လယကငးထဲက လိုးပဲ (စ/ဆုံး)
ဒီနေ့ လုပစရာလေး နဲနဲပါးပါး လုပပီး လယတဲထဲ ဆေးလိပတိုလေးနဲ့ မိနးနေတုနး ဗုံးဆို ခငလ ပေါကခလာတယ။ မကစိတဆုံး မငနေရတဲ့ လယကငးပငကို ငေးပီး ဟိုတေးဒီတေး တေးနေတာမို့ ဒီကောငမ ဘယကနေ ဘယလို ရောကလာမနးတောင မသိလိုကဘူး။ ဦးမောငလကီး ဆိုပီး ကုပနာမညခေါလို့ လယတဲထဲ ဝငလာမ တေ့လိုကတာ။ ခငလ ဆိုတာ ကုပတို့ ရာထဲက ငယ ငယရယရယနဲ့ မုဆိုးမ ဖစနေတာ။ ပောရရင ကုပနဲ့ ဖစဖူးတဲ့ မတူး တို့နဲ့ အရယတူပေါ့။ သူ့လငက မနစက ကုပလို ပိုးထိတာ။ ကုပက ကံကောငးလို့ မသေပေမဲ့ သူ့လင ကိုထနးသောင ကတော့ ကုလို့ မမီလို့ အသကပါ ပါသားတာ။ အိမထောငကတာဖစ တနစကော နစ နစ အမားဆုံး ရိအုံးမယ ထငတယ။ ခုတော့ မုဆိုးမ ဖစပီး သူ့တယောကထဲ ဖစသလို ရုနးကနနေလေရဲ့။
“ဟဲ့ ဘာတုနးဟ” သူခေါတော့ ကုပကလဲ ပနထူးပီး ဝငလာတဲ့ ခငလ ကိုကည့မိတယ။ ဒီကောငမ မတေ့တာတောင အတော ကာပီ၊ ပည့ပည့ဖိုးဖိုး နဲ့ ကည့လို့ကောငးသား၊ ရာသူဆိုတော့ ထမီက တိုတို၊ ပုဝါစုတလေး ခေါငးပေါငးလို့၊ ဝလာလို့ ထငပါရဲ့ ရငဖုံးအကီက ခပကပကပ ဖစနေတော့ သူ့ရငကို မနဲတငးအောင ဆဲထားသလိုဖစပီး တငးတငးကပကပလေးနဲ့ဖေါငးနေတာ ကည့လို့တောင ကောငးသေး။
“ဘာမ မဟုတပါဘူး ဦးမောငလကီးရေ… အားနေတာနဲ့ လောကလာတာ.. ပီးတော့ ဦးမောငလကီးကိုလဲ မေးစရာ ရိလို့” “ဘာ မာလဲဟ” “တခားမဟုတပါဘူး… ဒီနစ ဦးမောငလကီး လယမာ ကောကစိုကဘို့ လူပည့သားပီလားလို့” “ဘာလဲ နင ငါ့လယမာ လာစိုကမလို့လား” “အငး.. အဲဒါလဲ လာမေးတာ” “ဒါဆိုရပါတယ… အခငးခငးတေဘဲ.. လာစိုက” “ဒါဆိုလဲ ကေးဇူးပါဘဲ တော” ပောရငး ဆိုရငး ခငလက ကုပဘေး ဝငထိုငတယ။ ပီးတော့ ခေါငးမာ ပေါငးထားတဲ့ ပုဝါကို ဖုတပီး မကနာကို ဟိုတို့ ဒီတို့ လုပရငး “မိုးဦးကသာဆိုတယ ခုထိ ပူတုနး” “အေးဟ ပူလနးလို့ ငါတောင အဝတမကပနိုငဘူး… ဒီလို အပူမိုးနဲ့ ဒီနစ ရေ တောင တငပါ့မလားဘဲ… မိုးကလဲ နညးလိုကတာ” ကုပကလဲ ထုံးစံအတိုငး တယောကထဲလဲ ဖစပနဆိုတော့ အပေါပိုငးက တုံးလုံး၊ လုံခညတိုကိုတော့ ပေါငကားစုထည့လို့ တငပလငခေ ဒူးပေါပေါငပေါ ထိုငနေတာ။
“ဟုတတယနော ဦးမောငလကီး… ခါတိုငး ဒီအခိနဆို မိုးကကောငးကောငးရာနေပီ… ဒီနစမ မိုးကလဲ နောကကလိုကတာ” ပောရငး ခါးလောကဘဲ အဝတရိတဲ့ ကုပခနာကို မကလုံးဝေ့ကည့တာ သတိထားမိတယ။ ဒီကောငမ ဒီကိစ တခုထဲနဲ့တော့ ငါ့ဆီ ရောကတာ မဖစနိုငဘူး၊ ဒီကိစက ရာထဲတေ့ လမးမေးလိုကလဲ ရတဲ့ဟာကို ဘာကောင့ ခေရညပီး ငါ့လယထဲထိ ရောကလာလဲ မသိဘူး၊ တေးမိပီး စကားလမးကောငး ပောငးလိုကတယ။ “တေ့တုနးစပစုအုံးမယ… နငကိုကည့ရတာ ခောလို့လလို့ အရယက လဲ ငယ… ရုပရညလေးကလဲရိ… တယောကထဲ ရုနးကနနေရတာ မပငပနးဘူးလား… တပငလဲ တပငထူ ဘို့ မစဉးစားတော့ဘူး လား” “အမလေး ပောမ ပောတတတယ ဦးမောငလကီးရယ…ကမလို မုဆိုးမ ဘယသူယူမတုနး” “ဟ မုဆိုးမဆိုပေမဲ့ နငက လတုနးပတုနးဆိုတော့ ကိုကတဲ့သူပေါပီး ယူမဲ့သူရိမာပေါ့ဟ” “မရိပါဘူးတော… မုဆိုးမဆိုမ ဘယသူက ယူမလဲတော့… ပီး တော့ ခငလက ဘာလလို့လဲ… ရာထဲက အပိုတေက ခငလထက အမားကီးသာပါ့တော.. ယူခငးယူ သူတို့သားယူမာပေါ့”
“အေးလေ ဒါလဲဟုတတာဘဲ.. မုဆိုးမဆိုတော့လဲ ခကသား.. နငကလဲ ကံဆိုးပါတယ… နင့ယောကကားက ပိုးထိတာ အသိ နောကကလို့ ဖစသားတာ.. ငါ့လိုသာ အသိစောရင ကုရင မီတယ” “ကုသိုလကံပေါ့ ဦးမောငလရယ.. ဘယတတနိုငမလဲ” ကုပ အဖစနဲ့ယဉပောရငးနဲ့ ကုပ မအေးကို ရုတတရက သတိရသားတယ။ ခငလ သူလဲ မအေးလို ဖစနေလို့ မားလား၊ ဒါ ကောင့ သူ မုဆိုးမ ဖစတာထငတယ။ စဉးစားမိတာနဲ့ လတကနဲ ပါးစပက ထကသားတယ။ ကုပဝသီ ကိုက ဒီလိုဘဲ၊ “ငါ အခုမ စဉးစားမိတယ.. နငမုဆိုးမဖစတဲ့အကောငး..” ပောရငးတမးလမး ကုပတိကရဲ ရပသားတယ။ ဟိုက သူက မိနးခလေး ပောလို့ မသင့တောဘူးထငတယလို့ စဉးစားမိပီး စကားကို လောခလိုကတယ။ “အာ… နင့ကို ပောလို့ မဖစပါဘူး… နငလဲ သိခငသိမာ ပေါ့” “ဘာမားလဲ ဦးမောငလကီးရဲ့.. ကမက ဘာသိရမာလဲ” “အေး အေး မသိလဲ ပီးရော.. ဘာမမဟုတပါဘူး” ကုပဖာသာ ကုပ အတေးပေါကပီး ပုံးစိစိ နဲ့ သူ့ကိုပောတော့ သူက ပိုသိခငတယနဲ့ တူတယ။ အတငး မရမက မေးတော့တာဘဲ။
“ဘာလဲ ဦးမောငလကီး… ပော ပော” “အာ နငကလဲ ပောလို့ မကောငးပါဘူးဆိုမ အတငးမေးတော့တာဘဲ” “ဘာလို့ပောလို့ မ ကောငးရမာလဲ.. ဘာအကောငးမို့လဲ ပော ပော” “ဟ နငသိပီးသားလဲ ဖစခငဖစမာပေါ့” ဒီလိုနဲ့ သူကလဲ အတငးမေး၊ ကုပ ကလဲ ဒါဘဲ အပကောငးထပပောရငး ဂာအေး သူ့ အမေရိုကတဲ့ ဇတခငးနေတာ အတောကာတယ။ နောကဆုံးတော့ “ကဲ နငဒီ လောကသိခငနေတာ ရေ့မကနာ နောကထားပီး ပောရတာပေါ့… နောကမ ငါ့ကို အဆိုးမဆိုနဲ့” “မဆိုပါဘူး.. တခါထဲ ပောဆိုမ ပောဘူး ဈေးက ကိုငနေသေးတယ” “အော နငကလဲ ပောသင့လား မသင့လားလဲ ရိသေးတယလေဟာ” “အမလေး ဒီလူနဲ့ ဒီလူ.. ပောပါဆိုမ ရညနေသေးတယ တခါတညး” “ကဲ ဒီလောကသိခငတာ ပောမယ” ဆိုပီး အောပောရငတောင ဘယသူမ မ ကားတဲ့ နေရာမာ သူ့ အနားနဲနဲတိုးလို့ လေသံကို နဲနဲနိပပီး “နင မုဆိုးမဖစတာ နင့ဟိုဟာမာ မဲ့ပါလို့မဟုတလား” “ဘယလို ဘယလို ဦးမောငလကီး ဘယဟိုဟာလဲ”
“အာ နငကလဲ.. နင့ဟိုဟာပါဆို.. နင့ မိနးမဟဝာလေဟာ.. ဟုတတယမဟုတလား ကဲ ပော” ကုပအပောကို ခငလ ဘာ သဘောကတယမသိ၊ တခစခစရယရငး ပနပောတယ။ “ခစ ခစ ခစ ခစ.. ဦးမောငလကီးကလဲ… ကံကံဖနဖန လာပောပန ပီ” “ဟဲ့ ကံကံဖနဖန ပောတာမဟုတဘူးဟ.. ငါ့ကို မဲ့ကမးကေတဲ့ ပုဂိုလကီးက သေခာပောပသားတာ… အဲ့နေရာ မဲ့ပါတဲ့ မိနးမတေက ယောကကားယူရင မုဆိုးမ ဖစတတတယတဲ့… နင့မာ ပါတယမို့လား.. ငါ့ကို မရကနဲ့ မနမနပော” “ဘယကလာ ဦးမောငလကီးမား ဘာရကရမာလဲ… အဲဒီနေရာမာတော့ မပါ ပါဘူးတော… ကုပတကိုယလုံးမာ မဲ့က ရငသားမာသာရိတာ… ရိ တာမ သေးသေးလေးတောင မဟုတဘူး ထငးနေတာ.. ဟောဒီနေရာမာ” ခငလက သူ့မဲ့ရိတဲ့ ညာဘကရငသားနေရာကို အကx{103E} ပေါက လကညိုးနဲ့ ထောကပရငး ပင့ပင့လငးလငးဘဲပောတယ။ ရကကိုးရကကနးမရိ။ မုဆိုးမ မို့လားတော့ မသိ၊ ကုပကလဲ အဲ့ လို ပင့လငးမ သဘောကတာနဲ့တော့ အံကိုက။ “ဒါဆို နငမုဆိုးမ ဖစတာ အဲဒါနဲ့ မဆိုငဘူး ထငတယ.. ကံတရားကောင့ဘဲလို့ ပောရတော့မယထငတယ… နင့ယောကကား ထနးသောင ဆုံးတော့ နငတို့ ညားတာ တနစကောကောဘဲ ရိအုံးမယ ထငတယ”
“အငး တနစနဲ့သုံးလဘဲရိသေးတာ…ခငလ ကံကို ဆိုးပါတယ” “အေးပေါ့ဟာ.. သတဝါတခု ကံတခုပေါ့… ဘယတတနိုငမလဲ.. ဒါနဲ့ တခါတလေ နင့ယောကကားကို သတိမရဘူးလား” “ရတာပေါ့ ဦးမောငလကီးကလဲ.. မေးမ မေးတတတယ” “ဟဲ့ ငါပော တာ ဟို ရိုးရိုးသားသား သတိရတာ မေးတာမဟုတဘူးဟ” ကုပက ရယကဲကဲ နဲ့ သေးတိုးစမးလိုကတယ။ ခငလက ကုပခပပုံး ပုံးနဲ့ လမးမေးတာကို သဘောပေါကပုံနဲ့ ကုပပေါငကို လမးရိုကရငး “ဦးမောငလကီး” လို့ သဘောပေါကပုံနဲ့ ကုပကို ခပ ဆတဆတ လေသံနဲ့ ကုပကိုလမးအောတယ။ အောတယသာပောသာ လေသံက မကိုကတဲ့ အသံမဟုတမနး ကုပခကခငးသိ လိုကတာကောင့ အလော့မပေးဘဲ “ဘာလဲဟ.. ငါကသိခငလို့” “ဘာလို့ သိခငရတာလဲ” “အော ငါတို့အဖစနဲ တိုကဆိုက သလားလို့” “ဘာအဖစလဲ” “နငသိတဲ့အတိုငး သနးမလဲ ယောကကားနဲ့ကဲပီး ပနရောကလာတာမို့လား… အဲဒီမာ သူလဲ ခနခန သတိရပီး ငါနဲ့ညားတာလေ… ဟား ဟား ဟား ဟား”
“ဦးမောငလကီးကတော့ ပောပီ… သနးမတော့ ဟုတတာပေါ့ … ကုပမာတော့ သတိရလဲ ညားမဲ့သူမရိပါဘူးတော” “ပောပါ နင တကယသတိရလား” ခငလ ခကခငး မဖေ၊ ကုပကို လမးကည့တယ။ ကုပကလဲ ခငလကို ကည့တယ။ ကည့ရငး ကုပရင ထဲ တဒုတဒုတနဲ့ သေးပူလာသလိုဘဲ၊ ပောငကီးတောင နဲနဲတငးလာတယ။ ကုပတို့ အခငးခငး မကစိခငး ခနဆုံပီး ခငလ ပုံးတုနးတုနး လုပရငး ဟိုဘကလည့သားတယ။ ပီးတော့ “ရတာပေါ့ ဦးမောငလကီးကလဲ.. မရဘဲ နေမလား… ဟနး ဘာတေ လောကမေးနေမနး မသိဘူး… မပောလိုကခငဘူး” တဲ့ကုပနဲနဲ သဘောပေါကသားတယ၊ လူသူမနီးတဲ့ ဒီလိုနေရာမာ ကုပနဲ့ ခင လ နစယောကထဲ။ သူ့စိတထဲလဲ တခုခု ဖစနေပီဆိုတာ ကုပသိလိုကပီ၊ “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ.. ငါသိတယ ငါသိတယ” ကုပက ရယ ကဲကဲ နဲ့ လမးပောလိုကတော့ သူက “ဘာသိတာလဲ… ဦးမောငလကီးနော” “နငသတိရတာ ကိုပောတာလေ ငါသိတာပေါ့…. ထနးသောငကီး အကောငး… ဒီကောငလား အရငက ငါတို့ သူ့ကို ထနးတောငလို့ ခေါတာ… တောငလနးလို့ မိနးမ မနမနရတာ လေ ဟား ဟား ဟား ဟား”
“ဦးမောငလကီးကတော့ ပောပီ ခစ ခစ” “အမယ ငါပောတာ မဟုတတာကနေတာဘဲ… ကဲပော တနေ့ဘယနစခါလဲ ဟား ဟား ဟား” “သား . . ဦးမောငလကီးရော မတောငတာကနေတာဘဲ.. တောငလနးလို့ သနးမနဲ့ ညားတာမဟုတဘူးလား” “ဟား ဟား ဟား ဟား အေးပေါ့ဟ” “ခစ ခစ ခစ ဦးမောငလကီး ပုံကည့တာနဲ့ ဘယလောကတောငမနး လူတိုငးသိတယ.. ဒါကောင့ ရာထဲက ကောငမတေ ပောနေကတာ ဒီလောကထတဲ့ သနးမ မောငလနဲ့တေ့မ ငိမကသားတာတဲ့ ခစ ခစ ခစ ခစ” ရာထဲက ကောငမတေ တကယပောတာလား၊ ခငလဘဲလုပဇတထငတာလားမသိ။ ဒီအပောနဲ့ဆို အခေနေက ကောငးမနး ကုပသိလိုက ပီ။“ဟား ဟား ဟား ဟား နငပောတာမနတယ… အခုတောင နင့နဲ့ တေ့ပီး တောငနေပီနော” တဟားဟားနဲ့ စသလိုနောကသလို ပောရငး သူ့လက လမးဆဲလိုကတယ။ “အဲ့ ဦးမောငလကီးကလဲ….” သူ့လေသံ မဆုံးခငမာ ကိုယပါလမးဖကလိုကတော့ ခငလ က လေသံခပပော့ပော့နဲ့ “ဦးမောငလကီးရယ ခငလကို အထငတော့ မသေးပါနဲ့နော”
ညငးတာတော့ မဟုတ၊ သူ့ပုံက ခံလဲခံခငတယ။ အထငသေးမာလဲ စိုးတဲ့သဘောလို ဖစနေတာမို့ “မသေးပါဘူးဟာ… ငါ နင့ကို နားလညပါတယ…. ငါလဲ နင့လိုပါဘဲဟာ” “ဦမောငလကီးကလဲ ပောပီ.. ဦးမောငလကီးက မိနးမနဲ့ဟာ” “မိနးမနဲ့ဆိုပေမဲ့ ခု သနးမက ငါကို အနားမကပမခံတော့ဘူးဟ” “ဒီလောကတောငတဲ့သူ အနားအကပမခံဘဲ နေမလား.. လောကပောနေ” “နငမ သိပါဘူးဟာ… ငါတို့အကောငး… သနးမက အခုတလော ဘာဖစတယမသိဘူး.. ငါ့ကို အကပကိုမခံတော့တာ.. သူရိုးသားလို့နေ မာပေါ့” “ဒါကောင့ ခု ခငလကို လာကပတာပေါ့လေ ဟုတလား” “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒါကတော့ နငနဲ့ငါက လိုအပတာခငး တူနေတာ ကိုး… လူဆိုတာ လိုအပတာတူမ ပေါငးလို့ရတာဟ” “ခစ ခစ ဦးမောငလကီးက ပောတတတယ” “ဟဲ့ ငါပောတာ မဟုတလို့ လား…. လာ လာ ငါ့ပေါငပေါ အိပခလိုက တောကာ အဝေးက တယောကယောကဖတသားရင နစယောကပူးနေတာ မငသားလို့ လာစပစုနေအုံးမယ” “ဟနး ဦးမောငလကီးက ရိုးမလိုလိုနဲ့ ဉာဏခညးဘဲ” ပါးစပကသာ ပောပေမဲ့ ခငလက ဘေးဘီ လမး ကည့ပီး ကုပပေါငပေါ လဲခလိုကတယ။ ပေါငကားက ပောငကီးကတော့ စားရတော့မယမနး သိလို့လား မသိ တောတောလေး ကို တငးနေပီ၊ ကုပက ခငလ ခေါငးကို သေသေခာခာ ကုပပေါငကားထဲ ဆဲထည့လိုကတော့ တငးနေတဲ့ ပောငကီးက ခငလ ခေါငးနဲ့ ထိရော။
“အမလေး ဘာကီးလဲဟ ခစ ခစ ခစ ခစ” “သိခငရင ကိုယ့ဖာသာကည့… ငါက ခု နင့ နို့က မဲ့ကို ကည့မလို့” “ခစ ခစ ခစ ခစ” ပောရငး ကုပပေါငပေါ ခေါငးတငပီး ပကလကလဲနေတဲ့ ခငလ အကီကို တလုံးခငး ဖုတလိုကတယ။ ခငလက ကုပ ကယသီး ဖုတနေတာကို မညငး။ “ဦးမောငလကီးနော… ခငလက ကိုထနးသောင ဆုံးကတညးက ဘယသူနဲ့မ ဖစခဲ့တာ မဟုတ ဘူး… အထငတော့ မသေးနဲ့… ခု ဦးမောငလကီး မို့လို့” “ဒါတေ ငါနားလညပါတယ ခငလရာ… နငပောမနေနဲ့… ခု ငါ့ကို ထနး သောငလို့ဘဲ သဘောထားလိုက” “ဦးမောငလကီကရော ခငလကို သနးမ လိုသဘောထားမာမို့လို့လား” “ငါက နင့ကို သနးမ လို့ တော့ သဘောမထားပါဘူး… နငက ပိုလနေတဲ့ဟာ… နင့ကို နငလို့ဘဲ သဘောထားမယ” “ခစ ခစ ခစ ခစ ဦးမောငလကီး ကတော့ လေ ပောတတတယ” ပောရင အကx{103E}ကယသီးတေ ပုတတော့ ဘောလီကို ဆဲလနရငး ထငးနေအောင ပေါနေတဲ့ မဲ့ကို လကနဲ့ အသာပတကည့ရငး “မဲ့က နင့ရငသားမာ ထငးကနဲဘဲဟ… ဒါကောင့ထငတယ နင့နို့တေ ထားတာ.. ငါက အဲလိုမ ကိုကတာ” ပောလဲပော လကက နို့အုံကီးကို ဆုတလို့၊ အိကနဲ အိကနဲ ခငလနို့ ကိုငလို့ကေငးခက၊ ကိုငနေရငး အားမရတော့ ကုနးစို့လိုက တယ။
“အိ” ခငလဆီက အိ ကနဲ အခကအသံထကပီး တိတသားတယ။ ခနလေးကာတော့ တဟငးဟငး နဲ့ အသကရုသံ ခပပငးပငး ထကလာတယ။ ပီးတော့ သူ့လကက ကုပ ခနာကိုယ ကိုဟိုပတဒီပတနဲ့၊ နောက အလိုလို ကုပပေါငကားထဲ ဝငလာပီး ပောင ကီးကို ဖမးဆုတလိုကတယ။ အဲဒါမ ကုပကိုကတာ၊ ခငလနို့က ထားကလဲထား၊ ကိုငလို့လဲကောငး၊ စို့လို့လဲ ကောငးတာမို့ အတောကာတယ၊ တမောစို့ပီးမ “ခငလ” “အင” “နင ရာထဲက ရေခဲခောငးစားဖူးလား” “အငး ဘာဖစလို့လဲ” “အော ငါ့ ရေခဲခောငး စားမလားလို့” “ခစ ခစ ခစ ခစ ဦးမောငလကီးဟာက ရေခဲခောငးလဲ မဟုတဘူး” ပါးစပက ပောပေမဲ့ ခငလ ပကလကလဲနေရာက ကုပဘဲ စောငးလို့ ကုပကောငပောငကီးကို မကနာခငး ဆိုငလိုကတယ။ သေခာကိုငကည့ရငး သူ့ နုတခမးကို ဝကလိုစူလို့ ပောငကီးနဲ့ တေ့လိုက ခာလိုက လုပကစားနေရငး “ဦးမောငလကီးရော ဘိနးမုံ့ စားဖူးလား ခစ ခစ ခစ ခစ” သူ့အပောကို ကုပ ခကခငး သဘောပေါကတာမို့ “ဘာလဲ နင့ယေကကား ထနးသောငကီးက ဘိနးမုံ့ ကိုကလို့လား”
“အငး အရမးကိုကတာ” “သူကိုကတာလား နငကိုကတာလား” “ခစ ခစ ခစ ခစ” ကုပဘာမမပောတော့၊ ကုပ ခငလ ဘေး ပောငးပနအိပခလိုကတယ၊ ကုပခေါငးက ခငလတငပါးနား၊ သူ့ ထမီကို ဆဲဖေခလို့ ကုပမကနာပေါ ဆဲတငလိုကတယ။ အဲဒီ မာ ပောငကီး ခငလပါးစပထဲ ရောကသားမနး ကုပသိလိုကတယ။ ခငလခေထောကတေကို ကေးလို့ ကုပကိုယပေါမာ ဒူး ထောကသလို ပုံစံပောငးလိုကတော့ သူ့ရဲ့ ဘိနးမုံ့ကီးက ကုပမကစိရေ့ ထငးကနဲ။ ဆုံးသားတဲ့ သူ့လင ကိုကလဲကိုကစရာဘဲ၊ အမေးတေထူလပစနဲ့ မဲတူးနေတဲ့ မုံ့မိုးမဟုတ၊ အမေးကခပပါးပါးနဲ့ နုတခမးသားက ညိုတိုတို ဖစနေပေမဲ့ အကဲကောငးအထဲက နီရဲလို့ အရညကည တစို့စို့နဲ့ အစေ့ကို ပူလို့၊ ကည့တာနဲ့ ဖိစုတခငစရာကောငးနေတာ။ ကုပလဲ သေသေခာခာကည့ရငး သူ့တငပါးကို သေခာကိုငပီး ကုပပါးစပဝ တေ့ခလိုကတယ၊ “အီး . . .” ခငလဆီက ရုတတရက အသံကားရပီး ပနပောက သားတယ။ ပီးတော့ ပောငကီးဆီက နေးကနဲ နေးကနဲ နဲ့။ နစယောကသား အပေးအယူ မနေတာ ဘယညာလူးလို့၊ ခငလက အပေါရောကလိုက၊ ကုပက အပေါရောကလိုက၊ နောကဆုံး ကုပမရတော့၊ ခငလရေ ငါထကပဟ ဆိုပီး တဗစဗစ နဲ့ အားရပါးရ ပနးထကတော့တာဘဲ။ အဲဒီမာ နစယောကသား ညိမကသားတာ။ခနလောက ညိမနေပီး “အမလေး ခငလရယ ဘယလိုမား စုတထည့လိုကတာလဲဟ… ငါတောင မအောင့နိုငဘူးဖစသားတယ”
ကုပက ငုတတုတထထိုငလို့ မောဟိုကသံနဲ့ ပောတော့ ခငလက တခစခစရယတယ။ သူ့ပုံကည့ရတာ ဘာမမဖစသလိုနဲ့ ကုပ သူ့ကို လုပပေးတာ ထိမထိရဲ့လားလို့ သံသယဝငလာတာမို့ လမးမေးလိုကတယ။ “ဟဲ့ နင့ကိုငါ လုပပေးတာရော ကောငးရဲ့လား” “ဦးမောငလကီးကလဲ… ဘာတေလာမေးနေတာလဲ” “ဟဲ့ ငါလုပတာကောငးမကောငး သိခငတာပေါ့ဟ… ပောစမးပါ” “မသိ ဘူးလား ဒီမာ ဒီလောကလူးနေတာ… တခါတညး လူကို မနားတမးလုပနေတဲ့ဟာ… ဒီမာ အသကတောငရုလို့ မရတော့ဘူး ဟနး” ခငလက ညုတုတု နဲ့ ပနပောတဲ့ လေသံကောင့ ကုပမာအမောပေရုံက စိတက ပနလညလာသလိုတောင ဖစလာတယ။ “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ နင့ဘိနးမုံ့က တကယစားကောငးတယဟ… ငါလုပတာ နငရော ပီးလား” “ပီးလိုကတာမ ဦးမောငလကီးရယ.. တရုး ရုးနဲ့ ပနးနေတာ ဦးမောငလကီးကို အားတောငနာတယ” “ဟဲ ဟဲ ဒါမိုးက အားမနာရဘူးဟ.. ပနးသာပနး… မားမားပနးလေ ငါ ကိုကလေဘဲဟ” စကားသာပောနေပေမဲ့ ခငလက ပကလကလဲနေရာက မထ၊ ကုပလဲ ပီးသာပီးသားတယ အာသာကမပေ သလိုလို၊ သူ့အပော နဲ့ အမူအယာကို ကည့ပီး စိတက ပနထလာတာမို့ သူ့ပေါငကားထဲ ဝငထိုငရငး သူ့ခေထောကကို ဆဲမလို့ ကုပကောငပောငကီကို သူ့ ဘိနးမုံ့နဲ့ ကပပေးလိုကတယ။
ခငလက ကုပအဖစကို ပုံးကည့ရငး ကုပအလိုက ခေမောကပေးတယ။ သူလဲ မဝသေးတဲ့ပုံ။ ဘိနးမုံ့နံ့ ရတာနဲ့ အနထားလို့ ခေါငးစိုကသယေယာငယောင ဖစနေတဲ့ ပောငကီးက ခကခငး ခေါငးပနထောငလာတော့တာဘဲ။ ဒါမိုးဆို ကုပကောငပောင ကီးက စိတခရတယ။ ၃ ခီလောကတော့ မနားတမးခေါငးထောငနိုငတဲ့ကောင။ သူ့ဘိနးမုံ့ကို ပောငကီးလာထောကတာနဲ့ ခငလ ဆီက “ဖေးဖေးအရငလုပနော ဦးမောငလကီး… ခငလ မလုပတာအရမးကာပီ” “အေးပါ ငါသိပါတယဟ” ကုပလဲ အခိနမ ဆိုငးဘဲ ခေါငးထောငနေတဲ့ ပောငကီးကို စိုရဲ ခဲအိ နူးညံ့နေတဲ့ ခငလဘိနးမုံ့ထဲ အသာဘဲ ဖိထိုးလိုကတော့ ခပလယလယဘဲ တ ထစခငးတိုးဝငသားတော့တာပါဘဲ။ ဒီကောငမ မလုပတာ အရမးကာပီ ပောပေမဲ့ အပေါကကတော့ ပိတမနေ၊ ဧကန သူ့လင ထနးသောငကို သတိရတိုငး ခရမးသီးနဲ့ စခနးသားနေလား မသိ။ သူ့အိမနောကဖေးမာလဲ တနိုငစာ ခရမးစိုကခငးနဲ့။ အဆုံထိ ပောငကီးကို ထိုးသငးပီး ခငလ မကနာကို လမးကည့လိုကတော့ မကစိလေးမေးလို့ ပုံးတုံးတုံး မကနာပေးနဲ့ ပါးစပမပင့တပင့ ဟလို့၊ ကည့စမး အပည့အဝ ကို အရသာ ခံနေတာ။ သူ့ပုံကည့ပီး ကုပတောတော အားတကလာတယ။ စောစောက မောတာ တေတောင ဘယပောကသားမနး မသိ။
ဒါနဲ့ဘဲ ပောငကီးကို အသာဆဲထုတလို့ ခပဖိဖိလေး ထပသငးကည့တယ။ ဒါလဲ ရောရောရူရူ ပလပကနဲ ဝငသားတာပါဘဲ။ လေး ငါး ခကလောက အသာစမးပီး ကုပအားပါတဲ့ ဆောင့ခကတေ တနးသငးတိုကတာ ခငလ ပါးစပ မပင့တပင့ကနေ ခပ ကယကယလေး ဟ သားတာဘဲ ရိတယ။ မကနာပေးကမပောငး၊ မထီမဲ့မင မကနာပေးနဲ့ ကုပလုပနေတာ မမု့တဲ့ ပုံမို့ ကုပ အသားကုနဘဲ မနားတမးဆောင့ပေးလိုကတာ ခငလ နို့အုံကီးဆို ပငလယလိုငးထနေသလို ယနးလို့။ အဲဒီတော့မ ခငလ ဆီက တအအ နဲ့ အသံထကလာပီး အောကနုတခမးကို ခပဖဖကိုကလို့ မကစိပင့လာပီး ကုပကို ကည့တယ။ ကုပကလဲ သူ့မကနာ ကို ကည့ပီး လုပနေမို့ ခကခငးဘဲ အကည့ခငး ဆုံတာပေါ့။ ကုပလဲ မောနေတာမို့ ဆောင့ခကကိုရပပီး အဆုံးထိ ထိုးသငးလို့ သူ့ကို လမးမေးလိုကတယ။
“ပီးသားလို့လား” “အငး… ဦးမောငလကီး အရမးကမးတာဘဲ” မကနာပေးက ခပပုံးပုံးနဲ့ ပောလိုကတဲ့ လေသံက မခံနိုငတဲ့ လေသံမဟုတ။ သဘောကတဲ့လေသံ။ “မကမးပါဘူးဟ.. ဒီလောကတော့ ရိမာပေါ့… ဒါတောင ငါကလော့ထားတာဟ” ကုပ ကလဲ ပောရငး ဖဲကားထားတဲ့ သူ့ပေါငနစခောငးကို စုလို့ ဘိုကပေါ တနးတငလိုကတယ။ ကတကလာတဲ့ သူ့ဘိနးမုံ့ကို တခက နစခကလောက ဖိအဆောင့မာ “နားပါအုံးလား ဦးမောငလကီးရယ” ကည့ရတာ သူလဲ နားခငပုံဘဲ၊ ကုပကလဲ ခန နားခငတာနဲ့ အတောဘဲ။ ခန နားပီး နငအပေါက စိတကိုကလုပ ဟုတလား လို့ပောရငး မနားခင အဆစယူတဲ့ သဘောနဲ့ လေးငါးခက လောက ဆကတိုကလေး ဆောင့ပီး သူ့ဘေးလဲခလိုကတယ။ နစယောကလုံးက အတေ့ကုံ ရိပီးသားမို့ အထူးပောနေစရာ မလို တော့။ အခေအနေက အားနာစရာလဲ မလိုတော့။ နေးနေးတလည့ မနမနတလည့၊ နားလိုက လုပလိုကနဲ့ ခငလနဲ့ ကုပ ပုံစံမိုးစုံ သုံးပီး စခနးသားလိုကတာ ညနေစောငး အိမပနတော့ ကုပမာ ဒူးတောင ခောငလို့။ ကုပလဲ ခုမဘဲ အဆငပေသားတယ။ မ အေးကိုလဲမေ့၊ သနးမ အကပမခံလဲ ဂရုမစိုကတော့။ ခငလလောက ကုပအပေါ ဘယသူမ မကောငးမနး ကုပကောငးကောငး သိသားတယ။
Zawgyi
လယင္းထဲက လိုးပဲ (စ/ဆုံး)
ဒီေနx{1037} လုပရာေလး နဲနဲပါးပါး လုပ္ၿပီး လယဲထဲ ေဆးလိပိုေလးနဲx{1037} မိန္းေနတုန္း ၿဗဳံးဆို ခင ေပါကလာတယ္။ မကိတဆုံး မင္ေနရတဲ့ လယင္းပငို ေငးၿပီး ဟိုေတးဒီေတး ေတးေနတာမိုx{1037} ဒီေကာင ဘယေန ဘယို ေရာကာမန္းေတာင္ မသိလိုကူး။ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး ဆိုၿပီး ကဳပာမည္ေခၚလိုx{1037} လယဲထဲ ဝငာမ ေတx{1037}လိုကာ။ ခင ဆိုတာ ကဳပိုx{1037} x{101B}ာထဲက ငယ္ ငယ္x{101B}ယ္x{101B}ယဲx{1037} မုဆိုးမ ဖစ္ေနတာ။ ေပာရရင္ ကဳပဲx{1037} ဖစူးတဲ့ မတူး တိုx{1037}နဲx{1037} အx{101B}ယူေပါ့။ သူx{1037}လင မx{1014}x{103D}စ ကဳပို ပိုးထိတာ။ ကဳပ ကံေကာင္းလိုx{1037} မေသေပမဲ့ သူx{1037}လင္ ကိုထန္းေသာင္ ကေတာ့ ကုလိုx{1037} မမီလိုx{1037} အသကါ ပါသားတာ။ အိမ္ေထာငတာဖစ္ တx{1014}x{103D}စ္ေကာ္ x{1014}x{103D}စ္ x{1014}x{103D}စ္ အမားဆုံး ရိအုံးမယ္ ထငယ္။ ခုေတာ့ မုဆိုးမ ဖစ္ၿပီး သူx{1037}တေယာကဲ ဖစလို x{101B}ုန္းကန္ေနေလရဲx{1037}။
“ဟဲ့ ဘာတုန္းဟ” သူေခၚေတာ့ ကဳပလဲ ပနူးၿပီး ဝငာတဲ့ ခင ကိုၾကည့ိတယ္။ ဒီေကာင မေတx{1037}တာေတာင္ အေတာ္ ၾကာၿပီ၊ ပည့ည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး နဲx{1037} ၾကည့ိုx{1037}ေကာင္းသား၊ x{101B}ာသူဆိုေတာ့ ထမီက တိုတို၊ ပုဝါစုတ္ေလး ေခါင္းေပါင္းလိုx{1037}၊ ဝလာလိုx{1037} ထငါရဲx{1037} ရငုံးအကီက ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ဖစ္ေနေတာ့ သူx{1037}ရငို မနဲတင္းေအာင္ ဆဲထားသလိုဖစ္ၿပီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေလးနဲx{1037}ေဖါင္းေနတာ ၾကည့ိုx{1037}ေတာင္ ေကာင္းေသး။
“ဘာမ မဟုတါဘူး ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးေရ… အားေနတာနဲx{1037} ေလာကာတာ.. ၿပီးေတာ့ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကိုလဲ ေမးစရာ ရိလိုx{1037}” “ဘာ မာလဲဟ” “တခားမဟုတါဘူး… ဒီx{1014}x{103D}စ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး လယာ ေကာကိုကိုx{1037} လူပည့ားၿပီလားလိုx{1037}” “ဘာလဲ နင္ ငါ့လယာ လာစိုကလိုx{1037}လား” “အင္း.. အဲဒါလဲ လာေမးတာ” “ဒါဆိုရပါတယ္… အခင္းခင္းေတဘဲ.. လာစိုက္” “ဒါဆိုလဲ ေကးဇူးပါဘဲ ေတာ္” ေပာရင္း ဆိုရင္း ခငက ကဳပ္ေဘး ဝငိုငယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းမာ ေပါင္းထားတဲ့ ပုဝါကို ဖဳတ္ၿပီး မက္x{1014}x{103D}ာကို ဟိုတိုx{1037} ဒီတိုx{1037} လုပင္း “မိုးဦးကသာဆိုတယ္ ခုထိ ပူတုန္း” “ေအးဟ ပူလန္းလိုx{1037} ငါေတာင္ အဝတကပ္x{1014}x{103D}ိုငူး… ဒီလို အပူမိဳးနဲx{1037} ဒီx{1014}x{103D}စ္ ေရ ေတာင္ တငါ့မလားဘဲ… မိုးကလဲ နည္းလိုကာ” ကဳပလဲ ထုံးစံအတိုင္း တေယာကဲလဲ ဖစနိုေတာ့ အေပၚပိုင္းက တုံးလုံး၊ လုံခညိုကိုေတာ့ ေပါင္ၾကားစုထည့ိုx{1037} တငလင္ေခ ဒူးေပၚေပါင္ေပၚ ထိုင္ေနတာ။
“ဟုတယ္ေနာ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး… ခါတိုင္း ဒီအခိနို မိုးကေကာင္းေကာင္းx{101B}ာေနၿပီ… ဒီx{1014}x{103D}စ မိုးကလဲ ေနာကလိုကာ” ေပာရင္း ခါးေလာကဲ အဝတိတဲ့ ကဳပx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာကို မကုံးေဝ့ၾကည့ာ သတိထားမိတယ္။ ဒီေကာင ဒီကိစx{1039}x{1005} တခုထဲနဲx{1037}ေတာ့ ငါ့ဆီ ေရာကာ မဖစ္x{1014}x{103D}ိုငူး၊ ဒီကိစx{1039}x{1005}က x{101B}ာထဲေတx{1037} လမ္းေမးလိုကဲ ရတဲ့ဟာကို ဘာေၾကာင့္ ေခရည္ၿပီး ငါ့လယဲထိ ေရာကာလဲ မသိဘူး၊ ေတးမိၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္း ေပာင္းလိုကယ္။ “ေတx{1037}တုန္းစပုအုံးမယ္… နငိုၾကည့တာ ေခာလိုx{1037}လလိုx{1037} အx{101B}ယ လဲ ငယ္… x{101B}ုပည္ေလးကလဲရိ… တေယာကဲ x{101B}ုန္းကန္ေနရတာ မပငန္းဘူးလား… တပငဲ တပငူ ဘိုx{1037} မစဥ္းစားေတာ့ဘူး လား” “အမေလး ေပာမ ေပာတတယ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးရယ္…ကမလို မုဆိုးမ ဘယူယူမတုန္း” “ဟ မုဆိုးမဆိုေပမဲ့ နင လတုန္းပတုန္းဆိုေတာ့ x{1039}x{101C}ကိဳကဲ့သူေပၚၿပီး ယူမဲ့သူရိမာေပါ့ဟ” “မရိပါဘူးေတာ္… မုဆိုးမဆိုမ ဘယူက ယူမလဲေတာ့… ပီး ေတာ့ ခငက ဘာလလိုx{1037}လဲ… x{101B}ာထဲက အပိဳေတက ခငထက္ အမားx{1039}x{101C}ကီးသာပါ့ေတာ္.. ယူခင္းယူ သူတိုx{1037}သားယူမာေပါ့”
“ေအးေလ ဒါလဲဟုတာဘဲ.. မုဆိုးမဆိုေတာ့လဲ ခကား.. နငလဲ ကံဆိုးပါတယ္… နင့္ေယာကားက ပိုးထိတာ အသိ ေနာကလိုx{1037} ဖစားတာ.. ငါ့လိုသာ အသိေစာရင္ ကုရင္ မီတယ္” “ကုသိုလံေပါ့ ဦးေမာငရယ္.. ဘယတ္x{1014}x{103D}ိုငလဲ” ကဳပ္ အဖစဲx{1037}ယဥ္ေပာရင္းနဲx{1037} ကဳပ္ မေအးကို x{101B}ုတရက္ သတိရသားတယ္။ ခင သူလဲ မေအးလို ဖစ္ေနလိုx{1037} မားလား၊ ဒါ ေၾကာင့္ သူ မုဆိုးမ ဖစာထငယ္။ စဥ္းစားမိတာနဲx{1037} လx{103E}တနဲ ပါးစပ ထကားတယ္။ ကဳပသီ ကိုက ဒီလိုဘဲ၊ “ငါ အခုမ စဥ္းစားမိတယ္.. နငုဆိုးမဖစဲ့အေၾကာင္း..” ေပာရင္းတမ္းလမ္း ကဳပိကရဲ ရပားတယ္။ ဟိုက္ သူက မိန္းခေလး ေပာလိုx{1037} မသင့္ေတာူးထငယိုx{1037} စဥ္းစားမိၿပီး စကားကို ေလာခလိုကယ္။ “အာ… နင့ို ေပာလိုx{1037} မဖစါဘူး… နငဲ သိခငိမာ ေပါ့” “ဘာမားလဲ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးရဲx{1037}.. ကမက ဘာသိရမာလဲ” “ေအး ေအး မသိလဲ ၿပီးေရာ.. ဘာမမဟုတါဘူး” ကဳပာသာ ကဳပ္ အေတးေပါက္ၿပီး ၿပဳံးစိစိ နဲx{1037} သူx{1037}ကိုေပာေတာ့ သူက ပိုသိခငယဲx{1037} တူတယ္။ အတင္း မရမက ေမးေတာ့တာဘဲ။
“ဘာလဲ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး… ေပာ ေပာ” “အာ နငလဲ ေပာလိုx{1037} မေကာင္းပါဘူးဆိုမ အတင္းေမးေတာ့တာဘဲ” “ဘာလိုx{1037}ေပာလိုx{1037} မ ေကာင္းရမာလဲ.. ဘာအေၾကာင္းမိုx{1037}လဲ ေပာ ေပာ” “ဟ နငိၿပီးသားလဲ ဖစငစာေပါ့” ဒီလိုနဲx{1037} သူကလဲ အတင္းေမး၊ ကဳပ္ ကလဲ ဒါဘဲ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေပာရင္း ဂာေအး သူx{1037} အေမx{101B}ိုကဲ့ ဇတင္းေနတာ အေတာ္ၾကာတယ္။ ေနာကုံးေတာ့ “ကဲ နငီ ေလာကိခင္ေနတာ ေရx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာ ေနာကားၿပီး ေပာရတာေပါ့… ေနာက ငါ့ကို အဆိုးမဆိုနဲx{1037}” “မဆိုပါဘူး.. တခါထဲ ေပာဆိုမ ေပာဘူး ေဈးက ကိုင္ေနေသးတယ္” “ေအာ္ နငလဲ ေပာသင့ား မသင့ားလဲ ရိေသးတယ္ေလဟာ” “အမေလး ဒီလူနဲx{1037} ဒီလူ.. ေပာပါဆိုမ ရည္ေနေသးတယ္ တခါတည္း” “ကဲ ဒီေလာကိခငာ ေပာမယ္” ဆိုၿပီး ေအာ္ေပာရင္ေတာင္ ဘယူမ မ ၾကားတဲ့ ေနရာမာ သူx{1037} အနားနဲနဲတိုးလိုx{1037} ေလသံကို နဲနဲx{1014}x{103D}ိပ္ၿပီး “နင္ မုဆိုးမဖစာ နင့ိုဟာမာ မဲx{1037}ပါလိုx{1037}မဟုတား” “ဘယို ဘယို ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး ဘယိုဟာလဲ”
“အာ နငလဲ.. နင့ိုဟာပါဆို.. နင့္ မိန္းမဟဝာေလဟာ.. ဟုတယဟုတား ကဲ ေပာ” ကဳပေပာကို ခင ဘာ သေဘာကတယသိ၊ တခစစယင္း ပန္ေပာတယ္။ “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္.. ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကလဲ… x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကံဖနန္ လာေပာပန္ ၿပီ” “ဟဲ့ x{1039}x{101C}ကံx{1039}x{101C}ကံဖနန္ ေပာတာမဟုတူးဟ.. ငါ့ကို မဲx{1037}ကမ္းေၾကတဲ့ ပုဂx{1039}x{1002}ိဳလ္x{1039}x{101C}ကီးက ေသခာေပာပသားတာ… အဲ့ေနရာ မဲx{1037}ပါတဲ့ မိန္းမေတက ေယာကားယူရင္ မုဆိုးမ ဖစတယဲ့… နင့ာ ပါတယိုx{1037}လား.. ငါ့ကို မရကဲx{1037} မနန္ေပာ” “ဘယလာ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးမား ဘာရကမာလဲ… အဲဒီေနရာမာေတာ့ မပါ ပါဘူးေတာ္… ကဳပကိုယုံးမာ မဲx{1037}က ရငားမာသာရိတာ… ရိ တာမ ေသးေသးေလးေတာင္ မဟုတူး ထင္းေနတာ.. ေဟာဒီေနရာမာ” ခငက သူx{1037}မဲx{1037}ရိတဲ့ ညာဘကငားေနရာကို အကx{103E} ေပၚက လကိဳးနဲx{1037} ေထာကရင္း ပင့င့င္းလင္းဘဲေပာတယ္။ ရကိုးရကန္းမရိ။ မုဆိုးမ မိုx{1037}လားေတာ့ မသိ၊ ကဳပလဲ အဲ့ လို ပင့င္းမ သေဘာကတာနဲx{1037}ေတာ့ အံကိုက္။ “ဒါဆို နငုဆိုးမ ဖစာ အဲဒါနဲx{1037} မဆိုငူး ထငယ္.. ကံတရားေၾကာင့ဲလိုx{1037} ေပာရေတာ့မယငယ္… နင့္ေယာကား ထန္းေသာင္ ဆုံးေတာ့ နငိုx{1037} ညားတာ တx{1014}x{103D}စ္ေကာ္ေကာဲ ရိအုံးမယ္ ထငယ္”
“အင္း တx{1014}x{103D}စဲx{1037}သုံးလဘဲရိေသးတာ…ခင ကံကို ဆိုးပါတယ္” “ေအးေပါ့ဟာ.. သတx{1039}x{1011}ဝါတခု ကံတခုေပါ့… ဘယတ္x{1014}x{103D}ိုငလဲ.. ဒါနဲx{1037} တခါတေလ နင့္ေယာကားကို သတိမရဘူးလား” “ရတာေပါ့ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကလဲ.. ေမးမ ေမးတတယ္” “ဟဲ့ ငါေပာ တာ ဟို x{101B}ိုးx{101B}ိုးသားသား သတိရတာ ေမးတာမဟုတူးဟ” ကဳပ ရယဲကဲ နဲx{1037} ေသးတိုးစမ္းလိုကယ္။ ခငက ကဳပပ္ၿပဳံး ၿပဳံးနဲx{1037} လမ္းေမးတာကို သေဘာေပါကုံနဲx{1037} ကဳပ္ေပါငို လမ္းx{101B}ိုကင္း “ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး” လိုx{1037} သေဘာေပါကုံနဲx{1037} ကဳပို ခပ္ ဆတတ္ ေလသံနဲx{1037} ကဳပိုလမ္းေအာယ္။ ေအာယာေပာသာ ေလသံက မx{1039}x{101C}ကိဳကဲ့ အသံမဟုတန္း ကဳပကင္းသိ လိုကာေၾကာင့္ အေလာ့မေပးဘဲ “ဘာလဲဟ.. ငါကသိခငိုx{1037}” “ဘာလိုx{1037} သိခငတာလဲ” “ေအာ္ ငါတိုx{1037}အဖစဲ တိုကိုက္ သလားလိုx{1037}” “ဘာအဖစဲ” “နငိတဲ့အတိုင္း သန္းမလဲ ေယာကားနဲx{1037}ကဲၿပီး ပန္ေရာကာတာမိုx{1037}လား… အဲဒီမာ သူလဲ ခနခန သတိရၿပီး ငါနဲx{1037}ညားတာေလ… ဟား ဟား ဟား ဟား”
“ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကေတာ့ ေပာၿပီ… သန္းမေတာ့ ဟုတာေပါ့ … ကဳပာေတာ့ သတိရလဲ ညားမဲ့သူမရိပါဘူးေတာ္” “ေပာပါ နင္ တကယတိရလား” ခင ခကင္း မေဖ၊ ကဳပို လမ္းၾကည့ယ္။ ကဳပလဲ ခငကို ၾကည့ယ္။ ၾကည့င္း ကဳပင္ ထဲ တဒုတုတဲx{1037} ေသးပူလာသလိုဘဲ၊ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးေတာင္ နဲနဲတင္းလာတယ္။ ကဳပိုx{1037} အခင္းခင္း မကိခင္း ခနဆုံၿပီး ခင ၿပဳံးတုန္းတုန္း လုပင္း ဟိုဘကည့ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ “ရတာေပါ့ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကလဲ.. မရဘဲ ေနမလား… ဟန္း ဘာေတ ေလာက္ေမးေနမန္း မသိဘူး… မေပာလိုကငူး” တဲ့ကဳပဲနဲ သေဘာေပါကားတယ္၊ လူသူမနီးတဲ့ ဒီလိုေနရာမာ ကဳပဲx{1037} ခင္ လ x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲ။ သူx{1037}စိတဲလဲ တခုခု ဖစ္ေနၿပီဆိုတာ ကဳပိလိုက္ၿပီ၊ “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ.. ငါသိတယ္ ငါသိတယ္” ကဳပ ရယ္ ကဲကဲ နဲx{1037} လမ္းေပာလိုက္ေတာ့ သူက “ဘာသိတာလဲ… ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးေနာ္” “နငတိရတာ ကိုေပာတာေလ ငါသိတာေပါ့…. ထန္းေသာင္x{1039}x{101C}ကီး အေၾကာင္း… ဒီေကာငား အရင ငါတိုx{1037} သူx{1037}ကို ထန္းေတာငိုx{1037} ေခၚတာ… ေတာငန္းလိုx{1037} မိန္းမ မနနတာ ေလ ဟား ဟား ဟား ဟား”
“ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကေတာ့ ေပာၿပီ ခစ္ ခစ္” “အမယ္ ငါေပာတာ မဟုတာကေနတာဘဲ… ကဲေပာ တေနx{1037}ဘယ္x{1014}x{103D}စါလဲ ဟား ဟား ဟား” “သား . . ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးေရာ မေတာငာကေနတာဘဲ.. ေတာငန္းလိုx{1037} သန္းမနဲx{1037} ညားတာမဟုတူးလား” “ဟား ဟား ဟား ဟား ေအးေပါ့ဟ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး ပုံၾကည့ာနဲx{1037} ဘယ္ေလာက္ေတာငန္း လူတိုင္းသိတယ္.. ဒါေၾကာင့္ x{101B}ာထဲက ေကာငေတ ေပာေနၾကတာ ဒီေလာကတဲ့ သန္းမ ေမာငနဲx{1037}ေတx{1037}မ ၿငိမသားတာတဲ့ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” x{101B}ာထဲက ေကာငေတ တကယ္ေပာတာလား၊ ခငဘဲလုပတငာလားမသိ။ ဒီအေပာနဲx{1037}ဆို အေခေနက ေကာင္းမန္း ကဳပိလိုက္ ၿပီ။“ဟား ဟား ဟား ဟား နင္ေပာတာမနယ္… အခုေတာင္ နင့ဲx{1037} ေတx{1037}ၿပီး ေတာင္ေနၿပီေနာ္” တဟားဟားနဲx{1037} စသလိုေနာကလို ေပာရင္း သူx{1037}လက္ လမ္းဆဲလိုကယ္။ “အဲ့ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကလဲ….” သူx{1037}ေလသံ မဆုံးခငာ ကိုယါလမ္းဖကိုက္ေတာ့ ခင က ေလသံခပ္ေပာ့ေပာ့နဲx{1037} “ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးရယ္ ခငကို အထင္ေတာ့ မေသးပါနဲx{1037}ေနာ္”
ညင္းတာေတာ့ မဟုတ္၊ သူx{1037}ပုံက ခံလဲခံခငယ္။ အထင္ေသးမာလဲ စိုးတဲ့သေဘာလို ဖစ္ေနတာမိုx{1037} “မေသးပါဘူးဟာ… ငါ နင့ို နားလညါတယ္…. ငါလဲ နင့ိုပါဘဲဟာ” “ဦေမာငx{1039}x{101C}ကီးကလဲ ေပာၿပီ.. ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးက မိန္းမနဲx{1037}ဟာ” “မိန္းမနဲx{1037}ဆိုေပမဲ့ ခု သန္းမက ငါကို အနားမကပခံေတာ့ဘူးဟ” “ဒီေလာက္ေတာငဲ့သူ အနားအကပခံဘဲ ေနမလား.. ေလာက္ေပာေန” “နင သိပါဘူးဟာ… ငါတိုx{1037}အေၾကာင္း… သန္းမက အခုတေလာ ဘာဖစယသိဘူး.. ငါ့ကို အကပိုမခံေတာ့တာ.. သူx{101B}ိုးသားလိုx{1037}ေန မာေပါ့” “ဒါေၾကာင့္ ခု ခငကို လာကပာေပါ့ေလ ဟုတား” “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒါကေတာ့ နငဲx{1037}ငါက လိုအပာခင္း တူေနတာ ကိုး… လူဆိုတာ လိုအပာတူမ ေပါင္းလိုx{1037}ရတာဟ” “ခစ္ ခစ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးက ေပာတတယ္” “ဟဲ့ ငါေပာတာ မဟုတိုx{1037} လား…. လာ လာ ငါ့ေပါင္ေပၚ အိပလိုက္ ေတာ္ၾကာ အေဝးက တေယာက္ေယာကတားရင္ x{1014}x{103D}စ္ေယာကူးေနတာ မငားလိုx{1037} လာစပုေနအုံးမယ္” “ဟန္း ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးက x{101B}ိုးမလိုလိုနဲx{1037} ဉာဏည္းဘဲ” ပါးစပသာ ေပာေပမဲ့ ခငက ေဘးဘီ လမ္း ၾကည့္ၿပီး ကဳပ္ေပါင္ေပၚ လဲခလိုကယ္။ ေပါင္ၾကားက ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးကေတာ့ စားရေတာ့မယန္း သိလိုx{1037}လား မသိ ေတာ္ေတာ္ေလး ကို တင္းေနၿပီ၊ ကဳပ ခင ေခါင္းကို ေသေသခာခာ ကဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ဆဲထည့ိုက္ေတာ့ တင္းေနတဲ့ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးက ခင ေခါင္းနဲx{1037} ထိေရာ။
“အမေလး ဘာx{1039}x{101C}ကီးလဲဟ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” “သိခငင္ ကိုယ့ာသာၾကည့္… ငါက ခု နင့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}က မဲx{1037}ကို ၾကည့လိုx{1037}” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” ေပာရင္း ကဳပ္ေပါင္ေပၚ ေခါင္းတင္ၿပီး ပကကဲေနတဲ့ ခင အကီကို တလုံးခင္း ဖဳတိုကယ္။ ခငက ကဳပ္ ၾကယီး ဖဳတ္ေနတာကို မညင္း။ “ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးေနာ္… ခငက ကိုထန္းေသာင္ ဆုံးကတည္းက ဘယူနဲx{1037}မ ဖစဲ့တာ မဟုတ္ ဘူး… အထင္ေတာ့ မေသးနဲx{1037}… ခု ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး မိုx{1037}လိုx{1037}” “ဒါေတ ငါနားလညါတယ္ ခငရာ… နင္ေပာမေနနဲx{1037}… ခု ငါ့ကို ထန္း ေသာငိုx{1037}ဘဲ သေဘာထားလိုက္” “ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီကေရာ ခငကို သန္းမ လိုသေဘာထားမာမိုx{1037}လိုx{1037}လား” “ငါက နင့ို သန္းမ လိုx{1037} ေတာ့ သေဘာမထားပါဘူး… နင ပိုလေနတဲ့ဟာ… နင့ို နငိုx{1037}ဘဲ သေဘာထားမယ္” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး ကေတာ့ ေလ ေပာတတယ္” ေပာရင္ အကx{103E}ၾကယီးေတ ပဳတ္ေတာ့ ေဘာီကို ဆဲလနင္း ထင္းေနေအာင္ ေပၚေနတဲ့ မဲx{1037}ကို လကဲx{1037} အသာပတ္ၾကည့င္း “မဲx{1037}က နင့ငားမာ ထင္းကနဲဘဲဟ… ဒါေၾကာင့ငယ္ နင့္x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတ ထားတာ.. ငါက အဲလိုမ x{1039}x{101C}ကိဳကာ” ေပာလဲေပာ လက x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ဆုတိုx{1037}၊ အိကနဲ အိကနဲ ခငx{1014}x{103D}ိုx{1037} ကိုငိုx{1037}ေကင္းခက္၊ ကိုင္ေနရင္း အားမရေတာ့ ကုန္းစိုx{1037}လိုက္ တယ္။
“အိ” ခငဆီက အိ ကနဲ အခကသံထက္ၿပီး တိတားတယ္။ ခနေလးၾကာေတာ့ တဟင္းဟင္း နဲx{1037} အသကx{103C}သံ ခပင္းပင္း ထကာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}လက ကဳပ္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ာကိုယ္ ကိုဟိုပတီပတဲx{1037}၊ ေနာက္ အလိုလို ကဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ဝငာၿပီး ေပာင္ x{1039}x{101C}ကီးကို ဖမ္းဆုတိုကယ္။ အဲဒါမ ကဳပ္x{1039}x{101C}ကိဳကာ၊ ခငx{1014}x{103D}ိုx{1037}က ထားကလဲထား၊ ကိုငိုx{1037}လဲေကာင္း၊ စိုx{1037}လိုx{1037}လဲ ေကာင္းတာမိုx{1037} အေတာ္ၾကာတယ္၊ တေမာစိုx{1037}ၿပီးမ “ခင” “အင္” “နင္ x{101B}ာထဲက ေရခဲေခာင္းစားဖူးလား” “အင္း ဘာဖစိုx{1037}လဲ” “ေအာ္ ငါ့ ေရခဲေခာင္း စားမလားလိုx{1037}” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးဟာက ေရခဲေခာင္းလဲ မဟုတူး” ပါးစပ ေပာေပမဲ့ ခင ပကကဲေနရာက ကဳပဲ ေစာင္းလိုx{1037} ကဳပ္ေကာင္ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးကို မက္x{1014}x{103D}ာခင္း ဆိုငိုကယ္။ ေသခာကိုင္ၾကည့င္း သူx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို ဝကိုစူလိုx{1037} ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ေတ့လိုက္ ခာလိုက္ လုပစားေနရင္း “ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးေရာ ဘိန္းမုံx{1037} စားဖူးလား ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” သူx{1037}အေပာကို ကဳပ္ ခကင္း သေဘာေပါကာမိုx{1037} “ဘာလဲ နင့္ေယကား ထန္းေသာင္x{1039}x{101C}ကီးက ဘိန္းမုံx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}လား”
“အင္း အရမ္းx{1039}x{101C}ကိဳကာ” “သူx{1039}x{101C}ကိဳကာလား နင္x{1039}x{101C}ကိဳကာလား” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” ကဳပာမမေပာေတာ့၊ ကဳပ္ ခင ေဘး ေပာင္းပနိပလိုကယ္၊ ကဳပ္ေခါင္းက ခငတငါးနား၊ သူx{1037} ထမီကို ဆဲေဖခလိုx{1037} ကဳပက္x{1014}x{103D}ာေပၚ ဆဲတငိုကယ္။ အဲဒီ မာ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီး ခငပါးစပဲ ေရာကားမန္း ကဳပိလိုကယ္။ ခငေခေထာက္ေတကို ေကးလိုx{1037} ကဳပိုယ္ေပၚမာ ဒူး ေထာကလို ပုံစံေပာင္းလိုက္ေတာ့ သူx{1037}ရဲx{1037} ဘိန္းမုံx{1037}x{1039}x{101C}ကီးက ကဳပကိေရx{1037} ထင္းကနဲ။ ဆုံးသားတဲ့ သူx{1037}လင္ x{1039}x{101C}ကိဳကဲx{1039}x{101C}ကိဳကရာဘဲ၊ အေမးေတထူလပစဲx{1037} မဲတူးေနတဲ့ မုံx{1037}မိဳးမဟုတ္၊ အေမးကခပါးပါးနဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားက ညိဳတိုတို ဖစ္ေနေပမဲ့ အကဲေၾကာင္းအထဲက နီရဲလိုx{1037} အရည္ၾကည္ တစိုx{1037}စိုx{1037}နဲx{1037} အေစ့ကို ပဴလိုx{1037}၊ ၾကည့ာနဲx{1037} ဖိစုတငရာေကာင္းေနတာ။ ကဳပဲ ေသေသခာခာၾကည့င္း သူx{1037}တငါးကို ေသခာကိုင္ၿပီး ကဳပါးစပ ေတ့ခလိုကယ္၊ “အီး . . .” ခငဆီက x{101B}ုတရက္ အသံၾကားရၿပီး ပန္ေပာက္ သားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးဆီက ေx{1014}x{103D}းကနဲ ေx{1014}x{103D}းကနဲ နဲx{1037}။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အေပးအယူ မေနတာ ဘယာလူးလိုx{1037}၊ ခငက အေပၚေရာကိုက္၊ ကဳပ အေပၚေရာကိုက္၊ ေနာကုံး ကဳပရေတာ့၊ ခငေရ ငါထကဟ ဆိုၿပီး တဗစစ္ နဲx{1037} အားရပါးရ ပန္းထက္ေတာ့တာဘဲ။ အဲဒီမာ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ညိမသားတာ။ခနေလာက္ ညိမ္ေနၿပီး “အမေလး ခငရယ္ ဘယိုမား စုတည့ိုကာလဲဟ… ငါေတာင္ မေအာင့္x{1014}x{103D}ိုငူးဖစားတယ္”
ကဳပ ငုတုတထိုငိုx{1037} ေမာဟိုကံနဲx{1037} ေပာေတာ့ ခငက တခစစယယ္။ သူx{1037}ပုံၾကည့တာ ဘာမမဖစလိုနဲx{1037} ကဳပ္ သူx{1037}ကို လုပ္ေပးတာ ထိမထိရဲx{1037}လားလိုx{1037} သံသယဝငာတာမိုx{1037} လမ္းေမးလိုကယ္။ “ဟဲ့ နင့ိုငါ လုပ္ေပးတာေရာ ေကာင္းရဲx{1037}လား” “ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကလဲ… ဘာေတလာေမးေနတာလဲ” “ဟဲ့ ငါလုပာေကာင္းမေကာင္း သိခငာေပါ့ဟ… ေပာစမ္းပါ” “မသိ ဘူးလား ဒီမာ ဒီေလာကူးေနတာ… တခါတည္း လူကို မနားတမ္းလုပ္ေနတဲ့ဟာ… ဒီမာ အသက္ေတာငx{103C}လိုx{1037} မရေတာ့ဘူး ဟန္း” ခငက ညဳတုတု နဲx{1037} ပန္ေပာတဲ့ ေလသံေၾကာင့္ ကဳပာအေမာေပx{101B}ုံက စိတ ပနညာသလိုေတာင္ ဖစာတယ္။ “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ နင့ိန္းမုံx{1037}က တကယားေကာင္းတယ… ငါလုပာ နင္ေရာ ၿပီးလား” “ၿပီးလိုကာမ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးရယ္.. တရx{103C}း ရx{103C}းနဲx{1037} ပန္းေနတာ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးကို အားေတာငာတယ္” “ဟဲ ဟဲ ဒါမိဳးက အားမနာရဘူးဟ.. ပန္းသာပန္း… မားမားပန္းေလ ငါ x{1039}x{101C}ကိဳက္ေလဘဲဟ” စကားသာေပာေနေပမဲ့ ခငက ပကကဲေနရာက မထ၊ ကဳပဲ ၿပီးသာၿပီးသားတယ္ အာသာကမေပ သလိုလို၊ သူx{1037}အေပာ နဲx{1037} အမူအယာကို ၾကည့္ၿပီး စိတ ပနလာတာမိုx{1037} သူx{1037}ေပါင္ၾကားထဲ ဝငိုငင္း သူx{1037}ေခေထာကို ဆဲမလိုx{1037} ကဳပ္ေကာင္ေပာင္x{1039}x{101C}ကီကို သူx{1037} ဘိန္းမုံx{1037}နဲx{1037} ကပ္ေပးလိုကယ္။
ခငက ကဳပဖစို ၿပဳံးၾကည့င္း ကဳပလိုက ေခေမx{103B}ာက္ေပးတယ္။ သူလဲ မဝေသးတဲ့ပုံ။ ဘိန္းမုံx{1037}နံx{1037} ရတာနဲx{1037} အနားလိုx{1037} ေခါင္းစိုကေယယာင္ေယာင္ ဖစ္ေနတဲ့ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးက ခကင္း ေခါင္းပန္ေထာငာေတာ့တာဘဲ။ ဒါမိဳးဆို ကဳပ္ေကာင္ေပာင္ x{1039}x{101C}ကီးက စိတရတယ္။ ၃ ခီေလာက္ေတာ့ မနားတမ္းေခါင္းေထာင္x{1014}x{103D}ိုငဲ့ေကာင္။ သူx{1037}ဘိန္းမုံx{1037}ကို ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးလာေထာကာနဲx{1037} ခင ဆီက “ေဖးေဖးအရငုပ္ေနာ္ ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး… ခင မလုပာအရမ္းၾကာၿပီ” “ေအးပါ ငါသိပါတယ” ကဳပဲ အခိန ဆိုင္းဘဲ ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးကို စိုx{101B}x{103E}ဲ ခၽဲအိ x{1014}x{103D}ူးညံ့ေနတဲ့ ခငဘိန္းမုံx{1037}ထဲ အသာဘဲ ဖိထိုးလိုက္ေတာ့ ခပယယဲ တ ထစင္းတိုးဝငားေတာ့တာပါဘဲ။ ဒီေကာင မလုပာ အရမ္းၾကာၿပီ ေပာေပမဲ့ အေပါကေတာ့ ပိတေန၊ ဧကx{1014}x{103D}x{1039}x{1012} သူx{1037}လင္ ထန္းေသာငို သတိရတိုင္း ခရမ္းသီးနဲx{1037} စခန္းသားေနလား မသိ။ သူx{1037}အိမ္ေနာက္ေဖးမာလဲ တx{1014}x{103D}ိုငာ ခရမ္းစိုကင္းနဲx{1037}။ အဆုံထိ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးကို ထိုးသင္းၿပီး ခင မက္x{1014}x{103D}ာကို လမ္းၾကည့ိုက္ေတာ့ မကိေလးေမးလိုx{1037} ၿပဳံးတုံးတုံး မက္x{1014}x{103D}ာေပးနဲx{1037} ပါးစပပင့ပင့္ ဟလိုx{1037}၊ ၾကည့မ္း အပည့ဝ ကို အရသာ ခံေနတာ။ သူx{1037}ပုံၾကည့္ၿပီး ကဳပ္ေတာ္ေတာ္ အားတကာတယ္။ ေစာေစာက ေမာတာ ေတေတာင္ ဘယ္ေပာကားမန္း မသိ။
ဒါနဲx{1037}ဘဲ ေပာင္x{1039}x{101C}ကီးကို အသာဆဲထုတိုx{1037} ခပိဖိေလး ထပင္းၾကည့ယ္။ ဒါလဲ ေရာေရာရx{103D}ရx{103D} ပလပနဲ ဝငားတာပါဘဲ။ ေလး ငါး ခက္ေလာက္ အသာစမ္းၿပီး ကဳပားပါတဲ့ ေဆာင့က္ေတ တန္းသင္းတိုကာ ခင ပါးစပ္ မပင့ပင့ေန ခပ္ ကယယ္ေလး ဟ သားတာဘဲ ရိတယ္။ မက္x{1014}x{103D}ာေပးကမေပာင္း၊ မထီမဲ့မင္ မက္x{1014}x{103D}ာေပးနဲx{1037} ကဳပုပ္ေနတာ မမx{103C}x{1037}တဲ့ ပုံမိုx{1037} ကဳပ္ အသားကုနဲ မနားတမ္းေဆာင့္ေပးလိုကာ ခင x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးဆို ပငယx{103C}ိင္းထေနသလို ယန္းလိုx{1037}။ အဲဒီေတာ့မ ခင ဆီက တအအ နဲx{1037} အသံထကာၿပီး ေအာက္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို ခပဖကိုကိုx{1037} မကိပင့ာၿပီး ကဳပို ၾကည့ယ္။ ကဳပလဲ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာ ကို ၾကည့္ၿပီး လုပ္ေနမိုx{1037} ခကင္းဘဲ အၾကည့င္း ဆုံတာေပါ့။ ကဳပဲ ေမာေနတာမိုx{1037} ေဆာင့ကိုရပ္ၿပီး အဆုံးထိ ထိုးသင္းလိုx{1037} သူx{1037}ကို လမ္းေမးလိုကယ္။
“ၿပီးသားလိုx{1037}လား” “အင္း… ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီး အရမ္းၾကမ္းတာဘဲ” မက္x{1014}x{103D}ာေပးက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးနဲx{1037} ေပာလိုကဲ့ ေလသံက မခံx{1014}x{103D}ိုငဲ့ ေလသံမဟုတ္။ သေဘာကတဲ့ေလသံ။ “မၾကမ္းပါဘူးဟ.. ဒီေလာက္ေတာ့ ရိမာေပါ့… ဒါေတာင္ ငါကေလာ့ထားတာဟ” ကဳပ္ ကလဲ ေပာရင္း ၿဖဲကားထားတဲ့ သူx{1037}ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို စုလိုx{1037} ဘိုက္ေပၚ တန္းတငိုကယ္။ x{1039}x{101E}ကတကာတဲ့ သူx{1037}ဘိန္းမုံx{1037}ကို တခက္ x{1014}x{103D}စက္ေလာက္ ဖိအေဆာင့ာ “နားပါအုံးလား ဦးေမာငx{1039}x{101C}ကီးရယ္” ၾကည့တာ သူလဲ နားခငုံဘဲ၊ ကဳပလဲ ခန နားခငာနဲx{1037} အေတာဲ။ ခန နားၿပီး နငေပၚက စိတ္x{1039}x{101C}ကိဳကုပ္ ဟုတား လိုx{1037}ေပာရင္း မနားခင္ အဆစူတဲ့ သေဘာနဲx{1037} ေလးငါးခက္ ေလာက္ ဆကိုက္ေလး ေဆာင့္ၿပီး သူx{1037}ေဘးလဲခလိုကယ္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကုံးက အေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံ ရိၿပီးသားမိုx{1037} အထူးေပာေနစရာ မလို ေတာ့။ အေခအေနက အားနာစရာလဲ မလိုေတာ့။ ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}းတလည့္ မနနလည့္၊ နားလိုက္ လုပိုကဲx{1037} ခငနဲx{1037} ကဳပ္ ပုံစံမိဳးစုံ သုံးၿပီး စခန္းသားလိုကာ ညေနေစာင္း အိမန္ေတာ့ ကဳပာ ဒူးေတာင္ ေခာငိုx{1037}။ ကဳပဲ ခုမဘဲ အဆင္ေပသားတယ္။ မ ေအးကိုလဲေမ့၊ သန္းမ အကပခံလဲ ဂx{101B}ုမစိုက္ေတာ့။ ခငေလာက္ ကဳပေပၚ ဘယူမ မေကာင္းမန္း ကဳပ္ေကာင္းေကာင္း သိသားတယ္။
