“ဖွတ်..ဖတ်….ဖွတ်…ဖတ်”
သူရိန်မှာ သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း က အမြင်အရသာရော အထိအတွေ့ အရသာပါ ပူးတွဲ ခံစားနေရလေသည်။ သူအားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ရင်း နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးတို့ ဖန်းကနဲ ရိုက်မိလို့ အိကနဲ ဖြစ်သွားရတဲ့ ဖီးလ်ရော၊ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးစွာ ရစ်ပတ်ထားသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တွေရောက အရမ်းကို အရသာ ရှိနေလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လည်း သူမ တူအရင်း ခေါက်ခေါက် က သူမ ကို တက်လိုးနေတာ ခံစားနေရသည့် ဖီးလ် အပြင် နဂို က ခပ်ထန်ထန်၊ သွေးသားက လည်း အကောင်းဆုံးအချိန်၊ ယောက်ျား နှင့်ဝေး၊ ကျော်ကိုကို နှင့်လည်း ဝေးခဲ့ပြီမို့ ဆာနေတာနှင့် အတော် ဖြစ်နေတာမို့ မကြာခင်မှာပင် ဒုတိယမြောက် ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်ပါသည်။
သူရိန်လည်း နောက်မကျပါ၊ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားရတာနှင့် လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေပြီမို့ စိတ်ကို လျှော့လိုက်ကာ လရည်များ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်လေတော့သည်။
” အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”
……..
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းကာ နားလိုက်ကြပြီးတော့ ဘိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ချက်ပြုတ်ထားသော ထမင်းဟင်း တို့ ဖြင့် မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဆိုဖာပေါ် ပူးကပ်ထိုင်ကာ ချစ်သူရီးစားသဖွယ် ဖက်ထားကြရင်း ဖြင့် တီဗီကြည့်နေကြသည်။
“အန်တီချို က အရမ်းဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်”
“အမယ်ဘာဖြစ်လို့တုန်း”
“ကျောက်မီးသွေး ဆိုတာ သားမှန်းသိတာတောင် ခပ်တည်တည် ပဲ ဆက်ချက်နေတယ်၊ ပြီးတော့ အပြင်မှာလည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်”
“အော် တို့က ဟေ့သား မင်း ကျောက်မီးသွေး ဆိုတာ ငါသိတယ် လာ သွားလိုးရအောင်လို့ ပြောရမှာလား ကဲ”
“ဟားဟား အဲလိုတော့မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆိုလိုတာက မျက်နှာ တစက်ကလေးမှ မပျက်ဘူးလို့ ပြောတာ”
“အဲဒါက ကိုယ်က လူကြီးကိုး၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး မင်းလေးကရော ငါ့ကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြစ်မှားနေတာလဲ”
“အဟီး အဲဒါက တော့ အန်တီချို သားတို့နဲ့ လာနေတဲ့ အချိန်ထဲက ပဲ”
“ဟယ် တော် အဲတုန်း က ကိုယ်က တော့ သားကို ကလေးလို့ပဲ ထင်နေတာကြည့်စမ်း၊ သူတော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့၊ အဲဒီကတည်းက..”
“တကယ်က ဂွင်းစထုတတ်ကာစ လရည်ထွက်စ ပဲ ရှိသေးတာ အန်တီချိုရ၊ အဲတော့ အန်တီချို က ဆက်ဆီလည်း ဖြစ်၊ ကိုယ့်အနားမှာလည်း အနီးကပ်ရှိနေတော့ မှန်းမိတာပေါ့ ၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် ဂွင်းထုတိုင်း မှန်းမိတဲ့ မိန်းမ တွေထဲမှာ အန်တီချို က ထိပ်ဆုံးတန်းကပဲ အဟိ”
“ဟွန့် နာဘူးလေး၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက နှာဘူးကျတာ”
“နှာဘူး ကတော့ ခုထိကျတုန်း ခိ”
သူရိန်က ပြောရင်း က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နူတ်ခမ်းလေးကို ကစ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်က ပင် ဆုပ်နှယ်နေပြန်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း အင်္ကျီအောက်မှာ ဘရာ မဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင်၊ သူရိန် ၏ ပြန်လည်မာတောင်လာသော လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်လိုက်ရင်း သူမလက်ကလေးဖြင့်ဆုပ် ကိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း နေရာက ခွာလိုက်ပြီး။
“အန်တီချို ကျွန်တော့် လီးစုပ်ပေးပါလားဟင်”
ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက မျက်စောင်းလှလှလေး တချက်ထိုးရင်းက သူမ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူရိန့် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာထိပ်ကလေး ဖြင် ရက်လိုက်သည်။
“အား …ရှီးးးး..အန်တီချိုရယ်. ကောင်းလိုက်တာ”
ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဝလုံးပုံလေး လုပ်ရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်း နှင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ လျှာလေးဖြင့် ဒစ်အရစ်ကို လှည့်ပတ်ရက်ပြီးတော့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို လီးတန်ကြီး ပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် မျက်နှာကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာ ဖြင့် လျောတိုက် ပေး သည်။ သူရိန် တယောက် သူ့လီးထိပ် မှာ ခံစားနေရသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခံတွင်းမှ နွေးထွေးမှု၊ လီးတန်ပေါ်မှာ စေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးသလိုဖြစ်နေရတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာတို့က သူ့ကို ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား ထင်ရအောင်ကို ကောင်းနေပေသည်။
သူ့လက်တွေကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အင်္ကျီအောက်အနား ဘိုက်သား ပေါ်မှ လျှောဝင်ကာ နို့တွေကို ကိုင်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လီးစုပ် ပညာမှာလည်း သိပ်မခေလှသဖြင့် သူရိန့် လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း ချင်း တင်းမာဖောင်းပွလာပြီး လရည်များ ထွက်ချင်လာခဲ့သည်။
“အန်တီချို တော် တော့ မရတော့ဘူး ကျွန်တော် ထွက်ကုန်တော့မယ်”
ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း က သူမ ပါးစပ်ကို သူရိန့် လီးမှ မဖယ်ပဲ သူမလက်ကို သာ မြှောက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျှက် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ထွက်ပစေ အဆင်ပြေသည်ဆိုသည့် သဘော။ သူရိန် အရမ်းဝမ်းသာ သွားသည်။ သူ တခါမှ ပုလွေမှုတ်ခံရင်း ပါးစပ်ထဲမှာ လရည်မထွက်ဘူးခဲ့၊ ဖါသည်မ ပင် မလုပ်ပေး ဘူးခဲ့သည်မို့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း က လရည်များကို ပန်ထုတ်ပြစ်လိုက်မိလေတော့သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း ထွက်လာသမျှ လရည်များကို တဂွက်ဂွက် နှင့် မျိုချ ပြစ်လေသည်၊ လရည်ထွက်တာ ရပ်သွားချိန်မှာ ပင် ဆက်လက်ပြီး တစက်မကျန်အောင် စုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အနည်းငယ်ပျော့ သွားပြီ ဖြစ်သော သူရိန့် လီးတန်ကို တချောင်းလုံးပြောင်စင်အောင် ရက်ပေးလိုက်လေသည်။
“အား ရှားလပါး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်၊ အန်တီချိုက လွဲရင်ကျန်တဲ့ ဆွေမျိုးတွေ အကုန်မေ့သွားတာပါပဲ”
“ခွိ နင်ဟာလေ ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောတတ်တယ်”
…………………….
သို့ နှင့် သူရိန် နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူရီးစား ပူပူနွေးနွေး နှစ်ယောက်လို မိုးမမြင် လေမမြင် ချစ်ခန်းဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ လေးငါး ခြောက်လပင် ရှိခဲ့လေပြီ။ အရင် ကလိုတော့ တနေ့ လေးငါးချီ မလိုးဖြစ်တော့၊ တပတ် ကို သုံးလေးခါတော့ အခွင့်အရေးရလျင်ရသလို လိုးဖြစ်ကြသည်။ သူရိန် လိုးချင်နေသော ခင်ချိုဝင်း ဖင်ပေါက်ကို လည်း ပါကင်ဖွင့်ကာ လိုးခွင့်ရခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဖြစ်ချင်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးသန်းစိန်ဝင်း မှာ ရန်ကုန်ရုံးချူပ် သို့ ရာထူးတိုး ဖြင့် ပြန်ရောက်လာသဖြင့် အရင်ကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးမရတော့ခြေ။ ယောက်ျား မရှိချိန်၊ သမီး မရှိချိန်၊ ကျူရှင် ကလပ်စ်များ မရှိချိန် စသဖြင့် ရှောင်ရသဖြင့် လုပ်ရ ကိုင်ရ ဖို့အခွင့်အရေး နည်းလာလေသည်။
နောက်သူရိန် မှာ ကုမ္မဏီတခု တွင် အလုပ်ရသွားသဖြင့် ကျူရှင် သွားမပြဖြစ်တော့ သည်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဝေးကွာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူရိန့်ကို ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေးသူက သူရိန့် အမေ့ ညီမ ဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ ယောက်ျား ဦး အောင်မျိုး ဖြစ်သည်။ ကုမ္မဏီမှာ နိုင်ငံခြား ကုမ္မဏီဖြစ်ပြီး လစာလည်း ကောင်းသဖြင့် သူရိန်မှာ တခြား အပိုအလုပ်လည်း လုပ်စရာ မလိုတော့ခြေ၊ သို့သော်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ သမီး ငယ် မျိုး သီရိဝင်း ကိုတော့ စာသွားပြပေး နေရလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိလေရာ တယောက်က တက္ကသိုလ်တက်နေပြီး နောက်တယောက်က ဆယ်တန်းဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသူ မျိုးသီရိဝင်းကို သူသွားစာပြပေးနေသည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ကျေးဇူးကို ပြန်ဆပ်သည့် သဘော သာမကထို ကလေးမလေးများမှာ သူငယ်စဥ်ကတည်း ကထိန်းကျောင်းပေးလာခဲ့ရသော ညီမ တဝမ်းကွဲ များ ဖြစ်သဖြင့် လည်း သူကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်စေချင်လို့ ဖြစ်ပေသည်။
တခု ပဲ ပြောစရာရှိတာကတော့ အမဲသား စားဘူးသွားသဖြင့် နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုး ဆိုသလို၊ အဖေ့ညီမ အငယ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကို စားဘူး ထားတော့ ယခု အမေ့ ညီမ ဒေါ်သီတာဝင်း အပေါ် အမြင်မှာ ယခင် ကနှင့် မတူတော့ခြင်း ပင် ဖြစ်လေသည်။ ယခင်က ကိုယ့်အမေ ညီမ မို့ သေခြာပင် မကြည့်မိခဲ့သော ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ယခု ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဖြစ်ခဲ့ပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ၊ သူမ အိမ်ကို လည်း အဝင်အထွက် များလာသည်နှင့် အမျှ သူရိန့် မျက်လုံးက သတိထား ကြည့်မိလာခဲ့တော့သည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘယ်လောက် ကိတ်ပြီး ဘယ်လောက် ဆက်ဆီ ဖြစ်သည်ဆိုတာကို သူရိန်တယောက် မျက်မှောက်တွေ့ရလေတော့သည်။
အခန်း ၉။
ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လို ခပ်သွယ်သွယ်မဟုတ်၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ဖြစ်သည်။ သူရိန့် အမေ နှင့် လုံးတူ ဆိုက်တူလောက်ရှိမည်။ သူတို့ က ညီအမ မို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ဆင်သည်။ မျက်နှာကျပုံလည်း ဆင်သည်။ သို့သော် သူရိန့် အမေ က မျက်နှာထား တင်းသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က တော့ မျက်နှာချိုသည်။ လူချစ်လူခင်ပေါသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်က လည်း ဌာနဆိုင်ရာ မှာ အရာရှိတဦး ဖြစ်သလို သူမ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးအောင်မျိုးမှာ လည်း တပ်မှ အငြိမ်းစား ယူပြီး အရပ်သား အဖြစ်ဌာနဆိုင်ရာတွင် အရာရှိတယောက် ဖြစ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ မိသားစု က နည်းနည်းတော့ ရေလျှံသည် ဆိုရမည်။ အိမ်မှာ ကားနှစ်စီးရှိပြီး ကားဒရိုင်ဘာ တဦး ရှိလေသည်။ နှစ်ထပ်တိုက် ခြံနှင့် ဝန်းနှင့် ခြံထဲတွင် ကားဂိုဒေါင်နှင့် အလုပ်သမားတန်းလျှား တွဲလျှက် ထားလေသည်။
သူရိန်မှာ တပတ်ကို သုံးရက်လောက် အဆင်ပြေသည့် အချိန်များတွင် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ တိုက်သို့ သွားကာ ညီမငယ်ကို စာသွားပြပေးလေသည်။ တခါတလေ စနေနေ့ လိုမျိုး ပိတ်ရက် ဆိုလျှင် မိသားစု အစုံအလင် တွေ့ရတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က သူလည်း အလုပ်ပိတ်သည့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေ လိုမျိုး ရက်ကို ရှောင်လေသည်။ သူလည်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လို့ရ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ အိမ်မှာလည်း လူရှုတ်တတ် သည်မို့ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကြားရက် တွေမှာ သွားလေ့ရှိသည်။
ခုတလော သူရိန်မှာ သူတို့ ကုမ္မဏီမှာ အတူလုပ်နေသည့် သူနှင့် ရွယ်တူ ကိုယ်ဝပ်ကာ တယောက်နှင့် တွဲမိနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုသူငယ်ချင်း မှာ ထွန်းထွန်း ဟူ၏၊ ထွန်းထွန်း နှင့် ဘီယာသောက်လိုက် ဖဲချလိုက်နှင့် ပေါင်းဖြစ်နေသည်။ ထွန်းထွန်း မိဘများမှာ နိုင်ငံခြား နှင့် မြန်မာ အိမ်ဦးကြမ်းပြင် ကူးလူး နေသူမို့ တခါတရံ သူတို့ အိမ်တွင် သူတယောက်ထည်းရှိလေရာ သူက ဖဲဝါသနာရှင်မို့ တခြားလူတွေကို ဖိတ်ပြီး ဖဲချလေ့ရှိသည်။ သူရိန် မှာ ဖဲကို ဒီလောက်ဝါသနာမပါသော်လည်း၊ ဘီယာ အရက် တို့ အလျှံပါယ်ရှိတာကြောင့် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့ ရောက်ဖြစ်နေလေသည်။ ထွန်းထွန်းတို့ အိမ်မှာ သီးသန့် ရပ်ကွက် ကလေး လိုဖြစ်ပြီး လမ်းသွယ်လေးများကြောင့် ကားအဝင်အထွက်လည်း နည်းသည်။ အိမ်တိုင်းမှာ လည်း ခြံစည်းရိုး တွေနှင့် သီးသန့် ရိပ်မြုံလေးတွေမို့ ကားသံ လူသံမကြားက တိတ်ဆိတ် ပြီး ပရိုက်ဗိတ်ဆီ ရှိလှပေသည်။
တနေ့တော့ ထိုသို့သော နေ့များထဲမှ တနေ့ ၊ ထွန်းထွန်း အိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းကလည်း ကောင်းနေ လူလည်း ပြည့်နေတာမို့ သူလည်း ထိုင်နေစရာမလိုသဖြင့် တီဗီ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဘီယာသောက်နေလေသည်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်တကား ပြီးသွားတော့ ငြီးစီစီ ဖြစ်လာတာမို့ အိမ်အပေါ်ထပ် ဝရံတာမှ အပြင်ဘက် က သစ်ပင် တောရိပ်များကို ထွက်ကြည့်ရင်း လေညှင်း ထွက်ခံလေသည်။ ထိုစဥ်မှာပင် ထွန်းထွန်းတို့ အိမ်နှင့် ကပ်ရက် အိမ်ဝင်းထဲသို့ ကားတစီး ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟင် အဲဒါ ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ အိမ်က ကားမှန်း သူသိလိုက်သည်။ ကားမှာ ကပ်ထားသော စတစ်ကာ တခုကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့ အသိတွေဆီကို လာတာလား မသိဘူးဟု တွေးမိရင်း ၊ နောက်ကျမှ သူရောက်လျှင် မေးကြည့်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။
ထိုနေ့ ဖဲဝိုင်း ပြီးသွားတော့လူတွေ ပြန်သွားကြပြီး သူနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ ဘီယာသောက် တီဗီကြည့်နေရင်းက၊
“ဟေ့ ကိုထွန်းထွန်း ခင်ဗျား တို့ ဘေးက အိမ်က လူတွေနဲ့ သိလား”
ဟု မေးလိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက၊
“ဘယ်ဘက်ကလဲ ခေါင်းရင်းဘက်ကလား ခြေရင်းဘက်ကလား”
“ခြေရင်းဘက်က”
“ဟိုးအရင်က လူတွေက ပြောင်းသွားကြပြီ၊ အခု လူတွေက ပြောင်းလာတာ တနှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ တကယ်က ငါ့မိဘ တွေက သိပ်မကြိုက်ကြဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း သိပ်ပူညံပူညံမဟုတ်တော့ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်တာ”
“ဟင် ဘာလို့ မကြိုက်ကြတာလဲ”
“ခွိ.. အဲဒီအိမ် က စပါယ်ရှယ် ဘိ လိုမျိုးကွ၊သမီးရီးစားတွေ ၊ စုံတွဲတွေ ဟော်တယ်မသွားချင်တဲ့ လူတွေ က ဒီမှာ လာနှပ်ကြတာ၊ အဟီး လူတိုင်းတော့ လက်မခံဘူး ၊ ချိတ်ပေးတဲ့လူရှိမှ ရတာ၊ စျေးလည်းကြီးတယ်၊ ကား ပတ်ကင်က လည်း အနောက်ဖက်မှာ ဆိုတော့ လူမမြင်ဘူး၊ နောက်ပြီး တော်ရုံလည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဘယ်သူလာလို့လဲ ၊ ငါသာ ကံဆိုးတာ စော်ပင့်လာပြီး ဘိက ကိုယ့်အိမ်ဘေးဆို ဘယ်လို လုပ်လို့ရမလဲ ဟားဟား”
“အော် အဲလိုလား”
“အင်း နေပါဦးမင်း ကရော ဘာလို့ မေးတာလည်း”
“အင်း ငါသိတဲ့ ကားတစီး အဲဒီခြံထဲ ဝင်သွားလို့ပါ၊ ငါထင်တာ သူ့အသိအိမ်မို့လို့လာလို့ ”
“မဟုတ်ဘူး ဘိလာတာ ပဲ ဖြစ်မယ်၊ ဝင်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”
“အင်း မင်းတို့ ပွဲမပြီးခင်၊ ဆိုတော့ တနာရီကျော်ကျော်လောက် တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်”
“အင်း ဒါဆိုရင်တော့ မသေခြာတော့ဘူး ၊ များသော အားဖြင့်က တနာရီ ဆက်ရှင်း နှစ်နာရီ ဆက်ရှင်း စသဖြင့် ယူကြတာ ဆိုတော့ မင်းတွေ့တဲ့ အချိန် က နေ တနာရီ တိတိ သို့ မဟုတ် နှစ်နာရီ တိတိ လောက်ဆို ပြန်ထွက်တာကို တွေ့ရမှာပဲ”
“ဟုတ်လား ဒါဆိုရင်တော့ နှစ်နာရီ နီးပါးရှိနေပြီ”
“ဒါဆိုရင်လည်း လာကွာ ငါတို့ ဝရံတာမှာ ထွက်သောက်ပြီး စပ်စုရအောင် အထဲမှာ ဘယ်သူပါသလဲပေါ့ ခိခိ”
“အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့”
သူတို့နှစ်ယောက် ဝရံတာမှာ ထွက်ထိုင်ကာ သောက်နေကြလေသည်။ ထိုစဥ်မှာပင် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ အိမ်မှ ကားကလေး ထွက်လာလေသည်။ ကားပေါ်မှာ ဒရိုင်ဘာက ရှေ့မှာ ထိုင်၍ ဒေါ်သီတာဝင်း က နောက်မှ ထိုင် လျှက်ပါသွားလေသည်။ ထွန်းထွန်းက အဲဒီကားလားဟု မေးသော်လည်း သူရိန်က မဟုတ်ဘူးဟု သာဖြေလိုက်သည်။ သူရိန့် ခေါင်းထဲ မှာ တွေးစရာတွေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က တခြားဘဲတဗွေနှင့် ချိန်းထား ပြီးလာတာလား၊ အဲဒါက ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ခြေ၊ ဒါဆို အိမ်က ဒရိုင်ဘာကို ဘာလို့ အသိပေးမလဲ၊ ထိုဘဲကားနှင့် လာလိုက်ရုံပေါ့၊ နောက်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ကား ထွက်သွားပြီး ချိန်မှာ ဘယ်ကားမှ ထပ်မ ထွက်တော့ခြေ။ သူရိန် သံသယ ဝင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း များ သူတို့ အိမ်က ဒရိုင်ဘာ နှင့်ဖြစ်နေ သလား၊ သူရိန့် လီးကြီး ချက်ခြင်း မာတောင်လာခဲ့သည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ မျက်နှာချို ပြီး သဘောကောင်းသော်လည်း တော်တော်လေး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဌာနဆိုင်ရာမှာလည်း အရာရှိ တဦးမို့ လက်အောက်ငယ်သား တပည့်တပန်းလည်းပေါသည်။ အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယောင်လို့မှ ပင် တွေးမိစရာ မရှိသော အမျိုးသမီးကြီး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာ ကိုလင်းသူ ကိုလည်း သူရိန်သိသည်။ သူ့ထက် လေးငါးနှစ်သာ ကြီးမည့် အညာသား ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ အဖြစ်နေလာသည်မှာ ကြာလှခြေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်း ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ဘက်မှ ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုး မကင်းသူမို့ လည်း အိမ်မှာ လူယုံအဖြစ် အောက်ခြေသိမ်း အကုန်လုပ်နေသူ တယောက်လည်း ဖြစ်သည် မို့စွတ်စွဲရ ခက်ကြီး ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် သူ၏ ဒေါ်လေး ဖြစ်သူ အန်တီချို နှင့် ဖြစ်ခဲ့တာ ဆိုတော့ ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ ဘယ်သူ မဆို ဖြစ်နိုင်သည်ဆိုတာကိုတော့ သူလက်ခံသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုသေခြာအောင် အကဲခပ်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။
နောက်ပိုင်း ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ အိမ်သွားပြီး ညီမလေးကို စာသင်ပေးလို့ သူ့အဒေါ် ရှိနေချိန်များတွင် သူရိန် တယောက် အခြေအနေကို အကဲခပ်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှ မထူးခြား၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို အကဲခပ်ရင်း ကကို ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ထိုကြားထဲ အိမ်မှာလည်း သူနှင့် သူ့မေမေ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ထဲသာ ရှိကြပြီး သူက ထမင်းစားချိန် မမှန်၊ ပုံမှန် မဟုတ်သဖြင့် သူ့မေမေ က စပြီး မြည်တွန်တောက်တီးလုပ် လာသည်ကို ခံနေရသည်။ တခါတုန်းက သူဂွင်းထုနေတာ သူ့မေမေ နဲ့ တန်းတိုး ပြီးကတည်းက သားအမိ နှစ်ယောက် မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာခြင်း ကောင်းကောင်း မဆိုင်မိသည်မှာ ကြာလှပြီ။ မေးထူး ခေါ်ပြော လောက် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူ့အဖေ နယ်ပြောင်းသွားပြီးကတည်း က အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထည်း ဆိုတော့ မပြောမဖြစ် ပြောဆိုကြရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာကြပြီ။ သို့သော် သူရိန်မှာ အလုပ်အပြောင်းအလဲ ဖြစ် သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ တွဲလာတာ လည်း ဖြစ်တော့ ခါတိုင်း လို အိမ်မှာပုံမှန် ထမင်းမစားဖြစ် ဖြစ်နေရသည်။ သူ့မေမေ က ညနေပိုင်း ဆို မိသားစု ဆုံ ထမင်းစား ဖို့ အမြဲတမ်း သတိပေးသည်။ နေ့လည်စာက တော့ ရုံးပိတ်ရက် တွေမှ သာ အတူစားကြရသည် မို့ ညနေစာ အတူမစားဖြစ်လျှင် မိသားစု ခြင်း ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဟု ပြောသည်။
ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မှာလည်း ယခု ယောက်ျား က ပြန်ရောက်နေ သဖြင့် ယခင်က လို လိုးချင်သလို လိုး လို့မရနိုင်တော့၊ တခါတလေ တလလောက်နေမှ တခါလောက်သာ အပြင်တနေရာတွင် ချိန်းပြီးလိုးခွင့် ရလေရာ၊ သူရိန်တယောက် ဆာလောင်နေလေသည်။ သူရိန်လည်း သူ့မေမေ မြည်တွန်တောက်တီးမှုကြောင့် အိမ်မှာ အတတ်နိုင်ဆုံး ညနေစာ စားချိန် ပြန်လာနိုင်အောင် ကြိုးစားရလေသည်။ ယခု ဒေါ်သီတာဝင်း ကို သူ စိတ်လာနေသဖြင့် တချိန်လုံး သူ့စိတ်ထဲ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာ ထုမိနေလေရာ၊ သူ့မေမေ က ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် တော်တော်တူသည်ကို ယခုမှ သူသတိထားမိလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘော်ဒီက အတူတူ လောက်ဖြစ်ပြီး သူ့မေမေ က နို့တွေ ပိုပြီးလုံးကြွကာ ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကတော့ သူ့အမေထက် ဖင်ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းကျတော့ သူ့မေမေ နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ခွဲခိုင်းလျှင် သူခွဲနိုင်သည်က အသားအရည်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။ သူ့မေမေ က အသားဖြူ ၍ ဒေါ်သီတာဝင်း က အသားအနည်းငယ် ညိုသည်။ အညိုကြီးမဟုတ်သော်လည်း သူ့မေမေ လောက်တော့ ဖြူဝင်း မနေခြေ။
ထို့ကြောင့်လည်း တခါတရံ သူ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာ ထုနေရင်းက ပြီးကာနီးအချိန်လောက်တွင် သူ့မေမေ ပုံက ပေါ်လာတတ်လေရာ စိတ်ကို မနည်း ပြောင်းပြီး တခြားမိန်းမတွေကို လိုက်မှန်းပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ဆင်ခြေပေးမိသည်။ မှန်းထုတာပဲ တကယ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ နေပေ့စေတော့ စိတ်ထဲ ဖီးလာလို့ ပေါ်လာတဲ့သူ ဘယ်သူ ဖြစ်ဖြစ် ထုမယ်ကွာဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကားကို ထွန်းထွန်းအိမ်မှာ တွေ့ရသည်မှာ စနေနေ့ နေ့လည်ပိုင်း မို့ သူ့ဝမ်းကွဲ ညီမလေးကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူ့သူငယ်ချင်း တွေနှင့် ပိုကာသွားဆွဲ သည်ဟု ဆိုသည်။ စနေနေ့ ထိုအချိန် ဆို အပတ်စဥ်သွားနေကြဟု ဆိုသည်။ ထိုကြောင့်လည်း နောက်စနေနေ့တွင် ထွန်းထွန်း အိမ်သို့ သွားကာ ဝရံတာမှ အကဲခပ်ကြည့်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ကားကို တွေ့ရပြန်သည်။ ဒီတခါလည်း နှစ်နာရီခန့်ကြာပြီးမှ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။
သူရိန် အကြံထုတ်ရပြီ၊ သူ့မှာ နိုင်ကွက် ရပြီ ဖြစ်သော် လည်း အဒေါ် အရင်း ကြီး ဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ၊ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် နှစ်ယောက်တည်း အနှောက်အယှက် ကင်းကင်း စကားပြောလို့ ရနိုင်မည့်နေရာနှင့် အချိန်။ ပြီးရင် ဘယ်လို စည်းရုံးရမလဲ၊ ဦးနှောက်စား နေတုန်း၊ မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်အရေးပေါ်လာခဲ့ရသည်။
တနေ့ သူရိန့် မေမေ ကားအက်စီးဒန့် ဖြစ်ကာ ခြေကျင်းဝတ် အရိုး နည်းနည်း အက်သွားသဖြင့် ကျောက်ပတ်တီး စီးလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာလည်း သူရိန်က မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်မို့ အိမ်မှာ အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ဖို့ မိန်းမ တယောက် ကို ခေါ်ထားရသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက မနက်လာ ညနေပြန် လာလုပ်ပေးသည်။ သူ့မေမေ က အိမ်ရှေ့ ပက်လက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင် ထိုင် မထိုင်ရင် အိပ်ယာထဲ လှဲနေ ရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူမ အမ သတင်းကြားတော့ အိမ်လာမေးသည်။ အခြေအနေ သိသွားတော့ သူမရုံးပိတ်ရက်တိုင်းလာနေပေးသည်။ မနက်ဆို သူမဒရိုင်ဘာက ကားနှင့် လာချပေးခဲ့ပြီး နေ့လည် ညနေ စသဖြင့် လာခေါ်မှ ပြန်သည်။
အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ ခေါ်ထားသည့် အမျိုးသမီးက ကြားရက်တွေမှာသာ လာသည် မို့ ထိုနေ့မျိုးတွင် သူကိုယ်တိုင် သူမအမ အတွက် ချက်ပြုတ်ပေးသည်။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် စကားစမြီပြောသည်။ သူရိန့် မေမေ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်မျိုးတွင် သူက အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်တတ်သည်။ သူရိန်လည်း သူ့မေမေ ကို တယောက်ထည်း မဖြစ် အောင်ဆိုပြီး သူကလည်း အိမ်မှာ ပဲ နေနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့မေမေ တရေးတမောအိပ်ချိန်တွင် သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ နှစ်ယောက်ထည်း ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ဖြစ်ကာစ တပတ်လောက်က တော့ သူ့မေမေ စိတ်ကြောင့် ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်၊ တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ အသားကျသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို လိုးချင်စိတ် က ပြန်ထလာသည်။
နေ့လည်ခင်းတခု ထုံးစံအတိုင်း သူ့မေမေ အိပ်ပျော်သွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က ပြောစရာရှိလို့ ဟု ဆိုတာ သူ့အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က အဖြူရောင် ဗြောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည် နှင့် အောက်က လည်းအဖြူရောင်ပေါ်မှ ပန်းအပွင့်တွေ စီထားသည့် ထမိန်ကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားသဖြင့် ဖင်လုံးကြီးက ကားစွင့်တက်နေသည်။
“တီဝင်း နဲ့ လင်းသူ နဲ့ ဖြစ်နေကြတာ ကို သားသိတယ်”
“ဟင်”
အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူရိန် လည်း ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် အသံကို ထိန်းရင်းက၊
“သား ဘာကို ပြောနေတာလည်း တီဝင်း မသိဘူး”
“တီဝင်း နဲ့ ကိုလင်းသူ တို့ စနေနေ့တိုင်း သွားလိုးနေကြတဲ့ ဘိကို သားသိတယ်လို့ ပြောတာ တီဝင်း”
ဆက်ပြီး လိမ်လို့ မရတော့ဘူး ဆိုတာ သိသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာ ညိူးကျသွားသည်။ တူဖြစ်သူကို လည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲသဖြင့် မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ရဲဆေးတင်ပြီး သူရိန့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ကာ သူရိန့်လက်ကို ဆွဲပြီး၊
“သား တီဝင်း တောင်းပန်ပါတယ်။ တီဝင်း မှာလည်း အကြောင်းရှိလို့ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် တီဝင်းမှားပါတယ်။ သား ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့ လို့ တီဝင်းတောင်းပန်ပါရစေ၊ သား စိတ်အလိုကျဖြစ်စေရပါမယ်”
“သား စိတ်မကောင်းဘူး တီဝင်းရယ်”
အခန်း ၁၀။
“တီဝင်း လည်း စိတ်မကောင်းပါဘူး သားရယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား လျှောက်ပြောလိုက်ရင် တီဝင်း တို့ တွေ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်လှန်ထောင်းသလိုပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့ သားရယ်၊ တီဝင်း မှားပါတယ် အစ် အီး ဟီးးးး ရွှတ်စ်”
ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့်ကို ဖက်ပြီး ငိုလေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အလိုက်သင့် ထွေးဖက်ထားလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နို့ကြီးတွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ အိကနဲ နေသည်။ သူက ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောကလေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေလိုက်ရင်းက၊
“သား စိတ်မကောင်းဘူး ဆိုတာက တီဝင်း ကို နှမြောလို့ပါ တီဝင်းရယ်၊ လင်းသူ မှလား တီဝင်းကလည်း”
သူရိန်က ပြောရင်း ဆိုရင် သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောမှ တဆင့် ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျောဆင်းကာ ဒေါ်သီတာဝင်း တင်ပါးကားစွံစွံကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပထမ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေရင်းကမှ အသာအယာ ဆုပ်နှယ်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း က သတိထားမိသွားကာ သူရိန့် ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က မလွတ်ပေးသေးပဲ ဆက်ဖက်တွယ်ထားရင်းက၊
“တီဝင်း အဲဒီကိစ္စ ကိုသာ အန်ကယ်မျိုး သိသွားရင် ဘယ်လို ဖြစ်မယ်ထင်သလဲ”
“အမလေး သူ့ကို တော့ တီဝင်း က ဂရုမစိုက်ပေါင်၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလိုဖြစ်ကြရတာ”
ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ တင်ပါး အိအိ ကြီးများ ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်လာသော သူရိန့် လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘိုက်သား များကို ထိုးထောက်နေလေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သူ့တူ လက်နှင့် လီး တို့ ၏ အပြုအမူကြောင့် သဘောတော့ ပေါက်လိုက်လေပြီ။
“သူရိန် သား ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ”
“တီဝင်း ကို သား နှမြောလို့ပါ၊ လင်းသူလို ကောင်မျိုး နဲ့ ဖြစ်မဲ့ အစား သားကိုပဲ ပေးလိုးလိုက်ပါလား တီဝင်းရယ်”
“ဟွန့် ထင်သား ပဲ နင်တို့ ယောက်ျား တွေဟာ လေ၊ စောက်ပတ်ဆို ရင် ပြီးရော ဘယ်သူ့ စောက်ပတ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဟုတ်လား”
ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ အပြောအဆိုကြောင့် သူရိန်ပင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဟိုက် ဘာတွေ ပေါက်ကွဲကုန်ပလဲဟဟု တွေးမိသည်သို့သော်လည်း အရှိန်မပျက်၊
” ဟုတ်ပါဘူး တီဝင်း ရယ်၊ တီဝင်း ကို သား နဂို ကတည်းက ချစ်ချင်နေတာပါ၊ လင်းသူ နဲ့ ကိစ္စ က တိုက်ဆိုင်ပြီး သား သိသွားရတာပါ။ သား တီဝင်းကို ဘလက်မေးလ်လည်း မလုပ်ချင်ပါဘူး”
ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ လည်းလေသံ အနည်းငယ်ပျော့ ကျသွားပြီး။
“ကဲပါ သားဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ တီဝင်း သိပါတယ်။ တီဝင်း လည်း ခုပဲ စဥ်းစားပြီးပြီ၊ တီဝင်း မှာလည်းရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ မရှိဘူး။ အာ့ကြောင့် အဲလို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ ခု တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ တွေ့ပြီ၊ သား ကို တီဝင်း အကုန်ပြောပြမယ်။ သား အဲဒီကိစ္စတွေကို ပါးစပ်လုံနော် လို့ပဲ တီဝင်း ပြောချင်တယ်”
“အင်းပါတီဝင်းကလည်း သားက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ”
“ကလေး မဟုတ်မှန်းသိပါတယ်၊ ဒီကောင်ကြီးက နည်းတဲ့ကောင်ကြီးမှ မဟုတ်တာ ဟွန့်”
သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကြံစည်မိခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း အကုန်ဖွင့် ပြောပြမယ် ဆိုတာကို ပင် ဂရုမစိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နူတ်ခမ်းအစုံကို ကစ်ဆင်စပေးတော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းတုံ့ပြန်လေသည်။ သို့ဖြင့် ခနတာအတွင်း တူဝရီး နှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဘဝသို့ ရောက်သွားကြလေသည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူမ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကား သူရိန် ဝင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝငိး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေး အမြှင် တို့က မထူမပါး ဖုံးထားသော်လည်း ဖောင်းဖောင်း ဖြစ်လေသည်။ သူရိန်က စောက်မွှေး တို့ကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးများဖြင့် ဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေး များကို လက်ဖြင့် ထပ်ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ အတွင်းသားလေး များကို မြင်ရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ထိုးရက်လိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ လက်များဖြင့် သူရိန့် ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်းက တရှီးရှီး နှင့် ငြီးသံလေး ပေးနေလေသည်။ သူရိန်က သူမ စောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်း ကစောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထိုးထည့်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက မွေ့ယာမှ ကြွတက်လာလေသည်။ သူရိန်မှာ သူ့လီးလည်း တောင်နေပြီမို့ သူ့ကိုကို တပတ်လှည့်လိုက်ကာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း အတွေ့အကြုံ ရှိသူ ပီပီ၊ သူမ မျက်နှာပေါ် ဝဲကာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသည့် သူရိန့် လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကာ သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တူအရီးချင်း လုပ်နေကြသည်ဆိုတာကိုလည်း အသိစိတ်မှာ ရှိနေတော့ ပိုပြီးဖီးတက် နေကြလေသည်။ ဒေါသီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်ကျ နေပြီး သူရိန့် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးစပ်ထဲ တွင် အရမ်းကို မာတောင် တောင့်တင်းဖောင်းကားလာလေသည်။ သူရိန်က သူ့ ပါးစပ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး။
“တီဝင်း ကျွန်တော် တီဝင်း ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်သေးဘူး၊ ပထမဦးဆုံး အနေနဲ့ က စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးချင်တယ်”
ဟု ပြောကာ ထလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း လည်း သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲငုံထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက် သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ သူ့လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ် ဝ မှာ တေ့လျှက် ဖိသွင်းကာ သူမ အပေါ် အုပ်မိုးပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။
“အင်း ကျနော် က ဒီဘဝမှာတော့ ကျွန်တော့် အန်တီ လှလှလေးကို လိုးရဖို့ ဆိုတာ အိပ်မက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ အခုတော့ အဟီး”
“အမယ် ပိုပြီ ကိုပို၊ လူကို ဘာလို့ အဲလို ကြည့်နေတာလည်း ရှက်စရာကြီး”
သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိသွင်း ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် အရှိန်ယူပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ဖွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ..
“အိ….အ…..အိ…..အီးးးးးး ရှီးးးးးး”
သူရိန်မှာ လိုးကောင်းကောင်း နှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်ကာ လိုးနေသဖြင့် အချိန်မကြာလိုက် ပဲ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းက သူရိန့် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ငြီးတွားလာသည်။
“အား သူရိန် မြန်မြန်လေး.. တီဝင်း ပြီးတော့မယ်…အိုးးးး ရှီးးးးးးးး အီးးးးးးးး”
ဒေါ်သီတာဝင်း လည်း အပြီး သူရိန်ကလည်း သူလီးကြီးထဲမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် အီစိမ့်သွားတာပဲ”
သူရိန် က သူ့လီးကြီးကို တီဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်သေးပဲစိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက် ဖက်ကာ နားနေကြလေသည်။ ခနတာ နားလိုက်ရင်း အမောပြေ သွားမှ သူရိန်က ခုန စကားပြန်ကောက်လေသည်။
“တီဝင်း ခုနတုန်းက လင်းသူ နဲ့ ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့လို့လည်း ပြောတယ်၊ အန်ကယ်မျိုး သိသွားမှာကျတော့လည်း ဂရု မစိုက်ဘူးတဲ့၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလို ဖြစ်ရတာဆိုတာလေး ပြန်ရှင်းပြစမ်းပါဦး”
“အင်း အဲဒီကိစ္စကို ပြောချင်နေတာ အသည်းထဲမှာ ယားနေတာပေါ့ သားရဲ့ တီဝင်းမှာ ဘယ်သူ့ကို မှ ရင်ဖွင့်လို့ မရဘူးလေ။ ဘယ်သူ့ သွားပြောပြော ကိုယ့် မိသားစု ပဲ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း နဲ့ ဒုက္ခရောက် ရမှာလေ။ ခု ကျတော့ သားကို ကျတော့ မိသားစုချင်း ဆိုတော့ ပြောလို့ရသွားပြီ၊ တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့ သူ ရပြီလို့ ပြောတာ”
“အင်း သား ဆီက တော့ ဘယ်ကိုမှ သတင်းမပေါက်စေရပါဘူး စိတ်ချပါ၊ တီဝင်း က သား အဒေါ် အရင်းကြီး ဟာကို”
“အင်း ဒီလိုသားရေ၊ မင်း အန်ကယ်မျိုး က ခွေးကျင့်ခွေးကြံလုပ်တာက စတာပါပဲ”
“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို”
ဒေါ်သီတာဝင်း ပြောပြသည့် အကြောင်းအရာကို နားထောင်ပြီး သူရိန်တယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ သူက သူ့အဒေါ် တွေကို လိုးနေရတာ သူ့ကိုယ်သူ ဟတ်ကိုး အင်းဆက်ချစ်သူ ဟု ဂုဏ်ယူနေတာ၊ အခုတော့ သူမထင်မှတ်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို သူ့အဒေါ်ကိုယ်တိုင်က ပြောပြတာ ကြားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထကာ သွေးတွေ ပူတက်လာသည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း အပြောအရတော့ သူ့ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး၊ သူရိန့် အခေါ် အန်ကယ်မျိုးက ၊ သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ၏ သမီးကြီး စိုးသီရိဝင်း နှင့် ဖြစ်နေသည်တဲ့။ သားအဖ အင်းစက် ဟတ်ကိုး ကြီးပါလား။ သူတို့ နှစ်ယောက် အနေအထိုင် အရမ်း ပူးကပ်လွန်းတာကို မသင်္ကာ သဖြင့် လိုက်ချောင်းရာမှ အပြင်ဟော်တယ် တခု ကို သွားတာ ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သူမ အလုပ်ကိစ္စ နှင့် အိမ်ပြန် နောက်ကျမည်ဆိုပြီး သူမတို့ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုထဲ ပုန်းနေရင်း ချောင်းတော့ သမီးကြီးကို သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် တွင် သူမ ယောက်ျားက ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သမီးဖြစ်သူ ကို ငှဲ့ညှာပြီး ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဥ်၊ သူမ နှင့် အနီးကပ် နေသည့် ဒရိုင်ဘာ လင်းသန့် မိန်းမ ကလည်း ကလေးမွေး၊ လင်းသန့်က သူမ ကို နဂို ထဲက ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသော ဒေါ်သီတာဝင်း က လည်း ယောက်ျားကို အရွဲ့တိုက် ချင်သဖြင့် မြောင်း ပေးလိုက်သည်၊ လင်းသူက လည်း မိန်းမ ကလေးမွေးပြီးကာစ ငတ်နေတာနှင့် လိုးဖြစ်သွားကြသည်။ သူမ ဘဝတလျှောက်လုံး သူမ ယောက်ျား ၏ လီးတချောင်း ထည်းဖြင့် သာ ခံဘူးသော ဒေါ်သီတာဝင်း တယောက် ရွဲ့ ရင်းကမှ လင်းသူ အလိုးအဆောင့်တွေ အပေါ် စွဲလန်းသွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ယောက်ျား နှင့် သမီးကြီး တို့ကို သူမ သိနေတာ မပြောတော့ပဲ ၊ လင်းသူ နှင့် သာ ဆက်စခန်းသွားနေမိတော့သည် မှာ ယခု အချိန်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း ဇာတ်လမ်းပြီးတော့ သူရိန့် လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးအလား မာတင်း နေလေပြီ၊ အဖေ နှင့် သမီး အင်းစက်မှာ သူ့လိုလူတောင် ဟဲဗီးကြီး ဖြစ်နေရသည်မဟုတ်ပါလား၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သိလိုက်သည်။
“ဟွန့် နင့်ဟာက သူတို့ နှစ်ယောက် အကြောင်းသိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းကို မာတောင်လာပါလား ”
“အင်း ပေါ့ တီဝင်း ကလည်း တွေးကြည့်ရုံနဲ့ လီးတောင် ပေါက်ကွဲတော့မယ် တီဝင်းရယ် လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား တီဝင်းကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”
“ဟယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ ”
“ဆိုင်တော့ မဆိုင်ပါဘူး တီဝင်းရယ် တီဝင်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်က နေ ခွေးလိုး လိုး ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ”
“ဟယ် စကားပြောတွေက လည်း မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ၊ အင်းလေ မထူးပါဘူး ငါတို့ အမျိုးတွေက ခွေးမျိုး တွေပဲဟာ၊ အဖေက သမီးကို လိုး ၊ တူက အဒေါ်ကို လိုး နဲ့၊ ဟင်း သားက အမေကို လိုးဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်”
“ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း”
ဒေါ်သီတာဝင်း စကားက သူရိန့်ကို မိုးကြိုးမှန်လိုက်သလိုပင် တုန်တက်သွားကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ခါ တုန်တက်သွားရသည်။ သူရိန် ၏ မာတောင်တောင့်တင်း နေသော လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်း က ခစ်ခစ် ရီလိုက်ကာ။
“အင်း ကြည့်ပါလားဒါလေး ပြောလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက ဒုံးပျံကြီးလို ဖြစ်နေလိုက်တာခွိ၊ တကယ်လိုးချင်နေမှန်း သိသာကြီး ဟင်းဟင်း၊ ငါ့အမ နင့်အမေ က ငါ့ထက်တောင် နို့ကြီးပြီး ဖင်က လည်း တောင့်သေးတာ၊ လူတိုင်းက နောက်ပြန်ကြည့်ရတယ်၊ နင်လိုးချင်တာလည်း ငါအပြစ်မပြာပါဘူး ခိ”
“ဟာဗျာ တီဝင်း ကလည်း ပေါက်ကရတွေ မပြောနေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ငရဲကြီးအောင် လုပ်ပေးဗျာ လေးဘက်ထောက်ပေးတော့”
ဒေါ်သီတာဝင်း က ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်လိုက်ပြီး မှောက်ရာမှ ဖင်ကုံးပြီး လေးဘက်ထောက်ထလိုက်သည်။ နဂိုက မှ ကားစွင့် နေသော ဖင်လုံးကြီးများက ကားစွင့် တက်လာခဲ့သည်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီး က စောက်ရည်တွေနှင့် ခုနက လရည်တွေ တို့ဖြင့် အရည်လဲ့နေသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ကမူးရူးထိုး ပင် ထိုးသွင်း ထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်း ပင် အော်သွားရသည်။
“အား….အီးးးး ဖြည်းဖြည်းးးးးးကွာ ရှီးးးး”
သူရိန်က တော့ မကြားတော့ပါ၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို ကိုင်လျှက် နောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ မျက်နှာ မမြင်ရလျှင် ဘယ်သူမှန်းခွဲမရနိုင်သည့် တီဝင်း နှင့် သူ့မေမေ ဘယ်သူ့ကို မှန်းလိုးနေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ သူရိန်မှ တပါး မည်သူ မျှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
အခန်း ၁၁။
ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် သူရိန် တို့ နှစ်ယောက်မှာ အတိုင်အဖေါက်ညီ သလို ကာမ ရမက်များ ကလည်း ပြင်းထန် လှသဖြင့် အတွဲညီညီ လိုးဖြစ်နေကြသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း သူ့အမ အကြောင်းပြ ကာ သူရိန်တို့ အိမ်သို့ အမြဲလာသည်။ လာသည့်အချိန်က လည်း သူရိန် ရှိနေမည့်အ ချိန်မျိုး ဖြစ်သည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ ဖွင့်မပြောသော်လည်း သူမ ယောက်ျား နှင့် သမီးတို့ ဖြစ်ကြသည်ကို သူမ အနေနှင့် တကယ်တမ်း က ဒေါသဖြစ်တာထက် တဏှာဆန္ဒတွေ ထကြွလာတာက ပိုနေသည်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် သူမ သိလေသည်။ သူမ ငယ်စဥ်က သူမ ဖေဖေ ပေါ် ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ် ခဲ့ဘူးသော်လည်း ထိုစဥ်က ထိုသို့သော အဖြစ်အပျက် ဆိုတာ ကြားပင် မကြားဘူး၊ သော ကိစ္စ ရပ်မို့၊ သူမ စိတ်ကူး နှင့် ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ကာ ဆန္ဒတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ စိတ်ကူးယဥ် ခဲ့တာတွေကို သူမ သမီးက အကောင်အထည်ဖေါ် တကယ်လုပ်နေတော့ သူမ မနာလို ဝန်တို ဖြစ်ရရုံမက ကာမ ရမက်တွေက လည်း တိုးပွားထလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမလင် ဖေါက်ပြန်လို့ သူမ လည်းဖေါက်ပြန်သည်ဟု အကြောင်းပြကာ လင်းသူကို ရေလာ မြောင်းပေးလုပ်ရင်း အလိုးခံခဲ့တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ တူဖြစ်သူ နှင့် လိုးဖြစ်သွားသည်ဆိုတော့ သူမ ၏ အင်းစက် ဆန္ဒက လည်း ဖြည့်ဆည်းပြီးသား ဖြစ်နေရတော့သည်။
ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ခြေထောက် ပြန်ကောင်းသွား ပြီးတာတောင်မှ စနေတနင်္ဂနွေလို နေ့မျိုးတွေမှာ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သူရိန်တို့ အိမ်လာပြီး၊ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း လစ်တာနှင့် သူရိန် နဲ့ လိုးလေ့ရှိလေသည်။
တနေ့ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း သူမသူငယ်ချင်း အလှူ သို့ သွားလေရာ သူရိန်က ဖုံးဆက်ပြောသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောစောစီးစီး ရောက်လာလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆုံတာနှင့် ထုံးစံအတိုင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း၊ ကြပြီး ဒေါ်သီတာဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် သူရိန့် ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူရိန့် လီးကို စုပ်ပေးလေသည်။ သူရိန် နှင့် သူမ တို့ တယောက်အကြောင်း တယောက် တော်တော်ကို သိနေကြပြီမို့ ထိုနေ့က သူရိန် ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည့် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ သူရိန်က ကိုယ်တုံးလုံးလုပ်ရတာထက် အဝတ်အစားအပြည့်အစုံကို လှန်လုပ်ရတာကို ပိုကြိုက်မှန်းလည်း သိနေပြီမို့ အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ ဒီအတိုင်း ပင် လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။
ထိုနေ့က ဒေါ်သီတာဝင်း ဝတ်လာတာက၊ ဟိုတလော မင်္ဂလာဆောင်တခု ကို သွားတုန်းက အဝတ်အစား ပင်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလက်ရှည် ကို အပေါ်ပိုင်း အတွင်းက ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံ အထူသား နေရာမှ လွဲ၍၊ ရင်ညွှန့်ကျော နှင့် လက်မောင်း တို့ မှာ အမဲရောင်နိုင်လွန်ဇာ အသား ပါးပါးလေးနှင့်၊ အတွင်းမှ အသားကို ထိုးယိုပေါက်တွေ့ နေရ သည်။ အတွင်း မှ ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံက ငွေရောင် လက်လက်၊ အောက်ခံထမိန်က လည်း အနက် ပေါ်မှာ ထို ငွေရောင် အသား ကန့်လန့် အကြားအကြား နှင့ အချိတ်ထမိန်ပုံစံ ဖြစ်သည်။ ထိုအဝတ်အစား နှင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံကို တွေ့ပြီး သူရိန်က အရမ်းသဘောကျသဖြင့် တနေ့တော့ ဝတ်လာခဲ့ ရန်ပြောထားခဲ့သည်။ ထိုအဝတ်အစားကို ဒီအတိုင်း ဝတ်ပါက အိမ်ကလည်း မေးစရာ ဖြစ်နေမည်စိုးသဖြင့် ထိုနေ့ ညနေ သူငယ်ချင်း သမီးလေး စေ့စပ်ပွဲ ရှိတော့ အဲဒီကို သွားမည်၊ အတူသွားမည့်သူငယ်ချင်းအိမ် ဝင်မည်ဟု ပြောကာအိမ်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းရောက်မှ သူမ အမအိမ် အရင်သွားမည်၊ ပြောပြီး လင်းသူကို သူရိန်တို့ အိမ်မောင်းခိုင်းသည်။ လင်းသူ ကလည်း မလိုးရတာ ကြာပြီမို့ ဘိကို သွားလိုးကြရအောင်ဟု ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ပူဆာလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က အချိန်မရဘူးဟု ဆိုကာ လင်းသူကို စိတ်ကျေနပ်စေရန် အင်းယားကန်နား တနေရာ မှာ ကားထဲမှာ ပင် လီးစုပ်ပေးခဲ့ ရသည်။ သူရိန်တို့ အိမ်ရောက်တော့ လင်းသူကို လာကြိုရမည့် အချိန်ပြောပြီး သွားချင်တာ သွားဖို့ ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။
သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူဝတ်စေချင်သည့် အဝတ်အစား ဝတ်လာတာမို့အရမ်းကို သဘောကျနေမိလေသည်။ နိုင်လွန်ဇာအမဲပါးပါးလေး အောက်မှ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုးလေးက သူရိန့်ကို အတော် စွဲဆောင်လေသည်။ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်နေသော သူရိန့်ကို လီးစုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်း ကို သူရိန်က အင်္ကျီပေါ်မှ နို့တွေ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့် လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပြစ်လေသည်။ သူမ ပါးစပ်ထဲမှ သူရိန့်လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ၊
“ဟေး အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင် အဲလို မလုပ်နဲ့လေ၊ ဒီအဝတ်အစားက ညနေဧည့်ခံပွဲသွားရဦးမှာ ကြေကုန်လို့ မရဘူး”
ဟု ပြောလိုက်တော့ မှ သူရိန်က၊
“အင်း သားတော့ ကိုယ့်အတတ်နဲ့ ကိုယ်စူးနေပြီ၊ အဟီး၊ မျက်နှာကရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ နူတ်ခမ်းနီ မိတ်ကပ်တွေက၊”
“အဲဒါတွေက ဒီက အသွားလမ်းမှာ ဝင်ပြင်မှာ ချိန်းထားပြီးပြီ ခစ်”
“ဟွန့် ဒါဆိုရင်လည်း ဒီပါးဖောင်းဖောင်းကြီးပဲ ကိုင်တော့မယ် ဟွန့်”
ဟု ပြောဆိုကာ ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးဖောင်းဖောင်းကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူ့ကို သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်ရင်း လီးကြီးကို ပြန်ငုံ့စုပ်လေသည်။ ခနအကြာတော့ သူရိန့် လီးက လည်း မတရားမာနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လာလေပြီ။
“ကဲပါ တော်ပါပြီ တီဝင်း လီးစုပ် အရမ်းတော်တာ သား ဟာ ထွက်ကုန်ရင် တီဝင်း အင်္ကျီတွေပေါ် ကျကုန်ရင် အဲတော့မှ ကျေတာထက် ဆိုးသွားမယ် လာလာ ထတော့ သား စောက်ဖုတ်လိုးချင်ပြီ”
ဒေါ်သီတာဝင်း ကြမ်းပေါ်မှ ထလိုက်တော့ လက်ကို ဆွဲကာ၊
“တီဝင်း ကုတင်စောင်းမှာ လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုံးပေး သား အနောက်က နေ ထမိန်လှန်လိုးမယ်”
ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန်ပြောသလို ကုတင်စောင်းတွင် လက်ထောက်ပြီး အနောက်ကို ကုံးပေးလိုက်တော့ သူမ ဖင်ကြီးက ကားတက်လာသည်။ သူရိန်က ထမိန်ကို အနားမှ လှန်ကာ ခါးပေါ်သို့ ကွင်းလုံးတင်လိုက်သည်။ သူမ က အတွင်းခံ ဗေဒါရောင် လေးကို ဝတ်ထားရာ သူရိန်က အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမ ခြေကျင်းဝတ်သို့ ရောက်လာသော အတွင်းခံကလေးကို ဒေါ်သီတာဝင်း က ခြေထောက်တဖက်စီမ ဖယ်ကာ ဘေးနားကြမ်းပြင် သို့ ခြေထောက်နှင့်ပင် တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း အနောက်ဖက်မှ ထိုင်ချလိုက်ကာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ဖြဲရင်း အရည်စို တွေပြီ ဖြစ်သည့် စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ရက်လိုက်သည်။
“အီး….အို့…ရှီးးးးး”
သူရိန်က သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်ခြေပေးနေရင်းက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို ရက်ပေးလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်၊ လုပ်ပေးနေသည်။ ထိုအချိန် သူ့မျက်စေ့ရှေ့တည့်တည့် ရောက်လာသည့် ဖင်ပေါက် ညိုညိုလေးကိုပါ လျှာဖြင့် လျှက်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူမ ကို ဖင်ပေါက် လျှက်ပေးတာတော့ တခါမှ မခံဘူး ခဲ့ခြေ။ သူရိန်ကလည်း ဒီနေ့တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ဖင်လိုးဖို့ ကြံရွယ်ထားတာမို့ ချောဆီရော ကွန်ဒန်ရော ရှာထားခဲ့သည်။ သူ့ဘေးနားမှာ အသင့်ယူထားသော ချောဆီ ဖူးလေး ကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်အကွဲကြောင်းကြားသို့ ညှစ်ချလိုက်တော့ ချောဆီလေးက ဖင်အကွဲကြောင်းမှ တဆင့်စီးဆင်းကာ ဖင်အပေါက်ဝလေးတွင် အိုင်လာလေသည်၊၊
“ဟဲ့ ဘာတွေတုန်း သားရယ်”
“ချောဆီပါ တီဝင်း ရဲ့ သားပြောထားတယ်လေ၊ တီဝင်းကို ဖင်လိုးမယ်လို့”
“ဟယ် ဖြစ်ပါ့မလားဟယ် တီဝင်း တခါမှ အလုပ်မခံဘူးဘူးနော်”
“စိတ်သာလျှော့ထားပါ တီဝင်းရဲ့ နာတယ် ပြောရင် သားဆက်မလုပ်ပါဘူး”
သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ဝလေးတွင် အိုင်လာသော ချောဆီတို့ကို သူ့လက်မဖြင့် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ ထိုးထိုးထည့် ပေးရင်း တဖက်က လည်း စောက်စေ့ကို အဆက်မပြတ်ကလိနေသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်း နှင့် ဖြစ်လာရသည်။ သူရိန်က ဘယ်ဘက် လက်ခလည် ဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ကို ကရိုင်းလိုက် ဆီထည့်လိုက် ကရိုင်းလိုက်ဖြင့် ဖင်ပေါက် ကို လုပ်ပေးနေရာ ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ခံလို့ကောင်းလာလေသည်။ နောက်တော့ လက်ညိုးပါပူး၍ ဖင်ပေါက်ကို ကရိုင်းရင်း ညာဘက်လက်က လည်း လက်ညိုးလက်ခလည်နှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေရာ ဒေါ်သီတာဝင်း တယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်လာရတော့သည်။
“အီးးးး အားးးး သား ရယ် ဘယ်လို လုပ်နေတာလည်း လိုးပါတော့ကွာ တီဝင်း မနေနိုင်တော့ဘူး အီးးးးးး”
“ဘယ်အပေါက်ကို လိုးရမှာလဲ တီဝင်းရဲ့”
“ဘယ်အပေါက် ဖြစ်ဖြစ်ကွာ လိုးပါတော့ တီဝင်း မရတော့ဘူး ရှီးးးး ကျွတ်စ်..”
“အခု လည်း လိုးနေတာပဲ တီဝင်း ရဲ့ လက်နှစ်ချောင်းစီ နဲ့ အပေါက် နှစ်ပေါက်လုံးကို လိုးနေတာပဲ”
“သား လီးကြီးနဲ့ လိုးတာကို ခံချင်နေပြီကွာ လုပ်ပါတော့”
“အော် တီဝင်း က ကိုယ့် တူကလေးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ကို လိုးတာ ခံချင်နေပြီပေါ့လေ ဟုတ်လား”
“အင်း ပါကွာ ဟုတ်ပါတယ်….အိ….အိုး….လုပ်ပါတော့..တီဝင်း ကို ဖင်ချပါတော့…..ရှီးးးးး ကျွတ်စ်…..”
သူရိန်လည်း လီးကအရမ်း မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ မို့ ကွန်ဒန်ကို ဖေါက်ကာ လီးတန်ကြီးမှာ စွတ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲအိုင်နေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို သုံးလေးချက်လောက် ထိုးထည့် လိုးပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆွဲထုတ်ကာ သူလက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ကရိုင်းထားသဖြင့် ဟတတလေး ဖြစ်နေသည့် ဖင်ပေါက်လေးကို တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အီးးးး နည်းနည်း နာတယ် သား၊ ဖြစ်ပါ့မလား၊ တော်ကြာ …အိုးးးးး”
“အင်း…ခနလေး ..တီဝင်း သား ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်မှာ ပါ ”
သူရိန်က သူ့လီးကြီး ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ တိုးဝင်သွားတာကို ကြည့်ရင်း က လီးကြီးပေါ်ကို လည်းဖင်အဝ ကြွက်သားလေးက ညှစ်ထားတာ တင်းတင်းလေး ခံစားနေရသည်ကို ဖီးခံနေရင်း တလက်မ စီ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လိုးပေးနေလိုက်သည်။ တလက်မ ဆွဲထုတ်လိုက် တလက်မခွဲလောက် ဖိသွင်းလိုက်၊ လုပ်ရင်း လုပ်ရင်း က သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတို့ ဖိကပ်မိပြီး လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တဆုံးထိ ဝင်သွားခဲ့ရလေသည်။
“အား သား လီးကြီး တချောင်းလုံး တီဝင်း ဖင်ထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲကွယ် အီးးးး”
သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲ မြုတ်စိမ်ထားရင်းက သူ့လက်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါက်ရှေ့မှ ပတ်ကာ စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပြန်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက အငြိမ်မနေ လူးလွန့်လာရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ထဲ လီးဝင်နေတာကို အသားကျလာတော့မှ အသာအယာဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ အရှိန်ရလာတော့လည်း ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကာ အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ဖွတ်..ဖလွတ်…ဖတ်…ဖတ်..”
“အ…အိ…..အု……အူးးးးး ….အ…….ရှီးးးးးးး”
“အိုး ….ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် တီဝင်း ဖင်ပေါက်က စေးကျပ်နေတာပဲ…အိုးးးးးးး”
“အင်းးးးး တီဝင်းလည်း ကောင်းလာပြီ…သား ….မြန်မြန်လေး…အီးးးးး”
“ဖွတ်….ဖတ်…..ဖွတ်…..ဖတ်…..”
“အား…..ကောင်းလိုက်တာ သားးးးးးး ပြီးးးးးးတော့မယ်…..”
“အင်းးးးး ရှီးးးးး”
သူရိန်မှာ လီးကြီးတအားတင်းလာပြီး ပြီးကာနီးကျတော့ ကွန်ဒန်ထဲ မပြီးချင်တာကြောင့် လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲက ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်ကာ ကွန်ဒန်ကို ဆွဲချွတ် ကြမ်းပြင်ကို ပြစ်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်လျက် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။
“ဖွတ်..ဖလွတ်..ဖတ်ဖတ်…”
နောက်ထပ် ဆယ်ချက် ဆယ်ငါးချက်လောက်အဆောင့် မှာတော့ လီးထိပ်က လရည်များ ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာလည်း ပူနွေးနွေး လရည်များ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ စီးဝင်းလာသည်နှင့် သူမ စောက်စေ့လေး မှာလည်း ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းလျှက် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေတော့သည်။
ကုတင်ပေါ် တတောင်ထောက်ချလျက် ကုန်းကာ နားနေသော ဒေါ်သီတာဝင်း ကိုယ်ပေါ် ထပ်ကာ မှောက်လျှက် နားနေသော သူရိန် တယောက် သူ့လီးကြီး ပျော့လာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာမှ ထလိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှ သူ့ပုဆိုးကို ခြေထောက်ဖြင့် ညှပ်မယူလိုက်သည်။ ထိုပုဆိုးနှင့်ပင် ဒေါ်သီတာဝင်း အဖုတ်ပေါင်ကြား တို့တွင် ပေကျံနေသော စောက်ရည် လရည်တို့ကို သုတ်ပေးလိုက်လေသည်။
“ဘယ်လို လဲ တီဝင်း ဖင်အလိုးခံရတာ ကြိုက်လား”
“အင်း တမျိုး ကြီးပဲ၊ မကြိုက်ဘူးလို့တော့ မပြောချင်ပေမဲ့ ကြိုက်သလားဆိုတော့လည်း မသိသေးဘူး၊ သားကရော”
အခန်း ၁၂။
“သားကတော့ လိုးလို့ကောင်းတယ်၊ တီဝင်းဖင်ပေါက်လေးက စေးကျပ်နေတာပဲ၊ လီးကြီးကို တအားညှစ်ထား သလိုပဲ”
သူတို့နှစ်ယောက် တချီပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းသွား သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး နောက် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ခနထိုင်နားနေကြစဥ် တူအရီး နှစ်ယောက် စကားပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဟွန့် မင်းက တော့ ကောင်းနေ ဒီမှာ တော့ တမျိုးကြီးပဲ ၊ လမ်းလျှောက်ရင်တောင် ဖင်ပေါက် က နည်းနည်းနာ နေလို့ ထိန်းလျှောက်နေရ တာ ခုန ရေဆေးလိုက်တော့ စပ်တတ်တတ်ပဲ”
“ဆောရီးပါ တီဝင်း ရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီး က လိုးချင်စရာကြီး ဖြစ်နေလို့ပါ”
“ဖင်ကြီးတာနဲ့ လိုးချင်စရာ ဖြစ်ရရောလား ဟွန့်”
“အင်း ပေါ့ တီဝင်းရ တီဝင်း ဖင်က ကြီးရုံမက လှလည်း လှတာကိုးလို့”
“အမလေးတော် အဲလို မျိုးသာ ဆို မမ ကိုလည်း နင်လိုးချင်မှာပဲ သူနဲ့ ငါနဲ့က အနောက်က ကြည့်ရင် ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ ခွဲမရဘူးလို့ လူတိုင်း ပြောကြတာပဲ ခစ်ခစ်”
“အာ လုပ်ပြီ တီဝင်း ကလည်း တခါတည်း မေမေ့ ကိုပဲ ခလုပ်တိုက်နေတာပဲ၊ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ၊ အဲလောက် ရွနေရင် လာ နောက်တချီလုပ်ဦးမယ်၊ ဒီမှာပဲ လုပ်မယ် ဆိုဖာပေါ် မှာ”
“ဟာ မလုပ်နဲ့ကွာ လာ အခန်းထဲ သွားလုပ်မယ် တီဝင်း ထမိန်မကျေအောင် ထမိန်တော့ ချွတ်ပေးမယ် ခစ်”
“အင်း လာသွားမယ်”
ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့် အခန်းသို့မသွားပဲ နှင့် သူမ အမဖြစ်သူ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ လင်မယား အိပ်ခန်း သို့ ဝင်သွားလေသည်။ သူရိန် က သူ့ကို တီဝင်း တမင် ဆွနေမှန်း သိသော်လည်း သူလည်း ဖီးလာနေသည်။ သူ့ရှေ့ မှ လျှောက်သွားနေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်း ကို ကြည့်ရင်း သူ့မေမေ ဟု တွေးကြည့်လိုက်မိသည် နှင့် လီး က မတရား တောင်လာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့မေမေ တို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ထမီကို အနောက်မှ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကလည်း တခစ်ခစ် ရီကာ ထမီ ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ သူမ အမတို့ လင်မယားအိပ်သည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ် သို့ တက်ခါ လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။
သူရိန်လည်း အနောက်မှ တက်လိုက်ကာ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ပုံချွတ်ခဲ့ပြီးကုတင်ပေါ် တက်ကာ ဒေါ်သီတာဝင်း အနောက်မှ နေရာယူလိုက်သည်။ သူ့လီးကို လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်သည်။
“အင့်..အီးးးး သား ရယ် ဖြည်းဖြည်းကွယ်။ သားဖေဖေ မလိုးတာ ကြာလို့ မေမေ့ စောက်ဖုတ်က အပျိုလို ဖြစ်နေတာကွယ် အစ်…အို့..”
ဒေါ်သီတာဝင်း က သူ့မေမေ ပုံစံဖြင့် သူ့ကို နောက်ပြောင် ကျီစယ် ပြောလိုက်သော်လည်း သူရိန်အဖို့မှာ တော့ သွေးတွေ ဆူတက်လာရသည်။ တီဝင်းက သူ့မေမေ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ကုံးထားတော့ ညီအမချင်း မို့ အနောက်မှ ကြည့်လိုက်တော့လည်း တပုံစံထဲ၊ ညှတုတု အသံကလည်း ခပ်ဆင်ဆင် မို့ နဂို တည်းက စိတ်ထဲ မှန်းမိနေသည့် သူရိန် တယောက် ဂမူးရူးထိုး နှင့် တဖုံးဖုံး လိုးဆောင့်နေမိတော့သည်။
“အားးး သားးးးး လေးးးးး ကောင်းလိုက်တာ…. အိုးးးးး ဆောင့်,,ဆောင့်,,,,,ကြမ်းကြမ်းလေးးးးး အူးးးးး”
ခုန တချီပြီးထားသဖြင့် သာ ခနလေး ဖြင့် ပြီးမသွားတာ ဖြစ်သည်။ သူရိန့် စိတ်တွေက တအားထန်နေသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူ့ပေါင်ခြံဖြင့် တဖန်းဖန်း ရိုက်မိအောင်ကို ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေလိုက်သည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ပင် အရမ်း ကောင်းသွားပြီး ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြီး သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေ နှင့် သူရိန့် လီးကို ဆုပ်ပေးနေတော့သည်။ သူရိန်က လည်း သူ့လီးကြီးကို တီဝင်း စောက်ခေါင်းတွင်းက ဆုပ်ကိုင်သလို ညှစ်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ကို လျှော့ကာ လရည်များ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရင်း ပြီးလိုက်ရတော့သည်။
“အား ကြမ်းလိုက်တာကွာ ကိုယ့်မေမေ ကို ကိုယ်မညှာဘူး တအားလိုးတာပဲ ခစ်ခစ်”
“အာ တီဝင်း ကလည်းဗျာ၊ အဲဒါပဲ စနေတာပဲ”
“အမယ် ငါ့ကို ကျတော့ စတယ်တဲ့ ငါလည်း မမ ဟန်ဆောင်ရော နင်ဟာကြီးက မာလာလိုက်တာ သံချောင်းက တောင် အဖခေါ် ရဦးမယ် ဟွန်း နင့်စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ ငါ မသိတာကျလို့”
………………
တနေ့ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ မြို့ လေး တွင် နှစ်စဥ်လုပ်နေကြ ဘုရားပွဲသို့ သွား နေကျမို့ သွားကြလေသည်။ နှစ်တိုင်း ကတော့ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ညီအမ မိသားစု လိုက် သွားလေ့ရှိသည်။ ဒီတခါတော့ ဦးစောစိုးမိုး ကလည်း နယ်ရောက်နေ၊ ဒေါ်သီတာဝင်း ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ကလည်း အလုပ်မအား သဖြင့်၊ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ သားအမိ နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ သားအမိ တို့ သာ သွားကြလေသည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ မိဘများ အိမ်မှာ အကြီး ကြီး ဖြစ်ပြီး သူတို့ အတွက် အခန်းများပြင်ထားလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ ညီအမ က တခန်း၊ စိုးသီရိဝင်း နှင့် မျိုးသီရိဝင်း တို့ ညီအမ က တခန်း၊ သူရိန်က တခန်း သတ်သတ် အိပ်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးထားလေသည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နှင် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ မှာ မွေးချင်း သူတို့ နှစ်ဦးသာ ရှိသဖြင့် သူတို့ မိဘများမှာ သူတို့ ဝမ်းကွဲ ညီမ အပျိုကြီး နှစ်ယောက် ဖြင့်သာ နေနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။
သူတို့ မြို့ ဘုရားပွဲမှာ နံမည်ကြီးကာ အနီးအဝေး မြို့များ မှ လာရောက်ကြကာ အငြိမ့်၊ ဇာတ်၊ စတိတ်ရှိုး စသည်တို့ ဖြင့်လည်း စည်ကားလှသည်။ သူရိန် ကတော့ သူ့ ဝမ်းကွဲ ညီအကို တို့ ဖြင့် ပွဲစျေး သွား အရက်သောက်၊ ဖဲသုံးချပ်၊ အနီထောင် စသဖြင့် ပွဲစျေး ရှိ လောင်းကစား တို့ ကို ဝင်ကစား ဖြင့် ပျော်နေလေသည်။ ဒုတိယညတွင် ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ညီအမ နှင့် တခြား ဝမ်းကွဲ ညီအမတို့က ဇာတ်ပွဲသွားကြည့်ကြမည်၊ ဒေါ်သီတာဝင်း သမီး နှစ်ယောက်နှင့် သူတို့ ဝမ်းကွဲ ညီအမ တို့က စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်ကြမည် ဟု စီစဥ်ထားကြသည်။ သူရိန်က တော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကာစင်များဖြင့် အရက်သွားသောက်မည်ဟု အစီအစဥ် လုပ်ထားလေသည်။ သို့သော် ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့်ကို ကပ်တိုးလေး မှာထားသည်။ သူမ သွားကာနီးမှာ ခေါင်းကိုက်သည်ဟု ဆိုပြီး ချန်နေခဲ့မည်၊ သူရိန်လည်း စောစောပြန်လာခဲ့ဖို့ မှာလိုက်သည်။ သူမ သမီးများလည်း စတိတ်ရှိုး သွားမည်ဖြစ်ရာ မနက်တနာရီ နှစ်နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မည်။ သူမတို့ ဘေးအခန်းမှ သူရိန့် အဖိုးအဖွားလည်း အိပ်နေလောက်ပြီ ဖြစ်ရာ၊ သူမတို့ အသံမထွက်လျှင် အလုပ်ဖြစ်နိုင်သည်ဟု မှာထားသည်။
သူရိန် သူ့ မေမေ မနက်ပိုင်း ဘုရားပွဲ အသွားပြင်ဆင်ထားသည့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အကျပ်လက်ရှည်၊ မိတ်ကပ်ရောင်နှင့်၊ အောက်က ပိတောက်ခြောက်ရောင် ဗြောင်ပေါ်မှာ လှိုင်းပုံစံ အတွန့်လေးတွေသာပါသည့် အချိတ်ထမီ ကို ဝတ်ထားပြီး နေကာမျက်မှန် အဝိုင်း အကြီးကြီး တတ်ထားသည် ကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေမိသည်။ အပေါ်က ရင်ဖုံး လက်ရှည် အကျပ်ကြောင့် ဖေါင်းမို့ လုံးထနေသော နို့ကြီးများ။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် ကားစွင့်နေသော တင်သားကြီးများ၊ က သူ့ကို သွေးပူလာစေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို သူ့မေမေ အဖြစ် မှန်းကာ လိုးနေခဲ့သည်မှာ လည်း ကြာပြီမို့၊ ယခု ခရီး အတူသွားရင်း နီးနီး ကပ်ကပ် နေနေရသည့် သူ့မေမေ ကို ကြည့်ကြည့် ပြီး လိုးချင်စိတ်တွေက တဖွားဖွား ထနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း က သူ့ကို အစီအစဥ်ပြော လာ တော့ သူ အတော်ဝမ်းသာ သွားခဲ့သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ဒေါ်သီတာဝင်း လိုးရမှာ ဆိုတော့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘလူးဘော ဖြစ်မည့်ဒုက္ခက ဝေးရမည်ပေါ့။
ညဘက် သူ့ကာစင်များ နှင့် အရက် သွားသောက်ပြီး ဘုရားစျေးတန်း လောင်းကစား သွားဆော့ကြမည်ဆိုတော့ သူ နေလို့သိပ်မကောင်း အရက်လည်း များသွားပြီ၊ အိမ်ပဲ ပြန်အိပ်တော့မည်ဟု ဆင်ခြေ ပေးပြီး သူ့အဖိုးအဖွား အိမ်သို့ သူရိန်တယောက် အမြန်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ညလည်း ဆယ်နာရီလောက် ရှိပြီမို့ သူ့အဖိုးအဖွားတော့ အိပ်နေလောက်ပြီ မဟုတ်လား။ သို့သော်လည်း တီဝင်း မှာထားသလို လိုရမယ်ရ အိမ်ပေါ် ထပ်သို့ ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့လေသည်။
တီဝင်း အခန်းဝင်လိုက်တော့ အခန်းထဲ မှာ မီးမရှိသဖြင့် မှောင်နေသော်လည်း မှန်ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသည့် အပြင်မှ မီးရောင် ၊ လရောင်တို့ကြောင့် ဇာခြင်ထောင်ထဲ တစောင်းလေး အိပ်ပျော်နေသော တီဝင်းကို တွေ့လိုက် ရသည်။ သူရိန် လည်း ကုတင်ပေါ် အသာတက်ပြီး တီဝင်း အနောက်တွင် လှဲလျောင်းလိုက်သည်။ သူ့လုံချည်ကို ဖြည်ပြီးကွင်းလုံးချွတ်ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ တီဝင်း ကို သူ့မေမေ အဖြစ် စိတ်ကူးယဥ်ကာ မှန်းလိုးဖို့ နဂို ကတည်းက ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့၊ သူ့စိတ်ထဲ တွင် တီဝင်း အစား သူ့မေမေ က အိပ်ပျော်နေတာကို သူက မှားလိုးမိသည့် အဖြစ် ဟု ဇာတ်လမ်းသူ့ဘာသာ သူလုပ်ကာ ရင်ခုံနေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူက တီဝင်း ထမီအနားစလေးကို လှန်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လာခဲ့သည်။ တီဝင်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးများကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက ထမိန်ကို ခါးပေါ် အထိ ရောက်အောင် လှန်တင်လိုက်သည်။
တီဝင်း ထံမှ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူရိန်က တီဝင်း ပေါင်အတွင်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးရင်းက တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဟိုက် တီဝင်း က စောက်ဖုတ်အမွှေးတွေတောင် ရိပ်ထားပါလား။ ဟွန့် သူ့လင်ငယ် အကြိုက်လုပ်လိုက်တာကိုး ဟု သူရိန်တွေးလိုက်မိသည်။ တီဝင်း သူ့ကို တခါပြောဖူးတာက ၊ လင်းသူက သူမ စောက်ဖုတ်ကို အမွှေးပြောင်အောင် ရိတ်ဖို့ ခနခန ပြောသည်ဟု ဆိုသည်။ လင်းသူက စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြီး တောင်ကတုံးကို အားရ ပါးရ လျှက်ချင်လို့ဟု ဆိုသည်။ သို့သော်လည်း တီဝင်း ကရိတ်ပြစ်ရမှာ ရှက်သလိုမို့ အချိန်ဆွဲကာ ဆင်ခြေတွေ ပေးထားသည်ဟု ဆိုသည်။ ခုတော့လည်း လင်းသူ အလိုကို လိုက်ပြီး အမွှေးတွေ ရိတ်လိုက်တာပါလား။ အိုကေလေ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စောက်ဖုတ်က စောက်ဖုတ်ပဲ လေဟု တွေးရင်း သူရိန်က တီဝင်း ပေါင်တလုံးကို အပေါ်သို့ အသာတွန်းတင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးခွဆုံ ကြား မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ သူ လက်နှင့် စမ်းပွတ်နေသဖြင့် အရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်လာပြီ ဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကို မှောင်ထဲမှာပင် မှန်းပြီး သူ့လျှာဖြင့် တို့ကာ ရက်လိုက်သည်။ တီဝင်း ကိုယ်ကလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်ကာ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာကာ ကိုယ်လုံးကို အသာလှိမ့်၍ သူရိန် လျှက်လို့ အဆင်ပြေစေရန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားပေးလိုက်သည်။
သူရိန် က သူ့လျှာကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း အတွင်း အပြင်တို့ကို လျှက်ရင်းလက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် စောက်စေ့ လေးကို ဖိချေ ပေးလေသည်။ တီဝင်း ဖင်ကြီး ခါရမ်းလာလေသည်။ အသက်ရူသံတွေလည်း ပြင်းလာခဲ့သည်။ စောက်ရည်များကတော့ တစိမ့်စိမ့် ဖြင့် ပိုများလာရသည်။ တီဝင်း က သူရိန့် ဖန်တက်ဆီကို သိနေတာမို့ အသံမပေးတော့ပဲ သူရိန့်ကို မှန်းချင်သလို မှန်းဖို့ ခွင့်ပေးထားသလိုပင်။ သူရိန်က စိမ့်ကျလာသည့် စောက်ရည်တွေကို စုပ်လိုက် လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း အားနေသည့် တခြားလက်တဖက်က တီဝင်း ပေါင်အတွင်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးနေလေသည်။
ထိုစဥ်မှာ ပင် ပေါင်အတွင်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးနေသည့် သူရိန့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးက တစုံတခုကို သွားစမ်းမိလေသည်။ လက်ဖျားတွင် ထစ်ပြီး အလည်တွင် ချောတောတော ဖီးရှိပြီး ထိုဧရိယာကလေးက လက်မ လောက်ရှိသည်။ သူ့ စိတ်ထဲမှ ထိုအရာသည် အနာရွှတ်ကလေးမှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဒါဆိုရင်… ဟာ…
သူရိန့် ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ တီဝင်း ကိုယ်လုံးကို နေ့ခင်းကြောင်တောင် အလင်းရောင်မှာပင် တကိုယ်လုံး နိကပ် မြင်ဖူးပြီး ၊ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် သူ လျှက်ဖူး စုပ်ဖူးနမ်းဖူး ခဲ့သူ ဖြစ်ရာ ဒီအနာရွတ်ကလေး ရှိနေ တာကို သူသတိမထားမိ။ ပေါင်အတွင်းသား ဒူးခေါက်ကွေး အထက် တထွာလောက် အကွာ စောက်ဖုတ်နား မရောက်ခင် နေရာလေး ဖြစ်လေရာ၊ သူဘယ်လိုမှ သတိမထားမိပဲ နေမည့်နေရာ မဟုတ်ခြေ၊ နောက်ပြီး အနာရွတ်က လောလော လတ်လတ် ဖြစ်နေသည့်ဟာမျိုး မဟုတ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီး အလယ်ခေါင်မှာ ဖောင်းပြီးချောမွတ်နေသည့် အနာရွတ်မျိုးဖြစ်သည်။ ဒီအခန်းထဲ အိပ်နေတာ တီဝင်း မဟုတ်ဘူး ဆိုတော့ သူ့မေမေ မှ လွဲ၍ မည်သူမျှ မဖြစ်နိုင်တော့ပြီ။ အဲဒါဆိုရင် တီဝင်းက ကျန်နေခဲ့ရမည့် အစား၊ ဘာလို့ သူ့မေမေ က ကျန်နေခဲ့ ရတာလဲ။
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခုလို အခန်းတခုထဲ၊ ညအမှောင် ဖိုနဲ့ မ နှစ်ယောက်ထဲ။ ပြီးတော့ အခု လို သူလုပ်နေတာကိုလည်း အသက်ရူသံပြင်းပြင်း၊ ငြီးသံသဲ့သဲ့ နှင့် မကန့်ကွက် မငြင်းဆန်ပဲ အလုပ်ခံနေသည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အရည်တွေ ရွှမ်းလို့ တစိမ့်စိမ့်တောင် ထွက်ကျနေသည်။ သူ့အဖို့ ဘာလို့ နောက်ဆုတ်တွန့်နှေးနေဖို့ အကြောင်း ရှိရမှာလဲ။ သူရိန် ကိုယ့်ဘက်က ဆက်တိုးဖို့ ဆင်ခြေပေါင်းများစွာ ခေါင်းထဲက စဥ်းစားနေရင်း။ လက်ကလည်း စောက်စေ့ လေးကို အဆက်မပြတ်ပွတ်။ လျှာကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှက်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။
တီဝင်း မဟုတ် သူ့မေမေ ဟု ထင်ရသည့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်က အငြိမ်မနေနိုင်တော့၊ လူးကာ ရမ်းလာသည်။ သူရိန့် အတွက် ကလည်း သူ့မေမေ ဟူ သော အတွေး က လီးကြီးကို ပေါက်ကွဲလု မတတ်မာလာစေခဲ့သည်။
သူရိန် က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်လုံးတဖက်ကို အသာတွန်းလိုက်တော့ အမျိုးသမီးကြီး မှောက်ရက် ဖြစ်သွားသည်။ အိပ်ယာပေါ် မှ ခေါင်းအုံးတလုံးကို ယူ၍ အမျိုးသမီးကြီး ဘိုက်အောက် ပေါင်ရင်း နားလောက်ကို ထိုးထည့် ခုလိုက်တော့၊ ဖင်လုံးကြီးက ကြွတက်လာသည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းကာ ကားစေပြီး သူက ဒူးထောက်လျှက် ပေါင်ခွဆုံသို့ တိုးလာခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကြံ့ကြီးတကောင်ရဲ့ ဂျိုကြီးလို ကော့ထောင် မတ်နေပြီ။ အလင်းရောင်က သိပ်မကောင်းသော်လည်း ဝင်ရမည့် ကျင်း ဘယ်မှာလည်း ဆိုတာကိုတော့ အတွေ့အကြုံအရ သူရိန် သိနေလေပြီ။
အမျိုးသမီးကြီးစောက်ဖုတ် အဝ တည့်တည့်ကို လီးဒစ်ဖူးကြီး တေ့ကာ အသာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဒစ်ဖူးက စွိကနဲ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားမှ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်ဆီ ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီး ရဲ့ ဖင်ကြီးက အနောက်ကို ပါလာပြီး ပေါင်ရင်း နှစ်ခုက သူရိန့် ပေါင်ပေါ် ထပ်လာပြီး သူရိန့် လီးကြီးက အမျိုးသမီး ကြီး၏ အရည်စိုရွှမ်းနေသော စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲ သို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ဝင်သွားတော့သည်။
“ဖျစ်…ဖွတ်….ပြွတ်..”
“အ…..ရှီးးးးးး….ကျွတ်စ်”
အမျိုးသမီးကြီး ဆီမှ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာသည်။ သူရိန် နောက်တချက် အားပါပါ နှင့် ဆွဲလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက စွတ်ကနဲ ဆို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။
“အ…..အိုးးးးးးးးး ဖြည်းးးးးဖြည်းးးးး….ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်….”
အခန်း ၁၃။
အား စောက်ဖုတ်က စေးလှခြေလား ဟု သူရိန်သတိထားမိလိုက်သည်။ တီဝင်း ထက် စေးသည်။ နောက် ပေါင်ရင်း က အနာရွှတ်၊ သေခြာသည် တီဝင်း မဟုတ်တော့တာ။ ဒီအမျိုးသမီးကြီးက မေမေသာ ဖြစ်ပြီး ခုလို ငြိမ်ခံနေတာဆိုရင်တော့ သူရိန့် အတွက် က တော့ ပိုတောင် ကောင်းသေးသည်။ သူရိန်က သူ့ဆီးခုံနှင့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်လုံးကြီးများကို ထိကပ်ထားရက်မှ အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်ရင်း ကို သိုင်းဖက် ဆွဲမလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက် ဖြစ်သွားရသည်။ ထိုအခါကျမှ ဖင်လုံး နှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ဖလွတ်..ဖွတ်….ပြွတ်စ်….ဗျိ…”
“အ…အ…..အ….အု….ရှီးးးးးး”
သူရိန်က အားဖြင့် ပြင်းပြင်း တချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမျိုးသမီးကြီး ပါးစပ်မှ အသံထွက်ထွက်လာသည်။ သို့သော် ခေါင်းအုံးနှင့် မျက်နှာ အပ်ထားသဖြင့် အသံက ခပ်အုပ်အုပ်သာ ထွက်လာသည်။ သူရိန် က သူ့မေမေ ပဲ ဟု စိတ်ထဲ တွက်ထားသဖြင့် အားအင်တွေ တိုးပြီး အားရပါးရ ကို ဆောင့်နေတော့ရာ ကုတင်ပင် သိမ့်သိမ့်တုံ လေသည်။ အမျိုးသမီးကြီးမှာ လည်း ဖင်ကြီး နောက်ပြန်ကော့ကော့ ပေးရင်းက အရမ်းကောင်းနေမှန်း သူရိန် ခံစားမိနေသည်။ နောက်တော့ သူရိန် မပြီးခင်လေးမှာပင် အမျိုးသမီးကြီးမှာ ငြီးသံ အရှည်ကြီးနှင့် ကိုယ်လုံးကြီး တောင့်တင်း သွားကာ တချီပြီးသွားရလေသည်။ အမျိုးသမီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲတက်လာသလို၊ အတွင်းသားများကလည်း သူရိန့် လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဆွဲစုပ်လေရာ၊ တီဝင်း နှင့် မတူ၊ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေရာ သူရိန် လည်း မထိန်းထားနိုင်တော့ ပဲ လရည်များ အမျိုးသမီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ သို့ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်မိတော့သည်။
သူရိန် မှာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်ကာ သူ့ပေါင်ခြံနှင့် အမျိုးသမီးကြီးဖင်လုံးကြီးတို့ ဖိကပ်ထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ လီးထဲမှ လရည်များ ထွက်နေသည်မှာ ရပ်သွားတော့မှ သူတို့ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် မွေ့ယာပေါ် သို့ တစောင်း လဲကျသွားကြရတော့သည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ခါးကို ဖက်ထားရာမှ လက်ကို အပေါ်ဘက် ရွှေ့ပြီး အမျိုးသမီးကြီး ရင်သား တဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီး မှာ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထား တော့ ထုထည်ကြီးမားလှသည့် နို့အုံကြီးကို အိကနဲ ဆုပ်ညှစ်မိလေသည်။ သူရိန်က ထိုအမျိုးသမီးကြီးကို အနောက်ဖက်မှ ဖက်ထားရင်း လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း။
“ကောင်းလိုက်တာ မေမေရယ် သားဘဝမှာ အလိုချင်ဆုံးအရာကို ရလိုက်တာ၊ ဘာနဲ့မှ ကို နိူင်းယှဥ် မရပါဘူးဗျာ”
အမျိုးသမီးကြီးက စောင်ပါးပါးကို သူမ မျက်နှာမှာ ဖုံးရင်း အသံအုပ်အုပ်ဖြင့်၊
“ငါ နင့်အမေ မဟုတ်ဘူးဟဲ့ တီဝင်း..တီဝင်း သွားသွား ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်သွားအိပ်တော့”
“ဟားဟား.. မေမေ ကလည်း ကျွန်တော့် ကို ကလေးမှတ်လို့ လား လာအင်နေတာ။ မေမေ နဲ့ တီဝင်း နဲ့ ဘော်ဒီတူမယ်၊ အသံတူမယ်၊ အမှောင်ထဲမှာ တခြားလူတွေ က ခွဲလို့ ရချင်မှ ရမယ်။ ကျွန်တော့် အတွက် ကတော့ တခြားစီပါပဲဗျာ ဟဲဟဲ”
အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း အနည်းငယ်တုံခါ နေပြီး အသက်ရူသံက မမှန်ချင်တော့။ သူမ နို့ကို ကိုင်နှယ်နေသော သူရိန့် လက်ဖနှောင့်မှာ သူမ နှလုံးခုန်သံကို ခံစားမိနေရသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို အမျိုးသမီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အမျိုးသမီးကြီး အသံတိုးတိုး လေးထွက်သွားသည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာပေါ်မှ သူမ လက်ဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော စောင်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး အမျိုးသမီးကြီး နူတ်ခမ်းကို သူ့နူတ်ခမ်း ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးက ပထမ ရုန်းကန်သလို လုပ်သော်လည်း နောက်တော့ သူရိန့် အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်နမ်းကာ သူရိန့် လည်ပင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် သိုင်းဖက်လာခဲ့သည်။ သူရိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို အမျိုးသမီးကြီး ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းခြင်း နမ်းနေကြရာမှ ခွာလိုက်ကြတော့မှ အမျိုးသမီးကြီးက အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊
“သားက မေမေ မှန်း ဘယ်လို သိတာလည်း”
ဟု မေးလာသည်။ သူရိန်လည်း ထိုအခါကျတော့ သူ့ မှန်းဆချက် မှန်သွားသည့်အပြင် သူ အရမ်းလိုးချင်နေသော မေမေ ကို လိုးလိုက်ရသဖြင့် လည်း အရမ်း ပျော်သွားခဲ့ရသည်။
“အင်း သား ပြောရင် မေမေ စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”
“အမလေး ခုလို အခြေအနေ ရောက်နေတာကို ဘာက စိတ်ဆိုးစရာ ကျန်သေးလို့လဲ”
“အင်း ဒါနဲ့ နေပါဦး မေမေ က ဘာလို့ တီဝင်း ဟန်ဆောင်ရတာလည်း ဒါဆို တီဝင်းက…..”
သူရိန် စကားပြောနေရင်း ရပ်သွားရသည်။ သူပြောမည့် အကြောင်းအရာက သူ့မေမေ သိပြီးလောက်ပြီ ဆိုတာကို ရိပ်စားမိသွားသည်။
“အင်း မေမေ နဲ့ တီဝင်း တို့ လက်ဝါးခြင်း ရိုက်ထားတာလား ခုလို ဖြစ်အောင်”
“ခစ်ခစ် မဟုတ်ပါဘူး ကွယ် အဖြစ်အပျက်က ဒီလိုပါ”
တကယ်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် သူရိန်တို့ ဖြစ်နေကြသည်ဆိုတာကို ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ရိပ်မိနေခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ သူမ ကားအက်စီးဒန့် ဖြစ်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း အိမ်လာနေကတည်းက သူမ အိမ်တွင် နေ့ခင်းနေပူပူ မှာ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့ တွေက သိုးကနဲ သန့်ကနဲ ရနေခဲ့ရသည်။ သူ့သား ဖြစ်သူ မှာ ဂွင်းထုပြီး လုံခြည်မလျှော်သည့် အသက်အရွယ် နှင့် ထိုကာလ မျိုး လွန်ခဲ့ သည်မှာ ကြာလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း အိမ်တွင်း မှာ တခုခု တော့ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို သူမ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နောက်ပိုင်း သူမ ခြေထောက်ကောင်းတော့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ချောင်းလေသည်။ ထိုအခါ မှ သူမ အိပ်ပျော်ချိန်မှာ သူမ၏သားဖြစ်သူ နှင့် သူမ ညီမ တို့ ချစ်ပွဲ ခင်းနေကြသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ပထမကတော့ ဒေါသ ဖြစ်သေးသည်။ သူမ သားဖြစ်သူ လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို သမီး နှစ်ယောက်အမေ၊ သူ့အဒေါ် အရင်းက ဆွဲစား နေတာကို မကျေမနပ် ဖြစ်လို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်တိုင်က သွေးသား တောင်းတ တုန်း အရွယ်၊ လင်ဖြစ်သူက နယ်ပြောင်းသွားပြီး ကာမ ဆန္ဒ မပြည့်မဝ ပဲ လိုအပ်နေချိန်မှာ အနီးကပ် အရင်းအခြာ နှစ်ဦးက ကာမ ဆက်ဆံနေသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် ဒေါသ နှင့် အတူ မနာလိုစိတ်၊ တဏှာစိတ်တွေ ကလည်း ထကြွလာရသည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့ မည်ပုံစ၍ ပြောရမည် မသိဖြစ်နေသည်။ တနေ့ အလှူတခု သွားပြီး ပြန်လာတော့ သူမ အိပ်ယာ မှာပင် အစွန်းအကွက် နှင့် အနံ့ ရလိုက်သည်။ အိမ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း လာသွားမှန်း လည်း သိလိုက်ရတော့ ဒေါသဖြစ်ဖြစ် နှင့် ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး သူရိန် မရှိသည့်အချိန် ခေါ်လိုက်သည်။
ထိုအချိန်ကျမှ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင် ဖွင့်မေးပြီး သူသိနေကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့မှ ဒေါ်သီတာဝင်း က ဝန်ခံပြီး သူမ နှင့် သူရိန် ဘယ်လို စဖြစ်ခဲ့ကြသည်ကို သူမ ယောက်ျား သမီးနှင့် ဖြစ်ပုံ၊ သူမ ကိုယ်တိုင် လင်းသူ နှင့် ဖြစ်နေပုံ စသဖြင့် အကုန် ဝန်ခံလိုက်သည်။ နောက်တော့ တဆက်တည်းပင် သူရိန်က ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို စိတ်ဝင်စားနေပြီး သူမ ကို ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း လို့ သဘောထားကာ လိုးနေတာဟု ပြောပြလိုက်သည်။ ထိုအခါကျတော့ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကိုယ်တိုင်ပင် ရင်သိမ့်တုံကာ စောက်ရည်တို့ စိမ့်ကျလာရလေသည်။ သူရိန် ၏ အကြည့်တို့ သူမ နှင့် အတူနေစဥ် မူမမှန်မှု တို့ကို အခုမှ ပြန်စဥ်းစားရင်း သဘောပေါက်သွားရသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ၏ နားချမှုကြောင့် သူလည်း စိတ်ပါလာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ယခု ခရီးစဥ်မှာ သူရိန့်ကို အံအားသင့်အောင် လုပ်မည်ဟု နှစ်ဦးသား အကွက်ချ စီစဥ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က ပြောပြလိုက်လေသည်။
သူရိန်မှာ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေချိန်မှာ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း အင်္ကျီကို ကြယ်သီး ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူမ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်းက၊
“ကဲ ပြောပါဦး တီဝင်း မဟုတ်မှန်း ဘယ်လို သိတာလဲ ဆိုတာ”
“ဟဟ သားက တီဝင်း ကို လိုးနေတာ ကြာပြီလေ၊ တီဝင်း တကိုယ်လုံးမှာ သား မမြင်ဘူးတဲ့ နေရာ မကိုင်ဘူးတဲ့ နေရာ မရှိဘူး၊ ပထမဆုံးက တီဝင်း မှာ မေမေ့ ပေါင်အတွင်းဘက်က အနာရွတ်ကလေး မရှိဘူး၊ အဟီး၊ နောက်ပြီး တီဝင်း စောက်ဖုတ်က မေမေ့ လောက်မကျပ်ဘူး၊ တီဝင်း နို့တွေကလည်း မေမေ့ လောက်မကြီးဘူး အဟီး နောက်ထပ် ထပ်ပြောရဦးမလား”
“အမလေးတော် တော်ပါပြီ၊ တကတည်း ပြောလိုက်တာ နားရှက်စရာတွေ”
“အမလေး ခုမှ ဘာရှက်စရာရှိလို့လည်း မေမေရဲ့ ပြပါဦး ဒီရှက်တဲ့ မျက်နှာလေး”
သူရိန်က သူ့မေမေ့ မေးစေ့လေးကို လှမ်းမ ပြီး မျက်နှာကို မော့စေကာ၊ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးကို ဖိစုပ်နမ်း လိုက်သည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကလည်း ပြန်နမ်းလာသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတော့လည်း သူမလျှာကလေး ဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်း စုပ်ပေးသည်။ သူရိန်က သူကိုယ်ကို ပက်လက်ကလေး ဖြစ်အောင် တွန်းပြီး သူက သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်တက်လိုက်သည်။ သူရိန်က ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ မီးခလုပ်ကို လှမ်းပြီးဖွင့်လိုက်သည်။ မျက်နာကျက်မှ နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်က အခန်းထဲမှာ ဖွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။
“အို ဟဲ့ ဘာလို့ မီးကြီးကို ဖွင့်လိုက်ရတာလဲ”
“မေမေ့ မျက်နှာလေး မြင်ချင်လို့ပါ မေမေရယ်”
“အာ.. သားကို မွေးကတည်းက မြင်ဘူးနေတဲ့ မျက်နှာကို များ ”
“မတူဘူးလေ မေမေ ရဲ့ အခုက မေမေ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာ”
“ဟာ သွားကွာ၊ ဒီမှာ အရှက်တောင် မပြေသေးတဲ့ဟာကို သူ သိပ်ဆိုးတာပဲ”
“အဲလို ရှက်နေတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးပါ မေမေကလည်း”
“တော်တော့ သွားကွာ ခေါ်တော့ မေမေ ဆိုပြီး မဟုတ်တာတွေ လုပ်နေတယ်”
“ချစ်လို့ပါ မေမေ ရယ်၊ ဒီမှာကြည့် မေမေ့ကို ချစ်ချင်လို့တဲ့ သား ကောင်ကြီးကတောင် အရမ်းမာနေပြီ”
သူရိန်က သူ့မေမေ့ လက်ကို ဆွဲကာ သူ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးပေါ် သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။
“အာ သူ့ဟာကြီး က ကြီးလိုက်တာ၊ အာ့ကြောင့် တို့ဟာလေး ထဲပြည့်နှက်နေတာပေါ့”
“အဲလောက် မကြီးပါဘူး မေမေ ရယ်ပုံမှန်ပါပဲ”
“သိဘူး မေမေ ကြုံဖူး တာက သား ဖေဖေ ပဲလေ သူက အဲလောက်မှ မကြီးတာ ပြီးတော့ သူနဲ့ တောင် မအိပ်ဖြစ်တာ ဘယ်လောက်ကြာနေပလဲလို့”
“အင်း ဖေဖေ နယ်ရောက်သွားလို့ မဟုတ်လား”
သူရိန် နှင့် စကားပြောနေရင်း ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က သူရိန့် လီးကြီးကို သူမလက်ဖဝါးလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ သူရိန့် လီးကြီးကလည်း သူမလက်ထဲ မှာ တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွား မာတောင်လာခဲ့သည်။
“ဟင့် အင်း သား ဖေဖေ နယ်မသွားခင်ကတည်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး သူက အဲဒါတွေ စိတ်ကုန်သွားတာလား မေမေ့ အပေါ် မှာပဲ စိတ်မလာတော့တာလား မပြောတတ်ဘူး”
“ဟုတ်လား အသက်ကြီးသွားလို့လားမသိဘူးနော်၊ သားသာ ဆိုရင်တော့ နေ့တိုင်းကို လိုးမှာ”
“အပိုတွေ၊ သူလည်း နောက် ကြာရင် ရိုးသွားမယ်ဟာကြီးကို ယောက်ျားတွေ က အဲလိုပဲ ထင်ပါတယ်၊ အဝင်း ယောက်ျား ကြည့်ပါလား”
“ယောက်ျား အားလုံးက အတူတူ မဟုတ်ပါဘူး မေမေ ကလည်း ၊ ကျွန်တော် က မေမေ့ ကို တသက်လုံး ချစ်သွားမှာ၊ အခုတောင် ထပ်ချစ်ချင်နေပြီ”
သူရိန်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နို့ကြီးတွေကို ကုံးစို့လိုက်သည်၊ သူ့ဒူးဖြင့်လည်း သူ့မေမေ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ချဲစေကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဒူးထောက်ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ ချိန်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကလည်း သူမ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ သူမ လက်တွေက ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝ သို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က နို့တွေကို စို့နေရာမှ မျက်နှာကို မော့လိုက်ပြီး ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နှင့် မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆုံကြည့်ရင်းက လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလေသည်။
ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝင် လာသည့် လီးကြီး ကို မျက်လုံးလေး စင်းလျှက် ဖီးခံရင်းမှ သူရိန့်မျက်လုံးတွေကို ခပ်စူးစူးလေး ပြန်စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူရိန်က လည်း ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို မျက်လုံးချင်းမလွှဲပဲ စိုက်ကြည့်ရင်းမှ လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်း ချလိုက်သည်။
“ဗျိ…စွိ…ဖွတ်…..ဖတ်”
“အ….ရှီးးးးး ဖြည်း..ဖြည်း..ကွာ ”
ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နူတ်ခမ်းကလေး တွန့်သွားပြီး သူ့ကို ရီဝေသော မျက်လုံးတွေနှင့် စိုက်ကြည့်နေတာ ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလှသဖြင့် သူရိန့် လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှာပင် တင်းကနဲ ဖြစ်အောင် ဖေါင်းကား တက်လာရသည်။
သူရိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလျှက် အားပြင်းပြင်း နှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်းက လည်း အံကလေး ကြိတ်ကာ မျက်မှောင်လေး တွန့်လျှက်က သူရိန့် မျက်လုံးတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို ကော့ကော့ ပေးကာ သူရိန့် အလိုးကိူ ပြန်တုန့် ပြန်လေသည်။
အခန်း ၁၄။
သူ့မေမေ စောက်ဖုတ် မှာ စောက်ရည်များနှင့် ခုနက မှ သူပြီးလို့ ထုတ်ထားသည့် သုတ်ရည် တချို့တို့ကြောင့် ချောမွေ့နေသော်လည်း အတွင်းသားတွေက တော့ စေးကျပ်တုံးမို့ လိုး လို့အရသာ ရှိလှပေသည်။ ကိုယ့်ကို လည်း ဆက်ဆီ ကျကျ မျက်လုံးအစုံဖြင့် မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်း အံလေးကျိတ်ကာ ခံနေသဖြင့် ဘယ်လိုမှ ဖေါ်မပြနိုင်အောင် ကောင်းသော ဖီးလ်ကိုလည်း သူရိန်တယောက်ခံစားနေရသည်။ သူ့ရင်ဘတ်အောက်မှ မထိတထိ ဖြစ်နေသော နို့ကြီးများကလည်း လှုပ်ရှားကာ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းများက သူ့ရင်ဘတ်ကို လာထိပွတ်နေကြသည်။
ခုနကလေးကမှ တချီပြီးထားတာမို့ သူရိန် က တော်တော်နှင့် မပြီး နိုင်ခြေ၊ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကသာ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မျက်လုံး မှိတ်သွားပြီး သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို သူရိန့် နံဘေးသို့ ညှပ်ပြီး သူမကိုယ်ကြီးတခုလုံးလည်း တောင့်တင်းကာ ဒုတိယ အကြိမ်မြောက်ပြီးသွားရသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှ အတွင်းသား နုနု ကလေးများက သူရိန့် လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ သူရိန်က မပြီးနိုင်သေးတာမို့ ဆက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း အဖို့ တခါမှ မကြုံဘူးသော ကာမ စည်းဇိမ်ကို ရရှိနေရလေသည်။ နောက်ထပ် မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီး တော့ လည်း မပြီးသေး ပဲ ခါး အနည်းငယ် ညှောင်းလာသဖြင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကိုယ်ပေါ် အသာမှောက်လျှက် နားရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။
“သား မပြီးသေးဘူး မလား ဆက်လုပ်လေ”
“အင်း ခနနားတာ မေမေ လည်းအမောဖြေဦးလေ”
“သား ညှောင်းရင် မေမေ ဟိုဟာ..အင်း..ဟိုလို..လုပ်ပေးမယ်လေ”
“ဘယ်ဟာလဲ မေမေ”
“မေမေ ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောတာ”
“အင်း ကောင်းတာပေါ့၊ သားက မေမေ မလုပ်ပေးလောက်ဖူး မှတ်လို့”
“အမလေး လူကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးတော့ ခုမှ လာပြီး၊..ကဲထပါ သူ့ကိုယ်ကြီးက အလေးကြီးကို”
သူရိန်က သူ့မေမေ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီကာ ခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က ပက်လက်အနေအထားမှ ကုန်းထကာ ပုဆစ်ထုပ်ထိုင်ရင်း သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း တချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ နူတ်ခမ်းကို ဝလုံးပုံစံလေး ဝိုင်းကာ လီးကြီးကို တေ့သွင်းလိုက်သည်။ သူမ အာခံတွင်းမှ နွေးထွေးသော အထိအတွေ့က သူရိန့် လီးကြီးကို ပြန်လည်း မာတင်းလာစေခဲ့သည်။ သူမ က ပါးစပ်တွင်းမှ သူရိန့် လီးကြီးကို စုပ်ရင်း ခေါင်းကိုလည်း အနိမ့်အမြင့် လုပ်ပေးတော့ သူရိန် မှာ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ပါးစပ်ကို လိုးနေရသလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ဒေါယဥ်လှိုင်ဝင်း မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် စာလျှင် ပုလွေမကျွမ်းမှန်း သိရပေမဲ့၊ မိမိ အမေအရင်း က လုပ်ပေးနေသည်ဆိုတာရယ်။ ကိုယ့်အတွက် မလုပ်တတ်ပေမဲ့ လုပ်ပေးနေသည်ဆိုတာရယ်ကြောင့် သူရိန့် အတွက်တော့ အင်မတန် ကို ကောင်းနေရလေသည်။
သူရိန်က သူ့လီးကို အစုပ်ခံနေရင်းက ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း မျက်နှာပေါ်မှ ဆံစလေး များကို ဖယ်ရှားကာ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ပါး မေးစေ့ နားရွက်တို့ကို ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ်ပေးနေလေသည်။ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့် လုပ်ပေးပြီးတော့ လုပ်နေကျ မဟုတ်သဖြင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း မှာ အာလည်း ညှောင်း ဇက်လည်း ညှောင်းလာ ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်မှ ချွတ်ပြီး လက်ကလေး ဖြင့် ထုပေးနေလေသည်။ သူရိန်က လည်း သဘောပေါက်သဖြင့် ပြန်တော့ မစုပ်ခိုင်း၊သူမှာ အကြံတခုရလာသဖြင့်၊
“လာ မေမေ ဒီမှာ ခနလေး ပက်လက်လှဲနားလိုက်ဦး သား အပေါ် ကနေ လုပ်ပေးမယ်”
ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တော့ သူရိန်က ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ရင်ဘတ်ပေါ် တက်ခွလေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နို့နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာချလျှက် လီးတန်ကြီးပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း နို့နှစ်လုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဘေးမှ တွန်းကာ လီးကို ညှပ်ထားရင်း ဖြင့် လိုးတော့သည်။
“အာကွာ သားက လည်း ကြံကြံဖန်ဖန် ကွာ လူကို ထင်သလို လျှောက်လုပ်နေတယ်”
“အဟီး သားက အဲလို လုပ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ သားလုပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ အမျိုးသမီးတွေ ထဲမှာ အဲလို လုပ်လို့ ရအောင် နို့ကြီးတဲ့လူ တယောက်မှ မရှိသေးလို့ လုပ်မရလို့ ”
“ဟွန့် ဒီအရွယ်လေးနဲ့ မိန်းမ တွေ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လုပ်ဖူးနေပလဲ မသိဘူး ဆရာကြီးပဲ”
သူရိန် မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် နို့ကြားကို လိုးရတာလည်းဖြစ် အောက်က ပက်လက်ဖြင့် မျက်နှာထားညှတုတု သူ့အမေ ကို လုပ်နေရတာမို့ ဒီတခါတော့ တကယ်ပြီးချင်လာခဲ့သည်၊ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ရင်း ညီးကို တအား ထိုးပွတ်လေရာ လီးထိပ်မှ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ လရည်များမှာ ဒေါယဥ်လှိုင်ဝင်း မေးစေ့နူတ်ခမ်းနာခေါင်း မျက်ခွံပါးပြင် စသည်တို့မှာ စင်ထွက် ပေကျံကုန်တော့သည်။
“အားးးး အိးးးးးးးး ထွက်..ထွက်..ကုန်ပြီးးးးး အိုးးးးးး ”
…………….
သူရိန် နှင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ မှာ အပြင်ထွက်ပြီး ရေချိုးခန်းမှာ သန့်စင်ဆေးကြောကြပြီး၊ ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ ပြန်မလာသေးသဖြင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း အခန်းသို့ ပြန်ဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တွင် နှစ်ဦးသား ဖက်ကာ နားနေကြသည်။
“အား မေမေ ရယ် ချစ်လို့ကို မဝနိုင်ပါလား”
“ဟွန့် ဘာမေမေ လဲ မေမေ မေမေ ဆိုပြီး အဲဒါတွေ လုပ်လို့ ရမလား၊ ဒါက ကိုယ့်အမေကိုယ် ချစ်တဲ့ အချစ်လား”
“မေမေ့ ကို အမေ တယောက်လိုရော မိန်းမ တယောက်လိုရော ချစ်တယ်၊ သားအချစ်က ၅၂၈ နဲ့ ထောင့်ငါးရာပေါင်း ပြီးတော့ မေမေ့ကို နှစ်ထောင့်နှစ်ရာ့ နှစ်ဆယ့်ရှစ် အချစ်နဲ့ကို ချစ်တာ အဟိ”
“ကိုပိုလေး အပြောတော်တော်ကောင်း၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး ကိုယ့်အမေ အပေါ် အဲလို မျိုး စိတ်တွေ ဘယ်ကတည်းက ပေါ် နေတာလည်း ပြောစမ်းပါဦး”
“အင်း တကယ်က ဒီဘုရားပွဲမှာစခဲ့တာပါပဲ၊ သား ဆယ်တန်းလောက်ကလေ၊ ဒီပွဲကို လာတုန်းပေါ့၊ မေမေ နဲ့ ဖေဖေ ရယ် သားရယ်လေ ဘုရားဈေးထဲ တိုးခွေ့သွားကြတုန်းကပေါ့၊ အဲတုန်းက မေမေ ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတောင် မှတ်မိနေသေးတယ်”
“ဟုတ်တယ် တကယ်”
“အင်းပေါ့၊ မီးခိုးရောက် ဇာအသားပါးပါး ပေါ်မှာ အမဲပန်းပွင့်ကလေးတွေနဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ၊ အောက်ကလည်း ဆင်တူအရောင်ဗြောင်ထမိန်၊ အနားမှာပဲ အမဲလေးတွေ ဖေါက်ထားတာ၊ ကျပ်နေထုတ်နေတာ အင်္ကျီရော ထမိန်ရော၊ ပြီးတော့ ဖေဖေ က ရှေ့ကနေ အလောတကြီးသွား၊ လူတွေက တိုးတော့ မေမေ က သားကို လာတွယ်ဖက်ပြီး သွားတော့ မေမေ့ အသားတွေက အိစက်နေတာပဲ၊ သား လီးက တအားကို တောင်နေတာ၊ အဲဒီပွဲစျေးက ပြန်တော့ ဒီအိမ်မှာပဲ အိမ်သာထဲ ပြေးဝင်ပြီး ဂွင်းထုပြစ်လိုက်ရတယ်။ နောက်ပိုင်း အိမ်နေရင်း မေမေ က ဘရာ မဝတ် အတွင်းခံ မဝတ်ပဲ နေတာတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီး ခနခန ထုဖြစ်နေတာလေ၊ အဲဒီတုန်းကတည်းကပေါ့၊ စိတ်ထဲက အမြဲလိုးနေခဲ့တာ”
“ဟယ်တော့၊ အမလေး အဲတုန်းက ကိုယ့်သားကိုယ် ကလေးလေး ပဲ မှတ်နေတာ အဲလို စိတ်မျိုး ရှိမှန်း သိတောင် မသိခဲ့ဘူး”
“အင်း သားလည်း မေမေ့ ကို ပြန်မေးရဦးမယ်၊ မေမေ က တီဝင်း နဲ့ စကားပြောပြီး တော့ လူချင်းလဲ နေခဲ့တာဆိုတော့ သိချင်ရုံ အဆင့်တော့မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မေမေ လည်း သားအပေါ် မှာ အဲလို ဖီးလ် ရှိနေတယ်မဟုတ်လား”
“အင်း ဒီအခြေအနေ ရောက်နေမှတော့ မေမေ လည်း မလိမ် တော့ပါဘူး၊ သားကိုလည်း ရှက်စရာမှ မလိုတော့တာ၊ မေမေ စိတ်တွေ ထွေပြားလာတာကတော့ သားကို ပြောခဲ့သလို သားဖေဖေ က မေမေ့ အပေါ်မှာ အဲလို စိတ်မရှိတော့တာက စတာပဲ၊ အဲဒီအချိန်မှာ မေမေ ကလို နေတယ်လေ၊ မေမေ့ သွေးသားတွေက တောင်းတနေတယ်၊ မြန်မာတွေဆိုတော့ ကိုယ့်ယောက်ျား ကိုယ်တောင် အဲဒါလိုနေတယ်ဆိုတာကို ဖွင့်ပြောရမှာ နူတ်လေး နေမိတယ်၊ ပြောလိုက် ရင် သူအထင်သေးသွားမလား ဆိုတာက လင်မယားချင်းမှာတောင် ရှိနေတယ်။ အဲတော့ မေမေ လည်း အပျိုဘဝ တုန်းကလို ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ် လက်နဲ့ စိတ်ဖြေဖျောက်တဲ့ အကျင့်ရလာ တော့တယ်။ လက်နဲ့ စိတ်ဖြေဖျောက်တယ် ဆိုပေမဲ့ ဒီအတိုင်းကြီး ဖြေဖျောက်လို့ မရဘူးလေ၊ သားတို့ ပြောသလို မှန်းတယ်ဆိုတာမျိုးပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတော့ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲ ဇာတ်လမ်းဖေါ်ပြီး ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ မင်းသား တို့ မော်ဒယ်ဘွိုင်းလေး တို့ ကိုယ့်ကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီး စိတ်ဖြေဖျောက်ရတာပေါ့၊ မေမေ ကစာဖတ်ဝါသနာလည်းပါတော့ အင်တာနက်မှာလည်း လျှောက်ဖတ်ရင်းက တိတ်တခိုး ဆိုက်ကို ရောက်သွားတယ်”
“ဟိုက် မေမေ လည်း တိတ်တခိုးရောက်တယ်၊ ကျွန်တော်လည်း အဲမှာ စာရေးနေတယ်၊ ထားပါတော့ မတောက်တခေါက်ပါ”
“ဟင်ဟုတ်လား ဘာလည်း ကလောင်နာမည်က”
“ကျောက်မီးသွေး ပါ မေမေ သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး တပုဒ်စ နှစ်ပုဒ်စပါ၊ ဆက်ပြောပါဦး”
“အင်း အဲဒီမှာ လမင်းကြီး ရေးတဲ့ အကျင့်ဆိုးလေး တခုရဲ့ အကျိုးဆက် ဆိုတာ သွားဖတ်မိတယ်”
“အင်း သိတယ်၊ ခရီထွက်ကြရင်း သူ့အမေကို မိန်းမ နဲ့ မှားပြီး လိုးမိတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေ”
“အင်း အဲဒါဖတ်မိပြီး တော့ အိပ်မက်တောင်မက်တယ်၊ သား ကအိမ်ထောင် ကျပြီးတော့ မေမေ့ကို သားမိန်းမ နဲ့ မှားပြီး လိုးလိုက်တာတဲ့၊ အဟီး အိပ်မက်က နိုးတော့ မေ့မေ့ ပိပိမှာ အရည်တွေကို ရွှဲနေတာ သေးပေါက်ချလိုက်မိတဲ့အတိုင်းပဲ”
“အဟိ အဲဒါ ဘယ်အချိန်လောက်ကလဲ”
“သား အခန်းထဲမှာ ဂွင်းထုနေတာကို ပက်ပင်းမတိုးခင်ကလေးတင်ပေါ့ ဟီဟိ”
“အင်း အဲတုန်းက မေမေ ပက်ပင်း တိုးသွားတာ သားမှာ ပျော်ရမလို လန့်ရမလို ကြီး ခစ်ခစ်”
“အဲမှာ ပိုဆိုးသွားတာပေါ့၊ မေမေ က တကယ်တမ်း အပြင်မှာ ယောက်ျား တန်ဆာ ဆိုလို့ သားဖေဖေ တယောက်ထဲ ကိုပဲ မြင်ဖူးတာလေ၊ သားဟာကြီး တွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေတောင် ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်သွားတယ်၊ ကြီးလိုက်တာကြီး၊ လို့ ငါ့ဟာလေး ထဲများ လာထိုးထည့်ရင် ကွဲထွက်သွားမလား မသိဘူး ဆိုပြီး ခြေဖျားလက်ဖျား တောင်အေးသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညကျတော့ အိပ်မက်ပါလေရော၊ အဲဒီ ဟာကြီးနဲ့ မေမေ့ကို လာလုပ်တယ်ဆိုပြီး ခစ်ခစ်”
“ဟဟ အဲတုန်းက သာ သိလိုက်လို့ကတော့ ဖေဖေ အိမ်မှာ မရှိတာနဲ့ သား ဝင်လိုးမိမှာပဲ ခစ်”
“အင်း အဲနောက်ပိုင်းတော့ သားကို စိတ်ကူးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေတာ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်သွားတယ်၊ နောက် တော့ အဝင်း နဲ့ ဖြစ်နေတာ သိသွားတော့ မနာလို ဖြစ်ပြီး စိတ်ဆိုးတာပေါ့၊ နောက်တော့ အဝင်း က သူ့ယောက်ျား အကြောင်းပြောပြတော့ သူ့ကိုလည်း စိတ်မဆိုးတော့ဘူး ၊ မေမေ လည်း သားနဲ့ ဖြစ်ချင်ရင် ဖြစ်လို့ ရတာပဲ ဆိုတဲ့အသိဝင်လာတယ်လေ၊ နောက်ပိုင်းကတော့ သားသိပြီးတဲ့ အတိုင်းပေါ့”
“အင်း အဲလို သိရတော့လည်း အဲဒီ ကုန်လွန်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေ နှမြောစရာကြီးနော် အဟီး စောစောကသာ သိခဲ့ရရင် အချိန်တွေ ပိုရမှာပဲ ”
“အမလေး ကိုပို အဲတုန်းက သူက ဘယ်မိန်းမနဲ့ ဖြစ်နေမှန်းမသိ၊ လူကို လာပြီး အာနေတယ်၊ သူ့ဟာကြီးကိုင်ထုနေတုန်းက ဖုံးတလုံး နဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေတာ မသိဘူးများမှတ်လို့လား၊ ဘယ်မိန်းမလည်း ဆိုတာတော့ စပ်စု မနေတော့ပါဘူး”
“ခစ်ခစ် မစပ်စု ဘူး ဆိုပေမဲ့ မေမေ သိချင်နေတယ် မဟုတ်လား”
“သား ပြောရင်တော့ မေမေ သိရတာပေါ့ လေ မပြောရင်လည်း ရပါတယ်”
“အင်း သားပြောပြရင်တော့ မေမေ အံ့သြမလား မသိဘူး ခစ်ခစ် အဲတုန်းက သားနဲ့ ချက်နေတာ အန်တီချိုပါ”
“ဟယ်”
“အင်း သားရဲ့ ဖူးစာ ရှင်တွေက လည်း ဆန်းတယ်ပြောရမလားမသိဘူး အဒေါ်အရင်း နှစ်ယောက် နဲ့ အမေ အရင်းနဲ့ ကို ဖြစ်ရတာပဲ ခစ်ခစ်”
“အမလေး ကိုယ့်ဘာသာ လီးသရမ်း တာကို များ ဖူးစာ လုပ်နေရသေးတယ် တခါတည်း မပြောချင်ဘူး၊ နောက်ထပ် ဘယ်ဆွေမျိုးတွေ လိုးဖူးသေးလည်း ပြောစမ်းပါဦး တလက်စထဲ”
“အဲဒါပါပဲ မေမေရယ် ၊ မေမေ အပါအဝင် စုစုပေါင်း သုံးယောက်ပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မေမေ သိလား”
“ဘာသိရမှာလဲ”
“အဲဒီသုံးယောက်ထဲမှာ မေမေ့ကို အချစ်ဆုံးဆိုတာ”
အခန်း ၁၅။
“ဟွန့် ယုံပါဘူး၊ လျှာအရိုးမရှိ လျှောက်ပြောနေတာတွေ”
“ဒီမှာကြည့် မေမေ့ကို ချစ်လို့ မဝဘူး ဆိုတာ ကဲ ယုံပြီလား”
သူရိန် က ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း လက်ကို ဆွဲကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။
“ဟဲတော့ သူ့ဟာကြီးက ပြန်မာနေပြန်ပြီ၊ အဲလိုကြီးလား၊ သားဖေဖေ ဆိုရင် တခါ ပြီးရင် နောက် တပတ်နှစ်ပတ်လောက်မှ တခါ ပြန်မာတော့တာ”
သူရိန်တို့ တတိယ အချီလိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံးမောပန်းပြီး သူတို့ ကိုယ် သူတို့ သတိမထားမိလိုက်ကြပဲ အိပ်ပျော်သွားကြတော့သည်။ သူရိန် တယောက် သူ့လီးကို တယောက်ယောက် စုပ်ပေးနေတာကို အိပ်မက်လို ဖြစ်နေပြီး လီးက တကယ်ကို မာတောင်လာတော့ နိုးလာခဲ့ရသည်။ သူတို့ အိပ်ပျော်သွားတုန်းက မီးချောင်းပင် မပိတ်မိသဖြင့် အခု သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသူမှာ တီဝင်း ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟင် တီဝင်း တို့တောင် ပြန်လာပလား”
“ခစ် အင်းပေါ့ ဒီသားအမိ တွေ ဘယ်လောက်တောင် ကဲ ကြသလဲ မသိဘူး မီးတောင် မပိတ်နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်နေကြတာ၊ ဘယ်သူမှ ဒီအခန်းလာမစပ်စုလို့ တော်တော့တယ် ဟွန်း”
သူရိန် မှာ တရေးအိပ်ထားသည်မို့ အားပြန်ပြည့်ပြီး သူ့လီးကြီးက လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း အစုပ်အမှုတ်အောက် မှာ ပြန်မာလာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့် လီးကြီးကို မာတောင် တောင့်တင်းနေအောင်မှုတ်ပြီးမှ ထပြီး သူမ ထမိန်ကို လှန်ကာ သူရိန့် ပေါင်ပေါ် ခွဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့် လီးကို သူမ လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့သွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း ချင်း ဝင်သွားပြီး အဆုံးထိ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်သွားမှ ဖင်လုံးကြီးများ သူရိန့် ပေါင်လုံးပေါ် ဖိုင်ချကာ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို သူရိန့် နံဘေး တဖက်တချက်မှာ ထောက်လိုက်သည်။
သူရိန်အဖို့ ကတော့ သူ့မေမေ က ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေပြီး သူ့ တီဝင်း က သူ့အပေါ် မြင်းလာစီး နေတာ ကို တွေးမိပြီး သဘောကျကာ ဖီးလည်းတက်လာလေသည်။ သူ တခါမှ အိပ်မက်ပင် မမက် ဘူးသည့် အခြေအနေမျိုးမဟုတ်လား။ ညီအမ နှစ်ယောက်ကို တအိပ်ယာထဲ မှာ လိုးရပြီ၊ ညီအမ တောင်မှ ရိုးရိုး မဟုတ်၊ ထို နှစ်ယောက်က သူ့မေမေ နှင့် သူ့အဒေါ် တို့၊ သူ့လောက် ကံကောင်းတဲ့သူ ကမ္ဘာပေါ် မှာ ရှိပါမလားဟု ပင် တွေးမိရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။
ဒေါ်သီတာဝင်း က သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို အားယူပြီး ဖင်ကြီးကို ကြွကာ နှိမ့်ကာ ဖြင့် သူရိန့် လီးကြီး ကို လိုးလေသည်။ ကုတင်ပေါ် မှ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဖြစ်လာသဖြင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း လည်း နိုးသွားပြီး သူ့သားပေါ် တက်လိုးနေသည့် သူ့ညီမကို မီးချောင်း အလင်းရောက်အောက်မှာ တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဟယ် ကောင်မ အရှက်ကို မရှိဘူး ကြည့်စမ်း ကိုယ့်တူကို သူ့အမေရှေ့ကြီးမှာ ”
“ခစ် မမ ကရော ကိုယ့်သား အရင်း နဲ့ သောင်းကျန်းလိုက်ကြတာ မီးတောင် မပိတ်နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတာ မလား”
ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ အင်္ကျီအဝတ်အစား မချွတ်သေးပဲ ထမိန်လှန် ပြီး တော့တက်ခွ လိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ ညီအမချင်းတော့ မျက်နှာ မပူရခြေ၊ ခု ပူလည်း နောက်တော့ အေးဆေး ဖြစ်သွားမှာပါဟု သူရိန်က တွေးလိုက်မိသည်။ သူရိန့် လက်က သူ့မေမေ နို့များဆီသို့ စောင်အောက်မှ တွားတွားပြီး ရောက်သွား ခဲ့သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေက သူ့မေမေ နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က သူမ ကိုယ်လေးကို တစောင်းလိမ့်လိုက်ရင်း သူရိန့် ကို မျက်နှာချင်း ဆိုင်လိုက်သည်။
“ဒီကောင်လေး ဟာလေ ဒီလို ပုံနဲ့ ဆို အားပြတ်ပြီး ဒုက္ခတော့ ရောက်တော့မှာပါပဲ”
“ခိခိ မေမေ ကလည်း ဒီလောက်နဲ့ တော့ ဘာမှ မဖြစ်လောက်ပါဘူး ဟားဟား ”
သူရိန်က ရီမောရင်းက သူ့မေမေ ကိုယ်လေးကို ဆွဲကာ နူတ်ခမ်းချင်းး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သားအမိ နှစ်ယောက် နှတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်း မှာ သူရိန့် လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာရတော့သည်။
ထိုမနက် ထိ သူရိန် နှင့် ညီအမ နှစ်ယောက်တို့ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲလိုက်ကြပြီး သူရိန် လီးမတောင်နိုင်တော့မှ သူ့အခန်း သူပြန်သွား အိပ်လေတော့သည်။
…………………………
သူတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ သူရိန်မှာ သူ့အခန်းမှာ သူမအိပ်တော့၊ သူ့မိဘများ အခန်းမှာသာ ညအိပ်တော့သည်။ သူ့မိဘ များ၏ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ သူ့မေမေ နှင့် ပုံစံမျိုးစုံ ဖနှင့်ဆက်ဆံ ကြသည်မှာ ညားကာစ လင်မယား နှစ်ဦးအတိုင်းပင်။
တညတွင် သူတို့ နှစ်ယောက် အချစ်ကြမ်းကြပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အနားယူရင်း စကားစမြီပြောနေကြလေသည်။
“သား ဖေဖေ ဒီသင်္ကြန်ပိတ်ရက် ပြန်လာမယ်တဲ့ ခွင့်လည်း မယူတာကြာလို့ အလုပ်က စုစုပေါင်း နှစ်ပတ် ပေးထားတယ်တဲ့”
“ဟင် အဲဒီ နှစ်ပတ်လုံးလုံး သားက မေမေ နဲ့ ခွဲနေရတော့မှာလား”
“အင်းပေါ့ ဒီမှာ က လင်ကြီးနဲ့ရှင့် ဘယ့်နှယ့် လင်ကြီးနဲ့ မအိပ်ပဲ သားနဲ့ လာအိပ်နေလို့ရမလား”
“သားက လင်ပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်တာပဲ မေမေရာ”
“တော်ပါကွာ သားက မချို ရော အဝင်း ကိုရော မယားဖြစ်စေချင်တာမဟုတ်ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး မေမေရာ၊ အန်တီချိုက သား လူပျို ပေါက် ဘဝ စွဲမိစွဲရာ စွဲလို့ ကြံမိတာပါ၊ တီဝင်း ကလည်း တကယ်က လင်းသူ နဲ့ ဖြစ်နေတုန်းပါ၊ သူ့ ဟာ က မေမေ့ လောက် မကောင်းပါဘူး အဟိ နည်းနည် ချောင်ချင်တယ်”
“ဟယ် ကိုယ့်အမေ ကို အဲလို ပြောစရာလား”
“ဟင် အခု လို အချိန် မှာ မေမေ မဟုတ်တော့ဘူးလေ သားရဲ့ မယား ဖြစ်နေပြီဟာကို”
“အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီတော်၊ အဝင်း ကပြောတယ် လင်းသူ ဟာကြီးက တော်တော်ကြီးတယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ ဒုတ်ပတ်လည်မှာ လည်း ဂေါ်လီ တွေ ထည့်ထားတာတဲ့”
“ဟုတ်လား သားကို ကျတော့မပြောဘူး အဲဒါတွေ ဒါကြောင့်တီဝင်း ဟာက သားအတွက် နည်းနည်း ချောင်နေတာပေါ့ ”
“အင်း မေမေ့ကို တော့ ပြောပြတယ်၊ သားကိုတော့ တူ အရင်းကို လုပ်ရတယ်ဆိုတဲ့ ဖီးကြောင့်တဲ့၊ လင်းသူက တော့ သူစွဲနေတာဆိုပဲ”
“ဟုတ်လား မေမေ ရောစမ်းကြည့်ချင်လား ကိုလင်းသူနဲ့ စမ်းချင်စမ်းကြည့်လေ သား စိတ်မဆိုးပါဘူး နည်းနည်းတော့မနာလို ဖြစ်မှာပေါ့”
“အမလေး မစမ်းချင်ပေါင်တော်၊ ကိုယ့်သား နဲ့ ကိုယ် အိမ်တွင်းထဲမှာ ပဲ ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲ၊ ခု အဝင်း တောင် နည်းနည်း စိတ်ညစ်နေရတယ်”
“ဟင် ဘာလို့လဲ”
“လင်းသူ က မျိုးသီရိဝင်း ကို ဘာလိုလို လုပ်နေလို့တဲ့ ကောင်မလေး ကလည်း ပါချင်ချင် ဖြစ်နေလို့”
“ဟင် ဒီကောင်မလေး က ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာကို”
“ဆယ်တန်း စာမေးပွဲတောင် ဖြေပြီးပြီလေ ဘယ်ငယ်တော့မလဲ ခစ်ခစ် သူ့ညီမလေး ကျတော့ သူဝန်တိုနေတယ် အမေကျတော့ သွားစမ်းကြည့်ပါလားတဲ့ ခစ်ခစ်”
“မေမေ ပြောလို့ပါ မေမေ့ ကို သူများ ပေးမစားချင်ပါဘူး၊ မေမေ သားအတွက် ကလေး တယောက်လောက်မွေးပေးပါလား ၊ မေမေ နဲ့ ခလေး ယူချင်လို့ ၊ မေမေ့ ယောက်ျား စစ်စစ် ဖြစ်ချင်တယ်”
“ဟယ် မဖြစ်နိုင်တာ ဒီအသက်အရွယ်ကြီးနဲ့ သူများတွေ အပြောခံနေရမှာပေါ့”
“အာ့ဆိုလည်း သားကို ယောက်ျား လို့ခေါ်တော့ သားလည်း မိန်းမပဲ ခေါ် တော့မယ်”
“ခေါ်လေ ဒါဆိုလည်း ခေါ်တာကတော့ ဘယ်သူမှ မသိမကြားပဲ ဟာ ရပါတယ်”
“မဟုတ်ဘူး လူကြားထဲ မှာ ခေါ်ခိုင်းမှာ”
“ဟယ်မရပါဘူး ဘယ်ဖြစ်မလဲ ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မှာပေါ့”
“အို သားတို့ကို မသိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် မှာပေါ့၊ ဘယ်သူမှ သားတို့ကို မသိတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်တခုမှာ လေ”
“အင်း အာ့ဆိုရင်တော့ ရမှာပါ”
“အင်း ချစ်တယ် မိန်းမရယ်”
“မိန်းမ ကလည်း ယောက်ျားကို ချစ်ပါတယ်”
………………….
သူရိန့် အဖေဦးစောစိုးမိုး မှာ သင်္ကြန်တွင်း အိမ်ပြန်ရောက်လာလေသည်။ ရောက်ကာစ တည မိန်းမ နှင့် ခွဲနေရ တာ ကြာသဖြင့် တချီ ကောင်းကောင်းလိုးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း လူငယ် ခြေသွက် အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီးကြီး သူရိန် နှင့် လိုးနေခဲ့တာမို့ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တယောက် အာမစွတ် လျှာမစွတ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူရိန် ကလည်း သူငယ်ချင်း တွေ နှင့် ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အဖေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲလို့ရအောင် ဖြစ်သည်။ ညဘက် မိုးချူပ်မှ ပြန်ရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်း ထဲ မှာ ထိုင်စောင့်နေသော သူ့ မေမေ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို တွေ့ရလေသည်။
“ဟင် မေမေ မအိပ်သေးဘူးလား၊ ဖေဖေ ရော”
“သား ဖေဖေ မောပြီး အိပ်သွားပြီ”
“ဟင် ဘာလို့ မောရတာတုန်း”
“သားကို ပြောသားပဲ သားဖေဖေ က တခါ ဆိုရင် ပြီးပြီပဲ သူမပြန်ခင် နှစ်ပတ်အတွင်း တခါလောက် လုပ်ဖြစ်ရင်တောင် ကံကောင်းပဲ”
သူရိန်က သူ့မေမေ နားတိုးကပ်သွားရင်းက ကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ၊ နူတ်ခမ်းချင်း ကပ်စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်က လည်း ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ဖင်ကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရင်း၊
“အဲလို ဆက်ဆီ ဖြစ်ပြီး ဒီလောက် အိစက်နေတဲ့အကိတ်ကြီးကို ယူထားပြီး စိတ်ကျေနပ်အောင် မလုပ်ပေးနိုင်တော့ လည်း ဒီက လင်ငယ်ကလေးက ဖြည့်စွမ်းပေးရတော့မှာပေါ့လေ”
သူရိန်က ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ခါးလေးကို ဖက်ကာ သူ့အခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့လေသည်။
………………
နောက်တနေ့ ည ဦးစောစိုးမိုး သူငယ်ချင်းများ အိမ်လာ ပြီး သောက်ကြတော့ သူရိန်လည်း အမြည်း ဝင်စားရင်းက ဘီယာ တလုံးနှစ်လုံး ဝင်သောက်လေသည်။ သူတို့ က အပြင်းများ ချကြသဖြင့် ဝိုင်းသိမ်းတော့ ဦးစောစိုးမိုး က ဒေါင်းနေလေပြီ။ ဦးစောစိုးမိုး သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်သွားကြတော့ သူရိန် နှင့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ဦးစောစိုးမိုးကို တွဲချီကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ဘေးမှာ ပင် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို သူရိန်က ဆွဲဖက်ကာ နမ်းစုပ်လေသည်။
“ဟယ် ဟဲ့ နင့် အဖေ နိုးသွားမယ်လေ”
“အမလေး မေမေ ကလည်း အဖေလား ဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာ နိုးမှာအခု ချိန် နာဂစ်ဝင်လာတောင် နိုးမှာ မဟုတ်ဘူး”
ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကလည်း သိပါသည်သို့သော်လည်း လင်ဖြစ်သူ အနားမှာထားပြီး သားဖြစ်သူ အလိုးခံရမည် ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်ပေါ့။ နဂိုကတည်းက ထိုအကွက်ကို ချောင်းနေသော သူရိန့် ရန်ကတော့ ရှောင်မလွတ်တော့ပါ။ ဦးစောစိုးမိုး အိပ်ပျော်နေသည့် ကုတင် စောင်းကို ကိုင်ကာ ကုံးပေးနေသည့် ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို ထမိန်လှန်ကာ အနောက်မှ အားရ ပါးရ လိုးနေတာကတော့ သူရိန် တယောက်ပဲပေါ့။ သူရိန် တယောက် ဂျပန် အင်းစက် ကားတွေ ထဲမှာ သူ့အမေ ကို အဖေ မသိအောင် အိမ်ထဲ အဖေ ရှိနေရက် နဲ့ ကပ်တိုး လိုးတာတွေ ပုလွေမှုတ်ခိုင်းတာတွေ၊ သူက ဘာဂျာပေးတာတွေ ၊ စာတာတွေကိုတော့ ရေးမပြတော့ပြီ၊ ဂျပန်ကား တွေ ရှာကြည့်ပြီး သူရိန်တော့ အဲလို လုပ်နေပြီလို့ သာ စာဖတ်သူများ တွေးယူကြပါကုန်။
………………………..
သူရိန့် ဖေဖေ ပြန်သွားပြီး တော့ သူရိန်တို့ သားအမိ တိုးခရီးစဥ်တခု နှင့် ဂျိုင်းကာ ခြောက်ည ခုနှစ်ရက် ခရီး ထွက်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ ကိုယ် သူတို့ လင်မယားဟု ပြောထားကြသည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း မှာ အရွယ်တင်နု ငယ်သော်လည်း သူရိန်ထက် ကြီးမည်မှန်း လူတွေက မှန်းဆမိကြသည်။ သားအမိလို့တော့ ထင်သူ ရှိကောင်း ရှိနိုင်မည် ဖြစ်သော်လည်း မည်သူမှ တော့ မယိုးစွဲရဲကြပေ။ သူရိန် ဖြစ်စေချင်သည့် အတိုင်း ထိုခရီးစဥ်တ လျှောက်လုံး ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က သူရိန့်ကို ယောက်ျား ဟု ခေါ်ပြီး သူရိန်က လည်း ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို မိန်းမ ဟု ခေါ် ခဲ့ကြသည်။ လမ်းတွင် အနည်းငယ် စပ်စုလိုသည့် အဒေါ်ကြီး တယောက်က ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း ကို ကပ်တိုးလေး သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လို အိမ်ထောင်ကျခဲ့ကြတာလဲ ဟု မေးလေသည်။ ဒေါ်ယဥ်လှိုင်ဝင်း က ကျမ တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖူးစာ ကတော့ ဆန်းတဲ့ ဖူးစာ ပါပဲ လို့သာ ရီသလို မောသလို နှင့် ပြောခဲ့လိုက်လေသည်။
……………………………..
ဤတွင် ဒီဇာတ်လမ်းကို အဆုံးသတ်ပါတော့မည်။ စိတ်ကူးယဥ် အပျင်းပြေ၊ အန်တာတိန်းမန့် အဖြစ်သာ ရေးသားခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပြီး၊ ဇာတ်လမ်းထဲမှ မည်သည့် အကြောင်းအရာ ကမှ အဖြစ်အပျက်မှန်များ မဟုတ်ပဲ လိုက်လံ အတုယူ မပြုလုပ်ကြပါရန် သတိပေးအပ်ပါသည်။
ထူးခြား
