ဖူးစာဖက်

ဖူးစာဖက ( အပာစာအုပ )

မောငမောငမိုးတစယောကတောတောပောနေသည။ အခုခိနတင ကမာပေါမာ စိတအခမးသာဆုံးလူစာရငး ကောကလိုကရင  သူထိပဆုံးနားလေးကပင ပါလာနိုငသည။ တကယပေါကရငတောင အိမတစလုံးဝယလို့ မရနိုငတဲ့ အောငဘာလေ သိနး၅  ထီပေါကတာထကပငပောနေရသညဟု ဆိုလင လနအံ့မထင။ အကောငးကား သူအလနအမငးစဲလမး ခစခငရပါသော…….. ဖူး ဖူး ဟုသူအမတတနိုးခေါဆိုအပသော မေမီဖူးဖူး ထံမ ခစအဖေ ကို အံ့သတကီး လကခံရရိလိုကသညမာ နာရီပိုငးမသာရိသေး သောကောင့ပင။ အံ့သတကီး ဟူသောစာလုံးကိုရငးပါအုံးမည။ တကယတော့ ကိုယ့ခစသူ မိနးကလေးထံမ ခစအဖေ  စကားပနကားရသညမာ ဘာမအံ့သလောကစရာတော့မဟုတ။ သို့သော မောငမောငမိုး မောမနးခဲ့မိသော မေမီဖူးဖူးမာ သူ့တ သကတာ မငဖူးသမထဲတင….မောဒယ၊ မငးသမီးတမ လပသူလေးတစယောကဖစနေသောကောင့ပင။

မောငမောငမိုးကလညး ရုပရိ ရေလံ ရိုးကောငးသူ တစယောကသာဆိုလင အံ့သစရာကိစမဟုတသေး။ အနီမောငမောငမိုးမာ  သူလိုငါလို ရကကမးရေကို ရုပရညသာပိုငဆိုငသည။ ငေရေးကေးရေးမာလညး အလကားနေရငးသုံးနိုငဖုနးနိုင နေသူတစ ယောကတော့မဟုတ။ ရူပါမလို ဗူဟာသာလိုသည ဆိုသော ဆရာ့ဆရာကီးမားလို တောကီအလတတင ဘောလီကတအောင  ဆဲဆောငနိုငသူတစယောက မဟုတမနးလညး ကိုယ့ကိုကိုယ သိနေပီးသား။ ထို့ကောင့ မေမီဖူးဖူး ဟူသော လူတကာဆတယူခင သော ပနးကလေးက မောငမောငမိုးတညးဟူသော သာမညောငည လူတစယောကကို ပနလညခစကိုကခငးမာ ကိုယတိုင မ ကုံရလင ယုံနိုငဖယတောင မရိသော ယုံခငယုံ မယုံခငနေအဖစအပကတစခုသာ ဖစနေ၏။

စငစစသော ဖူးဖူးမာ မောငမောငမိုးတို့ ကောငး၏အလပဂေးစာရငးဝငတစဦးပင။ ဖူးဖူး၏ မကလုံးဝိုငးဝိုငးမကဆံနကနက လေးမားနင့ အရုပကလေးလို လပ နုနယ ခစစဖယကောငးသော မကနာလေးကိုလညးကောငး၊ ကိုယလုံးကိုယပေါက ပိနပိနပါး ပါး သာရိသောလညး မနမာဆနဆန အကီပုံဆနးဆနးလေးမားအောကမ မို့မောကရုနးကနေသော စနေနစခိုငကိုလညးကောငး၊  သိမသောခါးနင့ လိုကဖကလသော တငအိုးခပကားကား လေးကိုလညးကောငး ငေးက ဆေးက သကပငးခကသော  ကောငးသားထုမာ ဒုနင့ဒေး ရိခေ၏။ ထိုမမကသေး ကောငးအပင ကူရင အလာတင တစခါတရံဝတတတသော ရငဘတ ဟိုကဟိုက ဘလောကစလေးမားနင့ ထဘီစကပအတငးမ လစခနဲပေါပေါလာတတသော ခေသလုံးသားလေးမားကောင့ အခို့ သောကောငးသားမားမာ ကောငးမနမနတကကာ စာကိုးစားကလေသတတ။

ထို့ကောင့ပင မောငမောငမိုးမာ ငါလိုလူဇမူမာရိသေးရဲ့လားဟု လကခမောငးခတမတတပင ဝမးသာလုံးဆို့နေရခငးဖစလေ သည။ တကယတော့ ဖူးဖူးကို သူတိတတခိုးခစနေမိသညမာ ကာလပီ။ ဒါကောင့လညး သူငယခငးဖစအောငအရငကိုးစားကာ  ဖူးဖူးအနားကပခင့ရအောင လုပခဲ့သည။ မာနမကီးတတသော ဖူးဖူးက သူ့ကို သူငယခငးအဖစအသိအမတပုပါသည။  မောငမောငမိုး၏ အားသာခကမားကိုရာကံပောရလင အလိုကသိခငး နင့ သူတပါးကို နားလညမုပေးနိုငခငးတို့ပငဖစသည။  ထို့ကောင့ မောငမောငမိုးမာ ခစသူခငသူ မိတဆေမရား……။သူခစနေသောဖူးဖူးအပေါပိုရေ့ပင ဂရုတစိုကရိမိသောကောင့ ဖူး ဖူးဟူသောပနးကလေး သူ့လကထဲ ကေကလာရခငးဖစကောငး သူယုံကညမိလေသည။

ခစသူဖစကာစရကမားတင မောငမောငမိုးတစယောက တိမပေါလမးလောကနေရသလိုပင ပောရငလသည။ တစခို့သော သူမားတကာ သမီးရညးစားတေလို ခကခငး အခင့အရေးတနးမယူ ခစသူခောခောလေးအား လကခငးခိတကာ နေရာအနံ့ လောကသားနေရခငးဖင့ ပင သူ့အခိနတေ ကုနဆုံးစေခဲ့သည။ ဟိုဟိုဒီဒီပနးခံလေးမားထိုငမိလင နုတခမးဆိုးဆေးကောင့  သစသီးနံ့လေးသငးနေသော ဖူးဖူး၏ နုတခမးလေးမားကို မရဲတရဲနမးမိလိုကလငပင ယောကားသဘာ ဇာတလမးဆုံးသို့ ရောကလုမတတ သူစိတလုပရားရသည။ မောငမောငမိုးရညးစားမထားဖူးဘူး မဟုတ ထားဖူးသောလညး ဖူးဖူးလို ပထမတနး စားလေးနင့ ခစသူဖစရသောကောင့ သူမိုးမမငလေမမငဖစမိခငးသာ ဖစသည။

ရညးစားဖစပီး အတောလေးကာတော့ မောငမောငမိုးအခကအခဲတစခုနင့ ကုံရသည။ ဖူးဖူးကို ကေရုပလေးလို အလထိုင ကည့နေသော သူ့အားသူငယခငးအပေါငးအဖောမားက အဆင့တကဖို့ ဝိုငးဝနးမောကပေးကသည။ သူကမိနးကလေးတစ ယောကအတကအခိနလိုတယ ဘာညာနင့ ဖောရော ပောထားပေမဲ့ တကယတမး အဆငသင့မဖစသေးတာ သူပင။ ဒီလောကလ  သော ဖူးဖူးကို သူမအုပခငလို့မဟုတ၊ ဖူးဖူး၏ အတငးကသောခနာကိုယအစိတအပိုငးမားကို မမငခငလို့မဟုတပေ။   အပနအလနအနေဖင့ သူ၏ အတငးပစညးမားကို ပသရန ရကနေမိခငးသာဖစသည။ တစခားယောကားသားတို့ ဒါမိုးစဉးစားခငမစဉးစားမညဖစသောလညး မောငမောငမိုးက အတေးလနတတသည။

သူ၏ တီရပပပထူထူမားဖင့ မသိသာအောငဖုံးထားသော နံရိုးပိုငးပိုငး ဘောဒီကိုလညးကောငး၊ မဲနေသောဖငရုံ့ရုံ့လေးအား လညးကောငး၊ ယုတစအဆုံး မိနးမကိစတငတောင “တို့ကတော့ ရုပကို မကည့နဲ့ -ီး လာကည့ တသကစဲသားစေရမယ” ဆိုသော  ဟုတလားမဟုတလားတော့မသိ…သူကားခဲ့ဖူးသော ကိမးဝါးသံမားလို လကမထောငနိုငသူတစယောက ဖစဖို့နေနေသာသာ လူ စဉမီရုံလောကသာ ရိသော သူ့ဖားဖကတောအားလညးကောငး…ဖူးဖူးသာမငသား ရင စိတပကသားမာပဲဟု သူတေးရငး ရကနေ မိသောကာင့ သူတို့အခစရေးကို ရေ့ဆကမတိုးမိခငးသာ ဖစလေ၏။   ထိုသို့အရကသညးသော မောငမောငမိုးစဉးစား ထားသညက လကထပပီးမဆိုလင ဖူးဖူးတစယောက ရေးခယစရာမရိသောကောင့ ပိုအဆငပေမညဟု…။ သို့သော သူငယခငး မားက “မင့မေ သောကခေး ဟိုက မင့အတညယူမယဘယသူပောတုနး….. ခုလိုရညးစားဖစရတုနး အခင့သာခိုကမ မအုပခင လင ဘာညာသာရကာ နေကာကာစိ” စသဖင့ ပားလနးမက ပားကလေသော မောငမောငမိုးကိုယတိုင စိတပါလာတော့သည။  ဖစခငရာဖစကာ ဆိုပီး ဖူးဖူးအား ပူဆာမိတော့သည။

“ဖူးရယ…ကိုယတို့လတလတလပလပတေ့ရရငကောငးမယကာ”  “ခုလညးတေ့နေရတာပဲကို ကိုရယ……ဘယသူတေကလိုက နောကယကနေလို့တုနး”   “မဟုတဘူးလေ……..နစယောကထဲ တနေရာမာ စကားအေးဆေးပောခငတာကို ပောတာ ဘယသူမမ ရိတဲ့နေရာကာ “   “အမယ…မသိရငခကမယ…….စကားပောခငတာက နဲနဲ…ဟနး”  “ဟီး…ခစလနးလို့ပါဖူးလေးရယ……ဖူးက ကိုယ့ကိုမခစဘူးလားပော……..”  ထိုသို့တတသမမတသမ နညးမားဖင့ ခုပလေသောအခါ ဖူးဖူးလညး မလိုကခငသလိုလိုက ခငသလို နင့ ဟိုတယအခနးလေးတစခုထဲသို့ပါလာရလေတော့သည။  အဖူရောင ရငစေ့အကီ၊ အဖူနင့ မီးခိုးအပင့လေးမား ရောစပထားသော ထဘီနင့ လခငတိုငးလနေသော ဖူးဖူးတစကိုယလုံးအား မောငမောငမိုး သိမးကုံးကည့လိုကသည။ ဖူးဖူးက  ရကသေးဖာသောမကနာလေးနင့ ခေါငးကိုငုံ့လိုကစဉ မောငမောငမိုးက ခေါငးအငုံမခံဘဲ လကဖင့ ဆဲယူကာ အနမးမား ကာရညစာပေးလိုကလေသည။

“အိ……အူးးးး….ဟူး…မောလိုကတာကိုရာ….” ဖူးဖူး၏ပနးသေးရောငနုတခမးလေးမားကိုလတပီး လညတိုငကော့ကော့ကို အ နမးခေလိုကစဉ ဖူးဖူးထံမ ညညးသံလေးမားထကလာခငးဖစသည။ အကီကယသီးလေးမားကို တစခုခငး ညငသာစာ ဖူတ လိုကပီးနောက ပေါထကလာသောဘရာအဖူရောငလေးကို ခတမညလုပတော့ ဖူးဖူးက အခတမခံဘဲ လကနင့ဖိအုပထားသည။  “မခတပါနဲ့လားကိုရယ….ဖူးမနေတတလို့ပါ”    မောငမောငမိုးက ဘာမမပောဘဲ မကောကပါနဲ့ဟူသောနစသိမ့အပုံးလေးနင့  ဖူးဖူးလကတေကိုဖယရားလိုကသည။ ခုခိနမာအပောထကအလုပက ပိုအရေးကီးတာလောကကတော့ သူသိသည။ အဖူရောင ဘရာလေးကာကပီးနောက ဖူးဖူး၏ အိစကထားကိုငးသော ရငသားမားကို အားရပါးရကိုငမည အပု…သူ့လကတေလေထဲခန  တန့သားရသည။ “အဲ…”   ခုနကဝတထားသောဘရာနင့မနိုင့တနိုငဖစကာအကဲကောငးလေးပငပေါနေသောရငသားထားထား မားက မကလည့ပလိုကသလို သူ့မငကငးမပောကသားသောကောင့ပင။ သူမငနေရသညက ကကဥ ဟတဖရိုကကော မရိ တရိလောကအနေအထားဖင့ ခပပားပားရငသားမား………။ ဘာကောင့မနး နားမလညနိုငသောလညး ဖူးဖူးမရိပမိခင ထို ရငသားပားခပခပလေးတေကိုပဲ ဆုပလိုက နယလိုက စို့လိုကသည။

“အီး…ဖူးမနေတတတော့ဘူးကိုရဲ့”  ဖူးဖူက သူ့အောကမာအငိမမနေ ဟိုဒီယိမးထိုးနေသဖင့ လကထဲမ ရငသားပားပားလေးမား ကိုပင သူလိုကဖမးရခကနေသည။ သူစိတလော့လိုကပီး ထဘီကိုအမနဆုံးနညးနင့ခတလိုကသည။ “အင…ဘလိုကီးလဲ”     ဖူး ဖူး၏ထဘီအောကမ ပနတီပေါထကလာသောအခါ မောငမောငမိုး သတိလကလတရေရတမိခငး ဖစသည။ သူမငဖူးသော  အမိုးသမီးပနတီမားနင့မတူ တမူထူးခားကာ ဗိုကအထိဖုံးနေသော ဘောငးဘီတိုလေးကို မငလိုကရသောကောင့ဖစသည။ “ဟီး…”   သူ့ရေရတသံကိုကားလိုကသောဖူးဖူးက ဟီးကနဲတခကရယကာ ရကတတတတလေးဖစနေပီးမ သူ့ကိုရငးပသည။  “ဗိုကခပဘောငးဘီလေ ကိုရဲ့…ဖူးကဗိုကခေါကနဲနဲထကနေလို့ ဝတရတာ..”   “အော…ဒီလိုကိုး..” ဟုရေရတကာ ဖူးဖူးဘောငးဘီ ကို မောငမောငမိုးဆဲခတရနကိုးစားလိုကသည။ ပနတီဘောငးဘီအသေးတေလောကမလယ..တောတောလေးကပနေလို့  မနညးကိုးစားကာခတလိုကရသည။

အောကဘကမာတော့ မဲနကနကခုံပုတလေးအောကမာပုနးနေသော မောငမောငမိုး၏ခရီးဆုံးမတတိုငလေး။ အခိနမဆိုငးပဲ  ရေ့တောပေးလကငါးကောငးကို အရငလတကာ ရေလမးငေလမးဖောကလိုကသည။ ဖူးဖူး၏ မတတိုငလေးကလညး မိုးဖဲဖဲရာ သလို စိုစိစိဖစလာသညနင့ မောငမောငမိုးဂငးဘောငးဘီနင့ ဘောကဆာကို အမနဆဲခတလိုကသည။ ခပကုတကုတထကလာ သော သူ့ ဖားဖကတောကို ကည့ကာ မလုံမလဲဖစမိသောကောင့ ဖူးဖူးမကနာကိုလမးကည့လိုကတော့ သူ့လကခောငးမား အစမးကောင့ မိနးမောနေပုံရသော ဖူးဖူးမကနာလေးမာ ထူးခားသော အရိပအယောငမရိပေ။   ဖူးဖူ၏ မတတိုငလေးအတငးသို့  သူ့ဖားဖကတောကို ဖေးဖေးခငးလိုကပို့လိုကသည။ ဖူးဖူး၏မတတိုငလေးကား အသစစကစကလို့တော့ မောငမောငမိုးမထင။  ခရီးသားတော့ ရိခဲ့ဖူးပုံရသည။ သို့သော အရမးတငးကပမနေသညမလဲရေ့ အကောငခပသေးသေး သူ့ဖားဖကတောကို ဖူးဖူး၏  ကိုယအတငးပိုငးက ခပစေးစေးလေးပင ရစပတ ကိုဆိုလိုကသည။ မောငမောငမိုးတစယောကဖူးဖူး၏ အောဟစညညးညူ ခငးမရိသောလညး နုတခမးကိုကကာ အံကိတရငး မကလုံးမိတထားသော မကနာလလလေးကို အာရုံစိုကကည့ရငး အသငးအ ထုတကို အရိနတငကာ နစဆတိုးကိုးစားလိုကသည။ ဘယလောကမ မကာသောအခိနအတငးမာပင သူ၏သုတရေမားကို ဖူးဖူး ကိုယတငးသို့အောငမငစာ အရောကပို့ပေးနိုင လိုကပီ ဖစလေသည။

“ဟူးးး…ကောငးလိုကတာဖူးရယ….” “ဟင့..ရကစရာတေမပောနဲ့တော့…ဖူး တိုငးလကသားမလို့ ကိုယပေါကဖယအုံး…”     ဖူး ဖူး၏မကနာအနံ့ကိုနမးရငး အုပမိုးထားသောမောငမောငမိုးကို တနးထုတကာ ဟိုတယမပေးသော တဘကအကီးကိုကိုယပေါ  မာမခို့တရို့ပတရငး ရေခိုးခနးသို့ဝငသားသောဖူးဖူးကို မောငမောငမိုး ကေနပပုံးနင့ကည့နေမိသည။ ပီးမ တစစုံတစခုကို သတိရကာ ရေခိုးခနးထဲသို့လိုကသားပီး မီးကိုရုတတရကဖင့လိုကသည။  “အို…ဘာလာလုပတာလဲ”   မောငမောငမိုးလိုကလာ မည မထငသောဖူးဖူးက တဘကကိုခတပီး ရေပိုကခေါငးလေးကို ကိုငရငး ကိုယကို သန့စငနေသညနင့ တည့တည့တိုးလေ သည။ မတတပရပပီး ကိုယလုံးတီးလေးနင့ ရေ့ဖုံးရမလို နောကကယရမလိုလုပနေသော ဖူးဖူး၏အဝတဗလာခနာကိုယကိုမောင မောငမိုးစူးစူးစိုကစိုက ကည့လိုကသည။  သူခုနကမကစိမားမောကသလားသိခငလို့ဖစသည။ တစတုံးတစခဲကီးဟု သူထငခဲ့ သော ရေရငနစမာက ခုနကအတိုငး ခပသေးသေး သာမာနဆိုဒလောကပငရိမည။ အကီဝတထားတုနးက ခပရပနေသော ဗိုက  သားလေးကအခုတော့ ခပစူစူလေးထကနေသည။ တငပါးလေးကလညး ကားတော့ကားပါသည။ ဘေးကိုအနညးငယကားပေမဲ့  နောကကကည့တော့ ခပပားပားပင။ သူမား မကစိအမငတေအားနညးနေပီလား တေးမိသောလညး အခားသောယောကား လေးမားသညလညး သူ့နညးလညးကောငး မေမီဖူးဖူးကို သားရေကခဲ့ကတာ သူသိနေသည။ သူနားမလညနိုငသော ကိစမားကို  ဘယလိုမေးရမလဲစဉးစားနေတုနး ဖူးဖူး၏လေသံခပတငးတငးက ထကလာသည။

“ကို့….ဘာလာကည့နေတာလဲလို့မေးနေတယလေ”   “အော..ဟိုဒငး..ရူး..ရူးပေါကမလို့ပါ”  “အဲ့ဒါဆိုလညးပေါကလေ ဘာကိစ သူမားကိုရပကည့နေရတာလဲ” “ဟီး…ဖူးကလလို့…”   သူ့အပောကို ဖူးဖူးက မယုံသလို မကစောငးထိုးကာ ရေခိုးခနးထဲမထက သား၏။ မတတနိုင…သူမုသားပောလိုကရပီ။ သူ့စိတထဲရိတာတေ အမနအတိုငးပောလိုကရင ဟီရူရီးမားအနုမူဗုံးထက ဆိုး သားမာ အသေအခာပင။ သူ့အနေနင့ ဖူးဖူးကို အပစမငကဲ့ရဲ့လိုခငးမဟုတ။ အဝတအစားဝတထားခငးနင့ ဝတမထားခငးကား  တင အတောကာခားသားပုံကို သူနားမလညနိုငလို့သာ ဖစသည။ ရောကလကစနဲ့ ပေါကစရာရိတာပေါကရငး ပနထကလာတော့  ဖူးဖူးက တဘကလေး သေခာပတကာ အိပယာပေါဝယ ငုတတုတလေးခေခထိုငနေသည။  “ဖူးလေး…”  “ဟင…မကနာ လညးမကောငးပါလား….ဘာဖစလဲ ကို့ကိုပောစမး”  ပိုတော့မည့မိုးနယ မကရညမားဝဲကာ လကခငးဆုပနယပီးထိုငနေသော  ဖူးဖူး မကနာကိုမငတော့ မောငမောငမိုးပာသားသည။ သူခော့မော့မေးသောလညး ဖူးဖူးကမပော။ ခော့ကာမ ပိုဆိုးလာသလား  မတရကာ မကရညမားသငသငစီးကလာသည။ နောကဆုံးမောငမောငမိုးတတတတတပောကာ မေးလနးမက မေးမ ရိုကသံ တဟင့ဟင့နင့အတူ….. “ဖူး…ဖူးကအပိုမဟုတတာ ကိုသိတယမဟုတလား…”   “အာ……ဘာမားလဲလို့…ဒါမားဖူးရယ….အပို မဟုတတော့ဘာဖစလဲ…” “အဲဒါတငမကသေးဘူး……..ကို့မကလုံးတေကိုဖူးသိပါတယ……ဖူးကိုအားလုံးက လလပပလေးထင ထားကတာ……. မကနာကလညး မိတကပတေလိမးထားလို့သာ ကည့ကောငးတာ… မကလုံးကလညး မကကပမနတပထား တာ…. တကယတမးက ဖူးက အပငအဆငတေ အခုအခံတေပါမ လတာ….အခု အကုန ခတလိုကတော့ စိတပကစရာကီး မဟုတလား..”

မောငမောငမိုးသကပငးခလိုကသည။ သူတေးနေသောကိစ ဖူးဖူးက ပောလာလေပီ။ “မဟုတပါဘူး ဖူးရယ…..ကိုယက တခါမ မမငဖူးလို့နဲနဲအံ့သသားတာပါ…ဒီလိုတေလုပရတယမနး မသိလို့လေ….”  “ ဟုတတယ…အဲဒါ push up bra လို့ခေါတယ…  ရငသားမရိတဲ့သူတောင ဝတလိုကရင ကီးသားသလိုထငရတာ……ဗိုကကလညးပူနေလို့ ဗိုကခပဘောငးဘီဝတထားရ တယ….ထဘီကိုလညး ဒေါကပါတာဝတမ….. တငပားနေတာမသိသာအောင ထဘီကိုဒေါကသေခာထည့ခုပပီး ဝတရတာ… ကိုအခုသိပီလား….အဟင့” “သိပီ သိပီ…..ဟားဟားးး”  မောငမောငမိုးတစယောက တကမရသော ပုစာတပုဒအဖေရသား သည့နယပောရငစာဖင့ ဖူးဖူးကို ထဖကလိုကသည။ ဖူးဖူးက အတငးရုနးထကပီး သူ့ကိုမားလောငနေသလားဟူသော  မကမောငကုတ အကည့ကို မောငမောငမိုးက လကကာခါ…..

“ဒီမယ ဖူး….ကိုယက နားမလညလို့သိခငတာပဲရိတာ…အခုသိ တော့ကောဘာဖစလဲ…ဖူးက ကိုယ့ခစသူပဲ.. ဖူးအပိုမဟုတတာကော ဘာအရေးလဲ……ကိုယ့ကိုဖူးခစရငကေနပတယ….ဒီလို ကိုယလုံးရိတာလညး ဘာဖစလဲ….ကိုယ့အတကဖူးက လနေပီးသားပဲ…ကိုယကသာ ကိုယ့လိုပုံမလာပနးမလာလူမိုးကို ဖူးကပန ခစလို့ ဝမးသာနေရတာ…ဒါမိုးတေတေးပီးဝမးနညးမနေနဲ့ကားလား….အရငလို လလပပလေးပဲနေ…ကိုယခစရငပီးတာပဲ မဟုတလား…”   “ဒါ..ဒါပေမဲ့..ကိုက ဖူးကို လလို့ခစတာမဟုတဖူးလား…” မောငမောငမိုးသကပငးထပခရပနသည။ သူဖူးဖူးကို လလို့ခစခဲ့ကောငးမငငးနိုငပါ။ အခုကတော့ရော… သူစိတထဲဘာမမဖစ..ဘယလိုမမနေ…ခါတိုငးလိုပဲဖူးဖူးကိုသူခစသည။ ဖူး ဖူးသည သူ့ဖူးစာဖက ဖစရမညဟု ယုံကညထားပီး ဖစသည။ လကထပဖို့အထိတောငရညရယထားပီး ဖစသည။ ဖူး ဖူး၏ဝမးနညးတဝကအားငယစိတတစဝကနင့ မကနာလေးကို သူစိုကကည့ရငးခေါငးခါပလိုကသည။

“ဟင့အငး….ကို့ဖူးစာဖကမို့လို့ခစတာ..သိလား..ဖူးကကိုယ့ရဲ့ဖူးစာဖက…” မိုးရာပီး နေပနထကလာကာစကောငးကငတင တိမ ညိုမညးမားလင့စငပေးထကကုနသလို ဖူးဖူးမကနာလေး ပုံးကာ ဝငးပသားရတော့သည။

 

Zawgyi

 

ဖူးစာဖက္ ( အပာစာအုပ္ )

ေမာင္ေမာငိဳးတစ္ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေပာ္ေနသည္။ အခုခိနင္ ကမာၻေပၚမာ စိတခမ္းသာဆုံးလူစာရင္း ေကာကိုကင္  သူထိပုံးနားေလးကပင္ ပါလာx{1014}x{103D}ိုငည္။ တကယ္ေပါကင္ေတာင္ အိမစုံးဝယိုx{1037} မရx{1014}x{103D}ိုငဲ့ ေအာငာေလ သိန္း၅  ထီေပါကာထကင္ေပာ္ေနရသညု ဆိုလင္ လနံ့မထင္။ အေၾကာင္းကား သူအလနမင္းစဲလမ္း ခစငပါေသာ…….. ဖူး ဖူး ဟုသူအမတx{1014}x{103D}ိုးေခၚဆိုအပ္ေသာ ေမမီဖူးဖူး ထံမ ခစေဖ ကို အံ့ၾသတx{1039}x{101C}ကီး လကံရရိလိုကညာ နာရီပိုင္းမသာရိေသး ေသာေၾကာင့င္။ အံ့ၾသတx{1039}x{101C}ကီး ဟူေသာစာလုံးကိုရင္းပါအုံးမည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့စူ မိန္းကေလးထံမ ခစေဖ  စကားပန္ၾကားရသညာ ဘာမအံ့ၾသေလာကရာေတာ့မဟုတ္။ သိုx{1037}ေသာ္ ေမာင္ေမာငိဳး ေမာန္းခဲ့မိေသာ ေမမီဖူးဖူးမာ သူx{1037}တ သကာ မငူးသမထဲတင္….ေမာယ္၊ မင္းသမီးတမ လပသူေလးတစ္ေယာကစ္ေနေသာေၾကာင့င္။

ေမာင္ေမာငိဳးကလည္း x{101B}ုပိ ေရလံ ရx{103C}ိးေကာင္းသူ တစ္ေယာကာဆိုလင္ အံ့ၾသစရာကိစx{1039}x{1005}မဟုတ္ေသး။ အx{1014}x{103D}ီေမာင္ေမာငိဳးမာ  သူလိုငါလို x{101B}က္ၾကမ္းေရကိဳ x{101B}ုပညာပိုငိုငည္။ ေငေရးေၾကးေရးမာလည္း အလကားေနရင္းသုံးx{1014}x{103D}ိုငဳန္းx{1014}x{103D}ိုင္ ေနသူတစ္ ေယာက္ေတာ့မဟုတ္။ x{101B}ူပါမလို ဗဴဟာသာလိုသည္ ဆိုေသာ ဆရာ့ဆရာx{1039}x{101C}ကီးမားလို ေတာီအလတင္ ေဘာီကၽတ္ေအာင္  ဆဲေဆာင္x{1014}x{103D}ိုငူတစ္ေယာက္ မဟုတန္းလည္း ကိုယ့ိုကိုယ္ သိေနၿပီးသား။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေမမီဖူးဖူး ဟူေသာ လူတကာဆတူခင္ ေသာ ပန္းကေလးက ေမာင္ေမာငိဳးတည္းဟူေသာ သာမေညာင လူတစ္ေယာကို ပနညစ္x{1039}x{101C}ကိဳကင္းမာ ကိုယိုင္ မ x{1039}x{101C}ကဳံရလင္ ယုံx{1014}x{103D}ိုငယ္ေတာင္ မရိေသာ ယုံခငုံ မယုံခင္ေနအဖစပကစုသာ ဖစ္ေန၏။

စငစ္ေသာ္ ဖူးဖူးမာ ေမာင္ေမာငိဳးတိုx{1037} ေကာင္း၏အလပေဂးစာရင္းဝငစ္ဦးပင္။ ဖူးဖူး၏ မကုံးဝိုင္းဝိုင္းမကံနကက္ ေလးမားx{1014}x{103D}င့္ အx{101B}ုပေလးလို လပ x{1014}x{103D}ုနယ္ ခစဖယ္ေကာင္းေသာ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယုံးကိုယ္ေပါက္ ပိနိနါး ပါး သာရိေသာည္း မနာဆနန္ အကီပုံဆန္းဆန္းေလးမားေအာက မိုx{1037}ေမာက္x{101B}ုန္းx{1039}x{101E}ကေနေသာ စေနx{1014}x{103D}စိုငိုလည္းေကာင္း၊  သိမ္ေသာခါးx{1014}x{103D}င့္ လိုကကေသာ တငိုးခပားကား ေလးကိုလည္းေကာင္း ေငးၾက ေဆးၾက သကင္းခၾကေသာ  ေကာင္းသားထုမာ ဒုx{1014}x{103D}င့္ေဒး ရိေခ၏။ ထိုမမကေသး ေကာင္းအပင္ ကဴရင္ အလာတင္ တစါတရံဝတတ္ေသာ ရငတ္ ဟိုကိုက္ ဘေလာက္ေလးမားx{1014}x{103D}င့္ ထဘီစကပတင္းမ လစနဲေပၚေပၚလာတတ္ေသာ ေခသလုံးသားေလးမားေၾကာင့္ အခိဳx{1037} ေသာေကာင္းသားမားမာ ေကာင္းမနနကာ စာx{1039}x{101C}ကိဳးစားၾကေလသတတ္။

ထိုx{1037}ေၾကာင့င္ ေမာင္ေမာငိဳးမာ ငါလိုလူဇမၻဴမာရိေသးရဲx{1037}လားဟု လကေမာင္းခတတတင္ ဝမ္းသာလုံးဆိုx{1037}ေနရခင္းဖစ္ေလ သည္။ တကယ္ေတာ့ ဖူးဖူးကို သူတိတခိုးခစ္ေနမိသညာ ၾကာလၿပီ။ ဒါေၾကာင့ည္း သူငယင္းဖစ္ေအာငရင္x{1039}x{101C}ကိဳးစားကာ  ဖူးဖူးအနားကပင့ေအာင္ လုပဲ့သည္။ မာနမx{1039}x{101C}ကီးတတ္ေသာ ဖူးဖူးက သူx{1037}ကို သူငယင္းအဖစသိအမတဳပါသည္။  ေမာင္ေမာငိဳး၏ အားသာခကားကိုရာx{1039}x{101C}ကံေပာရလင္ အလိုကိခင္း x{1014}x{103D}င့္ သူတပါးကို နားလညx{103C}ေပးx{1014}x{103D}ိုငင္းတိုx{1037}ပငစည္။  ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာငိဳးမာ ခစူခငူ မိတ္ေဆမရား……။သူခစ္ေနေသာဖူးဖူးအေပၚပိုေx{101B}x{1037}ပင္ ဂx{101B}ုတစိုကိမိေသာေၾကာင့္ ဖူး ဖူးဟူေသာပန္းကေလး သူx{1037}လကဲ ေx{1039}x{101E}ကကလာရခင္းဖစ္ေၾကာင္း သူယုံၾကညိေလသည္။

ခစူဖစာစရကားတင္ ေမာင္ေမာငိဳးတစ္ေယာက္ တိမ္ေပၚလမ္းေလာက္ေနရသလိုပင္ ေပာ္x{101B}ငသည္။ တစိဳx{1037}ေသာ သူမားတကာ သမီးရည္းစားေတလို ခကင္း အခင့ေရးတန္းမယူ ခစူေခာေခာေလးအား လကင္းခိတာ ေနရာအx{1014}x{103D}ံx{1037} ေလာကားေနရခင္းဖင့္ ပင္ သူx{1037}အခိန္ေတ ကုနုံးေစခဲ့သည္။ ဟိုဟိုဒီဒီပန္းၿခံေလးမားထိုငိလင္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဆိုးေဆးေၾကာင့္  သစီးနံx{1037}ေလးသင္းေနေသာ ဖူးဖူး၏ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးမားကို မရဲတရဲနမ္းမိလိုကငင္ ေယာက္ားသဘာ ဇာတမ္းဆုံးသိုx{1037} ေရာကုမတတ္ သူစိတx{103C}ပားရသည္။ ေမာင္ေမာငိဳးရည္းစားမထားဖူးဘူး မဟုတ္ ထားဖူးေသာည္း ဖူးဖူးလို ပထမတန္း စားေလးx{1014}x{103D}င့္ ခစူဖစေသာေၾကာင့္ သူမိုးမမင္ေလမမငစိခင္းသာ ဖစည္။

ရည္းစားဖစ္ၿပီး အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေမာင္ေမာငိဳးအခကခဲတစုx{1014}x{103D}င့္ x{1039}x{101C}ကဳံရသည္။ ဖူးဖူးကို ေx{1039}x{101E}ကx{101B}ုပ္ေလးလို အလထိုင္ ၾကည့္ေနေသာ သူx{1037}အားသူငယင္းအေပါင္းအေဖာားက အဆင့ကိုx{1037} ဝိုင္းဝန္းေမx{103B}ာက္ေပးၾကသည္။ သူကမိန္းကေလးတစ္ ေယာကတကခိနိုတယ္ ဘာညာx{1014}x{103D}င့္ ေဖာေရာ ေပာထားေပမဲ့ တကယမ္း အဆငင့ဖစ္ေသးတာ သူပင္။ ဒီေလာက  ေသာ ဖူးဖူးကို သူမအုပငိုx{1037}မဟုတ္၊ ဖူးဖူး၏ အတင္းကေသာခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယစိတပိုင္းမားကို မမငငိုx{1037}မဟုတ္ေပ။   အပနလနေနဖင့္ သူ၏ အတင္းပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို ပသရန္ ရက္ေနမိခင္းသာဖစည္။ တစားေယာက္ားသားတိုx{1037} ဒါမိဳးစဥ္းစားခငစဥ္းစားမညစ္ေသာလည္း ေမာင္ေမာငိဳးက အေတးလနတည္။

သူ၏ တီရပပထူထူမားဖင့္ မသိသာေအာငုံးထားေသာ နံx{101B}ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္း ေဘာီကိုလည္းေကာင္း၊ မဲေနေသာဖငx{103C}ံx{1037}ရx{103C}ံx{1037}ေလးအား လည္းေကာင္း၊ ယုတအဆုံး မိန္းမကိစx{1039}x{1005}တင္ေတာင္ “တိုx{1037}ကေတာ့ x{101B}ုပို မၾကည့ဲx{1037} -ီး လာၾကည့္ တသကဲသားေစရမယ္” ဆိုေသာ  ဟုတားမဟုတားေတာ့မသိ…သူၾကားခဲ့ဖူးေသာ x{1039}x{101C}ကိမ္းဝါးသံမားလို လကေထာင္x{1014}x{103D}ိုငူတစ္ေယာက္ ဖစိုx{1037}ေနေနသာသာ လူ စဦx{101B}ုံေလာကာ ရိေသာ သူx{1037}ဖားဖက္ေတာားလည္းေကာင္း…ဖူးဖူးသာမငား ရင္ စိတကားမာပဲဟု သူေတးရင္း ရက္ေန မိေသာၾကာင့္ သူတိုx{1037}အခစ္ေရးကို ေရx{1037}ဆကတိုးမိခင္းသာ ဖစ္ေလ၏။   ထိုသိုx{1037}အရကည္းေသာ ေမာင္ေမာငိဳးစဥ္းစား ထားသည လကပ္ၿပီးမဆိုလင္ ဖူးဖူးတစ္ေယာက္ ေx{101B}းခယရာမရိေသာေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေပမညု…။ သိုx{1037}ေသာ္ သူငယင္း မားက “မင့္ေမ ေသာက္ေခး ဟိုက မင့တညူမယယူေပာတုန္း….. ခုလိုရည္းစားဖစတုန္း အခင့ာခိုက မအုပင္ လင္ ဘာညာသာရကာ ေနၾကာကာစိ” စသဖင့္ ပားလန္းမက ပားၾကေလေသာ္ ေမာင္ေမာငိဳးကိုယိုင္ စိတါလာေတာ့သည္။  ဖစငာဖစာ ဆိုၿပီး ဖူးဖူးအား ပူဆာမိေတာ့သည္။

“ဖူးရယ္…ကိုယိုx{1037}လတတပပ္ေတx{1037}ရရင္ေကာင္းမယာ”  “ခုလည္းေတx{1037}ေနရတာပဲကို ကိုရယ္……ဘယူေတကလိုက္ ေx{1014}x{103D}ာကက္ေနလိုx{1037}တုန္း”   “မဟုတူးေလ……..x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲ တေနရာမာ စကားေအးေဆးေပာခငာကို ေပာတာ ဘယူမမ ရိတဲ့ေနရာကာ “   “အမယ္…မသိရငကယ္…….စကားေပာခငာက နဲနဲ…ဟန္း”  “ဟီး…ခစန္းလိုx{1037}ပါဖူးေလးရယ္……ဖူးက ကိုယ့ိုမခစူးလားေပာ……..”  ထိုသိုx{1037}တတမမတမ နည္းမားဖင့္ ခဳပ္ေလေသာအခါ ဖူးဖူးလည္း မလိုကငလိုလိုက္ ခငလို x{1014}x{103D}င့္ ဟိုတယခန္းေလးတစုထဲသိုx{1037}ပါလာရေလေတာ့သည္။  အဖဴေရာင္ ရင္ေစ့အကီ၊ အဖဴx{1014}x{103D}င့္ မီးခိုးအပင့္ေလးမား ေရာစပားေသာ ထဘီx{1014}x{103D}င့္ လခငိုင္းလေနေသာ ဖူးဖူးတစိုယုံးအား ေမာင္ေမာငိဳး သိမ္းကဳံးၾကည့ိုကည္။ ဖူးဖူးက  ရက္ေသးဖာေသာမက္x{1014}x{103D}ာေလးx{1014}x{103D}င့္ ေခါင္းကိုငုံx{1037}လိုကဥ္ ေမာင္ေမာငိဳးက ေခါင္းအငုံမခံဘဲ လကင့္ ဆဲယူကာ အနမ္းမား ၾကာရညာေပးလိုက္ေလသည္။

“အိ……အူးးးး….ဟူး…ေမာလိုကာကိုရာ….” ဖူးဖူး၏ပန္းေသးေရာင္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးမားကိုလတ္ၿပီး လညိုင္ေကာ့ေကာ့ကို အ နမ္းေx{1039}x{101D}ခလိုကဥ္ ဖူးဖူးထံမ ညည္းသံေလးမားထကာခင္းဖစည္။ အကီၾကယီးေလးမားကို တစုခင္း ညငာစာ ဖဴတ္ လိုက္ၿပီးေနာက္ ေပၚထကာေသာဘရာအဖဴေရာင္ေလးကို ခၽတညုပ္ေတာ့ ဖူးဖူးက အခၽတခံဘဲ လက္x{1014}x{103D}င့ိအုပားသည္။  “မခၽတါနဲx{1037}လားကိုရယ္….ဖူးမေနတတိုx{1037}ပါ”    ေမာင္ေမာငိဳးက ဘာမမေပာဘဲ မေၾကာကါနဲx{1037}ဟူေသာx{1014}x{103D}စိမ့ၿပဳံးေလးx{1014}x{103D}င့္  ဖူးဖူးလက္ေတကိုဖယားလိုကည္။ ခုခိနာအေပာထကလုပ ပိုအေရးx{1039}x{101C}ကီးတာေလာကေတာ့ သူသိသည္။ အဖဴေရာင္ ဘရာေလးကာကၿပီးေနာက္ ဖူးဖူး၏ အိစကားကိဳင္းေသာ ရငားမားကို အားရပါးရကိုငည္ အပဳ…သူx{1037}လက္ေတေလထဲခန  တနx{1037}ားရသည္။ “အဲ…”   ခုနကဝတားေသာဘရာx{1014}x{103D}င့x{1014}x{103D}ိုင့x{1014}x{103D}ိုငစာအကဲေၾကာင္းေလးပင္ေပၚေနေသာရငားထားထား မားက မကည့လိုကလို သူx{1037}မငင္းမေပာကားေသာေၾကာင့င္။ သူမင္ေနရသည ၾကက္ဥ ဟတx{101B}ိုက္ေၾကာ္ မရိ တရိေလာကေနအထားဖင့္ ခပားပားရငားမား………။ ဘာေၾကာင့န္း နားမလည္x{1014}x{103D}ိုင္ေသာည္း ဖူးဖူးမရိပိခင္ ထို ရငားပားခပပ္ေလးေတကိုပဲ ဆုပိုက္ နယိုက္ စိုx{1037}လိုကည္။

“အီး…ဖူးမေနတတ္ေတာ့ဘူးကိုရဲx{1037}”  ဖူးဖူက သူx{1037}ေအာကာအၿငိမေန ဟိုဒီယိမ္းထိုးေနသဖင့္ လကဲမ ရငားပားပားေလးမား ကိုပင္ သူလိုကမ္းရခက္ေနသည္။ သူစိတ္ေလာ့လိုက္ၿပီး ထဘီကိုအမနုံးနည္းx{1014}x{103D}င့ၽတိုကည္။ “အင္…ဘလိုx{1039}x{101C}ကီးလဲ”     ဖူး ဖူး၏ထဘီေအာက ပနီေပၚထကာေသာအခါ ေမာင္ေမာငိဳး သတိလကတ္ေရx{101B}တိခင္း ဖစည္။ သူမငူးေသာ  အမိဳးသမီးပနီမားx{1014}x{103D}င့တူ တမူထူးခားကာ ဗိုကထိဖုံးေနေသာ ေဘာင္းဘီတိုေလးကို မငိုကေသာေၾကာင့စည္။ “ဟီး…”   သူx{1037}ေရx{101B}တံကိုၾကားလိုက္ေသာဖူးဖူးက ဟီးကနဲတခကယာ ရကတတ္ေလးဖစ္ေနၿပီးမ သူx{1037}ကိုရင္းပသည္။  “ဗိုကပ္ေဘာင္းဘီေလ ကိုရဲx{1037}…ဖူးကဗိုက္ေခါကဲနဲထက္ေနလိုx{1037} ဝတတာ..”   “ေအာ္…ဒီလိုကိုး..” ဟုေရx{101B}တာ ဖူးဖူးေဘာင္းဘီ ကို ေမာင္ေမာငိဳးဆဲခၽတန္x{1039}x{101C}ကိဳးစားလိုကည္။ ပနီေဘာင္းဘီအေသးေတေလာကလယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးကပ္ေနလိုx{1037}  မနည္းx{1039}x{101C}ကိဳးစားကာခၽတိုကသည္။

ေအာကကာေတာ့ မဲနကကဳံပုတ္ေလးေအာကာပုန္းေနေသာ ေမာင္ေမာငိဳး၏ခရီးဆုံးမတိုင္ေလး။ အခိနဆိုင္းပဲ  ေရx{1037}ေတာ္ေပးလကါးေၾကာင္းကို အရငတာ ေx{101B}လမ္းေငလမ္းေဖာကိုကည္။ ဖူးဖူး၏ မတိုင္ေလးကလည္း မိုးဖဲဖဲx{101B}ာ သလို စိုစိစိဖစာသည္x{1014}x{103D}င့္ ေမာင္ေမာငိဳးဂင္းေဘာင္းဘီx{1014}x{103D}င့္ ေဘာကာကို အမနဲခၽတိုကည္။ ခပုတုတကာ ေသာ သူx{1037} ဖားဖက္ေတာို ၾကည့ာ မလုံမလဲဖစိေသာေၾကာင့္ ဖူးဖူးမက္x{1014}x{103D}ာကိုလမ္းၾကည့ိုက္ေတာ့ သူx{1037}လက္ေခာင္းမား အစမ္းေၾကာင့္ မိန္းေမာေနပုံရေသာ ဖူးဖူးမက္x{1014}x{103D}ာေလးမာ ထူးခားေသာ အရိပေယာငရိေပ။   ဖူးဖူ၏ မတိုင္ေလးအတင္းသိုx{1037}  သူx{1037}ဖားဖက္ေတာို ေဖးေဖးခင္းလိုကိုx{1037}လိုကည္။ ဖူးဖူး၏မတိုင္ေလးကား အသစကကိုx{1037}ေတာ့ ေမာင္ေမာငိဳးမထင္။  ခရီးသားေတာ့ ရိခဲ့ဖူးပုံရသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ အရမ္းတင္းကပေနသညလဲေx{101B}x{1037} အေကာငပ္ေသးေသး သူx{1037}ဖားဖက္ေတာို ဖူးဖူး၏  ကိုယတင္းပိုင္းက ခပ္ေစးေစးေလးပင္ ရစတ္ x{1039}x{101C}ကိဳဆိုလိုကည္။ ေမာင္ေမာငိဳးတစ္ေယာကူးဖူး၏ ေအာစည္းညဴ ခင္းမရိေသာည္း x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုကာ အံx{1039}x{101C}ကိတင္း မကုံးမိတားေသာ မက္x{1014}x{103D}ာလလေလးကို အာx{101B}ုံစိုက္ၾကည့င္း အသင္းအ ထုတို အရိနငာ x{1014}x{103D}စတိုးx{1039}x{101C}ကိဳးစားလိုကည္။ ဘယ္ေလာက မၾကာေသာအခိနတင္းမာပင္ သူ၏သုတ္ေရမားကို ဖူးဖူး ကိုယင္းသိုx{1037}ေအာငငာ အေရာကိုx{1037}ေပးx{1014}x{103D}ိုင္ လိုက္ၿပီ ဖစ္ေလသည္။

“ဟူးးး…ေကာင္းလိုကာဖူးရယ္….” “ဟင့္..ရကရာေတမေပာနဲx{1037}ေတာ့…ဖူး တိဳင္းလကားမလိုx{1037} ကိုယ္ေပၚကဖယုံး…”     ဖူး ဖူး၏မက္x{1014}x{103D}ာအx{1014}x{103D}ံx{1037}ကိုနမ္းရင္း အုပိုးထားေသာေမာင္ေမာငိဳးကို တန္းထုတာ ဟိုတယေပးေသာ တဘကx{1039}x{101C}ကီးကိုကိုယ္ေပၚ  မာမခိုx{1037}တx{101B}ိုx{1037}ပတင္း ေရခိဳးခန္းသိုx{1037}ဝငားေသာဖူးဖူးကို ေမာင္ေမာငိဳး ေကနပ္ၿပဳံးx{1014}x{103D}င့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ၿပီးမ တစုံတစုကို သတိရကာ ေရခိဳးခန္းထဲသိုx{1037}လိုကားၿပီး မီးကိုx{101B}ုတရကင့ိုကည္။  “အို…ဘာလာလုပာလဲ”   ေမာင္ေမာငိဳးလိုကာ မည္ မထင္ေသာဖူးဖူးက တဘကိုခၽတ္ၿပီး ေရပိုက္ေခါင္းေလးကို ကိုငင္း ကိုယို သနx{1037}င္ေနသည္x{1014}x{103D}င့္ တည့ည့ိုးေလ သည္။ မတပပ္ၿပီး ကိုယုံးတီးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေရx{1037}ဖုံးရမလို ေနာကယမလိုလုပ္ေနေသာ ဖူးဖူး၏အဝတလာခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယိုေမာင္ ေမာငိဳးစူးစူးစိုကိုက္ ၾကည့ိုကည္။  သူခုနကမကိမားေမာကလားသိခငိုx{1037}ဖစည္။ တစုံးတစဲx{1039}x{101C}ကီးဟု သူထငဲ့ ေသာ ေx{101B}ရင္x{1014}x{103D}စာက ခုနကအတိုင္း ခပ္ေသးေသး သာမာနိုဒ္ေလာကငိမည္။ အကီဝတားတုန္းက ခပပ္ေနေသာ ဗိုက္  သားေလးကအခုေတာ့ ခပူစူေလးထက္ေနသည္။ တငါးေလးကလည္း ကားေတာ့ကားပါသည္။ ေဘးကိုအနည္းငယားေပမဲ့  ေနာကၾကည့္ေတာ့ ခပားပားပင္။ သူမား မကိအမင္ေတအားနည္းေနၿပီလား ေတးမိေသာည္း အခားေသာေယာက္ား ေလးမားသညည္း သူx{1037}နည္းလည္းေကာင္း ေမမီဖူးဖူးကို သားေရကခဲ့ၾကတာ သူသိေနသည္။ သူနားမလည္x{1014}x{103D}ိုင္ေသာ ကိစx{1039}x{1005}မားကို  ဘယိုေမးရမလဲစဥ္းစားေနတုန္း ဖူးဖူး၏ေလသံခပင္းတင္းက ထကာသည္။

“ကိုx{1037}….ဘာလာၾကည့္ေနတာလဲလိုx{1037}ေမးေနတယ္ေလ”   “ေအာ္..ဟိုဒင္း..ရx{103D}း..ရx{103D}းေပါကလိုx{1037}ပါ”  “အဲ့ဒါဆိုလည္းေပါက္ေလ ဘာကိစx{1039}x{1005} သူမားကိုရပ္ၾကည့္ေနရတာလဲ” “ဟီး…ဖူးကလလိုx{1037}…”   သူx{1037}အေပာကို ဖူးဖူးက မယုံသလို မက္ေစာင္းထိုးကာ ေရခိဳးခန္းထဲမထက္ သား၏။ မတတ္x{1014}x{103D}ိုင္…သူမုသားေပာလိုကၿပီ။ သူx{1037}စိတဲရိတာေတ အမနတိုင္းေပာလိုကင္ ဟီx{101B}ူရီးမားအx{1014}x{103D}ုမဴဗုံးထက္ ဆိုး သားမာ အေသအခာပင္။ သူx{1037}အေနx{1014}x{103D}င့္ ဖူးဖူးကို အပစငဲ့ရဲx{1037}လိုခင္းမဟုတ္။ အဝတစားဝတားခင္းx{1014}x{103D}င့္ ဝတထားခင္းၾကား  တင္ အေတာာခားသားပုံကို သူနားမလည္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}သာ ဖစည္။ ေရာကကနဲx{1037} ေပါကရာရိတာေပါကင္း ပနကာေတာ့  ဖူးဖူးက တဘက္ေလး ေသခာပတာ အိပာေပၚဝယ္ ငုတုတ္ေလးေခခထိုင္ေနသည္။  “ဖူးေလး…”  “ဟင္…မက္x{1014}x{103D}ာ လည္းမေကာင္းပါလား….ဘာဖစဲ ကိုx{1037}ကိုေပာစမ္း”  ၿပိဳေတာ့မည့ိုးx{1014}x{103D}ယ္ မကညားဝဲကာ လကင္းဆုပယ္ၿပီးထိုင္ေနေသာ  ဖူးဖူး မက္x{1014}x{103D}ာကိုမင္ေတာ့ ေမာင္ေမာငိဳးပာသားသည္။ သူေခာ့ေမာ့ေမးေသာည္း ဖူးဖူးကမေပာ။ ေခာ့ကာမ ပိုဆိုးလာသလား  မတကာ မကညားသငငီးကလာသည္။ ေနာကုံးေမာင္ေမာငိဳးတတတတ္ေပာကာ ေမးလန္းမက ေမးမ ရx{103C}ိကံ တဟင့င့္x{1014}x{103D}င့တူ….. “ဖူး…ဖူးကအပိဳမဟုတာ ကိုသိတယဟုတား…”   “အာ……ဘာမားလဲလိုx{1037}…ဒါမားဖူးရယ္….အပိဳ မဟုတ္ေတာ့ဘာဖစဲ…” “အဲဒါတငကေသးဘူး……..ကိုx{1037}မကုံးေတကိုဖူးသိပါတယ္……ဖူးကိုအားလုံးက လလပပေလးထင္ ထားၾကတာ……. မက္x{1014}x{103D}ာကလည္း မိတပ္ေတလိမ္းထားလိုx{1037}သာ ၾကည့္ေကာင္းတာ… မကုံးကလည္း မကပနပား တာ…. တကယမ္းက ဖူးက အပငဆင္ေတ အခုအခံေတပါမ လတာ….အခု အကုန္ ခၽတိုက္ေတာ့ စိတကရာx{1039}x{101C}ကီး မဟုတား..”

ေမာင္ေမာငိဳးသကင္းခလိုကည္။ သူေတးေနေသာကိစx{1039}x{1005} ဖူးဖူးက ေပာလာေလၿပီ။ “မဟုတါဘူး ဖူးရယ္…..ကိုယ တခါမ မမငူးလိုx{1037}နဲနဲအံ့ၾသသားတာပါ…ဒီလိုေတလုပတယန္း မသိလိုx{1037}ေလ….”  “ ဟုတယ္…အဲဒါ push up bra လိုx{1037}ေခၚတယ္…  ရငားမရိတဲ့သူေတာင္ ဝတိုကင္ x{1039}x{101C}ကီးသားသလိုထငတာ……ဗိုကလည္းပူေနလိုx{1037} ဗိုကပ္ေဘာင္းဘီဝတားရ တယ္….ထဘီကိုလည္း ေဒါကါတာဝတ….. တငားေနတာမသိသာေအာင္ ထဘီကိုေဒါက္ေသခာထည့ဳပီး ဝတတာ… ကိုအခုသိၿပီလား….အဟင့္” “သိၿပီ သိၿပီ…..ဟားဟားးး”  ေမာင္ေမာငိဳးတစ္ေယာက္ တကရေသာ ပုစာx{1039}x{1006}တပုဒေဖရသား သည့္x{1014}x{103D}ယ္ေပာ္x{101B}ငာဖင့္ ဖူးဖူးကို ထဖကိုကည္။ ဖူးဖူးက အတင္းx{101B}ုန္းထက္ၿပီး သူx{1037}ကိုမားေလာင္ေနသလားဟူေသာ  မက္ေမာငဳတ္ အၾကည့ို ေမာင္ေမာငိဳးက လကာခါ…..

“ဒီမယ္ ဖူး….ကိုယ နားမလညိုx{1037}သိခငာပဲရိတာ…အခုသိ ေတာ့ေကာဘာဖစဲ…ဖူးက ကိုယ့စူပဲ.. ဖူးအပိဳမဟုတာေကာ ဘာအေရးလဲ……ကိုယ့ိုဖူးခစင္ေကနပယ္….ဒီလို ကိုယုံးရိတာလည္း ဘာဖစဲ….ကိုယ့တကူးက လေနၿပီးသားပဲ…ကိုယသာ ကိုယ့ိုပုံမလာပန္းမလာလူမိဳးကို ဖူးကပန္ ခစိုx{1037} ဝမ္းသာေနရတာ…ဒါမိဳးေတေတးၿပီးဝမ္းနည္းမေနနဲx{1037}ၾကားလား….အရငို လလပပေလးပဲေန…ကိုယစငီးတာပဲ မဟုတား…”   “ဒါ..ဒါေပမဲ့..ကိုက ဖူးကို လလိုx{1037}ခစာမဟုတူးလား…” ေမာင္ေမာငိဳးသကင္းထပရပနည္။ သူဖူးဖူးကို လလိုx{1037}ခစဲ့ေၾကာင္းမငင္းx{1014}x{103D}ိုငါ။ အခုကေတာ့ေရာ… သူစိတဲဘာမမဖစ္..ဘယိုမမေန…ခါတိုင္းလိုပဲဖူးဖူးကိုသူခစည္။ ဖူး ဖူးသည္ သူx{1037}ဖူးစာဖက္ ဖစမညု ယုံၾကညားၿပီး ဖစည္။ လကပိုx{1037}အထိေတာငည္x{101B}ယားၿပီး ဖစည္။ ဖူး ဖူး၏ဝမ္းနည္းတဝကားငယိတစက္x{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို သူစိုက္ၾကည့င္းေခါင္းခါပလိုကည္။

“ဟင့င္း….ကိုx{1037}ဖူးစာဖကိုx{1037}လိုx{1037}ခစာ..သိလား..ဖူးကကိုယ့ဲx{1037}ဖူးစာဖက္…” မိုးx{101B}ာၿပီး ေနပနကာကာစေကာင္းကငင္ တိမ္ ညိဳမည္းမားလင့င္ေပးထကုနလို ဖူးဖူးမက္x{1014}x{103D}ာေလး ၿပဳံးကာ ဝင္းပသားရေတာ့သည္။