ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် …… ထူးခြား ရေးသည်။

ဘဝတခုရဲ့ ကဏသစ ……

ကနတော့ စာဖတပိရိတသတ တဦး ရဲ့ တောငးဆိုမု နဲ့ ကနတော တခါမ မရေးဘူးသေးတဲ့ လိုငး တမိုး ရေးကည့ပါမယ။ ကိုယမရေးဘူးသော လိုငး ဆိုသောလညး တခား စာရေးသူတေ ဖနတရာတေ ရေးခဲ့ဖူးသော/ရေးနေကသော လိုငးလညး ဖစခင ဖစနေမာပါ။ ကနော ကပဲ သိပမဖတဘူး တာ ဖစပါလိမ့မယ။ ကိုယမကမးကငတာမို့၊ အမားအယငး ပါက နားလညခင့လတပေးကပါခငဗား။ ဇာတလမးထဲမာ ထည့ရေးထားတဲ့ နာမညမား ဆငတူယိုးမား ဖစနေကရငလညး စိတမဆိုးပါနဲ့လို့၊ ကနတော့ဖေ့ဘုပဖရင့တေထဲမာ လညး နာမညပေါငးက မောကမား လတာမို့ ဘယလိုမ ရောငလို့ မလတမဲ့ အတူတူ၊ ကိုယ့ကို စိတမဆိုးဘူးလို့ ထငရတဲ့သူတေ နာမညကို ခပဆငဆငယူသုံးထားလိုကပါတယ။

အခနး ။

ကောကီး (ခေါ) ကောကောမိုး နဲ့ ဝါဝါစိုး တို့ အိမထောငက တော့ ကောကီး လောကပောသည့သူ ကမာဘတင ရိအံ့ မထင။ သူ့လို မိုး သာမနရုပရည၊ သာမနကိုယလုံးကိုယထည နင့ ငကေေးလညး ခမးသာသူ မဟုတ သော ရိုးရိုး ဆရာဝနပေါကစ တယောက က၊ ဝါဝါစိုးလို ဆေးကောငးမ ကငး၊ မိဘ ဆမေိုးအသိုငးအဝနး ကလညး နာမညကီး ငကေေးဂုဏသိကခာ ရိကသူတေ။ အဲလို ကောငမလေး မိုးနင့ အိမထောငက သည ဆိုတော့ အမားသူငါ မနာလို ကသညမဟုတလား။

ဝါဝါစိုး နင့ ကောကီးမာ ဆေးကောငးမာ အတနးတူ စာအတူတူ ကက အတူသားအတူလာ သူငယခငး အုပစု အတူတူ၊ ပိုကဆံရိသလောက အနေအေးသော ဝါဝါစိုး က ရိုးရိုး ကုတကုတနေတတသော ကောကီး နင့ ပိုတဲမိသည။ နောကတော့လညး သမီးရီးစား ဖစလာကသည။ သူတို့ သမီးရီးစား ဆိုသညမာ တခားသူတေလို၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ စမးက၊ လုပက၊ ကိုငက မဟုတက။ သူ့ဘဝ မ သူမသေခာသော ကောကီးက ဝါဝါစိုး နင့ သူ့ကို ဝါဝါစိုး မိဘ ဆေမိုးတေ ဘကက သဘောတူမယလို့တောင မထင။ သူတို့ နစယောက တဲနေကတာကို ကား မကန့ကက။ ထို့ကောင့လညး သူတို့ နစယောကမာ ခစသူ ဘဝနင့ ကောငးပီး၊ အလုပသင ဆရာဝန ဆငး အပီးတင၊ ဝါဝါစိုးကပင လကထပကရအောငဟု ဆိုတာ သူတို့ နစယောက လကထပလိုကကလေသည။ ဝါဝါစိုး မိဘတေဖကက ကောကီးကို ဟိုးအရငကတညးက သိသော လူရိုး လူအေးမို့ သဘောတူသည။ သမီးကို လညး အလိုလိုကသည ဆိုတော့ သမီး စိတခမးသာရင ပီးရော၊ ကောကီး ကလညး ဆရာဝန တယောကမို့ သမီးလညး စိတခရသညဆိုပီး ရနကုနမာ သူတို့ လငမယား အတက တိုကခနး တခနး ဝယပေးခဲ့လိုကသည။

ဝါဝါစိုး ရော ကောကီးရောမာ မငလာဦးည ကမ အပိုရည လူပို ရညပကကရသည။ နစဦးစလုံးလညး ငယခစလို ဖစ။ လိငကိစ မာလညး ပထမဦးဆုံး ကုံကဖူးကသူတေမို့ တယောကကို တယောက ခစစိတ၊ ယုံကညစိတတေက တိုးပားလာခဲ့ကသည။ သို့သောလညး ယခု ခေတ ကာလ လူငယတို့ ၏ ထုံးစံ အတိုငး အလုပအကိုင ကို ရာဖေ ကရတော့ သူတို့ မတေးထငထားသည့ အခကအခဲ တို့ဖင့ ကုံရတော့သည။

ကောကီးမာ ဆေးနင့ ဆေးပစညး မား ရောငးဝယသည့ နိုငငံခား ဆေး ကုမဏီ တခုမာ အလုပရသည။ ဝါဝါစိုး ကတော့ ပရိုကဗိတဆေးရုံ တခု မာ လုပရငးဖင့ ပိုကဆံပိုပေးသော တောငကီး က ဆေးရုံ တခု မာ အလုပရသည။ ပထမ တော့ ခနစမးလုပကည့ကပီးမ ဆုံးဖတမညဟု အလယတေးကာ ကိုယရသည့ အလုပကို ဝငလုပခဲ့ကသည။ နောကတော့ တဖညးဖညး နစဝငသားသလားမသိ ကိုယ့အလုပ က ကိုယ ရုနးမထကနိုငတော့။ ဝါဝါစိုး က တောငကီးမာပဲ သူမ မိဘတေ ဝယပေးသော တိုကခနးလေး တခနးမာ သူမဘာသာ သူမ နေလေသည။ ခင့ ရက အခေအနေကောငးရင ကောငးသလို ကောကီး ရိတာ ရနကုနသို့ ပနသည။ တလ တခါလောက ပနနိုငအောင ကိုးစားသည။ သို့သောလညး ကောကီးမာ အလုပကိစ ကောင့ နယသားနေရသည့ အခိနဆို ဝါဝါစိုး ရနကုနပနလာလညး မတေ့ရသည့ အခိနတေ ရိလာခဲ့ရသည။

နောကပိုငး ကောကီး အလုပက ပရကရာကောင့ပဲလားမသိ၊ ဘာဖစလို့မနးမသိ၊ ဝါဝါစိုး အိမသို့ ပနလာတော့ လငမယားခနး လုပရတာ အဆငမပေခငတော့။ ကိုယ့မိနးမ အိမပနလာ တာ တလ တခါ၊ တခါတလေ နစလ မ တခါမို့၊ လာသည့ ရကလေး တည၊ နစည ကို တနအောငလုပခငသောလညး တစခီတောင လီးက ကောငးကောငးမတောငခင။ တစခီ ကို အတငး စိတဖစညစလိုးပီး သညနင့ လီးက ပနတောငမလာတော့။ ဝါဝါစိုးသာ နယပနသားသည။ တစခီသာ လုပလိုကနိုငသည။ တခါတရံ တစခီထ ဖို့ပင မနညးကိုးစားရသည။ ဝါဝါစိုး ကောင့ မဟုတတာကတော့ သေခာသည။ ဝါဝါစိုးက ကောငးတုနး က ကငးတောင ဖစခဲ့ဖူးသူမို့ အသားအရည ကခောမတ ညကညောကာ ရုပကလညး ခောသည။ မကနာသယသယ၊ မကခုံး ကောငးကောငး မကလုံးကီးတေက ရဲပီး အရညရမးနေသည။ နူတခမးထူထူ ပဲ့ပဲ ကလညး နီတာတာဖင့ စဲဆောငမု ရိသည။ ကိုယလုံး ကလညး မောဒယတေလိုပင။ သယလလ၊ ခပယပသော ဘိုကသား နင့ စငးဖောင့သော ပေါငတန ရညရညတို့ ရိသည။ ရငသား အစုံ က မကီးမသေး ၃၂ စီကပ လောကရိသည။ ထမိန တငးတငး ဝတလိုကလင လုံးဝနးနေသော တငသားလေးတေက ခါးသေးသေး အောကမာ ဝိုငးစကနေသည။ ဘောငးဘီတို စကဒတို ဝတလိုကလငလညး ဖောင့စဉးသော ပေါငတနလေး တေက အဆစအမစမရိ ခောမေ့နေသည။ စောအကိတကီးတေလို မငလိုကရသည့ ယောကား တိုငး က ခကခငး ဒိုငးကနဲ လီးတောငပီး လိုးခငတာမိုး မဟုတသောလညး ၊ ကည့ရငး ကည့ရငး လီး တဖညးဖညးတောငလာကာ အားရပါးရ လိုးခငစိတပေါလာစေတတသော စောအမိုးအစားလေး ထဲမာ ပါလေသည။

နစဦးစလုံး ကလညး ဆရာဝနတေ ပီပီ ဒီအရယ နင့ ဒီအရယ ဆေးသုံးဖို့ မလိုမနးသိသည။ တခုခု တော့ မားနေပီ။ တတနိုငသလောက ပရကရာတေကို လော့မညဟု တေးကာ အလုပနင့ မိသားစု ဘဝကို ခိနခငရာ မစေရမညဟု ဆေးနေးကသည။ ဝါဝါစိုး လညး တတနိုင သလောက တလတခါ မနမနပနနိုငအောင ကိုးစား သည။ ကောကီး က ယောကား လေး ပီပီ နိုငငံခား အပာကား အပာစာအုပတေ ကို အနလိုငးမာ ဖတသည။ ကည့သည။ ထိုအခါကတော့လညး လီးကတောငသည။ လီးက တောငတော့လညး မိနးမ က မရိ။ လကနဲ့ သာ အာသာ ဖေ ဖောကမိသည။ မိနးမ လာတော့ တကယမတောငတော့။ ထို့ကောင့လညး မိနးမ လာသည့အခိနတင သူ့စိတကို ကစေခဲ့သော ဇာတလမးတေကို ပနဖတပီး စိတကို ပနထအောင ကိုးစားသည။ ထို အခါ သူ့ ကိုးစားခကက အောငမငသညဟု ခေါရမည။ ခါတိုငး တခါကို မနညးကိုးစား နေရတာက ယခုတော့ နစခါလောက လုပဖစလာသည။

ထိုအခါမာ သူသတိထားမိလာရတာက၊ သူ့ကို စိတထကာ လီးတောင စေသော ဇာတလမးတေက ကပကိုး ဟု ခေါသော ဇာတလမးက အမားစု ဖစနေသည။ ကိုယ့မိနးမ ကို သူမား နင့ အိပတာ ကို သိရ ခောငးရပီး စိတထကလာသော လငယောကား မား ၏ ဇာတလမးမား ဖစနေသည။ ပိုပီးသေခာသားတာက တနေ့ ဝါဝါစိုး က သူမနင့ သူမ သူငယခငးတို့ ဖစခဲ့သည့ အဖစအပကကို ပနပောပတာကို နားထောငပီး သူစိတတေ အရမးထလာခဲ့ရသဖင့ ဖစသည။

အဖစအပကက ဒီလို၊ နိုငငံခား မာ အလုပသားလုပနေသော သူမ ငယသူငယခငးမ တယောက၊ မနမာပည ခနပနလာလညသည။ ထိုသူငယခငး လငမယား တောငကီး ရောကလာပီး သူမ ရိမနးသိနေတော့ သူမ ဆီသို့ ဆိုကဆိုကမိုကမိုက ရောကလာသည။ သူမ ကလညး တယောကထညး နေနေတာ ဆိုတော့ သူငယခငးမ နင့ ဆုံတုနး နိုကကလပ တခု ကို သားက၊ စားသောက၊ကခုနကသည။ ညကလညး နကလာ နညးနညးလညး မူးလာကတော့ ကလပမ ပနထကလာကသည။ သူငယခငးမ က တညးနေသော ဟောတယက ကလပနင့ နီးနေသဖင့၊ နငတယောကထဲ ပနရမဲ့အတူတူ ငါတို့ နဲ့ လိုကအိပ၊ အခနးထဲမာ လညး ကုတင နစလုံး ရိတယ။ မနကကမ လငးလငးခငးခငး ပနတော့ ဟု ဆိုသဖင့ သူမ လိုကသားခဲ့ရသည။

အိပယာဝငတော့ အခနးထဲမာ မီးပိတထားသောလညး အပငလမးမီးရောင ကောင့ အခနးထဲမာက ပိတးပိတအောင မမောင၊ သူမ က ကုတငတလုံး သူမ သူငယခငးလငမယား က ကုတငတလုံး အိပကသည။

အိပယာပေါ ရောကတာနင့ သူငယခငးမ လငမယား က အသံတေ ထကလာကသည။ သူငယခငးမ က သူမယောကားကို အသံတိုးခိုငးနေသောလညး သူမ ယောကားက မူးနေလို့ အသံကယသည။ နောကတော့ သူမ သူငယခငးမ ကိုယတိုငက ငီးသံ အကယကီးထကလာသည။ ကုတငခငး ကလညး သုံးလေးပေ သာကာတော့ လိုးသံ တဖတဖတ၊ ကုတငလုပသံ တကိကိ၊ အသကရုသံ တရူးရူး တရဲရဲ ကားနေရသည။ လငမယားပဲလေ အဲလောကတော့ ရိမာပေါ့။ ကိုယက သူတို့ အခနးလိုကအိပမိတာကိုး ဟု ပဲ တေးမိကာ စောင ခေါငမီးခုံ အိပလိုကသည။ ကလပမာ သောကလာသည့ အယလကိုဟော အရိနဖင့ မကာခင အိပမောကသားသည။

နောက ရုတတရာက လန့နိုးလာတော့ သူမ စောကဖုတကို လူတယောကလာရကနေသည။ ပထမ တော့ ဇဝေဇဝါ ငါဘယရောကနေပါလိမ့၊ မောင့ဆီလညး ရောကနေတာ မဟုတပါဘူး၊ ဆိုပီးမ ခကခငး ဒိနးကနဲ သတိရမိတာ က သူငယခငးမ လငမယား နဲ့ ဟောတယခနးထဲမာ၊ ခကခငး မကလုံး ကယ သားပီး ခေထောက က အလိုလို ဆောင့ကနလိုကမိသည။ သူငယခငးမ ယောကား ရငဘတကို ကနမိပီး ကုတငပေါက ခေကနဲ ကသားသည။ ညကအိပကာနီး သူမ ဝတထားသည့ စကဒတို့ ဘလောကစ တို့မာ ကနဖေါ့တေဘယ မဖစသဖင့ ဟောတယက ဘပရို့ ခေါသည့ ရေခိုးပီး ဝတသည့ ဝတရုံကီးကို ပဲ ဝတပီး ခါးက ကိုး ပတခညကာ အိပလိုကမိသည။ အတငးမာ တော့ ဘရာဇီယာ နင့ ပငတီသာ ရိတော့ ထိုငတ အတကက ပငတီသာ ဆဲခတလိုကတာနင့ သူမ စောကဖုတကို တနးတေ့ရမညမဟုတပါလား။ ဝါဝါစိုး ကမနးကတမးထကာ မီးဖင့လိုကသည။ သူမ သူငယခငး ယောကား မာ သူ့ဘိုကကို သူနိပပီး ရုံ့မဲ့နေသည။ တောတောနင့ စကားပောနိုငသေးမည့ပုံမပေါ၊ အရိုကသို့မဟုတ ခကကောငးကို မတောတဆထိသား ပုံရသည။ သူမ သူငယခငးက တော့ အိပကောငးတုနး ဘာမ သိပုံမပေါ။

ဝါဝါစိုး သူမ အဝတအစားတေကို ကောကဝတလိုကသည။ သူမ သူငယခငးယောကား က တောငးပနသည။ မားသားပါသည။ ခင့လတပါ နောကမလုပတော့ပါဘူး။ မသားပါနင့ ပနအိပပါ မနကကမ သားဖို့ တောငးပနသည။ ဝါဝါစိုး ဘာမ ကို စကားပနမပောတော့၊ သူမ စလငးဘက ကောကဆဲပီး ဟောတယခနးကထကလာခဲ့သည။ အခနးဝ ရောကတော့ ထိုလူက သူ့မိနးမ ဖစသူ၊ သူမ သူငယခငးကို မပောပါနင့ ဟု တောငးပနသည။ ဝါဝါစိုး ဘာမ ကို စကားပနမပောတော့။ ဟောတယအောကထပရောကတော့ ရကဆကရငး ကကောငလေးကို တကစီခေါပေးဖို့ ပောတော့ ကောငလေးက ဟောတယရေ့ အဆငသင့ ရိနေသော ကား ကို ခေါပေးသည။ ဝါဝါစိုး အိမသို့ သာ ပနလာခဲ့သည။ နောကနေ့ သူငယခငးက ဖုံးခေါသည။ ဘယအခိနပန သားတာလဲ ဘာဖစလို့လဲ ဘာညာပေါ့၊ ဝါဝါစိုး က သူမ ဒီနေ့ အလုပသားစရာ ရိသဖင့ အစောကီး ပနသားသညဟု သာပောလိုကသည။

ထို ဇာတလမးကို ဝါဝါစိုး က ကောကီး ကို ဖုံး ဖင့ ဆကပီး ပောခငး ဖစသည။ ဒီဖကက ဖုံး နားထောငရငး ကောကီး လီးမတရားတောငနေမိသည။ လကတဖကဖင့ သူ့လီးသူ ဆုပကိုင ထုရငး သူ့မိနးမ ကို တခားဟာတေ ဆကမေးနေမိသည။

“ခစ က ခကခငး နိုးသားတာလား အိပမကလိုလို ဘာလိုလို တောင မဖစနေဘူးလား”

“အငး တကယတော့ အိပမကလိုလို ဖစနေတာ မောင ရဲ့၊ မောင က ခစလေးကို ဘာဂာပေးနေတယလို့ ထငတာ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့လကတဖကက ခစ အစေ့ လေးကို အတငး ဖိခေ လိုကတော့ နာသားပီး ခစလေး နိုးလာတာ၊ မောင အဲလိုမိုးတခါမ မလုပပါဘူး ဆိုပီး တော့ပေါ့”

“ခစ ပိပိလေး က အရညရော စို့ နေလား”

“အငး တကယက စို့နေရုံ မကဘူး အိပမကကောင့လား သူက ပဲ ခစမနိုးလာခင တအားရက ပီး ဆထားလို့လား မသိဘူး အရညက အရမးကို ရဲနေပီ၊ နောက ဖစခငတော့ ခစက ခုံ ရငးပီးစ ရကပိုငးပဲ ရိသေးတယလေ၊ အငုတကလေးတေကလညး ယား၊ နောက ပိပိ ကပောငခောလို ဖစနေတော့ သူ့လာနေးနေး ကီး က လညး အတောထိပုံ ရတယ”

“ခစက ဘာဂာပေးတာ ပဲ အိပခငယောငဆောငနေလိုကပီးရော နောက ဟိုအဆင့တကလာမ နိုးခငယောငဆောငပီး ထအောပစလိုကပေါ့လို့”

“ဟန့ မောငက လညး အလိုတူ အလိုပါနော၊ ကိုယ့မိနးမ ကို သူမား ဘာဂာလာပေးနေတာကို ခံခိုငးနေသေးတယ”

“ဟုတပါဘူးကာ ခစ လဲ ကောငးနေတယ ဆိုတော့ အိပခငယောင ဆောင နေရင ပီးတာပဲ ကိုယ ပီးသားမ နိုးခငယောငဆောငပီး ကနထဲ့လိုကရင ရတာ ပဲ မဟုတလား ၊ ခစ က ဖီးမလာလို့လား၊ ”

“ဘယလို ပောရမလဲ မသိဘူး၊ မောငရာ ပောခငဘူး”

“ပောပါ ခစရ ပင့ပင့လငးလငးပေါ့၊ မောငက ခစကို အလိုမဖည့နိုငတော့ အားနာနေတာ၊ ခစ ကောငးဖို့ ဆို မောငက လိုကလောဖို့ အဆငသင့ပဲ ဘာပဲ ဖစဖစ”

“အို မဟုတတာ မောငကလညး ခစနဲ့ မောငနဲ့ က လငမယားပဲ ဟာ မောငက လဲရင ခစက ဘယယောကား ကိုမ မသတီပါဘူး မောငရာ”

“ခစရာ မောငလညး ဘယလို ပောရမလဲ မသိဘူး၊ မောငက ခစကို အရမးခစတာ ခစသိပါတယ။ ခစကို အခု မောငယူထားရတာ ခစကို နိပစကသလို ဖစနေပီ။ ခစလညး ငယငယရယရယနဲ့ ဆနတေ မပည့ရ၊ မောင တို့ က နေရာစီမာလညး နေကရ၊ တခါတလေဆုံရတော့လညး မောငက ခစဆနကို မဖည့ပေးနိုင၊ မောင စိတ မကောငးဘူးကာ”

“အာ မောငက လညး ဒါကတော့ ခု အခေအနေ နဲ့ အခိနအခါအရကိုးဘယတတနိုငမလဲ စိတမကောငးမဖစပါနဲ့”

“ခစ မောငတကယပောတာ ခစအခေအနေပေးလို့ ခစဆန ကို ဖည့စမးပေးနိုငမဲ့သူ ရိရင မောငခင့လတတယ၊ ဝမးနိုကစတနးပဲ ဖစဖစ၊ ခစဆနပေပောကသားရင ပီးရော၊ မောင့ ကိုသာ ပနပောပ၊ ပီးရင မောင့ကို တော့ ပစမပေးနဲ့၊ မောငက ခစကို ဘယလို ပဲ ဖစဖစ ခစနေမာ”

“မဟုတတာမောငရာ၊ မဖစနိုငတာတေ ပောမနေစမးပါနဲ့၊ မောငက ခစကို အဲလို နေခငသလို နေဆိုပီး မောငက ရော တခား မိနးမ တေနဲ့ ကဲခငလို့လား”

“နိုးနိုး အဲလို လုံးဝ မဟုတဘူး၊ မောငက လေ၊ အငး…… ကဲကာ ရငးရငးပဲ ပောတော့မယ၊ ခစ အဲလို သူမား နဲ့ နေတယ ဆိုတာကို တေးလိုကမိတာနဲ့ကို မောင စိတကပိး လီးတောငလာရတယ။ အဲလိုခိနမာ မောင ကိုယ့ဘာသာ ကိုယထု ပစလိုကတော့ အရမးကို စိတကေနပသားရတယ။ ခစကသာ မောင့ကို ပနပောပမယ ဆိုရငတော့ မောင ့အတက တအားကောငးမယထငတာပဲခစရယ။ မောငပောတာ ခစစိတအနောင့အယကဖစသားရင ဆောရီးနော”

“ဘာလဲ မောငက ခစကို သူမားလုပတာကို ခောငးကည့ခငတဲ့ ကပကိုး ဖီလင ရိနေတာလား”

“အဲလို လညး မဟုတပါဘူးကာ၊ ခစမောင့ရေ့မာ လုပစရာမလိုပါဘူး၊ ခစဘာသာ လတလတလပလပ သားပါ၊ နောကမသာ မောင့ကို ပောပ ဟုတလား”

ဝါဝါစိုး ဘကမ စဉးစားနေသလို အတနကာ ငိမသားခဲ့သည။ နောကတော့ စကားလိုငးကောငးပောငးပီး တခား အကောငးတေ ပောဖစကသည။ ဝါဝါစိုး အနေနင့လညး သူမ ယောကား စိတဓါတကနေသဖင့ သူမကို သူစိတပေါကပေါက နင့ လောကပောနေခငးဟုသာ ဖစမညဟု သဘောထားလိုကမိလေသည။
အခနး ၂။

တကယတော့ ဝါဝါစိုး ထိုည က ဟောတယမ ထပီး ထကလာခဲ့ရသညမာ အကောငးအမိုးမိုး ကောင့ ဖစသည။ သူမ မာ သေးသား တို့ က တောငးဆိုနသေညမာ ကာခဲ့ပီ။ ယောကား ဖစသူ ကလညး တခါတလမေ ဆုံရတာတောငမ အလို မဖည့နိုင၊ တကိုယထဲ ညဆိုလင အငတာနကမ အောဆိုကတေ သားဖတပီး ကိုယ့လကဖင့ ကိုယ ဒီဂပေတရငး အာသာ ဖခေဲ့ရသည့ ညတေ မားလပီ။ ထိုညက နိုကကလပမာ သောကရငး နညးနညးရီဝလောတော့ သူမ ရမက ဆနဒတကေ အနညးငယကလာရသည။ နောကတော့ ကရငး ခုနရငး ယောကား လေး အငေ့အသကမားကောင့ ပိပိလေးပင စိုခဲ့ရသည။ နောကသူငယခငး လငမယား နင့ ကုတငခငး ကပရက သူတို့ ကာမ ဆကဆံနကေ တော့ သူမ ကိုယသူမ ဒီဂေ မပတမိအောင မနညးတငးထားရသည။ ထို့ ကောင့လညး အိပမကထဲမာ သူစိမးယောကား တယောက၊ ဟုတသည။ သူမ ယောကား နင့ ဖုံးပောတုနးက မောင့ကို မကသညဟု ပောခဲ့သောလညး တကယက သူမ မကနာ ပင မမတမိသော တစိမး ယောကားတယောကက သူမကို ဘာဂာပေးနသေညဟု အိပမက မကနခေငးဖစသည။ သူမ ဖီးတေ အရမးကပီး နိုးလာတော့ သူမ အဖုတကို တကယရကခံေ နရေမနးသိသည။ သူမ အဖုတက လညး စောကရညတေ တအားရဲနပေီ။ နောကတော့ သူမ သူငယခငး ယောကား မနး သတိရလိုကသည။ ထိုအခါ တော့ သူမ ဆနဒ နင့ ဖစသင့သညကို လနဆဲရပီ။ ဆကပီး ပေးလုပလိုကလင အရိနသတလို့ ရမာ မဟုတတော့ သူမ ကိုယတိုင သူမသိ သည၊ သူမ တို့ အဆုံးစနထိ ရောကသား လိမ့မည။ ထိုအခါ သူမ သူငယခငးကို သူမ ဘယလို မကနာပရမာလဲ။ တောကာ လငကောငတောငနိုကသညဟု တော့ အပောမခံနိုင၊ နောကပီး ယောကား တယောကက လညး သူမ ကို အလယ တကုူ ဒီလို လုပလို့ ရသညဆိုတာ မတထငသားလင သူမ တခိနလုံး ကိုယ့ကိုယကို ဂုဏယူနသေည့ အဆင့အတနး တေ အကုနမောငးထဲ ရောကကုနတော့မည။ ထို့ကောင့လညး သူမ ဆုံးဖတခကခလိုကပီး တော့ အခုမ နိုးခငယောငဆောငကာ ထိုသူ ကို လသေံတိုးတိုးဖင့ ပောသည။ ရငဘာလုပနတောလဲ ဖယပါ၊ ကမ သူငယခငး နိုးသားရင မကောငးဘူး ဟု ပောသည။ ထိုသူက သူမ ကို စောကရညတေ ဒီလောကရဲနတော ပါးစပက ဟနဆောငငငးမနပေါနဲ့ ကောငမ ရာ ဆိုသည့ ရိုငးစိုငးသည့ စကားက သူမ ကို ဒိုငးကနဲ ပေါကကဲသားစသေည။ ထို့ကောင့ သူမ ခထေောကဖင့ ထိုသူ့ ရငဘတကို ဆောင့ကန ပစလိုကခဲ့ခငး ဖစသည။ ကနတဲ့ အပိုငးကတော့ သူမ ယောကားကို ပောခဲ့သည့ အတိုငးပငဖစသည။

ယခုတော့ သူမ ယောကား ၏ စိတအခေအနေကို သိရတော့ ထိုညက အရသာရိခဲ့တာလေး ပနစဉးစားရငး ခနလောက သူမ ယောကား ပောသလိုပင စောင့လိုကဖို့ ကောငးသညဟု ပင ဝါဝါစိုး ပနတေးနေမိသည။ တေးရငး နင့ ပင ပိပိလေး က ယားလာတာမို့ သူမ လကညိုလေး ပငတီထဲ ထိုးတည့ရငး စေ့စေ့လေးကို ဖိပတလိုကမိသည။

“ဟင့…..ဟငးးးးးးး”

သူမ ပါးစပမ ငီးသံလေးပင ရုတတရက ထကသားမိသည။ ထိုအခိန ရုတတရက နာရီမ သတိပေးသံ တတီတီ နင့ အသံထက လာသဖင့ ဒီညနေ ခိနးထားတာတခုကို သတိရမိသည။ မဖစသေးပါဘူး ရေမိုးခိုးအုံးမ၊ ညပနရောကမ ပဲအေးအေး ဆေးဆေး ဒီဂေပတတော့မညဟု တေးရငး မ ကုတငပေါမ ထ လိုကလေသည။

……………………….

ဝါဝါစိုး တို့ စားသောကပီးကတော့ ညအတောမောငနေပီ ဖစသည။ သူမ အထကမ ဆရာဝနကီး တယောကအိမမာ ဖစသည။ အလုပမ လူတေ စုံကတော့ ကာရာအိုကေ ဆိုက၊ အစာပိတ ဆိုပီး ဝိုငတေ ဆကသောကက နင့ စညကားနေရာမ လူတေ တဖဲဖဲ ပနကုနကသည။ သူမ ကိုတော့ ဆရာဝနကီး ကတော ဒေါမာလာမင့ က ခနနေပေးဖို့ တောငးပနထားသည။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူတို့ ဆေးရုံ ကို ခေတရောကနေသည့ နိုငငံခားမ ဆရာဝနကလေး တယောက၏ နောကဆုံး နူတဆကပဲနေ့လညး ဖစပီး၊ လကရိမိသားစု မရိပဲ အငလိပလို ကောငးကောငးမနမနပောနိုငသူမာ ဝါဝါစိုးတယောကသာ ရိသညမို့ သူမ နင့ အတူ ဧည့ခံပေးဖို့ ကိုပောထားသဖင့ ဖစလေသည။ နောကတော့ ဒေါမာလာမင့က ဝါဝါစိုး ကို မပနပါနဲ့တော့ သူတို့ ဆီမာ ဧည့သညအိပခနး အပိုတေ ရိရာ ထိုအခနးမာ အိပဖို့ ပောသဖင့ ဝါဝါစိုးလညး သဘောတူလိုကမိလေသည။

ထို နိုငငံခားသား ဂိုးဇက ဆိုသူမာ အသက၄ဝ ခန့ ရိပီး အထူးကု ဆရာဝနတဦးဖစသလို၊ ထိုဆေးရုံမ ခနတာ ငားရမးပီး သူ့ဆီမ ပညာရယူခဲ့ခငး ဖစလေသည။ ယခုတော့ စာခူပ သကတမးပည့သဖင့ ပနတော့မာမို့ ဆရာဝနကီးက နူတဆကပဲလုပပေးခငး ဖစလေသည။ ရုပရညက လညး အသင့အတင့၊ အရပအမောငးမင့မား ပီး ကိုယလုံးကိုယထည တောင့တငးလေသည။ နောကပိုငး မူးလာကတော့ ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ကူလာလေသည။ သူမ လို ခောခောလလ အာရသူ မိုးလေးကို သာ သူလူပို ဘဝက တေ့ခဲ့ရလင သူ့ဘဝ တခုလုံးတောင ပောငးသား ခဲ့လိမ့မည ထငကောငးဘာညာ သရကာ ထည့သည။ ဝါဝါစိုး ကလညး ထိုသူမာ မနကဖန ပနတော့မည့ သူဖစတာမို့ က တကောငး၊ အရင ကလညး နာမညပကမရိခဲ့သူ တယောကမို့ အလိုက အထိုက ပနလနပောဆို မိခဲ့လေသည။ နောကတော့ ဆရာဝနကီး မာ အတောမူးလာတာမို့ သူတို့ ကို နူတဆက ကာ သူ့မိနးမ နင့ အတူ အိပခနးထဲ ဝငသားတော့သည။ ဝါဝါစိုးလညး ဂိုးဇက နင့ နစယောကထဲမို့ အနညးငယ လန့လာကာ ဂိုးဇက ကို ဂတနိုက ပောရငး က သူမ အတက ထားပေးခဲ့သည့ အခနးသို့ ဝငလာခဲ့လေသည။

နောကတော့ ဒေါမာလာမင့ ထားပေးထားသော ညဝတ အဝတအစားတို့ကို လဲလယကာ မကနာ သစသားတိုက လုပဖို့ ရေခိုးခနးဖကသို့ ထကလာခဲ့လေသည။ အိမတခုလုံးလညး တိတဆိတနေသညမို့ အားလုံး အိပကုနကပီဟု ဝါဝါစိုး က ထငလိုကမိသည။ သူမ မကနာသစ သားတိုက လုပပီး သူမ အိပခနးကို ပနဝငလာပီး အခနးတံခါးကို ပိတမညလုပတော့ ဂိုးဇကတယောက သူမ အခနးတံခါးကို အသာတနး ၍ ဝငလာသညကို တေ့လိုကရသည။

“အော ဂိုးဇက နင အိပမပောသေးဘူးလား၊ ဘာလိုခငလို့လဲ”

ဝါဝါစိုး က ဂိုးဇက တခုခု ရာမရ၍ သူမ ကိုလာမေးသညဟု ထငလိုကမိသည။ သို့သော ဂိုးဇကက သူမ အနားသို့ ကပလာပီး၊

“ငါ က ဘာမ မလို ပါဘူး နင့ကို ကောငးကောငးမနမန နူတဆကတာ မလုပရသေးလို့ပါ”

ဟု ပောလေသည။ ဝါဝါစိုး က သူမား ဘာပောမလဲ ဟု ရုတတရက ကောငနေစဉ၊ ဂိုးဇကက သူမ ကို ဆဲယူပေ့ဖကလိုကရငး သူမ နူတခမးပေါကို သူ့နူတခမးဖင့ စုပနမးလိုကလေသည။ ဝါဝါစိုးမာ ပထမတော့ ကောငသားရာမ လန့ပီး ဂိုးဇက ရငဘတကို တနးဖို့ ကိုးစားသောလညး သနမာတောင့တငးသော ဂိုးဇက အပေ့အဖကတင နညးနညးလေးမ ပင မလူးလန့နိုငဖစရသည။ ထို့အပင ကမးကငလသော နမးစုပမု က ညနေကတညးက ဒီပဲမလာခင အောငးနေရသည့ ကာမ ဆနတေကို ဝုနးက နဲ ထပေါကကဲစေလေသည။

ဝါဝါစိုး ဦးနောကက အလုပလုပမု မာ နေးကေး သားသောလညး သူမ ကိုယခနာတုန့ပနမုတေက တော့ မနဆနလပေသည။ သူမ ပိပိလေးမာ အရညတေ စိမ့လာရပီး သူမ ဒူးမား မာ မခိုငတော့ပဲ လဲပိုကသားမလို ဖစသားရသည။ ဂိုးဇကက လညး ကမးကငလသည ပော့ခေသားသော ဝါဝါစိုး ကို အသာပေ့ခီပီး ကုတငပေါသို့ တငလိုကလေသည။ ပကလကကလေး ကုတငပေါ ကသားမ ဝါဝါစိုးမာ ပနလည ထထိုငဖို့ ကိုးစားသောလညး ဂိုးဇက က သူမ ပုခုံးလေးကို အသာ ပနဖိကာ သူမ နူတခမးအစုံ ကို ရမကပငးပငး ဖင့ ပနလညး နမးစုပကစပေးပန လေသည။

…………

ဝါဝါစိုး တဖကမ ပောပ နေသညကို နားထောငရငး ကောကီး လီး မတရားတောငလာတော့သည။ အိပယာပေါမာ ပကလကလဲပီး ဖုံးကို အီးယားဘတစ ဖင့ နားမာ တတထားရငး သူ့လီးကီးကို လကတဖကက ဆုပကိုင ထုနေမိသည။

” ခစကို သူက တခါထညး တနးလိုးတော့တာပဲလား ခစ”

“ဟင့အငး မောင၊ ခစကို အဝတအစားတေ အကုနခတပစလိုကတာ၊ ခစလညး အရမးမနနေပီ ဆိုတော့ အဲဒီအခိနတုနးက မရကနိုငတော့ဘူးမောင၊ ခစကိုလေ သူက တကိုယလုံး ရကတာမောငရဲ့ ခစရဲ့ ခေသလုံးသားလေး တေကနေစပီး ရကတာ၊ ခစပေါငအတငးသားလေးတေကို ရကတော့ ခစပိပိလေး က အရညတေက တအားကို ရဲနေပီမောငရဲ့”

“အငး”

“ခစ ပိပိလေးကို သူ့လာကီး လာထိတာနဲ့ ခစ တခီပီး သားတာ လူတကိုယလုံးကို ကငသားတာပဲ၊ နောကတော့ သူ့လာ စိုစိုကီး နဲ့ ခစပိပိလေးကို ရကတာ မောငရယ အတငးရော အပငရော ခစပိပိနူတခမး လေးကို ကို ကစစပေးသလို တပတပတစုပ တာ၊ ပိပိလေးကိုရော ခစနောကတခါ ပီးတဲ့ထိပဲ မောင”

“အငးးးး ကောငးလိုကတာ ခစရယ ခစကရော သူ့လီးကို ပနစုပပေးသေးလား”

“စုပတော့ စုပပေးလိုကတယမောငရယ အဲဒါက သူလိုးပီးမ ပါ၊ ကနတော့နောမောင၊ ခစကို စိတဆိုးနေပီလား၊ ခစကို ခင့လတပါမောငရယ”

“ဘယကလာ မောငက ခစကို ပိုတောင ခစမိပါသေးတယ၊ မောင့ကို ခုလို အကုန အသေးစိတပောပတာ၊ မောင့လီးကီး တအားတောငနေပီ ခစရယ၊ ဆကပောစမးပါအုံး နောကတော့ရော ခစကို လိုးတော့ ဘယလို နေလဲ၊ သူ့လီးကီးက အကီးကီးလား”

“သူ့လီးကီးက အရမးကီးကီး တော့ မဟုတဘူး ထငတာပဲ မောင့ထက နညးနညးပဲ ပိုတုတမယထငတယ၊ ဒါပေမဲ့ ခစက အလိုးမခံရတာ ကာပီ ဆိုတော့ တအားကပနေတာပဲ၊ အရညတေ တအားရဲနေလို့သာပဲ၊ ခစဟာလေး ကဲတော့မလားကို ထငရတယ။ သူ့ဟာကီး ထိုးသငးလိုကတော့ ရငထဲကို ပည့သားသလိုပဲ မောင၊ ပနဆဲထုတလိုကတော့လညး ဟာကနဲကို ရငထဲမာ ဖစရတယ။ သူ့ဟာကီး ခစပိပိလေး ထဲက ပုတထကသားမာ စိုးလို့ ခစဖငကို ပနကော့ပီး လိုကကပထားမိတယ။ သူက ဒစအဖားနားထိ ဆဲထုတတာကိုး၊ ပီး တော့မ ပနဆောင့ခတာ၊ ခစပါးစပက အင့က နဲ အသံတောင ထကသားရတယ”

ဝါဝါစိုးတယောက မာ ကောကီးကို ပနပောပနေရငးက သူမ ကိုယတိုငပင တဏာကော ပနထလာပီး ပိပိလေး စိုလာသဖင့ သူမ လကခောငးထိပကလေးဖင့ ပတနေမိသည။

တကယတော့ ဂိုးဇကမာ ဝါဝါစိုး အတက သူမ ယောကား မ လဲ ပီး ပထမဦးဆုံး အလိုးခံဖူးသည့ တစိမး ယောကား တယောက ဖစသည့ အပင နိုငငံခားသားလညး ဖစသဖင့ သူမ အတက အထူးအဆနး အသစအဆနး တခု ဖစခဲ့ရသည။ ထို့ အပင သူမ အနေနင့လညး ငတမတနေရသော သေးသား ဆန ဆူနေသည့ အခိန ဆိုတော့ အရသာ မာ လညး ပောမပနိုငရအောငကို အရမးကောငးမနခဲ့ရလေသည။ ဂိုးဇကမာ နောကနေ့ မနမာနိုငငံမ ပနထကသားလို့သာ တောတော့သည။ မဟုတပါက သူမ တယောက ဂိုးဇက ၏ အလိုက အလိုးခံမိနေတော့မညဟု စိတထဲမာ ထငနေမိခဲ့လေသည။ ဂိုးဇကက လညး ဘယအခိနထညးက အောငးထားမနးမသိ၊ သူလညး ငတနေပုံရသည။ ထို့အပင အိမထောငသညဖစ သောလညး အပိုလေး လို စေးကပ နေသော ဝါဝါစိုး ကို လုပရသညမာ လညး အရမးကောငးနေသဖင့ မတငးတိမနိုင ဖစကာ ထိုည က ဝါဝါစိုး တယောက ပိုငးကသားအောငကို လိုးပစခဲ့ခငး ဖစလေသည။

ဂိုးဇကက သူမ ဒူးခေါကကေးကို သူ့ပုခုံးပေါတငပီး အားရ ပါးရ ဆောင့တော့ သူတို့ ဆီးခုံခငး ရိုကသံက တဖေါငးဖေါငး၊ ကုတငသံ က တကိကိ၊ သူမ ပါးစပမ တ ဟငးဟငး၊ အသံတို့က အခနးထဲမာ ဆူညံနေသည။ အိမထဲမ ဆရာဝနကီး နင့ ဆရာဝနကီး ကတောတို့ မား ကားသားမလား မသိဟု တေး ပီး ရကမိခဲ့သညက အားရပါးရ လိုးပီး တိုငး ဖစလေသည။ ပထမ အခီပီးတော့ နောကတခီမာ အသံမထကအောင ထိနးမညဟု ဝါဝါစိုး တေး လိုကမိသည။ သို့သောလညး နောကတခီ အရိနရလာတော့ အသံ က မထိနးနိုငပနတော့။ ဒုတိယံမိ ရကရပနသည။ နောက တတိယ အခီ ပီးတော့ ဂရု မစိုကတော့၊ ခုမ တော့ ပေါကတဲ့ နဖူး မထူးပီ။ ခံမဲ့ ခံတော့ အားရပါးရသာ ခံလိုကတော့မညဟု ဆုံးဖတလိုကတော့သည။ ဂိုးဇက သူမကို ဒေါ့ကီ ဆဲတော့ လေသံ တဗီဗီ၊ ပေါငခငး ရိုကသံ တဖတဖတသာ မက ကုတင ခေါငးရငးက အခနးနံရံကို တဒုနးဒုနးပင သားတိုကမိနေသေးသည။

ပထမ တခီပီးကာစ က ဝါဝါစိုး တယောက နညးနညးရကနေသေးသည။ ဒုတိယ အခီပီးတော့ ဂိုးဇက က သူမ ဦးခေါငးကို ကိုငကာ သူ့လီးဆီသို့ ဆဲခကာ လီးစုပခိုငးသည။ သူမား အိမမို့ လီးကို သားဆေးဖို့ ပောဖို့ကလညး အားနာ နေသညမို့ ဒီအတိုငးပင စုပပေးလိုကရသည။ ပထမတော့ သူမ စောကရညတေနင့ ဂိုးဇက လရညတို့ ဖင့ ပေပနေသညမို့ နညးနညးရံ့ရာမိသောလညး ခနစုပလိုကပီးတော့ အနံ့လညး ယဉသားပီး လီးတနထားထားကီး ကို စုပရတာ အရသာရိသလို ဖစလာသည။ ဂိုးဇကက ဖီးတကလာတော့ သူမ ခေါငးကို ဖိကိုငကာ လီးဖင့ သူမပါးစပထဲ ကော့ထိုးတော့ အာဂေါင မထိုးမိ အောငထိနးကိုငရငးက သူမ နူတခမးတေကို တငးတငး စေ့ထားပေးလိုကသည။ ထို့ကောင့လညး ဂိုးဇက တယောက သူမ ပါးစပထဲ လရညတေ ပနးထုတပီး ပီးထည့လိုကသဖင့ လရညတေ ကို မိုခ ပစလိုကရသည။

ကောကီးတယောက သူ့မိနးမ ဝါဝါစိုး ဇာတကောငးပနပောနေသညကို နားထောငရငးက ဂငးထုနေရာက နောကဆုံးတော့ လရညတေ ပနးထကကာ ပီးသားရသလို၊ ဝါဝါစိုး တယောကလညး သူမ ယောကားကို ပနပောပ ရငး သူမ ကိုယတိုင ပိပိလေးကို ပတရငး တခီပီးသားရလေသည။ သူတို့ လငမယား လိင မုရေးရာ တို့ ထိုအခိနမ စပီး ပောငးလဲ တော့မာပါလား ဆိုတာကိုတော့ နစယောကစလုံး သတိမထားမိခဲ့ကခေ။
အခနး ၃။

ဝါဝါစိုး နင့ ကောကီး တို့ လငမယား ဖစလက နင့ တယောက နင့ တယောက ဖုံး ဆကခ လုပ ကသည့ ပုံစံ ဖစလာကရတော့သည။ ကောကီး က ဝါဝါစိုး အတေ့အကုံ တေ ကို ပနပောခိုငးရငး က ဂငးထု သည။ ဝါဝါစိုး ကလညး ကောကီး ကို ပနပောပကာ စမုံ့ပနရငး ဖင့ ဒီဂေ ပတသည။ နညးနညး ကာတော့ နစယောကစလုံးမာ ရမက တေမပေနိုငပဲ ဇာတလမးကို တော့ အနညးငယ ရိုးလာသလို ဖစလာခဲ့ရသည။ ဒါတောငမ ကောကီး က သူသိခငနေတော အသေးစိတအရာမားကို မေးသလို၊ ဝါဝါစိုး ကလညး သူမ ဖီးတကသလို ပိုပိုသာသာလေး တေ ဖည့စကပောတတလာရသည။ တနေ့မာတော့ အမတမထင ပဲ အမိုးသားတယောက နင့ ဆုံတေ့ရလေသည။

သူ့နာမည က ဇဲမာန သူက အငဂငနီယာ ပေါကစလေး၊ သူလညး တခားမို့မာ နေပီး ဒီတောငကီးမာ ကနထရိုက အလုပတခု လာလုပနေသူ။ တညနေ သူ့ဆိုကထဲက အလုပသမားတယောက ဒဏရာ ရလာသဖင့ အရေးပေါ ရောကလာခဲ့သည။ ဝါဝါစိုး က အရေးပေါမာ တာဝနကသည့ အခိနမို့ ထိုအလုပသမား ကို ကုသပေးနေရသဖင့ ဂူတီခိန နောကကမ ထကရသည။ သူမ ပစညး ပစယမား ကို သိမးဆညးပီး အိမပနဖို့ လမးမကို ထကကာ တကဆီ ငားမညလုပနေစဉ ပစကပကားလေး တစီး သူမ ရေ့ ထိုးရပလိုကတာ ကည့လိုကတော့ ဇဲမာန၊

“ဆရာမ ဘယဘကကို ပနရမာလဲ ကနတောလိုကပို့ပေးမယလေ”

“အော ရပါတယ ကမ တကဆီ နဲ့ ပနမာပါ”

“အာ မဟုတတာ ကနတောတို့လညး ပနရမယ့အတူတူ လိုကခဲ့ပါ”

ဇဲမာနက အတငး ခေါနေတော့ အားနာ သဖင့ ကားရေ့ခနးပေါတကလိုကရသည။ ကားအနောကဖက မာ အလုပသမား လေးတေ နစယောကလောကပါသည။ တယောကက ခုန က မ ဆေးရုံမာ ဆေးထည့ ဆေးပေးထားခဲ့သူ၊ မကလုံးပိတကာ မေးနေသည။ ဝါဝါစိုး က သူမ နေသည့ နေရာ ပောပလိုကတော့ ဟာ လမးကုံတယ၊ အလုပသမားလေးတေကို အရငခလိုကပီး ဝါဝါစိုးကို လိုကပို့မညဟု ဆိုသည။ သူကနထရိုကလုပနေသည့ နေရာကိုလညး ပလိုကသေးသည။ သူ့အလုပနေရာမာ ဝါဝါစိုး လုပနေသည့ ဆေးရုံ နင့ နီးနီးလေး ဖစလေသည။

ထိုသို့ဖင့ ဇဲမာန နင့ ဝါဝါစိုး ရငးနီးခဲ့ကသည။ ဇဲမာနမာ တညတညခန့ခန့ ဖစပီး အခင့အရေးမယူ တတသညကို သိလာရသဖင့ ဝါဝါစိုး က ပိုပီး ခငမငခဲ့ကသလို တစယောက အကောငးလညး တစယောက သိလာခဲ့ကရသည။ ဇဲမာနမာ အိမထောင နင့ ကလေး တယောက ရိနေပီ ဖစပီး ဝါဝါစိုး ထကပင အခေအနေဆိုးတာက သူ့ အိမသို့ သုံးလ လောကမ တခေါက ပနရောကသညဟု ဆိုလေသည။

ဝါဝါစိုး က ဖဲမနအကောငးကို သူမ ယောကား အားပောပတော့ ယောကား ဖစသူ ကောကီးမာ အရမး စိတလုပရားရလေသည။ ဖဲမနက အလုပက အပန ကုံတိုငး သူမ အိမသို့ လိုကပို့ပေးကောငး အားနာ သဖင့ သူမ က တခါတလေ ငငးကောငး ပောပလေသည။ ကောကီးက ဘာလို့ ငငးရတာလညး ကိုယလညး တကစီ ဖိုးသကသာ၊ အနရာယလညး ကငးသဖင့ ဇဲမာန နင့သာ လိုကဖို့ ပောလေသည။ ဝါဝါစိုး ကလညး ကောကီး ဘယလမးကောငးကို ဦးတညနေမနး ရိပမိလေသည။ ဇဲမာနမာ ရုပရည သနားကမား နင့ ကိုယလုံး ကိုယထညလေးလညး ကံ့ကံ့ခိုငခိုင ရိလေရာ ဝါဝါစိုး မာလညး တခါတရံတော့ စိတကူးယဉမိသည။ သို့သောလညး အိမထောငသညမို့ သူမား ယောကား ကို ဆဲမစားခငပေ။ဇဲမာန ကလညး သူမ ကို တညတညတန့တန့ နင့ လေးလေးစားစား ဆကဆံသညမို့ သူမ ကိုယတိုငလညး ဇဲမာနကို လေးစားမိလေသည။ သို့သောလညး သူမ ခငပနး စိတကအောင တခါတလေ တော့ ပိုပိုသာသာလေးတေ ပောမိလေသည။

“ခစ ကလညး အဲဒီဘဲက ခစကို နညးနညးလေးတောင မကလုံး ကစားဘူးလား၊ မောငတော့ မယုံပါဘူးကာ၊ ခစလို ဆကဆီကတဲ့ ဆောမိုး ဆို အဲဒီအရယဘဲ တေ မပောနဲ့ အကိုအောင တေတောင လိုကငေးကည့ရတာ မောင ခနခန ကုံဖူးတာပဲဟာ”

“အငး ကည့တော့ ကည့တာပေါ့ မောငရာ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အိနေထိနး တယ၊ စကဒအကဲတေ၊ အတိုတေ ဝတ ထားတဲ့ နေ့ ဆိုရငတော့ ခိုးခိုး ကည့တာ သတိထားမိတယ။ ခစကလညး သူရကသားမာ စိုးလို့ မသိခငယောင ဆောငပေးလိုကတယလေ”

“ခစကလညး ကာ သူမား စိတနညးနညးပါးပါး ခမးသာ သားအောင နညးနညးလေး တော့ ရိုးလိုကပေါ့ သူ့ အတက တကစီ ခလို့ သဘောထားလိုကပေါ့ ခိခိ”

“မောငနော ဘာလဲ ခစကို ဇဲမာန နဲ့ ဖစစေခငတာလား၊ လူ ကို တခါတညး ဟိုပခိုငး ဒီပခိုငးနဲ့”

“အာ ခစကလညး ကာ ခစတကပါ၊ ခစ အလိုးမခံရတာ ဘယလောကကာသားပလဲ ဂိုးဇက နဲ့ က နောကဆုံး ပဲလေ အဲဒါတောင တလနီးပါး ရိသားပီ မဟုတလား၊ မောငက ခစကို အရယရိတုနး ကာမ အရသာတေ အပည့အဝ ခံစားစေခငလို့ပါကာ”

“တောပါ မောငရယ မောင က ခစ အတေ့အကုံတေကို နားထောငခငနေတာ မဟုတလား ဟန့”

“အဲဒါကတော့ ကာ မောင က ခစရဲ့ ယောကားလေ၊ ခစဖစပကနေတာတော့ မောင သိထားသင့တာပေါ့ မဟုတဘူးလား”

“အမယ မောင ကနော ခစကို မသိဘူးမားမတနေလား၊ ဒါနဲ့ ခစ တို့ ဆေးရုံက ဝနထမးတေ ဒီလာမဲ့ ပိတရက မာ မနလေး ဘက ဘုရားဖူး ရော အလညရော ဆငးကမယ မောင၊ မောငက လညး ရနကုနမာ မရိဘူးဆိုတာနဲ့ ခစ သူတို့ နဲ့ လိုကမယလို့ ပောထားတယ”

“အငး လိုကသားလေ၊ ဆရာဝန ဘဲခောခောလေးတေ မပါဘူးလား”

“မပါဘူး၊ ဘဲအိုကီးတေနဲ့ နပစမလေးတေ မားတယ၊ ဆရာဝနသုံးလေးယောကပဲပါမယ၊ မောငနော သူမားကို ဘာမား မတနေလဲ ဘဲရာစရာလား ဟန့”

…………….

တကယတမး ခရီးထကရတော့ ဝါဝါစိုး တယောက ပောနေခဲ့ရပီး ကောကီး နင့ ပောခဲ့ရတာတေတောင သတိမရ၊ သူတို့ မာ အံစာတုံး ခေါကားတစီးလုံး ငားပီး သားကသညမို့ လမးမာ တယောက နင့ တယောက နောကပောင ကီစယ ရငး စတကစ မားသော အလုပမ ခေတ ဝေးရာ ရောကနေကသညမို့ ပောရငပေါ့ပါးနေကရသည။ မနလေးမာ ဘုရားစုံဖူးပီး မေမို့ ဘကကို တကကတော့ လမးမာ ရေကစားသည့ နေရာ သို့ ဝငကသည။ အခို့ အမိုးသမီးမား မာ ရေကူးဝတစုံ မားဖင့ ရေထဲ ဆငးဆော့နေကသညမို့ ဝါဝါစိုး လညး သူမ မာ ပါလာသည့ ရေကူးဝတစုံ ကလေးကို ဝတကာ ဆငးလေသည။ သူမ ဝတစုံ မာ အပေါအောက တဆကထညး ဝမးပိစ ဖစသည။ အရေ့ပိုငး ဘရာဇီယာမ အောကပငတီအထိ တဆကတညး ဖစသောလညး အနောကဘကမာတော့ ဘရာဇီယာ ကိုးနေရာလောကမ ပငတီခါး ရစနားအထိ ကို အဝတမရိ ကောပောင နင့ ဖစလေသည။ ဖောင့စငး ရညလားသော ပေါငတန တို့ ကောင့ လူတကာ မကစေ့တို့မာ ဝါဝါစိုး ကိုယပေါမာ တဝဲလညလည ဖစနေလေသည။ အဆိုး ဆုံးမာ သူတို့ ငားလာသော ကား ၏ အုံနာ လညးဖစ ဒရိုငဘာလညး ဖစသော ကိုမသာ ဖစလေသည။ ကိုမသာ မာ အိမထောငသည ဖစသောလညး ရမကကီးသူ ဖစလေသည။ အစပိုငးတော့ ဆေးရုံမ ဆရာဝနမား နပစမ မားဖစသဖင့ ကိုယနင့ လိုငးလညး မနီးသူ မားမို့ ကိုယ့ကပစတနမာ အဖစသာ သဘောထားပီး တာဝနကေပနအောငသာ လုပပေးကာ ခပတနးတနး နေခဲ့သည။ ယခု ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး ၏ ဖောင့စငး လုံးဝငး ခောမတနေသည့ ပေါငတနမားက သူ့ ကို ပုစားတာ ခံလိုကရလေပီ။ မိနးမ အကိတကီးကို ဖို နေရတာ ကာပီမို့ ဒီလို စလငး သယလလလေး ဆိုလင အားရ ပါးရ ကိုငဆောင့ လိုးလိုကရ ခါးတေ ဘာတေမား ကိုးသားမလား ဆိုသည့ အဆင့ထိပင ကကကကကငးကငး တေးမိကာ လီးတောငလာရသည။

ကား မောငး နေသဖင့ ပူအိုက ခေးထက ပီး ယားမာ စိုးသဖင့ ပုဆိုးအောကမာ အတငးခံ ဝတလေ့ မရိသော ကိုမသာ တယောက လီးတောငလာတော့ ဖုံးရဖိရ တအားခကနေလေသည။ ထို့ကောင့လညး တနေရာမာ ထိုငပီး လီးတောငလာတော့ ပနထ၍ မရ၊ အသာကိုယ့လကကလေးဖင့ မသိမသာ ဖုံးထားနေရလေသည။ မကလုံး က ခေါတော တထောငအား ကိုတော့ မထိနးလိုကနိုငသဖင့ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး တယောက မကနာကလေး ရဲ ကနဲ ဖစသားသညကို သတိထားမိလိုကသည။ ထို ရေဆော့သည့ နေရာတင ဝါဝါစိုး ကိုယလုံး အလကို သတိထားမိသားသော ကိုမသာ တယောက နောကပိုငးတင ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကည့နေမိလေသည။ ဝါဝါစိုး ကလညး ရေဆော့ပီး ရေမိုးခိုးပီးတော့ ဟော့ပင အတိုလေး နင့ အပေါက လကပတ ဘလော့လေးကို ဝတလိုကတော့ ခောမတနေသည့ ပေါငတနတို့မာ ကိုမသာ ကို လာရကလည့ပါတော့ဟု ခေါမူနေသလိုပင ထငမိတော့သည။ ဝါဝါစိုး မကနာ လေးမာ လညး သယလလ ဖင့ နာတနစငးစငး ၊ မကလုံး ကီးတေက သမငမ မကလုံးလို ကယပီး ရမးလဲ့ နေသဖင့ ကိုမသာ တယောက မကလုံး ခငး ဆုံမိလိုကလင ရငထဲ ဒုနးကနဲ ခုနခုနနေရလေသည။

ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး နင့ မကလုံး ခငး တခါနစခါ ဆုံမိပီးသည့ အခိနတင ကိုမသာ စိတထဲမာ တခုခု ကို ခံစားနေရလေသည။ ဖစခငတော့ ကိုမသာ နင့ ဘေးခငးယဉရက ထိုငခုံတင ဆရာဝနကီး ထိုငကာ ဆရာဝနကီး ကတော နင့ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုးတို့မာ ကား ရေ့ဆုံး တနးတင ထိုငလေသည။ ထို့ကောင့လညး ကိုမသာ က ကားမောငးရငး မကလုံး စေ ကည့လိုကလင ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး ပေါငတနတို့ကို မငနေရပီး နောကကည့မန မ ကည့လိုကလင ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး မကနာလေးကို တေ့နေရလေသည။ ကိုမသာ တယောက ဝါဝါစိုး ပေါငတနတေကို ကားမောငးရငး မသိမသာ ရိုးနေရာမ နောကကည့မနကို လမးကည့လိုကတော့ သူ့ကို မကမောငကလေး ကုတကည့နေသော ဝါဝါစိုး ကို တေ့လိုကရလေသည။ ကိုမသာ မာ သူခိုးလူမိ သားသဖင့ ဘာလုပရမနးမသိပဲ ပုံးပလိုကမိလေသည။ ဝါဝါစိုး က သူ့ကို ပနမပုံးပပဲ မကလုံးခငး လဲသားပီး မသိခငယောင ဆောငနေလိုကသဖင့ ကိုမသာ စိတထဲ ထောငးကနဲ ဖစသားလေသည။ ကောငမ သူ့ ပစညး ကတော့ ပပီး လူကို မတူသလို မတနသလို ဆကဆံတယ။ ဖငထောငပီး စောကဖုတပဲသားအောင ဆောင့လိုးပစလိုကရဟနး ဟု ဒေါသဖင့ တေးနေမိလေသည။

ကိုမသာ မာ ဒေါသ နင့ တဏာ ရောပမးပီး လီးက မတရားတောငလာရာ စတီယာရငဝီး ကို တဖကက ကိုငရငး က ထောငထလာသော လီးကို လကတဖကဖင့ အသာ ဖိလိုကသည။ ထိုသို့ လီးကို လကဖင့ ဖိရငးမ အခေနေကောငးတခုကို မငလိုကရသည။ ထိုအရာက တော့ ခုန ရေဆော့ထားသဖင့ အနညးငယပငပနးနေသော ဆရာဝနကီး နင့ ဆရာဝနကီး ကတောတို့ မာ မကလုံးမား ပိတပီး အိပမောကနေကပီး ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး မာသာ အပငဘက ရုခငးတို့ကို ကည့လိုက၊ သူ့ဘကကို မသိမသာ ကည့လိုက လုပနေသညကို တေ့နေရသည။ ကိုမသာ ၏ ကိုယအောကပိုငးကို ကားပေါမာ ပါလာသူတို့ အနက ဆရာဝနကီး၊ ဆရာဝနကီးကတော နင့ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုးတို့ သုံးယောကသာ မငနိုငပီး ကနလူမားမာ ကိုမသာ ဦးခေါငး နောကဖကကို သာ မငနေကရသညဖစသည။ ယခုတော့ ဆရာဝနကီး နင့ ဆရာဝနကီး ကတောမာ အိပမောကနေကပီ ဖစသဖင့ ကိုမသာ မာ သူလီးကီးကို ဖုံးဖိ မနေတော့ပဲ လကတဖကဖင့ တမင ဆပေးလိုကလေသည။ ထိုအခါ လီးကီးမာ ပုဆိုးအောကမ ဂီယာတံကီးအလား ထိုးထောငထနေလေသည။ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုးကို မသိမသာ နောကကည့မနမ အကဲခတလိုကရာ သူ့လီးကီးကို တခကလမးကည့လိုက တာတေ့ရပီး ပတငးပေါကဘကသို့ ခကခငးလည့သားသညကို တေ့လိုကရသည။ ကိုမသာ က မသိခငယောငဆောငပီး ပုဆိုးပေါမ ပင လီးကို အသာဖဖ ဆုပကိုင ပီး ပိုမတလာအောင ပတသတပေးလိုကလေသည။ နောကတခါ နောကကည့မနမ အကဲခပလိုကတော့ ဝါဝါစိုး တယောကလညး မကလုံးလေး မိတပီး အိပနေသညကို တေ့လိုကရသည။ ဝါဝါစိုး တယောက တကယ အိပပောနေတာလား အိပခငယောငဆောငပီး သူလီးဆော့နေတာကို ခိုးကည့နေတာလား ဆိုတာကို ဝေခဲမရ ဖစနေရသည။

ကိုမသာ တဏာခိုး မာ ငယထိပကို ရောကနေပီ ဖစရကား အဆုံးစနထိ စမးဖို့ စိတပေါကသားရလေသည။ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး ၏ မကတောငကော့ကီးမား မာလညး ရညလားလသညဖစရာ မကလုံးကို မေးကည့နေသလားဆိုသညမာ ပောရခကလပေသည။ ကိုမသာ တယောက ဆရာဝနကီးကို လမးကည့လိုကတော့ ဟောကသံပင ထကနေလေပီ။ ကိုမသာ သူ့ခါးပုံစ ကို ဖညခလိုကပီး အောကကို အနညးငယ လောခလိုကကာ မာတောငနေသော သူ့လီးကီးကို ပုဆိုးအပငသို့ ထုတလိုကလေသည။ သူ့လီးကီးကို လကဖင့ ဆုပကိုငရငး ပတသတပေးရငး နောကကည့မနထဲမ လမးကည့လိုကရာ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး မကနာ အနေအထား ပောငးနေသညကို တေ့လိုကရလေသည။ ထို့ကောင့ သူထငထားသညမာ မနနေပီဟု သိလိုကရလေသည။ ထို့ကောင့လညး ဖီးမာ အရမးတကသားပီး မာတောငနေသော သူ့လီးကီးကို တခကနစခက ဆောင့ပေးလိုကလေသည။ နောက တော့ သူ့ပုဆိုးကို ပနဖုံးလိုကရငး ဖစသလို ခါးမာ ပတထားလိုကလေသည။ အကာကီး သိပအရဲစန့လို့ မရမနး သူသိလေသည။ ထို့ကောင့လညး နောက ကုံလို့ အခင့အရေးရတာနင့ ထို ဆရာဝနမ ကို ဖနပီး လိုးဖစအောင လိုးမညဟု အဓိဌာန ခလိုကလေသည။

ဝါဝါစိုး မာ လညး သူထငသည့အတိုငးပင။ ကိုမသာ ၏ ရမကခိုးဝေနေသော အကည့ကို ရိပစားမိလေသည။ ထို့ကောင့လညး သူမ ပေါငတနတေကို တမင မဖုံး ကယပဲ ပထားခငးဖစလေသည။ ကိုမသာ ပုဆိုးအောကမ လီးကီးထောငထလာတော့ မသိမသာ ခိုးကည့ရငးက မကလုံးကို မေးကာ အိပခငယောင ဆောငပီး ကည့နေခငးဖစလေသည။ သို့သောလညး ကိုမသာ တယောက ပေါတငပီး ထိုကဲ့သို့ ပုဆိုးကို ဆဲခကာ လီးကီးကို ထုတပလိမ့မညဟု မထငခဲ့ပေ။ ထို့ကောင့လညး ရုတတရက မကနာအိုးတိုးအနးတနး ဖစသားရခငး ဖစလေသည။ နောက ကိုမသာ ပုဆိုးကို ပနဖုုံးလိုကတော့ သူမ လညး တကယပင မကစေ့ကို မိတကာ အိပလိုကတော့သည။

………….

ညဘက ကောကီး နင့ ဖုံးဆကတော့ ထိုအကောငးကို ပောပလိုကလေသည။ ကောကီးမာ စိတအား ထကသနစာဖင့၊

“ဟာ ဒီကောင ခစကို တအား လိုးခငနေပီထငတယ၊ ရုံးမကောက ဂါတမကောက လုပပနေတယပေါ့”

“ဟန့ သူ လုပခငတော့ရော ခစက ဘာလုပရမာလဲ ကားသမားကို၊ ခစ အဆင့အတနးနဲ့ က တနမ မတနတာ မောငကလညး”

အခနး ၄။

ဝါဝါစိုး မာ တကယလညး ရောငခဲ့သည။ ကိုမသာ နင့ မကလုံးခငးမဆုံ မိအောင၊ လူခငး နီးနီးကပကပ မနေဖစအောငကို ရောငခဲ့လိုကသည။ ကိုမသာ မာ ပိုပီး စိတတေကလက၊ ဘာမ လညး မလုပနိုင၊ ညဘက အိပခိန ရေခိုးခနးထဲ ဝငကာ ကိုယ့ဘာသာ ကိုယ ဂေလိမ့ ပီး စိတဖေဖောကပစ လိုကရသည။

ခရီးက ပနလာပီး နောကရကပိုငး မားတင ဝါဝါစိုး တယောက ဇဲမာနကို မတေ့ရတာ ကာပီမို့ ဘာမား ဖစသလဲ ဟု တေးနေမိသည။ သူ့မိနးမ ဆီ ပနသားတာ နေမာပေါ့၊ ကိုယနဲ့ ဘာဆိုငတာမတလို့ ကိုယက ဘာလို့ သတိရနေရတာလညးဟု လညး ပနတေးနေမိသည။ သုံးလေးရက ကာပီး တနေ့ ဝါဝါစိုး ဂူတီခိနပီး လို့ ဆေးရုံ က နေထကလာတော့ သူမ ဘေးနားမာ ကားတစီး ထိုးရပလာသည။ မောငးသူ ကို ကည့လိုကတော့၊ ဇဲမာန။

“ဟဲ့ ဇဲမာန ဘယပောကနေတာလဲဟ၊ မတေ့ရတာတောငကာသားပီ”

ဇဲမာနမာ သူမ ထက ငယသဖင့ ဝါဝါစိုး က နာမညကို သာ ခေါတော့သညမာ ကာပီ။ အစပိုငး က ကိုဇဲမာန ဟု ခေါသောလညး နောက ရငးနီးလာသဖင့ သူမ က ဇဲမာနဟု ခေါပီး ဇဲမာနက သူမ ကို အမဝါ ဟု ခေါလေသည။ ဇဲမာနက ကိုယကို ကိုငးကာ တံခါးလမးဖင့ပေးလိုကသဖင့ ဝါဝါစိုး က ဝငထိုငလိုကသည။

“ဟုတ အမဝါ ကနော အိမခန ပနသားလို့ မနကက မ ပနရောကတာ”

“အော ဟုတလား မသိပါဘူးကာ၊ အလုပမား ပီးသားလို့ တို့ကို တောင မနူတဆကနိုငတော့ပဲ လစသားပီလားလို့”

“အော အလုပက တောတောနဲ့ ပီးမာ မဟုတသေးပါဘူး အမဝါရဲ့၊ အိမက မပနတာ ကာလို့ ခနပနတာပါ”

“အငးပေါ့ မိသားစု နဲ့က လညး အကာကီးခဲနေလို့ က မကောငးဘူးလေ”

ဇဲမာနက တောတောနင့ စကားပနမပော တခုခု ကို စဉးစားနေပုံ၊ နောကတော့၊

“အမဝါ တခုခု စား ရအောင ကေးအိုး ဖစဖစ တနေရာ သားစားရအောင”

“အငး သားလေ၊ တို့လညး ကေးအိုး မစားရတာကာပီ”

ဇဲမာန နင့ ရငးနီးနေတာ ကာပီ ဖစသောလညး ထိုသို့ နစယောကအတူ စားသောကဆိုင သားကတာကတော့ ပထမဆုံး အကိမ ဖစလေသည။ ကေးအိုးဆိုင ရောကတော့ ကေးအိုးမာရငး ဇဲမာနက ဘီယာ မာတော့ ဝါဝါစိုး လညး တလုံး မာ ကာ သောကကလေသည။ ဘီယာအရိနကလေးဖင့ စားကသောကက စကားပောက နင့ တယောက နင့ တယောက ငယပေါငးတေပမာ မိမိတို့အကောငးတေကို ရငဖင့မိကသည။ ဇဲမာနက သူ့ မိနးမ နင့ အဆငမပေကောငး၊ ယခု တခေါကကလညး သူမ မလာရင အိမပေါက ဆငးသားတော့မလိုလို ခိနးခောကနေ ၍ဖစကောငး၊ မိမိ မာလညး သား သံယောဇဉကောင့ ပနသားခဲ့ရခငး ဖစကောငး၊ ရောကတော့လညး လငမယား စကားအခေအတင နင့ ရနဖစခဲ့ရသညသာ အဖတတငကောငး၊ မိမိ အိမ မိမိ ပနသားပီး အိမရေ့ခနး ဆိုဖာပေါမာ အိပခဲ့ရသည့ အဖစက တော့ ဆိုးဝါးလကောငး ဇဲမာန က ငီးပလေသည။ ဝါဝါစိုး ကတော့ သူမ နင့ သူမ ယောကား တို့ မာ တမို့ စီ ဖစနေရပီး ပိတရကခငး တူဖို့ က အတောရားကောငး၊ မိမိ အလုပအားသည့ ရကမားတင ကောကီးက တမို့နယ ရောကနေကောငး မားသော အားဖင့ ဖုံးဖင့ သာ စကားပောဖစနေကောငး ကို ပောပလေသည။ ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး ကို စေ့စေ့ကည့ရငးက၊

“အငး အမဝါ လို မိုး မိနးမ ခောခော ဆကဆီကက လေးကို ရထားပီးတော့ မ ဗာ ဒီလူကလညး ၊ ကနောတော့ နားမလညနိုငဘူး၊ ကနောသာ ဆိုရင အမဝါ လုပတဲ့နား မာ ပဲ ရတဲ့ အလုပရာပီး တော့ လုပမာပဲဗာ”

ဇဲမာန အပောကို ဝါဝါစိုး က ပုံးပီး ကည့နေသဖင့ ဇဲမာနက မိမိ ပါးစပလနသားသညကို သတိရလိုကသည။

“အာ ဆောရီးနော အမဝါ၊ ကနတော ဘာသဘောနဲ့ မ ပောတာ မဟုတပါဘူး”

“ရပါတယကာ၊ တို့ကို အဲလို မောကပောပေးမဲ့လူ မရိတာ ကာပါပီ ခစခစ၊ တို့ ယောကားက တို့ကို ပိနတာရိုးလို့ ခေါတာ တခါတလေ၊ သူက အကိတကီးတေမ သဘောကတာလေ”

“ဟာ မဟုတတာ အမဝါက ဘယက ပိနတာရိုးက မာလဲ အဲလောက ဆကဆီ ဖစတာကို၊ အမဝါသာ ဓါတပုံ သမား ပရောဖကရငနယနဲ့ ရိုကလိုကရင နနးမေစံ တို့ ထိုငငိုသားလောကတယ”

“အယ ဒီကောငလေး ကိုယ့အမ ကို မဟုတတရုတတေ လာပောနေတယ ခစခစ”

ဝါဝါစိုး က သူမ နူတခမးလလလေး တေ ကားမ ညီညီညာညာ သားလေးတေ ဖေးကနဲ ပေါလာအောင ရီမောလိုကရငး ဇဲမာန လကမောငး ကို လမးရိုကလိုကသည။ ဇဲမာန က ဝါဝါစိုး လကကလေးကို ဖမးဆုပ ထားလိုကကာ ပနမလတသေးပဲ ဆုပကိုငထားလိုကရငးမ၊

“ဘယက မဟုတတရုတကမာလဲ ကည့ပါလား ဒီလကခောငးလေး တေက ဖေါ့ဖယောငးလေးတေလိုပဲ ခောမတပီး အိစကနေလိုကတာ၊ ပနးပင့ခပလေးတေ ကနေတာပဲ”

ဝါဝါစိုး က သူမလကကို ပနမရုတသေးပဲ ဇဲမာန ၏ ခပတညတညလုပထားသော မကနာကို ပုံးစေ့စေ့လေးဖင့ ကည့နေလိုကသည။ ဇဲမာန က ဝါဝါစိုး လကကလေးကို အသာပကလကလနလိုကပီး ဗေဒငဟောမည့ သူကဲ့သို့ သူမ လကဖဝါးပငကို သူ့လကခောငး ထိပကလေးဖင့ ပတသပထိတေ့နေလေသည။ ဝါဝါစိုး ၏ လကဖဝါးမ ဇဲမာန လကခောငးထိပက လပစစဓါတတခု စီးဝငလာသလို သူမ အသေးအသား တေကို တဖငးဖငး ထ ပီး သူမ ပေါငတငးသားမား ဆီသို့ပင တိုကရိုက ရောကသားသလိုပငခံစားလိုကရသည။ သူမ ပိပိလေး မာ အရညကညတို့ စိုစတနေပီကော။ သူမ လကကို ဇဲမာနလကမ ဆဲယူဖို့ ကိုးစားလိုကသော လညး တငးတငးလေး ဆုပကိုငထားသော ဇဲမာနကောင့ ပနဆဲလိုက မရ၊ အတငးကာရောကီး ရုပပက ဆငးပက ဖစလောက အောင ကလညး မရုနးခင၊ တောကာ သူက သဘောရိုးကို ကိုယက အရမး အကဲဆတသညဟုလညး အထငမခံခင။ သို့သောလညး ဇဲမာန ၏ လကနင့ သူမ လကတို့ စီးကူးနေကသည့ ဖိုမ ဓါတမာ ပငးထနလနးလသဖင့ သူမ ရငတေ ဖိုလာရသည။ သူမ မကနာလေးလညး ပနးနုရောင သနးလာလေပီ။

ဇဲမာန အနေနင့လညး ဝါဝါစိုး ၏ နူးညံ့ လသော လကဖဝါးလေး ကို ကိုငထားပတသတနေရသညမာ ပနမလတခငလောကအောင အရသာ တေ့နေပီး သူ့လီးကီးမာ လညး ဘောငးဘီအောကမာ အရမးကို မာတောငထနေပီ ဖစလေသည။ ယခု အခိနသာ သူတို့ နစယောက သာ အခနးတခု ထဲမာ ဆိုရငတော့ အတငးတကလိုး မိတော့မာ သေခာသလောကဖစလေသည။ ဝါဝါစိုး မကနာလေးမာလညး ပနးနုရောငသေး ဖနးနေသဖင့ သူမ လညး သူ့လို ပငဖစကောငး သူသိလိုကသည။ သူ အလိမာ သုံး ရင စားရနိုငသည ဆိုတာကို တေးလိုကပီး ဝါဝါစိုး လကကလေးကို အသာပနလတလိုကလေသညု။

“ဆောရီး အမဝါ၊ အဟီး အမဝါ လကကလေး တေက အိစကနေတာမို့ ရုတတရက မလတမိတော့ဘူး ”

ဝါဝါစိုး လညး သူမ ပိပိ ပနာကို အိမပနရောကမ ဒီဂေပတတော့မညဟု တေးရငး၊

“ကဲ ပါ ပနကရအောင ဘိုကလညး ပည့ပီ၊ လူလညး တနေ့လုံး အလုပမားထားလို့ ပငပနးပီး နုံးနေပီ”

“ဟုတကဲ့ အမဝါ”

ဒီတခါ ဝါဝါစိုး အခနးရိသည့ တိုကရေ့ရောကတော့ လတနေသည့ ပတကင တခု တင ကားကို ထိုးရပလိုကသည။ ခါတိုငး ဆိုလင တိုကရေ့မာ ပင ကားကို ရပပေးပီး ဝါဝါစိုး က ဆငသားနေက ဖစသောလညး ယခုကတော့ မိုးလညး နညးနညးခူပနေပီ ဖစသဖင့ ဇဲမာန က လေခါးနားသို့ လိုကပို့ ပေးမလို့ ကားထဲက ထကလာခဲ့လေသည။ ဝါဝါစိုး ကလညး ဘာမ မပောသဖင့ လေခါးရငးနားသို့ လိုက သားလေသည။ ဇဲမာန တယောက သူ့ရေ့မ လောကသားသော ဝါဝါစိုး တကိုယလုံး ကို အနောကမ အားရပါးရ ကည့မိလေသည။ ဝါဝါစိုး မာ အပေါပိုငး မ လကစက အနီရဲရဲ အသားပော့ပော့လေးကို ခါးကပကလေး ဝတထားပီး အောကမ အနီအောကခံ ပေါအဖူရောင ပနးပင့သေးသေးလေးမား ဖေါကထားသည့ ထမိနလေးကို လညး တငးတငးလေး ဝတထားရာ သူမ ၏ ဝိုငးစကနေသော တငကလေး က လုံးကစနေသည။ သူမ ၏ အသား ဖေးဖေး လေး နင့ အရမးကို ကည့ကောငးနေလေသည။ တငလေးမာ လုံးကစနေသောလညး ဒေါကဖိနပ အမင့ ကောင့ လမးလောကသည့ အခိနမာ အနောကဖကကို ဆပကနဲ တုံ ကာ သားလိုကသညမာ ကုံးကိုကခငစရာ ကောငးလတော့သညဟု တေးနေမိသည။

ဇဲမာန မာ သတိလကလတ ကည့ကောငးကောငး နင့ ဝါဝါစိုး နောကပိုငးအလလေးကို ဇိမခံကည့ရငး လေခါးမ တကလိုကလာခဲ့လေသည။ ဝါဝါစိုး မာ ပထမထပမာ နေသညမို့ သူမ အခနးဝ ရောကတော့ အခနးတံခါးကို သော့ဖင့ရငး မ နောကဖကလည့ကာ၊

“ဟဲ့ ဇဲမာန ကေးဇူးပါပဲကယ ညနေစာ ပုစုတာကို နောကတခါကရင ငါကေးပါ့မယ”

ဟု နူတဆကတော့မလို့ လည့ပောလေသည။ ဇဲမာနမာလညး အပေါကဝတင ဘာဆကပောရမနးမသိကောငတောငတောငဖင့ ရပနေရငးက၊

“ဟာ ရပါတယ အမဝါက လညး ၊ ဒါနဲ့ မရိုမသေ အပေါ့လေး ခန သားလို့ ရမလား”

“အငး ဝငခဲ့လေ ရတာပေါ့ဟ”

ဇဲမာနက နောကဖေးဘကကို လောကသားကာ အိမသာထဲ ဝငလိုကသည။ အိမသာ ရေခိုးခနးမာ တဲလကမို့ သေးကို မတတတရပ ပေါကရငးက သူ၏ ထောငမတနေသော လီးကို တခက နစခက ပတလိုကမိသည။
နောက တော့ စိတကို ဆုံးဖတခကခလိုကသည။

ဝါဝါစိုး က ဇဲမန နောကဖေးဘကထကသားတော့ သူမ အိမရေ့ အခနးတံခါးကို ပနပိတကာ ကလနကခလိုကသည။ သူမ ရငတေ ခုံ နေလေပီ။ ဒီည ကောကီး ဆီ ဖုံးခေါရငတော့ ဇဲမာန နင့ ကေးအိုးသား စား ကရငး သူမ လကကိုငတာက အစ နောက ဘာညာ သရကာ တေကို ပိုပို သာသာ ပောရငး သူမ ဒီဂေ ပတရတော့မညဟု တေးနေမိသည။ နောကတော့ သူမ ကိုယတိုငလညး ရေငတသလို မို့ နောကဖေးဘကလောကလာတော့ ရေခိုးခနးက ထကလာသော ဇဲမာန နင့ ဆုံလေသည။

သူမ အနားရောကလာတော့ ဇဲမာနက ရုတတရက ဆဲဖကကာ သူမ နူတခမးတို့ ကို နမးစုပ လိုကတာကို အလစခံလိုကရလေသည။

“ဟင မငးမငး ဘာလုပတာလဲ”

“အမဝါ ရယ ကနတော မနေနိုငတော့ဘူးဗာ၊ အမဝါကို ကနတော ခစနေမိပီ”

“အို တောတော မဟုတတာ၊ ငါ့မာ ယောကားနဲ့လေ နငလညး အိမထောငနဲ့ဟာကို မဖစနိုငတာ”

“အဲဒါတေ ကနတောမသိတော့ဘူးဗာ ကနတော အမဝါကို ခစခငတာပဲ သိတော့တယ”

နဂိုထဲက ရမက ဆနတေက ထနေပီ ဖစသော ဝါဝါစိုး အတကက တော့ ဆကငငးဆနဖို့ အားမရိတော့ခေ သူမ နူတခမးတေကို အငမးမရ နမးစုပလာသော ဇဲမာန ပါးစပတေကို လညး သူမ က ပနနမးစုပနေမိပီ၊ ဇဲမာန လကဖဝါးတေက သူမ တငပါးလုံးတေကို အားမလို အားမရ ဆုပကိုင ဖစညစ တာခံနေရပီး သူမ ပိပိလေး ကလညး အရညတေ စိုစတနေလေပီ။

ဝါဝါစိုး လညတိုငလေးကို ဇဲမာန နူတခမးလေး ဖင့ ဖဖလေး စုပနမးကာ လာဖင့ ရကလိုကတော့ ဝါဝါစိုးဒူးလေးတေ ညတခေကသားသဖင့ ဇဲမာန လညပငးကို သူမ လကတေဖင့ ဆဲကာ ခိုလိုကရသည။ ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို ကိုငဖက ကာ နောကပနလေး တနးရငးက သူမ အိပခနးထဲသို့ ဦးတညလိုကတော့သည။ ဝါဝါစိုး ကို သူမ ကုတငပေါမာ ထိုငလိုကစေပီးမ ဝါဝါစိုး နင့ မကလုံး ခငး စေ့စေ့ကည့လိုကကာ၊

“မမဝါ…. ကနတော ခစတော့မယနော ”

ဟု ပောလိုကလေသည။ ဝါဝါစိုး က သူမ အောကနူတခမးလေးကို ကိုကကာ ဇဲမာနကို ပနကည့ရငးက ဇဲမာန ခေါငးကို ဆဲယူလိုကကာ သူမ နူတခမးမားဖင့ ဇဲမာန နူတခမးတေကို အငမး မရ နမးစုပလေသည။ ဇဲမာနက လညး ဝါဝါစိုး ကို ပနလညနမးရုတရငးက သူ့ခါးပတ ကို ဖုတ ဘောငးဘီဇစဖုတခကာ အတငးခံဘောငးဘီ ပါတခါထညး ခတခလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ခါးမ ထမိနကိုလညး ဆဲဖညခနေရာ ဝါဝါစိုး က ဖငကလေး ကပေးလိုကသဖင့ ကမးပငပေါသို့ ကငးလုံး ပုံ ဆဲခတခလိုကလေသည။ ဝါဝါစိုး ၏ အနီရောင ပငတီလေး က ပိပိလေး နေရာမာ အရညစို ကကရဲနေလေပီ။ ဝါဝါစိုး ၏ဘလော့ အကx{103E}ရေ့ကယသီးတေကို ဇဲမာနက ဖုတနေစဉ ဝါဝါစိုး ကလညး ဇဲမာန ရပအကx{103E}ကယသီးတေကို ဖုတနေလေသည။ အခုတော့ ကုတငပေါ ထိုငလက ဘရာဇီယာ အနီလေး နင့ ပငတီအနီလေး သာ ကနပီး ဖူဖေး ဝငးမတနေသည့ အသားအရောင ဖင့ ဝါဝါစိုး တယောက။ တောင့တငး ကစလစသည့ ကိုယခနာ၊ မာတောင တောင့တငး နေသည့ လီးကီး က ထိုးထိုးထောငထောငဖင့ သူမ ရေ့ မတတတရပနေသော ဇဲမာန ကို ရမကပငးပ သည့ အကည့တေဖင့ ကည့နေမိလေပီ။

အခနး ၅။

ကုတငဘေး ကမးပငမာ ကိုယလုံးတီး နဲ့ မတတတရပနေသည့ ဇဲမာနရေ့မာ ဒေါကတာဝါဝါစိုး တယောက ဒူးထောက ထိုငလိုကမိသည။ ဇဲမာန၏ မာတောငနေသော လီးတနကီးက အပေါကို ယောငယောငလေး ကောကနေသည။ ပနးရင့ရောင ပောငဝငး ဖူးထ နေသည့ ဒစဖူးကီး ထိပမ အကဲကောငး အဝမာ အရည ကညလေး သီးနေသည။ ဝါဝါစိုး သူမ လကခောငးသယသယလေးဖင့ ဆုပကိုငလိုကတော့ ဇဲမာနတုံတကသားသည။ နောကတော့ နေးထေး နူးညံ့လသည့ ဝါဝါစိုး၏ အာခံတငးက ဇဲမာနကို ကကသညးမေးညငး ထစေပီး ဝါဝါစိုး ခေါငးက ဆံပငတေကို ဆုပကိုငလိုကမိသည။ ကောလညလောကထိ ရညသော ဆံပငတေကို အလုပမာ အဆငပေဖို့ ထုံးထားသည့ သူမ ဆံထုံးလေးကို တငးတငးလေး ဆုပကိုငလိုကတော့ ဝါဝါစိုး ခေါငးလေး မော့သားသည။ သူမ ဇီးရောင နူတခမးဆိုးဆေး ဆိုးထားသည့ နူတခမးထူထူ လေးတေက ဇဲမာန လီးတန ကို တငးတငးလေး စေ့ကာ ထားသဖင့ လီးတနကီး သူမ ပါးစပထဲ တိုးဝင တိုးထက လုပနေသည့အခိနမာ ဇဲမာန ကို အရသာ ရိစေလေသည။

ဝါဝါစိုး လာကလေးကလညး ဇဲမာန ဒစဖူးကို ရစပတရကပေးရငးက တပတပတစုပပေးနေရာ၊ ဇဲမာနတယောက လရညမား မထကသားအောင မနညးထိနးနေရသည။ ပထမဦးဆုံး မို့ သူ က ဝါဝါစိုး ပါးစပထဲမာ မပီးခင၊ တောကာ သူမ စိတပောငးသားလင စောကဖုတကို မလိုးလိုကရမာ စိုးသည။

ဝါဝါစိုး ဂိုငးကလေးကို ကိုငကာ ဆဲထူလိုကသည။ ဝါဝါစိုး က မနမာ အမိုးသမီးထဲမာ အရပရညသောလညး ၅ပေ လကမ ရိသော ဇဲမာန၏ မေးဖားမာ သူမ နဖူးက တနးနေသည။ သူ့ကို မော့ကည့လာသည့ ဝါဝါစိုး ၏ မကလုံးရဲကီးတေက အရညရမးလဲ့ နေသည။ စိုတိုတို နူတခမး ထူထူလေးကို ငုံ့ကာ စုပနမးလိုကသည။ ကိုယ့လီးနံ့ က ပထမ နညးနညး လေး ရလိုကသေးသည။ သို့သောလညး သူမားကိုတော့ စုပခိုငးပီး ကိုယက ရံတာကို ပလို့ မဖစ။ နမးရငး နင့ အနံ့ပောကသားသည။ ဝါဝါစိုး နူတခမးလေးတေ လာလေး တေက ခိုမ လနးလသည။ ထကလာသမ သားရညတေ ကိုတောင မိုခလိုကမိသည။

ဇဲမာနလကနစဖကက ဝါဝါစိုး ဂိုငးအောကမ လိုကာ ဘရာဇီယာဂိတကို ဖုတလိုကသည။ ခောငသားသော ဘရာဇီယာ ကို ပုခုံးသိုငးကိုး နစဖကမ အသာ လောကာ ခတခလိုကသည။ တငးရငး မို့ဖောငးနေသည့ နို့လေးတစုံက မကီးမသေး လကတအုပစာ သာသာလေး ရိသည။ အနီရင့ရင့ နို့သီးခေါငးလေး တေက မာတငးထောငထနေသည။ ဖဲမာန ဝါဝါစိုးကို လကဆဲခေါကာ ကုတငပေါလဲလောငးစေလိုကသည။ နို့သီးခေါငး ခနခနလေး တေကို အငမးမရ တပတစပတစ စို့ပေးလိုကမိသည။ လကတေက လညး အားမလို အားမရ ဆုပနယမိတော့ ဝါဝါစိုး ဆီမ ငီးသံလေး ထကလာခဲ့သည။ ဖေးနုသော အသားမို့ သူဖစညစမိ သည့ နေရာမာ အနီမတမား ယာယီကနခဲ့သည။ ဇဲမာန ဘိုကသားလေး ကို နမးရငးက အောကသို့ လောဆငးလာကာ ပငတငလေး ကို ဆဲခတခလိုကသည။ ဝါဝါစိုးက အဆငပေစေရန ဖငကလေး ကပေးသည။ အမေးနကနကလေး တေက ပါးပါးလေး အနေတော ညပထားသဖင့ ဖေါငးမို့နေသည့ အဖုတကလေးက အကဲဟလေး ကို သေခာမငနေရသည။ နူတခမးသား ညိုညို အတငးသား နီတာရဲတို့ က အရညကညတို့ ဖင့ ရဲကာ မီးရောငအောကမာ အရောငပနဖင့ လကနေသည။

ဇဲမာနက သူမ ပေါငနစလုံး ကားမာ နေရာယူလိုကတော့ ဝါဝါစိုး က ဒူး ထောငလိုက ပီး ပေါငတနနစလုံးကို ကားပေးလိုကသည။ ဇဲမာနက သူ့လကဖဝါး နစဖကကို ဝါဝါစိုး တငပါးအောင ထိုးထည့ပီး ဆဲမ လိုကရငး သူ့မကနာကို ဝါဝါစိုး အဖုတဖင့ ဖိကပကာ နမးရိုကလိုကသည။ စောကဖုတ နူတခမးလေးတေကို လာဖင့ ထိုးဆရငး အကဲကောငး တလောက စုံဆန ရကပေးသည။ လာကို မာမာတောင့တောင့လေး ဖစအောငလုပရငး စောကဖုတအတငးသား သို့ ရသလောက ထိုးသငး ကစားကည့သည။ သူ့လကမလေးက ဖုဖောငးဖောငးလေး ဖစနေသည့ ဝါဝါစိုး စောကစေ့လေးကို အသာအယာ ဖိပတကာ ခေပေးနေသည။ ဝါဝါစိုး ဖငမာ မေ့ယာ ပေါမ ကတကနေပီး ဝေ့ယမးကာ အငိမမနေနိုင ဖစနေရပီ။ ဇဲမာနတယောက သူ့လာ နင့ ဇက က ခံနိုငလောကသညအထိ ဘာဂာ ကောငးကောငးမုတပေးနေမိသည။ ခုနက ပုလေမုတခံထားရသည့ အရိနကောင့ အခု အခိန သူ့လီးကီး ထိုးထည့လိုကလင ခကခငး ပီးသားမာ ကောကသဖင့ အခိန ဆဲနေတာကလညး တမိုး ၊ ဝါဝါစိုး ၏ ကိုယနံ့လေး နင့ စောကဖုတနံ့ ညီစို့စို့လေးက လညး သူ့ကို တမိုး စိတထ နေတာကလညး တမိုး ကောင့ တောတောကာကာကို ဘာဂာပေးမိသည။ ဝါဝါစိုး တယောကလညး သူမ စောကဖုတကို စိုစိုစတစတလာကီး က အတငးအပငရကပေးနေရငး သူမ စောကစေ့လေးကို လညး လကမ ဖင့ ဖိခေပေးနေခငး ကို ခံနေရတော့ ပီးခငလာမိသည။ သူမ ဆီမ ငီးသံတေ ကယလာပီး ဖငကီး တကက ဂဏာမငိမ ဖစလာမ ဇဲမာနက ဘာဂာ ကို ရပလိုကသည။

ဝါဝါစိုး ပေါငနစလုံး ကားမာ ဒူးထောကရငး သူ့လီးကီးကို လကတဖကက ကိုငကာ စောကဖုတဝ တင တေ့လိုကသည။ ဝါဝါစိုး ၏ ရမကခိုး ဝေနေသည့ မကလုံး တေက လိုးပါတော့ ဟု လောနေသလိုပင။ ဇဲမန သူ့လီးကီးကို စမးသပသည့ အနေဖင့ ဖညးဖညးခငး ထိုးသငးလိုကသည။ သူ့သားရညတေနင့ စောကရညကညတေကောင့ လီးကီးက တော့ တိုးဝငသားသည။ သို့သောလညး စေးစေးလေး မို့ လီးပေါက အကောတေ အားလုံး အရသာ အပည့အဝ ခံစားနေရသည။ ဝါဝါစိုး တယောကလညး သူမ စောကခေါငးထညး ပည့သိပတိုးဝငလာသည့ လီးတနကီးကောင့ သူမ စောကခေါငး အတငးသား တေမာ ဖိပသည့ အရသာကို ခံစားလိုကရသည။

ဇဲမာနက အစပိုငး တခကနစခကကို ဖညးဖညးခငး အဝငအထကလုပပီးတာနင့ အရိနတငတော့သည။ သူ့ ခေထောကနစဖကကို ဆန့ထုတပီး ဝါဝါစိုး အပေါမောကရက နေလက ဝါဝါစိုး နံဘေး တဖကတခကမာ လကထောကရငးက ဖငကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဆေင့လိုးသည။ ဝါဝါစိုးကလညး ဒူးထောငပေါငကားနေရာမ သူမ ခေဖဝါးတေက မေ့ယာပေါ အပားလိုက ခထားရာ၊ သူမ ဖငကီးတေကို ကော့ပေးရငးက ဇဲမာန ဆောင့ခကတေကို ပနခံပေးလိုကသည။ သူတို့ နစယောက အလိုး အဆောင့တေက အခကတိုငးမာ အရသာရိနေကသည။ နစယောကစလုံးလညး ဖိုးပလေး လုပထားပီး စိတတေကလညး ကနေကတာမို့ အကာကီးတော့ မခံကပေ။ ကာမ အရသာ အထတအထိပသို့ မကာခင ရောကသားရတော့သည။

ဇဲမာန သူ့လီးကီးကို အဆုံးထိ ထိုးသငးကာ ဆီးခုံခငး ဖိကပထားလိုကသည။ သူ့လီးထိပမ လရညပူနေးနေးတေက ဝါဝါစိုး စောကခေါငးထဲမာ တဖောဖောပနးထကကုနသည။ ဝါဝါစိုး စောကခေါငးအတငးနံရံတေကလညး သူ့လီးကီးကို ဆုပညစပေးသလို ခံစားနေရသည။ ဝါဝါစိုး ကိုယလုံးလေးလညး တောင့တငးပီး သူ့ကောပငကီးကို သူမ လကတေဖင့ တငးကပနေအောင ဖကထားလိုကသည။ နစဦးစလုံး တယောကကို တယောက တငးကပစာ မိနစအနညးငယ ဖကထားလိုကက ရငးမ ခနနေတော့ ပေလော့ကသားတော့သည။

နစဦးသား၊ အသကရု ပငးပငးတို့ကို ပုံမနဖစသားအောင အနားယူနေကစဉ ဝါဝါစိုး ဆဲလဖုံးမ အသံမညလာလေသည။ ဝါဝါစိုး က ကုတငပေါမာ ကိုယလေးကို လိမ့လိုကပီး ဘေးစားပဲပေါမ သူမ ဖုံးကို ကောကယူလိုကသည။

“ဟယလို မောငလား”

“ဟုတတယ ခစ၊ မောင ဒီနေ့ခေါတာ နောကကသားတယ၊ ခစအိပတောငပောနေပလားမသိဘူး”

“မအိပသေးပါဘူး မောငရဲ့၊ ခစလညး ခုနကမ ပနရောကတာ”

“အော ခစပနရောကတာ နောကကလခေလား ဘယဝငနေလို့လဲ”

“ခစလား ဒီနေ့လေ၊ ကေးအိုး ဝငစားနေလို့၊ မောင ကိုဇဲမာန ဆိုတာ မတမိလား ခစတခါပောဘူးတယလေ၊ သူနဲ့ ကားကုံ လိုကပနတတတယ ဆိုတာ”

ဇဲမာနတယောက သူ့နာမည ပါလာသညမို့ ကမာနးကတမး ခေါငးထောငထကာ ဝါဝါစိုးကို လမးကည့လိုကမိသည။ ဝါဝါစိုးမာ အိပယာပေါ ကိုယလုံးတီး နင့ မောကရက အိပကာ ဖုံးပောနေတာမို့ သူမ ဖငလုံး ခောမတမတလေးတေက တောငကုုံးလေး နစလုံးလို ဖေါငးထနေသည။ သူမ က ဖုံးပောနေရငး ဇဲမာနဘကကို လည့ကည့ကာ မကစေ့တဖက မိတပလိုကသည။

ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး ဘကသို့ တားတား သားလိုကပီး ဝါဝါစို ဖငဖေးဖေးလေး တေကို ငုံ့နမးလိုကသည။

“အဲဒါ ဒီနေ့ လမးကုံလို့ သူလိုကကေးတာလေ၊ အဲဒါ စားပီးမ အိမပနလာလို့ ဒီနေ့ နောကကနေတာ”

“အော သူက ခစ အိမလိုကလာသေးလား၊ သူအခု အိမထဲမာ ရိလား၊ ခစကို သူ မကူဘူးလား”

ကောကီး ၏ တဖကမ အငမးမရ မေးလိုကမုကောင့ ဝါဝါစိုး ဘာပောရမလဲ ဟု အမနစဉးစားလိုကသည။ သူမ အနေ နင့လညး ကောကီးက သူမ ကို တခား ယောကား နင့ အလိုးခံတာကို ခင့ပုသည၊ အဲဒါကို ဖီးတကသည ဆိုတာကို ဇဲမာနမသိစေခင၊ ကောကီး မညသို့ ပငစိတထားပစေသူမ ယောကားပင ဖစသဖင့ တခား ယောကား တယောကက အထငအမငသေးတာမိုးကို လညး သူမ မဖစစေခင။

“သူလား ခစကို လိုကပို့တယလေ၊ အိမရေ့ထိပါပဲ၊ အိမထဲတော့ ဘယအဝငခံမလဲ မောငရဲ့ ခစက တယောကထဲ နေတာလေ၊ မောငက လညး စိတခပါ၊ ခစအကောငး မောငသိရဲ့သားနဲ့၊ မောင့ကယရာမာ မဟုတတာ ဖစမဲ့ မိနးမ မိုးလား၊ ခစက တောရုံ ယောကားတေ နဲ့ ကငးကငးနေတာ မောငသိရဲ့သားနဲ့၊ မောင စိတမခမးသာ ဖစမာ ၊ မောငစိတဆငးရဲမာ ခစ အစိုးရိမဆုံးပဲ”

ကောကီး ရိပမိလိုကပီ။ ဝါဝါစိုးဘေးမာ ဇဲမာနရိနေပီ ဆိုတာ၊ ဝါဝါစိုး တယောကထဲ သာဆိုရင သူနင့ က ဘယဘဲက သူမ ကို လိုးခငနေတာ၊ ကည့တာကိုက ခေါတော တထောငအားနဲ့ ၊ ဘယဘဲကီးကို ခစက အလိုးခံခငနေတာ စသဖင့သူလညး စိတက သူမလညး စိတထ အောင ပောလေ့ရိသညသာ၊ ယခု အပောက သူ့ကို မဟုတ သူမ ဘေးနားမာ ရိသည့ တယောကကို ကားအောင ပောနေမနး သူရိပမိလိုကသည။

“အော အခစ နဲ့ အတူတူရိနေတယပေါ့လေ၊ ခစတို့ လိုးပီးသားပီလား၊ နောကတခါလိုးအုံးမာလား”

“အငး ထငတာပဲ မောင၊ မောင က ခရီးထကရအုံးမယဆို ဘယတော့လောက ခစဆီလာမာလဲ”

ကောကီး လီးတအားတောငလာခဲ့ပီ၊ သူ့လကတဖကကို လီးကို ဆုပကိုငရငးက ဖုံးထဲမာ ဝါဝါစိုး ကို တိုးတိုးလေး ပောသည။

“ခစ အခု ဖုံးခခငယောငဆောငပီး ဖုံးကို မပိတပဲ နဲ့ ထားလိုကခစတို့ လိုးနေကတဲ့ အသံ မောင နားထောငခငလို့”

“အငး ပါ မောငရဲ့ ဒါဆိုရငဒါပဲ နော ၊ခစလညး အလုပက ခင့ရတာနဲ့ ဆငးလာခဲ့မာပေါ့၊ မမ နော မောင”

ဝါဝါစိုး မာ ဖုံးကို ပိတခငယောငဆောငရငးက ကုတငဘေး စားပဲပေါလမးတငလိုကလေသည။ ကောကီးကလညး သူ့ဘကမ မိုကကရိုဖုံးကို မု လုပလိုကလေသည၊ မတောတဆ သူ့အသံ ဝါဝါစိုး ဖုံးမာ ထကသားမာ စိုးသဖင့ ဖစလေသည။

ဇဲမာနက မေ့ယာပေါမာ မောကလက တားတား ဖင့ ဝါဝါစိုး ဘေးနားသို့ ဘေးခငး ယဉလက သားလိုက သည။ ဝါဝါစိုး က ဇဲမာနဘကသို့ တစောငးလဲ့ လိုကပီး ပုံးပလိုကသည။ သူမ လကတဖကကို တတောင ထောကပီး လကဝါးလေးဖင့ သူမ မေးလေးကို ပင့ထောကထားလကက၊

“အမ အမိုးသားလေ၊ အဟိ။ သူက ညတိုငးလိုလို ဖုံးဆကတတတယ။ ဒီည သူအပငက ပနရောကတာ နောကကလို့တဲ့ ခေါတာ နောကကသားတာ၊ အဟငး၊ ခုနတုံး က တို့ တေ အရိနတကနေလုံး ခေါလိုက ရငတော့ ပာပီပဲ ခစခစ”

ဇဲမာနမာ သူ့ကို မကနာပေးကာ တစောငးလေး လဲ နေသဖင့ လုံးကစဖံ့ဖိုး သော ဝါဝါစိုး ရငသား အလ နင့ ခပရပသော ဘိုကသားလေး၊ ဖောင့စငးသော ပေါငတနတို့ ကို မကနာခငးဆိုင မငနေရလေသည။ ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး ရငသား အစုံ နင့ သူ့ရငဘတတို့ ထိကပမိသညအထိ အနားကပသားပီး ဝါဝါစိုး နူတခမးလေးကို နမးလိုကသည။

“အငးပေါ့၊ ကနတောလညး အမဝါလို အရမး ဆကဆီကပီး အရမးခောတဲ့ အမိုးသမီးမိုး ရထားရငလညး အဲလိုပဲ နေမာပဲ၊ ကနတောသာ ဆိုရငတော့ ခုလိုမိုး တမို့ စီမာတောင မ မနေခငဘူး တကယပောတာ”

“ယောကား တေက အဲလိုပါပဲကာ မရခငဖာလို လိပထိပပေါတငဆိုတာ”

ဝါဝါစိုး က ဇဲမာန နားရကကလေး တဖကကို သူမ လကခောငးထိပကလေး မားဖင့ ဆော့ကစားနေရငးက ဇဲမာန ဆံပင တေကို ကုတခစပေးနေလိုကသည။

“အဲလို မဟုတပါဘူး အမဝါကလညး”

“ကဲပါ အဲဒါတေ ပောမနေစမးပါနဲ့ကာ၊ မပနသေးဘူးလား ခု၊ ဘာလုပနေတာလဲဟန့”

ဝါဝါစိုး ၏ ညုတုတု အသံလေး နင့ မကလုံး ရဲကီးမား အပင သူ့ရငဘတနင့ ဖိကပနေသော ဝါဝါစိုး နို့သီးခေါငးလေးမား က မာတောငလာပီး သူ့ရငဘတကို ထိုးထောကနေတာ ခံစားရတော့ ဇဲမာန လီးကီးလညး တဖညးဖညးမာတကလာရသည။

“အမဝါ ရဲ့ မောငလေး က မဝသေးဘူးတဲ့ တေ့လား ခေါငးထောငလာပီ”

ဝါဝါစိုး က ဇဲမာန လီးကီးကို ငုံ့ကည့လိုကရငး ခစကနဲ ရီလိုကကာ ဇဲမာနလီးကီးကို သူမ လကကလေးဖင့ လမးကိုင ရငး တခကနစခက ပတပေးလိုက ရငး၊

“ဒီမောငလေး ကို ခိုးပစလိုကမ ရမယ ဒီလောကတောင ခေါငးထောငနေခငနေရင ခစခစ”

“ဟန့ ဒါဆို ရင ဒီညီမလေးက စိတဆိုးသားမာပေါ့”

ဟု့ ပောရငး ဝါဝါစိုး စောကဖုတလေးကို လမးနိုကလိုကရာ၊ ဝါဝါစိုးမာ အားကနဲ အောပီး တခစခစ ဖင့ နောကဆုတ ကာ ရောငပေးလေသည။

အခနး ၆။

ဇဲမာနမာ သူ့လကက ရောငထကသားသဖင့ အခဲမကေပဲ ဝါဝါစိုးကို အတငးလိုကလုံး လေရာ ဝါဝါစိုးက ဇဲမာန ကိုငမရအောင မောကရက လုပထားလိုကလေသည။ ဇဲမာနက သူမ ကိုယပေါမောကလကတကပီး သူမ နို့နစလုံးကို ဂိုငးအောကမ လိုပီး ဆုပနယဖို့ ကိုးစားလေသည။ ဇဲမာနလီးကီးက ထိုးထိုးထောငထောင ဖင့ သူမ ဖငနစလုံးကား၊ သူမ ပေါငနစလုံး ကားမာ တိုးပတနေသညကို မို့ ဝါဝါစိုးလညး ဖီးတကလာပါသည။

သူမ က ဖငကုုံးထလိုကတော့ ဇဲမာနကို တမငဖငကုံး ပေးသလို ဖစသားရသည။ ဇဲမာနလီးကီးက သူမ ပေါငခဆုံမ လောကနဲ ဝငလာခဲ့သည။

“အာ့”

ဝါဝါစိုး ပါးစပမ အသံလေး ထကသားရသည။ ဇဲမာနကတော့ ဖငဘူးတောငး ထောငရကကလေး ဖစနေသော ဝါဝါစိုး ကို ကောလေး ဖိထားလိုကပီး သူလီးကီးကို လကတဖကဖင့ ဆုပကိုငကာ ဝါဝါစိုး ပေါငနစလုံး ကားမ စောကဖုတဖေါငးဖေါငးကီး အကဲကားကို ထိုးသငးလိုကလေသည။

“အ… ဖညးဖညး ဖဲ ရယ၊ ယူ့ ဟာကီးက တအားကပနေတာ အိုးးးးးးးရီးးးးး ကတစကတစ”

ဝါဝါစိုး က ကောကီး ကားရအောင အသံကယကယလေး ဖင့ ပုံဖေါကာ ငီးလိုကလေသည။

“ကနတောကလညး မမဝါ ကို ခုလို ဖငထောငပီး ဆောင့လိုးခငနေတာ ကာပီဗာ”

“ဖတ..ဖလတ…စတ…ဗိ…ဖတ”

“အို့”

“အီးးးးး ရီး”

ကောကီး တယောက သူ့မိနးမ ပယပယနယနယ အလိုးခံနေရ သညကို ဖုံးထဲမာ အသံမိုးစုံ ဖင့ ကားနေရလေသည။ ကောကီး မကစေ့ကို မိတကာ ဝါဝါစိုး တယောက တစိမးယောကား နင့ အားရပါးရ လိုးနေပုံ ကို စိတထဲ ပုံဖေါကည့လက နားမ လညး ဖုံးထဲက အသံတေကို နားထောငရငး သူ့လီးကီးကို ကိုငကာ ဂငးထုနေမိတော့သည။ ဝါဝါစိုး တို့ မာ ဒုတိယ အခီမို့ တောတော နင့ မပီးသေးပဲ လိုးကောငးနေတုနး မာ ကောကီး လီးကီးမာ လရညမား ပနးထကပီး တခီပီးသားရလေသည။

…………………

“ခစ ည က တောတောကောငးရဲ့လား၊ ဖုံး က သူ့အလိုလို ပိတသားတာလား”

“အငး မောင.. ညက ဖုံးဘကထရီကုနပီး ပိတသားတာ”

“ခစဆီမာ ညအိပသားတာလား”

“ဟုတ တယမောင မနကအစောကီးကမ လငးဆဲထဆဲပီး ပနသားတယ”

“ဟ ဒီကောင တောတောလုပနိုငတဲ့ ကောငပဲ သူမားမိနးမကို တနအောငလိုးသားတယ”

“ဟာ မောင ကလညး ဘာတေ လောကပောနေတာလဲ မသိဘူး နားရကစရာကိီးတေ”

“ခစ ညီမလေးရော ဘယလို နေလညး အားရပါးရ ခံလိုကရတော့ အီစိမ့သားမာပေါ့”

“ခစ အဲလို မဖစတာ ကာလို့လားမသိဘူး အခု နညးနညးလေး စပတတတတ ကိမးတိမးတိမးလို ဖစနေတယ”

“ဟုတလား၊ ခစတို့ ဘယလို ပုံစံတေ ဆောကသေးလညး”

“မောငက လညး စောစောစီးစီးကာ၊ ခု ခစအလုပသားရတော့မယ”

“အေးပါကာ၊ အေးပါ၊ ခစမောင့ကို နောကတော့ သေခာ ပနပောပရမယနော ဒါပဲဟငး၊ မနေ့ညက တောင ခစတို့ လိုးနေကတာ ဖုံးထဲက နားထောငရငး မောင ထုပစလိုကတာ လရညတေ အတောထကသားတယ”

“အငး ဒါပဲနောမောင၊ ခစ အလုပသားဖို့ ပငရတော့မယ၊ မောင့ ကို ခစတယနော မမ”

“မမ ခစ”

ကောကီး ဖုံးခလိုကတော့ ဝါဝါစိုး ကိုယ့ဟာလေး ကိုယငုံ့ကည့လိုကမိသည။ လရညတခို့ ခောကသားလို့ ဖူဖူ အမုံကလေးတေ သူမ ဆီးခုံ နင့ ပိပိလေး နားတဝိုကမာ ကပနေသည။ သူမ ပိပိလေး လညး တကယကို ကိမးတိမးတိမး ဖစနေသည။ ဇဲမာန ညက တောတောကမးသားတာကိုး ၊ ကောငဆိုးလေး၊ ခုန မောင့ကို ပနပောရငး က သူမ ကို ညက ဇဲမာန ပယပယနယနယလိုးတာတေ ပနတေးမိပီး သူမ ပိပိလေး တောင စိုတိုတို ဖစလာခဲ့ရသညမဟုတလား၊ ဟနး မဖစပါဘူး၊ အလုပနောကကတော့မယ အမနထမ ဟု တေးရငး အိပယာပေါမ ကမာနးကတနး ထလိုကရပါတော့သည။

………………………

ယခုတော့ သူမ နင့ ဇဲမာနတို့ မာ သူငယခငးလညး မက ရီးစားလညး မက၊ နစယောကစလုံး အခိန အခါ အဆငပေ ရင လိုး နေကသော အတဲတတဲ ဖစလာခဲ့ရသည။ ဇဲမာနက တော့ မမဝါကို ခစတယ ဟု ဆိုသည။ ဝါဝါစိုး အဖို့ တော့ ဘာလိုလို ကီး ဖစနေသည။ ဇဲမာန ကို ခစတယ လို့ နူတက ပောရမာ တန့နေသည။ သူမ မာ ခစရသည့ ယောကား ရိနေပီ မဟုတလား၊ သူမ ကီးပငးလာခဲ့သည့ ပတဝနကင၊ လူ့အသိုငးအဝိုငးမာ က လူတယောကကို ခစတယ လို့ ပောပီး ရင နောကတယောကကတော့ ခစတယလို့ ပောရမာက တမိုးဖစနေသည။ ကိုယ့ရငထဲက ခံစားခက ဘယလို ဖစနေနေ ဦးနောက ကတော့ ဓလေ့ထုံးစံ ယဉကေးမု တေက ဒါမဖစနိုငဟု တားဆီး နေသည။ တယောကကို ခစမိပီး ရင နောကတယောကကို ခစလို့ မရတော့ဘူးလား၊ နောကတယောကကို ခစခငရင ပထမတယောကကို မုနးလိုကရမာလား၊ ဒါမ မဟုတ နစယောကစလုံး ကို တပိုငတညး ခစတယ ဆိုတာရော အဓိပါယရိလား ၊ အဓိပါယ ရိတယဆိုရင တော့ နစယောကထဲ မလား၊ သုံး ယောက သို့မဟုတ လေးယောက သို့မဟုတ ဒိထကပိုပီးတော့ ရော အခစတေ မရိနိုငဘူးလား၊ အဲလို အခစတေ မားသားပီ ဆိုရငရော တယောက တသညး စဲစဲမဲမဲ ခစတယ ဆိုတဲ့ စနတီမနတယ၊ အဓိက ထား၊ဦးစားပေးသည့ အရာက မပေါလငတော့ပီ မဟုတလား၊ ခေါငးရုပလာသဖင့ ဝါဝါစိုး ဆကမစဉးစားတော့၊ ခစသညဆိုသည့ စကားကို ပေါ့ပေါ့လေး ဖစအောင ကိုးစားပောသည။ ဥပမာ ဇဲမာန က၊

“မမဝါကို သိပခစမိပီ မမဝါရယ”

ဟု ဆိုလိုကလင အလိုကသင့၊

“မဝါ ကလညး ဇဲကို ခစပါတယကယ ”

ဟု အလိုကသင့ ပနပောတတလာခဲ့သည။ ဇဲမာနကရော သူ့မာ မိနးမ ရိသည၊ သူက ခလေးတောင ရိသေးသည။ အဲဒါဆိုတော့ သူက လညး သူမ ကို ခစသညလို့ ပောတာက လိမတာလား၊ လာအရိုးမရိသည့ ပါးစပ က ပောနေတာလား။

အဲဒါတေထက သူတို့ နစယောကရဲ့ လိငဆကဆန ရေး က ကောငးနေတာမို့ တခားဟာတေကို ဘာမ မစဉးစားပဲ လိုးက ဆောက အရသာခံ ကဖို့ကိုသာ အဓိက ထားလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ယောကား အကံပေးလို့ သူမ အခနးမာ လညး ဝိုငဖိုင တတလိုကသည။ ဆိုတော့ သူမ နင့ ဇဲမာန တို့ လိုးတာကို ဝကကမ ဖင့ ကိုကောကီး ကို ပလို့ ရနေပီ။ ကိုကောကီး ညနကား ပသပေးသော နေရာတို့ တင တတဆငထားလိုကပီး ဘီဒို တခု ထဲမာ လကတော့ကို ဖင့ထားလိုက လင ကိုကောကီးတယောက သူ့ မိနးမ ကို ဇဲမာန လိုးနေတာ ဗူး နစခု မ မငနေရသည။ တခု က ကုတငဘေးတိုက အနေအထား၊ တခု က ကုတင ခေရငးမ၊ ဖစသည။

ဝါဝါစိုး နင့ ဇဲမာနတို့ တပတကို နစခါလောကတော့ လုပဖစကသည။ ဒီကားထဲမာ ဝါဝါစိုး အတက အလုပတခု ပေါလာခဲ့ရသည။ အဲဒါက တော့ သူမ ဆေးရုံမ ဆရာဝနကီး နင့ ဆရာဝနကီး ကတော ဒေါမာလာမင့ တို့ တောငးဆိုမုကောင့ သူတို့ ၏ တဦးတညးသော သားကလေး ရငထနးဝငး ကို ဂိုကသားလုပပေးနေရသည့ အလုပဖစလေသည။ ဆရာဝနကီးကတော ဒေါမာလာမင့မာ အသက ၃၈ခန့ ခေတဆနဆန အပံစား ဆကဆီကက အမိုးသမီးတဦး ဖစလေသည။ ဝါဝါစိုး ကိုလညး ညီမ သဖယ ခငပီး အမဲတမးခေါကာ ရော့ပငးအတူတူ သားတတကသလို သူမ အိမမာ တခုခု ခကပုတစားတာတို့၊ အလုုတို့ ပါတီတို့ တငလညး ဝါဝါစိုး ကို အမဲခေါထားတတသည။ ဝါဝါစိုး ကလညး ဒီမို့မာ သူမ တယောကတညးမို့ အမိုး လို အမလို ဖစနေသော ဒေါမာလာမင့ တောငးဆိုမုကို ငငးဆိုဖို့ အားနာလေသည။ ဒေါမာလာမင့မာ ခမးသာသော မိဘ မားမ မေးလာသူ ဖစပီး ဖကစပကုမဏီ တခု ကို သူမ ကိုယတိုင ဦးစီးကာ လုပကိုငနေသူလညး ဖစသည။ ( ဝါဝါစိုး ဂိုးဇက အလိုးခံလိုကရသညမာလညး သူတို့ အိမမာပငဖစလေသည။) ဒေါမာလာမင့ ကိုယတိုငက တောငးဆိုလာတော့လညး ဝါဝါစိုး မာ မငငးနိုငတော့ ရငထနးဝငး ကို တနေ့ တနာရီလောက ဂိုကလုပပေးဖို့ ဖစလာတော့သည။

ရငထနးဝငး မာ လညး ခမးသာသော မိဘမား မ အလိုလိုကခငးခံရကာ ကီးလာခဲ့တာမို့၊ ကိုငရတယရ ခကခဲသည့ လူငယလေး တယောကဖစလေသည။ ဝါဝါစိုး မာ သူငယငယကလေးကပင သူတို့ အိမသို့ ဝငထကနေပီး သူ့အမေ နင့ ညီအမ တေလို နေသူမို့ ဝါဝါစိုး ပောစကားကို တော့ နားထောငပါသည။ သို့သောလညး လူပို ပေါက အရယ ဟိုမုနး ကနေခိနမို့ မငမင သမ မိနးမ ကို မနးထု နေသည့ အရယ ဖစလေရာ၊ သူမနးထု သည့မိနးမ မားထဲ တင ဝါဝါစိုး က က မလတခဲ့ပေ။
ယခုတော့ သူ့ကို အနီးကပ ဂိုက လုပပေးဖို့ သူ့မိဘမားက ဝါဝါစိုး ကို တာဝနပေးလိုကတော့၊ ဝါဝါစိုး နင့ တနေ့ တနာရီ နီးပါး အနီးကပ နေနေ ရလေရာ၊ ဝါဝါစိုး တယောက သူ၏ အမနးခံ၊ အိပမက ဘုရငမ အဖစသို့ ရောကရလေတော့သည။ ဝါဝါစိုး မကနာ၊ ကိုယလုံး၊ အနံ့ အသက စသညတို့က ရငထနးဝငးကို အမဲ လီးတောင နေစေပီး ညတိုငးလညး ထုဖစနေလေသည။

ဝါဝါစိုး အဖို့ ကလညး ကောငလေး မကလုံး မရိုးသားသညကို တဖညးဖညး နင့ သတိထားမိလာခဲ့ရသည။ ပထမပိုငး ရငထနးဝငး က လညး အတောလေး ဖုံးဖုံးဖိဖိ နေသေးသောလညး နညးနညးကာလာတော့ တဏာ စိတ က ပိုပို ပငးထနလာပီး တခါတလေ သတိမထားမိပဲ ငေးကည့တတလေသည။ နောကပီး အောကခံ ဘောငးဘီ မဝတပဲ အိမနေရငး ဘောငးဘီ အတို ပပကီး သို့မဟုတ ပုဆိုး ပါးပါး တို့ကို ဝတထားသည့အခါ လူ နင့ မလိုကသော သူ့လီးကီးက အဝတစ အောကမ လုပစိလုပစိ ဖစနေသညကို ဝါဝါစိုး တယောက မငနေရလေသည။

“မောင တို့ ယောကား လေးတေက လေ၊ အရယရောကလာတာနဲ့ ကို နာဘူး စထ တော့တာပဲနော၊ ဟန့ လူက မလောကလေး မလောကစားလောကရိသေးတယ”

ဝါဝါစိုး ကောကီး နင့ ဖုံးဆကတော့ ရငထနးဝငး အကောငး ကို ထည့ပောမိလေသည။ ကောကီး တယောက စိတဝငစားသားလေပီ။ ဇဲမာန နင့ ဝါဝါစိုး လို့ လိုးနေသညကို မငနေရသညမာ လငမယား စုံတဲ တခုကို နေ့စဉခောငးနေရသလို ဖစနေလို့ နညးနညးရိုးသလို ဖစနေပီ ဝါဝါစိုး ကို စန့စားခနးလေး လုပစေခငနေသည။

“ခစကလညး ကောငလေး သနားပါတယ နညးနညးပါးပါး လောက ရိုးလိုကပါလား၊ မောငတို့ ငယငယတုနးက ဆရာမ ခေသလုံးလေး မငရဖို့တောင မနညးကိုးစားရတာ၊ ဆရာမတေက လညးရငဖုံး အကx{103E}ကီးတေနဲ့ ဘာမ ကို မမငရပါဘူး”

“ဟာ မောငကလညးကာ မကောငးပါဘူး သူ့မိဘတေ သိသားရင”

“အမလေးကာ မသိပါဘူး ၊ ခစကလညး ရငနညးနညးဟိုကတာလေး ဝတသား ကောငလေး ရေ့ မသိမသာ ငုံ့ပ၊ ရော့ပငလေး ဘာလေး ဝတ၊ ဒါမ မဟုတ ဘောငးဘီပပ ဝတပီး ဒူးထောင ပီး ထိုငပလိုကကာ ကောငလေး အရညတောကတောကကသားအောငအဟီး ပောရငး က မောင လီးတောငတောငလာပီ”

ကောကီး ပောတာ နားထောငရငး နဂိုထညးက စိတက ပါခငနေသူ ဝါဝါစိုး တယောက သူမ ဘာသာ စိတကူးဖင့ မငကည့ရငး စောကရညကညတို့ တောင စိုလာလေသည။ အခု တလော ဇဲမာနကလညး အလုပက လကစသတနေသညမို့ နေ့ည မပတ လုပနေရသညမို့ သူမ နင့ မဆုံ နိုငသညမာ ၂ပတ နီးပါး ရိနေပီ။ အလုပထဲ အဆကမပတနေရလို့ ဒီတခါ အခောသတပီးရင သူ့မို့ က မိသားစု ဆီ ပနမ ရတော့မည ဟုလညး ပောနေသဖင့ သူမ လညး နညးနညးစိတပကခငနေမိသည။ ယောကား တေက အဲလိုပဲ သူတို့ လိုခငတာ ရပီးသားရင အရငက လို ငမးငမး တကမလိုတော့ ဟု ဝါဝါစိုး က တေးနေမိသည။ တကယက သူမ မာ ရငထနးဝငး ကို ဂိုကလုပဖို့ သားနေရသည့ အခိနတေကောင့ ဇဲမာန အားသည့ အခိန တခို့ မာ သူမ မအား ဖစနေရသညကလညး တကောငး ဖစနေသညကို သူမ က မမငမိခေ။ သူမ အားသည့ အခိနမာ ဇဲမာန မအားသညကို သာ သူမ က ဒေါပနေခငး ဖစသည။

ကောကီး နင့ ရငထနးဝငး အကောငး ပောပီး နောကပိုငး ဝါဝါစိုး ရငထနးဝငး တို့ အိမသားသည့အခါ မာ သူမ အပငအဆင တို့ ကို တဖညးဖညးခငး ပောငးလာတော့သည။

အခနး ၇။

ရငထနးဝငး မာတော့ ကိုယ့ကိုယကို ထီပေါကသလို ပငခံစားနေရသည။ ပထမ က ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး သူ့ကို ဂိုကလုပပေးမညဆိုတော့ သူ့မိဘတေကို ကေးဇူး အထူးတငခဲ့မိသည။ ကိုယ မနးပီး ဂငးထု နေသည့ အနတီလေး တယောက နဲ့ အနီးကပ နေရမယ ဆိုတော့ စိတကူးယဉလို့ ကောငးနေခဲ့သည။ .ယခု နောကပိုငး ဝါဝါစိုး ၏ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဆိုပီး ဝတလာသည့ အဝတအစားတေက ရငထနးဝငး သုတသေးတေကို ဦးနောကထဲ ထိ စီးဝငသားမတတ အရိနမင့တကလာခဲ့ရတော့သည။

ဝါဝါစိုး လုပပုံကလညး ကည့အုံး အသားပော့ပော့ လညဟိုက ဘလော့ကို ဝတထားပီး ကောငလေး ရေ့ စာပဲပေါမာ တတောငထောက ငုံ့ပီးစာကို ပတော့ ကောငလေး ကည့နေတာက သူမပနေတဲ့ စာမဟုတ။ သူမပထားတဲ့ လညဟိုက ဟောငးလောငး၊ အထဲက ဘရာဇီယာ အသား ရောငက ခပပော့ပော့ ခပခောငခောင မို့ နို့နစလုံး ကို အထငးသား မငနေရသည။ နို့သီးခေါငးကလေးကသာ ဘရာဇီယာ ဖုံးထားလို့ မမငရ။ ရငထနးဝငး သူ့ဘောငးဘီအောက မ ထောငထလာသော လီးကီးကို သူ့ပေါင နစလုံးဖင့ အတငး ဖိညပဖို့ ကိုးစားသောလညး မအောငမင။ လီးထိပနာလာတာမို့ လတပေးလိုကတော့လညး ဘောငးဘီရေ့မာထိုးထောငထနေသည။

“တီဝါ သား ဘိုကနာနေလို့ အနောက ခနသားအုံးမယနော”

မကနာနီ ခေးပန နေသော ကောငလေး အခကအခဲကို သိနေသော ဝါဝါစိုး မာ ရီခငစိတကို မနညးတငးထားရပီး။

“အငး မငးကတော့လေ၊ အရေးကီးတဲ့ အပိုငးရောကရင၊ ဖငနာတယ ဘိုကနာတယနဲ့၊ သားမနမန”

ဘောငးဘီအောက မ လီးငိုးတိုး ငေါကတောကဖင့ ကမာနးကတနးထကာ နောကဖေးဘကပေးသားသော ရငထနးဝငး ကို ကည့ရငး ဝါဝါစိုး တယောက ဆပေးခငစိတတေ ပိုမားလာရသည။ အိမသာထဲ သားပီး ဂငးထုနေတာပဲ ဖစမညဟုလညး တေးလိုကမိသည။ အဲလို မလညမဝယ လူပိုလေးကို လူပိုရည ဖကပေးလိုကရ လင ဘယလိုနေမလဲ ဆိုတာ တေးရငး ကကသညးလေး ထကာ ပိပိလေး မာ အရညစို လာခဲ့ရတော့သည။

………………………..

တည ဆရာဝနကီး ဦးအောငမင့ နင့ ဒေါမာလာမင့ တို့ က သူတို့ ဧည့ခံပဲတခု သားစရာရိသဖင့ ၊ ဝါဝါစိုး ကို သူတို့ အိမမာ သားကို ဂိုကလုပရငးက တဆကထညး အိမမာ စောင့ပေးနိုငမလား ဟု မေးလာသည။ ခါတိုငးလညး သူတို့ အိမမာ ဒီလို ပဲ နေနေကမို့ ရတယဟု ပောလိုကလေသည။ ပီးတော့မ အိမမာ သူမ နင့ ရငထနးဝငး တို့ နစယောကထဲ ရိနေမာပါလား ဟုသော အတေးက ပေါလာသဖင့ ရငခုံလာတော့သည။

ထိုညနေ မသားခင သူမယောကား ကို ဖုံးခေါ ပောလိုကသည။ ကောကီးမာ လညး အရမးစိတလုပရားသား ခဲ့လေသည။

“ခစ အခင့ကောငးပဲ ကာ၊ ကောငလေး ကို ပေးလိုး လိုကပါလား”

“ဟာ မောင ကလညး ကောငးပါ့မလား၊ သူ့ မိဘတေက စိတခလို့ အပထားခဲ့တာကီးကို”

“အို သူတို့ က ဂိုကလုပခိုငးတာပဲ လေ၊ ခစက ဂိုကလုပပေးတာပေါ့လို့၊ စာမ မဟုတဘူးလေ၊ လူ့ဘဝ အကောငး ရောပေါ့ ခိခိ”

“ခစခစ မောင ကတော့ ကံဖနပီး ပောတတတယ တကယပဲ”

“အငး မောင က တကယပောတာ အခု ခစ ပောပတာနဲ့ ကို မောင လီးတောငနေပီ အဟီး”

“ခစလညး ရငခုံတာပဲ မတောတဆ တခုခု ဖစသားမာ စိုးလို့”

“အမလေး ဘာမ မဖစပါဘူး ခစရယ၊ မောငတို့ ငယငယတုနး က ကိုယ့ ဂိုကဆရာမ ကို လိုးခငလိုကတာ အရမးပဲ၊ ဆရာမ က ကိုယ့ကို ခာတိတလိုပဲ သဘောထားတယ။ အခင့ အရေးကလညး မသာဘူး၊ ဆိုတော့ မနးပီး ဂငးထု တဲ့ အဆင့လောကပဲ လုပခဲ့ရတာ၊ သူမား ဆနဖည့ဆညးပေးလိုကရတာ ကုသိုလ ရပါတယကာ အဟီး”

“မောင နော ဟငး မိနးမ ကို လူတကာ နဲ့ လိုကပေးစားနေတယ ဟန့ ကလေးတောင မရောငခိုငးဘူး ”

ဝါဝါစိုး မာ သူကိုယတိုင က စိတပါနေသောလညး ကိုယ့ကိုယကို စိတသန့အောင ယောကားကို နောကသလို ပောငသလို ဖင့ အပစပုံခနေလေသည။

“ဆယတနးတောင ရောကနေမ တော့ ကလေး မဟုတပါဘူးကာ မောငတို့ဆို ခုနစတနးထဲက စထုတတနေပီကို၊ ကဲ ပောပါအုနး ခစ က ဒီည ဘာဝတသားမာလဲ”

“အရမးဟော့လို့ လညး မဖစဘူးလေ သူ့မိဘတေက သူ့သားနဲ့ ညဘက လာနေေးမဲ့သူက အရမး ဟော့ရော့ ဝတထားရင တမိုး ဖစနေအုံးမယ”

“အငး ရိုးရိုး လေး ပဲ ဝတသားပေါ့၊ သူတို့ သားပီး မ အဝတစား လဲလိုကပေါ့၊ ပနလာခါနီးမ ပနလဲလိုကပေါ့၊ တကယက နာထ နေရင အဝတအစား ဘာဝတထားထား မောငတို့က တော့ တောငတာပါပဲ ခိခိ၊ ထမိန နဲ့ အောကစ လတနေရငတောင ပိုတောငသေးတယ ခိ”

“မောင ကတော့ အမဲတောငနေတာပါပဲ ပောလိုကရငတော့၊ ဟငး ကိုယ့မိနးမ ကတော့ မတောငဘူး ရယ”

“အခု ခစနဲ့ ကောငလေး နဲ့ လိုးနေတာကို တေးရငးက တအားတောငနေပီ၊ ခစ အခု ဖုံးခပီးတာနဲ့ မောငထုမ ရတော့မယ ”

……………..

ဝါဝါစိုး အပေါပိုငးက ကိုးတခောငး ဘလောကစ အကx{103E}လေး ဝတလိုကသည။ ထို ဘလောကစကလေးမာ ပနးရောငပေါမာ အဖူရောငပနးပင့ကလေး တေနဲ့ ဖစပီး သူမ ၏ ဝငးနေသော လကမောငး၊ ပုခုံး နင့ အရေးကီးဆုံး က ရငသား အပေါပိုငး လေးပုံ တပုံ လောကကို မငနေရသည။ တောငကီး ညနေပိုငးမို့ အပငမာ လညး နညးနညးအေးသညမို့ အပေါက ဆယတာ ပပကီးကို ဝတလိုကသည။ ဆရာဝနကီးတို့ လငမယား အိမက ထကသားမ အိမထဲမာ အိုကသညဆိုပီး ဆယတာ ကီး ကို ခတပစမညဟု တေးထားလိုကသည။ အောကက တော့ ခေသလုံးလောက ရောကသည့ ဂါဝနအရည အသားပော့ပော့ လေးကို ဝတလိုကသည။ ကောကီးက မသားခင သူ့ကို ဓါတပုံ ရိုကပအုံး ဆို၍ အပေါက ဆယတာကီး ထပမဝတခင ဓါတပုံ တပုံ ရိုကပို့ ပေးလိုကရသည။

ဝါဝါစိုး သူတို့ အိမရောကတော့၊ ဆရာဝနကီး နင့ ဒေါမာလာမင့တို့ မာ အိမမ ထကခါနီး ဖစလေသည။ ဆရာဝနကီး ကလညး ကုတ တေ နကတိုင တေနင့ ဖစသလို ဒေါမာလာမင့ကလညး ဒငနာ ဝတစုံ ပုခုံးမ ခေမကစေ့ထိ အရညပီး အသားပော့ပော့ လေး ကို ဝငထားရာ သူမ ၏ ဖံ့ဖိုး သော ရငသား တို့မာ မို့မောကလက သူမ ပေါငတနမားက လညး လမးလောကလိုကတိုငး ထငးကနဲ ပေါနေလေသည။ ဒေါမာလာမင့မာ လညး အသားအရညမာ ဖေးနုနေပီး မကနာကလညး ခောမောလပကာ၊ ကိုယလုံး ကိုယထညမာ အကိုကာလသားတို့ အကိုက အကိတကီး ဖစလေသည။ ဝါဝါစိုး မာ ဒေါမာလာမင့ ရငသား အစုံ ဖေါငးမို့ ထားကိုငး မုတို့ကို ကည့ပီး မိမိ ရငသား အစုံ မာ ပားကပနေသလို ပငခံစားသိမငယမိလေသည။ သို့သောလညး မိမိမာ စလငးဘောဒီ ဖစကာ မောဒယတို့ နင့ တူပီး ဒေါမာလာမင့ မာ အောကား မ မငးသမီး နင့ တူသညဟု ကိုယ့ဘာသာ အကောငးဘကတေး ရငး စိတဖေထားလိုကလေသည။

အိမမာ ကတညးက ယောကား ၏ မောကပင့ပေးမု၊ မိမိကိုယတိုငက လညး စမးသပခငစိတ တို့ကောင့ စိတကလာခဲ့ရသော ဝါဝါစိုး မာ ဆရာဝနကီး တို့ အိမမ ထကသားသညနင့ ကိုယပေါမ လမးခုံထားသော ဆယတာ အထူကီးကို ခတလိုကလေသည။ ခါတိုငး ဂူတီခိနမာ အနောကမာ စုခညထားလေ့ရိသည့ ကောလညလောက ရညသည့ ဆံပငကိုလညး ဖားလားခထားလိုကသည။ ရငထနးဝငး စာလုပနေသည့ စားပဲဘေးနားမာ သူမ ထိုငလိုကတော့ ရငထနးဝငး တယောက လီးတောငနေလေပီ။

မတောငခံနိုငပါ့မလား၊ ခောမတကာ ဝကခံတငးတိတမရိသော မကနာသယသယလေး နင့ မကလုံးရဲကီးတေက အပစကငးစငသည့ ကလေးတယောကလို ပေမဲ့ ရညလားကော့သယ သော မကတောင တေက ညို့ဓါတအား ကီးလသည။ ခပထူထူ နူတခမးလုံးလုံး တေက မငရတာနင့ ပင ပါးစပထဲမာ ခိုတိုတို ပငဖစလာရအောင စုပခငစရာ၊ ကိုး တခောငး ဘလောကစ က သူမ ၏ ဖေးနုနေသော ပုခုံးသား လကမောငးသား လေးတို့ကို လကဖင့ လမးပတကည့ခငစရာ ခောမေ့လနးလသည။ မို့မို့လေး ဖောငးနေသည့ ရငသားအစုံ က မကီးမသေး အပေါပိုငး က ရငနစမာ ခဲသားသည့ နေရာလေးကို မငနေရသည။ ရငထနးဝငး လီး က တဆတဆတ တုုံနေသည။ ဝါဝါစိုး လကမောင ရငဘတ ဂိုငး ပုခုံး မေးစေ့ လညတိုင ပါးပင အကုနလုံးကို ကုုံးရကခငစိတတေ တဟုနထိုး ထ နေပီး ပါးစပထဲ မာ သားရညတို့ ဖင့ ပည့လာသဖင့ မိုခ လိုကရသည။

“ဟဲ့ ကောငလေး ကည့လခေလား၊ ကိုယ့ တီလေးကို မမငဖူးတာ ကနေတာပဲ”

“တီလေး က လညး အရမး လနေတာကိုး၊ သား မငဘူးသမ မိနးမ တေထဲ တီလေး အလဆုံးပဲ”

အမယ့ ကောငလေး ကလညး အလာလေးပဲ၊ ဝါဝါစိုး တောင ပီတိ ဖစသားရသည။ မိနးခလေး ဆိုတာ အဲလို အပောခံရလို့က မကိုကတဲ့သူ ဘယသူ ရိမာလဲ။

“အမယလေး ကာ ပို လိုကတာ၊ ခုန သား မာမီ က မ လလိုကတာ တီလေး တို့ နဲ့ တခားစီ၊ သားမာမီ က ရုပရင မငးသမီးတောငလုပလို့ ရတယ ဟန့”

“မာမီ က ကိတတာပါ၊ တီလေး လောကမခောပါဘူး တီလေးက မောဒယနဲ့တူတယ”

“ဟန့ သားမာမီ က ကလေးတယောက အမေလညး ဖစ အသကလညး သုံးဆယကောလို့ တောငမထငရဘူးဟာကို”

“မာမီ က ကလေး အမေ မဟုတဘူး တီလေး၊ သား အမေ အရငးမဟုတဘူး သားငယငယက အမေဆုံးသားပီး နောကမ ဖေဖေ က ယူထားတာ၊ သားရဲ့ မိထေး”

“ဟင တီလေးတောင မသိပါလား”

“အငး ဘယသူ့မ လညး မသိပါဘူး၊ ဘယသူ့ကိုမ လညး မပောခိုငးဘူး သားက တီလေးမို့ ပောတာ၊ မသိခငယောငဆောငနေနော၊ သား အာခောငသားတယ ဆောရီး”

“အေးပါကာ သား နဲ့ တီလေး တို့ ရဲ့ စီးခရက ပေါ့ ဟုတလား”

စာ ပတော့လညး ရငထနးဝငး ဘယလို မ စာမာ စိတထည့လို့ မရ၊ သူ့မကနာရေ့မာ တမင ကိုယကို ကိုငးပီး ပနတေော့ ဝါဝါစိုး ရဲ့ ရငသား တကေ သုံးပုံ တပုံလောက မငနရေသည။ ရငထနးဝငး မကနာတေ နီပီး ခေးပနခငလာသည။ ပုစာဆလေး တပုဒပင ဖောင့ဖောင့ မတကနိုငတော့၊ ဝါဝါစိုးး ကုလားထိုငကို ရငထနးဝငးဘေးမာ ဆဲပီး ဘေးခငး ကပထိုငလိုကသည။ သူမ လကမောငးသားတကေ ရငထနးဝငး နင့ တခကတခက ထိမိသည။ ရငထနးဝငး လီးကီး သူ့ဘောငးဘီအတိုအပအောကမ ထောငထနတောကို သူမ မကစောငးကလေးဖင့ မငနရေသည။ ရငထနးဝငးက တော့ သူ့အောကပိုငးက စားပဲအောကမာမို့ ဝါဝါစိုး မမငလောကဘူး ဟု တေးက မဖုံးဖိပဲ ထားလိုကသည။

“ဟယ ဒါလေးတောင မရဘူးလားကယ၊ စိတတေက ဘယရောကနေတာလဲ”

“အ.. ဟို….ဟုတကဲ့ တီလေး သား မရဘူး ဖစနေတယ”

ဝါဝါစိုး က သူ့ပေါငိတဖကပေါကို သူမ လကဖဝါးလေး လမးတငလိုကတော့ ရငထနးဝငး ဆတကနဲ့ တုံသားသည။ အဲဒီနရောကနေ ဘယမ မရေ့ပါစနေဲ့ဟုလညး ဆုတောငးနသေည။ သူ၏ မာကောနသေော လီးကီးက လကနစလုံးလောကအကာမာ မဟုတလား၊

“ဟယ ဒါကီးက ဘယလို ဖစတာလဲ”

ဝါဝါစိုး က ရုတတရက ရငထနးဝငး လီးကီးကို ဘောငးဘီပေါမ လမးဆုပကိုငလိုကတော့ ရငထနးဝငး ရုတတရကလန့သားပီး အောမိလိုကခငးပင၊ ဝါဝါစိုး က ပောလညး ပော လကက လညး ဖမးဆုပမိသော လီးကီးကို ညစကာ တခကနစခက ဂငးတိုကသလို ထုပေးလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ကို ခိုးကည့ ပီး လီးတောင နေကာ အရငးတငးနေပီမို့ ရေခိုးခနးပေးကာ ဂငးထုလိုကဖို့ ကံနေသော ရငထနးဝငး တယောက သူ့လီး ကီးကို အဆုပခံလိုကရတော့ ရုတတရက လန့သားသည။ နောကတော့ တငးတငးလေး ဆုပညစပီး ထုပေးတာ ခံလိုကရတော့ မထိနးနိုငတော့ပဲ လရညတေ ဘောငးဘီထဲ ပနးထက သားလေတော့သည။

“အား …တီလေး …ဟိုဟို အိုး …..တီလေး အားးးးးးးး ဆောရီးးးးးး”

လူပို ပေါကကလေးမို့ လား လရညတေက လညး ထကလာတာ မားလိုကတာ ဟု ဝါဝါစိုး တေးလိုကမိသည။ သူမ လကတေမာလညး ဘောငးဘီအသား က စိမ့ထကလာသော လရညတေ ပေကုနလေသည။

ရငထနးဝငး ရကပီး ထပေးမညကံရာ ဝါဝါစိုး က လကကို လမးဆဲထားပီး၊

“ဟေး ဒါက ဘယသားမလို့လဲ”

“ဟို တီလေး ဟိုဟို ”

“တီလေးကို မနမနပောစမး သား၊ သားလီးကီးမာနေတာ ဘာဖစလို့လဲ၊ တီလေးကို ပစမားနေတာလား၊ မနမနပော တီလေး စိတမဆိုးဘူး”

ရငထနးဝငး မကလုံးခငး မဆု့ရဲ ပဲ ခေါငးကို သာ ငိမ့ပမိသည။ ဝါဝါစိုး က ခေါငးထဲ အကံတခု ပေါလာသဖင့၊

“အငး သားတို့ လို အရယက ဖစတတပါတယ၊ သား သား လီး ကို ရေသားဆေး ဘောငးဘီကို ရေဇလုံထဲ စိမခဲ့ပီး ဘောငးဘီ အသစဝတလာခဲ့၊ တီလေး ပောစာရိတယ”

ရငထနးဝငး နောကဖေးဘကကို ထပေးသားတော့ ဝါဝါစိုး တယောက အိမရေ့ တံခါးမကီးကိုလညး သေခာ ဂလန့ ကမက သားကည့လိုက ပီး ဧည့ခနး ဆိုဖာပေါမာ တီဗီဖင့ကည့ရငး စောင့နေလိုကသည။
ခနအကာ ရငထနးဝငး ဧည့ခနးထဲ ရောကလာတော့ သူမဘေး ဆိုဖာပေါတင ထိုငရင ပုတပလိုကပီး၊

“သား ကို တီလေး မေး စရာရိတယ မနမနဖေနော”

“ရငထနးဝငး မာ ရကရံ့ရံ့ ဖစနေလေသည။ သို့သောလညး ဝါဝါစိုး ဘေးဝငထိုငလိုကတော့ စိတတေက ခကခငး ပနထလာရလေသည။ ဝါဝါစိုး မကနာမာလညး စိတဆိုးသည့ပုံ မပ သဖင့ နညးနညးတော့ စိတသကသာရာရနေလေသည။

“သား က တီလေးကို ဘာလုပခငနေတာလဲ”

“သား မဖေရဲဘူး တီလေး ကောကတယ”

“အမယ ခု မ ကောကတယလုပနေတယ၊ ဘာလဲ တီလေး ကို လိုးခငနေတာလား”

ဝါဝါစိုး ပါးစပမ သူမထငသော စကားအသုံးအနုံးကောင့ ရငထနးဝငး တုံလုပသားသလို လီးအကော ကလညး တငးကနဲ ဖစသားရသည။ ဝါဝါစိုး သူ့ကို တကယပောနေတာလားဟု မယုံကညစိတဖင့ မကနာကို မော့ကည့လိုကမိသည။ ဝါဝါစိုး ၏ ခပပုံးပုံး နင့ ညုတုတု အမူအယာလေးကောင့ စိတလညး နညးနညးရဲလာသဖင့ ခေါငးငိမ့ ပလိုကသည။

“ပါးစပက မပောတတဘူးလား အအကီးလို မလုပနဲ့လေ ပောစမး ပါးစပက၊ တီလေးကို လိုးခငနေတာလားဆိုတာ”

“ဟုတ ဟုတ တီလေး လိုးခငပါတယ”

“အငး တီလေးကို လိုးခငရင တီလေး ပောစကားကို နားထောငရမယ၊ ဘယလိုလဲ ဂတိပေးလား”

“ဟုတကဲ့ပါတီလေး”

အခနး ၈။

“အိုကေ ပထမဆုံး က သား တီလေး နဲ့ သား နဲ့ ကိစကို လုံးဝ နူတလုံ ရမယ၊ ဘယသူ့ကို မ မပောရဘူး၊ သား သူငယခငးတေ ကိုလညး မပောရဘူး”

“အငး ပါ တီလေး ကလညး သားက ဒီလောကတော့လညး မအပါဘူး၊ တီလေး နာမညပက မဲ့ ကိစမိုး သား ဘာလို့ လုပရမာလဲ”

“အငး ဒါဆိုရင တီလေးကို သား ဘာလုပခငတာလဲ၊ လိုးခငတယ ဆိုတာ တခု ထဲ တော့ မရဘူး၊ သား အရငတုံး က မိနးမ လိုးဘူးလား၊ မိနးမ တေရဲ့ နို့တေ စောကဖုတ တေကို မငဘူးလား၊ ကိုငဖူးလား၊ တီလေးကို သား စိတထဲက နေ ဘယလို လုပမယလို့ စိတကူးနေတာလဲ”

“ဟင့အငး သား ဘယသူ့မ မလုပဖူးဘူး ၊ မငလညး မမငဖူးဘူး၊ အနလိုငးက ရုပရငတေ ဗီဒီယိုတေမာပဲ ကည့ဖူးတယ၊ သားက တီလေးကို တကိုယလုံး နေရာမလပ၊ နမးခင ရကခငတာ အဲဒါကို ပဲ အမဲတေးနေမိတာ ”

“ဟနး ဟုတရဲ့လားကာ၊ ကဲ အခု သားကို တီလေးက လုပခငတာ လုပခင့ပေးပီကာ ကဲ တီလေး ကိုဘာလုပမလဲ”

တကယက ရငထနးဝငးမာ လညး ခေသူမဟုတပေ၊ မိနးမ တေ မလုပဖူးဘူး ဆိုတာကတော့ တကယမလုပဖူးတာဖစပါသည။ မမငဖူးဘူး ဆိုတာကတော့ သူညာပောခငး ဖစပါသည။ ရငထနးဝငး လူပို ပေါကစဖစပီး မိနးမ တေကို စမနး ထုခဲ့သည့အခိန မာ သူ၏ ပထမဦးဆုံး စိတကူးထဲက မငးသမီးမာ သူ့ မိထေး ဒေါမာလာမင့ ပငဖစပါသည။ ဒေါမာလာမင့ မာ နဂိုကတညးက ဟော့ရော့ ဖစပီး ခပထနထန ဖစလေရာ၊ ရငထနးဝငး အတက မကည့ခငရငတောင မငတေ့နေရသညမို့ ၊ တမငခောငး ခောငး နေသော ရငထနးဝငး အတကကတော့ ဒေါမာလာမင့ တကိုယလုံး မမငဖူးတာ မရိဟု ပင ဆို၍ ရပေမည။ သူ့အဖေ ဦးအောငမင့ တခါတလေ မူးလာပီး စိတထ နေသည့ အခိနတေဆို သူတို့ နစယောက လိုးနေကတာ ရငထနးဝငး အတက လိုကဖ ရိုး ကည့နေရသညပင။ မားသော အားဖင့ လညး အိမမာ က သူတို့ မိသားစု သာ ရိသညမို့ တံခါး တေကို ဂရု တစိုကပင ပိတလေ့ မရိကခေ။ ရငထနးဝငးမာ သူတို့ နစယောက လိုးနေကတာတေ၊ ဒေါမာလာမင့ ၏ ကိုယလုံးတီး သို့မဟုတ ဘရာဇီယာ၊ အတငးခံ လေးသကသက ဖင့ ပုံ၊ ဗီဒီယို တေ သူ့ဖုံး ၊ ကနပူတာ တို့ တင ဖကထားလေသည။ မကစေ့မိတပီး မနးစရာ မလို၊ ကိုယရိုကထားသည့ ဗီဒီယို ကို ပနဖင့ကည့ပီး ထုရုံပင။ ညနေကလညး ပါတီသားဖို့ အပံစား ဆကဆီကက ဝတထားသည့ ဒေါမာလာမင့ ကို ကည့ပီး ဏာတအားထ က ထုခငနေသဖင့ လီးက လညး မာနေ၊ နောက တော့ ဝါဝါစိုး ကလညး သူမ အသားအရညတေကို ရိုး နေတော့ လီးက မခံနိုငတော့ သူမ လကဖင့ ဆုပလိုကရုံ ဖင့ လရညမား ထကကကုနခငး ဖစလေသည။ လကတေ့ မလုပဖူးသောလညး သူ့ အဖေ နင့ ဒေါမာလာမင့ တို့ လိုးကတာတေ၊ အနလိုငး ဗီဒီယို မာ လုပနေကတာတေက သူ့ကို လကတေ့ မပါ သောလညး သငတနးပေးထားသလို သူဘာလုပရမညဆိုတာကို သိနေလေပီ။

ရငထနးဝငး ဆိုဖာပေါ ဝါဝါစိုးဘေး ထိုငနေရာမ ထလိုကပီး ဝါဝါစိုး ရေ့ ကမးပငမာ ထိုငလိုကသည။ ဆိုဖာပေါမာ ခေဆငးထိုငနေသည့ ဝါဝါစိုး ခေထောက နစခုကားကို တိုးပီးထိုငလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ဝတထားသည့ ဂါဝနမာ အသားပော့ပော့ နင့ ဒူးခေါငး ဖုံးရုံလောကသာဖို့ ခောမတနေသော ခေသလုံးသား လေးတေကို မငနေရသည။ သူတခိနလုံး သားရညကခဲ့ရသည့ ခေသလုံးလေးတဖကကို မလိုကသည။ ဝါဝါစိုး က စိတဝငတစား ကည့ရငးက စိတကူးတခု ရပီး သူမ ဖုံးကို ထုတကာ ဗီဒီယို စပီး ရိုကနေလေသည။
ရငထနးဝငးက ဝါဝါစိုး ခေသလုံးသားလေးကို ငုံ့နမးလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ခေသလုံးသားလေးမား မာ အမေးအမင မရိ ခောမတနေလေသည။ ရငထနးဝငးက ခေသလုံးသားလေးကို လာဖင့ ရကလိုကသည။ ဝါဝါစိုး မာ သူမ ခေသလုံး သားလေး တေကို လာစိုစို ကီးဖင့ အရက ခံရသဖင့ နညးနညးတော့ တန့ကနဲ ဖစသားသည။ ရငထနးဝငးက သူမ ခေထောကတေကို မ ပီး ရကပေးသဖင့ သူမ ဂါဝနစမ လနပီး ပေါငရငးနားသို့ သားပုံနေလေသည။ သို့သောလညး သူမ က ပနမဖုံးတော့ပဲ သူမ ဒူးခေါကကေး မ ပေါငအတငးသား နားအထိ ဖညးဖညးခငး ရကလာသော ရငထနးဝငးကို သာ စိတဝငတစား သူမဖုံး ဖင့ ဗီဒီယို ရိုကနေလေသည။ သူမ ပေါငအတငးသား နားရောကတော့ ရငထနးဝငး ခေါငးဝင၍ လယကူစေရင ဖငကို ဆိုဖာစနး အနညးငယ လောခလိုကပီး ခေထောကနစဖကကို ဆိုဖါ အနားပေါတငလိုကကာ ပေါငကား ပေးလိုကလေသည။ ရငထနးဝငးက လညး သူမ ဂါဝနကို ခါးနားအထိ လနတငကာ ပေါငရငးနားသို့ ဆကတိုက နမးလာခဲ့သည။

ရငထနးဝငး ၏ လာက သူမ ပေါငရငး ဘောငးဘီ အနားစနား ရောကလာတော့ သူမ စောကဖုတမ အရညကညတို့ စိမ့နေပီ ဖစသဖင့ ညီစို့စို့ အနံ့လေးကို ရနေလေပီ။ ဝါဝါစိုး အတငးခံ ဘောငးဘီ အဝါနု ကလေး မာ စောကဖုတနေရာတင စိုတိုတို လေးတေ့နေရသည။ ရငထနးဝငး ထိုနေရာလေးကို ပါးစပဖင့ ငုံစုပလိုကသည။ ဝါဝါစိုး က ဖငကို ကော့ပေးလိုကသဖင့ ရငထနးဝငးက ဝါဝါစိုး ပငတီ လေးကို ဆဲခတလိုကလေသည။ ဝါဝါစိုး ၏ အမေး ပောငအောင ရိပထားသဖင့ တောငကတုံး လေးလို စောကဖုတကီးမာ နူတခမးသား တန့လိမလိမ အကဲအဟ ကားမာ အရညကညတို့ ဖင့ ရမးလဲ့ နေသည။ ရငထနးဝငး မာ သူ စိတကူး ဖင့ မနး လိုးနေခဲ့ရသည့ စောကဖုတကီး မကနာရေ့တည့တည့ ရောကလာပီမို့ သူ့ပါးစပကီး ဖင့ ဖိကပကာ စုပနမးလိုကလေသည။

“ဟ……..အို……….ရီးးးးးး”

ရငထနးဝငး လာဖင့ တပတပတမညအောင ရကပေးရငးက သူ့လာကလေးကို မာတောငတောငလေး ဖစအောငလုပကာ သူမ စောကဖုတထဲ ထိုးထိုးထည့ပေးနေသဖင့ ဝါဝါစိုး မာ ဖီးတကပီး အသံထကအောင ငီးလိုကမိလေသည။ သူမ ဗီဒီယို ရိုကနေသညကို ပင မေ့သားကာ ဖုံးကို ဆိုဖါပေါ ပစခလိုကမိသည။ ရငထနးဝငး ခေါငးက ဆံပငမားကို ဆုပကို ဆဲလက သူမ ဖငကီးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးနေမိသည။ သူမ စောကဖုတမ စိမ့ကလာသည့ အရညကညမားကိုလညး ရငထနးဝငးတယောကက ပားရညအလား စုပယူ မိုခ ပစနေလေသည။ အတနကာအောင စောကဖုတကို အားရပါးရ ရကပေးပီးမ ရငထနးဝငးက သူမ နို့တေကို အကx{103E}ပေါမ ဆုပနယဖို့ ကိုးစားလေသည။ ဝါဝါစိုးက၊

“ဟေ့ အိမရေ့ကီးမာ ..တောကာ မတောတဆ ဧည့သညတေ ဘာတေ ရောကလာရင မကောငးဘူး လာအခနးထဲ သားရအောင”

ဟု ပောကာ သူမ လာရင အိပနေက အခနးရိရာသို့ ထကသားလိုကလေသည။ ရငထနးဝငး လညး အနောကမ ကမနးကတနး ထလိုကသားလေသည။ အခနးထဲ ရောကသညနင့ ဝါဝါစိုး အနောကမ သိမးကုံးဖကရငး နို့တေကို အကx{103E}ပေါမ ဆုပကိုင နယဖို့ ကိုးစားလေရာ၊

“ဟေ့ နေအုံး၊ ဘလော့စတေ ကေကုနမယ တီလေး ခတလိုကအုံးမယ”

ဟု ပောကာ ဝါဝါစိုး က သူမ အဝတအစားတို့ကို စခတနလေသေည။ ၊ ရငထနးဝငး ကလညး သူ့ အဝတအစားတကေို အကုနခတခလိုကလသေည။ ဝါဝါစိုး က သူမ ဘရာဇီယာဂိတကို လကနောကပနဖင့ ခတရငး ရငထနးဝငး လီးတနးလနးဖင့ ရပနသေညကို ကည့ရငး ပုံးလိုကကာ၊

“ဟေ့သား တီလေး ဖုံး ဆိုဖာပေါ ကနခဲ့တယ သားယူလာပေးအုံး”

ဟု ပောလိုကသည။ ရငထနးဝငးလညး မာတောငနေသော လီးတနးလနးဖင့ အိမရေ့ခနးသို့ ပေးထကကာ သူမ ဖုံးကို ယူလာခဲ့လေသည။ အခနးထဲ ပနရောကလာတော့ ကုတငစောငးမာ ကိုယလုံးတီးဖင့ ထိုငနေသော ဝါဝါစိုး ကိုတေ့လိုကရသည။ ဝါဝါစိုး နို့ နစလုံး မာ မကီးလနး မသေးလနးပဲ အနေတော မို့မို့ လုံးလုံး ဖင့ ခစစရာလေး ဖစပီး နို့သီးခေါငး ညိုညိုလေး နစခုမာ ဖူဝငသော အသားအရညနင့ ဆန့ကငဖကမို့ ထငးနေလေသည။ စိတထ နေတာမို့ နို့သီးခေါငးလေး နစခု က မာတောင လက ရိလေသည။ ဝါဝါစိုး ကို ဖုံးလမးပေးပီးတာ နင့ ရငထနးဝငး က ထို နို့ နစလုံး ကို ကုံး ကာ စို့လေသည။ လကတေက လညး နို့တေကို ဆုပနယ လေရာ၊ ဝါဝါစိုး မာ အိပယာပေါသို့ ပကလကလနလဲကသားရလေသည။

“အာ… မငး ကတအား ကမးတာပဲ ကာ ဖညးဖညးလေ”

ဝါဝါစိုး မာ ပါးစပကသာ ပောနေသောလညး တနးဖယပုခငး မလုပသဖင့ ရငထနးဝငးက ဝါဝါစိုး အပေါသို့ တကခလေသည။ သူ၏ မာတောငနေသော လီးကီးမာ ဝါဝါစိုး ပေါငလုံး မားကို ထိုးပတမိနေပီး ဝါဝါစိုး ကလညး အလိုကသင့ ဖစအောင သူမ ပေါငတေကို ဖဲကား ပေးထားလိုကလေသည။ ရငထနးဝငးက နို့တေကို အားရပါးရ စုပနယပီးမ ဝါဝါစိုး မကနာ အနံ့ကို လိုကနမးလေသည။ ဝါဝါစိုး က ကောငလေး ခေါငးကို သူမ လကနစဖကဖင့ ထိနးကိုငကာ ကောငလေး ပါးစပနင့ သူမ နတခမးမားကို တေ့ကာ စုပနမးပေးလိုကလေသည။ ရငထနးဝငးမာ လညးဝါဝါစိုး နူတခမး အစုံ နင့ သူမ တစလစကလေး ထုတပေးထားသော လာလေးတို့ကို အငမးမရ စုပယူနေလေသည။ ထိုအခိနမာ ရငထနးဝငး လီးကီးက ဝါဝါစိုး စောကဖုတ အပေါနား နင့ ပေါငခစုံတို့ကို ဟိုထိုး ဒီထိုး ဖစနေသဖင့ ဝါဝါစိုး က လမးဆုပကိုငလိုကကာ သူမ စောကဖုတ အကဲကောငး တက တေ့ပေးလိုကတော့သည။

“အ…..ရီးးးးးးးးးးးးး…ကတစ…ကတစ…”

ရုတတရက ဆောင့ထိုး ဝငလာသည့ လူပိုပေါကကလေး ၏ လီးကီး ကေငာ့ ဝါဝါစိုး စောကဖုတလေး နညးနညးတော့ အောင့သားရသည။ သို့သောလညး စောကရညတေ ရဲနေပီမို့ လောကနဲ အဆုံး ထိ ဝငသားရသည။ သူမ ပေါငနစလုံးကို လညး ကားနိုငသမ ကားပေးထားသဖင့ ရငထနးဝငး အနေဖင့ လညး ဆောင့လိုး ဖို့ ရင အနေတောဖစနေလေသည။ ပထမ ဆောင့ခကမား က ဟိုရောက ဒီရောက ဖစနေသောလညး ခနလေး အတငး မာ အထာပေါကသားသော ရငထနးဝငး တယောက တဖုံး ဖုံး ဖင့ ဆောင့လိုး နေခေပီ။

နေးထေး နူးညံ့ လသည့ စောကခေါငးအတငး မ အသား မား၏ ရစပတဆုပနယပေးသလို ဖီးလငက ဂငးထု တာနင့ လားလား မ မဆိုငသညမို့ ရငထနးဝငး တယောက ပထမဆုံး လောက စညးဇိမကို ခံစားနရေလသေည။ လပေါငးမားစာ မနးပီးသာ ထုခဲ့ရသော ဒီစောကဖုတကို အခုတော့ လကတေ့ လိုးခင့ ရနပေီမို့ ရငထနးဝငး တယောက ကိုယ့ကိုယကို ပင မယုံကညနိုငတော့ပေ။ နောကတခါ ဆိုသညမာ မရိတော့မည့အလား ဆောင့ကာ ဆောင့ကာ ကုံး ဆောနသေဖင့ လညး ဝါဝါစိုး တယောက အကီးအကယ အရသာ တေ့နရေလသေည။ သူမ ကိုယတိုငပင အကောတေ အခငတေ တောင့တငးလာကာ စောကဖုတတငးမ လညး လုပရားပီး ပီးခငလာခဲ့သဖင့ ရငထနးဝငးကို တအားဖစညစ ဖကလိုကမိလသေည။ ရငထနးဝငးကလညး လီးကီး ယားလာပီး ဘယလိုမ ထိနးမရ လရညတေ တဖတဖတဖင့ ပနးထကကာ ဝါဝါစိုး ကိုယပေါသို့ ပော့ခေ ကသားရလတေော့သည။ ဝါဝါစိုး လညး သူမ စောကခေါငးထဲ နေးကနဲ ဝငလာသည့ လရညမား နင့ အတူ သူမ ကိုယလေးလညး ဆတဆတခါလက ကာမ အရသာ အထတအထိပသို့ ရောကရိသားရလတေော့သည။

…………………………….

ကောကီးမာ ဝါဝါစိုး ပို့ပေးသော ဗီဒီယို ကလစကို ကည့ရငး က ဖီးတေ တအားတကကာ သူ၏ မာတောငလာသော လီးကို ဆုပကိုငကာ ထုနေမိတော့သည။ ဝါဝါစိုး ရငထနးဝငး ကို မူဆယမည ဆိုတာ သိထားလို့ တညလုံး မအိပပဲ စောင့နေသော ကောကီး တယောက မနကမိုးလငးကာနီးမ ဝါဝါစိုး ပို့လိုကသော ဗီဒီယို မားကို ရလေသည။ ဝါဝါစိုး မာ ဖုံးမခေါတော့ ဗီဒီယို ကလစလေး မား နင့ မကဆေ့တိုကလေး သာ ပို့လိုကသည။

..မောင ခစ အိပရေးမဝသေးလို့ အိပလိုကအုံးမယ နောကမ ဖုံးခေါမယနော မမ..ခစတယ မောင့ကို…..

ထို့ကောင့လညး ကောကီးမာ မနကစောစော ထကာ သူ့ဖုံးမာ ဝငသညသည့ မကဆေ့ ဗီဒီယို တို့ကို ကည့ပီး ထုနေခငး ဖစလေသည။ သို့သောလညး ခနနေတော့ သူ့ဖုံးမာ အသံမညလာသည။ မကဆေ့အတိုလေး ဝငလာသည။

..ဇဲမာန ရောကနေသည..live..

တဲ့။ ကောကီး လကတော့ကို ကမာနးကတနးဖင့လိုကသည။ သူ့လကတော့ စခရငမာ ဝါဝါစိုး အခနးပုံ ပေါလာသည။ မညသူမ မတေ့ရသေး၊ ခကခငးပင အခနးထဲသို့ ဝါဝါစိုး ဝငလာတာတေ့ရသည။ ပုံစံက ရေခိုးပီး စ မကနာသုတပုဝါတထညကို ရငလားသလို ပတဝတထားသည။ နောက မကနာသုတပုဝါတထညဖင့ ခေါငးလောပီးစ ဆံပငတေကို သုတနေသည။ သူမ အနောကမ ဇဲမာန ကပဝငလာသည။ ကောကီး သူတို့ ဘာပောနေလဲ ကဲကဲပားပား ကားရအောင သူ့လကတော့ စပီကာ ကို အသံခဲ့လိုကသည။

“မနေ့ည ကထညးက ကနော လာကည့တယ မမဝါ ကို မတေ့ဘူး ဘယသားအိပတာလဲ ညက”

“မမဝါ ဆရာဝနကီး အိမမာ လေ၊ သူတို့ ပါတီသားလို့ အိမစောင့ပေးရငး သူတို့ သားလေးကို စာ နညးနညးပပေးနေတာ၊ သူတို့ က ညနကမ ပနရောကလာပီး ုဒီမာ ပဲ အိပသားပါတော့ မိုးသိပခူပ နေပီ ဆိုလို့ အိပလိုကတာလေ၊ ဖဲ က ဘယရောကနေမနးမ မသိတာ ဖုံးလညး မကိုငဘူး ဘယလို အသိပေးမလဲ”

“ဖုံး က အလုပထဲမာ ပုတကပီး ကားထဲ ညပသားတော့ ခုထိ ကောကမရသေးဘူး သူမား ဖုံး ခန ယူသုံးနေရလို့၊ နောက မမဝါကို လညး မတေ့ရတာ ကာလို့ အရမးလမးတာနဲ့ ညက လာကည့တာ”

“အငး၊ တို့လညး ဒီနေ့ အလုပသားရမာမို့ ကမာနးကတနး ပနလာပီး ရေမိုးခိုးနေတာ ခုတောင နောကက နေပီ၊ ညနေ ကမ ဆုံရအောငလေ”

ဇဲမာန မာ ဝါဝါစိုး အနောကဘကသို့ ကပသားပီး ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို သိုငးဖကရငးက ဝါဝါစိုး လကမောငး ပုခုံးသား လေးမားကို ငုံ့နမးနေလိုကရငးက၊

“ဒီနေ့ အမစီ ခေါလိုကပါလား မမဝါရယ၊ ဖဲ မမဝါကို လမးလပီ”

“အယ မဖစပါဘူးကာ၊ ဆရာဝနကီး အိမက မနကက မ ထလာတာ သူသိတာပေါ့၊ တို့ ဘာမ မဖစဘူး ဆိုတာ”

“မမဝါက လညး အိမပနရောကမ ခေါငးကိုကလာတယဖစဖစ တခုခု အကောငးပပေါ့ ဗာ၊ ဖဲကို သနားပါအုံး”

အခနး ၉။

ဇဲမာန က ဝါဝါစိုး လညတိုင ကို သူ့လာကီး ဖင့ ရကရငး မေးရိုးလေး တလောကပါ နမးလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ယားပီး တုံသားသည။ ဇဲမာန ဝါဝါစိုး နားရကဖားလေးကို ကိုကလိုကတော့ ဝါဝါစိုး ဒူးတေ နညးနညးခေခငနေပီ။ သူမ စောကဖုတလေးလညး အစို စပနလာပီ။ ညက မ ရငထနးဝငး သုံးခီ သူ့မိဘတေ ပနမလာမီအထိ လိုးတာခံခဲ့ရသည။ ဆရာဝနကီး တို့ လငမယား ပနလာတော့ သူတို့ မာ အရိနရလာကပီး သူမ ကို နူတဆကကာ ခကခငးလိုလို သူတို့ အိပခနးထဲ ဝငသားကာ အိပပောသားကသည။ နောကခန ကာတော့ ရငထနးဝငး သူမ အခနးသို့ ပနရောကလာပနသည။ အရူးအမဲသား ကေးမိသလို ဖစနေပလားဟု ထငမိသည။ သို့သောလညး ကောငလေးက သူမ စောကဖုတကို နာရီဝကလောက ကောငးကောငးရက ပေးပနတော့ သူမလညး စိတပနထလာပီး အလိုးခံလိုကပနသည။ ထိုအခီပီးတော့ ကောငလေးကို နငထုတလိုကရသည။ မနကဖနလညး အလုပသားရအုံးမည၊ အခု စကား နားမထောငရင နောက မရ တော့ဟု ခိနးခောကလိုကသဖင့ ပနသားခဲ့သည။ ထိုအခါ မာ အခိနက လညး မနက သုံးနာရီလောက ဖစနေပီ။ မနက ရနာရီလောကမ နိုးသည။ ကမာနးကတနးထကာ ဆရာဝနကီးတို့ကို ပငနိုးတာ မစောင့တော့ပဲ၊ ဆရာဝနကီး တို့ အိမမ ကား ဒရိုငဘာဦးလေးကို သူမ အိမသို့ လိုကပို့ ခိုငး လိုကရသည။ သူမ အတက တပတလောကတော့ စိတမဆာနိုငတော့ဟု ထငခဲ့ရာယခု ဇဲမာန လာဆ နေတော့ သူမ ပိပိလေး စိုလာသညပီး စိတလညး ပနထလာတော့ ကိုယ့ကိုယ့ကို တောင ဟုတမ ဟုတသေးရဲ့လား ထငမိသည။ မောင့ကို တော့ ကည့လို့ ရအောင မကဆေ့ပို့ထားပီးပီ လိုရမယရပေါ့။

ဇဲမာန သူမ နားရကကို ဖဖလေး လာကိုကတော့ ဝါဝါစိုး လညး လကနောကပနဖင့ ဇဲမာန လီးနေရာကို လမးကိုငလိုကရာ ဘောငးဘီအောကမာ မာထောငထနေသော လီးကီးကို စမးမိလိုကသည။ ဇဲမာန ဆီမ ငီးသံလေး ထကလာခဲ့သည။ နောက တော့ ဇဲမာန က သူမ ကို ဖကထားရာမ လတလိုကပီး သူ့ကိုယပေါမ အဝတအစားတေကို ခတပစလိုကသည။ ဝါဝါစိုး မာ သူမ ကိုယပေါ မ ရငလားထားသော မကနာသုတပုဝါကို လကတဖကဖင့ ဖိထားရငး မ ခောကစပုနေပီ ဖစသော သူမ ဆံပငတေကို လကတဖကဖင့ ဖပေးရငးက ဇဲမာနကို မကမောငလေး ကုတကည့လိုကသည။ ဇဲမာန ၏ မာနထောငထ နေသော လီး ကီးမာ အပေါကို ကော့ထောငနေပီး ထိပဖူးမ အကဲကောငးကီးမာ အရညကညလေးပငစို့နေပီ၊ ဝါဝါစိုး ကို စိုကကည့နေသလိုပင။ ဇဲမာန သူမ ဆီ လောကလာတော့ လီးတနကီးက ခေါငးတယမးယမးမို့ ဝါဝါစိုး မာ ခစကနဲ ရီလိုကမိသည။ ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး အနားရောကတော့ သူမ ကိုယမာ ပတထားသော မကနာသုတပုဝါ ကီးကို ဖညကာ ကမးပေါ ပုံခလိုကသည။

“အား လလိုကတာ မမဝါရယ၊ အဲလို ရေခိုး ပီးကာစ လတလတဆတဆတလေး ဆို တကိုယလုံးကို ရကခငတာ”

လာပနပီ တကိုယလုံးကို ရကခငတဲ့ နောကတယောကဟု ခေါငးထဲ မာ ခကခငးပေါလာခဲ့ပီး ရီလညး ရီခငသားသည။ သို့သော ဇဲမာနက သူမ နို့သီးခေါငးလေးကို ငုံ့ကာ စို့လိုကတော့ မရီနိုငတော့ အိကနဲ အသံထကသားကာ ဇဲမာနခေါငးတေကို ထိနးကိုငလိုကမိသည။ သူမ စောကပတကလေးမာလညး အရညကည တို့ စိုလာပီ ဖစရာ ကိုယ့ကိုယကို ထိနးနိုငမညမဟုတသညကို လညး သိနေလေပီ။

“ဇဲရာ နောကမ လေကာ မမဝါ အလုပနောကကတော့မယ..အားးး ရီးးးးး အို့ တအားမစုပနဲ့လေကာ”

ဇဲမာနက သူမ စကားကို ကားဟနပင မပုတော့၊ သူ့မကနာကို သူမ နို့တေ ဖင့ ပတသတရငး က နို့သီးခေါငးတေကို တဖကတခကစီ စို့ ပေးနေရငး လကတေက သူမ ဖငလုံး တေကို ဆုပညစ နေလေသည။ နောကတော့ သူမ မကနာပငအနံ့ နမးရုံ့ ရငး က သူမ နူတခမးလုံးလုံး လေးတေကို ငုံစုပလိုကသည။ ဝါဝါစိုး လကတေက လညး အလိုလို ဇဲမာန လညကုတကို တဲခိုကာ သူမ ပါးစပထဲ တိုးဝငလာသည့ ဇဲမာန လာကီးကို စုပပေးလိုကမိသည။ ဇဲမာနက ခောကသေ့ကာစ သူမ ဆံပငဖားရား ကို လကဖင့ စု ကိုငကာ ဆဲလိုကသဖင့ သူမ မကနာလေး မော့သားသည။ ဆံပငတငးအား ကောင့ ခေါငးအရေခံ တို့ နညးနညး ကိနးသားသဖင့ မကနာလေး ရုံ့မဲ့သားသည။

“အား ..နာ တယ ဇဲ.. ဆံပငကို မဆဲနဲ့..”

ဇဲမာန မကလုံး တေ အရောငလကလာသည။ ငါ့ကို မူလကီတနကီ လုပနေတဲ့ ဒီကောငမ ကို နညးနညး ကမးကမးလေး လုပပီး ပညာပေး လိုကအုံး မညဆိုပီး စိတတေ ကလာခဲ့သည။ ဝါဝါစိုး လညး ဇဲမာန မကနာ ခကထနနေမုကို ကည့ပီး ရငထဲ ထိတကာ အနညးငယလန့သားသည။ သူမ ကို တခိနလုံး ယုယုယယ နင့ မမဝါ ဆိုပီး လေးစား နေသည့ ကောငလး ခု ဘယလို ဖစသားတာလညး။ သုတပိုး ငယထိပရောကနေပီလား၊

“ဒူးထောကလိုကစမး”

ဇဲမာန က ဆံပငကို စုဆဲထားတာ မလတသေးပဲ သူရပနေသော ရေ့ ကမးပငပေါမာ ဒူးထောကခိုငးလိုကသည။ ဝါဝါစိုး အလိုလို ဒူးထောကရကသား ကသားခဲ့ရသည။ သူမ မကနာ ရေ့တည့တည့မာ တော့ ဒစဖူးကီး လုပရမးနေသည။ လီးတနကီးပေါက အကောတေက တောင ဖောငးထ နေသည။ ကောကစရာကီး လား အားရစရာကီးလားမသိ၊ သူမ ပိပိ ထဲ အရညတေက စိမ့ထကလာသည။

“ပါးစပဟလိုက”

ဝါဝါစိုး သူမ ပါးစပကို ဟလိုကမိသည။ ဇဲမာနက ရေ့ကို တလမးတိုးလိုကတော့ သူ့ ဒစဖူးကီးက ဝါဝါစိုး နူတခမးလုံးလုံး လေးတေကို လာထိသည။ ဒစဖူးထိပအကဲမ အရညကညတို့ က သူမ နူတခမးပေါ ပေသားသည။ သူမ ကိုယတိုငပင မသိလိုကပဲ လာကလေး ဖင့ ရကလိုကမိသည။ ဇဲမာနက ရေ့ထပတိုး လိုကတော့ သူ့ ဒစဖူးကီး သူမ အာဂေါငတငးသို့ တိုးဝငလာခဲ့သည။

“ဖလတိ”

“အု..ဖု..အတ…”

“ပါးစပကို ငါ့လီးပေါမာ တငးတငး စေ့ထားစမး”

ဇဲမာန အမိန့ပေးသည့ အတိုငး လိုကလုပမိသည။ ဇဲမာနက သူ့လီး ပေါမာ တငးတငးလေး စေ့ပေးထားသည့ ဝါဝါစိုး နူတခမး အစုံကို စောကပတ အလား သဘောထားကာ ဖညးဖညးခငး ညောင့လိုး လေသည။ ဝါဝါစိုး အာခေါငတငး မ နူးညံ့နေးထေးသည့ အထိအတေ့ နင့ တငးတငးလေး စေ့ထားသော နူတခမးအစုံ က လီးတန အပေါက အရညပားကို ဆုပကိုငထားသလိုမို့ ဇဲမာန အတက အလန အရသာ ရိနေလေသည။

ကောကီး တယောက လကတော့ စခရငပေါတင မငနေရသည့ မငကငးကောင့ သူလီးကီး မာ တအားကို မာတငးနေသဖင့ လိုးရငး ကလေး သုတကာ ပတပေးနေလေသည။ ဇဲမာန က သူ့မိနးမ ကို ဆံပငဆဲပီး ပါးစပကို လိုးနေပုံမာ သူတခါမ မတေ့ဖူး သဖင့ အထူးအဆနး ဖစနေရလေသည။ ဇဲမာနတယောကလညး အတော အရသာ တေ့နေပုံ ရလေသည။ မကစေ့ကို မေး ဒူးကို ကေးလက ဖငကို ကော့ကာ ကော့ကာ သူ့လီးကီးကို ရေ့တိုး နောကဆုတလုပနေသည။ ဝါဝါစိုး တယောကလညး ယခုတော့ ဖီးတကလာပုံပင ဇဲမာနကို မော့ကည့နေရငးက သူမ နူတခမးလေးကို တငးတငးလေး စေ့ရာ သူမ ပါးပငလေး ဖောငးဖောငး တကသားပုံ ကို ကည့ရငး ကောကီး ပါးစပထဲမာ ပင သားရည ထကလာရသည။ ဝါဝါစိုး ပါးစပထဲ မာ လီးတနကီး ပည့နေတာကို အသညး ယားလာရလေသည။ ဒီလီးကီး က နေးနေမာပဲ ဟု တေးလိုကရငးက ခကခငးသတိရကာ ထီဖန ဆိုပီး တံတေး ထေး ပစလိုကမိလေသည။

ဇဲမာနမာ ဝါဝါစိုး ပါးစပကို လိုးနေရသညမာအရသာ ရိလသောလညး ပါးစပထဲမာ ပီးမသားခငသဖင့ လီးကီး ကို ပလတကနဲ မညအောင ဆဲထုတလိုကသည။

“ဟိုဘကလည့ လေးဘကထောကစမး”

ဟု ပောလိုကသဖင့ ဝါဝါစိုး မာ ဇဲမာနကို ကောပေးရငး ဘေးဘကထောကပေးရလေသည။ ဇဲမာနက သူမ ဆံပငတေကို လတမပေးသေးပဲ ဆုပကိုငထားသည။ ဝါဝါစိုး ကိုယလုံးလေး မာ စလငး ဘောဒီလေး ဖစသောလညး လေးဘကထောကလိုကတော့ သေးကငသော ခါးနောကမ ကားထကလာသော ဖငလုံး ကီးကတော့ ဝိုငးစကနေလေသည။ ဖောင့စငးခောမတသော ပေါငနစလုံး ခဆုံမ အနောကဖကသို့ ပူးထကနေသော စောကဖုတဖေါငးဖေါငး ကီးမာ အမေးမမင မရိ ပောင ခောနေပီး အရညကညတို့ ဖင့ ရမးလဲ့ နေလေသည။ ဇဲမာနက သူ့လီးထိပ ကို စောကဖုတ အကဲဝတင တေ့ပီး တရိနထိုး ဆောင့လိုးခလိုကလေသည။

“အ……အီးးးးးးးးးးးးးး…”

“ဖစ…ဗစ…ဖလတ…ဖတ..”

ဇဲမာန က မငး ဇကကိုး ဆဲသလို ဝါဝါစိုး ဆံပငတေကို ဆဲထားပီး အနောကမ အရိနပငးပငး အားပါပါ ဖင့ ဆောင့လိုး နေလေရာ၊ ဝါဝါစိုး အဖို့ ခေါငးက လား အဖုတက လား ဘယက ပို နာမနး တောင မခဲခားနိုငတော့၊ သူမ တခါမ မခံစား ဘူးသေးသော အရသာ တမိုးက လညး သူမ စိတထဲ မာ ခံစားနေရလေသဖင့ ဖငကီး ကို ကော့ကော့ပေးရငး အလိုး ခံနေမိလေတော့သည။

ကောကီး တယောက အရမး စိတတကကလာပီး သူ၏ လကတော့ စခရငပေါမ ဝါဝါစိုး အလိုးခံနေပုံကို ကည့ရငး သူ့လီး ကီးကို ဆုပကိုငကာ ဂငးထု နေသညမာ ပတဝနးကငကို ပင သတိမေ့လော့ နေလေသည။ ကောကီးမာ ယခု တိုကခနးတင သူနင့ ဝါဝါစိုး တို့ လငမယားသာ နေခဲ့ကပီး နောက ဝါဝါစိုး တောငကီး မာ လုပနေတော့ သူတယောကထညး နေနေခဲ့သညမာ ကာပီ ဖစသဖင့ လတလတလပလပ နေခဲ့သညမာ အကင့ပါနေခေပီ။ ယခု လညး သူအလုပသားကာနီး စဲစဲ မာ အခိနမဟုတ ဝါဝါစိုး ဆီမ လိုကဖရိုး ပေါလာသဖင့ စိတအရမး ကကာ ဂငးထု နေမိရာ၊ သူ့အိမ မာ နယမ ခေတရောကနေသော သူညီအ လငမယား ကို မေ့နေခဲ့သည။ လကတော့မ အသံကို သူကယကယကားရအောင အီးယားပလပ ဖင့ နားမာ တတထားသဖင့ သူ့ညီမ ဆုဝေ သူ့အခနးတံခါး တနးဖင့ ဝငလာသညကို လညး သူမကားလိုကမိခေ။

ဆုဝေ နင့ လငးခန့ တို့ မာလညး ညားသညမာ တနစကောကောလေးသာ ရိသေးသည။ လငးခန့ နင့ ဆုဝေမာ နေပညတောမာ တာဝနကနေကပီး နေပညတောမာ ပငနေကသူမား ဖစသည။ ယခု လငးခန့ အလုပကိစ ဖင့ ရနကုနဆငးလာတော့ သူမလညး လိုကလာခဲ့ရငး အကို ဖစသူ တယောကထညး ဖစနေသော တိုကခနးမာ အခနးပို ရိသဖင့ တညး နေခငး ဖစလေသည။

လငးခန့ မာ မနေ့ည က မဆုံတာ ကာသော သူ့သူငယခငးမား နင့ သားသောကလာခဲ့သညမာ မားလာသဖင့ အမူးလနပီး မနကမထနိုင ပဲ အိပယာထဲ မာ အရကနာကနေလေသည။ ဆုဝေမာတော့ မနကစာ သူ့အကို အတက ပငဆငထားရငး အလုပသားမည့ သူ့အကို အခနးထဲက မထကလာသဖင့ ခေါမလို့ သူ့အကို အခနးကိုလာခဲ့ခငး ဖစလေသည။ သူမ တံခါးကို တနးဖင့ ဝငလာတော့ သူ့ကို ကောပေးထားပီး လကတော့ကို ကည့နေသော ကောကီးကို တေ့လိုကရသည။ နားမာ လညး နားကပ နင့ မို့ သူခေါတာကို မကားတာဖစကောငး သဘောပေါကလိုကသည။ လကတော့မာ ဘာတေ စိတဝငတစား ကည့နေတာလညး ဟု စပစု ခငစိတဖင့ အနောကမ အသာကပပီး ခောငးလိုကတော့ သူမ မကစေ့ကို ပင သူမ မယုံကညနိုငတော့၊ လကတော့ စခရငပေါမာ ကငမရာဖကကို မကနာပေးထားရငး လေးဘကထောကနေသည့ မိနးမ တယောကကို ယောကား တဦးက ဆံပငဆဲ ကာ အနောကမ ခေးလိုးလိုးနေသည့ ဗီဒီယို ဖစလေသည။ ကငမရာကို မကနာမူထားသဖင့ မိနးမ မကနာကီးမာ အကီးကီး နင့ ထငးနေရာ မညသူ ဆိုတာကို သူမ ခကခငး သိလိုကရလေသည။

“ဟင မမဝါ ပါလား”

တဆကတညးမာ ပင သူ့အကို ဖစသူ ကောကီး ၏ လကလုပရားမုကောင့ ကောကီး ဂငးထု နသေညဆိုတာကိုလညး သဘောပေါကလိုကသည။ ဆုဝမော ခတေမီသော မိနးခလေး တဦး ဖစပီး သူမ ယောကား လငးခန့ ကိုယတိုငက ကပကိုး ဖစသဖင့ သူမ အကို ဘာလညး ဆိုတာကို လညး သိလိုကရသည။ ဆုဝေ အနဖေင့ အနလိုငးပေါမာ လောကဖတထားခဲ့ပီး ဆကခ နင့ ပတသကသည့ နိုငငံခား မ စာပမေား ဗီဒီယို မားကို လေ့လာ စပစု ခဲ့သညမို့ တောတောလေး တော့ ဗဟုသုတ ရိနခေဲ့သူ ဖစလသေည။ သူမ သတိထားမိသလောက အိနိဒယ၊ ပါကစစတန၊ ဘငဂလားဒေ့ စသည့ နိုငငံတမေ ဆိုကတမော အငးစက နင့ ကပကိုး တို့ သာ မားသညကို တေ့နရေသည။ ဂပန ဗီဒီယိုတမောတော့ အိမထောငရငမ ဖေါကပနတာတေ၊ အငးစကတေ၊ စသဖင့ အတေ့မားခဲ့သည။ သို့သောလညး သူမ ယောကား လငးခန့ လို ကပကို ဖီလင ရိသူမိုးမာ မနမာ ပညမာ အတောရားပါးလိမ့မညဟု မတထငခဲ့မိသည။ မနမာ ယဉကေးမု ဓလေ့ထုံးစံ မား အရလညး ကာမသေု မိစာဆ တို့ ဒုနသော တို့ စသညတို့ ဖင့ မနးထုံ နသေဖင့ လကတေ့ ဖစနိုငဖို့ မလယဟု ထငထားခဲ့သည။ သူမ ကိုယတိုငက ဓလေ့ထုံးစံ ဆိုတာ ရေးလူကီးတေ သူတို့ ဖစခငသညကို နောကလူတေ လိုကလုပအောင ခောကလန့ထားသည့ အရာဟုသာ မငလသေည။ သူမ ကိုယတိုငလညး ရမကဆနဒ ပငးပ သူလေးမို့ သူမ ယောကား ကပကိုး ဖီးရိတာ သိရတော့ အတော သဘောခေ့ခဲ့ရသည။ သို့သောလညး လငးခန့ စိတလုပရားမု ရိစရေန သူမ ကိုယတိုငက မခုတတတသည့ ကောငလို ဆောင ခဲ့ရငးမ လငးခန့ ကို အလို လိုကသလို နင့ သူမ လုပခငတာတေ လုပခဲ့သည့ သူလေး လညးဖစလသေည။

ယခု တော့ တောရုံ မိနးခလေး ဆိုလင တအံ့တဩ ဖင့ အထိတတလန့ ရကကောက သားပီး နားမလညနိုင ဖစရမည့ အခေအနေမိုးတင၊ ဆုဝေ ကတော့ စိတတကက ကာ တဏာ ရမက ပင ထိုးထလာရလေသည။ ဗီဒီယို ထဲ မ သူမ ယောငးမ ဖစသူ ဒေါကတာ ဝါဝါစိုး ၏ ရမကထနနေသော မကနာပေးဖင့ သူမ မသိသည့ တစိမးယောကား တယောက ၏ ခပကမးကမး လိုး နေသညကို အရသာခံနေပုံမာ အတောပင ဖီး တကစရာ ဖစနေလေသည။

ဆုဝေ မာ လညး သူ့ယောငမ လိုကဖရိုး ဗီဒီယို ကို ကည့ရငး သူမ ပိပိလေး မ အရညကညတို့ စိမ့စို လာခဲ့သညမို့ သူမ လကကလေးဖင့ အသာအယာ ပင ထမိနပေါမ ဖိပတလိုကမိသည။ သူမ ရေ့ကို အနညးငယတိုးကည့လိုကတော့ လိုးရငးတေ ဖင့ ပောငတငးနေသော သူမ အကို ကောကီး ၏ လီးကီး၊ လီးကီးမာ ပေါသို့ ထောငမတနေပီး ကောကီး လကသီးဆုပတငးက ဝငသားလိုက ခေါငးပူထကလာလိုက ဖစနေလေသည။ ဆုဝေ ငုံ့ကည့နေစဉမာပင ထို လီးထိပမ အဖူရောင သုတရညမားက ဖတကနဲ ဖတကနဲ ပနးထကလာခဲ့ရာ ရုကတရက မို့ အို့ကနဲ လန့ အောလိုကမိလေသည။ ကောကီးမာ နားကပ တပ ထားသောလညး သူ့ခေါငးနားက ထကလာသော အာမေဋိတ သံ နင့ လူရိပကောင့ အနောကကို လည့ကည့လိုကမိလေသည။

“ဟင ဆုဝေ.. နင…..အိုး…..”

အခနး ။

ကောကီးမာ ဆုဝေ ကို တေ့နေရသောလညး သူ့လကကတော့ ရပလို့ မရတော့ပါ။ လရညစထကနေပီမို့ သူ့အလိုလို ဆကတိုက ဆောင့ထု ရငး လရညတေ တဖတဖတပနးထကစေလိုကတော့သည။ ဆုဝေမာလညး ထို အခေအနေ ရောကနေမတော့ မထူးတော့ပီမို့ အခနးခေရငးမာ လနးထားသည့ သူ့ အကို လုံခညတထညကို ယူပီး လရညတေ ကကုနသည့ စားပဲ တို့သူ့အကို ရငဘတတို့ကို လိုကသုတပေးရာလေသည။ ကောကီးမာ လရညတေ ကုနသားသညအထိ ညစထုတလိုကပီး မ ဆုဝေလကမ သူ့လုံခညစကို ဆဲယူဖို့ ကိုးစားလေသည။ ဆုဝေက၊

“ထားလိုကစမးပါ ကိုကို ကလညး ဆု သုတပေးပါ့မယ၊ ခုမ တော့ ရကမနေပါနဲ့တော့ ဆုလညး အပို မဟုတပါဘူး”

“ဟာ ဒါပေမဲ့ နငက ငါ့ ညီမ လေ မကောငးပါဘူး”

“အမလေး ဆု လညး ယောကား နဲ့ပါ ဒါတေ ရိုးနေပါပီ”

ဆုဝေ သူ့ရငဘတပေါမ လရညတေ သုတပေးနေတာကို လိုကဆဲရငး သူ့မကလုံးတေက လကတော့ပေါ ရောကသားပီး ဝါဝါစိုး တို့ လိုးနေကဆဲကို မငနေရသဖင့ လကတော့ကို ပိတဖို့ လကလမးလိုကသည။

“ဟာ ထားလိုကပါအုံး ကိုကို၊ မမဝါ တို့ ပဲက ကည့ကောငးနေတာ၊ ဆုလညး ကည့ခငတယ”

ကောကီးမာ မကနာကီး နီပီး အရကကီး ရကနေမိလေသည။ သူ့မိနးမ ကို သူမား လိုးနေတာ ကည့ရငး သူက ဂငးထု နေသညကို ညီမ ဖစသူက မိသားသညဆိုတာ ဘယလိုမ တောင ပောလို့ ကောငးသည့ အရာ မဟုတဘူး မဟုတလား။

“နင ဘယသူ့ မ လောကမပောနဲ့နော၊ ”

“ကိုကို ကလညး ဆု က ကလေး မဟုတပါဘူး၊ ဆုမာလညး ယောကား နဲ့ပါ”

“အငးလေ ဒါပေမဲ့ ဒါက ပုံမန ယောကား တေ ခင့လတနိုငတဲ့ ကိစမ မဟုတတာကို”

“အယ မယ ကိုကို က ကိုကို တယောကထဲ ကပကိုး ဖီလင ရိတယထငလို့လား”

“ဟင နငက လညး ကပကိုး တေ ဘာတေ သိလို့ပါလား”

“ဟနး သိရုံတငဘယက မလညး ကိုကို ရဲ့”

“နင့ စကားကီးက ဘာကီးလဲ သိရုံတငမက ဆိုတာ ဘာသဘောလဲ”

“ဆု လငကလညး အတူတူ ပဲ ကိုကို့ လို ကပကိုး သမားပဲ အာ့တာပောတာ”

“ဟင”

ကောကီးတယောက လကတော့ မနသား ပေါမာ ဝါဝါစိုး တယောက အလိုးခံနေတာကိုတောင ခနမေ့သလို ဖစသားခဲ့ရသည။ သူက တော့ သူတယောကထညး ရားရားပါးပါး ကပကိုး ရိနေသူဟု ထငပီး ဘယသူနဲ့ မ မပောရဲ မဆိုရဲ ငိမကုတနေရသူ ဖစရာ ယခု တော့ ညီမ ယောကား က ကပကိုး ဆိုတော့ သူစိတထဲ အရမး စိတဝငစားသား ခဲ့သည။

“နငတကယလား.. နင့ကို သူက ပောပလို့လား”

ဆုဝေ က လကတော့ စခရငကို မကတောငမခပ ကည့နေရငးက ကောကီးကို ခေါငးငိမ့ပလိုကလေသည။ ကောကီးက အားမလို အားမရဖင့ ၊

“သူက နငနဲ့ ရပီး ဘယလောကကမ နငက သိရတာလဲ၊ နင့ကို သူက ဘယလိုစပောတာလဲ ပောစမးပါအုံးဟ”

“ဟာ ကိုကို ကလညး ပောမာ ပေါ့၊ ဖညးဖညးပေါ့၊ ဟိုမာ မမဝါ တို့ ပီးတော့ မယ ဟိုလူကီး ဆောင့နေတာ မနလာပီ”

ကောကီး လညး လကတော့စခရငကို ပနကည့လိုကသည။ ဇဲမာန ဆောင့ခကတေက တကယမနလာသည ကမးလညး ကမးလာသည။ ဆုဝေက ကောကီး နား မ ပုတကသားသော နားကပကို ကောကကာ ကောကီး ကို တဖကပေးပီး သူမ နားမာ လညး တဖကတပလိုကသည။ ဝါဝါစိုး ငီးသံ နင့ ဇဲမာန အသကရု ပငးပငး အသံကို ကားနေရသည။

“အားးးးး ..ဇဲ ..မနမန.. မနမန..မ မ ပီးတော့မယ…အိုးးးးးး ရီးးးးးးးးး ကတစ…..ကတစ…”

“ဖတ..ဖတ…ပတ..ဖတ…”

ခန အကာတင ဇဲမာနက လရညတေ ဝါဝါစိုး စောကဖုတထဲ ပနးထည့လိုကပုံ ရသည။ ဝါဝါစိုး ကို ကောပေါမ ဖကလက ဝါဝါစိုး ဖငနင့ သူ့ပေါငခံကို ဖိကပထားလိုကတာ တေ့နေရသည။ နောကတော့ နစယောကသား ကမးပငပေါသို့ ခေလက က သားတော့သည။ ဆုဝေ က သူ့အကို ကို ပုံးစေ့စေ့ ဖင့ ကည့ရငး၊

“မမဝါ ဒီနေ့ အလုပဖင့တယမလား သူ အလုပမသားတော့ဘူးလား”

“အငး သူ အလုပသားမလို့ ရေခိုးပီးကာ စ အဲကောင ဝငလာပီး အတငး လုပတာ ကည့ရတာ မနမနပီးမ အလုပသားလို့ ရမယဆိုပီး အဲကောင အလို လိုကလိုကတာထငပါတယ”

“ဟငးဟငး ဆု တော့ မထငပါဘူး၊ ခု မ ပဲက သေး ပူ လုပတုနးနဲ့တူပါတယ၊ မမဝါ ဒီနေ့ တော့ အလုပသားဖစမာ မဟုတပါဘူး၊ ကိုကို လောငးမလား”

“ဟာ နငက လညး တောတော သိနေတယ ဟုတလား ဆရာမကီး ၊ ငါမပောလိုကခငဘူး”

“ကိုကို ရော အလုပမသားဘူးလား၊ ဟိုက အခု မ သတိရတယ ကိုကို့ကို အလုပသားဖို့ နောကကနေပီ ဆိုပီးတော့ ဆိုလာခေါတာ၊ ခစခစ။ ကနပူတာမ မမဝါ ပုံတေကလိုကရတော့အကုနမေ့ကုန တာ အဟိ”

“အငး ငါလညး မသားတော့ပါဘူး ဟာ နောကကနေပီ၊ ဟေ့ ဒါနဲ့ နင့ယောကား လငးခန့ ရော ဘယမာလညး ၊ သူ့ကို ဘာမ ပနမပောနဲ့နော”

“သူ အရကနာကပီး အိပနေတယ။ ဒီနေ့ တောတောနဲ့ ထနိုငမာ မဟုတဘူး ပူမနေနဲ့၊ အယမယ မောင သိသားလို့ ကတော့ မောငနဲ့ ကိုကို နဲ့ က ဘောဒါ အရငး ကီးတေ ဖစသားမာ သူက လညး ဝါသနာ ကီးသလား မမေးနဲ့”

ထို အခိနတင ဝါဝါစိုး နင့ ဇဲမာန တို့ မာ တယောက နင့ တယောကရငး က နူတခမးခငး စုပနမး နေကသညကို တေ့နေရသဖင့ ဆုဝေ က ကောကီးကို တတောငဖင့ တကကာ မေးထိုး ပလိုကသည။

“တေ့တယ မဟုတလား ဆုပောတာ သူတို့က အခု မ သေးပူ လေ့ကင့ခနး စတုနးပါ ဆို ခစခစ”

ဇဲမာနက လဲနေရာမ အရငထရပလိုကပီး အခနးထဲက ထကသားသည။ ဝါဝါစိုး ကတော့ မိနးပီး ကနခဲ့သည။ ခနအကာ ဇဲမာနလကထဲ မာ ရေစို သဘကကလေး တထညပါလာသည။ ဝါဝါစိုး ကို လကဆဲကာ ကမးပေါမ ထစေပီး ကုတငပေါ ခေါသားကာ ပကလကကလေး လဲစေလိုကသည။ ပီးတော့ မ ဝါဝါစိုး စောကဖုတ ပေါငခံတို့ကို ရေစို သဘက ကလေးဖင့ သုတကာ သန့ရငး ပေးနေသည။ ယခုတော့ ဆုဝေတို့ မောငနမ နစယောက ကောကီး ကုတငပေါ မာ ထိုငပီး လိုကဖရိုးကို ကည့နေကသည။ လငးခန့ မာ ဘယလို မ နိုးမာမဟုတကောငး ဆုဝေက ပောသောလညး ကောကီးက လိုရမယရ အိပခနးတံခါးကို သားပိတထားလိုကသည။ မောင နမ နစယောက နားကပကို တယောက တဖက စီယူကာ နားထဲ ထည့ထားရငး က ဝါဝါစိုး တို့ အတဲကို ထိုငကည့နေကခငးဖစလေသည။

ဝါဝါစိုး ကို သန့ရငးရေး လုပပေးနေသော ဇဲမာနကို ကည့ရငး ဆုဝေ က ကောကီးကို တံတောင နင့ တကလိုကကာ၊

“မမဝါ ဘဲ က အဲလို ဂရုစိုကတာပါလား ခစခစ ကိုကို ရော မမဝါကို အဲလို လုပပေးဖူးရဲ့လား”

ကောကီး ကခေါငးရမးပလိုကသည။ သူတို့ ကည့နေစဉမာ ပင ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး ကို သန့ရငးရေး လုပပီးသားသဖင့ သဘက ကလေးကို ကုတငဘေး ခုံပေါ တငမညအပု၊ ဝါဝါစိုးက ထပီး လမးယူလိုက သည။ ဇဲမာန ရငဘတကို သူမ လကတဖကဖင့ တနးလိုကကာ အိပယာပေါ ပကလကလဲစေပီး ဇဲမာန လီးကီး နင့ ပေါငခံတို့ကို သန့ရငးရေးလုပပေးလေသည။ ဇဲမာန လီးကီးကို သေခာ သုတသငပေးကာ ဂေးဥကီး နစလုံးကိုလညး မပီး သန့စငပေးသည။ ဆုဝေ က ကောကီး ကို တံတောငဖင့ တကလိုကကာ စပဖီးဖီး မကနာဖင့ ကည့လေသည။ ကောကီးက မသိခငယောငဆောငနေလိုကသည။ ဝါဝါစိုး က ဇဲမာန နူတခမးလေးကို ငုံ့နမးလိုကပီး အိပယာက ထလိုကသည။ ဇဲမာနက ဝါဝါစိုး လကကို လမးဆဲထားရငး၊

“ဘယသားမလို့ လဲ မမဝါ၊ ”

“ကောငဆိုးလေး နငလုပတာ နဲ့ နောကကသားပီလေ၊ အလုပက ခု အခိနမ သားလို့ မဖစတော့ဘူး၊ ဆရာဝနကီး ဆီ ဖုံးဆကပီး တောငးပနရအုံးမာ ခနနေအုံး၊ စားစရာလညး တခုခု လုပလိုကအုံးမယ”

ဝါဝါစိုး အခနးထဲက ထကသားပီး ဇဲမာနတယောကထဲ အိပယာပေါမာ ကနခဲ့တော့မ ကောကီးက လကတော့ စခရင မ မကနာခာလိုကပီး ဆုဝေ ဘကလည့ကာ၊

“ကဲ ပောစမး ပါအုံး နင့လင က ကပကိုး ဆိုတာကို နငဘယတော့မ သိတာလညး”

“ဆုတို့ သမီးရီးစား ဘဝ ကတညးက သိတာ အဟီး၊ ကိုကို အနလိုငးက မနမာ အောစာ တေ ဖတဖူးလား ”

“ဟင့အငး မဖတဖူးဘူး”

“အငး နောကမ ပေးဖတရမယ၊ ထူးခား ဆိုတဲ့ လူရေးထားတဲ့ အရေခုံ တို့ မနသားပေါက အကကောငးမား တို့ ဖတပီး ရင ကိုကို ခိုကသားမယ၊ အရမး ဖီးတာ၊ ထားပါတော့ အဲဒါနောကမ ကိုကို့ ကို ပေးဖတမယ၊ ဆု လညး အရငက မဖတဖူးဘူး၊ မောင က အရမး ဖတတာ၊ သူက မယားတောသူ ဆိုတဲ့ ဇာတလမးကို ဖတပီးတော့ ကပကိုး ဖီး အရမးလာနေတာ၊ ပထမ ဆု ကို မပောရဲဘူး၊ နောကတော့ ဖေ့ဘုပပေါမာ သူနဲ့ ဖရင့ ဖစနေတဲ့ နိုငငံခား က အကိုကီး တယောက နဲ့ မကဆေ့ဂာမာ ပောကရငး နဲ့ အဲဒီ အကိုကီးက သူ့ကို အကံတေ ပေးတယ၊ မယားတောသူ အစရိတဲ့ အနလိုငး ပေါက ကပကိုး ဇာတလမးတေ၊ ပေးဖတပါလားပေါ့၊ အဲဒါ နဲ့ ဆုလညး စဖတဖူးတာ၊ ဖတပီးတော့ အာ့မိုး အပငမာ တကယရိနိုငလားပေါ့။ မောင့ကို မေးတယ မောငက ရိတယပေါ့၊ မောငကိုယတိုငလညး ဖီးရိတယပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ စိတခရတဲ့ သူမိုးမ ပဲ သူက ပေးလုပခငတယပေါ့၊ ဆု ကိုလညး စမးကည့ခငလား လို့ မေးတယ၊ ဆု က မသိဘူး ၊ ဆုက တော့ ကောကတယလို့ ပောလိုကတယ”

“အငး”

“နောကတော့ မောငက သူ့ရဲ့ဖရင့ကို ဆု ရဲ့ ကိုယလုံးတီး ပုံတေ ပတယ။ အစပိုငးက မကနာတော့ မပဘူးပေါ့ ဖုံးထားတယ၊ အဲဒီ ဖရင့ က ဆု ရဲ့ ကိုယလုံး က လကောငး၊ မောင့ကို အဲလို စောမိုး ရတာ ကံကောငးကောငးတေ ပောတယ၊ တစိမး ယောကား တယောကက ကိုယ့ ကိုယလုံးတီး ပုံကို ကည့ပီး ကိုယ့ယောကား နဲ့ လတယ မိုကတယ ဘာညာပောနေတာကို ဆု လညး ဖီးတကတာပေါ့၊ နောက ဆု တို့ လကထပပီး ကတော့ နောကပိုငး ဆုနဲ့ သူ နဲ့ဆကဆံနေတာ ကိုလညး သူ့ဖရင့ ကို ရိုကပတယလေ။ နောက ဆုကို သူ့ဖရင့ နဲ့ ခပကည့ပါလား ဆိုပီး ပောတယ။ ဆု ကလညး သူ့သူငယခငး က ကိုယ့ကိုလညး တကိုယလုံး မငဖူး နေပီးသား၊ နောကပီး အဝေးကီးမာ နေတယ ဆိုတော့ အရဲစန့ ပီး စခပ ကည့တယ။ အဲဒီ အကိုကီး က အရမး နားလညမု ရိတယ၊ စကားပောလညး ကောငးတယ၊ အဲဒါ သူနဲ့ ပောရငး ပောရငး က ဆကခ ခပတဲ့ အဆင့ထိ ရောကကုနတယ။ နောက တော့ အဲဒီ အကိုကီးက ကိစတခု နဲ့ မနမာ ပည လာစရာရိတယ ဆိုတော့ မောငက ဆု ကို တေ့ကဖို့ ပောတယ။ အဲဒီ အကိုကီး ကလညး ရောကရင ဆုကို တေ့ခငတယလို့ ပောတယ၊ ဆု ကတော့ ရကလညး ရကတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မောငက ပောတယ အတူတူ သားတေ့ ကမယပေါ့၊ ဆု ဖီးလာရင ဆု သပသပတေ့ပေါ့ လို့ ပောတယ၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီ အကိုကီး ရနကုနရောကလာတော့ ဆုတို့ သားတေ့ကတယ”

သူတို့ နစယောက စကားပောနေစဉ လကတော့ စခရငပေါတင ဝါဝါစိုး ဝငလာသည။ ဝါဝါစိုး မာ အပေါမ စပကယလိုလို တန့တော့ ကို ဘရာဇီယာ မပါပဲ ဝတထားပီး အောကမာ အရမးတိုပီး ဖငတခမး ပေါသည့ ဘောငးဘီတိုကလေး နင့ ဖစသည။ လကထဲမာတော့ လငဗနးတခု နင့ စားစရာမား ယူလာသည။ ဇဲမာနက အိပနေရာမ ထလိုကပီး ဝါဝါစိုး နင့ နူတခမးခငး တေ့ နမးလိုကရငး ကုတငစောငးမာ ထိုငကလက အစားအသောကမား ကို စားနေကသည။

“မမဝါက တယဟုတပါလား အပုအစု ရော အကေး အမေးကို အခကအပုတရော တောပါ့၊ ငါ့အကို ကံကောငးတာပဲ၊ ခစခစ၊ ဒါမ မဟုတ သူ့ယောကား ကိုတော့ အဲလို မဟုတပဲ နဲ့ သူ့ ဘူးကိုပဲ အဲလို ပုစု သလားမသိပါဘူး အဟီး”

ကောကီး မာ ဘာမ ပနမပော ဆုဝေ ပောသညမာ မနနေသညမို့ မကနာ တခက နီရဲ သားလေသည။