ကနော ငယငယတုနးကပေါ့ဗာ..။ ကနော့ အိမမာ အပခုပစကလေးတစလုံး ရိတယဗ..။ အရငတုနးက ရယဒီမိတတေထက ခုပဝတကတဲ့ခေတဆိုတော့ အမေ့က ကိုယတိုငလညးခုပတတနေတော့ စကဆိုင မအပတော့ဘဲ ကိုယတိုငခုပတယ။ အစမလညး အစက ဘေးကဝိုငးကူရငး တဖညးဖညးနဲ့ သူလညး ကိုယတိုင့ခုပတတသားတယ..။ ဆိုတော့ကာ အပခုပစကလေးက အမေက သုံးလိုက အစမက သုံးလိုကနဲ့ အိမလေးထဲမာ ဂောကဂက ဂောကဂကနဲ့ နေ့တိုငးနီးပါး မညနေတတတယ။ ကနောကလညး ခာတိတပေါကစအရယဆိုတော့ အဲဒီ ဂောကဂက ဂောကဂကမညသံကီးကို စိတဝငစားပီး အမေနဲ့ အစမတို့ အဝတခုပနေတိုငး အပခုပစကနားမာ ရိနေတတတယ..။
အပခုပစကရဲ့ ခေနငးကို နငးလိုကတိုငး ဘေးက အဝိုငးကီးလညနေတာကို ကည့ပီးလညး သဘောတေကလို့….။ နောကပိုငးလညးကရော အဖေက အရုပတေ ခဏခဏဝယပေးတော့ အာရုံက အရုပတေဆီမာဘဲ ရိတော့တယ..။ ဂောကဂကဂောကဂက မညပီး အဝိုငးကီးလညလညေ့နတဲ့ အပခုပစကနား သိပမရောကဖစတော့ဘူး..။ ကနောလညး ကောငးတေပီးလို့ အလုပတေလုပလိုက အခင့အရေးပိုကောငးတဲ့ အလုပပောငးလိုကနဲ့ အခုပောငးလာတဲ့ အလုပက နေပညတောကို ခဏခဏသားရတယ..။ နေပညတောမာ ရုံးခဲရိပေမယ့ ရုံးထိုငပေးမယ့ လူမရိတော့ တစလ တစခါလောက ကိုယစားသားသားနေပေးရတယ..။ ရုံးက နဲနဲကပစေးကတော့ ရုံးကားလညးမပေးဘူး..။ အမဲတမး အဝေးပေးကားကီးတေနဲ့ဘဲ ခရီးထကရတယ..။ နေပညတောရောကမ အဲဒီရုံးက ကားကို ယူသုံးရတယ..။ ပီးတော့ ရုံးခဲက နေပညတောမာ ဆိုပေမယ့ တညးရမယ့ ဟိုတယက ပဉးမနားမို့ထဲမာဆိုတော့ ဆငရုပကီးနားမာ ဆငးပီး ဟိုတယကို အေးအေးဆေးဆေး လမးလောကနေက..။ အခုတစခေါကလညး လမးလောကပီး ဟိုတယ့ကို သားနေတုနး ဘေးနားကို ကားတစစီးက အရိနဖေးဖေးလေးနဲ့ ကပလာတယ..။
ကားမောငးသူဘကက ကားမနအနကရောငလေးက အောကကို လောကသားပီး…. “မောငလေး…နငးဆီအဝိုငးကို ဒီကနေ ဘယ့လိုသားရလဲ ??” အသံပိုငရငကို စူးစမးလိုကတော့ မိနးမတစယောက….။ ရုပကသိပတော့မလပေမယ့ ဆဲဆောငမုတော့ရိတယ…။ နာတံစငးစငး ပါးဖောငးဖောငး မေးခနခနလေးနဲ့ နုတခမးလေးက တဲတဲလေး… မိတကပကာလာ သိပမပါတဲ့ မကနာက နညးနညး ဆကဆီ တော့ ဖစတယ…။ “မောငလေး သိလား…” သူ့မကနာကို သရုပခဲနေတဲ့ ကနော့ကို အသိပေး့သလို ထပမေးလိုကမ ကနောလညး လိုရငးကိစအပေါ အာရုံပနရောကတော့တယ။ သူက အကူအညီတောငးတဲ့သူဆိုတော့ မကနာလေးကို ပုံးထားရာတယ..။ “ဒီကနေ ရေ့ဆကသားပီး ……..” “သော….သိပီ ….” ကေးဇူးဘဲ မောငလေးလို့ပောပီး ထပပုံးပသားတဲ့ မကနာလေးက ကားမနအနကရောငနောကကို ရောကသားတဲ့အခိန ကနောလညး သူ့အပုံးကို ငိသားတယ..။ ကနော့ ဖေးဘရိတဖစတဲ့ သားတကလေးတေ သူ့မာ ပိုငဆိုငထားတယလေ..။
သူ မောငးလာတဲ့ကားက ထကသားပေမယ့ ကနောက လမးဘေးမာ ကနနေခဲ့တုနး…။ သူ့မကနာလေးကို ပနမငယောငရငး အောကက ညီလေးက ထောငထလာတယ..။ မဖစသေးပါဘူး….. လမးမအလယကီးမာ ဘောငးဘီခတည့တည့က ဖုဖုဖောငးဖောငးနဲ့ လောငတီးနေတာ လူေ့တမငကုနရင ရကစရာ…။ လေကို ပါးစပကနေ ခဏခဏမုတထုတလိုကတော့မ ညီလေးက ပနကတယ။ အဲဒီတော့မ ဟိုတယကို ဆကလောကနိုငတော့တယ…။ ဟိုတယရောကတော့ အခနးယူပီး ခဏနားလိုကတယ။ ပီးမ ရေမိုးခိုးပီး ရုံးကားကို လာကိုခိုငးလိုကတယ…။ ရုံးမာ ဟိုလုပသညလုပနဲ့ နေ့လညကောတော့မ မနကကတညးက ဘာမ မစားရသေးမနး သတိထားမိတယ…။ အဲဒါနဲ့ တစနေ့စာ ဖတစရာရိတာ ဖတပေးပီး ရုံးကားပါတစခါတညးယူရငး ရုံးဆငးခဲ့လိုကတယ..။ သပေကုနးဘကက ဆိုငတစဆိုငမာ စားသောကပီး ဈေးထဲက ညီဝမးကဲ ဖင့ထားတဲ့ဆိုငကို ထကလာခဲ့လိုကတယ..။ သူက ပဉးမနားသူနဲ့ အိမထောငကပီး သပေကုနးဈေးထဲမာ ပဉးမနားလကဆောငနဲ့ ကုနစုံဆိုငကီး ဖင့ပီး အခေကနေလေရဲ့…။ သူနဲ့ ထေ့ရာလေးပါး စကားပောနေတုနး ဈေးဝယတေရောကလာတော့ ညီဝမးကဲက ဈေးထရောငးတယ..။
အဲဒီအခိနမာဘဲ ကောငမလေး သုံးယောက ဆိုငရေ့ကို ထပရောကလာပီး ဟိုဟာ ဒီဟာ လကညိုးထိုးပီး မုန့တေ မာနေတော့ ညီဝမးကဲက လကမလညတော့ဘူး…။ ကနောလညး မနေနိုငတော့တာနဲ့ ဈေးကူေ့ရာငးပေးလိုကတယ…။ ကောငမလေးတေ ဝယတာ တောတောမားတယ…။ ကကသနပေါငးကောထုပတေ နဲတာမဟုတဘူး..။ နနးစိနကိတတေလညး အမားကီးဘဲ..။ လာဝယတဲ့ကောငမလေးတေကလညး ခပမိုကမိုက ဆယကောသက ၇ ၈ အရယလေးတေ…။ ညီဝမးကဲက ပနရောငးဖို့လား မေးတော့ မဟုတဘူး လကဆောငပေးဖို့လို့ ကောငမလေး တစယောကက ပနဖေတယ..။ ပိုကဆံလညး ရငးပီးရော မုန့တေ တအားမားတော့ ကောငမလေးတစယောကက ကားပါကငဘ့ကကို ပနထကသားပီး ပနလာတော့ အဖောတစယောကထပပါလာတယ…။ ကောငမလေးနဲ့ ပါလာတဲ့ တစယောကကို ကနော မငလိုကတော့ ဟတခနဲ စိတလုပရားသားတယ…။ ခငဗားတို့ တေးမိတဲ့ အတိုငးပါဘဲ မနကက ကနော့ကို လိငစိတကစေခဲ့တဲ့ ဆကဆီ မကနာပိုငရင..။
အခုတစခေါက ထပမငလိုကရတော့လညး စိတတေက ပနကခငလာတယ။ တကယ့ အဖစအပကတေက တစခါတစလေ ဇာတလမးဆနတတတာကို ကနော လုံးဝ လကမခံခဲ့ပေမယ့ အခုတော့ တကယဖစနေပီ…။ ကံကမာက ကနော့ကို ကီစားနေပီလား မသိဘူး…။ ကနောလညး မုန့တေကို အိတတေနဲ့သာ ထုပပေးနေတာ အကည့တေက သူ့ဆီ ရောကရောကနေတယ..။ မကနာက ဆကဆီ ကသလို ကိုယလုံးကလညး လုံးဝအကိတ..။ ခနးဆင့နေခညလို ေ့ဘာဒီမိုး…။ တငသားကီးတေက အနောကကို ကော့ပီး ကောကနေတာ ရယဗာ..။ အပေါက အဖူရပ အပကို ဝတထားတော့ ရငသားတေက သိပမသိသာပေမယ့ ဆိုဒကီးမယ့ပုံဘဲ…။ ခကတာက အဲ့ဒီ အမိုးသမီးက ကနော့ကို မတမိပုံ မပေါဘူး…။ ဒါနဲ့ မုန့တေ ထည့ထားတဲ့ အိတကို သူ့ကို ကမးပေးရငး ကနောလညး ပုံးပလိုကပီး “အစမ..မနကက ကနော လမးပောပလိုကတာ အဆငပေလားဗ…” အဲဒီတော့မ သူ့မကလုံးက ဝိုငးသားပီး အံ့သသားတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကနော့ကို မတမိသားတယ..။
“သော အဟငး.. အဆငပေတယ မောငေ့လး..။ ဒါက မောငလေး ဆိုငလား ?…” “မဟုတဘူး အမ..။ ကနော့ ဝမးကဲ ဆိုငပါ…။ ကနောက ရနကုနကပါ…နေပညတောမာ ရုံးကိစရိလို့…ကနော့နာမည..…….” နာမညဘာညာ မိတဆကပီးတော့ လိပစာကဒလေး ထုတပေးလိုကတယ…။ ကဒကို တစခက ကည့လိုကပီး “…… တေ လုပတာလား…. အမတို့ ရုံးက ရနကုနမာလညး ရိတယ..” “ဟုတကဲ့ အမ…. အမတို့ ရုံးမာ လိုအပရင ဖုနးဆကလိုကပါ…အဆငပေအောင စီစဉပေးပါ့မယ …..” ဘာညာကိက အလုပကိစနဲ့ စကားတေပောပီး သူလညး အထုပတေဆဲပီး ကားပါကငကို ပနသားတယ..။့အဲ့ဒီ အမက ကနော့ ကဒသာ ယူသားတာ သူ့ ကဒကတော့ ပနမပေးသားဘူး..။ ရုံးက လူတေကို ဆကသယခိုငးလိုကမယဘဲ ပောသားတယ..။ အခုထိ နာမညတောင မသိလိုကရပေမယ့ အဲ့ဒီအမရဲ့ နောကပိုငး အလနဲ့တင တောတောကို တနပါတယဗာ…။
ကားပါကငဘကကို ပနသားတဲ့ အခိန လမးလောကသားတိုငး တငပါးကီးတေက ငိမ့ခနဲ ငိမ့ခနဲ လုပလုပသားတာ အနားပေးကပပီး အားရပါးရ ညစပစခငစိတတေတောငပေါကတယ..။ ဒါမိုး စောကီးကို ဖညလိုကရရငတော့ ပစနစနေမာဘဲ…။ ကာမပိုင ရိမနးမသိ မရိမနးမသိ အားပါးတရ ပစမားလို့ ဝတော့မ ဆိုငထဲကို ပနဝငလာတော့ ညီဝမးကဲက စပဖီးဖီးနဲ့ မကခုံးပင့ပပီး… “တောင့တယနော….” “အငး…တောတော တောင့တယ…” ခကတော့တာဘဲ…. စိတက ခုနက စောကီးဆီဘဲ ရောကရောကနေတယ…။ တစခါမ ဒီလို မဖစဖူးသေးဘူး…။ ရညးစားလညး ထားဖူးတယ…။ စောတေလညး ဖုတဖူးသားနဲ့ ဒီမိနးမနဲ့ကမ ဘယလို ဖစတယကို မသိဘူး..။ သူ့ကို တေ့ရင စိတတေက ထထ လာတယ..။ မယုံမရိနဲ့ဗ….ခငဗားတို့ အပငမာ တကယတေ့ရင ကနောလိုဘဲ ဖစမယဆိုတာ ကိမးသေတယ..။ ဟိုတယကို ပနလာရငး ကားမောငးလာတော့လညး မကလုံးထဲ စောကီးကိုဘဲ မငမငနေတယ…။ အသားက အဖူကီး မဟုတပေမယ့ ဝါဝ့ါဝငးဝငးလေး…။ ဘောဒီအခိုးအစားကလညး ပစပကလုပပစလိုကရငတောင တောင့ခံနိုငတဲ့ အမိုးအစား…။
ဟူးး မဖစတော့ဘူး ဓါတကမးတိုကမ ဖစမယ…။ စားလညး ဒီစိတ သားလညး ဒီစိတနဲ့ဆို ကာရင ခကမယ…။ ဖုနး contact ထဲက နာမညတစခုကို နိပရငး ဖုနးခေါလိုကတော့ ဟိုဘကက ဖုနးခကခငး လမးကိုငတ့ယ..။ “ဟဲလို…ကိုကီး…ရောကနေပီလား” “၉နာရီလောက လာခဲ့မယ…” “အငး…မောနေမယနော ကိုကီး…..” ဟိုတယပနရာကတော့ ဘယလိုမ မနေနိုငတာနဲ့ ဂငးတစခီထုပီး တစရေးအိပလိုကတယ…။ တစရေးအိပပီး နိုးလာတာနဲ့ ရေခိုး အဝတအစားလဲပီး ခုနက ဖုနးကိုငတဲ့ ကောငမလေးဆီ ထကလာခဲ့လိုကတယ…။ သူ့ နာမညက ကေသရီ…။ အသားညိုညိုနဲ့ ရငသားတေ ထားသလောက ခါးက သိမသိမလေးနဲ့ အပေးအရမးကောငးတယ…။ နေပညတောကို စစရောကခငး နစခေါကလောကမာ နယခံ တစယောကက ခိတပေးတာ…..။ နောကပိုငး ကနောလညး သူ့ဆီမာ ခဏခဏ အားပေးဖစတော့ ဖုနးနံပါတတောင အလတရနေပီ…။ ကေ့သရီနေတဲ့ လမးထိပရောကတော့ သူက ထကစောင့နေတယ…။
အဲဒါနဲ့ သူ့ကို ကားပေါခေါတငပီး ဟိုတယကို ပနမောငးလာခဲ့တယ..။ ကားပေါမာ ကေသရီရဲ့ ရေမေးနံ့က မေးနေတာဘဲဗာ..။ ကားမောငးရငး ကေသရီကို လည့ကည့ လည့ကည့နဲ့ ညီလေးက မတလာရော..။ ဘေးတိုက မငနေရတော့ ကေသရီရဲ့ နို့အုံ ထားထားကီးက ဖစညစခငစိတတေ တားမရဆီးမရဘဲ။ မနေနိုငတော့တာနဲ့ ကေသရီ လကကို ယူပီး ညီလေးပေါ တငထားခိုငးလိုကတယ…။ ကေသရီကလညး အလိုကသိပါတယ တစလမးလုံး ဖညးဖညးလေး ဂငးတိုကလာပေးတယ…။ သူက ညီလေးကို ခော့လေ စိတတေက ကလာလေနဲ့ လီဗာကို ခငပငးပငးနငးပီး ဟိုတယကို ရောကအောင ခပမနမနလေး မောငးလိုကတယ…။ ဟိုတယ အခနးထဲ ရောကတာနဲ့ လူက လုံ့းဝ မထိနးနိုငတော့ဘူး..။
ကေသရီကို အတငး ဖကနမးပီး ကုတငစောငးမာ လေးဘကကုနးခိုငးလိုကတယ…။ ခရီးဆာငအိတထဲ အမဲဆောငထားတဲ့ ကနဒနကို ခပမနမနလေး စပပီးတာနဲ့ တစခါတညး တနးထည့လိုကတာဘဲ..။ စစခငး နဲနဲတော့ ကပပေမယ့ လူက မနနေတော့ ခပသကသကဘဲ ဆောင့လိုကတယ…။ ကေသရီကတော့ စစခငး မနူးဘဲ တနးထည့လိုကလို့လားမသိဘူး..။ နာလို့ထငတယ မေ့ရာခငးကို လကနဲ့ ဆုပထားရငး တအားအား အောနေတယ..။ နောကပိုငး အခကရေ မားလာတော့ အသံတော့ သိပမထကတော့ဘူး…။ ဖငကီးက အနောကကို ပနကော့ကော့ပေးလာတယ..။ ကနောလညး လိုးလိုးခငးတုနးက သူ့ကို ဖီးလတေတကပီး တကခနေပေမယ့ အရိနရလာတော့ မနကက စောကီးကို မကလုံးထဲ ပနမငလာတယ..။ အဲဒါနဲ့ အာရုံက အဲဒီစောကီးဆီရောကသားတော့ ညီလေးက ပိုတငးလာတယ ပိုမတလ့ာတယ..။
အဲ့ဒါနဲ့ အဲဒီစောကီးကို မနးပီး ကေသရီကို အားရပါးရ ဗငးတာ တဖုနးဖုနးတောငမညတယ..။ ကေသရီလညး တအင့အင့နဲ့ ဖီးလတေတကလာတာလားမသိဘူး..။ သူ့ အဖုတထဲက အဖူတေက ကနော့အတံမာ ကပ ကပပါလ့ာသလို အထဲက ညစညစပေးနေတယ..။ ကေသရီ အဖုတက ညစပေးလေ ကနောက နငးကန ဆောင့လေနဲ့ ကနောကလညး မနကက စောကီးက ကနော့ကို စိတလိုလကရ ကုနးနေတယလို့ သဘောထားပီး တအား ဆောင့ဆောင့ထည့တာ…။ ကေသရီရဲ့ အဖုတကလညး ကနောအတံကို နစဖကလုံးက ညပထားသလို အားက ပငးလာတော့ ဒစထိပတေပါ ကိနးလာတယ..။ နောကဆုံး ဘယလိုမ မခံနိုငတဲ့အဆုံး ညီလေးက အရညတေ အားပါးတရ ပနးထကသားတယ…..။ အရသာကတော့ ဘာကောငးသလဲ မပောနဲ့…။ ကေသရီ့ အဖုတထဲ စိမထားရငး မကလံးမိတပီး အရညတေကို ရသလောက ညစထုတနေမိတယ..။ အခုဆို ကေသရီလညး ကုတငစောငးမာ ကုနးတာတကနေ မေ့ရာနဲ့ ရငဘတကို အပပီး ဖငကီးထောငထားတဲ့ပုံနဲ့ အနားယူနေပေမယ့ သူ့အဖုတက ဇိဇိနဲ့ ညစညစပေးနေတုနး..။
သူ့ဖငကီးနဲ့ ကနော့ပေါငနဲ့ ကပပီး အထဲမာ အညစခံရငး စိမထားတာ ရယဘဲဗာ..။ စိတကူးထဲမာတော့ အောကမာကုနးနေတာက မနကက စောကီးဘဲ…။ စိမလို့ အားရတော့မ အတံကို ဆဲထုတလိုကတော့ ကေသရီ အဖုတထဲကနေ ဗစဆို ထကလာတယ..။ ဟိုက…ကနဒနက ဘယကနေ ဘယလို ပေါကသားလညး မသိဘူး….စောကပနာဘဲ…။ အဲဒါနဲ့ ကနဒနကို မနမနခတ အမိုကပုံးထဲ လင့ပစပီး ရေခိုးခနးထဲ တစခါတညး တနးပေးရတယ…။ ကေသရီလညး အနောကကနေ လိုကလာပီး… “အကိုကီး…ဘာဖစလို့လဲ…” “အစပပေါကသားလို့…” “ဟင..ဟုတလား…ဒုကပါဘဲ..” “နင သန့တော့ သန့ပါတယနော…” “အာ..ကိုကီးကလညး သန့ပါတယ..ဘာရောဂါမ မရိဘူ့း..” ဘာဘဲဖစဖစ လူကတော့ ဆိုကကို ဝငသားပီ…။ ညီလေးကလညး ခကခငးညိုးကသားလိုကတာ ခုနက သူ မဟုတတဲ့အတိုငးဘဲ…။ နစယောကလုံး ဆေးကောသန့စငပီးတော့ ကုတငပေါမာ လဲနေလိုကတယ…။
ကေသရီက ကနော့ ရငဘတကို ခေါငးအုံးပီး စောငလေးခုံလို့…။ ကနောကတော့ အဲကနးခနးထဲမာ တစယောကတညး ခေးပနနေတယ..။ မနကက စောကီးလညး အတးထဲမာ မရိတော့ဘူး။ ရောဂါမား ကူးနေမလားဆို့တဲ့ ဆိုကကိုကီးက လူကို ခောကလန့နေတယ..။ ကိုယ ခလိုကတဲ့ မိနးမ က သန့တယလို့ ပောပေမယ့ သူက တကယတမးတော့ ကေးစားဘဲလေ…။ ယတိပတကီး ပစယုံလို့လညး မရဘူး..။ အခုက ဘာဘဲပောပော ရောဂါကူးစရာရိရင ကူးနေနိုငတဲ့ အနေအထား..။ တကယလို့မား ရောဂါကူးလို့ကတော့…….။ ကေသရီကလညး ရိပမိတယ ထငတယ..။ ကနော့ ဗိုကက အမေးလေးတေကို ပတရငး သူ ဘယလောကသန့တဲ့ အကောငး သယဝိုကပီး တတတတတ ပောနေတယ…။ သူက ဘယလောက ပောပော စိတသကသာရာနဲနဲတော့ ရပေမယ့ လူက လန့နေပီ…။
ကေသရီ အဖုတအတငးသားတေကညး ကနော့ အတံကို ညပထားလိုကတာ ပတထကတော့မယ့ အတိုငး…..ကတကေးကနေတာဘဲ..။ ကတကေးဆိုမ ငယငယတုန့းက အဖစကို သတိရမိတယ..။ တစခါတော့ အစမက အပခုပနေတုနး အမေက ဘေးနားမာထိုငပီး အင ီတစထညကို ကယသီးတေတပနေတယ..။ ကနောလညး ဘာရယမဟုတ သားစပစုရငး သံနဲ့လုပထားတဲ့ ကတကေးတစလကကို သားတေ့တယ..။ ကတကေးမာလညး စာလုံးတေကို အစက အစကလေးတေနဲ့ ထငးထားသေးတယ..။ ကောငးတတခါစ အရယဆိုတော့ စာလုံးတေကို ပေါငးမဖတတတသေးဘူး..။ “အမေ ဒါဘာရေးထားတာလဲ…?” “ဟဲ့..သား…အမေ့ကို ပေးစမး…။ နောကခါ မကိုငရဘူးနော…။ အဲ့ဒီမာရေးထားတာ မကေးကတကေးတဲ့..။ ညပလိုကလို့ကတော့ တိခနဲဘဲ..ကလေးတေ ကိုငရင အနရယရိတယ..အမေ့ကို ပေး…….” အမေက ကတကေးကို ကနော့လကထဲက ယူပီး အစမကို အပခုပစကအောကက အံ့ဆဲလေးထဲ ထည့ခိုငးလိုကတယ။
နောကပိုငး ကနော အပခုပစကနားရောကတိုငး အမေနဲ့ အစမက ကတကေးကို ကနော မယူကိုငမိအောင သတိထားပီး အပ့ခုပစကအံဆဲထဲ ထည့ထည့ထားတော့တာဘဲ…။ ကနောလညး မကေးကတကေးအကောငး သတိရသားရငး ကေသရီ့ ပုခုံးကို လမးဖကလိုကပီး… “ကေသရီ..နင့ဇာတိက ဘယကလဲ..” “ရေစကိုဘကက ကိုကီး…ဘာလို့လဲ..” ဟိုက……။ ကနောကတော့ ရနကုနပနရောကတာနဲ့ ဆရာဝနနဲ့ တိုငပငပီး ကာလသားရောဂါ အရင ပေးစစရတယ..။ အဖေလာ ထုတထုတကည့ခငး လူက လကတေတောင တုနတယ..။ တောသေးတယ ရောဂါမရိလို့…။ အိတခအိုငဗီ စစဖို့တော့ ကနသေးတယ..။ အဲဒီ အတကလညး စိတပူနေရတုနးဘဲ..။ ဒီကားထဲ ဟိုစောကီးရဲ့ ရုံးက ဆကသယလာလို့ အဲဒီရုံးကို သားရသေးတယ..။ ပောခငတာကတော့ ခငဗားတို့လညး စောခရ့င သတိထားကဗာ..။ ကနဒနတေက ဘယလောကကောငးတယပောပော အခန့မသင့ရင ပေါကပဲတတတယ..။ ဒါပါဘဲ.. ပီးပါပီ။