ကိုကိုလူဆိုး

ဆူး အိပယာကနိုးလာပီး နာရီကို ကည့မိတော့၆နာရီ အိပခငစိတ မပေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ ခကတင ထိုငတာ မားသားတယ။ အိပယာထဲ လူးလိမ့ရငး ကိုကို့စကားတေ ပနကားနေမိပါတယ။ စိတကူးယဉရမည့ အခိနမဟုတ အိပယာထ မကနာသစပီး အောကထပသို့ ဆငးလာခဲ့ပါတယ။ ဒေါကီးတောင မနကစာပငဆငနေပီ။ “ဒေါကီး မောင့ဖို့ ကောဖီနပထားပီလား” “အငး သမီးဆူး” ဖေဖေ ဆူးနဲ့ ဒေါကီးက မနကစာကို အဝစားတတပေမယ့ မောငကတော့ ကောဖီနင့ မုန့တမိုးမိုးအပငမစားတတပါ။ မောငဆငးလာလင နပရည နားနို့စစစစ သိကားပါလေကာဖင့ ကောဖီ စိမ့စိမ့လေးတခက အမဲ ဖောပေးရတယ။ ဆူးဖောပေးသော ကောဖီမလဲ၍ မောငမသောကတတပါ။

“မောင အိပရေးပကလို့လား မကတငးတေ ခောငနေတယ။” “ဟုတတယ မမ ညက စာရငးလေးတေ တိုကနေတာ မပီးလို့” ”လခုပရကဆို မောငအလုပမားပီ ဖေဖေက မောင့ကို အဲဒါကောင့ အလုပမလုပစေခငတာ” “မမရယ တတထားတဲ့ပညာတေ အလကားဖစမာပေါ့ မောငကိုက စာရငးနဲ့ ပတသကရင ဝါသနာပါတာ မမသိသားနဲ့” ” ဟုတကဲ့ပါ စီအေ ကီးရယ ပငပနးလို့ ပောမိတာပါ” ” ဟော ဖေဖေ ပနလာပီ” လမးလောကပနလာသောဖေဖေ အသက၆ပည့တော့မညဟု သူမားပောရင ငငးမိမာ အမနပင ဖစပါတယ။ မကာသေးမီကမ ဖေဖေ တပမတော အရာရိဘဝမ ဆေးပငစငနင့ အရပဘကကိုပောငးခဲ့ပီး အနားယူလိုကပါတယ။ ဆူးက ဖေဖေ၏သမီးအရငးတော့မဟုတ နာမညကော ကမလုံတိုကပဲမာ ဖေဖေ့အတက အသကစန့သားသော စစသည၏ သမီးဖစပါတယ။

တိုကပဲမအပန မီးတငးထဲမ မေမေ ဖေဖေ ပနမလာနိုငတော့သညကို သိပီး ဆူးကို ထားရစခဲ့ကာ ဖေဖေ့နောကလိုကသားခဲ့တယ။ ထိုအခိနမစ၍ တပရငးမူးပေါကစဖေဖေနင့မေမေမ ဆူးကို တရားဝင မေးစားခဲ့ကပါတယ။ ဆူးကို မေးစားပီး ၅နစကာမ မောငလေး သီဟမောငကိုမေးခဲ့ပါတယ။ ဖေဖေမေမေမ သားနင့တနးတူထားပီး ကေးမေးပုစုခဲ့ပါတယ။ လနခဲ့သော ၅နစခန့မ မေမေဆုံးပါးခဲ့ပီး အိမထောင့တာဝနအတက ဆူးအလုပမ အနားယူခဲ့ပါတယ။ ဖေဖေလညး တရားစခနးဝငခငး တရားထိုင ပုတီးစိတခငးတို့နင့သာ ပောမေ့နေပါတယ။ မောင့အတက ထမငးခိုင့ ထည့ပေးပီး မောငအလုပသားရန ဆူးကိုယတိုင ပငဆငပေးရပါတယ။ ဖေဖေ့အတကတော့ အထေအထူးလုပပေးစရာမလိုပါ။ ကနးမာရေးကောငးသော ပငစငစားတို့၏ ထုံစံအတိုငး မနကစာစားပီးလင လကဖတရညဆိုငသို့ အပေါငးသငးမားနင့ခိနးပီး နေကုနအောင စကားစမညပောတတသည။

တခါတရံ အပေါငးသငးမားပါလာလငလညး အိမပေါထပဧည့ခနးအတငး သီတငးကည့ခငး ခကစ ကစားခငးမားဖင့ သီးသန့နေထိုငတတပါတယ။ အိမကိစမား စီမံခငး ခကပုတရနညနကားခငးမားပီးလင ဆူးအတက အားလပခိနမားစာရပီ။ ပနးပငမားကို ပုစုခငး၊ ဖေ့ဘတ ဖင့ပီး သတငးအသစမားဖတခငး သူငယခငးမား ပို့စ ကို လိုကစ ပေးခငး ခကနညးပုတနညးမား ကည့ခငးမ လဲ၍ ဘာမလုပစရာမရိပါ။ လနခဲ့သော တစလခန့မစ၍ ဆူး ဖေ့ဘတ မသုံးရ မနေနိုငဖစစေခဲ့သူက ကိုကို။ ဘေးစောငးရိုကတငထားသော ပုံမာ မောငနင့ဆငတူပီး မောင့ထက ဆံပငရညကာ အရိုငးဆနသော ကိုကို့ကို နေးထေးစာ စကားပနခဲ့ရာမ အခုဆို မတေ့ရမနေနိုင ဖစနေခဲ့ပီ။အငတာနကဖင့လိုကတာနင့ ကိုကို့ထံမ မကဆ့ ဝငလာတတတယ။

“ဆူး” “ရင ကိုကို” “ဘာလုပနေလဲကာ” ” ကိုကို့အကောငး တေးနေတာ” “ညက အကောငးလား” “ကိုကိုနော” “ကိုကိုလညး သတိတေရနေတာ ဆူးခိုခိုလေးကို” “ကိုကိုတောကာ အရမးဆိုးတာပဲ” “ဆူးအကောငး တေးလိုကရင ကိုကို့ညီလေးက ခေါငးထောငလာတယ” ” ကိုကို ဆူးခံထဲမာ” “သား အခနးထဲဝင ကိုကိုမနေနိုငတော့ဘူး” ကိုကိုနဲ့ ပောရငး ညီမလေးစီမ တစစစစယားယံလာတယ။ အိမပေါကိုပေးတတလာရငး အခနးထဲဝငခဲ့တယ။ “ဆူး အခနးထဲရောကပီလား” “ဟုတ ရောကပီကိုကို” “ဆူး ညီမလေးပုံ ရိုကပီး ပို့ပေးပါဦး” “ဟုတ ကိုကို” ဆူးညီမလေးပုံ ရိုကပို့ပေးပီး ကိုကို့ညီလေးပုံကို ပနပို့ပေးတော့ ကိုကို့ညီလေးက တငးမာပောငလကနေတယ။ အိုး ကိုကို့ ညီလေးနဲ့ ညီမလေးသာ မိတဆကရလို့ကတော့ ဟငးးးး “ဆူး ကိုကို ဆူးညီမလေးကို လကပေးမယနော” “ဟင့” “ဆူးဗိုကလေးတေကို နမးနေပီ” ” အိုး ကိုကို ယားတယ” “ဆူးညီမလေးကို နမးနေပီ” “ဆူး အရသာဖူးလေးကို ကိုကိုလာနဲ့ ထိုးကလောနေတယ။

“ကိုကိုရေ” “အကဲကောငးလေးကို စုနဆနပတပေးနေတယ” “ကိုကိုရေ သေတော့မယ” “ဆူး အရသာဖူးလေးကို စုပထားပီး ညီမလေးထဲကို လကလေးသငးလိုကပီ” “အန့” ကိုကိုရေးတဲ့စာတေဖတပီး ညီမလေးကို ခော့နေတာ အရမးအရသာရိနေပီ စာမပနနိုငတော့ဘူး။ ” ကိုကို လကနဲ့ ဆူးညီမလေးကို လုပပေးနေတယ။ဆူးကောငးနေပီလား ကိုကို မနမနလုပပေးနေတယ။ ဂီစပေါ့ ကိုထိအောင နိုကပေးနေတယ။ဆူး အရမးကောငးနေပီ မနမန အထုတသငးလုပပေးနေတယ။တရစပလုပပေးနေတယ။ဆူး မနမနလေးလုပပေးတယ။ “ကိုကို” “ဆူးလေး ပီးလား” “ဟုတ ကိုကို” “ကိုကို့ကို လုပပေးပါဦး။ ကိုကို့ညီလေးလညး ကည့ဦး ပေါကထကတော့မယ” “ကိုကိုရဲ့ တငးမာနေတဲ့ ညီလေးကို ဆူး ပလေပေးမယနော။ “အငး” “ကိုကို့ ထိပကို ဖဖလေးငုံလိုကပီ” “အငး” “ထိပလေးမုပတော့ ဒစပကလညကို လာနဲ့ သိမးလကလိုကတယ”

“အိုးးး” “ဒစအောကခေကို လာနဲ့ထိုးလိုကတယ” “ရစ” “ထိပလေးကို ငုံပီး စုပနေပီ” “အိုးး” “နုတခမးလေးနဲ့ ဖိပီး အဆုံးထိ သငးလိုကပီ” “အ့” “လကနဲ့ အခေကို ကိုငထားပီး ပါးစပထဲ အသငးထုတ လုပပေးနေတယ။ တခကတခက နုတခမးနဲ့ ဖိပေးနေတယ။” “အိုးးရပစ” “ကိုကို့ ဒစမုပအောင ခပပငးပငးလေး စုပပေးတယ။လကနဲ့လညး ဂငးတိုကပေးနေတယ။” “ဘေဘီ” “သကားလုံးစုပသလို လာနဲ့ကပစုပနေတယ။” “မရတော့ဘူး ဆူး” “ကိုကို့ ထိပလေးကို လာနဲ့ဖိဖိပီး အဝလေးကို လာနဲ့ထိုးထည့နေတယ။” ” အရမးကောငးတယ” “အောကကို လကနဲ့ညစထားပီး ဂငးတိုကပေးနေတယ။ထိပပိုငးကို စုပပေးနေတယ။” “မနမနလေးစုပပေးနေတယ” “ဆူး ပါးစပလေးဟပီး လာထုတထားတယ။

ဆူး ပါးစပထဲ ထုခလိုက ကိုကို။ကိုကို့ အရညတေ တစကမကန မိုခမယ။ မနမနထု ကိုကို။ကိုကို့ အခစရညလေးတေ သောကဖို့ မောနေပီ။ကိုကိုရေ ဆူးပါးစပထဲ ပီးပေးနော” “ဟူး ဆူးရယ ကောငးလိုကတာ ကိုကိုပီးပီ” ”ဟင့ ပီးလညး ထုတမပေးဘူး ကိုကို့ညီလေးကို ငုံထားမာ ခိုခဉလေးလို” “အိုး ဆူးရယ အရမးတတနေပါ့လား” “ကိုကို သငပေးတာလေ ခိခိ” “အရမးခစတယနောဆူး ညမတေ့ရအောင။ကိုကို အလုပလုပဦးမယ။” “ဟုတကိုကို အရမးခစတယ။” “ဆူးရယ အပငမာ မနမနနီးခငပီ” “ဆူးလညး ကိုကို့လိုပါပဲ” ” ဘိုင့ ” နေ့နေ့ညည ကိုကို့ကိုပဲ သတိရနေတယ။ကိုကိုပေးတဲ့ အရသာတေ သောကလေသောကလေ ငတမပေပဲ။ မောမောနဲ့ အိပလိုကတယ။ အိမမကထဲထိတောင ကိုကို့ညီလေးက လိုကနောကယကနေတယ။ ကိုကိုနဲ့တေ့ဖို့ ညရောကခငလပီ။ ဆူးကိုကို့ကို သတိရရငး တမးတရငး တနေ့တာ အခိနတေ ကုနလနခဲ့တယ။ ညနေစောငးတော့ ဖေဖေနဲ့မောငလေးဖို့ ညစာပငဆင ရတယ။ အိမမာ ခရီးထကတာကလဲလို့ မနကစာ ညစာ အတူစားကတယ။ ဖေဖေက စာအုပကီးသမား စညးကမးနဲ့ ပတသကရင အတိမးစောငးမခံ။

၆နာရီ ညနေစာမီရန ရုံးဆငးတာနဲ့ မောင အိမတနးပနလာတတတယ။ ၅နာရီ ပတဝနးကင ပနရောကနေကမောင ဒီနေ့နောကကနေတယ။ ဆူး မောနေမိတယ။ ထမငးစားနောကကလို့ သဝါဒခေမည့ ဖေဖေ့စကားမားကို မောငနင့အတူ နားထောငရမညကို မလိုလားပါ။၆နာရီမထိုးခင မောငပနရောကလာမ သကပငးခမိပါတယ။ စာရငးစစရငး အိပရေးပကသော မောင့အတက ဆိတရိုးစပပုတကောငးကောငးလေး ခကထားမိပါတယ။ မောင ထမငးလော့စားပီး စပပုတမားမားသောကနေ၍ ဖေဖေပင တားယူရသည။ အအိပပကတော့ အဟာရ ပည့ရန လိုအပပါတယ။ တဆကတညး တေးလိုကမိတာက ကိုကို ကိုကိုရော အားတေ ကုနနေမလား။ အားတေပည့နေမလား။ ဒီနေ့ည ဗီဒီယိုခကစ ဖို့ ပောထားမိတယ။ ကိုကို ဘာတေ အတတဆနး ဦးမလဲ။ ဆေးကောသန့စငပီး ဒေါကီးနင့ တီဗီ ကည့ပီး အိမပေါတတခဲ့တယ။ မောင့အခနးက မီးရောငရိနေသေးတယ။ မောငမအိပသေးဘူးပေါ့။ အခနးတံခါးဖင့ဝငလိုကတော့ ဆူးအခနးပင ဆူးနင့စိမးသကနေသလိုလို။ ရငတေလညးခုနနေပီ။ ဖုနးကိုကိုငပီး အငတာနကဖင့ဖို့ပင စိတလုပရားမိနေပါတယ။

ကိုကို ဘယလိုအတေ့ကုံသစတေ သငတနးပို့ခမလဲမသိ။ လိုငးဖင့လိုကသညနင့ “ဟေးဆူး မောရတာမောပီ” ” ဟုတကိုကို အလုပလေး မပီးသေးလို့” “အငး ဒီနေ့ ဗီဒီရိုကော နဲ့ ကိုကိုလညးထုပမယ ဆူးလညးပတပ” “အာ ကိုကိုကလဲ” “မရကပါနဲ့ ဆူးရယ၊ ဆူးနဲ့ကိုကိုကား အရကကနသေးလို့လား” “သားကိုကို လူဆိုး”ကိုကို ဗီဒီရိုကော ခေါလိုကတော့ မကိုငခငကိုငခငနဲ့ ကိုငလိုကမိတယ။ မီးအလငးရောငကို ကောပေးထားသော ကိုကို့ရုပကို သိပမမငရ။ ခနာကိုယ တောင့တောင့နင့ ဆံပငရညရညရုပကို ခန့မနး ကည့ယုံသာ။ “ကိုကို မမငရဘူး” “ကိုကို့ လီးလေး သေခာပခငလို့ပါ” “ကိုကို အဲဒီလို မပောနဲ့ ရကတယ” “လိုငးပေါမာ လငမယားပဲ ဖစနေပီ။ရကတုနးလား” သရရ ကိုကို့အသံမာ တမိုးဖစနေပီး ကားဖူးနေကအသံလိုလို ခံစားမိတယ။ “ဆူး ဘာတေတေးပီး တိတသားတာလဲ။ကိုကို့ လီးကိုကည့” ဓာတပုံတေထဲကထက ပိုကီးနေတယထငရသော ကိုကို့ညီလေးကို ကည့မိတော့ တကိုယလုံး ဖိနးရိနးသားတာဘဲ။ “ဆူးလေး လုံခညခတလိုကနော ကိုကိုကည့ခငလို့ ဖုနးကို တခုခုမီထောငထား” စိတညို့ခံရသောသူနယ ဖုနးကို ကုတငပေါထောငပီး အဝတမားခတလိုကပါတယ။ တဘက တထညဖင့ ကိုယလုံးကို ပတပီး ကုတငပေါ လမးတတခဲ့တယ။ “ခေရငးမာ ကငမရာထောငလိုက” “ဆူးမကနာကမငနေရတယ။

ကိုကိုက မကနာမပဘူး” “ဆူးရယ ကလေးလေး ဆူးက အောကကရိုကမ ရငးရငးမငရတာလေ။ကိုကိုညီလေးကို အပေါက အနီးကပရိုကပမ ဆူး စိတကူးယဉ ကောငးမာလေ။” ကိုကို ရငးပတော့လညး ဟုတနေတာပဲ။ “ဆူးလေး ကိုကို့ကိုကည့နော။ကိုကို့လကကို ဆူပိပိလေးလို့သဘောထား။ကိုကို ဆူးပိပိလေးထဲ ထည့ပီး လုပနေတာ။တဘကကို ဖယလိုက” ကိုကို ပောသံနင့ပင အရညမား စိမ့ထကလာပီ။ “ဆူး ပိပိလေးကို သေခာပတတော့၊ဆူးအစိလေးကို လကခောငးလေးနဲ့ ဖိဖိထိပေး” ကိုကို ပောတဲ့အတိုငး လုပကည့မိတယ။ အစိလေးကို ထိတိုငး တစကိုယလုံး တန့တန့လူးသားတယ။ “သေခာကည့နော ကိုကို ဆူးပိပိကို ထိုးပီး လုပပေးနေတယ။ ဆူးပိပိထဲမာ” “အိုး” ကိုကို လကနဲ့ ကစားနေသော လိငတံတခုလုံး ဆူးပိပိလေးထဲ ထိုးထည့နေတဲ့လို့ တေးမိတော့ အရညတေအိုငထနးလာတယ။

“ဆူး အခစလေး အကဲကောငးလေးကို အထကအောကပတပေးနေ။ကိုကိုလုပတာ ကောငလား” “အ့ကိုကို ကိုကိုပောတာပိုကောငး” “ဆူး ပိပိထဲ ကိုကို့အတံကီးထည့ထားတာ ဘယလိုနေလဲ ကောငးလား” “ကိုကိုရေ အပငမာ လာထည့ပေးပါတော့။ အ့ ရီး ကိုကို အဟငး ဟငး ဟငး” “အိုး ဆူးရယ ဆူးပိပိလေးက စီးပိုငနေတာပဲ ကိုကိုလုပလို့ကောငးလိုကတာ” “အား ကို” ကိုကိုပောသလို တောကလောကပတနေပီး အစိလေးဖိလိုက ခေလိုကနင့ ရငတေခုနပီး သေးတိုးလာတယ။ “အိုး ဆူးပိပိလေးက ကိုကိုဟာကို ညစထားတယ၊အိုး ကောငးလိုကတာ” လကနဲ့ညစပီး အထကအောက ထုပနေသော ကိုကို့တနဆာထိပက အရညကညလေးတေ စိမ့ထကလာတယ။

ဘာမ ပနမပောနိုင။ ပနပောဖို့ အငအားလညးမရိခဲ့ပါ။ ကိုကို့ လကထဲမာ တငးပောငပီး ပိုမို ကီးထားလာသော တနဆာကီးသာ ဆူးညီမလေးထဲဆိုရင။ အတေးနဲ့အတူ လကခောငးလေးက ပိပိအဝထဲ ထိုးဆနေမိပါတယ။ အကုနမထည့ရဲသေး။ ကိုကို ထိုးရင ဆူးထည့ ကိုကိုနောကဆုတရင ဆူးထုတ အိုး ကောငးလိုကတာ မနကက အရသာနင့ ဘာမ မဆိုငတော့ “ဆူး ကိုကို ဆူးပိပိထဲ ထည့လိုးနေပီ” “အား ကိုကို” “ကောငးလား” “အု” “မနမနလေး လိုးပေးခငလို့” “အင့ ရီး” “ဆူးလေး ကိုကို မနမနလိုးနေပီ။ ဆူးမနမနပတ” “အ့ ကိုကိုရေ အမေ့ ကိုကို အ့ ဟငးဟငး ကိုကိုရေ အားးး” မနလာလေလေ ကော့တတလာလေလေ “ဆူး အစိလေးသေခာဖိပတ” “ဟငး ဟငး အ့ ကိုကို ကိုကို အေမ့” “ဆူး ကိုကိုလိုးတာ ကောငးလား” “အေမ့ အ့ ကောငးတယကိုကို လိုးပါ လိုးပါ အ့ အေမ့ ကိုကိုရေ” ပေါငတေ တုနခါလာပီး အိပယာပေါက ဖငတလုံးလုံး ကတတခါ ပိပိဆီမ အမိုးအမညမသိသော ခံစားခကတခု ဖစလာပါတယ။ ရငဘကကို ဆဲထားသော ခံစားခကနင့ ဆငတူသလိုလို။ အလေးအပငတခုမ လတမောကသားသလိုလို။ နုံးခိ ပငပနးပီး တစုံတခု ပောကဆုံးသားခဲ့တယ။

“ဆူး အခစ ပါစပလေးဟထား။လာပါထုတထား။ ဆူးပါးစပထဲ ကိုကိုထုခမယ။” ကငမရာကို ခေါငးရငးဘက အမင့ပေါတငလိုကပီး မေးလေးမော့ ပါးစပလေးဟ လာလေးထုတထားပေးလိုကတယ။ မကလုံးလေး မေးစငးပီး ကိုကို့ကို ခိုးကည့နေမိတယ။ “ဆူး ကိုကို ပီးတော့မယ။ဟထား” ကိုကို သူ့တနဆာကီးကို မနမနထုနေတယ။ အထကအောက ဆဲထုနေပီး “အ့” “ဟူး” “ကစ” “အားး” သံရညညညးပီး တဆတဆတတုနလာပါတယ။ ထုတာရပပီး လကနဲ့ဆဲညစထားတာ မငလိုကပီး ကိုကို့ ညီလေး ထိပဝကနေ ဖူပစပစ အရညမား ဆန့ငင ဆန့ငင ပနးထကလာပါတယ။ ကိုကို့ ဗိုကတခုလုံး ပေပလို့။ ကိုကိုလကနဲ့ ကိုငဆနေရငး ကိုကို့ ညီလေး တဖေးဖေး ပော့ခေလာတယ။

“ဆူး အခစ ကောငးလိုကတာကာ” “ဆူးရောပဲ ပောမပတတဘူး” “နီးခငပီကာ” “ကိုကို ကိုးစားလေ” “ဟုတပါပီဗာ ပီးမ ရောငမပေးနဲ့” “ဆူးက ကိုကို့ခစနေတာ ရောငပေးစရာလား” “အငးပါဗာ အပောတမိုး အလုပတမိုးမလုပနဲ့” “ကိုကိုနော ဆူးကို မယုံဘူးလား။ငိုလိုကမာ” “ကိုကို့ ကလေးလေး မငိုနဲ့။ကိုကို ခစလို့စနေတာ။” “ဟနး သူပဲ အပောကောငး” “ကလေးဆိုးလေးဆူး အိပရအောငနော” “ဟုတကိုကို” “ဘိုင့” “အာဘား” လိုငးပိတပီး အိပဖို့ကိုးစားပေမယ့ အိပ၍ မပောနိုင။ ကိုကိုနဲ့ ပောခဲ့တာတေ တေးနေမိတယ။

ကိုကိုနဲ့ နီးခငပီ။ ကိုကိုနဲ့ အပငမာတေ့ခငပီ။ နောကနေ့ ကိုကို့ကို ပူဆာရမယ။ ကိုကို မကနာကို သေခာကည့ပီး ကိုကို့ ပုစုယုယမုတေ ခံစားခငပီ။ ဟူးး အရကတရားတို့ ပောကကယကုနပီ။ ကာမ အမောငထဲ တဖေးဖေး တိုးဝငမိနေပီ။ ကိုကိုရယ ဆနနဲ့ သိကာပိုငပဲ အနိုငရနေတာက ဆနတေ။ ကိုကိုနဲ့ အပငမာ အတူတူ ခစပဲ ဝငခငပီ။ အတေးတေ အဆုံးမသတပေမယ့ မောပနးထားသော အရိနနင့ ဆူး အိပပောသားခဲ့တယ။ ညကအိပရာဝငနောကကခဲ့တာနင့ မနကအိပယာထတော့ လူက ညီစီစီဖစနေခဲ့တယ။ အောကကိုဆငးလာတော့ ဖေဖေ နံနကစာစားပီးပီ။ “ဖေဖေ မောငရော” ” အပေါပနတကသားတယ။ဖေဖေ အပေါငးသငးတေနဲ့ ခရီးထကမလို့ ရကလောကကာမယ” “ဟုတ ဖေဖေ” “သမီးမောငကို ဂရုစိုကဦး။ငေးငေးငိုငငိုငနဲ့” “အလုပပငပနးလို့ရိမာပါဖေဖေ” “အငး” “ဖေဖေ ပစညးထည့ပီးပီလား။

သမီးဘာကူရမလဲ” “ပီးပီသမီး။မနကပိုငးလာခေါဖို့ ပောထားတယ။” “ဖေဖေပဲ လူငယလေးကလို့ လနးဆနးနေတာ” “ဟား ဟား သားအဖခငး မောကတယဟေ့” တီ တီ “ဟော လာကုနကပီ ထငတယ သားမယသမီး” “ဟုတဖေဖေ” ဖေဖေ့ ခရီးဆောငအိပကိုဆဲရငး ခံတံခါးဝထိ လိုကပို့ပေးပါတယ။ နုတဆကပီး အိမထဲလည့ဝငခဲ့ရငး တပတစာဈေးဝယရန တးနေမိတယ။ “ဒေါကီးရေ” “အေ ဆူး” “ဆူး ဖားခငသလို လူကနုနးနေလို့ ဈေးကို ဒေါကီးပဲ သားလိုကပါနော။” “အေးအေး နေ့လညစာ မပငရသေးဘူး” “ရတယ ဒေါကီး ဒေါကီးကာမယဆို နေ့လညစာပါစားခဲ့လိုက။ဆူး မောင့ကိုခေါပီး အပငမာထကစားလိုကမယ” “အေးသမီး ဒေါကီး ကာမယ။အခောကခမးလေးတေရော ဝယရမာ။ပီးတော့ ဒေါကီး ပဲခူးက ညီမဆီ သားခငတယ။” “ဖေဖေလညးမရိဘူး။မောငလညး ရုံး၂ရကနားတယလေ။

မနကဖနကသား တနေကုနနေပီး ဘုရားစုံအောင ဖူးခဲ့” “အေးပါ ဆူးရယ။သားခငနေတာကာပီ။ဆူးဖေဖေက အိမမာနေရင အပငစာဝယမစားတော့ ဆူးပငပနးမာ ဒေါကီးကောကလို့ မပနတာအေ့” “အငးပါ ဒေါကီး ဆူးပိုကဆံသားယူဦးမယ။ဈေးသားဖို့ပငထား” ဆူးအပေါတကခဲ့ပီး အခနးထဲမ ပိုကဆံယူပီး ဒေါကီးကို ဆငးပေးလိုကတယ။ ဒေါကီးထကသားတော့ အိမတံခါးမား သေခာပိတပီး အပေါကိုတကခဲ့တယ။ ဒီနေ့ နားရက ကိုကိုလညးအားမာပါ။ကိုကိုနဲ့ အေးအေးဆေးဆေးစကားပောကမယ။ အခနးထဲရောကတော့ စားပဲပေါက ဖုနးကိုလမးယူရနကည့လိုကတော့ ဖုနးမရိတော့။

ထမငးစားခနးထဲ ထားမိတာလား။ သားခဲ့သည့နေရာတစလောက လိုကရာနေမိပါတယ။ လေကားမပနတကလာတော့ လေကားထိပမ ဆူးကို စိုကကည့နေသော မောင “မမ ဒီဖုနးရာနေတာလား” မောင့လကထဲမာ ဆူးရဲ့ဖုနး “မောင့ဆီ ဘယလိုရောကတာလဲ” “လာပါ အေးအေးဆေးဆေး ပောတာပေါ့” အပေါထပ စာကည့ခနးထဲဝငသားသော မောင့နောက လိုကခဲ့မိတယ။ စာကည့ခနးထဲက ဆိုဖာပေါမာထိုငနေသောမောငက သူ့အနားလာထိုငဖို့ပောတယ။ “မမ ဖုနးထဲမာ ဘာတေလဲ” အိုး ကမသိလိုကပီ ကိုကို့ ညီလေးပုံတေ ကမ အသံမတုနအောငထိနးရငး “မောင ဘာတေ တေ့လို့လဲ” “လာကည့လေ” မောင့အနားဝငထိုငလိုကပီး အငတာနကက သိမးထားတာလို့ပောရမလား သူငယခငးပို့ပေးတာပောရမလား စဉးစားနေမိတယ။ မောင့အနားထိုငလိုကတော့ မောငဖင့ထားတာ ကိုကိုနဲ့ ပောထားသော မကဆေ့ဂာ လူတကိုယလုံး အငေ့ပံပောကကယသားခငမိတယ။

မောငရေ့မာ သိမငယသားသလို ခံစားမိတယ။ “မမ တစစိမးယောကားတစယောကနဲ့ ဘယကမနးမသိပဲ ဒီစကားတေ ပောရဲတယပေါ့” “အို မောင” “မမရယ မောငရငနာလိုကတာဗာ။မောငကတော့ ငယငယကတညးက အရိပတကည့ကည့နဲ့ ခစခငလေးစားလာရတာ မမကတော့” “အဟင့ မောင မမ အဲဒီလိုမဟုတရပါဘူး” “အိုဗာ အရကမရိပောမနေနဲ့ မမလိုအပနေလား။မောင ဖည့ဆညးပေးမယ။ ” “မောင မမလေ” မောငက စကားကို ဆုံးအောငပောခင့မပေး ဖုနးကိုခပီး ဆူးကို ဆဲဖကလိုကတယ။ ဆူးရဲ့ နုတခမးတေကို အငမးမရ အကမးပတမး နမးရိုကနေတယ။ မောင့ရငဘကကို တနးထားတဲ့ လကတေက အားမပါတော့။ မောငရဲ့ တရိုကမကမကအနမးတေမာ စီးမောသားခဲ့တယ။

မောငနမတေ မသင့တောပါဘူး။ အို မောငနမ အရငးတေမ မဟုတတာ။ အိုး အတေးတေရပအောင မောငပုစားလေပီ။ နုတခမးကို နမးရိုကနေတာကိုလညး လတမပေး မောငရဲ့ လကတေကလညး နေရာအနံ ကူးကောနေတယ။ လူပိုလက ဝကမီးတဲ့ အနားမနေ လကတဆုံး ပတသတ ကိုငတယနေတော့တယ။ အကx{103E}အောကကနေ ဝငရောကလာသော လကက ဘောလီခိတကို စမးတဝါးဝါးဖုတနေတယ။ ဖုတလို့ရတာနင့ လူကိုခာလိုကပီး လကတေက ရငသားနစဖကပေါ ပေးလားဆော့ကစားနေပနတယ။

အပိုစစစစကမရဲ့ နစမုပနေသော ရတနာခဲလေးတေကို လကညိုးလကမအောက ကိုငလိမ့နေတယ။ အိုး ရငထဲမာ မောဟိုကသလိုလို ရကရံ့သလိုလိုနင့ ရတနာခဲလေးတေ တငးမာထောငထကလာတယ။ တစစစစနဲ့ ညီမလေးဆီမလညး လိုလားအပသောအရာအတက အခကပနေပနပီ။ ဝုနးဆို မောင ဆိုဖာပေါကထပီး ကမကို ပေ့ခီခေါသားတယ။ ကမရဲ့ အခနးထဲက ကုတငပေါကိုတငပီး မောငအဝတတေ ခတလိုကတယ။ ပီးတာနဲ့ ကမရဲ့ တပတရစ အဝတစားတေကို ဆဖဲလိုကတယ။ အို း မောင့ကို ရာဂနတသား ဖမးစားလေပီ။ အဝတစားအားလုံး တစစီဆဲဖဲပီတော့ ကမရဲ့ အပိုစင ခနာကိုယကို တစိမ့စိမ့ပတသပနေတယ။ ကမ လုပရားဖို့မေ့ပီ အိပမေ့ခခံရသူလို မိနးမောနေမိတယ။ မောင့နုတခမးအစုံက ပါးဆီမ လညပငး ခက ဗိုကဆီကို အပနပနအလနလန ကူးသနးရငး တစုံတရာ ရာဖေနေတယ။ အ့ မောင ကမရဲ့ နို့တေကို စို့ပေးနေတယ။ ခေါငးလေးတေကို လာကမးကီးနဲ့လကပေးတော့ အိုး ဖတဖတခါအောင ကောငးနေတာပေါ့။

ပါးစပကလညး နို့တေကိုစို့ပေးရငး မောင့လကတေက ကမရဲ့ ညီမလေးကို ကူးကော သိမးပိုကလာတယ။ အကဲကောငးတလောက အစုနဆနပတပေးပီး ဝလုံးရေးနေတော့ အိုး ညီမလေးငိုလေပီ။ ကိုကိုနဲ့ ခကတာမလဲ၍ ယောကားနင့ အတေ့ကုံမရိသောကမ ဖတဖတလူးလေပီ။ “မမ မောငလိုးပေးတော့မယ။ ”အိုး” မကနာတခုလုံး ပားတုပခံရသလို ထူပူရိနးသားတယ။ မကစိစုံမိတထားပီး အိပယာခငးကို ဆဲကုပထားမိတယ။ မောင့ ညီလေး ပတဆဲနေတာကို အသားနုတေဆီမ ခံစားမိနေတယ။ အို မောင့ညီလေး ခလုတတိုကသားတဲ့ နေရာတေက အသိဉာဏပောကအောင တောငးဆိုလာတယ။ မောင့ညီလေး ကမရဲ့အဝကို ခဲပီး တအိအိဝငလာနေပီ။ အရသာတမိုးခံစားနေရတယ။

အထုတအသငးလုပနေတော့ အိုအရမးကောငးပီး ရဲဆိုအောင အရညကလာတယ။ မောင ဒူးထောကထိုငနေရာမ ကမခါးကိုဆဲပီး အားပါပါဆောင့လိုကတော့။ “အားးးးးး” စူးနစနာကငမုနဲ့ အသိစိတပောကသားခဲ့တယ။ အသိဝငလာတော့ ကိုယပေါမောကပီး နို့စို့နေရငးဖဖ ညငသာထိတေ့နေတဲ့ မောင့လကရဲ့ အထိတေ့တေကို ခံစားရတယ။ အောကပိုငးမ တံစို့ထိုးထားသလို ပည့ကပနေတဲ့ ခံစားမုနဲ့အတူ လုပရားလာတော့ နာကငမုနောကမ အရသာတမိုး ပါလာခဲ့တယ။ “မမမောင ဆောင့တော့မယ။

နာရင ကိတခံ” မောင့ညီလေးကို ဆဲထုတလိုက ဆောင့လိုကလုပနေတယ။ နာတာတော့ သေလုအောငနာပါတယ။ အံကိတခံရငး မကရညပူတေ တလိမ့လိမ့ကလာတယ။ မောင့ကိုလညး မလနဆနနိုင။ ကိုကို့ကိုလညး ရငမဆိုငနိုင။ မောငဆောင့နေရငး အရိနရလာတော့ အရညတေနင့ သကလာပီး နာကငမုလော့ပါးလာပါတယ။ ကမ မနာတော့မနးသိတော့ မောငရယလေ နားသိုးကိုးပတ အားပါပါဆောင့ဆောင့လိုးပါတော့တယ။ “အ့” ဇတ “မောင” ထိနးခုပထားသည့ကားက အသံထကမိတယ။ မောငတခကဆောင့တိုငး ဗိုကထဲကအောင့သလိုလို အေမ့ မောင့ဆောင့ခကတော့ သကလကလာလေလေ ညီမလေးက မခံစားနိုငလေ။ အားအား မောင့မေးကောတေ ထောငတကလာပီး အံကိတကာ ဆောင့တော့ “အေမ့” ညီမလေး အတငးပိုငးတလောကက ယားယံလာပီး တဆတဆတတုနခါလာတယ။

မောင ပငးပငးတခကဆောင့ပီး အရညတေ ပနးထည့လိုကတော့ သားအိမဆီမ တစစစစအရသာနင့အတူ တကိုယလုံးမောကတကသားခဲ့တယ။ ခေထောကမား အကောဆဲသလို ကေးပီး မရညရယပဲ မောင့လကမောငးတေကို ကုပဆဲထားမိတယ။ ကမကိုယပေါမာ မောငမိနးပီး အနားယူနေတော့လေ ဘာကိုဝမးနညးမနးမသိ မကရည တသငသငကမိတယ။ မောင့ကိုတနးဖယပီး ရေခိုးခနးထဲဝငခဲ့တော့ “မမ မမ” အမောတကော ခေါသံနင့ တံခါးကို ဇတထုနေတယ။ “သားပါ အပငထကသားပါ။မနိပစကပါနဲ့” “မမ မောင စိတမခအောင မလုပနဲ့ တံခါးဖကဝငခဲ့မာ” “အပငမာ ဒေါကီးကိုစောင့နေပါ။တစယောကထဲနေပါရစေ။” “မမ မောငမမားဘူးနော။ငယကတညးက မမကို ခစနေရတာ။”

“မကားခငဘူး ထကသားပါ တစယောကထဲနေပါရစေ။သိကာကအောငမလုပပါနဲ့။တောငးပနနေတာပါ” “မမစိတလော့ မောငသားမယနော။” မောင့ ခေသံနဲ့ တံခါးပိတသံကားမ ရေပနးကိုဖင့ပီး ကောမီထိုငကာ ငိုနေမိပါတယ။ တစုံတခု ပောကဆုံးသားသလို ခနာကိုယ အစိတအပိုငးတခုဆုံးရုံးရသလို တနဖိုးကီး ပစညးတခု ကပောကသားသလို မကရညတေ စီးကရငး နင့နင့သညးသညး ခံစားနေမိတယ။ မောင့ကို နားကညးမုနးတီးခငးမရိပေမယ့ ကို့ကိုအပေါ အပစကူးလနမိပီ။

ကိုကို့ကို ဘယလိုရငဆိုငရမလဲ။ “ဆူးရေ သမီး” “ဒေါက ဒေါက ဒေါက” “ဟင” ဒေါကီးအသံကားမ အသိစိတနဲ့ကပတော့ပါတယ။ “ဟုတ ဒေါကီး ရေခိုးနေလို့” “အေးအေး သမီး။ သီဟမောငက သမီးဘာစားမာလဲ မေးနေတယ။သူသားဝယမလို့တဲ့။ဒေါကီးလညး ဒီနေ့ပဲခူးသားလိုကမယ တညအိပပီး ပနခဲ့မယ။သီဟမောငနဲ့ တခါတညးလိုကသားမယ။” “ဟုတ ဒေါကီး” “အေးအေးသမီး ဒေါကီးသားပီ” ရေခိုးပီး ကိနးစပနာကငနေသဖင့ ဆေးတစလုံးသောကပီး အိပယာပေါ လဲ၍အနားယူလိုကပါတယ။ ကိုကို မောနေမလား။ ဆူး ဘဝပကပီ ကိုကိုရဲ့ ကိုကိုနဲ့ တေ့ခင့မရိတော့။ ဆူးနာကငလိုကတာ။ ကိုကို့ကို ဘယလို ပောပရမလဲ။ ကိုကိုရေ ဆူးသစာမဲ့မိပီ။ ဆူးနာကငလိုကတာ။

မကုနခမးနိုငသော မကရညမား ကရငး ဆေးအရိနနင့ အိပပောသားပါတယ အစာအိမရဲ့ အခကပမု ဆာလောငမုနဲ့အတူ ဆူး အိပယာနိုးခဲ့ပါတယ။ ကုတငပေါမ ဆငးလိုကပီး အားအငမဲ့သောခေလမးမားဖင့ ထမငးစားခနးအတငး လမးဝငခဲ့တယ။ နာကငမုကောင့ ခေလမးမားက မညီမညာ ပေါငမားကစေ့၍မရ။ ဆူး မိမိကိုယကို စိတပကမိပါတယ။ ဖေဖေနင့ ဒေါကီးမရိ၍သာ တောသေးတယ။ ပုံစံပကယငးနေသောမိမိ ဖေဖေတို့နင့ ရငဆိုငရနမသင့တောပါ။ ဒေါကီး ဘာမခကပုတမထားခဲ့မနး သတိရမိသောလညး ခကပုတခငစိတမရိပါ။ ရေခဲသေတာဖင့၍ ရေဗူးနင့ ဖရဲသီးစိတဗူးကိုထုတယူခဲ့ပီ ထမငးစား စာပဲမာထိုငလိုကပါတယ။ “မမ” ခေါသံကောင့ လည့ကည့မိတော့ အခနးတငး လမးဝငလာသောမောင “မမ ဗိုကဆာနေတာလား ခနနော မမကိုကတဲ့ ကကကောဝယထားတယ” ကကကောပနးကနနင့ ပနရောကလာသောမောငက “မမ က နေးလာတယ ပူပူလေး စားမမ” စကားပောခငစိတမရိသောလညး အစားစားခငစိတကောင့ ကကကောနင့ အာလူးကောမား စားနေမိတယ။

“မမ တခုခုသောကမလား မောငထည့လိုကမယ” “ရေပဲသောကမယ ရတယ” “မမ မောင့ကို စိတဆိုးနေလား” “မဆိုးပါဘူး” အစားစားလိုက ရေသောကလိုကနင့ မောင့ကိုမကည့မိအောင သတိထားနေလိုကတော့ “မမ မောင့ကို မနိပစကပါနဲ့။မမကမားတယထငရငလညး မောင့ကိုကိုကသလိုလုပကာ” တခက မကလုံးလနကည့လိုကပေမယ့ မတုန့ပနမိပါ။ “မမ မောငမမားတာ မောငသိတယ။ ဒါပေမယ့ မမ အဲဒီလိုမနေပါနဲ့” “ဒူးထောကတောငးပနမကေနပမာလား။ဖေဖေပနလာရင ဖင့ပောပီး မမနဲ့လကထပမယ” မဲ့ပုံးတခကပုံးမိရငး “ငါက မေးစားသမီးပဲ မငးတို့သဘောပါ။””ဟာဗာ” ဝုနး နံရံကို လကသီးနဲ့ထိုးပီး နာနာကငကငအကည့က ကမရငထဲထိအောင စူးနင့ဝငရောကခဲ့ပေမယ့ မတတနိုငဘူးဆိုသောအကည့နဲ့ ပခုံးတန့ပီး ထထကခဲ့တယ။ လေကားနားရောကတော့ အိုး ကမမောကတကသားတယ။ မောငလေ ကမကိုပေ့ခီပီး လေကားတေပေါ အပေးတကလာတယ။

အပေါထပက မောင့အခနးထဲခေါယူသားပီး မောင့ကုတငပေါခပေးထားတယ။ “မမ ကည့ပါဦး မောင့အခနးထဲကို” မောငက အခနးကို ကိုယတိုင သန့ရငးရေးလုပသူ သူ့အခနးတံခါး အမဲ သော့ပိတထားတတသူ အိုး အခနးနံရံမာ ကမ မရိုကဖူးသော အရယစုံ ကမရဲ့ပုံတေ “မမကို မေးစားသမီးမို့ အနိုငကင့တယ ဆိုတဲ့စကားမပောပါနဲ့။ မောငမခံစားနိုငဘူး။ မောငသိတတစကတညးက မမကိုပဲခစခဲ့တာ အလေးအနကထားခဲ့တာ။မမရဲ့ မောငလို့ခေါသံတေ မမရဲ့ဂရုစိုကမုတေအပေါမာပဲ ရူးသပခဲ့မိတာ။” ကမမကနာကို စေ့စေ့ကည့ရငး “မမ မောင့ကို ခင့ပုပါနော။မမကိုခစခငတယ။” တသကတာ သံယောဇဉတယတာခဲ့ပီး အရမးခစပနေတဲ့မောင့အပေါ ကမ ဘယလိုအငအားနဲ့ ငငးဆနရမာလဲ။ ကိုကိုရေ ကမကို ခင့လတပါတော့။ ကိုကို့ကို သတိရမိတော့ မကရညတေကဆငးလာပါတယ။ “မမ မောင့ကို မကညဖူလို့လား” ညိုမိုငးသားသော မကနာနင့မောငက ကမကို စေ့စေ့ကည့ရငးမေးလာတယ။ ဟင့ ကမ ငိုပီး မောင့အခနးမ ပေးထကခဲ့တယ။

အိပယာပေါ တသိမ့သိမ့ငိုရိုကရငး ဖုနးကို လမးကိုငမိတယ။ တရကလုံးနီးပါး ပောကသားသော ဆူးကို ကိုကိုလမးနေမလား။ လိုငးဖင့လိုကတော့ စာတေအမားကီးဝငနေတယ။ အစဆုံးမဖတနိုငသေး။ “ဆူး ကိုကိုလမးနေတယ။ဘယတေရောကပီး ဘာတေလုပနေလဲ” “ကိုကိုရေ ဆူးကိုမေ့လိုကပါတော့” “ဆူး ဘာတေပောနေတာလဲ ကိုကို့ခစလေး” “ဆူးလေ ဆူးတို့ပတရအောငကိုကို” “ကိုကိုမပတနိုငဘူး” “ဆူးပတနိုငတယ” “ကိုကို့မာ ဘာအပစရိလို့လဲ ဆူးရယ။မစပါနဲ့ ကိုကိုရူးလိမ့မယ” မကဝနးမ မကရညတေက အတားဆီးမရိ “ကိုကို ဆူးကိုမုနးလိုကပါတော့” “မဖစနိုငတာတေ မပောပါနဲ့ဆူးရာ။ ကိုကို့ကို ငိုစေခငတာလား။” ”မဟုတပါဘူးကိုကိုရယ ဆူးအပစကီးကူးလနမိပီ” “ဆူး ဘာဖစလို့လဲကာ ကိုကိုရငတေပူလပီ” “ဆူးလူတစယောကနဲ့ မားမိပီကိုကို” “ဟာကာ ဆူး” “ကိုကို ဆူးကိုမုနးလိုကပါ” “မမုနးနိုငဘူးဆူး ကိုကိုတသကလုံးအတက ရညရယပီးခစခဲ့တာ ဆူးဘာဖစဖစ ခစနိုငတယ။ဆူးကိုပဲလကထပမယ။”

“မဖစနိုငဘူးကိုကို” “ဆူး ဆူးစိတမပါခဲ့ဘူးမတလား။ဆူး ကိုကို့ကို ခစသေးလား” ကိုကိုနာကညးဖို့ စကားလုံးတေ သုံးရတော့မယ။ တစခကအားတငးလိုကရငး “ကိုကို့ထက သူ့ကိုပိုခစသားလို့ပါ။မေ့လိုကပါတော့။ ထပမနောကယကပါနဲ့။” လိုငးပိတလိုကပီ ဖုနးကိုလင့ပစလိုကမိတယ။ ကုတငပေါထိုငရငး ရိုကငိုနေမိတယ။ ဒေါကဒေါက “မမ” ဒေါကဒေါက အခနးတံခါးခေါကသံနင့ မောင့ခေါသံ “အပငထကခဲ့ပါဦး” သပသပရပရပ ဖစအောင အနညးငယပုပငရငး အခနးတံခါးဖင့လိုကတော့ “မမ” လူကိုဆဲဖကပီ ရငခငထဲသငးလိုကသောမောင အသကရုရပအောင တငးတငးဖကထားခံရလိုကတယ။ နညးနညးလုပရားမိတော့ “ဆောရီး မမ မောငအပောလနသားလို့” နားမလညနိုငစာ မော့ကည့မိတော့ မောငက သူ့လကထဲက ဖုနးကို ထောငပလာတယ။

လကတစဖကက ပခုံးကို ဖကထားပီး ခုတငကိုဆဲခေါလာတယ။ ကုတငပေါထိုငခိုငးပီး ဖုနးကို ဖင့ပတော့ ကိုကို acc ကိုကိုနဲ့ပောထားသောစာတေ “မောင ဘာတေလဲ” “မမရဲ့ကိုကိုက မောငလေ” ပုံးပုံးကီး ပောလိုကသောမောင့စကားကောင့ “ဟင” အလန့တကား မောင့ကိုတနးဖယမိတော့ “မမ မောင့ကိုခစခစ ကိုကို့ကိုခစခစ မောငတစယောကထဲနော။ မမ ကညဖူပါ” “မောင လုပရကတယဟယ” “မမရယ မောငလုပရပက မားမယဆိုတောင မမကိုပိုငဆိုငခငလို့ပါ မမ မောင့ကို ခစပါနော” “မောင” “ကိုကို့လိုလညး အလိုလိုကပါ့မယ။မောင့လိုလညး နဲ့ဆိုးဆိုးခင့ပုပါ မမကိုခစတယ” “အို မောငရယ” အိပယာပေါသို့ လဲခပီး နုတခမးအစုံကို ရိုကနမးနေတယ။ ကေနပကညဖူခငး ခစခငကငနာခငးတေနဲ့ နစဦးသဘောတူ ခစခငးတေ ဖလယမိနေတယ။ မောင့အနမးတေကို တုန့ပနမိတော့ မောငနုတခမးတန့လိုကတာ ခံစားရတယ။

နုတခမးအစုံခာပီး “မမကို မောငခစတယ” “အနး” မောင့နုတခမးကို အတငးလိုကနမးတော့ “ဟား ဟား အရမးခစစရာကောငးနေပီကာ” “အရငက မခစဖူးပေါ့” မူနဲ့နဲ့ဆိုလိုကမိတော့ “ခစပါ့ဗာ မောင့မိနးမလေးကို အရငကလညးခစ ခုလညးခစ နောကလညးခစမာပါ” စကားသံအဆုံး စကားမားတတသော နုတခမးကို ရိုကနမးခံရတော့ အသံတေ ပောကဆုံးကုနတယ။ နုတခမးဆီမ လညတိုငနဲ့ရငညန့ကို နမးနေပနတယ။ ခစမိပါပီဆိုမ ပုစားနေသလားမောငရယ။ နုတခမးနဲ့ ရငညန့ကိုပတလိုက မေးမေးငုတစိလေးတေနဲ့ မယားယားအောငလုပလိုကနင့ မောင ပညာပနေတယ “အိုမောငယားတယ” အကx{103E}ကိုဆဲခတတော့ အလိုကသင့နေပေးမိပနတယ။ လုံခညကိုဆဲခတတော့ စောငကိုလကလမးမိတယ။

“မမ မရကနဲ့ကာ မောငပုစုတာကို သေခာခံစားပေး” အခစအလိုကပေါ့ ကမဖတခဲ့ဖူးတဲ့ စာသားထဲကလို လငယောကားနဲ့အတူတူနေတဲ့အခါ ပည့တနဆာကဲ့သို့ လုပကေးရမယဆိုမတော့ ရကမနေတော့ပါဘူး။ ကမစိတကို လော့ခပီး သေခာ အာရုံစိုက ခံစားမိတယ။ မောင့အနမးတေကို လိုကပါခံစားမိတယ။ မောငရယလေ ကမနို့တေကို အပနပနအလနစို့ပေးနေတယ။ အအားမထား လကတဖကကခေ တဖကကိုစို့။ “အိုး မောငရယ” နို့စို့တာကိုနားပီး နာခေါငး မေးတေနဲ့ ဖဖပတဆဲပီး မောင့ခေါငးအောကကို နိမ့ဆငးသားတယ။

မောင ဘာတေလုပနေပါလိမ့။ ရငခုနသံတေ ပေါကကဲထကအောင မနဆနလာတယ။ ဝမးဗိုကသားတေကိုနမးပီး ခကကိုလာနဲ့ထိုးတော့ မောင့ခေါငးကိုတနးဖယမိတယ။ မောင ကမရဲ့ပေါငတေကို နမးပေးနေတယ။ အို စိတထဲ မယိုးမယနဲ့။ ပေါငကနေ ခေထောကတခောငးလုံးနမးသားပီး ခေဖဝါးတေကိုနမးပေးတယ။ ဟိုဘကခေထောကခေဖဝါးကနေ ပေါငကိုတကပီးနမးလာပနတယ။ အိုး ဆီးခုံမေးလေးတေဆီ ခေါငးစိုကနမးတော့ အ့မောင မောင့ခေါငးကိုကိုငထားမိတယ။ မောင့လကတေက ဝမးဗိုကလေးတေ ပေါငလေးတေ နေရာအနံ ပတပေးနေတယ။ မောင ကမပေါငတေကို တနးတငလိုကတယ။ ေ မာကပီကားနေတဲ့ ကမပေါငကားထဲ ခေါငးကို တိုးဝငလိုကပီး မောင လာအစမးတေ ပနေတယ။ အစိလေးကို တခကခက ဖိစုပလိုကတိုငး အတငးကလီစာတေ ပါသားပီထငမိတယ။ အကဲတလောကလာနဲ့ ပတဆဲနေတော့ အိုမောငရေ ပိုပိုကော့ပေးမိတယ။လာနဲ့ ညီမလေးထဲ ကူးကောဝငရောကလာတော့ အား မောငရေမောင့ဆံပငတေကို ဆဲလိုကမိတယ။

မောငလေ လကကိုပါ အနားမပေးတော့။လာနဲ့ အစိကို ကလိနေရငး လကတခောငးက ညီမလေးထဲဝငလာတယ။ အိုး “မောငရေ မောငရေ” “အ့” “အဟင့” လကအသငးထုတမနဆနလေလေ ကော့တကလာလေလေ “အားးးး” အသံရည တခကဆဲဆဲငငငငထကသားပီး မောင့ခေါငးကို ပေါငတေနဲ့ ညပထားပီး တဆတဆတတုနနေတယ၊ “မမ” “ဟင” “ကောငးလား” “အငး” “မောင့ကိုရော မကောငးစေခငဘူးလား” “ကောငးစေခငတာပေါ့” “မမ မောင့ကိုရော လုပပေးမလား” “မောငသငပေး” “အငး” “ကိုကိုနဲ့ခကတုနးက မမပောတယလေ။ လာလုပပေး” “မောငနော” ပကလကလနပေးထားတဲ့ မောငရဲ့ အောကပိုငးက ဘောငးဘီကို ဆဲခတလိုကတယ။ အထိနးသိမးလတတာနင့ မောင့ညီလေးက ထောငတတလာတယ။ ိအိုး သေခာကည့လေ ကီးမားတငးပောငနေလေ လကနဲ့ ဖဖပတသပပီး ကိုကိုလုပပနေကလို ကငးတိုကပေးမိတယ။

မခင့မရဲဖစလာပီး မောင့ ညီလေးထိပကို စုပလိုကမိတယ။ “အ့ မမဖေးဖေး အတငးမစုပရဘူး” အားလော့ပီးစုပပေးမိတယ။ “မမ ပါးစပဟပီး ဝငသလောကသငးကည့” ပါးစပဟပီး သငးလိုကတော့ လညခေါငးရောကရငပို့တကလာတယ။ မကရညတေ အလိုလိုဝိုငးလာတော့ “မမတောတော့နော နောကကမ သငပေးမယ။မောငလုပခငပီ” “ဟုတမောင” အိပယာပေါ ပကလကလေးလနပေးမိတယ။ မောင့အကိုက မောင့သဘော ကညဖူပီးသားပါ။ ညီမလေးအဝမာတေ့ပီး မောင့ညီလေးကို အသငးထုတလုပပေး နေတယ။ အရသာသိလာတော့ အောကကကော့ပေးမိပနတယ။ မောငအဆောင့ ကမအကော့ တထပထဲကတော့ အဆုံးထိဝငသားတယ။ အ့ သားအိမအောင့သားတော့ အသံထကညညးမိပနရော။ “မမနာသားလား” “ရတယ မောငဆောင့” တဖညးဖညးခငးမောငဆောင့ပေးနေတော့ နာတာတေကို အံကိတခံနေမိတယ။

အရိနလေးရလာတော့ ရညရယမထားတဲ့ အသံတေ ပါးစပက အလိုလို ညညးမိတယ။ မောင တခကဆောင့တိုငး တသံထကလို့ ညညးနေမိတယ။ အ့ မောငရေ ကမ အရိနတေ အရမးတတလာပနပီ။ စိတနစ ခံစားမိတော့ မနမနဆနဆန ကောငးလာခဲ့တယ။ ညီမလေးဆီမ မခံမရပနိုင ယားယံလာတော့ အလိုလို မောင့ညီလေးကို ညစလိုကမိတယ။ ”အ့မမ အရမးကောငးတယ” မောင့အသံနဲ့ အတူ စိတအားထကသနလာတော့ ဝမိးဗိုကကကသားမား ရုံလာအောင အပငးထနညစမိတယ။ “မမရေ မောငမရတော့ဘူး” မောငက ပငးပငးထနထနဆောင့လိုက ကမက ညစလိုကနင့ ပီးဆုံးခငးကို အတူတူရောကရိသားပါတော့တယ။ မောငညီလေးကို စိမထားပီး မောငအမောဖေနေတော့ မောင့ညီလေးကို ဆဲညစပေးမိတယ။

“ဟား မမ” “အိုး မညစနဲ့ကာ။ သေအောငသကနေတာလား မမ” “ခခ။သိဘူး” အတငးညစတော့ မောငရုနးလိုကတာ ပုတထကသားခဲ့တယ။ အိုး အရည စိုစိုတေ စီးထကသားတာ သိနေပနတယ။ အဖူတေ အနီတေနဲ့ ဆေးခယထားတဲ့ အိပယာခငးကတော့ ရစရာမရိလောကတော့၊ “မမ” “အငး” “မောငနဲ့ ကိုကို ဘယသူ့ကိုပိုခစလဲ” “ဘယသူ့မပိုမခစဘူး” “ဟင” “ခိ မာယာသုံးတဲ့ ကိုကိုမောင့ကို အခစဆုံးပဲ” “ဟား မမ ပောတတတယကာ အရမးခစတယ။” “နဖူးလေးကို နမးလိုကတဲ့ မောင့အနမးနောကက ရယသံတေနဲ့ ပောရငကညနူးခငးတေ အမဲရရိပါရစေ မောငရယ ………ပီးပါပီ။