပြောတာလား၊ “
“တကယ်ပေါ့လို့၊ ဒီအပတ်ဝိအန်း ချစ်လေး နေပြည်တော် ခဏသွားမယ်လို့ သူ့ကိုပြောပြီး ခေါ်လာခဲ့၊ ချစ်လေး ကလော့ဆက်ထဲ ပုန်းပြီးချောင်းမယ်”
“အိုကေလေ”
ကိုကိုကျော်လည်း နည်းနည်းတော့ တက်ကြွသွားသည်၊ မိန်းမ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် တခြား မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လုပ်ရဦးမည့်အပြင်၊ မိန်းမလည်း ချောင်းကြည့်နေဦးမည်ဆိုတော့ စိတ်တွေ ထလာရသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ဒါကိုသတိပြုမိသည်၊
“ကဲ ကြည့် တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် ကိုကို့ကောင်ကြီး ထလာပြီ အဟိ။ သူတော်တော် မလုပ်ချင်ရှာဘူး”
………………………………………………….
ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တော်တော်လှသူ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုကိုကျော်က တခြားအရည်အချင်းတွေကို ကျော်ဖြတ်ကာ သူ့ကို ခန့်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ခန့်ပြီး တစ်လအတွင်းမှာပင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ စေ့စပ်ထားသူ ရှိလျှက်ဖြင့် ကိုကိုကျော်နှင့် ငြိလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် စေ့စပ်ထားသူမှာ စစ်တပ်မှ ဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ယခုတော့ နိုင်ငံခြားသို့ နိုင်ငံတော်စားရိတ်ဖြင့် ပညာသင် သွားရောက်နေလေသည်။ ဗိုလ်ကြီးမျိုးသန့် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာ အွန်လိုင်းပေါ်မှသာ ဗီဒီယို၊ အော်ဒီယို မက်ဆေ့တို့ဖြင့် sex chat သာ လုပ်နေနိုင်ကြရာ စိတ်တွေထနေသော ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် သူ့ကို သွားရည်ကျနေသော ဘောစိ ကိုကိုကျော်တို့ ငြိသွားကြလေသည်။
ဗိုလ်ကြီးမျိုးသန့်ကလည်း နိုင်ငံခြားမှာ အချိန်တော်တော်ရနေသူပီပီ နိုင်ငံတကာမှ ဗမာမများကို ဖေ့စ်ဘုတ်မှ ရှာကာ အပ်ရင်း လိုက်ကျူးနေသူ ဖြစ်ရာ မိန်းမပေါင်းများစွာနှင့် sex chat နေသူ ဖြစ်လေသည်။ သူ မထင်မှတ်သည်ကတော့ သူ့ဆော်ကို သူ့ဆော်ဘော့စ်က လိုးနေခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။
ကိုကိုကျော် သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်းဝင်းသန်း ခေါ်လာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သော့ခတ်ထားသော အဝတ်ဘီဒိုထဲမှာ၊ ခွေးခြေလေးတစ်ခုပင် ယူထားပြီး ထိုင်ကာ ချောင်းနေလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အပေါ်က အသားပါးပါး အဖြူနှင့်အနက် ပျောက်ကျားလိုလို ဘလော့စ်အင်္ကျီဝတ်ထားပြီး အောက်ကတော့ အနက်ရောင် စကတ်ကြပ်ကြပ်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ စကတ်က သိပ်အတိုကြီးတော့မဟုတ် ဒူးဖုံးရုံ အရှည်ဖြစ်သည်။ စကတ်ကြပ်ကြပ်လေးမို့ သေးကျင်သော ခါးအောက်မှ ကားစွင့်လာသော တင်သားအလှကို ထင်းကနဲ မြင်နိုင်လေသည်။
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်းလျှက် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဆွဲခေါ်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရပ်စေလျက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့်ပုခုံးပေါ်ကို သူ့လက်ကလေးတင်၍ အနမ်းများကို တုန့်ပြန်နေသော်လည်း ကိုကိုကျော့် လက်တွေကတော့ ဝင်းဝင်းသန်းစကတ်မှ ဇစ်ကို စမ်းကာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူးဝတ်ရည် ချောင်းနေသော ဘီရိုဘက်ကို ကျောပေးထားသည်မို့ ဝင်းဝင်းသန်း စကတ် ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားတော့ လုံးဝိုင်းစက်နေသော တင်သားကျစ်ကျစ်လေးတွေ ကြား ဖင်ကြားညှပ် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပိုးသား ပန်းရောင်လေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကို ကိုကိုကျော် ဝယ်ပေးထားသည့် ဗစ်တိုးရီးယားစီးကရက် နှင့် တပုံစံထဲဖြစ်ပြီး အရောင်သာ ကွဲကြောင်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။
ဟွန့် ဒါလည်း ကိုကို ဝယ်ပေးထားတာပဲ ဖြစ်မည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ဖင်လုံးလေးများ မှာ သူ့ထက်စာလျှင် သေးသေးကျစ်ကျစ်၊ ပေါင်တန်များမှာလည်း ဖြောင့်စင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးများထက် အနည်းငယ် သေးသွယ်ပေရာ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မနာလို ဖြစ်မိရလေသည်။ ငါ့ပေါင်လုံးတွေ နည်းနည်းတုတ်နေတယ်၊ ငါဂျင်ပြန်သွားမှ ရမည်ဟုလည်း စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။
ဝင်းဝင်းသန်းမှာ စကတ်ကျွတ်သွားသော်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို မချွတ်သေး၊ ကိုကိုကျော်က သူ့အပေါ်ဘလော့စ်အင်္ကျီ ချွတ်ပေးနေသည်ကို လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးလိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ချွတ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးများမှာ သူ့ထက်ပိုပြီး အလုံးကြီးသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းစူသွားမိပြန်သည်။
နောက်တော့ တကိုယ်လုံးမှာ ပန်တီလေးကလွဲပြီး အဝတ်အစား ဘာမှမရှိတော့သော ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက် ကြမ်းပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ရင်း ကုတင်စောင်းထိုင်နေသည့် ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ ပုလွေ စကိုင်နေတော့သည်။
သူ့ထက်စာလျင် အစစအရာရာ ပျိုပြစ်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း တစ်ယောက် သူ့ယောက်ျားကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မနာလိုဖြစ်မိသည့် ဖူးဝတ်ရည်မှာ မိမိနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ လိုးနေတုန်း ကိုကိုကျော် ချောင်းကြည့်နေရသည့် အဖြစ်ကို သွားတွေးမိလိုက်ပြီး ကိုယ်ချင်းစာသွားမိလေသည်။
အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်လေးတစ်ယောက် မိမိ မိန်းမကို လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်နေရသည့် ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မည်သို့ ခံစားနေရမလဲ၊ မိမိလိုပဲ မနာလိုစိတ်တွေ ရှိနေမှာ သေချာသည်။ သို့သော်လည်း ချစ်ရသော မယားကို အလိုလိုက်ကာ ပျော်ပါစေတော့ဟု လွှတ်ထားပေးပြီး ခွင့်လွှတ်စိတ်ထားသည့် ကိုကိုကျော့်ကို ပို၍ပင် ချစ်မိသွားတော့သည်။
ကိုကိုကျော်က သူ့လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ရင်း ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ခေါင်းမှ ဆံပင်အုပ်ထဲကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုးဖွဆော့နေရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဝင်းဝင်းသန်း၏ နို့ကြီးများကို ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ နောက် သတိရသွားဟန်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်ချောင်းကြည့်နေသော ဘီရိုဖက် လှမ်းကြည့်ကာ ပြုံးပြီး မျက်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။
ခဏအကြာမှာ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကို ဆွဲထူ မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီ အတွင်းခံတို့ကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းတစ်နေရာကို လှမ်းပစ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို သူကိုယ်တိုင်ပင် ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူက ကုတင်စောင်းတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို တစ်ခုခု ပြောလိုက်သည်။
ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူဝတ်ရည် ရှိနေရာဘက်ကို လှည့်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ထိတ်သွားသည်။ ကိုကိုကျော် ဘာများ ပြောလိုက်တာလဲပေါ့။ သို့သော်လည်း ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းခါးလေးကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းတော့မှ သဘောပေါက်သွားသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားကာ အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ကာ အသာလေး ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ အမွှေးအမြှင် ပြောင်ရှင်းနေပြီး ချောနေသဖြင့် ဝက်စ် (ဖယောင်း) ဖြင့် အမွှေးအမြှင်များ ဖယ်ရှင်းထားပုံရသည်ဟု ဖူးဝတ်ရည် တွေးလိုက်သည်။ သူကတော့ ဖယောင်းဖြင့် လုပ်ပါက တအားနာသည်ဟု ကြားဖူးသဖြင့် မလုပ်ရဲပဲ တစ်ပတ် နှစ်ခါလောက်သာ ရိတ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်သာ ထိုသို့ ပြောင်ရှင်းနေသော အဖုတ်မျိုး ကြိုက်သည်ဆိုပါက အနာခံပြီး ဝက်စ်သွားလုပ်ရင် ကောင်းမလားလည်း တွေးနေမိသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း သူ့ပေါင်ပေါ် ကြွလိုက်ထိုင်ချလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေသည်ကို အရှိန်ရစေရန် ဝင်းဝင်းသန်းခါးလေးကို သူ့လက်ဖြင့် ကိုင်ပေးထားလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ဆောင့်ချသည့် အရှိန်ကြောင့် သူ့နို့ကြီးများမှာလည်း ခုန်ပေါက်လှုပ်ရမ်းနေလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း ကိုကိုကျော်တို့နှစ်ယောက် လုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်စို့လာလေသည်။ ခနနေတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အရှိန်ရလာပြီး ထိုပုံစံကို အားမရတော့သဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်လေသည်။
တကယ်တော့ ဖူးဝတ်ရည် မျက်စိတည့်တည့်တွင် သူ့လီးကြီး ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို မြင်ရအောင် အခုန ပိုဇေရှင်းကို သုံးခြင်းဖြစ်လေသည်။ စိတ်ထလာတော့ အားမရ။ ထို့ကြောင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို ကုတင်စောင်းမှာပင် ကုန်း၍ ကုတင်ပေါ် တံတောင်ထောက်နေစေပြီး အနောက်ဖက်မှနေ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ ဆောင့်လေတော့သည်။ ထိုပုံစံဖြင့် တစ်ချီပြီးသွားတော့ ဘီရိုထဲမှာ ကိုယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်နေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း တချီပြီးသွားရသည်။
ထိုနေ့က ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် တခါမှ မခံစားခဲ့ဘူးသော ခံစားမှုတစ်မျိုး ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဲဒါကတော့ ဝင်းဝင်းသန်း၏ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ကြည့် စို့ကြည့်ချင်စိတ်ပေါ်လာရခြင်းပင်။
နောက်တချီ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှေကြီးထိုး ပုံစံဖြင့် လုပ်ကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်း၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အစိတ်အပိုင်းတွေကိုသာ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်မိခဲ့သလို သူ့စောက်ဖုတ်မှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲခဲ့ရသည်။ သူများ လက်စ်ဘီယံ အငုံ့စိတ်ရှိနေသလား ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပင် တွေးစပြုလာမိလေသည်။ ထိုနောက်ပိုင်း ဖူးဝတ်ရည် ကိုကိုကျော့်ကို တူးအင်ဝမ်း မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် သူတစ်ယောက်ထည်း မလုပ်ချင်ဘူးလာဟု ဆွပေးရာ ကိုကိုကျော်က လုပ်ချင်တာပေါ့ဟု ဝန်ခံလာသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း နှစ်ယောက် ဆိုရင်ရော ဆိုတော့ ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာကို အတည်လား သူ့ကို လာစားနေတာလားဟု အကဲခတ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် အတည်ပြောနေမှန်းသိတော့ အင်းဟု ဝန်ခံသည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ဖြစ်နိုင်မည်မထင်ဟု ဆိုလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့တာဝန်ထား၊ သူစီစဉ်မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
နောက်ပိုင်းတွင် ဖူးဝတ်ရည်က ဝိအန်းတို့ ဟောလီးဒေးတို့တွင် ရှော့ပင်းသွားဖို့ အဖော်လိုသည်ဆိုပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ခေါ်ကာ အပြင်ထွက်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း ဘော့စ်အမျိုးသမီးဆိုတော့ လိုက်ပေးရလေသည်။ မိန်းမအချင်းချင်း ရှော့ပင် အတူတူ သွားကြ၊ အပြင်ကို အတူတူ သွားနေကြသည်ဆိုတော့ ခဏအတွင်းမှာပင် ညီမအရင်းအလား ခင်မင်သွားကြတော့သည်။
ခင်မင်သွားပြီးတော့ နောက်ပိုင်းတွင် ဖူးဝတ်ရည် က လိင်ကိစ္စများကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ပထမတော့ ရှက်နေသေးသည်။ နောက်တော့လည်း သူလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုလာတော့သည်။ သို့သော်လည်း နင်ငါ့ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်နေတာမလား ငါသိပါတယ် ဟု ပြောပြီး ပေါ်တင်ကြီး ဇာတ်ကြောင်းဖို့က အချိန်အတော်ယူရဦးမည် ဖြစ်ရာ၊ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ဖြစ်နေကြ ဇာတ်ကြောင်းမျိုးသာ ချိုးမလားဟု ကိုကိုကျော်နှင့် တိုင်ပင်လိုက်လေသည်။
သို့ဖြင့် သူ့ပလန်ကို ကိုကိုကျော့်အား ပြောပြရာ ကိုကိုကျော်က ပထမ စဉ်းစားနေပြီး နောက်တော့ သဘောကျကာ လက်ခံသွားလေတော့သည်။ သို့ဖြင့် ပထမတစ်ခေါက်တုန်းကလိုပင်၊ ဖူးဝတ်ရည် စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နေပြည်တော် သွားမည်ဟု သတင်းလွှင့်ပြီး၊ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကို အိမ်သို့ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်ဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့ ကိုကိုကျော့်အိမ်သို့ အစောကြီး ရောက်လာတော့သည်။
ကိုကိုကျော်ကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို အပွေ့အဖက် အနမ်းအစုပ်တို့ ဖြင့် အရှိန်ရအောင် ဆွပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်း တက်ကြွလာတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကာ လက်နှင့် ခြေထောက်တို့ကို ကုတင်တိုင်ဖြင့် ကြိုးချည်ကာ ကားယားဆန့်နေစေလေသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ်ခြင်းမှာ ပထမအကြိမ် မဟုတ်တော့သဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းအတွက် မဆန်းတော့ချေ။ တခါတလေ တွင် သူက ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း ထိုသို့တုပ်ထားပြီး သူ့စိတ်ကြိုက် အပေါ်မှ ပုလွေမှုတ် မြင်းစီး လုပ်တတ်လေသည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားပက်လက် ကြိုးဖြင့် ချီခံထားရသော ဝင်းဝင်းသန်းကို ကိုကိုကျော်က ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးလေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းခင်မျာ ကော့နေအောင် ခံစားနေရပြီး ပါးစပ်မှလည်း အသံမျိုးစုံထွက်အောင် ငြီးငြူနေရှာလေသည်။ ကိုကိုကျော်က
“အင်း ဒီကောင်မလေး အဲ့လောက်တောင် အသံထွက်ရသလား”
ဟုနောက်သလို မျက်မှောင်ကို တမင်ကြုပ်မေးလေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ညုတုတု အသံလေးဖြင့်
“ကိုကြီးက အဲလောက် ဝင်းဟာလေးကို အားရပါးရ ယက်နေတာ ဝင်း ဘယ်ခံနိုင်မလဲ ကိုကြီးရဲ့”
ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ၊
“အင်း အဲ့လိုဆိုရင်တော့ ဒီထက်ကောင်းတာတွေ လာဦးမယ် အသံမထွက်နိုင်အောင် ခဏတော့ လုပ်ထားမှ ရတော့မယ်”
ဟုဆိုတာ ကြမ်းပြင်မှာ ကျနေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ပင်တီလေးကို လုံးထွေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်းပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းအုံးစွပ်တစ်ထပ်ကို ချွတ်ကာ ပါးစပ်ပေါ်မှ ပိတ်စည်းလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အသံမထွက်နိုင်တော့ပဲ မျက်လုံးလေးဖြင့်သာ စကားပြောနိုင်တော့လေသည်။ ထိုနောက် ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးတွေကို တစ်ချက်လောက်စီ စို့လိုက်ပြီး
“အရေးထဲ ဗိုက်ကနာလာတယ်၊ ခနလေးနော် ချစ်”
ဟုပြောကာ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်လေသည်။ အိမ်သာပြတင်းပေါက်မှ အသာဖွင့်ပြီး လက်ယမ်း အချက်ပြလိုကက်တော့ လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ ကားရပ်ပြီး စောင့်ကြည့်နေသည့် ဖူးဝတ်ရည်က အိမ်သို့ ကားမောင်းကာ အမြန်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ကိုကိုကျော် အိမ်သာထဲမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသည့် အချိန်လေးတွင်းမှာပင် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အိမ်ထဲသို့ ရောက်လာပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာ တန်းဝင်လာခဲ့လေသည်။
အိပ်ခန်းထဲဝင်လာသော ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားကြီး ကြိုးချည်ခံထားရသော ဝင်းဝင်းသန်းကို တွေ့လိုက်ရတော့၊ အတော်အံအားသင့်သွားပုံ အက်တင်ပေးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း တစ်ယောက်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အခန်းထဲကို ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ပါးစပ်မှာ အသံထွက်မရသဖြင့် တဝူးဝူးသာ ဖြစ်နေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ခနသာ အံ့အားသင့်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြုံးပြလိုက်ရင်း၊ သူ့လက်ညိုးကို ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ထောင်၍ တိတ်တိတ်နေဟု အချက်ပြလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်ကို မေးဆပ်ပြပြီး ကိုကိုကျော် အထဲမှာလားဟု အမူအယာဖြင့် မေးလိုက်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြရှာသည်။
ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ်လုံးတီး ကားယားပက်လက်ဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင်ပဲ ဖူးဝတ်ရည်ရှေ့ ရောက်နေရခြင်း ဖြစ်လေရာ အလွန်တရာမှ ရှက်ရှာပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ပန်းနုရောင်ပြေးလျှက် ရှိလေသည်။ ထိုအခါမှ ဖူးဝတ်ရည်က သူယခင်က ပုန်းနေခဲ့ဖူးသော ကလော့ဆက်ထဲသို့ ဝင်ကာ တံခါးကို အတွင်းမှ ဆွဲစိလိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် ကလော့ဆက်ထဲ အရောက် မကြာခင်မှာပင် ကိုကိုကျော်က ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ခေါင်းရမ်းပြီး မျက်လုံးပြူးပြနေသည်ကို ကိုကိုကျော်က မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာ
“အင်းပါကွာ ချစ်ကလည်း ကိုကြီးက ချစ်ဝအောင် ကျွေးမှာပေါ့။ အခုတော့ ခဏလေး သည်းငြီးခံလိုက်ဦးနော်”
ဟုပြောရင်း ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်ကြားဝင်ကာ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းမှုတ်လေတော့သည်။ ကိုကိုကျော် ဘာဂျာအစွမ်းပြနေချိန်တွင် ဝင်းဝင်းသန်းမျက်လုံးမှာ ဖူးဝတ်ရည် ပုန်းနေသော ကလော့ဆက်ကိုသာ မျက်လုံးအပြူးသား ကြည့်နေမိသည်။ ကိုကိုကျော်က အတင်းမှုတ်နေသော်လည်း ကိုယ့်ဘော့စ်မိန်းမ ကလော့ဆက်ထဲမှာ ချောင်းနေသည် ဆိုတာကို သိနေရတော့ ဝင်းဝင်းသန်း အီလည်လည်ကြီး ဖြစ်နေရလေသည်။ ရှက်စိတ်၊ ကြောက်လန့်စိတ်တို့ဖြင့် ရောပြွန်းနေပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားလို့ မရနိုင် ဖြစ်နေရလေသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ဖူးဝတ်ရည်က ကလော့ဆက်ထဲမှ ထွက်လာရာ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဘာဖြစ်မှာလဲဟု ဖူးဝတ်ရည်ကိုသာ စောင့်ကြည့်နေမိလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်လာရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော်က သူ့ပေါင်ကြားမှ ကုန်းထကာ သူ့ကို လိုးတော့မလို့ ပြင်လေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးဖြင့် ကိုကိုကျော့်ကို သူ့မေးဖျားလေးဆပ်ကာ ဖူးဝတ်ရည်ရှိရာသို့ ထိုးပြလေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုကိုကျော်က လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
“ဟင်၊ ချစ်လေး ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး”
ကိုကိုကျော်က အက်ရှင်အပြည့်ဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကိုယ်ပေါ်မှ ကုန်းထမည်ပြုသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသာဖိတွန်းလိုက်ပြီး
“ဘာအခုမှ ချစ်လေး လုပ်မနေနဲ့၊ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်”
ဟု ပြောလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာခဲ့လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းပါးစပ်မှ စည်းထားသည်များကို ဖြေပေးလိုက်တော့၊
“မမ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျမကို ခွင့်လွှတ်ပါ”
“အို တောင်းပန်စရာ မလိုပါဘူးကွယ်၊ အဝင်းက ချစ်စရာလေးပဲ၊ ကိုကိုက တော်တော် အကောင်းကြိုက်တတ်တယ်နော်”
ဟု ပြောရာ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ နားမလည်နိုင်သော မျက်လုံးများဖြင့် ငေးကြည့်နေမိတော့သည်။ နောက်တော့ ကိုကိုကျော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းလိုက်ပြီး
“ကဲ အခု ချစ်လေးအလှည့် ကိုကို ခဏဖယ်”
ဟု ဆိုကာ ဝင်းဝင်းသန်းပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ဝင်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို ဝင်းဝင်းသန်း နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သူတို့၏ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ ဖြစ်ကြသော်လည်း နူးညံ့လှသည့် အထိအတွေ့ မိန်းကလေး အနံ့အသက် အမွှေးနံ့သာများက ယောက်ျားများနှင့် မတူသဖြင့် ထူးဆန်းသော ခံစားမှုကို တွေ့ကြရလေသည်။ သူတို့ နို့ကြီးများလည်း တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မထိတထိ ဖြစ်နေသဖြင့် နို့သီးခေါင်းချင်း ပွတ်မိသည့်အခါ ကြက်သည်းလေးများပင် ထသည်ထိ ခံစားလိုက်ရလေသည်။
သို့ဖြင့် မကြာခင်အတွင်းမှာပင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နို့ကြီးများ ဖိကပ်သွားရအောင် ဖူးဝတ်ရည်က မှောက်ထပ်ချလိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့မိနေလေတော့သည်။ ကိုကိုကျော်ကတော့ တခါမှ မတွေ့ဖူးသည့် မိန်းမနှစ်ယောက် ထပ်လျက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နမ်းရှုံ့နေကြသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် လီးကြီးလည်း ပိုမာလာသဖြင့် ဖင်ကုန်းကုန်းလေး ဖြစ်နေသော ဖူးဝတ်ရည် အနောက်ဖက်မှာ ဝင်ပြီး နေရာယူလိုက်လေတော့သည်။
သူ့နောက်မှာ ကိုကိုကျော် ရောက်နေမှန်းသိသော ဖူးဝတ်ရည်က ဖင်ကလေးကို ကော့ပြလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်ကလည်း လက်မနှေးပါ သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျက် ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ချလိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်နှုတ်ခမ်းလေးမှ ငြီးသံလေး ထွက်သွားပြီး ဖင်ကြီးကိုလည်း အလိုက်သင့် ကော့ပေးလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိနေရသဖြင့် စိတ်တွေ ပိုထလာရတော့လေသည်။
ခနအကြာတွင်တော့ ကိုကိုကျော်က ဆောင့်လိုးလိုက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ နို့ကြီးများမှာ ဖိကပ်လျက် ပွတ်သွားလိုက်ဖြစ်နေပေရာ သုံးဦးစလုံး ကာမဆန္ဒများ အတော့်ကို တက်ကြွလာကြလေတော့သည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးလည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေရာက ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို ခနရပ်ခိုင်းပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ကြိုးဖြည်ပေးခိုင်းလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း လက်တွေ ခြေတွေ လွတ်လပ်သွားမှ ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနှင့် ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ ပြုစေကာ သူအရမ်း မှုတ်ချင်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖယောင်းဖြင့် အမွှေးဖယ်ထားသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော်ကတော့ မှောက်ရက်သား သူ့မိန်းမ နောက်မှာ ပြန်နေရာယူကာ လီးကြီးကို ပြန်ထည့်လေသည်။
ယခု အချိန်မှာတော့ အောက်မှ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း မျက်နှာပေါ်သို့ သူ့ဂွေးဥနှစ်လုံးက ပွတ်တိုက်ပေးလျက်ရှိလေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လျှက် ဘောများကို စုပ်ပေးနေတော့သည်။ ကိုကိုကျော်ခင်မျာ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးဖြင့် တစ်ချိန်ထဲ လုပ်နေရသလို ဖြစ်တာမို့ အရမ်းကို ပြီးချင်နေမိရာ အမြန်မပြီးသွားအောင် စိတ်ကိုထိန်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူစောင့်နေရလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို နူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းလေးအစုံက ဖိကပ်ပြီ လျှာကလေးဖြင့် ကစားနေသည်က ယောက်ျားများ ဘာဂျာမှုတ်သည်နှင့် မတူသဖြင့် အတော်ပင် အရသာတွေ့နေရလေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း အခုမှပင် လုပ်ဖူးသော်လည်း နူးညံ့ချောမွတ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကြောင့် အတွေ့အကြုံ အသစ်ရကာ အားရပါးရပင် ဂျာပေးနေမိလေတော့သည်။ နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က အောက်မှ ဝင်းဝင်းသန်းက အပေါ်မှ ၊ အခုနပုံစံအတိုင်း ပြောင်းပြန်လုပ်ကာ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကိုလိုး၊ ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် ဘောကို စုပ် လုပ်လေသည်။ ထိုအခါမှာတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ အရမ်းကို အရှိန်တက်လာပြီး တဖန်းဖန်း ဆောင့်ကာ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးကို ထိုးကပ်ဖိသွင်းရင်း သုတ်ရည်တွေ လွတ်လိုက်ရလေတော့သည်။
ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ကိုကိုကျော်နှင့်အတူ ပြီးသွားသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်ကတော့ အခုမှ အရှိန်တက်တုန်းမို့၊ ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖွံ့ဖြိုးလှသော နို့ကြီးများကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်နှယ်ရင်းက နို့သီးခေါင်းလေးများကို တပြွတ်ပြွတ် စို့နေမိလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့ဘော့စ်မိန်းမကို ဆံပင်အုပ်ကြား လက်ထိုးထည့်ကာ ဆော့ကစားရင်းက အခုလေးတင် အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသည့် ကာမ အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေလေသည်။
ရေချိုးခန်းထဲ သေးပေါက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ရေဆေးပြီး ထွက်လာသော ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး ဖက်ပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နမ်းရှုံ့နေတာ မြင်ရတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ညီတော်မောင်က တော့ မထနိုင်သေးချေ။ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲလျောင်းရင်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်နေမိတော့သည်။
ထိုအချိန်တွင် အရှိန်အတော်ရနေပြီး သူ့ဆန္ဒမပြည့်သေးသော ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲကာ လက်ဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အနည်းငယ် ပျော့နေသေးသော်လည်း သွေးပူစ ပြုလာပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ကုန်းကာငုံ့စုပ်ရင်း ပုလွေ စပေးလေသည်။
ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ဖူးဝတ်ရည်ကို ကိုယ်ချင်းစာသောကြောင့် လေးဘက်ထောက်ကာ ကိုကိုကျော့် လီးကို ကုန်းစုပ်နေသည့် ဖူးဝတ်ရည်အနောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ပက်လက်လှန်ကာ ခေါင်းဝင်တိုးရင်း ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ယက်ပေးလိုက်လေသည်။
ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းမှ ဆံပင်လေးများကို ဖွကာ ဆော့ကစားနေရင်းက ဖူးဝတ်ရည် နို့လုံးများကို လက်ဖြင့် မှီသလောက် ကုန်းကာ ဆုပ်ညှစ်ပေးနေလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်၏ နွေးထွေးနူးညံ့သော အာခံတွင်းမှ တစစ်စစ် စုပ်ပေးနေမှုနှင့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် လုံးထွေးနေမှုက သူ့လိင်တန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မာလာစေခဲ့လေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်းလာသော လိင်တန်ကြီးကြောင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်မရသဖြင့် ခေါင်းကိုမော့ကာ ကိုကိုကျော့်ကို ကြည့်ရင်းက သူ့ပါးစပ်ထဲမှ ကိုကိုကျော့်လီးကြီးကို တအားစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်မှ ထထိုင်လိုက်ပြီး
“ချစ်လေးကို လိုးပေးတော့ ကိုကို၊ ချစ်လေး ပြီးချင်ပြီ”
ဖူးဝတ်ရည်က လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တော့ ကိုကိုကျော်က အနောက်ဖက်မှာ ကုန်းထလိုက်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ကိုင်ပေးကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝတင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဒေါ့ကီစတိုင်ဖြင့် စဆောင့်လိုးသည့် အချိန်မှာတော့ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လဥကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တစ်ဖက်က ခါရမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ရင်သားများကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့သည်။
ကိုကိုကျော်မှာ ခုနကလေးမှ တချီပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင်ချေ။ ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူးဝတ်ရည်ဗိုက်အောက်မှ လက်လျှိုကာ ဖူးဝတ်ရည် အရသာဖူးလေးကို လက်ထိပ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်ချေပေးလိုက်သည့် ခနတွင် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ကာဖြင့် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားလေတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အားအင်ကုန်ခမ်းသွားလို့ နှုံးသွားသဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ မှောက်လှဲချလိုက်တော့ ကိုကိုကျော့်လီးကြီးမှာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့ဘော့စ် ဖြစ်အင်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လာသဖြင့် ခွိကနဲ ရယ်မိလေသည်။
“ဘာရယ်တာလဲ အဝင်း၊ ဒီမှာ သူများ ဒုက္ခရောက်တာကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတယ်ပေါ့လေ။ လာ ငါ့ကို အဆုံးသတ်ပေး”
“ဟွန်း ကိုကြီးဟာက ပေကျံနေတာပဲဟာ၊ သွားဆေးလာခဲ့ ဝင်းမှုတ်ပေးမယ်”
“ဟာ အခုတော့ သွားမဆေးချင်သေးပါဘူး၊ လာခဲ့ လာ ဒီမှာ ဖူးအပေါ်မှာခွပြီးတော့ လေးဘက်ထောက်ပေး”
ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ကိုကိုကျော် ပြောသည့်အတိုင်း ကိုကိုကျော်ရှေ့ မှောက်လျက်လဲကာ အမောဖြေနေသော ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်တဖက်တချက်မှ ဒူးထောက် လေးဖက်ထောက်ရင်း ကိုကိုကျော့်ကို ဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးများမှာ ဖူးဝတ်ရည်ကျောပြင်ကို သွားဖိမိနေလေသည်။ ကိုကိုကျော်က သူ့လီးကြီးကို ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပြီး သွင်းလိုက်လေသည်။
ကိုကိုကျော်က အနောက်က ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဝင်းဝင်းသန်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုမှာ ဖူးဝတ်ရည်ကျောပြင်ကို သွားသွားပွတ်နေသဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက်လည်း ဖီးပြန်တက်လာရသလို၊ ကိုကိုကျော်ကလည်း မိန်းမနှစ်ယောက် ထပ်ရက်သား ဆော်နေရသဖြင့် ကျခါနီး အရှိန်ပြန်တက်လာရလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဖူးဝတ်ရည် ရင်ဘတ်အောက်ထည့်ပြီး နို့ကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ် ပေးနေလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းဖင်ကြီးမှာ ကိုကိုကျော့် အဆောင့်ကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးလာသည့် အရှိန် မြန်လာသည်မို့ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ပြီးတော့မည် ဆိုတာကို ကိုကိုကျော် သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စိတ်ကို လျှော့ အရှိန်ကိုမြင့်ရင်း တအားဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
“အ..အ…အီး…….”
ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးမှ သုတ်ရည်များ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့အဖုတ်အတွင်းသားလေး များက ပွစိပွစိလုပ်နေခြင်းက ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးထဲမှ သုတ်တွေကုန်သွားအောင် ညှစ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ခနနေတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ပိကျသွားရာ
“အမလေး သေပါပြီတော့၊ လေးလိုက်တာ”
ဟု ဖူးဝတ်ရည်အော်သံကြောင့် ဘေးသို့ လိမ့်ချလိုက်ပြီး တဟီးဟီး ပြိုင်တူရယ်မောမိလိုက်ကြလေသည်။ နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက်စလုံး၏ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်သော သရီးဆမ်းမို့ အတွေ့အကြုံအသစ်လေးပေါ် မိန်းမော ပီတိဖြစ်ကာ မှိန်းနေကြလေတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ အတော့်ကို ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ပုလင်းတူဗူးဆို့လို့ပဲ ပြောမလား၊ ဝါသနာတူ အကြိုက်တူ သမားတွေမို့ နှစ်ကိုယ်ကြား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ဆိုလို့ရသည့် ဒီလို မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းမျိုးဆိုတာ ဗမာအမျိုးသမီးထဲမှာ ရဖို့က မလွယ်ကူလှချေ။
( နောက်ပိုင်းအင်တာနက် အရမ်းခေတ်စားလာချိန်တွင်တော့၊ ထိုသို့ သော သူငယ်ချင်းမျိုးက ရဖို့ လွယ်လာမည်ဟု စိတ်ထဲ ထင်မိပါသည်၊ ဤကား စာရေးသူ၏ စကားချပ်။)
သူတို့နှစ်ယောက် အတွက် ကိုကိုကျော် မသိစေချင်သည့် လျို့ဝှက်စကားလေးများပင် ပြောဖြစ်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ အဖြစ်အပျက်၊ ကိုကိုကျော် သိသွားကာ ချောင်းကြည့်တာတို့ကို ပြောပြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက် ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ကိုယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်ကာပင် တချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ထိုအကြောင်း သူပြောပြသည်ကို ကိုကိုကျော်ကို ပြန်မပြောဖို့ တားလိုက်သည်မှ စ၍ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ အတွင်းကျကျ ပိုရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းနှစ်ဦး အဖြစ်သို့ တစ်ဆင့်တက် သွားကြလေတော့သည်။
ထိုအခါတွင် ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှလည်း သူ့လျို့ဝှက်ချက်များ ပွင့်အန်ထွက်ကျလာလေသည်။ တကယ်က ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့အမျိုးသား နှင့် မစေ့စပ်မှီက ရော၊ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးမှရော ကိုကိုကျော်နှင့် မဖြစ်ခင်ထိ အဖဲယား ဟုခေါ်သော အချစ်ရေး နယ်ကျွံမှု အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ကိုကိုကျော်နှင့် ဖြစ်နေသည့်တိုင် ထိုသူများနှင့် ပြတ်ပြတ်စဲစဲလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ချေ။ အမြဲတမ်းလို ဖြစ်နေသည် မဟုတ်သော်လည်း တခါတလေ ဆုံရင်တော့ ဖြစ်တတ်သေးသည် ဟုဆိုသည်။
ဝင်းဝင်းသန်း အပြောကြောင့် ကျော်စိုးသော်ကိုတောင် သတိရမိသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြောကြည့်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း စိတ်ဝင်စားသည်၊ သူက ဖူးဝတ်ရည်ထက် ငယ်သည့်အပြင်၊ သူ့ထက်တောင် ငယ်သည့် ကျော်စိုးသော် အကြောင်း ဖူးဝတ်ရည်ဆီမှ ကြားရသမျှမှာ စိတ်ဝင်စားစရာမို့၊ သူလည်း လိုက်သွားပြီး သုံးပွင့်ဆိုင် တစ်ခါလောက် ဆွဲလိုက်ချင်သေးသည်။
ကိုကိုကျော့်ကို အသိပေးပြီး သွားရမလား၊ မသိအောင် လျို့ဝှက်ပြီးသွားရမလား အဲ့ဒါကိုပဲ စဉ်းစားရဦးမည်ဟု တိုင်ပင်ထားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း အတွေ့အကြုံမှာလည်း အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပေသည်။ တကယ်က သူအပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်မှာ သူ့အစ်မဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်၏ ယောက်ျားနှင့် ဖြစ်လေသည်။ သူ့အစ်မဝမ်းကွဲမှာ သူ့ထက် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်သာ ကြီးသဖြင့် သူငယ်ချင်းလို နေခဲ့ကြသူများ ဖြစ်သည်။ ထို အစ်မ ဗိုလ်ကြီး သူရမောင်နှင့် ယူတော့ သူပင် သတို့သမီးအရံ လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ နောက်တော့လည်း ထို အစ်မလင်မယား ဘယ်သွားသွား သူက လိုက်ပါလေ့ရှိသည်။ ဘုရားဖူးတို့၊ ပျော်ပွဲစားတို့၊ အစရှိသည် တို့ ဖြစ်သည်။
သူရမောင်က သူ့ကို ဟိုထိဒီကိုင်စမ်းတော့ သူက ရိုးရိုးသားသားပင် ထင်ခဲ့သည်။ သူ့ဘက်ကတော့ အပျိုလေးဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အစ်မဝမ်းကွဲကို အရမ်းချစ်သည့် ယောက်ျားဆိုတော့ သူက ယုံခဲ့သည်။ သူကသာ စိတ်တွေ မရိုးသားခဲ့သာ သူရမောင်ကတော့ သူ့ကို ညီမလေးတစ်ယောက်လို ခင်ခဲ့သည်ဟု သူတကယ်ထင်ခဲ့မိသည်။ တခါတလေ သူတို့လင်မယား ချစ်စခန်းထကြသည်တို့ကို အသံကြား၊ အရိပ်အမွှေ့ မြင်သည်တို့ကလည်း သူ့ ကာမဆန္ဒတွေကို နိုးကြွားလာခဲ့စေလေသည်။ နောက် အစ်မ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူက အစ်မနားမှာ သွားနေပေးရသည်။ သူငယ်ချင်းလိုမို့ သူ့ကိုလည်း အစ်မက အားကိုးသည်။
သူရမောင်က အစ်မ အလစ်တွင် သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းသလိုမျိုးတွေ ကိုယ်တွယ်ထိတွေ့တာတွေ လုပ်လာတော့ စိတ်ထဲမှာ ဪ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတော့ သူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လုပ်နေတာပဲလေဟု ဖြေတွေးနေမိသည်။ အစ်မကိုတောင် မပြောရဲ တော်ကြာ သူ့ကိုယ်သူ ပဏာယူတယ် သူ့ယောက်ျားကို ယိုးစွတ်တယ်လို့ အပြောခံရမှာစိုးလို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အဲ့လိုမနေချင်တာမို့ သူတို့အိမ်က နေ ပြန်ခွာဖို့ ပြင်တော့သည်။ ထိုသို့ မထွက်ခွာခင်မှာပင် တစ်နေ့ အစ်မလည်း မရှိတုန်း သူနှင့် သူရမောင် အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေစဉ်၊ ကိုသူရမောင်၏ အတင်းကျင့်ကြံမှုကို ခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့် နောက်ပိုင်း သူ့သွေးသားများကလည်း တောင်းဆိုမှုကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် သူရမောင် ခေါ်ဆောင်ရာ ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ မြောလိုက်မိသည်။ ပြီးသွားတော့ သူ့ကိုယ်သူလည်း နောင်တရသဖြင့် အိမ်မှ ဆင်းသွားဖို့ကြံသော်လည်း အပျော့ဆွဲ သူရမောင်က သူ့ကို တောင်းပန်သည်။ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်နှင့် အခြားကျန်းမာရေး အခြေအနေကြောင့် ပြတ်လတ်နေရသဖြင့် သူ ကြံမိကြံရာ လုပ်မိခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ရန်နှင့် အိမ်မှာပဲ ဆက်နေဖို့ ၊ သူနောက်ကို လုံးဝ ဆင်ခြင်ပါမည့် အကြောင်းတို့ ဖြစ်သည်။
ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ့်အပြစ်လည်းပါနေသလိုမို့ နောက်ကို လုံးဝဆင်ခြင်ပါမည်ဆိုသည့် စကားကို ယုံပြီး သဘောတူလိုက်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း အစရှိ တနှောင်နှောင် ဆိုသလို၊ ကစွန်းပင်ကလည်း ငြိချင်နေတာမို့၊ နောက်ပိုင်း အကြိမ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်မိလေတော့သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဖြေသိမ့်နေမိသည်က သူရမောင် တခြားမိန်းမတွေနှင့် သွားဖြစ်နေမည့်အစား သူနှင့် ဖြစ်လိုက်သည်က သူ့အစ်မအတွက် နောက်ကြောင်းအေးရမည်၊ သူက သူရမောင် ကာမ မီးကို ဝင်ငြိမ်းပေးရသည်ဟုပင်။ နောက်တော့ သူရမောင်ဆီ လာလာနေသော သူရမောင် သူငယ်ချင်း ဗိုလ်ကြီးတစ်ဦးက သူ့ကို ချစ်ရေးဆိုလာပြီး သူ့အစ်မကလည်း သဘောတူ ထောက်ခံသောကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သမီးရည်းစား ဖြစ်လာကြရသည်။
ဝင်းဝင်းသန်းအမျိုးသားက နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင်သွားဖို့ ရှိသဖြင့် ပြန်လာမှ လက်ထပ်ကြရန် သဘောတူပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုသာ ပြုလုပ်ခဲ့ကြလိုက်သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီး သူနိုင်ငံခြား မထွက်မှီမှာ သူတို့နှစ်ယောက် အကြိမ်ကြိမ် အိပ်ခဲ့ကြသည်ဟု ဆိုလေသည်။
နောက်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့အဒေါ်ယောက်ျား ဟု ဆိုသည်။ ထိုလူကြီး၊ ဦးဌေးအောင်မှာ တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှ ဒေါက်တာဘွဲရ ပရော်ဖက်ဆာတစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ကျောင်းပြီးတော့ အလုပ်မဝင်ခင် မာစတာတက်နေစဉ် ဖြစ်သည်။ သူ့စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးချိန်မှာ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေချိန်ဖြစ်သည်။ အလုပ်နည်းနည်းပါးပါး စမ်းလုပ်ပြီး မာစတာဆက်တက်မှ အလုပ်မှာ နေရာကောင်းကောင်းလး ရနိုင်မည်ဟု တွေးမိလာလို့ ကျောင်းပြန်တက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
သူယူနေသည့် မာစတာတန်းများမှ ဘာသာရပ်တစ်ခုကို ပို့ချနေသူ ပါမောက္ခတစ်ဦးဖြစ်သူ ဦးဌေးအောင် အိမ်သို့ ဝင်ထွက်မိပြန်လေသည်။ သူ့ကို တူမလေး သမီးလေး တစ်ယောက်လို ခင်တာပါပဲလေဟု တွေးရင်းက အနီးကပ် အထိအတွေ့တွေကို သတိမထားမိလိုက်ချိန်မှာပင် စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီး လက်သို့ ကျဆင်းသွားရလေသည်။ ဘာလို့ ကြောင်ဖားကြီးလို့ ဝင်းဝင်းသန်းက စွတ်စွဲရသလဲဆိုတော့ ယောက်ျားနှစ်ယောက် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ဝင်းဝင်းသန်းတောင် သူ့လက်ထဲ ယကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ကျသွားမှန်းမသိပဲ သူ့ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားရတာမို့လေ။ အဲ့လူကြီးရဲ့ အချစ် စခန်းဖွင့်တာကလည်း တမျိုးတဖုံဆန်းလို့ ဝင်းဝင်းသန်း တစ်ယောက် အဒေါ်ယောက်ျား ဖြစ်လျှက်နှင့်ပင်၊ ကြုံရင်ကြုံသလို ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့မိကြလေသည်။
နောက်ဆုံးတစ်ယောက်ကတော့ ကိုကိုကျော်၊ ကိုယ့်ရဲ့ဘော့စ်လည်း ဖြစ်၊ သဘောကလည်းကောင်း၊ မိန်းမကလည်း အဝေးတစ်နေရာ ရောက်နေတော့ သနားမိပြီး၊ ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့။
ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပြောပြတဲ့ သူ့ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ကိုနားထောင်ပြီး စဉ်းစားမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနဲ့ ကျော်စိုးသော် ဇာတ်လမ်း ပြန်ပြောပြတဲ့ အချိန်မှာ၊ သူက ယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေရတယ်၊ တစ်အိမ်ထဲမှာ လူပျိုပေါက် ကောင်လေးနဲ့ နေနေရတယ်။ နောက်ပြီးတော့ အဲဒီကောင်လေးက သူ့ကို ဘယ်လို စလာတယ်။ ဥပမာ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း လာပြီးကိုင်တာပြုတာ၊ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဘာဂျာလာမှုတ်တော့ စိတ်ကလည်း လိုနေတုန်း ဖြစ်သွားရတယ်လို့ ပြောပြခဲ့တယ်။ သူကစပြီး မြူဆွယ်တာ၊ သူ့ကွန်ပြူတာကို ပေးကြည့်တာ၊ ခရီးသွားတုန်း သူ့အိပ်ယာပေါ် တမင်ခေါ်သိပ်တာ၊ သူအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်တာ။ နောက် ကျော်စိုးသော် အခန်းတံခါးခေါက်ပြီးတောင် အိပ်ယာပေါ်သွားအိပ်တာ၊ အဲ့တာတွေကို တော့ တမင်ချန်ထားခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ အဟိ။
ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ကျော်စိုးသော်ရဲ့ ထောင်ချောက်ထဲ ကျခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သားကောင်လေး တစ်ကောင်လို ပုံဖေါ်ခဲ့တာပဲလေ။ဝင်းဝင်းသန်းရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကိုလည်း ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်းပြောတဲ့ အတိုင်း နားထောင်ပြီး သူ့ဖက်ကနေ ဘာဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာပဲ ပြန်တွေးကြည့်လိုက်မိတယ်။ အဟိ။ သူလည်း တော်တော်ထတာပဲလို့သာ ကောက်ချက်ဆွဲမိသည်ပေါ့။
သို့သော်ငြားလည်း သို့သော်ငြားပေါ့။ အခုလိုမျိုး လိင်ကိစ္စလေးတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော နောက် ကိုယ့်ကိုယ်လုံးလေး လှအောင် ဘယ်လို လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုလည်း လေ့လာရ။ ရှော့ပင်းတွေ အတူတူ သွားကြနဲ့ဆိုတော့ တော်တော်လေးကိုခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျော်စိုးသော်အဒေါ် ဝင်းပပနှင့်လည်း ပြန်လည် တွဲမိနေခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပနှင့်က ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်သော်လည်း ယခုလက်ရှိ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေသော ဝင်းဝင်းသန်းလိုတော့ မဟုတ်ချေ။ နောက်တစ်ခုက ကျော်စိုးသော်နှင့် ကိစ္စက ဘယ်လိုမှ ဖွင့်ပြော၍ မရနိုင်တာမို့ ထို အမှောင်ပိုင်းကိုတော့ ပွင့်လင်း၍ မရတော့ပေ။
အစိုးရ ရုံးပိတ်ရက်တစ်ခုတွင် ရက်ရှည်ပိတ်ရာ၊ အားနေသော ဝင်းပပကို သူနှင့် နေပြည်တော် သုံးလေးရက်လောက် လိုက်မလားဟု မေးလိုက်ရာ သူလည်း တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသဖြင့် လိုက်မည်ဟု ပြောလေသည်။ သို့ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကျော်စိုးသော်အတွက် ဟိုးအရင်ကတည်းက သူချထားသည့် ပလန်တစ်ခုကို အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း သူဝင်းဝင်းသန်းကိုပါ ခေါ်သွားချင်ကြောင်း ပြောလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်က သဘောတူသဖြင့် သူ့အစီအစဉ်ကို ခေါင်းထဲမှာ သေချာအကွက်ချကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။
နေပြည်တော်သို့ အမျိုးသမီးသုံးယောက် ထွက်ခွာလာကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဝင်းပပနှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုဖြင့် လိုက်လာခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဟော်တယ်တစ်ခုမှာ တည်းမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြထားလေသည်။
နေပြည်တော်ရောက်တော့၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ တက္ကစီဖြင့် ထွက်သွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပတို့က သူတို့အိမ်သို့ လာခဲ့ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့၊ တွေ့တာနှင့် လီးကြီးမှာ တောင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူ့အဒေါ်ပါလာသဖြင့် ၊ လှုပ်ရှားမရသေးပဲ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်မျှော်နေလေသည်။ ညဘက်အိပ်တော့လည်း သူ့အခန်းကိုများ ဖူးဝတ်ရည် ရောက်လာမလားဟု မျှော်နေသော်လည်း ပေါ်မလာသဖြင့် အိပ်ပျော်အောင် ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရလေသည်။
နောက်နေ့ မနက်ကြတော့ သူတို့ အပြင်ခဏသွားဦးမည် ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို အိမ်မှာ စောင့်နေခဲ့ရန်မှာခဲ့လိုက်သည်။ နောက် ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ဝင်းပပ မမြင်အောင် မျက်နှာရိပ်ပြလိုက်ရာ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဝမ်းသာသွားပြီး အိမ်မှာပင် စောင့်နေခဲ့လေသည်။
“ဟဲလို”
သူ့ဖုန်းက တုန်ခါလာလို့ ကျော်စိုးသော် ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် ဖြစ်နေသည်။
“မောင်လား၊ ဖူးပါ၊ ဖူးခနနေရင် အိမ်ရောက်တော့မယ်၊ ဖူးပြောတာ သေချာနားထောင်၊ မောင် ဖူးတို့ အခန်းထဲသွား ဖူးအံဆွဲထဲက မျက်စိပိတ်တဲ့ အပြားလေးကို ယူပြီး မျက်လုံးပေါ်စီးထားလိုက်၊ ဒီတစ်ခါ ကစားမဲ့ဂိမ်းကို ဖူးက ဦးဆောင်မယ်နော်၊ ပြီးတော့ ကိုယ်တုန်းလုံးချွတ်၊ ပြီးရင် တကိုယ်လုံးကို စောင်ပါးပါးလေး ခြုံထား၊ ဖူးဝင်လာရင် စကားလုံးဝ မပြောရဘူးနော်၊ မျက်လုံးက အပတ်ကိုလည်း မဖြည်ရဘူး။ အဲဒါတွေ မလုပ်ရင် ဆက်မကစားတော့ဘူး။ “
‘အင်းပါကွာ ဖူးက ဘယ်အချိန်ရောက်မှာလဲ၊”
“ဖူး အခု ခနနေဆိုရောက်တော့မှာ၊ မောင် ရယ်ဒီဖြစ်လောက်တဲ့အချိန် အိမ်ထဲဝင်လာမှာ”
“အိုကေ”
ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည်ပြောသည့်အတိုင်း တကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အံဆွဲထဲမှ တွေ့သော မျက်လုံးပိတ်သည့် ပိတ်စလေးကို ခေါင်းမှာ စွပ်လိုက်သည်။ ထို မျက်နှာဖုံးလေးမှာ နေ့ခင်းဖက် သို့မဟုတ် အလင်းရောင် စူးသည့်နေရာတွင် အိပ်သောအခါ အသုံးပြုဖို့ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး သားရေမျှော့ကြိုးလေးနှင့်မို့ ခေါင်းပေါ်စွတ်လိုက်သည်နှင့် ချပ်ချပ်ယပ်ယပ် ကပ်နေတော့သည်။ ပြီးတော့ ဖူးဝတ်ရည် အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ မလိုးရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်လို့ လွမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးကို မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်လာရင်း မာလာသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖူးဝတ်ရည်ပြောသလို စောင်ပါးပါးလေးဖြင့် တကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းထိဖုံးကာ ခြုံထားလိုက်တော့သည်။
ခနအကြာတွင် အိမ်တံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာသည့် ခြေသံကို ကြားလိုက်ရရာ၊ ဖူးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ မျက်စိအဖုံးကို အသာလှပ်၍ ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာကစားမှာလဲ ဆိုတာကို သိချင်လှသဖြင့် အသာမှိန်းကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက်လေသည်။ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကို ကြားရပြီး သူ့ကုတင်နားတွင် ရပ်သွားသည်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကောက်ဝတ် တစ်ဖက်ကို ကြိုးပျော့ပျော့လေး တစ်ချောင်းဖြင့် ချည်နေတာကို ခံစားနေရသည်။ အမွှေးနံ့က ဖူးဝတ်ရည် သုံးနေကြ ရေမွှေးမို့ ဖူးဝတ်ရည်မှန်း သူသိနေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ မှာ ညားခါစ လင်မယားလို နေခဲ့ကြတာမို့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်မှာ အနံ့အသက်များ တော်တော်ရင်းနှီး နေကြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ နောက်တော့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကြိုးဖြင့် တုပ်ကာ ခေါင်းရင်းမှ ကုတင်တိုင်ဖြင့် ဆွဲချည်ခံထားရလေပြီ။ ထိုအခါမှာ ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခြေသံတရှပ်ရှပ်ဖြင့် အခန်းပြင်သို့ ပြန်ထွက်သွားသံကြားလိုက်ရသည်။
ကျော်စိုးသော်က အင်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာများ မေ့ကျန်ခဲ့လို့ ပြန်သွားယူတာလဲဟု တွေးနေလိုက်သည်။ ခနကြာတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသံကြားရသည်။ ပြီးတော့ ကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူကုတင်ပေါ် ရောက်လာပြီပေါ့။ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ်ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ခြေရင်းဘက်မှနေ၍ ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။
အတွေးတွေဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား အိထွေးသော အသားလေးတွေက ဖိကပ်လာသဖြင့် သူပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဖူးဝတ်ရည်ဝင်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ဖဝါးနုနုလေးက သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နွေးထွေးသော အာခံတွင်းထဲ သူ့ဒစ်ကြီး ဝင်သွားတော့ ကျော်စိုးသော် ဖင်ကိုပင် ကော့ကာ ထိုးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က တံတောင်လေးဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို ဖိထားသဖြင့် မအောင်မြင်လိုက်ချေ။
ခနအတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် နူးညံ့လှသော လျှာ၊ အာခံတွင်းတို့ အထိအတွေ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ နေအောင် တစ်ချက်တစ်ချက် စုပ်ခံရခြင်း စသည်တို့ ဖြင့် ပုလွေ အစွမ်းပြနေသည်ကို ခံစားနေရတော့သည်။ ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူ့ကို ပညာအသစ်အဆန်းတွေ ပြနေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးဖူးသည့် အကြိမ်မှာ မရေတွက် နိုင်လောက်တော့သဖြင့် ယခုအခါ ပုလွေက တမျိုးဆန်းသစ်နေသည်ဆိုတာကို သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က ပညာပြချင်သဖြင့် သူ့ကို လှုပ်ရှားမရအောင် ကြိုးချည်ပြီး မျက်စိပိတ်စေခိုင်းထားသည်ဟု တွေးကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။
ကျော်စိုးသော်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ကို တောင်းတနေမိသည်မှာ ကြာတာက တစ်ကြောင်း၊ ဆန်းသစ်သော ပုလွေပညာကြောင့်လည်းကောင်း၊ ဖင်တကြွကြွဖြင့် ဖြစ်ကာ သုတ်ရေများ ခနလေးဖြင့် ထွက်မသွားရအောင် ကြိုးစားထိန်းနေရလေသည်။ သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် လက်တွေက သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တစ်ဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးမှာ စိုစိုစွတ်စွတ်ဖြင့် ကျော်စိုးသော် ဖင်ပေါက်လေးကို လာကလိလိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ ထိန်းထားလို့ မရတော့ချေ။ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်ကာထိုးထည့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်မှလည်း ထွက်လာသမျှ သုတ်ရေတွေကို မလွတ်တမ်း စုပ်ယူပစ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီး မပျော့်မမာ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားသည်အထိ စုပ်ရက် ပေးနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင်
“မောင် ဘယ်လိုနေလဲ လီးစုပ်ခံရတာ တော်တော် အရသာရှိသွားလား”
ဟု မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည်အသံကြောင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အသက်ရှူမှားသွားပြီး နှလုံးခုန်ပင် ခနရပ်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်ရလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဖူးဝတ်ရည်၏ အသံမှာ သူ့အိပ်နေသည့် ကုတင်ဘေးနား ခေါင်းရင်းဘက်နားလောက်မှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး နောက်ပါးစပ်တစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေသေးတာကြောင့်ပင် ဖြစ်တော့သည်။
“ဟင် ဖူး၊ ဒါဆိုရင် မောင့်လီးကြီးကို စုပ်နေတာက ဘယ်သူလဲဟင်”
“ဖြည်းဖြည်းပေါ့ မောင်ရယ်၊ ဘယ်သူဆိုတာက ဘာအရေးကြီးလို့လဲ၊ ကောင်းလား မကောင်းလားပဲ ပြောပါဦး”
ကျော်စိုးသော် စိတ်တွေက ဒုန်းစိုင်းကာ စဉ်းစားနေလေပြီ၊ ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီဝင်းနှင့် တူတူလာခဲ့တာ၊ အခု သူ့လီးကို စုပ်နေတဲ့ မိန်းမဆိုတာက အန်တီဝင်းမှ လွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မှာလဲ။
“ဟိုဟို တီဝင်းလား သားကို စုပ်ပေးနေတာ”
“ဟေ့ မောင် ဖူးဘာပြောထားသလဲ၊ အခု မေးနေတာ အရင်ဖြေပါဦး၊ ပြီးရင် ပြောပြမှာပေါ့”
“အင်း အရမ်းကောင်းပါတယ်၊ ဖူးရယ်၊ တီဝင်း တကယ်ပဲ သားဟာကို စုပ်ပေးနေတာလား”
“ကဲ မောင်က ပြောလေ ကဲလေပါလား၊ မမေးပါနဲ့ ဆိုတာကို မရဘူး၊ ဒဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မျက်လုံးစည်းထားတာ မဖြည်ပေးသေးဘူး၊ ခိခိ။ ကဲ အဝင်း သူ့ ဟာကြီး ဘယ်လိုနေလဲ”
ကျော်စိုးသော် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အမျိုးသမီးဆီမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာချေ။ သို့သော်လည်း သူ့တီဝင်း စုပ်ပေးခဲ့သည် ဆိုသော အတွေးဖြင့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသော ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ချက်ချင်းလိုလို ပြန်မာလာသည်ကို ဆုပ်ကိုင် လှုပ်ရမ်းပြနေသည်ကို သိလိုက်ရလေသည်။
“အော် ချက်ချင်းကို ပြန်မာလာပါလား၊ ဘယ်လောက်တောင်မှ လုပ်ချင်နေလဲ မသိဘူး။ ကဲ အဝင်းရေ မြင်းစီး ပေးလိုက်စမ်းပါဦး အဲ့ဒီကောင်ကြီးကို၊ မာန်ဒီလောက်ထနေတာကို ဆုံးမလိုက်စမ်းပါ။ “
ဖူးဝတ်ရည်၏ စကားအဆုံးမှာ သူ့ပေါင်ရင်းမှ အမျိုးသမီးက သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်ကို ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ ပူနွေးစိုစွတ်သော ကတ္တီပါသား နုနုလေးများထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ကျော်စိုးသော်ခင်မျာ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာတော့သည်။
“အား …. ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ်.. စိမ့်နေတာပဲ.. ကျေးဇူးပါပဲ ဖူးရယ်”
နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော် မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး သူ၏ စိုစွတ်စွတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်ဝမှာ ကပ်လိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်က အလိုက်သသိပင် လျှာလေးထုတ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို ထိုးဆွရင်း ယက်ပေးနေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လက်များကို ကြိုးချည်ထားတာ ဖြည်ပေးလိုက်ပြီးမှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက် ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံနေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်၏ လွတ်သွားသော လက်များကလည်း ဖူးဝတ်ရည် တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဆုပ်ညှစ်ဆော့ကစားရင်းက ဖူးဝတ်ရည်ကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးတော့သည်။
ကျော်စိုးသော်မှာ ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းပေးနေသော်လည်း သူ့ပေါ် မြင်းစီးနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသာ ဖီးက လာနေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အမြန်ပြီးရအောင် သူ့လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့ကို အတင်းဖိထိုးလေသည်။ စိတ်တွေထကြွနေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း အလွန်ပင် ဖီးတက်လာကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးထည့် အလိုးခံချင်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း
“အဝင်း ဒီရှေ့ကိုလာ ကိုယ်တလှည့်စီးဦးမယ်”
ဟုပြောကာ နေရာချင်းလဲကြလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို တပ်ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်နှားမှာလည်း စိုစိုစွတ်စွတ် အနှံ့လေး တစ်ခုဖြင့် စောက်ဖုတ်တစ်ဖုတ် ရောက်လာကြောင်း မျက်စိက မမြင်ရသော်လည်း သိလိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖင်ကိုရွှေ့ရင်းဖြင့် သူ့ပါးစပ်ပေါ် လာဖိကပ်လိုက်သည်နှင့် ကျော်စိုးသော်လည်း ပါးစပ်ကိုဖွင့်ကာ လျှာကို ထုတ်လိုက်မိသည်။ သူ့ပုခုံး တဖက်တချက်မှာ ဒူထောက်ထားသော ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးနေရင်းက ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာ ပေးတော့သည်။ သူဘာဂျာပေးနေသော မိန်းမဆီမှ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာခဲ့သည်။
ကျော်စိုးသော်လက်က အလိုလိုပင် သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖုံးထားသော အဝတ်စအမဲပေါ် ရောက်သွားကာ ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ရင်း ထိုအဖုတ်ပိုင်ရှင်မိန်းမကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။
“ဟင်၊ အစ်မက ဘယ်သူလဲ”
“ဟောတော့ မျက်စိပွင့်သွားပြီ၊ “
ထိုမိန်းမက အပြုံးလေးဖြင့် ပြောလိုက်သလို၊ သူ့ခါးပေါ်က ဖူးဝတ်ရည်ဆီမှလည်း အသံထွက်လာခဲ့သည်။
“ခစ်ခစ်။ အဝင်း နာမည်က ဝင်းဝင်းသန်းတဲ့၊ ဖူးရဲ့ သူငယ်ချင်းလေ မောင်၊ မောင် စိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့ အန်တီဝင်း မဟုတ်ပေမဲ့ မောင် တူးအင်ဝမ်းတော့ လုပ်ရပြီပေါ့”
“အင်း ဖူး ကျနော့်ကို ပညာပြတာပဲ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ အစ်မဝင်းက တော်တော်ချောတာပဲ ခိခိ”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်၊ “
ဝင်းဝင်းသန်းက ကျေးဇူးတင်စကားပြောရင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျော်စိုးသော်ပါးစပ်နား ထိုးကပ်လိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးသော်ခင်မျာ စကားမပြောနိုင်တော့ပဲ ဘာဂျာအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ရလေတော့သည်။
ကျော်စိုးသော်မှာ သူထင်သလို အန်တီဝင်း မဟုတ်တော့၍ ဖီးအနည်းငယ် အောက်သွားသော်လည်း ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသဖြင့် အာရုံတမျိုးဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဘာဂျာကောင်းကောင်း ပေးနေလေတော့သည်။ နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက် တစ်လှည့်စီ ချာလပတ်လည် လုပ်ကြရင်း သရီးဆမ်း အတွေ့အကြုံကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေကြပေတော့သည်။ သို့သော်လည်း တအားထန်ပြီး လောလောဆယ် ယောက်ျားနှင့် ဝေးကာ လွတ်လပ်ရေးရနေသော မိန်းမနှစ်ဦး၏ အလိုကို ဖြည့်ဖို့တော့ ကျော်စိုးသော် မတတ်နိုင်ရှာပေ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း သူသိသည်မို့၊ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူက အဆိုတစ်ခု တင်သွင်းလိုက်သည်။
“ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်၊ သူ့ပစ္စည်းက တော်တော်လေး အောင်တယ်၊ သူ့ကိုပါ ခေါ်လိုက်ရမလား၊ သူ့မိန်းမလည်း ပါရင်ပါပါစေပေါ့၊ ဘယ်လို သဘောရလဲ။”
ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံစေ့စေ့ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကြလေသည်။ ထိုအခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ကို ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်ကာ အကျိုအကြောင်း ပြောပြလိုက်လေသည်။
ညိုဝင်းအောင်မှာ ယခင်တုန်းက သူတို့ ဌာနက ဘော့စ်မကြီး ဖြစ်သော ဖူးဝတ်ရည်ကို အရင်ကတည်းက သွားရည်ကျကာ လိုးချင်နေသူဖြစ်ရာ ချက်ခြင်းကို လာခဲ့လေသည်။ မော်လီကတော့ အလုပ်ဆင်းနေရသည်မို့ မလိုက်လာနိုင်ပေ။ ညိုဝင်းအောင် ရောက်လာတော့ ကျော်စိုးသော်တို့မှာ ခနတဖြုတ်နားပြီး ရေမိုးချိုးပြီးခါစ အဝတ်အစားလဲပြီး နေ့လည်စာ မုန့်ပဲသရေစာများ စားသောက်နေကြချိန် ဖြစ်လေသည်။
ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး စားသောက်စကားပြောနေကြသည့် ဝိုင်းသို့ ဝင်ထိုင်ပြီး အလိုက်သင့် စကားပြောနေရသော်လည်း ရေချိုးပြီးစ သနပ်းခါး ပါးပါးလေး လိမ်းပြီး ဆံပင်ဖားလျှားချကာ သန့်ပြန့်နေကြသော အကိတ်ကြီးနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်းက ညိုဝင်းအောင်တစ်ယောက် လီးက အတော့်ကို တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ့်အရာရှိဟောင်းတစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့သူမို့ အတင်းမဝင်ရဲသေးပဲ အရိပ်အခြေ ကြည့်နေရလေသည်။ ဒါကို အထာပေါက်သော ကျော်စိုးသော်က
“ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်း ဒီအိမ်တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူး လိုက်ပြပေးပါဦးလား”
ဟု ပြောလိုက်ရာ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း
“အိုကေလေ၊ လာ မောင်ညိုဝင်းအောင်”
ဟု ပြောကာ အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်ကလည်း အနောက်မှ လိုက်သွားရင်း ရှေ့မှ ကားစွင့်နေသည့် တင်သား ကြီးများကို ကြည့်ရင်း တံတွေးများပင် မျိုချမိလေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်က အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းအဝင်မှာပင် အနောက်က ကပ်ပါလာသော ညိုဝင်းမောင်က လှမ်းဖက်လိုက်ကာ ဖူးဝတ်ရည်နို့ကြီးများကို အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ရာ သူတို့နှစ်ဦးသား ပါးစပ်ချင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းနေကြပြီး တစ်ယောက်အဝတ်အစားကို တစ်ယောက် အမြန်ချွတ်ပစ်နေမိကြလေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာလည်း ဖူးဝတ်ရည်တို့ တက်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် အနောက်မှ လိုက်လာခဲ့ကြရာ သူတို့ အိပ်ခန်းအဝရောက်တော့ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက သူတို့ ကိုပါ စိတ်တွေ တက်ကြွကုန်တော့သည်။
အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ညိုဝင်းအောင်က ကိုယ်လုံးတီးမတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ညိုဝင်းအောင် လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေသူ ဖူးဝတ်ရည်။ ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်အုပ်ကြီးထဲ လက်ထိုးထည့်ဖွကာ ဆော့ကစားနေသလို ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ညိုဝင်းအောင် လိန်တန်ကြီးကို အရင်းက လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အဖျားပိုင်းကို ပါးစပ်မှာငုံလျှက် ခေါင်းကို နှိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ပုလွေပေးနေလေသည်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့လည်း အဝတ်အစားတွေ ကမန်းကတန်း ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ဘေးမျာ ယှဉ်ရက် သွားရပ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။
“ကဲ ဒီအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေစွမ်းကို ကြည့်ရအောင်၊ ဘယ်သူကို အရင်ပြီးအောင် မှုတ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ”
ဖူးဝတ်ရည်က ပါးစပ်ထဲမှာ ညိုဝင်းအောင်လီးကြီး အပြည့်အသိပ်ကြားထဲမှ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်ကာ မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း နှစ်ခါမပြောရပါ ကျော်စိုးသော်ရှေ့ အမြန်ဒူးထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော်၏ မမာမပျော့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် နမ်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်ကသာ အခန်းထဲတွင် ထွက်ပေါ်လာနေတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့နှစ်ယောက် ပုံစံမျိုးစုံ ပြောင်းကာ လိုးကြဆော်ကြလေသည်။ ညနေစောင်း ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပ ပြန်လာတော့မည်ဖြစ်၍ ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ကို ညိုဝင်းအောင်အိမ်သို့ ပြန်သွားအိပ်ရင်း တစ်ညတာ အနားယူဖို့ ပြောလေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ညနေစာစားပြီး အချိန်လောက်တွင်၊ ဝင်းပပကို သူ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ပြန်လိုက်ပို့ပေးသဖြင့် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဝင်းပပမှာ နေပြည်တော် အလာကတည်းက ရင်းနှီးလာကြသည်ဖြစ်၍ ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်နေသည်ကို ဝင်းပပက အထူးအဆန်း မဖြစ်တော့ပေ။ ဖူးဝတ်ရည်အား ကျော်စိုးသော် ဘယ်ရောက်နေလဲဟု မေးသော်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဒီညသူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအိပ်မည်ဟု ပြောသွားကြောင်းဖြေလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ကျော်စိုးသော်အခန်းမှာ အိပ်စေပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပတို့က ဖူးဝတ်ရည်အခန်းတွင် အိပ်ဖို့ ပြင်လေသည်။
ဝင်းဝင်းသန်းက အိပ်ချင်လို့ ဒီနေ့ စောစောအိပ်မည်ဟု ပြောကာ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပတို့ ရန်ကုန်မှာတုန်းက တန်းလန်း မပြောဖြစ်ခဲ့သည့် စကားစကို ဆက်ရလေတော့သည်။
“ဟဲ့ အဝင်းရဲ့ ပြောစမ်းပါဦး၊ နင့်ပြောလက်စကို နင့်ယောက်ျား ကိစ္စလေ”
“အေးဟာ ပြောရမှာလည်း တမျိုးကြီးပါ၊ နင်နဲ့ ငါက သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးမို့ ပြောတာ။ နောက် နင်တို့ လင်မယား ကြည့်ရတာလည်း အခုချိန်ထိ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ တကယ့်ကို ပျော်စရာကောင်းတဲ့အိမ်ထောင်လေး ဆိုတော့ နင့်ဆီက အကြံညဏ်လည်း တောင်းချင်လို့ပေါ့”
“ဟယ် ကောင်မကလည်း ပြောမဲ့ဟာ စကားခံနေပြန်ပါပြီ၊ ပြောစမ်းပါအေ့ ဒီမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိတုန်းလေး”
“နင်ကတော့ ကောင်မ ကဲလိုက်တာလို့ ထင်မှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါကလည်း အဲဒီစီးကရက်ကို အောင်းမထားချင်ဘူး၊ အဲ့ဒါကြောင့် ပြောချင်တာ ၊ ပြောရမဲ့သူဆိုလို့ နင်ပဲရှိတယ်”
“အင်းပါဟာ နင်ကလည်း ရစ်လိုက်တာ ပြောမှာ ဖြစ်ပြောတာ မဟုတ်ဘူး”
“အင်း ဒီလိုကွာ၊ ငါ ကိုအောင့်ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်မိခဲ့တယ်”
“ဟေ စိတ်ဝင်စားလာပြီ၊ ဒီတေးပြောကွာ”
“ဟာနင်ကလည်း အရေးထဲ၊ အဲ့လို အိမ်ထောင်သည်မက ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ နင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”
“မနေပေါင်ကွာ သူ့အကြောင်းနဲ့သူတော့ ရှိမှာပေါ့၊ နင့်ကိစ္စသာ အရင်ပြောစမ်းပါ”
ဝင်းပပကိစ္စမှာ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်ဟုပင် ဖူးဝတ်ရည်က ထင်မိလေသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူအဖဲယားဖြစ်ခဲ့သည်မှာ သူငယ်ချင်းတူ ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ဝင်းပပ အဖဲယားဖြစ်ခဲ့သူမှာ ဝင်းပပ ယောက်ျား၏တူလေး ဖြစ်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ နောက်ပြီး ကောင်လေးမှာ ကျော်စိုးသော်ထက်ပင် ငယ်သေးသည်။
ဝင်းပပတို့ လင်မယားမှာ သားလေး လေးနှစ်လောက်အရွယ်တွင် ဝင်းပပယောက်ျား ကိုအောင်အောင့် ညီငယ်ဖြစ်သူ ဖြိုးမောင်က သူတို့နှင့်အတူ လာနေလေသည်။ ကိုအောင်အောင့်မိဘများမှာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် မြို့လေးတစ်ခုမှဖြစ်ပြီး ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းရောက်တော့ အမှတ်ကောင်းအောင် ကျူရှင်ယူရန် စသဖြင့် ရန်ကုန်ပို့ကာ အစ်ကိုကြီးအိမ်မှာ နေခိုင်းလိုက်ချင်း ဖြစ်လေသည်။ ဖြိုးမောင်လေးမှာ ဆယ်တန်းကျောင်းသားသာ ဆိုသော်လည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အားကစားလိုက်စားသူမို့ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိလှသည်။
ထိုကာလများအတွင်း ကိုအောင်အောင်ကလည်း အလုပ်တွေများလှကာ အိမ်သို့ ပုံမှန်မပြန်နိုင် တခါတရံလည်း မိုးချူပ်ညနက်သန်းကောင်။ တခါတလေ ခရီးထွက်သည်ဆိုတာ သုံးလေးရက်။ ဖြိုးမောင်က လည်း သူတို့သားလေးကို ကျောင်းကြိုကျောင်းပို့ လုပ်ပေး အိမ်စောင့်ပေး နေရင်းက အဖိုနှင့်အမ နီးနီးကပ်ကပ် တစ်အိမ်ထဲ နေနေရတော့ ဖြိုးမောင်တစ်ယောက် အကြည့်တွေက မရိုးသားတော့မှန်း ဝင်းပပက သိသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကရော၊ ကလေးမရခင်တုန်းက အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြသလောက် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဆက်ဆံဖြစ်သည့်ရက်က လက်ချိုးရေလို့တောင် ရမည့်ကိန်းဆိုတော့ သူလည်း စိတ်တွေက ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်လည်း လူကြီးဆိုတော့ စိတ်ကို ထိန်းထားကာ ကိုအောင်အောင့်ကို စိတ်ပြန်ထလာမလားဟု အဝတ်အစားဆက်ဆီတွေ ဝတ်နှင့် ကြိုးစားသော်လည်း ကိုအောင်အောင်က စိတ်မလာပဲ ဖြိုးမောင်က ပိုဖီးတက်လာသည်။ အိမ်မှာ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို ဝင်းပပကို ဟိုထိဒီထိလုပ်လာသည်။
ဝင်းပပက ကိုအောင်အောင့်ကို တိုင်ပြောဖို့ကြတော့လည်း ဖြိုးမောင်ကို သနားမိသည်။ ဘာမဟုတ်တာလေးနှင့် ကောင်လေး ပညာရေး ဒုက္ခရောက်ရဦးမည်။ နောက် သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဂလိုတိုတိုလေး နေရတာ စိတ်ချမ်းသာသလို ရှိနေသည်။ သို့သော်လည်း တစ်နေ့ ကိုအောင်အောင် သူ့နောက်ကွယ်မှာ ဖောက်ပြားနေသည်ဆိုတာကို သံသယဖြစ်လိုက်ရသည့်တစ်နေ့ သူ့စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးကုန်တော့သည်။
ကိုအောင်နှင့် ဝင်းပပတို့ အကြီးအကျယ် စကားများကြသည်။ ဝင်းပပ စွပ်စွဲသည်များကို ကိုအောင်အောင်ကလည်း ဘူးခံငြင်းသည်။ ထိုနေ့က သောကြာနေ့ညမို့ ကလေးက ဝင်းပပ မိဘတွေ ခေါ်သွားသည်။ ထိုညမှာပင် ကိုအောင်အောင်က အိမ်က ထွက်သွားသည်။ ထိုညက ဖြိုးမောင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ ဝင်းပပတစ်ယောက်ထဲ ငိုနေတာကို တွေ့ရသည်။ အကျိုးအကြောင်းမေးကြည့်ပြီး သူ့အစ်ကိုကို ဖုန်းခေါ်တော့ မင်း အိမ်မှာပဲ ကလေးနဲ့ မင်းအစ်မကို စောင့်ပေးလိုက်၊ ငါ တစ်ရက်နှစ်ရက် စိတ်ပြေမှ ပြန်ခဲ့မယ်ဟုမှာသည်။ ဆိုတော့ ဖြိုးမောင်က ဝင်းပပကို စိတ်သက်သာရအောင် ဖျောင်းဖျသည် နှစ်သိမ့်ပေးသည်။ တစ်အိမ်လုံးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့် ဝင်းပပ နောက်ဆုံးတော့ ဖြိုးမောင်နှင့် ချစ်တလင်းခေါ်ဖြစ်သွားတော့သည်။
ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုး ခေါ်မလား။ ငတ်မွတ်နေသည့် ဝင်းပပနှင့် မုန်ထနေသော လူပျိုပေါက်တို့ တွေ့သွားကြသည်။ တစ်ညလုံး လိုးလိုက်ကြတာ မိုးလင်းခါနီးမှ မောပန်းပြီး အိပ်မောကျသွားသည်။ နေမြင့်မှ ပြန်နိုးလာသော်လည်း နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့ လမ်းမမြင်တော့၊ ဝင်းပပနှင့် ဖြိုးမောင်တို့ အချစ်လမ်းပွင့်သွားခဲ့လေပြီ။ အိမ်ထဲက ဘယ်မှမထွက်တော့ပဲ တစ်နေ့လုံး ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးကြသည်။ အာသာပြေသွားတော့ ဝင်းပပ သူ့လင်ကိုလည်း ပြဿနာမရှာတော့။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်မလုံဖြစ်လာသည်။
ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ သူ့အိမ်ပြန်သွားသည်။ ဝင်းပပ စဉ်းစားနေပြီ ၊ ဇာတ်လမ်းထပ်မဆက်တော့ရန် ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စကို ယခု ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။
“နင်ငါ့ကို စပ်စလူးမလို့ တွေးနေပြီမလား”
“အံမယ် နင်က ဒီတစ်ယောက်ထဲနဲ့ ဖြစ်ဖူးတာလေးများ”
“ဟယ် နင်ကရော ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”
ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်အမည်ကို ချန်ထားကာ သူ့လက်အောက်မှ လူပျိုလေးတစ်ယောက်ဟု ပြောပြကာ သူ့ယောက်ျားသိသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက် သူ့ယောက်ျားနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း အကြောင်း၊ သူနှင့် သူ့ယောက်ျား၊ ဝင်းဝင်းသန်းတို့ သရီးဆမ်းအကြောင်းများ ပြောပြလိုက်ရာ ဝင်းပပမှာ မျက်လုံးပင် ပြူးသွားတော့သည်။
“ဟင် နင်က တော်တော့်ကို ကဲတာပဲ ဟွန့်၊ ငါက ငါ့ကိုယ်ငါ ကဲလှပြီထင်နေတာ”
“ခစ်ခစ် ဒီနေ့ မနက်ကလည်း နင်မရှိတုန်း ငါတို့ ဘဲနှစ်ပွေနဲ့ ဖိုးဆမ်းကြတယ် ဒီအိမ်မှာ”
“ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်ကဘဲတွေလဲ၊”
“ငါ့အလုပ်ကဘဲလေးတွေပါ စိတ်ချရပါတယ်။ နင်ပါချင်ရင် မနက်ဖြန် ချိန်းလိုက်မယ်လေ”
“ငါက သူများတွေနဲ့ မလုပ်ရဲပါဘူး ဟယ်၊ ရှက်ပါတယ်”
“ဟဲ့ ရပါတယ်၊ နင်လည်း နင့်ဘာသာ ဘဲတစ်ပွေနဲ့ အခန်းတစ်ခန်းမှာလုပ်၊ ငါကလည်း တခြားဘဲနဲ့ တခြားအခန်းမှာလုပ်၊ ပြီးမှ ဘဲချင်း ချိန်းလိုက်မှာပေါ့ ဟ”
“ဟယ် နင့်ဟာကလဲ ရင်တုန်စရာကြီး”
ထိုသို့ပြောနေသော်လည်း ဝင်းပပတစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားနေပုံပေါ်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့်
“အေးလေ မနက်ကြမှ အသေးစိတ် ဆက်ပြောတာပေါ့”
ဆိုကာ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြလေသည်။
………………………………………………….
မနက်ကြတော့ ဝင်းပပက မလုပ်ချင်ဟု အတင်းငြင်းသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဇာတ်လမ်းမျိုးစုံပြောပြ စည်းရုံးသဖြင့် ဝင်းပပမှာ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပကို နင်အခြေအနေကြည့်လိုက် မလုပ်ချင်ဘူးဆို ဟင့်အင်းသာ ပြောလိုက် လုပ်စရာမလိုဘူး ဆိုတော့မှ ဝင်းပပက အိုကေလေ အခြေအနေ အရပေါ့ဟု ပြောကာ လက်ခံလိုက်လေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်က သူစီစဉ်စရာရှိသည်များကို စီစဉ်လိုက်ပြီး မနက်စာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဝင်းပပကို အိမ်မှာ ခဏစောင့် သူတို့ အပြင်ခဏသွားစရာရှိသည်ဟု ပြောသည်။ နောက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့်အတူ ကားဂိတ်မှာ ကိုကိုကျော့်ကို သွားခေါ်လာပြီး အစီအစဉ်ကို အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ပြောပြလာရာ ကိုကိုကျော်မှာ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားလာလေသည်။
“ငါ့မိန်းမကတော့ကွာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု မရိုးနိုင်ပါလား ဟဲဟဲ၊ ယောက်ျား အတွက်လည်း သိတတ်တာလေး ရှိနေတော့ ချစ်နေရတာပေါ့ “
ဟုပြောရင်း ကားမောင်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် နို့ကို လှမ်းညှစ်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော်တို့ကို ခနနေခိုင်းပြီး အိမ်ပေါ်အရင်တက်သွားကာ ဝင်းပပကိုခေါ်လျှက် သူနှင့် ကျော်စိုးသော်ကို ကိုကိုကျော်ချောင်းသော အခန်းကျဉ်းလေးသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ နောက်တော့ အသံမထွက်နဲ့ သူပြန်လာခဲ့မည်ဟုပြောကာ အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်။
နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို အိုကေ အချက်ပြကာ သူက ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပဩမှာ နားမလည်နိုင်သေးသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသံမထွက်ဖို့အချက်ပြကာ အပေါက်များမှ တဖက်သို့ ချောင်းဖို့ အချက်ပြပြီး သူလည်း ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည်တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို မြင်လိုက်ရတော့ ဝင်းပပတစ်ယောက် အလွန်အံ့သြသွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပ ကိုပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဝင်းပပက ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးနှင့် လှမ်းထုလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ စိတ်ဝင်တစား ဆက်ချောင်းလေသည်။
အခန်းထဲမှာကား ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ရမက်ပျင်းပြသော် အနမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းနေကြရင်းက တယောက် အဝတ်အစားများကို တယောက် ချွတ်ပေးနေကြသည်။
ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ မှာ တစ်ယောက်အထာ တစ်ယောက် သိနေကြပြီမို့ အလွန်ကို ကြည့်ကောင်းသော အပြာကားတစ်ကား ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေရာ ဝင်းပပတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ စိုလာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိမိအောင် သတိထားနေရလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေတော့ ဝင်းပပမျက်နှာမှာ ရမက်သွေး လား ရှက်သွေးလားမသိ ဖြန်းနေပြီး ဘေးနားမှ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် လှမ်းထုလိုက်ပြန်လေသည်။
ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း နောက်သလိုဖြင့် ဝင်းပပ နို့များကို လှမ်းညှစ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပက လက်ကို ပြန်ပုတ်ထုတ်ပြီး မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်လေသည်။ ခနနေတော့ ဝင်းပပကို သူပြန်လာခဲ့မယ် အပြင်မထွက်နဲ့နော်ဟု မှာကာ ထွက်သွားတော့သည်။
ဖူးဝတ်ရည် အိမ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ စောင့်နေသော ညိုဝင်းအောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း တုန့်ပြန်နမ်းလိုက်ပြီးမှ လူချင်းခဏ ခွာလိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ပြုံးရင်း
“မမကို မနေ့ကလို လိုးခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်တခါမှ မထင်ခဲ့မိဘူး၊ မှန်းတာကတော့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ေးမှန်းခဲ့တာပေါ့ မမရယ်”
“ခိခိ အင်း ဒါပေမဲ့ အခုလောလောဆယ် မောင်ညိုဝင်းအောငကို နောက်ထပ် မမတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ သူနဲ့ အဲဒီအခန်းလေးထဲကနေ တို့ကို ချောင်းပေါ့၊ အဟိ။ တို့ မခေါ်မချင်း ထွက်မလာခဲ့နဲ့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့မမ”
ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ညိုဝင်းအောင်တို့နှစ်ယောက် ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းလေးသို့ ဝင်သွားကြသည်။ ဝင်းပပတစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့်အတူ ယောက်ျား တစ်ယောက် ပါလာသဖြင့် ရုတ်တရက် ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်သွားသည်။ သို့သော်လည်း တဖက်ခန်းမှ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ပွဲက လည်း ကြမ်းနေပြီမို့ ဝင်းပပလည်း စိတ်တွေထနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လေသံတိုးတိုးဖြင့် ဝင်းပပကို ညိုဝင်းအောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခနနေကြရန်ပြောကာ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး တံခါးပိတ်ထားခဲ့လေသည်။
နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည့် အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဒေါ့ကီဆွဲနေသော ကိုကိုကျော့်ကို ဖူးဝတ်ရည်က နှုတ်ခမ်းချင်း တစ်ချက်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီအဝတ်အစားတို့ကို စချွတ်လေတော့သည်။
ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပကိုယ်ကို အသာသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ဝင်းပပမှာ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး မော့အကြည့် ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပနှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝင်းပပမှာလည်း တစ်ဖက်ခန်းမှ လိုးပွဲကို အတော်ကြာကြာ ချောင်းထားသဖြင့် ဆန္ဒတွေလည်း ထကြွနေပြီဖြစ်ရာ ညိုဝင်းအောင်အဖို့က ဝင်းပပကို စည်းရုံးဖို့ရာ မခက်လှပါ။
ဝင်းပပက ညိုဝင်းအောင်ကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လာတော့ ညိုဝင်းအောင်လက်တွေက ဝင်းပပ၏ ပြေလျှော့နေသော ထမိန်အောက်မှ အတွင်းခံကို ဖြတ်သန်းကာ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ တချိန်လုံး စိတ်တွေ ထနေရသဖြင့် အရည်တွေ စိုရွှဲပြီး ဖောင်းထနေပြီး အထိမခံ လောက်ပင် စန်းစန်းတင့် နေပေရာ ဝင်းပပတစ်ယောက် အသံလေးထွက်ပြီးပင် ငြီးငြူရှာလေသည်။
ညိုဝင်းအောင်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လက်များကြောင့် ဝင်းပပတစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကျွတ်သွားရသလို ညိုဝင်းအောင်ကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကန်ချွတ်ပြီး ရှပ်အင်္ကျီကိုပဲ ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပနို့ကြီးများကို ကုန်းစို့ရင်းမှ ညိုဝင်းအောင်က သူ့လက်ချောင်းဖြင့် ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေရာ ဝင်းပပ မှာ ကော့လန်လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။
ဝင်းပပက မအောင့်အီးနိုင်တော့သဖြင့် ညိုဝင်းအောင် လက်တွေကို ဆွဲဖယ်ပြီး ညိုဝင်းအောင်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်ကလည်း ဝင်းပပပေါင်နှစ်လုံးကြား နေရာယူလျှက် သူ့လီးကြီးကို ဝင်းပပ၏ အရည်စိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး အဝတွင် တေ့ကာ ထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။
“…စွတ်..ဖတ်…ဖတ်..”
“..အ…အားး…အု..အု..”
အရည်များဖြင့် ရွဲနေသော်လည်း ညိုဝင်းအောင် ၏ ထွားကျိုင်းလှသော လီးကြီးကြောင့် ဝင်းပပတစ်ယောက် နစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း ရမက်ဆန္ဒတွေက မိုးထိအောင် လောင်နေပြီမို့ ကောင်းလိုက်တာဟု စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိလေသည်။ ဝင်းပပကလည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးရင်း ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာဖြင့် ပြန်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။
ညိုဝင်းအောင်ကလည်း ဝင်းပပ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း ဆောင့်နေပေရာ စိတ်ကြွနေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော ဝင်းပပအနေဖြင့် ခနတွင်းမှာပင် ပြီးသွားရလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်မှာလည်း နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပြီး ဝင်းပပစောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရေများ ပန်းထည့်ကာ တချီပြီးသွားရလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ နားနေကြရင်းမှ ခနနေတော့ တစ်ဖက်ခန်းသို့ ထချောင်းကြပြန်သည်။ တဖက်ခန်းထဲမှာလည်း ပွဲက ကြမ်းနေဆဲ။
ကိုကိုကျော်၊ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့က တော့ အတွဲညီကြသည်။ သူတို့သုံးယောက် သရီးဆမ်းလည်း မကြာမဏဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ပြောနေစရာပင်မလို တစ်ဦးဘာလိုသည်ဆိုတာကို တစ်ဦးသိနေကြလေသည်။ ယခု ဝင်းပပတို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည့် အချိန်တွင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီလျှက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်နေပြီး ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လျှက် ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေပြီး သူ့ကို အနောက်ဖက်မှ ကိုကိုကျော်က အားရပါးရ လိုးနေလေသည်။
ကိုကိုကျော်မှာ ခုနကမှ ဝင်းဝင်းသန်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ ခနနေတော့ သူတို့ ပုံစံပြောင်းကြပြန်သည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ကို ယက်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်၊ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကို စုပ်၊ သုံးပွင့်ဆိုင် လုပ်ကြပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုကိုကျော်က သူ့သုတ်ရည်တွေကို ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ညိုဝင်းအောင်နှင့် ဝင်းပပ တို့မှာလည်း စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး နောက်တချီဆွဲကြဖို့ ပြန်စကြလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖက်နမ်းကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြနေစဉ်မှာပင် သူတို့ အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး ဖူးဝတ်ရည် ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ဝင်းပပမှာ အသားကျသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိပ်မရှက်တော့ပေ။ ဖူးဝတ်ရည်က ညိုဝင်းအောင်လက်ကို ဆွဲကာ
“ကဲကဲ လာပါ အဝင်းက အဲ့လိုတစ်ယောက်ထဲ မောင်ပိုင်စီးထားလို့ ဘယ်ရမလဲကွာ၊ ကိုယ်တို့ မင်းသားက လောလောဆယ် ချာဂျင်သွင်းနေရပြီ၊ အားပြည့်အောင် စောင့်ရဦးမှာ၊ အဝင်းက တို့နဲ့ အတူတူ ရှယ်ပါဦးကွာ၊ လာလာ ဟိုအခန်းကို သွားရအောင်”
ထိုသို့ဖြင့် ဝင်းပပတို့ အခန်းထဲတွင် ယောက်ျားနှစ်ယောက် မိန်းမသုံးယောက် အဝတ်အစား ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပျော်ပါးနေကြလေသည်။ ဝင်းပပမှာ အစပိုင်း အနည်းငယ် ရိုးတို့ရှန်းတန့် ဖြစ်နေသေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းကြတော့ ရင်းနှီးသွားကြပြီးတက်ညီလက်ညီ လိုးကြ မှုတ်ကြ လုပ်နေကြကုန်လေတော့သည်။
ခဏအကြာတွင် ဖူးဝတ်ရည်က နာရီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ အခန်းထဲမှ ခနထွက်သွားလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ တံခါးမကြီးကို ဖွင့်လိုက်တော့ တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာက ကျော်စိုးသော်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးသော ဖူးဝတ်ရည်ကို အံ့သြသော သဘောကျသော အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း
“ဖူး ဘယ်လိုလဲ ပွဲကြမ်းနေကြပြီလား”
ဟု ပြောရင်းမှ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကျော်စိုးသော်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်းမှ
“အင်းပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးက မောင့်ကို စောင့်နေတာလေ၊ မောင်လာမှ ပိုပြီးပွဲစည်မှာပေါ့”
“ဒါများ ဖူးကလည်းကွာ အစောကြီးထဲက ပြောရောပေါ့၊ မောင့်ကို ဒီအချိန်မှ လာဆိုလို့ မောင်က အခုမှလာရတာ၊ မောင့်ကောင်ကြီးတောင် ကြည့်ကြည့်ဦး၊ တစ်မနက်လုံး တောင်နေလို့ ညှောင်းတောင်ညှောင်းနေပြီ”
“ဟင့် ဒါဆို ဖူး အကြောလျှော့ပေးမယ်လေ”
ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို ဧည့်ခန်းတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် ပုဆိုကို ဆွဲချွတ်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ လှပကျက်သရေရှိလှသော ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေး နှင့် နှုတ်ခမ်းလှလှလေးက သူ၏မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ငုံ့ကြည့်နေရင်းက သူ့ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ချွတ်ကာ ဆိုဖာပေါ် လှမ်းပစ်တင်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို သူလီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် ခေါင်းကို နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ပုလွေပေးနေရှာသော ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဇိမ်ယူနေလေသည်။ သူ၏လီးကြီးမှာ ဖူးဝတ်ရည်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော ပုလွေကြောင့် အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်လာတော့ ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည် လက်မောင်းလေးကို ဆွဲပြီး ထခိုင်းလိုက်လေသည်။
“ဖူး မောင်မရတော့ဘူး ဖူးပါးစပ်ထဲ နောက်မှ ပြီးတော့မယ်၊ အခု ဖူး စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးချင်ပြီကွာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ပြုံးရင်းက
“လိုးလေမောင်၊ လာ ဖူးတို့ အခန်းထဲ သွားကြမယ်၊ ဟိုမှာ ဝင်းဝင်းသန်းတို့လည်း ရှိတယ်၊ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့”
ထိုသို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်ခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်တို့ အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသော ယောက်ျားနှစ်ယောက် နှင့် မိန်းမနှစ်ယောက်တို့ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ညိုဝင်းအောင်ကို ပြုံပြလိုက်ပြီး ကိုကိုကျော့်ကိုတော့ အားတုန့်အားနာဖြင့် သွားဖြဲပြလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှ တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်မှာတော့
“ဟင် အန်တီဝင်း”
.
.
.
ပြီးပါပြီ။
