အပျိုစင် အိပ်မက်

အပိုစင အိပမက

ဇငမာဝင့ တယောက စာအုပထည့ထားတဲ့ ကခငလယအိပကို ရငခငပိုကပီး ရငတထိတထိတ ဖင့ ကနးလေကား ကီးအတိုငး တကလာသည၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့ အိမသို့ စာလာသငရမညမာ တခားနေ့တေနင့ မတူ၊ ဟငးလငးပင့ နေသည့ အိမရေ့ တံခါးကီးသည သူဝငလာသညနင့ အလိုလို ဂိုငးကနဲ့ ပိတသားသည၊ သူက တံခါးပိတသံကောင့ ရုတတရက လန့သားပီး ပါးစပက ဒေါဒေါ၊ ဒေါဒေါ၊ ဦးလေး၊ ဦးလေး၊ မညန့၊ မညန့ ဆိုပီး သူ့ ကို စာသငပေးနေသည့ ကိုမောင အိမက အိမသားတေကို အသံထကအောင အောခေါနေသောလညး မညသူကမ မထူး။ အလိုလိုပိတသားသော တံခါးကို ဆဲဖင့ ကည့သောလညး တံခါးက တုံ့တုံ့မ မလုတ။ ပါးစပက တကောကော အောခေါနေသောလညး အိမထဲမ မညသူမ ထကမလာ။

မညသူ့ကိုမ ခေါမရသည့ အဆုံး သူစာသငနေက အပေါထပသို့ စာကည့စားပဲ ရိရာသို့သာ တလမးခငး တကလာမိသည။ ကိုမောင အပေါထပမာ သူ့အလာကို စာသငပေးဘို့ စောင့နေသညဟု သူ့စိတထဲက သိနေသည၊ ကိုမောင့နာမညက ကိုမောငတင၊ ဆေးတကသိုလ တတိယနစ ကောငးသား၊ သူ့ ဂိုကဆိုလဲ မမား၊ မိဘခငးကလဲ ရငးနီးသည။ ကိုမောငက သူ့ကို ညီမလေးတယောကလို ဂရုစိုကသည၊ ဘာမဆို သူ့ကို အလိုလိုကသည၊ သူက စာမကကခင ပငးတယ ဟု ညီးညူရင ကိုုမောငက သူနင့ အတူတူ သူကကရမည့ စာကို လိုကကကသည။ အတူတူ စာအံသည။ ကိုမောငကို သူမကောက၊ သူ့ဆရာဟု သဘောမထား၊ သူခငသည၊ ကိုမောငနင့ တေ့လင အားလုံး အဆငပေသားမညကို သူသိနေသည၊ ထို့ကောင့ တအိမလုံး သရဲခောကသလို တိတဆိတနေသည့တိုငအောင ကိုမောငရိရာ စာသငနေက နေရာဆီသို့ သူတကလာရဲခငးဖစသည။

လေကားဝ ရောကသညနင့ သူထငသည့ အတိုငး ကိုမောငက စာသငနေက စားပဲမာ သူ့ကို စောင့နေသညကို တေ့လိုကရသည။ ကိုမောငက စာသငခိနဆို အမဲတမး သူ့ကို စောင့နေက၊ ကိုမောင့ ကိုတေ့လိုကသညနင့ ဟနပငမဆောငနိုင၊ ကိုမောင ရိရာ ခပသကသကလေး ပေးကာ အောကထပမာ ဘယသူ့ကိုမ ခေါမရကောငး၊ တံခါးကီးလဲ အလိုလို ပိတသားကောငး အလောတကီး ပောပလိုုကသည။ သူက ကောကပီး မောပနးသလို ရငဘတကို လကလေးဖင့ ဖိကာ ဖိကာဖင့ စီကာရီကာ ပောနေသညကို ကိုမောငက ပုံးပီး ကည့နေသည။

ပီးမ ကိုမောငက ဟုတတယ ဇငမာရ ဒီနေ့ မေမေတို့ အားလုံး အပငသားကတာ၊ အိမဖေါ မညန့ပါ ခေါသားတာ၊ ဘယသူမ မရိဘူး။ ဒါဆို တံခါးကီးက အလိုလို ဘာလို့ ပိတသားတာလဲ၊ ဒီမာလေ ဇငမာ ရဲ့၊ ဇငမာ ဝငလာတော့ ကိုမောငက ရီမုဒ နဲ့ ပိတလိုကတာ၊ အောကဆငး မပိတခငလို့၊ ဆိုပီး ခလုပမား ပါသည့ တီဗီရီမုဒ လို ခပရညရည ရီမုဒ ကနထရိုး ကိုပသည။ အလဲ့ ကိုမောငတို့ အိမက တယမိုကပါလား၊ ဟနး ဒါတောင သူမား အောကက ဒီလောက အသံပေးနေတာ ပနမထူးဘူး ဟု စိတအေးသားသလို မကစောငးထိုးကာ ပောရငး ပိုကထားသော လယအိပကို စားပဲပေါ တငလိုကသည။

ကိုမောငက သူ့ အပုအမူကောင့ တဟားဟား အောရငရငး သူ့နားကပလာသည။ လန့သားသလား ဇငမာ ဟုမေးရငး သူ့ကို အသာဖကလိုကသည။ ကိုမောင့အပုအမူကောင့ သူ မကလုံးဝိုငးသားသည။ အရငက ကိုမောင သူ့ အသားကို တခကမ မထိ၊ မထိဆို လကဖားကိုတောင မတောတဆ မထိ၊ သူ့အပေါအဲ့လို ရိုးသားသည၊ ခုမ ဘာဖစသညမသိ ပိုငစိုးပိုုငနငး သူ့ကို လာဖကသည။ ပီးတော့ တအိမလုံးမာလဲ တယောကမ မရိ၊ သူလန့သားသည။ သူကလဲ ဖိုဆို၍ ယငဖိုတငမက ခငဖိုတောင သနးဖူးသူမဟုတ၊ အိမမာလဲ ခငလုံ စကာနင့ နေနေသူဖစသည။ ခုလို ကိုမောငက သူ့ကို ပိုငစိုးပိုငနငး လာဖကတော့ သူ့ရငတေတဒိုငးဒိုငးခုနကာ ဘာပောရမနးမသိ၊ စောစောကလို ကောကစိတကောင့ ဖစလာသော ရငတုနခငးနင့ မတူ၊ ခုပုံစံက ရငထဲပူလာကာ တဒိုငးဒိုငးနင့ နလုံးခုန မနလာခငးဖစသည။

သူ့ပါးစပက လတပါ ကိုမောင၊ မတောပါဘူး၊ ဇငမာ နေလို့ မရတော့ဘူး လို့ ညငးဆန ပောခငသောလညး သူ့ပါးစပက အသံထကမလာ၊ နုတခမးသာ တလုတလုတဖင့ သူပောနေသညဟုထငသည။ အသံက အပငမရောက၊ သူ ပောမထကသညကို ကိုမောငက သူကို လကခံသညဟု ထငနေပုံရသည။ ဖကထားရာက တဆင့ကဲလာသည။ သူ့ နားခေါငးက ဇငမာ့ ပါးမို့မို့ပေါ ကလာသည။ ကိုမောင့ အနမးက သိမမေ့လနးသည။ ပါးပငကို နာခေါငးဖင့ မေးမေးကူရုံသာမက နုတခမးဖင့လညး ဖဖလေး စုတလိုကသေးသည။ ကိုမောင့ အနမးကေင့ စောစောက အသံမထကသည့ အပောတေလညး လညခောငးဝမာ ပောကခငးမလ ပောကကုနသည။ ကိုမောင အနမးက ပါးပငကနေ လညတိုငကို လောကလာသည။ လညတိုငနင့ နုတခမး ထိသညနင့ ဇငမာ့ တကိုယလုံး ရိမးကနဲဖစကာ တကိုယလုံးရိ အမေးနုမား ထောငကာ ကကသီးဖဉးထလာသည။

အလိုလို ကိုမောင နမးရလယအောင ခေါငးကို မော့ပေးမိသည။ ကိုမောင့ နုတခမးက လညတိုင အထကအောက ပေးလားနေသညကို ဇငမာ ကေနပသလို ခံစားနေရသည။ တရိနးရိနးဖင့ တကနေသည့ ခံစားခက သူသဘောကသလို ဖစနေသည။ ကိုမောင့ကို တငးတငး ပနဖကထားမိပီဟု သူ့ကိုယသူ ထငနေသည။ သူ့ နုတခမးကိုလညး ကိုမောင နမးရလယအောင အလိုလို မပင့တပင့ ဟထားမိသည။ စိတထဲကလညး နုတခမးကို လာနမးပါဟု တမးတမိသည။ သူ နုတခမးကို တခါမ အနမးမခံဘူး။ နုတခမးကို နမးသည့ အရသာ သူခံစားခငမိသည။ သူ အသံတိုးတိုးညီးပီး သူ့နုတခမးကို ကိုမောငလာနမးအောင ကိုးစားကည့သည။

ကိုမောငက သူနမးစေခငသလို သူ့နုတခမးကို လာမနမး၊ သူ့အကx{103E}စကို ကိုငပီး ဆဲယူလိုကသည။ ထူးထူးဆနးဆနးပင သူ့တကိုယလုံး အေးကနဲ ဖစသားကာ သူဝတထားသည့ အကx{103E}က ကိုမောင့လကထဲ ပါသားသည။ သူဝတထားသညက အထကအောက အတူတဲထားသည့ ဘလောကစအရည၊ ပါသားသညမ အတငးက ဝတထားသည့ ဇာဘောလီလေးရော အသားရောင ပငတီလေးပါ အတူတဲပါသားသည။ သူ့ တကိုယလုံး ဟာလာဟငးလငး ဖစသားသညကို သူသိလိုကသည။ အိုး . . . ဟု ကယကယလောငလောင အသံက စိတထဲက အောလိုုကသညလား ပါးစပက အသံထက အောလိုုကသညလား သူမသိ၊ ရကစိတဖင့ ကိုမောင့ကို တငးတငး ပနဖကထားသညကိုသာ သူသိနေသည။

ကိုမောငက သူကိုတငးတငးဖကထားရငး သူတို့ စာကကသည့ စားပဲကို လကဖင့ တနးခလိုကသည။ စာကည့စာပဲက လဲကကာ အသငပောငးပီး ကိုမောင့ ကုတငလို ဖစသားသည။ ကိုမောင့ အခနးထဲ သူရောကဖူးသည။ ကိုမောင့ အိပယာခငးသည ဖူဆတနေသည။ ကိုမောင့ ခေါငးအုံးကလဲ အဖူရောငပင။ ထို အဖူရောင အိပယာသည ခု စာကည့စားပဲ နေရာ ရောကလာသည။ ကိုမောငကဘဲ သူ့ကို ခီပီး သူ့ အခနးထဲ ခေါသားသလား သူမသိတော့။ သူ့စိတထဲ ဇဝေဇဝါ ဖစနေသည။

ကိုမောငက သူ့ကို ကုတငပေါ ပေ့ခ လိုကသည။ သူ သိသည သူ့ရငသားက သိပမထကသေး။ မနေ့ကပင ရေခိုးရငး သူ့ဖာသာသူ ကည့မိသည။ အကx{103E}လလလေးမားရောငးသည့ ဆိုငတင အလပထားသော ပိနပါးပါး အရုပမ လောကပင သူ့ရငသားက မရိ။ နီညိုညို နို့သီးကလဲ အပငလုံးလုံးမထကသေး။ တဝကတပကသာ ထကသေးသည။ ပေါငကားက အမေးနုနုကလဲ သူ့အရကကို လုံလုံခုံခုံ မဖုနးနိုငသေး။ သူ့ ခနာကိုယကို ကိုမောင မငသားမာ သူရကနေသည။ သူ့ကို ကည့လို့ မရအောင သူ့ ကိုမောင့ကောကို အတငးဖကပီး သူ့ကိုယနင့ ကပထားသည။ ထူးဆနးသညက သူ့စိတထဲ ရုနးကနလိုစိတမရိ။ ကိုမောငက သူ အတငးဖကထားသော လကကို သူ့ လကနဲ့ ဆဲဖယလိုကရငး ကုနးထလိုကသည။ သူ ရကစိတကောင့ မကလုံး အစုံကို တငးတငးမိတထားလိုကသည။ တငးတငးမိတထားသောလညး ကိုမောင့ အပုအမူကို သူမငနေရသည။ ကိုမောငက သူ့ကို လေးဘကထောက ခကာ အုပမိုးပီး စိုကကည့နေသည၊ ပီးသူ့လကခောငးတေကို ကိုမောငက သူ့လကခောငးတေဖင့ လာယကကာ ပူးလိုကကာခေါငးက သူ့ရငသားပေါ ငုံ့ကလာသည။

သူထငသလို မနမး။ ကိုမောင သူ့တကိုယလုံးကို လာဖင့ လောကယကနေသည၊ သူ့တကိုယလုံး ယားကိကိ ဖစနေသလို ခံစားနေရသည။ သူ့ နို့သီးလုံးလုံးလေးကိုလဲ မစို့၊ သူ့ကိုယပေါ ကိုမောငက လေးဘကထောက ခရပရငး လာဖင့သာ တကိုယလုံးလို လောကယကနေသည။ သူ့ ခိုငးကားကို လာယကတော့ ယားသလိုလို တန့ကနဲ တန့ကနဲ ဖစသားသည။ ကိုမောငက အနံ့ ခံသလို သူ့တကိုယလုံးကို နမးလိုက လကလိုက လုပနေသည။ သူ့အပေါပိုငး တခုလုံး ကိုမောင မယကမိသည့ နေရာမရိတော့၊ သူလဲ ယားသလိုလို၊ ဖိနးကနဲ ရိနးကနဲ ဖစကာ တန့တန့လူး နေသည၊ ရငထဲမလညး လိုကကနဲ လိုကနဲမောနေသည။ တဖေးဖေးနင့ ကိုမောင့ခေါငးက သူ့ အောကပိုငးနင့ နီးလားသည။ ကိုမောငလာ သူ့ပေါငကားကိုရောကလာတော့မညကို သူကောကနေမိသည။ အဲ့ဒီနေရာမ အရညတေ စီးက နေသလို ခံစားနေရသညကိုသူသိနေသည၊ အဲဒီလို အလိုလို ထကနေသည့ အရညတေကို ကိုမောင ယကမိသားမာ စိုးရိမနေသည။ သူ့ပေါငကို အလိုလို တငးတငးစေ့ထားမိသည။

ကိုမောငက သူနင့ ခိတထားသော လကကိုဖုတကာ သူ့ပေါငကို ဆဲဖဲလိုကသည။ သူ မတောင့ခံနိုင၊ အလိုလို ကားပေးသလို ဖစသားသည။ သူ့ ရငထဲပိုမောလာသည။ ပူသလို အေးသလို အမိုးမိုး ခံစားခကတေ ရနေသည။ ကိုမောင့ခေါငးက သူ့ပေါငကားထဲ စိုုကကလာသည။ သူ့လကက အလိုလို ကိုမောင့ ခေါငးက ဆံပငကို ဆဲဆုတမိသည။ တငးတငးပိတထားသည့ သူ့မကစိက ကိုမောငဘာလုပသညကို မငနေရသည။ ကိုမောင့လာက အရညကညတစိမ့စိမ့ကနေသည့ အပေါကထဲ တိုးဝငလာသည၊ ပီးမ ခပဖိဖိ အနေထားဖင့ အပေါကို ထောငယကလိုကသည၊ လာက အတငးသား အကုနလုံး တနးတိုကဆဲယကသားသညကို သူတိတိကက မငနေရသည။ သူ့ရငထဲပိုမောလာသည။

စိတထဲက ကငကနဲ ဖစသားသည။ တခုခုထကကခငနေသလိုလို ဖစနေသညကို အတငးအောင့ထားနေရသည၊ ကိုမောငက တခါတညး မရပ၊ ဆကကာ ဆကကာ ဖင့ မနားတမးယကနေသည။ သူက ကိုမောင့ဆံပငကို တငးတငးဆဲကာ တားသည။ ကိုမောငက မရပ၊ သူ မထိမးနိုငတော့၊ စိတကိုလော့ပီး အကုန ထုတခလိုကသည။ သူ့ ပေါငကားဆီမ ပူကနဲ ဖစပီး အရညတေ စီးက လာသညကို သူသိလိုကသည။ ခကခငး အသိစိတပနပေါလာပီး စုံမိတထားသော မကစိ ပင့လာသည။ ပေါငကားမ စီးကနေ သည့ အရညက မရပ၊ ဖတကနဲ လကဖင့ စမးကည့ လိုကတော့ ခပနေးနေး အရညတေ စမးမိသည။ ခကခငး အိပယာပေါမ ခုန ထပီး ကုတငဘေးမ မီးခလုပကို ဖင့လိုကသည။

သူ့ ညအိပ ဘောငးဘီ တခမး စိုရဲနေသည။ ကုတငပေါ ပုံနေသော စောငကိုဆဲဖယလိုုကတော့ အကကလိုက စိုနေသညကို တေ့ လိုကရသည။ စိုနေသော လကကို နမးကည့တော့ သေးနံ့။ ဇငမာ ဘာဖစနေသညကို သဘောပေါကသားသည။ အမေတော့ ဆဲပီ၊  ကီးကောငကီးမား အိပယာထဲ သေးပေါကခသညဟု၊  စိုနေသော ဘောငးဘီကို ခတပစကာ သေးကကနင့ လတသည့ နေရာ  ပေါတင ငုတတုတထိုငရငး အိပမကကို သူ မတမိသလောက ပနစဉးစားနေမိသည။ တညကညသော ကိုမောင့ ရုပရညက သူ့  မကစိထဲ မငလာသည၊ တခိခိ ရယရငး အနားက ခအုံးကို ဆဲယူကာ တငးတငးဖကလိုကမိသည။ သေခာသညက နကဖန ကို မောင့ကို သူကည့ရဲမည မထင။

 

Zawgyi

 

အပိဳစင္ အိပက္

ဇငာဝင့္ တေယာက္ စာအုပည့ားတဲ့ ကခငယိပို ရငငိုက္ၿပီး ရငထိတိတ္ ဖင့္ ကၽန္းေလကား x{1039}x{101C}ကီးအတိုင္း တကာသည္၊ ဒီေနx{1037} ကိုေမာင့္ အိမိုx{1037} စာလာသငမညာ တခားေနx{1037}ေတx{1014}x{103D}င့္ မတူ၊ ဟင္းလင္းပင့္ ေနသည့္ အိမ္ေရx{1037} တံခါးx{1039}x{101C}ကီးသည္ သူဝငာသည္x{1014}x{103D}င့္ အလိုလို ဂိဳင္းကနဲx{1037} ပိတားသည္၊ သူက တံခါးပိတံေၾကာင့္ x{101B}ုတရက္ လနx{1037}ားၿပီး ပါးစပ ေဒၚေဒၚ၊ ေဒၚေဒၚ၊ ဦးေလး၊ ဦးေလး၊ မx{1039}x{100B}နx{1037}္၊ မx{1039}x{100B}နx{1037}္ ဆိုၿပီး သူx{1037} ကို စာသင္ေပးေနသည့္ ကိုေမာင္ အိမ အိမားေတကို အသံထက္ေအာင္ ေအာ္ေခၚေနေသာည္း မညူကမ မထူး။ အလိုလိုပိတားေသာ တံခါးကို ဆဲဖင့္ ၾကည့္ေသာည္း တံခါးက တုံx{1037}တုံx{1037}မ မလx{103C}တ္။ ပါးစပ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ေခၚေနေသာည္း အိမဲမ မညူမ ထကလာ။

မညူx{1037}ကိုမ ေခၚမရသည့္ အဆုံး သူစာသင္ေနက အေပၚထပိုx{1037} စာၾကည့ားပဲ ရိရာသိုx{1037}သာ တလမ္းခင္း တကာမိသည္။ ကိုေမာင္ အေပၚထပာ သူx{1037}အလာကို စာသင္ေပးဘိုx{1037} ေစာင့္ေနသညု သူx{1037}စိတဲက သိေနသည္၊ ကိုေမာင့ာမည ကိုေမာငင္၊ ေဆးတကx{1039}x{1000}သိုလ္ တတိယx{1014}x{103D}စ္ ေကာင္းသား၊ သူx{1037} ဂိုကိုလဲ မမား၊ မိဘခင္းကလဲ ရင္းx{1014}x{103D}ီးသည္။ ကိုေမာင သူx{1037}ကို ညီမေလးတေယာကို ဂx{101B}ုစိုကည္၊ ဘာမဆို သူx{1037}ကို အလိုလိုကည္၊ သူက စာမကကင္ ပင္းတယ္ ဟု ညီးညဴရင္ ကိုုေမာင သူx{1014}x{103D}င့္ အတူတူ သူကကမည့္ စာကို လိုကကည္။ အတူတူ စာအံသည္။ ကိုေမာငို သူမေၾကာက္၊ သူx{1037}ဆရာဟု သေဘာမထား၊ သူခငည္၊ ကိုေမာင္x{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}လင္ အားလုံး အဆင္ေပသားမညို သူသိေနသည္၊ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ တအိမုံး သရဲေခာကလို တိတိတ္ေနသည့ိုင္ေအာင္ ကိုေမာငိရာ စာသင္ေနက ေနရာဆီသိုx{1037} သူတကာရဲခင္းဖစည္။

ေလကားဝ ေရာကည္x{1014}x{103D}င့္ သူထငည့္ အတိုင္း ကိုေမာင စာသင္ေနက စားပဲမာ သူx{1037}ကို ေစာင့္ေနသညို ေတx{1037}လိုကသည္။ ကိုေမာင စာသငိနို အၿမဲတမ္း သူx{1037}ကို ေစာင့္ေနက၊ ကိုေမာင့္ ကိုေတx{1037}လိုကည္x{1014}x{103D}င့္ ဟနငေဆာင္x{1014}x{103D}ိုင္၊ ကိုေမာင္ ရိရာ ခပကက္ေလး ေပးကာ ေအာကပာ ဘယူx{1037}ကိုမ ေခၚမရေၾကာင္း၊ တံခါးx{1039}x{101C}ကီးလဲ အလိုလို ပိတားေၾကာင္း အေလာတx{1039}x{101C}ကီး ေပာပလိုုကည္။ သူက ေၾကာက္ၿပီး ေမာပန္းသလို ရငတို လက္ေလးဖင့္ ဖိကာ ဖိကာဖင့္ စီကာရီကာ ေပာေနသညို ကိုေမာင ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနသည္။

ၿပီးမ ကိုေမာင ဟုတယ္ ဇငာရ ဒီေနx{1037} ေမေမတိုx{1037} အားလုံး အပငားၾကတာ၊ အိမ္ေဖၚ မx{1039}x{100B}နx{1037}ါ ေခၚသားတာ၊ ဘယူမ မရိဘူး။ ဒါဆို တံခါးx{1039}x{101C}ကီးက အလိုလို ဘာလိုx{1037} ပိတားတာလဲ၊ ဒီမာေလ ဇငာ ရဲx{1037}၊ ဇငာ ဝငာေတာ့ ကိုေမာင ရီမုဒ္ နဲx{1037} ပိတိုကာ၊ ေအာကင္း မပိတငိုx{1037}၊ ဆိုၿပီး ခလုပား ပါသည့္ တီဗီရီမုဒ္ လို ခပညည္ ရီမုဒ္ ကနx{101B}ိုး ကိုပသည္။ အလဲ့ ကိုေမာငိုx{1037} အိမ တယိုကါလား၊ ဟန္း ဒါေတာင္ သူမား ေအာက ဒီေလာက္ အသံေပးေနတာ ပနထူးဘူး ဟု စိတ္ေအးသားသလို မက္ေစာင္းထိုးကာ ေပာရင္း ပိုကားေသာ လယိပို စားပဲေပၚ တငိုကည္။

ကိုေမာင သူx{1037} အပဳအမူေၾကာင့္ တဟားဟား ေအာငင္း သူx{1037}နားကပာသည္။ လနx{1037}ားသလား ဇငာ ဟုေမးရင္း သူx{1037}ကို အသာဖကိုကည္။ ကိုေမာင့ပဳအမူေၾကာင့္ သူ မကုံးဝိုင္းသားသည္။ အရင ကိုေမာင္ သူx{1037} အသားကို တခက မထိ၊ မထိဆို လကားကိုေတာင္ မေတာဆ မထိ၊ သူx{1037}အေပၚအဲ့လို x{101B}ိုးသားသည္၊ ခုမ ဘာဖစညသိ ပိုငိုးပိုုငင္း သူx{1037}ကို လာဖကည္။ ၿပီးေတာ့ တအိမုံးမာလဲ တေယာက မရိ၊ သူလနx{1037}ားသည္။ သူကလဲ ဖိုဆို၍ ယငိုတငက ခငိုေတာင္ သန္းဖူးသူမဟုတ္၊ အိမာလဲ ခငုံ စကာx{1014}x{103D}င့္ ေနေနသူဖစည္။ ခုလို ကိုေမာင သူx{1037}ကို ပိုငိုးပိုငင္း လာဖက္ေတာ့ သူx{1037}ရင္ေတတဒိုင္းဒိုင္းခုနာ ဘာေပာရမန္းမသိ၊ ေစာေစာကလို ေၾကာကိတ္ေၾကာင့္ ဖစာေသာ ရငုနင္းx{1014}x{103D}င့္ မတူ၊ ခုပုံစံက ရငဲပူလာကာ တဒိုင္းဒိုင္းx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}လုံးခုန္ မနာခင္းဖစည္။

သူx{1037}ပါးစပ လx{103E}တါ ကိုေမာင္၊ မေတာါဘူး၊ ဇငာ ေနလိုx{1037} မရေတာ့ဘူး လိုx{1037} ညင္းဆန္ ေပာခင္ေသာည္း သူx{1037}ပါးစပ အသံထကလာ၊ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသာ တလx{103C}တx{103C}တင့္ သူေပာေနသညုထငည္။ အသံက အပငေရာက္၊ သူ ေပာမထကညို ကိုေမာင သူကို လကံသညု ထင္ေနပုံရသည္။ ဖကားရာက တဆင့ဲလာသည္။ သူx{1037} x{1014}x{103D}ားေခါင္းက ဇငာ့ ပါးမိုx{1037}မိုx{1037}ေပၚ ကလာသည္။ ကိုေမာင့္ အနမ္းက သိမ္ေမx{1037}လန္းသည္။ ပါးပငို x{1014}x{103D}ာေခါင္းဖင့္ ေမx{103E}းေမx{103E}းၾကဴx{101B}ုံသာမက x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းဖင့ည္း ဖဖေလး စုတိုက္ေသးသည္။ ကိုေမာင့္ အနမ္းေၾကင့္ ေစာေစာက အသံမထကည့္ အေပာေတလည္း လည္ေခာင္းဝမာ ေပာကင္းမလ ေပာကုနည္။ ကိုေမာင္ အနမ္းက ပါးပငေန လညိုငို ေလာကလာသည္။ လညိုင္x{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ထိသည္x{1014}x{103D}င့္ ဇငာ့ တကိုယုံး ရိမ္းကနဲဖစာ တကိုယုံးရိ အေမးx{1014}x{103D}ုမား ေထာငာ ၾကကီးဖဥ္းထလာသည္။

အလိုလို ကိုေမာင္ နမ္းရလယ္ေအာင္ ေခါင္းကို ေမာ့ေပးမိသည္။ ကိုေမာင့္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းက လညိုင္ အထက္ေအာက္ ေပးလx{103E}ားေနသညို ဇငာ ေၾကနပလို ခံစားေနရသည္။ တရိန္းရိန္းဖင့္ တက္ေနသည့္ ခံစားခက္ သူသေဘာကသလို ဖစ္ေနသည္။ ကိုေမာင့ို တင္းတင္း ပနကားမိၿပီဟု သူx{1037}ကိုယူ ထင္ေနသည္။ သူx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုလည္း ကိုေမာင္ နမ္းရလယ္ေအာင္ အလိုလို မပင့ပင့္ ဟထားမိသည္။ စိတဲကလည္း x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို လာနမ္းပါဟု တမ္းတမိသည္။ သူ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို တခါမ အနမ္းမခံဘူး။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို နမ္းသည့္ အရသာ သူခံစားခငိသည္။ သူ အသံတိုးတိုးညီးၿပီး သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို ကိုေမာငာနမ္းေအာင္ x{1039}x{101C}ကိဳးစားၾကည့ည္။

ကိုေမာင သူနမ္းေစခငလို သူx{1037}x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို လာမနမ္း၊ သူx{1037}အကx{103E}စကို ကိုင္ၿပီး ဆဲယူလိုကည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပင္ သူx{1037}တကိုယုံး ေအးကနဲ ဖစားကာ သူဝတားသည့္ အကx{103E}က ကိုေမာင့ကဲ ပါသားသည္။ သူဝတားသည အထက္ေအာက္ အတူတဲထားသည့္ ဘေလာကရည္၊ ပါသားသည အတင္းက ဝတားသည့္ ဇာေဘာီေလးေရာ အသားေရာင္ ပငီေလးပါ အတူတဲပါသားသည္။ သူx{1037} တကိုယုံး ဟာလာဟင္းလင္း ဖစားသညို သူသိလိုကည္။ အိုး . . . ဟု ၾကယ္ၾကယ္ေလာင္ေလာင္ အသံက စိတဲက ေအာိုုကညား ပါးစပ အသံထက္ ေအာိုုကညား သူမသိ၊ ရကိတင့္ ကိုေမာင့ို တင္းတင္း ပနကားသညိုသာ သူသိေနသည္။

ကိုေမာင သူကိုတင္းတင္းဖကားရင္း သူတိုx{1037} စာကကည့္ စားပဲကို လကင့္ တန္းခလိုကည္။ စာၾကည့ာပဲက လဲကကာ အသင္ေပာင္းၿပီး ကိုေမာင့္ ကုတငို ဖစားသည္။ ကိုေမာင့္ အခန္းထဲ သူေရာကူးသည္။ ကိုေမာင့္ အိပာခင္းသည္ ဖဴဆတ္ေနသည္။ ကိုေမာင့္ ေခါင္းအုံးကလဲ အဖဴေရာငင္။ ထို အဖဴေရာင္ အိပာသည္ ခု စာၾကည့ားပဲ ေနရာ ေရာကာသည္။ ကိုေမာငဘဲ သူx{1037}ကို ခီၿပီး သူx{1037} အခန္းထဲ ေခၚသားသလား သူမသိေတာ့။ သူx{1037}စိတဲ ဇေဝဇဝါ ဖစ္ေနသည္။

ကိုေမာင သူx{1037}ကို ကုတင္ေပၚ ေပx{1037}ခ လိုကည္။ သူ သိသည္ သူx{1037}ရငားက သိပထက္ေသး။ မေနx{1037}ကပင္ ေရခိဳးရင္း သူx{1037}ဖာသာသူ ၾကည့ိသည္။ အကx{103E}လလေလးမားေရာင္းသည့္ ဆိုငင္ အလပထားေသာ ပိနါးပါး အx{101B}ုပ ေလာကင္ သူx{1037}ရငားက မရိ။ နီညိဳညိဳ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးကလဲ အပငုံးလုံးမထက္ေသး။ တဝကပကာ ထက္ေသးသည္။ ေပါင္ၾကားက အေမးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုကလဲ သူx{1037}အရကို လုံလုံၿခဳံၿခဳံ မဖုန္းx{1014}x{103D}ိုင္ေသး။ သူx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာကိုယို ကိုေမာင္ မငားမာ သူရက္ေနသည္။ သူx{1037}ကို ၾကည့ိုx{1037} မရေအာင္ သူx{1037} ကိုေမာင့္ေၾကာကို အတင္းဖက္ၿပီး သူx{1037}ကိုယ္x{1014}x{103D}င့္ ကပားသည္။ ထူးဆန္းသည သူx{1037}စိတဲ x{101B}ုန္းကနိုစိတရိ။ ကိုေမာင သူ အတင္းဖကားေသာ လကို သူx{1037} လကဲx{1037} ဆဲဖယိုကင္း ကုန္းထလိုကည္။ သူ ရကိတ္ေၾကာင့္ မကုံး အစုံကို တင္းတင္းမိတားလိုကည္။ တင္းတင္းမိတားေသာည္း ကိုေမာင့္ အပဳအမူကို သူမင္ေနရသည္။ ကိုေမာင သူx{1037}ကို ေလးဘက္ေထာက္ ခကာ အုပိုးၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္၊ ၿပီးသူx{1037}လက္ေခာင္းေတကို ကိုေမာင သူx{1037}လက္ေခာင္းေတဖင့္ လာယကာ ပူးလိုကာေခါင္းက သူx{1037}ရငားေပၚ ငုံx{1037}ကလာသည္။

သူထငလို မနမ္း။ ကိုေမာင္ သူx{1037}တကိုယုံးကို လာဖင့္ ေလာကက္ေနသည္၊ သူx{1037}တကိုယုံး ယားကိကိ ဖစ္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ သူx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးလုံးလုံးေလးကိုလဲ မစိုx{1037}၊ သူx{1037}ကိုယ္ေပၚ ကိုေမာင ေလးဘက္ေထာက္ ခရပင္း လာဖင့ာ တကိုယုံးလို ေလာကက္ေနသည္။ သူx{1037} ခိဳင္းၾကားကို လာယက္ေတာ့ ယားသလိုလို တနx{1037}နဲ တနx{1037}နဲ ဖစားသည္။ ကိုေမာင အနံx{1037} ခံသလို သူx{1037}တကိုယုံးကို နမ္းလိုက္ လကိုက္ လုပ္ေနသည္။ သူx{1037}အေပၚပိုင္း တခုလုံး ကိုေမာင္ မယကိသည့္ ေနရာမရိေတာ့၊ သူလဲ ယားသလိုလို၊ ဖိန္းကနဲ ရိန္းကနဲ ဖစာ တနx{1037}နx{1037}ူး ေနသည္၊ ရငဲမလည္း လx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကဲေမာေနသည္။ တေဖးေဖးx{1014}x{103D}င့္ ကိုေမာင့္ေခါင္းက သူx{1037} ေအာကိုင္းx{1014}x{103D}င့္ နီးလားသည္။ ကိုေမာငာ သူx{1037}ေပါင္ၾကားကိုေရာကာေတာ့မညို သူေၾကာက္ေနမိသည္။ အဲ့ဒီေနရာမ အရည္ေတ စီးက ေနသလို ခံစားေနရသညိုသူသိေနသည္၊ အဲဒီလို အလိုလို ထက္ေနသည့္ အရည္ေတကို ကိုေမာင္ ယကိသားမာ စိုးရိမ္ေနသည္။ သူx{1037}ေပါငို အလိုလို တင္းတင္းေစ့ထားမိသည္။

ကိုေမာင သူx{1014}x{103D}င့္ ခိတားေသာ လကိုဖဳတာ သူx{1037}ေပါငို ဆဲၿဖဲလိုကည္။ သူ မေတာင့ံx{1014}x{103D}ိုင္၊ အလိုလို ကားေပးသလို ဖစားသည္။ သူx{1037} ရငဲပိုေမာလာသည္။ ပူသလို ေအးသလို အမိဳးမိဳး ခံစားခက္ေတ ရေနသည္။ ကိုေမာင့္ေခါင္းက သူx{1037}ေပါင္ၾကားထဲ စိုုကလာသည္။ သူx{1037}လက အလိုလို ကိုေမာင့္ ေခါင္းက ဆံပငို ဆဲဆုတိသည္။ တင္းတင္းပိတားသည့္ သူx{1037}မကိက ကိုေမာငာလုပညို မင္ေနရသည္။ ကိုေမာင့ာက အရည္ၾကညစိမ့ိမ့ေနသည့္ အေပါကဲ တိုးဝငာသည္၊ ၿပီးမ ခပိဖိ အေနထားဖင့္ အေပၚကို ေထာငကိုကည္၊ လာက အတင္းသား အကုနုံး တန္းတိုကဲယကားသညို သူတိတိကက မင္ေနရသည္။ သူx{1037}ရငဲပိုေမာလာသည္။

စိတဲက ကငနဲ ဖစားသည္။ တခုခုထကခင္ေနသလိုလို ဖစ္ေနသညို အတင္းေအာင့ားေနရသည္၊ ကိုေမာင တခါတည္း မရပ္၊ ဆကာ ဆကာ ဖင့္ မနားတမ္းယက္ေနသည္။ သူက ကိုေမာင့ံပငို တင္းတင္းဆဲကာ တားသည္။ ကိုေမာင မရပ္၊ သူ မထိမ္းx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့၊ စိတိုေလာ့ၿပီး အကုန္ ထုတလိုကည္။ သူx{1037} ေပါင္ၾကားဆီမ ပူကနဲ ဖစ္ၿပီး အရည္ေတ စီးက လာသညို သူသိလိုကည္။ ခကင္း အသိစိတန္ေပၚလာၿပီး စုံမိတားေသာ မကိ ပင့ာသည္။ ေပါင္ၾကားမ စီးကေန သည့္ အရည မရပ္၊ ဖတနဲ လကင့္ စမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ခပ္ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}း အရည္ေတ စမ္းမိသည္။ ခကင္း အိပာေပၚမ ခုန္ ထၿပီး ကုတင္ေဘးမ မီးခလုပို ဖင့ိုကည္။

သူx{1037} ညအိပ္ ေဘာင္းဘီ တခမ္း စိုx{101B}x{103E}ဲေနသည္။ ကုတင္ေပၚ ပုံေနေသာ ေစာငိုဆဲဖယိုုက္ေတာ့ အကကိုက္ စိုေနသညို ေတx{1037} လိုကသည္။ စိုေနေသာ လကို နမ္းၾကည့္ေတာ့ ေသးနံx{1037}။ ဇငာ ဘာဖစ္ေနသညို သေဘာေပါကားသည္။ အေမေတာ့ ဆဲၿပီ၊  x{1039}x{101C}ကီးေကာင္x{1039}x{101C}ကီးမား အိပာထဲ ေသးေပါကသညု၊  စိုေနေသာ ေဘာင္းဘီကို ခၽတစာ ေသးကက္x{1014}x{103D}င့္ လတည့္ ေနရာ  ေပၚတင္ ငုတုတိုငင္း အိပကို သူ မတိသေလာက္ ပနဥ္းစားေနမိသည္။ တည္ၾကည္ေသာ ကိုေမာင့္ x{101B}ုပည သူx{1037}  မကိထဲ မငာသည္၊ တခိခိ ရယင္း အနားက ခအုံးကို ဆဲယူကာ တင္းတင္းဖကိုကိသည္။ ေသခာသည နကန္ ကို ေမာင့ို သူၾကည့ဲမည္ မထင္။

င္။