ဘာနဲ့အစားထိုးမှာလဲ

ဘာနဲ့အစားထိုးမာလဲ

ညက တိတဆိတလနး၍ အမောငက သိပသညးလနးနေသည။ ခစထနး အပိုငစားရထားသော ကားဂိုဒေါင၏ နောကဖက  အိပခနးလေးထဲ၌မူ အပာရောင မီးပငးလေးက လငးလက၍နေသည။   “ ဒါ အကို့ အိမလားဟင…”   “ ဟင့အငး….ကိုယက  သူမားဆီမာ ကပနေရတာ…”  “ အငး…တောတော ခမးသာတာပဲ…”   ကောငမလေးက စကားတတပီး ဖေါရေ၏။ ညဥ့မယလေး တစယောကကို ခစထနးက ညလုံးပေါကဆဲလာခဲ့ခငး ဖစသည။  “ မငး…ကိုယ့ကို ဈေးမပောရသေးဘူးနော…”   “ ငါးခုလေ… အဲဒီပေါကဈေးပဲ…”  “ အဟဲ…ငါးရာလား…”  “ အဲ…ဟယ…ငါးထောငလေ ဆရာကီးရဲ့…”   “ ကိုယ တကယမသိလို့ပါ…အခုမ  မငးကို ပထမဆုံး ခေါမိတာပါ…”  “ သနားလိုကရတော့မလား…”  “ မသနားပါနဲ့…ရပါတယ….သုံးထောငဆို မရဘူးလား…”

“ အလိုလေးတော…ဘာမတလို့ ဈေးဆစနေရတာလဲ…တစညလုံး ရငနဲ့နေရမယ့ ကမဒုကကိုလညး ထည့တက အုံး….”  “ ငါး ထောငပဲလားကာ…အဲဒါ…အကုနပဲ…”  “ ဟငး…ကမတော့ ဖိတစာမားပီထငတယ ဒါနဲ့ ရငတစယောကပဲ လုပရမာနော…”    “  တစယောကထဲပါ…”  “ အငး တခို့က တစယောကထဲဆိုပီး ခေါသားတာ ဟိုရောကတော့ လေးငါးခောကယောကဖစရော ငေ ကတော့ အပည့မပေးခငဘူး…”  “ ကိုယက အဲဒီလူယုတမာစာရငးထဲ မပါ ပါဘူး…မနကလေးနာရီထိုးတာနဲ့ မငး ပနပေါ့…”   “  အနားယူခင့တော့ ရိမာပေါ့နော…”  “ မပောတတဘူး…ကုပက အတောထနနေတာ…”  “ ဟငး…ကကသီးတောင ထလာပီ…ကဲ ပါ အခိနဖုနးမနေနဲ့…ရင့အဝတတေ အရငခတ….”  “ မငး အရငခတပေါ့…”  “ ကဲလာ….အကိုက ကမကို ခတ….ကမက အကို့ ကို ခတပေးမယ…ဟလား…”  “ အော…ငေကေးနဲ့ကာမကို ရောငးဝယသူလေးတေမို့ ဘာဆိုဘာမ အခကအခဲမရိ စငးလုံးခော လို့…”  ခစထနးက သူမ၏ အပေါအကx{103E}ကို ခတလိုကသည။ ပီးတော့ အောကခံဘရာစီယာကိုပါ ခတပစလိုကသည။ အ တငး မာ မာတငး၍ ဖံ့ထားသော ဖူဖေး၍နေသည့ နို့နစလုံးက ရုနးကန၍ ထကလာသည။

“ မငး ဒီအလုပ လုပတာ ကာပီလား…”  “ တစနစရိပါပီ…”   “ မငးနာမည မပောရသေးဘူးထငတယ…”   “ အလကားပါ တခား နာမညတေ ပောမာပေါ့…အပိုတေ ပောမနေပါနဲ့…”  “ စကားပောဖို့ လယအောငပါ…”  “ မေသီ…ပါ ”   “ အော…မေသီ အငး…ဒါ နာမညပေါ့နော ”  “ ဟငး…ဟငး…သေခာပါတယ…”  မေသီ၏ မကနာလေးက တလောကလုံးကို ထီမထငသလို မကနာပေး လေးနင့ ဖစလင့ကစား မကလုံးလေးတေ က ရီဝေ၍နေသည။ ရနးလဲ့၍နေသည။ တောကပ၍နေသည။ နုတခမးလေးတေက   ရနးလကစိုပေ၍ ဖူးလုံးနေသည။ “ မငး…ခောတော့ အတောခောတယ…”   “ အကို နမောလိုကတာလို့ ပောမလို့လား…အပို တေ မပောကေးကာ…မေသီ စိတညစတယ…”   မေသီက ခစထနး၏ ပုဆိုးစကို ဆဲခတပီး ကမးပငပေါသို့ ပုံခလိုကသောအခါ တငမူ သူမ၏ ပါးစပလေး ဟ သား သည။

“ အလိုလေး…လေး…မနဲမနောကီးပါလားရင့…”  မေသီက ခပငိုကငိုကကီး တဲကနေသော ခစထနး၏ လီးကီးကို လကကလေး နင့ တယုတယလေး ဆဲမသည။   “ ကီးလိုကတာဟယ…ခစစရာကီး….ကည့ပါအုံး…”   မေသီ၏ လကဖဝါးလေးပေါ၌ အိပပော နေသော မေပေးတစကောငနယ စငးစငးကီး ငိမနေသော ခစထနး၏ လီးထိပဖူးကီးမာ ခပညိုညိုဖင့ တုတခိုငလသည။   “ မငး  ထဘီခတပေးမယလေ…”  “ အငး…ခတလေ…ကမတော့လေ အကို့ဟာကီးတေ့ပီး ပနအမးခငစိတတောင ပေါကလာပီ ကယ…”   မေသီက မိုရသူ မကနာမိုးလေးနင့ ရနးရနးလဲ့လဲ့ ကည့ရငး ပောလိုကသည။ ခစထနး၏ လီးကီးကိုလညး လကနစ ဖကဖင့ ဘယညာပောငးကစားရငး တခါတရံ ဂေးစိကီးကိုပါ ဖစညစတတသည။ လမေးမား ထူပိနးနေသော ဆီးစပမ ထိုးထက လာသော လီးတနကီးသည ဂေးစိကီးအောကသို့ပင ရောကကာ အမောငးလိုကကီးဖစ၍နေသည။ မေသီက လီးဒစကီးကို  သူမ၏ လကခောငးလေးနစခောငးဖင့ ညပကိုငကာ ဖဲခပီး အနီးကပကည့သည။

“ အကို့ ဟာကီးက ထနမယ့ပုံပဲ သိလား…”  “ ဘာဖစလို့လဲဟင…”  “ ဒစနကတယ…ထိပလုံးပီး လုံးပတထားတယ…အတန ထကတောင နဲနဲကီးနေသေးတယလေ…ဒါမိုးကီးတေက မိနးမသုံးလေးယောကကို တပိုငတညး လုပနိုငတဲ့ အမိုးအစားပေါ့…”   “ ပေါကပေါက ရာ…ရာ…”  ပောလိုကပီးခစထနးက မေသီ၏ ခေါငးလေးကို မနာအောငထုလိုကသေးသည။    “ ဟုတတယ  အကိုရဲ့ ယောကားတေ တနဆာကို လေ့လာထားမ ကိုယနဲ့ အပေးအယူလုပမယ့ ယောကား ဘာ အမိုးအစားဆိုတာ သိထားရတာ ပေါ့…”  “ ဟား…မငးက အတောရင့နေပီပဲ…”   ခစထနးက မေသီ၏ စောကပတကို စမးရငးပောသည။ မေသီက ပေါငကားထဲ  ထိုးနိုကလာသော ခစထနး၏ လကကို ပေါငနစဖကကားပေးလိုကရငး…   “ မေသီ….ဒီအလုပကို တစလမ တစခါပဲလုပတာပါ အကို…ပီးတော့လဲ ရောဂါရနိုငမယ့ အခေအနေမိုးလဲ ရောင တယလေ….”  “ ကောငးပါတယကာ…”   “ ဟုတပါတယ….အကို လညး မေသီကို စိတသန့မ လုပပါ အကို စိတမသန့ရင အလကား ပိုကဆံကုန နေမာ….”  ခစထနးက ကေးစားမလေး မေသီကို  လေးစားစာ တစခကနမးလိုကသည။ ရေမေးနံ့က ရငထဲအထိ ထိုးဖောကဝင ရောကသားသည။

“ မငးကို မငမငခငး…”  “ လိုးခငသားတယပေါ့…”  “ ဟာကာ မေသီကလဲ ခစတယလို့ ပောမာပါ…”   “ သားစမးပါ အကိုရာ… ခစတယဆိုတာလဲ အနကဖင့ပီး ကာလကုနအောင စောင့ကည့တော့ နောကဆုံးတော့ လိုးခငတယ ဆိုတာပဲ ထကလာတာပါ…” “ မငးကို အကို အရုံးပေးလိုကပီ…”  “ ဒါပေါ့…ဒီလိုပဲဖစရမယလေ…ဟငး…”   မေသီက ခစထနးလီးထိပဖူးအဝကို လကညိုး လေးဖင့ ပတကည့၍နေသည။  “ မငး…ဘယပုံစံကို ကိုကသလဲ…”   “ အိုး…အကိုက ပိုကဆံပေးထားတာပဲ အကိုကိုကသလို ပောလေ ကုနးပေးရမလား…”  “ အေး ကောငးတယ….ဖငကုနး….”  “ အကို…ဖငထဲတော့ မလိုးနဲ့နော…အကို…”   “ အေးပါ ဟာ…” “ ပောထားရသေးတယ…အကိုတို့ ယောကားတေက နာခေါငးပေါကတောင ထားခငတာ မဟုတဘူး…”  “ စကားပော လိုကတာ သာလိကာမလေးရယ…” မေသီက ခစကနဲ တစခကရယသမးရငး…စောစောက ခစထနးက ခတပေးမယပောခဲ့ သောလညး မခတဖစ သေးသည့ သူမ၏ ထဘီကို ခတခလိုကပီး ခစထနးဖကသို့ တစခကလည့ပလိုကပီး ကော့ပလိုက သည။

“ ပစညးလညး ကည့အုံးနော အကို…” ခစထနးဆီက စကားပနမရတော့။ ခါးကို ကော့ထားသဖင့ အနထကလာသော စောက ဖုတ အသားစိုငကီးက နဲနဲနောနောကီးမဟုတ…အလယကဲကောငးစပကားမ ခပဟဟပူးထကနေသော စောကစိကီးက လက ဆစခန့ရည သည။ စောကမေးအခို့က ပေါငခံအထိ ခပပါးပါးရိသည။  “ မငး ဟာကီးကလဲ သေးမမသေးပဲ မေသီ…”   “ ဟငး… ဟငး…ဒါမထသေးဘူး….သဘောပေါက…”  အမလေး ထမားထရငတော့ ဒါကီးအကကဲလာလေမလား မဆိုနိုင။ ခစထနးက မေ သီ့ စောကပတကီးကို ခပရရ ကိုငကည့ကာနေစဉ…  “ ကဲ…ကိုကစားမာလဲ မဟုတဘဲနဲ့ ဖယတော့…”   မေသီက ငိမ့ညောငးစာ  ကိုယကို တပတလည့ပီး ခစထနးရေ့၌ဖငကို ကားပီး ကုနးပေးလိုကသည။ အောကခေ ရငးရငးနင့ စောကပတကီးက ဖငကား မ အနောကသို့ အုံလိုကကီး ပူးထကလာသည။  “ အကိုကလဲ အဟင့…ဘာလို့ အကာကီး စိုကကည့နေရတာလဲ လုပမယ့ဟာ  ကို မလုပသေးဘဲနဲ့…” ခဲတဲတဲ နာသံလေးနင့ တီးတိုးပောလိုကသော မေသီ၏ စကားကိုကားမ ခစထနးက မေသီ၏ ဖငနောက နားသို့ တိုးကပပီး ရပလိုကသည။

ကားဂိုဒေါငအပငဖက တိုကကီးနင့ ဆကသယထားသော လူသားလမးလေးအတိုငး လကနိပမီးသေးသေးလေးဖင့ အသုံးပု၍  အရိပတစခုက ကားဂိုဒေါငဆီသို့ ခဉးကပ၍လာသည။ တကယဆို ထိုလကနိပမီးရောငလေးကို ခစထနးရိရာ ပတငးပေါကမ  မငနိုငသည။ သို့သောလညး ခစထနး အာရုံက မေသီ စောကပတကီးပေါ၌သာ ရောကနေသဖင့ မီးရောင ကို သတိမထားမိလိုက ခေ။  မေသီက သူမ၏ကီးမားလသော တငပါးကီးနစလုံးကို ဘယညာယိမးနဲ့ရငး ဆော့ကစားနေရာ တောငနေသော ခစထနး၏  လီးတနကီးနင့ မေသီ၏ စောကပတကီးမာ မထိတထိဖင့ ယမးခါနေသည။ တစခက တစခက မေသီက ခစထနး၏ လီးကီးကို  စောကပတအောကသို့ လိုသငးထားပီး ပေါငနစလုံးနင့ ညပခါ ရေ့တိုးနောကဆုတ လုပနေသဖင့ လီးကီးမာ မခင့မရဲကီး ဖစလာပီး ခစထနးကိုယတိုငမာလညး ရုးရုးရဲရဲ အသံတေ ထကလာသည။

“ ခစ…ခစ….ခစ….မာနထလာပီ…ခစခစ…”  ခစထနး၏ လကနစဖကက မေသီ၏ ဖငကီးတေကိုကိုငရငး လီးနင့စောကပတ  တဲ့တဲ့ဖစရန ကိုးစားနေရငး နာမုတသံကီးက ပငးထန၍လာသည။ မေသီက သဘောကပီး တခစခစရယရငးပောသည။  “ နင့  ဖငက ငိမငိမနေစမးဟာ…”  “ အိုး….ဝငအောငလုပပေါ့လို့…ခစ…ခစ…”  မေသီက ဆော့ကစားနညး တစခုဟူ၍ပင သတမတနေ သလားမသိပါ။ ခစထနးကို ပောငစပစပပောရငး လီးတန ကီးကို စောကဖုတဝသို့ မဝငအောင နိမ့ခီမင့ခီဖင့၎ငး၊ ဘယညာ ရမးခါ၍၎ငး ရောငတိမးနေရာ ခစထနး ကဲမီးတိုလာ သည။ ခပဖဖကိုငထားသော မေသီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို သူ့လကကီး ဖင့ တငးကပစာ စုံကိုငဆုတယူပီး ရမးခါနေသော ဖငကီးကို ထိနးခုပလက ဖငကားထဲမ နောကသို့ပူးထကနေသော စောက ပတအုံကီးကားသို့ လီးထိပကီးကို မရမက ဇတသငးလိုကသည။

“ ဗတ…ဗစ…ဗစ…”    “ အ…အဟ…ကတ…ကတ…အကိုကလဲ တအားပဲ…” “ နငက ငိမငိမမ မနေတာ…”    “ ခစလို့ ကီစား တာပဲ ဟာကို…”  “ ငါက မနေနိုငတော့ဘူး ဟ…”  “ အ….ဟင…အကိုကလဲ ထနသလားမမေးနဲ့….အ…အား…ကတ… ကတ….ကတ….အဝငကမးတယကာ….. အကို့ လီးထိပဖူးကီးက တောတောမာတာပဲ ရီး…အ….”  မေသီ၏ စောကပတထဲသို့  လီးတနကီးကို တရေ့ရေ့စိုကခနေရာ မေသီကို စကားပနမပောနိုငခေ။  “ ဗစ…ပလစ…ပစ…ဗစ…”  “ ဟား…အား…ရညလား လိုကတာ အကိုရာ အကို့ဟာကီးက မဆုံးသေးဘူးလား….အိုး…အိုး…ကတ….ကတ…. လညပငးမာတောင တစဆို့ဆို့ကီး  ဖစလာပီကာ….”  “ အဆုံးဝငလား…မေသီ…”  “ အိ…အ…ဝငတယ….ဝငတယ…အဆုံးပဲ….အိ…အ….”   မေသီ၏ ဖငကီးမာ မ ရမးနိုငတော့၊ မဆော့နိုငတော့ခေ။ တငးကပသော လီးတနကီးက စောကဖုတအုံကီးတစခု လုံး ပည့ကပသားအောငပင တိုးဝင နေဆဲ…။

“ အား…အ….နေအုံး….နေအုံး….အမလေး…တအားနာလာပီ အကို….ခဏလေး….ခဏလေး….”   “ ဘယလိုလုပအုံးမလို့လဲ မေ သီ…”  “ တံတေးနဲနဲစတမ ခံနိုငမာ နေပါအုံး….”  မေသီက နီရဲသော နုတခမးစိုစိုလေးကားမ တံတေးအနညးငယကို စတယူပီး လီး ကီးနင့ စောကပတကားသို့ စိမ့ ဝငအောင လကပနကိုငပီးပတသပပေးလိုကသည။  “ ဖေးဖေးနော အကို….တအားနာရငတော့  မေသီ အောမာ သိလား…”  “ အေးပါ…ပေါငနညးနညး ထပကားလိုက ဟုတပီ….”  အမောငထုထဲမ မီးရောငငယသည ကားရုံ၏  နောကဖက အခနးဘေးတင မိတသားကာ ငိမသကသားသည။ အခနးထဲမ မပီဝိုးတဝါး စကားအခို့ကားလိုကရစဉ အရိပက ငိမ သကခါ အခနးတငးသို့ ခောငးကည့လိုကသည။ ကောငမ လေး တကိုယလုံး အဝတမရိ ကုတငဘောငကို လကထောကပီး ဖင ကီးကုနးထားသောကောင့ နို့ကီးနစလုံးက တဲလဲ လုပ ရမးနေသည။ ကောငမလေး ဖငနားတင မကနာကီး ငုံ့လက လကနစဖက က ခါးနစဖကကို စုံကိုငကာ လီးတနတစဝကခန့ ဝငနေသော စောကပတထားထားကီးကို စိုကကည့နေသူက ခစထနးဖစ နေသည။

သီတာ ပါးစပလေးကို လကခောငးလေးမားဖင့ အထိတတလန့လေး ပိတလိုကမိသည။   “ နာတယ…နာတယ…အကို မေသီ မခံ နိုငဘူး…အကို့ဟာကီးကို တဝကပဲ လိုးပါ အကိုရယ….”  သီတာ နားတေ ထူပူကုနသည။ သီတာသည အိမထောငရငမတစ ယောကဖစသောလညး သညလို တခားမိနးမ နင့ ယောကားတို့ လိုးသောမငကငးမိုး တခါမ မမငဖူးခဲ့ခေ။  “ အား….အား….နာ ပါတယဆိုမ အဆုံးထိ သငးနေပနပီ….ကတ….ကတ….ကတ….”  မေသီဟုခေါသော မိနးမငယလေးက သူမ၏ ဖငကီးကို  လကတစဖကဖင့ ဆကခါ ဆကခါပတရငး ငိုမဲ့မဲ့လေး ပော နေလင့ကစား ခစထနးက မေသီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို ကစကစ ပါအောင ဆုတလိုကပီး သူ၏ ပောငလကနေသော လီး တနကီးကို မေသီ၏ စောကပတထဲသို့ ပကကိသားနုနးမိုးဖင့ လိုး သငး၍နေသည။ “ အမလေး…အ….အီး….သေပါပီနော….ဟငး….ဟငး….မေသီ့ကို သနားပါအုံး အကိုရယ….”   အသံလေးက  တိုးတိုးလေးပဲဖစသည။ သို့သော သီတာ ကောငးကောငးကားနေရသည။ သီတာ၏ ခေတေ လက တေ အေးစကလာသည။  နလုံးခုနနုနးလညး မနလာနေသညမို့ ကိုယပါရောပီး အလိုလိုမောလာသည။ နားထငစပမ ခေးသီးလေးမား စို့ထကလာကာ  အာခေါငတေခောကကပလာပီး တံတေးလေး မိုခလိုကရသည။

“ ဗတ….ဘတ….”  “ အ…ကဲပီ….ကဲပီ….ဒုကပါပဲ ရီး….ကတ….ကတ….”   ကောငမလေး ခါးလေးကုနးထလာပီး သူမ၏  စောကပတကို ဗိုကအောကသို့ သငးသည။ လီးကီးက အနညးငယ ပနထကလာသည။  “ ငိမငိမနေစမးပါ ဟ…ဆုံးပဲ ဆုံးနေ ပီ….”  “ မခံနိုငဘူး….မခံနိုငဘူး….ဟူး…ဟူး….ဟူး….”   သီတာ ခောငးကည့နေသည။ အသားတေ တဆတဆတတုနလာသည။  ဒူးတေ ကေးညတခငလာသည။ လမေး မဲမဲကီးမားက အုံကောငးလပီး ညိုထားလစာသော ခစထနး၏ လီးကီးကိုလညး တအံ့ တအောလေး စူးစိုကကည့နေမိ သည။ “ အင့….အင့….အင့…အ…အ…”   “ ပတ…ဗစ….ပစ…ပတ….”   ခစထနး  မီးကုနယမးကုန ဒလစပဆောင့၍နေရာ ဂေးစိကီးနစလုံးက မေသီဆီးခုံအထိ ကော့ကော့ပီး ဖောကကနဲ ဖတကနဲ ရိုကသည။

ပတကနဲ ပစကနဲ အသံလေးတေက သုံးလေးခက ဆောင့မ တစခါထကလာတတသည။ မေသီ ဆိုသော ကောငမလေးက ကု တငဘောငကို လကနစဖကဖင့ တငးတငးဆုတကိုငပီး မကလုံးလေးကို စုံမိတပီး နုတခမး လေးကို ကိုကလက ခေါငးလေးကို  မော့ထားရာသည။ မေသီ၏ နုတခမးအစုံ တငးတငးလေးစေ့ထားသည့ကားမ လညခောငးသံတအင့အင့က ဆောင့ဆောင့ထက လာသည။ သီတာတစယောက ဘာမ သတိမရဘဲ ဆကလကခောငး မောငးနေမိပေရာ အားရစရာကောငးလသော ကားကား ယားယားရိသည့ ခစထနး၏လီးကီးက သီတာ၏ ရငထဲ၌ အရိပ ထငစဲကနခဲ့ပေတော့သည။

သီတာဆိုတာက အခားမဟုတပေ။ ဒီအိမ၏ အိမကီးရင ဦးထူးကော၏ ဇနီးဖစသ ည။ သမီးတစယောကအမေ ဖစပီး အသက က (၃၂)နစရိပီဖစသည။ ဦးထူးကောနင့ သီတာတို့မာ ခစထနး၏ အလုပရငဟုလညး ပော၍ရသည။ သူငယခငးဟူ၍လညး  ပော၍ရသည။ ထူးကောနင့ ခစထနးက ငယသူငယခငးတေဖစသည။ ထူးကောအလုပမနသမကို ခစထနးက အားလုံး ဝိုငးဝနး၍ လုပပေးခဲ့သညမာ ထူးကော အိမထောငမကမီ ကတညးကပငဖစသည။ ခစထနးက ကားက အစ  မောငး၍ပေးသည။ အရငက ထူးကောနင့ ခစထနးတို့ တိုကကီးပေါတင အတူနေခဲ့ကသည။ နောက ထူးကော အိမထောငက သားတော့ ခစထနးက ကားရုံထဲတင ဆငး၍နေခဲ့ခငးဖစသည။ လနခဲ့သော (၄)လခန့ကတော့ ထူးကောတစယောက ကားအက  စီးဒင့ဖစကာ ကယလနသားခဲ့ရရာသည။

သီတာက သူမရေ့မ မငကငးကို စူးစူးရဲရဲကည့နေလေသည။ ခစထနးက အဆကမပတ ဆောင့၍ -ိုးနေသော အခါ မေသီက  သူမ၏ ဖငကီးကို နောကသို့ စညးခကဝါးခကကကလေး ပန၍ဆောင့ပေးနေသည။    “ အား….ရီး….ကောငးလိုကတာ ကိုကို ရယ….”  မေသီက မကတောငလေး မေးပီး အစတစတစအသံလေးနင့ ပောလိုကသံကို ကားရသောအခါ သီတာ၏ စိတထဲမ  မေသီကို နေရငးထိုငရငး အတော စောကမငကပသားမိသည။   “ အခုနကတော့ သေတော့မယ့အတိုငး…” ဟု စိတထဲမ မကေမ နပရေရတနေမိသည။  “ ထက…ထကကုနပီ ကိုကို….အ….အ…”  “ အင့….အင့….အင့….ကဲကာ…ကဲကာ….”

ခစထနးကလညး လကမောငးကောကီးတေ ထောငထလာအောင မေသီ၏ ခါးလေးကို တအားဆုတကိုငဆဲယူပီး လီးတနကီး ကို အဆုံးဖိ၍ ဆောင့ခလိုကပီး ခစထနး၏ လီးတနကီးကလညး မေသီ၏ စောကပတထဲသို့ အတငးဖိကပ၍ ခစထနး၏ ကိုယ ကီးသည တဆတဆတဖစသားရလေသည။သီတာ ခာကနဲ လည့၍ ထကခဲ့သည။ သူမ၏ ရငထဲတငတော့ ခစထနးသည  သံခောငးကီးအလားရိသည့ ထားကိုငးအကကဲ၍နေသော လီးတနကီးတစခောငးကို ပိုငဆိုငထားသော ယောကားပီသသူတစ ဦးဖစပါလေလားဟု တုနတုနယငယငလေးပင တေးမိလိုကလေတော့သည။

(၂) ထူးကော ဆုံးပီးကတညးက သီတာတစယောက နေ့စဉလို မကရညနင့ မကခကဖစနေရာသည။ မိခငဖစသူ နေ့စဉ ငို နေသညမို့လညး ရယလီ လေးခမာ အခော့ခံရမည့အစား သူမ ကပင မိခငဖစသူ သီတာကို ပန၍ ခော့မော့ရမလို ဖစနေသည။  အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရကသောကတတလာ၏။  “ သီတာ…အရကသောကတတလာတာတော့ မကောငးဘူး…”   “ အော… အော….ကိုခစထနးက ကမကို သတိပေးဖောရသေးသားပဲ….အဟတဟတ….”  ဒီနေ့လညး သီတာ တစယောက ထုံးစံအတိုငး မူး နေပနသည။  “ ကနောက စေတနာနဲ့ သတိပေးတာပါ သီတာ…”   “ စေတနာ….ဟလား…သီတာ့ကို ရငဘယလောကအထိ  နားလညထားသလဲ ကိုခစထနး…”  မေးစငးထားသော မကတောငကော့ကီးမားဖင့ သီတာက ခစထနးကို ခပငေါ့ငေါ့မေးလိုက သည။

“ ကနောက သီတာတို့လို ပညာတတ တစယောကမဟုတပါဘူး သီတာ…ရငးရငးပောရရင သီတာ့ကို သနားမိလို့ ပါ…သေသူက ပနရငရိုးမ မရိတာဘဲ….သီတာ…”   “ အဲဒါကောင့ ကမ ဒုကလလတေ့တာပေါ့…ဟငး…ဟငး…သူ့ကောင့ ကမ ဘယလိုဒုကတေ  ခံစားနေရတယဆိုတာကိုရော ရငသဘောပေါကသလား ကိုခစထနး…ဟင…ပောစမးပါ….”   “ အာ….ပေါကတာ ပေါ့….သီတာ….ပေါကပါတယ…လငယောကားတစယောက ဆုံးရုံးရတဲ့ မိနးမသားတစယောက ဟာ လုံခုံမု အားကိုးမုတေ  ကယပောကကုနတာပေါ့….ဒါပဲလေ…”  “ ဟား….ကိုခစထနး ရငဟာ ကမထငတာထက ပိုညံ့တယ….အတောလေးညံ့ တယ….သိလား….”   “ ဗာ….”   “ မဗာနဲ့လေ….သိကာတေ သမာဓိတေနဲ့ အရကအကောကတေကားမာ ကမရဲ့ ခနာကိုယက  ကာမဆနကို ဘယ လိုအစားထိုးရမာလဲ….”  “ သီတာ…”  ပုံမနလညပတ၍နေသော ကမာကီးသည ရုတခညး ရပတန့၍သား သည။ ခစထနး အလန့တကား အောလိုက သည။ သီတာကိုလညး အံ့သ နမောတသစာသော မကလုံးဖင့ ကည့သည။

“ ဟငး….ဟငး….ကိုခစထနး သီတာကို အထငသေးသားပီ မဟုတလား….ဟငး….ဟငး….ဒါပါဘဲ လောကကီးက သဘာဝရဲ့  အမနတရားတခို့ကို ပောငပောငတငးတငး ပောဆိုဖို့ ခင့မပေးပါဘူးလေ…..မဟုတဖူးလား….ဒီတော့ ကမ ညစတယ… ဖောကပနတယ….တဏာကီးတဲ့ မိနးမစာရငးထဲလညး ကမ မပါခငဘူး တဏာကီးသူ မဖစခငဘူး….ဒီတော့ သောကတယ မူး  တယ မူးတော့ မေ့မယ ဒါကောင့ သောကတယ….” သီတာ ခစထနးကို မထေမကမင တဲ့တဲ့ပုံးပပီး အရကခကကို မော့၍  သောကခလိုကသည။ တကတကစငသား သော အရကဖနခကထဲသို့ အရကထပဖည့ရနအတက ပုလငးကို လကလမးလိုက ပနသည။  “ တောပီ….သီတာ….သီတာ လနနေပီ…”   ခစထနးက ဖူလသယလသော သီတာ၏ လကလေးကို ဆတကနဲ  အပေါမ အုပကိုငပီး ဟန့တားသည။ သီတာက သူ့လကကို ခပတငးတငး ဆုတကိုငထားသော ခစထနး၏ မကနာကို ဆတကနဲ  မော့ကည့သည။

“ ရင….ကမ အသားကို မထိနဲ့ ကိုခစထနး….”  “ သီတာ….ထပမသောကနဲ့လေ….”     “ ဒါ ကမ အခင့အရေးပါ….ရင့ အပူမပါဘူး  ”  “ သီတာ့ အတက ကနော တားနေရတာပါ….”   “ ဟငး….ဟငး….ဟငး….ကိုခစထနး ရငဟာ အတောမတရားတဲ့သူ ဘဲ….ဟငး….ကမ အရကသောကတာကို တားတယနော….ဟိုကားရုံက အခနးထဲမာ ရင ကောငမလေးတစယောကကို တစည လုံးခေါပီး လုပနေတာကတော့ အဲ့ဒါ လူကောငးတစယောကရဲ့ အကင့လား ကိုခစထနး….”  ခစထနးက ဆုတကိုငထားသော  သီတာလကလေးကို ကယောငကတမးလတလိုကမိရငး ကုနးထားသော ခါးကို ဆန့၍ ရပလိုကသည။  “ ပောလေ….ကိုခစထနး  ” “ ကနောက ယောကားလေးပါ သီတာ…”   “ အော….အော….ယောကလားတော့ ဖာခလို့ရတယ မိနးမက ယောကားကို ခံခင တယဆိုတော့ ဘယလိုလုပက သလဲဟင….”  “ တောတော့ သီတာ….သီတာ သိပမူးနေပီ….”  ခစထနး၏ စိတထဲ၌ မကာမီ တစုံ တရာ အမားအယငးကီး မားယငးသားမညကို စိုးရိမသားသည။ သီတာ သောကမည့ အရကခကကို ခစထနးက အမတမဲ့လိုဖင့ တိုကခလိုကသည။

“ ယောကားတေ မူးသလို မိနးမတေရော မူးလို့ မရဘူးလား ကိုခစထနး….ရမးလို့မရဘူးလားဟင….ကိုယလုပခင တာကို စပပီး လုပပစဖို့ လောကကီးက ဘာလို့ခင့မပုတာလဲဟင….”  ဒေါသနင့ ဒယိမးဒယိုငထရပရငး အောပောလိုကသော သီတာတစ ယောက ဆိုဖာပေါသို့ ဝရုနးသုနးကား ပနပီးလဲ ကသားရာ သူမ၏ ခပရော့ရော့ထဘီလေးက ဖတကနဲ ကတပီး ပေါငလညထိ  လောဆငးသား၏။ ဆီးခုံမ မေးညငးနုနုနင့ အိဝငးမည့တငးနေသော တငပါးကီးအစုံက မိမေးတိုင ဖမေးတိုငးဖစကာ ခစထနး၏  မကလုံးမားကို ပူးကယသားစေ သည။  “ ကိုခစထနး….”   “ ဗာ….သီတာ….”   “ ရင သီတာကို မသနားဘူးလား  ဟင….”  “ သ..သနားပါတယ….သီတာ…”  “ ကမကို နားရောလညပီလား ဟင….”   ငိုသံအကအကလေးနင့ ပောရငး သီတာ၏  လကလေးတစဖကက သူမ၏ စောကမေးလေးမားကို ရရလေးပတ၏။ ဆိုဖာကို ကောမီထားရငး အခားလကတစဖကဖင့ လညး ဝငးစကစက နို့ကီးနစလုံးကို ဆဲလနလိုကသည။

“ ပောလေ…ကိုခစထနး….”   “ နား….နားလညပါတယ….သီတာရယ…”  ခစထနး၏ ဒူးတေ တဆတဆတတုနနေသည။ အိအိစို စို ခနာကိုယမယလေး၏ ရာဂခိုးဝေသော မကလုံးအစုံကိုပင သူရငမဆိုငရဲပေ။ မဖစစဖူး ရငခုံသံကီးက ကယလောငစာ ထက ပေါလာပီး အလိုလိုနေရငး ရငမောလာသည။ ကောက ရုပကီးတစရုပနယ ခေစုံရပကာ လကနစဖကကို ဆန့ဆန့ကီးခရပနေ သော ခစထနး၏ ပုဆိုးကားမ တစုံတရာသည ထောင၍ထကာ ရေ့သို့ငေါထကလာသည။  သီတာက ဒါကို မငသည။ ပုံးရိပ လေးသနးနေသည။ ဗိုကအောကမ ကေးဆငး ငုံ့ဝငနေသော စောကပတလေးကို အထကသို့ကော့တငပစလိုကပနသည။ အသား ဆတဆတဖူသော သီတာ၏ စောကပတကီးမာ ဖောငးအိစင့ကားနေပီး စောကပတတစခမးကို လကကလေးနင့ မသိမသာဆဲ ဖဲထားသဖင့ ရဲနေသော အတငးသားနီနီလေးကို ကည့ရငး ခစထနး တံတေးကို ဂလုကနဲ မိုခလိုကမိလေသည။

ထိုငးကနဲ ထောငးကနဲ အခုပအထိနးမရိ ထောငလာသော လီးတနကီးက ပုဆိုးကားမ အရုပဆိုးစာ ထိုးထကလာ ပါလေသည။  ခစထနး၏ ခေအစုံက မူလီစုပထားသလို မရေ့ ခနာကိုယကီးကသာ သံလိုကအား အဆဲခံရသော သံထည ကီးတစခုလိုရေ့သို့  ငိုကငိုကသားလိုက ပနပီး တငးမတလာလိုကဖစနေသည။   “ ရင….ကမကို နားလညတယဆို….”   အစတစတစ တိုးအကအက  အသံလေးက ရတတလေး တိုးညငးငိမသကစာ ပေါလာသည။ ခစထနးစိုကကည့နေ သည့ စောကပတဖေးဖေးကီး၏  အကဲကောငးရဲရဲလေးထဲမ စောကစေ့နီနီလေး။  “ လာလေ….ကိုခစထနး…”   သံလိုကဆဲငငအားထက ပငးသော ဣတိယ ဆဲငငအားကောင့ ခစထနးသည သီတာရိရာသို့ ဒရတတိုကကီး ရေ့လားရောကရိသားသည။ သီတာက ခစထနး၏ ပုဆိုးကို  ဆဲ၍ခတခလိုကသည။ ဒိုငးကနဲ ပုဆိုးကားမ ကနထကလာ သော ကီးမားတငးပောငနေသော လီးတနကီးကို သီတာက ဖောငး ကစဖူဖေး၍ သယလနေသော သူမ၏ လကခောငး လေးမားဖင့ အထကအောကဆင့ကာ လကနစဖကဖင့ ဖဖလေး ဆုတကိုင လိုကပီး လီးတနကီးကို ဖဲခလိုကသည။ လီးတနကီး၏ ထိပဖူးကီးက ညိုမဲနေပီး အတငးပိုငး ဒစအောကခေ၌ အနညးငယနီ ရောငသနးနေသည။ ဆုတကိုငထား သော သီတာ၏ လကလေးနစဖက အတငး၌ လီးကီးမာ လံထကနေသည။ တစပတဆုတ၍  မနိုငအောင လုံးပတကီးက ထားကိုငးလသည။

“ ရငဟာ ယောကားပီသလနးသူ တစယောကပဲ ရင…”   သီတာက အသိတရားမဲ့သော ကာမနံအတငးသို့ တရစရစတိုးဆငး နစမုပစပုလာသည။ ရမးစိုနီရဲသော နုတခမး လေးအစုံဖင့ လီးတနကီးကို ငုံလိုကကာ အတငး၌ လာဖားလေးဖင့ မထိတထိ လေး ကလိ၏။  “ အ…..ကတ….အငး….အငး….အငး….သီတာရယ….”   ခစထနး၏ လကနစဖကက သီတာ၏ နောကကောမ  ဆိုဖာကောမီကို ဆတကနဲ လမး၍ ထောကလိုကသည။ ဆီးခုံကီးပေါ၌ ထောငထနေသော လမေးကီးမားမာ ရဲကနဲ ထောငထ သားပီး ထောငထ အုံကကုနသည။ ပေါငခံတဝိုက သာမက ဖငကီးမားပါ ကကသီးလေးမား အစီအရီပေါထကလာကသည။  သီတာက ပါးစပအတငးမ ဒစကီးကို အသာပန ဆုတပီး ဒစခိုင့ထဲသို့ လာဖားလေးဖင့ ခပဖိဖိလေး ထိုးဖိကာ ရစဝိုကကစား လိုကသောအခါ….  “ အား….အား…..သီတာ….သီတာ….ရယ….အဟငး….ဟငး…..”  ခစထနး၏ ပေါငကီးနစဖကက ဘေးသို့  ကားသားပီး သီတာ၏ ပါးစပလေးထဲသို့ လီးကို ဖိသငးလိုကမိ၏။ လကနစ ဖကဖင့ တငးတငးဆုတကိုငထားမုကောင့ လီးကီး က သီတာ၏ ပါးစပထဲသို့ (၂)လကမခန့သာ ဝငသား၏။ သီတာက လီး ထိပဖူးကီးကို မိမိရရစုပထားပီး သူ၏ လာလေးကို မာက  စလက ဒစကီးကို ဝိုက၍၎ငး ထိပဖူးကီးကို လာဖားဖင့ ထိုးလိုက လာပားဖင့ ယကလိုက လုပပေးသည။

“ ဟား….အား….အို့အိုး….ကတ….ကတ….ကတ…..”   ခစထနး၏ မကနာကီးက မကနာကကဆီသို့ မော့လိုက သီတာလုပနေ ပုံကို ငုံ့ကည့လိုကဖင့ ဂဏာမငိမအောင ဖစနေပီး နုတခမးကိုလညး လာဖင့ အကိမကိမယကနေမိသည။ လီးတနကီးကမူလ ထက (၂)ဆခန့ ထားလာပီး အံ့ဖယ ကောငးလောကအောငပင မာကောလာ၏။ အကောမား အပိုငးပိုငးထလာသည။ ခပမော့ မော့ကီး ထောငနေသော လီးဒစကီးက မီးခောငးရောငဖင့ တဖတဖတတောကပကာ တံတေးလေးမားဖင့ စိုစတပောငတငး လာသည။  “ ရင….ဒီမာထိုငပါလား ကိုခစထနး…”   သီတာက ခစထနးကို လေးယောကထိုင ဆိုဖာကီးပေါ၌ ထိုငခိုငးသည။ ခစ ထနးကလညး သံပတပေးထားသော အရုပတစရုပပမာ ထိုငခလိုကသည။ ခစထနး၏ လီးတနကီးက ကိုးဆယဒီဂရီ မတတောင ပီး ခေါငးမော့လကရိသည။ သီတာက သူမထဘီကို ခေထောကမ ခတယူပီး ဆိုဖာလကတနးပေါသို့ တငထားလိုကသည။ ထဘီ မရိသော သီတာ၏ အောကပိုငးကီးက ယောကားနင့ လေးလ လောကဝေးသားသည့အခိနမာပင အားသစအငသစတေနင့ ဖံ့ဖိုး စင့ကားလက ပိုမိုတငးမောကလကရိလေသည။ သီတာ၏ ခေတစဖကက ခစထနး၏ ခါးမ ဖတလက ကောခလိုကစဉ ကမး ရရ ခေဖဝါး လေးနင့ လီးထိပကီးကို တိုကမိသားသေးသည။

“ အို….ကနတော့….”   သီတာက ရုတတရက တောငးပနရငး ခစထနး၏ ပုခုံးနစဖကကို သူမ၏ လကလေးနစဖကဖင့ စုံကိုငကာ  ခစထနး၏ လီးတဲ့တဲ့ပေါသို့ စောကပတအဝကိုတေ့ပီး ဖေးဖေးခငးထိုငခသည။   “ ဗစ….ပတ….ဗစ….ဘလတ….”   “  အား….အား….နာတယ….သိလား….”  ခစထနးက သီတာ၏ ခါးလေးကို လကနစဖကဖင့ ဇတကနဲ ဆုတကိုငရငး ခပတိုးတိုး  အောလိုကသည။ သီတာက ကားဟနမတူ တငးရငးပည့အင့စာ လိုးသငးနေသော အရသာကို အံလေးကိတကာ ခံစားရငး  မကနာကို အပေါမော့ပီး ဂေးစိနင့ ဖငကီးထိသညအထိ ထိုငခလိုကလေသည။ “ ဗစ….ဗစ….ဒုတ….”   “  အေ့….အငး…..အငး….”  သီတာ၏ ဖငကီး ခကခငးပနကတကသားသည။ ရညလားသော လီးကီးက စောကခေါငးနုနုလေးကို  မာကောစာ ထိုးဆောင့မိသားပုံရလေသည။ နို့ကီးနစလုံးက ခစထနး၏ မကနာရေ့ဝယ အိပဲ့ အိပဲ့နင့ ရိနေသညမို့ ခစထနးက  သီတာ၏ မကမောဖယကောငးလသော နို့ကီးနစလုံးကို တစလုံးပီးတစလုံး အားရပါးရကီးစို့နေမိသည။ သီတာ၏ ခနာကိုယ အတငးမ သေးသားမား စုပုံပေါကကဲသားသည။ စောကခေါငးထဲမ အရေမားက ဒလဟော ပိုဆငးလာကသည။ ခစထနး၏  မာတငး မာကောနေသော အကောတေထနေသည့ လီးတနကီးကို တစတစ စိုစတပောငဝငးသားစေသည။ သီတာက ဇတကနဲ  ဇတကနဲ ထိုငခလိုကတိုငး လီးကီးထိပဖားက အစမးကုန ပဲကားထားသော သီတာ၏ စောကခေါငးထဲသို့ တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏  စောကစေ့လေးကို ဖိပတကာ ဝင၍သားသည။

သီတာ၏ ဖငသားကီးမားက အောကမ ဆိုဖာပေါတင ထိုငနေသော ခစထနး၏ ပေါငပေါသို့ ထိုငခမိလကပင ခစထနး၏  သနမာသော လကနစဖကက သူမ၏ ဂိုငးအောကမ လို၍ သီတာ၏ ကိုယလုံးလေးကို ကုံး၍ ဖကလိုကကာ မတတပရပလိုက တော့ရာ သီတာ၏ ခေထောကလေးနစဖကကလညး ခစထနး၏ ခါးကီးကို ခိတကိုငညပလိုကကာ သီတာ ခမာ သနမာထားကို ငးသော ခစထနး၏ လီးကီးပေါ၌ ဒနးစီးနေရသလို ခပကော့ကော့လေးပါသားလေသည။   “ ဘယလို လိုးမလဲဟင….ကို ”   “  စားပဲပေါကို တငလိုးပေးမယလေ….”  “ အင….မကိုကပါဘူး….”  သီတာက ခစထနး၏ လညပငးကို ဟီးလေးခိုကာ မကစောငး လေးထိုးကာ နုတခမးလေးကို စူတူတူလေး လုပ၍ ပောသည။   “ အို…ကဲပါ….ပထမ တစခီတော့ ကို ကိုကသလိုလုပ….နောက တစခီကမ သီတာပောသလိုလုပ….ဒါပဲ….”  ခစထနးက သူမကို ဒီအတိုငးပငထား၍ လကတစဖကက သူမ၏ ခါးကို သိုငးဖက ကာ လီးကီးကို တစခက ညောင့ လိုကသည။  “ ပတ…”  “ အင့….”   “ ကဲပါ….အခုနက အကိုပောသလိုပဲ စားပဲပေါတငပီး လုပ ကည့ လိုးကည့အုံးလေ….”  သီတာ၏ အပောနဲ့နဲ့ တိုးတိုးလေးနင့ သီတာ၏ အပုံးနုနုခဲခဲလေးတေသည ခစထနးကို တငးတငး ကီး ရစပတနေလေ၏….

 

Zawgyi

 

ဘာနဲx{1037}အစားထိုးမာလဲ

ညက တိတိတန္း၍ အေမာင သိပည္းလန္းေနသည္။ ခစန္း အပိုငားရထားေသာ ကားဂိုေဒါင္၏ ေနာကက္  အိပန္းေလးထဲ၌မူ အပာေရာင္ မီးပင္းေလးက လင္းလက္၍ေနသည္။   “ ဒါ အကိုx{1037} အိမားဟင္…”   “ ဟင့င္း….ကိုယ  သူမားဆီမာ ကပ္ေနရတာ…”  “ အင္း…ေတာ္ေတာ္ ခမ္းသာတာပဲ…”   ေကာငေလးက စကားတတ္ၿပီး ေဖၚေx{101B}x{103E}၏။ ညဥ့ယ္ေလး တစ္ေယာကို ခစန္းက ညလုံးေပါကဲလာခဲ့ခင္း ဖစည္။  “ မင္း…ကိုယ့ို ေဈးမေပာရေသးဘူးေနာ္…”   “ ငါးခုေလ… အဲဒီေပါက္ေဈးပဲ…”  “ အဟဲ…ငါးရာလား…”  “ အဲ…ဟယ္…ငါးေထာင္ေလ ဆရာx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037}…”   “ ကိုယ္ တကယသိလိုx{1037}ပါ…အခုမ  မင္းကို ပထမဆုံး ေခၚမိတာပါ…”  “ သနားလိုကေတာ့မလား…”  “ မသနားပါနဲx{1037}…ရပါတယ္….သုံးေထာငို မရဘူးလား…”

“ အလိုေလးေတာ္…ဘာမတိုx{1037} ေဈးဆစ္ေနရတာလဲ…တစလုံး ရငဲx{1037}ေနရမယ့္ ကမဒုကx{1039}x{1001}ကိုလည္း ထည့က္ အုံး….”  “ ငါး ေထာငဲလားကာ…အဲဒါ…အကုနဲ…”  “ ဟင္း…ကမေတာ့ ဖိတာမားၿပီထငယ္ ဒါနဲx{1037} ရငစ္ေယာကဲ လုပမာေနာ္…”    “  တစ္ေယာကဲပါ…”  “ အင္း တခိဳx{1037}က တစ္ေယာကဲဆိုၿပီး ေခၚသားတာ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေလးငါးေခာက္ေယာကစ္ေရာ ေင ကေတာ့ အပည့ေပးခငူး…”  “ ကိုယ အဲဒီလူယုတာစာရင္းထဲ မပါ ပါဘူး…မနက္ေလးနာရီထိုးတာနဲx{1037} မင္း ပန္ေပါ့…”   “  အနားယူခင့္ေတာ့ ရိမာေပါ့ေနာ္…”  “ မေပာတတူး…ကဳပ အေတာန္ေနတာ…”  “ ဟင္း…ၾကကီးေတာင္ ထလာၿပီ…ကဲ ပါ အခိနဳန္းမေနနဲx{1037}…ရင့ဝတ္ေတ အရငၽတ္….”  “ မင္း အရငၽတ္ေပါ့…”  “ ကဲလာ….အကိုက ကမကို ခၽတ္….ကမက အကိုx{1037} ကို ခၽတ္ေပးမယ္…ဟလား…”  “ ေအာ္…ေငေၾကးနဲx{1037}ကာမကို ေရာင္းဝယူေလးေတမိုx{1037} ဘာဆိုဘာမ အခကခဲမရိ စင္းလုံးေခာ လိုx{1037}…”  ခစန္းက သူမ၏ အေပၚအကx{103E}ကို ခၽတိုကည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာကံဘရာစီယာကိုပါ ခၽတစိုကည္။ အ တင္း မာ မာတင္း၍ ဖံx{1037}ထားေသာ ဖဴေဖး၍ေနသည့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးက x{101B}ုန္းကန္၍ ထကာသည္။

“ မင္း ဒီအလုပ္ လုပာ ၾကာၿပီလား…”  “ တစ္x{1014}x{103D}စိပါၿပီ…”   “ မင္းနာမည္ မေပာရေသးဘူးထငယ္…”   “ အလကားပါ တခား နာမည္ေတ ေပာမာေပါ့…အပိုေတ ေပာမေနပါနဲx{1037}…”  “ စကားေပာဖိုx{1037} လယ္ေအာငါ…”  “ ေမသီ…ပါ ”   “ ေအာ္…ေမသီ အင္း…ဒါ နာမည္ေပါ့ေနာ္ ”  “ ဟင္း…ဟင္း…ေသခာပါတယ္…”  ေမသီ၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးက တေလာကလုံးကို ထီမထငလို မက္x{1014}x{103D}ာေပး ေလးx{1014}x{103D}င့္ ဖစင့စား မကုံးေလးေတ က ရီေဝ၍ေနသည္။ x{101B}x{103E}န္းလဲ့၍ေနသည္။ ေတာက၍ေနသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတက   x{101B}x{103E}န္းလကိုေပ၍ ဖူးလုံးေနသည္။ “ မင္း…ေခာေတာ့ အေတာ္ေခာတယ္…”   “ အကို x{1014}x{103D}ေမာလိုကာလိုx{1037} ေပာမလိုx{1037}လား…အပို ေတ မေပာေၾကးကာ…ေမသီ စိတစယ္…”   ေမသီက ခစန္း၏ ပုဆိုးစကို ဆဲခၽတ္ၿပီး ၾကမ္းပင္ေပၚသိုx{1037} ပုံခလိုက္ေသာအခါ တငူ သူမ၏ ပါးစပ္ေလး ဟ သား သည္။

“ အလိုေလး…ေလး…မနဲမေနာx{1039}x{101C}ကီးပါလားရင့္…”  ေမသီက ခပိုကိုက္x{1039}x{101C}ကီး တဲကေနေသာ ခစန္း၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို လကေလး x{1014}x{103D}င့္ တယုတယေလး ဆဲမသည္။   “ x{1039}x{101C}ကီးလိုကာဟယ္…ခစရာx{1039}x{101C}ကီး….ၾကည့ါအုံး…”   ေမသီ၏ လကဝါးေလးေပၚ၌ အိပ္ေပာ္ ေနေသာ ေx{1039}x{101D}မေပးတစ္ေကာင္x{1014}x{103D}ယ္ စင္းစင္းx{1039}x{101C}ကီး ၿငိမ္ေနေသာ ခစန္း၏ လီးထိပူးx{1039}x{101C}ကီးမာ ခပိဳညိဳဖင့္ တုတိုငသည္။   “ မင္း  ထဘီခၽတ္ေပးမယ္ေလ…”  “ အင္း…ခၽတ္ေလ…ကမေတာ့ေလ အကိုx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးေတx{1037}ၿပီး ပနမ္းခငိတ္ေတာင္ ေပါကာၿပီ ကယ္…”   ေမသီက မx{103C}ိရသူ မက္x{1014}x{103D}ာမိဳးေလးx{1014}x{103D}င့္ x{101B}x{103E}န္းx{101B}x{103E}န္းလဲ့လဲ့ ၾကည့င္း ေပာလိုကည္။ ခစန္း၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုလည္း လက္x{1014}x{103D}စ္ ဖကင့္ ဘယာေပာင္းကစားရင္း တခါတရံ ေဂးစိx{1039}x{101C}ကီးကိုပါ ဖစx{103B}စတည္။ လေမx{103E}းမား ထူပိန္းေနေသာ ဆီးစပ ထိုးထက္ လာေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးသည္ ေဂးစိx{1039}x{101C}ကီးေအာကိုx{1037}ပင္ ေရာကာ အေမာင္းလိုက္x{1039}x{101C}ကီးဖစ္၍ေနသည္။ ေမသီက လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးကို  သူမ၏ လက္ေခာင္းေလးx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းဖင့္ ညx{103B}ပိုငာ ၿဖဲခၿပီး အနီးကပ္ၾကည့ည္။

“ အကိုx{1037} ဟာx{1039}x{101C}ကီးက ထနယ့ုံပဲ သိလား…”  “ ဘာဖစိုx{1037}လဲဟင္…”  “ ဒစကယ္…ထိပုံးၿပီး လုံးပတားတယ္…အတန္ ထက္ေတာင္ နဲနဲx{1039}x{101C}ကီးေနေသးတယ္ေလ…ဒါမိဳးx{1039}x{101C}ကီးေတက မိန္းမသုံးေလးေယာကို တၿပိဳငည္း လုပ္x{1014}x{103D}ိုငဲ့ အမိဳးအစားေပါ့…”   “ ေပါက္ေပါက္ ရာ…ရာ…”  ေပာလိုက္ၿပီးခစန္းက ေမသီ၏ ေခါင္းေလးကို မနာေအာငုလိုက္ေသးသည္။    “ ဟုတယ္  အကိုရဲx{1037} ေယာက္ားေတ တနာကို ေလ့လာထားမ ကိုယဲx{1037} အေပးအယူလုပယ့္ ေယာက္ား ဘာ အမိဳးအစားဆိုတာ သိထားရတာ ေပါ့…”  “ ဟား…မင္းက အေတာင့္ေနၿပီပဲ…”   ခစန္းက ေမသီ၏ ေစာကတို စမ္းရင္းေပာသည္။ ေမသီက ေပါင္ၾကားထဲ  ထိုးx{1014}x{103D}x{103C}ိကာေသာ ခစန္း၏ လကို ေပါင္x{1014}x{103D}စကားေပးလိုကင္း…   “ ေမသီ….ဒီအလုပို တစမ တစါပဲလုပာပါ အကို…ၿပီးေတာ့လဲ ေရာဂါရx{1014}x{103D}ိုငယ့္ အေခအေနမိဳးလဲ ေရာင္ တယ္ေလ….”  “ ေကာင္းပါတယာ…”   “ ဟုတါတယ္….အကို လည္း ေမသီကို စိတနx{1037} လုပါ အကို စိတသနx{1037}င္ အလကား ပိုကံကုန္ ေနမာ….”  ခစန္းက ေၾကးစားမေလး ေမသီကို  ေလးစားစာ တစကမ္းလိုကည္။ ေရေမx{103E}းနံx{1037}က ရငဲအထိ ထိုးေဖာကင္ ေရာကားသည္။

“ မင္းကို မငငင္း…”  “ လိုးခငားတယ္ေပါ့…”  “ ဟာကာ ေမသီကလဲ ခစယိုx{1037} ေပာမာပါ…”   “ သားစမ္းပါ အကိုရာ… ခစယိုတာလဲ အနကင့္ၿပီး ကာလကုန္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ေနာကုံးေတာ့ လိုးခငယ္ ဆိုတာပဲ ထကာတာပါ…” “ မင္းကို အကို အရx{103C}ံးေပးလိုက္ၿပီ…”  “ ဒါေပါ့…ဒီလိုပဲဖစမယ္ေလ…ဟင္း…”   ေမသီက ခစန္းလီးထိပူးအဝကို လကx{103B}ိဳး ေလးဖင့္ ပတ္ၾကည့္၍ေနသည္။  “ မင္း…ဘယုံစံကို x{1039}x{101C}ကိဳကလဲ…”   “ အိုး…အကိုက ပိုကံေပးထားတာပဲ အကိုx{1039}x{101C}ကိဳကလို ေပာေလ ကုန္းေပးရမလား…”  “ ေအး ေကာင္းတယ္….ဖငုန္း….”  “ အကို…ဖငဲေတာ့ မလိုးနဲx{1037}ေနာ္…အကို…”   “ ေအးပါ ဟာ…” “ ေပာထားရေသးတယ္…အကိုတိုx{1037} ေယာက္ားေတက x{1014}x{103D}ာေခါင္းေပါက္ေတာင္ ထားခငာ မဟုတူး…”  “ စကားေပာ လိုကာ သာလိကာမေလးရယ္…” ေမသီက ခစနဲ တစကယမ္းရင္း…ေစာေစာက ခစန္းက ခၽတ္ေပးမယ္ေပာခဲ့ ေသာည္း မခၽတစ္ ေသးသည့္ သူမ၏ ထဘီကို ခၽတလိုက္ၿပီး ခစန္းဖကိုx{1037} တစကည့လိုက္ၿပီး ေကာ့ပလိုက္ သည္။

“ ပစx{1039}x{1005}ည္းလည္း ၾကည့ုံးေနာ္ အကို…” ခစန္းဆီက စကားပနရေတာ့။ ခါးကို ေကာ့ထားသဖင့္ အနကာေသာ ေစာက္ ဖုတ္ အသားစိုင္x{1039}x{101C}ကီးက နဲနဲေx{1014}x{103D}ာေx{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးမဟုတ္…အလယဲေၾကာင္းစပ္ၾကားမ ခပဟပဴးထက္ေနေသာ ေစာကိx{1039}x{101C}ကီးက လက္ ဆစနx{1037}ည္ သည္။ ေစာက္ေမx{103E}းအခိဳx{1037}က ေပါင္ၿခံအထိ ခပါးပါးရိသည္။  “ မင္း ဟာx{1039}x{101C}ကီးကလဲ ေသးမမေသးပဲ ေမသီ…”   “ ဟင္း… ဟင္း…ဒါမထေသးဘူး….သေဘာေပါက္…”  အမေလး ထမားထရင္ေတာ့ ဒါx{1039}x{101C}ကီးအကဲလာေလမလား မဆိုx{1014}x{103D}ိုင္။ ခစန္းက ေမ သီ့ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ခပ္x{101B}x{101B} ကိုင္ၾကည့ာေနစဥ္…  “ ကဲ…ကိုကားမာလဲ မဟုတဲနဲx{1037} ဖယ္ေတာ့…”   ေမသီက ၿငိမ့္ေညာင္းစာ  ကိုယို တပတည့္ၿပီး ခစန္းေရx{1037}၌ဖငို ကားၿပီး ကုန္းေပးလိုကည္။ ေအာက္ေခ ရင္းရင္းx{1014}x{103D}င့္ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးက ဖင္ၾကား မ အေနာကိုx{1037} အုံလိုက္x{1039}x{101C}ကီး ပဴးထကာသည္။  “ အကိုကလဲ အဟင့္…ဘာလိုx{1037} အၾကာx{1039}x{101C}ကီး စိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ လုပယ့ာ  ကို မလုပ္ေသးဘဲနဲx{1037}…” ခၽဲတဲတဲ x{1014}x{103D}ာသံေလးx{1014}x{103D}င့္ တီးတိုးေပာလိုက္ေသာ ေမသီ၏ စကားကိုၾကားမ ခစန္းက ေမသီ၏ ဖင္ေနာက္ နားသိုx{1037} တိုးကပ္ၿပီး ရပိုကည္။

ကားဂိုေဒါငပငက္ တိုက္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဆကယားေသာ လူသားလမ္းေလးအတိုင္း လက္x{1014}x{103D}ိပီးေသးေသးေလးဖင့္ အသုံးပဳ၍  အရိပစုက ကားဂိုေဒါငီသိုx{1037} ခဥ္းကပ္၍လာသည္။ တကယို ထိုလက္x{1014}x{103D}ိပီးေရာင္ေလးကို ခစန္းရိရာ ပတင္းေပါက  မင္x{1014}x{103D}ိုငည္။ သိုx{1037}ေသာည္း ခစန္း အာx{101B}ုံက ေမသီ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးေပၚ၌သာ ေရာက္ေနသဖင့္ မီးေရာင္ ကို သတိမထားမိလိုက္ ေခ။  ေမသီက သူမ၏x{1039}x{101C}ကီးမားလေသာ တငါးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို ဘယာယိမ္းx{1014}x{103D}ဲx{1037}ရင္း ေဆာ့ကစားေနရာ ေတာင္ေနေသာ ခစန္း၏  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေမသီ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ မထိတထိဖင့္ ယမ္းခါေနသည္။ တစက္ တစက္ ေမသီက ခစန္း၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို  ေစာကတ္ေအာကိုx{1037} လိဳသင္းထားၿပီး ေပါင္x{1014}x{103D}စုံးx{1014}x{103D}င့္ ညx{103B}ပါ ေရx{1037}တိုးေနာကုတ္ လုပ္ေနသဖင့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ မခင့ရဲx{1039}x{101C}ကီး ဖစာၿပီး ခစန္းကိုယိုငာလည္း ရx{103C}းရx{103C}းရဲရဲ အသံေတ ထကာသည္။

“ ခစ္…ခစ္….ခစ္….မာနလာၿပီ…ခစစ္…”  ခစန္း၏ လက္x{1014}x{103D}စက ေမသီ၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးေတကိုကိုငင္း လီးx{1014}x{103D}င့္ေစာကတ္  တဲ့တဲ့ဖစန္ x{1039}x{101C}ကိဳးစားေနရင္း x{1014}x{103D}ာမx{103C}တံx{1039}x{101C}ကီးက ပင္းထန္၍လာသည္။ ေမသီက သေဘာကၿပီး တခစစယင္းေပာသည္။  “ နင့္  ဖင ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းဟာ…”  “ အိုး….ဝင္ေအာငုပ္ေပါ့လိုx{1037}…ခစ္…ခစ္…”  ေမသီက ေဆာ့ကစားနည္း တစုဟူ၍ပင္ သတတ္ေန သလားမသိပါ။ ခစန္းကို ေပာငပပ္ေပာရင္း လီးတန္ x{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကုတသိုx{1037} မဝင္ေအာင္ နိမ့ီမင့ီဖင့္၎၊ ဘယာ ရမ္းခါ၍၎ ေရာငိမ္းေနရာ ခစန္း ကၽဲၿမီးတိုလာ သည္။ ခပဖကိုငားေသာ ေမသီ၏ ခါးေသးေသးေလးကို သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီး ဖင့္ တင္းၾကပာ စုံကိုငုတူၿပီး ရမ္းခါေနေသာ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ထိန္းခဳပက္ ဖင္ၾကားထဲမ ေနာကိုx{1037}ပဴးထက္ေနေသာ ေစာက္ ပတုံx{1039}x{101C}ကီးၾကားသိုx{1037} လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးကို မရမက ဇတင္းလိုကည္။

“ x{1039}x{101D}ဗတ္…ဗစ္…ဗစ္…”    “ အ…အဟ…ကၽတ္…ကၽတ္…အကိုကလဲ တအားပဲ…” “ နင ၿငိမ္ၿငိမ မေနတာ…”    “ ခစိုx{1037} ကီစား တာပဲ ဟာကို…”  “ ငါက မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး ဟ…”  “ အ….ဟင္…အကိုကလဲ ထနလားမေမးနဲx{1037}….အ…အား…ကၽတ္… ကၽတ္….ကၽတ္….အဝင္ၾကမ္းတယာ….. အကိုx{1037} လီးထိပူးx{1039}x{101C}ကီးက ေတာ္ေတာာတာပဲ ရီး…အ….”  ေမသီ၏ ေစာကတဲသိုx{1037}  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို တေx{101B}x{1037}ေx{101B}x{1037}စိုကေနရာ ေမသီကို စကားပနေပာx{1014}x{103D}ိုင္ေခ။  “ ဗစ္…ပလစ္…ပစ္…ဗစ္…”  “ ဟား…အား…ရညား လိုကာ အကိုရာ အကိုx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးက မဆုံးေသးဘူးလား….အိုး…အိုး…ကၽတ္….ကၽတ္…. လညင္းမာေတာင္ တစိုx{1037}ဆိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီး  ဖစာၿပီကာ….”  “ အဆုံးဝငား…ေမသီ…”  “ အိ…အ…ဝငယ္….ဝငယ္…အဆုံးပဲ….အိ…အ….”   ေမသီ၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးမာ မ ရမ္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့၊ မေဆာ့x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ေခ။ တင္းၾကပ္ေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးတစု လုံး ပည့္ၾကပားေအာငင္ တိုးဝင္ ေနဆဲ…။

“ အား…အ….ေနအုံး….ေနအုံး….အမေလး…တအားနာလာၿပီ အကို….ခဏေလး….ခဏေလး….”   “ ဘယိုလုပုံးမလိုx{1037}လဲ ေမ သီ…”  “ တံေတးနဲနဲစတ ခံx{1014}x{103D}ိုငာ ေနပါအုံး….”  ေမသီက နီရဲေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းစိုစိုေလးၾကားမ တံေတးအနည္းငယို စတူၿပီး လီး x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေစာကတ္ၾကားသိုx{1037} စိမ့္ ဝင္ေအာင္ လကနိုင္ၿပီးပတပ္ေပးလိုကည္။  “ ေဖးေဖးေနာ္ အကို….တအားနာရင္ေတာ့  ေမသီ ေအာာ သိလား…”  “ ေအးပါ…ေပါငည္းနည္း ထပားလိုက္ ဟုတ္ၿပီ….”  အေမာငုထဲမ မီးေရာငယည္ ကားx{101B}ုံ၏  ေနာကက္ အခန္းေဘးတင္ မိတားကာ ၿငိမကားသည္။ အခန္းထဲမ မပီဝိုးတဝါး စကားအခိဳx{1037}ၾကားလိုကစဥ္ အရိပ ၿငိမ္ သကါ အခန္းတင္းသိုx{1037} ေခာင္းၾကည့ိုကည္။ ေကာင ေလး တကိုယုံး အဝတရိ ကုတင္ေဘာငို လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ x{1039}x{101C}ကီးကုန္းထားေသာေၾကာင့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးက တဲလဲ လx{103C}ပ္ ရမ္းေနသည္။ ေကာငေလး ဖငားတင္ မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီး ငုံx{1037}လက္ လက္x{1014}x{103D}စက္ က ခါးx{1014}x{103D}စကို စုံကိုငာ လီးတနစကနx{1037}္ ဝင္ေနေသာ ေစာကတားထားx{1039}x{101C}ကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနသူက ခစန္းဖစ္ ေနသည္။

သီတာ ပါးစပ္ေလးကို လက္ေခာင္းေလးမားဖင့္ အထိတလနx{1037}္ေလး ပိတိုကိသည္။   “ နာတယ္…နာတယ္…အကို ေမသီ မခံ x{1014}x{103D}ိုငူး…အကိုx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးကို တဝကဲ လိုးပါ အကိုရယ္….”  သီတာ နားေတ ထူပူကုနည္။ သီတာသည္ အိမ္ေထာငငတစ္ ေယာကစ္ေသာည္း သညို တခားမိန္းမ x{1014}x{103D}င့္ ေယာက္ားတိုx{1037} လိုးေသာမငင္းမိဳး တခါမ မမငူးခဲ့ေခ။  “ အား….အား….နာ ပါတယိုမ အဆုံးထိ သင္းေနပန္ၿပီ….ကၽတ္….ကၽတ္….ကၽတ္….”  ေမသီဟုေခၚေသာ မိန္းမငယ္ေလးက သူမ၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို  လကစကင့္ ဆကါ ဆကါပတင္း ငိုမဲ့မဲ့ေလး ေပာ ေနလင့စား ခစန္းက ေမသီ၏ ခါးေသးေသးေလးကို ကစစ္ ပါေအာင္ ဆုတိုက္ၿပီး သူ၏ ေပာငက္ေနေသာ လီး တန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေမသီ၏ ေစာကတဲသိုx{1037} ပကိသားx{1014}x{103D}x{103C}န္းမိဳးဖင့္ လိုး သင္း၍ေနသည္။ “ အမေလး…အ….အီး….ေသပါၿပီေနာ္….ဟင္း….ဟင္း….ေမသီ့ကို သနားပါအုံး အကိုရယ္….”   အသံေလးက  တိုးတိုးေလးပဲဖစည္။ သိုx{1037}ေသာ္ သီတာ ေကာင္းေကာင္းၾကားေနရသည္။ သီတာ၏ ေခေတ လက္ ေတ ေအးစကာသည္။  x{1014}x{103D}လုံးခုန္x{1014}x{103D}x{103C}န္းလည္း မနာေနသညိုx{1037} ကိုယါေရာၿပီး အလိုလိုေမာလာသည္။ နားထငပ ေခၽးသီးေလးမား စိုx{1037}ထကာကာ  အာေခါင္ေတေခာကပာၿပီး တံေတးေလး ၿမိဳခလိုကသည္။

“ x{1039}x{101D}ဗတ္….ဘတ္….”  “ အ…ကဲၿပီ….ကဲၿပီ….ဒုကx{1039}x{1001}ပါပဲ ရီး….ကၽတ္….ကၽတ္….”   ေကာငေလး ခါးေလးကုန္းထလာၿပီး သူမ၏  ေစာကတို ဗိုက္ေအာကိုx{1037} သင္းသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက အနည္းငယ္ ပနကာသည္။  “ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ ဟ…ဆုံးပဲ ဆုံးေန ၿပီ….”  “ မခံx{1014}x{103D}ိုငူး….မခံx{1014}x{103D}ိုငူး….ဟူး…ဟူး….ဟူး….”   သီတာ ေခာင္းၾကည့္ေနသည္။ အသားေတ တဆတတုနာသည္။  ဒူးေတ ေကးx{1039}x{100B}x{103E}တငာသည္။ လေမx{103E}း မဲမဲx{1039}x{101C}ကီးမားက အုံေကာင္းလၿပီး ညိဳထားလစာေသာ ခစန္း၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကိုလည္း တအံ့ တေအာေလး စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိ သည္။ “ အင့္….အင့္….အင့္…အ…အ…”   “ x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္….ပစ္…x{1039}x{101D}ပတ္….”   ခစန္း  မီးကုနမ္းကုန္ ဒလစပ္ေဆာင့္၍ေနရာ ေဂးစိx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးက ေမသီဆီးခုံအထိ ေကာ့ေကာ့ၿပီး ေဖာကနဲ ဖတနဲ x{101B}ိုကည္။

x{1039}x{101D}ပတနဲ ပစနဲ အသံေလးေတက သုံးေလးခက္ ေဆာင့ တစါထကာတတည္။ ေမသီ ဆိုေသာ ေကာငေလးက ကု တင္ေဘာငို လက္x{1014}x{103D}စကင့္ တင္းတင္းဆုတိုင္ၿပီး မကုံးေလးကို စုံမိတ္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ေလးကို ကိုကက္ ေခါင္းေလးကို  ေမာ့ထားရာသည္။ ေမသီ၏ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းအစုံ တင္းတင္းေလးေစ့ထားသည့္ၾကားမ လည္ေခာင္းသံတအင့င့ ေဆာင့္ေဆာင့က္ လာသည္။ သီတာတစ္ေယာက္ ဘာမ သတိမရဘဲ ဆကက္ေခာင္း ေမာင္းေနမိေပရာ အားရစရာေကာင္းလေသာ ကားကား ယားယားရိသည့္ ခစန္း၏လီးx{1039}x{101C}ကီးက သီတာ၏ ရငဲ၌ အရိပ္ ထငဲကနဲ့ေပေတာ့သည္။

သီတာဆိုတာက အခားမဟုတ္ေပ။ ဒီအိမ္၏ အိမ္x{1039}x{101C}ကီးရင္ ဦးထူးေကာ္၏ ဇနီးဖစ ည္။ သမီးတစ္ေယာကေမ ဖစ္ၿပီး အသက္ က (၃၂)x{1014}x{103D}စိၿပီဖစည္။ ဦးထူးေကာ္x{1014}x{103D}င့္ သီတာတိုx{1037}မာ ခစန္း၏ အလုပငုလည္း ေပာ၍ရသည္။ သူငယင္းဟူ၍လည္း  ေပာ၍ရသည္။ ထူးေကာ္x{1014}x{103D}င့္ ခစန္းက ငယူငယင္းေတဖစည္။ ထူးေကာလုပနမကို ခစန္းက အားလုံး ဝိုင္းဝန္း၍ လုပ္ေပးခဲ့သညာ ထူးေကာ္ အိမ္ေထာငကမီ ကတည္းကပငစည္။ ခစန္းက ကားက အစ  ေမာင္း၍ေပးသည္။ အရင ထူးေကာ္x{1014}x{103D}င့္ ခစန္းတိုx{1037} တိုက္x{1039}x{101C}ကီးေပၚတင္ အတူေနခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ ထူးေကာ္ အိမ္ေထာင သားေတာ့ ခစန္းက ကားx{101B}ုံထဲတင္ ဆင္း၍ေနခဲ့ခင္းဖစည္။ လနဲ့ေသာ (၄)လခနx{1037}ေတာ့ ထူးေကာစ္ေယာက္ ကားအက္  စီးဒင့စာ ကယနားခဲ့ရရာသည္။

သီတာက သူမေရx{1037}မ မငင္းကို စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနေလသည္။ ခစန္းက အဆကပတ္ ေဆာင့္၍ -ိုးေနေသာ အခါ ေမသီက  သူမ၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို ေနာကိုx{1037} စည္းခကါးခကကေလး ပန္၍ေဆာင့္ေပးေနသည္။    “ အား….ရီး….ေကာင္းလိုကာ ကိုကို ရယ္….”  ေမသီက မက္ေတာင္ေလး ေမးၿပီး အစစစသံေလးx{1014}x{103D}င့္ ေပာလိုကံကို ၾကားရေသာအခါ သီတာ၏ စိတဲမ  ေမသီကို ေနရင္းထိုငင္း အေတာ္ ေစာကငပားမိသည္။   “ အခုနကေတာ့ ေသေတာ့မယ့တိုင္း…” ဟု စိတဲမ မေကမ နပ္ေရx{101B}တ္ေနမိသည္။  “ ထက္…ထကုန္ၿပီ ကိုကို….အ….အ…”  “ အင့္….အင့္….အင့္….ကဲကာ…ကဲကာ….”

ခစန္းကလည္း လက္ေမာင္းေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ ေထာငလာေအာင္ ေမသီ၏ ခါးေလးကို တအားဆုတိုငဲယူၿပီး လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး ကို အဆုံးဖိ၍ ေဆာင့လိုက္ၿပီး ခစန္း၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကလည္း ေမသီ၏ ေစာကတဲသိုx{1037} အတင္းဖိကပ္၍ ခစန္း၏ ကိုယ္ x{1039}x{101C}ကီးသည္ တဆတတစားရေလသည္။သီတာ ခာကနဲ လည့္၍ ထကဲ့သည္။ သူမ၏ ရငဲတင္ေတာ့ ခစန္းသည္  သံေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးအလားရိသည့္ ထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းအကဲ၍ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးတစ္ေခာင္းကို ပိုငိုငားေသာ ေယာက္ားပီသသူတစ္ ဦးဖစါေလလားဟု တုနုနငင္ေလးပင္ ေတးမိလိုက္ေလေတာ့သည္။

(၂) ထူးေကာ္ ဆုံးၿပီးကတည္းက သီတာတစ္ေယာက္ ေနx{1037}စဥို မကည္x{1014}x{103D}င့္ မကကစ္ေနရာသည္။ မိခငစူ ေနx{1037}စဥ္ ငို ေနသညိုx{1037}လည္း ရယီ ေလးခမာ အေခာ့ခံရမည့စား သူမ ကပင္ မိခငစူ သီတာကို ပန္၍ ေခာ့ေမာ့ရမလို ဖစ္ေနသည္။  အဆိုးဆုံးကား သီတာ အရက္ေသာကတာ၏။  “ သီတာ…အရက္ေသာကတာတာေတာ့ မေကာင္းဘူး…”   “ ေအာ္… ေအာ္….ကိုခစန္းက ကမကို သတိေပးေဖာေသးသားပဲ….အဟတတ္….”  ဒီေနx{1037}လည္း သီတာ တစ္ေယာက္ ထုံးစံအတိုင္း မူး ေနပနည္။  “ ကေနာ ေစတနာနဲx{1037} သတိေပးတာပါ သီတာ…”   “ ေစတနာ….ဟလား…သီတာ့ကို ရငယ္ေလာကထိ  နားလညားသလဲ ကိုခစန္း…”  ေမးစင္းထားေသာ မက္ေတာင္ေကာ့x{1039}x{101C}ကီးမားဖင့္ သီတာက ခစန္းကို ခပ္ေငါ့ေငါ့ေမးလိုက္ သည္။

“ ကေနာ သီတာတိုx{1037}လို ပညာတတ္ တစ္ေယာကဟုတါဘူး သီတာ…ရင္းရင္းေပာရရင္ သီတာ့ကို သနားမိလိုx{1037} ပါ…ေသသူက ပနင္x{101B}ိုးမ မရိတာဘဲ….သီတာ…”   “ အဲဒါေၾကာင့္ ကမ ဒုကx{1039}x{1001}လလေတx{1037}တာေပါ့…ဟင္း…ဟင္း…သူx{1037}ေၾကာင့္ ကမ ဘယိုဒုကx{1039}x{1001}ေတ  ခံစားေနရတယိုတာကိုေရာ ရငေဘာေပါကလား ကိုခစန္း…ဟင္…ေပာစမ္းပါ….”   “ အာ….ေပါကာ ေပါ့….သီတာ….ေပါကါတယ္…လင္ေယာက္ားတစ္ေယာက္ ဆုံးရx{103C}ံးရတဲ့ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ ဟာ လုံၿခဳံမx{103C} အားကိုးမx{103C}ေတ  ကယ္ေပာကုနာေပါ့….ဒါပဲေလ…”  “ ဟား….ကိုခစန္း ရငာ ကမထငာထက္ ပိုညံ့တယ္….အေတာ္ေလးညံ့ တယ္….သိလား….”   “ ဗာ….”   “ မဗာနဲx{1037}ေလ….သိကx{1039}x{1001}ာေတ သမာဓိေတနဲx{1037} အရကေၾကာက္ေတၾကားမာ ကမရဲx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ  ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကို ဘယ္ လိုအစားထိုးရမာလဲ….”  “ သီတာ…”  ပုံမနညတ္၍ေနေသာ ကမာၻx{1039}x{101C}ကီးသည္ x{101B}ုတည္း ရပနx{1037}္၍သား သည္။ ခစန္း အလနx{1037}ၾကား ေအာိုက္ သည္။ သီတာကိုလည္း အံ့ၾသ x{1014}x{103D}ေမာတသစာေသာ မကုံးဖင့္ ၾကည့ည္။

“ ဟင္း….ဟင္း….ကိုခစန္း သီတာကို အထင္ေသးသားၿပီ မဟုတား….ဟင္း….ဟင္း….ဒါပါဘဲ ေလာကx{1039}x{101C}ကီးက သဘာဝရဲx{1037}  အမနရားတခိဳx{1037}ကို ေပာင္ေပာငင္းတင္း ေပာဆိုဖိုx{1037} ခင့ေပးပါဘူးေလ…..မဟုတူးလား….ဒီေတာ့ ကမ ညစယ္… ေဖာကနယ္….တဏာx{1039}x{101C}ကီးတဲ့ မိန္းမစာရင္းထဲလည္း ကမ မပါခငူး တဏာx{1039}x{101C}ကီးသူ မဖစငူး….ဒီေတာ့ ေသာကယ္ မူး  တယ္ မူးေတာ့ ေမ့မယ္ ဒါေၾကာင့္ ေသာကယ္….” သီတာ ခစန္းကို မေထမကင္ တဲ့တဲ့ၿပဳံးပၿပီး အရကကို ေမာ့၍  ေသာကလိုကည္။ တကကငား ေသာ အရကနကဲသိုx{1037} အရကပည့နတက္ ပုလင္းကို လကမ္းလိုက္ ပနည္။  “ ေတာ္ၿပီ….သီတာ….သီတာ လန္ေနၿပီ…”   ခစန္းက ဖဴလx{103E}သယေသာ သီတာ၏ လက္ေလးကို ဆတနဲ  အေပၚမ အုပိုင္ၿပီး ဟနx{1037}ားသည္။ သီတာက သူx{1037}လကို ခပင္းတင္း ဆုတိုငားေသာ ခစန္း၏ မက္x{1014}x{103D}ာကို ဆတနဲ  ေမာ့ၾကည့ည္။

“ ရင္….ကမ အသားကို မထိနဲx{1037} ကိုခစန္း….”  “ သီတာ….ထပေသာကဲx{1037}ေလ….”     “ ဒါ ကမ အခင့ေရးပါ….ရင့္ အပူမပါဘူး  ”  “ သီတာ့ အတက္ ကေနာ္ တားေနရတာပါ….”   “ ဟင္း….ဟင္း….ဟင္း….ကိုခစန္း ရငာ အေတာတရားတဲ့သူ ဘဲ….ဟင္း….ကမ အရက္ေသာကာကို တားတယ္ေနာ္….ဟိုကားx{101B}ုံက အခန္းထဲမာ ရင္ ေကာငေလးတစ္ေယာကို တစ လုံးေခၚၿပီး လုပ္ေနတာကေတာ့ အဲ့ဒါ လူေကာင္းတစ္ေယာကဲx{1037} အကင့ား ကိုခစန္း….”  ခစန္းက ဆုတိုငားေသာ  သီတာလက္ေလးကို ကေယာငတမ္းလx{103E}တိုကိရင္း ကုန္းထားေသာ ခါးကို ဆနx{1037}္၍ ရပိုကည္။  “ ေပာေလ….ကိုခစန္း  ” “ ကေနာ ေယာက္ားေလးပါ သီတာ…”   “ ေအာ္….ေအာ္….ေယာကားေတာ့ ဖာခလိုx{1037}ရတယ္ မိန္းမက ေယာက္ားကို ခံခင္ တယိုေတာ့ ဘယိုလုပ္ၾက သလဲဟင္….”  “ ေတာ္ေတာ့ သီတာ….သီတာ သိပူးေနၿပီ….”  ခစန္း၏ စိတဲ၌ မၾကာမီ တစုံ တရာ အမားအယင္းx{1039}x{101C}ကီး မားယင္းသားမညို စိုးရိမားသည္။ သီတာ ေသာကည့္ အရကကို ခစန္းက အမတဲ့လိုဖင့္ တိုကလိုကည္။

“ ေယာက္ားေတ မူးသလို မိန္းမေတေရာ မူးလိုx{1037} မရဘူးလား ကိုခစန္း….ရမ္းလိုx{1037}မရဘူးလားဟင္….ကိုယုပင္ တာကို စပ္ၿပီး လုပစိုx{1037} ေလာကx{1039}x{101C}ကီးက ဘာလိုx{1037}ခင့ပဳတာလဲဟင္….”  ေဒါသx{1014}x{103D}င့္ ဒယိမ္းဒယိုငရပင္း ေအာ္ေပာလိုက္ေသာ သီတာတစ္ ေယာက္ ဆိုဖာေပၚသိုx{1037} ဝx{101B}ုန္းသုန္းကား ပန္ၿပီးလဲ ကသားရာ သူမ၏ ခပ္ေရာ့ေရာ့ထဘီေလးက ဖတနဲ ကၽတ္ၿပီး ေပါငညိ  ေလာဆင္းသား၏။ ဆီးခုံမ ေမx{103E}းညx{103B}င္းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}င့္ အိဝင္းမည့င္းေနေသာ တငါးx{1039}x{101C}ကီးအစုံက မိေမးတိုင္ ဖေမးတိုင္းဖစာ ခစန္း၏  မကုံးမားကို ပဴးကယားေစ သည္။  “ ကိုခစန္း….”   “ ဗာ….သီတာ….”   “ ရင္ သီတာကို မသနားဘူးလား  ဟင္….”  “ သ..သနားပါတယ္….သီတာ…”  “ ကမကို နားေရာလည္ၿပီလား ဟင္….”   ငိုသံအကက္ေလးx{1014}x{103D}င့္ ေပာရင္း သီတာ၏  လက္ေလးတစက သူမ၏ ေစာက္ေမx{103E}းေလးမားကို x{101B}x{101B}x{103E}ေလးပတ္၏။ ဆိုဖာကို ေကာမီထားရင္း အခားလကစကင့္ လည္း ဝင္းစကက္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို ဆဲလနိုကည္။

“ ေပာေလ…ကိုခစန္း….”   “ နား….နားလညါတယ္….သီတာရယ္…”  ခစန္း၏ ဒူးေတ တဆတတုန္ေနသည္။ အိအိစို စို ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယယ္ေလး၏ ရာဂခိုးေဝေသာ မကုံးအစုံကိုပင္ သူရငဆိုငဲေပ။ မဖစဖူး ရငုံသံx{1039}x{101C}ကီးက ကယ္ေလာငာ ထက္ ေပၚလာၿပီး အလိုလိုေနရင္း ရင္ေမာလာသည္။ ေကာက္ x{101B}ုပ္x{1039}x{101C}ကီးတစ္x{101B}ုပ္x{1014}x{103D}ယ္ ေခစုံရပာ လက္x{1014}x{103D}စကို ဆနx{1037}နx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးခရပ္ေန ေသာ ခစန္း၏ ပုဆိုးၾကားမ တစုံတရာသည္ ေထာင္၍ထကာ ေရx{1037}သိုx{1037}ေငါထကာသည္။  သီတာက ဒါကို မငည္။ ၿပဳံးရိပ္ ေလးသန္းေနသည္။ ဗိုက္ေအာက ေကးဆင္း ငုံx{1037}ဝင္ေနေသာ ေစာကတ္ေလးကို အထကိုx{1037}ေကာ့တငစိုကနည္။ အသား ဆတတဴေသာ သီတာ၏ ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ေဖာင္းအိစင့ားေနၿပီး ေစာကတစမ္းကို လကေလးx{1014}x{103D}င့္ မသိမသာဆဲ ၿဖဲထားသဖင့္ ရဲေနေသာ အတင္းသားနီနီေလးကို ၾကည့င္း ခစန္း တံေတးကို ဂလုကနဲ ၿမိဳခလိုကိေလသည္။

ထိုင္းကနဲ ေထာင္းကနဲ အခဳပထိန္းမရိ ေထာငာေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ပုဆိုးၾကားမ အx{101B}ုပိုးစာ ထိုးထကာ ပါေလသည္။  ခစန္း၏ ေခအစုံက မူလီစုပားသလို မေx{101B}x{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1039}x{101C}ကီးကသာ သံလိုကား အဆဲခံရေသာ သံထည္ x{1039}x{101C}ကီးတစုလိုေရx{1037}သိုx{1037}  ငိုကိုကားလိုက္ ပန္ၿပီး တင္းမတာလိုကစ္ေနသည္။   “ ရင္….ကမကို နားလညယို….”   အစစစ္ တိုးအကက္  အသံေလးက ရတတေလး တိုးညx{103B}င္းၿငိမကာ ေပၚလာသည္။ ခစန္းစိုက္ၾကည့္ေန သည့္ ေစာကတ္ေဖးေဖးx{1039}x{101C}ကီး၏  အကဲေၾကာင္းရဲရဲေလးထဲမ ေစာက္ေစ့နီနီေလး။  “ လာေလ….ကိုခစန္း…”   သံလိုကဲငငားထက္ ပင္းေသာ ဣတx{1039}x{1013}ိယ ဆဲငငားေၾကာင့္ ခစန္းသည္ သီတာရိရာသိုx{1037} ဒx{101B}တိုက္x{1039}x{101C}ကီး ေx{101B}x{1037}လားေရာကိသားသည္။ သီတာက ခစန္း၏ ပုဆိုးကို  ဆဲ၍ခၽတလိုကည္။ ဒိုင္းကနဲ ပုဆိုးၾကားမ ကနကာ ေသာ x{1039}x{101C}ကီးမားတင္းေပာင္ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို သီတာက ေဖာင္း ကစဴေဖး၍ သယေနေသာ သူမ၏ လက္ေခာင္း ေလးမားဖင့္ အထက္ေအာကင့ာ လက္x{1014}x{103D}စကင့္ ဖဖေလး ဆုတိုင္ လိုက္ၿပီး လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ၿဖဲခလိုကည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး၏ ထိပူးx{1039}x{101C}ကီးက ညိဳမဲေနၿပီး အတင္းပိုင္း ဒစ္ေအာက္ေခ၌ အနည္းငယီ ေရာငန္းေနသည္။ ဆုတိုငား ေသာ သီတာ၏ လက္ေလးx{1014}x{103D}စက္ အတင္း၌ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ လံထက္ေနသည္။ တစတုတ္၍  မx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ လုံးပတ္x{1039}x{101C}ကီးက ထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းလသည္။

“ ရငာ ေယာက္ားပီသလန္းသူ တစ္ေယာကဲ ရင္…”   သီတာက အသိတရားမဲ့ေသာ ကာမx{1014}x{103D}ံအတင္းသိုx{1037} တရစစိုးဆင္း နစဳပပဳလာသည္။ x{101B}x{103E}မ္းစိုနီရဲေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ေလးအစုံဖင့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ငုံလိုကာ အတင္း၌ လာဖားေလးဖင့္ မထိတထိ ေလး ကလိ၏။  “ အ…..ကၽတ္….အင္း….အင္း….အင္း….သီတာရယ္….”   ခစန္း၏ လက္x{1014}x{103D}စက သီတာ၏ ေနာက္ေကာမ  ဆိုဖာေကာမီကို ဆတနဲ လမ္း၍ ေထာကိုကည္။ ဆီးခုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚ၌ ေထာငေနေသာ လေမx{103E}းx{1039}x{101C}ကီးမားမာ ရဲကနဲ ေထာင သားၿပီး ေထာင အုံx{1039}x{101E}ကကုနည္။ ေပါင္ၿခံတဝိုက္ သာမက ဖင္x{1039}x{101C}ကီးမားပါ ၾကကီးေလးမား အစီအရီေပၚထကာၾကသည္။  သီတာက ပါးစပတင္းမ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးကို အသာပန္ ဆုတ္ၿပီး ဒစိဳင့ဲသိုx{1037} လာဖားေလးဖင့္ ခပိဖိေလး ထိုးဖိကာ ရစိုကစား လိုက္ေသာအခါ….  “ အား….အား…..သီတာ….သီတာ….ရယ္….အဟင္း….ဟင္း…..”  ခစန္း၏ ေပါင္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စက ေဘးသိုx{1037}  ကားသားၿပီး သီတာ၏ ပါးစပ္ေလးထဲသိုx{1037} လီးကို ဖိသင္းလိုကိ၏။ လက္x{1014}x{103D}စ္ ဖကင့္ တင္းတင္းဆုတိုငားမx{103C}ေၾကာင့္ လီးx{1039}x{101C}ကီး က သီတာ၏ ပါးစပဲသိုx{1037} (၂)လကခနx{1037}ာ ဝငား၏။ သီတာက လီး ထိပူးx{1039}x{101C}ကီးကို မိမိရရစုပားၿပီး သူ၏ လာေလးကို မာက  စက္ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးကို ဝိုက္၍၎ ထိပူးx{1039}x{101C}ကီးကို လာဖားဖင့္ ထိုးလိုက္ လာပားဖင့္ ယကိုက္ လုပ္ေပးသည္။

“ ဟား….အား….အိုx{1037}အိုး….ကၽတ္….ကၽတ္….ကၽတ္…..”   ခစန္း၏ မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးက မက္x{1014}x{103D}ာကကီသိုx{1037} ေမာ့လိုက္ သီတာလုပ္ေန ပုံကို ငုံx{1037}ၾကည့ိုကင့္ ဂဏာမၿငိမ္ေအာင္ ဖစ္ေနၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုလည္း လာဖင့္ အx{1039}x{101C}ကိမ္x{1039}x{101C}ကိမက္ေနမိသည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကမူလ ထက္ (၂)ဆခနx{1037}္ ထားလာၿပီး အံ့ဖယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာငင္ မာေၾကာလာ၏။ အေၾကာမား အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာသည္။ ခပ္ေမာ့ ေမာ့x{1039}x{101C}ကီး ေထာင္ေနေသာ လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးက မီးေခာင္းေရာငင့္ တဖတတ္ေတာကကာ တံေတးေလးမားဖင့္ စိုစတ္ေပာငင္း လာသည္။  “ ရင္….ဒီမာထိုငါလား ကိုခစန္း…”   သီတာက ခစန္းကို ေလးေယာကိုင္ ဆိုဖာx{1039}x{101C}ကီးေပၚ၌ ထိုငိုင္းသည္။ ခစ္ ထန္းကလည္း သံပတ္ေပးထားေသာ အx{101B}ုပစ္x{101B}ုပမာ ထိုငလိုကည္။ ခစန္း၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ကိုးဆယီဂရီ မတ္ေတာင္ ၿပီး ေခါင္းေမာ့လကိသည္။ သီတာက သူမထဘီကို ေခေထာက ခၽတူၿပီး ဆိုဖာလကန္းေပၚသိုx{1037} တငားလိုကည္။ ထဘီ မရိေသာ သီတာ၏ ေအာကိုင္းx{1039}x{101C}ကီးက ေယာက္ားx{1014}x{103D}င့္ ေလးလ ေလာက္ေဝးသားသည့ခိနာပင္ အားသစငစ္ေတx{1014}x{103D}င့္ ဖံx{1037}ၿဖိဳး စင့ားလက္ ပိုမိုတင္းေမာကကိေလသည္။ သီတာ၏ ေခတစက ခစန္း၏ ခါးမ ဖတက္ ေကာလိုကဥ္ ၾကမ္း ရရ ေခဖဝါး ေလးx{1014}x{103D}င့္ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးကို တိုကိသားေသးသည္။

“ အို….ကန္ေတာ့….”   သီတာက x{101B}ုတရက္ ေတာင္းပနင္း ခစန္း၏ ပုခုံးx{1014}x{103D}စကို သူမ၏ လက္ေလးx{1014}x{103D}စကင့္ စုံကိုငာ  ခစန္း၏ လီးတဲ့တဲ့ေပၚသိုx{1037} ေစာကတဝကိုေတ့ၿပီး ေဖးေဖးခင္းထိုငသည္။   “ ဗစ္….x{1039}x{101D}ပတ္….ဗစ္….ဘလတ္….”   “  အား….အား….နာတယ္….သိလား….”  ခစန္းက သီတာ၏ ခါးေလးကို လက္x{1014}x{103D}စကင့္ ဇတနဲ ဆုတိုငင္း ခပိုးတိုး  ေအာိုကည္။ သီတာက ၾကားဟနတူ တင္းရင္းပည့င့ာ လိုးသင္းေနေသာ အရသာကို အံေလးx{1039}x{101C}ကိတာ ခံစားရင္း  မက္x{1014}x{103D}ာကို အေပၚေမာ့ၿပီး ေဂးစိx{1014}x{103D}င့္ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးထိသညထိ ထိုငလိုက္ေလသည္။ “ ဗစ္….ဗစ္….ဒုတ္….”   “  ေအ့….အင္း…..အင္း….”  သီတာ၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီး ခကင္းပန္x{1039}x{101E}ကတကားသည္။ ရညားေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေခါင္းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးကို  မာေၾကာစာ ထိုးေဆာင့ိသားပုံရေလသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးက ခစန္း၏ မက္x{1014}x{103D}ာေရx{1037}ဝယ္ အိပဲ့ အိပဲ့x{1014}x{103D}င့္ ရိေနသညိုx{1037} ခစန္းက  သီတာ၏ မက္ေမာဖယ္ေကာင္းလေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို တစုံးၿပီးတစုံး အားရပါးရx{1039}x{101C}ကီးစိုx{1037}ေနမိသည္။ သီတာ၏ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ အတင္းမ ေသးသားမား စုၿပဳံေပါကဲသားသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမ အေရမားက ဒလေဟာ ၿပိဳဆင္းလာၾကသည္။ ခစန္း၏  မာတင္း မာေၾကာေနေသာ အေၾကာေတထေနသည့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို တစတစ စိုစတ္ေပာငင္းသားေစသည္။ သီတာက ဇတနဲ  ဇတနဲ ထိုငလိုကိုင္း လီးx{1039}x{101C}ကီးထိပားက အစမ္းကုန္ ၿပဲကားထားေသာ သီတာ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသိုx{1037} တိုး၍ တိုး၍ သူမ၏  ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိပတာ ဝင္၍သားသည္။

သီတာ၏ ဖငားx{1039}x{101C}ကီးမားက ေအာက ဆိုဖာေပၚတင္ ထိုင္ေနေသာ ခစန္း၏ ေပါင္ေပၚသိုx{1037} ထိုငမိလကင္ ခစန္း၏  သနာေသာ လက္x{1014}x{103D}စက သူမ၏ ဂိဳင္းေအာက လိဳ၍ သီတာ၏ ကိုယုံးေလးကို x{1039}x{101C}ကဳံး၍ ဖကိုကာ မတပပိုက္ ေတာ့ရာ သီတာ၏ ေခေထာက္ေလးx{1014}x{103D}စကလည္း ခစန္း၏ ခါးx{1039}x{101C}ကီးကို ခိတိုငx{103B}ပိုကာ သီတာ ခမာ သနာထားx{1039}x{101C}ကိဳ င္းေသာ ခစန္း၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးေပၚ၌ ဒန္းစီးေနရသလို ခပ္ေကာ့ေကာ့ေလးပါသားေလသည္။   “ ဘယို လိုးမလဲဟင္….ကို ”   “  စားပဲေပၚကို တငိုးေပးမယ္ေလ….”  “ အင္….မx{1039}x{101C}ကိဳကါဘူး….”  သီတာက ခစန္း၏ လညင္းကို ဟီးေလးခိုကာ မက္ေစာင္း ေလးထိုးကာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို စူတူတူေလး လုပ္၍ ေပာသည္။   “ အို…ကဲပါ….ပထမ တစီေတာ့ ကို x{1039}x{101C}ကိဳကလိုလုပ္….ေနာက္ တစီကမ သီတာေပာသလိုလုပ္….ဒါပဲ….”  ခစန္းက သူမကို ဒီအတိုင္းပငား၍ လကစက သူမ၏ ခါးကို သိုင္းဖက္ ကာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို တစက္ ေညာင့္ လိုကည္။  “ x{1039}x{101D}ပတ္…”  “ အင့္….”   “ ကဲပါ….အခုနက အကိုေပာသလိုပဲ စားပဲေပၚတင္ၿပီး လုပ္ ၾကည့္ လိုးၾကည့ုံးေလ….”  သီတာ၏ အေပာx{1014}x{103D}ဲx{1037}x{1014}x{103D}ဲx{1037} တိုးတိုးေလးx{1014}x{103D}င့္ သီတာ၏ အၿပဳံးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုခၽဲခၽဲေလးေတသည္ ခစန္းကို တင္းတင္း x{1039}x{101C}ကီး ရစတ္ေနေလ၏….