ရမက ကေးကန
ရေးသားသူ – ထူးခား
🏵️ အပိုငး () 🏵️
အငးစကဇာတလမး ဖစပါသည။ အငးစကမကိုကသူမား မဖတရုပါနင့။
ညို ကိုယ့စိတကိုယ မလုံမလဲ ဖစနေတယ။ မောင့ကို လညး ဘယလိုပောရမနးမသိဘူး။ စိတတေရုတထေးနေတယ။ ဒီနေကောငးပိတရကအတငး ဖစခဲ့တဲ့ အဖစအပကတေ က ညို့စိတရောကိုယကိုရော ပရကရာဖစနေရတယ။
ညို နဲ့ မောင နဲ့က ဟိုကစကူးကောငးသား ကထဲက သူငယခငးဖစလာကတာ၊ နောက တကသိုလရောကတော့လညး ဆကတဲဖစ၊ စာအတူတူလုပဖစရငးက မ ရီးစားဘဝကို ရောကခဲ့ကတာ။ အခု နစယောကစလုံး က တကသိုလမာ နောကဆုံးနစ ရောကနေကပီ ဆိုတော့ ညိုတို့ အနာဂါတက အလငးရောငလေး မငနေရပီလေ။ မောငက နိုငငံခားထကမယလို့ပောတယ။
ညိုက တော့ မသားခငဘူး။ ညို့မာ နိုငငံခား သားဖို့ နေနေသာသာ အခု ကောငးတကတာတောငမ ဖေဖေကော့ ကေးဇူးကောင့လို့ ပောရမယ။ ဖေဖေကော ဆိုတာက တကယတော့ မေမေ့ရဲ့ နောကယောကား လေ။ ညို ဟိုကစကူး အရောကမာပဲ ဖေဖေ က ဦးနောကသေးကောပတတယဆိုလား၊အဲဒါမိုးနဲ့၊ ဆုံးသားတယ။ တကယက ဖေဖေက ငယငယလေး ရိသေးတယ။ သေးတိုးတေ ကိုလကစထရောတေ ရိနေတာတောင ဆေးလိပနဲ့ အရကကို မရောငဘူး အလုပကောင့ ဆိုရယကောင့ဆိုပီး အကောငးပပီး ဆကလုပနေတာ ကောင့ပဲပေါ့။
မေမေ ကလညး လခစားဘဝနဲ့အရယက လညးငယသေးတော့ တပငလဲ တပငထူ ဆိုသလို ဖေဖေ့သူငယခငး လူပိုကီး ကိုကိုကော့ကို ယူလိုကတယ။ ကိုကိုကောက ပဲရုံလုပငနးလုပနေတာဆိုတော့ ငေရေးကေးရေးလညး အဆငပေတယ။ နောက ဖေဖေ ရိကတညးက အိမမာ ဝငထကနေတာဆိုတော့ ညိုတို့ နဲ့က မိသားစုလိုပဲ ဖစနေတယ။ နောကတော့ မေမေ နဲ့ ညို့ ကို ဖေဖေကောက လိုလေသေးမရိအောငထားတယ။
ပထေးနဲ့ မတူ အဖေအရငးလို ဖစနေတော့ ညိုတို့လညး တကယ့မိသားစုလေးလို ဖစလာခဲ့ကတယ။ နောကပိုငး သူ့ပဲရုံလုပငနးက တိုးခဲ့လာလို့ မေမေ ပါ အလုပက ထကပီး ပဲရုံတေမာ ကီးကပတဲ့ အလုပလုပလာရတယ။ ဖေဖေကော့ ပဲရုံတေက နယမို့ကီးတေ မာပါ ရိတော့ ခရီး ခနခန ထကကရတာပေါ့။
ဒါပေမဲ့ ဘဝဆိုတာ ပောစရာကောငးတဲ့ ဇာတလမးလေးတေ ထဲက လို အမဲ ပောစရာမကောငးပါလားဆိုတာကို၊ နေရာသီကောငးအားရက အခိန လေးအတငးမာ ညို့ ဘဝ နဲ့ ရငးပီး အတေ့အကုံ ရခဲ့ရတော့တာပါပဲ။
အဲဒီနစ ညို့ ကောငးက ဖိုငနယ မပီးခငလေးမာပဲ ဖေဖေကော့ ရနကုနက ပဲရုံမာ ငေကေး ပနာတကနေလို့ ဖေဖေကော အလုပရုတနေတာနဲ့ မနလေးက ပဲရုံ ကိစရငးဖို့ မေမေ က မနလေးကို ထကသားရတယ။ ညို စာမေးပဲပီးတော့ ဖေဖေကောက လညး အလုပကိစ ပနာရငးပီးသားပီ ဆိုတော့ မေမေ ရိရာကို လိုကသားကတယ။
ညိုလညး စာမေးပဲ က ပရကရာတေ ကောင့ အခုမ စိတလတကိုယလတပောပါးရတော့မာပေါ့လေ။ မနလေးရောကတော့ မေမေ က ဖေဖေကော့ အလုပပနာကို စိတပူလို့ အဲဒီကိစပေလညရင တရားစခနးဝငမယလို့ အဓိဌာနထားလို့ ဆိုပီး စစကိုငးတောပေါက ကောငးတခုမာ တရားဝငမယတဲ့ ညို့ကိုပါ လိုကခဲ့မလားခေါတယ။
ညိုက မနးလေး သငနပောရမလားဆိုပီး မောင တားနေတဲ့ကားက ထကလာတာဆိုတော့ မလိုကခငတော့ဘူး။ မေမေ ကလညး ပောပါတယ။ ဖေဖေကောက ပဲရုံအလုပရိသေးတော့ လိုကမာ မဟုတဘူး၊ သမီးလညခငရင ဖေဖေကော လိုကပို့ပေးမယဆိုတော့ အငးဆိုပီး မနလေးက ညိုတို့ အိမမာပဲ နေခဲ့လိုကတယ။ ညိုတို့က မနလေးမာ လညး အိမတလုံးရိတယလေ၊ မေမေ တို့ ဖေဖေတို့ အလုပကိစနဲ့လာရင နေလို့ရအောင၊ ညိုတို့ မရိခိန ဖေဖေကော့ပဲရုံ က မကနာလဲ တယောကက စောင့နေပေးတယလေ။
အဲလိုနဲ့ သငနရောကတော့ ညို က ဘာလုပရမနးမသိဘူး တကယက မနးလေး မာ ညိုက သူငယခငးမရိဘူးလေ။ ဖေဖေကောက သူလိုကပို့ပေးမယ ဆိုလို့လေ၊ တကယပဲ အဲဒီနေ့မာ ဖေဖေကော့ မိတဆေ မိသားစု လားရိုးဘကက ဂစကားနဲ့ ဆငးလာတယ။ သူတို့က မိသားစု က သားသမီးသုံးယောက။ မိနးခလေး နစယောက ယောကားလေး တယောက အဖေနဲ့ အမေ ပေါ့။ အဲဒီလူကီးက ကားမောငးတယ သူ့မိနးမနဲ့ သားသမီးတေက မတတတရပ၊ ဖေဖေကောနဲ့ ညိုတို့လညး မတတတရပပေါ့။ ပထမတော့ တစိမးတေနဲ့ ဆိုတော့ ရိနနေသေးပေမဲ့ နောကတော့ ရငးနီးသားပီး ပောစရာ အရမးကောငးတာပဲ။
တခုပဲ အဲဒီ ကောငလေးက ညို့နားကို မသိမသာကပတယ။ ရေတအားပကတဲ့ အခိန ဆို ပိုဆိုးသေးတယ။ ညို့ကို ကာပေးသလိုနဲ့ ညို့အသားကို ရအောင ထိလာတယ။ သူ့ညီမလေးတေက လညး ငယသေးတော့ သိပသတိထား မိပုံမရဘူး။ ဖေဖေကော့ကို မသိမသာ အကဲခတလိုကတော့လညး ဖေဖေကောက ဟို အမိုးသမီးနားမာ ကပလို့၊ သူ့ယောကားက ကားမောငးနေတယလေ။ သူနဲ့ ဖေဖေကောနဲ့ က တခါနားတိုငး သူတို့ ယူလာတဲ့ ဝီစကီပုလငးထုတထုတပီး မော့ကတယလေ။
ဖေဖေကော့ မကနာကလညး အရကကောင့လား နေရောငကောင့လားမသိ နီနေတယ။ ညိုတို့က သဘကတေ ဦးထုပတေ နဲ့ ဆိုတော့ ကားလေးပေါမာ တယောကနဲက တယောက မကနာလောကပဲ သေခာမငရတာ၊ ဒါပေမဲ့ ညို့ မကလုံးတေ က ကံကံဖနဖနကို ဖေဖေကော ဟိုမိနးမ ခါးလေးကို လမးဖကလိုကတာကို မငလိုကမိသေးတယ။ ညို့စိတထဲမာ တမိုးပဲ ဖေဖေ့ကော့ကို ဒေါပတာလား ၊ မေမေ့ကို နောကကရင ပနပောလိုကရမလား တအုံနေးနေးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ညို့နားကပနေတဲ့ ဟိုကောငလေးက တမိုးလေ မားသောအားဖင့ ဖေဖေကောတို့ကို မေ့နေပီး ကိုယ့အနားကပနေတဲ့ ကောငလေးကို ပဲ သတိထားမိနေတယ။
အခု နောကပိုငးမာ မောငက လညး နညးနညးကဲလာတယ။ ညို နဲ့ မောငနဲ့ အတူတူ တနေရာမာ ထိုငကရင မောင့လကတေက နညးနညးရဲလာပီ။ ညို့ကိုလညး ဟိုနေရာကိုင ဒီနေရာကိုငနဲ့၊ ညိုလညး သေးနဲ့ကိုယ သားနဲ့ ကိုယပဲ၊ နညးနညးတော့ စိတထတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒါတေက မငလာဆောငပီးမ ပါလေ ဆိုတဲ့ မေမေ့ ဆုံးမ စကားကောင့ ညိုလညးထိနးထားရတာပေါ့။ အခု ဖေဖေကော ဟိုမိနးမကီးနား ကပကပနေတာနဲ့၊ ဟိုကောငလေး ညို့နားကပကပနေတာက စိတထဲ မာ ဘာလိုလို ကီး ဖစနေလို့ ကိုယ့ကိုယကိုတောင နားမလညအောင ဖစရတယ။
ညဘကကတော့ အဲဒီ မိသားစုက ညိုတို့ အိမလိုကအိပတယလေ။ ညိုတို့က ယာယီနယလာရင နေတဲ့ အိမမို့ အိမက သိပလညး အခနးအမားကီးမရိဘူး ဧည့သညခနးသေးသေးလေးကို သူတို့ ခလေးသုံးယောက အိပပီး ညို့ အခနးကို ဖေဖေကော့ သူငယခငး လငမယား အိပမယပေါ့။ ဖေဖေကောက သူနဲ့ မေမေ နဲ့ အိပတဲ့ အခနးမာ ညို့ကို လာအိပပေါ့။ သူက အခနးထဲက ပကလကကုလားထိုင မာ အိပမယပေါ့။ ညို့ကို ဖေဖေကောရဲ့ သမီးအရငးလို့ပဲ လူတိုငးက သိထားကတော့ ဘာမပောစရာမရိတဲ့ အစီအစဉပေါ့။
တကယလညးညအိပတော့ ညိုက မေမေတို့ လငမယားအိပတဲ့ ကုတငကီးပေါမာ တယောကထဲ ဖေဖေကောက ပကလက ကုလားထိုငပေါမာ ဇကကိုးပီး တခေါခေါ ဖစနေပီ၊ ဖစနေမာပေါ့ နေ့ခငးတနေ့ ခငးလုံး ဟိုလူကီးနဲ့ အရကတေ ခထားကတာကိုး။ ညိုက ပထမ ဖေဖေ့ကော့ ဟောကသံနဲကရော ဒီနေ့ စိတတေ က ထေပားနေတာနဲ့ ရော အိပမပောတော့ ဖေဖေကော့ဖစနေပုံကည့ပီးသနားသားတယ မနကကရငတော့ အုနးလဲနေတော့မာပဲ ဆိုပီး ဖေဖေကော့ကို လုပနိုးလိုကတယ။
“.ဖေဖေကော ကုတငပေါမာ လာအိပ အဲဒီမာဆို ဇကနာတော့မယ..”
“..အော အငးအငး ..ရတယ ညိုလေး ညိုလေးကပနေလိမ့မယ အေးဆေးသားအိပ..”
“..ဟာ ရပါတယဆို ကုတငကီးက အကယကီးဟာကို လာလာ..”
ညို အတငးဆဲခေါလို့ ဖေဖေကော ယိုငတိယိုငထိုးနဲက ထလာပီး ကုတငပေါမာ ဘုနးကနဲကို မောကပီး အိပပောသားပနတယ။ အဲဒါနဲ့ ညိုလညးအိပယာရဲ့ တခား တဖကစနးမာ သားပီး အသာလဲလိုကတယ။ မကာပါဘူး နေ့ခငးက ပငပနးထားတာနဲက မေးကနဲ အိပပောသားတော့တယ။
ညို့ကိုယပေါမာ လေးလေးကီး ဖိမိနေတာမို့ ညိုအိပယာက နိုးလာခဲ့တယ။ အခနးတခုလုံး မောငပိနးနေတယ။ တကယက အဲလို မနိုးခင ညိုအိပမကမကနေတာ။ ဘယကနေဘယလို မောငနဲ့ သားတေ့လညးမသိဘူး၊ မောငက ညို့ကို ဟိုကိုငဒီကိုငလုပရငးက ညို့စိတတေထလာတယ။ အဲဒီအခိနမာ မောငက ညို့ ပိပိလေးကို လာပီးပတနေတော့ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး ညိုမောင့လကကို ဖယဖစဖို့ ဆဲယူလိုကပီး မောင့ မကနာကို ကည့လိုကတော့ ဟင၊ ဟိုကောငလေး ဖစနေတယ။
အဲဒါနဲ့ ဟိုကောငလေးကို တနးလတဖို့ ကိုးစားရငးနဲ့ ကောငလေးက အတငးဖိတော့ လန့နိုးလာတာ၊ အခု ညို့ကိုယပေါမာလညး လေးလေးကီးပိနေပီး ညို့မကနာ နားမာ လေပူပူ မုတထုတနေတာ ညို့ ပါးစပတေကို နမးဖို့ ကိုးစားနေတဲ့ ပါးစပအစုံက အရကနံ့တေ ထကနေတယ။ ဟင ဖေဖေကော။ ညို တအားရုနးမိတယ၊ ဒါပေမဲ့ ဘယအခိနထဲက လနတကနေမနးမသိတဲ့ ညို့ ဂါဝနနဲ့ ဘယအခိနထဲက ကတသားမနးမသိတဲ့ အတငးခံဘောငးဘီတို့ကောင့ ညို့ ပိပိလေး အဝမာ ပူပူနေးနေး အရာကီးက ထိုးပတနေတာ ကို ခံလိုကရတယ။ ခုန က အိပမကကောင့လား၊ ညိုအိပနေတုံးဆထားလို့လား မသိတော့ဘူး ညို့ပိပိလေး မာလညး အရညတေ စိုလို့။
“.ဖေဖေကော ဘယလို အု အု…”
ညို့ပါးစပက အသံဘယလိုမ ထကလို့ မရတော့ပါဘူး၊ ဖေဖေကောရဲ့ ပါးစပတေက ညို့ပါးစပကို ဖိကပပီး ညို့လာလေးကို အတငးစုပယူနေတယ။ ဖေဖေကော့ ဒူးကီးနစလုံးက ညို့ပေါငလေးနစလုံးကို ဖဲခဲထားပီး ညို့ပိပိအဝလေးထဲကို ပူပူနေးနေး အတနကီးက တိုးဝငနေပီ။
“.အား…”
ညို နာလို့ ဖေဖေကော့ ပါးစပထဲကို အသံထကအောင ငီးလိုကမိတယ။ ညို ဘာလို့ တအားမအောမိလညး မသိပါဘူး။ မသိစိတက ညိုတို့ကို ဒီလို ပုံမိုး သူမားတေ တေ့သားမာ စိုးရိမမိနေလို့လား၊ ဖေဖေ့ကော့ လီးကီးက ညို့ ပိပိလေးထဲကို အတငးတိုးဝငလာခဲ့ပီ။
ညို့ပိပိလေး မာ အရညလေးတေ ရိနေတာပဲ ကေးဇူးတငရတော့မယ။ အား ညို့ဟာလေး ကဲထကတော့မလိုပဲ။ ဖေဖေကောက အရမးဆောင့မထိုးထည့တာတောင ကေးဇူးတငရမလိုပဲ ဖညးဖညးခငး နစသငးလိုကတာ ညိုအသကရုဖို့တောငမေ့သားတယ။ ဖေဖေ့ကော့ ဆီးခုံနဲ့ ညို့ဆီးခုံ နစခုတို့ ထိကပသားမ ဖေဖေ့ကော့ဟာကီး ညို့ဟာလေးထဲ အဆုံးထိ ဝငသားပီ ဆိုတာ သိလိုကရတယ။အား ညို့တကိုယလုံးကို ပည့ကပနေတာပဲ။ မလုပရဲဘူး နာမာ စိုးလို့။
ဖေဖေကောက လညး ဒီအတိုငးပဲ ဖိကပထားပီး မလုပပဲနဲ့ အကာကီးနေနေတယ။ ညို့ဟာလေး အတငးက ဖညးဖညးခငး နာတာ လော့လာသလိုပဲ ဖေဖေကော ရဲ့ အသာ မာကစကစတေနဲ့ ယောကားကီးတယောကရဲ့ အနံ့ နဲ့ အတေ့အထိတေက လညး ညို့စိတတေကို တမိုး ဖစစေခဲ့တယ။
ညို့ဟာလေးထဲက အရညစိမ့ကလာသလိုပဲ ခံစားရတယ။ ဖေဖေကောလညး သိပုံပဲ သူ့ဟာကီးကို ဖညးဖညးလေး ဆဲထုပလိုကတယ ညို့အဖုတဝနားက ထကကာနီးကတော့ ညို့ ရငထဲ ဟာကနဲ ဖစသားလို့ ဖေဖေကော့လကမောငးတေကို လမးဆုပကိုငလိုကမိတယ။ ဖေဖေကော့ကောငကီးက ညို့ပိပိလေးထဲက မထကသားပဲ အထဲကို ပနတိုးဝငလာခဲ့တယ။
……………………………………………………………………………………………………………….
“..အား…”
ညို့ ပိပိလေး ကို ပည့သိပသားပီး စပဖငးဖငးလေး ရတနဲက ဖစသားလို့ ညို့ပါးစပက အသံထကသားမိတယ။ ဖေဖေကော့ လီးကီးလညးတုံ့ကနဲ ရပသားပီး ညို့ပါးစပလေးကို သူ့ပါးစပကီးနဲ့ လာငုံစုပတယ။ ညို အသကရုရကပလို့ ခေါငးကို တဖကလည့ လိုကတော့ ညို့ လညတိုင တေ နားရကဖားလေး တေကို သူ့လာစိုစို နေးနေး ကီးနဲ့ လာရကပေးနေတယ။ ဘာလို့မနးမသိ၊ ညို့ကိုယလုံးလေး လညးတခကတုံ တကသားပီး မ ညို့ ကိုယလုံးလေး နညးနညး တောင့တငးနေတာလေး တေ ပေလော့သားသလို၊ ညို့ပိပိလေးကလညး အနာ သကသာသားတယ။
“.အို..”
ဖေဖေကောက အခု တော့ သူ့ဟာကီးကို ဖညးဖညးခငး ညို့ပိပိလေးထဲ ကို ထိုးသငးလိုက ဆဲထုတလိုက လုပနေတယ။ ညို့ပိပိလေး လဲ အတငးထဲက ယားကိကိလေး ဖစလာတာနဲ့ အတောလို ဖစနေသလိုပဲ။ ညို့ဖငကီးတေ တောင မသိမသာ ကပေးလိုကမိတယ။ ညို့စိတပါလို့ မဟုတဘူးထငတယ။ ညို့ သေးသား ကိုယလုံးတေက ညို့ကို သစာဖေါကနေကတယ။
ညို့ပိပိလေး ထဲက အရညတေ သူ့အလိုလို စိမ့ထကလာတယ။ ဖေဖေကော့ကောငကီးက အခုတော့ ညို့ပိပလေးထဲကို မနမနကီး ဝငထကလုပနေတယ။ ညို့ တကိုယလုံး လညးပူနေးလာတယ။ ဘာဖစမနးမသိဘူး၊ ညို့ ပိပိလေး ဟိုးအတငးထဲက အရမးယားလာသလိုပဲ။
ညို့ ပေါငနစလုံးကို အလိုလို ကားပေးမိပီး ညို့ဖငကီးတေကိုပါ မောကမောကပေးနေမိတယ။ နောကတော့ ညို့လကတေက အိပယာခငးတေကို အတငးဆုပကိုငဆဲထားမိပီး ညို့တကိုယလုံးလညးတောင့တငးသားတယ။ ညို့ပေါငလုံးကီး နစလုံးနဲ့ ဖေဖေကော့ကို ညပထားမိတယ။ ညို့ တကိုယလုံးကို လိုငးလုံးကီးတေ ဖတပေးသားလို နိမ့လိုကမင့လိုက ခံစားနေရတယ။
“.အို..”
ဖေဖေကောရယ ရပပါတော့။ ဖေဖေကောက ခုထိ မရပသေးဘူး ညို့ပိပိလေး အတငးသားတေက အထိမခံ နိုငတော့ဘူးရယ။ ဖေဖေကော့ ဒစကီး တခကပတလိုကတိုငး တုံတကသားပီး ညို့တကိုယလုံးလညး နူံးခေသားရတယ။ ညိုမခံရပနိုငတော့လို့ ဖေဖေကော့ ကောပငကီးကို ညို့လကသညးတေနဲ့ ကုတခစလိုကမိတယ။
“..အာ့..”
ဖေဖေကော နာသားလို့လားမသိ အသံလေးထကလာတယ။ တခိနထဲမာပဲ ညို့ ပိပိလေးထဲ ပူပူနေးနေး အရေတေ ပနးထည့လိုကတာခံလိုကရတယ။ ညို့ ကိုယကို ညိုမထိနးနိုငတော့ဘူး။ ဖေဖေကော့ကိုတငးတငးကပကပကီး ဖကထားလိုကမိတော့တယ။
……………………………………………………………………………………………
ခနနေတော့ ဖေဖေကော လုံးဝငိမကသားတယ။ နောကတော့ ညို့ဘေးကို လိမ့ခပီး ပကလကလနလက နဲ့ငိမသားတယ။ ဖေဖေကော့ လိငခောငးကီး ညို့ပိပိလေးထဲက လောကနဲ ထကသားတော့ ရငထဲမာ ဟာကနဲ လိုပဲ ခံစားလိုကရတယ။ နောကတော့ ဖေဖေကော တခေါခေါ နဲ့ ဟောကပီး အိပပောသားတော့တယ။ ညို့ပိပိလေး ထဲမာ အရေတေ စိုပပီး ကပစေးစေးဖစနေတာ မနေတတ တော့ အသာထ နောကဖေး ရေခိုးခနးထဲ သားပီး ညို့ ပိပိလေးကို ရေ နဲ့ ဆေးလိုကရတယ။ ပိပိလေး အထဲ မာ စပဖငးဖငးလေး ဖစနေတယ။ ညို့ အပေါကလေးအတငးသားတေ ရောငနေသလိုပဲ ခံစားနေရတယ။
အခနးထဲ ပနရောကလာတော့ ဖေဖေကော က ပုဆိုးလဲ မရိ ပကလကကီး အိပပောနေတော့ သူလီးကီးက ပော့ပီး သေးသေးလေး ဖစနေတယ။ ခုန ညို့ကို လိုးတုနးကနဲ့ ဘာမ မဆိုငသလိုပဲ။ ညိုက မကစေ့ရကတာနဲ့ ကမးပငပေါ ကနေတဲ့ သူ့ပုဆိုးကို ယူပီး သူ့ခါးအောကပိုငးကို ဖုံးပေးထားလိုကတယ။နာရီ ကည့လိုကတော့လညး မနကတနာရီ ထိုးခါနိးပဲ ရိသေးတယ ဆိုတော့ ခုန ဖင့လိုကတဲ့ မီးလုံးလေးကို ပနပိတပီး မောငပိနးသားတဲ့ အခနးထဲက ကုတငပေါမာ ဖေဖေကောနဲ့ အဝေးဆုံး အစနးဘကအခမးမာ စောငပါးလေးတထညခုံပီး အိပလိုကတယ။ ပငပနးလို့လားမသိဘူး။ ခနလေးပဲ အိပပောသားပနတယ။
မနက အိပယာနိုးတော့ အခနးထဲမာ အလငးရောင တောင တောတောရောကနေပီ။ ဖေဖေကော က အခနးထဲမာ မရိတော့။ ညို့ တကိုယလုံးလညး ကိုငရိုကထားသလို နာကငနေသည။ မနေ့က တနေ့လုံး ရေပကခံထကလညတာ နဲ့ ညတုနးက ..အို ညတုနးက ဆိုတာကို တေးလိုကတော့ ညို့မကရညတေ ဝိုငးလာတယ။ လောလောဆယ ဘာမ လုပမရသေးတာ ခန မေ့ထားလိုကအုံး လို့ ကိုယ့ကိုယကို ပောပီး ရေခိုးခနးဘကထကလာလိုကတယ။
မကနာသစသားတိုကပီးတော့ မီးဖိုထဲမာ ဧည့သညတေရော ဖေဖေကောရော ညို့ကို စောင့နေကတယ။ မနကစာ နနးကီးသုပတို့ လဘကရညတို့ နဲ့ စုံနေတာပဲ။ သူတို့က စားရငး သောကရငး မနေ့က နေပကခံ အတေ့အကုံတေ ပောနေကတယ။ ဖေဖေကော့ သူငယခငးက ညို့ကို ငိမလခေလား ညို က စကားနညးတယနော ၊ ဒီနေ့ ဘယသားခငလဲ လို့ မေးလာပါတယ။
ညိုက ဒီနေ့တော့ မလိုကတော့ဘူး နေလညးသိပမကောငးလို့ နားအုနးမယလို့။ဆိုတော့ သူတို့က အော ဟုတလား၊ ဦးကော ကလညး အလုပရိလို့ ဒီနေ့ မလိုကနိုငဘူး ဆိုတော့ ငါတို့ခညးသားကရမာပေါ့တဲ့။ ဆိုတော့ ညို ဖေဖေကော့ မကနာကို လမးကည့လိုကမိတယ။ ဖေဖေကော က ညို့ကို မကစေ့ခငးမဆိုငဘူး။တဖကကို ကည့ရငး ပောနေတယ။ ဟုတတယ ဆောရီးကာ ငါလကကနစာရငးလေး တေ ဖတစရာရိနေလို့တဲ့။ ညို ကဘာပောရမနးမသိတော့ဘူး။ ကိုယပောပီးတဲ့ စကားလညး ကိုယပနပငမပောခငတော့ဘူး၊ ဒီအိမမာလညး ဖေဖေကောနဲ့ နစယောကထဲ မနေခဲ့ခငဘူး။ ခုမတော့ မတတနိုငတော့ဘူး။
ဧည့သညတေ ထကသားကတော့ ညို အိမရေ့ခနးမာ ထကထိုငပီး စာအုပတအုပကို ဖတသလို လုပနေလိုကတယ။ ဖေဖေကောက မရဲတရဲနဲ့၊
“ညိုလေး ဖေကော အလုပကိစနဲ့ အပငသားလိုကအုံးမယနော၊ နေမကောငးရင၊ ဆေးသောကမလား”
လို့ တံခါးဝနားက လမးမေးတာကို ပနမကည့တော့ပဲ။
“ရတယ ကိစမရိဘူး” လို့ ပနပောလိုကတယ။
နောကတော့ ဖေဖေကောထကသားတော့မ အိမရေ့တံခါးကို ထပိတပီး အိပခနးထဲ ဝငလာခဲ့တယ။ညို့အခနးထဲမာက ဧည့သညတေရဲ့ ပစညးတေနဲ့မို့ ဖေဖေကောတို့ အခနးထဲက ကုတငပေါမာပဲ လာလဲနေလိုကမိတယ။ ကိုယ့အဖစကိုယပနတေးရငးလညး မကရညတေ စို့လာတယ။ မောင့ကို သနားမိတယ။ မောငသိသားရင ဘယလိုနေမလဲ ဆိုတာကိုတောင ဆကမစဉးစားရဲ တော့ဘူး။
နေလညခငး ရေခိုတော့လညး ညို့ပိပိလေးကို ထပကာ တလဲလဲ ဆပပာတိုက ရေဆေးလုပမိတယ။ အထဲက နညးနညးလေး နာနေသေးတယ။ စိတထဲက မစဉးစားခငပဲနဲ့ မနေ့ညက အဖစအပကကို ပနပနတေးနေမိတယ။ ကိုယ့ကိုယကိုလညး ဘာလို့ တအားအောပီး ကနကောကမပစမိတာလညးဆိုတာ အပစပနတငနေမိတယ။ တနေ့လုံး နီးပါး ဘာလုပရမလဲ ဆိုတာကို တေးနေခဲ့ပေမဲ့ အဖေထကမလာဘူး၊ အမေ စိတဆငးရဲမယ။ နောက ပထေး ရဲ့ ရိခဲ့ဘူးတဲ့ ကေးဇူးတေ။ နောကပီး ကိုယ့ရဲ့ သိကာ၊ အပိုရညပကသားပီ ဆိုတာ လူသိရငကားကေငာလိုကသလိုဖစမယ။ နောကပီးတော့ မောင၊ မောင့ကို ဘယလို ပောမလဲ။ ညိုစိတရုတရုတနဲ့ အိပယာထဲမာပဲ ခေနေမိတယ။ ဖေဖေကောလညး တနေ့လုံးပနမလာဘူး။
ညနေစောငးကတော့ ထုံးစံအတိုငး အိမမာ လူတေ ပနရောကလာကတယ ဧည့သညတေရော ဖေဖေကောရော။ စားကသောကကနဲ့ ညိုလညး ဘာမ မဖစသလို နေမကောငးသေးလို့ နားခငသလိုပဲ အကောငးပပီး အိပယာထဲ လဲနေလိုကတယ။ ဒီညတော့ ဖေဖေကော အခနးထဲတောင ဝငမလာဘူး။ ဘယမာ သားအိပနေလဲတော့ မသိဘူး။ ညိုရဲ့ ပူပနတဲ့ စိတလေး နညးနညးလော့သားသလိုပဲ။ အငး၊ အခုလို ပုံနဲ့ဆို ဘယသူမ သိစရာ အကောငးမရိဘူး။ ဖေဖေကောနဲ့ ငါနဲ့ ပဲ ဒီကိစကို သိတာပဲလေ။ ဆိုပီး ထားလိုကတော့တယ။
နောကနေ့ မနကလညး နေမကောငးဘူး ဆိုပီး နေခဲ့လိုကတယ။ ဖေဖေကောက တော့ သူတို့ ကားနဲ့ လိုကသားလိုကတယ။ ညို တယောကထဲ ပဲ အိမမာ ကနခဲ့တယ။ နေလညခငးရေခိုးတော့ ညို့ပိပိလေးကို ဆပပာတိုက ရေဆေး လုပတယ။ ပိပိလေးက နာတာ လုံးဝ မရိတော့ဘူး။ ပုံမနပနဖစသားပီ။ ညို့ ကို ဖေဖေကောဘာမ မပောပဲ အဝေးက နေသာ စိုးရိမတဲ့ မကနာနဲ့ကည့နေတာ ကို သတိထားမိတယ။ တခု နစရကကာတော့ ညို ပနတေးမိတယ။ တကယတော့ ဖေဖေကော့အမားကီးပဲတော့ ဝ ရာနုံးပောမရဘူး။
သူက မူးနေတာလဲ ပါတယ။ နောကပီး ကိုယကိုယတိုငက လာရညပီးသူ့ကို ကုတငပေါ သားခေါခဲ့တာလညးပါတယ။ ဆိုတော့ ကိုယ့အပစလညး မကငးဘူး။ ဖေဖေကော ညို့ကို လိုးတုနး က ညိုကိုယတိုငတောင ဖေဖေကော့ကို အတငးဖကပီး ကုတခစမိသေးတယမလား။အဲဒါတေ ပနတေးလိုကတော့ ညို့ ပိပိလေးမာ တမိုး ဖစလာတယ။ ယားသလိုလို မိုးလေး။ အဲဒါနဲ့ ညို့လကဖားကလေးနဲ့ ဘောငးဘီအောကကနေ ပိပိအကဲကောငးလေးကို စမးကည့လိုကတော့ အရေလေး တေ စိုနေတာတေ့ရတယ။
ညနေကတော့ ထုံးစံအတိုငး လူတေ ပနရောကလာကပီး တရုနးရုနးနဲ့ပေါ့ နေ့ခငးဘက ရေပကခံ အတေ့အကုံတေ ပနပောကဘာညာနဲ့။ ညို့ကိုလညး ဘယလိုနေသေးသလဲ မေးတော့ သကသာပါတယပေါ့။ မနကဖန ရေပကခံမလိုကခငရငလညး နောကဆုံးညဆိုတော့မဏပတေက ကားတေ ကို ဆုပေးတာ လိုကကည့ရငလိုကခဲ့လေ ဆိုတော့ ညိုလညး အငးလို့ ဖေလိုကတယ။
ညဘကအိပတော့ ညိုတယောကထဲ ကုတငကီးပေါမာ အိပရငး အိပမပောဘူး ဘာကောင့မနးမသိ လူးလိမ့နေမိတယ။ နောက ဖေဖေကောတယောက ဘယမာသားအိပသလဲ ဆိုတာ စပစုခငစိတပေါလာတယ။ အဲဒါနဲ့ အခနးအပငဘကထကပီး ခေသံလုံလုံနဲ့ လောကကည့လိုကတော့ ဧည့ခနးက နစယောကထိုင ဆိုဖာပေါမာ ကေးကေးလေး အိပနေတဲ့ ဖေဖေကောကို တေ့လိုကရတယ။
နဂိုစိတနဲ့ အောသူတော့ ညောငးနေတော့မာပဲလို့ တေးလိုကမိပေမဲ့တခါသေဖူး ပဉဖိုးနားလညသားပီမဟုတလား၊ သား မဆတော့ဘူး ကိုယ့အခနးဆီ ပဲ ကိုယပနလာလိုကတယ။ လမးမာ ဧည့သညလငမယား အိပတဲ့ ညို့အခနးနားက ဖတပနလာတော့ အခနးထဲက အသံသဲ့သဲ့ ကားလိုကရတယ။ ညို့ရငထဲ ထိတကနဲ ဖစသားပေမဲ့ ညို့ခေထောကတေက တံခါးနား ကပသားမိတယ။ အသကက အသကရုသံပငးပငးတေနဲ့ ဖတဖတ ဖတဖတ အသံတေ ကားရကထဲက ဘာလုပနေကတယဆိုတာ သိသာနေပါပီ ။
ဒါပေမဲ့ တိတဆိတမုနဲ့ ကနတဲ့သူတေ အကုနအိပပောနေကတယ ဆိုတဲ့ အသိက ညို့ကို အားတနးပေးနေတာနဲ့ တံခါးကို အသာလေးတနးလိုကမိတယ။ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတဲ့တံခါးက လကနစလုံးလောကဟသားတာနဲ့ ကုတငကို လမးမငလိုကရပါပီ အခနးထဲက ညမီးကို ထနးထားပေမဲ့ အမောငထဲမာကတော့ တအားလငးနေသလိုပါပဲ။ ညို စာအုပတေထဲမာသာ တေ့ဘူးတဲ့ ပုံစံကို အခုမ လကတေ့မငဖူးရတော့တယ။ ဒေါ့ကီစတိုင ဆိုတာပေါ့။ မိနးမ က လေးဘကထောကထားပီး ယောကားက အနောကက နေလိုးနေတာ။ ညို့ ကိုယ့ပိပိလေးကို ကိုယပနစမးမိတယ။ အကောလေးတေတောင တန့သားသလိုပဲ။
အဲဒီလူကီးက သူ့မိနးမ ခါးလေးကို ကိုငကိုငပီး ဆောင့နေလိုကတာ ညို့ဒူးတေတောင ခောငလာသလိုပဲ။ ခနလေးပဲ တောပီ၊ ကိုယ့အခနးကိုယပနတော့မယ ဆိုပီး တော့ ခေထောကက မရေ့နိုငဘူး ကောနဲ့ ကပထားသလိုပဲ။အဲလိုနဲ့ ခောငးကောငးကောငးနဲ့ ခောငးနေတုနး အသံတခုကားလိုက တာနဲ့ လန့ဖတပီး တော့ ကိုယ့အခနးကိုယပနသုတရတော့တာပေါ့။ နောကလညး လည့မကည့ရဲဘူး။ ကိုယ့အခနးထဲ ကိုယအမနပနဝငပီးတော့မ ခုနအသံက ကောငသံလား ဘာသံလဲ ဆိုတာကို တံခါးကားက စပစုမိလိုကတယ။
ဟောတော့ ကံကောငးတယ။ ဖေဖေကောပေါ့၊ ဘယတုံးက နိုးလာလဲ မသိဘူး။ ခုနက ညိုခောငးခဲ့တဲ့ တံခါးကားကနေ အထဲကို ခောငးနေတယ။ ခောငးရငးနဲ့ သူ့ပုဆိုးအောကကို လညး နိူကနေတယ။ ညိုခောငးနေမိတာကိုရော ဖေဖေကော တေ့သားသေးလားမသိဘူး လို့တေးမိပီး မကနာတခုလုံး ပူတကလာတယ။ တောပီ၊ ကုတငပေါတကပီး အိပခငယောငဆောငနေမ ရတော့မယ။ ဆိုပီး ကုတငပေါတက စောငကို ခေါငးမီးခုံ နေလိုကတယ။
………………………………………………………………………
အဲလို အိပခငယာငဆောငနေရငးနဲ့ ခုနတုနးက လငမယားလိုးနေကတာကို ပနတေးပီး ပိပိလေးက ယားလာတယ။ လကကို ပေါငကားလေးထဲအသာလိုသငးရငး ပိပိနုတခမးသားလေး တေကို ပတပေးနေမိတယ။ အဲဒီအခိနမာပဲ အိပခနးတံခါးက အသံတခုကားလိုကရတော့ ညို့ ရင ဒိနးကနဲက ခုနသားတယ။ အခနးထဲကို တယောကယောကဝငလာတာ သိလိုကတယ။ ဖေဖေကောပဲ ဖစမာပဲလို့ တေးလိုကမိတယ။ ညိုဘာလုပရမနးမသိတော့ဘူး။ ဒီတခါ ညို အောလိုကရ မာလား။ ကနထုတပစလိုကရမာလား။
အဲဒါဆိုရင တော့ လူသိရငကားဖစကုနပီး ရုံးတေ ဂါတတေ ရောကတော့မယ။ မေမေ လညးသိသားပီး စိတဆငးရဲရတော့မယ။ မောငလညး ညိုအပို စငမဟုတတော့ဘူး ဆိုတာ သိသားတော့မယ။ ညို့ခေါငးထဲမာ ဖစလာနိုငတဲ့ဟာတေ စဉးစားရင ခီတုံခတုံ နဲ့ ဘာလုပရမယ မသိတော့တဲ့ အခိနမာ ကုတငက အိကနဲ ဖစသားတယ တယောကယောက ကုတငပေါ တကလာ ပီ ဆိုတာ သိလိုကတယ။ ညို အသကတောင မရုဖစတော့ဘူး အသကကို အောင့ထားလိုကမိတယ။ အဲဒီလူကို ညိုက ကောပေး အိပနေသလို ဖစတာက ပဲ ကံကောငးသလားမသိ။ညို ဇောခေးတေ ပံပီး စောငထဲမာ လဲ မနးလာတယ။
ညို့အနောကမာ ရောကနေတဲ့သူက ကုတငပေါမာ ထိုငနေတယထငတယ၊ သူ့ရဲ့ အသကရုသံပငးပငး ကို ကားနေရနေတဲ့ နေရာကို မနးပီး ပောရရင ညို့ တငပါး အနောကနားလောကမာ သူထိုငပီး ညို့ကို ကည့နေတယလို့ ခံစားနေရတယ။ ညို အိပခငယောင ဆကဆောင နေလိုကဖို့ ပဲ လောလောဆယ တေးထားလိုကတယ။ အရမးဆိုးလာရငတော့ ထထကသားလိုကမယပေါ့။ နောကဖေးက ရေခိုးခနးထဲ ဝငပီး တံခါးပိတနေလိုကမယ။ မနက လူတေ နိုးတဲ့ အခိနကမ ပနထကလာမယပေါ့။
အဲလို ကိုယ့ဘာသာ စိတထဲ လောက တေးနေတုနး ညို့ အောကပိုငး လေတိုးပီး အခနးထဲက အဲယားကနး ကောင့ အအေးဓါတ ရုတတရက ဝငလာတယ။ အဲဒီလူကီး ညိုခုံထားတဲ့ စောငကို လနပီး ခါးပေါတငလိုကတာဖစမယ။ ညို ဝတထားတဲ့ ဒူးလောက ဂါဝနလေးပါ လနသားပီ ဒုကပါပဲ။ ညိုအခုလုပလိုကရင အိပမပောနေဘူးဆိုတာလညး သိသားတော့မယ။ အတငးခံ ဘောငးဘီ မဝတထားတဲ့ ညို့ဖငကီတေ ကို သူကည့နေပီထငတယ။ ရကလိုကတာ။ ညို့ ပိပိလေး မာ စိုနေတာ တေ့သားပီပေါ့။
” အို..”
ညို့ အသံထကတော့ မလို့၊ ကိုယ့နူတခမးကိုယ ကိုကထားလိုကမိတယ။ ညို့ပိပိလေးကို စိုတိုတို နေးနေးကီးက လာထိသလို ညို့တငသားတေပေါမာလညး လေပူ မုတသလို ခံစားရတော့ ၊ ညို့ပိပိလေးကို သူလာနဲ့ လာရကတယဆိုတာ သိလိုကရတယ။ ညို့တကိုယလုံးလဲ ဖိနးရိနးတကသားရတယ။ ညိုတခါမ မခံစားဖူးပေမဲ့ ညို့သူငယခငးတေ နောကနောကနေကတဲ့ ဘာဂာမုတတယ ဆိုတာ မနးသိလိုကတယ။ ညို့ပိပိလေးကို လာကီးနဲ့ ရကနေပီ။ ညိုတုံကနဲ ဖစသားတာနဲ့၊ ညို့ပေါငတနလေး တေ မာ ကကသညဖုလေးတေ ထသားတာနဲ့ ဆိုရင သူ ၊ ညို နိုးနေတယ ဆိုတာ သိနေလောကပီ။ အို သူ့လကဖဝါးကီးနဲ့ ညို့ပေါငတလုံးကို အသာလေးမလိုကတယ။ သူ့ရကလို့လယအောငထငတယ။
” အိုးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ညို့ဖငလေးတောင ကော့သားမိတယ။ သူ့လာအပားကီးနဲ့ ညို့ ပိပိနူတခမးလေးတေကို ရကနေတာ၊ ညို့ အသေးအသားတေ ထဲမာ စိမ့နေတယ။ အို သူ့လာကီးက ညို့ပိပိနူတခမးလေးတေကို ထိုးခဲပီး ရကနေတယ။ အို ကတစကတစ သူ့လာထိပက ညို့ အနောက ဖငပေါကလေးကိုပါ ထိုးလိုက ရကလိုကလုပနေတယ။ ညို့ ပိပိလေး ထဲက အရညတေ တသငသင ကနေပီထငတယ။ ညိုရကလိုကတာ။ ဘာလုပရမာလဲ။ ခု မ တော့ မထူးတော့ဘူးထငတယ။ တနေ့တုနးက ဖေဖေကော လိုးသလိုပဲ မသိခငယောငဆောငလိုကတော့မယ။ အဲဒါဆိုရင မနကမိုးလငးရင လညး ဘယသူမ မသိနိုငတော့ဘူးလေ။ တကယတော့ ညို့ဘာသာ ဆငခေပေးနေမိတာလား မသိပါဘူး။ ညို့ပိပိလေးထဲက အရမးယားနေပီရင့။ ဟိုနေ့ညက ဖေဖေကော့ လီးကီး ထိုးထည့သလို တခုခု ထိုးထည့ခငစိတတေ တအားပေါနေပီ။
” အို ”
အဲလူကီးက ဒီတိုငး မလုပဘူး၊ ညို့ပေါငလုံး နစခုကို ကိုငပီး ညို့ကို မောကရကဖစအောင လိမ့ပစလိုကတယ။ ညိုလညး အလိုကသင့မောကရကလေး နေပေးလိုကတယ။ အဲဒါကို သူက ခေါငးအုံးတေ ယူပီး ညို့ ဘိုကအောကကို လာခုတယ။ ခုတော့ ညို့မာ ဖငဘူးတောငးထောငရကလေး ဖစနေရပီ၊ ဟော သူ့လာကီး ပနလာပနပီ။ ဒီတခါတော့ သူ့လာကီးက ညို့ ပိပိ နူတခမးသားတေ နဲ့ ညို့ ဖငဝလေးကို စုံဆန ရကပေးနေတုနး သူ့လကခောငးတခုက ညို့ စေ့စေ့လေး နေရာကို လာပီး ပတပေးနေတယ။ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး။ ညို့ ကိုယလုံးလေး တောင့တငးပီး ညို့တကိုယလုံးလညး ဖိနးတိနးရိနးတိနးနဲ့ လောကကီးကိုတောင မေ့သားတယ။
” အား……”
……………………………………………………………………………………
အဲလူကီး တောတောဆိုးတယ။ အဲလောကဖငဘူးတောငး ထောငရကလေး ဖစနေတဲ့ ညို့ကို ပိုအရကကုနအောင အနောကက နေ ညို့ပေါငနစလုံးကို ဖဲကားပစလိုကတယ။ ညို့ ရဲ့ ပိပိလေး ဟတတ ဖစသားမာ သေခာတယ။ညို ့ မကနာအောကက ခေါငးအုံးကို ပါးစပနဲ့ ကိုကထားလိုကမိတယ။ အဲဒါမ ပဲ အသံမထကတော့မာလေ။ အို သူ့လာကီးက ပိုဝငလာတယ။ ညို့စေ့စေ့လေးကို ပတခေနေတဲ့ သူ့ လကခောငးကီးက လညး တခကလေးမ မနားဘူး။
ညို့တကိုယလုံး တဆပဆပတုနလာပီး ညို့ စေ့စေ့လေး မာ ကငကနဲ ဖစသားလို့ ညို ကိုယ့ကိုယကို မထိနးနိုငတော့ပဲ ဖငကီးတောင ကော့ကနဲ ကပီး သူ့လကက နေလတအောင မလိုကမိတယ။ အငး သူကတော့ ညိုအိပမပောဘူး ဆိုတာ ရိပမိနေမာပဲ မတတနိုငဘူး။ ညိုပါးစပက ဘာမ ပနမပော၊ သူနဲ့ မကနာခငးဆိုင မကည့မခငးက ညို မသိဘူး ဆိုတာငငးလို့ရတာပဲ။ အဲလိုပဲ ဖေတေးနေလိုကတယ။ သူ့လကခောငးရော လာစိုစိုကီးရော ညို့ ပိပိလေးက ခာသားတော့ ဝမးသာသလို လို ဝမးနညးသလိုလို ကီးဘာမနးတော့ မသိဘူး။ သူ အနောကဖကမာ လုပရားနေတာတော့ သိတယ။
…………………………..
သူကုတငပေါကနေ ဆငးပီး အခနးထဲက ထကသားမယထငမိတာ ညို့အမားပဲ။ ညို့ပိပိလေး အဝကို ပူနေးနေး အတုံးကီးတခု ဝငလာပီ။ အု။ ညိုသိလိုကပီ လီးကီး။ ဟိုတနေ့က ဖေဖေကော့လကခကနဲ့ ညို လီးကီး အဖုတထဲ ဝငတဲ့ အရသာကို သိခဲ့ရပီ မဟုတလား။ အဲဒီတုနးက နာခဲ့တဲ့ညို့ပိပိလေးက ခုတော့ သူမဟုတသလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေး ထဲက အရေတေကလညး တစိမ့စိမ့ ကနေတယ။ ညို မကလုံးကို ပဲ တငးတငးပိတ ခေါငးအုံးကို ပဲ ပါးစပနဲ့ ကိုကပီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝငလာမဲ့ အခောငးကီးကို စော့မောနေမိတယ။
“..အိ..”
ထိနးထားတဲ့ ကား ညို့လညခောငးက အသံလေး တိုးတိုးထကသားတယ။ အဲလူကီး အခောငးကီးက တငးတငးကပကပကီး တိုးဝငလာတယ။ ဟိုနေ့တုနးက လိုတော့ မနာတော့ဘူး။ အရမး အီစိမ့နေအောင ကောငးတဲ့ အရသာ တမိုးကို ခံစားနေရတယ။ တဖညးဖညးခငး တိုးဝငလာနေတယ။ ဟော သူ့ဆီးခုံနဲ့ အမေးတေ ညို့ဖငမာ လာဖိကပလိုကတော့ သူ့အခောငးကီး ညို့ပိပိလေး ထဲ အဆုံးထိ ဝငသားပီ ဆိုတာသိလိုကရတယ။ ဟိုနေ့ ကလို တအားအောင့တာ မိုး မခံစားရတော့ဘူး။
ဒါပေမဲ့ အဲလူကီးက ခနနားပီး သူ့ဟာကီးကို ဆဲထုတလိုကတယ။ ညို့ အတငးသားလေး တေ ပါသားသလိုပဲ။ အ သညးယားလိုကတာ။ နောကတော့ ပနတိုးဝငလာပနတယ။ အဲဒီ တိုငပငလေးက တဖညးဖညးနဲ့ စိတလာတယ။ အဲလူကီးက အားမလို အားမရဖစလာလို့လားမသိ၊ ညို့ခါးလေးကို ကိုငမောကလိုကတယ။ ညို့ကိုယလေးက အပေါမောကသားတယ။ ညို့ဘိုကနဲ့ အောကက ခုထားတဲ့ ခေါငးအုံးတေ လတသားတယ။
ညို့ကိုယက ကုနးကုနးကီးဖစနေလို့ သူက ညို့ခါးလေးကို တနးဖိလိုကတော့ ညို့ဖငကီးတေ ကို အပေါကော့ပေးလိုကသလို ဖစသားတယ။ အခုတော ညို လေးဘကထောကကီးဖစနေပီပေါ့။ ဟယ အဲလူကီး လညလိုကတာ ညို့ကို အလိုလိုနေရငး ဒေါ့ကီပုံစံဖစအောင လုပယူသားလိုကတာ။
ညို့ပိပိလေး ထဲက အရညတေ လညး ပိုစိမ့လာတယ။ အဲလူကီး လိုးနေတာကလညး အသံတေ အရမးမညလာသလိုပဲ အရညသံတေရယ သူ့ပေါငခံကီးနဲ့ ညို့ ဖငဆုံကီးတေ ရိုကနေတဲ့ အသံရယ။ အို ညို ကိုယ့ကိုယကို သတိမထားလိုကမိပဲနဲ့ သူ့အတနကီး အဆောင့ကို ညို့ဖငကီးတေ ကော့ကော့ ပေးနေမိပါလား။
ညို့တကိုယလုံးတုံခါပီး ညိုတခါပီးသားပနပီ။ အို ညို့ ပိပိ အသားလေးတေ က အထိမခံနိုငတော့ဘူး။ ညို့ပိပိ အတငးသားလေး တေ ဆနးဆနးတစ ဖစနေခိနမ အဲလူကီးက အားပငးပငးနဲ့ ဆောင့နေပီ။ တောသေးတယ ခနနေတော့ သူလညး အသကရုသံတေ ပငးသားပီး ညို့ ပိပိလေးထဲ သူ့အရေပူပူနေးနေးတေကို ပနးထုတပစနေတာကို ခံစားလိုကရတယ။ ညို အိပယာပေါမောကရက ပနက သားသလို သူ့ကိုယကီးက လညး ညို့ကိုယလေး ပေါ ပိလာတယ။ ခနလောက နေတော့ ညို့ကိုယပေါမာ အလေးကီးမို့ ညို တတောငနဲ့ တကပီး တနးပစလိုကမိတယ။ အဲတော့ မ သူညို့ပေါကနေ လိမ့ဆငးသားတယ။
“..ဟယ..”
ညိုု့ ပိပိလေး ထဲက သူ့ဟာကီးလောကနဲ ထကသားတာ ညို့ရငထဲ ဟာကနဲ၊ ဖစသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ညို ဒီအတိုငးလေးပဲ မောကနေလိုကတော့တယ။
“..ကောငးလိုကတာ ညိုလေးရယ..”
တဲ့ ဘေးနားက ဖေဖေကောရဲ့ တိုးတိုးလေး ငီးသံကို ကားလိုကရတယ။ ဟင ဒီတခါလညး ဖေဖေကောပဲပေါ့။ ဒါဆိုရင ဟိုနေ့က ဟာက မူးလို့ ထားလိုကတော့ အခုက တော့ တမငကို လာလိုးတာပေါ့။ ညို ဒေါသတော့ ထကသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ကိုယကိုယတိုငကရော အလိုတူ အလိုပါ မဟုတဘူးလား လို့ ကိုယ့ကိုယကို ပနမေးမိလိုကတယ။ ဘာမ မတုန့ပနပဲ မသိခငယောငဆောငနေတာ ပဲ ကောငးတော့မယလို့ တေးပီး ညို မလုပမယကနဲ့ အဲဒီပုံအတိုငး အိပပစလိုကပါတော့တယ။
…………………………………………………………………………………………
ညို့ ကိုယက အသုံးမကတာ အဲလို ပစစလကခတ အိပပစလိုကတဲ့ အကိုး ပေါ့။ ညို့ ပေါငသား တေ မာ အေးကနဲ ဖစသားလို့ ညို တရေးနိုးလာတယ။ နိုးနိုးခငးပဲ ခကခငး သိလိုကတယ တယောကယောကက ညို့ ပိပိလေး နဲ့ အနားတဝိုကကို ရေစို အဝတပော့ပော့လေး တခုနဲ့ သန့ရငးရေး လုပပေးနေတယဆိုတာကို။ အပငဘကမာလညး အသံက တိတဆိတနေပေမဲ့ တခကတခကမောငးသားတဲ့ကားသံ တခို့ကောင့ မိုးတော့ စငစငမလငးသေးဘူး ဆိုတာသိလိုကတယ။ ညို့ ကို လုပပေးနေတာ ဖေဖေကောပဲ ဖစမာပဲ ဆိုတာ ညိုသိတယ။ မထူးတော့တဲ့ဘဝမို့ ဒီအတိုငးပဲ ငိမနေလိုကတယ။
ညို သူနဲ့လညး မကနာခငး မဆိုငခငဘူးလေ။ ညို့ ပိပိလေး ရော ပေါငခဆုံ၊ ညို့ဖငကား၊ အကုန သေသေခာခာ ကို ရေပတလေး နဲ့ သန့ရငးလေး လုပပေးနေတယ။ အို ညို့ဘိုကအောကမာ ခေါငးအုံးးလာခု ပနပီ။ ညို့ဖငလေး ကုနးကုနးလေး ဖစသားတာနဲ့ ညို့ပေါငလုံးတေကို ဖဲကားလိုကတယ။ ပီးတော့ အဝတစိုလေးနဲ့ သေခာသုတနေတယ ညို့ ပိပိ နူတခမးအဝလေးတေကိုရောပေါ့။ တောလောကပီလို့ ညို့ စိတထဲမာ အောနေမိတယ။ ညို့ပိပိလေးက ညို ထိနးထားတဲ့ ကားက အရညလေး တေ စိမ့ထကလာပီ။ သူ သန့ရငးရေးလုပပေးနေတာက ညို့ အစေ့လေးကို လညး ခလုပတိုကနေတာကိုးလို့။
အငး တောသေးတယ ပီးသားပီထငတယ အဝတခောကကလေးနဲက ဖဖလေး သုတပေးနေတယ။ အငးသူထကသားရငတော့ ညို ဘောငးဘီရညယူဝတတော့မယ။ ဒီတိုငးမနေရဲ့တော့ဘူး။
“ဟင.. အား..ရီး..ကတစ…”
လုပပနပီ၊ သူလာကီး၊ ပူနေးနေး စိုစိုကီး။ ညို့ ပိပိလေးကို တအားကီးပဲ။ ထနးညကခဲမား မတနေလားမသိဘူး။ ရကနေလိုကတာ။ ညို့ဖငလေးတောင ကော့သားတယ။ အို့ ညို့ပိပိလေးက လညး အလိုကမသိဘူး၊ အရညတေ တတောကတောကကနေတယ။ ညို့မကနာကို ဒါးနဲ့ လီးပစခငလိုကတာနော။ ဟယ ညို့တငပါးဆုံကီးတေကို ကိုငပီး ဖဲနေတယ။
ညို့ကို ဖငကီးမ လို့ သူငယခငးတခို့က နောကကတယ။ ပောလို့ ပောတာတော့ မဟုတဘူး ညို့ဖငက ဟိုအဆိုတော ဂနီဖာလိုးပကစ လိုပဲ ခါးသေးပီး အောကမာ စံကား ပီး ထားထားကီးလေ။ အဲဒိ တငသား လုံးကီးတေကို သူ့လကဖဝါးနဲ့ တဖကတခကဆုပကိုငပီး ဖဲနေတယ။ ညို့ ဖငပေါကကလေးတောင အေးကနဲ ဖစသားတယ။ အို့ ၊ သူ့လာထိပကလေးနဲ့ ညို့ဖငပေါကကလေးကို ထိုးနေတယ၊ ယားလိုကတာ။ ညို့ ကိုယလေးတောင တုနတကသားတယ။ မရံ မရာရင။ ဖီလငလေးက တမိုးပဲ။ နောကတော့ သူ့လကခောငးတဖကက ညို့အစေ့လေးကို လာပတပေးနေပနပီရင။ ညိုဖငကီးတေကို မယမးပစမိအောင သတိထားနေရတယ။
နောကလကခောငးတဖကလေးက ဘာစိုစိုရဲရဲ ရေတေလဲ မသိ၊ ညို့ဖငပေါကလေးကို လာတို့ပီး အထဲ ကို ထိုးထည့နေတယ။ ဘယလိုကီးမနးလဲ မသိဘူး။ ရေလိုလို ဆီလိုလို ထငတယ၊ သူ့လကခောငးတခောငးရဲ့ အဆစလေး တဆစလောက ညို့ဖငပေါကဝကို အဝငအထကလုပနေတယ။ အဲဒီလကနစခောငးနဲ့ ညို့ကိုကစားနေတာ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး ဖငကီးကို လုပရမးပေးနေမိပီ။ ခနနေတော့ ညို့ အစေ့လေးပေါက လကကို ဖယသားတယ။
ညို့ဖငပေါကလေးထဲက လကခောငးကိုတော့ မဖယသေးဘူး။ သူနေရာရေ့နေတာ သိတယ။ ဟော ပူနေးနေး အတနကီး။ သူ့လီးကီးပဲပေါ့။ ညို့ ပိပိလေးထဲ ဝငလာပီ။ ညို့ပိပိလေးကလညးနော၊ အဲဒီလီးကီးကို အသားကနေသလိုပဲ အလိုကသင့လေး ဟပေးပီး အဝငခံတယ။ နောကတော့ ဝငထကနေပီပေါ့။
ဒီတခါကတော့ ညို့ ပိပိလေးထဲမာ လီးကီးက ဝငထကနေပီး ညို့ဖငပေါကလေးထဲ မာ လကခောငးတခောငးက ဝငထကနေတယ။ ညို့ဖငကီးတေ ကုနးထလာပီး ကိုယ့ကိုယကို ဖငဘူးတောငးထောငပေးနေမိမနးမသိတော့ပါဘူးရင။ ကာမ ဆနရမကနောကကို လိုကမိပီပေါ့။ တောတောလေး အရိနရလာတော့ ဖေဖေကောက ညို့ဖငပေါကထဲက လကကို ထုတလိုကပီး ညို့ခါးလေးကို လကနစဖကနဲ့ ဆုပကိုငပီး အားရ ပါးရ ကို ဆောင့ပါတော့တယရင။
ညိုလညး တအငးအငး အသံထကမိသလို။ သူ့ပေါငခံနဲ့ ညို့ဖငကီးတေ တဖနးဖနးရိုကတဲ့ အသံကလညး အခနးထဲမာ ဆူနေတာပေါ့ရင။ ဒီတခါတော့ ညို့ အထတအထိပရောကဖို့ နညးနညးကာပေမဲ့၊ ညို့ ပိပိ အတငးသားလေးတေကို ဖေဖေကော့ လီးတနကီးက ဖိပတနေတာကို ခံလို့ တအားကောငးတာပဲရင။ ဖေဖေကောလညး အသကရုသံတေ မနလာပီး တအားကုနဆောင့လိုးနေတော့တာပါပဲ။ ဒီတခါ ကတော့ ညိုရော ဖေဖေကောရော တပိုငနက ကာမ အရသာ အကောငးဆုံးအခေကို တပိုငနက ရောကသားရတော့တာပါပဲ ရင။
ဖေဖေကောက သူ့လရညတေကို ညို့ ပိပိလေးထဲမာ ပနးထုတပစလိုကပီး သူ့လီးတနကီးကို ခန စိမထားသေးတယ။ နောကတော့မ ပော့သားတဲ့ သူ့လီးတနကီးကို ပလတကနဲ နေအောင ဆဲထုတလိုကပီး ညို့ဘေး အိပယာပေါမာ ပကလကလဲ နားလိုကတယ။ ညိုလညး ဖငကုံးရကကလေး ခနနေပီး မ အိပယာပေါ အသာမောကခလိုကပီး အမောဖေလိုကပါတယ။ ခနနေလို့ ဖေဖေကော့ဟောကသံ ထကလာတာနဲ့ ကမနးကတနးထပီး နောကဖေး ကို ပေးရပါတော့တယ။ ရေခိုးခနးထဲ မာ သေးပေါကခရငး ဆပပာ ရေတို့နဲ့ ပိပိလေးကို သန့ရငးရေးလုပပါတယ။ ပိပိလေးက လုံးဝကို မနာတော့ပါဘူး။ အခု ဘယလိုမ မနေတော့ဘူး ညို ကိုယ့ဘာသာကိုယ အံ့ဩနေမိတယ။
ယောကားတယောကရဲ့ အလိုးခံရတာကို အရသာ တေ့နေပီလား။ ကိုယ့ပိပိလေးထဲကို လီးကီးဝငထကနေတဲ့အခိနမာ ညို ဘာကိုမ သတိမရပါလား။ မောင၊ အို မောင့ ကို သတိရလိုကတဲ့ အခိနမာ ညို့ မကရညတေ စို့လာတယ။ငါမကောငးဘူး။ ငါမကောငးတဲ့ မိနးမ လို့ ကိုယ့ကိုယကို အပစတငမိတယ။ ဒါပေမဲ့ မောင မသိရငတော့ ဘာမ မဖစနိုငပါဘူးလေ လို့ တေးရငး ခေါငးထဲက မောင မသိစေရဘူးလို့ပဲ စိတကို ဆုံးဖတလိုကမိတယ။
……………………………………………………………………………………
တနေ့လုံးလိုလို ဖေဖေကောလညး မရိ အပငထကနေတယ။ ဧည့သညတေက လညး ထကသားကလို့ နေ့ခငးဘက ညို တောတောလေး ဝအောင အိပလိုကရတယ။ ညနေ ဘကရေမိုးခိုးပီးတော့ ဟိုနေ့က လို ကိုယတေ လကတေ နာကငကိုကခဲတာ လုံးဝ မရိတော့ဘူး။ လူက လနးဆနးနေတယ။ ညဘက ဆုပေးမဏပ တေ သားကည့ကမယ ဆိုတဲ့ အစီစဉရိတာမို့ လူတေ အကုနလုံး စောစောပနလာကတယ။ ရေမိုးခိုးပီးတော့ ညနေစာလညး အပငမာ ထကစားမယ ဆိုပီး ထကလာကတယ။ ဧည့သညတေ ဂစကားနဲ့ပဲပေါ့။
စားသောကဆိုငရောကတော့ ဖေဖေကောနဲ့ သူ့သူငယခငးက ဝီစကီမာသောကတယ။ အနတီက ဝိုငမာပီး ညို့ကိုလညး သောကအုံးမလားမေးတယ။ ညိုက ဖေဖေကော့ကို မသိမသာ လမးကည့တော့ သောကလေ ညိုလေး သငနတငးပဲဟာ နညးနညးပါးပါးပေါ့။ သမီးမေမေ မသိစေရပါဘူး လို့ လမးပောတယ။ သူ့စကားက အဓိပါယ နစခလို မိုးမို့ ညို့ မကနာရိနးကနဲ ဖစပီး ခေါငးငုံလိုကမိတယ။ အနတီက ခေါငးငိမ့တယမတပီး ညို့အတကပါ စပိုငတလုံး မာလိုကတယ။
တကယက ညိုက ဝိုငတေ ဘာတေလညး တခါမ သောကဖူးတာတော့ မဟုတဘူး။ စမးကည့ခငနေတာတော့ ကာပီ။ အခုက သငနတငးဆိုတော့ လူတေ အကုနလုံးက ပောရငလတလပနေကသလိုပဲမို့ ညိုကိုယတိုငလညး တခားဟာတေ မေ့ပီး လတတလော အခေအနေလေးမာ ပောနေမိလို့ စမးသောကကည့မယလေလို့ တေးလိုကမိတယ။ ဖေဖေကော့ကို လညး အရငတုနးကလို ကောကရံ့ ရိုသေ စိတကလေး လညး နညးနညးတော့ လော့ သားသလိုမို့ နညးနညး ရဲ့ပလိုကခငတာလဲ ပါမလားမသိဘူး။
အဲလို အတတဆနးလိုကလို့ ဝိုငလေး ၂ လုံးလောကကုနတော့ ညို နညးနညး ရီဝေဝေတောင ဖစနေပီ။ စားသောကပီးကတော့ ဗိုကတေလညး ပည့နေပီ ဆိုတော့ ဒီနားက နီးနီးနားနား မဏပကို အရငလမးလောကသားကည့ကမယ၊ နောက ညောငးတော့မ ကားဆီ ပနလာပီး တခားမဏပတေကို လောကကည့ကမယဆိုပီး မဏပရိရာကို လောကလာလိုကကတယ။ မဏပနားမာလညး ရပကည့နေကတဲ့သူတေ က အမားကီးပဲ၊ လေလေး ညို့မကနာကို နညးနညးတိုကလိုကတော့ ညို ရီဝေဝေလေး ဖစလာပီး လူက ယိုငကနဲ တခကဖစသားတယ။ ဖေဖေကောက ဘယခိနထဲက ညို့ကို စောင့ကည့နေလဲ မသိဘူး ခကခငးပဲ ညို့ လကမောငးလေးကို လမးကိုငပီး ထိနးပေးလိုကတယ။ ညိုကို ဖစရဲ့လားလညး မေးတယ။
ညိုက ခပတညတညပဲ ရပါတယ၊ ဆိုပီး နောကလည့မကည့ပဲ မဏပအပေါကို မငရနိုငတဲ့ နေရာရောကအောင လူတေ ကားထဲ တိုးဝငလာခဲ့လိုကတယ။ အနောကက ဖေဖေကော ကပပါလာတာတော့ သိတယလေ။ တနေရာရောကတော့ ဆကတိုးလို့ မရတော့ဘူး လူတေက တအားပိတနေပီ။ ဒါပေမဲ့ ပုခုံးတေ ကားကနေ စငမင့ကို လမးမငနေရလို့ ညို က ရောကတဲ့ နေရာမာပဲ ရပလိုကတယ။ ဖေဖေကောက တော့ ညို့အနောကမာ ကပရကသားပေါ့၊ လူက လညးကပတော့ ညို့ကိုယလုံးလေးက ဖေဖေကော့ ရငခငထဲ ရောကနေတာပေါ့။
နဂိုထဲက ဖငကီးပီး ဖငကောကတဲ့ ညို က ဖေဖေကော့ ရငဘတနဲ့ ညို့ကောကို မထိအောင ရေ့ကို ရငကော့လိုကတော့ ညို့ဖငကီးက ဖေဖေကော့ ရေ့ပိုငးကို သားဖိနေတာပေါ့။ ဖေဖေ့ကော ရဲ့ ဟို ဟာကီးက ညို့ ဖငနစလုံးကားမာ ကကတိပဲ အမောငးလိုက လာဖိမိနေတော့တယ။ သူ့ဟာကီး လညး တဖညးဖညးမာလာတာ ညို သိနေတယ။ညိုကလညး ဂါဝနအရညပေမဲ့ ရာသီဥတုက ပူတော့ အသားအရမးပော့ပီး ပါးတဲ့ ဂါဝနဝတလာလို့ ဖေဖေကော့ဟာကီး နေးနေတာတောင ညို့ ဖငသားတေမာ လာသိနေတယ။
ဟိုဧည့သညတေ လညး လူကဲသားသလားမသိ အသံမကား၊ လူလညးမတေ့ရတော့ဘူး။ ညိုလညး စပိုင အရိနနဲ့ ဘာမကို ဂရုမစိုကခငတော့ဘူး။ မဏပပေါက ဖေဖောတာတေကိုပဲ ကည့နေမိတယ။ လူတေကလညး ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ့ ကားထဲမာ ဖေဖေကော့လကကီးက ညို့ခါးလေးကို အနောကကနေ သိုငးဖကထားတာကို မသိခငယောငဆောငနေမိတယ။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကော့ ဟိုဟာကီးက ညို့ ဖငကားထဲ မာ အရမးကို မာတငးနေတာ က အနေရခကလိုကတာ။ ညို့ ပိပိလေးက လညး အရညတေ စို့လာနေပီ။ ဒုကပါပဲ။
ဖေဖေကောက အခုတော့ ပိုငစိုးပိုငနငးနဲ့ ညို့ကို သူ့စောမားမတနေလားမသိဘူး။ သူ့လကတဖကနဲ့ ခါးလေးကို ပတဖကထားပီး နောကတဖကက ညို့ ရငအုံပေါမာ လာတငထားပီး ဖဖလေး ညစနေတယ။ ညို့နို့သီးခေါငးလေးတေ မာတောငနေတာမား သူသိသားမလား ညို ရကမိတယ။ ညို့ ကိုယလုံးက ညို့ စိတနဲ့ သိပ သဘောမတူတော့ဘူး၊ သူတို့ ဘာသာ သူတို့ တုန့ပနနေကတယ။ အဲဒါကို ဖေဖေကောပေါ့ မသိခငယောငဆောငပီး ညို့နားနားကပတိုးတိုးလေးနဲ့၊
“ညိုလေး မငရရဲ့လား”
တဲ့ ညို က လညး ဟနမပက၊ အသံကတော့ နညးနညးတုံနေတယ၊
“အငး နညးနညးလေးတော့ကယနေတယ”
ဆိုတော့ မပောမဆို ညို့ခါးလေး ကို ဖကပီး မခီလိုကတယ။အို သူ့ဟာကီးက ညို့ဖငကားမာ ပတလို့ပေါ့။
“အို၊ မကောငးပါဘူး ညို့ခါးလညး နာတယ၊ ပနခပေးပါ ညို ခေဖားထောကကည့မာပေါ့”
အဲလိုပောလိုကမ သူက ပနခပေးတယ ဒါပေမဲ့ ညိုခေဖားထောကလိုကတော့ ညို့ဖငက ပိုကော့ပေးလိုကသလို ဖစပီး သူ့ဟာကိးက ညို့ဖငကားကနေ တိုးဝငလာပီး ညို့ပေါငနစလုံးကားထဲ ရောကနေတယ။ သူက ညို့ခါးလေးကို ဆဲဖကပီး သူနဲ့ ကပထားတော့ တခားလူတေက တော့ မငမာ မဟုတဘူး။ ညို က အဲလိုလေးပဲ ငိမငိမလေး နေလို့ ထငတယ ဖေဖေကောက ညို့ ဂုတသားလေးကို မသိမသာ လာငုံ့နမးနေတယ၊ သူ့နာခေါငးက လေက ညို့ လညဂုတလေးမာ လာတိုးနေတာ သိတယ။ ညို ပိပိလေး မာလညး အရညတေ တောတောရဲ နေပီ။ နောက ဖေဖေကောက ညို့ နားနားကပပီး၊
“ညိုလေး သမီး အိမပနရအောငကာ ဖေဖေကော ညောငးနေပီ”
ညိုလညးဘာလို့ ခေါငးညိမ့မိမနး မသိဘူး။ ညို့တို့ နစယောက အပငထကလာတော့ ဧည့သညတေကို ခပလမးလမး လူအုပထဲမာ တေ့ရတယ။ ဖေဖေကောက သူတို့ကို ညို ခေါငးမူးနေလို့ အိမပနတော့ မယ သူတို့နဲ့ မလိုကတော့ဘူးလို့ ပောလိုကတယ။ သူတို့က လိုကပို့ပေးမယပောပေမဲ့ ဖေဖေကောက ရတယ တကစီ ငားသားမယ လို့ ပောပီး ညိုတို့ နစယောကထကလာခဲ့ကတယ။
အိမရောကတော့၊ ညို က ရေခိုးခနးဝင မကနာသစသားတိုက ခေထောကဆေး၊ အငး ညို့ဟာလေးလညး ဆေးလိုကတယ အရညတေက ပငတီမာတောင ကကနေပီ ဆိုတော့ သနရငးရေးလုပပေးလိုကတယ။ နောကတော့ ညိုအိပခနးထဲ ရောကတော့ ဖေဖေကော့ကို မတေ့ရတော့ ရငထဲ ဟာသလိုတော့ ဖစသားတယ။ ဒါပေမဲ့ ငါက ဘာလို့ အဲလိုဖစစရာလား ဆိုပီး ကိုယအိပနေကဖကမာပဲ အသာလဲပီး အိပလိုကတယ။ ညို ဘာသာ ဘာကောင့မနးတော့ မသိ။ ညဝတအငီကို ဘရာမပါ၊ ပငတီ မဝတပဲ ညဝတအငီတထပထဲနဲ့ စောငလေး ခုံပီး အိပလိုကတယ။ အခနးထဲမာက အဲယားကနး ဖင့ထားတော့ အေးနေတာကိုး။
ညို အိပလို့ မပောဘူး ၊ ကိုယခနာက တခုခုကို တောငးဆို နေသလိုပဲ။ ညိုတလူးလူး တလိမ့လိမ့နဲ့ ဖစနေတယ ဖေဖေကော ဘယနားသားအိပနေမယဆိုတာတောင သားမစပစုတော့ဘူး။ သူ့ဘာသာ သားနေပစေပေါ့။ ကိုယ့မာနနဲ့ကိုယပဲ သားမကည့နိုငပေါငလို့ ဒေါသလေး ဖစနေမိပီးမ ၊ဟယငါက အဲလို ဖစစရာလား လို့ ပနတေးမိပနရော။
အဲလို ဖစနေတုနးမာပဲ ကုတငက အိကနဲ ဖစသားတော့ ရငလဲ ဒိတကနဲ ခုံသားတယ။ တကယတမး ဖေဖေကော ရောကလာပီ ဆိုတော့လညး ပောသားသလိုလို၊ ကောကနေမိသလိုလို၊ ဘာကီးမနးမသိ။ မကနာလညး ဘယလိုထားရမနးမသိတော့။ ထုံးစံအတိုငးပဲ အိပပောခငယောငဆောငရတော့တာပေါ့။
ဖေဖေကောက ညို၊ ညိုလေး၊ သမီးလေး၊ စသဖင့ တိုးတိုးလေး ခေါပေမဲ့ အိပပောခငယောငဆောငပီး မကလုံးကို ပိတထားလိုကတယ။ ကိုယမာ အေးကနဲ ဖစသားတော့ ညို့ကိုယပေါက စောငကို ဖယလိုကတယဆိုတာ သိလိုကတယ။ နောက တစောငးလေး အိပနေတဲ့ ညို့ကိုကို ပကလကအနေအထားဖစအောင ခါးနားကနေ အသာတနးလနလိုကတယ။
အို ညို ပကလကကီး မကလုံးက ပိတထားပေမဲ့ တမိုးကီးပဲ။ ညဝတအငီကလညး ကယသီးက သုံးလေးလုံးထဲ အောကနားကလညး ပေါငရငးနားရောကနေပီ။ ရကစရာကီး၊ ဒါပေမဲ့ အခုမလညး နိုးလို့ မဖစတော့ဘူး ဆိုပီး ဆကအိပခငယောငဆောငနေလိုကတော့တယ။ အို ဘာလို့ အငီကယသီးတေကို ဖုတနေရတာလညး၊ ညို့အရကတော့ ကုနပါပီ အိပယာပေါမာ ပကလကကီး ညို့တကိုယလုံးလညး အဝတအစားမရိတော့ဘူး။
ညို့နို့သီးခေါငးကလေးတောင မာတာတာ ဖစနေတယ။ အို့၊ ဖေဖေကော့ လာကီး က နို့သီးခေါငးလေးကို လာရကတယ။ ညို့ တကိုယလုံး ကကသညးတောင ထသားတယ။ အန့ ညို့ခါးလေးတောငကော့သားတယ မကော့ခံနိုငမလား ညို့ရဲ့ အပိုနို့လေးကို သူက ပိုငစိုးပိုငနငးနဲ့ စို့နေတာကိုး၊ ညို့ပိပိလေးမာ အရညတေ စိမ့ကနေပီကာ၊ ညို့ပေါငအတငးသားထဲကို တောင စီးက သားပီ ထငတယ။ ဖေဖေကောမကောငးဘူး၊ ညို့ နို့လေးတေကို တဖကပီးတဖက ပောငးစို့နေတယ။ သူ့နူတခမးမေးတေက ညို့ရငသားလေးတေကို တခကတခက ခစမိတာ ယားလိုကတာ။ အငးနောကတော့ သူ့လာကီးက ညို့ ဗိုကသားလေးတေပေါရောကသားပီ။
အခုတော့ ညို့ ရငသားတေကို သူ့လကဖဝါးတေနဲ့ ဖဖလေး ဆုပနယနေတယ။ သူ့ပါးစပကီးက ခု ညို့ ပိပိလေး ပေါမာ၊ လာစိုစိုနေးနေးကီးနဲ့ ညို့ ပိပိလေးကို တအားရကနေတယ။ အို ညို့ဖငကီးတေ အငိမနေလို့ မရတော့ဘူး။ ကော့လိုက ဘေးကို ရမးလိုက လုပပေးနေမိတယ။ သူ့လာထိပကလေးနဲ့လညး ညို့ စေ့စေ့လေးကို ထိုးလိုက ညို့ ပိပိ အတငးထဲကို ထိုးထည့လိုကလုပနေတယ။ ညို့ပိပိလေး အထဲက အရမးအရမးကို ယားလာပီ။ ဖေဖေကော ညို့ကို ညငးဆဲနေတာလား။ ဖေဖေကော့ဟာကီး ထိုးထည့လိုကပါတော့လို့ ညို့စိတထဲက ပောနေမိတယ။ အပငမာကတော့ ညို့မကလုံးတေကို တငးတငး ပိတထားပီးတော့ ညို့ပါးစပကတော့ အသံမထကမိအောင ကိုယ့နူတခမးကို ကိုယပနကိုကထားမိတယ။
ဖေဖေကော့ ခေါငးကီးက ညို့ပေါငနစလုံးကား ဝငနေတော့ ညို့ပေါငနစလုံးကို ကားပေးထားရတာ ညောငးလာလို့ ညို ဒူးနစလုံးကို ထောငလိုကမိတယ။ အဲဒါမ တကယ့ကို ဒူးထောငပေါငကား ဆိုတဲ့ ပုံစံမိုး ဖစသားတော့တယ။ ညို့ ပေါငနစလုံးကို သူ့ပုခုံးနဲ့ တနးထားပီး ညို့ပိပိလေးကို အသားကုန ရကတော့တာပဲ။ အို့ ဖေဖေကောရယ။ သူ ဘယလို မား သောငးကနးနေလဲ မသိဘူး။ ခနနေလို့ သူ့ပါးစပ ညို့ပိပိလေး ကခာသားတော့ ညို့ ရငထဲ ဟာကနဲ ဖစသားတယ။
ဒါပေမဲ့ ညို့ပိပိလေးက လိုခငတဲ့ ဟာ လာတော့မယလေ ဆိုပီး ရငတထိတထိတနဲ့ စောင့မောနေမိတယ။ အို ဖေဖေကော ဘာတေလုပနေလဲ မသိဘူး။ မေ့ယာက တလုပလုပနဲ့ ညို့ခေါငးရငးနား သူရောကလာတာသိလိုကတယ။ ညို့နူတခမးနားမာ ပူနေးနေးနဲ့ စိုစိစိ တခုလာထိတယ။ အနံ့လေးလညး ညီစို့စို့ ရလိုကတယ။
ညို မသိမသာလေး မကလုံးလေးကို မေးကည့လိုကတော့ ဖေဖေကောပေါ့။ သူ့အတနကီး ကို ညို့ နူတခမးဝ မာ သူ့လကနဲ့ ကိုငပီး တေ့နေတယ။ နောက သူ့ထိပဖူးကီးနဲ့ ညို့ နူတခမး အဝကို ပတနေတယ ။ အရညတေလညး စိုစိစိနဲ့ပေါ့။ ညို သူဘာလိုခငလဲ ဆိုတာကို ရိပမိနေတာမို့ နူတခမးကို မသိမသာလေးဟပေးလိုကတယ။ ညိုလညး စမးကည့ခငနေတာလေ။ စာအုပတေ ဓါတပုံတေ ထဲ မာ သူမားတေ လုပကတာကို ဖတဖူး မငဖူးနေပေမဲ့ အခု က လကတေ့ တကယကုံရတော့တာလေ။
သူ့အတနကီးက မာမာ ကီးလိုပေမဲ့ ထိပဖူးက ညို့နူတခမးနဲ့ ထိတော့ ထိပဖူး အသားလေးက အိအိလေးပဲ။ ညို့ နုတခမးကို အသာလေး ဟပေးလိုကတော့ သူ့အတနကီးက အထဲကို တိုးဝငလာတော့ ညို ခူပ (choke) ဖစမာစိုးလို့ နူတခမးကို ပနစေ့လိုကမိတယ။ ဖေဖေကောကလညး ရောကတဲ့ နေရာလေးမာပဲ ရပလိုကတယ။ တောသေးတယ ဆကမထိုးသငးလို့။
ဒါပေမဲ့ အဲလိုကီးရပနေတော့လညး ဘာလုပရမနးမသိ လို့ လာလေးနဲ့ တို့ကည့လိုကတယ။ နောကတော့ ဖေဖေကော ဘယလိုမား လုပနေသလဲ ဆိုပီး မကလုံး ဖင့ကည့လိုကတော့ ညို့ ခေါငးတဖကတခကမာ ဒူးထောကလို့ ကုတငခေါငးရငးက ခေါငးမီကို လကနဲ့ ဆဲကိုငထားတာတေ့ရတယ။ ညို့ နူတခမးကို တငးတငးလေး စိတားတာ ဆိုတော့ ဖေဖေကောက သူ့အတနကီးကို ညို့ပါးစပထဲ ဝငသလောကလေးပဲ ညို့အာခေါငကို မထိုးမိအောင ဂရုစိုကပီး ဖညးဖညးခငး အသငးအထုတလုပပေးနေတယ။ ရငးရငးပောရရငတော့ ညို့ပါးစပကို လိုးနေတာပဲပေါ့။
ညိုက နူတခမးလေးကိုပဲ သူ့အတနကီး ပေါမာ တငးတငးလေး စေ့ထားပီး ဒီအတိုငးနေပေမဲ့ ညို့သားရညတေက အလိုလိုထကလာတော့ ညို့ ပါးစပအပငထကမကရအောင မိုခရတယ။ အဲဒီမာ ဖေဖေကော့ထိပဖူးကို စုပပေးသလို ဖစသားတယ။ အဲတော့လညး လိုလီပေါ့လေး စုပရသလိုမို့ ညိုလညးစုပပေးနေမိတော့တယ။ ဖေဖေကော့အတနကီးကလညး အဝငအထက လုပတာ နညးနညးမနလာတယ။ ညိုလညး ပါးစပကို ဟထားရတာ အာတောငညောငးလာတယ။ တောသေးတယ ဖေဖေကောသူ့အတနကီးကို ဆဲထုတပီး ထလိုကလို့။ အို ညို့ပိပိလေး အဝရောကလာပီ။
“..အိ……..”
ကောငးလိုကတာ ညို့ တကိုယလုံးကို သေးတေ တဖဉးဖဉးနဲ့ နေးသားတာပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို တငးတငးပည့ပည့ကီး ကို ထိုးဝငလာတာ။ ညို့ပိပိလေးက လညး ဖေဖေကော့အတနကီးကို အသားကသားသလားမသိဘူး။ လုံးဝကို နာတာပုတာ မရိတော့ပဲ အရသာ တေပဲ ခံစားနေရတော့တယ။ ဖေဖေကောက ညို့ပေါငကီး နစလုံးကို သူ့ပုခုံးပေါထမးပီး တော့ ညို့ကို အားကုနဆောင့လိုးပါတော့တယ။
ညိုတို့ အိမကို ဧည့သညတေ ပနမရောကသေးတာပဲ ကေးဇူးတငရတော့မယ ဖေဖေကော ဆောင့လိုးနေတဲ့ အသံက ဖေဖေကော့ပေါငခံနဲ့ ညို့ပေါငခဆုံ၊ တဖတဖတရိုကသံ၊ ဖေဖေကော့ဆောင့အားကောင့ လုပနေတဲ့ ကုတင တကိကိ အသံတို့က တောတော့ကို ကယလောငလနးလပါတယ။ ဒီတခါကတော့ ညိုတို့ နစယောကစလုံး ပီးဖို့ တောတော့ကို ကာပါတယ။
ညို က အရင ပီးသားတော့ ကိုယလုံးလေး တောင့သားတာနဲ့ ဖေဖေကောကလညး သူ့လရေပူပူနေးနေးတေကို ညို့ပိပိလေးထဲ ပနးထည့လိုကပါတယ။ ဖေဖေကောက သူ့အတနကီး လုံးဝ မပော့သား မခငး ဆကတိုက ဆောင့နေရငးမ ဖညးဖညးခငး အရိနကို နေးပီး ရပလိုကပါတယ။ ဖေဖေကောက ညို့ပေါငလုံးတေကို ပနဆန့စေပီး သူ့အတနကီးကိုတော့ညို့ ပိပိလေးထဲက ဆဲမထုတပဲ စိမထားပါတယ။ ပီးတော့ ညို့ကိုယလုံးလေးကို သူ့ရငခငထဲ ဆဲထည့ဖကထားလိုကရငး နပနေပါတယ။ နောကတော့ ညိုတို့ နစယောကစလုံး နစနစခိကခိုက အိပမောကသားကပါတော့တယ။
ညိုတရေးနိုးလာတော့ အခနးထဲမာ မောငနေတယ အခနးအပငဘက တနေရာရာက မီးရောငက တံခါးအောက ကဝငလာလို့ နညးနညးတော့ ဝိုးတဝါးမငရတယ။ ဒါပေမဲ့ ညို့ကိုယလုံးက ဖေဖေကောရငခငထဲမာပဲ ရိနေသေးတယ။ ဖေဖေကောက ညို့ကောလေးကို ဖကထားတယ။ ညို့လကတေကလညး ဖေဖေကော့ခါးကို ဖကထားတယ။ အဆိုးဆုံးက ညို့ပိပိလေးထဲ စိမထားတဲ့ ဖေဖေကော့အခောငးကီးက မာတောငနေပီ။ အဲဒါကောင့မား ညို နိုးလာသလားမသိဘူး။ ဖေဖေကော့ အသကရုသံက ပုံမနပဲ ဆိုတော့ သူလညး အိပပောနေတာ သေခာတယ။
ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာကီးက မာလာတော့ ညို့ဟာလေးထဲမာ ပည့နကလာတာကောင့ ညို နိုးလာတာပဲနေမယ။ အဲဒီ့ အသိရယ။ ဖေဖေကော့ ကိုယလုံးမာကစကစရဲ့ အထိအတေ့ရယ။ ဖေဖေကော့ဆီက ခပပငးပငး ခေးနဲ့ အရကရောနေတဲ့ ယောကားနံ့ ပငးပငးရယက ညို့ကို စိတထဲ တမိုးခံစားရပီး ညို့ ပိပိလေးမာ အရညစို့လာခဲ့ရတယ။ အို ညိုဘယလိုဖစနေပီလညး၊ ကိုယ့ကိုကိုယတောင နားမလညနိုငတော့ဘူး။ အရငတုနးက ဆို အဲလို အနံ့မိုး အနားရောကလာရင အသကအောင့ထားတတတဲ့ညို၊ အခုတော့ စိတတေ ထလာရပါလား။ ဖေဖေကောက တော့ အိပလို့ကောငးနေတုနး။
ညိုဖငလေးကို အသာအနောကကို ကော့လိုကတယ။ ဖေဖေကော့လီးကီး ညို့ပိပိလေးထဲက မထကသားခငကလေးပဲ ဖညးဖညးခငးပနသငးမိတယ။ အဲလို ဖညးဖညးခငးရေ့တိုးနောကဆုတလုပတာ အရိနရလာခဲ့တယ။ ညို့ပိပိလေး အတငးထဲက အရမးကို ယားလာတယ။ ညို ဖေဖေကော့ဒစကီးနဲ့ ဖိပတမိတယ။ နောကတော့ ညို့ လုပရားမုတေက မနလာတယ။အို ဖေဖေကော နိုးသားတော့မယ မတတနိုငဘူး၊
” အို့ အို့ အင့အင့ ..”
” အီးးးးးးးးးးးးး”
ညို တခီပီးသားတယ။ ဖေဖေကော့ လီးကီးက မာတငးနေတုနးရိသေးတယ။ ညို့ပိပိအတငးသားလေးတေနဲ့ တအားဖိညစမိတယ။ ညိုလညး တကိုယလုံးပော့ကသားရော ဖေဖေကောနိုးလာတယထငတယ။ အို။
ညို့အတငးသားလေးတေက အခုမ ပီးကာစမို့ စနးစနတင့နေတုနးရိသေးတယ ဖေဖေကောက နိုးလာပီး စလုပရားတော့တယ၊ အို့ ညို့တကိုယလုံးကို တုနခါသားရတယ။ နောကတော့ ဖေဖေကော ရဲ့ လိုးတဲ့ ရစသမ မနလာတယ။ ဖေဖေကောက ညို့အပေါတကလိမ့ပီး အမနဆောင့တော့ ညိုလညး ဖီးနောကတခေါက ပနတကလာခဲ့တယ။ ညို ဖေဖေကော့ခါးကို အတငးဖကထားလိုကမိတယ။ ဒီတခါလညး နစယောက ပိုငတူပီးပနပီ။ အိုး ညို တကိုယလုံးကို နုံးခေ သားတော့တာပဲ။
ပီးသားပေမဲ့ ညို ဖေဖေကော့ကို ခုထိ မကနာလညး မဆိုငရဲသေးဘူ။ စကားလညး မပောခငဘူး။ ညိုနိုးပီး အရငစလုပတယ ဆိုတာလညး ဖေဖေကော ရိပမိမာပဲ ဒါပေမဲ့ ဘာမ ကို မပောရဲ တာနဲ့ သူ့ရငခငထဲ မကနာအပပီး ခါးကိုသာ တငးတငးကပကပ ဖကတယထားမိပါတော့တယ။
တောတောလေး နားပီးမ ဖေဖေကောက သူ့ဟာကီးကို ညို့ပိပိလေးထဲက ဆဲထုတလိုကပီး ညိုနဲ့ ကိုယလုံးခငးခာလိုကပါတယ။ ညို့ကို သူငုံ့ကည့နေမယဆိုတာကို သိပေမဲ့ ညို မကလုံးကို စုံမိတထားလိုကပါတယ။ ဖေဖေကော က ညို့ ပါးလေးကို ရတကနဲ တခကနမးလိုကပီး ကုတငပေါက ထ၊ ကမးပေါမာ ပုံကနေတဲ့ပုဆိုးကို ကောကဝတပီး အခနးပငကို ထကသားပါတော့တယ။
——————————————-
နောကနေ့ သငနလညး ပီးပီမို့ ဧည့သညတေ လညးပနသားကပီ။ ညိုတို့ အိမလညး ပုံမန ပနဖစပီပေါ့နော။ မနကဖန ဆိုရင မေမေ့ကို တရားကောငးက သားခေါရတော့မယ။ ညို့ ရငမာတော့ နညးနညးပေါ့သားသလိုလို ၊ လမးသလိုလို၊ ဘာကီးမနးမသိဖစနေတယ။ တနေ့တာ အခိနကို စာအုပပဲ ဖတရငး အခိနဖုနးနေမိတော့တယ။ ဗိုကဆာရင အစားထစားလိုက၊ ပီး ရင ညို့အခနးက ကုတငပေါမာပဲ လဲရငး စာအုပလေး ဖတလိုက၊ ငိုကသားရင တရေးအိပလိုက။ နဲ့။ ညနေစောငးသားတယ။
ညနေစောငးသားတော့ ဖေဖေကော ပနရောကလာတယ။ ကုလားထမငးဆိုင သားစားရအောငတဲ့ ညို့ကို ပောတော့ ညိုလညး အငီထမိနလဲ ပီး ထကလာခဲ့လိုကကတယ၊ တကယတော့ ညိုက ကုလားထမငးဟငး ကို အရမးကိုကမနး ဖေဖေကောက သိလို့ သူ ညို့ကို တမင လိုကပို့ပေးတဲ့သဘောပါ။ ညိုတို့ တယောကမကနာ တယောက စေ့စေ့ မကည့ကပဲနဲ့ တခား အရေးမကီး တဲ့ အကောငးအရာတေကို ပဲ အလာပ သလာပ ပောဆိုနေကမိပါတယ။ အဲဒီက အပနဖာလူဒါဆိုငဝငပီး ကူးဖီး တေ စားရငး ဗိုကပည့ အီစိမ့ပီး အိမကို ပနလာကပါတယ။
အိမရောကတော့ တီဗီခနတဖုတကည့ ပီး ခေလကဆေးသန့စငပီး ညိုလညး ကိုယ့အခနးထဲ ကိုယဝငအိပလိုကပါတယ။ ဒါပေမဲ့ တောတောနဲ့ အိပမပောဘူး၊ ဟိုတေးဒီတေးနဲ့၊ တလူးလူး တလိမ့လိမ့ ပေါ့။ ဘာကို လိုနေမနးမသိဘူး။ ကိုယ့ကိုကိုလညး မကေနပဘူး။ နညးနညးလညး အိုကစပစပဖစလာတာနဲ့ အတငးခံ ဘရာဇီယာနဲ့ ပငတီပါ ခတပစလိုကတယ။ အရငက ညို့အဲလို တခါမ မအိပဖူးဘူး။ အပေါက ညဝတအငီလေး ပါးပါးတထပပဲ ဝတပီး မေ့ယာပေါပနလဲရငးက ဖကလုံးကို ခလိုကတယ။
ညို့အခနးတံခါးကီကနဲ ပင့သားသံကားတော့ ညိုရငထဲ ထိတကနဲ ဖစသားတယ။ နောကတော့ အသကရုမနလာတယ။ ရငကတော့ တဒုံးဒုံး ပေါ့။ အခနးထဲ ဝငလာတဲ့သူ တောင ကားနေရမာ စိုးနေမိတယ။
အဲလူကီးက ဒီတခါကူးကူးကောကော ညို့အခနးထဲ ဝငလာပါလား။ ခါတိုငးက သူတို့ အခနးထဲ ညိုသားအိပတာမို့ ထားလိုကပါတော့။ နောကပီးအခု သမီးလေး၊ ညိုလေး အိပပီလား ဆိုပီး အကဲစမးမေးခနးတောငမမေး ခပတညတညကီးနဲ့ ။ညိုမကလုံးလေးကို မဖင့ပဲ မေးကည့လိုကတယ။ ညမီးရောင အပာလေးက မောငထဲမာ ဆိုတော့ တအားလငးနေသလို ဖစနေတယ။ ဖေဖေကောပဲပေါ့။ဘယသူရိမလဲ ဒီအိမမာ၊ အပေါပိုငးက စတကယနဲ့ အောကက လုံခညဝတထားတယ။
ဟောတော့ ညိုမကလုံလေး မေးကည့နေတုနးပဲ သူက ကုတငနားရောကတာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကီးကို ကငးလုံးခတခပစလိုကတယ။ သူဟာကီး။ ဟို ညို့ဟာလေးထဲကို ထိုးထည့ပီး လိုးလိုးနေတဲ့ ကောငကီးက ထောငမတလို့ ခေါငးတယမးယမးနဲ့၊ ကုတငပေါ ဖငထိုငခလိုကတော့ မေ့ယာက အိကနဲ ဖစသားတယ။ သူ့ဟာကီးက အခနးမကနာကကပေါကို ထောငမတနေတယ။ သူက ကုတငပေါမာ ဖငတုံးလုံး တစောငးထိုငရငးနဲ့ ညို့တကိုယလုံးကို လေ့လာနေတယ။ ညို မကစေ့ကို တငးတငးပနပိတလိုကပီး အိပပောခငယောငဆောငနေလိုကတယ။
အို သူ့လကကီးက ညို့ပေါငသားလေးတေကို ပတနေတယ။ ညို့ကိုယလုံးက သေးတေလညး ဆူနေပီ။ ညို့ပိပိလေး ထဲမာလညး အရညတေ စိုနေပီ။ ဖေဖေကောက လညး ဘယလို ဖစတာလဲ၊ နေ့ခငးဘကဆိုရငတော့ အကောငး၊ ညို့ကို တောငစေ့စေ့မကည့၊ စကားမာမာ မပော၊ ညဘကကတော့ သူကဲပီ။ ညိုကိုယတိုငကရော၊ဘာထူးလို့လဲ အခု လို အခေအနေမိုမာ ထအောပစရမဲ့ အစား အိပခငယောငဆောငနေမိတာကရော၊ ပိုဆိုးတာက ညို့ပိပိလေး ထဲက စိမ့ထကနေတဲ့ အရညကညတေ။ ညိုတော့ ကိုယ့ဘာသာ ရကမိတယ။ အဲဒါကတော့ ဟနဆောငလို့ မရပါလား။
ဘယအခိနထဲက ပေါငလညထိလနနေမနးမသိတဲ့ ညို့ညဝတအငီလေးအောကကနေ ဖေဖေကော့ လကဖဝါးကီးက တိုးဝငလာတယ။ ညို့ဖငလုံးလုံးတေ ပေါရောကပီး ပတသတရငးက ဆုပညစပေးနေတယ။ နောကတော့ ညို့ကိုယလုံးလေးကို ပိုငစိုးပိုငနငးနဲ့ မောကရကဖစအောငလုပလိုကတယ။ နောကပီး ညို့ဗိုကအောကကို ဖကလုံးခုပီး ညို့ညဝတအငီလေးကို ခါးပေါထိ လနတငလိုကတယ။ အို ။ သူ့လကခောငးတေနဲ့ ညို့ ပိပိလေး နဲ့ စေ့စေ့လေးကို မေဆော့နေတယ။ ညို့ဖငကီးတေ အငိမနေမရအောငကို ဆပေးနေတယ။
နောကတော့ သူရဲ့ ပူနေးနေး မာမာ လီးထိပကီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝငလာတာ သိလိုကတယ။ ညို့လကတေက အိပယာခငးကို ဆုပထားလိုကမိတယ။ ဟာ ဖေဖေကောဘာတေ လုပနေတာလဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို သူ့ဟာကီး ဖညးဖညးခငးသငးနေရငးက ညို့ဖငပေါကလေးကို စိုစိုစတစတအရညတေညစထည့ရငး သူ့လကခောငးတခောငး ထိုးထည့နေတယ။ အား နာတယ။ ညို အသံမထကမိအောင ခေါငးအုံးကို ကိုကထားလိုကမိတယ။
ဖေဖေကော့ အခောငးကီးကလညး ညို့ ပိပိလေးထဲ မာ ပည့နစနေပီး ဖညးဖညးခငး အဝငအထကလုပပေးနေရငး ညို့ ဖငပေါကလေးကို ခောဆီတေနဲ့ ကစားနေတာ လကခောငး နစခောငးစာလောကဝငနေပီ၊ ညို့ဖငပေါကလေးမာ နညးနညးနာတာလော့လာပီး ဖီးကလေးကောငးလာသလိုပဲ။ အို၊ ဖေဖေကော့ အတနကီး ညို့ပိပိလေးထဲက ထကသားတော့ ညို့ရငထဲမာ တမိုးကီးပဲ။ ညို့ ပိပိလေး အတငးထဲက လညး အရမးကို တောငးတနေပီ။
ဒီလောက အရိနရနေမ ဘာလို့ ဆဲထုတသားတာလဲ ကာ၊ ညို့ဖငပေါကလေးကို ကလိနေတဲ့ လကခောငးတေလညးထကသားပီ၊ ဖေဖေကော ဘာမား လုပအုံးမာလညး၊ ညို သိနေပီ ထငတယ။ ဟော ညို့ဖငပေါကအဝလေးကို ဖေဖေကော့ အတနခေါငးကီးတိုးဝငလာတယ။ ညို ခေါငးအုံးကို ကိုကထားလိုကမိတယ။ အား နာတယ၊နာတယ၊ ဖေဖေကော မလုပပါနဲ့၊ ညို့အသံတေက ထုံးစံအတိုငးပဲလေ ထကမလာဘူး၊ ပောကသားတယ။ ဖေဖေကော့ ဟာကီးက တစစို့စို့ကီးနဲက ဝငလာတယ။ သူ့လကကလညး ခောဆီတေ အမားကီး ထပညစနေတာသိနေရတယ။
ညို ကိတမိတခံနေရတယ။ ခေးတေ တောင ပနနေတယ။ ဖေဖေကောလညး တလကမခငးဆီ ထိုးလိုက ရပလိုကလုပနေတယ။ သူ့ပေါငက ခေးတေလညး ညို့ပေါငပေါကို လာပီး စီးကပလာတယ။ ညို စိတကို လော့လိုကတယ။ ညို့ဖငဝလေးကိုလညး တတနိုငသလောကလော့ပေးလိုကမိတယ။ မကာခငပဲ ဖေဖေကော့ အခောငးကီး ညို့ဖငပေါကလေးထဲ တောတောဝငသားတယထငတယ။ ဖေဖေကော့ လမေးတေ ညို့ဖငကီးတေ မာ လာပီး ခစမိနေတာ သိနေရသည။
ညို နာတာကို ကိတမိတခံနေမနးသိပုံရတယ။ ဖေဖေကောက သူ့လီးကီး ညို့ဖငပေါကထဲ စိမထားရငး ငိမနေတယ တောတောလေးကို ကာတယ။ ညို့ လကက အိပယာခငးကို ဆဲဆုပထားတာတေ နညးနညးလော့သားမ ဖေဖေကောက စပီး အဝငအထကလုပလာတယ။ ရငးရငးပောရရငတော့ ညို့ဖငကို လိုးနေတာပေါ့။ နောကလကတဖကက လညး ညို့စေ့စေ့လေးကို ပတပေးနေတော့ ညိုလညးမနေနိုငတော့ဘူး။ ညို့ဖငကီးတေကို ကော့ကော့ပေးနေမိပီလေ။
အို ညို့စေေ့စေ့လေး မာ မခံနိုငတော့ဘူး ကငတကလာပီ။
“အို….”
ညို ပီးသားပီ။ ဖေဖေကောလညး ပီးသားပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညို့ဖငထဲမာ အရညပနးထကတာ မခံစားရတော့ မသိဘူး။ နောကမ သူ အဖေါစတထားတာသိရတယ။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကီး နညးနညးပော့သားတာတော့ သိတယ။ခနနေတော့ သူ့လီးကီးကို ဆဲထုတလိုကတယ။ သူညို့ဘေးမာ ပကလကလဲပီး အသကကိုပုံမနဖစအောငရုနေတာ ညိုသိတယ။ ညို ရေခိုးခနးကို အမနပေးပီး သန့ရငးလေး လုပခငတာ အောင့ထားရတယ။ ညို သေးရော အီးရော ပါခငနေတယလေ။ နောကတော့ မအောင့နိုငတော့ဘူး ညို ကုတငပေါက ကမနးကတနးထပီး နောကဖေးဘကကို ပေးခဲ့တော့တယ။
ညိုအိမသာထဲမာ ထိုင ရုးပေါကအီးပါတော့ ဖငက နညးနညးစပနေတယ။ ပီးတော့ ဆပပာရညနဲက ဆေးကောလိုကတယ။ ပီးတော့ အခနးထဲ ကို ပနသားပီး ဖေဖေကောနဲ့ ဘယလို ရငဆိုငရမလဲ တေးနေမိတယ။ ညိုအိမသာထဲ ဘယလောကကာအောင ထိုငနေမိလဲမသိဘူး တံခါးခေါကသံ နဲ့ အတူ ဖေဖေကော့ အသံကို ကားလိုကရတယ။
“ညိုလေး သမီး၊ ဘာလုပနေလဲ အိမသာထဲ မာ အကာကီး။ ဖေဖေကော ရုးပေါကခငလို့”
တဲ့အဲဒါနဲ့ ညို လညး စကားမပောဘာမပော၊ ရေခိုးခနးတံခါးကို ဖင့၊ ဖေဖေကော့ နဲ့ မကနာခငးဆိုင မကည့ပဲနဲ့ ညို့အိပခနးရိရာကို ပေးထကခဲ့တယ။
………………………………………………………………………………….
အခနးထဲ ပနရောကပီးတော့ ညနကနေပီမို့ အဲယားကနးကလညးတောတောလေး စိမ့နေတာနဲ့ စောငဆဲခုံပီး အိပနေလိုကတယ။ အငး ဒီညအဖို့တော့ ဒီလောကပဲ၊ ဖေဖေကောနဲ့ ဇာတလမးကလညး ဒီတငပဲ ပီးပီပေါ့နော။ မနကဖန မေမေ့ကို သားကို မေမေ သာ တအိမထဲ ရိရငတော့ ဖေဖေကောလညး အဲလို လာကဲ မာ မဟုတတော့ပါဘူးလို့ တေးနေတုနးပဲ အခနးတံခါးပင့လာသံကားရတယ။
ဟင။ ဖေဖေကော သူ့အခနးသူပနမသားပဲ ညို့အခနးကိုလာပနပီ။ ဘာလာလုပတာလဲ။အဲယားကနးကောင့ပဲလား ညို့စိတကောင့လားမသိ၊ ညို့ခေဖား လကဖားတေ အေးစကလာတယ။ မေယာ အိကနဲ ဖစသားပီး ဖေဖေကောစောငအောကဝငလာတယ။ ညို့ကိုယလုံးလေးကို နောကကနေဆဲပီး သူ့ရငခငထဲ ပေ့ဖကထားတယ။
သူ့ရငခငကီးက နေးနေသလိုပဲ။ သူ့ရဲ့ ယောကားကီး ကိုယနံ့ တောင့တငးတဲ့ အသား တေက ညိုနဲ့ ရငးနီးနေလို့ထငတယ၊ ညို အသကရုမနနေတာတေ နညးနညးလော့သားတယ။ ညို ကနဖေါ့တေဘယဖစလာသလိုပဲ။ ညို့ကိုယလုံးလေး တငးမာနေရာက ပေလော့သလို ဖစသားတာကိုလညး ဖေဖေကောက သိပုံရပါတယ။ ညို့ကိုယလုံးလေးကို ဆဲပီး သူ့ဖကလည့လိုကတယ။ ညိုလညးသူ့ရငခငထဲကို ခေါငးထိုး ဝငလိုကတယ။ သူက ညို့ကောလေးကို ပတသတပေးပီးတငးတငးလေး ဆဲဖကထားလိုကတယ။ ခနလေးပဲ ညို ဖေဖေကော့ရငခငထဲမာ အိပမောကသားတော့တယ။
ညိုတရေးနိုးတော့ ညို့နို့တေ ကို ဖေဖေကောစို့နေတာ ခံစားနေရတယ။ ညို့ပိပိလေးကလညး အရေတေ ရဲနေပီ။ ညို လကတေက ဖေဖေကော့ ခေါငးက ဆံပငတေကို ဆဲဆုပထိုးဖနေမိတယ။
အဲဒီနေ့ မနက ဖေဖေကော ညို့အခနးထဲက ပနမထကခငထိ ညို့ ကို နစခီတိတိလိုးသားခဲ့တယ။ အငး ဖေဖေကောကညို့ကို လိုးတယလို့ပောရမာလား။ ဖေဖေကောနဲ့ ညိုတို့နစယောကလိုးကတယလို့ပဲ ပောရမလား။ ညိုတော့ မပောတတတော့ဘူး။ ညိုသိတာကတော့ တခီပီးသားတိုငး ညို က ဖေဖေကော့ရငခငထဲ ခေါငးထိုးဝငပီး ဖေဖေကော့ ကောပငကီးကို တငးတငးကပကပဖကထားမိတယဆိုတာကိုပဲ။
…………………………………………………………………………………
မနကကတော့ ဖေဖေကော့ မိတဆေ တယောကရဲ့ ကားနဲ့ စစကိုငးခောငက မေမေ တရားဝငနေတဲ့နေရာ ကို ရောကသားကတော့ မေမေ က အထုပအပိုးတေတောင အဆငသင့ ပငပီးနေပီ။ မေမေ က သမီး သငနတငး ပောရရဲ့လား ဆိုတော့ ပောတယမေမေ ဆိုပီး မေမေ့ရငခငထဲ တိုးခေ့ဖကထားမိပါတယ။ မေမေကတောင သမီး ကို မတေ့ရတာ ရကပိုငးလေးပဲ ရိသေးတယ သမီးက အရမးကို လူကီးဆနသားသလိုပဲတဲ့။ သမီးအပို မဟုတတော့ဘူး မေမေ လို့ စိတထဲက ပဲ ပောနေမိတယ။
မကလုံးထဲက မကရညတေက အလိုလို လိမ့ဆငးကလာလို့ မေမေက အမလေး သမီးရယ ခုမ လာခဲနေတယ၊ မေမေ နဲ့တော့ တရားကောငးလိုကမလာပဲနဲ့တဲ့။ မေမေ ကတော့ ထငမာ ငါ့သမီး ငါနဲ့ မခဲစဖူးခဲရလို့ မကရညကနေတယပေါ့လေ။ ညို့စိတထဲမာက ညိုမကောငးဘူး မေမေ၊ မေမေ တရားဝငနေတုနး မေမေ ယောကားနဲ့ ညို လိုးနေကတာလို့ ပောနေမိတယ။ခငလတပါမေမေ။
နောကတော့ အပနလမးမာ မေမေကိုကတဲ့ မနလေး မီးရည ဆိုငကောငးကောငးတခုကို ဝငပီး စားကတယ။ နောကအိမပနလာပီးတော့ ရနကုနပနကဖို့အတက သိမးကဆညးကပေါ့။ ရနကုန ကို ယူသားဖို့ လကဆောငပေးဖို့ ပစညးတေလညးဝယပေါ့။ အဲလိုနဲ့ တောတောလေး မိုးခူပမ ညိုတို့တေ အိပယာဝငကတော့တယ။
ညဘက ညိုလညး ညို့အခနးထဲမာ ကိုယ့အထုပတေ ကိုယစနစတက ပနစီထည့ပီး တော့ နောကဖေးဘကသား ရေခိုးခနးဝင သန့ရငးလေးလုပသားတိုက စသဖင့ လုပပေါ့။ ပီးတော့ ညို့အိပခနးကို ပနလာတဲ့လမးမာ မေမေတို့ အခနးက မီးရောငလဲ့လဲ့လေးက အပငက မောငနေတဲ့ ဟောဝေးလေးကို ဖာကနေတယ။ အဲဒါနဲ့ ခေသံဖဖလေးနငးပီး အခနးတံခါးက နေအထဲကို ခောငးကည့လိုကမိတယ။
” အို ”
ညို အသကရုဖို့တောငမေ့သားတယ။ ညို့မေမေ နဲ့ ဖေဖေကောရယပေါ့ နစယောကစလုံး ကိုယလုံးတီးတေနဲ့၊ ညို့ မေမေ က အသားဖူတယ ညိုက သာ အဖေ့ဘကလိုကလို့ အသားညိုနေတာ။ အဲတော့ သူ့ပေါငလုံးကီးတေ က ဝငးနေတာပဲ။ မေမေက ကုတငပေါမာ ဖငဘူးတောငးထောငရကကီး မကနာကတော့ နံရံဘကကို လည့ထားတာမို့ အခနးဝကို မမငရဘူး။ ဖေဖေကောက တော့ အနောကက ဒူးထောကရကနဲ့ မေမေ့ကို ဆောင့လိုးနေတယ။
မေမေ့တငကီးတေက အကီးကီးပဲ ဖငလုံးကီးတေက ဖေဖေကောဆောင့လိုကတိုငးတုံခါထကသားတယ။ ညို့ဖငလညးမေမေ့ဆီက အမေရတာပေါ့ ဒါကောင့ ညိုကလညးဖငလုံးကီးပီး တငကောကနေတာလေ။ ဒါပေမဲ့ မေမေက အသကလညးရလာလို့ ညို့ထက ပို တုတတုတထားထားကီး ဖစနေတယ။ ဒါပေမဲ့ အခိုးအဆစက ပေပစနေတုနး။ အခု ဖေဖေကောက မေမေ့ဖငတုံကီးတေကို လကနစဖကနဲ့ ဆုပကိုငပီး တဖနးဖန းဆောင့နေတာ ညို့စိတထဲ မာ တမိုးကီးပဲ ညိုလဲ အဲလိုပုံမိုးနဲ့ ဖေဖေကောလိုးတာခံခဲ့ရဘူးတယလေ၊ မေမေ ဘယလို ဖီးဖစနေမလဲ ဆိုတာ ညိုခံစားလို့ရနေတယ။
ဒါပေမဲ့ အခု အရမးကို အရိနပငးပငးနဲ့ ဆောင့နေတာ မငရတော့ ညို့တုံးက ဖေဖေကော ညာခဲ့ပါလားလို့ ကောကခကခရမလို ဖစနေတယ။ သူတို့ လုပနေတာကို ကည့ရငး ညို့ပိပိလေး မာ စိုလာတယ။ညို ညဝတဂါဝနလေးအောကလကလိုပီး ညို့ပိပိလေးကို လကခောငးထိပကလေးနဲ့ ပတလိုကမိတယ။ညို့ဒူးတေတောငမခိုငခငတော့ဘူး။ ဖေဖေကော က မေမေ့ကို ဆောင့လိုးနေရငးက အခနးဝဘကကို လမးကည့လိုကတာတေ့တယ။ ညိုက မောငထဲရပနေတာမို့ သူမမငနိုငမနးသိပေမဲ့၊ နောကကို အသာလေးဆုပလိုကမိတယ။
သူ့ကည့ရတာ ညိုလာခောငးမယလို့ မောလင့ထားသလိုပဲ။ အဲဒါကောင့လညး တံခါးကို တမငဟထားတာ ဖစမာပေါ့။ နောက ဖေဖေကောအရိနပငးလာပီး တအားဆောင့ထည့လိုကတာတေ့ရတယ နောကမေမေ့ကောပေါမောကခလိုကတာတေ့ရတော့ ဖေဖေကော သုတတေ ပနးထည့လိုကပီ ဆိုတာသိလိုကတယ။ ညို ကိုယ့အိပခနးဘကကို ပနပေးလာခဲ့မိတယ။ အခနးထဲဝငတော့ ဘာကောင့မနးမသိ။ အခနးတံခါးကို ဂလန့ထိုးပိတလိုကမိတယ။ ညို ကောကလို့လား၊ စိတဆိုးလို့လား။ ဘာမနးတောင ညို ကိုယ့ကိုကိုယမသိတော့ဘူး။ ဒီညဖေဖေကော လာမာကို မလိုလားတာပဲ သိတော့တယ။
ညို အိပယာပေါမာ ညို့စေ့စေ့လေးကို တအားဖိပတမိတယ။ ကငကနဲ ဖစသားပီး ညိုလညး စိတတေ လော့သားမပဲ အိပပောခငးကို ရောကသားခဲ့ရတော့တယ။
……………………………………………………………………………………
နောကနေ့ မနက လညး ဈေးဝယပဲ ထကကတယ။ ရနကုနပနဖို့ အဲယားကနးကားက ညနေမ ထကမာ ဆိုတော့ လိုခငတဲ့ ပစညးတေ ထပဝယက ကိုယ့အထုပတေထဲ ထည့ကပေါ့။ ညနေကတော့ ရနကုနအပန မေမေ့သူငယခငး အမိုးသမီးတယောကပါ ပါလာတယ။ မေမေ တို့က ရေ့ခုံမာထိုင၊ ညို နဲ့ မေမေ့သူငယခငးတို့က နောကခုံမာ ထိုငကတယ။
ကားထကပီး လမးမာ မေမေ ကသူ့သူငယခငးကို လည့လည့စကားပော ညိုကလညး စာအုပတအုပနဲ့၊ ကိုယ့ဘာသာကိုယ၊ ဖေဖေကောကလညး တီဗီကည့နေ၊ မေမေက သူ့သူငယခငးကို လည့လည့ပီး စကားပော၊ သူတို့ နစယောကကလညး စကားပောလို့ မကုနတော့ ဖေဖေကောက မေမေ့သူငယခငးကို သူနဲ့ နေရာလဲထိုငဖို့ပောတော့ မေမေကလညး သဘောတူတယလေ။ ညို့စိတထဲမာတော့ ဟောတော့ သေပါပီ ဒုကပါပဲ လို့ ဖစမိတယ။
ညိုက ပတငးပေါကဘကက ခုံမာ ထိုငတယ။ မေမေက ညို့အရေ့တည့တည့ပတငး ပေါကဘေးမာ ထိုငတယ။အဲတော့ သူတို့ခငးနေရာလဲလိုကတော့ မေမေ့ဘေးကို မေမေ့သူငယခငးရောကသားပီး ညို့ဘေးကို ဖေဖေကောရောကလာတော့တာပေါ့။ အပငမာလညး မောငလာပီး ကားပေါက မီးတေလညး မိနလိုကပီ ဆိုတော့ ညိုလညးစာအုပကို သိမးပီး အဲယားကနးက တအားအေးတာနဲ့ စောငခုံပီး ကေးကေးလေး မကလုံးပိတပီး အိပနေလိုကတယ။
ဖေဖေကောလညး စောငခုံနဲ့ပေါ့။ နေရာပောငးထိုငပီး လို့မ ဆယမိနစဆယငါးမိနစပဲ ရိပါသေးတယ။ မကလုံးမိတပီး အိပခငယောငဆောငနေတဲ့ ညို့ ပေါငပေါကို စောငအောကထဲက တားတားဝငလာတာကတော့ ဖေဖေကော့လကကီးပေါ့။ ညိုက မေမေ နဲ့ ခရီးသားမာ မို့ မေမေ က အတိုအပတတေ ဝတတာ မကိုကဘူး မဟုတလား အာ့ကောင့ ထမိနဝတလာတာလေ။အခု တော့ အတောပဲ လို့ တေးမိတယ ထမိနဆို သူဘာမ လုပမရဘူးပေါ့။
ဟယသူ့လကကီးက ညို့ဗိုကသားလေးတေ ပေါကနေ တားတကလာပီး ညို့နို့တေကို အငီပေါကနေလာ ဆုပနယနေတယ။
ညိုလညးဆိုးတယ၊ အဲလို ဖဖလေးနယပေးနေတာကို သာယာနေမိသလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲ အရညစိုလာပီ။ ညိုဆကပဲ အိပခငယောငဆောငနေလိုကတယ။ နောကတော့သူ့လကကီးက ညို့ဗိုကသားနားပနဆငးသားပီး ညို့ထမိနစကို အသာဆဲပီး ဖညနေတယ။ စောငအောကမာဆိုတော့ဘယသူမ လညး မမငရဘူးလေ။ညိုက ကေးကေးလေး ပတငးပေါကဘကကို လည့နေလိုကတော့ နညးနညးခောငပီး ထမိနကလော့သားတယ။ အဲလိုပေလော့သားတဲ့ထမိနအောကက နေ သူ့လကကီးက တိုးဝငလာပီး ညို့ပငတီအောကကို ပါတနးဝငသားတယ။
” အိ ”
ညို ရကလိုကတာ ညို့ပိပိလေးမာ အရညတေ ရဲနေတာ သူသိသားပီပေါ့။ သူ့လကကီးဝငသာအောင ပေါငနစလုံးကို မသိမသာဟပေးမိတာလညးညိုပါပဲလေ။ ခုတော့ ညို့စေ့စေ့လေးကို သူ့လကခောငးထိပလေးနဲကပတခေ နေတာခံနေရပီလေ။ နောကပီး အာ့တာတငမကဘူး ညို့ပိပိအခေါငးထဲကို ပါသူ့လကခောငးကီး ထိုးထည့ လုပရားနေသေးတယ။ နောကတခါ ညို့စေ့စေ့လေးပေါလာဖိပတတော့ ညိုမခံနိုငတော့ဘူး၊ စေ့စေ့လေးလညး ကငကနဲ ဖစ၊ ကိုယလုံးလေးလညးဆတကနဲ တုံသားပီး ညို ပီးသားတယ။ အဲတော့မ သူ့လကကီး ပနခာသားတယ။ တောသေးတယ ရနကုနရောကတဲ့ထိ နောကဘာမ မဖစတော့ဘူး။
……………………………………………………………………………………….
ရနကုန ရောကတော့လညး မောငက မရိ။ မောင့မိဘတေ အမိုးတေနဲ့ မောကဦးဘက ဘုရားဖူး သားကတယတဲ့။ အဲတော့ အိမမာ ညို့မောငတဝမးကဲ မောလေး လို့ ညိုက ခေါတဲ့ ဝငးမောနဲ့ပဲ အဖေါလုပနေရတာပေါ့။ မောငလေးက အခုကောငးပနဖင့ရင ဆယတနးတကမာလေ။ မေမေ့ညီမရဲ့ သား။ ၈ တနးအောငပီးတော့ နယကနေ ညို တို့ အိမမာ လာနေပီး ကောငးတကနေတာလေ။ ညိုပဲ စာပပေး နေရတာ။ သူနဲ့ ပဲ ရော့ပငးသား၊ ဟိုဟာ သားစား ဒီဟာ သားစား လုပနေရတာပေါ့။ မောလေး နဲ့ အတူတူ ညိုစာပပေးနေရတဲ့ သူ့သူငယခငးတယောကလညး ညိုတို့ နဲ့တခါတလေ လိုကလာတတတယ။ မိုးဇော တဲ့ အဲဒီကောငလေးက မောလေးတဲ့ တနစလောကကီးတယ။ ပိုပီး လူကီးလညးဆနတယ။
နောကပီးတော့ အဲကောငလေး ညို့ကို ကည့တဲ့ အကည့ကလညး မရိုးသားတော့ဘူး။ အရငကထဲက ပဲလား၊ ညို အခု မ သတိထားမိတာလား မသိဘူး။ ညို့ အတေ့အကုံတေ ပောငးလဲခဲ့ရတဲ့ မနလေးသငန အပီးမာ ညို့စိတတေကလညး ပောငးလဲ ကုနလို့လားမသိဘူး။ လူတေကို သံသယစိတနဲ့ ကည့နေမိလို့လား။
ဒီကောငလေး ပဲ ခုမ လူကီးစိတဝငလာလို့လားမသိ။ သူညို့ကို ခိုးခိုးပီးကည့နေတာ ကို တေ့ရတော့ ညို့ရငတေ တောင နညးနညးတုံ မိသလို၊ စိတထဲက လညး သာယာမိသလိုပဲ။ အထူးသဖင့ ညိုရေ့က သားနေတုနး အနောကကနေ ညို့ဖငကီးတေကို စူးစူးရဲရဲ ကည့နေတာ ညိုက ရေ့က မနထဲမာ မငနေရတယလေ။ အခု ရော့ပငးစငတာတေမာ မနတေက နေရာတကာရိနေတာကို။ ညဘကရောက လို့ အိပယာထဲ ကရင တခါတလေ တခုခု လိုနေသလိုပဲ တေးရငး ဖကလုံးကို ခပီး ညို့ ပေါကခဆုံနဲ့ ဖိပတမိတယ။
အဲဒီအခိနကရင သငနတငး ညဘကတေမာ ဖေဖေကောနဲ့ ခံစားရတဲ့ အတေ့အကုံတေကို ပနတေးမိပီး မကနာကတော့ မိုးဇောရဲ့ မကနာက ပေါပေါလာတယ။ ညို မကောငးတော့ပါဘူး။ ကိုယ့ကိုကိုယလညး မကောငးလူး သိရကနဲ့ ခေါငးအုံးလေးကို ဖိဖိပတမိတယ။
တခါတလေအားမရရင လကကလေး ဘောငးဘီအောကထည့ပီး စေ့စေ့လေးကို တအားဖိပတမိတယ။ နေ့ခငးဘက မောလေးတို့ မိုးဇောတို့ နဲ့ ရောကသား ဖစရင မောလေး မမငအောင မိုးဇောကို ညို့ အလတေကို မသိမသာပမိတယ။ ဥပမာ လညဟိုကဝတထား တာနဲ့ မိုးဇောရေ့ ငုံ့ပမိတာမိုး၊ မိုးဇောရေ့ ခါးကိုငးဖငကော့ ပမိတာမိုး။ အဲဒါကို သားရညတမားမားနဲ့ အကည့ခံရတော့ စိတတကကမိတာမိုး တေ ဖစနေတယ။
အဲလို ညဖကကရငလညး စိတကူးယာဉ နေ့ဘကကရငလညး ကောငလေးနဲ့ နီးနီးကပကပနေ တော့ ညို့စိတထဲ ရငးနီးလာသလိုပဲ။ ကောငလေးလညး သူ့စိတထဲ မာ အဲလို ဖစလာသလားမသိဘူး။ ညို့အနားကို ပိုပီး ရဲရဲတငးတငးကပလာသလိုပဲ။
အဲလိုနဲ့ တနေ့တော့ အိမမာ နေ့ခငးဘက မောလေးနဲ့ မိုးဇောတို့က ကနပူတာဂိမးဆော့နေကပီး ညိုက အိမရေ့ခနးမာ တီဗီကည့နေတယ။ နောက တော့ ရေသောကခငလို့ မီးဖိုခောငဘကသားရငးနဲ့ မောလေး အခနးက ထကလာတဲ့ မိုးဇောနဲ့ဟောဝေး မာ ဆုံတယ။ သူကလညး အိမသာ သားမလို့လားမသိထကလာတာပဲထငတယ။ ဟေးနငတို့ အခနးတံခါးပိတပီး ဘာတေ လုပနေကတာလဲ မေးလိုကတော့ သူ့မကနာက နီရဲသားတယ။ ဘာမ ပနမဖေဘူး။
နောကရုတတရကကီး ညို့ကို လမးဖကလိုကပီး ညို့နူတခမးတေကို လာနမးလိုကတယ။ ညိုလညး ရုတတရက အငိုကမိသား တော့ ခံလိုကရတယ။ သူ့နူတခမးစိုစို နဲ့ ညို့ပေါငရငးကို လာထောကလိုကတဲ့မာမာအခောငးကီးကောင့ ညိုတောင ရုတတရက ဒူးတေ ညတခေ မလို ဖစသားတယ။ ဒါပေမဲ့ အသိစိတက ခကခငးဝငလာပီး သူ့ရငဘတကို ညို့လကနစဖကနဲက စုံတနးပစလိုကတယ။ အဲတော့မ သူနောကကို ယိုငကသားတယ။ အနောကဖကမာ နံရံရိနေလို့တောသေးတယ နို့မို့ သူဖငထိုငကမာ။
“မိုးဇော နင ဒါဘာလုပတာလဲ”
ညို့အသံက ဒေါသနဲ့ ရကတာနဲ့ ရောပီးတုံခါနေတယ။သူလညး နောငတရသားသလိုပဲ မကနာမာ သေးဆုတသားတယ။
“မမညို ဆောရီး ပါ ကနတောတောငးပနပါတယ။ ကနတောစိတလတသားလို့ပါ၊ မမညိုက အရမးခစစရာကောငးလနးလို့ ကနတော စိတမထိနးနိုငဖစသားရတာပါ”
“အဲဒါမိုးက ဖစစရာလား၊ မတော မောလေး ထကလာရင ဘယလိုလုပမလဲ”
“မောလေးက ထကမလာပါဘူး သေခာပါတယ”
အဲလိုပောတော့သူ့မကနာက ပုံယောငသနးသားတာတေ့ရတယ။ ညိုလညး စကားမားသားသလား မသိဘူး၊ ညိုပောတဲ့ပုံက မောလေး ထကလာမာကောကလို့ ရုနးလိုကသလိုပဲ။ မောလေးသာ မရိဘူးဆိုရငတော့ သူ့အလိုလိုကလောမယဆိုတဲ့ သဘောဖစသားလားမသိဘူး။ ညို ကိုယ့ကိုယကို မယုံကညတော့တာနဲ့ ဧည့ခနးဘကကို ပနသားတော့မယဆိုပီး ပနလည့အထက။
“အို…….အု..”
မိုးဇောရဲ့ နောကတခါ ဝငလုံးတာကို ခံလိုကရတယ။ ဒီတခါတော့ ညို့လကနစဖကစလုံးကို လကကောကဝတကနေတဖကတခကဆုပကိုငလိုကပီး ညို့ကော ပငကို နံရံနဲ့ကပသားအောငတနးလိုကပီး ညို့လကနစဖကကိုလညး ညို့ခေါငးပေါက နံရံနဲ့ ထိနေအောငဖိကပခူပထားလိုကတယ။ နောက ညို့မကနာတခုလုံးကို နမးရုံ့ပီး ညို့နူတခမးလေးကို သူ့နူတခမးနဲ့ ဖိကပပီး အတငးနမးတော့တာပဲ။ သူ့ကိုယအရေ့ပိုငးတခုလုံးနဲ့ ညို့ကိုယအရေ့ပိုငးတခုလုံးကို ဖိကပထားတော့ သူ့မာတောငတောင အကောငကီးက ညို့ ဗိုကကလေးကို လာထောကနေတယ။
ညို့ တကိုယလုံး အားကုနသားသလို ခံစားလိုကရတယ။ ညို ရုနးဖို့ အားမရိတော့ဘူး။ ညို့ပါးစပထဲ တိုးထငလာတဲ့ သူ့လာကီးက ညို့ တကိုယလုံးကို ကကသညးထသားစေတယ။ အို ညို ဘာလို့ ပနစုပပေးနေမိတာလညး ၊ ညို့ဆီက တုန့ပနအနမးရလို့ထငတယ၊ သူက ညို့လကတေကို လတခလိုကပီး ညို့ခါးလေးကို သူ့လကတေနဲ့ တငးတငးကပကပ ဆဲဖကလာတယ။ ညို့လကတေကလညး သူ့လညကုတကို ဆဲခိုထားမိတော့တယ။ ညို့ဒူးတေလညးမခိုငတော့ဘူးလေ။
…………………………………………………………………………………..
ညို့သေးသားတေက ညို့ကို ခိုငးစေနေပီလား၊ ညို ဒီကောငလေးရဲ့ အထိအတေ့ တေကို တုန့ပနနေမိတယ။ ညို့ကိုယ ညို မထိနးလိုကနိုငခငမာပဲ ကောငလေး ကညို့လကကို ဆဲပီး ညို့အခနးထဲ ဆဲခေါသားတာခံလိုကရတယ။
မိုးဇောကလညး ခေသူမဟုတပေမဲ့ ဖေဖေကောလောကတော့ အတေ့အကုံမမားတာ သေခာတယ။ တခို့ ဟာတေက အယောငယောငအမားမားနဲ့ ညို ကိုယတိုငက စိတထဲမာ တောငးတနေလို့သာ ဖစသားရတယလို့ ပောရတော့မာပဲ။ ညိုသာ စိတမပါရင အလုပဖစမာမဟုတဘူး။ ညိုက သာ သူမရိပမိပေမဲ့ သူအဆငပေအောင အနေအထားလေးတေ လုပပေးလို့ ကုတငပေါမာ အလိုကသင့အနေအထားဖစသားခဲ့ကတာ။
နောကတော့လညး ကမူးရူးထိုးနဲ့ ညို့နူတခမးတေကိုနမး ၊ ညို့ရငသားတေကို လညး အတငးဆုပနယ လုပတော့တယ။ ကို့လို့ကန့လန့နိုငပေမဲ့ ညို့အသေးအသားတေက တောငးဆိုနေပီ ဆိုတော့ ညိုကပဲ ထမိနကို မသိမသာ ဖညလော့ပီး ပငတီကိုပါ အသာတနးခလိုကတယ။ သူ့ရဲ့ လီးမာမာလေးက ညို့ပေါငတငးတေရော ဆီးခုံကို ပါ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ သူ့လီးထပက အရညကညတေက ညို့ကိုယပေါမာ ပေကုနတယ။ ညိုပဲ အပေါကတည့အောင လကနဲ့ ကိုငပီး တေ့ပေးလိုကတော့မ စပကနဲဝငသားတော့တယ။
“အ…”
စောကကောငလေး အပေါကဝတေ့ပီးတာနဲ့ စတထိုးလိုကတာ ညို့စောကခေါငးထဲမာတောင နညးနညးနာသားတယ။ သူ့ဟာကီးက တအားမကီးလို့တောတော့တယ။ ဝငပီးတာနဲ့ အဆကမပတ ဆောင့လိုးတော့တာပဲ။ စစခငး မာ နညးနညးအောင့သားပေမဲ့ ညို့ စောကဖုတထဲမာလညး အရညတေက စို နေပီမို့ တဖညးဖညးနဲ့ ကောငးလာပါတယ။
သူ့ကောငကီးက ညို့စောကဖုတလေးထဲမာ တဖညးဖညးဖောငးထားလာပီး သူ့အသကရုသံတေလညးမနလာပါတယ။ ခနနေတော့ သူ့လီးကီးက ပူပူနေးနေး အရညတေညို့ အဖုတလေးထဲ ပနးထုတလိုကပါတော့တယ။ ညို့မာ အခုမ အရသာ ကောငးတုနးရိသေးတယ သူ့လီးကီးက နညးနညးပော့သားတော့ စိတတော့ နညးနညးလေသားမိပါတယ။ ဒါပေမဲ့ ကရနေတဲ့ ညို့ရဲ့ အသေးအသားတေကိုတော့ နညးနညးလေး အာသာပေသလို ဖစသားရပါတယ။ မိုးဇောက ညို့ကို ဖကထားရငးနဲ့ မိနးနေပါတယ။ ညိုက
“ဟေ့ မိုးဇော တောကာ မောလေး နင့ကို လိုကရာနေအုံးမယ”
“ဟင့အငး မရာပါဘူး မမညို ဒီကောင သူ့အခနးထဲမာ အောခေ တေ ကည့နေတာ ”
“တော နငတို့ တောတော အတတကောငးတေ တတနေတာပေါ့ဟုတလား”
“ခိခိ မမညိုရာ ကနော မမညိုကို လိုးခငနေတာ ကာလပီ အခုမပဲ အခင့အရေးရတော့တယ။ အရမးမိုကတာပဲ”
“တောစမးပါကာ အခုက နင့ကို ငါသနားလို့ ဒါနောကဆုံးပဲ နောကတခါ မရတော့ဘူး အခုဖစခဲ့တာတေ မေ့လိုကတော့ဟုတလား”
“ဟာမမညို ကလညး ဘယမေ့လို့ရမာလဲဗာ။ အခုက ကနောက မမညိုကို အရမးလုပခငနေတာမို့ ခနလေးနဲက ပီးသားတာပါ ဘယမာ ဝအုံးမာလဲ”
“အောငမယ နင့ဘာသာ ဝတာ မဝတာ ငါနဲ့ဘာဆိုငလို့လဲ”
“လုပပါမမညိုရယ ကနောက တကယပောတာပါ။ ကနော့ကို ဆကသနားပါအုံး”
ကောငလေးကလညး အလညလေးပဲ၊ ပတခဲနပခဲနဲ့၊ ခုလညး ညို့ နို့တေကို ကိုငဆော့ရငးက ကုနးစို့နေပနလို့ ညို့ ရဲ့ မပည့သေးတဲ့ ဆနတေက ပနထလာရပနပီပေါ့။ သူ့လီးကလညး တဖညးဖညးမာလာတာ ညို့ပေါငကားမာ သိနေတယ။ ညိုလညးမထူးပီမို့ မနမနပီးရအောင သူ့လီးကီး စေးကပကပကိုပဲ ကိုငပီး လကနဲ့ ဂငး တိုကပေးလိုကတယ။ ညို့လကထဲမာပဲ သူ့လီးကီးက ပနမာလာတယ။
ဒီတခါတော့ သူ ပထမတခီထက ကာကာလိုးနိုငသလို ညိုလညး သူနဲ့ မတိမးမယိမးပဲ ပီးသားတယ။ ညိုတို့ နစယောကစလုံးလဲ မောသားကတယ။ ဒါပေမဲ့ မောလေး လာရာနေမာစိုးလို့ သူ့ကို ခော့ခကပီး နငလတလိုကရတယ။ ညို့ အသေးအသား တောငးတမုကတော့ နညးနညးလေး လော့ကသားတယ။ တဆကထဲပဲ မောင့ကိုလညး သတိရလိုကမိတယ။ ဒီတခါမောငနဲ့ တေ့ရငတော့၊ မောင့ အလို လိုကလိုကတော့မယလို့။
…………………………………………………………………………………………….
မောငနဲ့ တေ့တော့လညး ထငသလောက မဆိုးတော့ပါဘူး၊ ညို ထငထားသလို ဘာမကို မကနာအမူအယာလညး အတငးထိနးစရာ မလိုတော့ဘူး၊ အမားတခုလောကလုပမိတဲ့သူက ကောကနေပေမဲ့ အမားထပတလဲလဲ လုပနေတော့လညး ယဉသားသလိုပဲ ဆိုတာ အဲလိုမားလားမသိပါဘူး။ခစခစ။
မောငက လညး မတေ့ရတာ ကာလို့ အလမးသညရငး နဲ့ သူလညး ဘယသူတေ မောကပေးလိုက သလဲ မသိဘူး လကစမးထကလာတယ။ ညို့ကို လညး ဟောတယမာ လတလတလပလပ တေ့ကရအောင ပောလာတယ။ ညိုက လညး ခပတညတညနဲ့ ဘာလုပမလို့လဲ မောင ညို ကောကတယနော ဘာညာနဲ့ မောင အတငးဖားယောငးခေါလို့ ပါသားရသလို နဲ့ လိုကသားခဲ့မိတော့တယ။
မောငလေ ဖစလိုကတာ တုံတုံရီရီ နဲ့ တကထဲ ပါပဲ၊ ခိုးခငလိုကတာလညး ပာလို့ လကနေးလိုကတာကလညး ခာလို့ ဆိုသလိုပဲ။ ညို့ဘကက ဒီလောက လိုကလိုကလောလော နဲ့ တောငမ သူ့မာ ညို့ကို ကုတငပေါ မာ ဘရာဇီယာနဲ့ ပငတီ ပဲ ကနတော့ မ အတငး သေးတေ ပူထလာတော့တယ။ ညိုလညး ဘာမ မသိခငယောင ဆောငနေရတာ ပငပနးလိုကတာ မောငကလေ လီးက တောငလာလိုက ပနပော့သားလိုကနဲ့ စိတတေ လုပရားနေလိုကတာ၊ ညိုမသိမသာ လေး ကူညီပေးလို့သာ လီးက ညို့ စောကဖုတထဲ ဝငတော့တယ။
ဝငလို့ သုံးလေးခကပဲ ဆောင့ရသေးတယ ၊ လရေတေ ပနးထက ပီး ပီးသားတော့တယ။ မောငက သူ့ကိုယသူလညး သိတယထငတယ၊ မကနာကီး နီပီး ရကနေတယ။ ညိုက သာ မသိခငယောငဆောငပီး ရေခိုးခနးသား ရေဆေးသလိုနဲ့ ကို့စေ့စေ့လေးကို ဖိပတပီး ပီးအောငလုပလိုကရတယ။
နောကတော့ မောငနဲ့ ညို နဲ့ ဖကပီး တရေးအိပလိုကကတယ။ တရေးနိုးလာတော့ မောင့ကောငကီးက မာနေပီ။ ဒိတခါတော့ သူ လညး နညးနညး အထာသိသားလို့ထငတယ၊ ခောခောခူခူပဲ ညို ပိပိလေးထဲ ဝငလာတယ။ နောကတော့ စောစောက တခီပီးထားလို့ ထငတယ နညးနညးကာတယ။
ညိုလညး ကောငးလာပါတယ။ အဲဒါနဲ့ မောင့ကောပငကို ညို့လကသညးလေးနဲ့ ကုတခစလိုကမိတယ။ မောငလညး အဲဒီတော့မ တအားကို ဆောင့ပီး ညို့ပိပိလေးထဲကို လရေတေ ပနးထကပီး ပီးသားတော့တယ။ မောင့မကနာက အခု မ ငါက ဆိုတဲ့ မကနာပေးနဲ့ ပုံးပုံးကီး ညို့ကို ငုံ့ကည့ရငးက ညို့မကနာ အနံ့ကို နမးရုံ့ ပေးပါတယ။
နောကပိုငးတော့ မောငနဲ့ ညို တို့ မကာမကာ ဟောတယ ကို သားဖစလာပါတယ။ တခါတလေ မောင့အိမမာ လူကီးတေ မရိတဲ့ အခိန ဆိုရင မောင့အိမလိုကသား ပီး တော့ မောင နဲ့ ညို တို့ရဲ့ စိတရိုငးတေကို လတပေးကတော့တာပေါ့။ မောငလညး နောကပိုငး တကကနစတေ တိုးတကလာပါတယ။ ညို့ကို ဘာဂာမုတပေးတာရော ပုံစံမိုးစုံ အသစအဆနး စမးသပခငတာရော။
ညို့ကိုလညး ပုလေမုတပေးဖို့ တောငးဆိုလာလို့ ညိုလညး လုပပေးရပါတယ။ အခုတော့ ညိုနဲ့ မောငတို့က လငမယား မကတက အခေအနေကို ရောကနေကပါပီ။ ကောငးပီး ကရင ညိုတို့ လကထပဖို့ကို တိုငပငထားကပါတယ။ ညိုလညး အခုမ ကိုယခစတဲ့ သူနဲ့ ခစခငသလို ခစနေရလို့ ကေနပနေမိတယလို့ ထငနေမိပါတယ။ တခါတခါတော့လညး ဖေဖေကော နဲ့ ဖစခဲ့တာလေး တေ ပနသတိရမိနေသား။ ညိုရဲ့ ပထမဦးဆုံး ပနးဦးပနခဲ့သူ ဆိုတော့လညး ဘယအတေ့အကုံနဲ့ မ နိုငးယဉလို့ မရနိုငဘူးလေ။ ညိုလညး ကောငး နဲ့ ဒါမ မဟုတရင မောငနဲ့ ပဲ နေ့တဒူဝ လညပတနေတာမို့ ဖေဖေကော နဲ့လညး သိပတောင မကနာခငး မဆိုငမိ သလို ညို့ အိမတငးမာ ဘာတေ ဖစနေမနးတောင မ ညို သတိမထားမိတာ၊ ဖစခငတော့ တနေ့ မာ ညို ပုံမနဆို မရိတတတဲ့ အခိန အိမမာရိနေခဲ့ပီး မထငမတတဲ့ အဖစအပကကို မကမငသကသေ ဖစလိုကရတာပါပဲ။
အဲဒီနေ့က ညို ဘာလို့ အိမပနလာတာမနး တောငကိုယ့ကိုယကို မမတမိ၊ ခါတိုငးဒီအခိန ဒီရကမိုး အိမမာ မရိဖူးဘူး ဆိုတာသာ ညိုသတိရမိတယ။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အိမရေ့ ဘာဂာတံခါးက လညး သော့ပိတလို့၊ လမးက လညး တိတဆိတလို့ နေပူပငးလို့ ထငရဲ့၊ လမးဘေးဈေးသညတေတောင သိပမတေ့ရ၊ ညို က အမုမဲ့ ပဲ တံခါးသော့ဖင့ဝင၊ သော့ကို ပနပိတပီး ကိုယ့ အခနးထဲကို အရငဆုံးဝငပီး ပနမထကတော့ဘူး ဒီနေ့တော့ ခနနားအုံးမညဟု စဉးစား၊ အငီအဝတအစား လဲမယပေါ့၊ အဲဒီ အခိနမာ ပဲ တဖကခနးက အသံတခု ကားလိုကရတယ၊ အင မောလေး ဘယမ မသားဘူးလား ထူးထူးဆနးဆနးလို့ တေးလိုကမိသည။
ဟိုကောငလေး မိုးဇောမား ရောကနေသလား ပေါ့၊ မောငနဲ့ ခစနေရတော့ မိုးဇောတောင မေ့နေပီ အနားလာကပလဲ ညိုကမခံတော့ ညို့ကို လညး အတငး မဝငရဲ တော့ အီလညလည ဖစနေတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခနးထဲက ကားလိုကရတဲ့ အသံက ညို့ စိတထဲကို တမိုး ဖစသားစေတယ။ အဲဒီ အသံက ညို ကားဖူးနေက အသံမို့ ဘာမနး စိတထဲ မာ ထငနေတယ။
အဲဒါနဲ့ တဖကခနးကို ခောငးလို့ ရမဲ့ အပေါကရာတယ။ သိပတော့ မခကပါဘူး အပေါကတေက သုံးလေးပေါကတောငတေ့တယ။ အပေါကတခုက နေ ခောငးကည့လိုကတော့၊
“ဟောတော့”
တဖကခနးမာ ညိုထငတဲ့ အတိုငးပဲ ယောကား တယောကနဲ့ မိနးမ တယောက လိုးနေကတာပေါ့။ မိနးမ က အပေါပိုငး အငီမခတထားဘူး၊ ထမိနပဲ ကမးမာ ကငးလုံးကတကနေတာ၊ ကိုယလုံးက ထားထား ပေါငလုံးကီးတေက တုတပီး ဝငးနေတာပဲ၊ ညို့စိတထဲ မငဘူးသလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ မကနာကို မမငရဘူး၊ လေးဘကထောကပီး ခေါငးကို ခေါငးအုံးနဲ့ မကနာအပထားတာကိုး၊ အနောကက နေ မိနးမကို ကောငးကောငးကီးဆောင့လိုးနေတာက တော့ မောလေးပေါ့။ ဟန့ ဒီကောငလေး တောင ဒါတေ တတနေပါပေါ့လား။
ဘယက မိနးမ အိမခေါလာပီးလုပနေတာလဲ ပေါ့လေ။ ညိုသိတလောကက မောလေးမာ ရီးစားမ မရိတာ။ နောကသူတို့ လိုးနေကတာကို ကည့ကောငးကောငးကည့နေရငးက အောကက မိနးမ က ပီးကာနီးထငတယ၊ ခေါငးအုံးကနေ မကနာကလိုကပီး မောလေးကို တခုခု လမးပောလိုကတယ။ အဲဒီ မိနးမ မကနာကို တေ့လိုကရတော့။
………………………………….
“အို”
ညို အံ့သသားလိုကတာ ဘယလိုမ မဖေါပနိုငအောငပါပဲ၊ခေါငးထဲတောင မိုကကနဲ ဖစသားသလိုပဲ။ ဘယသူရမလဲ မေမေ ပေါ့။ ဒါကောင့ အဲဒီဘောဒီကို တေ့ဖူးပါတယလို့ ထငနေတာ၊ မနလေး မာတုံးက ဖေဖေကော မေမေ့ကို လိုးနေတုံး က ညိုခောငးကည့ပီးတေ့ထားတာလေ။ မေမေ က ဘာလို့ သူ့တူ ကို အလိုးခံနေရတာတုံး၊ မောလေးက ရော ကိုယ့ကီးဒေါ အရငးကီးကို အားရပါးရ ဒေါ့ကီဆဲနေတာပါလား။ ဘယတုံးထဲက ဖစနေတာလဲ၊ ဘယလို ဖစသားတာလဲ။ ညို ရငတေ ပူပီး ခေါငးတေ နောကလာခဲ့ရတယ။ ဒါပေမဲ့ နောကခံစားခက တမိုးက လညး ညို့ ရငထဲမာ ဝငနေသလို ညို့ ညီမလေးမာ လညး အရေတေ စို နေခဲ့ရပီ။
မောလေးရဲ့ အားရပါးရ ဆောင့ခကတေ မေမေ့ရဲ့ ပနပနကော့ပေးနေတဲ့ တငပါးဆုံကီး တေကို ကည့ရတာ အတိုငအဖေါကညီလနးလို့ အောကားတေထကတောင ကောငးနေခဲ့ရတာပေါ့။ ညိုကိုယ့ဟာကိုယတောင သတိမထားမိပဲ၊ ထမိနကို ဖညပီး ပငတီထဲ လကထည့လို့ ပိပိလေးကို တအားပတမိနေပီကော။
မောလေး တယောက မေမေ့ကို အားအဟုနပငးပငးနဲ့ ဆောင့ခပီး သူတို့ နစယောကစလုံး အိပယာပေါလဲကသားတဲ့ အခိနမာပဲ ညိုလဲ ကိုယလုံးလေး တဆတဆတတုနပီး ကမးပငပေါကို ခေခေါကလဲကသားပါတယ။
အခု အခိနမတော့ ညို အိမရေ့ပနထကလို့လညးမဖစနိုငတော့လို့ ကုတငရိရာကို ဖညးဖညးလေး လောကလာလိုကပီး အသံမမညအောင ကုတငပေါလဲခပီး နားနေလိုကမိပါတော့တယ။
ညို အိပယာက နိုးလာတော့ ဆီးအရမးသားခငတာနဲ့ ကမနးကတနး မီးဖိုခောငဘကသား ပီး အိမသာဘကကို သားလိုကပါတယ။ မီးဖိုထဲ မာ စားစရာတခုကို ထိုငစားနေတဲ့ မောလေးကို တေ့လိုကရမ ရငကနဲ ထိတကနဲ ဖစသားပါတယ။ဒါပေမဲ့ သေးအရမးပေါကခငတာနဲ့ အိမသာထဲ ဝငပီး သေးထိုငပေါကလိုကပါတယ။ သေးပေါကရငးနဲ့ မ စဉးစားမိတာကတော့ ငါရိနေတယ ဆိုတာကို မောလေး သိသားပီ။ ဘယလိုရငးရပါ့၊ မေမေရော အိမမာ ရိနေသေးတာလား။ မထူးပါဘူး ငါက အပစလုပတာမ မဟုတတာ သူတို့က အပစရိသူတေ ပင့ပင့လငးလငးသာ ရငဆိုင လိုကမယဟု ဆုံးဖတလိုကတယ။
ညိုအိမသာထဲက ထကလာတော့ မောလေးတယောက မကလုံးပူးမကဆံပူးနဲ့၊
“မမညို နငဘယတုနးက အိမပနရောကလာတာလဲ”
လို့လမးမေးလိုကပါတယ၊ ညိုက သူ့ကို ပိုအရေးကီးတာ ပနမေးလိုကပါတယ။
“မေမေ အိမမာရိတုံးလား”
မောလေး မကနာမာ သေးလုံးဝ မရိတော့ဘူး၊ ညို ဘယတုနးက ပနရောကတယ ဆိုတာတောင ပောစရာ မလိုတော့ဘူး သူသဘောပေါကသားပီ မဟုတလား။
“ဟင့အငး၊ အလုပပနသားပီ”
“နငတို့က ဘယလို ဖစကတာလဲ၊ ငါက နင့ကို လူပိုတောင မဖစသေးဘူးထငနေတာ”
“ဟာ မမညို ကလညး မောက ဆယတနးတောင ရောကနေပီဟာကို”
“အငးပါ ထားပါတော့ နင တို့ ဘယတုံးကထဲက ဖစနေကတာလဲ”
“မမညို ဘာလုပမလို့လဲ၊ ဘယသူ့မ မပောပါနဲ့နော ကီးဝငး အတကရော မော့အတကရော မိသားစု အားလုံး ဆေမိုးမိတဆေ တေကားမာ မကနာပလို့ မရတော့ပဲ ဖစသားမယ”
“အောငမယ အဲလို မနးသိရင ဘာလို့ အစကထဲက လုပသလဲ၊ ပောမာသာ ပောပစမးပါ”
ညို က ပောသာ ပောတာ ညို နဲ့ ဖေဖေကော့ အဖစအပကကိုလညး မေမေ တို့ သိသားရင ဘယလိုနေမလဲ ဆိုတာ တခိနက ညို့စိတကို ဖိစီးနေခဲ့တာ မဟုတလား။
“မမညို ဘယသူ့မ မပောဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးရင မောပောပမယ “
“အောငမယ နငက ငါ့ကို ဂတိတောငးစရာမလိုပါဘူး၊ ငါကလညး မေမေ့မကနာ နဲ့ အရကကို ခဲပါ့မလား၊ ငါလညးဗိုကဆာလာပီ နငဘာစားနေတာလဲ၊ အငး ငါ့ကို ဒီတေးပောပစမး ဘယက စဖစတာလဲ၊ နငတို့ ဘယနစခါတောင ဖစပီးပလဲ၊ ဘာမ မလိုထားနဲ့နော”
ညိုလညး ထမငးပုဂံထဲ ထမငးနညးနညးခူးလိုကပီး စားပဲပေါ က ဟငးနညးနညးထည့ပီး စားဖို့ ပငလိုကပါတယ။ မောလေးလညး ခုမ နညးနညး စိတပေါ့ သားသလို ဖစသားပီး ညို့ကို တဖညးဖညးခငး သူနဲ့ မေမေ တို့ ဖစသားကပုံကို ပောပပါတယ။
အောကမာ မောလေး ပောတာကို သူ့ အပောနဲ့ပဲ စာဖတသူတေ ဖတကောငးအောင ရေးပေးလိုကပါမယ။
…………………………………………………………………………………………………………………………
ဝငးမော နင့ ဒေါဝငးဝငးခိုင
ကနတော နဲ့ ကီးဝငးတို့ ရဲ့ မထငမတပဲ ဖစခဲ့ရတာကတော့ လနခဲ့တဲ့ တနစလောကကပါ၊ ကိုးတနးကောငးသား ကနတော ဟာ ဆန့ကငဘကလိင အမိုးသမီးတေကို စိတဝငစားနေခဲ့ရတာကာပါပီ။ ကိုယ့အနားပတဝနးကင က မိနးမ ကီးကီးငယငယရယတူ၊ အပို လငရိတခုလပ ဘာကိုမ မရောင မနးပီးဂငးထု နေခဲ့တာ အခုဆိုရင နစနစကောသုံးနစနီးပါး ဖစနေလို့ လူတေလညးထပနေပါပီ။ ရုပရငမငးသမီး အဆိုကော မောဒယတေ ဆိုတာကတော့ ပောမနေနဲ့တော့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကီးဝငး ဆိုတာက တော့ စိတထဲမာကို မရိခဲ့တာပါ။ ဒါကလညး ကိုးတနးမတကခင နေရာသီကောငးပိတရက ရာကို ပနတော့ ပောငးလဲ ခဲ့ပါတော့တယ။
အဲဒီ မတိုငခင အငးဆက ဆိုတာတေက စာအုပတေ အနလိုငးတေမာ ဖတခဲ့ဘူးပေမဲ့လညး စိတကူးယဉတေလို့ပဲ မတထားခဲ့ပါတယ။ ဒီတခေါက ရာပနသားပီး တော့ ရာက သူငယခငးတေ နဲ့ ထနးရညသောက၊ ရောကသား ရငးက လိငကိစ အကောငးတေ ပောကတော့ ကနတောလညး ဖတဘူးတဲ့ အကောငးထဲက ဇာတလမးတေ ပောပရငး နိုငငံခားမာတော့ ဖစနိုငမယ၊ ကနတောတို့ ဆီမာတော့ ဖစနိုငဖို့ မလယကောငးဘာညာ အာမိတာပေါ့။နောက တော့ အဲဒီဝိုငးထဲမာ ပါတဲ့ ကနတော့ရဲ့ အခငဆုံး ငယသူငယခငး ခကကီး က ကနတောနဲ့ နစယောကထဲ ရိတဲ့ အခိနကမ အဲဒါတေ ကနတောတို့ ဆီမာလညး ရိကောငးနဲ့ ကနတောဖတဖူးတဲ့ ဇာတလမးတေအကောငးတေ သူ့ကို ပောပခိုငးပါတယ။
အဲဒါနဲ့ ကနတောက လညးစိတဝငစားသားပီး မငးက ဘာလို့ ပောနိုငရတာလညး မငးအသိထဲမာ ဖစနေလို့လားလို့ မေးမိပါတယ။ ဒီကောငနဲ့ ကနတောက ငယငယထဲက တယောကကို တယောက ပင့ပငလငးလငး ပောဆိုခဲ့တာမို့ ဘာမ ဖုံးကယစရာ မရိပါ။ ဒါတောင ခကကီးက ကနတော့ကို မငး ဘယသူ့မ မပောပါဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးဆိုလို့ ကနတောက ဂတိပေးလိုကမ သူ ဒေါလေး ကော့မေ ကို လိုးနေကောငးပောပပါတယ။ ကနတောတောင အတော တုံလုပသားမိပါတယ။ ဒေါလေး ကော့မေ ဆိုတာ ကနတောတို့ ငယငယတုနးက ကနတောတို့ကို ထိနးလာခဲ့တဲ့ ခကကီးအမေရဲ့ ညီမ ငယ ဖစပါတယ။
အသားဖူဖူဖေးဖေးနဲ့ ကိုယလုံးနညးနညးတုတတုတ မကနာဝိုငးဝိုငးနဲ့ ရုပရညလညး ကည့ပောရုပောဖစပါတယ။ အိမထောင စောစောကသားပေမဲ့ ယောကားဖစသူက ပိုးထိလို့ ဆုံးသားပီး ငယငယရယရယနင့ မုဆိုးမ ဖစနေသူလညး ဖစပါတယ။ ခကကီးက ၈တနးလောကကထဲက ကောငးဆကမတကတော့ပဲ လယအလုပကို ဝငလုပနေတာကောင့ ကနတောတို့နဲ့ မတူပဲ ထောငထောငမောငးမောငး ခပကမးကမး ယောကားကီး တယောကလို ဖစနေပါပီ။လူက ကနးမာရေးကလညးကောငး၊ ဟောမုနးထနေခိန၊ အနီးကပရိနေသူ၊ ယောကားဆုံးသားသဖင့ သူတို့ နင့ အတူလာနေသူ၊ ဒေါလေးကော့မေ ရဲ့ ကိုယလုံး က သူ့ကို အမဲ ဖမးစားနေခဲ့ပါတယ။ နောကပီး တခါတရံ သူတို့ သူဝရီး နစယောကထဲ လူသူမနီးတဲ့ လယကငးတဲကလေးမာ တရေးတမောအိပ၊ ထမငးစား ဖင့ နေနေခဲ့ကတော့ စိတတေကလညး ဆန့ကငဘက လိငမို့ မသိမသာ ငိနေကပါတယ။
အဲလိုနဲ့ တနေ့ နေ့လညဘက လယတဲလေးမာ တရေးတမောအိပနေကရငးက လီးတောငနေတဲ့ ခကကီးက ထမိနလနပီးပေါငသားဖေးဖေးတေ ပေါနေတဲ့ ဒေါလေးကော့မေ ကို အတငးကံမိပါတယ။ ဒေါလေးကော့မေက လညး ယောကား ရဖူးပီး အရသာ သိထားပီးသူမို့ သူ့ဖကက လညးမသိမသာ စိတဆနရိနေတာကို ဖင့ထုတဖို့ ခကကီးကို လမးဖင့ပေးတာလညး ဖစနိုငပါတယ။ ဘာကောင့ပဲ ဖစဖစ အဲဒီနေ့က စပီး သူတို့ နစယောကကားမာ အခစဇာတလမး ဖစခဲ့ပါတယ။ ဒါပေမဲ့ ဘယသူမ မသိအောင လို့ဝက ထားခဲ့ကပါတယ။ အဲဒီအကောငးကို သိလိုကရတော့ ကနတော့ စိတထဲမာ တောတော့ကို ဖီးတကသားရပါတယ။ အဲဒီမာ ကီးဝငး က ကနတော့ အတေးထဲ မာ၊ မနးတဲ့ထဲ မာ ပါလာခဲ့ရပါတော့တယ။
ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အိမမာ ဦးဦးကောက အလုပရုတသလို ကီးဝငးက လညး အလုပရုတပါတယ။ အဲတော့ သူက အလုပကိစ နဲ့ ဟိုသားဒီသားဆိုရင ကနတော့ကို ယောကားသနာအနေနဲ့ အမဲလိုလို ခေါသားလေ့ရိပါတယ။ အထူး သဖင့ ကောငးပိတရကတေ ဆိုရင နယတို့ ဘာတို့ ခရီးရညတေကို လညး လိုကရပါတယ။ တူအရီး အရငး ဆိုတဲ့ အကောငးနဲ့ တကယလို့ ညအိပညနေသားရတဲ့ ခရီးတေမာ ဟောတယတို့ ဘာတို့ တညးရငလညး တခနးထဲ မာ တညးလေ့ရိပါတယ။ အရငတုနးက ဘာမ စိတထဲ မရိတဲ့ ကနတောက အဲဒီတခေါက ရာက ပနလာပီးတဲ့ အခိနမာတော့ ကနတော့ရဲ့ ဂငးဘုရငမ ကတော့ ကီးဝငးပဲ ဖစပါတော့တယ။ ဘယတော့မ မမုနးနိုငအောင မနးခဲ့ပါတယ။
အဲလို ကနတော့ဘကက စိတတေ ဖေါကပနနေခဲ့ရတော့ ခရီးအတူသားတိုငး ကီးဝငး ကို အခေအနေအမိုးမိုးထဲက နေခိုးကည့ခောငးကည့ခဲ့မိပါတယ။ တခါတလေ တညးခိုးခနးမာ တခနးထဲ အတူတညးကတာမို့ သူရေခိုးနေပီ ဆိုရငရေခိုးခနးထဲမာ အခုလောကဆို ကိုယတုနးလုံး ဖစနေလောကပီ ဆိုပီး တေးမိရငး လီးကို ပတသတမိနေပါတယ။ ထုတော့ မထုရဲဘူး အခနးထဲမာ အနံ့ထကမာစိုးလို့၊ ကိုယရေခိုးတဲ့အလည့ကမ ထုဖစပါတယ။ တခါတလေ ကီးဝငး အပငထကသားလို့ ကနတောတယောကထဲ ကနခဲ့တဲ့ အခိန ဆို ကီးဝငးရဲ့ အဝတအိပထဲ မာ ဝတပီးသား လောဖို့ သတသတခဲထည့ထားတဲ့ ပလတစတစအိပထဲက အတငးခံဘောငးဘီတို့ ဘရာဇီယာတို့ကို ထုတပီး နမးရုရငး ထုရတာလညးအတောအရသာ ရိပါတယ။ အဲဒါနဲ့ ကီးဝငးကို လုပခငတဲ့ ရောဂါက တစထက တစ ပိုပငးထနလာရပါတယ။
ကနတော ကီးဝငးနဲ့ လိုကသားတိုငး တညးခိုခနးတေက အမဲတနး ကုတငနစလုံးရိတာမဟုတပါ။ တခါတလေ ကငးဆိုက ကုတငကီးတလုံးထဲ ရိတာမိုးတေ လညး အိပခဲ့ဘူးပါတယ။ ဒါပေမဲ့ အရငက နဲ့ မတူတော့တဲ့ ကနတော့ အဖို့ တော့ အဲလို ကုတငတလုံးထဲ ရိတဲ့ အခနးနဲ့ နေရတဲ့အခါ တညလုံး အိပမပောတော့ပါဘူး သိပလညး မလူးလိမ့ရဲပါဘူး။ အိပယာထဲ သုတမလတမိအောင မအိပခင ရေခိုးခနးထဲမာ ဂငးထုပစရပါတယ။
အဲ ဖစသားတဲ့ နေ့က လညး ကုတငတလုံးထဲ ရိတဲ့ အခနးမာ အိပရတဲ့ ညပေါ့။ မို့သေးသေးလေးတခုရဲ့ တညးခိုခနး၊ အဲဒီနေ့က ကီးဝငးလညး ဝိုငနညးနညးသောကလာတယထငတယ။ သူ့အလုပကိစနဲ့ ညနေဘကထကသားပီး ပနလာတော့ မကနာလေး နညးနညးနီလာတယ အရကနံ့နညးနညးရတယ။ နောကပီးတော့ ကုတငက လေး နစယောကအိပသာ ဆိုတယ အကီးကီးမဟုတဘူး နညးနညးသေးသလိုပဲ။ ရာသီကလညး မိုးသညးည၊ အားလုံးက တိုကဆိုငနေတယ။
ညအိပရာ ဝငတာနဲ့ ကို မိုးလေး အေးအေး နဲ့ ဆိုတော့ စောငတခုထဲ အောကမာ ကီးဝငးက ကနတော့ကို ဖကထားရင အိပတယ။ ကနတောကသာ မာတောငနေတဲ့လီးကီးကို ကီးဝငးကိုယနဲ့ မထိမိရအောင အနောကဖကကို ကော့ထားရတယ။ နောကတော့ ကီးဝငးက ကနတော့ကို ကောပေးပီး အိပပောသားတယ ဟောကသံလေးတောင တခကတခကထကလာတယ။ အဲတော့ တအားထနနေပီမို့ ကနတောလညး အိပပောခငယောငဆောငပီး ကီးဝငး ဖငကားကို ကနတော့ လီးကီးကို အမောငးလိုက ထောကထားလိုကတယ။ ကီးဝငးက အသကမနမနရူအိပပောနေသလို အပငဘကက သညးသညးမဲမဲ ရာနေတဲ့ မိုးက လညး ကိုယလုပရားနေတာကို အကာကယပေးနေသလိုပဲ စိတထဲ အလိုလို ထငမိတယ။ စိတကလညး ရလေလိုလေ ဆိုသလို မဟုတလား။
ကနတော့ ပုဆိုးကို အသာကနခတလိုကတယ ဖောငးကနဲ ထောငထလာတဲ့လီးကီးကို ကီးဝငးဖငကားပနပတနေလိုကတယ။ အဲလို ခနနေတော့ အားမရပနဘူး အဲဒါနဲ့ စောငအောကကနေ ခေရငးကို ကုနးပီး ကီးဝငးရဲ့ ထမိန ကို အသာဆဲပီးလနတငလာလိုကတယ။ ထမိနက ကငးလုံးနီးပါးခါးပေါရောကတော့ ကိုယ့လီးကီးနဲ့ ဖငကားကို ပနကပလိုကတယ။ အား အသားခငးထိရတဲ့ အရသာက စိမ့နေတာပဲ၊ အထူးသဖင့ ကိုယ့ရဲ့ မာတောငနေတဲ့ လီးတနကီးက ကီးဝငးရဲ့ ပေါငလုံးကီး နစခုကားဝငသားတာ ဘယလိုမ ဖေါမပနိုငတဲ့ အရသာပဲ။ အရသာရိလနးလို့ မိနးနေပေမဲ့ ခနနေတော့ ထုံးစံအတိုငး ပိုလိုခငလာခဲ့တယ။ ကနတော့ ဖငလေးကို ကော့ကာကော့ကာနဲ့ ကီးဝငးရဲ့ ပေါငနစလုံးကားကို လိုးပေးနေမိတယ။ အဲဒီမာ ကီးဝငးရဲ့ ဟောကသံလေး ပောကသားပီး အသကရုသံ မမနတော့ပဲ ကီးဝငးကိုယလေး နညးနညးတုံသားတာ သတိထားလိုကမိတော့ ကနတော့ တကိုယလုံးလညး အေးစကသားတယ။ သေပီပေါ့။
ကီးဝငးနိုးသားပီ ဆိုပီး ညောင့လိုးနေတာလေးရပလိုကတယ။ ခုထိ ငါအိပပောနေတယလို့ ဆငခေပေးလို့ရတယလေ ဆိုပီး အသာလေး ငိမနေလိုကတယ။ အခု အခိနမ ထမိနပနဖုံး လုံခညပနဖုံးဖို့လညး သိပနောကကနေပီလေ။ ကနတောငိမနေပီး ခနနေတော့ ကီးဝငး ကိုယကို လိမ့ပီး ကနတော့ဘကလည့လိုကတာ သိတယ။ ကနတော မကစေ့ကို စုံမိတပီး ဘုရားတနေလိုကတယ။ ဒါပေမဲ့ မမောလင့တဲ့ အဖစအပကက ကီးဝငးရဲ့ ပေါငကီးတလုံးက ကနတော့ ခါးပေါခတငလိုကတာသိလိုကရသလို ကီးဝငးရဲ့ လကတဖကက ကနတော့ လီးကို ဆုပကိုငလိုကတာလညးခံလိုကရတယ။ နောကတော့ ကနတော့ လီးကီးမာ စိုစိုစတစတ နဲ့ နေးနေးထေးထေး အရသာကို ခံစားလိုကရတယ။ ကနတောမယုံနိုငလောကအောင ဖစသားရတယ။ ကီးဝငးက ကနတော့လီးကီးကို လကနဲ့ ကိုငပီး သူ့စောကဖုတအဝမ တေ့ပေးရငး သူ့ခါးကို ကော့ပေးလိုကတာပါပဲ။
အဲဒါကောင့ ကနတော့လီးကီးက သူ့စောကဖုတထဲကို တဝကလောကဝငသားတာဖစပါတယ။ အဲလို အခေအနေမ တော့ ကနတောလညး ဘယငိမနေပါ့မလဲ ကနတော့ ဖငကို ကော့ပီးထိုးထည့လိုကတာ ကီးဝငးဆီက အင့ကနဲ အသံလေး ထကလာသလို ကနတော့လီးကီးကလညး ကီးဝငး စောကဖုတထဲ အဆုံးထိ ဝငသားပါတော့တယ။ ကီးဝငးလကတေက အခုတော့ ကနတော့ကိုယလုံးကို သိုငးဖကလာပီ ဆိုတော့ ဘာပောစရာရိမာလညး ကနတော ကီးဝငးပေါလိမ့တကလိုကပါတယ။ ကီးဝငးလညး ပကလကအနေအထားဖစသားပီးတော့ ပေါငနစလုံးနဲ့ ကနတော့ကို ညပလိုကပီး ကနတော့ ခေထောကတေကို သူ့ခေထောကတေနဲ့ ခိတဆဲလိုကပါတယ။
ကနတောက ကီးဝငးစောကဖုတထဲက ကနတော့ လီးကို ဆဲထုတလိုကလို့ မကတတကတ မာပဲ ကီးဝငး ဖနောင့နစဖက က ကနတော့ဖငကို ခိတဆဲလိုကပါတယ။ တကယတော့ ကနတော အရိနနဲ့ ဆောင့လို့ ရအောင အကူညီပေးတဲ့ သဘောပါပဲ။ မုနယိုနေတဲ့ ကနတော့အတကက တော့ ဘာပောကောငးမလဲ အပငက မိုးနဲ့ အပိုင၊ တအားကုန ကုံးဆောင့ ပေးနေမိပါတယ။ ညအိပယာမဝငခင ကမ ရေခိုးခနးထဲ ဂငးသားထုထားတာမို့ တောတောနဲ့ မပီးနိုငသလို ကီးဝငးလညးတောတောကောငးနေပုံရပါတယ သူ့ပါးစပက ငီးသံလေးတေတောင ထကလာပါတယ။ ကနတော့ လရေတေ သူ့စောကဖုတထဲ ပနးထကပီး ပီးသားခိနမာ သူလညး ပီးသားတယထငတယ သူ့ကိုယလုံးလညးတောင့တငးပီး ကနတော့ကို လညး အတငး ဖစညစဖကထားလိုကပါတယ။ အဲဒါက တော့ ကနတောနဲ့ ကီးဝငးရဲ့ ပထမဆုံး ဖစသားခဲ့ကရတဲ့ ညလေးပေါ့ဗာ။
………………………………………………………………………………..
ပထမအခီပီးတော့ ကနတောတို့ နစယောက တယောကကို တယောက စကားတခနးမ မပောမိကပဲ မိနးနေကပါတယ။ နစယောကစလုံးက နိုးနေတယ ဆိုတာ တယောကနဲ့ တယောက သိနေကပီးသားပါ။ ကနတောကသာ ကီးဝငးဘာပောမလဲ မဆိုတာ ရငတထိတထိတနဲ့ စောင့ပီး အသာမိနးနေတာပါ။ ကီးဝငးဆီက ဘာမ အသံထကမလာတော့ ကနတော နညးနညးလေး ရဲလာပါတယ။ ကီးဝငး ရဲ့ ပေါငသားလေးတေကို လကဖဝါးနဲ့ အသာပတမိပါတယ။ နောကတော့ ကနတောအမဲတမးသားရညယိုခဲ့ရဲ့ တဲ့ ကီးဝငးဖငသားကီးတေကို လကနဲ့ ဆုပကိုငမိပါတယ။ ကိုယ့ကီးဒေါ စောကဖုတထဲ လီးစိမထားပီး သူ့ဖငဆုံကီးကိုလညး လကနဲ့ ဖစညစဆုပနယလို့ ရနေတယဆိုတော့ စိတတေ ပနထ ပီး လီးက မာလာပါတယ။
သူ့စောကဖုတထဲမာ တဖညးဖညးထားလာတဲ့ လီးကီးကိုလညး ကီးဝငးက သတိထားမိပါတယ။ ငီးသံလေး တိုးတိုးထကလာပီး ကနတော့ကိုယကို သူ့လကတေနဲ့ ဖကလာပီး ကနတော့ ခေါငးနောကက ဆံပငတေကိုလညး ကုတဖ ဆော့နေတယ။ အဲလို ဆိုတော့ ကနတောလညး ရဲပီပေါ့ဗာ။ ကီးဝငးရဲ့ အငီကို အပေါလနတငလိုကပီး ဘရာဇီယာကိုလညး ဂိတဖုတအပေါကို လနတငလိုကတယ။ ကီးဝငးရဲ့ ကဲကောသီးနီးပါး နို့ကီးတေကို လကနစဖကက တဖကတလုံးဆီ ဆုပနယရငး ထောငမတနေတဲ့ နို့သီးခေါငးတုတတုတ ကီးတေကို ကုံးစို့ လိုကတယ။ ကီးဝငး ကိုယလုံးလေး တန့လိမရငး ဖငကီးကို ကကပေးရငး ကနတော့ကို လိုးဖို့ အခကပေးနေတော့ ကနတောလညးဖငကို ကရငး အသာလေး ညောင့လိုးနေလိုကတယ။
နောကတော့ လီးကလညး အစမးကုနမာလာပီး လိုးရတာ အရိနရလာတော့ နို့စို့တာကို ရပပီး ကီးဝငးပေါငနစလုံးကားမာ ဒူးထောကထိုငလိုကတယ။ နောကတော့ ကီးဝငး ခေသလုံးကီးတေကို ကနတော့ ပုခုံးပေါတငလိုကပီး တော့ ကောငးကောငးဆောင့လိုးပါတော့တယ။လကနစဖကက ကီးဝငး ပုခုံးနစဖကကို ဆဲဆဲပီးလိုးရလို့ အတော့ကို အရသာရိပါတယ။ ကနတော့အတကက လညး ဒီညအဖို့ သုံးခီမောကမို့ တောတောနဲ့ မပီးနိုငဖစရပါတယ။ အဲဒီ အခိနမာ ကီးဝငး က ကနတော့လကမောငးတေကို အတငးဆဲရငး အီးးးးကနဲ အသံထကသားတာမို့ သူပီးသားတယဆိုတာ သိလိုကရပါတယ။ ကနတောလညး နညးနညးမောသားတာနဲ့ မာတောငတငးနေတဲ့လီးကီးကို ကီးဝငး စောကဖုတထဲ စိမထားပီး ခနနားလိုကပါတယ။ အဲတော့မ ကီးဝငးက မကလုံးပင့လာပီး၊
“သား မောလေး နငမပီးသေးဘူးလား”
“ဟုတ ကီးဝငး ကီးဝငးရော”
“ဟဲ့ ငါက နစခါတောငရိပီလေ၊ နင အဆငပေရဲ့လား ဘာလုပပေးရမလဲ”
“ကီးဝငး ကနတော ဒေါ့ကီ လုပလို့ရမလား”
ကီးဝငး က ကနတော့ကို မကစောငးလလလေးထိုးရငး၊
“ဟန့ သူ့ကို နညးနညးလေး ဖေဘာပေးလိုကတာနဲ့ ဆိုးပီ”
“ဟုတပါဘူး ကီးဝငးရယ ကီဝငး ရဲ့ တငက အရမးလလို့ပါ”
“အဲ့ဒါနဲ့ ဒေါ့ကီက ဘာဆိုငလဲ”
“ဆိုငတာပေါ့ ကီးဝငးရဲ့ အဲဒါမ ကီးဝငးရဲ့ တငအလကို ကည့ပီးသားက လိုးလို့ရမာလေ”
“ဟယ မိုကရိုငးလိုကတာ လူကီးကို လိုးမယဘာမယနဲ့”
“ဟိဟိ ကီးဝငးကလညး ကနတောတို့ လိုးးတောင လိုးပီးနေပီဟာကိုပဲဟာ”
ကီးဝငးက ပောသာပောတာပါ အိပယာက အသာ လူးလိမ့ထလိုကပီး သူ့ရဲ့ ဖားယားကနေတဲ့ ဆံပငရညကီးကို စုပီး ပုခုံးတဖကပေါလဲခလိုကရငး လေးဘကထောကကုနးပေးပါတယ။ ဖငကောကပီး ကားစင့နဲ့တဲ့ ကီးဝငးရဲ့ ဖငကီးက အလနကို လပါတယ။ ကီးဝငးရဲ့ ဖငကား ပေါငနစခု ကားက စူထကလာတဲ့ စောကဖုတဖောငးဖောငးကီးကလညး အားရစရာကီးပါပဲ၊ ကနတော့ လီးကို အဲဒီ စောကဖုတထဲမာ အသာတေ့ပီး ဖိသငးလိုကပါတယ။
“အိ……ကတစ…….”
ကီးဝငးဆီက အခုမ အသံထကပီးငီးသံလေး ကားရပါတယ။ကနတော့အတကကလညး ဘာနဲ့မ မလဲနိုငတဲ့ လောကစညးဇိမကို ရလိုကပါတယ။ နောကတော့ ကီးဝငးရဲ့ခါးလေးကို လကနစဖကနဲ့ ဆုပကိုငပီး အနောကက နေ တဖုံးဖုံး ဆောင့လိုးနေမိပါတော့တယ။ဒီတခါလညး တောတောနဲ့ မပီးပါဘူး ဒါပေမဲ့ ကီးဝငးက ပနပနကော့ပေးနေပီး ကီးဝငး စောကဖုတထဲက အသားလေးတေက ကနတော့လီးကီးကို ဆုပညစလာတဲ့ အခိနမာတော့ ကနတော့လီးကီးက ယားလာပီး လရေတေ ကီးဝငးစောကဖုတထဲ ပနးထုတလိုကပါတော့တယ။
အဲဒီညက စပီး ကနတောနဲ့ ကီးမေတို့ ဆကဆံရေးဟာ ပောငးလဲ သားခဲ့ပါတော့တယ။ နယသားပီ ဆိုတာနဲ့ ကနတောတို့ နစယောကဟာ လငမယားလိုပါပဲ။ နောကပိုငး အိမမာတောင လစရင လစသလို နိုကကိုင ကစစပေးနဲ့ နောကပိုငး လိုးတဲ့အဆင့တောင ရောကလာပါတယ။ တခါတလေ နစယောကစလုံးဆာရင ခိနးပီး အပငဟောတယမာတောင သားလိုးကပါတယ။ အိမမာ အဆငပေရငတော့ အိမမာပဲပေါ့။
………………………………………………………………………………..
မောလေးက သူ့စကားကို အဆုံးသတလိုကပီး ညို့ကို မော့ကည့ပါတယ။ ဘာပောခငသလဲ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ပေါ့။ ညိုကတော့ သူ့စကားနားထောငရငးက ဖေဖေကောနဲ့ ဖစခဲ့တဲ့ ဟာတေက ကိုယ့ကိုယကို အပစရိသလို ခံစားနေရတာတေ နညးနညးပေါ့သားသလို ဖစသားရပါတယ။ မေမေ ကတောင ဖေဖေ့ကော့အပေါ သစာဖေါကပီး သူ့တူအရငး မောလေး နဲ့ ဖစနေသေးတာ။ညိုက အဓမကင့ခံရတာ၊ ကိုယလညး ဖားယောငးတာမဟုတဘူး၊ ဘယသူ့ကို မ ဖင့မပော၊ မတိုငခဲ့တာကတော့ ညို့အပစပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ စိတထဲပေါ့သားပါပီ။ ဘာမ အလေးနကထားစရာ မလိုပါဘူးလေ။ မေမေတို့ အိမထောငပိုကဲအောငလညး ညိုမလုပခဲ့ဘူး။ မေမေလညးမောလေးနဲ့ ဖစပေမဲ့ သူ့အိမထောငကို မပကအောင ဆကထိနးထားတယ။ အဲတော့ ဘာမ ဖစမလာတော့ဘူးပေါ့။
“အငး ငါကတော့ မေမေ့ကို ပဲ အံ့သတာပါ။ ဖေဖေကောက သူနဲ့ မအိပလို့လား နငနဲ့ ဖစရအောင”
“ဖေဖေကောက တော့ အိပပါတယတဲ့ ကီးဝငးပောတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ က အလုပမားလို့ တခါတလေကရင မလုပဖစတာ တောတောကာတယတဲ့။ နောက မော နဲ့ ဖစသားတော့ မော့ဆီကလညး ရနေတော့ ဖေဖေကော နဲ့ မလုပဖစတာကာလို့ ဆာလာရင မော့ကို လမးအခကပေးလိုကတာပဲ။ မားသောအားဖင့ကတော့ မော့ဘကက ဆာတာ မားတာပါ။ မောက သူတို့လို မဟုတဘူးလေ၊ ဘယသူနဲ့မ စိတဖေစရာမ မရိတာ နောက ကီးဝငးကလညး အရမးတောင့တော့ မောက အမဲလိုခငနေတာ၊ဟီဟိ”
“ဟဲ့ နငက စောလေး ဘာလေးရာထားပေါ့ဟာ၊ အဲဒါမ အဆငပေမာပေါ့၊ မေမေ့ကို အမဲ နငလိုခငတိုငးလုပလို့မ မရတာ”
“အငးပါ မောလညး ကိုးစားနေပါတယ၊ ကီးဝငးကလညး ပောပါတယ၊ စောထားဖို့”
အဲလို နဲ့ ညိုတို့ မောငနမ နစယောက တယောကနဲ့ တယောက နားလညမုရခဲ့ကပါတယ။ ညိုက မောလေး အပေါမာတော့ ဘယလိုမ စိတမလာသလို၊ သူကလညး ညို့ကို အဲလို စိတမိုးမထားဘူးဆိုတာ သိရတော့ ညိုတို့ နစယောကက ပိုပီး ရငးနီးပင့လငးလာခဲ့ကပါတယ။
ညိုနဲ့ မောငတို့ နစယောကစလုံး ဘဲ့ရပီးတော့ မောငက နိုငငံခားထက အလုပလုပမယဆိုပီး ပတစပို့စတေ ဘာတေလောက နောက သူငယခငးတေနဲ့ စုံစမးနေပီ။ ညိုက သာ ဘာလုပရမနးမသိသေးတာ၊ မောငက နိုငငံခားမထကခင စေ့စပသားမယဆိုပီး ပောတယ။ ဘာလို့လဲ မသိညိုက စိတထဲမာ တေးပီး ကောကနေမိတယ။ အယဒီအာ ဆိုတဲ့ လောငးဒစစတန့ ရီလေးရငးတေက သိပမခံတတတာ ညို့ သူငယခငးတေ ထဲမာလညးတေ့ဖူးနေတယလေ။
အဲလို ညိုက စိုးရိမတယ ဆိုတာ ပောလိုကမိတာနဲ့ မောငက တခါထညးလကထပမယ လုပတော့တာပဲ။ ညိုက စိတထဲ ခီတုံခတုံဖစနေတုနးပဲ မောငက လောကပီး သူ့မိဘတေ၊ ညို့ မိဘတေကို ပောလိုကတာ နဂိုထဲက သိပီးသား သဘောတူပီးသား ဆိုတော့ သူတို့က အခိနဆဲမနေတော့ဘူး ရကကောငးရကမတတေ ဗေဒငမေးပီး တခါထဲ လကထပပေး လိုကတော့တာပါပဲရင။ ညို့မာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ အိမထောငသညဘဝကို ရောကခဲ့ရပါပကောရင။
လကထပပီးတော့ လောလောဆယ မောငတို့ အိမမာ လိုကနေခဲ့ရတယ။ မောင့မိဘတေက တော့ သဘောကောငးပါတယ။ သူတို့ အိမက လညး အကယကီး နစထပ တိုကအိမ။ မောငက သားအကီးဆုံး နဲ့ သူ့ညီလေး တယောကရိတယ သူနဲ့ အသကတောတောကာတယ၊ ခုမ ဆယတနး ပဲ ရိသေးတယ။ မောင့ဖေဖေ က အစိုးရဌာနကီး တခုက အရာရိ အကောငကီးတယောကပေါ့။ မောင့ မေမေ ကလညး အစိုးရဝနထမး အရာရိတဦးပဲ ဆိုတော့ သူတို့ မိသားစု က အတောအေးဆေးပါတယ။ ပုံမနရုံးခိနပဲ အိမက ထကသားက ပနလာက၊ အိမမာ ထမငးဟငးခကတဲ့ အဒေါကီးတယောက၊ လကတိုလကတောငးခိုငးတဲ့ ကောငမလေးတယောက၊ ကားဒရိုငဘာတယောက ရိတယ။ ကားက နစစီးရိတယ။
ညိုက အလုပရာမယဆိုတော့ မောငက ကန့ကကတယ၊ သူနိုငငံခားမထကခင သူနဲ့ လတလတလပလပနေပါအုံးတဲ့။ သူထကပီးမ အလုပလုပပါတဲ့။ ဆိုတော့ ညိုတို့ နစယောက သူနိုငငံခားထကမဲ့ အခိနစောင့ရငး ဟိုလညဒီလည၊ စားက သောကက၊ လိုးက၊ ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မောငက နိုငငံခားထကရမဲ့ ကိစက ဟိုဟာဒီဟာလေး ထစငေါ့ပီး နညးနညး အခိနလေးကာလာတော့ ညို ဒီတိုငးနေရတာ ပငးလာတယ။ မေမေ့ကို လညး ပောမိတော့ မေမေ က သူတို့ အလုပမာ တကယက စာရငးကိုငလညး လိုနေတယ ညိုလညး အီကိုက ဆငးတာ ဆိုတော့ လုပမလား ဆိုတော့ လုပမယဆိုပီး လကခံလိုကတယ။
မောငက လညး ညို့ မိဘတေ အလုပထဲမာပဲလေ၊ ညိုလညးအပငးပေတာပေါ့ ဆိုပီး သဘောတူတယ။ အဲဒါကောင့ ညိုကို မနကဆို သူက ကားလေးနဲ့ လိုကပို့ပေးတယ။ ညိုက ဖေဖေကော တို့ ရဲ့ မိနးအော့ဖစစမာ ပဲ လုပရတယလေ။ ဖေဖေကောနဲ့ကတော့ ညိုက ပုံမနပနဖစနေပါပီ။ သူကလညး ညို့ကို အရငက အတိုငးပဲ သမီးအရငးလို ဂရုစိုကသလို ညိုက လညးဘာမ မဖစခဲ့သလို နေလိုကတယ။ တခါ တခါတော့လညး သတိရမိသား၊ ပထမဦးဆုံး အတေ့အကုံ ဆိုတာက မေ့ဖို့ ခကသားလားရင။ ဒါပေမဲ့ ခုက ကိုယလညး အိမထောငနဲ့လေ ဆိုပီး မေ့ထားလိုကတော့တယ။
နောကတော့ အလုပထဲမာ တကယစိတပါလာ ပီး တော့ လုပရတာ ပောလာခဲ့တယ။ ဖေဖေကောက လခ ပေးပါတယ။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကောနဲ့ မေမေ က သူတို့အတက အမေခံက ညိုပဲ ဆိုတော့ ဒါတေက ညို့စီးပားပဲလို့ လဲ အမဲတမးပောနေတော့။ ကိုယကိုယတိုငလညး လုပရတာ အဓိပါယရိနေသလိုပဲ။
အဲလို အသားကလာပီးမ ပဲ မောငက နိုငငံခားထကဖို့ အခင့ အရေးရောကလာတော့တယ။ မောင စထကကာကစတော့ နစယောကစလုံးက အနာဂါတအတက စိတလုပရားနေကပီး သတိမထားမိပေ မဲ့နောကနေ့မာပဲ ညို နေရ ထိုငရတာ တမိုးကီးဖစလာတယ။ မောငရိနေတုနးက ကိုယ့အိမလိုဖစခဲ့ပေမဲ့ ညိုတယောကထဲ ကတော့ တစိမးတေကား ရောကနေသလို ခံစားနေရတယ။ နောကပီး ညဘကအိပယာဝင တဲ့အခါတော့ အရငက အမတမထငဖစခဲ့ရတဲ့ ညို၊ အခု ကိုယ့ကိုယကို သတိထားမိလာတယ။ အဲဒါကတော့ ညို့ ရဲ့ ရမကဆန ပဲပေါ့။ မောင က ညတိုငး လိုလို အနညးဆုံး တခီတော့ လိုးပေးနေခဲ့လို့ သာ ညို ကသတိမထားမိတာ အခုတော့ ညို တလူးလူး တလိမ့လိမ့နဲ့ အိပမပောတဲ့ ထိတောင တခါတလေ ခံစားနေရတယ။
နောကညိုကပဲ စိတထငလို့လားမသိဘူး။ မောင့ ဖေဖေ ရဲ့ မကလုံးတေက ညို့ ကိုယလုံးကို စူးစူးစိုကစိုက ခိုးကည့ကည့နေတယလို့ ခံစားနေရတယ။ တနေ့ သူ့ရေ့က ဖတလောကသားရငး အမတမထင ရေ့က အရိပပနနေတဲ့ မနထဲက နေ လမးတေ့လိုကရတော့ ညို ခေလမးတောင မားခငသားတယ။ မောင့ဖေဖေ ရယပေါ့။ ညို့ တငသား တေကို စူးစူးရဲရဲ ကီးကို သူ့ရဲ့ ကဲကောကိုငးမကမနလေးထောင့ကီးကို ပင့လို့ သေခာကည့နေတယ။ ညို့ ဒူးတေ တောင ညတခေခငသလို ဖစသားတယ။ ညို့ ပေါငခဆုံမာလညး စိုတိုတို လေး ဖစသားတယ။ ညို့ ရဲ့ အဲဒီ တငသားတေကိုက မကောငးတာပါ။ လုံးတစပီး ကောကနေတော့ ယောကားတေက တခိနလုံး အဲဒီ တင ကိုပဲ လိုကလိုကကည့နေကတာ။
အဲဒီည ညိုအိပယာထဲ ဝငတော့ အိပယာထဲမာ လူးလိမ့ရငး ညို့ ပိပိလေးကို ကိုငပတမိတယ။ ညို့ အတေးထဲမာတော့ မောင့ဖေဖေ ပေါ့။ မောင့ဖေဖေ က မောငနဲ့ ခတစတတူပီးတော့ အရယရလာတော့ ခန့ငားလာတဲ့ ရုပရညရိတယ။ လူက အသကနဲ့ မလိုကအောငကို ကနးမာပီး တောင့တောင့တငးတငးလညး ရိတယ။
ညဘကညဘကဆို မအိပခင ညိုတို့ က တီဗီကည့လေ့ရိတယ။ မားသော အားဖင့ မောင့မေမေ ဒေါခငခငထား ကညိုတို့ ကည့နေတုနး ဘုရားခနးဝင ဘုရားရစခိုးတရားထိုင ပီး အိပယာဝငတယ။ညိုနဲ့ မောင့ဖေဖေ ဦးခငမောငဦး တို့ ပဲ ကနလေ့ရိတယ။ ဘုရားခနးက အပေါထပမာ ဆိုတော့ အောကထပမာ ညိုတို့ နစယောကထဲ။ ထမငးခကအဒေါကီးနဲ့ အကူကောငမလေးကတော့ မနကအစောကီးထရတာမို့ အစောကီးထဲက အိပယာဝငသားကပီလေ။
ပုံမန ဆို မေမေထား ဘုရားရစခိုးဖို့ တကပီး ခနပဲ ညိုလညး ကိုယ့အခနးကိုယတကပီး အိပယာပေါလဲနေလိုကတယ၊ စာဖတခငဖတ မဖတခငလညး ဒီဂေပတပေါ့။ ညို့စိတတေ ထေပားလာတော့ ဘာရယမဟုတဘူး မေမေထား ဘုရားရစခိုး တကသားလညး ဖေဖေဦး နဲ့ အတူတူ တီဗီ အကာကီး ထိုငကည့နေမိတော့တယ။
အဲလိုနဲ့ တနေ့ မေမေထား ဘုရားရစခိုးတော့မယလို့ တကသားပီး တော့ ထုံးစံအတိုငး တီဗီ ကည့နေတုနး ဖေဖေကောက ကတစကတစ နဲ့ စုပသတပီး သူ့လညဂုတကို လကတဖကနဲ့ ညစနေတာတေ့လို့၊
“ဖေဖေ ဘာဖစလို့လဲ ဇကကောတကတာလား”
“အငးဟုတတယ ထငတယ သမီး လညကုတက တငး တကလာလို့”
“သမီး နညးနညး ဇကကောဆဲပေးရမလား၊ သမီး မေမေ့ကို လုပပေးနေကမို့ပါ”
“ဟုတလား သမီး အေး နညးနညး စမးကည့မယလေ သမီး ကို အားနာတယ”
“အို ဒါမား ဖေဖေ ကလညး ကိုယ့သမီးပဲဟာ”
ညိုက ပဲ ခေးမ ယောကခမ ဆကဆံရေးပေါ ကောလိုကမိတာလား၊ ကိုယ့ကိုယကိုတောင မသေခာတော့ဘူး။ ဖေဖေဦး က သူထိုငနေတဲ့ ဆိုဖာပေါက ထပီး ကမးပငပေါ ထိုငခလိုကတော့ ညိုက သူ့နောကက ဆိုဖာပေါမာ ထိုငလိုကပီး သူ့လညကုတ ကို ညို့လကကလေးတေနဲ့ ဖိနိပပေးနေမိတယ။
“အား ကတစကတစ ကောငးလိုကတာ သမီးရယ ဒီနားလေး”
ဖေဖေဦးက သူ့လက နဲ့ ညို့ လကကလေးကို ကိုငပီး သူလိုခငတဲ့ နေရာကို တငပေးတော့ ညို့ ရငတေ တဒိတဒိတခုနလာတယ။ ညို့ ပေါငလေးတေက လညး ဖေဖေဦး နံဘေးနဲ့ ထိလိုက ကာလိုက နဲ့လေ။
အဲလိုလေး ခနနိပနယပီးတော့ ဖေဖေဦးက၊
“အငး ကေးဇူးပါပဲ သမီးရယ၊ တောပါပီ သမီးလကကလေးတေက ပော့မလိုလို နဲ့ နိပတော့ ထိသားပဲ”
လို့ ပောပီး ညို့ဘကကို လည့လိုကတယ။ နောက ညို့လကကလေးတေကို ဆုပကိုငလိုကတယ။ ညို ရငထဲ တဒုံးဒုံးခုနနေပီလေ။ ဖေဖေဦးက ညို့လကတေကို မလတသေးပဲ ကိုငထားရငးက ရကသေးဖနးသားတဲ့ ညို့မကနာလေးကို စေ့စေ့ကည့လိုကတယ။ ညို ဖေဖေဦးလကထဲက ညို့လကတေကို မရုနးပဲ နဲ့ ဒီအတိုငးလေးပဲ ထားလိုကမိတာ ညို့အပစလား၊ ဖေဖေဦးရဲ့ နူတခမးအစုံက ညို့ နဖူးပေါကို ပထမကလာတယ။ နောကတော့ ညို့ နာခေါငးလေး နဲ့ နောက ညို့နူတခမးလေး တေကို ပေါ့။
“အို ဖေဖေဦး မသင့ဘူး ထင..အု”
“ပတစ”
ညို့စကားတောင မဆုံးလိုကပါဘူး။ ဖေဖေဦးရဲ့ နူတခမးအစုံက ညို့နူတခမးတေပေါဖိကပပီး ခပပငးပငးလေး စုပလိုကတာ ခံစားလိုကရတယ။ညို့တကိုယလုံးလဲ သေတေ ပူဆငးသားတယ။
ညို့ကိုယလုံးလေးက ဖေဖေဦး ရငခငထဲမာ ပော့ခေသားတယ။ ဖေဖေဦးရဲ့ အနမးတေက ညို့ တကိုယလုံးကို ကကသညးလေးတေ တောငထစေတယ။ ဖေဖေဦးလကတေက ညို့ ရငသား လုံးလုံးလေးတေကို အငီပေါကနေ ဆုပနယနေတယ၊ အို ညို့ နို့သီးခေါငးလေး တေ မာနေတာကို သူသိနေပီပေါ့။ ရကလိုကတာ။ ဖေဖေဦးက ညို့ ခါးလေးကို လကတဖကနဲ့ ပေ့ခီပီး နောကတဖကက ညို့ ဂါဝနအောကနားက နေတိုးဝငလာပီး ညို့ပေါငခစုံ ပိပိနေရာလေးကို ပင့ကိုငလိုကတယ။ ညို့ အရေလေးတေ နဲ့ စိုနေတဲ့ ပငတီလေးပေါကနေ သူ က ညို့စောကဖုတလေးကို ပတပေးနေတယ။ ညို အသကရုမဝတော့ဘူး၊ ဖေဖေဦးလကက ညို့ပငတီ ခါးသားရေမော့ကိုးလေး အောကကနေ တိုးဝငလာပီး ညို့ပိပိလေး ရဲ့ နူတခမးသားလေးတေကို လကဖားလေးနဲ့ ပတလိုကတော့ ညို့ကိုယလုံးလေး တုံသားတယ။
“ဒုန..ခလမ”
အိမပေါထပက တခုခု တိုကမိလိုကသံကောင့ ရုတတရက သတိပနဝငလာလို့ ဖေဖေဦး ရငဘတကို လကနစဘကနဲ့ စုံတနးပစလိုကပီး နောကဖေးခနးဘကကို ပေးဝငလာခဲ့မိတယ။ ညို ရေခိုးခနးထဲကို ဝငပီး အသကကို မနမနရူလိုကတယ။ နောကတော့ ရေကနထဲက ရေအေးအေးလေးကို ခပပီး မကနာသစ ခေထောကဆေးလုပလိုကတော့မ လူလညး နညးနညး တညငိမသားပီး စိတပနကညသားတယ။
ရေခိုးခနးထဲက ထကလာပီး ဧည့ခနးကို ခောငးကည့တော့ ဖေဖေဦးကို မတေ့တော့ဘူး၊ တီဗီကတော့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပင့နေတာ တေ့တာနဲ့ တီဗီပိတလိုကပီး အပေါထပကို ခေဖနငးတကလာခဲ့တယ။ အပေါထပမာလညး အခနးအပငဘကတေမာ လူရငးနေတာနဲ့ ညိုတို့ အခနးကို ကမနးကတမးပေးဝငပီး အထဲက ဂလန့ ခထားလိုကမိတော့တယ။
………………………………………………………………………………………
မနကကတော့ ထုံးစံအတိုငး ထရေမိုးခိုးပီးလို့ ဘရိတဖတစစားတော့ ဖေဖေဦးက မေမေထား ရိနေလို့လားမသိ ပုံမနပဲ ဘာမ မဖစခဲ့သလိုပဲ။ ညိုက တော့ ဒီပုံဆို မဖစဘူးလို့ တေးမိလို့ မေမေထား ကိုပဲ ။
“မေမေထား သမီး ဒီဝိအနး မေမေ တို့အိမ မာ သားအိပလိုကအုံးမယနော၊ တနငာနေ့ ညနေမ အလုပကတနးပနလာခဲ့မယ”
“အော အေးအေး သမီးလညး သမီးအမေတို့ နဲ့ တခါတလေ သားနေပေါ့၊ သားမရိတော့ သမီးလညး ပငးမာပဲ၊ အငးအငး၊ တနငာနေ့ ညနေမ တေ့မယလေ၊ “
ဖေဖေဦး ကတော့ မေးခနးထုတတဲ့ အကည့မိုးနဲ့ မကခုံးပင့ပီးတော့ ကည့နေတယ။ ညိုက မကလုံးခငး မဆုံတော့ဘူး၊ မသိခငယောငဆောငပီး မကလာခထားလိုကမိတယ။ ညို့ကိုယညို လညးမယုံတော့ဘူးလေ၊ မောင့ကို သစာမဖေါကခငဘူး ဖေါကခဲ့ရငတောငမ မောင့အဖေနဲ့တော့ မဖစခငဘူးလေ၊ ဒီနေ့ က သောကာနေ့ ဆိုတော့ အနညးဆုံး သုံးည တော့ ဝေးဝေးရောငနေလိုကဖစမယ။ တနငာနေ့ ပနလာရင ပုံမန ပနဖစလောကပီပေါ့။ အဲဒါက ညို့အတေး။
ညို အလုပကို ရောကတော့ ဖေဖေကောလညး မရောကသေး၊ မေမေ့လညးမတေ့ ဒါပေမဲ့ သူတို့က ကိုယပိုငအလုပဆိုတော့ ပုံမနအခိနရယလို့ မရိဘူးလေ။ နေလညလောကကမ ဖေဖေကောတယောကထဲ ပေါကခလာတယ။ မေမေ့ကို မေးကည့တော့ အိမမာတဲ့ ဆိုတာနဲ့ ညိုလညး ဆကမမေးတော့ဘူး၊ ဖေဖေကော က ခနပဲ နေပီး အိမပနမယ ဆိုတော့ ညိုက မာလိုကတယ မေမေ့ကို ပောလိုကပါပေါ့၊ ညို ဒီဝိအနး အိမမာ ပနလာအိပမယလို့၊ ယောကခမ တေကို ပောလာခဲ့တယလို့၊ ဆိုတော့ ဖေဖေကော့ မကလုံးတေက တမိုး ဖစသားသလိုပဲ၊ ပီးမ အငး သူပောလိုကမယ ဆိုပီး ထကသားလေရဲ့။
ညနေကတော့ သောကာနေ့လညးဖစတော့ အလုပက ဘီးဇီး ဖစပီး အလုပပနတဲ့ အခိန နောကက၊ မောင့ အိမက ယူလာခဲ့တဲ့ ကားလေးကို မောငးပနလာတော့ ကားတေကလညး သေခငစောနံလောကအောငကပ၊ မေမေတို့ အိမရောကတော့ တောတောနုံးနေပီ။
အိမရောကတော့ ဖေဖေကောပဲ တံခါးဖင့ပေးတယ။ မေမေရော ဆိုတော့ အရေးပေါ အလုပပေါလို့တဲ့ မောလေး နဲ့ နစယောက ထကသားတယတဲ့ သမီးအတက ဟငးတေ ထားခဲ့တယတဲ့ တနငနေညပနလာမယတဲ့၊ သမီးလာအိပတဲ့ နေ့ မ အလုပပေါလို့ သားရတာ စိတမကောငးဘူးတဲ့ လို့ ပောပါတယ။ ညိုတေးမိလိုကတာကတော့ ဟငး မေမေ ကတော့ လုပပီ၊ မောလေး ကောငးပိတရက နဲ့ အကိုက တနေရာကို သားပီး ခစစခနးဖင့ကပီနဲ့ တူတယလို့ တေးမိ လိုကတယ။
မေမေ နဲ့ မောလေးတို့ ခစစခနးဖင့တာကို ခောငးကည့ထားမိတော့ အဲဒီပုံတေ မကစေ့ထဲ ပနမငယောငလာပီး သေးတောင နညးနညးပူသားပါတယ။ နောကပီးတော့ ဒီည ဖေဖေကောနဲ့ ညိုနဲ့ ဒီအိမထဲမာ နစယောကထဲ ရိနေပီ ဆိုတာ တေးလိုကမိတော့ ရငခုံသားမိတယ။ သေခငတဲ့ ကားတောပောငးမား ဖစနေပလား။ အို ဒါပေမဲ့ အခုမ ငါ မောငတို့အိမလညး ပနသားလို့ မဖစနိုငတော့ဘူးလေလို့ တေးလိုကမိပါတယ။
…………………………………………………………………………………
ရေမိုးခိုး ပီး တော့ လူလညး ပနလနးဆနးသား၊ ဘိုကကလညး ဆာလာတော့ မေမေ ထားခဲ့တဲ့ ဟငးတေပနနေး ဖေဖေကောလညး ရေခိုးပီးတော့ ပငဆငပီး စားကတယ။ မေမေ က ညိုကိုကတတတဲ့ ဟငးလေးတေ သိတယလေ၊ အဲဒါလေး တေ လုပထားပေးခဲ့တော့ ထမငးစားကလညး မိနတယ။ ဖေဖေကောက လညး ရေခဲသေတာထဲက ဘီယာလေးတလုံး ထုတသောကတယ၊ ညို့ကိုလညးမေးပါတယ သောကအုံးမလားဆိုတော့ ဟင့အငးလို့ ပေါ့။
စားပီးသောကပီးတော့ ပုဂံခကယောက တေ သိမးဆညးပီး အိမရေ့ခနးမာ ထိုင တီဗီကည့ကတယ။ ညိုလညး တေးမိတယ၊ အငး ငါ့မာ ဟို ဖေဖေဦးနဲ့ တီဗီကည့ရငး ဇာတလမးက ရုတခငလာလို့ ဒီအိမပနလာတယ၊ အခု ဖေဖေကောနဲ့ တီဗီကည့နေရပါလားပေါ့။ အဲဒါ လူက မနေနိုငတော့ဘူး ဖေဖေကော့ကို အိပတော့မယ ဆိုပီး ညို့အခနးကို ထကလာခဲ့လိုကတယ။ မေမေတို့က ညို့လာရင အိပလို့ ရအောင ညို့အခနးကို ဒီတိုငးလေး ပဲ ထားတယ၊ ဆိုတော့ ညို့အတက ကတော့ အခနးထဲ ရောကတာနဲ့ အပို ဘဝ ပနရောကသားသလိုပဲ၊ အခနးတံခါးကို ဂလန့ ထိုး ပီးတော့ ကုတငပေါမာ လဲလိုကတယ။
ညဝတအငီပါးပါးလေး ပေမဲ့ အခနးကလညး ပိတထားပီးမို့ ဘရာဇီယာ နဲ့ အတငးခံ ဘောငးဘီကို ပါခတထားလိုကတယ။ ပီးတော့ မနေ့ညက ဖေဖေဦး နဲ့ မတောတဆ ကနေ ဖစသားပီး ကံကောငးလို့ နယမကံခဲ့တာကို ပနတေးမိရငး အရငဖေဖေကောနဲ့ ဖစခဲ့ကတာတေကို တဆကတညးတေးလိုကမိတယ။ မောင နိုငငံခားထကသားတာလညး အတောလေး ကာပီ ဆိုတော့ ညို့ စိတထဲမာရော သေးသားကရော တခုခု ဟာနေသလိုပဲ၊ အခုတောင ဖေဖေကောနဲ့ တုနးက ဟာ ပနတေးမိပီး ပိပိလေး မာ စိုစိစိလေး ဖစလာခဲ့တယ။
ညဝတအငီလေးအောကက နေ လကလိုပီး စေ့စေ့လေးကို ပတလိုကတော့ လူတောင တုံတကသားတယ။ အငး ငါတော့ ဒီဂေပတမ ရတော့မယလို့လညး ညို့ဘာသာ တေးမိတယ။ အဲဒီ အခိနမာပဲ၊
“ဒေါက..ဒေါက..ဒေါက”
ဆိုတဲ့ တံခါးခေါကသံကောင့ ညိုလန့သားတယ။ နောကမ အိမမာ ဖေဖေကောပဲ ရိတယဆိုတာ သတိရလို့၊
“ဖေဖေကော ဘာလဲဟင”
“အော ညိုလေး မအိပသေးရင ဟို စတောဘယရီ လကဖောလေး သောကမလားလို့ ဖေဖေကော ခုပဲ ဖောထားတာ လေး လာပေးတာ”
စတောဘယရီ လကဖောဆိုတာနဲ့ ညို တခားဟာတေ ခနမေ့သားပီး တံခါးကို ကမနးကတနး သားဖင့လိုကမိတယ။ တံခါးဝမာ ဖေဖေကော က ညို အရမးကိုကတဲ့ စတောဘယရီ လကဖောကို ဖနခက အရညကီးနဲ့ ယူလာပီး ရပနေတယ။
“သိုငးကူးပဲ ဖေဖေကော”
ဆိုပီး ညို သူ့လကထဲက ဖနခကကို လကနစဖကနဲ့ ယူပီး ညို့ကုတငဘေးက စားပဲေလေးမာတငဖို့ လည့ထကလာခဲ့တယ။ အဲဒါက ညို့အမားလေ၊ ဖေဖေကော အနောကကနေလိုကပီး အခနးထဲ ဝငလာတာကို သတိမထားမိလိုကဘူး။ စားပဲလေးပေါမာ ဖနခကကို ခပီး နောကလည့လိုကတော့၊
“ဟင ဖေဖေကော”
ဖေဖေကောက ညိုနဲ့ မကနာခငးဆိုင အရမးကို ကပနေပီလေ။ ရုတတရက အံ့သသားတဲ့ ညို့ကို ဖေဖေကောက သူ့ရငခငထဲ ဆဲသငးလိုကပီး ညို့ နူတခမးအစုံကို ဖိကပစုပနမးလိုကတယ။ ညို အစမးကုန ရုနးပေမဲ့ ဖေဖေကော့ လကတေက အရမးကို သနလနးလတယ။ ညို့ပေါငတနအရငးမာ ထောကနေတဲ့ ဖေဖေကော့ ပုဆိုးအောကက ပူနေးနေး အခောငးကီးက ကလညး စောစောကလေးတင စိတထနေတဲ့ ညို့ကို အားအငကုနခနးသားစေတယ။
ဖေဖေကော့ လကဖဝါးတေက ညို့ဖငလုံးနစဖကကို ဆုပနယနေပီး ဖေဖေကော့ လာကီးက ညို့ပါးစပထဲကို တိုးဝငလာတော့ ညို့ အတက က ပနလမးမရိတော့ဘူးလေ။ နေရာသီမာ အရမးကို ခောကသေ့နေတဲ့ ကောကရိုးပုံပေါကို မီးခစဆံတခု မီးခစပီး ပစခလိုကသလိုပဲ၊ ညို့ကာမ ဆနတေက တဖငးဖငး နဲ့ ထတောကကုနကပီလေ။ ညို့ရဲ့ လကတေကလညး ဖေဖေကော့ လညကုတကို တယဖကပီး ညို့ပါးစပထဲ တိုးဝငလာတဲ့ ဖေဖေကော့ လာကီးကို ပနစုပပေးနေမိပီလေ။
ဖေဖေကောက ညို့ကို ကုတငရိရာကိုအသာလေး တနးပေးလိုကတော့ ညိုလညး ကုတငပေါကို အလိုကသင့ လေးလဲခလိုကတော့တယ။ ဖေဖေကောက ညို့ ကိုယပေါကို ခတကပီးတော့ ညို့ ညဝတအငီလေးကို လနတငလိုကတယ။ ညို့ နို့တေကို သူ့လကတေနဲ့ ဖဖလေး ဆုပနယရငးက ညို့နို့သီးခေါငးလေးတေကို တဖကတလည့စီ ငုံ့ပီး စို့ပေးနေတယ။ ညို့နို့သီးခေါငးလေးတေက လညး အရမးကို ထောငမတတငးမာနေပီလေ။
နောကဖေဖေကော့ လကတဖကက ညို့ပေါငခဆုံကို ရောကလာတော့ ညို အလိုလို ပေါငနစဘကကို ကားပေးမိတယ။ ဖေဖေကော့ လကခောငးတေက ညိုရဲ့ စိုရဲနေတဲ့ ဖုတဖုတလေးကို ပတသပ မေနောက ဆော့ကစားနေပီလေ။ ညို ခါးလေး ကော့ပီး တန့လိမနေရပီ ညို့ မကစေ့လေးကို တငးတငးလေး ပိတထားမိပီး ဖေဖေကော့ လီးကီးကို စောင့မောနေမိပီ။
…………………………………………………………………………….
ဖေဖေကောက ညို့ပေါငလုံးတေကို သူ့ဒူးကီးတေ နဲ့ တဖကတခကတနးပီး ဖဲကားလိုကတယ။ ပီးမ သူ့ရဲ့ လီးကီးကို ညို့စောကဖုတအဝလေးမာ တေ့ပီး ဖညးဖညးခငး ထိုးသငးလာပါတော့တယ။ အံဩစရာကောငးလောကအောင ဖေဖေကောရဲ့ လီးကီးကို ညို့စောကဖုတလေးက မတမိနေသလိုပဲ၊ ပထမဦးဆုံး အကိမတုံးက အလိုးခံခဲ့ရတာကို ပနသတိရသားမိတယ။ ညို့လကကလေးတေနဲ့ ဖေဖေကော့ လကမောငးတေကို ဆုပကိုငလိုကမိတယ။
သိပဆိုးတဲ့ ဖေဖေကောလေ။သူ့လီးကီးကို ညို့ဖုတဖုတလေးထဲ အဆုံးထိ ဖိသငးလိုကပီး ညို့ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ကို ဖိကပထားတယ၊ နောက မလုပတော့ဘူး၊ ညို စိတထဲ မာ ညို့မကနာကို ကည့နေတယလို့ ခံစားရလို့ မကလုံးဖင့ကည့လိုကတော့၊ ညို့ကို ပုံးပုံးကီး ကည့နေတဲ့ ဖေဖေကော့ မကနာကီးကို တေ့လိုကရတယ။ ညိုရကသားလို့ မကလုံးတေကို ပနပိတလိုကတယ။ဖေဖေကောက၊
“ညိုလေးရယ မကစေ့ဖင့ပါအုံး၊ ဖေဖေကောက ညိုလေး မကလုံးပိတရကနဲ့ပဲ အမဲခစခဲ့ရတာ၊ အခု ဖေဖေကော ညိုလေးနဲ့ မကလုံးခငးဆုံပီး ခစခငတယကာ”
“ဟင့အငး ညိုရကတယ”
“ခုခိနထိ ရကနေတုနးလား ညိုလေးရယ ဖေဖေကောနဲ့ အရကကုနခဲ့တာ ဘယနစခါတောင ရိနေပီလဲဟာကို၊ ကဲပါ မကလုံးလေး ဖင့လိုကပါအဲဒါမ ပဲ ဖေဖေကော ခစမယနော”
“အောငမယ မခစခငနေပေါ့”
ညိုက မခံခငစိတကလေးနဲ့ မကလုံးဖင့ပီးပောလိုကမိတယ။ ဖေဖေကောက ညို့ကို ပုံးပပီးငုံ့နမးလိုကတယ။
” ဖေဖေကော ပောပီကာ၊ ညိုလေးကို လမးနေတာ”
“သားပါ ဘာလို့ လမးရတာလဲ၊ လမးစရာလား၊ မေမေ တယောကလုံးရိနေတာကို”
“ခု ညိုလေး မေမေ က ဘယရောကနေလဲ သိလား”
“ခရီးသားတယဆို”
“အငးလေ အဲဒါက သူပောတာပဲလေ၊ အခုလောကဆို ဟောတယတခုခု မာ သူနဲ့ မောလေး နဲ့ လိုးနေလောကပီ”
“ဟင ဖေဖေကောက သိနေတယ”
“အိုး ဖေဖေကော သိတာက အံ့ဩစရာမရိဘူး၊ ညိုလေးက ဘယလို သိနေတာတုနး အဲဒါကို ဖေဖေကောက ပိုအံ့ဩသေးတယ”
ညို က ဖေဖေကော့ကို ညို တနေ့ အိပပောနေတုနး သူရိမနးမသိပဲ တဖကခနးမာ မောလေးနဲ့ မေမေတို့ လိုးနေကတာကို တေ့ရတဲ့အကောငးပောပလိုကတယ။ဖေဖေကောက၊
“အငး ဖေဖေကောက သိတာကာပီ၊ ညိုလေးမေမေ ကသာ သူ့ကိုယသူ လုံလပီထငနေတာ၊ ဖေဖေကောကိုယတိုငက ကိုက လတလပခင့ပေးထားတာ ကိုယကိုယတိုငလညး လတလတလပလပနေခငတယလေ”
“အို့”
ဖေဖေကောက စကားပောနေရငးက ညို့ ကို ဖညးဖညးခငးလိုးနေတာ တခကဆဲထုတလိုကတာ ညို့ ပိပိလေးထဲက သူ့ဒစကီး ထကသားတော့ မလို ဖစလို့ ညို့ပါးစပက အသံလေး ထကလာပီး ဖေဖေကော့ လကမောငးကို ကုတဆဲလိုကမိတယ။ဖေဖေကောက စကားမပောတော့ဘူး၊ သူ့ဒူးနစဖကကို ထောကလိုကပီး ညို့ ပေါငအောကကို ထိုးသငးလိုကတယ။
ညို့ပေါငတေ ကားသားပီး ဖငက အလိုလို ကော့သားတယ။ ဖေဖေကောက ညို့ခါးလေးကို ကိုငပီးတော့ သူ့ဖငကို ကော့ကော့ပီး အရိနပငးပငးနဲ့ ဆောင့လိုးတော့တယ။ ညိုလညး အီစိမ့နေအောငကောငးတာပေါ့။ ပတနေတာလညး ကာပီ၊
ဖေဖေကော့လိုးနညးက လညး ညို့စောကဖုတလေးထဲ လီးကီးမေထည့နေသလိုမို့ ညို့ဖငကို ကော့ကော့ပေးနေမိတယ။ နောကတော့ သူလညး ဆောင့ခကတေ သကလာသလို ညိုလညး အရမးကောငးပီး ပီးခငလာတယ။ သူက အဲဒီမာ ဆောင့နေတာ ကို ရပလိုကတော့ ညိုမနေနိုငတော့ဘူး။
“အို့ ဖေဖေကော သမီးပီးတော့မယ ဆကဆောင့ပေးတော့လေ”
“အငးပါ သမီးရယ ဖေဖေကော ညောငးလို့ ပုံစံပောငးတာပါ”
