နေမင်း တောင်ကြီးသို့ပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ချစ်ရတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခွဲရပြန်ဦးမည်။သူတောင်ကြီးတွင် ခြောက်လကျော်လောက်ပြီတာဝန်ကျနေတာ။အစိုးရဌာနကြီးတစ်ခုတွင် အရာရှိတစ်ဦးဖြစ်ပြီးတောင်ကြီးမြို့နားတွင် စီမံကိန်းတစ်ခု၌တာဝန်ခံအဖြစ်စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမို့ ငြင်းဆိုခွင့်မရှိပဲ ကျရာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။ဇနီးနှင့်သမီးကို ထားခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်အချိန်မှစပြီး သမီး သုံးနှစ်ကျော်လာသည်အထိ အကြာကြီးမခွဲဖူးသောကြောင့် ရောက်စရက်များတွင် သတိရလွမ်းမိသည်။သမီးကလဲ ခွဲစမရှိ ဇနီးကလဲ မခွဲဖူးသောကြောင့် ညတိုင်းဖုန်းပြောရင်း အလွမ်းပြေရသည်။ခြောက်လကျော်တော့ ရုံးချုပ်မှ အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုနှင့် သူ့ကိုခေါ်လို့ လာရင်းနဲ့ နှစ်ပတ်ကျော်ကြာအောင် နေလိုက်ရသည်။ခြောက်လလောက်ဝေးနေရတဲ့ ဇနီးသည်နဲ့သမီးကိုလဲ အတိုးချအလွမ်းပြေရသည်။ကိစ္စများပြီးလို့ ပြန်လွှတ်တော့ ပြန်ရဦးမည်။သူလဲဟိုမှာနေရာအတည်တကျဖြစ်ပြီမို့ ဇနီးသည်နဲ့ သမီးတို့ လာလည်ဖို့လဲခေါ်ထားသည်။ဒီတစ်ခါပြန်ရမည်မှာ သူတစ်ဦးတည်းမဟုတ်တော့။သူ့မိန်းမရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ သူ့ခယ်မပါ ပါသည်။ခယ်မက ဘူမိဗေဒဘာသာရပ်ဖြင့် မာစတာတန်းတက်နေပြီး စာတမ်းပြုစုရန်အတွက် တောင်ကြီးသို့ သွားရမည်ပြောသည်။သူလဲတောင်ကြီးဖက်တွင်တာဝန်ကျနေသည်မို့ သူပြန်ရောက်တော့ သူ့အိမ်တွင် သူ့ကို စောင့်နေသည်။သူပြန်လျှင်တစ်ခါတည်းလိုက်မည်မို့ပင်။ခယ်မဆိုပေမယ့် သူနှင့်လဲအတော်ရင်းနှိးသည်။ပြောမနာဆိုမနာတွေပင်။သူ့ကို အကိုတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီးသူကလဲ ညီမတယောက်လိုပင်။သူရှိလို့လဲ ခယ်မရဲ့မိဘတွေက စိတ်ချစွာနေသည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့ ခယ်မက အင်္ကျီလက်တိုအပါးနှင့်ထမိန်စကပ်အပျော့သားဝတ်ထားလို့သူက
”ဟဲ့ တုံတုံ နင်အနွေးထည်မပါဘုးလား။ပါရင် ယူထားဟိုဖက်ရောက်ရင်အေးတယ်”
”အာ ကိုမင်းကလဲ အေးတာကြိုက်တယ် အအေးခံနိုင်ပါ့။အေးဆေးပါဟင်းဟင်း”
”အေးနော် တကယ်အေးလို့ပြောတာ။အေးလာခါမှ စောင်ငှါးပါ အနွေးထည်ငှါးပါဆို မငှါးဘူး။လက်သီးပဲရမယ်”
”အမလေး သိပါ့ သိပ့ တုံတုံကို ကျ လက်သီးပေါ့။ဟင်းမပြောချင်ဘူး သူ့မိန်းမပဲစေတနာရှိတာသိပြီးသားနော်”
ခယ်မနာမည်က နှင်းချယ်ရီ။အိမ်နာမည်အိတုံဖြစနေဖြစ်နေတာဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိ။
ကားထွက်လာတော့ နှစ်ယောက်သား စကားနိုင်လုလာကြသည်။သွားခါနီးမိန်းမက ကားပေါ်မှာ ရန်မဖြစ်သွားနဲ့ဦးနော်မှာလိုက်ပေမယ့် နှစ်ယောက်သား စကားနိုင်လုလာကြသည်။မောလာတော့ အိတုံက အိပ်တော့မည်ပြောပြီး စိတ်ကောက်သလိုလုပ်ကာဟိုဖက်လှည့်ပြီးမျက်လုံးပိတ်ကာ နားကြပ်တပ်ပြီး သီချင်းနားထောင်နေသည်။သူလဲ ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ အနွေးထည်အထူထုတ်ကာ ဝတ်ထားလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာနားလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့်ညကလဲနက်လာ တောင်ကြီးဖက်တက်လာပြီမို့ အအေးက ပိုပိုလာသည်။အိတုံလဲ ချမ်းသထက်ချမ်းလာသည်ထင့်။သူလဲမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာအိပ်နေလိုက်သည်။နောက်ဆုံးမခံနိုင်တော့လို့ထင်သည်
”ကိုမင်းအရမ်းအေးတယ်။အနွေးထည်အပိုပါသေးလား”
”မပါတော့ဘူး။ညည်းပဲပြောတော့ အအေးကြိုက်တယ်ဆို။နေလေ”
”ကိုမင်းနော် ဒီမှာ အရမ်းချမ်းနေပြီ ဟင့် ဟင့် သူများကို မစောင့်ရှောက်ဘူး။အကိုဖြစ်ပြီးဘာမှလဲ မလုပ်ပေးဘူး။ငိုလိုက်မှာနော်”
”ဟားဟား မငိုနဲ့ ပြိတ္တာမျက်ရည်မြေမကျစေနဲ့။ကဲရော့ရော့ခြုံထား”
သူလဲ အနွေးထည်ချွတ်ပေးလိုက်ကာခြုံပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ ကားပေါ်ကစောင်ကိုထပ်ခြုံပေးလိုက်သည်။
”ကိုမင်းကောမအေးဘူးလား”
”ဟဲ့ လူပဲအေးတာပေါ့ ရပါတယ် ငါက ယောက်ကျားလေးပဲ”
”အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ အနွေးထည်ကြီးက အကြီးကြီးကို နှစ်ယောက်ခြုံလို့ရပါတယ်။တူတူခြုံမယ်”
ပြောရင်း သူ့ကိုပါခြုံပေးလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားအိပ်လိုက်ကြသည်။ညကလဲပိုနက်လာလေ အအေးကပိုလာလေမို့ အနွေးထည်နှင့်စောင်ကို သူကဆွဲလိုက် ကိုယ့်ဖက်ကလွတ်သွားလိုက် ကိုယ်ကဆွဲလိုက်သူ့ဖက်ကလွတ်သွားလိုက်နှင့်ဖြစ်နေသည်။ထိုအချိန်တွင် ကားကလဲ ဘာကြောင့်မှန်းမသိရပ်သွားသည်။တော်တော်ကြာသည်ထိမထွက်သေးတာမို့ သူလဲကားအောက်သို့ဆင်းကာ စနည်းနာလိုက်တော့ ကုန်တင်ကားတစ်စီးပျက်ကာ လမ်းပေါ်တွင်ကန့်လန့်ခံနေသည်မို့ ဟိုဖက်ဒီဖက်ကားများရပ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။သူလဲ အရမ်းအေးလာတာမို့ ကားပေါ်သို့ပြန်တက်လာသည်။ကားပေါ်ရှိလူတွေကတော့ အိပ်ပျော်နေကြသည်။သူလဲ သူခုံရှိရာနောက်ဖက်သို့သွားပြီးသူ့ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်တော့
”ကိုမင်းဘာဖြစ်လို့ကားရပ်တာလဲ”
”ကားတစ်စီးပျက်နေလို့လမ်းပေါ်ကန့်လန့်ခံနေတာလေ”
”အော် ကြာမှာလား”
”မသိဘူး။ဘာလို့လဲ အပေါ့သွားချင်လို့လား”
”အင်းဟုတ်တယ်။ ကိုမင်းအဖော်ခဏလိုက်ပေး”
သူလဲ ကားအောက်သို့ပြန်ဆင်းလာရသည်။အမှောင်တစ်နေရာတွင် အပေါ့သွားပြီးနောက်ကားပေါ်သို့ပြန်တက်လာလိုက်သည်။ကားပေါ်ရောက်တော့ အနွေးထည်နှင့်စောင်ကို အသည်းအသန်ပြန်ခြုံရင်း
”အိပ်လို့လဲမရဘူး သူကချည်းဆွဲဆွဲနေတော့ ဒီဖက်ကလွတ်လွတ်သွားတာနဲ့ ပြန်ပြန်ဆွဲနေရတယ်ဟင်း”
”အော် သူကပြောရတယ်ရှိသေးအိတုံရယ်။ညည်းကချည်းဆွဲနေတာလေ”
”အေးတာကိုးလို့”
တကယ်လဲအေးလာသည်မှာအမှန်ပင်။ဒါကြောင့်သူလဲ
”ကဲ အိတုံ အရမ်းအေးလာတော့ မတက်နိုင်တော့ဘူး။တို့တွေကမောင်နှစ်မတွေပဲ။ဘယ်လိုမှမထင်နဲ့။”ပြောပြီး အိတုံကို လှမ်းဖက်လိုက်ရင်းသူ့ဖက်ဆွဲလိုက်သည်။အိတုံ လဲရုတ်တရက်လန့်သွားပေမယ့် ငြင်းတော့မငြင်းပေ။အသားချင်းထိကပ်ထားတာကြာလာတော့လူငွေ့နဲ့နွေးလာသည်။
”ကဲနွေးလာပြီမလား”
”ဟုတ်”
တစ်ကားလုံးမှာအိပ်မပျော်တာသူတို့နှစ်ယောက်ပင်။စကားပြောနေလိုက်ကြသည်။ကားကလဲ တော်တော်နဲ့မထွက်နိုင်သေး။စကားပြောနေရင်းနဲ့
”ကိုမင်းတို့တော့မပြောချင်ဘူးနော်ဟင်း”
”ဟ ဘာလဲဟ ဘလိုင်းကြီး”
”ဟုတ်တယ်လေ။မနေ့ညက ဟင်းကဲလိုက်တာလွန်ရော။ဧည့်သည်ရှိတာတောင်မှ။မမကလဲ အေးလှအေးလှနဲ့ မထင်ရဘူး။ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ။ရှက်လဲမရှက်ဘူး”
”ဟမ် ညည်းတွေ့တယ်ပေါ့”
”တွေ့တာပေါ့ အခန်းတံခါးတောင်မပိတ်နိုင်ပဲ မွှန်နေလိုက်ကြတာ။အသံက အပြင်ကတောင်ကြားရတယ်”
”ဟောဗျာ ကိုယ့်လင်ကိုယ့်မယားပဲအေ ညည်းတွေ့တော့ ပညာရတာပေါ့ဟာဟ”
”ဘာပညာရတာလဲ ။အိတုံတို့က သိပြီးသား”
တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပြောရင်းနေမင်းစိတ်တွေကဖောက်ပြန်လာသည်။ခယ်မက ပေါင်တစ်ဝက်ပိုင်ပြီးသားဆိုတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့ယောက်ကျားတွေယူဆတွေကိုသူ လက်မခံပေ။သူလဲ ဘယ်ခယ်မကိုမှ စိတ်နှင့်တောင်မပစ်မှားဖူး။ညီမတွေလိုသဘောထားသည်။ခုလို ဖက်ထားပြီး မနေ့ညကအကြောင်းကိုပြောနေတော့ သူ့စိတ်တွေက ဖောက်ပြန်လာသည်။မနေ့ညက သူ့မိန်းမနဲ့ပြန်ခါနီးမို့ အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။မိန်းမကလဲ သူ့စိတ်တိုင်းကြနေပေးကာ လုပ်ကြသည်။လုပ်နေရင်နဲ့ သူ့စိတ်ထဲတွင် တစ်စုံတယောက် ကြည့်နေသည်ခံစားမိသော်လည်း မထင်မိပေ။ခုတော့ မိမိခယ်မက ညကအကြောင်းကိုပြောမှ သူမမှန်းသိလိုက်ရသည်။
အိတုံတွင်လဲ ချစ်သူရှိမှန်းသိသည်။သူ့ချစ်သူက စင်ကာပူတွင်အလုပ်သွားလုပ်နေတာတစ်နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ပြန်လာရင် ယူမယ်လို့လဲ ပြောထားသည်။အိတုံက အချောအလှစာရင်းထဲမပါပေမယ့် ခေတ်လူငယ်ပီပီပြင်တက်ဆင်တက်သည်မို့ ကြည့်ကောင်းသည်။အရပ်ကမပုမရှည်နှင့် တင်တွေရင်တွေကသူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျသည်။အဝတ်အစားဝတ်သည့်အခါတိုင်း ကိုယ်လုံးပေါ်အောင် အကပ်အပျော့တွေဝတ်တက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းသည်။
သူ့စကားသံတိတ်နေတာမို့ အိတုံက သူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည်။နှစ်ယောက်သားအကြည့်ချင်းဆုံသွားကာ အတန်ကြာကြည့်နေရင်းနှင့် အိတုံ့မျက်လုံးထဲမှ အရိပ်အယောင်တချို့ကိုတွေ့လိုက်ရသလိုထင်မိလိုက်သည်။သူလဲ အိတုံခေါင်းကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့ကာစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ပြိးတော့ ခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်ရင်း ပါးစပ်ထဲသို့လျှာထိုးထည့်လိုက်ရင်းမွှေနေသည်။အစက အိတုံလဲ ကြောင်သွားပြီးရုန်းမလိုလုပ်နေရင်းနဲ့ သူ့ဖက်ကို မှီချလာသည်။သူလဲအခြေအနေကောင်းပြီမို့ လက်တွေက အင်္ကျီပေါ်ကနေ ရင်သားတွေကိုပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။တုံတုံလဲမငြင်းပေ။သူပြုသမျှငြိမ်ခံနေသည်မို့ သူလဲ အင်္ကျီ အောက်ကိုလက်လျှိုဝင်ကာ ဘရာအောက်က နို့တွေကို ကိုင်လိုက်ရင်း နို့သီးခေါင်းတွေကို ချေပေးလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူသံများပြင်းလာသည်။ထိုချိန်တွင် ကားစက်နှိုးသံနှက့်အတူ ကားမောင်းထွက်နေသည်မို့ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်သည်။ကားတွင်းမှလူများကလဲ အိပ်မောကြနေတာမို့ သူလဲ နို့တွေကိုချေနေလိုက်သည်။အိတုံလဲ သူဖက်ကိုမှိနေရင်း လှိုက်မောနေသည်။သူလဲအကျ်ႌကို လှန်တင်လိုက်ကာ ဘရာကိုအပေါ်သိုမလိုက်ပြီးနို့တွေကို ငုံ့ကာစို့လိုက်သည်။
”ကိုမင်း သူများတွေ တွေ့လိမ့်မယ်ကွာ ဟင်း”
”အကုန်အိပ်နေပါပြီ။တို့နားမှာလဲလူမှမရှိတာ”
သူတို့နားက ခုံတွေမှာ လူမရှိပေ။သူတို့ကနောက်ဖက်နားကျသည့်အပြင် လူတွေကလဲ သိပ်မပါတာမို့ လွတိလပ်နေသည်။သူလဲ နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံးပြောင်းစို့နေရင်း လက်တွေက ထမိန်စကပ် အကွဲကြောင်းကနေ လျှိုဝင်လိုက်ရင်း အိတုံရဲ့ ပိပိကိုစမ်းလိုက်သည်။ပင်တီမှာအရည်များနဲ့ရွှဲနေသည်အိတုံလဲ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရင်း ပေါင်ကိူစေ့လိုက်သည်။သူလဲအသာဖြဲလိုက်ကာ ပင်တီပေါ်မှနေ ပိပိကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ပေါင်က ကားသွားလိုက် စုသွားလိုက်နှင့် အသက်ရှူသံက ပိုပြင်းလာသည်။သူ့ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားသည်။သူလဲ နို့တွေစို့တာကို ရပ်ကာ အိတုံနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တော့ အငမိးမရ ပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူလဲ ပင်တီကို အသာဆွဲချလိုက်ရာ အလိုက်သင့်တင်ပါးကို မပေးလာသည်။ပင်တီကို ပေါင်အောက်နားထိလိပ်ချလိုက်ပြီး ပိပိကိုစမ်းလိုက်တော့ ပေါင်ကိုအသာ ကားပေးလာသည်။သူလဲ အစေ့ကို အသာကလိလိုက်တော့
”ရှီး ကိုမင်းရယ် ”သူ့ကို အတင်းဖက်ထားသည်။သူလဲ အစေ့ကို အဆက်မပြတ်ကလိနေတော့ ဖင်ကြီးက ယမ်းခါနေသည်။သူလဲ အိတုံ့နားကိုကပ်ကာ
”အိတုံ လီးစုပ်ဖူးလား”
”အင်း
”
”ကို့ ကို စုပ်ပေးကွာ”ပြောလိုက်တော့ အိတုံလဲ လူကို ပြတင်းပေါက်ဖက်အသာတိုးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို သူ့ဖက်ငိုက်ချလိုက်သည်။တစောင်းအနေအထားနှင့်ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုခုံပေါ်တင်ထားကာ တစ်ဖက်က ထောင်ထားရင်း သူအစေ့ကို ကလိနေတာကို ခံရင်း သူ့ဘောင်းဘီကြယ်သီးကိုဖြုတ် ဇစ်ကို ဆွဲချကာ အတွင်းခံထဲ မှလီးကို ထုတ်လိုက်သည်။ခေတ်လူငယ်မို့ဒါတွေကို မြင်တွေ့ဖူးနေလို့ရိုးနေတာပဲလား သူ့ဘဲနဲ့အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ဖူးနေကြမို့လားမသိ ကျွမ်းကျင်စွာလုပ်တက်သည်။လီးကိုပါးစပ်ထဲ အသာထည့်လိုက်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက် လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကလိလိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။သူလဲ လက်တဖက်ကအစေ့ကို ကလိရင်း တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ ကလိုင်းနေသည်။သူက ကလိလေ ဖီးလ်တက်ပြီး စုပ်လေ သူကလဲဖီလ်းတက်လေ အဖုတ်နဲ့အစေ့ကို ကလိလေနှင့်နှစ်ယောက်သား အပြိုင်ကောင်းနေသည်။သူလဲ
”အိတုံ ကို လုပ်ချင်တယ် အဆင်ပြေမလား”
စုပ်နေရာမှ ”ကားပေါ်မှာ မလွတ်လပ်ဘူးကိုမင်းရယ် ဟိုရောက်မှလုပ်လေနော်”
”အဲ့ဒါဆိုရင် မနက်ကျ ကိုယ်တို့ တည်းခိုခန်းတစ်ခုသွားကြမယ် အိုကေလား”
ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။သူကလိနေရင်းနဲ့ အိတုံ့ရဲ့ တင်ပါးက ယမ်းခါလာသည်။ပိပိအတွင်းထဲက လက်ညှိုးကို စုပ်လာသည်။သူလဲ ဆက်တိုက်ဖိကာ ကလိလိုက်တော့ ဖင်က ရမ်းသထက်ယမ်းလာပြီး နောက်ကို ကော့ကော့ပေးနေရင် ပါးစပ်ကလဲ တအစ်အစ်နဲ့။အတန်ကြာတော့ ဟင့်ဟင့်နှင့်အသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်ထင်သည်။သူလဲ ပြီးပြီလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်ပြလေသည်။သူလဲ အဖုတ်ထဲမှလက်ကိုထုတ်လိုက်သည်အိတုံလဲ စလင်းဘတ်အိတ်ထဲမှ တစ်ရှူးကိုယူကာ သူ့လက်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်ရင်း သူ့ပိပိကိုလဲ သုတ်နေသည်။သန့်စင်ပြီးနောက် ပင်တီကို သေချာပြန်ဝတ်ကာ အဝတ်တွေကို နေသားတကျ ပြင်ဆင်ပြီးသူ့ကို
”ကိုမင်း မပြီးသေးဘူးလား”
”အင်းဘယ်ပြီးဦးမလဲ ”
ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
”စုပ်ပေးချင်သေးလား”
”ရပါတယ်”ပြောရင်း သူ့လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။သူမလဲ ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ကာ လက်နဲ့ အသာထုပေးလိုက်တော့ သူလဲ သုတ်ရည်များထွက်သွားသည်။သူမကပဲ အရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။သန့်ရှင်းပြီးနောက် သူ့ကိုဖက်ကာ အနွေးထည် စောင်တို့ခြုံရင်း အိပ်ချင်ပြီပြောကာ အိပ်လိုက်သည်။သူလဲ သူမကို ဖက်ထားရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။မနက်မိုးလင်းတော့ တောင်ကြီးရောက်တာနှင့်သူတို့နှစ်ယောက် ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ သွားကြသည်။ဟိုတယ်တွင် အခန်းတခန်းယူကာ အခန်းထဲရောက်မှ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ကာ မနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။သူလဲမိန်းမဆီ ဖုန်းဆက်ကာ ရောက်ကြောင်းပြောသလို အိတုံကလဲ သူ့မိဘတွေဆီဖုန်းဆက်နေသည်။မနက်စာ စားပြီး အခန်းထဲပြန်လာလိုက်ကြသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ ညတုန်းက ှစ်ယောက်သားအရှိန်နှင့်နှစ်ယောက်သား ကဲဖို့ပြင်ဆင်လိုက်သည်။အိတုံကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ရင် အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည်။သူလဲ အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်ရာ နှစ်ယောက်သား ဗလာကျင်းသွားကြသည်။သူလဲ အကြမ်းပန်ကန်လုံးသာသာရှိသော အိတုံရဲ့နို့လေးတွေကိုစို့ရင်း တကိုယ်လုံးကို လက်နဲ့လိုက်ကာပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။နို့တွေကိုစို့လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိူ ကိုက်လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။လက်ကတကိုယ်လုံးပွတ်သပ်ရင်း ပေါင်ကြားထဲသို့ဝင်ကာ အစေ့ကို ကလိလိုက်ရာ အိတုံ ဖင်က မြောက်တက်လာပြီး ပါးစပ်မှ ညည်းသံနဲ့အတူ သူ့လက်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လာသည်။သူလဲ အစေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိချေလိုက် မထိတထိလုပ်လိုက်နဲ့ ကလိနေသည်။ပိပိလေးထဲမှ အရည်များက အဝတွင်ရွှဲကာနေသည်။ဖြူရွှဲဆိုသည့်အတိုင်း ခယ်မလေးမှာ အသားဖြူသူမို့ အရည်ရွှမ်းသည်လားမသိ။သူလဲ နို့စိုနေရာမှ ထကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ မလိုက်ပြီး လက်ခလယ်က အဖုတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ရင်း ကလိလိုက်ရာ ပါးစပ်က ဗလုံးပထွေး အသံနဲ့အတူ ဖင်က မြောက်တက်လာသည်။စအို ညိုညိုလေးက အဖွင့်ခံဖူးခြင်းမရှိသေးပေ။အရည်တွေက ပိပိမှတဆင့် စီးကျလာကာ စအိုတွင်ရွှဲနေသည်။သူလဲ ပေါင်ကို မထားသောလက်ကိုလွှတ်လိုက်ရာ အလိုက်သင့်ပေါင်က ထောင်ထားသည်။လက်တစ်ဖက်က ပိပိကို ကလိုင်းရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ရဲ့ လက်ညှိုးက စအိုဝကို အသာ ကုပ်ညစ်လိုက်ရာ စအိုဝတွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီးဖင်က ရမ်းသွားသည်။သူလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဆက်ကလိနေလိုက်သည်။
”အ့ ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ တုံမနေတက်တော့ဘူး”
”အိတုံ ခံချင်နေပြီလား”
”အင်း”
”မကြားရဘူး ပြန်ပြော”
”ခံချင်နေပြီကိုမင်းရယ် ဟင့် အဟင့်”
”အဲ့ဒါဆို ကို့ကို စုပ်ပေးပါဦး”
အိတုံလဲ လှဲနေရာမှအသာထကာ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲအသာထည့်လိုက်ရင်း စုပ်ပေးနေသည်။နွေးထွေးတဲ့ အာငွေ့ စုပ်ချက်တွေကြောင့် သူ့လီးက သန်မာသထက်သန်မာလာသည်။သူလဲ အိတုံပါးစပ်ထဲမှ လီးကို အသာထုတ်ကာ အိတုံကို ပက်လက်လှဲလိုက်ကာပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ဝတွင် လီးကိုတေ့လိုက်ရာ
”ကိုမင်း ဖြေးဖြေးနော်။ကိုမင်း ဟာကြီးက အကြီးကြီး တုံ့ဟာလေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်”စိုးရိမ်စွာသတိပေးလေသည်။ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။သူ့လီးက ဆေးမထိုး ဆေးမစားပဲ တော်တော်ကြီးသည်။သူလူပျိုပေါက်ဘဝနှင့် လူပျိုဘဝက သူငယ်ချင်းများနှင့် လီးကြီးအောင် လေစုပ်ခွက်နှင့်ဆွဲဖူးသည်။အလုပ်ဝင်တော့ နေရာစုံလျောက်သွားရသဖြင့် လူစုံနှင့်တွေ့ကာ ဆေးနည်းကောင်းများကိုတွေ့ပြီး သဘာဝဆေးကောင်းများနှင့်ကြီးလာရသည်လို့ပြောလို့ရမည်။သူနဲ့လုပ်ဖူးသည့်မိန်းကလေးတိုင်း သူ့ကို စွဲလန်းသွားတက်တာများသည်။ဒါကိုတော့ လူပျိုဘဝမှာဂုဏ်ယူမိပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးတွေနှင့်ကင်းအောင်ရှောင်သည်။အိမ်ထောင်ရေးအထိခိုက်မခံနိုင်သောကြောင့်ကာ် မိန်းမအပေါ်သစ္စာစောင့်သိတာလဲပါမည်။သူလူပျိုဘဝက လီးတွင်ဂေါ်လီထည့်ဖူးသည်။ဖားကန့်ဘက်တွင် တာဝန်ကျတုန်းက သူနဲ့အရမ်းခင်သည့် လူတစ်ယောက်က သူ့ကိုထည့်ပေးတာပင်။ထည့်ပေးသည့်လူက ဆရာကျသည်ပြောရမလားပင်။ဂေါ်လီကိုအရှင်ထည့်ပေးထားသည်။မလိုချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားလို့ရသည်ပင်။သူတခါမှမတွေ့ဖူးလို့အတော်ပင်အံ့သြမိသည်။ကျောက်ကလေးတွေကို သေချာသွေးပြီး သူ့ကို ငါးလုံးထည့်ပေးသည်။အန္တရာယ်မဖြစ်စေရပါလို့လဲ အာမခံလို့သူထည့်ခြင်းဖြစ်သည်။တကယ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ပေ။သူ ဖြုတ်ချင်သည့်အခါ ဖြုတ်ထားပြီး သူထည့်ချင်သည့်အခါ ထည့်ထားလို့ရတာမို့အတော်သဘောကျသည်။အိမ်ထောင်ကျသည့်အခါမှာတော့ သူလုံးဝမထည့်တော့ပဲ ဖြုတ်သိမ်းထားလိုပ်သည်။
ခုလဲအိတုံခမျာ သူ့လီးကို လန့်နေသည်။သူလဲ အဖုတ်ဝကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းအထဲကို ထည့်လိုက်ရာ အဖုတ်က တင်းခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး
”အာ့ အ့ ရှီး ဖြေးဖြေးကိုမင်း နာတယ်”
”ညှစ်မထားနဲ့ လျှော့ထားလေ”
သူလဲ အစေ့ကို အသာကလိလိုက်ရင်း နို့ကိုကုန်းစို့လိုက်သည်။အဖုတ်က ညှစ်ထားရာမှ ပြန်လျှော့သွားတော့ သူတခါထည့်လိုက်ပြန်သည်။အစေ့ကိုကလိလိုက်ထည့်လိုက်နှင့်စိတ်ရှည်စွာ ထည့်လိုက်ရင်း လီးက တချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။အိတုံရဲ့အဖုတ်က အပျိုလဲ ဖြစ်ပြန် ရည်းစားနဲ့ သိပ်မတွေ့ရတာလဲပါ ဝေးနေတာလဲ ပါတာမို့ ကြပ်နေသည်။သူ့လီးတချောင်းလုံးကို ညှစ်ထားတာမို့ ကောင်းလှသည်။အိတုံရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲကာမျက်ရည်တောင်ဝဲနေပေမယ့် အရသာတော့ ရှိနေသည်ထင်သည်။မျက်လုံးတွေက မှိန်းကာ အံကြိတ်ထားသည်။
”အိတုံ ရလား ထုတ်လိုက်ရမလား”
”ရတယ်ကိုမင်း။မထုတ်နဲ့တုံခံနိုင်တယ်”
အံ့သြဖို့တော့ကောင်းသည်။ိမိန်းကလေးတွေများ အရသာရှိရင် နာလဲ ကြိတ်မှိတိကာခံသည့်အမျိုးလားမသိ။သူလဲ လီးကိုအသာပြန်ထုတ်လိုက်ရင်း တစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အသာထည့်လိုက်ပြန်သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေရင်းနဲ့ အချက်သုံးဆယ်လောပ်တွင် အဖုတ်ထဲမှ အရည်များထွက်လာပြန်သည်။သွင်းထုတ်က ပိုချောမွေ့လာတာမို့ အိတုံလဲ ခံနိုင်လာသည်ထင်သည်။ဆောင့်ခိုင်းရာ သူလဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်တံတောက်ခွက်ထဲထည့်ကာ ကိုယ်ကိုငိုက်လိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။အိတုံရဲ့ပါးစပ်မှ တအ့အ့ တအိအိနှင့်ဖင်ကို အလိုက်သင့်အောက်ကနေ ခံပေးနေသည်။သူလဲ အိတုံခံနိုင်လာပြီမို့ မညှာတော့ပဲ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုက်သည်။ဆောင့်နေရင်းနဲ့ အိတုံမှာတချီပြီးသွားရသည်။သူ့ကိုအတင်းကုပ်ဖက်ကာထားသည်။သူလဲဆောင့်တာကိုရပ်ထားရင်း နို့တွေကိုညှစ်လိုက် နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။အတန်ကြာတော့ အိတုံကို ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ပိပိထဲမှ လီးကိုထုတိလိုက်ရာ အရည်များက စီးကျလာတာမို့ အိတုံလဲ အတွင်းခံကို ယူကာသုတ်လိုက်ရင်း လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။သူလဲ လိုချင်သည့်ပုံကို ပြင်လိုက်ရင်းတင်ပါးတွေကို ညှစ်လိုက်သည်။ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲလိုက်ရာ စအိုညိုတိုတိုလေးကိုမြင်တော့ သူ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။သူဖင်လုပ်ရတာကို ကြိုက်သည်။သူလုပ်ဖူးခဲ့တဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို ဖင်ချတက်သည်။ခုလဲ သူအိတုံကိုတနေ့ဖင်ကိုလုပ်မည်ဟုတေးထားရင်း လီးကို ပိပိဝတွင်အသာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။အိတုံခေါင်းကြီးမော့သွားရင်း တကျွတ်ကျွတ်နှင့်ဖြစ်နေသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ခါးကို ကိုင်ကာဆောင့်နေသည်။ဆောင့်နေရင်နှင့် စအိုပေါ်သို့ တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုလက်မနဲ့ကုတ်လိုက်ခြစ်လိုက်ကလိနေသည်။စအိုဝက ရှုံ့လိုက် ပွင့်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေသည်။
”ဟင့် ကိုမင်း ဘာလို့ ဖင်ကို ကလိနေတာလဲ ယားတယ်”
သူလဲဘာမှမပြောပဲ ဖင်ဝကို လက်မနဲ့ထောက်ကာ အသာဖိထည့်လိုက်သည်။လက်မကအသာဖင်ထဲသို့ဝင်သွားတော့ အိတုံ ပါးစပ်မှ နာတယ်ဟုပြောပေမယ့် တအားတော့မငြင်းပေ။သူလဲ လက်မကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ရင်း အဖုတ်ထဲမှလီးကို ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။အိတုံလဲ အင့်ခနဲ့ အင့်ခနဲ ညည်းရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့ အတင်းပစ်ထားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်စေချင်သည့်သဘောမို့ သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်ပေါင်းကြာလာတာနှင့်အမျှ အိတုံလဲ နောက်တကြိမ်ပြီးချင်လာသလို သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်ချလိုက်သည်။
”အား ကိုမင်း ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် တုံ ပြီးချင်လာပြန်ပြီ။ဆောင့်ဆောင့် ဟင့် အင့် အင့် ”
သူလဲ ဆောက့်ရင်းနဲ့ အဖုတိထဲမှ လီးက တောင့်တက်းလာပြီး သုတ်ကည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ပန်းထည့်လိုက်သလို အိတုံလဲ ပြီးသွားရသည်။နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားသည်မို့ အရမ်းကိုကောင်းတဲ့ ခံစားမှုကို ရလိုက်သည်။အိတုံပါးစပ်မှလဲ တရစပ်ညည်းနေသည်။နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားနှင့်ကုတင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားကာ မှိန်းနေလိုက်သည်။အတန်ကြာတော့မှ အိတုံက သူ့ကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်သည်။သူလဲ အိတုံအကော်မှ အသာထကာလီးကိုဆွဲထုတိလိုက်သည်။အိတုံလဲ အဖုတ်ကိုအသာပိတ်ကာအတွင်းခံယူရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ တစ်ရှူးကိုယူကာ လီးကိုသုတ်လိုက်ပြီးအမှိုက်ပုံးထဲထည့်လိုက်သည်။အတန်ကြာတော့ အိတုံလဲ ရေချိုးခန်းထဲမှ တဘတ်ကိုပတ်ကာကုတင်ပေါ်သို့ တက်လာပြီးသူ့ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။သူလဲ အိတုံကို ကိုလုပ်တာကောင်းလားမေးရာ
ရှက်ဝဲဝဲနှင့်ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလေသည်။သူလဲ အိတုံကို သူ့ဘဲနဲ့အကြောင်းမေးတော့ ပြောပြသည်။နှစ်ယောက်သားစကားပြောရင်းနဲ့ အိပ်ချင်လာတာမို့အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
အိပ်ရာမှနိုးတော့ ဆယ့်နှစ်နာရီကျော်ပြီ။ရေချိုးအဝတ်အစားလဲကာ နေ့လည်စာ စားပြီး အိတုံကို တောင်ကြီးတက္ကသိုလ်မှ ဘူမိဗေဒ ဌာနသို့လိုက်ပို့ကာ ဆရာတွေနှင့်သွားတွေ့သည်။စာတမ်းပြုစုဖို့အတွက် အကူအညီတောင်းရသည်။သူလဲအိတုံကို ညနေမှလာခေါ်မယ်ပြောပြီး သူ့ဆိုဒ်ထဲရှိရာသို့ပြန်သွားကာ သတင်းပို့စရာရှိတာပို့ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ကာ ညနေလေးနာရီထိုးတော့ ကားယူကာ ကျောင်းသို့ သွားပြီးအိတုံကိုသွားခေါ်ရသည်။ဆရာမတွေရဲ့အကူအညီနှင့်အိတုံအတွက် နေစရာအဆောင်ကို ငှါးရသည်။သန်ဘက်ခါမှပြောင်းတော့မည်ဟုပြောပြီး နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကြသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ ကဲကြပြန်သည်။နှစ်ယောက်သား ခုမှညားသည့်လင်မယားလိုပင်။အိတုံရဲ့ ကိုယ်ကြပ်အင်္ကျီအဝါကိုချွတ်ကာ ဘရာအဖြုကိုပါတခါတည်းချွတ်ရင်း နို့တွေကိုစို့လိုက်သည်။နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံးအားရအောင်စို့ပြီး စကပ်အနီကိုချွတ်လိုက်ရာ ပင်တီအသားရောင်လေးသာကျန်တော့သည်။ပင်တီဂွဆုံတွင် အရည်များဖြင့်ကွက်နေသည်။သူလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကိုအသာပွတ်လိုက်ရင်း သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ အိတုံပါးစပ်ထဲသို့ လီးကိုထည့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံကလဲ အလိုက်သိစွာ လွေပေးသည်။သူလဲ ပင်တီကိုအသာလိပ်ကာချွတ်လိုက်ရင်းအဖုတ်မွှေးတွေကို ဆွလိုက် အစေ့ကို ကလိလိုက်လုပ်နေသည်။အတော်ကြာတော့သူလဲ ပါးစပ်ထဲမှလီးကိုထုတ်ကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အိတုံကို အပေါ်ကနေခိုင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့အပေါ်ကနေခွကာ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။လီးက အဖုတ်ထဲသို့ တရစ်ချင်းဝင်သွားသည်။အိတုံမှာ အဆုံးထိမထည့်ရဲပဲ တစ်ဝက်လောက်တွင်ပြန်ကြွလိုက် ပြန်ထိုင်လိုက်လုပ်နေသည်။အချက်နှစ်ဆယ်လောက်တွင် အဝင်ချောလာပြီး အရည်တွေရွှဲလာတာမို့ အံကိုကြိတ်ကာ အဆုံးထိထိုင်ချလိုက်သည်။
”အာ့ ကျွတ်ကျွတ်” မျက်နှာမှာရှုံမဲ့သွားရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ငြိမ်နေသည်။သူလဲ နို့တွေကို လက်နဲ့အသာအုပ်ကာ နယ်ပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ သူမလဲ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာသည်မို့ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်သည်။သူလဲ အောက်ကနေ နို့တွေကိုဆိတ်လိုက် စို့လိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးရင်းကော့ကောပေးလိုက်ရာ သားအိမ်နှင့်သွားသွားထောက်မိသည်ထင်သည်။မျက်နှာရှ့ုံမဲ့သွားသည်။
”အင့် အင့် ကောင်းတယ် ကိုမင်းရယ် ဟင့်ဟင့်”
”ကြိုက်လား အိတုံ ကို့နဲ့ လိုးရတာတာကောင်းလား”
”အင်းကောင်းတယ် ကြိုက်တယ် ကိုမင်းနဲ့ လုပ်ရတာအရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် ”
တဖြည်းဖြည်းနှင့်ကောင်းလာပြီမို့ အားနဲ့အင်နဲ့ကိုဆောင့်နေလေသည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ အိတုံပြီးတော့မည်မို့သူလဲ ပက်လက်အနေအထားမှ အသာထာကာ အိတုံနို့ကိုစို့ရင်း တင်ပါးတွေကိုဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။စအိုဝကို လက်ညှိုးနဲ့ ကလိရင်းအသာဖိထည့်လိုက်သည်။လက်ညှိုးကိုတောင့်ထားတာမို့ အပေါ်ကဆောင့်ချလိုက်ရညလက်တစ်ဆစ်ခန့်ဝင်သွားသည်။
”အာ့ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ နာတယ်ကွာ ”
အရမ်းကြီးလဲ မငြင်းဆန်တာမို့ သူလဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။အိတုံလဲ အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချက်တွေက နဖြည်းဖြည်းစိတ်လာသည်။ပါးစပ်ကလဲ တအင်းအင်းနဲ့ မြည်ရင်းအားနဲ့ကိုဆောင့်နေသည်။သူလဲ နို့ကို အားနဲ့စို့ရင်း စအိုထဲကလက်ညှိုးတချောင်းလုံးဝင်နေသည်ကို ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်ခပ်သွက်သွက်လုပ်နေသည်။အိတုံလဲ အဖုတ်ထဲက လီးကို တရစပ်ညှစ်လာရင်း စအိုထဲကလက်ကိုလဲ ညှစ်လာသည်။
”အာ့ ပြီးပြီး ကိုမင်း တုံတုံ ပြီးပြီဟား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟား”အားရပါးရဆောင့်ရင်းနဲ့ သူ့အပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပြတ်ပြိုကျလာသည်။မာရသွန်အပြေးသမားတယောက်လိုပင် မောဟိုက်ကာနေပြီးပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။လက်တွေက သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားသည်။သူလဲ အိတုံကျောပြင်ကို အသာပွတ်သပ်ပေးပြီး နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အမောပြောလောက်ခါမှ
”အိတုံ ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး”
”ဟင် တကယ်လား ဟင့် သူက အားကိုကြီးလွန်းပါတယ် တကယ်တည်း”
”ကိုမင်းကို ကုန်းပေး”
အိတုံလဲ သူခိုင်းသည့်အတိုင်း သူ့အပေါ်ကနေအသာထလိုက်တော့ အဖုတ်ထဲမှ လီးက ကျွတ်သွားပြီး အရည်တွေက အောက်သို့ကျလာသည်။သူမလဲ ထမိန်တထည်ကိုယူကာ သုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်အသာကုန်းပေးလိုက်သည်။သူ့ဘဲနှင့် လုပ်နေကြမို့ထင်သည် အချိုးတကျရှိသည်။သူသိပ်ပြင်ပေးစရာမလို။သူလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကိုဖင်ပေးပြီးကုန်းနေတဲ့ ခယ်မကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တွင်တမျိုးဖြစ်သွားကာ အိတုံ ဖင်ကို ဖြန်းခနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။
”အ့ ဘာလုပ်တာလဲ ကိုမင်းနာတယ်”
သူလဲ ဘာမှမပြော။ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။လေးငါးချက် ဆက်တိုက်ရိုက်လိုက်တော့ ဖြူဝင်းသောတင်ပါးနှစ်ဖက်က လက်းငါးချောင်းရာကြီးနီရဲနေသည်။မျက်ရည်တွေလဲ ဝဲကာ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေသည်။
”နာလို့လား”
”နာတာပေါ့ကိုမင်းကလဲ အရမ်းရိုက်တာပဲ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း”
”အိတုံဖင်လေးက လှလို့ရိုက်မိတာ။ဖင်ပေါက်လေးကလဲ ချစ်စရာလေး လုပ်ချင်စရာကွာ”
”အာ ကိုမင်းနော် မညစ်ပတ်နဲ့ ဖင်တော့မလုပ်နဲ့တော့ တခါမှမခံဘူးဘူး”
သူလဲ ဖင်ကိုရိုက်ရင်း ”မလုပ်ပါဘူး နောက်မှ”
ပြောရင်းသူအိတုံနောက်ဖက်တွင် အသာဝင်လိုက်ရင်း ဖင်ကို ဖြဲကာ စအိုကိုတံတွေးထွေးလိုက်ရင်း လီးကိုအဖုတ်ဝကိုတေ့ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်သည်။
”ဟ့ အာ့ အာ့ ကိုမင်းရယ် ”
သူလဲ ဖင်ကို ဖျန်းခနဲ ရိုက်လိုက်ရင်းမေးလိုက်ရာ အိတုံက
”မနာပါဘူး တမျိုးဖြစ်သွားလို့ ဖင်ကိုအရမ်းရိုက်တာပဲကွာ။ဖင်က ပုတ်တော့မယ် ဟင့်”
သူလဲ လိးကိုအဆုံးထိထည့်လိုက်ပြီး တစ်ဝက်ခန့်ပြန်ထုတ်ကာခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။
အိတုံကတခါအော်တိုင်း သူဖင်ကိုတစ်ချက်ရိုက်ကာ မေးသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ရိုက်ခံရတာကို နှစ်ခြိုက်လာသည်ထင်သည်။နာသည်ဟုမပြောတော့ပဲ ရမက်သံကပါလာသည်။သူလိုချင်သည်ကလဲ ဒါပင်။သူ တခါတလေကျရင် အဲလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံချင်သည်။သူ့မိန်းမကျတော့မရပေ။သူလဲ သူ့မိန်းမကျ မလုပ်ချင် မလုပ်ရက်တာလဲပါသည်။ကိုယ်ချစ်လို့ယူထားတာကိုး။ခယ်မကျတော့ သူစိတ်ထဲက ရှိတဲ့အတိုင်းကို လုပ်လိုက်သည်။ခယ်မဆိုတဲ့အသိကလဲပါနေသည်။သူအိတုံ ဖင်ကိုရိုက်လိုက်ဆောင့်လိုက် စအိုကို ကလိလိုက်နဲ့ အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပြန်သည်။ဖင်ရိုက်ခံရတာကိုနှစ်ခြိုက်လာသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းတစ်ခါရိုက်ခံရတိုင်း စိတ်က ဆစ်ခနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီးစွဲလန်းလာသည်။စအိုကလဲ တစ်စို့စို့နဲ့ အရသာတမျိုးပေးလာသည်။ကိုမင်းကလဲ တရစပ်ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ရိုက်လိုက်လုပ်နေလေသူမအတွက် အရသာပေးလေဖြစ်နေသည်။သူဘဲနှင့်တုန်းက အဲ့လိုမခံစားဘူးချေ။သူ့ရည်းစားလဲ လူငယ်တယောက်ပေမို့ နည်းပေါင်းစုံသူနှင့်လုပ်ဖူးပေမယ့် ကိုမင်းလောက် အရသာမပေးစွမ်းနိုင်။တခုခုလိုနေသလို။ခုကိုမင်းနဲ့ တွေ့မှ သူမလိုအပ်နေတာကိုရလိုက်သလိုပင်။သူမလဲ မရှက်တော့ပေ။ပါးစပ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုဆောင့်ခိုင်းလိုက် သည်။
နေမင်းလဲ ပြီးချင်လာပြီမို့ အိတုံကို အထဲမှာပြီးရမလားမေးရာ ခေါင်းညိမ့်တာမို့ သူလဲ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဆက်ဆက်လေးငါးချက်ရိုက်ကာ ဖင်ကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဖြဲလိုက်ရင် နောက်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုဆောင့်ချလိုက်သည်။သူ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အိတုံခမျာ လှိုင်းထန်နေတဲ့ကြားက လှေငယ်လိုပင် လှူးလွန့်နေသည်။သရီးစတပ်ကေ ဆံပင်တွေက ဝဲခါနေရင် းပါးစပ်ကလဲ တအားအားနဲ့အော်နေသည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နှင့် အမျှ သူရော အိတုံပါ ပြီးချင်လာသည်။သူလဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းမနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံပြီးသွားသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြီးသွားသည်ထင်သည်။လက်တွေက မွေ့ရာခင်းကိုတင်းနေအောင်ချေမွရင်း ပါးစပ်က အားခနဲ အားခနဲ့အော်နေကာ သူလီးကို ဖြစ်ညှစ်နေသည်။သူလဲ လီးကိုတဆုံးထုတ်ကာ တဆုံးဆောင့်ထည့်ကိုလေးငါးချက်လုပ်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေက အဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ထိုးဝင်သွားကာ ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သားဘေးတိုက်လှဲချလိုက်ရင်း အမောဖြေရင်း အိတုံနို့တွေကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည်။အိတုံလဲ သူ့ကိုနောက်ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း သူ့မျက်နှာကို နမ်းလိုက်သည်။အတော်လေးကြာတော့ အိတုံက သူ့ကို အသာဖယ်ကာ အိမ်သာထဲ ဝင်သွားသည်။သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရာ
”ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ လို့ ဒီမှာသနိ့ရှင်းရေးလုပ်မလို့”
”ကိုလဲ လုပ်မယ်”ပြောကာ ရေပန်းကိုယူပြီး အိတုံကိုဆေးပေးလိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့လီးကိုဆေးပေးသည်။ဆေးနေရင် ဟင့်သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးဒါကြောင့်မမ စွဲနေတာနေမှာပြောရင်းစသည်။သူလဲ ညည်းရောမကြိုက်ဘူးလားမေးရာ မကြိုက်ပါဘူးပြောပြီးရီနေသည်။နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲမျာ ရေအတူချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ အပြင်သို့ထွက်ကာ စားသောက် လည်ပတ်ပြီး ညကိုးနာရီကျော်တော့ ဟိုတယ်သိုပြန်လာကြသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား လိုးကြပြန်သည်။အပေးအယူမျှသည်မို့ လုပ်ရတာကောင်းသည်။လုပ်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။မနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ လင်းဆွဲလေးပြောကာ လုပ်ကြပြန်သည်။ပြီးတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အိတုံကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပြီးသူလဲအလုပ်ထဲ ပြန်သွားလိုက်သည်။ညနေကျ အိတုံကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာ လုပ်ကြသည်။နောက်ရက်မနက်တော့ အိတုံအဝတ်အစားအိတ်တွေယုကာ အဆောင်သို့လိုက်ပို့ပေးပြီး သူလဲ အလုပ်ထဲသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။ညဖက်တွင်နှစ်ယောက်သား လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်သည်။သူလဲ မိန်းမနဲ့ သမီးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက်လုပ်နေရသည်။အလုပ်ကိုလဲ မလစ်ဟင်းရအောင်ဂရုစိုက်ရသည်။တစ်ပတ်ကို နှစ်ခါတော့ အိတုံနဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။လုပ်သည့်အခါတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံသည်။အိတုံကလဲ နောက်ပိုင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုတက်လာသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျကြောင်းပြောတာမို့ သူ့အတွက်အကြိုက်ပင်။
အိတုံရောက်ပြီးတစ်လခွဲကျော်ကျော်လောက်တွင် သူ့မိန်းမနဲ့သမီးက သူဆီအလည်လာတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက် ပုံမှန်တိုင်းဆက်ဆံရသည်။မိန်းမနဲ့ သမီးက ဆယ့်ငါးရက်လောက်နေသည်။နေသည့်ကာလတလျှောက် သူ့အတွက်သုခဘုံလေးပင်။သမီးရဲ့တွက်တီးတွက်တာအသံလေးတွေက သူ့အတွက်အားဖြစ်စေသလို မိန်းမရဲ့ ပြုစုကြင်နာမှုတွေက သူ့အတွက် ခွန်အားတိုးပွားရသည်။ပြန်ခါနီးညမှာတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်သား အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။သူမိန်းမကို နောက်ပေါက်တောင်းတာ တော်တော်နဲ့မပေးပေ။နောက်ပိုင်းသူမရမကတောင်းလွန်းလို့ပေးသည်။သူလုပ်ခွင့်ရပေမယ့် နောက်ရက်မှာနာလို့သူ့ကိုအပြစ်ပေးသည့်အနေနဲ့ တစ်လလောက် မပေးတော့။မိန်းမက ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံရတာကိုမနှစ်သက်။အရှက်ကကြီးသည်။နောက်ပိုင်းတွင်မှ ကိုတုံးလုံချွတ်နဲ့ သူလုပ်ခွင့်ရသည်။အိမိထောင်ကျကာစက ဘယ်လိုမှစည်းရုံးလို့မရ။သူ့ကိုချစ်လွန်းလို့သာ လိုက်လျောခဲ့ပေမယ့် အရှက်ကသည်းသည်။စလို့မရ။သူ့လီးကိုတော်တော်နဲ့ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။သူစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သင်ပြပေးတာကြောင့်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလိုချင်တဲ့အနေအထားရောက်လာရသည်။နောက်ပိုင်းတွင်းအပေးအယူမျှလာသည်။နောက်ပေါက်ကိုတခါပေးပြီးကတည်းကတော်တော်နဲ့မပေးတော့။သူစိတ်ပါလွန်းမကပါမှသာ ပေးသည်။ဘာပဲပြောပြော သူ့ သူ့မိန်းမကိုအတော်ချစ်သည်။သူ့မိန်းမကလဲ သူ့ကိုအရမ်းချစ်ကာ သစ္စာရှိသည်။သူတို့အိမ်ထောင်သက် ခြောက်နှစ်ကျော်အတွင်း စကားအကြီးအကျယ်မများဘူး။မိန်းမက သူ့ကို အစစအားကိုးယုံကြည်သည်။သူတို့အိမ်ထောင်ရေးမှာ အိမ်ဆည်းလည်းလေး သမီးကလေးဝင်လာတော့ ပိုတောင်ဆိုးသည်။သမီးက သူ့ကိုအရမ်းချစ်သလို ချွဲလဲ ချွဲတာမို့ သူလဲ သမီးအတွက်ဘာပူုဆာဆာပင်။သမီးကနောက်နှစ်ဆို ကျောင်းတက်ရတော့မည်။မိန်းမနဲ့သမီးပြန်သွားတော့ သူ့ရင်ထဲ ဟာတာတာဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။မိန်းမကလဲ ကားထွက်ကာနီးတော့ မျက်ရည်အဝဲသား။သမီးကလဲ တူတူပင်။ကားဂိတ်သို့အိတုံပါ သူ့အမကို လိုက်ပို့လေသည်။ကထွက်သွားတော့ အိတုံကို အဆောင်လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။
နောက်တပတ်ကျတော့ အိတုံနဲ့ ပြန်ချိန်းတွေ့ကာ လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။အိတုံလဲ ပလွေပေးတာအတော့ကို ကျွမ်းကျင်လာသည်။သူတခါတလေ အိတုံပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတက်သည်။သူလဲ အိတုံကို လက်နဲ့ပြီးအောင်လုပ်ပေးတက်သည်။နောက်ပေါက်ကိုတော့ မလုပ်သေး။အိတုံကလဲ ကြောက်နေတာပါမည်။ကြောက်မည့်သာကြောက်တာ သူ အိတုံရဲ့ စအိုကို ချဲ့ချဲ့ပေးတာလက်နှစ်ချောင်းကအသားလေးဝင်သည်။သူတို့နှစ်ယောက်ဆက်ဆံရေးက လင်မယားတွေထက်ပင် ပွင့်လင်းသည်။တခါတလေ အိတုံကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပွတ်ခိုင်းပြီး သူကရှေ့ကနေ ဂွင်းထုသည်။အိတုံကလဲ ပြောပါသည်။သူနဲ့ကျမှဘာဖြစ်မှန်းကိုမသိ အရှက်ကိုမရှိတော့ဘူးဟု။သူတို့လင်မယားလုပ်တုန်းက သူချောင်းကြည့်ကတည်းက သူ့ကိုစိတ်ဝင်စားသွားမိသ ည်လို့ပြောသည်။သူ့ဘဲလီးက သူ့လောက်မကြီး သူ့လိုလဲ ခပ်ကြာကြာမလုပ်နိုင်ကြောင်းပြောသည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ စာတမ်းပြုစုတာပြီးကာ ပြန်ရတော့မည်။ပြန်ခါနီးရက်တွင် ဟိုတယ်တွင် ညလုံးပေါက်ကို လိုးကြသည်။နည်းမျိုးစုံးအောင်ကို လုပ်သည်။အိတုံက သူ့ရဲ့ လိင်ကျွန် eဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်နေသည်။သူခိုင်းသမျှအကုန်လုပ်သည်။ သူမရဲ့ ရည်းစားကလဲ ပြန်လာခါနီးပြီ။ပြန်ရောက်ရင် ယူကြတော့မည်ပြောသည်။မယူခင်တစ်ခါလောက်တွေ့ချင်တယ်ဟု သူ့ကိုပြောသည်။သူကလဲ အချိန်ရရင်လာတွေ့မယ် အဲ့ကျရင် ဖင်ပါချမယ်ပြောတော့ သူမကလက်သင့်ခံသည်။နောက်ရက်မှာ သူအိတုံကို ရန်ကုန်ကားပေါ်သို့တက်ပေးလိုက်သည်။အိတုံလဲ ပြန်သွားရော သူလဲ ငတ်သွားသည်ပြောရမည်။အလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်ကာ လုပ်နေသည်။ညဖက်တွင် မိန်းမနဲ့ သမီးနဲ့ ဖုန်းပြော video callနဲ့ပြောလိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက် အချိန်ဖြုန်းနေရသည်။
ဒီလိုနဲ့ နောက်ပိုင်းတွင် သူလဲအလုပ်တွေကရှုပ် အိတုံကလဲ သူ့ရည်းစား ပြန်ရောက်လာပြီး မင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက်အလုပ်တွေက ရှုပ်နေသဖြင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားရသည်။ တောင်းသောနေ့တွင် မိန်းမက သွားလိုက်သေးသည်လို့ပြောသည်။နောက်နှစ်လလောက်ကြရင် မင်္ဂလာရက်သတ်မှတ်ထားသည်ဟုပြောသည်။သူ့စိတ်ထဲတွင် နှမြောသလိုတော့ဖြစ်သွားမိပေမယ့် သူနဲ့မှသက်ဆိုင်မှုမရှိတာ။အတူရှိနေတုန်းက အားရအောင်လုပ်ခဲ့ရပြီးပြီမို့ ကျေနပ်သင့်သည်လို့ သူ့ဟာသူပြောရသည်။သူအိတုံနဲ့ အတူရှိနေစဉ်က အိတုံဖင်ကို မလုပ်လိုက်ရတာကိုတော့ မကျေမနပ်ဖြစ်မိသား။ဒါလဲ သူ့ညံ့ဖျင်းမှုမဟုတ်လား။ခုမှလွတ်တဲ့ငါးကြီးမနေချင်တော့တာမို့ အလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်ကာလုပ်နေလိုက်သည်။
ဒီလိုနဲ့သူလဲ ပြန်ပြောင်းရခါနီးပြီ။သူ့ရဲ့အလုပ်တွေကလဲ ပြီးသွားပြီမို့ ရုံးချုပ်ကပြန်ခေါ်တော့မည်။မိန်းမနဲ့သမီးကလဲ သူပြန်လာခါနီးပြီမို့ အရမ်းပျော်နေသလို သူလဲ ပျော်မိသည်။သူ့ဆရာသမားကတော့ ပြောသည်။အလုပ်ကို ပြန်ခါနီးပြီဆိုပြီး ပြီးပြီရောမလုပ်ဖို့နဲ့ အရင်တိုင်းကြိုးစားလုပ်ဖို့ လူကြီးတွေက ရာထူးတိုးပေးဖို့ လုပ်နေသည်ဆိုခြင်းကြောင့် အပျော်ပေါ်အပျော်ဆင့်ရပြန်သည်။ဒီလိုနဲ့ သူပြန်ပြောင်းရခါနီးရက်နှစ်ဆယ်ခန့်အလိုလောက်မှာ အိတုံကသူ့ဆီဖုန်းဆက်လာသည်။နောက်လဆိုရင် သူမင်္ဂလာဆောင်ရတော့မှာမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်မိကြောင်းပြောသည်။သူလဲ တွေ့ချင်မိသေးသား။ပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်သို့ တစ်ပတ်ခန့်သွားရဦးမည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ဒါကြောင့်သူက အိတုံကို ရည်းစားမရှိဘူးလားမေးရာ သူ့ကောင်လေးက အလုပ်နဲ့ စင်ကာပူသို့ သွားကြောင်း၊ နောက်လဆန်းမှ ပြန်လာမှာဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။ဒါနဲ့သူလဲ သူလာနိုင်မည့်ရက်ကို ပြောကာ အဆင်ပြေနိုင်လားမေးရာ အိတုံက အိုကေတယ်ပြောတာနဲ့ သူတို့တွေ့နိုင်မယ့်ရက်ကို ညှိကာချိန်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူလဲအိတုံကို ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် နောက်ပေါက်ကိုလုပ်ချင်တယ်လို့ပြောထားလိုက်သည်။
ဒီလိုနဲ့ သူလဲ ရန်ကုန်တွင်လုပ်ရမည့် ကိစ္စများအတွက် ယူစရာရှိတဲ့စာရွက်စာတမ်း မှတ်တမ်းများကိုယူကာ ရုံးက ကားနှင့်ပင် ရန်ကုန်သို့ တယောက်တည်းဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ရန်ကုန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးထားသည့် ဟိုတယ်မှာပင်တည်းလိုက်သည်။နောက်ရက်တွင် သူ့အလုပ်ကိစ္စများအတွက် လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် တွေ့စရာရှိသည့် လူများနှင့်တွေ့လိုက်သည်။အလုပ်ကိစ္စက ထင်ထားသည်ထက်ပိုပြီးအဆင်ပြေချောမွေ့သည်။ညဖက်ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ သု့ဆရာသမားဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ အစီရင်ခံလိုက်သည်။ဆရာသမားက မနက်ကျရင် တရားဝင်သတင်းပို့ရန်နှင့် လူကြီးဆီတိုက်ရိုက်ဖုန်းဆက်ကာ အရင်အတင်းပို့ဖို့ပြောတာနဲ့ လူကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်သတင်းပို့ရသည်။နောက်ရက်တွင် ရုံးကို တရားဝင်ကြေးနန်းပို့ကာ မပြီးပြတ်သေးတာကို ဆက်လုပ်ရပြန်သည်။နေ့လည်သုံးနာရီလောက်တွင် အရေးတကြီးလုပ်စရာကိစ္စများ ပြီးပြတ်သွားပြီ။ကျန်တဲ့အလုပ်ကတော့ မလုပ်လဲရ လုပ်လဲရ အလုပ်တွေမို့ အေးဆေးဖြစ်ကာနားလို့ရပြီ။သူကုမ္ပဏီကိုတော့ နောက်သုံးရက်နေရင် ပြန်မယ်လို့ပြောထားသည်။ပြီးသူအိတုံဆီသို့ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။မနက်ဖြန်တွေ့ရအောင်ဟု။အိတုံကလဲ အိုကေဟုပြောသည်။သူလဲ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကာ ခဏနားကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့ သွားကာ ဘုရားရှိခိုးလိုက်သည်။ညနေစာကိုတော့ကုမ္ပဏီက လိုက်ကျွေးသည်။ပြီးKTVသို့ခရီးဆက်ကြပြန်သည်။ညဆယ့်နှစ်ကျော်မှ ပြန်လာကာ အိပ်လိုက်သည်။မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့ အိတုံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။သူရေချိုးပြီးရင် ဆူးလေသို့ထွက်လာကာ ဆူးလေမှာစောင့်နေမယ်လာခေါ်ပေးဖို့ပြောသည်။သူလဲ အိုကေလို့ပြောပြီး အိပ်ရာမှထကာ မျက်နှာသစ်ရေချိုး အဝတ်လဲကာ မနက်စာ စားရင်းစောင့်နေလိုက်သည်။ခုနှစ်နာရီကျော်တော့ အိတုံက ဖုန်းဆက်ကာ သူရောက်တော့မည်ဟုပြောသည်။သူလဲ ကားယူကာ ဆူးလေဖက်သို့ထွက်လာလိုက်သည်။ဆူးလေရောက်တော့ အဝါဖျော့ဖျော့ အပျော့စား ဝမ်းဆက်အကြပ်ဝတ်ထားကာ လှနေသော အိတုံကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သူလဲ အိတုံကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ကာ ကားပေါ်ရောက်တော့
”အိတုံ ဘာစားပြီးပြီလဲ”
”ဘာမှမစားရသေးဘူး ရေချိုးပြီးတာနဲ့တန်းထွက်လာတာ”
”အဆောင်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ”
”ဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။သူငယ်ချင်းတွေဆီသွားမလို့ဆိုပြီးပြောခဲ့တယ်”
သူလဲဘာမှဆက်မမေးတော့ပဲ မနက်စာစားရန်ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့မောင်းသွားလိုက်သည်။ဆိုင်ရောက်တော့ ကားကိုပါကင်ထိုးကာ သော့ပိတ်ပြီးနှစ်ယောက်သားဆိုင်ထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ချောင်ကျကျနေရာတွင်ထိုင်လိုက်ပြီးအိတုံအတွက်မနက်စာကိုမှာပေးလိုက်သည်။သူကစားပြီးပြီမို့ဆေးလိပ်ပဲသောက်နေလိုက်သည်။စားနေရင်းနဲ့ သူလဲ အိတုံကို သူ့ကောင်လေးအကြောင်းမေးနေသည်။သူ့ကောင်လေးက နိုင်ငံခြားဖက်စပ်ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်နေသည်ဟုပြောသည်။လစာကောင်းသည်လို့ပြောသည်။သူလဲ အဲ့ကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်ဖြစ်မည်ဟုပြောသည်။သူတို့တာမွေဖက်တွင် တိုက်ခန်းတစ်ခုငှါးပြီး ယူပြီးသည့်နောက်တွင်နေမည်လို့ပြောသည်။စကားပြောရင်းနဲ့ စားလို့ပြီးသောအခါတွင် ပိုက်ဆံရှင်းကာ ပြန်ထွက်လာကြသည်။သူ့အရှေ့ကသွားနေသေးအိတုံကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ထမိန်စကပ် အကြပ်အောက်ကလှုပ်ခါနေသောတင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကိုမြင်တော့ သူ့စိတ်က ထန်လာရသည်။မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ခယ်မရဲ့ဖင်ကိုလုပ်ရတော့မည်မို့ သူ့အောက်က ညီလေးကထလာရသည်။ကားပေါ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်ဆီကိုတန်းမောင်းလာသည်။ကားလမ်းတွေက ကြပ်နေတာမို့ သတိထားမောင်းရသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ သူ့အခန်းဆီကိုတန်းသွားလိုက်သည်။အခနိးထဲရောက်တော့ အခန်းတံခါးလောချ်ချကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးဘူးထုတ်ကာအိတုံကိုပေးတော့ မသောက်ချင်တော့ဘူးပြောတာနဲ့ ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။အိတုံလဲ ပါလာတဲ့အိတ်ကို စားပွဲပေါ်တွင်တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုကြည့်နေသည်။သူလဲ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ အိတုံကို
”အိတုံ ကို့်ကိုသတိမရဘူးလား မှန်မှန်ပြောနော်”
”ရတယ်။ကိုမင်းကို သတိရလို့တွေ့ချင်တယ်ပြောတာပေါ့ကိုမင်းကလဲ။နောက်ဆို ဒီလိုတွေ့ရတော့မှာမှမဟုတ်တာ”
”အဲလိုဆိုရင် ခုတွေ့တဲ့အချိန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ကြမယ်လေ။အိတုံရဲ့ နောပ်ပေါက်ကို ကို လုပ်မယ်နော် ဒီတစ်ခါတော့ မငြင်းနဲ့တော့။ငြင်းလဲ ကိုကတော့ ရအောင်လုပ်မှာ ဟဲဟဲ”
”ကိုမင်းသဘောပါဆိုမှ ကိုမင်းကလဲ။ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးနာအောင်မလုပ်နဲ့။တုံကြောက်တယ်”
”ဟုတ်ပါပြီဗျာ”ပြောရင်း သူအိတုံဆီကို ထသွားကာ အိတုံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီးဖက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အိတုံရဲ့ ဖင်တွေကိုပွတ်သပ်ရင်းဖြစ်ညှစ်လိုက် ပင်တီကြိုးကိုဆွဲလိုက်လုပ်နေရင်း
”ကို အိတုံကို ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုဖြဲ ပြီးနောက်ပေါက်ကို အားရပါးရလိုးချင်နေတာ”
”ဟင့် ကိုမင်းကလဲ နားရှက်စရာကြီးကွာ”
”ဘာရှက်စရာရှိလဲ ကိုတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။နောက်ဆို ဒီလိုမျိုးကြုံရဖို့ဆိုတာ မလွယ်တော့ဘူး”
”ဟုတ်ပါတယ်။အဲ့ဒါကြောင့် တုံက ကိုမင်းအကြိုက်ကို လိုက်လျောမယ်လို့ပြောတာပေါ့”
”ကဲ အိတုံ ကို့လီးကို စုပ်ပေးစမ်းကွာ”
အိတုံလဲ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်စွပ်ကျယ်ပါချွတ်လိုက်သည်။ပြီးသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံကို ပါချွတ်လိုက်ရာ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်လှတဲ့ လီးကြီးက အနှောင်အဖွဲ့ မှလွတ်သွားသလိုငေါက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။
”အမလေး ကြောက်စရာကြီး သူ့ဟာကြီးက ဘယ်ချိန်ကတည်းက ငတ်နေလဲမသိဘူး။ဟင့် စားရတဲ့ကလေးငတ်တယ်ဆိုတာ ခိခိ”ပြောရင်းနဲ့ အိတုံပါးစပ်ကို ဟကာ လီးကိုငုံလိုက်သည်။လီးထိပ်ကို လျှာလေးနဲ့ တို့ကာလျက်လိုက် လီးတစ်ခုလုံးကို ပါစပ်ထဲထိထည့်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။သူလဲ အိတုံ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းစုကိုင်ကာ ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ကုတင်စွန်းပေါ်ကိုခေါင်းကိုတင်ကာ အိတုံနှုတ်ခမ်းကို စူထားခိုင်းကာ လီးနဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်သည်။အိတုံကလဲ သွားတွေနဲ့ မခြစ်မိအောင် လုပ်ပေးသည်။ခဏကြာတော့ လီးကိုပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ကာ အိတုံ အင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ထမိန်စကပ်ကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ဘရာ အနီလေးနဲ့ ပင်တီအနီလေးသာကျန်တော့သည်။ပင်တီက စိုကာ ကွက်နေသည်။
”ဟ ဘယ်တုန်းက အရည်တွေထွက်လာတာလဲ အိတုံ”
”ကိုမင်းလီးကိုစုပ်ရင်းနဲ့”
”ကြိုက်လား လီးစုပ်ရတာ”
”အင်း”သူလဲ ဘရာကိုချွတ်ကာ နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။အိတုံလက်ကို ကိုင်ကာ သူ့အဖုတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကိုပွတ်လိုက်အစေ့ကို ချေလိုက်လုပ်နေသည်။ခဏနေတော့ အိတုံပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်က စုလိုက်ကားလိုက်ဖြစ်လာသည်။သူလဲ နို့စို့နေရာမှအသာထကာ ပက်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ကာ အိတုံလက်တွေနဲ့ချိတ်ခိုင်းပြီးအဖုတ်ကိုဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။အဖုတ်ဝမှာအရည်တွေနဲ့ စိုနေသည်။သူလဲ အစေ့ကိုလက်နဲ့ကလော်လိုက်ပြီးကလိလိုက်ရာ အိတုံ ပါးစပ်မှ အဖျားတက်သလိုညည်းရင်းဖင်က မြှောက်တက်သွားသည်။ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ထည့်ကာ ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်နေသည်။အရည်တွေကရွှဲလာတာမို့ လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းနှစ်ချောင်းကနေသုံးချောင်းပူးကာသွင်းထုတ်လုပ်နေသည်။အစေ့ကိုလဲ ကလိနေသည်။အရည်တွေက အဖုတ်ကနေတဆင့်ဖင်ဝသို့စီးကျလာသည်။သူလဲအဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ထုတ်ကာ စအိုဝကို လက်ခလယ်နဲ့ ဖိကာထည့်လိုက်သည်။အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေတာမို့ လက်ခလယ်က ချောကနဲဝင်သွားသည်။ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးလိုက်သည်။အိတုံလဲ တကိုယ်လုံးတုန်ကာပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။သူလက်တစ်ချောင်းကနေထုတ်ကာ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖိထည့်လိုက်သည်။နည်းနည်းကြပ်နေသည်။သူအစေ့ကို ခပ်နာနာဖိချေကာဆွလိုက်ပြန်တော့ ဖင်ဝက ပွင့်သွားတာမို့ လက်နှစ်ချောင်းက တစ်ဝက်ထိဝင်သွားသည်။သူတံတွေထပ်ထွေးလိုက်ပြန်သည်။
”အာ့ ကိုမင်းဖြည်းဖြည်းနော် ဖင်က နာတယ် ဟင့်”
သူလဲ တစ်ဝက်လောက်ကို ခပ်သွက်သွက်သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်း အစေ့ကို ကလိနေသည်။အိတုံလဲ အဖုတ်ကိုဖြဲထားရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့ကိုချေနေသည်။မျက်လုံးတွေက မှိတ်ကာ ပါးစပ်က အဆက်မပြတအော်ညည်းနေသည်။သူလဲ လက်နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိဝင်အောင်ဖိထည့်လိုကတော့ ဖင်က ညှစ်ထားပြန်တာမို့ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဖင်ထဲက လက်နှစ်ချောင်းကို လက်သင့်ခံလာတာမို့ သွင်းထုတ်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ချောလာသည်။
ကိုမင်း လုပ်ပေးတော့ကွာ အိတုံကို လုပ်ပေးတော့ မရတော့ဘူး အိတုံခံချင်နေပြီ…
သူလဲ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကလိနေလိုက်သည်။ဖင်ဝကို တံတွေးထပ်ထွေးလိုက်ရင် အဖုတ်ကအရည်ကို လက်မှာသုတ်ကာ လက်နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းစုကာ ဖင်ဝကိုဖိထည့်လိုကတော့
”အား နာတယ် နာတယ်ကိုမင်း အရမ်းနာတယ် အားရှီး”
”ဖင်ဝကို မရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား လက်ကဖင်ကိုဖြဲပေးထား”အိတုံ လက်တွေက စအိုကို ဖြဲထားလိုက်ရင်းဖွင့်ပေးလိုက်သည်။သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒုံးကိုဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းမှာစွပ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒုံးကအရည်တွေကိုဖင်ဝကိုသုတ်လိုက် အဖုတ်ကအရည်တွေကို ဖင်ဝမှာလိမ်းလိုက်သည်။ဖင်ဝက အရည်တွေနဲ့ ရွှဲသွားပြီး သူလဲ ဖင်ဝကို ဖိကာထည့်လိက်ပြန်သည်။အရည်တွေနဲ့မို့ဖင်ထဲသို့ တစ်ထစ်ချင်းဝင်သွားသည်။အိတုံ မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေရင်း အံကိုကြိတ်ကာခံနေသည်။လက်သုံးချောင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်ကာဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်လိုက်သည်။လက်တစ်ဖက်ကလဲ အစေ့ကို ချေပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ဇိမ်ခံတက်လာပြီထင်သည်။ဖင်ကို အလိုက်သင့်ဖွင့်ပေးတက်လာသည်။
”ကိုမင်း အိတုံကို လိုးပေးပါတော့ ခံချင်နေပြီ”
”ကောင်းလား”
”ကောင်းတယ်အရမ်းကောင်းတယ်”
”ဘယ်ကကောင်းတာလဲ ခုက”
”အစေ့ကလဲ ကောင်းတယ်။ဖင်ထဲကလဲ အရမ်းကောင်းတယ်”
”ဖင်လိုးတာခံမှာမှတ်လား”
”အင်း ခံမယ် ဖင်ကိုလဲ လိုးပေးပါ။အဖုတ်ထဲကိုလဲ လိုးပေးပါတော့ ကိုမင်းရယ် အိတုန်အရမ်းခံချင်နေပြီ”
သူလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အိတုံပို ဆွဲထူလိုက်ကာ
”ကဲ အိတုံ အပေါ်ကနေဆောင့်ပေး”
သူပက်လက်လှန်လိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့အပေါ်သို့ခွမည်လုပ်တော့
”ကိုယ့်ကိုကျောပေးလိုက်”
အိတုံလဲ သူ့ကိုကျောပေးကာ ပေါင်ကိုကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။
”ဟ ကျွတ်ကျွတ် ကြီးလိုက်တာကိုမင်းကယ် အထဲမှာပြည့်ကျပ်သွားတာပဲ”
”ကြိုက်လား အဲလိုကြီးတာ”
”အင်းကြိုက်တယ် ဟာ့ အ့ အ့ အင့်အင့်”
”ဗျစ် ဗျစ် ဗွတ်ဗွတ်”
အိတုံအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးရင်း ပါးစပ်ကလဲ အသံစုံမည်နေသည်။အခန်းထဲမှာ အသံမျိုးစုံမည်နေသည်။သူလဲအောက်ကနေ အိတုံခါးကိုကိုင်ကာ အလိုက်သင့်ဆောင့်ပေးနေသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ သူလဲ အိတုံကို သူ့ဖက်လှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ လီးတပ်ရက်နဲ့ လှည့်လာသည်။မျက်နှာကတော့ ရှုံ့မဲ့နေသည်။ပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်နေသည်။သူလဲ အိတုံနို့တွေကိုချေပေးလိုက်သည်။အိတုံကို သူ့အပေါ်သို့ဆွဲမှောက်လိုက်ကာ နို့တွေကိုစို့ရင်းအောက်ကနေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။လက်က ဖင်ထဲကိုနှိုက်နေလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ အိတုံပြီးချင်လာသည်။သူလဲ ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်တော့ အိတုံအားမလိုအားမရဖြစ်ကာ အပေါ်ကနေဆောင့်လိုက်ရာ သူလဲ အိတုံကို ဖက်ကာ အိတုံကို လှဲချလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
”ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ လို့ ပြီးတော့မယ့်ဟာကိုကွာ ဟင့် ”
သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ အိတုံပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးတေ်ကာ အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံ အားခနဲအော်သွားရသည်။သူလဲ မနားတမ်းဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။အိတုံခမျာ အော်ညည်းသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။အပြီးကြီးပြီးတာမို့ထင်သည်။သူ့လီးကိုအားကုန်ညှစ်ထားရင်းသူ့ကိုသွေးရူးသွေးတန်းနဲ့အတင်းဖက်ထားသည်။ပါးစပ်ကလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိ။သူလဲ အလိုက်သက့်ငြိမ်နေလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားသည်။
”ကောင်းလားအိတုံ”
”ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။ဒီလိုမခံစားရတာကြာပြီ။လူကိုနှုံးသွားတာပဲ။ကိုမင်းကအရမ်းလုပ်တက်တာပဲ”
”ဟိတ်ဇိမ်ခံမနေနဲ့ဦး။ကိုယ်မပြီးသေးဘူး ဖင်ချဦးမှာ အမောပြေရင်ထတော့”
”ဟင့် သူ့စိတ်ပြီးပဲ။ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးနာအောင်မလုပ်နဲ့။သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ သူများဖင်ကွဲသွားမှ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်နေမယ်”
”စိတ်ချပါ။မကွဲစေရဘူး။တော်ကြာမှ ဖင်ပဲချပေးပါဖြစ်နေမယ်ဟဲဟဲ”
သူလဲ အိတုံအဖုတ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်ထဲမှအရည်တွေက စီးကျလာသည်။သူလဲ အိတုံကို ကုတင်ပေါ်မှ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ဖင်ကို ထောင်ပြီးကိုယ်ကိုဝပ်ထားခိုင်းလိုက်သည်။အဖုတ်ထဲကအရည်တွေနဲ့ ဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့တချက်ခြင်းခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်ရာ အိတုံပါးစပ်က တအားအားနဲ့ ညည်းနေသည်။သူ့ရိုက်ချက်တွေကြောင့် ဖြူသောတင်ပါးတွေကနီရဲလာသည်။သူလဲ အိတုံကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။ပြီး ဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာဖိကထောက်လိုက်ရင်း
”ဖင်ဝကို ရှုံမထားနဲ့ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထား”
အိတုံလဲ ဖင်ဝကိုလျော့လိုက်ရာ သူလဲ လီးကိုအသာဖိထည့်လိုက်သည်။ခုန ဆွထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်ရော အရည်တွေကရွှဲနေတာမို့ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးက လျောခနဲ ဝင်သွားသည်။
”အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ”
”နာလို့လား”
”မနာဘူး ရတယ်ကိုမင်း ထည့်ပါ”
အိတုံရဲ့ ဇကလဲမသေး။သူကလဲ နာနာကျင်ကျင်ကိုကြိုက်နှစ်သက်သူမို့ပင်။အဲ့လိုဖြစ်အောင်လဲ သူကအစဖော်ပေးခဲ့တာပင်။သူလဲ လီးကို ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့နှဲ့သွင်းလာရာ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဝင်လာတော့ ဖင်ဝက တင်းခနဲရှုံသွားသည်။
”အ့ ကိုမင်းဖြည်းဖြည်း အရမ်းနာလို့ ဟင့်ဟင့် ကျွတ် ကျွတ်”
သူလဲ အသာရပ်ကာ အစေ့ကို ကုန်းပြီးကလိလိုက်သည်။လီးကိုဖြည်းညှင်းစွာထုတ်လိုက်သည်။
”အ့ ဟ ဟကျွတ်ကျွတ်”
သူဒစ်နားထိလောက်ထုတ်လိုက်ပြီး ရပ်ထားလိုက်သည်။အိတုံရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက သူ့လီးကိုတင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားသည်။သူလဲ ကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ စအိုညှစ်အားကတဖြည်းဖြည်းလျော့လာတော့ သူဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။လီးတစ်ဝက်လောက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကြီးကိုလက်ခံလာသည်ဖင်သည်။အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။အိတုံလဲ နာကျင်သည့်ဖက်မှ ကောင်းမွန်ခြင်းကို ခံစားလာရသည်ထင်သည်။နာနာကျင်ကျင်ညည်းနေသည့်အသံက ပြောင်းလာကာ လိုချင်တက်မက်သည့်အသံကိုပြောင်းလာသည်။ဖင်ကို ဖြဲပေးထားတဲ့လက်တွေက ခပ်တင်းတင်းဖြစ်လာသည်။ဖင်က နောက်ကို မသိမသာ ဆောင့်ပေးလာလေသည်။သူလဲ ဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ခုနကလောက် မနာတော့သည်မို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကအဆုံး
ုံထိ ဝင်သွားကာ ဖင်နဲ့ ဆီးခုံပူးကပ်သွားသည်။
”အိတုံ ဖင်ခံရတာကောင်းလား”
”ခုနက အရမ်းနာတယ်။ခုမနာတော့ဘူး။တစ်မျိုးပဲ။ခံနိုင်လာတော့ နာတာကိုကအရသာလေး။ကောင်းတယ်”
သူလဲ လီးကိုတစ်ဆုံးထုတ်လိုက်ရာ
”ဟ့အာ့အာ့ ဖြည်းဖြည်း ကိုမင်း နာတယ်”
သူလဲ ဖင်ထဲကို တစ်ရစ်ချင်းချော့ကာ လီးတစ်ဆုံးထည့်လိုက်သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းတစ်ဆုံးထုတ် တဆုံးထည့်ကာ အစေ့ကိုလဲ ကလိနေတာမို့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲ စီးကျကာနေသည်။
”ကိုမင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးကြည့်လေ။တုံခံနိုင်လာပြီအရမ်းကြီးမဆောင့်နဲ့ဦး”
သူလဲ လီးကိုတစ်ဝက်လောက်ထုတ်ကာ ထည့်လိုက်ပြန်သည်။တစ်ဝက်ထုတ်ပြန်ထည့်ကို ခပ်ဆက်ဆက်လုပ်လိုက်ရာ
”အ အ အ ကျွတ်ကျွတ် ကိုမင်း အဟင့်ဟင့် ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ တမျိုးကြီးပဲ လုပ်လုပ်”
သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်ခံလာပြီမို့ လီးတချောင်းလုံးထုတ် ပြန်ထည့်ကို ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်ရာအိတုံ ပါးစပ်မှ အော်သံတမျိုးလေးကိုကြားနေရသည်။ကောင်းလို့ အော်နေသည်မို့သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
စအိုရဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာသည်။လိုးရခဲတဲ့ ခယ်မရဲ့ အပျိုစင်ဖင်ပါကင်လေးကို အရင်ဆုံးလုပ်ခွင့်ရတာမို့ ဒီလောက်မြန်မြန်နဲ့ သူမပြီးချင်သေးပေ။ဒါကြောင့်သူစအိုထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ
”အာ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကိုကွာ”
”ညောင်းလာလို့ကွာ။နေရာပြောင်းမလို့ ဒီလိုကုန်းကုန်းကွကွကြီးနဲ့ဆောင့်ရတာ ညောင်းလာလို့”ပြောရင်းသူကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့သူ့ကိုကြည့်နေတာမို့ အိတုံကိုကုတင်စပ်ကိုခေါ်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့ မွေ့ရာပေါ်ဒူးထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။သူလဲ ဖင်နဲ့ လီးကို တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင်ပြင်လိုက်ပြီးပေါင်တွေကိုချဲကာ ပြင်လိုက်သည်။
ဖြူဝင်းတဲ့ဖင်ကို လက်နဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်ချလိုက်ရင်း
”အိတုံ ဖင်ခံရတာကောင်းလား”
”အာ့ စပ်တယ်ကိုမင်းရဲ့ ဟင့် သူများသားသမီးကို ဖင်လဲချသေးတယ် ရိုက်လဲ ရိုက်တယ် မမနဲ့တိုင်မယ်အဟင့်”
”မေးနေတာဖြေလေ ဖင်ခံရတာကောင်းလား”
”ကောင်းပါတယ်ရှင့် ဖင်ခံလို့ကောင်းပါတယ် သူလိုးတာအရမ်းခံလို့ကောင်းပါတယ် ကဲကျေနပ်ပြီလား ဟင်း”
သူဖင်ကို ခပ်ဆက်ဆက်နဲ့တဖျန်းဖျန်းရိုက်လိုက်သည်။အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရမက်တွေက ထန်လာသည်။နောက်ဆုံး
”ကိုမင်း လိုးပေးတောံကွာ ဖင်ကို ။အရမ်းခံချင်နေပြီလို့ ”
”ဖင်ကိုဖြဲပေးဦး”
အိတုံလဲ ဖင်ကိုဖြဲလိုက်ပြန်သည်။စအိုဝက ပြဲဟဟလေးပေါ်လာတော့ တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လီးနဲ့တေ့လိုက်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်လိုးလေးလိုးနေရင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဖြဲထားတဲ့လက်တွေကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို ရိုက်လိုက် လုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေရာမှ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလာသည်မို့ တအားအားနဲ့အော်ရင်းလိုးခိုင်းနေသည်။သူလဲဆောင့်ချက်တွေကြာလာသည်နဲ့အမျှ ပြီးချင်လာသည်။ဒါကြောင့် အိတုံတင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်လိုက်ရင်း အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။အိတုံလဲ ပြီးချင်လာသည်မို့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ဖြစ်ညှစ်လာသည်။သူလဲ မညှာတော့ပဲ ဆောင့်ချလိုက်သည်။လီးတစ်ခုလုံးတောင့်တင်းလာကာ တကိုယ်လုံးမှအကြောတွေတင်းတောင့်လာပြီး သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲကို တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်သည်။အိတုံရဲ့စအိုကလဲ လီးကို ဆက်တိုက်ညှစ်ထားသည်။သူလဲ ပြီးသွားပြီ။နှစ်ယောက်သား ဖိုထိုးထားသလိုမောဟိုက်နေကာ တကိုယ်လုံလဲ ချွေးတွေ ရွဲနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ လဲကျလာသည်မို့သူလဲ အလိုက်သင့်အိတုံဘေးမှာ လှဲချလိုက်သည်။လီးကတော့ ဖင်ထဲမှာတပ်ရက်နဲ့ပင်။အိတုံနို့တွေကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ရင်း ကစားနေလိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့ကိုလှဲ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။
”ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။လူလဲ နှုံးသွားတာပဲ။လူဆိုးကြီး။သိပ်လုပ်တက်တာပဲ။ဒါကြောင့် မမကအသည်းစွဲနေတာနေမယ် ဟင်း”
”အိတုံကောမစွဲဘူးလား”
”စွဲတာပေါ့လို့ အဲ့ဒါကြောင့် မရှက်နိုင်ပဲ သူ့အလိုကိုလိုက်ပြီးသူခေါ်တဲ့နေရာလိုက်တာပေါ့”
”အဲ့ဒါဆို ဒီနှစ်ရက်လုံ းကိုမင်းစိတ်ကြိုက်လိုးမယ်။ခံနိုင်မလား”
”ကိုမင်းသဘောပါဆို။အဲ့ဒါကြောင့်ကိုမင်းဆီလာတာပေါ့။နောက်ဆိုရင် တွေ့ရဖို့လွယ်မှမလွယ်တော့တာကို”
နှစ်ယောက်သားပြောရင်းနဲ့ တင်းတင်းဖက်ထားကြသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံလဲ သူ့ကိုဖယ်ခိုင်းလိုက်ရာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့
”ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်ကိုမင်းရယ်”
သူ့လီးကိုကြည့်ပြီး
”ဟင် သူ့ဟာကြီးက ဒီလောက်လုပ်ရတာကို မလျော့သေးဘူး လွန်ကိုလွန်တယ်”ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းထိုးဏင်း လီးကိူခပ်ဖွဖွလေးပုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရင်း
”ကိုယ့်ကိုလဲ ဆေးပေးကွ၊”
”ကိုမင်းရေ ဖင်က စပိဖြင်းဖြင်းနဲ့ ရေထိတိုင်းစပ်နေတယ်။အိမ်သာတက်ရင် ဒုက္ခပဲဟင့် အဲး၊သူ့ကြောင့်”
လီးကိုရိုက်လိုက်သပြီးရေဆေးပေးလိုက်သည်။ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတာကြောင့် လီးက ပြန်မတ်လာပြန်ရာ
”အမလေး ကိုမင်းရယ် လွန်ကိုလွန်တယ် ခုလေးတင်ပြီးတာကို ခု ပြန်မတ်လာနိုက်သေးတယ်။မနိုင်ဘူးကွာ တကယ်ပဲ”
”မကြိုက်ဘူးလား အဲ့ဟာကို”
”ကြိုက်မှကြိုက်ခိခိ”ပြောရင်း လီးကိုဆွနေသည်။သူလဲ အိတုံကို ပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်ပြီးစုပ်ခိုင်းလိုက်ရာ အိတုံလဲ သူ့ကို စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးလိုက်သည်။သူလဲ စိတ်က ပြန်ပါလာကာ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးလီးကို အဖုတ်အမှတ်နဲ့ ညှောင့်နေလိုက်သည်။ခဏနေတော့ အိတုံကို ဘိုထိုင်ကိုကိုင်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ လိုးလိုက်ပြန်သည်။အိတုံလဲ စိတ်ပါလာပြန်သည့်မို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လုပ်ကြပြန်သည်။အိတုံကတော့ပြောသည်။သူအဲ့လို ခဏလေးနဲ့စိတ်ပါတာမျိုးမဖြစ်ဖုးခဲ့ သူနဲ့ကျမှသာအဲ့လိုဖြစ်တာဟု။နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီလုပ်ပြီး
တော့ ရေချိုးလိုက်ကြသည်။ပြီးတော့ အဝတ်တွေဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာအနားယူလိုက်ကြရင် းအိပ်ပျော်သွားကြ သည်။အိပ်ရာကနိုးတော့ ဟိုတယ်ရီဆက်ရှင်ကိုဖုန်းဆက်ကာ ထမင်းနဲ့ဟင်းကိုလာပို့ခိုင်းလိုက်ပြီး နေ့လည်စာ စားကြသည်။စားပြီးတော့ တစ်ခါလုပ်ကြပြန်သည်။ဒီတစ်ခါတော့ ဖင်ကိုမလုပ်ဖြစ်သေးနာနေသေးတာမို့။လုပ်ပြီးတရေးနှပ်လိုက်ကြသည်။ညနေစောင်းတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ နှစ်ယောက်သားအပြင်ထွက်လည်ကြသည်။အပြင်မှာပဲ ညစာစားပြီးပြန်လာကြကာ တညလုံးနီးပါးလုပ်ကြသည်။တစ်ချီလုပ်လိုက်ခဏနားလိုက် ဆွလိုက်ပြန်လုပ်လိုက်နားလိုက်။စားလိုက်သောက်လိုက်လုပ်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သားသုံးနာရီကျော်မှအားဆေးသောက်ကာအိပ်ကြသည်။ဖင်ကိုသုံးချီဆက်တိုက်လုပ်လိုက်သည်။အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကို ဇိမ်တွေ့လာသည်။နောက်ရက်မနက်နိုးတော့ အပြင်မှာ ခဏထွက်ကာ စားလိုက်ကြပြီး ဟိုတယ်ပြန်လာကာ လုပ်ကြသည်။တနေကုန်အပြင်မထွက်ကြပေ။တနေ့လုံးနီးပါး အိတုံရဲ့ဖင်ကိုလိုးသည်။အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကိုကြိုက်နေတာမို့ ဖင်ကိုပဲလုပ်ခိုင်းသည်။နှစ်ယောက်သား အရှက်ဆိုတာမရှိကြတော့ပေ။တနေကုန်နီးပါးအဝတ်ဆိုလို့ ကိုယ်မှာမကပ်တော့။အိတုံကို ရိုက်ကာ လုပ်ရတာကိုသူလဲ သဘောကျသလို အိတုံကလဲ နှစ်သက်တာမို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူလုပ်နေကြသည်။ညနေကြတော့နားကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။ညရှစ်နာရီကျော်တော့နိုးလာကြပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့သွားကြသည်။ဘုရားကအပြန် ညစာဝင်စားပြီးဟိုတယ်သို့ပြန်လာကာ တညလုံးလုပ်ကြပြန်သည်။မနက်သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်ရှစ်နာရီကျော်တော့နိုးလာကြပြီးမျက်နှာမသစ်တော့ပဲ နှုတ်ဆက်ပွဲအနေနဲ့ ဖင်ကိုလိုးလိုက်သည်။အိတုံလဲ နောက်ဘယ်တော့ထပ်တွေ့နိုင်မယ်မသိနိုင်တာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေသည်။သူလဲ ထိန်းကာလုပ်တာမို့တော်တော်ကြာသည်။ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သားခဏနားကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေအတူချိုးကြသည်။ရေချိုးရင်းအိတုံက ငိုနေတာမို့သူချော့ရသေးသည်။အခါအခွင့်သင့်ရင် တွေ့ကြမယ်လို့လဲ ပြောဖြစ်ကြသည်။အိတုံကတော့ သူ့ကို အစွဲကြီးစွဲနေပြီ။သူလဲ ချော့မော့ကာ နှစ်သိမ့်ရသည်။ရေချိုးနေရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သားလုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ သူလဲ အိတုံကို သူ့အဆောင်နားထိလိုက်ပို့လိုက်သည်။နှစ်ရက်လုံး အကဲလွန်ကြတာမို့ အိတုံရဲ့မျက်ကွင်းတွေလဲ ညျိုကာ မျက်နှာကတော်တော်ချောင်ကျသွားသလို လမ်းလျှောက်ရင်လဲ ကွတတလေးဖြစ်နေသည်။ကားပေါ်က ဆင်းခါနီးသူ့ကိုအကြာကြီးနမ်းကာနှုတ်ဆက်သည်။အခွင့်သာခဲ့ရင် ခုလိုပြန်ဆုံချင်တယ်ဟုလဲပြောတော့ သူလဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာနှစ်သိမ့်လိုက်သည်။အိတုံကားပေါ်ကဆင်းတော့ သူလဲ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ အားဆေးသောက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။နေ့လည်ကျမှနိုးလာပြီး ကုမ္ပဏီကိုဖုန်းဆက်ကာ သူမနက်ဖြန်ပြန်မည်ဟုပြောလိုက်သည်။အဝတ်လဲကာ သူလုပ်စရာကျန်တာလေးတွေကို လိုက်လုပ်လိုက်သည်။ညနေစောင်းမှပြန်လာကာ ညနေစာကို အစောကြီးစားကာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ဖုန်းဆက်ပြီးတော့ အိတုံဆီဆက်လိုက်ရာ အိတုံသူငယ်ချင်းက နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီးအိပ်နေတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ အားဆေးသောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲပြီးအိတုံနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေစမြုံပြန်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားငည်။မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ သူနိုးလာသည်။နိုးတာနဲ့ရေချိုးကာ သိမ်းစရာတွေသိမ်းပြီး မနက်စာ ထိက်စားလိုက်သည်။ပြန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီကိုဖုန်းဆက်လိုက်ရာ ကုမ္ပဏီကလူတွေရောက်လာပြီး သူ့ကိုလက်ဆောင်နဲ့ ပိုက်ဆံလာပေးသည်။သူလဲ လိုအပ်တဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ လုပ်ရမည်များကို အသေးစိတ်ပြောပြလိုက်သည်။ကိုးနာရီကျော်တော့သူလဲ အဝတ်အိတ်တွေလက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကိုကားပေါ်သို့တင်ကာ ကုမ္ပဏီက လူတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အိတုံအဆောင်သို့မောင်းလာလိုက်သည်။အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ဖုန်းဆက်လိုက်ရာ အိတုံကထွက်လာသည်။မျက်နှာကချောင်နေတုန်းပင်။ခပ်နွမ်းနွမ်းဖြစ်နေသည်။သူလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်တော့မည့်အကြောင်းပြောလိုက်ပြီးခဏစကားပြောကာ တောင်ကြီးကို ပြန်လာလိုက်သည်။တောင်ကြီးကိုရောက်တော့ သူလဲ လွှဲစရာရှိတာ လုပ်စရာရှိတာတွေကိုလုပ်ရပြန်သည်။သူပြန်ရတော့မည်မို့ သူနဲ့ ချိန်းမယ့်သူကိုလွှဲရမည့်ကိစ္စ စာရွက်စာတမ်းတွေကို အသေးစိတ်လုပ်ရသည်။ညဖက်မှာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်။ပြီးအိတုံနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာစကားပြောရသည်။
သူရုံးချုပ်ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာ အိတုံကမင်္ဂလာဆောင်တာမို့ သူတို့မိသားစု သွားရသည်။သတို့သမီးဝတ်စုံနဲ့လှနေတဲ့အိတုံကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲမှာ အိတုံနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကိုတွေးရင်း သူ့ယေညက်ကျားသာသိရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲတွေးနေမိသည်။
”မောင် ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ဖြူပြောတာမကြားဖူးလား”
”ဟင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ ဖြူ မောင်အသံတွေဆူနေလို့မကြားလိုက်ဘူး”
”အော် အိတုံတို့အတွဲကလိုက်တယ်လို့။သူတို့တွေက တွဲလာတာလဲ ကြာပြီ။သစ္စာလဲရှိတယ်။ကောင်လေးကလဲ အရမ်းချစ်တယ်။အိတုံကလဲ အရမ်းချစ်တယ်လို့။ဖြူတို့သူတို့အတွဲနဲ့ ဓာတ်ပုံသွားရိုက်ရအောင်”
သူလဲ လိုက်သွားရသည်။အိတုံက သူ့အမျိုးသားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတော့ သူလဲ မျက်နှာပူပူနဲ့ နှုတ်ဆက်ရသည်။ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြသည်။ပွဲပြီးတော့ မပြန်ကြသေး။ရွှေကြိုးတားကြသေးတာနဲ့ ဘာနဲ့ ရှုပ်နေသည်။သူကတော့ ပြန်ချင်နေသည်။မျက်နှာပူလို့မို့။ အိတုံက သူ့အနားကပ်ပြောသေးသည်။ပိုက်ဆံတော့မပေးတော့ဘူး လူတကိုယ်လုံးပေးထားတာမို့ဟု။သူလန့်သွားကာ သူ့အမျိုးသားကိုလှည့်ကြည့်တော့ ဟိုက သူ့အာရုံနဲ့သူ။သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေနဲ့ ပွဲကျနေသည်။သူတို့မိသားစုလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သိုပြန်လာလိုက်သည်။ညဖက် ဒင်နာ သွားတော့လဲ ယောက်ကျားလေးဝိုင်းက သပ်သပ်မို့ သူတို့က အသောက်ဝိုင်း။မိန်းမကတော့ အရမ်းမူးအောင်မသောက်ခိုင်း။အပြန်ကားမောင်းရမှာမို့ပင်။သူလဲ ကိုးနာရီကျော်တော့ ပြန်လာလိုက်သည်။သမီးကိုသိပ်လိုက်သည်။သမီးအိပ်သွားတော. သူလဲ မိန်းမနားကပ်ကာ နူးလိုက်သည်။
”ဟင့် မောင်နော်။မဆိုးနဲ့။သောက်လာပြီးရင် သူကဒါပဲ”
”သဲကလဲ မောင်က ဆိုးတာမဟုတ်လူး။ချစ်တာ မောင့်မိန်းမကိုချစ်တာ”ပြောကင်း ဖြူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ညင်သာစွားစုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နို့တွေကို ကိုင်လိုက်သည်။ဖြူက သမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
”မောင်း မီးနည်းနည်းမှိန်လိုက်ပြီးသမီးကို စောင်ခြုံပေးလိုက်။အဲကွန်းကို အအေးပိုလိုက်”သူလဲ သမီးရှိရာကုတင်ကိုသွားကာစောင်ကိုအသာခြုံပေးလိုက်ပြီး မီးကိူ မှိန်လိုက်သည်။အဲကွန်းကိုအအေးပိုလိုက်ကာ ဖြူရှိရာကုတင်ကိုလာကာ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖြူက အဝတ်တွေချွတ်ပြီးသွားပြီ။သူလဲ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ကာ ဖြူက သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလေးထုပေးရင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုဟကာအာငွေ့ပေးလိုက်သည်။သူလီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာလာသည်။ဖြူကလဲ ကျွမ်းကျင်စွာလွေပေးနေသည်။သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ ဖြူးပါးစပ်ထဲက ခဏထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး69ပုံစံနဲ့ ဖြူက သူ့လီးကိုစုပ် သူကလဲ ဖြူ့ပိပိကို အားရပါးရဂျာပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ ဖြူကအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးသည်။ဖြူက နို့တွေကို ကိုက်ကာ စို့ပေးရင် သဘောကျတာမို့ သူလဲ နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံစို့ပေးလိုက်သည်။ဖြူလဲ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မန်ပါကိုဆောင့်နေသည်။ပါးစပ်ကလဲ
”မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အာ့ ရှီး အ့အ့ အ့”သးလဲ ဖြူ့ကိုအသာထိန်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဖြူးခြေထောက်တွေကို ပုခုံပေါ်တင်ကာ ရှေ့ကိုငိုက်လိုက်တော့ ဖြူ့တင်ပါးတွေကမြောက်တက်လာသည်။သူလဲ ခြေထောက်ကို ဆင်းချလိုက်ပြီး
”ဖြူ မောင့်အားရပါးရဆောင့်မယ်နော်”
”အင်း မောင့်သဘော ဆောင့်လေ။ဖြူ့ကိုမညှာနဲ့မောင် ဖြူပြီးချင်ပြီ”
သူလဲ မီးစိမ်းပြလိုက်သည်မို့ စိတ်ကြိုက်ကို ဆောင့်နေလိုက်သည်။အချက်ငါးဆယ်ကျော်တော့ ဖြူတကိုယ်လုံးတုန်လာကာ သူ့ကျောပြင်ကို ကုပ်ခြစ်လာပြီး သူ့လီးကိူ အဖုတ်ထဲကနေ ဆက်တိုက်ညှစ်နေသည်။ပြီးတော့ ဟင်းခနဲသက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ လက်နှစ်ဖကိကကုတင်ပေါ်သို့ဘုတ်ကနဲ့ကျသွားပြီး
”မောင်ရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ။ မောင်မပြီးသေးဘူးမို့လား။ဖြူဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”
တခါတလေကျရင်လဲ ဖြူကအဲ့လိုပင်။သးစိတ်ပါသည့်အခါများတွင် စိတ်လိုလက်ရ သူ့ခိုင်းသည့်အတိုင်းနေပေးတက်သလို စိတ်မပါသည့်အခါများတွင်တော့ ချော့ခိုင်းရသည်။သူလဲ လီးကိုအဖုတ်ထဲမှထုတ်ကာ ဖြူးကို ဒေါ့ဂီကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဆောင့်လိုက်သည်။ဖြူလဲ ညည်းသံတိုးတိုးလေးက သူ့ကိုအားပေးနေသလိုပင်။ဖြူ့ရဲ့ ညည်းသံက သူများတွေနဲ့မတူပေ။သူ့နားထဲမှာ ချစ်စရာအကောင်းဆုံဟုထင်သည်။သူကချစ်တာကိုး။ဆောင့်ချက်ပေါင်းကြာလာသည်နျင့်အမျှ သူလဲ ပြီးချင်လာသလို ဖြူလဲ နောက်တစ်ခါ ပြီးချင်လာသည်။
”မောင် ဖြူပြီးချင်လာပြီ။မလျှော့နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် တူတူပြီးရအောင်ကွာ”သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။အဖုတ်ထဲမဖျ နွေးခနဲဖြစ်သွားသလို သူလဲ သုတ်ရည်တွေက ထွက်သွားငည်။ဖြူလဲ နောက်တကြိမ်ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားမှိန်းနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့
”မောင်ဖယ်တော့ကွာ။ဖြူအိပ်ချင်ပြီ။”ပြောပြီး သူ့ကိုဖယ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်ကာ ရေဆေးသံကြားလိုက်သည်။သူလဲ တစ်ရှူးယူကာ အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်လိုက်ပြီးမှိန်းလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ ဖြူလဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာကာ အဝတ်တွေဝတ်ပြီး သူ့ကို ကန်တော့ကာ သူဘေးနားဝင်ကာလှဲလိုက်ပြီး သူ့ကိုဖက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။သူလဲ မှိန်းခနဲ့အိပ်ပျော်သွားသည်။သူနိုးလာတော့ အိမ်သာတက်ချင်လာတာမို့ ဖုန်းကိုယူကာအိမ်သာထဲဝင်ပြီးအိမ်သာတက်ရင်းနဲ့ လိုင့်ဖွင့်သုံးလိုက်ရာ မက်ဆေ့ချ်တွေဝင်လသည်။အိတုံဆီမှ
”ကိုမင်းအရမ်းသတိရတယ်ကွာ။ကိုကို ကို့ချစ်ပေမယ့် သူနဲ့လုပ်တာ ကိုမင်းနဲ့လောက်မကောင်းဘူး။တုံမပြီးလိုက်ဘူး။သူကအရင်ပြီးသွားပြီး မူးမူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားပြီ။တုံကတော့ အိပ်မပျော်
စာပို့လိုက်တာ။ ဒီစာလဲ နောက်ဆုံးပို့တာဖြစ်မှာပါ။နောက်ဆိုရင် အိမ်ထောင်ရေးသာယာအောင်လို့ လုပ်ရမှာမို့ စာမပို့ဖြစ်ရင်လဲ ကိုမင်းနားလည်မယ်ထင်ပါတယ်။အခါအခွင့်သင့်ရင်တော့ ပြန်တွေ့ချင်ပါသေးတယ်။ကိုမင်းနဲ့အတူနေခဲ့တဲ့အချိန်လေးကို အမြဲသတိရနေတယ်ဆိုတာတော့ ယုံထားပေးပါ။ဒီစာကို ဖတ်ပြီးတာနဲ့ ဖျက်လိုက်နော်။မမတွေ့သွားရင် ပြသနာတက်လိမ့်မယ်။”
သူလဲ စာကိုဖတ်ပြီး ဖျက်လိုက်သည်။သူတွေးလိုက်မိသည်။အိတုံလိုခယ်မမျိုးနဲ့သူကြုံခဲ့ရပြီ။ခယ်မရဲ့ပေါင်ကိုတစ်ဝက်ပိုင်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကိုလက်သင့်မခံပေမယ့် နောက်ခယ်မတွေကို သူ ညီမအရင်းလို စိတ်ထားနိုင်ပါမည်လားတွေးကြည့်မိသည်။သူ ဖြူ့ရဲ့ ညီမတွေကိုတယောက်ပြီးတယောက် စဉ်းစားလိုက်သည်။ဖြူက တစ်ဦးတည်းသမီးမို့ ဝမ်းကွဲညီမတွေကို တွေးလိုက်ရာ နွယ်နီအကြောင်းတွေးမိတော့ သူ့လီးကမတ်လာသည်။သူလဲ လန့်ဖျန့်ကာ ဆက်မတွေးရဲတော့။နွယ်နီဆိုတာဖြူ့ရဲ့ညီမဝမ်းကွဲပင်။ဖြူနဲ့ သိပ်မျက်နှာကြောမတည့်။သူနဲ့ကတော့ လေပေးဖြောင့်သည်။ကိုယ်လုံးက ငါးရံ့ကိုယ်လုံး။ဖြူ့လိုပင်။အသားကဖြူ့လို မဖြူ။နညိးနည်းညိုသည်။ရည်းစားရှိသည်လို့ကြားပေမယ့် မသေချာ။ရှိတာတော့ရှိမည်။မျက်နှာကတော့ ချစ်စရာကောင်းသည်။ပြောရရင် လိင်ကျွန်ဆန်ဆန်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ကိုယ်လုံးက သူ့အကြိုက်ပင်။ဒါကြောင့် သူဆက်မတွေးတော့ပဲရပ်လိုက်ရင် သက်ပြင်းဖူးခနဲချကာအိမ်သာထဲက ထွက်လာလိုက်သည်။သမီးကုတင်ဆီသွားလိုက်ပြီး စောင်ကို သေချာပြန်ခြုံကာ အဲကွန်းကိုအအေးလျှော့လိုက်သည်။သမီးကိုခပ်ဖွဖွလေးနမ်းကာ မိမိကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး ဖြူ့ကိုအသာနမ်းလိုက်ရင်း စောင်ကိုခြုံပေးလိုက်ကာ သူလဲအိပ်လိုက်သည်။အိပ်မပျော်ပေ။မျက်စေ့ထဲမှာ တဝဲဝဲနဲ့ နွယ်နီ့ရဲ့ ပုံတွေ။
မလွယ်ပါလား ခယ်မချောလေးရေ…….
ပြီးပါပြီဗျာ
