ခစယ္….ခေလးရယ္…“
“ရုပရငရုံထဲမာ…မကဲနဲ့ အကိုရယ….အဟင့…“
“မီးမိတသားပါပီ….ဘယသူမ မမငပါဘူး..အစကိုတို့က နောကဆုံးတနးပဲ လူလဲသိပမရိပါဘူး….“
“အာကာ…အစကို့လကကီးကလဲ..ဘောလီအကx{103E}ပဲသားအုနးမယ..သူတောတောကဲနော…အ….ယားတယ..“
ရုပရငက ဆူညံသော သေနပပစသံမားဖင့ စတငပနေပီဖစသောလညး..ခိုရီနင့ အစကိုကတော့ မကည့ဖစက…။
“ခိုရီ…ကိုငထားပေးပါလား…ရော့ ဒီမာ…“
“အာ….ကာ….ဟင့အငး…ရံတယ…“
“နောကဆို ပါးစပနဲ့တောင စုပရအုံးမာ..ပဲကယ…“
“စုပမယ…အားကီး….ဟငး….“
“လုပပါ ခိုရီရဲ့…ကိုငထားပေးရုံလေးပါ..နော…“
အစကိုက ပုဆိုးကိုလနပီး မာတောငနေသော သူ့လီးကီးကို ခိုရီရဲ့ လကဖဝါးနုနုလေးထဲ အတငးထည့ပီး ကိုငစေ၏..။
“အာ….အဟင့…ကိုငခငပါဘူးဆိုကာ…ဟင့အငး…ကည့ပါအုံး…တဆုပတခဲကီး…တငးပောငနေတာပဲနော…“
နေးနေးကီးဖင့ မာကောကာ တဆတဆတလုပရားနေသော အကောအဖုအထစမားဖင့ အစကို့လီးကီးကို ခိုရီ မရဲတရဲလေး ကိုငထားရငးမ အစကိုမခိုငးပဲ ဂငးတိုကပေးနေမိပနသည..။ အစကို့ပါးစပမ တဟငးဟငး အသံလေးမားထကလာပီး ခိုရီနုတခမးဖူးဖူးလေးကို ဆတခနဲဆဲယူပီး ငုံခဲလိုကသည..။ ပီး….လာကီးက ခိုရီ့ ပါးစပလေးထဲသို့ ဟိုဒီ လုပရားတိုးဝငလာလေသည..။
“ဟင့….“
ခိုရီက ရငလေးကော့ပီး အစကို့ခေါငးကို ကိုငရငး မသိမသာလေး တနးဖယနေ၏..။ ကနလကတစဖကကလညး အစကို့လီးကီးကို ဒစပေါအထိ လကခောငးမားဖင့ ပတသပရငး မနားတမး ဂငးတိုကပေးလိုကမိသည..။ အစကို ကဲလာပီ….။
ခိုရီ့ ထမီလေးအောကမ လကကို လိုနိုကပီး စောကစိလေးကို ထစခနဲ ထစခနဲ နေအောင ပတသပပေးနေပနရာ ရုပရငရုံထဲမို့သာ ၊ တစနေရာမာဆိုရင အစကို့အလိုက အလိုးခံပစလိုကခငစိတတေ ပငးထနလာသည..။
အတနကာ ဂငးတိုကပေးနေသော ခိုရီ့လကကလေးတင ပစခဲစေးထနးသော အရေမား ပေကံကုနသည..။ ခိုရီ လန့ပီး အစကို့ပုဆိုးနင့ ပတသုတလိုကသည..။
“ဘာတေ…ထကကုနတာလဲ မသိဘူး..“
ခိုရီက အမောငထဲမ လီးကီးကို ငုံ့ကည့ရငး ပော၏..။ စငစစ ခိုရီတစယောက ယခုကဲ့သို့ တပါးသောယောကားလေးတစယောက၏ လိငအငါကို ကိုငဖို့ မဆိုထားဘိ…အရယရောကသော ယောကားတစရောက၏ တနဆာကိုမ မငဘူးခငးမရိခဲ့…။
အလားတူ မိမိစောကဖုတလေးကို ယခုကဲ့သို့ ထိုးနိုကမေနောကဖို့ မဆိုထားနင့ ၊ မိနးမခငးပင မမငရအောင ဗိုငးကောငးကောကဖိ နေခဲ့သူကလေးဖစသည..။
ယခုမူ အစကို့လကကီးမားက မိမိစောကပတကဉးကဉးတငးတငးလေးကို ရစိစိဖစလာအောင အမိုးမိုး ဖဲ၍တစမိုး..ထိုး၍တစဖုံ…ကိုငတယနေသညမာ ခိုရီ့ အပိုစငဘဝလေး၌ ယောကားကီးတစယောက၏ စောကဖုတနိုကခငးကို ပထမဆုံး ခံရခငးဖစ၏..။
သညမနင့လညး အစကိုသည အားရပုံမပေါသေး..။ ခိုရီ့ ဘောလီအကx{103E}လေးအောကမ နူးညံ့အိစကသော နို့လေးနစလုံးကို လကလိုနိုကပီး လုံးခေနယဖတနေပနပါသည..။ ခိုရီ ထန့ထန့လူးအောင ခံစားရ၏..။
ဘာကောင့ သညအရာမားကို ကိုငတယထိတေ့ခငးဖင့ ကာမအရသာတို့သည စောကခေါငးလေးအတငး၌ ယိုစိမ့ ဖိတစငကလာအောင ကောငးရပါသနညး….ဆိုသညကိုမူ ခိုရီ တကယမဝေခဲတတ..။
“အကx{103E}တေ ကေကုနပီ…အစကိုရာ….“
လိုကလိုကမောမော ခိုရီ တောငးပနတိုးလိုးပေမဲ့လညး အစကို တစပားသားမ မလော့..။ နောကဆုံး အားမလိုအားမရ ဘောလီအကx{103E}လေးကို မတငလိုကပီး သူ့နုတခမးထူထူကီးဖင့ နို့ဆာနေသော ခလေးငယပမာ တပတပတ စို့နေပနတော့သည..။
ခိုရီ တစကိုယလုံး ရကခငးကောကခငး အရသာတေ့ခငးမား ရောနောကာ တစကိုယလုံးရိ အကောအခဉမား တောင့တငးကေးကောကသားပီး အစကို့ပုခုံးကီးမားကို အမတတမဲ့ ငုံ့ပီး ကိုကခဲထားရငး စောကခေါငးလေးထဲမ အရေမား တဘပ ဘပ ပနးထုတပစလိုကမိတော့သည..။`ဟင့ကယ….လုံခညတေ ပေကနကုနပီ..ဒုကပဲ..“
ခိုရီ ..စိတထဲမ ငီးတားရငး အတငးတယကပနေသော အစကို့ကို မနညးကီး ခာထုတပီး အခော့နမးလေးဖင့ သူ့နုတခမးကို ပတခနဲ နမးပီး…..
“တောတော့ကယ…နောကမ…နော..ကို…“
ဟု ခော့မော့နစသိမ့ပီး လူခငးခာလိုကရသည..။ ဒါတောငမ အစကိုက အရိနမသေပဲ တငေါကငေါက တောငနေဆဲ သူ့လီးကီးကို ခိုရီအား အုပကိုငထားစေသည..။
ခိုရီ..အကx{103E}မား နေသားတကဖစခိန ၊ ထမီလည့ဝတပီးခိနတင ရုပရငရုံမ အားလပခိန မီးမားလငးသားလေရာ ခိုရီ မကနာလေး ပူထူပီး အစကို့ကို မကည့ရဲတော့ပဲ တငတငကီး ငုံ့ထားမိသည..။
“ပနယ္…ကို..ရယ္…“
ခိုရီ ငိုသံလေးစကပီး တိုးတိုးလေးပောမ အစကိုက ခိုရီ့လကကလေးကို တယုတယ ကိုငဆဲပီး ရုပရင မကည့တော့ပဲ ပနထကလာခဲ့ကလေသည..။
—————-×—————–×——————-
“ဘာဇာတကားလဲ…ဘယရုံမာလဲ..“
ဟု ခိုရီ့ကို မေးလင ခိုရီ ဖေတတမည မဟုတ…။ ရယစရာတော့ ကောငးသည..။ အငလိပကားဟုသာ ခိုရီ မတမိသည..။ ဇာတလမး ဇာတလိုကနာမညတေ ခိုရီ ဘာမ မသိ….မသိ…။ သိဖို့ အခိနလေးတောငမလဲ ခိုရီ မရခဲ့…။
ရုံထဲ စဝငကတညးက မောလိုက ရငဖိုရငး တစခါမ မခံစားရဘူးသော စောကဖုတနိုကခငး ၊ နို့စို့ခငး ၊ နုတခမးစုတခငး မားကို တရစပ ခံစားနေရ၍ လောကကီးတင ထိုခိနက တတိယကမ ာစစဖစလညး ခိုရီ သိမညမဟုတ..။
နေ့လညက အဖစကလေး ပနတေးရငး ခိုရီ ဈေးရောငးလို့ မဖောင့ ။ အစကို့ အကိုငအတယ အပတအသပ အနိုကအစုပမားကိုသာ တေးနေမိသည..။
ဟငးခနဲ ကိတပီး သကပငးခလိုကသော အခနးအပငမ အဖေအသံကားမ ညအတောနကနေပီဖစကောငး သတိထားမိသည..။
ထို့ကောင့ ပုနေကအတိုငး အမေ့ကုတငဆီ ထလာခဲ့ရသည..။ လူမမာ အမေသည ဆေးတနခိုးဖင့ အိပမောကနေပီ ဖစသည..။ အဖေမာ ညနေပိုငးသောကထားသော အရိနဖင့ ကုတငအောကကမးပင၌ အကx{103E}မပါ လုံခည မလုံမလဲဖင့ ပိုးလိုးပကလက အိပနေသည..။
ခိုရီက လမးမီးရောငဖင့ပင အမေ့ခငထောငကို ခပေးပီး သေသပစာ ဖာအောကသို့ဖိရငး ပနလည့ထကလိုကသည..။
“ဟငးအငး…ကတကတ…ပတ …ပတ….ပတ……“
အဖေသည မကလုံးမဖင့ပဲ သူ့လိငတနကီးကို တပတပတနင့ ဂငးတိုကကာ ပကလကကီး ငိမသားပနသည..။
“ဟဲx{1037}အယ္….လီးx{1039}x{101C}ကီးကလဲ…….“
ခိုရီ မကခုံးထူထူလေးမား ပင့တကသားရ၏…။အဖေသည ဂေါရခါးစပသောသူဖစ၍ အသားမဲပီး ထားကိုငးလသူဖစသည..။ယခုမူ …အဖေ့လီးကီးကို ခိုရီ မမိတမသုံ ကည့နေမိသည..။ နေ့လညက ဟငးခကစားခဲ့သော ခရမးညိုအရညသီးနင့ ထပတူထပမ တူလပေသည..။
ခိုရီတို့ အိမရေ့ဓါတတိုငမီးက အိမထဲအထိ ထငရားစာ လငးသညမို့ အဖေ၏ တောငမတကာ ဆတခနဲ ဆတခနဲ တုံခါနေသော ဂေါရခါး လီးကီးကို ခိုရီ နုတခမးလေးမား တုနရီနေရငးမ အနားသို့ တိုးသားပီး သေသေခာခာ ကပကည့နေမိသည..။အဖေ့လုံခညက ကငးလိုက ခါးပေါရောကနေပီး အောကပိုငး ဗလာကီးဖင့ ထူထဲသော ကေးကောကနကမောငနေသည့ လမေးမားကားမ ကောကတိုင အမဲကီးအလား မတထောငနေသော လီးကီးမာ တစပေကောကောခန့မပင ရိလေမညလား ထငရသည..။
ပဲလနနေသော ဒစကီးမာ ငါးရဉ့ခေါငးကီးနယ မီးရောငဖင့ ပောငလကကာ တဖိတဖိတ တောကနေလေသည..။ အကောအပိုငးပိုငး ထကာ ရစပတခေနယနေသော လီးကိုယထညလုံးပတကီးက မဲပောငနေပီး အရေမား စိုရဲလိမးကနနေသည..။
အဖေသည အမေ့ကို မလိုးရသညမာ ကာလခေပီ..။ အမေနေမကောငးသညက တစနစကောနေပီ ဖစသည..။ တခါတရံ အဖေ ဗားကရာခောကထဲမ ပည့တနဆာမတေထံ သားသားနေကောင့တော့ ခိုရီ သိသည..။ ဒါလညး အမေသိသည..။ ယောကားဆိုသညက နစနင့ခီပီး မလိုးပဲ မနေတတသော သတဝါမိုးဟု အမေနားလညသည..။
ခိုရီသညလညး အဖေ့ကို သနားသည..။ ခိုရီ ကိုးတနးအထိ အဖေ ပနးရံ ကူလီ …ရေထမး အမိုးမိုး လုပကိုငရငး ကောငးထားပေးခဲ့ရာသည..။ အဖေ အရကမူးကာ အိပမောကနေပီ…။
ခိုရီ အဖေ့လီးကီးကို မရဲတရဲလေး လကညိုးထိပလေးဖင့ ထိကည့လိုကသည..။ အဖေ မလုပ…။ ခဲပစစိုရဲနေသော အရညမားဖင့ လီးကီးက ပိုမို မာတောငလာနေသည..။ ခိုရီ့ စောကဖုတလေးမာလဲ ယားကိကိဖင့ ခံခငလနးလာသည..။ နေ့လညက အစကို နူးနပထားသော အရိနကလညး ရိနေသည..။ ခိုရီ အဖေ့လီးကီးကို ကိုငပီး ဖဲခလိုကသည..။ ပတခနဲ အရေပားမားပဲလနပီး လီးထိပကီးက ခရမးသီးထိပပမာ …တဖိတဖိတ တောကပောငလာသည…။ ခိုရီ ထမီလေး မတငကာ အဖေ့လီးကီးပေါ၌ ခထိုငပီး…ဖေးဖေးလေး ထိကပကည့သည..။
“ဟင့…“
ခိုရီ လညခောငးထဲမ အသံတစသံထကသား၏..။ ဒစကီးက ထစခနဲ ခုနဝငသား၍ ဖစသည.. .။ အဖေ မူးနေဆဲ…အိပနေဆဲ..။
ဝငလာသော လီးထိပဒစပဲပဲကီး…ခိုရီ့ စောကဖုတလေးထဲ ပည့ကပပတသိပနေ၍ ဆကပီး မထိုငခရဲ..။ မကုနးမကနင့ ငုံ့ကည့ကာ အသာလေး ဖိသငးခလိုကပနသည..။
“ဗစ္..ဗစ္…ပတ္……..“
“အန့….အနး…………….“
ခိုရီ ပါးစပဟောငးလောငးလေးဖင့ ခေါငးလေးမော့သားပီး လကသီးလေးမား ကစကစပါအောင ဆုပလိုကမိသည..။
နစလကမခန့ဝငသားသညနင့ပင ခိုရီ ဖငစအိုပါမကန ဖိန့ဖိန့တုနအောင ကောငးသား၍ ဖစသည..။ သည…ဧရာမလီးကီးကို ခိုရီ့ အပိုစငစောကဖုတကလေးက တငးကစစာဖင့ ညစပီး မသိမသာလေး ထလိုကထိုငလိုက လုပခါ လိုးနေမိလိုကသည..။
လူအိပနေသောလညး လီးက မအိပပေ..။ မတထောငနေသော လီးကီးက ပည့ကပပူနေးသော အရညရဲနေသည့ စောကဖုတလေးတစခုကို လိုးနေရမနး မသိပေ….။
သို့သောလညး ယောကားတို့သဘာဝ အိပမောကခိန၌ပင မတထောငနေသော လီးကီးကိုဖင့ ခိုရီတစယောက စေတနာအပည့ဖင့ ပုစုယုယကာ လိုးပေးနေရာလေသည..။
ခိုရီ တဝကမပင ဝငအောင မသငးရဲ..။ မိမိစောကဖုတလေးလဲ ပဲကဲသားမညကို သိနေ၏..။ ထို့ကောင့ ဒစကီး ဝငထကရုံမသာ လိုးပေးပီး မိမိစောကခေါငးလေးထဲမ အတငအဓမ အရိနတကလာသော နောကဆုံးအခိနကမ တစလကမခန့ ထပပီး ဖိသငးထိုငခလိုကမိလေသည..။
“ဗစ္…ထုတ္..ထုတ္………“
ထစခါ..ထစခါ ဝငသားပီး စောကပတအုံလေးတစခုလုံး ပဲကဲပီး တစစီလင့စငသားမလောက နာကငလာသဖင့ အသာပနပီး ထလိုကခါ နဂိုအတိုငး ဒစမုပရုံသာ ပနလိုးနေမိပနသည..။ ထိုစဉ အမေ့ခငထောင လုပလာသဖင့ ခိုရီ အသာလေး လီးကီးပေါမ ကောဆငးလိုကရလေသည..။
“ပတ္…ဘတ္…“
ခိုရီ စောကဖုတလေးထဲမ ပတခနဲ ကတထကသားသော လီးကီးသည အဖေ့ဗိုကပေါသို့ အရိနဖင့ ဘတခနဲ ကသားပီး ဆန့ငင ဆန့ငင ဖစနေသည..။
ခိုရီ ထမီလေးပနဝတပီး မိမိအခနးထဲသို့ ပနဝငလာခါ ခေရငး၌ ပုံထားသော ထမီအဟောငးတစထညဖင့ စိုရဲပေရေနေသော မိမိစောကဖုတလေးကို သုတသင သန့ရငးပီး အိပယာထဲ ဝငခဲ့လေသည..။
ရငထဲ၌ ကတုနကရင အမောကီးကား လိုကဖိုနေဆဲ…။ အဖေကတော့ ဘာမ သိမညမဟုတ..။ အဖေ့လီးကီးမိုးနင့သာ အလိုးခံလိုကရပါက ခိုရီ့ စောကဖုတလေးလဲ အစိပစိပအမာမာ ကဲကုနမလားဟု တေးရငး အိပပောသားလေသည..။
——————-×———————-×—————–`မေနx{1037}က …ဘာလိုx{1037} မလာတာလဲ…အစို..“
“လာပါတယ..ခိုရီမ မရိတာ..
“အော….ခိုရီမရိခင..အစကိုလာတာ ထငတယ… ခိုရီ မေနီကုနးမာ အရကသားယူနေတာ..“
ခိုရီက အစကို့ရေ့သို့ အပိုငးပုလငးနင့ အမညးမား ခပေးရငး မကနာကို မကည့ပဲ ရကရံ့စာပောနေသည..။
“ခိုရီ…..“
“ဟင္…လိုx{1037}…..“
“အားတဲ့ တစနေ့လောက….အပငထကခဲ့ပါလား….ဟင..“
ခိုရီ သကပငးခသည..။ မကနာလဲ ညိုးရသည..။
“အစကိုလညး သိသားနဲ့ကယ…ခိုရီ့အလုပက အားတယဆိုတာမ မရိတာ…ဟိုနေ့ကတောင ဈေးမာ အမညးအတက သားဝယရငး မမောလင့ပဲ အစကိုနဲ့ ဆုံတာ..သိလား…“
“အငးလေ… ခိုရီ ပောတယမို့လား….“
“ဟင့အငး….ဒူးမခိုငခငဘူး…အစကို ဆိုးတယ……“
ခိုရီက ဂေါဖီထုပကို ဓါးပါးလေးဖင့ လီးရငး ခေါငးလေးငဲ့စောငးကာ အပုံးလလလေးဖင့ နုတခမးစူပီး ပော၏….။ ခိုရီ စပယတငမဲ့လေးက ပို၍ အလကကသရေ တိုးစေ၏..။ ပုံးလိုကတိုငး ဝငးလကသားသော သားတကလေးက လကဝဲဘက၌ အထငအရားရိသည..။
ခိုရီသည အမန လပလနးသူလေးတညး..၊ ကိုယလုံးကိုယပေါကကလညး ပောခဲ့ဘူးသလို တစတစရစရစ ဖစညစပစခငစရာ ၊ အဖုအထစ အမို့အမောက အဖံ့အကားတို့မာ အပိုအလိုမရိ…။ ယငးအလတို့ကို ခိုရီက သူမစရိုကအတိုငး အကx{103E}ကပကပလေးမားဖင့ ထမီကို တငးနေအောင ခပတိုတို ဝတထားပနသောအခါ တငပါးကီးနစလုံး ၊ နို့ကီးနစလုံးတို့က “ကမ အပိုဖစနေပီ..လိုးလို့ရနေပါပီ ရင ….“ ဟု အစကို ကာလသားမားကို ဆိုငးဘုတတငထားသညနင့ တူလသည..။ ခိုရီတို့ဆိုငနင့ မကစောငးထိုးမ မလဝငးတို့ သားအမိကပနတော့ ဝါးခမးပားကို ထမီပတထားသလို ပားခပနေကသည..။
သို့သော သူတို့က အရကသောကလာသူမားကို ဆေးလိပမီးညိပေးရငး မသိမသာ နို့လေးနင့လဲ ဖိကပပတသပ၏..။ တငပါးလေးဖင့လညး မတောတဆလိုလို ပတတတ၏…။ ခိုရီ သညလိုမိုးတော့ အပေါစား မဆနခင..။
မရောငးရရင နေပါစေ…မရောငး..။ အစကို့လို အမဲလာသောကနေသူတေ ဒုနဲ့ ဒေး …။ ဟီးနိုး ကားအပကဝငးအတငးမ စိနသောငးဆိုလညး ခိုရီ့ ဖောကသညဖစသည..။ ခိုရီ့ ဆိုငက အရကကုနနေပီဆိုလညး အမညးတော့ ထိုငစားသားတတသည..။
အဲ…ကိုစိနသောငးက ညစောင့ …….ရေရငသည..။ ခိုရီ့ ကို နုတနဲ့ရော စာနဲ့ရော မေတာတောငးခဲ့ဖူး၏..။
“ခိုရီက ငယပါသေးတယ..ကိုစိနသောငးရယ….“
ဟု ခိုရီက လိမလိမမာမာ အပုံးလေးဖင့ လနထားခဲ့သည..။
“ခိုရီ …ခစတတလာတဲ့ နေ့ကို ကနော စောင့နေမာပါ….“
စိနသောငးကလညး သညနယ ဇဲနပဲ နင့ စောင့သည..။ အစကိုကလညး အပငသားဖို့သာ တဂီဂီ…။ အပငဆိုတဲ့ နေရာရောကလို့ကတော့ ခိုရီတို့…အလိုးခံရပီ….ဒါ ကိနးသေ…။
အစကို ဒါကောင့ပဲ လာလာပီး တတထိုးနေတာ မို့လား…၊ တကယတော့ အစကိုရယ…ခိုရီလညး လိုကခငပါတယ…အစကိုနဲ့ တဝကီး လိုးပစလိုကခငတယ…အခေအနေက မပေးဘူး…။
ညနေက အစကို့မကနာညိုးသားသညကို ခိုရီ စိတမကောငး…။ ခုလို ညဘကကပနတော့ အစကိုက မအား..။ ညဆိုငး ဆငးရသည့ ဆောငလုပရေး အငယတနး အငဂငနီယာဆိုတော့ အစကိုနဲ့ ခိုရီက နေနဲ့လ..လိုပဲ မဆုံနိုင…။
ညနေက အစကိုပေးသားသော ရတနာဝငးထိန ၏ စာအုပလေးကို ခိုရီ အပငးပေ ဖတမိသည..။
အခစသငော …ဆိုတဲ့ ဝတုလေး…ခယရီနံ့ သငးသော ဂပနမလေးရဲ့ ခစခငးမေတာနင့ ပိတောကနံ့လိုငသော မနမာလေးတစဦးတို့၏ အခစကို ကောရိုးခငးထားသညမို့ ရငမာနေးထေးစာ လုပရားရသည..။
ထိုဂပနမလေးကို မနမာသငောသားလေး အထကအရာရိက အဓမ မုဒိမးကင့သော အခနးမာမူ ခိုရီ မကနာလေး ရုံ့မဲ့ပီး စောကပတလေးကို လကဝါးနင့ အုပထားမိသညအထိ ခံစားရသည..။
မတောတရော ကီးမားလနးသော ကပတိနကီး၏ လိငတံကီးက ဂပနလပိုဖူလေး၏ စောကခေါငးထဲသို့ ဒလကမးထိုးစစဆင ဝငရောကသားသောအခါ ဂပနမလေး စောကဖုတမာ သေးခငးခငး ရဲပီး မေ့မောသားခဲ့ရပုံ…။
ခိုရီ ..ခငထောငထဲမ ထကပီး မီးဖိုခောငထဲ လာခဲ့ကာ ပနးကနစငပေါမ ခရမးရညသီးကီးကို ယူပီး မီးဖိုဘေးတင ကားယားလေးထိုငပီး သူမစောကပတကဉးကဉးလေးထဲသို့ ခရမးသီးကီးကို တဖေးဖေး ထည့ကည့သည..။
လီးကီးကဲ့သို့ ပူနေးမနေပဲ အေးစကနေသော အထိအတေ့က ခိုရီ့ ကာမစိတကို မနိုးဆနိုငခေ…။ သို့သောလညး လီးမရိ…ခရမးသီးနဲ့ ဖေ ဆိုသကဲ့သို့ ခရမးသီးရညရညကီးကိုပင တဖေးဖေးဖိသငးလိုက …ထုတလိုကဖင့ ငုံ့ကည့ရငး အာသာဖေနေမိသည့ ခိုရီ….။
“သမီး…..“
“ဟင္………အေဖ..“
ခိုရီ ကမနးကတနးပင ခရမးသီးကီး ပစခပီး ထရပသည..။
“ဟိုညက သမီး အဖေ့လီးကီးပေါမာ လာထိုငတာ အဖေသိပါတယ..သမီးရယ… လာ လာ…ရကမနေနဲ့ အိမနောကဖေးက ဟီးနိုးပကထဲမာ သားလိုးရအောင….“
“ဟင့အငး…အဖေ့လီးကီးက အကီးကီး…ဟာကို…“
“လီးကီးလဲ…ဝငပါတယ သမီးရဲ့…အဖေလုပပပါ့မယ…“
“နာမာပေါ့…လို့…“
“မနာအောင လုပပေးမာပေါ့..သမီးရယ…“
ခိုရီတစယောက အဖေ လကဆဲခေါရာသို့ ဖရိုဖရဲလေး ပါသားကာ ဟီးနိုးပကကီးအတငး၌ တစကိုယလုံး အဝတမားခတပီး အလိုးခံရန အဆငသင့ ဖစနေတော့သည..။
အဖေကလညး မဲနကရညလားသော သူ့လီးကီးတရမးရမးကို အသာနာနပထားပီး ခိုရီ့စောကပတလေးကို ပထမဆုံး မုတပေးနေပနသည..။
ခိုရီ ခုံတစလုံးပေါ၌ ကားယားလေးထိုငနေသည..။ ဖူဖေးသန့စငသော အသားအရေလေးက လပ ကညလငနေသည..။ နို့လေးနစလုံးက မတတောငကစလစပီး ခပတုံတုံလေး ခါရမးနေကသည..။ လကနစဖကက ခုံစနးကို တငးတငးကိုငထားပီးအဖေက စောကဖုတလေးကို တပတပတယကပေးနေသညကို အံလေးကိပ မကစေ့လေးမိတကာ…ခေါငးလေးမော့ရငး…
“ဟငး…..အငး..အငး…အာ…ကတ ကတ..ဟငး ကောငးလိုကတာ..အဖေရယ…“
ဟုငီးတားနေရာသည..။
အဖေက ဘုတစုစု စောကမေးလေးမားကို ပထမဆုံး သားကီးမားဖင့ ကိတဝါးပီးမ တဖညးဖညး ဆီးခုံလေးကို လာနေးနေးဖင့ ယကသည..။ ပါးစပထဲ ပါလာသော စောကမေးတစပငနစပငကို လကဖင့ ယူထုတလင့ပစရသေးသည..။ပူးဟနေသော စောကဖုတလေး အထကမာ မာတောငပီး ညီစို့စို့ အပိုစောကပတနံ့လေးက ငနာခေါငးဝကို စူးရရလေး ဝငရောကလာသည..။
စောကစိလေးကို နုတခမးကီးနစခုဖင့ ညပဆဲရငး စောကခေါငးလေးထဲသို့ လာစောငးကီး ထိုးသငးပေးလိုကသည..။
“ပတ္..ပတ္….ပလပ္…အိ..ဟီး..အမေလး…အေဖ…“
နို့လေးနစလုံး ခါရမးနေအောင ခိုရီ တန့လိမနေမိသည..။ တစခါတစရံလဲ အဖေ့ ဆံပငမားကို ဆဲယူပီး အဖေ့မကနာနင့ စောကဖုတလေးကို အတငးကီး ဖိကပပတပစလိုကမိသည..။
အဖေ့နာခေါငးမ မုတထုတလိုကသော လေမားသည ပေါငတနလေးနစခုလုံးနင့စောကပတလေးကို ပါ နေးခနဲ နေးခနဲ ခံစားနေရစေပနပါသည..။
ခိုရီ ..နို့လေးမားကို ဆုပနယနေမိသည..။ အဖေ့လာစောငးကီးက စောကခေါငးထဲသို့ ထိရောကစာ တိုးဝငသားသောအခါ…ခိုရီ ဖိန့ဖိန့တုနအောင ကောငးပီး…စောကရေမား ပနးထုတပစလိုကသည..။
“ကတော့အဖေ…..အရေတေ ထကကုနပီ…အဟင့….“
အဖေက ဘာမမပော ထကကလာသော သုတရေပစခဲခဲမားကို သူ့လာကီးဖင့ သိမးယူကာ ဂပခနဲ မိုခလိုကသည..။ ခိုရီ မကနာလေး ရုံ့သားသည..။ အဖေ့ကိုလညး အားနာသလိုလိုကီး ဖစသားမိသည..။
“ဟာ…အဖေကလညး ရံစရာ……“
“သမီးကို ခစာကိုး..ကဲx{1037}….“
“ဟနး…သမီး သမီးနဲ့….ဟငး….အဖေနော..အမေနဲ့ ပနပောမာပဲ…သိလား….“
“ခရမးသီးထကစာရင အဖေ့လီးက အရသာပိုရိတယလို့ ပောမာလား…သမီး…“
“သားပါ…သူ့ဟာကီးကဖင့ ခရမးသီးထကတောင ကီးသေး…“
အဖေက ခိုရီ့ ပေါငကား၌ ရပလိုကသည..။ မိုးပေါထိုးတကတော့မယောက မတထောငနေသော လီးကီးက အဖားငိုကသားပီး…ဒစပဲကီးက ခိုရီ့ ပါးစပဝ၌ တေ့ကပလာသည..။
“ဟင့အငး…သမီး ရံတယ….“
“ဖေဖေ…ဆပပာနဲ့ တိုကထားပါတယ..သမီးရဲ့ စုပကည့အုံး…“
ဟုတသည…၊ အဖေ့လီးကီးက ဆပပာမေးနံ့ သငးနေသည..။ ထို့ကောင့လဲ ခိုရီ စုံကိုငဖဲခပီးပီဆိုမ လာနီနီလေး ထိပဖားဖင့ ကလိလိုကကာ..ဒစတဝိုကကို လောကယကပစလိုကသည..။ ပီးတော့မ လီးကီးကို ပါးစပလေး အစမးကုန ဟပီး ငုံခဲကာ စုပသငးလိုကသည..။
“အမလေးလေး….ကောငးလိုကတာ သမီးရယ….“
အဖေ့ တငပါးကီးမား ဆန့ငငဆန့ငင ဖစရငးပောသည..။
ပါးစပထဲရိ ဒစကီးကို ခိုရီက လာလေးဖင့မနားတမး ယကပေး ကလိပေးရငး ရေ့နောက လုပရားပေကာ တံတေးမာ စိုစတကုနသညအထိ စုပပေးလိုကသည..။အဖေက အရိနတကလာပီး ခိုရီ နောကစေ့လေးကို ခုပကိုငကာ ပါးစပထဲသို့ ဆောင့လိုးခလိုကသည..။ ခိုရီမာ အသကရူမား မားတော့မလိုဖစသားရသည..။
ပီးမ အဖေက လီးကီးကို ခိုရီ့ပါးစပမ ပတခနဲ ဆဲခတပီး သုတရေမားကို နို့လေးနစလုံးပေါသို့ ဖောကခနဲ ဖောကခနဲ ပနးခပစလိုကသည..။ ပူနေးသော သုတရေမားက ခိုရီ့ နို့တေပေါတင ပူခနဲ ပူခနဲ ကရောကလာလေရာ ခိုရီက မတနိုးနစသကစာဖင့ ပတသပလိမးကံနေမိပနသည..။
တသငးသငးလိုငနေသော သုတရညရနံ့မားက သူတို့နစဦးကို လမးခုံထားလေသည..။
“သမီး…ခေထောကနစခောငးကို အဖေ့ပုခုံးပေါတင…..“
အဖေက ခေထောကနစခောငးကို ပုခုံးပေါ ထမးတငလိုကရာ ခိုရီ၏ လုံးတစတငးမာနေသော စောကဖုတလေးနင့ မဟူရာရောငလီးကီးတို့မာ မကနာခငးဆိုငမိနေကပီး တဆတဆတတုနနေကပေသည..။
ခိုရီက ခုံပေါတင ပကလကကလေးဖစသားရသည..။ ခေနစခောငးက ခုံအောကမ မတတတရပနေသော အဖေ ပုခုံးပေါရောကနေရာ လီးနင့ စောကပတတို့မာ တစလကမပင မကာတော့ပေ…။ အဖေက သူ့လီးကီးကို ကိုငပီး ခိုရီ့ စောကပတအကဲကောငးလေးအတိုငး အထကအောက ပတသပဆဲခပေးပီး အရေမား စိုရဲသားမ…
“လိုးမယနော…သမီး….“
“အငး….အငး…….“
ခိုရီ နုတခမးနစလာကို ပူးကပပီး ပါးစပအတငးသို့စုသငးကာ အငး အငး ဟုပောရငး ဝငလာမည့လီးကီးကို အသင့စောင့ကိုရန မကစေ့မိတထားမိသည..။ ဒစပုတကီးက စောကပတလေးအောကဖကနားမ ကောဝငသားလေပီ…။
“ပတ္……“
“ေအx{1037}……အေမx{1037}…..“
ခိုရီ အသံလေးနဲနဲ ကယသားသညထင၏..။ လန့ပီး အောလိုကမိသည..။
“ဗစ္…ထစ္..ထစ္…ဗစ္…..“
“အားရိုးရိုး…..ၾကပိုကာ အေဖရယ္….“
“အစမိုx{1037}ပါ သမီးရဲx{1037}….ခဏေလး….ပါ…“
“ဗစ္….ဗစ္…ဖလတ္…..“
“အား…….ကဲၿပီ….အေဖ….“
ခိုရီ ကုနးထရငး အောသည..။
“ဗစ္….ဒုတ္……“
“အမေလး…..ေသပါၿပီ….အေဖေရ…..“
ခိုရီကုနးထလိုကမ လီးကီးက ပိုဝငသားပီး အပိုမေးလေးကို ထိုးဖောက ဖိုခဲပစလိုကရာ သေးမာ ဒလဟော ကဆငးလာလေတော့သည..။
စောကပတအောကနုတခမးလေးမာလဲ စပါးလုံးနစထောကစာခန့ ကဲသားပီး..စပဖငးဖငး ဖစသားလေသည..။ ထိုစဉတိုင လီးကီးက တဝကမကိုးသေး…။
“တောပီ….တောပီ…ပနခတတော့…လီးကို အခုပနခတပေး…..ဟင့ ဟင့……..“
ခိုရီ နာကငလနး၍ ကိတပီးအောသည..။ မကရေမားလညး ကဆငးလာသည..။ မကနာလေးက ငိုမဲ့မဲ့ သနားစဖယလေးပင…။
“အဟီး…..ဟီး..နာတယ အဖေရဲ့…နာတယ…သမီး မခံနိုငတော့ဘူး…..အဟူး…ဟူး…..အီး…အ….ဟင့….ဟင့..“
ခလေးလေးပမာ ခိုရီ ငိုပါလေပီ…။ အဖေကလညး အရိနတကနေပီဖစရာ သေးစလေးမား ပေကံနေသော ခိုရီ့စောကခေါငးလေးထဲသို့ ကနလီးကီး တဝကကို ဖိသငးခလိုကလေတော့သည..။ဟင့….အန့….“
ခိုရီ ပါးစပလေးဖောငးသားပီး အသကအောင့ထားသည..။ ဗိုကထဲသို့တိုင ဝငသားပီလားဟု ထငမားစရာ ရညလားလနးလသည့လီး……။
လီးကီးက အဆုံးဝငသားမ ငိမသကသားသည..။ ခိုရီ အသကမနအောင ရူနေရရာသည..။ အဖေက စောကခေါငးထဲတင တစိမ့စိမ့ တရရလေး လုပရားနေသော စောကပတအတငးသားမား၏ ကလူကီစယ ပတသပမုကို ငိမပီး ခံစားရငး ခို၇ီ့ ဟငးရေသောကပနကနလုံးနီးပါးမ နို့အုံကစကစတေကို လုံးခေ ပတသပကာ နို့သီးခေါငးလေးမားကို ခေပေးနေလိုကသည..။
“အငး….ဟငး ဟငး….ကတ ကတ….အား..ဟား…“
ခိုရီ ဖငလေးကို လူးလန့ပီး လီးကီးကို စောကပတနုတခမးသားလေးမားဖင့ ဖစညစကာ ခါးလေးကော့ကော့ပေးလိုကလေသည..။ ဖိကပထားလကသား ဆတ..ပီးဆောင့လိုကသော အရသာကား ခံကောငးလနးလပါကလား…။
ခိုရီ အောကနုတခမးလေးမားကို ကိုငပီး ထပခါထပခါ ကော့ဆောင့ပစလိုကကာ အီဆိမ့ခိုအေးသော ကာမအရသာကို အပည့အဝကီး ခံစားလိုကရလေတော့သည..။
“ထက…..ထကကုနပီ….အဖေ့…..ဟင့ ဟင့…..“
ခိုရီ နောကတစခီ ပီးပနလေပီ…။အဖေက သူ့လီးကီးကို ငုတကီးဆဲထုတသလို ဖေးဖေးခငး ရညလားစာ တအိအိ ဆဲထုတပီးမ ခိုရီအား လေးဘကကုနးစေပနသည..။
“ဟင္…..အ..အေဖ….ဖငို လိုးမလိုx{1037}လား…..“
“မဟုတပါဘူး သမီးရဲ့….စောကဖုတလေးကိုပဲ လိုးမာပါ….“
“ဟာ….ဝငပါ့မလား…အဖေရဲ့ ..နောကပနကီး…..“
“သမီး ခါးခကထား….အေး.တငပါးလေး ဖဲကားထား…..“
ပူးထကလာသော စောကပတလေးက အဝေးမ လမးမီးရောငဖင့ တဖိတဖိတ လပလို့နေသည..။ လိုးရကစရာ မရိအောင လပသော သမီးလေး ခိုရီအား ပုံစံတစမိုးဖင့ လိုးပနပါတော့သည…။
“ပတ္…ပတ္….ဗစ္…..ဗစ္…………“
“အင့..အင့….အသံတေကလဲ ကယလိုကတာ အဖေရာ…..ရကစရာကီး……“
“အေရေတ ထကုနိုx{1037}ပါ….သမီး ရဲx{1037}………..“
“အိ…အီး ကောငးလိုကတာနော…..ဟငး…ဟငး….ကတ….“
“ပတ ပတ…..ပစ …ပစ…..အင့ အင့…..အ…..အ………“
ဖငလေးကို လမေးအုံကီးက ဖိကပပတတိုကရငး ဂေးဥကီးကပါ ခိုရီ့ စောကဖုတ အထကပိုငးကို အောကမ လဲရိုကနေသညမို့ ခိုရီ မခံစားဖူးသော အလိုးခံခငးအရသာကို ခံစားနေရသည..။
“အိ….အား…ဖေးဖေး…..ဆောင့ပါ…ရင….ကတ….ကတ…..“
“ပတ…ပစ….ပစ….ဖတ ….ဖတ….ပတ………“
“အိ…အီး…..ကောငးလာပနပီ…အဖေ…..အိုး…ဒုကပဲ ထကအုနးမယ….“
ခိုရီက စိတမရညသလိုပောရငး နောကသို့ ပနပီး တနးတနးပီး ဆောင့ဆောင့နေလိုကရာ အဖေလီးအဖေကီးမာလဲ သံခောငး သံတုတကီးပမာ ပို၍ ပို၍ တငးပောင မာကောသားပီး ခိုရီလေး၏ စောကခေါငးထဲသို့ သုတရေမား ပနးထည့လိုကလေသည..။ ခိုရီကလဲ စောကခေါငးထဲမ စောကရေလေးမား ဒလဟော လတခလိုကလေရာ လီးနင့ စောကပတတို့ သာမက ဖငမား ဆီးခုံမားပါ ပေကံကုနလေသည..။
“အား..ဟား……ကောငးလိုကတာ သမီးလေးရယ….“
အဖေက လီးကီးကို မခတပဲ ခိုရီ့ ကောပငလေးကို ကုနးနမးရငး တဲလဲလေးကနေသော နို့တေကို အောကမ လိုပီး နိုကကာ သုံးလေးခကမ ဖိကပဆောင့ခလိုကရာ တငပါးဖူဖူလေးမား ကောကကောတုံးလေးမားပမာ တုံခနဲ တုံခနဲ ခါရမးသားလေသည..။
ခိုရီလဲ နုံးခိပော့ခေပီး မေးနေလေသည..။ လီးကီးကို မခတပဲ စိမထားရငး အဖေက တိုးတိုးပော၏…။
“ပုဇနထုပကေးကလေး လိုးရအောင သမီး….“
“ဟာ…အဖေကလဲ မတောသေးဘူးလား လို့…“
“တစပေါငကောတို့….စကောဝိုငးတို့….ဇရကညောင့တို့…သမီးကို သငပေအုံးမယလေ…“
“မနက ဆိုငဖင့ နောကကနေအုံးမယ.. ပီးတော့ အမေနိုးလာရင ဒုက…..“
“အဖေ ..ဆေးတိုကထားပါတယ….သမီးအမေ မနိုးပါဘူး…. ဘယနယ့လဲ..အဖေလိုးပေးတာ ကောငးရဲ့လား…သမီး…“
“အို….ဘာတေမေးနေတာလဲ….မသိဘူး….“
“ဟဲဟဲ…သမီးက ရကနေတုနးပဲ ကိုး…..“အဖေ
မကနာလေး ဆဲလည့ပီး နုတခမးလေးကို တအားစုပယူလိုကရငး လီးကီးကို ဖိဆောင့ခလိုကရာ ခိုရီလေးခမာ ဟငးခနဲ မညပီး မကတောငလေးမား မေးကသားရရာလေတော့သည…။
——————×———————-×————————–စိနသောငး…ဒီကားပကနားရောကနေတာ ကာပီဖစ၏..။ အရကရောငးသော ခိုရီဆိုသော ကောငမလေးနင့ သူ့အဖေတို့ ဟီးနိုးကားပကကီးအတငး လိုးပဲကီး ကငးပနေသညကိုလဲ စိနသောငး အစအဆုံးမငရသည.။ သညမ ခောမောလပသည့ ခိုရီအား ပယပယနယနယ ဖုတနေခငးမာ စိနသောငးနမောတသမိသည..။ မိမိခစရေးဆိုစဉက “ခိုရီ ငယပါသေးတယ “ တဲ့ ..။ ခုတော့ တစပေကောမ လီးကိုတော့ ခိုရီ ခံနိုငနေပါပကော..။ တေ့ကအုံးမာပေါ့ ခိုရီ…ရယ…။
————–×—————–×——————
“ဟယ….ခိုရီ…ဝလာသလိုပဲ ဟယ…“
“ကည့စမး…နဲ့ဆိုး နငဘယကလည့လာတာလဲ..“
“သကသကပါ…ဘဲဘဲနဲ့ ရုပရငလာကည့ပီး ဝငလာတာ…“`
“..လား….နင့ဘဲ ရော ခေါလိုကလေ…“
“မောင….လာလေ…ဒါ နဲ့ဆိုး သူငယခငး ..ခိုရီ တဲ့…“
သားနားသပယပသော မနမာဆနဆန ရပဖူ ကခငလုံခည ဝတထားသော အသက ၃ ခန့ အသားဖူဖူ လူရယက အိနေရစာ အိမပေါတကထိုငသည..။
“နင…စာမေးပဲ ဖေသေးလား ဟင….“
နဲ့ဆိုးက သငဖူးဖာပေါ ထိုငရငးက မေးသည..။
“ဘယ ဖေနိုငမာလဲ ဟာ… ခုလညး အမေ့ကို ဆေးရုံတငထားရတာ တစပတရိနေပီ ဟ…“
“ဘာရောဂါလဲ ဟင…“
လူရယက ဂရုဏာသကစာ မေးသည..။
“ပနးနာပါ အစကိုရယ..တစနစကောနေပီ…“
“အော….ညီအစကို မောငနမလဲ မရိဘူးနော..“
“ဟင့အငး…ခိုရီက တစကောငကကပါ…အစကို…“
နဲ့ဆိုးက လူရယမကနာကို လမးကည့သည..။
“ဘယလိုမ သဘောမထားပါနဲ့ နော….၊ နဲ့ဆိုးနဲ့ ပတသကပီး ကနော့ကိုလဲ ခငပါ…..အခု ..ခိုရီ ဈေးရောငးဖို့ ကနောတို့နစယောက ကူညီပါရစေ..ကဲ နဲ့ဆိုးရေ..ကိုယတို့စုထားတဲ့ အထဲက ငေသုံးရာလောက လူလိုကပါကာ…“
“ဟုတကဲ့ မောင…ကေးဇူးပါပဲ..နဲ့ဆိုးကလဲ ခိုရီ့ကို ကူညီခငနေတာပါ…“
ခိုရီ အံ့သ ဝမးသာ မကရညဝဲနေမိသည..။ ကိုးဆယတန သုံးရက ၊ ဆယတန သုံးရက က ခိုရီ့ လကထဲသို့ ရောကလာသည..။
`
“အမေ့ကို ထမငးသားပို့တယ လေ…“
“ဒါဆို..ခဏ…“
“ဘာလဲဟင္….“
ခိုရီက နဲ့ဆိုးအနား တိုးပီး မေးသည..။
“ကိုယတို့ အခနးထဲမာ လတလတလပလပ စကားပောခငလို့…“
“အမလေး..ဘာမားလဲလို့….ကောငမနော…ဟငး..“
တကယတော့ နဲ့ဆိုးဆိုသညမာ ခိုရီတို့က တမငခေါသော နာမညသာ ဖစသည..။ နယနယစိုး အမညကို ဖကပီး နဲ့ဆိုးဟု သူငယခငးမားက ခေါခဲ့ရာမ နုတကိုးနေကသည..။
“လာ…ေမာင္…“
ဟု နဲ့ဆိုးက သူ့မောငကို လကဆဲပီး အတငးခနးထဲ ဝငသားကသည..။ ကောငးမာကထဲက နဲ့ဆိုးက ရဲတငးသကလကသည..။ ဆိုငမာ လူပါးနေခိနမို့ အမညးမား ကောလောရန ခိုရီ မီးဖိုထဲ ဝငရန အလာ မကစိက အခနးထဲ ရောကသားသည..။ နဲ့ဆိုးက အပေါအကx{103E}မား မရိတော့..။ ဖူဝငးသော အသားလေးမားဖင့ နို့လေးမားက ပေါလငထငရားနေသည..။ စင့ကားသော တငပါးကီးမားမာလဲ ထမီက လောကနေ၍ လတလပစာ ပေါနေသည..။ မောငက အောကမ ပကလကအနေအထား..၊ မောင့ပုဆိုးက ခါးသို့ လိပတကနေ၍ ကီးမားနီရဲသော ဒစပဲပဲကီးက နဲ့ဆိုးဖငကီးဘေးမ ကပလကသားကီး ထောငနေသည..။
မောင့လကမားက နဲ့ဆိုး နို့လေးမားကို ပတသပနေသည..။ နစယောကလုံး ခိုရီ့ ကို သတိမထားမိက..။ နဲ့ဆိုးက မောင့လီးကီးကို ငုံ့ကည့ပီး ဖငလေးကကာ သူမစောကပတလေးထဲသို့ တေ့သငးကာ ထိုငခလိုကသည..။
“ဗစ္…ဗစ္…ပတ္………“
“အ….အား…….ရီး…..ကငသားတာပဲ…သူ့ဟာကီးက သံခောငးကီး ကနေတာပဲ…ဟနး…..“
နဲ့ဆိုးက မောင့နဖူးကို လကသီးဆုပလေးဖင့ လမးထုကာ ရယသည…။ မောငက ကေနပစာ ပုံးရငး….
“နဲ့ဆိုး ဟာလေးကလဲ ကဉးတာကိုး….“
“အံမယ္…ဒါဆို အစက အေပါကယာ ရာပါလား…လိုx{1037}…“
သူတို့ပောနေသော စကားမားကို နဲ့ဆိုး သဘောကစာ တခစခစ ပနရယရငး…. မောင့အပေါမ တကလိုးပေးနေသည..။
ခိုရီထရံဘေးသို့ ကပကည့ရငး အာခေါငတေ ခောကလာသည..။ ရငထဲ၌လဲ မောလိုကကာ ခံခငစိတမား ထနပငးလာနေသည..။“နဲ့ဆိုး…..“
မောငက တိုးတိုးခေါသည..။
“ဟငး……အ..အား……ဘာလဲ…အရေးထဲ….“
ခိုရီထံ ကောပေးထားသော နဲ့ဆိုး တငပါးကီးမားက မောင့ ပေါငနစလုံးပေါ၌ ဖိထိုငခလိုကတိုငး ပားပားသားသည..။
“နဲ့ဆိုး သူငယခငးလေးက အရမးတောင့တယ နော….“
“ခိုရီ လား… ဘာလဲ မောင ဖုတခငလို့လား….“
ခိုရီ့ရငထဲ ဒိနးခနဲ ဖစသားသည..။ နဲ့ဆိုး ဒီကောငမ ဘာတေ လောကပောနေပါလိမ့နော……။
“နဲ့ဆိုး ခင့ပေးရငပေါ့….“
“စညးရုံးလို့ ရမရတော့ မသိဘူးနော…အရိုငးပဲ….“
“အဲဒီ အရိုငးမိုးပဲ နိပခငတာ…..နဲ့ဆိုးလို ပကကငဖောကပီးသား မဟုတဖူး ပေါ့….“
“ဟငး…စကားထဲက ဇာတိမပနဲ့ နော….အ…အား…..ကတ ကတ….မောင့ဟာကကာ…တစခက တစခက ဘာသားသား ထိလဲ မသိဘူး…ကင ကငသားတာပဲ…“
နဲ့ဆိုးက မကနာလေး တမငအိုပီး ခပလေးလေး ပောသည..။
“သားအိမဝ သားထိလားမ မသိတာ….ဖေးဖေးဆောင့ ပေါ့…“
“တောပီ..ညောငးတယကာ….မောငလုပတော့….“
“ပုဇနထုပကေး လုပရအောငနော…..“
“သူ…တောတော အတတဆနးခငတယ…. အဲဒါက အဆုံးလဲ မဝငပဲနဲ့….“
“ဝငအောင လုပရင ဝငပါတယ…နဲ့ဆိုးရယ….ကဲ အိပ….“
နဲ့ဆိုးက ခိုရီရိရာဘကသို့ မကနာမူပီး ဒူးလေးနစဖကကို ရငခငအထိ ဆဲကပကာ တစောငးလေး အိပပေးသည..။ မောငက နဲ့ဆိုးနောကမ ကောဘေးနားကပပီး အိပသည..။ ကေးထားသော နဲ့ဆိုးပေါငတံလေး နစလုံးကားမ တငးမာပောငလကနေသော ပနးနုရောင စောကဖုတလေးက ပူးပီး ထကနေသည..။ မောင့ဒစပဲကီးက စောကဖုတအကဲလေးကို ဒရတတိုက ပတဆဲနေရာ နဲ့ဆိုး စောကဖုတလေး ဟစိဟစိဖင့ ခံခငနေကောငး ခိုရီ တေ့နေရသည..။
မဲနကကောကကေးသော မောင့လီးမေးမားက နဲ့ဆိုးဖငလေးကို ကိပကိပပီး ဖိပတနေရာ နဲ့ဆိုး တငပါးလေးကို နောကသို့ ထိုးထိုး ကော့ပစနေရာသည..။
“လုပတော့ ကာ…. မောငကလဲ ဘာမနးလဲ မသိဘူး…..“
“ခံခငာၿပီလား….ဟင္….“
“အငး ပေါ့…လို့ တစခါထဲ ..လိုးမဲ့ အရေး…..“
နဲ့ဆိုးက မကနာလေး လိမလည့ပီး ပနပောသည..။ မောငက သူ့လီးဒစပုတကီးကို ကိုငပီး နဲ့ဆိုးစောကပတအဝသို့ တေ့ပီးမ ကော၍ လိုးသငးလိုကသည..။
“အငး..အငး…အားလားလား…ကတ ကတ………..“
နဲ့ဆိုး မကတောငကော့ကီးမား မေးစငးကသားပီး နုတခမးနစမာကို စေ့ကပပီး အံလေးကိပ၍ ရုံ့မဲ့ပီး ငီးသည…။ ခိုရီကပါ ယောကရမးပီး မကနာလေး ရုံ့မဲ့သားကာ စောကဖုတလေးကို လကဝါးလေးနင့ အုပလိုကမိသည..။ မောင့လီးတုတတုတကီးက နဲ့ဆိုးစောကပတလေးထဲသို့ ပည့ကပပတသိပစာ ဝငနေရာ စောကပတလေးမာ ပငကိုယပုံစံ ရညရညလေး မဟုတတော့ပဲ.. ဝလုံးလေးသဏာန ဝိုငးစကပည့တငးသားပီး စောကပတနုတခမးသားလေးမားပါ ပောကကယပီး လုံးဝ အသားပေါကကလေးသာ ဖစနေတော့သည..။
ခိုရီ ရပပီး ခောငးနေရာမာ ဂငကသော မငကငးဖစနေသဖင့ လီးအဝငအထက စောကပတလေး၏ လုပရားမုမားကို ပတသားစာ မငနေရသည..။ နဲ့ဆိုး စအိုပေါကလေးမာ တခါတရံ လီးကီး ကတထကပီး ခော ခောထိုးမိလေတိုငး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ဖငလေး ပဲ ပဲ သားသညကို မငနေရလေသည..။ပတ…ပတ…..ပစ….ပလစ…..ပတ……….“
လီးကီးက မနမန ဝငထကနေရာမ တခါတလေ သကသကခါသားအောင ပစဆောင့လိုကသညကို တေ့ရသည..။
“အ…..အား……….ဖေးဖေး…မောငရယ….နာတယကာ…..အဟင့….ဟင့……“
“ပေါငဖဲထားပေးလေ…နဲ့ဆိုးရဲ့…တောကာ အရမးစိထားတော့ စောကပတနုတခမးသာလေးတေ ပနးကုနမာ….“
“အငး….အငး….အဟင့…သူသိပကမးတာပဲ ကယ….“
“နဲ့ဆိုးကော မကောငးဘူးလား..ဟင…“
“ဟင့အငး….ဖေးဖေးမနမနလေးပဲ….အရသာရိတာ…သိရဲ့လား….“
သူတို့နစဦး လေသံမာ ကိတပီး တတထိုးနေကသောလညး ခိုရီ ရငးလငးပီသစာ ကားနေရသည..။ စောကရေမား စိုစိုစိစိလေးဖင့ စောကစိလေးမာ ခပညိုညို..၊ လီးကီးအပငထကလာတိုငး အတငးပိုင နုတခမးသားလေးမားက ဒစပဲကီးဖင့ ခိတခိတပီး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ပဲပဲသားသညမာ ကည့နေသော ခိုရီပင အရသာ တေ့ခငနေသလိုလို ရိလေသည..။
“အိုး….အ…အင့……အငး………..ထကကုနပီ မောင…..“
နဲ့ဆိုး ဒေါသတကီး ဟနလေးဖင့ မောင့ခါးကို လကပနကိုငပီး ဖငကီး ပားပားသားအောင နောကသို့ ဖိဆောင့လိုကလေသည…။
“အားရပါးရ ဆောင့စမးပါ မောငရယ……ရီး….ကတ…ကတ….“
မောင ရုတတရက ဒူးထောကလိုကပီး တပေါငကော အနေအထား ယူပီး တအားကုံးလိုးတော့သည..။
“အား……အား…………..အား………………..“
ကောငမ…နဲ့ဆိုး..တအားအောပစလိုကသံက ခိုရီပင လန့သားရသည..။
ဟုတတော့လညး ဟုတသည..။ မောင့လီးတုတတုတကီးက အဆုံးထိတိုင နစနစ ဝငသားရုံမမက ဂေးဥအတဲကီးပါ ကံဝငသားတော့မလောက မောင့လိုးအားက ပငးထနလနးလသည..။ ခိုရီတို့ အိမလေးမာ သတိထားကည့ပါက ငလငလုပနေသကဲ့သို့ သကသကခါနေသည..။ ထရံတင ခိတဆဲထားသော ဓါတပုံမားက တဂောကဂောက လုပရားနေသည..။ အမေ့ကုတငကို ကာရံထားသော ပုဆိုးဟောငး ကုလားကာလေးမာ လိုငးတန့လေးမား ထပီး လုပရားနေသည..။ ပေါငတစခောငးက မောင့ပုခုံးပေါတင ရောကနေသည..။
နဲ့ဆိုးပေါငနစခောငးမာ အပဲဆုံး အကားဆုံးအနေအထားသို့ ရောကရိနေလေရာ လီးကီးမာ အရငးခိုကသညအထိ လတလတလပလပကီး ဝငနေနိုငခငးဖစသည..။
“အား…အား……..အင့….အား အား………“
တံတေးမိုခလိုက အောလိုကနင့ ကိတပီး ထကနေသော နဲ့ဆိုးအသံက ပို၍ ဆကဆကလာတော့ သည…။
“အား…အာ…..အား…အာ…..အ………“
ဆောင့လိုးနေပုံကိုလဲ ကည့အုံး…အောတိုစကသေနပပစနေသလား ထငရသည..။ လီးကီးကို အစမးကုန လိုးထည့နေခငးမို့ နဲ့ဆိုး အောနေရပီ…။ ခဏမ ဆကတိုကဆောင့ပီး နဲ့ဆိုး နို့လေးနစလုံးကို တအားကီး ကုနးဖိနမးရငး မောင့ဖငကီးမာ ဆန့ငငဆန့ငင ဖင့ တဖေးဖေး ငိမသကသားတော့သည..။ နဲ့ဆိုးလကဖူဖူလေးမားက မောင့ကောမ ဖုံမုံမားကို ခါခပေးသလို ခါနေရငး ခလေးတစယောကကို ပုတသိပနေသကဲ့သို့ ဖဖလေး ပုတပေးနေတော့သည..။
အဖေ ..ခုတလော အတောအတင့ရဲနေသည.. .။ အမေကလညး ဆေးရုံမာ ဆိုတော့ ထငတိုငးလုပနေသည..။ ခုလဲ…နေ့လညခငးကီး ..ခိုရီ့ အိပခနးထဲ ဝငလာပနသည..။
“အို…အဖေကလဲ….အိမရေ့မာ…ဆိုငခဏ ထိုငပါဆို…“
“လူမလာလို့…သမီးရဲ့ …နော…တစခီလေးထဲ….“
“ဟင့အငး….ဟင့အငး….ညကလဲ သုံးခါတောင….တောပီ….“
“ခဏလေးပဲ..သမီးရယ.နော..လိမာပါတယ…..“
“သားစမးပါ….ဒီမာဖင့ စောကခေါငးထဲ ကိနးစပနေပီ…“
ခိုရီက အဖေ့ ရငဘတကီးကို တနးပီး စောငးအိပသည..။ အဖေက ပုဇနထုပကေးပုံစံလုပရန ခိုရီ့ဘေးမ ကပအိပပီး ထမီလေးကို အောကစမ ဆဲလနလိုကသည…။
“ဟာ…..ဘာမနးလဲ မသိဘူး….စိတညစပါတယ.. ထ..ထနိုငလနးတယ..၊ ဒါကောင့ အမေ နလံမထူတာ…နေ့ရောညရော လုပနေတာပဲ မုတလား……..“
“နင့အမေက နင့လိုမဟုတဘူး…သူကစ ..စလိုးတာဗ.. …“
“အမေ့ကို မညာမတာ ဆောင့တာပဲ..မုတလား…“
“ရောဂါထရင မလုပပါဘူး….သမီးရယ….နင့အမေက သိပပီး အပေးကောငးတာ…တောရုံမား…သူ့ဖငနစခကလောက စကောဝိုငးပီး မေလိုကတာနဲ့ အဖေ ပီးသားရော…“
စကားတပောပောနဲ့ ခိုရီ့ စောကဖုတလေးကို လကညိုးကီးထိုးထည့ပီး တပစပစမညအောင လည့မေနေစဉ.. …
“ခိုရီ….ဟေ့..ခိုရီ အရကတစလုံး….“
အစကို့အသံကို ခိုရီ…ကောငးစာ မတမိသညမို့ ထမီလေးကို ဆဲခဖုံးရငး အခနးအပငသို့ ပေးထကခဲ့သည..။ မားပီ…..ခိုရီ….၊ ပယောငး ပေကနေတဲ့ ဆံပငတေ..၊ ကယသီးပုတနေတဲ့ …အကx{103E}..၊ လုံးထေးဝတထားတဲ့ ထမီ..ဖရိုဖရဲ….ခိုရီ့နောကမ အဖေက အခနးထဲမ ထကလာသည..။ အဖေ
ရငဘတကီးတင ခေးမားစို့နေသညကို …..တေ့မငလိုကရလေတော့သည………
