မင်းကြောင့် ဒါတွေဖြစ်ကုန်ပြီ

မငးကောင့ ဒါတေဖစကုနပီ

“ အစကိုလေး ….” အိပမပောပဲ မကလုံးကောငနေသော ကိုသကအောင လန့သားသည..။ “ ဟင…ပုံ့ပုံ့…မအိပသေး ဘူးလား…..”  ကယလနသူ ဇနီး သညနင့ ခစတငးနီးနောခဲ့ပုံကလေးမားကို ပနလည စမုံ့ပနနေသော ကိုသကအောင ရဲ့ ဘောဒါကီးက တငးမတနေသည..။ ပုံ့ပုံ့က အဲဒါကီးကို တေ့ဖစ အောင တေ့လိုကလေသည..။  “ မမသီ သားတေက အရမးသေးပေါကတာပဲ……”  ကိုသကအောင မငသာအောင အနီးနစထညကို ကိုငပီး မောကပ လိုကသည..။ ကိုသကအောင ကုတငပေါမထကာ ပုံ့ပုံ့အနားသို့ လာခဲ့သည..။ ပုံ့ပုံ့ထံမ သနပခါးနံ့ သငးသငးလေးကို ဦးစာ ရူရိုကမိလိုကရသည..။  “  ထားခဲ့လေ….မိုးလငးတော့ ..ငါလောလိုကပါ့မယ….“   “ အို….မဟုတတာ….” ပုံ့ပုံ့က လကကို ပနရုတပီး ပောလိုကသည..။ ဝတထားသော ညဝတအငီ လေးအောကမ ရေရငနစမာက အခုအခံမပါ လတလပစာ…လုပရားနေကသည..။ ဖူဝငးနုနယသော ပုံ့ပုံ့မကနာလေးက တစစုံတစရာကို တောငးခံနေ သလို မော့ပေးထားသည..။

ကိုသကအောင ရငတေ ပူလာသည..။ ဆီးခုံအထကမ ကငအောင့သလို ( လိုးခငလနးအားကီး ) သော ဝေဒနာတစရပကိုလညး ခံစားလိုကရသည..။    “  ပုံ့ပုံ့….နင့ ကို…ငါ….ငါ လေ……..”  “ အိုး…….ဖယပါ….စညးမရိ..ကမးမရိ….မလုပပါနဲ့……”  ပုံ့ပုံ့ ဆတခနဲ လကကို ဆောင့ရုနးလိုကပီး ထကသားလေ တော့သည..။ ခကလိုကတာ…ဒီဝေဒနာ…။ ဘာနဲ့ ကုစားလို့ရမာလဲ…မိပုံ့ရယ….။ သီရယ….မောင့အဖစကို မငလည့စမးပါအုံးလား…မိနးမ ရယ…။ “  မောငသကအောင ..ခရီးထကမလို့…ဆို…….” “ ဟုတကဲ့..ဒေါလေး….ကနော့အမေရိတဲ့ ရာကိုပါ….”  “ ဟိုမာ ဘယလောကကာမာလဲ…မောငသက အောင……”  “ အဆငပေသလိုပါပဲ….ဒေါလေးရယ…၊ သားတေကို အမေက မငခငနေသေးတယ….၊ သီမရိတဲ့ နောက တောမာ လာနေဖို့ ခေါနေတာ…”   “ ဒါဆို…မောငသကအောင ဟိုမာပဲ အခေစိုကတော့မာပေါ့….ဟုတလား…”    “ အငး…..ဆိုပါတော့..ဒေါလေးရာ….”  “ မငးသားတေ ပညာရေး လဲ ရိသေး တယနော….မောငသကအောင…”  “ ကနော မေ့မပစပါဘူး…စိတခပါ…..ဒေါလေးရယ…“  သငနရကကီးမနး ကိုသကအောင အမတရသည..။ ပုံ့ပုံ့နင့ အဖောတစစု ရေပကခံ ထကရာမ ပနလာကသည..။

“ ဖေဖေရေ…သားသားတို့ကို ပတအသစတေ ဝယလာတယ… ဒီမာ….” ပုံ့ပုံ့က ဘယသားသား ဘယက ပနလာလာ ကိုသကအောင သားနစယောက အတက ကစားစရာနင့ မုန့တစခုခုကတော့ ပါလာတတစမဲပင…ဖစသည..။   “ ဒီမာ နင့အစကိုလေးက သူ့ရာပနတော့မလို့တဲ့….” “ ဟင…..ခလေးတေ ရောလား….မေမေ…….”   “ အေးပေါ့ဟဲ့…သူ့ခလေးတေ ဘယထားရကခဲ့ပါ့မလဲ….မဟုတတာ…” ပုံ့ပုံ့ ငိုငတေတေလေး ဖစသားရသည..။ သူငယခငး မားကိုပင နုတမဆကတော့ပဲ အိမပေါ သို့ ပေးတကလာသည..။ ကိုသကအောငတို့ သားအဖတေက ပငဆင ထုပပိုးပီးကုနကပီ ဖစသည..။  “ သား… ကိုကီး…အနတီလေးနဲ့ နေခဲ့မလား…ဟင……..”   “ဟင့အငး…ဖေကီးနဲ့ပဲ လိုကသားမာ….သငောစီးမာနော….ဖေကီး….” ပုံ့ပုံ့ နုတခမးလေး ပတထက လုမတတ ကိုကထားသည..။ စူးရပီး အဓိပါယပည့ဝသည့ အကည့မားနင့လညး ကိုသကအောငကို ကည့သည..။  “ ဟငး….ရပါတယ….သားက ပါ….သားက..ခုသားက……“  ကိုသကအောင ရငခငထဲမ သားငယလေးက လန့ငိုသည..။ စူးစူးဝါးဝါး အောဟစလိုကသော ပုံ့ပုံ့အသံက ဟိနးတကသား သည..။   “ ဟဲ့….ဒီကောငမလေး….ဘေးအိမတေ ကားကုနပီ….ခကတော့တာပဲ….”  ဒေါလေးက အပေးအလား လာဆူပီး ပုံ့ပုံ့ကို အိပခနးထဲ ဆဲခေါသား  သည..။ “ အဲဒါကောင့ သမီးကို ပောတာ….မေမေတို့ စီမံသလို နာခံပါလို့….”  “ ဟငး……ဝေးသေးတယ…..အစမသေလို့ ညီမကို ဆကယူတဲ့လူတေထဲမာ  ကမ အပါမခံနိုငဘူး…. နေပစေ….ခလေးတေကို လမးရလို့ သမီးအသဲတေ ကဲခငလဲ ကဲပစေ…ဒီလိုမိုးတော့ ဘယတော့မ မယူဘူး….”  “ ဟာ…..တိုးတိုး လုပစမးပါ..ဟယ… မယူခငလဲ နေ… ဘေးအိမတေကားလို့ ရကစရာတေ ဖစကုနမယ….”   ကိုသကအောင အသံတေကို ကောခိုငးပစလိုကသည..။  အိမရေ့၌ ခေါထားသော မာဇဒါလေးဘီးကားလေးက အဆငသင့ ရောကလာသည..။ ထိုငတတခါစ ကလေးငယကို ဒရိုငဘာအား ခဏခီခိုငးထားပီး  အထုပအပိုးတေကို ကားပေါ ပစတငပီး သားကီးကို လကဆဲကာ ပေးဆငးခဲ့ကသည..။

နေရစတော့ ပုံ့ပုံ့….နငအမုနးကီးမုနးတဲ့ လူတစယောက နင့မကစိအောကမာ ဘယတော့မ မမငစေရတော့ပါဘူး…ပုံ့ပုံ့ရယ…။ ရငထဲမာ တစစစစ နာကင  ကိုကခဲနေလေသည..။ သားကီးက ဖတသနးမောငးနငသားနေသော ကားမားကို တာ့တာလုပရငး လိုကပါလာသည..။ သားငယလေးကမူ ကား သံ ဟနးသံမား ကားတိုငး ဖအေ့လညပငး ကို တငးတငးလေး ဖကထားတတသည..။   လေယူရာ လင့ရပေအုံးတော့မည…။ အရာခပသိမးရေ့လား  ပောငးလဲနေတာပဲ မဟုတလား….။ ကိုသကအောင ဆိုတာကလညး လောကကီးထဲက လူသားတစယောကပေကိုး…။ လောကဓံ တရားက ကီစားခငးကို  တော့ ခံပေအုံးပေါ့…။ ကိုသကအောင ဇာတိမေ မဟုတသော ရာကလေးက အမေ့ခကမုပရာဖစသည..။ လူမနး သိတတစကတညးက ရနကုနမာ  ကီးပငးလာခဲ့ရသည့အတက တောရာလေး၌ မငမငသမ သစဆနးနေသည..။ အော…ဒုကနင့ ရငဆိုငရမ မိဘအရိပကို သတိရတတကလေခငးပါ… လား……။  “ ဒီမာ….ခငဗာ…(….) ရာလေးကို ဘာနဲ့ သားရမလဲ ..ခငဗာ…”  “ ဟ…နေအုံး…တောရာက လညးကုံ ရိတယ….၊ ဟေ့ ခကဖောငး…. ”    တောရာလေးမ ထငးလာခသော လညးကုံနင့ ကိုသကအောငတို့ သားအဖတစတေ လိုကလာကရသည..။ သစကီးဝါးကီး စိမ့အေးနေသော  ပတဝနးကင၌ တဒင ငိမးခမးသာယာသော အရသာကို ခံစားရသည..။ “ ခလေးက ငယငယလေးပဲ…မအေကရော…ဗ….ကိုယ့ဆရာ…”   “ ဆုံးသား တာ…တစနစပဲ ရိသေးတယ…ဗာ…တောမာ အမေရိတယ…လေ…..”   “ဘယသူမားတုနးဗ….ဟဲ့…အော…ဒီနား…“   “ ဒေါနနးအိမပါ…သိလားဗ…”  “ဟား…သိပသိပေါ့ဗာ…. ဒါဆို ကနးမာရေးမူးကိုသကမောငနဲ့ ညီအစကိုပေါ့..ဟုတလား…၊ မို့မာ အစကိုတစယောကရိတယပောတာ ခငဗားကိုး…”   “  ကိုသကမောငက အငယပါ…ဟုတတယ…ကနောက အကီးလေ…”  လညးက အမိုးတော့မပါ..၊ စောငးကနေသော နေရောငတင ခေးပနနေကသည..။  သားကီးက လညးစီးရသညကို အပောကီး ပောနေရာသည..။ ရာအဝင လညးလမးက ဂဝံကောကမားနင့ နိမ့ဆငးသားသည..။

“ မဲမဲ ကိုငထားဗို့…ကုပနားတေက ထိနးရတာ နဲနဲခကတယ..”   လညးသမား ခကဖောငးက ပောပောဆိုဆို နဖားကိုးကို တောင့ပေးရငး လညးလမး ခောကအတိုငး မောငးခလိုကသည..။ ဝရုံးသုံးကားလေး ဖစသားသည..။  “ ဗိုး ဆရာလေး….မို့က ခငဗားအစကို လာသဗို့….ပစညးတေနဲ့…”  ခက ဖောငးက အသံဝါကီးနဲ့ အောပီး အိပယာလိပ ၊ သေတာမား ခပေးသည..။ ကိုသကနင့ သူ့မိနးမတို့ အပေးအလား ထကလာကသည..။  “ ကိုကီး  သတငးကားပီးကထဲက မောနေကတာ….”  “သီ…ဆုံးဆုံးခငး လာဘို့ပဲ…ကိုသက…. ၊ သီ့ ဆေမိုးတေက ဆဲထားလို့…”   စကားတပောပောနဲ့ အိမ  ခံဝိုငးထဲ ဝငလာခဲ့ကသည…။ သရကပငအိုကီးမား ၊ ဝါးပိုးဝါးမားကောင့ နေရောငမထိုးပဲ စိမ့အေးနေသည..။“ ဦး….ဦးရေ…ဦး….ဒီမာ ရေဒီယိုလေး က ကနခဲ့တယ……”    “ ဟာ…ဟုတသားပဲ….ဘယနားက တေ့တာလဲ..သမီး..ဟင….”   “ ရာအဝင…လညးလမးခောကထဲက….”  ကိုသကအောင ရေဒီယို လေး ကမးပေးနေသော မိနးခလေးမကနာကို အမတမထင ကည့လိုကမိသည..။ ရငထဲဝယ ဒိနးခနဲ ခုနလိုကသားရသည..။  “ ပုံ့ပုံ့နဲ့ တူလိုကတာ….”  ပုံ့ပုံ့ ကဲ့သို့ မကခုံးလေးတေ မောငနေသည..။ နုတခမးလေးက ဖူးဝငးစိုဖောငးနေသည..။ ရနးလဲ့တောကပသော မကဝနးလေးမားက ဖူစငကညလဲ့နေက သည..။ တစခုပဲ…ရိသည..။ ကိုယလုံးကိုယထညက ပုံ့ပုံ့ထက ကစလစမာကောသည…။ ဖိနပစီးမထားသော ခေထောက၌ ရံ့နီတို့ လိမးကံ ပေလူး နေသည..။ ယောကားရပအငီတစထညကို ဝတထားသည..။ ပုဆိုးဟောငးတစထညကို စလယသိုငးကာ ပုဆိုးထဲ၌ သရကသီး အခို့ ၊ ဟငးရကအခို့ကို  တေ့ရသည..။ အသက…၈ နစထက မပိုလောကသေးသော သညအရယလေးကို ကည့ပီး ရငခုံမိသည့အတက ကိုသကအောင ကိုယ့ဖာသာကိုယ  မလုံမလဲ ဖစရသည..။

ကောငမလေးကလညး သူ့ကို စူးစူးဝါးဝါးကီး စိုကကည့လိုကသော ကိုသကအောင အကည့ကောင့ မကနာလေး ရဲခနဲ ဖစကာ လည့ထကသားလေ တော့သည..။ ကိုသကအောင ညီက ကိုသကအောင ပုခုံးကို ကိုငပီး… “ ဒီခလေးမလေးက သနားစရာ ကိုကီးရဲ့…. မောငလေးနဲ့ ညီမလေးကို လုပကေးနေ တာ..၊ အစကိုတစယောကကလညး မူးရူးနေတာနဲ့ အခိနကုနနေတာ…”   “ မိဘတေကရော…ကိုသက…ဟင…”   “ ဖအေကီးက ဆုံးသားတာ ကာပီ….၊   မအေကလဲ နောကလငယူတာ မကာသေးဘူး….၊ ကနခဲ့တဲ့ ခလေးတေက ဥမမယ စာမမောကတေခညးပဲ….”ညနေစာအတက ခကပုတကသောအခါ  ညနေက တေ့ခဲ့ရသော ခလေးမဆီမ ဟငးရကအခို့ ဝယကသည..။   “ အဲဒီလိုပဲ ….တောတိုးပီး ရောငးခစားရငး အသကရငနေကရတာ…ကိုကီး…” နောငသောအခါ ကိုသကကပင ထိုခလေးမားကို အခါအားလောစာ အဝတအစားမ အစ ထောကပံ့နေရကောငး သိလာရလေသည..။  “ တောထဲက ဟာမ  သူဟာသူဖဲ နီတာရဲ….”  “ အယ…ကိုခကဖောငးကီးက ညစပတတယ….တော့…သား မသိဘူး…”  “ နင့စောကပတ…ညစပတရမလား…ဟ…၊ ဒါ  စကားထာဖကတဲ့ဥစာ…လီး….”ခကဖောငး ၊ ခောကစောငး ၊ ယောငပ ၊ တို့က မိနးခလေးမားနင့ အဖဲ့ကသည..။ လသာသော ညမားတင မေရငးသော  ကိုသကတို့ အိမရေ့ကကလပ၌ ထုတစညးတိုး ၊ တတထိုး ၊ ဖနခုန ၊ ကကဖခပတမး ကစားကသည..။ ခကဖောငး ၊ ခောကစောငး ၊ ယောငပ ဆိုသည မားကလညး နာမစားမားသာ ဖစကသည..။ မင့သိနး ၊ စိနလ နင့ အောငကညတို့မာ နာမညရငးမား ဖစပါသည..။ ကိုသကအောငအပါအဝင လူကီး  လူငယ လူလတမကန စကားထာဝိုငး၌ ပါဝငနိုငကသည..။ ယခုလညး လူ၂ ခန့ ဝိုငးကီး ဖဲ့ထားကသည..။

“ အံမယ….လယလယလေး….အဲဒါ တောကတဲ့ဥ……”  “ မင့မေလိုး…မိနးခလေးတေ ဖောရမဲ့ အလည့က…ယောငပရဲ့…” “ အဲ…ဟုတသားပဲ…ယောင လို့….”   ဝိုငးရယ ကသည..။ “ နင့ဟာတဲလဲ နီတာရဲ…ကဲဖောစမး….“   ဒေါဖားမက ယုတကနးသည..။ ဆေးလိပမီးတဖားဖား ဖာရငးက ထပောသည…။ “ ဟာ…ဒေါဖားမ..ဒါ ခငဗား ယုတကနးတာ….”  “ ဘာယုတကမးရမာလဲ…ဟဲ့…၊ နငတို့ဖောကည့ပါလား…ဟငးဟငး…”  “ ဟေ့ကောငတေ ..တဲလဲကီး တဲ့…နီတာရဲကီးတဲ့…ဘာဖစမလဲ…” “ ဖိုးလေးခစ ကဲသိုးကီး သိုကီးပဲ ဖစမယ….ဟားဟား…ဟား..”  “ မားတယ…မားတယ…ငကပောဖူးကို ပော တာ….” စကားထာဝိုငးက အပိုငအဆိုင ကမး ကမးလာကသည..။  “ နင့ကို ငါခ ..ငါ့ကိုနငတကခ…အဲဒါ ဘာလဲ..ဗ….”  “ ဟဲ့…မအေလိုး ခကဖောငး… နင အဲဒီအထိတော့ မစုတပဲ့နဲ့….” “ စကားထာပါ..ဗာ…ဖောနိုငရင သိလာမာပါ…”  စကားထာဝိုငး ငိမသကသားသည..။ ကိုသကအောငပင စဉးစားမရ  ဖစနေသည..။ ဒေါဖားမနင့ လူကီးပိုငး ခေါငးခငးဆိုင သည..။ ကိုသကအောင စိတဝငစားနေရသော ခလေးမလေး အပိုဝိုငးကလညး တတထိုးနေက သည..။ ဘယသူမ ဖောမရက…။ “ ပနးပေးပလား….ပောလိုကတော့မယ…နော..”  ခကဖောငးက ထအောသည..။ လမငးကီးက ပို၍ ပို၍ သာလာ နေသည..။  “ ကဲ…ပေးပီ ဟာ… ဖော….”  ယောကားလေးစိတနင့ ယောကားလေးလို ဝတတတသော မယစိနက ပောသည..။  “ ကိုသိနးမောငနဲ့ မမယ ခငပေါ့..ဗ….သားကည့ပါလား…“  “ ဝါး…ဟားဟား…ဟား…ဟား…”  ဝိုငးထဲမာ ရယသံမားက မရပကတော့…။ ကိုသကအောငပါ အူလိုကသဲလိုက ရယ မိသည..။ ကိုသိနးမောငက ပေါငတစဖက မရိ ၊ မမယခငက မကလုံးကယနေသော လငမယား…။

“ သား …ကောငးကောငး မဖကပဲနဲ့..ခောကစောငးတို့ အုပစု…”   ဤနယ တောရာကလေး၌ ကိုသကအောင အနေပောလာသည..။ ညီဖစသူက သူနင့ အတူ ဆေးထိုးအပ ကိုငစေခငသည..။ ကိုသကအောငက ပေါကတူး ကိုငသည..။ “ ဟို ခလေးမ နာမယ ခုထိ ငါမသိသေးဘူး…က ကိုသက…”  “ ဟာ…  ဘာသိစရာ လိုသလဲ..ကိုကီးကလဲ….”  “ အာ….တစရာထဲ နေပီး နာမယမသိဘူးဆိုတော့ ကာ ..မငးကလဲ…”  “ ဒါဖင့ …ကိုကီးဖာသာ မေး…” ကိုသက အောငက…“ သမီးနာမယက ဘယလိုခေါလဲ့ကဲ့…သမီး…”   “ ငယငယက အမေခေါတာ…ခီးပေတဲ့..ကိုလေးက ခေါတော့ အာပဲတဲ့….ခုတော့ ခေးမလို့   ခေါကတယလေ…ဟနး …စာလို့တဲ့…”ကိုသကအောင ရငနင့စာ ရယမောမိသည..။  “ ဒါဆို…ဦးက သမီးကို မခေးမ လို့ပဲ ခေါရမာပေါ့…ဟ.လား…”  “  အငး…တစရာလုံးက ဒီလိုပဲ ခေါနေတာကိုး…“ “ မကောငးပါဘူး…ဦး နာမယပေးရမလား….ဦးက ရေးတတတယက…“  “ ဟင့အငး…နေပလေ့စေ…ပေးမ နေနဲ့…အလကားပဲ ခေးမလို့ပဲ ခေါကမာ…” “ ဒါဆိုလဲ …ဦးက သကသကခေါဘို့ နာမယ လေး ရေးထားတယ..သိလား…”  “အငး…အငး….ရေးပေါ့…”    ကမးသီးခမးကို တမုံ့မုံ့ဝါးရငး အလေးမထားသလို ပနပောသည…။ တောငယာတဲလေးထဲ၌ ရေနေးအိုးက မီးခိုးမား အူထကနေသည..။ နေညနေသည  သစရကလေတိုးသံမ တပါး တိတဆိတနေသည..။ တစခါတစရံ တဲခေါငမိုးသို့ လာနားသော စာကလေးငကမားက တကိကိ အသံလေးမားကို  ကားရတတသည..။

“ သမီး…မသိခငဘူးလား….”  “ ဟင့အငး….မသိခငဘူး…ဘာလုပဖို့လဲ…”  ရေနေးအိုး မီးထဲသို့ ထငးခောငးတစခု မေနောကထိုးထည့ရငး ပောလိုက သည..။ မကနာနုနုလေးက ကမးတမးသော ဘဝဒဏကို ရငဆိုငထားရဟန နမးနေသည..။  “ ခေးမရေ…ပဲသီးတောငး လာရကတော့…ဟေ့….ပည့နေ ပီ…” ကိုသကမိနးမ မခလေးမက လမးအောလိုကမ အနားစုတပဲနေသော ထမီစလေးကို စုကိုငကာ ဒရောသောပါး ထပေးသည..။ နစလကမခန့  ထောင့တနးပဲနေသော ထမီလေးအောကမ ဖငသားဝငးဝငးလေးကို တေ့လိုကရသည..။ ကိုသကအောင ပေါကတူးဆဲပီး တဲလေးအတငးမ ထကလာခဲ့ သည..။ မခလေးမက ပဲသီးတောငးကို ပင့ပေးရငး ကိုသကအောငကို လမးကည့သည..။  “ အစကိုကီးကလဲ တောငယာထဲ မဆငးပါနဲ့ ဆို…အလကား  လုပနိုငတာလဲ မဟုတပဲနဲ့…”   “ ရနကုနမာ ဦးက ဘာလုပလဲ..အစမ…”  “ စာရေးဆရာတဲ့ဟဲ့…ဘာမ လုပရတာမဟုတဘူး…”   “ အော….စာရေးဆရာ  ကိုး…”  စာမတတသော ခေးမရငထဲ၌ စာရေးဆရာကီးကို ရိုသေလေးစားသားမိသည..။ စာရေးဆရာကီးက သူ့ကို နာမယရေးပေးမဲ့ အကောငး မခလေး မကို မပောဖစတော့…။   တောရာဘုရားပဲက နစတိုငး စညကားသည..။ ခေးမတို့ အပိုဖနးလေးတေ အဖို့ ခစခုတစုဆောငးထားသမ စုဗူးတေ ဖောက  က ၊ အဝတတေ ခုပက ၊ တစလုံးတညး ရိသော ရာလယ ဒေါအေးမတို့ စကမာ လကမလညနိုင…။ခေးမ စုဗူး ဝါးကညတောကက အကေခညး ထက လာသည..။ စုစုပေါငး တစရာ့ဆယ့ငါးကပ ရသည..။ မယစိနနင့ မမိအေးတို့က ဈေးကီးသော အိတုံရနကို မနးနေကခိနတင ခေးမက သာမန ဝတရရုံ  ထမီတစထညကိုပင မနညး စဉးစားနေရသည..။

“ အစမ…ကမကို စိုကပီး ထမီဝယခဲ့စမးပါနော….”  မခလေးမ မို့ဈေးသို့ တကသောအခါ လုပခကေးယူစနစဖင့ မာရသည..။ ကိုသကနင့ သူ့ခလေး မား ၊ ကိုသကအောငနင့ သူ့သားသားတို့နစယောကပါ ပါလာသဖင့ မို့ဈေး၌ ထမီ အပေါစားဝယသောအခါ ကိုသကအောင မေးမိသည..။ ခေးမဘို့ဟု သိ ရသညနင့ ကိုသကအောင ရာမ အတူလာသော မိနးကလေးမား ခုပကသည့ အရောငအသေးဆငတူ ပိတစကို နစစုံ မာခုပပီး ယူလာခဲ့သည..။  ကိုသကအောငက ခေးမ ပောသားလိမ့မည ထငထားခဲ့မိသည..။ ခေးမကို မခလေးမ တို့ အဝတမား သားပေးသောအခါ ကိုငတယကည့ရုံသာ ကိုငသည…။  ပီးတော့ ပတသားစာ ငငးဆိုသည..။ “ ကမ ဒါမိုး မာတာမဟုတဘူး….မလိုခငဘူး…” “ ဟဲ့…ဒါ …နင့ကို သူမား လကဆောငပေးတာ…ခေးမရဲ့….“  “  ဘယသူက ပေးတာလဲ…ဒီလောကအမားကီးကို ..”   “ နောကတော့ သိမာပေါ့…ဟယ…ယူထားလိုကပါ…” ထိုနစ ဘုရားပဲ၌ ခေးမ ရေ့တနး၌ တနးစီခင့  ကနတော့ပဲ ရကခင့ ရလိုကသည..။ တော ဆိုပေမယ့ အဝတအစားဖင့ ခိနထိုးပီး တနးစီခိုငးသော အလေ့အထ ရိနေသေးသည..။ ကိုသကအောင ဦးစီး သော ကာလသားတစသိုကက အိုးစညဝိုငးဖင့ သံခပ တေ ထိုးကသည..။ လူကီးတေ အရမးသဘောကနေကသည..။

“ မောငသကအောင ရောကလာမ ဒို့ရာလေး စညကားလာသဟေ့…”  သညလိုနင့ ကိုသကအောင ရာထဲ၌ ဝငဆန့လာသည..။ လူခစလူခငလညး ပေါလာ သည..။ “ ခေးမ…နင့အငီ နဲ့ထမီက ငါးရာကော အေ့….သိရဲ့လား….”  “ ဟင…မမယစိနက ဘယလိုလုပ သိလဲ…”  “ ကိုသကအောငကီး ငါ့ကို ခေါပီး  လိုကဝယတာ…တောရေ့…၊ အမလေး…ဒါဆို ခာတိတ ကိုကပါ့မလား မသိဘူး…လိုလိုမယမယ အပူရောင အလေးရောင နစစုံခုပမ….နဲ့ ဗာကိုမားနေ တာပဲ…ဟဲ့…”  “ ဟင…ကိုသကအောငကီး ခုပပေးတာလား…ငါက မခလေးမတို့ အရငလိုပဲ…ဝယပေးတာမတထာ တော့…”   “ အေး….ငါပောတယ  လဲ…မပောနဲ့အုံး….ဟနး….”ခေးမ ရငထဲ မကညမလင ခံစားရသည..။ အသက ၃ ကော ဒီလူကီးက ဘာလို့ ငါ့ကို အဝတတေ ခုပပေးရတာလဲ…သနား လို့လား …ခေးမအတက ပထမဆုံးသော အိပပကညလေး ကုံခဲ့ရသည..။ “ အစကိုကီး…စဉးစားပီး ပလား…၊ သေခာပီ လား….”  “ စဉးစားပီးမ ပော တာ….ကိုသကရ….သေခာတယ…..”  “ ကောငမလေးက သိပငယသေးတယ….ဒါပေမယ့ သူ့ဦးလေးတေ အသိုငးအဝိုငး တီးခေါကကည့ပါအုံးမယ….”  ကိုသကအောင ခစသော ခာတိတကို လကထပရန အဆင့ဆင့ ကိုတငပငဆငပီး နောကတစနစ သငနရက အတကနေ့၌ မငလာဆောငလိုကက သည..။ ကိုသကအောငကိုယတိုငက ကံကောငးလေသလား ၊ ကံပဲ ဆိုးခငလေသလား မသိ..။ မနူးမနပ မလညမဝယနင့ ခေးမလေးက အသက ၈ နစ  အရယနင့ အိမထောငပုရနး လကခံခဲ့သည..။  “ ခာတိတ…အစကို့ကို ခစလား…ဟင….”  “ ဟင့အငး….မခစဘူး……”  “ ဟဲ ဟဲ…ဟဲ….”   “ နောကတာမ   မုတတာ… ခလေးဖအေကီး ဘယခစမာလဲ…လို့…” “ ဘာ…..ဘာပောတယ…”  မငလာဆောင မဏာပဆီမ ဆူညံသော ဓါတစကဖင့သံ ကားနေရ သည..။ မယဒလင တစလက အောဂင ဂစတာ ..တစခုခုဖင့ သီခငးဆိုခငသူတေကလညး ဒုနဲ့ဒေး မူးပောနေကသည..။ မူးရူးနေကသည..။

ကိုသကအောင ရင၌ အမား မုနတိုငးကီး ပငးပငးပပ ရိုကခတလုပရမးနေလေပီ…။ သတို့သမီးအတက စံပယပနးကုံးမား ထည့ထားသော ဆကာကုံး လေးက အခနးထောင့မာ ရိသည..။ လေတိုးသဖင့ ယိမးထိုးလုပရားနေသော မီးခကမ အလငးရောငလေးက ကဉးမောငးသော အခနးလေးထဲ၌ မုံဝါးဝါး  လငးနေသည..။  “ ငါကတော့…နင့ကို ခစတယ….” “ ခစပေါ့…အို့…“  ပောပောဆိုဆို ကစလစသနမာသော ကိုယလုံးလေးကို ပေ့ယူပီး အိပယာထဲသို့  လဲခလိုကသည..။ ခငထောငက အလိုလို လုံးထေး ကလာသည..။ “ အဲဒီလို…မလုပနဲ့…ဦးရယ….က….ကမ ….ကောကတယ…..“  “ မနကဖနပဲ… မငလာဆောငတော့မဲ့ဟာ…ခလေးရယ…နော…“  “ အို….ဟင့အငး….ဟင့အငး……….”   “ မလုပပါနဲ့…..မလုပ..ပါနဲ့…ဆို……..” ခာတိတအသံက တအား အောဟစသံမိုးတော့ မဟုတ…။ မကနာလေး ရုံ့မဲ့ပီး ရုနးကန တနးထိုးနေခငးမိုးသာ ဖစသည..။ ကိုသကအောငက ပထမဆုံး ခငထောငကို သေခာ ခ လိုကသည…။ ခာတိတက လူးလဲ ထရန ကိုးစားလိုကသေးသည..။ ကိုသကအောငက လကတစဖကဖင့ ခာတိတကို ပေ့ဖကထားလိုကသည..။ “..ဦး… အ…အဟင့…မလုပ ပါနဲ့…ဦး ရယ…..ကမ ကောကတယ….“ အတနတန တောငးပနနေသည့ကားမ အပေါအငီလေး ကတသားလေသည..။ ဝယပီး ကာစ ဘရာစီယာလေးသာ ကနတော့သည..။ အရယသစသစ ဖူးပင့စ စပယငုံလေး အစုံအလား သန့စငမေးပံ့ နေသော ရငသားလေးနစမာကို ဘရာစီယာ  ပေါမ ဖိ၍ ပတသပနမးရုံ့လိုကသည..။ခာတိတနုတခမးလေးကို ပူနေးခိုမိနစာ စိတကိုက စုတယူလိုကသည..။ တအငးအငး ကော့တက သားရာသော ခာတိတခါးလေးမ ထမီစကို လော့ခပစလိုကသည..။ ခာတိတလကဖဝါးလေး အစုံက သူမဟာလေးကို စုံကိုငအုပထားလိုကသည..။

လကမောငးနစဖကကို စုထားသလိုဖစနေ၍ ရငသားလုံးလုံးဖေးဖေးလေးက ပေါကစီလေးမား ပမာ လုံးတကလာသည..။ နို့သီးခေါငးလေးမားက  ရေသဖနးသီးအမည့လို ရဲထတနီမနးနေသည..။ ကိုသကအောငက အပေါမ ခစီးပီး နို့သီးလေးနစလုံးကို ပတသပဆုပနယပေးလိုကပီး နို့သီးခေါငးလေး ကို ဖိကိတပီး ခေပေးလိုကသည..။  “ အ……အမေ….အဖေရေ…..အမလေး….အမေ့…”  ခေါငးလေးကို ဘယညာ တငတင ရမးခါရင အံကလေး ကိတ ခါ တိုးတိုးလေး ကိတအောသည..။ အသားလေးမားက မားဆိပသင့သော သမငမလေးနယ တုနခါနေသည..။ ကိုသကအောငက မုံဝါးဝါး မီးရောငဖင့  ခာတိတပေါငကားကို ဖဲကည့လိုကသည..။ ခာတိတက အမေး မစုံ…။ စောကမေးဆို၍ တစပငတစလေမပင ရာမတေ့…။ ရင့ထော ကမးတမး ရုပပ သည့ စောကမေးရင့ရင့ကီးမားကားမ ပဲအာသော စောကဖုတကီးမားကို လိုးခဲ့ရသော ကိုသကအောငအတက အမေးနုနုလေးမားသာ ရိသေးသော  စောကဖုတလေးမာ အဆနးတကယ ဖစသားရသည..။ “ လကဖယထားလေ….ခလေး..ရဲ့…”  “ ဟင့အငး…ဟင့အငး…..မဖယဘူး…မဖယဘူး……….”   အကောကအကန ငငးဆနနေသော ခာတိတလကလေးနစဖကကို ခပတငးတငးလေး ကိုငဖယလိုကရာ ဖောငးမို့နူးညံ့နေသော ဆီးခုံလေးမ ကဲဆငးသား သော ပေါငကားထဲ ညပနေသည့ စောကဖုတ နုနုလေးကို တေ့လိုကရသည..။

ကိုသကအောငက ပုဆိုးကို ခေါငးပေါမ ကောပီး ခတကာ ခငထောငခေရငးသို့ ပုံခလိုကသည.။ အမေးကမးကီးမားဖင့ ထူထပစာ ပေါကနေသော  ဂေးဥတဲတဲကီးက ခာတိတပေါငလေးပေါသို့ အပုံလိုက ထေးကနေသည..။ မတတောငနေသော ခလေးနစယောကရပီးသား လီးကီးက ဆာလောငစာ ဖင့ ဆတခနဲ ဆတခနဲ တုနခါနေသည..။ ခေးမ က မကစိမဖင့ပဲ တငးနေအောင မိတထားသည..။ စောကဖုတလေးက ကပညပပီး တငးနေအောင စေ့ နေသည..။ ကိုသကအောငက လီးထိပကီးဖင့ အကဲကောငးလေးကို ထိုးကာ ကောတငပေးလိုကသည..။   ပစခဲသော အရေမားက လီးထိပမ စိုစတစာ  ထကကလာလေရာ စောကပတကလေးမာ ဝငးလကတောကပသားလေသည..။ သို့သော တငးတငးကီး ညစထားသဖင့ စောကပတအကဲကောငးလေး မာ စေ့ကပနေသေးသည..။ ကိုသကအောငက အကဲကောငးလေးထဲသို့ လီးထိပနီနီကီးကို တေ့ကပပီး ဖငအားနင့ ဖိခနေသောလညး စေ့ထားသော  ပါးစပအတငးသို့ ငကပောသီး ထိုးထည့နေရသလို ခော၍ ခော၍ ထကနေပနသည..။  ကိုသကအောင ခေးပနလာသလို အပိုစငမလေးမာလညး ရက လနးကောကလနးနေသဖင့ သတိမလစရုံတမယ ခံစားနေရရာသည..။

“ ညီမလေးကလဲကယ…လိမာသားနဲ့…နဲနဲ ကားပေးပါဆို…..” “ ကောကတယ…အီး….ဟီး….ကောက…ကောက တယ…..”  ပနာ အတုံးလိုက အတစ လိုက ဖစနေရသည..။ နောကဆုံး ကိုသကအောင ခေနစခောငးကို ဆဲကားလိုကပီး တစခောငးကို ပုခုံးပေါ ဆဲတင ထမးထားလိုကကာ ကနတစဖကကို  ဖငနင့ ဖိခ ထိုငထားလိုကသည..။ ထိုအခါမ ကဉးမောငးသော အပိုပေါကမလေး၏ ဂယပေါကလေးက ကိုသကအောင ၏ ပစညးကီးထိပ၌ တေ့မိသား ပီး ရုံ့ခနဲ ဖစသားသည..။  ကိုသကအောင သိပပီး အခိနဆဲမနေတော့ပဲ ဒစကီးမုပသားအောင ပထမအဆင့ အနေဖင့ လိုးသငးလိုကသည..။  “ ဗ တ…..အမေ့…..အီး…အိ..အိ……အမေရေ……အ..အား….”   အတောအောသော ကောငမလေးဖစသည..။ တောပါသေး၏..။ စပီကာမ ဖိုးဆိုခင တစ သိုကက အသံကယလောငစာဖင့ ဖုံးလမးထားသဖင့ အပငသို့ ကယလောငစာ အသံမထကခဲ့ခေ…။ စကတညးက အခေအနေက သိပမကောငးခေ..။   ပစညးခငးက မမမတ ဖစနေသည..။ ဆငလီးနင့ ဆိတဖင လိုးနေသလို ဘယလိုမ မဝငနိုငအောင တငးကပလနးနေသည..။ ကိုသကအောင ကိုယတိုင ပင ကငစပသော ဝေဒနာကို လီးထိပမာ ခံစားနေရသည..။ ယောကားဆိုသညကလညး အပေါကကဉး ကိုကတတကသော အမိုး ဖစသည..။ ကိုသက အောင မရမက ဖိသငးသည..။  “ ဗစ…ဗစ…..ပတ…..ပတ……အ…..အ……အား……….”  ကောငမလေးထံမ တောတောနင့ အောသံ ထကမလာ…။  အတနကာ အသကအောင့ထားပီးမ နာကငစာ အောသံ ထကလာသည..။ ကိုသကအောင လကတစဖကက တဆတဆတတုနနေသော ပုခုံးပေါမ ခေ တစဖကကို ထိနးကိုငထားရသည..။ ကနလကတစဖကက အမေးနုလေးမား ရငသနကာစ ဆီးခုံလေးကို ပတသပပေးနေရသည..။ စကဝိုငး ဝိုငးသလို  အဆကမပတ ပတပေးနေရငး စပါးလုံးတစထောကစာမ လောကစီ နဲ့သငးနေရသည..။

“ အင့…..အငး….ကတ ကတ…..အင့..အငး….“   ကောငမလေး က မငလာစောငကီးကို ဆဲယူပီး ပါးစပနင့ တေ့ကပကာ လူနာတစယောက ငီးသလို  ကိတပီး ငီးနေရာသည..။ မကရညစီးကောငးလေးက ပါးပငကို ဖတ၍ ခေါငးအုံးပေါ ကနေသည..။ “ ပတ….ပတ……ပစ…..စတ……“    “  ဟ…..အား….အင့အငး…..အင့အငး……….အ..အ…အိ….အ ..“ တဖညးဖညး အဆုံးထိ ရောကသားပီး ပူနေးသော ကောငမလေး ဟာလေးက တငးကပ စာ စုပယူထားခငးကို ခံလိုကရလေသည..။  ကိုသကအောင မို့မာ ရိစဉက ခလေးထိနး မခို၏ ပုလေမုတပေးခငးကို ခံစားရဖူးသည..။ ပူနေးသော  အာငေ့နင့ လာဖားလေးမားကလိပေးမုက အရသာထူးကဲစာ ခံစားရခဲ့ဖူးသည..။   သို့သော ယခု သညကောငမလေး၏ အပိုဖောဝငစအရယ သနမာ သော ကကသားမားဖင့ လိငတနကို ဖစညစခါ စုပယူထားသလို ခံစားရမုက စအိုထဲကပါ မခံနိုငအောင သူ့လိငတနကီးကို ပနမနုတသေးပဲ စောက ခေါငးလေးထဲ၌ စိမထားပီး မိနးနေလိုကမိသည..။ “ အငး….ဟငး………..အ…ကတကတ…..ကတကတ…..”  ကောငမလေးက တစခကမ ငီးတားပီး  အနညးငယ လူးလန့လိုကသော အခါကမ လီးထိပကီးမာပါးစပအတငးမ ထေးထုတခငး ခံလိုကရသော ခရမးခဉသီးကီးနယ ပလတ ခနဲ ကနထကလာ သည..။ ဒစမထကခင အခိနမီ ပနပီး ဟန့တားနိုငသဖင့ ကငးလုံးကတ ထကမသားပဲ ပထမ သငးစဉတုနးကလို ပင ငငသာစာ ဆီးခုံလေးကို ပတလိုက  အစိလေးကို လကညိုးလေးဖင့ ကလိလိုက လုပပေးရငး ခော့သငးလေး သငးလိုကပနသည..။

“ အင့အငး…..ဟငးဟငး…ဟငး….အင့….အငး………..“  မိနးမတစယောကနဲ့ တစယောက ငီးတားသံမားက ကဲပားခားနားကသညကိုလညး ကိုသက အောင သတိထားမိလာသည..။ ဒီကောငမလေး ငီးတားပုံက ဗိုကအောင့လူနာလို အသကအောင့ အောင့ပီး ညီးညူတတသည..။ အဆုံးထိ ရောကသား ပနသောအခါ ယခငကလိုပင တငးကပစာ ဖမးယူ ဆုတညစထားခငးမိုး ခံရပနပီး ကိုသကအောင သုတသေးကောကို စုတထုတနေသလို တစိစိ ခံစား နေရသည..။ ထိုသို့ သုံးလေးကိမမ အစုပအတန့ လေးမားကို ခံစားရပီးနောက ခောငခိသော လမးကောငးလေးအသငပောငးလာလေသည..။ ပစခဲခဲ  အရေမားကလညး တစိမ့စိမ့ ကဆငးပေးလာသဖင့ ကဉးမောငးသေးကေးလသော ကကတငးလေးသို့ တံပိုးတုံးကီး ရေဆတဆောင့ရသလို အပေါက သစခဲ့နေရသဖင့ ပငပနးလသည..။ ကောငမလေး၏ အောကဖက အတငးပေါငလေးပေါ၌ စေးထနးသော သေးစလေးမား ယိုစိမ့ ကဆငးနေသည..။    “  အင့…အင့…..အင့……..ဟင့….အ….အ မေ….ရေ…….”  ပါးစပကို စေ့ပိတထားသည…။ ( အမေရေ ) အောသံက တိုးတိုးဖဖလေး ဖစသည..။  အတနကာ ညောင့ပေးပီးနောက ကိုသကအောင နို့လေးနစလုံးကို ခပတငးတငးလေး ဆဲကိုငပတခေ ဆုတနယရငး ခပသကသကလေး ဆောင့လိုး  ပစလိုကလေသည..။ “ ပတ…ဖတ….စပ…..ပတ….ပတ…ဖတ…..စပ……“  “ အ….အ…..အ အ…ရီး….အ..အ မလေး….နော….အငး…ဟငး  ဟငး………”  ကောငမလေး တစကိုယလုံး ငလငလုပသလို ဆတခနဲ ဆတခနဲ ဆောင့လုပသားပီး ပူနေးသော သုတရညမား ပတခနဲ အနကလာလေ တော့သည..။ ထိုအခါ ကမ ကိုသကအောငက ခပနာနာလေး ထပဆောင့ပီး သူကိုယတိုင သုတရေမားကို ကောငမလေး အငါဇတ အခေါငးထဲသို့  နကရိုငးစာ ထိုးသငးဖိကပ ဖိကပထားပီး အားရပါးရ ပနးထည့လိုကလေတော့သည..။

“ အား…နာလိုကတာ…….အား…အား…..စပလဲ စပတယ…….“   “ နောကတော့ ပောကသားမာပါကယ…..ခဏ နာတာပါ….နော….“  “ ဦး မကောငး ဘူး….မနကဖန မငလာဆောငမာ ဘယလိုလုပပီး လမးလောကရမနးတောင မသိတော့ဘူး…ပေါငထဲက အကောတငနေသလိုပဲ…အောင့တောင့တောင့ နဲ့…အငး…အ…..”  မနသည…။ မိုးလငး မငလာအခမးအနား ကငးပသောအခါ ခေလမးလေးတေ တုံ့ဆိုငးနေကရသည..။ မသိမသာလေး ကတကတ  ဖစနေရရာလေသည..။ ကိုသကအောင သနားသားမိလေသည..။  “ ဒီညတော့ ရာတောငပိုငး ငလငလုပပီ…ဟေ့..”   ကာလသားတစခို့က ကိုသက အောငနား ကပကာ စကနောကကသည..။ ကိုသကအောငက ပုံးပီး အသာနေလိုကသည..။ ခေးမသားလေးတေ ညက ကမ ာ တစခမး စောငးသား တာ မ မသိလိုကကတာ..။   “ မိနးမရေ….ပစညးတေ ..သားပို့ကရအောင….”  “ ကို့ ဖာသာ သားပို့တော့….သူမား လမး မလောကနိုငတော့ဘူး…”    “  ဟောဗ…ဒါဆို…ကိုယတစယောကထဲ..ရယ….”  “ သားပေါ့…ဘာလို့ သူမား …လမးမလောကနိုငအောင လုပသေးလဲ…လို့….”   ကိုယ့ရူးကိုယပတပီး  ကာလသားအခို့နဲ့ ပစညးမား လိုကပို့…ငါးထားသော ပစညးမား အပောကအရ စစနင့ မိုးခုပသားလေသည..။ ထမငးစား ရေမိုးခိုးပီးတော့ ည ၈  နာရီ…။  “ ပဲ မစသေးဘူးလား…ကိုသကအောင…” ရငးနီးနေသော ခောကပေါင ကညဝငးက နောကသည..။   “ ပဲက မနေ့ကထဲက ပီးသားတာ..ဟ…၊  ဒီည နငတို့ ကာလသားတေ ခောငးမယ မို့လား …အေး…ဒို့ သိုးနေအောင အိပမာ…..”  “ သေကာ…တောက….ဟား ဟား..ဟား…ဟား..”  ထိုနေ့က  တကယလညး ဘာမ မလုပနိုငပဲ ခေပစလကပစ အိပပစလိုကကသည..။ ဘုမသိ ဘမသိ ခငကိုကခံပီး လာခောငးကသော ခောကစောငးနင့ ယောငပ  အရကမူးမူးနင့ အိပပောသားကာ မနက လေးနာရီ တုံးခေါကမ အိမအောကက ထကပေးခဲ့ကရသညဟု နောကမ သိရလေသည..။

“ ကိုကီး….ထမငး စားမယလေ….”   အလယ…ဘယသူသငပေးလိုကသလဲ မသိ..။ အခေါအဝေါလေးတေ ပောငးသားသည..။ ကိုသကအောင ကညနူး  ကေနပစာ ထမငးစားသည..။  “ ညညးကို ဘယသူခေါခိုငးတာလဲ…အဲ့ဒီလို…”  “ ကိုယ့ဖာသာ …ခေါတာ…ဘာလဲ ..မကိုကဖူးလား…ဒါဖင့ ..ဦးပဲ…ပန ခေါရမလား..“ “ ဟဲ့…အို…မကိုကလို့ မုတပါဘူး…နားထောငလို့ ကောငးလနးလို့…“ အသကကာလနးသော အိမထောငဖကမားမို့ …အပောအဆို  အနေအထိုင ကအစ တစပနး ရုံးလနးလသည..။ အပောကလကသလိုလို စောကပေါကီးပဲ ဖစနေရသလိုလို တစမိုးတော့ တစမိုးကီး…။   “ ကိုကီး… က မကနာကီး…တညမထားနဲ့..ကာ…သူမား ကောကတယ…“   အဲ့လိုမား မညုလိုကနင့ …။ ကိုသကအောင မကနာမ သိကာသမာဓိ အလာလိုက အလာ လိုက ကာကသားကရသည..။   “ ကိုကီးကို …သူမား အရမး ..အရမး..ခစသားပီ…သိလား…”  “ ဟင…ဟုတလား….ဘယတုနးကလဲ…ဆိုစမး…“    “  မငလာမဆောငခင ည..က….ကဲ သိပလား…..”  ဟုတပါ့ဗာ…။ ဒါကောင့ ပညာရိစကားမား တယမနကသကိုး…။ မခိုးခငလိုး..၊ မလိုးခင ထိုး…၊ မထိုးခင  နမး..၊ မနမးခင ဖက…တဲ့…။ အမလေးလေး…နော…၊ ဒီဟာမလေးနယ ဗာ…။ ဒီလောကကီး နာကင ကိုကခဲပီးမ ခံစားရတဲ့ အခစအရသာကို တပမက  လနးလပါတယ…။ ကိုသကအောငကတော့ စပဖငးဖငးနင့ ထိပက နာကငနေဆဲ…။တောဓလေ့ဆိုတော့လဲ ..တောအနေအတိုငး နေတတအောင ကင့ရ ပနသည..။ ထငးခေ ရေခပ…နားကောငး အလုပမားနင့ မေပေါကမောငးတူး တောငယာအလုပတေက ကိုသကအောင အဖို့ ယခုမ စတင ရငးနီးရသော  အလုပမားမို့ ဖားရပနသည…။

“ သကအောငရယ..ဒါ..မိုးထဲ ရေထဲ အခိနက…မငးက ဘာလို့ မား ဖားနေရပနတာတုနး..ဟ…..ငတို့တုနးကဆို …တစလတိတိ..ခငထောငထဲက မထက ဖူး..မောင…”  ဘိုးလေးခစက ရယစရာ အလနပောသည..။ ခေးမက ထိုစကားကားသောအခါ ကိုသကအောင နားဝသို့ ကပပီး…..“ ..နာဗူးကီး…..” ဟု  တိုးတိုးပောသည..။ ကိုသကအောငက ရယနေသည..။  “ ကိုကီး…ပစသားရင…သူမား တကယ သေပစမာ…သိရဲ့လား….”   “ဟင…ဘယ့နယဟာ  စိတကူးပေါကပန တာလဲကာ…” “ ကိုပောထားတာ…ဘာစိတကူး မ ပေါကလို့ မဟုတဖူး…“   “ ခစလို့မ ယူထားပီးပီပဲကယ…ဘယ ပစရကမာလဲ…“ “  အငးပါ…အငးပါ…မပစရင ပီးတာပါပဲ…တော….”   သူ့စကားလုံးတေက အသဲမ လာမနး ကိုသကအောင သိသည..။ စာမတတ ပေမတတ စကားတနဆာ  မဆငတတပနတော့ စကားလုံးတေက မလ…။ တော တို့ တော့ တို့ ငါ တို့ သုံးလေ့ရိသညမို့ ကီးသူနဲ့ ငယသူ နားထောငရသောအခါ အဆငမပေခငပေ…။  သို့သော ကိုသကအောင ဖည့စက နားထောငတတခဲ့သည..။  ကံကမာသည ရဟတလို လညပတတတသည..ဟု ဆိုက၏..။ ကိုသကအောင အကငးမဲ့  လကခံခငပါသည..။ ကမ ာတစဖကခမး ၌ အပောကလေးမား ဝေစီနေစဉမာ သညဘကခမး ၌ အလမးတေးဖဲရန ကံကမာက ဇယားခထားပီး ဖစ  နေတတသည..။ “ ဦး….ကနော့ နာမယ..သိနးတိုးပါ…တောရာလေး ရာသားပါ..။ ရနကုနမာ အလုပသားလုပတာ…၂ နစပဲ ရိပါသေးတယ…၊ အခု ရာကို  ပနလာတာပါ..၊ အလညပဲ ဆိုပါတော့…“  အဲဒီ..သိနးတိုးက ခေးမနဲ့ ငယရီးစားတဲ့ဗာ…။ ကိုသကအောင ဘယသိပါ့မလဲ…။ အိမပေါလာတော့လညး ဧည့ခံ ရတာပဲပေါ့..။ အဲ…ခေးမလညး တောထဲက ပနလာရော…  “ ဟင…ကိုရင သိနးတိုး…..ဟယ…”  အားရဝမးသာကီး ခေးမ ပေးတကလာတယ..။ ဝမးနညး  ပကလကကီး မကနာပကသားတယ..။ ကိုသကအောင ဒါတော့ သတိထားမိတယ..။ “ နင…နေကောငးတယနော…. ခေးမ…”    “  အငး….ကောငးပါတယ….”  “ မငလာဆောငတာတောင ငါ့ကို မဖိတဘူး…ဟာ…”  “ လူကီးတေ အမန စီစဉကတာ..ဟ…”  ကိုငး…ကိုသကအောင  ရေ့ထားပီး ပောနေကတဲ့ စကားတေ လေ…။ ကိုသကအောင ဖေးလေးစာ ထရပလိုကသည..။

“ သိနးတိုး….စကားပောရစဦး ကာ…..ဦး ရေသားခိုးလိုကအုံးမယ…”   “ အိုး….မိုးခုပနေမ ..မခိုးနဲ့…ပနဖားနေအုံးမယ…” ကိုသကအောငက သည စကားတေကို သိနးတိုးရေ့၌ အာဏာ ပခင၍ သာ သုံးသော စကားဟု နားလညလိုကသည..။ သိနးတိုးကတော့ သူ့လငအတက စိုးရိမတတလိုကတာ  ခေးမရယ….လို့ တေးသည..။  ကိုသကအောငက ခန့ညားရင့ကကစာ ပုံးရငး အိမပေါမ ဆငးလိုကသည..။ ခေးမနင့ သိနးတိုးက သူသားရာသို့ ငေးမိက  သည..။“ ခေးမ…နင ..ဒီလူကီးကို ဘာလို့ ယူတာလဲ..ဟင….”   “ ခစလို့ပေါ့ဟဲ့….သိနးတိုးရဲ့…မခစပဲနဲ့ ညားမလား….“  “ နင…ငါ့ကိုတော့ မစဉးစားဘူး ပေါ့…ဟုတလား….”  “ အေး….ငါ မစဉးစားခဲ့မိဘူး…” “ ရကစကလိုကတာ….ခေးမ ရယ…..“   ပောပါ …သိနးတိုး..နငပောခငသလို ပောသာပောပါ တော့…။ ငါ့ဘဝက တယရာမဲ့ ဗေဒါ…ရေမာ တေ့တဲ့ အမိုကသရိုကမနသမ တယမိကပမိတာ..ငါ့အပစတဲ့လား…သိနးတိုးရယ…။ ဒါ..ခေးမအတေး… ဒါပဲ…လူတေမာ အဲဒီ အတေးနဲ့ ကိုယလိုရာ ဆဲယူခဲ့တတကတာက…အမား…။  “ ငါ သိပမားသားပီ….ကိုသက…”  “ ရော…ဖစရပန ပီ….”  “ ဒီ ကောငမလေးမာ ရီးစားရိနေတာ …မငးမသိဘူးလား…..၊ ခုတော့ ငါက လူဆိုးကီးလိုလို…ငေရငကေးရငကီးက မတရား သိမးပိုကထားသလိုလို…”    “  ဟာ….ရီးစားမရိပါဘူး….ဘယသူပောလဲ…..“   “ ဟ…မနေ့က ငါ့အိမလာလညတယက….သိနးတိုး တဲ့….”  “ ဟာကာ….အလကား ကောင ..ဖဲ  သမား…..ကောငမလေးကို တဖကသတကိုကနေတာ….မဟုတတာတေ..ဗာ…”ခကသည…။ ကိုသကအောငလို လူစားကလညး အရားသား…။ အခစနဲ့  စပလဉး၍ ဒဂီရိလိုနေရာမိုးက သူမကခင..၊ ရုပရငတေ ဇာတတေထဲ၌ ထိုသို့ သရုပဆောငသူမားကိုလညး အပငမာပါ သူလိုကပီး မုနး တတသည..။

ဘာပဲ ပောပော သိနးတိုးနင့ ခေးမတို့ ငယစဉက ဇာတလမးကလေး ရိခဲ့ရမညဟု တော့ သူက တေးယူသည..။   “ ငါက မိနးမတေ အမားကီး ကုံလာခဲ့ဖူး တယ…..ခေးမ သိလား…၊ ငါလိုကောငက ငါ့အခစကို စောကားရဲရင ငါက ဆယခါပန စောကားပတတတဲ့လူဆိုတာ…မငးစဲစဲမဲမဲ မတထား…သိ  လား…..”ခေးမ တဲ့…၊ သူမကိုကတဲ့ နာမယကီးကို ခေါတယလေ…။ ခေးမ ငိုခငတယ..။ ဟို နမလိုး သိနးတိုးလာသားပီးကထဲက ပနာ တကတော့တာ ပဲ..။ ခေးမ သူနားလညအောင ပောပခငပါတယ..။ ဒါပေမယ့ ခေးမ မပောတတဖူး…။ သူ့ကိုလဲ …ခေးမ စဲစဲလမးလမး ခစနေမိပါပီ…ဆိုတာလဲ မရကမ ကောက ပောဖူးရဲ့ သားနဲ့…။ ညဘကတေလညး ပနမအိပတာ…မားလာပီ…။ ညဘက ရေနံဆီ ကုနတဲ့အထိ …ခေးမ သူ့ကို ထိုငစောင့ ပါတယ..။ ဒီည လညး ဝတရားမပက လငကို ထိုငစောင့ရငး အိမရေ့ခနးမာ မေးခနဲ အိပပောသားခဲ့တယ…။   လေးလံတဲ့ ခနာကိုယကီး တစခုက ခေးမဗိုကပေါမာ တက ဖိလာတော့မ လန့နိုးသားမိတယ..။ အရကနံ့ကလညး မနလို့….။ မီးခကကလညး ငိမးနေပီ…။ ခေးမ သူ့ကို အတငး တနးပစလိုကတယ..။   “ သားစမး ပါ….အိမမနး ယာမနး မသိပဲနဲ့….”   သူက ဘာမ ပနမပောပဲ ခေးမ ပေါငကားထဲကိုသာ တငတင နိုကနေတယ…။ သုံးလေးရကကီးတောင ဘာမ မလုပရ တော့ သူမနေနိုငဘူးလေ….။ “ အခုမ ငမးငမး တကမနေနဲ့…..ဟနး….”  သူ့အသကရူသံတေက အရမးပငးတာပဲ…။ မနားမနေပဲ ထမီနားကို ဆဲလနပီး  လုပတယ…။

“ ပတ….ပတ…..စပ….ဖတ….ဖတ….ဖတ….ပတ.…စပ….“   “ အင့…..အင့……အင့…ဖေး…..ဖေး ဖေး..လုပစမး ပါ….တကယပဲ…ရင…”  လမး  ကမးမာ ကားစီးရသလိုပဲ မနားတမး ဆောင့နေတာ…အိမကီးကို သိမ့သိမ့ခါနေတာပါပဲ….။ ကမခေနစခောငးကို ဆဲမပီး ဆောင့ကောင့ထိုင အားရပါးရ  ဆောင့တဲ့ဒဏဟာ အတောထိတယ ရင…။ ကမလညး ကိုယ့လငက လိုလိုခငခင အငမးမရလုပတာလေးကိုပဲ…အားရကေနပစာ ခံနေမိခဲ့ပါတယ…။  “  ပတ…ပတ……စပ…ဖတ…..ပတ…..ပတ…..“ “ အင့…အင့…..အ…အ…အင့……….“   လငမယားလိုးတာ အဆနးမ မဟုတတာ…။ ဘာသံတေ ထက ထကဆိုပီး…ကမလဲ သူ့ကို မတားဘူး…လတပေးထားမိတယ…။ တစခါတစလေ သူက ကမ နို့နစလုံးကို မမီမကမး လမးဆဲနေလို့ ကမက အငီ ကယ သီးတေ ဖုတပေးမိပါသေးတယ…။ “ အိ…အိ…..အား….အား…….အင့…ဟင့..အင့…အငး……“  အံကိတပီး ညာသံပေး ဆောင့လိုးရငးက သူပီးသားပါ တယ…။ ကမက ဆတတငံ့ငံ့နဲ့ ကနနေသေးလို့ သူ့ခါးကို ဆဲပီး ထပဆောင့ခိုငးရပနတယ…။ သူကလဲ ထပဆောင့ လိုးပေးပါတယ….။   “ ကဲ…မီးခက  ထနးစမး…ယောငပ….မငးတို့ အမငပဲ…”  လကနိပဓါတမီး အရောငနဲ့ သိနးတိုးမကနာကီးဟာ ကမ အပေါမာ အထငးသား ခလကသားကီး ရိနေပါ တော့တယ..။

“ ဟင…..မအေလိုး….ကိုယ့မေကိုလိုး….ကဲ…ဖုနး…အင့….”  ပါးစပကလဲ ဆဲပီး ကမ ဆောင့ကန ပစလိုကပါတယ…။    “ သူ…..သူ ခေါလို့ လာတာပါ ဗာ….သူ ခေါလို့ လာရတာပါ…..”   သိနးတိုး လူယုတမာ…၊ ကမကို စောကရကခဲတယ..။ ကမ အသားတေ တဆတဆတ တုနပီး ဒေါသတေ ဖစလာမိ တယ…။ “ ငါ့လငမတလို့…နင့ကို ခံတာ ဟဲ့…..မအေလိုး ရဲ့…”  သိနးတိုးကို လူကီးတေ ခေါသားကတယ..။ သူက ကမနဲ့ လူကီး သုံးလေးယောက ထိုင ခိုငးပီး …ပောပါတယ…။  “ ကုပ..အရယမတူတာကို ယူခဲ့မိတာ…ပထမ အမား…နော…၊ နောက ရီးစား ရိ…မရိ….မစုံစမးခဲ့တာ ..ဒုတိယ အမား…..”   “  မဟုတဘူး…..ကိုသကအောင ..ကနော ရငးပမယ….” “ ဘာရငးပအုံးမာလဲ…ကိုအေး….အခုပဲ..တတလပကီး မိနေတာ…ခငဗားတို့ မကစိတေ လီးနဲ့ ထိုး ထားလို့လား…..”  “ ဟာဗာ…..ကုပတို့က ပေရာ ပေကောငး …”   “ မလိုဘူး….ကုပ လူအ မဟုတဘူး…. ပီးတော့ ကုပပညာ အရညအခငးနဲ့…လဲ… မိနးမ မရားဘူး…၊ ဒါပဲ…အဲဒီကောငနဲ့…ပေးစားလိုကက…”  ပောပီး…ကိုသကအောင အိမပေါမ ခုနဆငး ထကသားသည..။  “ မိုကလိုကတာ….ခေးမ ရယ…သိနးတိုးနဲ့ ဘယလိုလုပပီး…..”  “ မဟုတဖူး….မဟုတဖူး…..ကမ ကိုသကအောင မတလို့ ငိမနေတာ…..”  “ သေပါလားဟာ….ကိုယ့လင နဲ့ ဒီပင  ယောကားတောင နငမခဲတတဘူးလား….ခေးမရယ….တောရာတစရာလုံးတော့ ကောပါပီကာ….”  ကမ သူတို့နားလညအောင ရငးမပတတဘူး…။  လကပူးလကကပကီး တကလုပနေတုနး မိသားတာဆိုတော့လညး ကမ ဘာပောတတတော့မာလညး….အရပကတို့ရယ….။  မိနးမတေကို ..ကိုသက အောင မယုံခငတော့ ပီ…။ ညအခါ သာသော လသည အေးမသည..။ နေ့အခါ ထနးလငးသော နေမငးသည ပူလောင ပငးပသည..။ နေတင နေပူပီး  ဆောငးတင နငးကကာ မိုးတင မိုးရာသနးမု ရိသည ဆိုသော သဘာဝ ဓမ တရားကို မိနးမတေ ကိနတယ ပောအုနး…ကိုသကအောင မယုံခငတော့ပါ…။   အခါ ခပသိမး ခမးမေ့မုကို လိုလားတောင့တကသော လူသားမားဆီသို့ သောကဝေဒနာသည မဖိတခေါပဲ အလညလာတတကောငး ကိုတော့ လကခံ လိုကရသည..။

တောရာလေး ရာ၌ သူမကနာ ဘယလို ထားရမနး မသိတော့ ..။ ရကလိုကသညမာ လညး ကနဘောငသို့ ရေပင ထကမခိုးရဲလောကအောင ဖစသား သည..။ ထို့ကောင့ နောကတစနေ့တငပင တောရာလေးကို အပီးအပိုင စန့ခာရန ဆုံးဖတခဲ့ရသည..။   “ ကိုကီး….ခေးမကို မပေါငးနိုငတော့ဘူး  ပေါ့….နော…”“ ဟုတတယ….နင့လို ဖငသရမးတဲ့ ဟာမမိုး မလိုခငဖူး…..”  “ ပောရကလိုကတာ….ကိုကီး ရယ….၊ ခေးမ လငငယ နေတာ မဟုတဘူး….၊  ကိုကီးလာတာပဲ ဆိုပီး….ဟို ဥစာ……”   “ တောစမးပါ….ဟာ……လငငယနေတာ မဟုတပဲ ..အပောခံ တာပေါ့…ဟုတလား…….၊ အေး….ထမငးတစ လုပ ရာမကေးရပဲ….အဲသလို ကုနးတဲ့မိနးမမိုးပဲ ရာပီး လုပတော့မယ….၊ ဒါပေမယ့…နင့လို မိနးမပဲ…ရိမာပါ…..ရနကုနမာတောင…ပိုကဆံပေးမ ခံ တာ….နငက အပောခံတာ ဆိုတော့ ..” “ မဟုတဖူး….အဲဒီလို မပောပါနဲ့….မဟုတဖူး…..”  ခေးမ မဟုတဖူး ဆိုတာပဲ ငငးနိုငတယ..။ ကိုကီး နားလည အောင မပောတတဘူး…။ ရငဝ မာ အောင့ပီး…နာကင ပူလောငနေတယ…။  ကိုကီး ရာမ အပီးတိုင ကောခိုငးထကသားခဲ့လေပီ…။ ခေးမ နင့ သိနးတိုး က လူကီးမားက ဆကလက နေရာခပေးသည..။ သိနးတိုးကလညး သူ့အပစကို ဝနခတောငးပနသည..။ “ ငါ….နင့ကို ခစလနးလို့ပါ…ခေးမရယ…ငါ… ငါ…နင့ကိုလေ..သေအထိ ပေါငးသငးသားမာပါ……”  ယုံပါတယ..၊ သိနးတိုး စကားတေကို ခေးမ ယုံပါတယ…။ စာရိတ ပိုငးမာ အရကသောကတာ ဖဲရိုက တတတာကလဲပီး..သိနးတိုးမာ ဘာအပစမ မရိဘူး…။ ခေးမ လကခံခဲ့ရပနတယ…လေ..။

“ အိပကရအောင…..ခေးမရယ….နော…”  ဒါပါပဲ…၊ သူတို့ယောကားတေရဲ့ ဆနက မိနးမယူတယဆိုတာ… ဒါကိုပဲ အဓိက ထားကတာပဲ မဟုတလား ရင…။ သိနးတိုးက ကမကို အားရပါးရ စပယကနေပေမယ့ ကမရဲ့ အငါဇတထဲမာ အရသာ မတေ့လဘူး..။ စိတမပါတာလဲ…ပါမယ ထငပါတယ..။ သိနး တိုးက လူပိုပီပီ ကမကို အကိမကိမ စပယကပါတယ..။ ကမ မေးခနဲ..အိပပောတဲ့အထိ သူ ကာလပါတယ..။ ကာတော့ စောကပတလညး ကိနးစပ လာတယ..။ အရေတေလညး အိုငထနးနေတာပါပဲ…။  “ ခေးမ…နင ငါ့လီးကို စုပပေးပါလား…ဟင….”  “ ဘာ….ဘာ…မအေလိုး…နမလိုး…ဟင…နငက  လိုးလို့ အားမရသေးဘူး…စုပခိုငးရသလား….မအေ….”  ကမ အသားတေ ဇိုးဇိုးဆတဆတ တုနလာတဲ့အထိ ရကဒေါသတေ ဖစရပါတယ…။ ဒီလောက  ညစပတ နံစောနေတဲ့ သူ့လီးကီးကို ကမ ဘယတော့မ မစုပဖူး…။ သိနးတိုးက အပေါစီး ရထားသူပီပီ..ရယပါတယ…။“ အေးလေ….မစုပခငလဲ နေပေါ့… ငါကတော့ စုပတတတဲ့…နောကတစယောက ထပရာရုံပဲ ပေါ့….ဟား ဟား….”   “ ဟင….လူယုတမာ….သဒေါငးစား…”   ကမတို့ နစယောက အိပခနးထဲ မာ သတပုတကပါတယ…။ မိနးမနဲ့ ယောကား ဆိုတော့လဲ…ကမပဲ ငိုရတာပဲပေါ့…။ ကမ ပော့ခေသားတော့ သိနးတိုး ဘာလုပတယ မတသလဲ…..။ ကမ  စောကဖုတကို လာနဲ့ ယကတာ…..“ အ…အ…ဟိ…..အ…..အ….ယား တယ…..အလိုလေးလေး…..အိ….အိ….အ…”   အိုရင…..အစေ့လေးကို …စန ပလနစိ စုပသလို စုပပေးနေတာမား….ကမတော့ သေးတောင ထကခငပါတယ…။ ဒါပေမယ့…ခံလို့ကောငးလပါတယ…။ အခုန ရနဖစပီး သတပုတခဲ့ ကတာတေ ကိုလဲ ကမ မေ့သားတယ…။ ကမ ခေထောကနစဖကကို ဘေးကို ဖဲကားပီး စောကဖုတယကပေးနေတဲ့ သိနးတိုး ခေါငးကို စောကပတကား ထဲ အတငးပဲ ဖိခပီး ဆဲဆဲ ဆောင့နေမိတော့တယ….။

“ပတ…..ပလပ…..စပ….စပ…ပတ…..ပလပ…….”   သိနးတိုးဟာ မရံမရာနဲ့ ကမဟာလေးကို တပတပတနဲ့ ယကပေးနေတယ..။ ကမလညး အသဲတုံ   အူယား ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာက ဘယဟာနဲ့မ မတူတာမို့ တဟငးဟငး နဲ့ ငနးဖမးသလို ငီးရငး ပေါငနစဖကကို အစမးကုန ဖဲကားပီး ခံပေးနေမိပါတော့ တယ…။ အရေတေ ရဲအိုငလာတဲ့ ကမဟာလေးကို သူက စိတရိလကရိ တကလိုးပနပါတယ ရင..။ ကမ အလူးအလဲ ကောငးသားမိခဲ့ရပါတယ..။  အငလိပဆေးလို ဆေးပားတေကို စဲသားပီးရင နောက သူ့ထကပော့တဲ့ဆေးဆိုရင အာနိသင မတိုးတော့ဘူးဆိုတာ ရငတို့ ကားဖူးကမာပေါ့နော….၊ ကမ လေ အခုဆို အယကခံ လာစောငးအထိုးခံရပီးမ အလိုးခံတတနေတယ…ရင့…။ သူ မယကပေးရင ကမ အာသာမပေတော့ဘူး..။ သညတော့ သိနးတိုးက လညး ကမကို အကပကိုငတယ..။ သူ့ဟာကို စုပပေးရမယ ပေါ့…။   “ နင….ရေစငအောင ဆေးခဲ့…ဟာ….”  သိနးတိုး နောကဖေး ရေကပငမာ သူ့လီးကို  ရေဆေး ဆပပာတိုကပီး အိပခနးထဲ ပနဝငလာတယ..။ ပထမတော့ သူ့လီးကီးကို ကိုငပီး ပါးစပနဲ့တေ့ရမာကို ကမ ဝနလေးလနးနေတယ…။ ရံသလို ကီးလဲ ခံစားရတယ..။ မကစိမိတပီး ငုံ့စုပလိုကတော့ ရုတတရက သိနးတိုးက ကမ ဇကပိုးကို ခုပကိုငပီး ဖငလိုးသလို ဆောင့လိုးလိုကပါတော့တယ  ရင…။ ကမလဲ မကရညတေ ဝိုငးသားပီး ဒေါသ ဖစသားမိပါတယ..။ ဒါပေမယ့ ဝကဖစမတော့ ခေးမကောကတော့ပါဘူး…လေ…။ ပါးစပထဲ ရောက နေတဲ့ သူ့လီးကို ကမ လာနဲ့ ပတသပထိုးဆ ကလိပေးလိုကမိပါတယ..။ သူတို့ ယောကားတေဟာလဲ ဒါမိုးကို အတောမကမောကတာပါလား….ရင…။

သိနးတိုး မကနာဟာ ရုံ့မဲ့ပီး တန့လိမနေပါတော့တယ..။ ကမတို့နစယောကရဲ့ အိမထောငရေးမာ အစုပအယကတေသာ မပါခဲ့ရင ကမတို့ လငမယား ကဲ ကမာ အမနပါပဲ…။ ခုတော့ သူ့စကားနဲ့…ဘာဂာမုတတာလေးကလဲ အသဲခိုကအောင စဲလနးခဲ့ရသလို ကမ ပုလေ မုတပေးတာကိုလဲ သူ အစဲကီး စဲလနး သားခဲ့ပါပီ…။  တစခါတစရံ ကိုကီးကို ကမ သတိရတတပါတယ..။ ဒါပေမယ့ သိနးတိုးနဲ့ ယဉပီး ဘယသူ့ကို ပေါငးသငးမလဲလို့ မေးလာကရင ကမ  ရငနာနာနဲ့ သိနးတိုးကိုပဲ လကဆဲပမိတော့မာ အမနပါပဲ ရင…။ ကမအတက သိနးတိုးဟာ အကောငးဆုံး အလိုးသမား တစယောက ဖစခဲ့ပါပီ..။ ကမနဲ့  သိနးတိုးတို့ဟာ နေ့တေ ညတေ သိပမရေးနေကတော့ပါဘူး..။ တစခါတစလေ တောငယာထဲကုံရင တောငယာထဲ..၊ စမးခောငးထဲ ကုံရင စမးခောငး ထဲ ၊ ခုံကောငးလို့ စိတထလာရငလညး ထလုပလိုကကတာပဲ….။ ဒါပေမယ့ ကမတို့ တစယောကနဲ့ တစယောက ငီးငေ့မသားဘူး..။ သူ့ကို မမငရရင  ထကသားပီလားလို့ ကမ စိုးရိမနေတတပါပီ..။ သူကလညး ကမကို မတေ့တာနဲ့ ရာစဉလောကပီး ရာတတတော့တာပါပဲ…ရင..။

“ ခေးမလေးရယ… ငါ့ကို မုနးမသားနဲ့နော….“  “ ငါပောရမဲ့ စကားပါ….သိနးတိုးရယ….”  “ နင့လူကီးကို မလမးဘူးလား…..ဟင….”   “ နင့ လိုသာ ယက  ပေးရင…နင့တောင မစဉးစားဘူး…”တကယပါ…ရင..၊ ကမ အပိုတေ ပောနေတာ မဟုတပါဘူး..၊ သိနးတိုးလိုသာ ကိုကီးက ကမကို ယုယပေးရင ကိုကီး  ခေနဲ့ကနလတလဲ ကမ လိုကဖကထားမာ….။ ခုတော့ အပုအစု အယုအယမာ သိနးတိုးဟာ ကိုကီးထက သာလနနေပီမို့ ကမဘဝလေး နေပောလာ ပါပီ….ရင…။   ကိုသကအောငတစယောကတော့ လေနငရာ လင့ခဲ့ရပနပါပီ…။ ဘဝက ကေပီးသစရက … လေထဲလင့မောနေသလို အဆုံးမရိ အစမ ရိ…။ ကိုယ့ဘဝကို ဖစလိုရာဖစစေ ရကလင့ တကဖင့ပီး ခရီးနငပစလိုကခငသောလညး ခလေးတေက တနးလနး ရိနေပေသေးရာ သူတို့လေးတေ  အတက စဉးစားရပေအုံးမည..။ ကိုသကအောငအပေါ ပုံ့ပုံ့သဘောထားတေ အပောငးကီး ပောငးလဲနေမညမာ မုခ ဖစသည..။  ထို့ကောင့လညး ပုံ့ပုံ့နင့  တေ့ရန မကိုးစားတော့ပေ..။ သားနစယောကကို ကောငးသို့ပို့ပီး သညနင့ ကိုသကအောင အလုပသားရသည..။ အလုပက စာအုပတိုကတစခုတင  သာမန စာစီသမားဘဝဖင့ လုပကိုငနေခငး ဖစသည..။ စာရေးခငစိတလညး မရိ..။ ရေးပီးသာ စာမူမားလညး မကိုက…။ ဟိုးယခငက ထုတဝေသူ ကို မငးမောငလညး ဘယဆီရောကနေသည မသိ..။ ဘဝကို ရေစုနမာ မောရငး အလိုကသင့ အမောဖေနေသလို…။ ဘာတစခုမ ကိုးကိုးပမးပမး လုပကိုင လိုစိတ မရိဖစနေခဲ့ရသည..။

ဤသို့ အပေါယံကော ဘဝလေးမနင့ ရငဆိုင ရေစုနမောနေစဉ ရေစုနမာ မောပါလာသော ခငသကမူ နင့ ထပမံ၍ ဆုံဖစကရပနလေသည..။ ခငသက မူက ထမငးဆိုင အငါးရောငး မိနးခလေး စားပဲထိုး ဆိုပါတော့…။ ကီလီဆိုသညက လူစုံ …ဘဝစုံ..စရိုကစုံ ဆိုသည့ နေရာမိုး…။ အမေရိကနပညက ကယ လီဖိုးနီးယားပညနယလို အသေးအမား ဒုစရိုကတေက ဒုနဲ့ဒေး…။ ဖာသယ ၊ ခါးပိုကနိုက သာမက အလစသမား သူခိုးကီးတေလညး ရိသည..။ ခငသကမူ တို့ ထမငးဆိုငလေးက ကီလီနင့ မဝေး…။ ရထားလမးအဟောငးတစခုကို မကနာစာပုကာ အလုပသမား ပံကဈေးသညနင့ အနိမ့စား အလုပသမားတေ အတက ငပိရေ တို့စရာ အားပုကာ ဈေးပေါပေါနင့ ရောငးခပေးနေသည့ ဆိုငဖစသည..။  ကိုသကအောငကလညး တစခကတစဖလားတော့ ပနခဖစ နေပီ ဖစသည..။  “ အရမး မသောကနဲ့လေ…အစကို ….ထမငးမစားနိုငပဲ နေအုံးမယ…”  အနားကပပီး ဆိုငရငမသိအောင သတိပေးတတလာသည..။  နေ့စဉ မကမနးတနးမိလာတော့လညး အကင့စာရိတ ပကစီးယိုယငးနေကသော လူကီးလူကောငးလို ဖစနေတော့သည..။ တစခါတစရံ ကိုသကအောင  ခငသကမူတို့ ဆိုင မရောကဖစပေ…။ အလုပမားသဖင့ ဆိုငရေ့မ ကာဇံသုတနင့ ဟငးခါးဖင့သာ တစဝမးတစနေ့အတက ပီးပစလိုက တတသည..။

“ မနေ့က အသညးအမစ ခနထားတာ အစကို ဘာလို့ မလာတာလဲ…..”   “ အလုပ မအားလို့….”  ကိုသကအောငက မိနးမတေ ကို သိပပီး စောကရော မ ဝငခငတော့..။ အာပလာ စကားတေနင့ မူဘို့ ခဘို့လောကသာ စဉးစားနေကသူမား အဖစ သူ နားလည လကခံထားခဲ့လေသည..။   ထို့ကောင့လညး  ခငသကမူကို သိပအရောမဝင..၊ ခပမနမန ခပတနးတနးသာ နေပီး သာမနဈေးသညတစယောကကို ဆကဆံသလိုသာ ဆကဆံလေသည..။    ခငသကမူ ကလညး မငရုံဖင့ စိတဝငစားလောကသော ရုပရညမိုးတော့ မဟုတ..။ သို့သော ကိုယလုံးကိုယပေါကက ကာမဆန အတက စဉးစားသူမားအဖို့ ရာမ  ရားသော အခိုးအဆစ ဖစသည..။ ခါးဆစဆီမ ထစပီး ကားပန့လာသော တငပါးအစုံက ဝိုငးစကအိပဲ့နေသည..။ ရငသားနစမာက ပုံသငးထားသော  ပနးပုရုပနယ မကီးလနး မသေးလနးပဲ ကားရားကော့ပံနေသည..။ ခါးသေးသေးလေးက တငပါးကီး လုပရမးသားလေတိုငး ယိမးနဲ့ ကိုးကသားတော့ မည့အလား ညတသယ ပော့ပောငးလနးသည..။တစခါတစရံ ထငးဖစစေ ၊ ပနးကနခကရောကဖစစေ တစစုံတစရာကို ကုနးကောကလိုကသော အခါ မားတင လစခနဲ မငလိုကရသော ယောကားတစယောကအဖို့ လပခနဲ ရငထဲလိုကဖိုမောသားစေသည..။ စိတထဲ၌ ဤအနေအထားမိုး ကုနးပီး ဖုတ လိုကရလင ဆိုသော အတေးကလဲ မဆိုငးမတကီး ဝငရောကလာအောင ဆဲဆောငမု ရိလနးသည..။ ထိုမ ကီးမားတငးရငးနေသော တငပါးကီးကို  ကောကညငးထုတတစထုပလို ကစလစစာ စုစညးထားသော ထမီလေးအောကမ အတငးခံဘောငးဘီလေး အရာက ထငးနေပနသည..။ ထိုဘောငးဘီ အရာလေးကို မငရသညကပင ခငသကမူသည လယလယကူကူ ရနိုငသော မိနးခလေးတစယောကမဟုတကောငး ကိုလညး ပုရိသတို့ ရိပစားမိကလေ သည..။

ကိုသကအောငကတော့ ခငသကမူ ဖငကို မကည့..။ ကည့ခငစိတ ဝငလာသည့တိုငလညး စိတကို ထိနးခုပထားနိုငသည..။ လူတစခို့က ခငသကမူကို  ကည့ရငး ထမငးစားရန ရောကလာကခငး ဖစသည..။ ကိုသကအောငကတော့ အဝစား ငါးကပဆိုသညကို သဘောကလို့ ဖစသည..။  ယခုတလော  ထမငးဆိုငဖက မရောကဖစပန…။ ဘုနးကီးလမး အရကဆိုင တဝိုက၌ ကိုသကအောင ရောနောနေထိုငတတနေပနသည..။ စိတထဲ၌ တစစုံတစရာ  လိုအပနေသလို ခံစားလာရသဖင့ အနရာယကငးသော ပစညးမိုးကို ရာဖေနေခငးကောင့ ဖစသည..။ “ သူ့နာမယက ခငရီတဲ့….ကကသနရောငး တယ..အစကို…ဈေးတော့ နညးနညး ပိုပေးရတယ…၊ သူ့ယောကားအလစမာ လုပတာ…၊ အနရယတော့ ကငးတယ…”  “ ဟာကာ….ယောကားကီးနဲ့… တော့ မလုပခငဘူး…ကာ….”   “ တခားဆောတေလညး ကနော မသိဘူး အစကို….” သို့နင့ ကိုသကအောင ခငရီနင့ တေ့ဖစကသည..။ ကိုသကအောင က သူ့ကို အကဲခပသလို သူကလဲ ကိုသကအောငကို အကဲခပသည..။ နစယောကသား စဉ့အိုးတနး ဗော့တံတားထိပ အထကပေါကရိ မုန့ဟငးခါးဆိုငမာ  ဆုံမိကသည..။ “ ဒီကနေ့ ဘယသားကမာလဲ…အစကို….”  “ အာ……မသိဘူးလေ….ကုပက..အိမ မရိဘူး….”   ခငရီက နုတခမးလေးကို စူပစလိုက သည..။ မကမောငတန့ကေးပီး ခေဆောင့သလိုလေး ပုလိုကသေးသည.။ “ အဲဒါဆို…..သူမားက ဘယလိုကရမာတဲ့လဲ…ညနေလဲ ဆိုငက ပနထကရ အုံးမာ…စိတညစလိုကတာ…ဘာမနးလဲ မသိဘူး….”   ခငရီက ထိုသို့ညညးလိုကသညနင့ ကိုသကအောငက သူအမူအယာ ပစခဲခဲကို ကည့ကာ တောင ပီးသား လီးပင ပနသေသားရသည..။

“ ဒီလောကလဲ စိတညစခံမနေနဲ့လေ…အခိနမရလဲ…နေ……” “ အစကို….ဟေ့…အစကို..နေအုံးလေ….ဒီမာ……”  ကိုသကအောင ပုခုံးကို ဆဲရငး ခငရီ ဟို သညကည့ရငး တိုးတိုးလေး ကပပောလေသည..။  “ မနမနလေး ပီးခငရငတော့ ဟို….ဆနဂိုဒေါငနောကမာ ..တဲလေး ရိတယ…လုပမလား…ဟင……”   “ ဟာဗာ….နေပစေတော့…..”   ကိုသကအောင အတောစိတပိနသားသည..။ ဤမ စုတပတပေကံနေသော ပတဝနးကင၌ ဘယလို ဖီလငလာမည နညး..။ ခငရီ ထပမံ မဆဲမီ…ကားလမးကို ဖတကူးခဲ့သည..။ လူသားလူလာ ရုပထေးနေသော ကမးနားလမးအတိုငး ညောငပငလေးဈေးသို့ ဖတကူးခဲ့ သည..။ “ အစကို…..ဟေး….အစကို…….”  ခငရီ အမတဖင့ ကိုသကအောင လည့မကည့..ခပသကသက လောကသည..။ အနောကမ တဖတဖတ ပေး လိုကလာသံကို ကားရသည..။ လကမောငးကိုလညး တငးတငး ဆဲယူခငး ခံလိုကရသည..။ “ အစကိုက နားမားလေးသလား မသိဘူး….ခေါလိုကရ တာ….”   “ ဟင…..မခငသကမူ……..” မပုမပင …နမးနယမောဟိုကစာ ပုံးနေသော အယဉမကနာလေးကို နီးကပစာ ရငဆိုငလိုကရသည..။ ကိုသက အောငနင့ မကနာခငးဆိုငမိမ ခငသကမူက ရကရံ့စာ လကမောငးကို လတသည..။ “ အစကို….ဘယသားမလို့လဲ….ဟင….”  “ အော…..ကိစ တစခု ရိလို့ ပါ….ခငသကမူ..ဘယလဲ…”  “ ဒီနေ့….ဆိုငပိတတယလေ……လမးဘေး ဆိုငတေ လိုကရငးနေလို့…..”  “ အော…….တစခုခု စားပါအုံးလား….ခငသက  မူ….” “ အုနးနို့ခေါကဆဲ စားကမယလေ….လာ……” ပလကဖောငး အတငးဖက ဆိုငတစဆိုငသို့ ဝငခဲ့ကလေသည..။

“ ဟာ…….အစကိုတို့ အတဲကို နေရာ ပေးပါ….. ဟေ့….”   စားပဲထိုးလေးက အောနေကအသံ ..ထုံးစံအတိုငး အောလိုကသောလညး ကိုသကအောင ရငထဲ  နေးခနဲ ဖစသားမိသည..။ ခငသကမူ မကနာလေးမာလဲ ထတခနဲ ရဲသားလေသည..။  “ အုနးနို့ နစပဲ…ပေးပါ…….၊ အကောနစခုစီ ထည့ပေးနော…..“ ခငသကမူက အုနးနို့ လမးမာရငး ဆံပငလေးမားကို သပတငလိုကရာ…ဗိုကသားဝငးဝငးလေးမား လကသားလေသည..။ ကားရားသော ရငလေးနစမာ မာ လဲ ကတကသားသည..။ တငပါးကီးအစုံကလညး ဘေးနစဖကသို့ ထိုငထားသော ခုံလေးမ ဘေးသို့ လံကနေလေသည..။   “ အစကို က စကားနညး တယ နော….အဟငး…….”   “ အငး….စကားသိပမားတာ မတေ့ဘူးသေးလို့ပါ…..”  “ ဒါဖင့ ပောလေ…..စကားတေ အမားကီး …အဟငး ဟငး…….”  “  မပောတော့ပါဘူး….ရငထဲမာ ပောပောနေရတာ မားလပီ…ဘယသူမ မကားပဲ ကိုယ့ဖာသာ ပောရတာ လတလပတယ….” “ ဟောတော့….ကဗာဆရာ နဲ့ တိုးနေတာကိုး….”   နစယောကသား ကိတရယမိကသည..။ အော….သညလို ဆန့ကငဖကလိင တစဦးနဲ့ နီးနီးကပကပ စကားပဲလေးတေ မဖဲခဲ့ရတာ  တောင ကာခဲ့ပီပဲ….။ “ အစကို…က အတေးသမားလား….ဟင…..”  “ စားဖို့အတကပဲ တေးနေနိုငတဲ့ ဘဝပါ..မခငသကမူ…..”   ခငသကမူ ငိုငတေသား သလို ရိသည..။ သို့သောခကခငး မကနာကို တညပစလိုကပီး ရောကလာသော အုနးနို့ခေါကဆဲ ပနးကနကို ကိုသကအောငရေ့ ခပေးသည..။  “ လေဒီ ဖ တစလေ….ခငသကမူ အရငယူ……”  “ အံမယ…အစကိုက အနောကတိုငး ဦးစားပေး စနစကို လညး နားလညတာပဲ..နော..”  ကိုသကအောငလညး မခင သကမူ ကို အံ့အောလေးစားသား၏…။ လမးဘေး ထမငးဆိုင စားပဲထိုးပေမယ့ အသုံးအနုံးက မင့သည..။ အုနးနို့ခေါကဆဲ စားနေစဉ….

“ အစကို ….ဘဲဥ ကိုကလား….” “ ကိုကတယ….အဲ….စားလေ…ဘာဖစလို့လဲ…မကိုကလို့လား……..”  “ ခငမူလဲ..ကိုကတာပဲ…ဒါပေမယ့ အစကို့ကို   ပေးတာ…..”လိုကခနဲ ပီတိအတေးလေး….နလုံးသားကို ပေးဆောင့ပနသည..။ ကိုသကအောင ခငသကမူ လကကလေးကို အုပကိုင လိုကသည..။ မရုနး ပဲ စကားတိုးတိုး ပောသည..။ “ လူတေနဲ့လေ…..အစကို…..” ကိုသကအောင ပောသားသည…။ အုနးနို့ခေါကဆဲ စားပီး လေးဘီးတစစီး ငါးကာ ပုဇန တောင အိမသို့ ခငသကမူကို ခေါလာခဲ့မိလေသည..။ ခငသကမူကလဲ လိုကလာရာသည..။ အိမသို့ရောကလာသည..။ တစအိမလုံး ရငးလငးနေသည..။  ပရိဘောဂ ဘာတစခုမ မရိ…။ “ ခငမူ..တော့ မားပီ ထငတယ….အစကို….”  “ ဘာလဲ…အစကို့ကို …….ငထောကီး ထငနေလို့လား…….” “  ဟင့အငး……..ဒါပောတာ မဟုတဖူး….အစကို့အိမထောငသညမ ရိမာပဲ ထငနေတာ…..” “ ရိတယလေ….ရိပါတယ….”   “ ဟုတလား……ဘယသားလဲ… ဟင….” “ ဒီမာလေ…ထိုငနေတာ……ဟောဒီမာ……”   “ အို့…..ဟိတ…ကည့…တအားညစတာပဲ….ကာ………အို….”  ဖာလေးပေါသို့ ခငသကမူ လဲက သားသည..။ ကိုသကအောင ခနးအုပထားခဲ့သမသော ဆနအားအငမား ကမးပိုသလို ဒလဟော ပိုဆငးကလာတော့သည..။  “ အို……ဒီ…အထိ….မဖစ  သေးဘူး…..အစကိုရယ……..” ကိုသကအောင လူတစကာတပမက စဲလနးခဲ့ကရသော ခငသကမူ ဖငအိုးကီးကို တအားခပစလိုကပီး  ညောင့သည..။ ခငသကမူ မကလုံးလေး ဝိုငးပီး ရုနးကနရာသည..။

“ ရစကီး ခိုးပါရဲ့ အစကိုရယ….မလုပပါနဲ့ နော…နော……”   ပါးမို့မို့လေးပေါမ မိတကပလေးမား ပောငစငသားအောင ဖိနမးပစလိုကသည..။ လုံးတစနေ သော နို့ကီးနစလုံးကိုလညး ပယပယနယနယ ဆုတကိုငခေမ သည..။ “ အာ…..ဒုကပဲ….အိုး..အစကို….အစကိုကလဲ ကာ…….”  အောသံ ငီးသံလေးမား  တိုးတိတပောကကယသားသည..။ နေးထေးလုံးကစနေသော ခနာကိုယ အနံ့အပား ကို မကနာကီး ဖိကပပီး နမးပစသည..။   တရူးရူး တရဲရဲနင့  မီးရထား စကခေါငးကီး တစခုလို လေမုတသံ အသကရူသံကီးက ပငးထနလာသည..။ ခငသကမူ လိုကလာမိတာ မားပီ ဟုတေးနေမိသည..။ သို့သော  ခငသကမူ ရုနးကနခငစိတ မရိ…။ ဆုတကိုငခေမ ပတသပပေးနေသော အစကို့ အယုအယလေးမားကို သာယာနေသည..။ အစကို့လကတစဖကက ခင မူ့ ပေါငကားကို ရရလေး ပတသည..။ ခငမူ့ မကနာလေး မော့သားအောင ကော့တကသားသည..။ ထမီအောကစကို လနတငလိုကသော အခါတင…..ခင မူ ပာပာသလဲ လိုကဖိသေးသည..။ သို့သော ဖောငးကားကစူနေသော စောကဖုတအုံကီးက အထငအရား ပေါလာပီ ဖစသည..။   အမဲတမး ဝတနေက  အောကခံဘောငးဘီကလဲ ဒီနေ့မ ဝတမလာခဲ့မိ….။ ခငမူ မကရညတေ စို့လာပီး …..  “ ခငမူ့ကို သနားပါ….အစကိုရယ……ခငမူလေ…..အ…အ…..”  စောကဖုတကီးက အမေးသနသနကီးမား အောကမ လိုးခငစရာ အဆီတဝငးဝငးကီး ဖစနေရာ….ကိုသကအောင က လာကီးဖင့ ထိုးကော ယက ပေးလိုကသည..။ ခငမူ ထန့ထန့လူးသားပီး ပေါငကီးနစဖကမာလညး ဘေးသို့ ပဲကားသားရလေသည..။ ခငမူက အသားညိုလေရော့သလား မဆိုနိုင..။  စောကဖုတလေးမာ ခပညိုညိုလေး…ပူးထကနေသည..။ စောကပတ နုတခမးသားကီးမားက လကနစလုံးခန့ ထိထူလိမ့မည ထငသည..။ အကဲ ကောငးကီးက နကနကရိုငးရိုငးကီး မနး ထငပေါလနးလသည..။ လာနင့ ယကပေးလိုကတိုငး စောကဖုတကီးမာ ဖားဂုံညငးကောကုနးလို ဖောငး ဖောငးပီး ကရတကလာလေသည..။ လေထိုးပေးလိုကသလား ထငရလောကအောင မနဆနလနးလသည..။ စောကဖုတ ….ဤသို့ တဖေးဖေး  ဖောငးကားလာသညကိုလညး ကိုသကအောင ခငမူ ကမ မငဖူးခငး ဖစသည..။ လီးကီးက အစမးကုန တောငနေပီးသားမို့ ခငမူ့ စောကဖုတကီးထဲ သို့  တေ့သငးကာ အသာအယာလေး ဖိလိုးခလိုကလေတော့သည..။

“ အ……အစကို………………” ခငမူ ကောလေးကော့သားကာ ဆီးခုံလေး မောကတကသားအောင ခါးကို ကတကပေးလိုကလေသည..။ လီးကီးက  စောကဖုတကီးထဲသို့ ထိထိမိမိကီး ဆောင့လိုးခလိုကပနသည..။  “ အ……အား…….အစကို ရယ…..အငး..အငး…..”   နုတခမးလေးကို ပတထက လုမတတ ကိုကထားသော ခငမူ့မကနာလေးမာ ရုံ့မဲ့နေပီး ဘေးသို့ စောငးငဲ့ကနေခေသည..။ ခငမူ့ လကနစဖကက ကိုသကအောင ပေါငကို ကိုငထား မိသည..။ ကိုသကအောင၏ သနမာသော လကမောငးကီးအစုံက ဘရာစီယာလေးအောကမ နို့ကီးနစလုံးကို ဆဲယူ ကိုငဆုတထားသည..။   ခငမူ  မကလုံးလေးမား မတထားရာသည..။ လညပငး၌ ဆဲထားသော လော့ကကသီး ရေဆဲကိုးလေးက ကမးပငသို့ တစဝကပုံကနေသည..။ ခငသကမူ  စောကဖုတကီးမာ အားရစရာ ကောငးလသည..။ စောကရေကညလေးမား ညစထကလာသော အခါတိုငး …” ဗစ…ပစ…..” မညအောင တငးကပ နေသည..။ သေးကောကီးမား ဖောငးကကာ အကောပိုငးပိုငး ထနေသော ကိုသကအောင တနဆာကီးက အရေရဲနေသော ဧရာမ စောကဖုတကီးထဲ သို့ ပတခနဲ ဆောင့ဆောင့ ဝငသားတိုငး စောကဖုတနုတခမးသားလေးမား အတငးသို့ လိပဝင၍ ပါပါသားသညကို ..ကိုသကအောင အသေအခာ ငုံ့ကည့ ရငး လိုးသည..။ ခငသကမူ လကကလေး တစဖကက ဆီးခုံကို လာပီး ဖုံးထားရာသေးသည..။   တစခါတစရံ လီးထိပကီးက ကံထကလာသောအခါ…  နီလာလကစပလေး ဝတထားသော လကဖမိုးလေးကို လီးထိပကီးက ထိုးမိသားတတသည..။ ထိုအခါ ခငသကမူက လကကို ကပာကသီ ရုတပီး…  လကခုံကို ထမီစဖင့ ပတသုတပစတတသည…။

“ ရံလို့လား…ခငမူ…….”   “ အို……ရံတာပေါ့….ဟင့…အ…….ကတကတ…..” “ အစကိုက ယကတောင ယကပေးသေးတာပဲ…ကယ…….”   “ အို……  သား..ဘာတေ ပောနေတာလဲ……. အား…….အား……..” “ ခငမူ့ ဟာကီးက …အကီးကီးပဲကယ…..အားရလိုကတာ….”  “ အာ………သေတော့မာပဲ… အစကိုနော…..အဟင့…..”  ခငမူ ရကတတလနးသည..။ ပါးပငလေးနစဖက ရဲရဲနီအောင ပင ငိုမဲ့မဲ့လေး ဖစလာသည..။   “ ခငမူ့ စောကဖုတကီးထဲကို  အစကို့လီးကီး ဝငတာ ခံလို့ ကောငးလားဟင…ခငမူ…ဟေ့….ပောလေ…..” “ အင့…..အငး…အ…ဒီမာ သေတော့မယ….သူက ဘာတေ လောကမေးနေ မနး …မသိဘူး..သား….အ……အငး အငး……..”   “ အဆုံးဝငလား…..ဟင…….ခငမူ………..ထိရဲ့လား…..” “ အာ……..အင့……သိဘူးကာ…..မေးနဲ့……..အ ဟင့ ..အဟင့……အ…….”  “ စတ…..ပတ….စတ..ပတ…………ဖတ…..ဖတ……”  “ အ…..ဖေးဖေး..အစကို…..အထဲက အောင့တယ….အ…အ………” ကိုသကအောင ပီးခငလာပီမို့ ခငမူ့ စကားကို နားမထောငပဲ ဒလကမး မုနတိုငးတိုကသလို ဆောင့လိုးခလိုကသည…။  “ အား……အား……..အစ ကိုး………အား……နာ…နာ တယ…………အ..”  “ ပတ……ဖတ…..ဖတ………ပတ……..ပတ……ပတ…..စတ….“  “ ဟား…..တစမိုးကီး ပဲ….အား………..အီး……အမလေး….”  ပူနေးသော ပစခဲသော ညီစို့သော အနံ့မားဖင့ ပဲစဉတစကို ….ရပနားလိုကကပီး …တစယောကနင့ တစယောက  ဖကထားရငး အမောဖေနေလိုကကလေသည..။  ကိုလေး…..ပုံ့ပုံ့လာသားတယ…….ကိုလေးနဲ့ မိနးမတစယောက အိမရေ့မာ ဖစပကနေတာ တေ မ ကည့ရဲတာနဲ့ မတကတော့ဘူး..။ သားနစယောကကို ပုံ့ပုံ့ ခေါသားတယ…။ ပုံ့ပုံ့ ….အစကိုလေးကို မောနေမယ……။ ညီမလေး…ပုံ့ပုံ့….။

Zawgyi

မင္းေၾကာင့္ ဒါေတဖစုန္ၿပီ

“ အစိုေလး ….” အိပေပာဲ မကုံးေၾကာင္ေနေသာ ကိုသက္ေအာင္ လနx{1037}ားသည္..။ “ ဟင္…ပုံx{1037}ပုံx{1037}…မအိပ္ေသး ဘူးလား…..”  ကယနူ ဇနီး သည္x{1014}x{103D}င့္ ခစင္းx{1014}x{103D}ီးေx{1014}x{103D}ာခဲ့ပုံကေလးမားကို ပနည္ စၿမဳံx{1037}ပန္ေနေသာ ကိုသက္ေအာင္ ရဲx{1037} ေဘာါx{1039}x{101C}ကီးက တင္းမတ္ေနသည္..။ ပုံx{1037}ပုံx{1037}က အဲဒါx{1039}x{101C}ကီးကို ေတx{1037}ဖစ္ ေအာင္ ေတx{1037}လိုက္ေလသည္..။  “ မမသီ သားေတက အရမ္းေသးေပါကာပဲ……”  ကိုသက္ေအာင္ မငာေအာင္ အx{1014}x{103D}ီးx{1014}x{103D}စညို ကိုင္ၿပီး ေမx{103B}ာက လိုကည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ကုတင္ေပၚမထကာ ပုံx{1037}ပုံx{1037}အနားသိုx{1037} လာခဲ့သည္..။ ပုံx{1037}ပုံx{1037}ထံမ သနပါးနံx{1037} သင္းသင္းေလးကို ဦးစာ ရx{103D}ရx{103C}ိကိလိုကသည္..။  “  ထားခဲ့ေလ….မိုးလင္းေတာ့ ..ငါေလာိုကါ့မယ္….“   “ အို….မဟုတာ….” ပုံx{1037}ပုံx{1037}က လကို ပန္x{101B}ုတ္ၿပီး ေပာလိုကည္..။ ဝတားေသာ ညဝတကx{103E} ေလးေအာက ေx{101B}x{103E}ရင္x{1014}x{103D}စx{103E}ာက အခုအခံမပါ လတပာ…လx{103C}ပားေနၾကသည္..။ ဖဴဝင္းx{1014}x{103D}ုနယ္ေသာ ပုံx{1037}ပုံx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေလးက တစုံတစာကို ေတာင္းခံေန သလို ေမာ့ေပးထားသည္..။

ကိုသက္ေအာင္ ရင္ေတ ပူလာသည္..။ ဆီးခုံအထက ကင္ေအာင့လို ( လိုးခငန္းအားx{1039}x{101C}ကီး ) ေသာ ေဝဒနာတစပိုလည္း ခံစားလိုကသည္..။    “  ပုံx{1037}ပုံx{1037}….နင့္ ကို…ငါ….ငါ ေလ……..”  “ အိုး…….ဖယါ….စည္းမရိ..ကမ္းမရိ….မလုပါနဲx{1037}……”  ပုံx{1037}ပုံx{1037} ဆတနဲ လကို ေဆာင့္x{101B}ုန္းလိုက္ၿပီး ထကားေလ ေတာ့သည္..။ ခကိုကာ…ဒီေဝဒနာ…။ ဘာနဲx{1037} ကုစားလိုx{1037}ရမာလဲ…မိပုံx{1037}ရယ္….။ သီရယ္….ေမာင့ဖစို မငည့မ္းပါအုံးလား…မိန္းမ ရယ္…။ “  ေမာငက္ေအာင္ ..ခရီးထကလိုx{1037}…ဆို…….” “ ဟုတဲ့..ေဒၚေလး….ကေနာ့ေမရိတဲ့ x{101B}ာကိုပါ….”  “ ဟိုမာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမာလဲ…ေမာငက္ ေအာင္……”  “ အဆင္ေပသလိုပါပဲ….ေဒၚေလးရယ္…၊ သားေတကို အေမက မငင္ေနေသးတယ္….၊ သီမရိတဲ့ ေနာက္ ေတာမာ လာေနဖိုx{1037} ေခၚေနတာ…”   “ ဒါဆို…ေမာငက္ေအာင္ ဟိုမာပဲ အေခစိုက္ေတာ့မာေပါ့….ဟုတား…”    “ အင္း…..ဆိုပါေတာ့..ေဒၚေလးရာ….”  “ မင္းသားေတ ပညာေရး လဲ ရိေသး တယ္ေနာ္….ေမာငက္ေအာင္…”  “ ကေနာ္ ေမ့မပစါဘူး…စိတပါ…..ေဒၚေလးရယ္…“  သၾကx{1039}x{1004}နက္x{1039}x{101C}ကီးမန္း ကိုသက္ေအာင္ အမတသည္..။ ပုံx{1037}ပုံx{1037}x{1014}x{103D}င့္ အေဖာစု ေရပကံ ထကာမ ပနာၾကသည္..။

“ ေဖေဖေရ…သားသားတိုx{1037}ကို x{1039}x{101D}ပတသစ္ေတ ဝယာတယ္… ဒီမာ….” ပုံx{1037}ပုံx{1037}က ဘယားသား ဘယ ပနာလာ ကိုသက္ေအာင္ သားx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အတက္ ကစားစရာx{1014}x{103D}င့္ မုနx{1037}စုခုကေတာ့ ပါလာတတၿမဲပင္…ဖစည္..။   “ ဒီမာ နင့စိုေလးက သူx{1037}x{101B}ာပန္ေတာ့မလိုx{1037}တဲ့….” “ ဟင္…..ခေလးေတ ေရာလား….ေမေမ…….”   “ ေအးေပါ့ဟဲ့…သူx{1037}ခေလးေတ ဘယားရကဲ့ပါ့မလဲ….မဟုတာ…” ပုံx{1037}ပုံx{1037} ငိုင္ေတေတေလး ဖစားရသည္..။ သူငယင္း မားကိုပင္ x{1014}x{103D}x{103C}တဆက္ေတာ့ပဲ အိမ္ေပၚ သိုx{1037} ေပးတကာသည္..။ ကိုသက္ေအာငိုx{1037} သားအဖေတက ပငင္ ထုပိုးၿပီးကုန္ၾကၿပီ ဖစည္..။  “ သား… ကိုx{1039}x{101C}ကီး…အနီေလးနဲx{1037} ေနခဲ့မလား…ဟင္……..”   “ဟင့င္း…ေဖx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037}ပဲ လိုကားမာ….သေဘx{1039}x{1004}ာစီးမာေနာ္….ေဖx{1039}x{101C}ကီး….” ပုံx{1037}ပုံx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလး ပတက္ လုမတတ္ ကိုကားသည္..။ စူးရၿပီး အဓိပx{1039}x{1018}ါယည့သည့္ အၾကည့ားx{1014}x{103D}င့ည္း ကိုသက္ေအာငို ၾကည့ည္..။  “ ဟင္း….ရပါတယ္….သားၾက ပါ….သားၾက..ခုသားၾက……“  ကိုသက္ေအာင္ ရငငဲမ သားငယ္ေလးက လနx{1037}ိုသည္..။ စူးစူးဝါးဝါး ေအာစိုက္ေသာ ပုံx{1037}ပုံx{1037}အသံက ဟိန္းတကား သည္..။   “ ဟဲ့….ဒီေကာငေလး….ေဘးအိမ္ေတ ၾကားကုန္ၿပီ….ခက္ေတာ့တာပဲ….”  ေဒၚေလးက အေပးအလx{103E}ား လာဆူၿပီး ပုံx{1037}ပုံx{1037}ကို အိပန္းထဲ ဆဲေခၚသား  သည္..။ “ အဲဒါေၾကာင့္ သမီးကို ေပာတာ….ေမေမတိုx{1037} စီမံသလို နာခံပါလိုx{1037}….”  “ ဟင္း……ေဝးေသးတယ္…..အစေသလိုx{1037} ညီမကို ဆကူတဲ့လူေတထဲမာ  ကမ အပါမခံx{1014}x{103D}ိုငူး…. ေနပေစ….ခေလးေတကို လမ္းရလိုx{1037} သမီးအသဲေတ ကဲခငဲ ကဲပေစ…ဒီလိုမိဳးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ မယူဘူး….”  “ ဟာ…..တိုးတိုး လုပမ္းပါ..ဟယ္… မယူခငဲ ေန… ေဘးအိမ္ေတၾကားလိုx{1037} ရကရာေတ ဖစုနယ္….”   ကိုသက္ေအာင္ အသံေတကို ေကာခိုင္းပစိုကည္..။  အိမ္ေရx{1037}၌ ေခၚထားေသာ မာဇဒါေလးဘီးကားေလးက အဆငင့္ ေရာကာသည္..။ ထိုငတါစ ကေလးငယို ဒx{101B}ိုငာအား ခဏခီခိုင္းထားၿပီး  အထုပပိုးေတကို ကားေပၚ ပစင္ၿပီး သားx{1039}x{101C}ကီးကို လကဲကာ ေပးဆင္းခဲ့ၾကသည္..။

ေနရစ္ေတာ့ ပုံx{1037}ပုံx{1037}….နငမုန္းx{1039}x{101C}ကီးမုန္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ နင့ကိေအာကာ ဘယ္ေတာ့မ မမင္ေစရေတာ့ပါဘူး…ပုံx{1037}ပုံx{1037}ရယ္…။ ရငဲမာ တစစစ္ နာကင္  ကိုကဲေနေလသည္..။ သားx{1039}x{101C}ကီးက ဖတန္းေမာင္းx{1014}x{103D}ငားေနေသာ ကားမားကို တာ့တာလုပင္း လိုကါလာသည္..။ သားငယ္ေလးကမူ ကား သံ ဟန္းသံမား ၾကားတိုင္း ဖေအ့လညင္း ကို တင္းတင္းေလး ဖကားတတည္..။   ေလယူရာ လင့ေပအုံးေတာ့မည္…။ အရာခပိမ္းေx{101B}x{1037}လား  ေပာင္းလဲေနတာပဲ မဟုတား….။ ကိုသက္ေအာင္ ဆိုတာကလည္း ေလာကx{1039}x{101C}ကီးထဲက လူသားတစ္ေယာက္ေပကိုး…။ ေလာကဓံ တရားက ကီစားခင္းကို  ေတာ့ ခံေပအုံးေပါ့…။ ကိုသက္ေအာင္ ဇာတိေမ မဟုတ္ေသာ x{101B}ာကေလးက အေမ့ခကx{103B}ဳပ္x{101B}ာဖစည္..။ လူမန္း သိတတကတည္းက ရနုနာ  x{1039}x{101C}ကီးပင္းလာခဲ့ရသည့တက္ ေတာx{101B}ာေလး၌ မငငမ သစန္းေနသည္..။ ေအာ္…ဒုကx{1039}x{1001}x{1014}x{103D}င့္ ရငိုငမ မိဘအရိပို သတိရတတ္ၾကေလခင္းပါ… လား……။  “ ဒီမာ….ခငာ…(….) x{101B}ာေလးကို ဘာနဲx{1037} သားရမလဲ ..ခငာ…”  “ ဟ…ေနအုံး…ေတာx{101B}ာက လည္းx{1039}x{101C}ကဳံ ရိတယ္….၊ ေဟ့ ခက္ေဖာင္း…. ”    ေတာx{101B}ာေလးမ ထင္းလာခေသာ လည္းx{1039}x{101C}ကဳံx{1014}x{103D}င့္ ကိုသက္ေအာငိုx{1037} သားအဖတစ္ေတ လိုကာၾကရသည္..။ သစ္x{1039}x{101C}ကီးဝါးx{1039}x{101C}ကီး စိမ့္ေအးေနေသာ  ပတန္းကင္၌ တဒဂx{1039}x{1004} ၿငိမ္းခမ္းသာယာေသာ အရသာကို ခံစားရသည္..။ “ ခေလးက ငယယ္ေလးပဲ…မေအကေရာ…ဗ….ကိုယ့ရာ…”   “ ဆုံးသား တာ…တစ္x{1014}x{103D}စဲ ရိေသးတယ္…ဗာ…ေတာမာ အေမရိတယ္…ေလ…..”   “ဘယူမားတုန္းဗ….ဟဲ့…ေအာ္…ဒီx{1014}x{103D}ား…“   “ ေဒၚနန္းအိမါ…သိလားဗ…”  “ဟား…သိပိေပါ့ဗာ…. ဒါဆို ကန္းမာေရးမx{103D}းကိုသက္ေမာငဲx{1037} ညီအစိုေပါ့..ဟုတား…၊ ၿမိဳx{1037}မာ အစိုတစ္ေယာကိတယ္ေပာတာ ခငားကိုး…”   “  ကိုသက္ေမာင အငယါ…ဟုတယ္…ကေနာ အx{1039}x{101C}ကီးေလ…”  လည္းက အမိုးေတာ့မပါ..၊ ေစာင္းကေနေသာ ေနေရာငင္ ေခၽးပန္ေနၾကသည္..။  သားx{1039}x{101C}ကီးက လည္းစီးရသညို အေပာ္x{1039}x{101C}ကီး ေပာ္ေနရာသည္..။ x{101B}ာအဝင္ လည္းလမ္းက ဂဝံေကာကားx{1014}x{103D}င့္ နိမ့င္းသားသည္..။

“ ၿမဲၿမဲ ကိုငားဗိဳx{1037}…ကဳပ္x{1014}x{103D}ားေတက ထိန္းရတာ နဲနဲခကယ္..”   လည္းသမား ခက္ေဖာင္းက ေပာေပာဆိုဆို နဖားx{1039}x{101C}ကိဳးကို ေတာင့္ေပးရင္း လည္းလမ္း ေခာကတိုင္း ေမာင္းခလိုကည္..။ ဝx{101B}ုံးသုံးကားေလး ဖစားသည္..။  “ ဗိဳး ဆရာေလး….ၿမိဳx{1037}က ခငားအစို လာသဗိဳx{1037}….ပစx{1039}x{1005}ည္းေတနဲx{1037}…”  ခက္ ေဖာင္းက အသံဝါx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ေအာ္ၿပီး အိပာလိပ္ ၊ ေသတx{1039}x{1011}ာမား ခေပးသည္..။ ကိုသက္x{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}မိန္းမတိုx{1037} အေပးအလx{103E}ား ထကာၾကသည္..။  “ ကိုx{1039}x{101C}ကီး  သတင္းၾကားၿပီးကထဲက ေမာ္ေနၾကတာ….”  “သီ…ဆုံးဆုံးခင္း လာဘိုx{1037}ပဲ…ကိုသက္…. ၊ သီ့ ေဆမိဳးေတက ဆဲထားလိုx{1037}…”   စကားတေပာေပာနဲx{1037} အိမ္  ၿခံဝိုင္းထဲ ဝငာခဲ့ၾကသည္…။ သရကငိုx{1039}x{101C}ကီးမား ၊ ဝါးပိုးဝါးမားေၾကာင့္ ေနေရာငထိုးပဲ စိမ့္ေအးေနသည္..။“ ဦး….ဦးေရ…ဦး….ဒီမာ ေရဒီယိုေလး က ကနဲ့တယ္……”    “ ဟာ…ဟုတားပဲ….ဘယားက ေတx{1037}တာလဲ..သမီး..ဟင္….”   “ x{101B}ာအဝင္…လည္းလမ္းေခာကဲက….”  ကိုသက္ေအာင္ ေရဒီယို ေလး ကမ္းေပးေနေသာ မိန္းခေလးမက္x{1014}x{103D}ာကို အမတထင္ ၾကည့ိုကိသည္..။ ရငဲဝယ္ ဒိန္းခနဲ ခုနx{103C}ိကားရသည္..။  “ ပုံx{1037}ပုံx{1037}နဲx{1037} တူလိုကာ….”  ပုံx{1037}ပုံx{1037} ကဲ့သိုx{1037} မကုံးေလးေတ ေမာင္ေနသည္..။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးက ဖူးဝင္းစိုေဖာင္းေနသည္..။ x{101B}x{103E}န္းလဲ့ေတာကေသာ မကန္းေလးမားက ဖဴစင္ၾကညဲ့ေနၾက သည္..။ တစုပဲ…ရိသည္..။ ကိုယုံးကိုယည ပုံx{1037}ပုံx{1037}ထက္ ကစစာေၾကာသည္…။ ဖိနပီးမထားေသာ ေခေထာက္၌ x{101B}x{103E}ံx{1037}နီတိုx{1037} လိမ္းကံ ေပလူး ေနသည္..။ ေယာက္ားရပကx{103E}တစညို ဝတားသည္..။ ပုဆိုးေဟာင္းတစညို စလယိုင္းကာ ပုဆိုးထဲ၌ သရကီး အခိဳx{1037} ၊ ဟင္းx{101B}ကခိဳx{1037}ကို  ေတx{1037}ရသည္..။ အသက္…၈ x{1014}x{103D}စက္ မပိုေလာက္ေသးေသာ သညx{101B}ယ္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး ရငုံမိသည့တက္ ကိုသက္ေအာင္ ကိုယ့ာသာကိုယ္  မလုံမလဲ ဖစသည္..။

ေကာငေလးကလည္း သူx{1037}ကို စူးစူးဝါးဝါးx{1039}x{101C}ကီး စိုက္ၾကည့ိုက္ေသာ ကိုသက္ေအာင္ အၾကည့္ေၾကာင့္ မက္x{1014}x{103D}ာေလး ရဲခနဲ ဖစာ လည့ကားေလ ေတာ့သည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ညီက ကိုသက္ေအာင္ ပုခုံးကို ကိုင္ၿပီး… “ ဒီခေလးမေလးက သနားစရာ ကိုx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037}…. ေမာင္ေလးနဲx{1037} ညီမေလးကို လုပ္ေကၽးေန တာ..၊ အစိုတစ္ေယာကလည္း မူးx{101B}ူးေနတာနဲx{1037} အခိနုန္ေနတာ…”   “ မိဘေတကေရာ…ကိုသက္…ဟင္…”   “ ဖေအx{1039}x{101C}ကီးက ဆုံးသားတာ ၾကာၿပီ….၊   မေအကလဲ ေနာကငူတာ မၾကာေသးဘူး….၊ ကနဲ့တဲ့ ခေလးေတက ဥမမယ္ စာမေမာက္ေတခည္းပဲ….”ညေနစာအတက္ ခကဳတ္ၾကေသာအခါ  ညေနက ေတx{1037}ခဲ့ရေသာ ခေလးမဆီမ ဟင္းx{101B}ကခိဳx{1037} ဝယ္ၾကသည္..။   “ အဲဒီလိုပဲ ….ေတာတိုးၿပီး ေရာင္းခစားရင္း အသကင္ေနၾကရတာ…ကိုx{1039}x{101C}ကီး…” ေနာင္ေသာအခါ ကိုသကပင္ ထိုခေလးမားကို အခါအားေလာာ အဝတစားမ အစ ေထာကံ့ေနရေၾကာင္း သိလာရေလသည္..။  “ ေတာထဲက ဟာမ  သူဟာသူၿဖဲ နီတာရဲ….”  “ အယ္…ကိုခက္ေဖာင္းx{1039}x{101C}ကီးက ညစတယ္….ေတာ့…သား မသိဘူး…”  “ နင့္ေစာကတ္…ညစတမလား…ဟ…၊ ဒါ  စကားထာဖကဲ့ဥစx{1039}x{1005}ာ…လီး….”ခက္ေဖာင္း ၊ ေခာက္ေစာင္း ၊ ေယာင ၊ တိုx{1037}က မိန္းခေလးမားx{1014}x{103D}င့္ အဖဲx{1037}ကသည္..။ လသာေသာ ညမားတင္ ေမရင္းေသာ  ကိုသကိုx{1037} အိမ္ေရx{1037}ကကပ္၌ ထုတည္းတိုး ၊ တတိုး ၊ ဖနုန္ ၊ ၾကကခပမ္း ကစားၾကသည္..။ ခက္ေဖာင္း ၊ ေခာက္ေစာင္း ၊ ေယာင ဆိုသည္ မားကလည္း နာမားမားသာ ဖစ္ၾကသည္..။ မင့ိန္း ၊ စိန x{1014}x{103D}င့္ ေအာင္ၾကညိုx{1037}မာ နာမညင္းမား ဖစါသည္..။ ကိုသက္ေအာငပါအဝင္ လူx{1039}x{101C}ကီး  လူငယ္ လူလတကန္ စကားထာဝိုင္း၌ ပါဝင္x{1014}x{103D}ိုင္ၾကသည္..။ ယခုလည္း လူ၂ ခနx{1037}္ ဝိုင္းx{1039}x{101C}ကီး ဖဲx{1037}ထားၾကသည္..။

“ အံမယ္….လယယ္ေလး….အဲဒါ ေတာကဲ့ဥ……”  “ မင့္ေမလိုး…မိန္းခေလးေတ ေဖာမဲ့ အလည့…ေယာငရဲx{1037}…” “ အဲ…ဟုတားပဲ…ေယာင္ လိုx{1037}….”   ဝိုင္းရယ္ ၾကသည္..။ “ နင့ာတဲလဲ နီတာရဲ…ကဲေဖာမ္း….“   ေဒၚဖားမက ယုတန္းသည္..။ ေဆးလိပီးတဖားဖား ဖာရင္းက ထေပာသည္…။ “ ဟာ…ေဒၚဖားမ..ဒါ ခငား ယုတန္းတာ….”  “ ဘာယုတမ္းရမာလဲ…ဟဲ့…၊ နငိုx{1037}ေဖာ္ၾကည့ါလား…ဟင္းဟင္း…”  “ ေဟ့ေကာင္ေတ ..တဲလဲx{1039}x{101C}ကီး တဲ့…နီတာရဲx{1039}x{101C}ကီးတဲ့…ဘာဖစလဲ…” “ ဖိုးေလးခစ္ ကၽဲသိုးx{1039}x{101C}ကီး သိုx{1039}x{101C}ကီးပဲ ဖစယ္….ဟားဟား…ဟား..”  “ မားတယ္…မားတယ္…ငက္ေပာဖူးကို ေပာ တာ….” စကားထာဝိုင္းက အၿပိဳငဆိုင္ ၾကမ္း ၾကမ္းလာၾကသည္..။  “ နင့ို ငါခ ..ငါ့ကိုနငက…အဲဒါ ဘာလဲ..ဗ….”  “ ဟဲ့…မေအလိုး ခက္ေဖာင္း… နင္ အဲဒီအထိေတာ့ မစုတဲ့နဲx{1037}….” “ စကားထာပါ..ဗာ…ေဖာ္x{1014}x{103D}ိုငင္ သိလာမာပါ…”  စကားထာဝိုင္း ၿငိမကားသည္..။ ကိုသက္ေအာငင္ စဥ္းစားမရ  ဖစ္ေနသည္..။ ေဒၚဖားမx{1014}x{103D}င့္ လူx{1039}x{101C}ကီးပိုင္း ေခါင္းခင္းဆိုင္ သည္..။ ကိုသက္ေအာင္ စိတငားေနရေသာ ခေလးမေလး အပိဳဝိုင္းကလည္း တတိုးေနၾက သည္..။ ဘယူမ ေဖာရၾက…။ “ ပန္းေပးပလား….ေပာလိုက္ေတာ့မယ္…ေနာ္..”  ခက္ေဖာင္းက ထေအာည္..။ လမင္းx{1039}x{101C}ကီးက ပို၍ ပို၍ သာလာ ေနသည္..။  “ ကဲ…ေပးၿပီ ဟာ… ေဖာ္….”  ေယာက္ားေလးစိတ္x{1014}x{103D}င့္ ေယာက္ားေလးလို ဝတတ္ေသာ မယိန ေပာသည္..။  “ ကိုသိန္းေမာငဲx{1037} မမယ္ ခင္ေပါ့..ဗ….သားၾကည့ါလား…“  “ ဝါး…ဟားဟား…ဟား…ဟား…”  ဝိုင္းထဲမာ ရယံမားက မရပ္ၾကေတာ့…။ ကိုသက္ေအာငါ အူလx{103C}ိကဲလx{103C}ိက္ ရယ္ မိသည္..။ ကိုသိန္းေမာင ေပါငစက္ မရိ ၊ မမယင မကုံးကယ္ေနေသာ လငယား…။

“ သား …ေကာင္းေကာင္း မဖကဲနဲx{1037}..ေခာက္ေစာင္းတိုx{1037} အုပု…”   ဤx{1014}x{103D}ယ္ ေတာx{101B}ာကေလး၌ ကိုသက္ေအာင္ အေနေပာာသည္..။ ညီဖစူက သူx{1014}x{103D}င့္ အတူ ေဆးထိုးအပ္ ကိုင္ေစခငည္..။ ကိုသက္ေအာင ေပါကူး ကိုငည္..။ “ ဟို ခေလးမ နာမယ္ ခုထိ ငါမသိေသးဘူး…က ကိုသက္…”  “ ဟာ…  ဘာသိစရာ လိုသလဲ..ကိုx{1039}x{101C}ကီးကလဲ….”  “ အာ….တစ္x{101B}ာထဲ ေနၿပီး နာမယသိဘူးဆိုေတာ့ ကာ ..မင္းကလဲ…”  “ ဒါဖင့္ …ကိုx{1039}x{101C}ကီးဖာသာ ေမး…” ကိုသက္ ေအာင…“ သမီးနာမယ ဘယိုေခၚလဲ့ကဲx{1037}…သမီး…”   “ ငယယ အေမေခၚတာ…ခီးေပတဲ့..ကိုေလးက ေခၚေတာ့ အာၿပဲတဲ့….ခုေတာ့ ေခးမလိုx{1037}   ေခၚၾကတယ္ေလ…ဟန္း …စာလိုx{1037}တဲ့…”ကိုသက္ေအာင္ ရငင့ာ ရယ္ေမာမိသည္..။  “ ဒါဆို…ဦးက သမီးကို မေခးမ လိုx{1037}ပဲ ေခၚရမာေပါ့…ဟ.လား…”  “  အင္း…တစ္x{101B}ာလုံးက ဒီလိုပဲ ေခၚေနတာကိုး…“ “ မေကာင္းပါဘူး…ဦး နာမယ္ေပးရမလား….ဦးက ေx{101B}းတတယ…“  “ ဟင့င္း…ေနပေလ့ေစ…ေပးမ ေနနဲx{1037}…အလကားပဲ ေခးမလိုx{1037}ပဲ ေခၚၾကမာ…” “ ဒါဆိုလဲ …ဦးက သကက္ေခၚဘိုx{1037} နာမယ္ ေလး ေx{101B}းထားတယ္..သိလား…”  “အင္း…အင္း….ေx{101B}းေပါ့…”    ကမ္းသီးခမ္းကို တၿမဳံx{1037}ၿမဳံx{1037}ဝါးရင္း အေလးမထားသလို ပန္ေပာသည္…။ ေတာငာတဲေလးထဲ၌ ေရေx{1014}x{103D}းအိုးက မီးခိုးမား အူထက္ေနသည္..။ ေx{1014}x{103D}ညေနသည္  သစ္x{101B}က္ေလတိုးသံမ တပါး တိတိတ္ေနသည္..။ တစါတစံ တဲေခါငိုးသိုx{1037} လာနားေသာ စာကေလးငကားက တကိကိ အသံေလးမားကို  ၾကားရတတည္..။

“ သမီး…မသိခငူးလား….”  “ ဟင့င္း….မသိခငူး…ဘာလုပိုx{1037}လဲ…”  ေရေx{1014}x{103D}းအိုး မီးထဲသိုx{1037} ထင္းေခာင္းတစု ေမx{103E}ေx{1014}x{103D}ာကိုးထည့င္း ေပာလိုက္ သည္..။ မက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးက ၾကမ္းတမ္းေသာ ဘဝဒဏို ရငိုငားရဟန္ x{1014}x{103D}မ္းေနသည္..။  “ ေခးမေရ…ပဲသီးေတာင္း လာx{101B}က္ေတာ့…ေဟ့….ပည့္ေန ၿပီ…” ကိုသကိန္းမ မခေလးမက လမ္းေအာိုက အနားစုတ္ၿပဲေနေသာ ထမီစေလးကို စုကိုငာ ဒေရာေသာပါး ထေပးသည္..။ x{1014}x{103D}စကခနx{1037}္  ေထာင့န္းၿပဲေနေသာ ထမီေလးေအာက ဖငားဝင္းဝင္းေလးကို ေတx{1037}လိုကသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ေပါကူးဆဲၿပီး တဲေလးအတင္းမ ထကာခဲ့ သည္..။ မခေလးမက ပဲသီးေတာင္းကို ပင့္ေပးရင္း ကိုသက္ေအာငို လမ္းၾကည့ည္..။  “ အစိုx{1039}x{101C}ကီးကလဲ ေတာငာထဲ မဆင္းပါနဲx{1037} ဆို…အလကား  လုပ္x{1014}x{103D}ိုငာလဲ မဟုတဲနဲx{1037}…”   “ ရနုနာ ဦးက ဘာလုပဲ..အစ…”  “ စာေရးဆရာတဲ့ဟဲ့…ဘာမ လုပတာမဟုတူး…”   “ ေအာ္….စာေရးဆရာ  ကိုး…”  စာမတတ္ေသာ ေခးမရငဲ၌ စာေရးဆရာx{1039}x{101C}ကီးကို x{101B}ိုေသေလးစားသားမိသည္..။ စာေရးဆရာx{1039}x{101C}ကီးက သူx{1037}ကို နာမယ္ေx{101B}းေပးမဲ့ အေၾကာင္း မခေလး မကို မေပာဖစ္ေတာ့…။   ေတာx{101B}ာဘုရားပဲက x{1014}x{103D}စိုင္း စညားသည္..။ ေခးမတိုx{1037} အပိဳဖန္းေလးေတ အဖိုx{1037} ခစဳတုေဆာင္းထားသမ စုဗူးေတ ေဖာက္  ၾက ၊ အဝတ္ေတ ခဳပ္ၾက ၊ တစုံးတည္း ရိေသာ x{101B}ာလယ္ ေဒၚေအးမတိုx{1037} စကာ လကလည္x{1014}x{103D}ိုင္…။ေခးမ စုဗူး ဝါးကည္ေတာက အေx{1039}x{101E}ကခည္း ထက္ လာသည္..။ စုစုေပါင္း တစာ့ဆယ့ါးကပ္ ရသည္..။ မယိန္x{1014}x{103D}င့္ မမိေအးတိုx{1037}က ေဈးx{1039}x{101C}ကီးေသာ အိတုံရနို မန္းေနၾကခိနင္ ေခးမက သာမန္ ဝတx{101B}ုံ  ထမီတစညိုပင္ မနည္း စဥ္းစားေနရသည္..။

“ အစ…ကမကို စိုက္ၿပီး ထမီဝယဲ့စမ္းပါေနာ္….”  မခေလးမ ၿမိဳx{1037}ေဈးသိုx{1037} တက္ေသာအခါ လုပေx{1039}x{101E}ကးယူစနစင့္ မာရသည္..။ ကိုသက္x{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}ခေလး မား ၊ ကိုသက္ေအာင္x{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}သားသားတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကါ ပါလာသဖင့္ ၿမိဳx{1037}ေဈး၌ ထမီ အေပါစားဝယ္ေသာအခါ ကိုသက္ေအာင္ ေမးမိသည္..။ ေခးမဘိုx{1037}ဟု သိ ရသည္x{1014}x{103D}င့္ ကိုသက္ေအာင္ x{101B}ာမ အတူလာေသာ မိန္းကေလးမား ခဳပ္ၾကသည့္ အေရာငေသးဆငူ ပိတကို x{1014}x{103D}စုံ မာခဳပ္ၿပီး ယူလာခဲ့သည္..။  ကိုသက္ေအာင ေခးမ ေပာားလိမ့ည္ ထငားခဲ့မိသည္..။ ေခးမကို မခေလးမ တိုx{1037} အဝတား သားေပးေသာအခါ ကိုငယ္ၾကည့္x{101B}ုံသာ ကိုငည္…။  ၿပီးေတာ့ ပတားစာ ငင္းဆိုသည္..။ “ ကမ ဒါမိဳး မာတာမဟုတူး….မလိုခငူး…” “ ဟဲ့…ဒါ …နင့ို သူမား လက္ေဆာင္ေပးတာ…ေခးမရဲx{1037}….“  “  ဘယူက ေပးတာလဲ…ဒီေလာကမားx{1039}x{101C}ကီးကို ..”   “ ေနာက္ေတာ့ သိမာေပါ့…ဟယ္…ယူထားလိုကါ…” ထိုx{1014}x{103D}စ္ ဘုရားပဲ၌ ေခးမ ေရx{1037}တန္း၌ တန္းစီခင့္  ကန္ေတာ့ပဲ x{101B}ကင့္ ရလိုကည္..။ ေတာ ဆိုေပမယ့္ အဝတစားဖင့္ ခိနိုးၿပီး တန္းစီခိုင္းေသာ အေလ့အထ ရိေနေသးသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ဦးစီး ေသာ ကာလသားတစိုက အိုးစညိုင္းဖင့္ သံခပ္ ေတ ထိုးၾကသည္..။ လူx{1039}x{101C}ကီးေတ အရမ္းသေဘာကေနၾကသည္..။

“ ေမာငက္ေအာင္ ေရာကာမ ဒိုx{1037}x{101B}ာေလး စညားလာသေဟ့…”  သညိုx{1014}x{103D}င့္ ကိုသက္ေအာင္ x{101B}ာထဲ၌ ဝငနx{1037}ာသည္..။ လူခစူခငည္း ေပါလာ သည္..။ “ ေခးမ…နင့ကx{103E} နဲx{1037}ထမီက ငါးရာေကာ္ ေအ့….သိရဲx{1037}လား….”  “ ဟင္…မမယိန ဘယိုလုပ္ သိလဲ…”  “ ကိုသက္ေအာင္x{1039}x{101C}ကီး ငါ့ကို ေခၚၿပီး  လိုကယာ…ေတာ္ေရx{1037}…၊ အမေလး…ဒါဆို ခာတိတ္ x{1039}x{101C}ကိဳကါ့မလား မသိဘူး…လိုလိုမယယ္ အပူေရာင္ အေလးေရာင္ x{1014}x{103D}စုံခဳပ….နဲx{1037} ဗာကိုမားေန တာပဲ…ဟဲ့…”  “ ဟင္…ကိုသက္ေအာင္x{1039}x{101C}ကီး ခဳပ္ေပးတာလား…ငါက မခေလးမတိုx{1037} အရငိုပဲ…ဝယ္ေပးတာမတာ ေတာ့…”   “ ေအး….ငါေပာတယ္  လဲ…မေပာနဲx{1037}အုံး….ဟန္း….”ေခးမ ရငဲ မၾကညလင္ ခံစားရသည္..။ အသက္ ၃ ေကာ္ ဒီလူx{1039}x{101C}ကီးက ဘာလိုx{1037} ငါ့ကို အဝတ္ေတ ခဳပ္ေပးရတာလဲ…သနား လိုx{1037}လား …ေခးမအတက္ ပထမဆုံးေသာ အိပကေလး x{1039}x{101C}ကဳံခဲ့ရသည္..။ “ အစိုx{1039}x{101C}ကီး…စဥ္းစားၿပီး ပလား…၊ ေသခာၿပီ လား….”  “ စဥ္းစားၿပီးမ ေပာ တာ….ကိုသက….ေသခာတယ္…..”  “ ေကာငေလးက သိပယ္ေသးတယ္….ဒါေပမယ့္ သူx{1037}ဦးေလးေတ အသိုင္းအဝိုင္း တီးေခါက္ၾကည့ါအုံးမယ္….”  ကိုသက္ေအာင္ ခစ္ေသာ ခာတိတို လကပန္ အဆင့င့္ x{1039}x{101C}ကိဳတငငင္ၿပီး ေနာကစ္x{1014}x{103D}စ္ သၾကx{1039}x{1004}နက္ အတက္ေနx{1037}၌ မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငိုက္ၾက သည္..။ ကိုသက္ေအာငိုယိုင ကံေကာင္းေလသလား ၊ ကံပဲ ဆိုးခင္ေလသလား မသိ..။ မx{1014}x{103D}ူးမနပ္ မလညဝယ္x{1014}x{103D}င့္ ေခးမေလးက အသက္ ၈ x{1014}x{103D}စ္  အx{101B}ယ္x{1014}x{103D}င့္ အိမ္ေထာငဳရန္း လကံခဲ့သည္..။  “ ခာတိတ္…အစိုx{1037}ကို ခစား…ဟင္….”  “ ဟင့င္း….မခစူး……”  “ ဟဲ ဟဲ…ဟဲ….”   “ ေနာကာမ   မx{103C}တာ… ခေလးဖေအx{1039}x{101C}ကီး ဘယစာလဲ…လိုx{1037}…” “ ဘာ…..ဘာေပာတယ္…”  မဂx{1039}x{1004}လာေဆာင္ မx{100F}x{1039}x{100D}ာပီမ ဆူညံေသာ ဓါတကင့ံ ၾကားေနရ သည္..။ မယလင္ တစက္ ေအာင္ ဂစာ ..တစုခုဖင့္ သီခင္းဆိုခငူေတကလည္း ဒုနဲx{1037}ေဒး မဴးေပာ္ေနၾကသည္..။ မူးx{101B}ူးေနၾကသည္..။

ကိုသက္ေအာင္ ရင္၌ အမား မုနိုင္းx{1039}x{101C}ကီး ပင္းပင္းပပ x{101B}ိုကတx{103C}ပမ္းေနေလၿပီ…။ သတိုx{1037}သမီးအတက္ စံပယန္းကုံးမား ထည့ားေသာ ဆကာကုံး ေလးက အခန္းေထာင့ာ ရိသည္..။ ေလတိုးသဖင့္ ယိမ္းထိုးလx{103C}ပားေနေသာ မီးခက အလင္းေရာင္ေလးက ကဥ္းေမာင္းေသာ အခန္းေလးထဲ၌ မx{103C}ံဝါးဝါး  လင္းေနသည္..။  “ ငါကေတာ့…နင့ို ခစယ္….” “ ခစ္ေပါ့…အိုx{1037}…“  ေပာေပာဆိုဆို ကစစနာေသာ ကိုယုံးေလးကို ေပx{1037}ယူၿပီး အိပာထဲသိုx{1037}  လဲခလိုကည္..။ ခင္ေထာင အလိုလို လုံးေထး ကလာသည္..။ “ အဲဒီလို…မလုပဲx{1037}…ဦးရယ္….က….ကမ ….ေၾကာကယ္…..“  “ မနကနဲ… မဂx{1039}x{1004}လာေဆာင္ေတာ့မဲ့ဟာ…ခေလးရယ္…ေနာ္…“  “ အို….ဟင့င္း….ဟင့င္း……….”   “ မလုပါနဲx{1037}…..မလုပ္..ပါနဲx{1037}…ဆို……..” ခာတိတသံက တအား ေအာစံမိဳးေတာ့ မဟုတ္…။ မက္x{1014}x{103D}ာေလး ရx{103C}ံx{1037}မဲ့ၿပီး x{101B}ုန္းကန္ တန္းထိုးေနခင္းမိဳးသာ ဖစည္..။ ကိုသက္ေအာင ပထမဆုံး ခင္ေထာငို ေသခာ ခ လိုကည္…။ ခာတိတ လူးလဲ ထရန္ x{1039}x{101C}ကိဳးစားလိုက္ေသးသည္..။ ကိုသက္ေအာင လကစကင့္ ခာတိတို ေပx{1037}ဖကားလိုကည္..။ “..ဦး… အ…အဟင့္…မလုပ္ ပါနဲx{1037}…ဦး ရယ္…..ကမ ေၾကာကယ္….“ အတနန္ ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားမ အေပၚအကx{103E}ေလး ကၽတားေလသည္..။ ဝယ္ၿပီး ကာစ ဘရာစီယာေလးသာ ကန္ေတာ့သည္..။ အx{101B}ယစစ္ ဖူးပင့ စပယုံေလး အစုံအလား သနx{1037}င္ေမx{103E}းပံx{1037} ေနေသာ ရငားေလးx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို ဘရာစီယာ  ေပၚမ ဖိ၍ ပတပမ္းရx{103C}ံx{1037}လိုကည္..။ခာတိတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို ပူေx{1014}x{103D}းခိဳၿမိနာ စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ စုတူလိုကည္..။ တအင္းအင္း ေကာ့တက္ သားရာေသာ ခာတိတါးေလးမ ထမီစကို ေလာ့ခပစိုကည္..။ ခာတိတကဝါးေလး အစုံက သူမဟာေလးကို စုံကိုငုပားလိုကည္..။

လက္ေမာင္းx{1014}x{103D}စကို စုထားသလိုဖစ္ေန၍ ရငားလုံးလုံးေဖးေဖးေလးက ေပါကီေလးမား ပမာ လုံးတကာသည္..။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးမားက  ေရသဖန္းသီးအမည့ို ရဲထတီမန္းေနသည္..။ ကိုသက္ေအာင အေပၚမ ခစီးၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးx{1014}x{103D}စုံးကို ပတပုပယ္ေပးလိုက္ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလး ကို ဖိx{1039}x{101C}ကိတ္ၿပီး ေခေပးလိုကည္..။  “ အ……အေမ….အေဖေရ…..အမေလး….အေမ့…”  ေခါင္းေလးကို ဘယာ တငင္ ရမ္းခါရင္ အံကေလး x{1039}x{101C}ကိတ္ ခါ တိုးတိုးေလး x{1039}x{101C}ကိတ္ေအာည္..။ အသားေလးမားက မားဆိပင့္ေသာ သမငေလးx{1014}x{103D}ယ္ တုနါေနသည္..။ ကိုသက္ေအာင မx{103C}ံဝါးဝါး မီးေရာငင့္  ခာတိတ္ေပါင္ၾကားကို ၿဖဲၾကည့ိုကည္..။ ခာတိတ အေမx{103E}း မစုံ…။ ေစာက္ေမx{103E}းဆို၍ တစငစ္ေလမပင္ ရာမေတx{1037}…။ ရင့္ေထာ္ ၾကမ္းတမ္း ရx{103C}ပ သည့္ ေစာက္ေမx{103E}းရင့င့္x{1039}x{101C}ကီးမားၾကားမ ၿပဲအာေသာ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမားကို လိုးခဲ့ရေသာ ကိုသက္ေအာငတက္ အေမx{103E}းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးမားသာ ရိေသးေသာ  ေစာကုတ္ေလးမာ အဆန္းတကယ္ ဖစားရသည္..။ “ လကယားေလ….ခေလး..ရဲx{1037}…”  “ ဟင့င္း…ဟင့င္း…..မဖယူး…မဖယူး……….”   အေၾကာကကန္ ငင္းဆန္ေနေသာ ခာတိတက္ေလးx{1014}x{103D}စကို ခပင္းတင္းေလး ကိုငယိုကာ ေဖာင္းမိုx{1037}x{1014}x{103D}ူးညံ့ေနေသာ ဆီးခုံေလးမ ကဲဆင္းသား ေသာ ေပါင္ၾကားထဲ ညx{103B}ပ္ေနသည့္ ေစာကုတ္ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးကို ေတx{1037}လိုကသည္..။

ကိုသက္ေအာင ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚမ ေကာ္ၿပီး ခၽတာ ခင္ေထာင္ေခရင္းသိုx{1037} ပုံခလိုကည္.။ အေမx{103E}းၾကမ္းx{1039}x{101C}ကီးမားဖင့္ ထူထပာ ေပါက္ေနေသာ  ေဂးဥတဲတဲx{1039}x{101C}ကီးက ခာတိတ္ေပါင္ေလးေပၚသိုx{1037} အပုံလိုက္ ေထးကေနသည္..။ မတ္ေတာင္ေနေသာ ခေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာကၿပီးသား လီးx{1039}x{101C}ကီးက ဆာေလာငာ ဖင့္ ဆတနဲ ဆတနဲ တုနါေနသည္..။ ေခးမ က မကိမဖင့ဲ တင္းေနေအာင္ မိတားသည္..။ ေစာကုတ္ေလးက ၾကပx{103B}ပ္ၿပီး တင္းေနေအာင္ ေစ့ ေနသည္..။ ကိုသက္ေအာင လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးဖင့္ အကဲေၾကာင္းေလးကို ထိုးကာ ေကာင္ေပးလိုကည္..။   ပစၽဲေသာ အေရမားက လီးထိပ စိုစတာ  ထကလာေလရာ ေစာကတေလးမာ ဝင္းလက္ေတာကသားေလသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ တင္းတင္းx{1039}x{101C}ကီး ညx{103B}စားသဖင့္ ေစာကတကဲေၾကာင္းေလး မာ ေစ့ကပ္ေနေသးသည္..။ ကိုသက္ေအာင အကဲေၾကာင္းေလးထဲသိုx{1037} လီးထိပီနီx{1039}x{101C}ကီးကို ေတ့ကပ္ၿပီး ဖငားx{1014}x{103D}င့္ ဖိခေနေသာည္း ေစ့ထားေသာ  ပါးစပတင္းသိုx{1037} ငက္ေပာသီး ထိုးထည့္ေနရသလို ေခာ္၍ ေခာ္၍ ထက္ေနပနည္..။  ကိုသက္ေအာင္ ေခၽးပနာသလို အပိဳစငေလးမာလည္း ရက္ လန္းေၾကာကန္းေနသဖင့္ သတိမလစ္x{101B}ုံတမယ္ ခံစားေနရရာသည္..။

“ ညီမေလးကလဲကယ္…လိမၼာသားနဲx{1037}…နဲနဲ ကားေပးပါဆို…..” “ ေၾကာကယ္…အီး….ဟီး….ေၾကာက္…ေၾကာက္ တယ္…..”  ပx{103F}နာ အတုံးလိုက္ အတစ္ လိုက္ ဖစ္ေနရသည္..။ ေနာကုံး ကိုသက္ေအာင္ ေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ဆဲကားလိုက္ၿပီး တစ္ေခာင္းကို ပုခုံးေပၚ ဆဲတင္ ထမ္းထားလိုကာ ကနစကို  ဖင္x{1014}x{103D}င့္ ဖိခ ထိုငားလိုကည္..။ ထိုအခါမ ကဥ္းေမာင္းေသာ အပိဳေပါကေလး၏ ဂယ္ေပါက္ေလးက ကိုသက္ေအာင္ ၏ ပစx{1039}x{1005}ည္းx{1039}x{101C}ကီးထိပ္၌ ေတ့မိသား ၿပီး ရx{103C}ံx{1037}ခနဲ ဖစားသည္..။  ကိုသက္ေအာင္ သိပ္ၿပီး အခိနဲမေနေတာ့ပဲ ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးမဳပားေအာင္ ပထမအဆင့္ အေနဖင့္ လိုးသင္းလိုကည္..။  “ x{1039}x{101D}ဗ တ္…..အေမ့…..အီး…အိ..အိ……အေမေရ……အ..အား….”   အေတာ္ေအာ္ေသာ ေကာငေလးဖစည္..။ ေတာါေသး၏..။ စပီကာမ ဖိုးဆိုခင္ တစ္ သိုက အသံကယ္ေလာငာဖင့္ ဖုံးလx{103E}မ္းထားသဖင့္ အပငိုx{1037} ကယ္ေလာငာ အသံမထကဲ့ေခ…။ စကတည္းက အေခအေနက သိပေကာင္းေခ..။   ပစx{1039}x{1005}ည္းခင္းက မမမတ ဖစ္ေနသည္..။ ဆငီးx{1014}x{103D}င့္ ဆိတင္ လိုးေနသလို ဘယိုမ မဝင္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ တင္းၾကပန္းေနသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ကိုယိုင္ ပင္ ကငပ္ေသာ ေဝဒနာကို လီးထိပာ ခံစားေနရသည္..။ ေယာက္ားဆိုသညလည္း အေပါကဥ္း x{1039}x{101C}ကိဳကတ္ၾကေသာ အမိဳး ဖစည္..။ ကိုသက္ ေအာင္ မရမက ဖိသင္းသည္..။  “ ဗစ္…ဗစ္…..x{1039}x{101D}ပတ္…..x{1039}x{101D}ပတ္……အ…..အ……အား……….”  ေကာငေလးထံမ ေတာ္ေတာ္x{1014}x{103D}င့္ ေအာံ ထကလာ…။  အတန္ၾကာ အသက္ေအာင့ားၿပီးမ နာကငာ ေအာံ ထကာသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ လကစက တဆတတုန္ေနေသာ ပုခုံးေပၚမ ေခ တစကို ထိန္းကိုငားရသည္..။ ကနကစက အေမx{103E}းx{1014}x{103D}ုေလးမား ရငနာစ ဆီးခုံေလးကို ပတပ္ေပးေနရသည္..။ စကိုင္း ဝိုင္းသလို  အဆကပတ္ ပတ္ေပးေနရင္း စပါးလုံးတစ္ေထာကာမ ေလာကီ x{1014}x{103D}ဲx{1037}သင္းေနရသည္..။

“ အင့္…..အင္း….ကၽတ္ ကၽတ္…..အင့္..အင္း….“   ေကာငေလး က မဂx{1039}x{1004}လာေစာင္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆဲယူၿပီး ပါးစပ္x{1014}x{103D}င့္ ေတ့ကပာ လူနာတစ္ေယာက္ ၿငီးသလို  x{1039}x{101C}ကိတ္ၿပီး ၿငီးေနရာသည္..။ မကညီးေၾကာင္းေလးက ပါးပငို ဖတ္၍ ေခါင္းအုံးေပၚ ကေနသည္..။ “ x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္……ပစ္…..စတ္……“    “  ဟ…..အား….အင့င္း…..အင့င္း……….အ..အ…အိ….အ ..“ တဖည္းဖည္း အဆုံးထိ ေရာကားၿပီး ပူေx{1014}x{103D}းေသာ ေကာငေလး ဟာေလးက တင္းၾကပ္ စာ စုပူထားခင္းကို ခံလိုကေလသည္..။  ကိုသက္ေအာင္ ၿမိဳx{1037}မာ ရိစဥ ခေလးထိန္း မခိဳ၏ ပုေလမx{103C}တ္ေပးခင္းကို ခံစားရဖူးသည္..။ ပူေx{1014}x{103D}းေသာ  အာေငx{1037}x{1014}x{103D}င့္ လာဖားေလးမားကလိေပးမx{103C}က အရသာထူးကဲစာ ခံစားရခဲ့ဖူးသည္..။   သိုx{1037}ေသာ္ ယခု သည္ေကာငေလး၏ အပိဳေဖာငအx{101B}ယ္ သနာ ေသာ x{1039}x{101E}ကကားမားဖင့္ လိငနို ဖစx{103B}စါ စုပူထားသလို ခံစားရမx{103C}က စအိုထဲကပါ မခံx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ သူx{1037}လိငန္x{1039}x{101C}ကီးကို ပနx{1014}x{103D}x{103C}တ္ေသးပဲ ေစာက္ ေခါင္းေလးထဲ၌ စိမားၿပီး မိန္းေနလိုကိသည္..။ “ အင္း….ဟင္း………..အ…ကၽတၽတ္…..ကၽတၽတ္…..”  ေကာငေလးက တစက ၿငီးတားၿပီး  အနည္းငယ္ လူးလနx{1037}ိုက္ေသာ အခါကမ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးမာပါးစပတင္းမ ေထးထုတင္း ခံလိုကေသာ ခရမ္းခဦးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}ယ္ ပလတ္ ခနဲ ကနကာ သည္..။ ဒစထကင္ အခိနီ ပန္ၿပီး ဟနx{1037}ားx{1014}x{103D}ိုငဖင့္ ကင္းလုံးကၽတ္ ထကသားပဲ ပထမ သင္းစဥုန္းကလို ပင္ ငငာစာ ဆီးခုံေလးကို ပတိုက္  အစိေလးကို လကx{103B}ိဳးေလးဖင့္ ကလိလိုက္ လုပ္ေပးရင္း ေခာ့သင္းေလး သင္းလိုကနည္..။

“ အင့င္း…..ဟင္းဟင္း…ဟင္း….အင့္….အင္း………..“  မိန္းမတစ္ေယာကဲx{1037} တစ္ေယာက္ ၿငီးတားသံမားက ကဲပားခားနားၾကသညိုလည္း ကိုသက္ ေအာင္ သတိထားမိလာသည္..။ ဒီေကာငေလး ၿငီးတားပုံက ဗိုက္ေအာင့ူနာလို အသက္ေအာင့္ ေအာင့္ၿပီး ညီးညဴတတည္..။ အဆုံးထိ ေရာကား ပန္ေသာအခါ ယခငလိုပင္ တင္းၾကပာ ဖမ္းယူ ဆုတx{103B}စားခင္းမိဳး ခံရပန္ၿပီး ကိုသက္ေအာင္ သုတ္ေသးေၾကာကို စုတုတ္ေနသလို တစိစိ ခံစား ေနရသည္..။ ထိုသိုx{1037} သုံးေလးx{1039}x{101C}ကိမ အစုပတနx{1037}္ ေလးမားကို ခံစားရၿပီးေနာက္ ေခာငိေသာ လမ္းေၾကာင္းေလးအသင္ေပာင္းလာေလသည္..။ ပစၽဲခၽဲ  အေရမားကလည္း တစိမ့ိမ့္ ကဆင္းေပးလာသဖင့္ ကဥ္းေမာင္းေသးေကးလေသာ x{1039}x{101E}ကကင္းေလးသိုx{1037} တံပိုးတုံးx{1039}x{101C}ကီး ေရဆတ္ေဆာင့သလို အေပါက္ သစဲx{1037}ေနရသဖင့္ ပငန္းလသည္..။ ေကာငေလး၏ ေအာကက္ အတင္းေပါင္ေလးေပၚ၌ ေစးထန္းေသာ ေသးစေလးမား ယိုစိမ့္ ကဆင္းေနသည္..။    “  အင့္…အင့္…..အင့္……..ဟင့္….အ….အ ေမ….ေရ…….”  ပါးစပို ေစ့ပိတားသည္…။ ( အေမေရ ) ေအာံက တိုးတိုးဖဖေလး ဖစည္..။  အတန္ၾကာ ေညx{103B}ာင့္ေပးၿပီးေနာက္ ကိုသက္ေအာင္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးx{1014}x{103D}စုံးကို ခပင္းတင္းေလး ဆဲကိုငတ္ေခ ဆုတယင္း ခပကက္ေလး ေဆာင့ိုး  ပစိုက္ေလသည္..။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္….စပ္…..x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္…..စပ္……“  “ အ….အ…..အ အ…ရီး….အ..အ မေလး….ေနာ္….အင္း…ဟင္း  ဟင္း………”  ေကာငေလး တစိုယုံး ငလငx{103C}ပလို ဆတနဲ ဆတနဲ ေဆာင့x{103C}ပားၿပီး ပူေx{1014}x{103D}းေသာ သုတညား x{1039}x{101D}ပတနဲ အနလာေလ ေတာ့သည္..။ ထိုအခါ ကမ ကိုသက္ေအာင ခပာနာေလး ထပ္ေဆာင့္ၿပီး သူကိုယိုင္ သုတ္ေရမားကို ေကာငေလး အဂx{1039}x{1004}ါဇတ္ အေခါင္းထဲသိုx{1037}  နကx{103C}ိင္းစာ ထိုးသင္းဖိကပ္ ဖိကပားၿပီး အားရပါးရ ပန္းထည့ိုက္ေလေတာ့သည္..။

“ အား…နာလိုကာ…….အား…အား…..စပဲ စပယ္…….“   “ ေနာက္ေတာ့ ေပာကားမာပါကယ္…..ခဏ နာတာပါ….ေနာ္….“  “ ဦး မေကာင္း ဘူး….မနကန္ မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငာ ဘယိုလုပ္ၿပီး လမ္းေလာကမန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး…ေပါငဲက အေၾကာတင္ေနသလိုပဲ…ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ နဲx{1037}…အင္း…အ…..”  မနည္…။ မိုးလင္း မဂx{1039}x{1004}လာအခမ္းအနား ကင္းပေသာအခါ ေခလမ္းေလးေတ တုံx{1037}ဆိုင္းေနၾကရသည္..။ မသိမသာေလး ကတကတ  ဖစ္ေနရရာေလသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ သနားသားမိေလသည္..။  “ ဒီညေတာ့ x{101B}ာေတာငိုင္း ငလငx{103C}ပ္ၿပီ…ေဟ့..”   ကာလသားတစိဳx{1037}က ကိုသက္ ေအာငား ကပာ စၾကေနာက္ၾကသည္..။ ကိုသက္ေအာင ၿပဳံးၿပီး အသာေနလိုကည္..။ ေခးမသားေလးေတ ညက ကမ ၻာ တစမ္း ေစာင္းသား တာ မ မသိလိုက္ၾကတာ..။   “ မိန္းမေရ….ပစx{1039}x{1005}ည္းေတ ..သားပိုx{1037}ၾကရေအာင္….”  “ ကိုx{1037} ဖာသာ သားပိုx{1037}ေတာ့….သူမား လမ္း မေလာက္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး…”    “  ေဟာဗ…ဒါဆို…ကိုယစ္ေယာကဲ..ရယ္….”  “ သားေပါ့…ဘာလိုx{1037} သူမား …လမ္းမေလာက္x{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ လုပ္ေသးလဲ…လိုx{1037}….”   ကိုယ့x{103D}းကိုယတ္ၿပီး  ကာလသားအခိဳx{1037}နဲx{1037} ပစx{1039}x{1005}ည္းမား လိုကိုx{1037}…ငါးထားေသာ ပစx{1039}x{1005}ည္းမား အေပာကရ စစ္x{1014}x{103D}င့္ မိုးခဳပားေလသည္..။ ထမင္းစား ေရမိုးခိဳးၿပီးေတာ့ ည ၈  နာရီ…။  “ ပဲ မစေသးဘူးလား…ကိုသက္ေအာင္…” ရင္းx{1014}x{103D}ီးေနေသာ ေခာက္ေပါင္ ၾကညင္းက ေနာကည္..။   “ ပဲက မေနx{1037}ကထဲက ၿပီးသားတာ..ဟ…၊  ဒီည နငိုx{1037} ကာလသားေတ ေခာင္းမယ္ မိုx{1037}လား …ေအး…ဒိုx{1037} သိုးေနေအာင္ အိပာ…..”  “ ေသကာ…ေတာက္….ဟား ဟား..ဟား…ဟား..”  ထိုေနx{1037}က  တကယည္း ဘာမ မလုပ္x{1014}x{103D}ိုငဲ ေခပစကစ္ အိပစိုက္ၾကသည္..။ ဘုမသိ ဘမသိ ခငိုကံၿပီး လာေခာင္းၾကေသာ ေခာက္ေစာင္းx{1014}x{103D}င့္ ေယာင  အရကူးမူးx{1014}x{103D}င့္ အိပ္ေပာားကာ မနက္ ေလးနာရီ တုံးေခါက အိမ္ေအာက ထက္ေပးခဲ့ၾကရသညု ေနာက သိရေလသည္..။

“ ကိုx{1039}x{101C}ကီး….ထမင္း စားမယ္ေလ….”   အလယ္…ဘယူသင္ေပးလိုကလဲ မသိ..။ အေခၚအေဝၚေလးေတ ေပာင္းသားသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ၾကည္x{1014}x{103D}ူး  ေကနပာ ထမင္းစားသည္..။  “ ညည္းကို ဘယူေခၚခိုင္းတာလဲ…အဲ့ဒီလို…”  “ ကိုယ့ာသာ …ေခၚတာ…ဘာလဲ ..မx{1039}x{101C}ကိဳကူးလား…ဒါဖင့္ ..ဦးပဲ…ပန္ ေခၚရမလား..“ “ ဟဲ့…အို…မx{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037} မx{103C}တါဘူး…နားေထာငိုx{1037} ေကာင္းလန္းလိုx{1037}…“ အသကာလန္းေသာ အိမ္ေထာငကားမိုx{1037} …အေပာအဆို  အေနအထိုင္ ကအစ တစန္း ရx{103C}ံးလန္းလသည္..။ အေပာကလကလိုလို ေစာက္ေပါx{1039}x{101C}ကီးပဲ ဖစ္ေနရသလိုလို တစိဳးေတာ့ တစိဳးx{1039}x{101C}ကီး…။   “ ကိုx{1039}x{101C}ကီး… က မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီး…တညထားနဲx{1037}..ကာ…သူမား ေၾကာကယ္…“   အဲ့လိုမား မညx{103B}ဳလိုက္x{1014}x{103D}င့္ …။ ကိုသက္ေအာင္ မက္x{1014}x{103D}ာမ သိကx{1039}x{1001}ာသမာဓိ အလx{103E}ာလိုက္ အလx{103E}ာ လိုက္ ကာကသားၾကရသည္..။   “ ကိုx{1039}x{101C}ကီးကို …သူမား အရမ္း ..အရမ္း..ခစားၿပီ…သိလား…”  “ ဟင္…ဟုတား….ဘယုန္းကလဲ…ဆိုစမ္း…“    “  မဂx{1039}x{1004}လာမေဆာငင္ ည..က….ကဲ သိပလား…..”  ဟုတါ့ဗာ…။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရိစကားမား တယန္ၾကသကိုး…။ မခိုးခငိုး..၊ မလိုးခင္ ထိုး…၊ မထိုးခင္  နမ္း..၊ မနမ္းခင္ ဖက္…တဲ့…။ အမေလးေလး…ေနာ္…၊ ဒီဟာမေလးx{1014}x{103D}ယ္ ဗာ…။ ဒီေလာက္x{1039}x{101C}ကီး နာကင္ ကိုကဲၿပီးမ ခံစားရတဲ့ အခစရသာကို တပက္  လန္းလပါတယ္…။ ကိုသက္ေအာငေတာ့ စပင္းဖင္းx{1014}x{103D}င့္ ထိပ နာကင္ေနဆဲ…။ေတာဓေလ့ဆိုေတာ့လဲ ..ေတာအေနအတိုင္း ေနတတ္ေအာင္ ကင့ ပနည္..။ ထင္းေခ ေရခပ္…x{1014}x{103D}ားေကာင္း အလုပားx{1014}x{103D}င့္ ေမေပါက္ေမာင္းတူး ေတာငာအလုပ္ေတက ကိုသက္ေအာင္ အဖိုx{1037} ယခုမ စတင္ ရင္းx{1014}x{103D}ီးရေသာ  အလုပားမိုx{1037} ဖားရပနည္…။

“ သက္ေအာငယ္..ဒါ..မိုးထဲ ေရထဲ အခိန…မင္းက ဘာလိုx{1037} မား ဖားေနရပနာတုန္း..ဟ…..ငတိုx{1037}တုန္းကဆို …တစတိတိ..ခင္ေထာငဲက မထက္ ဖူး..ေမာင္…”  ဘိုးေလးခစ ရယရာ အလန္ေပာသည္..။ ေခးမက ထိုစကားၾကားေသာအခါ ကိုသက္ေအာင္ နားဝသိုx{1037} ကပ္ၿပီး…..“ ..x{1014}x{103D}ာဗူးx{1039}x{101C}ကီး…..” ဟု  တိုးတိုးေပာသည္..။ ကိုသက္ေအာင ရယ္ေနသည္..။  “ ကိုx{1039}x{101C}ကီး…ပစားရင္…သူမား တကယ္ ေသပစာ…သိရဲx{1037}လား….”   “ဟင္…ဘယ့္x{1014}x{103D}ယာ  စိတူးေပါကန္ တာလဲကာ…” “ x{1039}x{101C}ကိဳေပာထားတာ…ဘာစိတူး မ ေပါကိုx{1037} မဟုတူး…“   “ ခစိုx{1037}မ ယူထားၿပီးၿပီပဲကယ္…ဘယ္ ပစကာလဲ…“ “  အင္းပါ…အင္းပါ…မပစင္ ၿပီးတာပါပဲ…ေတာ္….”   သူx{1037}စကားလုံးေတက အသဲမ လာမန္း ကိုသက္ေအာင္ သိသည္..။ စာမတတ္ ေပမတတ္ စကားတနာ  မဆငတန္ေတာ့ စကားလုံးေတက မလ…။ ေတာ္ တိုx{1037} ေတာ့ တိုx{1037} ငါ တိုx{1037} သုံးေလ့ရိသညိုx{1037} x{1039}x{101C}ကီးသူနဲx{1037} ငယူ နားေထာငေသာအခါ အဆငေပခင္ေပ…။  သိုx{1037}ေသာ္ ကိုသက္ေအာင္ ဖည့က္ နားေထာငတဲ့သည္..။  ကံၾကမၼာသည္ ရဟတို လညတတည္..ဟု ဆိုၾက၏..။ ကိုသက္ေအာင္ အx{1039}x{101E}ကင္းမဲ့  လကံခငါသည္..။ ကမ ၻာတစကမ္း ၌ အေပာေလးမား ေဝစီေနစဥာ သညကမ္း ၌ အလမ္းေတးဖဲရန္ ကံၾကမၼာက ဇယားခထားၿပီး ဖစ္  ေနတတည္..။ “ ဦး….ကေနာ့္ နာမယ္..သိန္းတိုးပါ…ေတာx{101B}ာေလး x{101B}ာသားပါ..။ ရနုနာ အလုပားလုပာ…၂ x{1014}x{103D}စဲ ရိပါေသးတယ္…၊ အခု x{101B}ာကို  ပနာတာပါ..၊ အလညဲ ဆိုပါေတာ့…“  အဲဒီ..သိန္းတိုးက ေခးမနဲx{1037} ငယီးစားတဲ့ဗာ…။ ကိုသက္ေအာင္ ဘယိပါ့မလဲ…။ အိမ္ေပၚလာေတာ့လည္း ဧည့ံ ရတာပဲေပါ့..။ အဲ…ေခးမလည္း ေတာထဲက ပနာေရာ…  “ ဟင္…ကိုရင္ သိန္းတိုး…..ဟယ္…”  အားရဝမ္းသာx{1039}x{101C}ကီး ေခးမ ေပးတကာတယ္..။ ဝမ္းနည္း  ပကက္x{1039}x{101C}ကီး မက္x{1014}x{103D}ာပကားတယ္..။ ကိုသက္ေအာင္ ဒါေတာ့ သတိထားမိတယ္..။ “ နင္…ေနေကာင္းတယ္ေနာ္…. ေခးမ…”    “  အင္း….ေကာင္းပါတယ္….”  “ မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငာေတာင္ ငါ့ကို မဖိတူး…ဟာ…”  “ လူx{1039}x{101C}ကီးေတ အမန္ စီစဥ္ၾကတာ..ဟ…”  ကိုင္း…ကိုသက္ေအာင္  ေရx{1037}ထားၿပီး ေပာေနၾကတဲ့ စကားေတ ေလ…။ ကိုသက္ေအာင္ ေဖးေလးစာ ထရပိုကည္..။

“ သိန္းတိုး….စကားေပာရစ္ဦး ကာ…..ဦး ေရသားခိဳးလိုကုံးမယ္…”   “ အိုး….မိုးခဳပ္ေနမ ..မခိဳးနဲx{1037}…ပနားေနအုံးမယ္…” ကိုသက္ေအာင သည္ စကားေတကို သိန္းတိုးေရx{1037}၌ အာဏာ ပခင္၍ သာ သုံးေသာ စကားဟု နားလညိုကည္..။ သိန္းတိုးကေတာ့ သူx{1037}လငတက္ စိုးရိမတိုကာ  ေခးမရယ္….လိုx{1037} ေတးသည္..။  ကိုသက္ေအာင ခနx{1037}ားရင့ကာ ၿပဳံးရင္း အိမ္ေပၚမ ဆင္းလိုကည္..။ ေခးမx{1014}x{103D}င့္ သိန္းတိုးက သူသားရာသိုx{1037} ေငးမိၾက  သည္..။“ ေခးမ…နင္ ..ဒီလူx{1039}x{101C}ကီးကို ဘာလိုx{1037} ယူတာလဲ..ဟင္….”   “ ခစိုx{1037}ေပါ့ဟဲ့….သိန္းတိုးရဲx{1037}…မခစဲနဲx{1037} ညားမလား….“  “ နင္…ငါ့ကိုေတာ့ မစဥ္းစားဘူး ေပါ့…ဟုတား….”  “ ေအး….ငါ မစဥ္းစားခဲ့မိဘူး…” “ ရကကိုကာ….ေခးမ ရယ္…..“   ေပာပါ …သိန္းတိုး..နင္ေပာခငလို ေပာသာေပာပါ ေတာ့…။ ငါ့ဘဝက တယာမဲ့ ေဗဒါ…ေရမာ ေတx{1037}တဲ့ အမx{103C}ိကx{101B}ိုကနမ တယိကပိတာ..ငါ့အပစဲ့လား…သိန္းတိုးရယ္…။ ဒါ..ေခးမအေတး… ဒါပဲ…လူေတမာ အဲဒီ အေတးနဲx{1037} ကိုယိုရာ ဆဲယူခဲ့တတ္ၾကတာက…အမား…။  “ ငါ သိပားသားၿပီ….ကိုသက္…”  “ ေရာ္…ဖစပန္ ၿပီ….”  “ ဒီ ေကာငေလးမာ ရီးစားရိေနတာ …မင္းမသိဘူးလား…..၊ ခုေတာ့ ငါက လူဆိုးx{1039}x{101C}ကီးလိုလို…ေငရင္ေၾကးရင္x{1039}x{101C}ကီးက မတရား သိမ္းပိုကားသလိုလို…”    “  ဟာ….ရီးစားမရိပါဘူး….ဘယူေပာလဲ…..“   “ ဟ…မေနx{1037}က ငါ့အိမာလညယ….သိန္းတိုး တဲ့….”  “ ဟာကာ….အလကား ေကာင္ ..ဖဲ  သမား…..ေကာငေလးကို တဖကတ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေနတာ….မဟုတာေတ..ဗာ…”ခကည္…။ ကိုသက္ေအာငို လူစားကလည္း အရားသား…။ အခစဲx{1037}  စပဥ္း၍ ဒx{103F}ဂီရိလိုေနရာမိဳးက သူမကခင္..၊ x{101B}ုပင္ေတ ဇာတ္ေတထဲ၌ ထိုသိုx{1037} သx{101B}ုပ္ေဆာငူမားကိုလည္း အပငာပါ သူလိုက္ၿပီး မုန္း တတည္..။

ဘာပဲ ေပာေပာ သိန္းတိုးx{1014}x{103D}င့္ ေခးမတိုx{1037} ငယဥ ဇာတမ္းကေလး ရိခဲ့ရမညု ေတာ့ သူက ေတးယူသည္..။   “ ငါက မိန္းမေတ အမားx{1039}x{101C}ကီး x{1039}x{101C}ကဳံလာခဲ့ဖူး တယ္…..ေခးမ သိလား…၊ ငါလိုေကာင ငါ့အခစို ေစာားရဲရင္ ငါက ဆယါပန္ ေစာားပတတဲ့လူဆိုတာ…မင္းစဲစဲၿမဲၿမဲ မတား…သိ  လား…..”ေခးမ တဲ့…၊ သူမx{1039}x{101C}ကိဳကဲ့ နာမယ္x{1039}x{101C}ကီးကို ေခၚတယ္ေလ…။ ေခးမ ငိုခငယ္..။ ဟို x{1014}x{103D}မလိုး သိန္းတိုးလာသားၿပီးကထဲက ပx{103F}နာ တက္ေတာ့တာ ပဲ..။ ေခးမ သူနားလည္ေအာင္ ေပာပခငါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေခးမ မေပာတတူး…။ သူx{1037}ကိုလဲ …ေခးမ စဲစဲလမ္းလမ္း ခစ္ေနမိပါၿပီ…ဆိုတာလဲ မရက ေၾကာက္ ေပာဖူးရဲx{1037} သားနဲx{1037}…။ ညဘက္ေတလည္း ပနအိပာ…မားလာၿပီ…။ ညဘက္ ေရနံဆီ ကုနဲ့အထိ …ေခးမ သူx{1037}ကို ထိုင္ေစာင့္ ပါတယ္..။ ဒီည လည္း ဝတx{1039}x{1011}ရားမပက္ လငို ထိုင္ေစာင့င္း အိမ္ေရx{1037}ခန္းမာ ေမးခနဲ အိပ္ေပာားခဲ့တယ္…။   ေလးလံတဲ့ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္x{1039}x{101C}ကီး တစုက ေခးမဗိုက္ေပၚမာ တက္ ဖိလာေတာ့မ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးသားမိတယ္..။ အရကံx{1037}ကလည္း မx{103E}နိုx{1037}….။ မီးခကလည္း ၿငိမ္းေနၿပီ…။ ေခးမ သူx{1037}ကို အတင္း တန္းပစိုကယ္..။   “ သားစမ္း ပါ….အိမန္း ယာမန္း မသိပဲနဲx{1037}….”   သူက ဘာမ ပနေပာပဲ ေခးမ ေပါင္ၾကားထဲကိုသာ တငင္ x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ေနတယ္…။ သုံးေလးရက္x{1039}x{101C}ကီးေတာင္ ဘာမ မလုပ ေတာ့ သူမေနx{1014}x{103D}ိုငူးေလ….။ “ အခုမ ငမ္းငမ္း တကေနနဲx{1037}…..ဟန္း….”  သူx{1037}အသကx{103D}သံေတက အရမ္းပင္းတာပဲ…။ မနားမေနပဲ ထမီနားကို ဆဲလန္ၿပီး  လုပယ္…။

“ x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…..စပ္….ဖတ္….ဖတ္….ဖတ္….x{1039}x{101D}ပတ.္…စပ္….“   “ အင့္…..အင့္……အင့္…ေဖး…..ေဖး ေဖး..လုပမ္း ပါ….တကယဲ…ရင္…”  လမ္း  ၾကမ္းမာ ကားစီးရသလိုပဲ မနားတမ္း ေဆာင့္ေနတာ…အိမ္x{1039}x{101C}ကီးကို သိမ့ိမ့ါေနတာပါပဲ….။ ကမေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ဆဲမၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့ိုင္ အားရပါးရ  ေဆာင့ဲ့ဒဏာ အေတာိတယ္ ရင္…။ ကမလည္း ကိုယ့င လိုလိုခငင္ အငမ္းမရလုပာေလးကိုပဲ…အားရေကနပာ ခံေနမိခဲ့ပါတယ္…။  “  x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္……စပ္…ဖတ္…..x{1039}x{101D}ပတ္…..x{1039}x{101D}ပတ္…..“ “ အင့္…အင့္…..အ…အ…အင့္……….“   လငယားလိုးတာ အဆန္းမ မဟုတာ…။ ဘာသံေတ ထက္ ထကိုၿပီး…ကမလဲ သူx{1037}ကို မတားဘူး…လx{103E}တ္ေပးထားမိတယ္…။ တစါတစ္ေလ သူက ကမ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးကို မမီမကမ္း လမ္းဆဲေနလိုx{1037} ကမက အကx{103E} ကယ္ သီးေတ ဖဳတ္ေပးမိပါေသးတယ္…။ “ အိ…အိ…..အား….အား…….အင့္…ဟင့္..အင့္…အင္း……“  အံx{1039}x{101C}ကိတ္ၿပီး ညာသံေပး ေဆာင့ိုးရင္းက သူၿပီးသားပါ တယ.္..။ ကမက ဆတငံ့ငံ့နဲx{1037} ကန္ေနေသးလိုx{1037} သူx{1037}ခါးကို ဆဲၿပီး ထပ္ေဆာင့ိုင္းရပနယ္…။ သူကလဲ ထပ္ေဆာင့္ လိုးေပးပါတယ္….။   “ ကဲ…မီးခက္  ထန္းစမ္း…ေယာင….မင္းတိုx{1037} အမငဲ…”  လက္x{1014}x{103D}ိပါတီး အေရာငဲx{1037} သိန္းတိုးမက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးဟာ ကမ အေပၚမာ အထင္းသား ခလကားx{1039}x{101C}ကီး ရိေနပါ ေတာ့တယ္..။

“ ဟင္…..မေအလိုး….ကိုယ့္ေမကိုလိုး….ကဲ…ဖုန္း…အင့္….”  ပါးစပလဲ ဆဲၿပီး ကမ ေဆာင့န္ ပစိုကါတယ္…။    “ သူ…..သူ ေခၚလိုx{1037} လာတာပါ ဗာ….သူ ေခၚလိုx{1037} လာရတာပါ…..”   သိန္းတိုး လူယုတာ…၊ ကမကို ေစာကကဲတယ္..။ ကမ အသားေတ တဆတတ္ တုန္ၿပီး ေဒါသေတ ဖစာမိ တယ္…။ “ ငါ့လငတိုx{1037}…နင့ို ခံတာ ဟဲ့…..မေအလိုး ရဲx{1037}…”  သိန္းတိုးကို လူx{1039}x{101C}ကီးေတ ေခၚသားၾကတယ္..။ သူက ကမနဲx{1037} လူx{1039}x{101C}ကီး သုံးေလးေယာက္ ထိုင္ ခိုင္းၿပီး …ေပာပါတယ္…။  “ ကဳပ္..အx{101B}ယတူတာကို ယူခဲ့မိတာ…ပထမ အမား…ေနာ္…၊ ေနာက္ ရီးစား ရိ…မရိ….မစုံစမ္းခဲ့တာ ..ဒုတိယ အမား…..”   “  မဟုတူး…..ကိုသက္ေအာင္ ..ကေနာ္ ရင္းပမယ္….” “ ဘာရင္းပအုံးမာလဲ…ကိုေအး….အခုပဲ..တတပ္x{1039}x{101C}ကီး မိေနတာ…ခငားတိုx{1037} မကိေတ လီးနဲx{1037} ထိုး ထားလိုx{1037}လား…..”  “ ဟာဗာ…..ကဳပိုx{1037}က ေပရာ ေပေၾကာင္း …”   “ မလိုဘူး….ကဳပ္ လူအ မဟုတူး…. ၿပီးေတာ့ ကဳပညာ အရညခင္းနဲx{1037}…လဲ… မိန္းမ မရားဘူး…၊ ဒါပဲ…အဲဒီေကာငဲx{1037}…ေပးစားလိုက္ၾက…”  ေပာၿပီး…ကိုသက္ေအာင္ အိမ္ေပၚမ ခုနင္း ထကားသည္..။  “ မိုကိုကာ….ေခးမ ရယ္…သိန္းတိုးနဲx{1037} ဘယိုလုပ္ၿပီး…..”  “ မဟုတူး….မဟုတူး…..ကမ ကိုသက္ေအာင္ မတိုx{1037} ၿငိမ္ေနတာ…..”  “ ေသပါလားဟာ….ကိုယ့င္ နဲx{1037} ဒီပင္  ေယာက္ားေတာင္ နငခဲတတူးလား….ေခးမရယ္….ေတာx{101B}ာတစ္x{101B}ာလုံးေတာ့ ေကာါၿပီကာ….”  ကမ သူတိုx{1037}နားလည္ေအာင္ ရင္းမပတတူး…။  လကူးလက္ၾကပ္x{1039}x{101C}ကီး တကုပ္ေနတုန္း မိသားတာဆိုေတာ့လည္း ကမ ဘာေပာတတ္ေတာ့မာလည္း….အရပတိုx{1037}ရယ္….။  မိန္းမေတကို ..ကိုသက္ ေအာင္ မယုံခင္ေတာ့ ၿပီ…။ ညအခါ သာေသာ လသည္ ေအးမသည္..။ ေနx{1037}အခါ ထန္းလင္းေသာ ေနမင္းသည္ ပူေလာင္ ပင္းပသည္..။ ေx{1014}x{103D}တင္ ေနပူၿပီး  ေဆာင္းတင္ x{1014}x{103D}င္းကကာ မိုးတင္ မိုးx{101B}ာသန္းမx{103C} ရိသည္ ဆိုေသာ သဘာဝ ဓမၼ တရားကို မိန္းမေတ ကိနယ္ ေပာအုန္း…ကိုသက္ေအာင္ မယုံခင္ေတာ့ပါ…။   အခါ ခပိမ္း ခမ္းေမ့မx{103C}ကို လိုလားေတာင့ၾကေသာ လူသားမားဆီသိုx{1037} ေသာကေဝဒနာသည္ မဖိတ္ေခၚပဲ အလညာတတ္ေၾကာင္း ကိုေတာ့ လကံ လိုကသည္..။

ေတာx{101B}ာေလး x{101B}ာ၌ သူမက္x{1014}x{103D}ာ ဘယို ထားရမန္း မသိေတာ့ ..။ ရကိုကညာ လည္း ကန္ေဘာငိုx{1037} ေရပင္ ထကခိဳးရဲေလာက္ေအာင္ ဖစား သည္..။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေနာကစ္ေနx{1037}တငင္ ေတာx{101B}ာေလးကို အၿပီးအပိုင္ စနx{1037}ာရန္ ဆုံးဖတဲ့ရသည္..။   “ ကိုx{1039}x{101C}ကီး….ေခးမကို မေပါင္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး  ေပါ့….ေနာ္…”“ ဟုတယ္….နင့ို ဖငရမ္းတဲ့ ဟာမမိဳး မလိုခငူး…..”  “ ေပာရကိုကာ….ကိုx{1039}x{101C}ကီး ရယ္….၊ ေခးမ လငယ္ ေနတာ မဟုတူး….၊  ကိုx{1039}x{101C}ကီးလာတာပဲ ဆိုၿပီး….ဟို ဥစx{1039}x{1005}ာ……”   “ ေတာမ္းပါ….ဟာ……လငယ္ေနတာ မဟုတဲ ..အေပာံ တာေပါ့…ဟုတား…….၊ ေအး….ထမင္းတစ္ လုပ္ ရာမေကၽးရပဲ….အဲသလို ကုန္းတဲ့မိန္းမမိဳးပဲ ရာၿပီး လုပ္ေတာ့မယ္….၊ ဒါေပမယ့္…နင့ို မိန္းမပဲ…ရိမာပါ…..ရနုနာေတာင္…ပိုကံေပးမ ခံ တာ….နင အေပာံတာ ဆိုေတာ့ ..” “ မဟုတူး….အဲဒီလို မေပာပါနဲx{1037}….မဟုတူး…..”  ေခးမ မဟုတူး ဆိုတာပဲ ငင္းx{1014}x{103D}ိုငယ္..။ ကိုx{1039}x{101C}ကီး နားလည္ ေအာင္ မေပာတတူး…။ ရင မာ ေအာင့္ၿပီး…နာကင္ ပူေလာင္ေနတယ္…။  ကိုx{1039}x{101C}ကီး x{101B}ာမ အၿပီးတိုင္ ေကာခိုင္းထကားခဲ့ေလၿပီ…။ ေခးမ x{1014}x{103D}င့္ သိန္းတိုး က လူx{1039}x{101C}ကီးမားက ဆကက္ ေနရာခေပးသည္..။ သိန္းတိုးကလည္း သူx{1037}အပစို ဝနေတာင္းပနည္..။ “ ငါ….နင့ို ခစန္းလိုx{1037}ပါ…ေခးမရယ္…ငါ… ငါ…နင့ိုေလ..ေသအထိ ေပါင္းသင္းသားမာပါ……”  ယုံပါတယ္..၊ သိန္းတိုး စကားေတကို ေခးမ ယုံပါတယ္…။ စာရိတx{1039}x{1011} ပိုင္းမာ အရက္ေသာကာ ဖဲx{101B}ိုက္ တတာကလဲၿပီး..သိန္းတိုးမာ ဘာအပစ မရိဘူး…။ ေခးမ လကံခဲ့ရပနယ္…ေလ..။

“ အိပ္ၾကရေအာင္…..ေခးမရယ္….ေနာ္…”  ဒါပါပဲ…၊ သူတိုx{1037}ေယာက္ားေတရဲx{1037} ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}က မိန္းမယူတယိုတာ… ဒါကိုပဲ အဓိက ထားၾကတာပဲ မဟုတား ရင္…။ သိန္းတိုးက ကမကို အားရပါးရ စပက္ေနေပမယ့္ ကမရဲx{1037} အဂx{1039}x{1004}ါဇတဲမာ အရသာ မေတx{1037}လဘူး..။ စိတပါတာလဲ…ပါမယ္ ထငါတယ္..။ သိန္း တိုးက လူပိဳပီပီ ကမကို အx{1039}x{101C}ကိမ္x{1039}x{101C}ကိမ္ စပကါတယ္..။ ကမ ေမးခနဲ..အိပ္ေပာဲ့အထိ သူ ၾကာလပါတယ္..။ ၾကာေတာ့ ေစာကတည္း ကိန္းစပ္ လာတယ္..။ အေရေတလည္း အိုငန္းေနတာပါပဲ…။  “ ေခးမ…နင္ ငါ့လီးကို စုပ္ေပးပါလား…ဟင္….”  “ ဘာ….ဘာ…မေအလိုး…x{1014}x{103D}မလိုး…ဟင္…နင  လိုးလိုx{1037} အားမရေသးဘူး…စုပိုင္းရသလား….မေအ….”  ကမ အသားေတ ဇိုးဇိုးဆတတ္ တုနာတဲ့အထိ ရက္ေဒါသေတ ဖစပါတယ္…။ ဒီေလာက္  ညစတ္ နံေစာ္ေနတဲ့ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ကမ ဘယ္ေတာ့မ မစုပူး…။ သိန္းတိုးက အေပၚစီး ရထားသူပီပီ..ရယါတယ္…။“ ေအးေလ….မစုပငဲ ေနေပါ့… ငါကေတာ့ စုပတဲ့…ေနာကစ္ေယာက္ ထပာx{101B}ုံပဲ ေပါ့….ဟား ဟား….”   “ ဟင္….လူယုတာ….သေဒါင္းစား…”   ကမတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ အိပန္းထဲ မာ သတုတ္ၾကပါတယ္…။ မိန္းမနဲx{1037} ေယာက္ား ဆိုေတာ့လဲ…ကမပဲ ငိုရတာပဲေပါ့…။ ကမ ေပာ့ေခသားေတာ့ သိန္းတိုး ဘာလုပယ္ မတလဲ…..။ ကမ  ေစာကုတို လာနဲx{1037} ယကာ…..“ အ…အ…ဟိ…..အ…..အ….ယား တယ္…..အလိုေလးေလး…..အိ….အိ….အ…”   အိုရင္…..အေစ့ေလးကို …စန္ ပလနိ စုပလို စုပ္ေပးေနတာမား….ကမေတာ့ ေသးေတာင္ ထကငါတယ္…။ ဒါေပမယ့္…ခံလိုx{1037}ေကာင္းလပါတယ္…။ အခုန ရနစ္ၿပီး သတုတဲ့ ၾကတာေတ ကိုလဲ ကမ ေမ့သားတယ္…။ ကမ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စကို ေဘးကို ၿဖဲကားၿပီး ေစာကုတက္ေပးေနတဲ့ သိန္းတိုး ေခါင္းကို ေစာကတ္ၾကား ထဲ အတင္းပဲ ဖိခၿပီး ဆဲဆဲ ေဆာင့္ေနမိေတာ့တယ္….။

“ပတ္…..ပလပ္…..စပ္….စပ္…x{1039}x{101D}ပတ္…..ပလပ္…….”   သိန္းတိုးဟာ မx{101B}ံမရာနဲx{1037} ကမဟာေလးကို တပတတဲx{1037} ယက္ေပးေနတယ္..။ ကမလည္း အသဲတုံ   အူယား ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာက ဘယာနဲx{1037}မ မတူတာမိုx{1037} တဟင္းဟင္း နဲx{1037} ငန္းဖမ္းသလို ၿငီးရင္း ေပါင္x{1014}x{103D}စကို အစမ္းကုန္ ၿဖဲကားၿပီး ခံေပးေနမိပါေတာ့ တယ္…။ အေရေတ x{101B}x{103E}ဲအိုငာတဲ့ ကမဟာေလးကို သူက စိတိလကိ တကိုးပနါတယ္ ရင္..။ ကမ အလူးအလဲ ေကာင္းသားမိခဲ့ရပါတယ္..။  အဂx{1039}x{1004}လိပ္ေဆးလို ေဆးပားေတကို စဲသားၿပီးရင္ ေနာက္ သူx{1037}ထက္ေပာ့တဲ့ေဆးဆိုရင္ အာနိသင္ မတိုးေတာ့ဘူးဆိုတာ ရငိုx{1037} ၾကားဖူးၾကမာေပါ့ေနာ္….၊ ကမ ေလ အခုဆို အယကံ လာေစာင္းအထိုးခံရၿပီးမ အလိုးခံတတ္ေနတယ္…ရင့္…။ သူ မယက္ေပးရင္ ကမ အာသာမေပေတာ့ဘူး..။ သည္ေတာ့ သိန္းတိုးက လည္း ကမကို အၾကပိုငယ္..။ သူx{1037}ဟာကို စုပ္ေပးရမယ္ ေပါ့…။   “ နင္….ေရစင္ေအာင္ ေဆးခဲ့…ဟာ….”  သိန္းတိုး ေနာက္ေဖး ေရကပငာ သူx{1037}လီးကို  ေရေဆး ဆပာတိုက္ၿပီး အိပန္းထဲ ပနငာတယ္..။ ပထမေတာ့ သူx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ကိုင္ၿပီး ပါးစပဲx{1037}ေတ့ရမာကို ကမ ဝန္ေလးလန္းေနတယ္…။ x{101B}ံသလို x{1039}x{101C}ကီးလဲ ခံစားရတယ္..။ မကိမိတ္ၿပီး ငုံx{1037}စုပိုက္ေတာ့ x{101B}ုတရက္ သိန္းတိုးက ကမ ဇကိုးကို ခဳပိုင္ၿပီး ဖငိုးသလို ေဆာင့ိုးလိုကါေတာ့တယ္  ရင္…။ ကမလဲ မကည္ေတ ဝိုင္းသားၿပီး ေဒါသ ဖစားမိပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဝကစေတာ့ ေခးမေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး…ေလ…။ ပါးစပဲ ေရာက္ ေနတဲ့ သူx{1037}လီးကို ကမ လာနဲx{1037} ပတပိုးဆ ကလိေပးလိုကိပါတယ္..။ သူတိုx{1037} ေယာက္ားေတဟာလဲ ဒါမိဳးကို အေတာက္ေမာၾကတာပါလား….ရင္…။

သိန္းတိုး မက္x{1014}x{103D}ာဟာ ရx{103C}ံx{1037}မဲ့ၿပီး တနx{1037}ိမ္ေနပါေတာ့တယ္..။ ကမတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲx{1037} အိမ္ေထာင္ေရးမာ အစုပယက္ေတသာ မပါခဲ့ရင္ ကမတိုx{1037} လငယား ကဲ ၾကမာ အမနါပဲ…။ ခုေတာ့ သူx{1037}စကားနဲx{1037}…ဘာဂာမx{103C}တာေလးကလဲ အသဲခိုက္ေအာင္ စဲလန္းခဲ့ရသလို ကမ ပုေလ မx{103C}တ္ေပးတာကိုလဲ သူ အစဲx{1039}x{101C}ကီး စဲလန္း သားခဲ့ပါၿပီ…။  တစါတစံ ကိုx{1039}x{101C}ကီးကို ကမ သတိရတတါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သိန္းတိုးနဲx{1037} ယဥ္ၿပီး ဘယူx{1037}ကို ေပါင္းသင္းမလဲလိုx{1037} ေမးလာၾကရင္ ကမ  ရငာနာနဲx{1037} သိန္းတိုးကိုပဲ လကဲပမိေတာ့မာ အမနါပဲ ရင္…။ ကမအတက္ သိန္းတိုးဟာ အေကာင္းဆုံး အလိုးသမား တစ္ေယာက္ ဖစဲ့ပါၿပီ..။ ကမနဲx{1037}  သိန္းတိုးတိုx{1037}ဟာ ေနx{1037}ေတ ညေတ သိပေx{101B}းေနၾကေတာ့ပါဘူး..။ တစါတစ္ေလ ေတာငာထဲx{1039}x{101C}ကဳံရင္ ေတာငာထဲ..၊ စမ္းေခာင္းထဲ x{1039}x{101C}ကဳံရင္ စမ္းေခာင္း ထဲ ၊ ၿခဳံေကာင္းလိုx{1037} စိတလာရငည္း ထလုပိုက္ၾကတာပဲ….။ ဒါေပမယ့္ ကမတိုx{1037} တစ္ေယာကဲx{1037} တစ္ေယာက္ ၿငီးေငx{1037}မသားဘူး..။ သူx{1037}ကို မမငရင္  ထကားၿပီလားလိုx{1037} ကမ စိုးရိမ္ေနတတါၿပီ..။ သူကလည္း ကမကို မေတx{1037}တာနဲx{1037} x{101B}ာစဥ္ေလာက္ၿပီး ရာတတ္ေတာ့တာပါပဲ…ရင္..။

“ ေခးမေလးရယ္… ငါ့ကို မုန္းမသားနဲx{1037}ေနာ္….“  “ ငါေပာရမဲ့ စကားပါ….သိန္းတိုးရယ္….”  “ နင့ူx{1039}x{101C}ကီးကို မလမ္းဘူးလား…..ဟင္….”   “ နင့္ လိုသာ ယက္  ေပးရင္…နင့္ေတာင္ မစဥ္းစားဘူး…”တကယါ…ရင္..၊ ကမ အပိုေတ ေပာေနတာ မဟုတါဘူး..၊ သိန္းတိုးလိုသာ ကိုx{1039}x{101C}ကီးက ကမကို ယုယေပးရင္ ကိုx{1039}x{101C}ကီး  ေခနဲx{1037}ကနx{103E}တဲ ကမ လိုကကားမာ….။ ခုေတာ့ အပဳအစု အယုအယမာ သိန္းတိုးဟာ ကိုx{1039}x{101C}ကီးထက္ သာလန္ေနၿပီမိုx{1037} ကမဘဝေလး ေနေပာာ ပါၿပီ….ရင္…။   ကိုသက္ေအာငစ္ေယာက္ေတာ့ ေလx{1014}x{103D}ငာ လင့ဲ့ရပနါၿပီ…။ ဘဝက ေx{1039}x{101E}ကၿပီးသစ္x{101B}က္ … ေလထဲလင့္ေမာေနသလို အဆုံးမရိ အစမ ရိ…။ ကိုယ့ဝကို ဖစိုရာဖစ္ေစ x{101B}ကx{103E}င့္ တကင့္ၿပီး ခရီးx{1014}x{103D}ငစိုကင္ေသာည္း ခေလးေတက တန္းလန္း ရိေနေပေသးရာ သူတိုx{1037}ေလးေတ  အတက္ စဥ္းစားရေပအုံးမည္..။ ကိုသက္ေအာငေပၚ ပုံx{1037}ပုံx{1037}သေဘာထားေတ အေပာင္းx{1039}x{101C}ကီး ေပာင္းလဲေနမညာ မုခ ဖစည္..။  ထိုx{1037}ေၾကာင့ည္း ပုံx{1037}ပုံx{1037}x{1014}x{103D}င့္  ေတx{1037}ရန္ မx{1039}x{101C}ကိဳးစားေတာ့ေပ..။ သားx{1014}x{103D}စ္ေယာကို ေကာင္းသိုx{1037}ပိုx{1037}ၿပီး သည္x{1014}x{103D}င့္ ကိုသက္ေအာင္ အလုပားရသည္..။ အလုပ စာအုပိုကစုတင္  သာမန္ စာစီသမားဘဝဖင့္ လုပိုင္ေနခင္း ဖစည္..။ စာေရးခငိတည္း မရိ..။ ေရးၿပီးသာ စာမူမားလည္း မx{1039}x{101C}ကိဳက္…။ ဟိုးယခင ထုတ္ေဝသူ ကို မင္းေမာငည္း ဘယီေရာက္ေနသည္ မသိ..။ ဘဝကို ေရစုနာ ေမာရင္း အလိုကင့္ အေမာေဖေနသလို…။ ဘာတစုမ x{1039}x{101C}ကိဳးx{1039}x{101C}ကိဳးပမ္းပမ္း လုပိုင္ လိုစိတ္ မရိဖစ္ေနခဲ့ရသည္..။

ဤသိုx{1037} အေပၚယံေၾကာ ဘဝေလးမx{1014}x{103D}င့္ ရငိုင္ ေရစုန္ေမာေနစဥ္ ေရစုနာ ေမာပါလာေသာ ခငကူ x{1014}x{103D}င့္ ထပံ၍ ဆုံဖစ္ၾကရပန္ေလသည္..။ ခငက္ မူက ထမင္းဆိုင္ အငါးေရာင္း မိန္းခေလး စားပဲထိုး ဆိုပါေတာ့…။ ကီလီဆိုသည လူစုံ …ဘဝစုံ..စx{101B}ိုကုံ ဆိုသည့္ ေနရာမိဳး…။ အေမရိကနည ကယ္ လီဖိုးနီးယားပညယို အေသးအမx{103E}ား ဒုစx{101B}ိုက္ေတက ဒုနဲx{1037}ေဒး…။ ဖာသယ္ ၊ ခါးပိုက္x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ သာမက အလစမား သူခိုးx{1039}x{101C}ကီးေတလည္း ရိသည္..။ ခငကူ တိုx{1037} ထမင္းဆိုင္ေလးက ကီလီx{1014}x{103D}င့္ မေဝး…။ ရထားလမ္းအေဟာင္းတစုကို မက္x{1014}x{103D}ာစာပဳကာ အလုပမား ပံကေဈးသည္x{1014}x{103D}င့္ အနိမ့ား အလုပမားေတ အတက္ ငပိေရ တိုx{1037}စရာ အားပဳကာ ေဈးေပါေပါx{1014}x{103D}င့္ ေရာင္းခေပးေနသည့္ ဆိုငစည္..။  ကိုသက္ေအာငလည္း တစကစလားေတာ့ ပနဖစ္ ေနၿပီ ဖစည္..။  “ အရမ္း မေသာကဲx{1037}ေလ…အစို ….ထမင္းမစားx{1014}x{103D}ိုငဲ ေနအုံးမယ္…”  အနားကပ္ၿပီး ဆိုငငသိေအာင္ သတိေပးတတာသည္..။  ေနx{1037}စဥ္ မကန္းတန္းမိလာေတာ့လည္း အကင့ာရိတx{1039}x{1011} ပကီးယိုယင္းေနၾကေသာ လူx{1039}x{101C}ကီးလူေကာင္းလို ဖစ္ေနေတာ့သည္..။ တစါတစံ ကိုသက္ေအာင္  ခငကူတိုx{1037} ဆိုင္ မေရာကစ္ေပ…။ အလုပားသဖင့္ ဆိုင္ေရx{1037}မ ၾကာဇံသုတ္x{1014}x{103D}င့္ ဟင္းခါးဖင့ာ တစမ္းတစ္ေနx{1037}အတက္ ၿပီးပစိုက္ တတည္..။

“ မေနx{1037}က အသည္းအမစ္ ခနားတာ အစို ဘာလိုx{1037} မလာတာလဲ…..”   “ အလုပ္ မအားလိုx{1037}….”  ကိုသက္ေအာင မိန္းမေတ ကို သိပ္ၿပီး ေစာက္ေရာ မ ဝငင္ေတာ့..။ အာပလာ စကားေတx{1014}x{103D}င့္ မx{103B}ဴဘိုx{1037} ခဘိုx{1037}ေလာကာ စဥ္းစားေနၾကသူမား အဖစ္ သူ နားလည္ လကံထားခဲ့ေလသည္..။   ထိုx{1037}ေၾကာင့ည္း  ခငကူကို သိပေရာမဝင္..၊ ခပနန္ ခပန္းတန္းသာ ေနၿပီး သာမန္ေဈးသညစ္ေယာကို ဆကံသလိုသာ ဆကံေလသည္..။    ခငကူ ကလည္း မင္x{101B}ုံဖင့္ စိတငားေလာက္ေသာ x{101B}ုပညိဳးေတာ့ မဟုတ္..။ သိုx{1037}ေသာ္ ကိုယုံးကိုယ္ေပါက ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} အတက္ စဥ္းစားသူမားအဖိုx{1037} ရာမ  ရားေသာ အခိဳးအဆစ္ ဖစည္..။ ခါးဆစီမ ထစ္ၿပီး ကားပနx{1037}ာေသာ တငါးအစုံက ဝိုင္းစကိပဲ့ေနသည္..။ ရငားx{1014}x{103D}စx{103E}ာက ပုံသင္းထားေသာ  ပန္းပုx{101B}ုပ္x{1014}x{103D}ယ္ မx{1039}x{101C}ကီးလန္း မေသးလန္းပဲ x{1039}x{101E}ကားx{101B}ားေကာ့ပံေနသည္..။ ခါးေသးေသးေလးက တငါးx{1039}x{101C}ကီး လx{103C}ပမ္းသားေလတိုင္း ယိမ္းx{1014}x{103D}ဲx{1037} ကိဳးကသားေတာ့ မည့လား x{1039}x{100B}x{103E}တယ္ ေပာ့ေပာင္းလန္းသည္..။တစါတစံ ထင္းဖစ္ေစ ၊ ပန္းကနက္ေရာကစ္ေစ တစုံတစာကို ကုန္းေကာကိုက္ေသာ အခါ မားတင္ လစနဲ မငိုကေသာ ေယာက္ားတစ္ေယာကဖိုx{1037} လပနဲ ရငဲလx{103C}ိကိုေမာသားေစသည္..။ စိတဲ၌ ဤအေနအထားမိဳး ကုန္းၿပီး ဖဳတ္ လိုကလင္ ဆိုေသာ အေတးကလဲ မဆိုင္းမတx{1039}x{101C}ကီး ဝင္ေရာကာေအာင္ ဆဲေဆာငx{103C} ရိလန္းသည္..။ ထိုမ x{1039}x{101C}ကီးမားတင္းရင္းေနေသာ တငါးx{1039}x{101C}ကီးကို  ေကာကx{103B}င္းထုတစုပို ကစစာ စုစည္းထားေသာ ထမီေလးေအာက အတင္းခံေဘာင္းဘီေလး အရာက ထင္းေနပနည္..။ ထိုေဘာင္းဘီ အရာေလးကို မငသညပင္ ခငကူသည္ လယယူကူ ရx{1014}x{103D}ိုင္ေသာ မိန္းခေလးတစ္ေယာကဟုတ္ေၾကာင္း ကိုလည္း ပုရိသတိုx{1037} ရိပားမိၾကေလ သည္..။

ကိုသက္ေအာငေတာ့ ခငကူ ဖငို မၾကည့္..။ ၾကည့ငိတ္ ဝငာသည့ိုငည္း စိတို ထိန္းခဳပားx{1014}x{103D}ိုငည္..။ လူတစိဳx{1037}က ခငကူကို  ၾကည့င္း ထမင္းစားရန္ ေရာကာၾကခင္း ဖစည္..။ ကိုသက္ေအာငေတာ့ အဝစား ငါးကပိုသညို သေဘာကလိုx{1037} ဖစည္..။  ယခုတေလာ  ထမင္းဆိုငက္ မေရာကစန္…။ ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီးလမ္း အရကိုင္ တဝိုက္၌ ကိုသက္ေအာင္ ေရာေx{1014}x{103D}ာေနထိုငတ္ေနပနည္..။ စိတဲ၌ တစုံတစာ  လိုအပ္ေနသလို ခံစားလာရသဖင့္ အx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ရာယင္းေသာ ပစx{1039}x{1005}ည္းမိဳးကို ရာေဖေနခင္းေၾကာင့္ ဖစည္..။ “ သူx{1037}နာမယ ခငီတဲ့….ၾကကန္ေရာင္း တယ္..အစို…ေဈးေတာ့ နည္းနည္း ပိုေပးရတယ္…၊ သူx{1037}ေယာက္ားအလစာ လုပာ…၊ အx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ရယ္ေတာ့ ကင္းတယ္…”  “ ဟာကာ….ေယာက္ားx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037}… ေတာ့ မလုပငူး…ကာ….”   “ တခားေဆာ္ေတလည္း ကေနာ္ မသိဘူး အစို….” သိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ ကိုသက္ေအာင္ ခငီx{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}ဖစ္ၾကသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ က သူx{1037}ကို အကဲခပလို သူကလဲ ကိုသက္ေအာငို အကဲခပည္..။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား စဥ့ိုးတန္း ေဗာ့တံတားထိပ္ အထက္ေပါကိ မုနx{1037}င္းခါးဆိုငာ  ဆုံမိၾကသည္..။ “ ဒီကေနx{1037} ဘယားၾကမာလဲ…အစို….”  “ အာ……မသိဘူးေလ….ကဳပ..အိမ္ မရိဘူး….”   ခငီက x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို စူပစိုက္ သည္..။ မက္ေမာငနx{1037}္ေကးၿပီး ေခေဆာင့လိုေလး ပဳလိုက္ေသးသည္.။ “ အဲဒါဆို…..သူမားက ဘယိုကမာတဲ့လဲ…ညေနလဲ ဆိုင ပနက အုံးမာ…စိတစိုကာ…ဘာမန္းလဲ မသိဘူး….”   ခငီက ထိုသိုx{1037}ညည္းလိုကည္x{1014}x{103D}င့္ ကိုသက္ေအာင သူအမူအယာ ပစၽဲခၽဲကို ၾကည့ာ ေတာင္ ၿပီးသား လီးပင္ ပန္ေသသားရသည္..။

“ ဒီေလာကဲ စိတစံမေနနဲx{1037}ေလ…အခိနရလဲ…ေန……” “ အစို….ေဟ့…အစို..ေနအုံးေလ….ဒီမာ……”  ကိုသက္ေအာင္ ပုခုံးကို ဆဲရင္း ခငီ ဟို သည္ၾကည့င္း တိုးတိုးေလး ကပ္ေပာေလသည္..။  “ မနန္ေလး ၿပီးခငင္ေတာ့ ဟို….ဆနိုေဒါင္ေနာကာ ..တဲေလး ရိတယ္…လုပလား…ဟင္……”   “ ဟာဗာ….ေနပေစေတာ့…..”   ကိုသက္ေအာင္ အေတာိတိနားသည္..။ ဤမ စုတတ္ေပကံေနေသာ ပတန္းကင္၌ ဘယို ဖီလငာမည္ နည္း..။ ခငီ ထပံ မဆဲမီ…ကားလမ္းကို ဖတူးခဲ့သည္..။ လူသားလူလာ ရx{103C}ပ္ေထးေနေသာ ကမ္းနားလမ္းအတိုင္း ေညာငင္ေလးေဈးသိုx{1037} ဖတူးခဲ့ သည္..။ “ အစို…..ေဟး….အစို…….”  ခငီ အမတင့္ ကိုသက္ေအာင္ လည့ၾကည့္..ခပကက္ ေလာကည္..။ အေနာက တဖတတ္ ေပး လိုကာသံကို ၾကားရသည္..။ လက္ေမာင္းကိုလည္း တင္းတင္း ဆဲယူခင္း ခံလိုကသည္..။ “ အစိုက နားမားေလးသလား မသိဘူး….ေခၚလိုက တာ….”   “ ဟင္…..မခငကူ……..” မပဳမပင္ …x{1014}x{103D}မ္းနယ္ေမာဟိုကာ ၿပဳံးေနေသာ အယဥက္x{1014}x{103D}ာေလးကို နီးကပာ ရငိုငိုကသည္..။ ကိုသက္ ေအာင္x{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိမ ခငကူက ရက္x{101B}ံx{1037}စာ လက္ေမာင္းကို လx{103E}တည္..။ “ အစို….ဘယားမလိုx{1037}လဲ….ဟင္….”  “ ေအာ္…..ကိစx{1039}x{1005} တစု ရိလိုx{1037} ပါ….ခငကူ..ဘယဲ…”  “ ဒီေနx{1037}….ဆိုငိတယ္ေလ……လမ္းေဘး ဆိုင္ေတ လိုကင္းေနလိုx{1037}…..”  “ ေအာ္…….တစုခု စားပါအုံးလား….ခငက္  မူ….” “ အုန္းx{1014}x{103D}ိုx{1037}ေခါကဲ စားၾကမယ္ေလ….လာ……” ပလက္ေဖာင္း အတင္းဖက္ ဆိုငစိုငိုx{1037} ဝငဲ့ၾကေလသည္..။

“ ဟာ…….အစိုတိုx{1037} အတဲကို ေနရာ ေပးပါ….. ေဟ့….”   စားပဲထိုးေလးက ေအာ္ေနကအသံ ..ထုံးစံအတိုင္း ေအာိုက္ေသာည္း ကိုသက္ေအာင္ ရငဲ  ေx{1014}x{103D}းခနဲ ဖစားမိသည္..။ ခငကူ မက္x{1014}x{103D}ာေလးမာလဲ ထတနဲ ရဲသားေလသည္..။  “ အုန္းx{1014}x{103D}ိုx{1037} x{1014}x{103D}စဲ…ေပးပါ…….၊ အေၾကာ္x{1014}x{103D}စုစီ ထည့္ေပးေနာ္…..“ ခငကူက အုန္းx{1014}x{103D}ိုx{1037} လမ္းမာရင္း ဆံပင္ေလးမားကို သပငိုကာ…ဗိုကားဝင္းဝင္းေလးမား လကားေလသည္..။ x{1039}x{101E}ကားx{101B}ားေသာ ရင္ေလးx{1014}x{103D}စx{103E}ာ မာ လဲ x{1039}x{101E}ကတကားသည္..။ တငါးx{1039}x{101C}ကီးအစုံကလည္း ေဘးx{1014}x{103D}စကိုx{1037} ထိုငားေသာ ခုံေလးမ ေဘးသိုx{1037} လံကေနေလသည္..။   “ အစို က စကားနည္း တယ္ ေနာ္….အဟင္း…….”   “ အင္း….စကားသိပားတာ မေတx{1037}ဘူးေသးလိုx{1037}ပါ…..”  “ ဒါဖင့္ ေပာေလ…..စကားေတ အမားx{1039}x{101C}ကီး …အဟင္း ဟင္း…….”  “  မေပာေတာ့ပါဘူး….ရငဲမာ ေပာေပာေနရတာ မားလၿပီ…ဘယူမ မၾကားပဲ ကိုယ့ာသာ ေပာရတာ လတပယ္….” “ ေဟာေတာ့….ကဗာဆရာ နဲx{1037} တိုးေနတာကိုး….”   x{1014}x{103D}စ္ေယာကား x{1039}x{101C}ကိတယိၾကသည္..။ ေအာ္….သညို ဆနx{1037}ငကိင္ တစ္ဦးနဲx{1037} နီးနီးကပပ္ စကားပဲေလးေတ မဖဲခဲ့ရတာ  ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ….။ “ အစို…က အေတးသမားလား….ဟင္…..”  “ စားဖိုx{1037}အတကဲ ေတးေနx{1014}x{103D}ိုငဲ့ ဘဝပါ..မခငကူ…..”   ခငကူ ငိုင္ေတသား သလို ရိသည္..။ သိုx{1037}ေသာကင္း မက္x{1014}x{103D}ာကို တညစိုက္ၿပီး ေရာကာေသာ အုန္းx{1014}x{103D}ိုx{1037}ေခါကဲ ပန္းကနို ကိုသက္ေအာင္ေရx{1037} ခေပးသည္..။  “ ေလဒီ ဖ တ္ေလ….ခငကူ အရငူ……”  “ အံမယ္…အစိုက အေနာကိုင္း ဦးစားေပး စနစို လည္း နားလညာပဲ..ေနာ္..”  ကိုသက္ေအာငည္း မခင္ သကူ ကို အံ့ေအာေလးစားသား၏…။ လမ္းေဘး ထမင္းဆိုင္ စားပဲထိုးေပမယ့္ အသုံးအx{1014}x{103D}x{103C}ံးက မင့ည္..။ အုန္းx{1014}x{103D}ိုx{1037}ေခါကဲ စားေနစဥ္….

“ အစို ….ဘဲဥ x{1039}x{101C}ကိဳကား….” “ x{1039}x{101C}ကိဳကယ္….အဲ….စားေလ…ဘာဖစိုx{1037}လဲ…မx{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}လား……..”  “ ခငူလဲ..x{1039}x{101C}ကိဳကာပဲ…ဒါေပမယ့္ အစိုx{1037}ကို   ေပးတာ…..”လx{103C}ိကနဲ ပီတိအေတးေလး….x{1014}x{103D}လုံးသားကို ေပးေဆာင့နည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ခငကူ လကေလးကို အုပိုင္ လိုကည္..။ မx{101B}ုန္း ပဲ စကားတိုးတိုး ေပာသည္..။ “ လူေတနဲx{1037}ေလ…..အစို…..” ကိုသက္ေအာင္ ေပာားသည္…။ အုန္းx{1014}x{103D}ိုx{1037}ေခါကဲ စားၿပီး ေလးဘီးတစီး ငါးကာ ပုဇန္ ေတာင္ အိမိုx{1037} ခငကူကို ေခၚလာခဲ့မိေလသည္..။ ခငကူကလဲ လိုကာရာသည္..။ အိမိုx{1037}ေရာကာသည္..။ တစိမုံး ရင္းလင္းေနသည္..။  ပရိေဘာဂ ဘာတစုမ မရိ…။ “ ခငူ..ေတာ့ မားၿပီ ထငယ္….အစို….”  “ ဘာလဲ…အစိုx{1037}ကို …….ငေထာx{1039}x{101C}ကီး ထင္ေနလိုx{1037}လား…….” “  ဟင့င္း……..ဒါေပာတာ မဟုတူး….အစိုx{1037}အိမ္ေထာငည ရိမာပဲ ထင္ေနတာ…..” “ ရိတယ္ေလ….ရိပါတယ္….”   “ ဟုတား……ဘယားလဲ… ဟင္….” “ ဒီမာေလ…ထိုင္ေနတာ……ေဟာဒီမာ……”   “ အိုx{1037}…..ဟိတ္…ၾကည့္…တအားညx{103B}စာပဲ….ကာ………အို….”  ဖာေလးေပၚသိုx{1037} ခငကူ လဲက သားသည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ခၽန္းအုပားခဲ့သမေသာ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}အားအငား ကမ္းၿပိဳသလို ဒလေဟာ ၿပိဳဆင္းကလာေတာ့သည္..။  “ အို……ဒီ…အထိ….မဖစ္  ေသးဘူး…..အစိုရယ္……..” ကိုသက္ေအာင္ လူတစာတပက္ စဲလန္းခဲ့ၾကရေသာ ခငကူ ဖငိုးx{1039}x{101C}ကီးကို တအားခပစိုက္ၿပီး  ေညx{103B}ာင့ည္..။ ခငကူ မကုံးေလး ဝိုင္းၿပီး x{101B}ုန္းကနာသည္..။

“ ရစ္x{1039}x{101C}ကီး ခိုးပါရဲx{1037} အစိုရယ္….မလုပါနဲx{1037} ေနာ္…ေနာ္……”   ပါးမိုx{1037}မိုx{1037}ေလးေပၚမ မိတပ္ေလးမား ေပာငငားေအာင္ ဖိနမ္းပစိုကည္..။ လုံးတစ္ေန ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကိုလည္း ပယယယယ္ ဆုတိုင္ေခမ သည္..။ “ အာ…..ဒုကx{1039}x{1001}ပဲ….အိုး..အစို….အစိုကလဲ ကာ…….”  ေအာံ ၿငီးသံေလးမား  တိုးတိတ္ေပာကယားသည္..။ ေx{1014}x{103D}းေထးလုံးကစ္ေနေသာ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ အx{1014}x{103D}ံx{1037}အပား ကို မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီး ဖိကပ္ၿပီး နမ္းပစည္..။   တရx{103D}းရx{103D}း တရဲရဲx{1014}x{103D}င့္  မီးရထား စက္ေခါင္းx{1039}x{101C}ကီး တစုလို ေလမx{103C}တံ အသကx{103D}သံx{1039}x{101C}ကီးက ပင္းထနာသည္..။ ခငကူ လိုကာမိတာ မားၿပီ ဟုေတးေနမိသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္  ခငကူ x{101B}ုန္းကနငိတ္ မရိ…။ ဆုတိုင္ေခမ ပတပ္ေပးေနေသာ အစိုx{1037} အယုအယေလးမားကို သာယာေနသည္..။ အစိုx{1037}လကစက ခင္ မူx{1037} ေပါင္ၾကားကို x{101B}x{101B}ေလး ပတည္..။ ခငူx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာေလး ေမာ့သားေအာင္ ေကာ့တကားသည္..။ ထမီေအာကကို လနငိုက္ေသာ အခါတင္…..ခင္ မူ ပာပာသလဲ လိုကိေသးသည္..။ သိုx{1037}ေသာ္ ေဖာင္းကားx{1039}x{101E}ကစူေနေသာ ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးက အထငရား ေပၚလာၿပီ ဖစည္..။   အၿမဲတမ္း ဝတ္ေနက  ေအာကံေဘာင္းဘီကလဲ ဒီေနx{1037}မ ဝတလာခဲ့မိ….။ ခငူ မကည္ေတ စိုx{1037}လာၿပီး …..  “ ခငူx{1037}ကို သနားပါ….အစိုရယ္……ခငူေလ…..အ…အ…..”  ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးက အေမx{103E}းသနန္x{1039}x{101C}ကီးမား ေအာက လိုးခငရာ အဆီတဝင္းဝင္းx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနရာ….ကိုသက္ေအာင္ က လာx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ ထိုးေကာ္ ယက္ ေပးလိုကည္..။ ခငူ ထနx{1037}နx{1037}ူးသားၿပီး ေပါင္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စကာလည္း ေဘးသိုx{1037} ၿပဲကားသားရေလသည္..။ ခငူက အသားညိဳေလေရာ့သလား မဆိုx{1014}x{103D}ိုင္..။  ေစာကုတ္ေလးမာ ခပိဳညိဳေလး…ပဴးထက္ေနသည္..။ ေစာကတ္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1039}x{101C}ကီးမားက လက္x{1014}x{103D}စုံးခနx{1037}္ ထိထူလိမ့ည္ ထငည္..။ အကဲ ေၾကာင္းx{1039}x{101C}ကီးက နကကx{103C}ိင္းရx{103C}ိင္းx{1039}x{101C}ကီး မန္း ထင္ေပၚလန္းလသည္..။ လာx{1014}x{103D}င့္ ယက္ေပးလိုကိုင္း ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ဖားဂုံညx{103B}င္းေကာကုန္းလို ေဖာင္း ေဖာင္းၿပီး x{1039}x{101E}ကx{101B}တကာေလသည္..။ ေလထိုးေပးလိုကလား ထငေလာက္ေအာင္ မနနန္းလသည္..။ ေစာကုတ္ ….ဤသိုx{1037} တေဖးေဖး  ေဖာင္းကားလာသညိုလည္း ကိုသက္ေအာင္ ခငူ ကမ မငူးခင္း ဖစည္..။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက အစမ္းကုန္ ေတာင္ေနၿပီးသားမိုx{1037} ခငူx{1037} ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ သိုx{1037}  ေတ့သင္းကာ အသာအယာေလး ဖိလိုးခလိုက္ေလေတာ့သည္..။

“ အ……အစို………………” ခငူ ေကာေလးေကာ့သားကာ ဆီးခုံေလး ေမာကကားေအာင္ ခါးကို x{1039}x{101E}ကတက္ေပးလိုက္ေလသည္..။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက  ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} ထိထိမိမိx{1039}x{101C}ကီး ေဆာင့ိုးခလိုကနည္..။  “ အ……အား…….အစို ရယ္…..အင္း..အင္း…..”   x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို ပတက္ လုမတတ္ ကိုကားေသာ ခငူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေလးမာ ရx{103C}ံx{1037}မဲ့ေနၿပီး ေဘးသိုx{1037} ေစာင္းငဲ့ကေနေခသည္..။ ခငူx{1037} လက္x{1014}x{103D}စက ကိုသက္ေအာင္ ေပါငို ကိုငား မိသည္..။ ကိုသက္ေအာင္၏ သနာေသာ လက္ေမာင္းx{1039}x{101C}ကီးအစုံက ဘရာစီယာေလးေအာက x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို ဆဲယူ ကိုငုတားသည္..။   ခငူ  မကုံးေလးမား မတားရာသည္..။ လညင္း၌ ဆဲထားေသာ ေလာ့ကကီး ေx{101B}x{103E}ဆဲx{1039}x{101C}ကိဳးေလးက ၾကမ္းပငိုx{1037} တစကုံကေနသည္..။ ခငကူ  ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ အားရစရာ ေကာင္းလသည္..။ ေစာက္ေရၾကည္ေလးမား ညx{103B}စကာေသာ အခါတိုင္း …” ဗစ္…ပစ္…..” မည္ေအာင္ တင္းၾကပ္ ေနသည္..။ ေသးေၾကာx{1039}x{101C}ကီးမား ေဖာင္းx{1039}x{101E}ကကာ အေၾကာၿပိဳင္းပx{103B}ိဳင္း ထေနေသာ ကိုသက္ေအာင္ တနာx{1039}x{101C}ကီးက အေရx{101B}x{103E}ဲေနေသာ ဧရာမ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ သိုx{1037} x{1039}x{101D}ပတနဲ ေဆာင့္ေဆာင့္ ဝငားတိုင္း ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေလးမား အတင္းသိုx{1037} လိပင္၍ ပါပါသားသညို ..ကိုသက္ေအာင္ အေသအခာ ငုံx{1037}ၾကည့္ ရင္း လိုးသည္..။ ခငကူ လကေလး တစက ဆီးခုံကို လာၿပီး ဖုံးထားရာေသးသည္..။   တစါတစံ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက ကၽံထကာေသာအခါ…  နီလာလကပ္ေလး ဝတားေသာ လကမိုးေလးကို လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက ထိုးမိသားတတည္..။ ထိုအခါ ခငကူက လကို ကပာကသီ x{101B}ုတ္ၿပီး…  လကုံကို ထမီစဖင့္ ပတုတစတည္…။

“ x{101B}ံလိုx{1037}လား…ခငူ…….”   “ အို……x{101B}ံတာေပါ့….ဟင့္…အ…….ကၽတၽတ္…..” “ အစိုက ယက္ေတာင္ ယက္ေပးေသးတာပဲ…ကယ္…….”   “ အို……  သား..ဘာေတ ေပာေနတာလဲ……. အား…….အား……..” “ ခငူx{1037} ဟာx{1039}x{101C}ကီးက …အx{1039}x{101C}ကီးx{1039}x{101C}ကီးပဲကယ္…..အားရလိုကာ….”  “ အာ………ေသေတာ့မာပဲ… အစိုေနာ္…..အဟင့္…..”  ခငူ ရကတန္းသည္..။ ပါးပင္ေလးx{1014}x{103D}စက္ ရဲရဲနီေအာင္ ပင္ ငိုမဲ့မဲ့ေလး ဖစာသည္..။   “ ခငူx{1037} ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲကို  အစိုx{1037}လီးx{1039}x{101C}ကီး ဝငာ ခံလိုx{1037} ေကာင္းလားဟင္…ခငူ…ေဟ့….ေပာေလ…..” “ အင့္…..အင္း…အ…ဒီမာ ေသေတာ့မယ္….သူက ဘာေတ ေလာက္ေမးေန မန္း …မသိဘူး..သား….အ……အင္း အင္း……..”   “ အဆုံးဝငား…..ဟင္…….ခငူ………..ထိရဲx{1037}လား…..” “ အာ……..အင့္……သိဘူးကာ…..ေမးနဲx{1037}……..အ ဟင့္ ..အဟင့္……အ…….”  “ စတ္…..x{1039}x{101D}ပတ္….စတ္..x{1039}x{101D}ပတ္…………ဖတ္…..ဖတ္……”  “ အ…..ေဖးေဖး..အစို…..အထဲက ေအာင့ယ္….အ…အ………” ကိုသက္ေအာင္ ၿပီးခငာၿပီမိုx{1037} ခငူx{1037} စကားကို နားမေထာငဲ ဒလၾကမ္း မုနိုင္းတိုကလို ေဆာင့ိုးခလိုကည္…။  “ အား……အား……..အစ္ ကိုး………အား……နာ…နာ တယ္…………အ..”  “ x{1039}x{101D}ပတ္……ဖတ္…..ဖတ္………x{1039}x{101D}ပတ္……..x{1039}x{101D}ပတ္……x{1039}x{101D}ပတ္…..စတ္….“  “ ဟား…..တစိဳးx{1039}x{101C}ကီး ပဲ….အား………..အီး……အမေလး….”  ပူေx{1014}x{103D}းေသာ ပစၽဲေသာ ညx{103B}ီစိုx{1037}ေသာ အနံx{1037}မားဖင့္ ပဲစဥစို ….ရပားလိုက္ၾကၿပီး …တစ္ေယာက္x{1014}x{103D}င့္ တစ္ေယာက္  ဖကားရင္း အေမာေဖေနလိုက္ၾကေလသည္..။  ကိုေလး…..ပုံx{1037}ပုံx{1037}လာသားတယ္…….ကိုေလးနဲx{1037} မိန္းမတစ္ေယာက္ အိမ္ေရx{1037}မာ ဖစက္ေနတာ ေတ မ ၾကည့ဲတာနဲx{1037} မတက္ေတာ့ဘူး..။ သားx{1014}x{103D}စ္ေယာကို ပုံx{1037}ပုံx{1037} ေခၚသားတယ္…။ ပုံx{1037}ပုံx{1037} ….အစိုေလးကို ေမာ္ေနမယ္……။ ညီမေလး…ပုံx{1037}ပုံx{1037}….။