မနးပီးလမးမနေနဲ့ လိုးပီးကမးပလိုက (စ-ဆုံး)
ကညသာခင ဒီကိုရောကလာရသညက ဒကဒီနင့ မာမီတို့က “ သမီးရယ…ကီးမေက သမီးကို အကူအညီတောငး တာပါ…ကီးမေကီးကို အားနာစရာကီး မာမီတို့က ဘယထားခဲ့ခငပါ့မလဲ…” ဟူသော စကားရပဖင့ ကညသာခငမာ ကီးမေ ကီး၏ အိမတင နေရစခဲ့ရခငးဖစသည။ ကီးမေဆိုတဲ့ ဒေါလနုက ဒကဒီရဲ့ အမကီး။ သူတို့က မောငနမနစယောကထဲရိ သည။ ဒကဒီငယငယကတညးက ကီးမေကီးရဲ့ သဇာကလမးမိုးပီးသား မာမီဆိုတာက ဘာမို့လို့လဲ ဒကဒီကို ဘယပောရဲပါ့ မလဲ…။ ကညသာခင ကီးမေကီး၏ မိသားစုဝငတေကို သိပပီးကိုကလသညမဟုတပါ။ ကီးမေကီးမာ သားသမီးနစ ယောကရိသည။ အကီးကမိနးကလေး တငနုသယ တဲ့ အငယကယောကားလေး တငဦးအောင တဲ့…မမတငနုသယက အသက (၂) ကောပီ။ အကိုလေး တငဦးအောငက (၈) နစပဲရိသေးသည။ သူတို့မောငနမနစယောကစလုံးက ကညသာခင ကိုဆကဆံတာ သိပပီးပုံစံမကလဟု ကညသာခင ထငမိသည။ မောငနမဝမးကဲပုံစံမိုးမဟုတ။ ဘယဟုတပါ့ မလဲ…။
ကညသာခငက ဒကဒီနဲ့ မာမီတို့ရဲ့ မေးစားသမီးလေ…။ ကညသာခင အခါလညသမီးကတညးက ဒကဒီနဲ့ မာမီတို့ က မေးလာခဲ့တာ…ဒကဒီရော မာမီရော ကညသာခငကို သမီးအရငးလိုခစသည။ သမီးအရငးလို ဘာမလိုလေသေးမရိ အောငထားသည။ အခုဆိုလင ကညသာခင ()တနး ရောကနေပီ။ ထားတဲ့ကောငး၊ ဝတတဲ့အဝတ၊ ကောငးသားတဲ့ ကား…အားလုံးက အပံစား။ ကညသာခင ကိုယတိုငကလညး ရုပရညကအမိုကစားမို့…အားလုံးထဲမာ စတားဖစနေသည။ အခုကောငးပိတရက မနလေးက ကီးမေကီးဆီ အလညလာမိကာမ ကီးမေကီးက ဆဲထားသဖင့ ကညသာခင ကီးမေကီး အိမမာသောငတင၍ ကနခဲ့ရသည။
ကီးမေကီး အိမမာက ကီးမေကီး ဒေါလနု…မမကီး တငနုသယ…အကိုလေး တငဦးအောငနင့ ထမငးဟငးခက သည့ ဒေါစိနတို့ရိကသည။ သညအထဲမ အကိုလေးတငဦးအောငက တကသိုလကောငးသား အပေါငးအသငးမားသူဖစ သည့အတက အိမကို ကပတာမဟုတ။ မိုးလငးကနေ ထကသားတာ အိပခါနီးမ ပနရောကလာလေ့ရိသည။ တစခါတစခါ သူငယခငးအိမမာ နစရကသုံးရက အိပတတသေးသည။ ဖခငမရိတော့ဘဲ မိခင၏ အုပခုပမုအောကမာဆိုတော့ လတခင တိုငးလတ၍နေသည။ တငနုသယက ကောငးပီးသားပီး အိမတငထိုငနေသူဖစသည။ မကာမီ လကထပတော့မညဟု လညး ကညသာခင သိထားသည။ အဆိုးဆုံးကတော့ မမတငနုသယပဲ ဖစသည။ ကညသာခငကို ဆကဆံတာက စကား ပောခငသလို မပောခငသလိုနင့ ပီးတော့ သူ့မကလုံးတေက ကညသာခငကို ကည့တဲ့အကည့တေကို ကညသာခင မကိုက။
အထငသေးအမငသေးသည့ အကည့ထဲတင မနာလိုမရုစိမ့သည့ အဓိပာယတေလညးပါနေသည။ ကညသာခင ကောငးကောငးအကဲခတမိပါသည။ ဟုတတယလေ…ကညသာခငက တငနုသယထက အမားကီးလတယ…။ ပီးတော့ ဒကဒီနဲ့ မာမီတို့က ကီးမေကီးတို့ထက ပိုပီးခမးသာတယလေ…။ ဟိုတစနေ့က ကညသာခင ဧည့ခနးဖကထကလာတုနး ကီးမေကီးအခနးထဲမာ သူတို့ သားအမိနစယောက ပောနေ တဲ့ စကားတေကောင့ ကညသာခင အပေါ တငနုသယ ဘယလိုသဘောထားတယဆိုတာ ကငး ကငးကကကကသိခဲ့ရ သည။ “ မာမီ…ဟိုဟာမလေးကို ဘာလို့ အိမမာခေါထားလိုကရတာလဲ…” “ အော…သမီးကလညး မာမီက စစကိုငးခောငသားဦးမာလေ….ဟိုမာတစလလောကကာမာ….အိမမာလညး အောငလေးက အိမကပတာမဟုတ တော့….သမီးနဲ့ မစိနပဲရိတာ…အဖောရအောငလို့ပါ….”
“ ဟနး….မာမီမား…အိမမာ ဘာစိတမခစရာရိသလဲ…အလကားအိမမာ လာရုပတဲ့အမိုက….” “ ဟဲ့…ဟဲ့…ဘယလိုပောလိုက တာလဲ….သမီးဦးလေးက ကညသာကို သမီးအရငးလိုခစတာနော….သူတို့ ဘယ လိုထားသလဲကည့….ဒီလိုအပောမိုးတေ မ ပောစမးပါနဲ့….သမီးရယ….” “ မာမီကောင့တော့ ခကပါတယ….” “ ကဲ…တောတော….ကားသားလို့ သမီးဦးလေးပနသိသားရင ငါ့မောငလေး စိတဆငးရဲနေပါ့မယ….သူတို့ကလညး သိပပီးထားခဲ့ခငတာ မဟုတပါဘူး….မာမီက အတငးခေါထားလိုကတာ ပါ….ကလေးမလေးက လိမာရေးခားရိပါတယကယ …..” “ တောပီ….မာမီက ဒီကောငမ ကောငးကောငးခညးပဲပောနေ….” “ ကဲ….သမီး မာမီပောမယ….သေခာနားထောင မာမီ မရိတုနး ဘာသံမမကားခငဘူး…ညညး မာမီ ပောတာ သေခာမတထား… ဒါပဲ….” ဒေါလနု၏ နောကဆုံးစကားက လေသံမာမာနင့ ပောလိုကတာဖစသည။ ကညသာခင ခေသံမကားအောင နောကပန လည့ခဲ့ပီး သူမအတကပေးထားသော အိပခနးထဲပနဝငကာ နေလိုကလေတော့သည။ ဖစနိုငလင ကညသာခင ရနကုနကို ခကခငးပနခငသည။ ဒါပေမယ့ ဒကဒီ မာမီနင့ ကီးမေကီးတို့၏ မကနာက ရိသေးသည မဟုတပါလား….။
ကီးမေကီး စစကိုငးခောငသားပီ။ အိမတင ကီးမေကီးမရိတော့။ အကိုလေးက ခါတိုငးထကပင ပို၍လမးသလား သေးသည။ သူငယခငးတစယောက အိမမာ စတဲခနေပီး အိမသို့ပငပနမလာတော့ခေ။ ကညသာခင အိမမာထဲက အိမမု ကိစမားကို ကောငးအားလပရက မာမီနင့အတူဝိုငး၍ ကူတတသည။ ထိုငမနေတတ။ ဒီအိမမာလညး သူမက အားနေ သဖင့ မီးဖိုခောငတင ဒေါစိနနင့ ဝိုငးကူ၍လုပပေးသည။ သူတို့နစယောက စကားတပောပောနင့ ခကပုတနေကစဉ အိမ ရေ့မ ကားဟနးတီးသံတစ ခကကားလိုကရ၍ ကညသာခငက ခေါငးထောင၍ နားစင့လိုကသည။ “ အဲဒါမမလေးရဲ့ အမိုးသားလေ….” “ ဒေါစိနက ကား ဟနးတောင မတမိနေပီ…” “ အမဲလာနေတော့ မတမိတာပေါ့….” “ ဟိုမမသယ စေ့စပထားတယဆိုတဲ့ လူလား….” “ ဟုတ တယ ကညသာ….မမလေးထက အသကတစနစကောလောက ငယတယ….” “ အဟဲ….” ကညသာ လာလေးတစလစထုတ လိုကမိသည။ ထို့နောက သူတို့နစယောက စကားမဆကမိတော့ပဲ ကညသာက ထိုငရာမ ထလိုကသည။
“ ရေခိုးလိုကအုံးမယ…ဒေါစိနရေ…” “ ကနတာတေကို ဒေါစိနပဲ လုပလိုကပါ့မယ….အရငကလညး ဒေါစိနတစယောကထဲ လုပနေကာဟာကို….”ဒေါစိနမာ ကညသာခငကို အားတုံ့အားနာပောရငး မီးဖိုထဲတင ကနခဲ့လေသည။ ကညသာခင သူမ၏ အခနးထဲ သို့ ဝငလိုကပီးမ စပစုလိုသောစိတကောင့ အခနးထဲမ ပနထကလိုကပီး အိမရေ့ဖကသို့ ခေသံမကားအောင လောက၍ အလာ…။ “ မမသယ…မောင့ကို ခစတယဆို….” “ တောတော့…မောငရယ….မမ ကောကတယ….လကထပပီးမ နော….မောငရယ….” ကညသာခင၏ ခေလမးမား တုံ့ကနဲ ရပ၍သားသည။ အသံကားရာ ဧည့ခနးထဲဝငရာလမး၏ဘေးရိ နံရံ ဘေးသို့ ပေး၍ကပလိုကသည။ “ ဟဲ့…အယ….” ကညသာခင သူမရငဘတကို ဖိကာစိတထဲမ တအံ့တသရေရတလိုကမိသည။ တေ့မငလိုကရသော မငကငးက ကညသာခင၏ ရငကိုတုံခါသားစေသောကောင့ဖစသည။ နစယောကထိုငဆိုဖာပေါတင မမ သယနင့ ခပခောခောတောင့ တောင့ အမိုးသားတစယောကတို့ ခနာကိုယခငးပူးကပကာ ကစကစပါအောင ဖကတယထားက သည။ ဒါ မိုးမင့ဝေ ဆိုတဲ့ မမသယရဲ့ ရညးစားပဲဖစမယ…။ ကညသာခင ရငတုနပနးတုနဖင့ တေးလိုကမိသည။ သူ့လကကီး တစဖကက မမသယ၏ ဖငသားအိအိကီးကို မခင့မရဲဖင့ ဆုပနယလကရိသည။
“ မောင စိတမထိနးနိုငလို့ပါ မမရယ….” “ ဟေ့ အေးဆို…ဟင့အငး….” မမသယ ရုနးထရနကိုးစားသည။ သို့သော အားခငးကမ မ၊ ရုနးထဖို့ကိုးစားလိုကကာမ အနေအထားက ပိုဆိုး သားသည။ ပုခုံးကိုဖိလဲခငးခံလိုကရပီး ပကလကလေးပန၍ လဲကသား သည။ တဆကတညး ထိုလူက ခေထောကနစဖက ကို မမသယ၏ ခနာကိုယလေးပေါသို့ အားရပါးရကီး ခကတကပစလိုက သည။ “ အို…ဟင့အငး….ဟင့အငး….” တငနုသယ၏ မကနာလေးတစခုလုံး သေးရောငဖင့ နီမနးကာ မကလုံးလေးတေကို ဇတမိတလက မိုးမင့ဝေ၏ ရငဘတကို လကသီးဆုပလေးတေဖင့ ထုရိုကလကရိသည။ “ မရုနးစမးပါနဲ့ မမရာ….” သူ့အသံ က ဆုံးဖတခကခိုငခိုငမာမာ ခထားဟနတူသည။ တငနုသယ၏ ထဘီလေးကို အထကသို့ ဆဲလနတင လိုကသည။ ခေသလုံးသား တစတစလေးတေ ဖေးကနဲ ထကပေါလာပီး ထဘီမာ ဒူးဆစအထကသို့ လနတကသားသည။ “ မမ ကောက တယ…ကောကတယ….ဟင့အငး…” “ မမကို သနားပါအုံး မောငရယ…အို…” တတတတတ တောငးပနနေသည့ကားထဲမ ထဘီက ရငခေါငးသို့ရောကသားသည။ ဖေးနုသော ပေါငလုံးကီးမား မာ တောင့တငးလပလနးသည။ ကည့နေသည့ကားမပင ထဘီကပေါငရငးအထကသို့ လနတငခံလိုကရပနသည။
“ အာ…အဟင့….” ထိုအသံလေးနင့အတူ တငနုသယက လကလေးနင့ ဖငကားကို ဖုံးအုပလိုကသည။ လပပကသလိုတေ့လိုက ရ သော တငနုသယ၏ အငါစပကီးက ပနးနုရောငအသေးဖင့ ခုံးအာနေပီး စောကပတကီးတစခုလုံးမာ ရမးလဲ့တငးမောက၍ နေသည။ ထိုအခိုကမာပင မိုးမင့ဝေက သူ့ပုဆိုးကို လနတငလိုကသည။ ထူထဲသော လမေးအုံကီးနင့ လီးတနကီးကို တေ့ လိုက ရသည။ ကညသာခင ရငထဲတလပလပဖစလာသည။ ရငထဲတင မောဟိုကတုနလုပသော ဝေဒနာကီးကို ခံစားလာရ သည။ လီး ကီးက နညးတာကီးမဟုတ ကီးမားထားကိုငးလသည။ ထိပကီးက လနပီး နီနီရဲရဲကီးဖစနေသည။ နစယောက စလုံး၏ အသကရုသံပငးပငးတေကို ကညသာခင ကားနေရသည။ “ မမ လကကိုဖယလေ….မမ ကလညးကာ….” “ အဟင့…ဟင့… ကောကတယဆို….” တငနုသယ၏ လကလေးမားက အုပမဲတိုငးအုပထားသည။ မိုးမင့ဝေ၏ စိတတေ သညးထနလနး နေသည။ လက ဖဝါးဖင့ အုပထားသည့ကားမ ကိုယကိုစောငး၍ ဘေးတိုကအနေအထား ဗုံးကနဲယူလိုကပီး လကနင့ စောက ပတအုံအ သားလေးတို့ ထိစပနေရာသို့ လီးထိပကီးကို ဖိ၍ထိုးပစလိုကသည။
“ အို….အို…အဟင့….” စမးအားကီးမားလသော လီး၏ အတေ့က မမတငနုသယ တစကိုယလုံး ဓာတလိုကသလိုဖစသားပီး လကကလေး ကို ဆတကနဲ ရုတလိုကမိသည။ ဆတကနဲ စကန့ပိုငးလောက လစဟသားသော တငနုသယ၏ စောကပတနစခမး ကားသို့ ဒစကီးပဲလနနေသော လီးကီးကို ထိုးစိုကခလိုကသည။ “ အား…အိ…နာ….နာတယ….” ဗုံးကနဲ ထိုးစိုကလိုကသော လီးထိပကီးက စောကခေါငးထဲသို့ ဝငမသားဘဲ စောကပတအကဲကောငး အောကစပ ကို ထိုးစိုကမိသားသည။ တငနုသယ၏ ခေထောကနစခောငးက ဆတကနဲ အပေါသို့ကေးတကသားပီး တဆတဆတတုန နေရာသည။ “ အား…အား….မရဘူး….မရ ဘူး….တအားနာတယ….မောင့ဟာကီးက သံခောငးကီးကနေတာပဲ….အား….” “ မမက ငိမငိမမ မနေတာ…ကဲ…နေအုံး….” မိုးမင့ဝေက လီးကို လကနင့ကိုငပီး ဖငကီးကိုကလိုကကာ စောကပတအကဲကောငးတစလောက ဒရတတိုက ပတဆဲ၍ ခံခင စိတမားထလာအောင နိုးဆပေးသည။ တငနုသယ ပါးစပလေးဟလက ရငအုံလေးကတကလာအောင အသကကိုဝဝရုရငး ခေတငိမသကသားသည။ တငနုသယ၏ အသားလေးမား တဆတဆတ တုနလာသည။ အထဲမ အရညတို့က သိသိသာသာကီး ထကလာကသည။ ပေါငတနကီးနစဖကက ဟလိုကစိလိုက လုပရားသားသည။ ခေဖား လေးက ကုတသားလိုက ဆန့လာလိုက ဖစနေသည။ ကညသာခငမာ အာခေါငတေ ခောကလာရငး တံတေးကို မကာခဏ မိုခနေရသည။ ရငတေ တဒိနးဒိနးခုနရငး မောနေသည။
“ ပတ….အ….” တငနုသယ တစကိုယလုံး ခါဆငးသားသည။ ကညသာခင၏ မကလုံးလေးတေ ဝိုငးဝိုငးလညသားသည။ စောက ပတနုတခမးသားနစခုကား လီးကီးက နစဝငထိုးစိုကနေပီဖစသည။ စောကပတအုံက ရုတခညးတငးပောငဖောငးကား သားသည။ လီးက စောကပတအတငးသို့ တဖေးဖေးခငး နစဝငသားသည။ လီးလုံးပတကီးက ကီးလနးသဖင့ နုတခမးစပ အသားလေးတေက လီးနင့အတူ အတငးပိုငးသို့ လိပခေါကနစဝငသားသည။ “ အား…ကတ….နာတယ….နာ တယ….” “ ခဏလေး….ဝငနေပီ….” “ အား….အား….နာတယ….မခံနိုငဘူး….” ပောရငးဆိုရငး ဖိဖိဆောင့ခလိုကရာ လီးမာတ ဆုံးနီးပါးဝငသားသည။ “ ဗစ…ဗစ….ပလတ….ဗစ….” “ အား….အား….မရတော့ဘူး….မရဘူး….” တငနုသယ အံကိုကိတ ကာ မကစေ့မိတထားလကမ အလန့တကားအောသည။ ကညသာခင စိတထဲဘယလိုဖစ လာသညမသိ ငိမငိမနေလိုကရင ပီး တာပဲဟု စိတထဲမ အားမလိုအားမရပောမိသည။ လီးကီးက အဆုံးဝငတော့မည နညး နညးလေးပဲ ကနတော့တာကို ကညသာခင မငနေရသည။
“ ဗစ…ဘတ…ပတ…ဖတ….” “ အမလေး….အမလေး…လေး…ကတ…ကတ….” တငနုသယ၏ အသံက အထိမးအကတမရိ ထက၍လာသည။ ကညသာခင တစကိုယလုံး တုနသားသည။ ဘာလုပ ရမနးမသိ ခေမကိုငမိ လကမကိုငမိဖစသားသည။ “ အား…အား….ဟငး…ကတ….ကတ….ကတ….” တငနုသယ၏ ဖငကီးဖဲကားနေအောငပင ခေနစခောငးကို ဖဲမောကကာ မိုး မင့ဝေ၏ ခါးကိုကတကေးကိုက လက ကောပငကီးကို ဖကထားလိုကမိသည။ ဖကတာမ လတထကသားမာစိုးသည့အလား အတငးကီးကို ဖကတယထား လိုကမိသည။ “ ပတ…စပ…ဖတ….ဖတ…ပလတ…ပတ…” “ အား…အီး…ရီး…အီး…” တငနု သယ၏ စောကစေ့နီနီရဲရဲလေးမာ ဖဲထားသောစောကပတနစခမးကားမ ငေါကတောကလေးပူးထကနေပီး ဆီးစပခငးဖိကပ သားအောင သကသကကီးလိုးကာ ဆောင့ခလိုကတိုငး လီးဒစကီးက စောကစေ့ငေါကတောကလေးကို တနးတိုကသားသည အထိ ဆဲဆဲပတတိုကသားသည။ တငးကနဲ ဖငးကနဲ ခံစားရရငး ကာမသေးတေ ထကသောငးကနး ကုနတော့သည။
“ ပတ…ပလတ…ဖတ…ဖတ…ပတ…” “ အား…အား…ရီး…အိုး…အိုး…အငး…” “ မမ…ကောငးလားဟင….” “ အငး… ကတ….ကတ…ဘယလိုကီးလဲမသိဘူး….ပောမပတတဘူး….မောင့ဟာကီးကို နာနာဆောင့ထည့စမး ပါ…မောငရဲ့….” ကညသာခင ပါးစပလေးက ဟသားသည။ ခကခငးကီး ဘယလိုပောငးလဲသားတာလဲဟု မတေးတတအောငဖစ သားသည။ ခပပငးပငးဖိခဖိခ ဆောင့ပီးလိုးနေသောကောင့ တငနုသယခမာ ဖငလေးက ကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖစကာ ဇကကလေးက လန၍လန၍သားသည။ “ ပတ…ဖတ….စပ…စပ…ဖတ….ပတ…” “ အား…အငး… အိုး….အိုး….မောင….မောင….အငး….အငး…” “ အား…ဟာ…အငး….မမရယ….အငး….” အရိနပငးပငးနင့ ဆယ့လေးငါးကိမ လောက ဆောင့ပီးသောအခါတငတော့ မိုးမင့ဝေ၏ လီးကီးက တငနုသယ၏ စောကပတထဲသို့ ဆတကနဲ ထိုးစိုကကာဖိ ကပထားပီး စောကခေါငးထဲတင လီးကီးက တဇတဇတဖစကာ မိုးမင့ဝေမာ ငိမက၍သားသည။ တငနုသယကတော့ မိုးမင့ ဝေ၏ လီးကီးကို ထိုးစိုကဖိကပခငးမပုမီ အရိနပငးပငးနင့ ဆောင့နေခိုက မာပင မကဖူလေးလနသားပီး တစကိုယလုံး တောင့တငးကာ တန့လိမသားခဲ့ပီးဖစသည။
“ အဟင့…မောင့ဟာကီးက ထကတာအရညတေ တအားပဲ…” “ မမရော ထကတယမို့လား….” “ သိဘူး….” မကလုံးလေးအ ပူးသားဖင့ ကည့နေသော ကညသာခငမာ သူမ၏ မကလုံးဝိုငးဝိုငးလေးကို ပုတခတပုတခတလုပ ပီး ခေါငးတစခကခါယမး ကာ သူမ၏အိပခနးဖကဆီသို့ ပနလည့၍ဝငလာခဲ့လေသည။ ကညသာခင အလိုလိုနေရငး ရငထဲ တင မောဟိုက၍နေသည။ ပေါငနစဖကခကားမာလညး စိုစိုစိစိဖစနေသည။ ကုတငစောငးတငထိုင၍ ထဘီကိုလနလိုက ပီး ခါးလေးကိုကော့၍ ပေါင ခကားကိုကည့သည။ “ အဟငး…ဟငး…ဘယလိုဖစတာလဲ…မသိဘူး…နညးတာကီးမဟုတဘူး…တစအုံလုံးလညး ရဲနေတာ ပဲ…” ကညသာခင မကုံစဘူး အံ့သ၍သားသည။ သူမ၏ ပေါငခကားမ အမေးပါးပါးလေးနင့ စောကပတအုံလေးက မကုံဖူး လောကအောင ဖောငးကား၍ စောကပတနုတခမးသား နစမာက တငးပောငဖောငးကား၍နေသည။ စောကပတ ရေ့မကနာစာ တင အရညတို့က မကုံဖူးအောင ရဲနစ၍နေသည။ တငးပောငခုံးမောက စိုရဲနေသော ကိုယ့စောကပတထဲမ အမညမဖောပနိုင သော ဝေဒနာတစရပက နဂိုက ရငထဲတင မောပနးနေမုအပေါတင ထပဆင့၍ ဖိစီးလာသည။ ထိုဝေဒနာ ကောင့ပင တစစုံတစခု သောအရာဝတုတစခုခုကို သူမ၏စောကပတထဲသို့ ထည့ပစလိုကခငစိတပေါကလာသည။ တစပိုင နကထဲမာပင စောစောက သူမမငခဲ့ရသော မိုးမင့ဝေ၏ လီးကီးကို ကညသာခင သား၍သတိရမငယောငမိလိုကပနသည။
“ ငါ…ငါ…သူတို့ပောနေကသလို…ဟို…ဟို…ခံခငလာတာလားမသိဘူး…ကတ…” ကညသာခင စုပတစခကသပရငး အိပယာ ပေါကို ဘုံးကနဲ ပစလဲလိုကသည။ အိပယာခငးတေ တန့ကေသား သညအထိ အိပယာပေါတင မနေနိုငမထိုငနိုငနင့ လူးလိမ့ ပစလိုကမိသည။ နောကတော့ မောမောနင့ ငိမကသားပီး ကညသာခင အိပပောသားသည။ အိမရေ့သို့ ကားတစစီးထိုးရပလိုက သဖင့ ကညသာခင အိမရေ့တံခါးအနီးသို့ လောကလာခဲ့သည။ “ ဟယ…ဟိုအကိုကီး…” ကားပေါမ ဆငးလာသော မိုးမင့ဝေ ကို မငလိုကရသညနင့ ကညသာခင မကနာလေးရဲသားသည။ အိမမာလညး ဘယသူမမရိ။ မမသယက ဒေါစိနကိုခေါ၍ ဈေးထကသားသည။ ဟငးခကစရာ ဝယရုံတငမဟုတ။ အိမအတက လိုအပ တာတေ အကုနလုံးဝယယူရမညဖစ၍ တောတော နင့ ပနလာမာမဟုတပေ။ ပီးတော့ မမသယ ဈေးသားလငလညး နဂိုက တညးက ကာတတသည။ မမသယ မရိကောငးပောပီး အိမထဲသို့ ပနဝငလာလင ကောငးမလား…။ ဒါကတော့လညး သိပပီးရိုငးရာကသည။
“ ဟော…သူလောကလာပီ…” ကညသာခင အိမရေ့မ သံဘာဂာတံခါးကို သော့ဖင့ပေးလိုကသည။ “ မမသယ မရိဘူးလား…” “ ဟုတ…ဟုတကဲ့…ဈေးသားပါတယ…” မိုးမင့ဝေက သူ့အိမသူ့ယာလို သဘောထားနေလားမသိ။ တံခါးပေါကတင ရပနေသော ကညသာခငကို ဖတ ကောကာ အိမထဲသို့ တောကလောကဝငလာပီး ဧည့ခနးထဲရိ ဆိုဖာခုံပေါတင ထိုငခလိုကသည။ ပီးတော့ ကညသာခင ကို စူးစူးရဲရဲကည့နေသည။ “ မမသယ ဘယတော့ပနလာမာလဲ…” “ အဲ…ဟို…ကမမသိဘူး…တစခါတလေ ကာ တတတယ…” ကညသာ ဒီလူကီးနင့ ကာကာ မကနာခငးမဆိုငခငပါ။ “ အဲဒီမာ ထိုငနေပေါ့…ဟိုမာ စာစောငတေလညးရိ တယ…အခေတေလညး ရိတယ…ကမလုပစရာရိလို့ သားအုံး မယ…” “ နေပါအုံး ခာတိတရ…ဒီနားလာပါအုံး…” စိတထဲက တောတောပိုငစိုးပိုငနငးနိုငတဲ့လူကီးပါလားလို့ တေးမိလိုကပေမယ့ လူကတော့ မိုးမင့ဝေနားရောက၍ သားသည။
“ မငးက မမသယတို့ရဲ့ ညီမဝမးကဲဆိုတာလား…” “ ဟုတကဲ့…” တစိမးယောကားတေနင့ စကားပောလင မကလာခ၍ပော တတသော ကညသာခင ဒီတစခါ ဘယလိုဖစသညလဲ မသိ။ မိုးမင့ဝေကို မကနာခငးဆိုင၍ စူးစူးရဲရဲ ပနကည့နေမိသည။ “ မငးနာမညက…” “ ကညသာခငပါ…” “ ငါ့နာမညက မိုးမင့ဝေတဲ့…” “ မမသယ ပောဖူးပါတယ…” “ မငးက တောတောလ တာပဲ…မမသယထကတောငလသေးတယ…” ကညသာခင ပုံးလိုကသည။ “ ကေးဇူးတငပါတယ…စောင့အုံး…နောကကဟိုထဲ မာ အအေးမိုးစုံရိတယ…ကမသားအုံးမယ…” ရေခဲသေတာကို လကညိုးညနပပောဆိုပီး ကညသာခင အိမအတငးဖကသို့ ဝင လာကာ သူမ၏အိပခနးထဲဝငလာ ခဲ့သည။ “ ဟငး…ငါဘယလိုဖစတာလဲမသိဘူး…မနေ့ကလိုဖစလာပနပီ…” မိုးမင့ဝေကို တေ့မငစကားပောလိုကရုံဖင့ သူမ၏ ပေါငခကားမဟာလေးက ဖောငးကားစိုရဲလာတာ အံ့သစရာ ကောငးလသည။ ကုတင စောငးတင ထိုငလိုကပီး ထဘီလေးကိုဆဲလနလိုကကာ ခါးလေးကိုကော့၍ စောကဖုတလေးကို ငုံ့၍ကည့လိုကသည။
“ ဟယ…မနေ့ကလိုပဲ…” နုတခမးသားနစမာက တငးပောငဖောငးတငးကာ စောကစေ့လေးက ငေါကတောကလေး ထောင၍နေသည။ ဝေဒ နာတစရပက ကညသာခင၏ ရငထဲခကခငးထိုးနက၍ဝငလာသည။ တစစုံတစခုကို အထဲသို့ ထိုးထည့ ခငလာသည။ ဘာ ပစညးကို ထိုးထည့ရငကောငးမလဲ ကညသာခင၏ မကလုံးအစုံက စောကပတလေးဆီမ ခာလိုကကာ ပတဝနးကငကို ကည့လိုကမိသည။ “ ဟာ…” အိပခနးတံခါးဝတငရပ၍ သူမကိုပုံးပုံးကီးကည့နေသော မိုးမင့ဝေကို တေ့ လိုကရသည။ ကညသာခင ခေါငးန ပမးကီးကာ ခေမကိုငမိလကမကိုငမိဖစလက တစကိုယလုံး တုနသားသည။ တဒငအတငး သူမထဘီကို ပနဖုံးရနမေ့သား သည။ အကည့ခံနေသလိုဖစနေသည။ မိုးမင့ဝေက သူမဆီသို့ ရေ့ရု၍ခေလမးကိုစတငလိုက ပီး ပီးတော့ သူ့မကလုံးတေ က ကညသာခင၏ ပေါငကားဆီသို့ လမးကည့လိုကတော့မ သူမက သတိရသားပီး ထဘီလေးကို ကမနးကတနးဖုံးကာ ထိုငရာမထလိုကရာ သူမရေ့သို့ရောကလာပီဖစသော မိုးမင့ဝေနင့ မကနာခငးဆိုငမိလိုကသည။
“ အို…” ကညသာခင ရုတတရက ခောကခောကခားခားကီးလန့အောကာ နောကသို့ခေတစလမးဆုတလိုကပေမယ့ ကညသာခင၏ ကိုယလုံးလေးက မိုးမင့ဝေ၏ ရငခငထဲသို့ရောက၍သားသည။“ သိပ..လ..တာပဲ…ခာတိတရယ…” “ အို… အို…လတ…လတ…” မိုးမင့ဝေက တုနတုနခိုကခိုကကီးပောလိုကပီး သူ့ရငခငထဲတင သိမးကုံး၍ဖကထားသော ကညသာ ခင၏ ပါးနုနု ဖောငးဖောငးလေးတေကို ငုံ့၍နမးသည။ ကညသာခငတစကိုယလုံး သေးသားတေပါ ဗောငးဆနသားပီး အတငး ရုနးသည။ အတငးရုနးလိုကပေမယ့ သူ့လကကီးတေကားက ကညသာခငလုပ၍ပငမရခေ။ “ မဟုတမလဲရော…မငး မနေ့က ငါနဲ့ မမသယတို့ လိုးတာကိုခောငးကည့ပီး ခံခငနေတာမဟုတလား…” “ မဟုတဘူး…မဟုတဘူး…” “ ဒါဆို မငးငါ့ကို တေ့ လိုကတာနဲ့ ဘာလို့စိတတေထလာရတာလဲ…” “ ဘာထလို့လဲ…” “ မငး ခံခငနေတာလေ…မငးစောကပတလေးကို ဖောငးကားနေ တာပဲ…” “ အို…မဟုတဘူး…မဟုတဘူး…လတ…လတ…” ကညသာခင အတငးရုနးသည။ မိုးမင့ဝေက ဒီနညးလမးနင့တော့ မသာယာနိုငကောငး တေးလိုကမိပီး တိုကစစ ပောငးရန စဉးစားလိုကသည။
“ လုပပါ…ခာတိတရာ…မငးကို ငါလိုးခငလနးလို့ပါ…တစခါထဲပါကာ…” “ ပတ…” “ အမေ့…လတ…လတ…” မိုးမင့ဝေက တစလုံးခငးပောပီး ကညသာခင၏ နုတခမးလေးကို ပတကနဲ တစခကစုပကာ မကနာခငးခာလိုက သည။ တစတစခခပော နေသော စကားလုံးတေကောင့ ကညသာခင စိတတေဗောငးဆနနေရသည့အထဲ သူ့ပေါငခကားမ ဟာကီးကလညး ပုဆိုးထဲမ နေ၍ အစမးပကာ ကညသာခင၏ ဝမးဗိုကလေးကို ဆီးခုံလေးအထကနားကနေ၍ မာမာကော ကော အမောငးလိုကကီး ဖိ မိ၍နေသည။ “ လတ…လတဆို…ခုလတ…” လကသီးဆုပလေးတေနင့ မိုးမင့ဝေ၏ ရငဘတကိုထုပီး ပောသည။ မိုးမင့ဝေ တစခကပုံးကာ သူမကိုလတပေး လိုကတော့ ကညသာခငနောကသို့ဆုတပီး ကုတငနားတင ကပ၍နေသည။
“ အေးလေ…မငး မခံခငလဲနေပေါ့…ဒါပေမယ့ ဒီမာကည့…” သူ့ခါးမဖုနးကို ဖုနးအိတပါဖုတယူလိုကရငး ပုဆိုးကိုပါခတခလိုက သည။ “ အို…” ါကတောကကီးဖစနေသော လီးကီးကို အလိုအလောကကည့မိလိုကပီး ကညသာခင တစကိုယလုံးတုနသား သည။ “ အေးလေ…ခာတိတရာ မငးမခံခငလညးနေပေါ့…ဒီမာ မငးခါးလေးကော့ပီး စောကပတလေးကို ငုံ့ကည့နေတဲ့ပုံ လေးကို ငါ့ဖုနးနဲ့ရိုကထားပီးပီ…ရနကုနက မငးတကတဲ့ကောငးကို မားမားကူးပီး စာတိုကကနေလမးဝေလိုကမယ….” စကား ဆုံးသညနင့ မိုးမင့ဝေက သူ့ပုဆိုးကိုကောက၍ဆဲတငကာဝတပီး လည့ထကမညလုပသည။ “ ဟို…ဟို…ဒီမာ…” “ လိမာစမးပါ ခာတိတရယ…” ဆတကနဲ နောကသို့ပနလမးကာ ဗုံးကနဲ ကညသာခင နားရောကလာပီး ဆဲဖကလိုကသည။ မနလိုကတာမ ပော ပါနင့ ဒါမိုးဆိုကမးကငပီးသား…။ လကထဲမဖုနးကို အိပယာပေါပစတငလိုကသည။ သူ့ရငခငထဲတင မကနာလေးကိုဝက ထားရငး ကညသာခင မကဝနးမ မကရညတေကလာသည။ ကညသာခင၏ ကောပငလေးကို ရစသိုငးဖကတယထား သော သူ့လကကီးက တရရပတသပနေသလို သူမ၏လုံးအိနေးထေးသော နို့လေးတေကလညး မိုးမင့ဝေ၏ ကီးမားကယ ပန့သော ရငအုပကီးနင့ ဖိကပမိနေသည။ ရိုကငိုနေရုံမတပါး ကညသာခင ဘာမမတတနိုငတော့…။ ခောကခောကခား ခားကီး တုနလုပ နေသည။ အသိတို့သည ဝေဝါးမေးမိနသားသည။ နေးထေးပူရိနးသော အထိအတေ့က သူမတစကိုယလုံး ကို ထုံကငလိုကမောနေ စေကာ သတိလစနေသူလိုခံစားနေရသည။
မိုးမင့ဝေ၏ လကတစဖကက ကညသာခင၏ ဆီးခုံလုံးလုံးလေးကို အသာအယာနိုက၍ ပတသပသည။ ထို့ပင ပါး ပငလေး တေကိုလညး ယုယုယယလေးနမးသည။ အနမးခံရရငး စောကပတလေးကို အပတခံနေရရာသော ကညသာခင တစလောကလုံး ကို တဒငမေ့လော့သားသည။ သူမ၏ကိုယလုံးလေးကို စေ့ကနဲပေ့ကာ အိပယာပေါသို့တငလိုကသည။ ပကလကလေးဖစသား ခိုက ကညသာခင မကလုံးတစခကဖင့ကည့သည။ ထပခပမကာ အိပယာပေါသို့ပါလာသော မိုးမင့ဝေက သူမ၏ ဖငလုံးလုံး လေးတေကို ကိုငလိုကတော့ သူမ၏မကလုံးလေးမားက ပန၍မိတကသားပနသည။ ဖငလုံး လုံးလေးတေကို လကဝါးကီးနင့ ဆုပနယနေပနပီမို့ ကညသာခငမာ ‘အငးကနဲ’ ‘ဟငးကနဲ’ ဖင့ သေးသားတေထကဆူ ပကလာရတော့သည။ တစခဏအတငး ကညသာခင အသားလေးတေ တဆတဆတတုနလာသည။ သူမ၏ ထဘီလေးကို ဖတကနဲဆဲ၍ ခတလိုကသည။ တငသားနင့ဖိ နေ၍ တစခကဆောင့ဆဲလိုကမ ကတထကသားသည။ အမေးနုနုလေးတေ နင့ စောကပတလေးက စောစောက သူမကုတင စောငးတငထိုငကာ ဖငလန၍ကည့နေစဉကထကပိုပီး သိသိသာသာ ဖောငးကခုံးထကာ အကကဲလုခမနးတေ့လိုကရသည။ အကကဲကောငးလေးက အထဲမစိမ့ထကလာသော အရညကည လေးတေကောင့ စိုစတပောငလက၍နေသည။
မိုးမင့ဝေက ကညသာခင၏ အကx{103E}လေးကို ထပ၍ခတပနသည။ ကညသာခငက တစကိုယလုံး လုပရားနိုငစမးမ ရိတော့ခေ။ ခဏအတငးကိုယလုံးတီးဖစသားသည။ မိုးမင့ဝေ သူ့အကx{103E}ကိုခတပီး နို့သီးလေးတေကို လာဖင့ကုနးပီးယက နေရာက သူ့ ပုဆိုးကိုခတလိုကသည။ ဒလစပလာဖင့ယကနေရငး ကပနေသော နို့သီးလေးတေ ထောငထလာတော့မ နို့သီး လေးနစလုံးကို တစလုံးပီးတစလုံး စို့၍ပေးသည။ “ အငးဟငး…အငး…ဟငး…” ညညးသံလေးတေထကလာပီ…။ မိုးမင့ဝေ သူ့ကိုယလုံးကီး ကိုကလိုကပီး အသညးအသနဖစနေသော သူ့လီး တနကီးကို စောကပတအကဲကောငးလေးပေါတငပီး ရေ့တိုးနောကငငဖင့ ပတတိုကလုပရားရငး နို့အုံလေးနစလုံးကို ခပမ မလေး ဆုပနယခေမပေးလိုကသည။ ကညသာခင ခါးလေးတန့တန့သားပီး စောကပတလေးကတော့ ကော့၍တကတက လာပါသည။ လီးကီးကို အကဲကောငးအတိုငး ပတတိုကလုပရားပေးနေရာမတစ ခက ဆတကနဲထိုးသငးလိုကသည။ ဒါပေမယ့ အပေါကမဟုတမနးသိသည။ ‘ကတ’ ကညသာခင စိတမရညသလိုနင့ မခင့မရဲ လေးအသံပုသည။ ကောငမ လေး ခံခငစိတက မိုးမနနေပီ။ မိုးမင့ဝေက ခါးကိုလကတစဖကနင့ကိုင၍ စောကပတဝကို အသေအခာတေ့ပီး ထိုးသငး လိုကသည။
“ ဗစ…” “ အနး…” အသံအစအစလေးတစခက ထကလာပီး မေးကောလေးမား ထောငထလာသညထိ အသကကိုအောင့ကာ တငး ခံသည။ “ ဗစ…ဗစ…ပတ…ဗစ…အ…နာတယ….နာတယ….အင့…ဟငး….” “ ဗစ…ပတ…ဒုတ….” “ အမေ့…အမ လေး….နာလိုကတာ…အား…အား…” လီးတစခောငးလုံးဝငသားပီ…။ “ အား…အား…ကတ…ကတ…ကတ…” ကညသာခင တစကိုယလုံး ထန့ထန့လူးနေသည။ ဆီးခုံခငးကပကာ ခပသာသာလေး ဆောင့ဆောင့လိုးပေးလိုက သည့ အခကတိုငးအခက တိုငး လီးထိပကီးက သားအိမဝကို ဒုတကနဲ ဒုတကနဲ ထိုးဆောင့မိသညမို့ ကညသာခင မကရညတေဝိုငးလာသည။ လီးတစ ခောငးလုံးဝငထားသော သူမ၏စောကပတလေးက အဆမတနကီး ဖောငးကားလက စိုရဲနေသည။ တစခကတစခက လီးနင့ စောကပတနုတခမးသား ကပနေသည့ကားမ အမုပဖူဖူလေးမားထကထကလာ တတသည။ ကညသာခင မကနာလေးကို တစဖကသို့စောငးကာ နုတခမးလေးတေကို လာဖားလေးထုတ၍ ယကယက နေသည။
“ ပတ…စပ…ပတ…ပတ…” “ ဗစ…ဖတ…ပတ…ပတ…” “ အငး…အင့…အင့…အင့…” တအင့အင့ အသံလေးတေက လိုး ခကနင့အတူ စီးခကကကလေး ထကပေါ၍လာသည။ ဆောင့ခကတေက တဖေးဖေးမနလာသည။ စောကပတမ စိမ့ထက လာသော အရညမားက လီးတစခောငးလုံးကို ပောငလကဝငးစို၍နေ သည။ စောကပတအောကစပ၌ သေးစသေးနလေးတေရိ နေသည။ သေးပူနေခိနမို့ ကညသာခငမာ နာရမညမနးမသိ။ အရိနတေတကကာ စောကပတလေးကို ကော့ကော့ထိုးပေး နေသည။ “ ပတ…စပ…ပတ…ဗစ…စပ…ဖတ…” “ အင့…အင့…အငး…အ…အင့…” “ ကောငးလားဟင…ခာတိတ…” မနမန ကီးဆောင့လိုးရငး လေသံတိုးတိုးလေးနင့ မေးသည။ ကညသာခင မကလုံးလေး တစခကလနကည့ကာ ဆောင့ခကကောင့ ကိုယလုံးတီးလေး တလုပလုပဖစနေရာမ ခစစရာမကစောငးလေးတစခက မိုးမင့ဝေထံရောကသား သည။ “ ဘာခာတိတ လဲ…” “ ခစစနိုးနဲ့ ခေါတာပါကာ…ဘယ့နယလဲ…ကောငးလားဟင…” “ ပတ…ပတ…စပ….ပတ…ဖတ…” “ အင့…ဟငး… အငး…”
ကညသာခငက မိုးမင့ဝေ မေးတာကို ဗုံးကနဲ မဖေ။ ဆောင့ခကတေကို မကလုံးလေးမေးပီး အရသာခံနေသည။ “ ဟေ့… ဒီမာမေးနေတယလေ…” “ ကတ…ကောငးတယ…ကောငးတယ…ဒီမာကောငးနေတဲ့ဟာ…စကားပဲ…ပောနေတယ…” ကညသာခင စိတမရညစာဖင့ ပောလိုကမိပီး သူမစကားမားသားတာကို သတိပုမိပီး စကားပဲ ဟုပောပီး ပါးစပ ပိတသား သည။ မိုးမင့ဝေ ပုံးလိုကကာ သူ၏ဆောင့ခကတေကို အရိနမင့လိုကပီး သကသကကီးဆောင့လိုးပစလိုက သည။ “ ပတ… စပ…ဗစ…စပ…စပ…ဖတ…” “ အင့…အင့…အင့…ဟငး…” ကညသာခင အားမရနိုငဖစလာပုံရသည။ သူမ၏ ခေထောကနစ ခောငးကို မောကလိုကပီး မိုးမင့ဝေ၏ ခါးကီးကို ဘယညာခလက တငပါးကီးနစဖကပေါသို့ သူမ၏ဖနောင့နစဖကကိုတငကာ စောကပတကို အစမးကုနဖဲပေးထားကာ ခါး လေးကို တနး၍တနး၍ကော့ကော့တငပေးသည။
“ ပတ…စပ…ဖတ…စပ…စပ…” “ အင့…အ…အငး…ဟငး…ဟငး…ဟငး…” မိုးမင့ဝေ၏ လီးတနကီးက ရုတတရက တောင့တငးသားပီး တစဆကတညးမာပင ဆောင့အားက အံ့မခနးပငး ထနသားသည။ တစပိုငနကတညး၌ပင နုနုငယငယ ပော့ပော့ပောငးပောငး လပနုထတသော ကညသာခငဆိုသည့ ကောငမလေးကလညး မယုံနိုငလောကအောင လညပငးကော မားထောငထလာလောကအောင ကမးတမးစာပနလည ကော့ပင့ဆောင့ပေးလိုကပီး နစဦးစလုံးသုတရညမား ပနးထကကုနက သည။ ကညသာခင တဖေးဖေးငိမကသားသည။ မိုးမင့ဝေကတော့ တစခကခငးဆက၍ ဆောင့ပေးနေရာမ ခဏအ ကာ တင ရပလိုကပီး ကညသာခင၏ နို့သီးလေးမားကို ကုနး၍ယကပေးနေလေတော့သညပီးပါပီ။
Zawgyi
မန္းၿပီးလမ္းမေနနဲx{1037} လိုးၿပီးၾကမ္းပလိုက္ (စ-ဆုံး)
ၾကညာခင္ ဒီကိုေရာကာရသည ဒကီx{1014}x{103D}င့္ မာမီတိုx{1037}က “ သမီးရယ္…x{1039}x{101C}ကီးေမက သမီးကို အကူအညီေတာင္း တာပါ…x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးကို အားနာစရာx{1039}x{101C}ကီး မာမီတိုx{1037}က ဘယားခဲ့ခငါ့မလဲ…” ဟူေသာ စကားရပင့္ ၾကညာခငာ x{1039}x{101C}ကီးေမ x{1039}x{101C}ကီး၏ အိမင္ ေနရစဲ့ရခင္းဖစည္။ x{1039}x{101C}ကီးေမဆိုတဲ့ ေဒၚလx{1014}x{103D}ုက ဒကီရဲx{1037} အမx{1039}x{101C}ကီး။ သူတိုx{1037}က ေမာင္x{1014}x{103D}မx{1014}x{103D}စ္ေယာကဲရိ သည္။ ဒကီငယယတည္းက x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037} ၾသဇာကလx{103E}မ္းမိုးၿပီးသား မာမီဆိုတာက ဘာမိုx{1037}လိုx{1037}လဲ ဒကီကို ဘယ္ေပာရဲပါ့ မလဲ…။ ၾကညာခင္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး၏ မိသားစုဝင္ေတကို သိပ္ၿပီးx{1039}x{101C}ကိဳကသညဟုတါ။ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးမာ သားသမီးx{1014}x{103D}စ္ ေယာကိသည္။ အx{1039}x{101C}ကီးကမိန္းကေလး တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ တဲ့ အငယေယာက္ားေလး တင္ဦးေအာင္ တဲ့…မမတင္x{1014}x{103D}ုသယ အသက္ (၂) ေကာ္ၿပီ။ အကိုေလး တင္ဦးေအာင (၈) x{1014}x{103D}စဲရိေသးသည္။ သူတိုx{1037}ေမာင္x{1014}x{103D}မx{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံးက ၾကညာခင္ ကိုဆကံတာ သိပ္ၿပီးပုံစံမကလဟု ၾကညာခင္ ထငိသည္။ ေမာင္x{1014}x{103D}မဝမ္းကဲပုံစံမိဳးမဟုတ္။ ဘယုတါ့ မလဲ…။
ၾကညာခင ဒကီနဲx{1037} မာမီတိုx{1037}ရဲx{1037} ေမးစားသမီးေလ…။ ၾကညာခင္ အခါလညမီးကတည္းက ဒကီနဲx{1037} မာမီတိုx{1037} က ေမးလာခဲ့တာ…ဒကီေရာ မာမီေရာ ၾကညာခငို သမီးအရင္းလိုခစည္။ သမီးအရင္းလို ဘာမလိုေလေသးမရိ ေအာငားသည္။ အခုဆိုလင္ ၾကညာခင္ ()တန္း ေရာက္ေနၿပီ။ ထားတဲ့ေကာင္း၊ ဝတဲ့အဝတ္၊ ေကာင္းသားတဲ့ ကား…အားလုံးက အပံစား။ ၾကညာခင္ ကိုယိုငလည္း x{101B}ုပညအမိုကားမိုx{1037}…အားလုံးထဲမာ စတားဖစ္ေနသည္။ အခုေကာင္းပိတက္ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးက x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးဆီ အလညာမိကာမ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးက ဆဲထားသဖင့္ ၾကညာခင္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး အိမာေသာငင္၍ ကနဲ့ရသည္။
x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး အိမာက x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး ေဒၚလx{1014}x{103D}ု…မမx{1039}x{101C}ကီး တင္x{1014}x{103D}ုသယ္…အကိုေလး တင္ဦးေအာင္x{1014}x{103D}င့္ ထမင္းဟင္းခက္ သည့္ ေဒၚစိနိုx{1037}ရိၾကသည္။ သညထဲမ အကိုေလးတင္ဦးေအာင တကx{1039}x{1000}သိုလ္ေကာင္းသား အေပါင္းအသင္းမားသူဖစ္ သည့တက္ အိမို ကပာမဟုတ္။ မိုးလင္းကေန ထကားတာ အိပါနီးမ ပန္ေရာကာေလ့ရိသည္။ တစါတစါ သူငယင္းအိမာ x{1014}x{103D}စကုံးရက္ အိပတ္ေသးသည္။ ဖခငရိေတာ့ဘဲ မိခင္၏ အုပဳပx{103C}ေအာကာဆိုေတာ့ လတင္ တိုင္းလတ္၍ေနသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ ေကာင္းၿပီးသားၿပီး အိမငိုင္ေနသူဖစည္။ မၾကာမီ လကပ္ေတာ့မညု လည္း ၾကညာခင္ သိထားသည္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ မမတင္x{1014}x{103D}ုသယဲ ဖစည္။ ၾကညာခငို ဆကံတာက စကား ေပာခငလို မေပာခငလိုx{1014}x{103D}င့္ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}မကုံးေတက ၾကညာခငို ၾကည့ဲ့အၾကည့္ေတကို ၾကညာခင္ မx{1039}x{101C}ကိဳက္။
အထင္ေသးအမင္ေသးသည့္ အၾကည့ဲတင္ မနာလိုမရx{103C}စိမ့ည့္ အဓိပx{1039}x{1018}ာယ္ေတလည္းပါေနသည္။ ၾကညာခင္ ေကာင္းေကာင္းအကဲခတိပါသည္။ ဟုတယ္ေလ…ၾကညာခင တင္x{1014}x{103D}ုသယက္ အမားx{1039}x{101C}ကီးလတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ဒကီနဲx{1037} မာမီတိုx{1037}က x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးတိုx{1037}ထက္ ပိုၿပီးခမ္းသာတယ္ေလ…။ ဟိုတစ္ေနx{1037}က ၾကညာခင္ ဧည့န္းဖကကာတုန္း x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးအခန္းထဲမာ သူတိုx{1037} သားအမိx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ေပာေန တဲ့ စကားေတေၾကာင့္ ၾကညာခင္ အေပၚ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ ဘယိုသေဘာထားတယိုတာ ကင္း ကင္းကကကိခဲ့ရ သည္။ “ မာမီ…ဟိုဟာမေလးကို ဘာလိုx{1037} အိမာေခၚထားလိုကတာလဲ…” “ ေအာ္…သမီးကလည္း မာမီက စစိုင္းေခာငားဦးမာေလ….ဟိုမာတစေလာက္ၾကာမာ….အိမာလည္း ေအာင္ေလးက အိမပာမဟုတ္ ေတာ့….သမီးနဲx{1037} မစိနဲရိတာ…အေဖာေအာငိုx{1037}ပါ….”
“ ဟန္း….မာမီမား…အိမာ ဘာစိတခစရာရိသလဲ…အလကားအိမာ လာရx{103C}ပဲ့အမx{103C}ိက္….” “ ဟဲ့…ဟဲ့…ဘယိုေပာလိုက္ တာလဲ….သမီးဦးေလးက ၾကညာကို သမီးအရင္းလိုခစာေနာ္….သူတိုx{1037} ဘယ္ လိုထားသလဲၾကည့္….ဒီလိုအေပာမိဳးေတ မ ေပာစမ္းပါနဲx{1037}….သမီးရယ္….” “ မာမီေၾကာင့္ေတာ့ ခကါတယ္….” “ ကဲ…ေတာ္ေတာ္….ၾကားသားလိုx{1037} သမီးဦးေလးပနိသားရင္ ငါ့ေမာင္ေလး စိတင္းရဲေနပါ့မယ္….သူတိုx{1037}ကလည္း သိပ္ၿပီးထားခဲ့ခငာ မဟုတါဘူး….မာမီက အတင္းေခၚထားလိုကာ ပါ….ကေလးမေလးက လိမၼာေရးခားရိပါတယယ္ …..” “ ေတာ္ၿပီ….မာမီက ဒီေကာင ေကာင္းေၾကာင္းခည္းပဲေပာေန….” “ ကဲ….သမီး မာမီေပာမယ္….ေသခာနားေထာင္ မာမီ မရိတုန္း ဘာသံမမၾကားခငူး…ညည္း မာမီ ေပာတာ ေသခာမတား… ဒါပဲ….” ေဒၚလx{1014}x{103D}ု၏ ေနာကုံးစကားက ေလသံမာမာx{1014}x{103D}င့္ ေပာလိုကာဖစည္။ ၾကညာခင္ ေခသံမၾကားေအာင္ ေနာကန္ လည့ဲ့ၿပီး သူမအတက္ေပးထားေသာ အိပန္းထဲပနငာ ေနလိုက္ေလေတာ့သည္။ ဖစ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ၾကညာခင္ ရနုနို ခကင္းပနငည္။ ဒါေပမယ့္ ဒကီ မာမီx{1014}x{103D}င့္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးတိုx{1037}၏ မက္x{1014}x{103D}ာက ရိေသးသည္ မဟုတါလား….။
x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီး စစိုင္းေခာငားၿပီ။ အိမင္ x{1039}x{101C}ကီးေမx{1039}x{101C}ကီးမရိေတာ့။ အကိုေလးက ခါတိုင္းထကင္ ပို၍လမ္းသလား ေသးသည္။ သူငယင္းတစ္ေယာက္ အိမာ စတဲခေနၿပီး အိမိုx{1037}ပငနလာေတာ့ေခ။ ၾကညာခင္ အိမာထဲက အိမx{103C} ကိစx{1039}x{1005}မားကို ေကာင္းအားလပက္ မာမီx{1014}x{103D}င့တူဝိုင္း၍ ကူတတည္။ ထိုငေနတတ္။ ဒီအိမာလည္း သူမက အားေန သဖင့္ မီးဖိုေခာငင္ ေဒၚစိန္x{1014}x{103D}င့္ ဝိုင္းကူ၍လုပ္ေပးသည္။ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စကားတေပာေပာx{1014}x{103D}င့္ ခကဳတ္ေနၾကစဥ္ အိမ္ ေရx{1037}မ ကားဟန္းတီးသံတစ္ ခက္ၾကားလိုက၍ ၾကညာခင ေခါင္းေထာင္၍ နားစင့ိုကည္။ “ အဲဒါမမေလးရဲx{1037} အမိဳးသားေလ….” “ ေဒၚစိန ကား ဟန္းေတာင္ မတိေနၿပီ…” “ အၿမဲလာေနေတာ့ မတိတာေပါ့….” “ ဟိုမမသယ္ ေစ့စပားတယိုတဲ့ လူလား….” “ ဟုတ္ တယ္ ၾကညာ….မမေလးထက္ အသကစ္x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေလာက္ ငယယ္….” “ အဟဲ….” ၾကညာ လာေလးတစစုတ္ လိုကိသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စကားမဆကိေတာ့ပဲ ၾကညာက ထိုငာမ ထလိုကည္။
“ ေရခိဳးလိုကုံးမယ္…ေဒၚစိန္ေရ…” “ ကနာေတကို ေဒၚစိနဲ လုပိုကါ့မယ္….အရငလည္း ေဒၚစိနစ္ေယာကဲ လုပ္ေနၾကာဟာကို….”ေဒၚစိနာ ၾကညာခငို အားတုံx{1037}အားနာေပာရင္း မီးဖိုထဲတင္ ကနဲ့ေလသည္။ ၾကညာခင္ သူမ၏ အခန္းထဲ သိုx{1037} ဝငိုက္ၿပီးမ စပုလိုေသာစိတ္ေၾကာင့္ အခန္းထဲမ ပနကိုက္ၿပီး အိမ္ေရx{1037}ဖကိုx{1037} ေခသံမၾကားေအာင္ ေလာက္၍ အလာ…။ “ မမသယ္…ေမာင့ို ခစယို….” “ ေတာ္ေတာ့…ေမာငယ္….မမ ေၾကာကယ္….လကပ္ၿပီးမ ေနာ္….ေမာငယ္….” ၾကညာခင္၏ ေခလမ္းမား တုံx{1037}ကနဲ ရပ္၍သားသည္။ အသံၾကားရာ ဧည့န္းထဲဝငာလမ္း၏ေဘးရိ နံရံ ေဘးသိုx{1037} ေပး၍ကပိုကည္။ “ ဟဲ့…အယ္….” ၾကညာခင္ သူမရငတို ဖိကာစိတဲမ တအံ့တၾသေရx{101B}တိုကိသည္။ ေတx{1037}မငိုကေသာ မငင္းက ၾကညာခင္၏ ရငိုတုံခါသားေစေသာေၾကာင့စည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုငိုဖာေပၚတင္ မမ သယ္x{1014}x{103D}င့္ ခပ္ေခာေခာေတာင့္ ေတာင့္ အမိဳးသားတစ္ေယာကိုx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယင္းပူးကပာ ကစစါေအာင္ ဖကယားၾက သည္။ ဒါ မိဳးမင့္ေဝ ဆိုတဲ့ မမသယဲx{1037} ရည္းစားပဲဖစယ္…။ ၾကညာခင္ ရငုနန္းတုနင့္ ေတးလိုကိသည္။ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီး တစက မမသယ္၏ ဖငားအိအိx{1039}x{101C}ကီးကို မခင့ရဲဖင့္ ဆုပယကိသည္။
“ ေမာင္ စိတထိန္းx{1014}x{103D}ိုငိုx{1037}ပါ မမရယ္….” “ ေဟ့ ေအးဆို…ဟင့င္း….” မမသယ္ x{101B}ုန္းထရန္x{1039}x{101C}ကိဳးစားသည္။ သိုx{1037}ေသာ္ အားခင္းကမ မ၊ x{101B}ုန္းထဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကိဳးစားလိုကာမ အေနအထားက ပိုဆိုး သားသည္။ ပုခုံးကိုဖိလဲခင္းခံလိုကၿပီး ပကက္ေလးပန္၍ လဲကသား သည္။ တဆကည္း ထိုလူက ေခေထာက္x{1014}x{103D}စက္ ကို မမသယ္၏ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ေလးေပၚသိုx{1037} အားရပါးရx{1039}x{101C}ကီး ခကကစိုက္ သည္။ “ အို…ဟင့င္း….ဟင့င္း….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ မက္x{1014}x{103D}ာေလးတစုလုံး ေသးေရာငင့္ နီမန္းကာ မကုံးေလးေတကို ဇတိတက္ မိဳးမင့္ေဝ၏ ရငတို လကီးဆုပ္ေလးေတဖင့္ ထုx{101B}ိုကကိသည္။ “ မx{101B}ုန္းစမ္းပါနဲx{1037} မမရာ….” သူx{1037}အသံ က ဆုံးဖတကိုငိုငာမာ ခထားဟနူသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ထဘီေလးကို အထကိုx{1037} ဆဲလနင္ လိုကည္။ ေခသလုံးသား တစစ္ေလးေတ ေဖးကနဲ ထက္ေပၚလာၿပီး ထဘီမာ ဒူးဆစထကိုx{1037} လနကားသည္။ “ မမ ေၾကာက္ တယ္…ေၾကာကယ္….ဟင့င္း…” “ မမကို သနားပါအုံး ေမာငယ္…အို…” တတတတ္ ေတာင္းပန္ေနသည့္ၾကားထဲမ ထဘီက ရင္ေခါင္းသိုx{1037}ေရာကားသည္။ ေဖးx{1014}x{103D}ုေသာ ေပါငုံးx{1039}x{101C}ကီးမား မာ ေတာင့င္းလပလန္းသည္။ ၾကည့္ေနသည့္ၾကားမပင္ ထဘီကေပါငင္းအထကိုx{1037} လနငံလိုကပနည္။
“ အာ…အဟင့္….” ထိုအသံေလးx{1014}x{103D}င့တူ တင္x{1014}x{103D}ုသယ လက္ေလးx{1014}x{103D}င့္ ဖင္ၾကားကို ဖုံးအုပိုကည္။ လပကလိုေတx{1037}လိုက္ ရ ေသာ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ အဂx{1039}x{1004}ါစပ္x{1039}x{101C}ကီးက ပန္းx{1014}x{103D}ုေရာငေသးဖင့္ ခုံးအာေနၿပီး ေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးတစုလုံးမာ x{101B}x{103E}မ္းလဲ့တင္းေမာက္၍ ေနသည္။ ထိုအခိုကာပင္ မိဳးမင့္ေဝက သူx{1037}ပုဆိုးကို လနငိုကည္။ ထူထဲေသာ လေမx{103E}းအုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေတx{1037} လိုက္ ရသည္။ ၾကညာခင္ ရငဲတလပပစာသည္။ ရငဲတင္ ေမာဟိုကုနx{103C}ပ္ေသာ ေဝဒနာx{1039}x{101C}ကီးကို ခံစားလာရ သည္။ လီး x{1039}x{101C}ကီးက နည္းတာx{1039}x{101C}ကီးမဟုတ္ x{1039}x{101C}ကီးမားထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းလသည္။ ထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက လန္ၿပီး နီနီရဲရဲx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ စလုံး၏ အသကx{103C}သံပင္းပင္းေတကို ၾကညာခင္ ၾကားေနရသည္။ “ မမ လကိုဖယ္ေလ….မမ ကလည္းကာ….” “ အဟင့္…ဟင့္… ေၾကာကယို….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ လက္ေလးမားက အုပ္ၿမဲတိုင္းအုပားသည္။ မိဳးမင့္ေဝ၏ စိတ္ေတ သည္းထနန္း ေနသည္။ လက္ ဖဝါးဖင့္ အုပားသည့္ၾကားမ ကိုယိုေစာင္း၍ ေဘးတိုကေနအထား ၿဗဳံးကနဲယူလိုက္ၿပီး လက္x{1014}x{103D}င့္ ေစာက္ ပတုံအ သားေလးတိုx{1037} ထိစပ္ေနရာသိုx{1037} လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးကို ဖိ၍ထိုးပစိုကည္။
“ အို….အို…အဟင့္….” စမ္းအားx{1039}x{101C}ကီးမားလေသာ လီး၏ အေတx{1037}က မမတင္x{1014}x{103D}ုသယ္ တစိုယုံး ဓာတိုကလိုဖစားၿပီး လကေလး ကို ဆတနဲ x{101B}ုတိုကိသည္။ ဆတနဲ စကx{1039}x{1000}နx{1037}ိုင္းေလာက္ လစသားေသာ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္း ၾကားသိုx{1037} ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးၿပဲလန္ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိုးစိုကလိုကည္။ “ အား…အိ…နာ….နာတယ္….” ၿဗဳံးကနဲ ထိုးစိုကိုက္ေသာ လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေခါင္းထဲသိုx{1037} ဝငသားဘဲ ေစာကတကဲေၾကာင္း ေအာကပ္ ကို ထိုးစိုကိသားသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းက ဆတနဲ အေပၚသိုx{1037}ေကးတကားၿပီး တဆတတုန္ ေနရာသည္။ “ အား…အား….မရဘူး….မရ ဘူး….တအားနာတယ္….ေမာင့ာx{1039}x{101C}ကီးက သံေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကေနတာပဲ….အား….” “ မမက ၿငိမ္ၿငိမ မေနတာ…ကဲ…ေနအုံး….” မိဳးမင့္ေဝက လီးကို လက္x{1014}x{103D}င့ိုင္ၿပီး ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကိုx{1039}x{101E}ကလိုကာ ေစာကတကဲေၾကာင္းတစ္ေလာက္ ဒx{101B}တိုက္ ပတဲ၍ ခံခင္ စိတားထလာေအာင္ x{1014}x{103D}x{103C}ိးဆေပးသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ ပါးစပ္ေလးဟလက္ ရငုံေလးx{1039}x{101E}ကတကာေအာင္ အသကိုဝဝရx{103C}ရင္း ေခတx{1039}x{1011}ၿငိမကားသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ အသားေလးမား တဆတတ္ တုနာသည္။ အထဲမ အရညိုx{1037}က သိသိသာသာx{1039}x{101C}ကီး ထကာၾကသည္။ ေပါငန္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စက ဟလိုကိလိုက္ လx{103C}ပားသားသည္။ ေခဖား ေလးက ကုတားလိုက္ ဆနx{1037}ာလိုက္ ဖစ္ေနသည္။ ၾကညာခငာ အာေခါင္ေတ ေခာကာရင္း တံေတးကို မၾကာခဏ မိဳခေနရသည္။ ရင္ေတ တဒိန္းဒိန္းခုနင္း ေမာေနသည္။
“ x{1039}x{101D}ပတ္….အ….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ တစိုယုံး ခါဆင္းသားသည္။ ၾကညာခင္၏ မကုံးေလးေတ ဝိုင္းဝိုင္းလညားသည္။ ေစာက္ ပတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စုၾကား လီးx{1039}x{101C}ကီးက နစငိုးစိုက္ေနၿပီဖစည္။ ေစာကတုံက x{101B}ုတည္းတင္းေပာင္ေဖာင္းကား သားသည္။ လီးက ေစာကတတင္းသိုx{1037} တေဖးေဖးခင္း နစငားသည္။ လီးလုံးပတ္x{1039}x{101C}ကီးက x{1039}x{101C}ကီးလန္းသဖင့္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းစပ္ အသားေလးေတက လီးx{1014}x{103D}င့တူ အတင္းပိုင္းသိုx{1037} လိပ္ေခါကစငားသည္။ “ အား…ကၽတ္….နာတယ္….နာ တယ္….” “ ခဏေလး….ဝင္ေနၿပီ….” “ အား….အား….နာတယ္….မခံx{1014}x{103D}ိုငူး….” ေပာရင္းဆိုရင္း ဖိဖိေဆာင့လိုကာ လီးမာတ ဆုံးနီးပါးဝငားသည္။ “ ဗစ္…ဗစ္….ပလတ္….ဗစ္….” “ အား….အား….မရေတာ့ဘူး….မရဘူး….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္ အံကိုx{1039}x{101C}ကိတ္ ကာ မက္ေစ့မိတားလက အလနx{1037}ၾကားေအာည္။ ၾကညာခင္ စိတဲဘယိုဖစ္ လာသညသိ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလိုကင္ ၿပီး တာပဲဟု စိတဲမ အားမလိုအားမရေပာမိသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးက အဆုံးဝင္ေတာ့မည္ နည္း နည္းေလးပဲ ကန္ေတာ့တာကို ၾကညာခင္ မင္ေနရသည္။
“ ဗစ္…ဘတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္….” “ အမေလး….အမေလး…ေလး…ကၽတ္…ကၽတ္….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ အသံက အထိမ္းအကတရိ ထက္၍လာသည္။ ၾကညာခင္ တစိုယုံး တုနားသည္။ ဘာလုပ္ ရမန္းမသိ ေခမကိုငိ လကကိုငိဖစားသည္။ “ အား…အား….ဟင္း…ကၽတ္….ကၽတ္….ကၽတ္….” တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ဖင္x{1039}x{101C}ကီးၿဖဲကားေနေအာငင္ ေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ၿဖဲေမx{103B}ာကာ မိဳး မင့္ေဝ၏ ခါးကိုကတ္ေၾကးကိုက္ လက္ ေကာပင္x{1039}x{101C}ကီးကို ဖကားလိုကိသည္။ ဖကာမ လတကားမာစိုးသည့လား အတင္းx{1039}x{101C}ကီးကို ဖကယား လိုကိသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…ဖတ္….ဖတ္…ပလတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အား…အီး…ရီး…အီး…” တင္x{1014}x{103D}ု သယ္၏ ေစာက္ေစ့နီနီရဲရဲေလးမာ ၿဖဲထားေသာေစာကတ္x{1014}x{103D}စမ္းၾကားမ ေငါက္ေတာက္ေလးပဴးထက္ေနၿပီး ဆီးစပင္းဖိကပ္ သားေအာင္ သကက္x{1039}x{101C}ကီးလိုးကာ ေဆာင့လိုကိုင္း လီးဒစ္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေစ့ေငါက္ေတာက္ေလးကို တန္းတိုကားသည္ အထိ ဆဲဆဲပတိုကားသည္။ တင္းကနဲ ဖင္းကနဲ ခံစားရရင္း ကာမေသးေတ ထx{1039}x{101E}ကေသာင္းကန္း ကုန္ေတာ့သည္။
“ x{1039}x{101D}ပတ္…ပလတ္…ဖတ္…ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အား…အား…ရီး…အိုး…အိုး…အင္း…” “ မမ…ေကာင္းလားဟင္….” “ အင္း… ကၽတ္….ကၽတ္…ဘယိုx{1039}x{101C}ကီးလဲမသိဘူး….ေပာမပတတူး….ေမာင့ာx{1039}x{101C}ကီးကို နာနာေဆာင့ည့မ္း ပါ…ေမာငဲx{1037}….” ၾကညာခင္ ပါးစပ္ေလးက ဟသားသည္။ ခကင္းx{1039}x{101C}ကီး ဘယိုေပာင္းလဲသားတာလဲဟု မေတးတတ္ေအာငစ္ သားသည္။ ခပင္းပင္းဖိခဖိခ ေဆာင့္ၿပီးလိုးေနေသာေၾကာင့္ တင္x{1014}x{103D}ုသယမာ ဖင္ေလးက ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲဖစာ ဇကေလးက လန္၍လန္၍သားသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္….စပ္…စပ္…ဖတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အား…အင္း… အိုး….အိုး….ေမာင္….ေမာင္….အင္း….အင္း…” “ အား…ဟာ…အင္း….မမရယ္….အင္း….” အရိနင္းပင္းx{1014}x{103D}င့္ ဆယ့္ေလးငါးx{1039}x{101C}ကိမ္ ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါတင္ေတာ့ မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးက တင္x{1014}x{103D}ုသယ္၏ ေစာကတဲသိုx{1037} ဆတနဲ ထိုးစိုကာဖိ ကပားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲတင္ လီးx{1039}x{101C}ကီးက တဇတတစာ မိဳးမင့္ေဝမာ ၿငိမ၍သားသည္။ တင္x{1014}x{103D}ုသယေတာ့ မိဳးမင့္ ေဝ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိုးစိုကိကပင္းမပဳမီ အရိနင္းပင္းx{1014}x{103D}င့္ ေဆာင့္ေနခိုက္ မာပင္ မကဴေလးလနားၿပီး တစိုယုံး ေတာင့င္းကာ တနx{1037}ိမားခဲ့ၿပီးဖစည္။
“ အဟင့္…ေမာင့ာx{1039}x{101C}ကီးက ထကာအရည္ေတ တအားပဲ…” “ မမေရာ ထကယိုx{1037}လား….” “ သိဘူး….” မကုံးေလးအ ပဴးသားဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ ၾကညာခငာ သူမ၏ မကုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးကို ပုတတုတတုပ္ ၿပီး ေခါင္းတစကါယမ္း ကာ သူမ၏အိပန္းဖကီသိုx{1037} ပနည့္၍ဝငာခဲ့ေလသည္။ ၾကညာခင္ အလိုလိုေနရင္း ရငဲ တင္ ေမာဟိုက္၍ေနသည္။ ေပါင္x{1014}x{103D}စကၾကားမာလည္း စိုစိုစိစိဖစ္ေနသည္။ ကုတင္ေစာင္းတငိုင္၍ ထဘီကိုလနိုက္ ၿပီး ခါးေလးကိုေကာ့၍ ေပါင္ ခၾကားကိုၾကည့ည္။ “ အဟင္း…ဟင္း…ဘယိုဖစာလဲ…မသိဘူး…နည္းတာx{1039}x{101C}ကီးမဟုတူး…တစုံလုံးလည္း x{101B}x{103E}ဲေနတာ ပဲ…” ၾကညာခင္ မx{1039}x{101C}ကဳံစဘူး အံ့ၾသ၍သားသည္။ သူမ၏ ေပါငၾကားမ အေမx{103E}းပါးပါးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေစာကတုံေလးက မx{1039}x{101C}ကဳံဖူး ေလာက္ေအာင္ ေဖာင္းကား၍ ေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသား x{1014}x{103D}စx{103E}ာက တင္းေပာင္ေဖာင္းကား၍ေနသည္။ ေစာကတ္ ေရx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာစာ တင္ အရညိုx{1037}က မx{1039}x{101C}ကဳံဖူးေအာင္ x{101B}x{103E}ဲနစ္၍ေနသည္။ တင္းေပာငုံးေမာက္ စိုx{101B}x{103E}ဲေနေသာ ကိုယ့္ေစာကတဲမ အမညေဖာx{1014}x{103D}ိုင္ ေသာ ေဝဒနာတစပ နဂိုက ရငဲတင္ ေမာပန္းေနမx{103C}အေပၚတင္ ထပင့္၍ ဖိစီးလာသည္။ ထိုေဝဒနာ ေၾကာင့င္ တစုံတစု ေသာအရာဝတx{1039}x{1013}ဳတစုခုကို သူမ၏ေစာကတဲသိုx{1037} ထည့စိုကငိတ္ေပါကာသည္။ တစ္ၿပိဳင္ နကဲမာပင္ ေစာေစာက သူမမငဲ့ရေသာ မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကညာခင္ သား၍သတိရမင္ေယာငိလိုကနည္။
“ ငါ…ငါ…သူတိုx{1037}ေပာေနၾကသလို…ဟို…ဟို…ခံခငာတာလားမသိဘူး…ကၽတ္…” ၾကညာခင္ စုပစကပင္း အိပာ ေပၚကို ဘုံးကနဲ ပစဲလိုကည္။ အိပာခင္းေတ တနx{1037}္ေၾကသား သညထိ အိပာေပၚတင္ မေနx{1014}x{103D}ိုငထိုင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}င့္ လူးလိမ့္ ပစိုကိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာေမာx{1014}x{103D}င့္ ၿငိမသားၿပီး ၾကညာခင္ အိပ္ေပာားသည္။ အိမ္ေရx{1037}သိုx{1037} ကားတစီးထိုးရပိုက္ သဖင့္ ၾကညာခင္ အိမ္ေရx{1037}တံခါးအနီးသိုx{1037} ေလာကာခဲ့သည္။ “ ဟယ္…ဟိုအကိုx{1039}x{101C}ကီး…” ကားေပၚမ ဆင္းလာေသာ မိဳးမင့္ေဝ ကို မငိုကသည္x{1014}x{103D}င့္ ၾကညာခင္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးရဲသားသည္။ အိမာလည္း ဘယူမမရိ။ မမသယ ေဒၚစိနိုေခၚ၍ ေဈးထကားသည္။ ဟင္းခကရာ ဝယ္x{101B}ုံတငဟုတ္။ အိမတက္ လိုအပ္ တာေတ အကုနုံးဝယူရမညစ္၍ ေတာ္ေတာ္ x{1014}x{103D}င့္ ပနာမာမဟုတ္ေပ။ ၿပီးေတာ့ မမသယ္ ေဈးသားလငည္း နဂိုက တည္းက ၾကာတတည္။ မမသယ္ မရိေၾကာင္းေပာၿပီး အိမဲသိုx{1037} ပနငာလင္ ေကာင္းမလား…။ ဒါကေတာ့လည္း သိပ္ၿပီးx{101B}ိုင္းရာကသည္။
“ ေဟာ…သူေလာကာၿပီ…” ၾကညာခင္ အိမ္ေရx{1037}မ သံဘာဂာတံခါးကို ေသာ့ဖင့္ေပးလိုကည္။ “ မမသယ္ မရိဘူးလား…” “ ဟုတ္…ဟုတဲ့…ေဈးသားပါတယ္…” မိဳးမင့္ေဝက သူx{1037}အိမူx{1037}ယာလို သေဘာထားေနလားမသိ။ တံခါးေပါကင္ ရပ္ေနေသာ ၾကညာခငို ဖတ္ ေကာာ အိမဲသိုx{1037} ေတာက္ေလာကငာၿပီး ဧည့န္းထဲရိ ဆိုဖာခုံေပၚတင္ ထိုငလိုကည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကညာခင္ ကို စူးစူးရဲရဲၾကည့္ေနသည္။ “ မမသယ္ ဘယ္ေတာ့ပနာမာလဲ…” “ အဲ…ဟို…ကမမသိဘူး…တစါတေလ ၾကာ တတယ္…” ၾကညာ ဒီလူx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ၾကာၾကာ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းမဆိုငငါ။ “ အဲဒီမာ ထိုင္ေနေပါ့…ဟိုမာ စာေစာင္ေတလည္းရိ တယ္…အေခေတလည္း ရိတယ္…ကမလုပရာရိလိုx{1037} သားအုံး မယ္…” “ ေနပါအုံး ခာတိတ…ဒီနားလာပါအုံး…” စိတဲက ေတာ္ေတာိုငိုးပိုငင္းx{1014}x{103D}ိုငဲ့လူx{1039}x{101C}ကီးပါလားလိုx{1037} ေတးမိလိုက္ေပမယ့္ လူကေတာ့ မိဳးမင့္ေဝနားေရာက္၍ သားသည္။
“ မင္းက မမသယိုx{1037}ရဲx{1037} ညီမဝမ္းကဲဆိုတာလား…” “ ဟုတဲ့…” တစိမ္းေယာက္ားေတx{1014}x{103D}င့္ စကားေပာလင္ မကx{103E}ာခ၍ေပာ တတ္ေသာ ၾကညာခင္ ဒီတစါ ဘယိုဖစညဲ မသိ။ မိဳးမင့္ေဝကို မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္၍ စူးစူးရဲရဲ ပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ “ မင္းနာမည…” “ ၾကညာခငါ…” “ ငါ့နာမည မိဳးမင့္ေဝတဲ့…” “ မမသယ္ ေပာဖူးပါတယ္…” “ မင္းက ေတာ္ေတာ တာပဲ…မမသယက္ေတာငေသးတယ္…” ၾကညာခင္ ၿပဳံးလိုကည္။ “ ေကးဇူးတငါတယ္…ေစာင့ုံး…ေနာကဟိုထဲ မာ အေအးမိဳးစုံရိတယ္…ကမသားအုံးမယ္…” ေရခဲေသတx{1039}x{1011}ာကို လကx{103B}ိဳးx{1039}x{100B}x{103E}နေပာဆိုၿပီး ၾကညာခင္ အိမတင္းဖကိုx{1037} ဝင္ လာကာ သူမ၏အိပန္းထဲဝငာ ခဲ့သည္။ “ ဟင္း…ငါဘယိုဖစာလဲမသိဘူး…မေနx{1037}ကလိုဖစာပန္ၿပီ…” မိဳးမင့္ေဝကို ေတx{1037}မငကားေပာလိုက္x{101B}ုံဖင့္ သူမ၏ ေပါငၾကားမဟာေလးက ေဖာင္းကားစိုx{101B}x{103E}ဲလာတာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလသည္။ ကုတင္ ေစာင္းတင္ ထိုငိုက္ၿပီး ထဘီေလးကိုဆဲလနိုကာ ခါးေလးကိုေကာ့၍ ေစာကုတ္ေလးကို ငုံx{1037}၍ၾကည့ိုကည္။
“ ဟယ္…မေနx{1037}ကလိုပဲ…” x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားx{1014}x{103D}စx{103E}ာက တင္းေပာင္ေဖာင္းတင္းကာ ေစာက္ေစ့ေလးက ေငါက္ေတာက္ေလး ေထာင္၍ေနသည္။ ေဝဒ နာတစပ ၾကညာခင္၏ ရငဲခကင္းထိုးနက္၍ဝငာသည္။ တစုံတစုကို အထဲသိုx{1037} ထိုးထည့္ ခငာသည္။ ဘာ ပစx{1039}x{1005}ည္းကို ထိုးထည့င္ေကာင္းမလဲ ၾကညာခင္၏ မကုံးအစုံက ေစာကတ္ေလးဆီမ ခာလိုကာ ပတန္းကငို ၾကည့ိုကိသည္။ “ ဟာ…” အိပန္းတံခါးဝတငပ္၍ သူမကိုၿပဳံးၿပဳံးx{1039}x{101C}ကီးၾကည့္ေနေသာ မိဳးမင့္ေဝကို ေတx{1037} လိုကသည္။ ၾကညာခင္ ေခါင္းန ပမ္းx{1039}x{101C}ကီးကာ ေခမကိုငိလကကိုငိဖစက္ တစိုယုံး တုနားသည္။ တဒဂx{1039}x{1004}အတင္း သူမထဘီကို ပနုံးရန္ေမ့သား သည္။ အၾကည့ံေနသလိုဖစ္ေနသည္။ မိဳးမင့္ေဝက သူမဆီသိုx{1037} ေရx{1037}ရx{103C}၍ေခလမ္းကိုစတငိုက္ ၿပီး ၿပီးေတာ့ သူx{1037}မကုံးေတ က ၾကညာခင္၏ ေပါင္ၾကားဆီသိုx{1037} လမ္းၾကည့ိုက္ေတာ့မ သူမက သတိရသားၿပီး ထဘီေလးကို ကမန္းကတန္းဖုံးကာ ထိုငာမထလိုကာ သူမေရx{1037}သိုx{1037}ေရာကာၿပီဖစ္ေသာ မိဳးမင့္ေဝx{1014}x{103D}င့္ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိလိုကည္။
“ အို…” ၾကညာခင္ x{101B}ုတရက္ ေခာက္ေခာကားခားx{1039}x{101C}ကီးလနx{1037}္ေအာာ ေနာကိုx{1037}ေခတစမ္းဆုတိုက္ေပမယ့္ ၾကညာခင္၏ ကိုယုံးေလးက မိဳးမင့္ေဝ၏ ရငငဲသိုx{1037}ေရာက္၍သားသည္။“ သိပ္..လ..တာပဲ…ခာတိတယ္…” “ အို… အို…လx{103E}တ္…လx{103E}တ္…” မိဳးမင့္ေဝက တုနုနိုကိုက္x{1039}x{101C}ကီးေပာလိုက္ၿပီး သူx{1037}ရငငဲတင္ သိမ္းx{1039}x{101C}ကဳံး၍ဖကားေသာ ၾကညာ ခင္၏ ပါးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ု ေဖာင္းေဖာင္းေလးေတကို ငုံx{1037}၍နမ္းသည္။ ၾကညာခငစိုယုံး ေသးသားေတပါ ေဗာင္းဆနားၿပီး အတင္း x{101B}ုန္းသည္။ အတင္းx{101B}ုန္းလိုက္ေပမယ့္ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးေတၾကားက ၾကညာခငx{103C}ပ္၍ပငရေခ။ “ မဟုတလဲေရာ…မင္း မေနx{1037}က ငါနဲx{1037} မမသယိုx{1037} လိုးတာကိုေခာင္းၾကည့္ၿပီး ခံခင္ေနတာမဟုတား…” “ မဟုတူး…မဟုတူး…” “ ဒါဆို မင္းငါ့ကို ေတx{1037} လိုကာနဲx{1037} ဘာလိုx{1037}စိတ္ေတထလာရတာလဲ…” “ ဘာထလိုx{1037}လဲ…” “ မင္း ခံခင္ေနတာေလ…မင္းေစာကတ္ေလးကို ေဖာင္းကားေန တာပဲ…” “ အို…မဟုတူး…မဟုတူး…လx{103E}တ္…လx{103E}တ္…” ၾကညာခင္ အတင္းx{101B}ုန္းသည္။ မိဳးမင့္ေဝက ဒီနည္းလမ္းx{1014}x{103D}င့္ေတာ့ မသာယာx{1014}x{103D}ိုင္ေၾကာင္း ေတးလိုကိၿပီး တိုကစ္ ေပာင္းရန္ စဥ္းစားလိုကည္။
“ လုပါ…ခာတိတာ…မင္းကို ငါလိုးခငန္းလိုx{1037}ပါ…တစါထဲပါကာ…” “ ပတ္…” “ အေမ့…လx{103E}တ္…လx{103E}တ္…” မိဳးမင့္ေဝက တစုံးခင္းေပာၿပီး ၾကညာခင္၏ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကို x{1039}x{101D}ပတနဲ တစကုပာ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းခာလိုက္ သည္။ တစစခေပာ ေနေသာ စကားလုံးေတေၾကာင့္ ၾကညာခင္ စိတ္ေတေဗာင္းဆန္ေနရသည့ထဲ သူx{1037}ေပါငၾကားမ ဟာx{1039}x{101C}ကီးကလည္း ပုဆိုးထဲမ ေန၍ အစမ္းပကာ ၾကညာခင္၏ ဝမ္းဗိုက္ေလးကို ဆီးခုံေလးအထကားကေန၍ မာမာေကာ ေကာ အေမာင္းလိုက္x{1039}x{101C}ကီး ဖိ မိ၍ေနသည္။ “ လx{103E}တ္…လx{103E}တို…ခုလx{103E}တ္…” လကီးဆုပ္ေလးေတx{1014}x{103D}င့္ မိဳးမင့္ေဝ၏ ရငတိုထုၿပီး ေပာသည္။ မိဳးမင့္ေဝ တစက္ၿပဳံးကာ သူမကိုလx{103E}တ္ေပး လိုက္ေတာ့ ၾကညာခင္ေနာကိုx{1037}ဆုတ္ၿပီး ကုတငားတင္ ကပ္၍ေနသည္။
“ ေအးေလ…မင္း မခံခငဲေနေပါ့…ဒါေပမယ့္ ဒီမာၾကည့္…” သူx{1037}ခါးမဖုန္းကို ဖုန္းအိတါဖဳတူလိုကင္း ပုဆိုးကိုပါခၽတလိုက္ သည္။ “ အို…” ါက္ေတာက္x{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အလိုအေလာက္ၾကည့ိလိုက္ၿပီး ၾကညာခင္ တစိုယုံးတုနား သည္။ “ ေအးေလ…ခာတိတာ မင္းမခံခငည္းေနေပါ့…ဒီမာ မင္းခါးေလးေကာ့ၿပီး ေစာကတ္ေလးကို ငုံx{1037}ၾကည့္ေနတဲ့ပုံ ေလးကို ငါ့ဖုန္းနဲx{1037}x{101B}ိုကားၿပီးၿပီ…ရနုန မင္းတကဲ့ေကာင္းကို မားမားကူးၿပီး စာတိုကေနလမ္းေဝလိုကယ္….” စကား ဆုံးသည္x{1014}x{103D}င့္ မိဳးမင့္ေဝက သူx{1037}ပုဆိုးကိုေကာက္၍ဆဲတငာဝတ္ၿပီး လည့ကညုပည္။ “ ဟို…ဟို…ဒီမာ…” “ လိမၼာစမ္းပါ ခာတိတယ္…” ဆတနဲ ေနာကိုx{1037}ပနမ္းကာ ၿဗဳံးကနဲ ၾကညာခင္ နားေရာကာၿပီး ဆဲဖကိုကည္။ မနိုကာမ ေပာ ပါx{1014}x{103D}င့္ ဒါမိဳးဆိုကၽမ္းကင္ၿပီးသား…။ လကဲမဖုန္းကို အိပာေပၚပစငိုကည္။ သူx{1037}ရငငဲတင္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကိုဝက္ ထားရင္း ၾကညာခင္ မကန္းမ မကည္ေတကလာသည္။ ၾကညာခင္၏ ေကာပင္ေလးကို ရစိုင္းဖကယား ေသာ သူx{1037}လက္x{1039}x{101C}ကီးက တx{101B}x{101B}ပတပ္ေနသလို သူမ၏လုံးအိေx{1014}x{103D}းေထးေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေလးေတကလည္း မိဳးမင့္ေဝ၏ x{1039}x{101C}ကီးမားကယ္ ပနx{1037}္ေသာ ရငုပ္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဖိကပိေနသည္။ ရx{103C}ိကိုေနx{101B}ုံမတပါး ၾကညာခင္ ဘာမမတတ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့…။ ေခာက္ေခာကား ခားx{1039}x{101C}ကီး တုနx{103C}ပ္ ေနသည္။ အသိတိုx{1037}သည္ ေဝဝါးေမးမိနားသည္။ ေx{1014}x{103D}းေထးပူရိန္းေသာ အထိအေတx{1037}က သူမတစိုယုံး ကို ထုံကငx{103C}ိက္ေမာေန ေစကာ သတိလစ္ေနသူလိုခံစားေနရသည္။
မိဳးမင့္ေဝ၏ လကစက ၾကညာခင္၏ ဆီးခုံလုံးလုံးေလးကို အသာအယာx{1014}x{103D}x{103C}ိက္၍ ပတပည္။ ထိုx{1037}ပင္ ပါး ပင္ေလး ေတကိုလည္း ယုယုယယေလးနမ္းသည္။ အနမ္းခံရရင္း ေစာကတ္ေလးကို အပတံေနရရာေသာ ၾကညာခင္ တစ္ေလာကလုံး ကို တဒဂx{1039}x{1004}ေမ့ေလာ့သားသည္။ သူမ၏ကိုယုံးေလးကို ေစx{1037}ကနဲေပx{1037}ကာ အိပာေပၚသိုx{1037}တငိုကည္။ ပကက္ေလးဖစား ခိုက္ ၾကညာခင္ မကုံးတစကင့္ၾကည့ည္။ ထပပကာ အိပာေပၚသိုx{1037}ပါလာေသာ မိဳးမင့္ေဝက သူမ၏ ဖငုံးလုံး ေလးေတကို ကိုငိုက္ေတာ့ သူမ၏မကုံးေလးမားက ပန္၍မိတသားပနည္။ ဖငုံး လုံးေလးေတကို လကါးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ဆုပယ္ေနပန္ၿပီမိုx{1037} ၾကညာခငာ ‘အင္းကနဲ’ ‘ဟင္းကနဲ’ ဖင့္ ေသးသားေတထx{1039}x{101E}ကဆူ ပကာရေတာ့သည္။ တစဏအတင္း ၾကညာခင္ အသားေလးေတ တဆတတုနာသည္။ သူမ၏ ထဘီေလးကို ဖတနဲဆဲ၍ ခၽတိုကည္။ တငားx{1014}x{103D}င့ိ ေန၍ တစက္ေဆာင့ဲလိုက ကၽတကားသည္။ အေမx{103E}းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးေတ x{1014}x{103D}င့္ ေစာကတ္ေလးက ေစာေစာက သူမကုတင္ ေစာင္းတငိုငာ ဖငန္၍ၾကည့္ေနစဥထကိုၿပီး သိသိသာသာ ေဖာင္းx{1039}x{101E}ကခုံးထကာ အကဲလုခမန္းေတx{1037}လိုကသည္။ အကဲေၾကာင္းေလးက အထဲမစိမ့ကာေသာ အရည္ၾကည္ ေလးေတေၾကာင့္ စိုစတ္ေပာငက္၍ေနသည္။
မိဳးမင့္ေဝက ၾကညာခင္၏ အကx{103E}ေလးကို ထပ္၍ခၽတနည္။ ၾကညာခင တစိုယုံး လx{103C}ပားx{1014}x{103D}ိုငမ္းမ ရိေတာ့ေခ။ ခဏအတင္းကိုယုံးတီးဖစားသည္။ မိဳးမင့္ေဝ သူx{1037}အကx{103E}ကိုခၽတ္ၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးေတကို လာဖင့ုန္းၿပီးယက္ ေနရာက သူx{1037} ပုဆိုးကိုခၽတိုကည္။ ဒလစပာဖင့က္ေနရင္း ကပ္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးေတ ေထာငလာေတာ့မ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီး ေလးx{1014}x{103D}စုံးကို တစုံးၿပီးတစုံး စိုx{1037}၍ေပးသည္။ “ အင္းဟင္း…အင္း…ဟင္း…” ညည္းသံေလးေတထကာၿပီ…။ မိဳးမင့္ေဝ သူx{1037}ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီး ကိုx{1039}x{101E}ကလိုက္ၿပီး အသည္းအသနစ္ေနေသာ သူx{1037}လီး တန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကတကဲေၾကာင္းေလးေပၚတင္ၿပီး ေရx{1037}တိုးေနာကငင့္ ပတိုကx{103C}ပားရင္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေလးx{1014}x{103D}စုံးကို ခပ မေလး ဆုပယ္ေခမေပးလိုကည္။ ၾကညာခင္ ခါးေလးတနx{1037}နx{1037}ားၿပီး ေစာကတ္ေလးကေတာ့ ေကာ့၍တကက္ လာပါသည္။ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အကဲေၾကာင္းအတိုင္း ပတိုကx{103C}ပားေပးေနရာမတစ္ ခက္ ဆတနဲထိုးသင္းလိုကည္။ ဒါေပမယ့္ အေပါကဟုတန္းသိသည္။ ‘ကၽတ္’ ၾကညာခင္ စိတရညလိုx{1014}x{103D}င့္ မခင့ရဲ ေလးအသံပဳသည္။ ေကာင ေလး ခံခငိတ မိုးမx{103E}န္ေနၿပီ။ မိဳးမင့္ေဝက ခါးကိုလကစက္x{1014}x{103D}င့ိုင္၍ ေစာကတကို အေသအခာေတ့ၿပီး ထိုးသင္း လိုကည္။
“ ဗစ္…” “ အန္း…” အသံအစစ္ေလးတစက္ ထကာၿပီး ေမးေၾကာေလးမား ေထာငလာသညိ အသကိုေအာင့ာ တင္း ခံသည္။ “ ဗစ္…ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…အ…နာတယ္….နာတယ္….အင့္…ဟင္း….” “ ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဒုတ္….” “ အေမ့…အမ ေလး….နာလိုကာ…အား…အား…” လီးတစ္ေခာင္းလုံးဝငားၿပီ…။ “ အား…အား…ကၽတ္…ကၽတ္…ကၽတ္…” ၾကညာခင္ တစိုယုံး ထနx{1037}နx{1037}ူးေနသည္။ ဆီးခုံခင္းကပာ ခပာသာေလး ေဆာင့္ေဆာင့ိုးေပးလိုက္ သည့္ အခကိုင္းအခက္ တိုင္း လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးက သားအိမကို ဒုတနဲ ဒုတနဲ ထိုးေဆာင့ိသညိုx{1037} ၾကညာခင္ မကည္ေတဝိုင္းလာသည္။ လီးတစ္ ေခာင္းလုံးဝငားေသာ သူမ၏ေစာကတ္ေလးက အဆမတန္x{1039}x{101C}ကီး ေဖာင္းကားလက္ စိုx{101B}x{103E}ဲေနသည္။ တစကစက္ လီးx{1014}x{103D}င့္ ေစာကတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသား ကပ္ေနသည့္ၾကားမ အမx{103B}ဳပဴဖဴေလးမားထကကာ တတည္။ ၾကညာခင္ မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို တစကိုx{1037}ေစာင္းကာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးေတကို လာဖားေလးထုတ္၍ ယကက္ ေနသည္။
“ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ ဗစ္…ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…” “ အင္း…အင့္…အင့္…အင့္…” တအင့င့္ အသံေလးေတက လိုး ခက္x{1014}x{103D}င့တူ စီးခကကေလး ထက္ေပၚ၍လာသည္။ ေဆာင့က္ေတက တေဖးေဖးမနာသည္။ ေစာကတ စိမ့က္ လာေသာ အရညားက လီးတစ္ေခာင္းလုံးကို ေပာငကင္းစို၍ေန သည္။ ေစာကတ္ေအာကပ္၌ ေသးစေသးနေလးေတရိ ေနသည္။ ေသးပူေနခိနိုx{1037} ၾကညာခငာ နာရမညန္းမသိ။ အရိန္ေတတကာ ေစာကတ္ေလးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးေပး ေနသည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…စပ္…ဖတ္…” “ အင့္…အင့္…အင္း…အ…အင့္…” “ ေကာင္းလားဟင္…ခာတိတ္…” မနန္ x{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုးရင္း ေလသံတိုးတိုးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေမးသည္။ ၾကညာခင္ မကုံးေလး တစကန္ၾကည့ာ ေဆာင့က္ေၾကာင့္ ကိုယုံးတီးေလး တလx{103C}ပx{103C}ပစ္ေနရာမ ခစရာမက္ေစာင္းေလးတစက္ မိဳးမင့္ေဝထံေရာကား သည္။ “ ဘာခာတိတ္ လဲ…” “ ခစx{1014}x{103D}ိုးနဲx{1037} ေခၚတာပါကာ…ဘယ့္x{1014}x{103D}ယဲ…ေကာင္းလားဟင္…” “ x{1039}x{101D}ပတ္…ပတ္…စပ္….x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္…” “ အင့္…ဟင္း… အင္း…”
ၾကညာခင မိဳးမင့္ေဝ ေမးတာကို ၿဗဳံးကနဲ မေဖ။ ေဆာင့က္ေတကို မကုံးေလးေမးၿပီး အရသာခံေနသည္။ “ ေဟ့… ဒီမာေမးေနတယ္ေလ…” “ ကၽတ္…ေကာင္းတယ္…ေကာင္းတယ္…ဒီမာေကာင္းေနတဲ့ဟာ…စကားပဲ…ေပာေနတယ္…” ၾကညာခင္ စိတရညာဖင့္ ေပာလိုကိၿပီး သူမစကားမားသားတာကို သတိပဳမိၿပီး စကားပဲ ဟုေပာၿပီး ပါးစပ္ ပိတား သည္။ မိဳးမင့္ေဝ ၿပဳံးလိုကာ သူ၏ေဆာင့က္ေတကို အရိနx{103B}င့ိုက္ၿပီး သကက္x{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုးပစိုက္ သည္။ “ x{1039}x{101D}ပတ္… စပ္…ဗစ္…စပ္…စပ္…ဖတ္…” “ အင့္…အင့္…အင့္…ဟင္း…” ၾကညာခင္ အားမရx{1014}x{103D}ိုငစာပုံရသည္။ သူမ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ ေခာင္းကို ေမx{103B}ာကိုက္ၿပီး မိဳးမင့္ေဝ၏ ခါးx{1039}x{101C}ကီးကို ဘယာခလက္ တငါးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စက္ေပၚသိုx{1037} သူမ၏ဖေနာင့္x{1014}x{103D}စကိုတငာ ေစာကတို အစမ္းကုန္ၿဖဲေပးထားကာ ခါး ေလးကို တန္း၍တန္း၍ေကာ့ေကာ့တင္ေပးသည္။
“ x{1039}x{101D}ပတ္…စပ္…ဖတ္…စပ္…စပ္…” “ အင့္…အ…အင္း…ဟင္း…ဟင္း…ဟင္း…” မိဳးမင့္ေဝ၏ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက x{101B}ုတရက္ ေတာင့င္းသားၿပီး တစကည္းမာပင္ ေဆာင့ားက အံ့မခန္းပင္း ထနားသည္။ တစ္ၿပိဳငကည္း၌ပင္ x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုငယယ္ ေပာ့ေပာ့ေပာင္းေပာင္း လပx{1014}x{103D}ုထတ္ေသာ ၾကညာခငိုသည့္ ေကာငေလးကလည္း မယုံx{1014}x{103D}ိုင္ေလာက္ေအာင္ လညင္းေၾကာ မားေထာငလာေလာက္ေအာင္ ၾကမ္းတမ္းစာပနည္ ေကာ့ပင့္ေဆာင့္ေပးလိုက္ၿပီး x{1014}x{103D}စ္ဦးစလုံးသုတညား ပန္းထကုန္ၾက သည္။ ၾကညာခင္ တေဖးေဖးၿငိမသားသည္။ မိဳးမင့္ေဝကေတာ့ တစကင္းဆက္၍ ေဆာင့္ေပးေနရာမ ခဏအ ၾကာ တင္ ရပိုက္ၿပီး ၾကညာခင္၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေလးမားကို ကုန္း၍ယက္ေပးေနေလေတာ့သည္ၿပီးပါၿပီ။
