သူငယ်ချင်းလည်း အမုန်းဆွဲ

သူငယခငးလညး အမုနးဆဲ

“သူ” ဆိုတာက မောငမောငဦး ပါ။ “သူတို့” ဆိုတာက မောငမောငဦးနဲ့ သိငီမော တို့လငမယား။ ကနမကတော့ သူတို့နစယောကရဲ့  ငယ သူငယခငး။ နေရာကမနမာရိုးရာ သငနပဲ ကငးပနေနဲ့ မနမာနိုငငံ ပငပက တစနေရာ။ ဒီကိုလာရငး မောငမောငဦးနဲ့ စုံမိ တယ။ သူတို့လငမယားနဲ့ မတေ့ဖစတာ ခောကလလောကရိပီ။  သူကလညး တစယောကတညး။ နင့မိနးမရော လို့ မေးတော့ သူ့ ယောကမ နေမကောငးလို့ မနမာပညပနနေတာ လေးလလောကရိပီ လို့ ဖေတယ။ အခု သူတို့အိမမာ သူတစယောကတညး ပေါ့။ သူတို့အိမက အိမဆိုတာထက ကနဒိုမီနီယံတိုကခနးလို့ လို့ပောရမာပါ။

ဒီအခနးကို ကနမ မကာခဏ ရောကဖူးတယ။ ပဲတစခုခုရိလင လငမယား နစယောကစလုံးက ဖိတတာကိုး။ ဒီမို့မာ လညး ငယ သူငယခငးအရငးဆိုလို့ သူတို့လငမယားနဲ့ ကနမ နစယောကပဲ ရိပါတယ။ တစခါတလေ သူတို့တိုကအောကမာ ဘာဘီကူး  လုပစားက ရငးရေကူးကတယ။  စားသောကပီး ညနေစောငးမ ပဲ ပနဖစတယ။ ဒါပေမယ့ ပီးခဲ့တဲ့ ခောကလ တောကလောက  သိငီ နဲ့ တစခါတစလေ ဖုနးပောဖစတာကလဲလို့ မရောကဖစဘူး။ သူမနမာပည ခဏပနသား တာလညး မသိလိုကဘူးလေ။    ဒီ လိုနဲ့ သူတို့အိမကို ကနမလိုကသားလိုကတယ။ ကနဒိုနားရောကတော့ လုံခုံရေးဂိတကို ဖတရမာပါလား ဆိုတာ တေးမိလိုက တယ။ သိငီမရိတဲ့ အခိန သူ့ယောကားတစယောကတညး နေတဲ့အခနးကို ကနမလာသားတယ ဆိုပီး တစစုံတစယောကက  သတငးပေးလိုကမဖင့ လို့ တေးမိတယ။  မသင့လောဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့ မောငမောငဦး ကအရေ့ မိနးဝငပေါကကနေ မဝငဘဲ က နဒိုကို အနောကဘက လူဝငပေါကကိုခေါသားတယ။ ဒီဝငပေါကရိမနး ကနမ အမတတမဲ့ပါပဲ။ ကနမလာတိုငး အသားအပန ဘ  စစကားမတတိုင နဲ့မလမးမကမးတငပါပဲ။ ကနမစိတထဲ မငတဲ့သူမရိလို့ တောပါသေးရဲ့လို့ တေးမိလိုကတယ။ အရ့ဘကက ဆို ရင လုံခုံရေးဂိတပေါကကို ကိမးသေဖတရမာပါ။

တစကိုယလုံးကို စိုစတသားအောင ပတသပပီး ရေခိုးရငး ဆပပာတိုကဖို့ ကည့လိုကတော့ စငပေါမာ စီရရီတငထားတဲ့  ယောကားသုံး နဲ့ မိနးမသုံး ကိုယတိုက ဆပပာရညဗူးနစဗူး နဲ့ မိနးကလေး သန့စငရညပုလငးလေး တစခုကိုတေ့တယ။ အတော့ ကို ကစလစတဲ့ သေသပတဲ့ သိငီပဲလို့ တေးမိပီး ပုံးလိုကမိတယ။   သူ့ဆပပာပဲ ယူတိုကရတော့မာပဲလေ။ ဆပပာယူပီး လက နစဘကကို ပတတိုက နောကလညပငး။ ဒီကမ ရငဘတနဲ့ ရငသားတေကို ဆကတိုကလိုကတယ။ လကက နို့သီးခေါငးလေးတေ ကို ပတတိုကမိတော့ ရုတတရက ကကသီးဖနးခနဲဖစသားပီး ရငသားကတငးမာသားတယ။ အသာလေး ကိုငကည့လိုကတော့  သူတို့နစခုက တောင့တောင့လေးတေ ဖစနေပီလေ။  ကနမက အိမထောငကဖူးသူ တစယောကပါ။ မုဆိုးမ တစယောကလို့ ဆို ရငပိုတိကပါမယ။ မောငနဲ့ ကနမ အိမထောငသက သုံးနစအတငးမာ သားသမီးမယူခဲ့ကဘူး။ ဒီနိုငငံမာ မိသားစု တစခု  တညထောငဖို့ လိုအပတဲ့ အရငးအနီးကို အလုပလုပရငး အရငဆုံး ရာကမယပေါ့။

ပီးမ အိမလေးတစလုံး ဝယမယ၊ သားသမီးယူမယ၊ ပည့စုံတဲ့ မိသားစုတစခု တညဆောကမယပေါ့။ ဒါပေမယ့ ကနမတို့  ရညမနးခက မပည့ခဲ့ပါဘူး။ ကားမတောတဆ မု့တစခုနဲ့ “မောင” ရုတတရက ဆုံးသားတယ။ လနခဲ့တဲ့ သုံးနစလောကကပေါ့။  မောင့ ကို ကနမ ခစပါတယ။ သိပလညး သတိရတယ။ ပီးတော့ မောင့ရဲ့ အထိအတေ့ကိုလညး အမတရတယ။   ဒါပေမယ  အိမထောငထပပုဖို့ ဆိုတာကို ကနမ မတေးခဲ့ဘူး။ ပတသကဆကနယလာမယ့ အခေအနေတေကို မလိုခငတော့တာ အမနပါ။  ဒါပေမယ့ သေးနဲ့ကိုယ သားနဲ့ကိုယ ဖစတဲ့အပင အိမထောင မု့ အရသာကို ရယူ ခဲ့ဖူးသူ အရယကောငး တစယောက ဆိုတော့  သေးသား စိတဆန ကရိတာပဲပေ့ါ။ တစကိုယရညဖေသိမ့ မု့တေဟာ တကယတော့ မပီးပည့စုံပါဘူး။  တငးမာလာတဲ့ နို့သီး ခေါငးလေးတေဟာ ကနမရဲ့သေးသားဆန တောငးဆိုနေတယ ဆိုတာ သိနေတယ။ အခုမ သူတို့ လငမယားရဲ့ အိပခနးထဲကို ပထမ ဆုံးရောကဖူးတာပါ။ ဒီရေခိုးခနးထဲကိုရောပေါ့။ အခနးထဲ ဝငလိုကကတညးက သပသပရပရပ ရိတဲ့ နစယောကအိပ အိပယာ  ရယ အလပငပစညးတေ စီစီ ရီရီ တငထားတဲ့ အလပငမနတငခုံရယကို မငကတညးက ကနမစိတ ထဲ တစမိုးနေ တယလို့ ထင မိသား။

လငနဲ့ မယား နစယောက သားအတက ဆိတကယရာ အရပဆိုတဲ့ အသိက ခေါငးထညး ရောကလာတာကောင့ ထငပါရဲ့။ အခု တော့ ဘာ့ကောင့လဲ ဆိုတာ ကိုသိလိုကပီ။ ရငသားတေကို ညစလိုက နို့သီးခေါငးလေးတေကို ဖိလိုက ပတလိုကနဲ့ အသာသာဖေ နေမိတယ။  ခနာ ကိုယပေါကို တတောကတောက ကနေတဲ့ ရေမုနရေမား လေးတေကလညး အားပေးနေသလိုပဲ။ ပီးခဲ့တဲ့ တစ ပတလောကကမ ဖယောငးကပ ထားတဲ့ အတက မိနးမကိုယက ဟာတာတာ ဖစနေတယ။ မကလုံးကိုမိတ ဆောင့ကောင့ ထိုငခ လိုကပီး ဟာတာတာ ဖစနေတဲ့ အဲ့ဒိ နေရာကို လကနဲ့ ပတနေ လိုကမိတယ။ ရုတတရက ကိုယ့ရဲ့အိမမာ မဟုတဘူးဆိုတာ သတိရ လိုကမိပီး ထရပလိုကမိတယ။ ရငထဲမာ ဟာတာတာ ဖစပီး မောဟိုကနေသလိုပဲ။ ရေမနမနပီးအောငခိုးပီး ပနမဖစမာပါ လို့ တေးလိုကတယ။ ကနမအတက တစကိုယ ရညအာသာ ဖေခငးဟာ အလေ့အကင့ တစခုလို ဖစနေပါပီ။

အခုလို အခိနမာ လတလပတိတ ဆိတတဲ့ ကိုယ့ရဲ့ အိပခနးကိုပဲ တမးတလိုကမိတယ။ ဒါနဲ့ပဲ တစကိုယလုံးကို ဆပပာ ခပမနမန  တိုကလိုကတယ။ ရေခိုးပီးလို့ ရေသုတမယ လုပမ ခုဏက အပေါ့သားရငး သန့ရငးရေး မလုပရသေးတာကို သတိရလိုကမိ တယ။  ဒါနဲ့ စငကလေး ပေါမာ အသင့ ရိနေတဲ့ သန့စငဆေးရညကိုပဲ သုံးပီး တစလကစတညး သန့ရငးရေး လုပလိုကတယ။ ဗူး တေကို သူ့မူလ အနေအထား အတိုငး ပုံမပကအောင ပနတငထားလိုကတယ။  ရေစိုနေတဲ့ အဝတတေကို အသင့ပါလာတဲ့ ပလပ စတစအိတထဲထည့ ပီး ပါလာတဲ့ အဝတအစားတေကို ထုတဝတလိုကတယ။ ပါလာတဲ့ တဘကနဲ့ ရေစငအောငသုတ၊ ရေစိုနေတဲ့  ဆံပငတေကို ခောကအောင dryer ခပသကသက မုတလိုကပီး မိတကပ အနညးငယလိမးပီး နုတခမးနီ စိုးလိုကတယ။    နောကကိုယ့ ပစညး စစယ တေကို ကောပိုးအိတထဲ ပနထည့ပီး အခနးအပငထကလာတော့ မောငမောငဦးက ထမငးစားခနး စားပဲမာ ထိုငနေတယ။ သူ့ရေ့မာတော့ ဝိုငနီ တစပုလငး။

“ဟဲ့ … လာ.. နေးသားအောင နဲနဲ သောကလိုက” ။  သူက ဖနခကအလတ တစခုထညး ဝိုငအနညးငယ ငဲ့ထည့ရငး ကနမကို လမး ခေါတယ။ ဒါနဲ့ သူနဲ့ ထောင့ခိုးက ကုလားထိုငမာ ဝငထိုငပီး တစငုံစီ သောကလိုကတော့လူကနေးကနဲ ဖစသားတယ။ အရင ကတညးက ရေကူးပီးတိုငး ကနမတို့သုံးယောက သောကနေကလေ။  “နငက ငယငယက အတိုငးပဲ .. “   ဆိုပီး သူက ပောလိုက ပီးတော့ သူက ကနမ ကိုစေ့စေ့ကည့နေတယ။ သူ့မကဝနးထဲမာ ရီရီဝေဝေနဲ့ တစစုံတစရာကို တမးတနေတယလို့ ထငလိုကမိ တာပဲ။ ကနမစိတထဲလညး အခုလို အကည့ခံရတာကို ရကရံ့ မိတယ။  မကနာလဲလိုကယငး  “အသကက မငယတော့ပါဘူးဟာ  နောကနစလ လောကဆို သုံးဆယ ပည့ပီ…. ” လို့ ပောလိုကတော့ သူက တစစုံတစရာ ပောမယ့ဟန ပုပီးမ သကပငးခလိုက ပီး ဝိုင ကိုပဲ တစကိုကခငး သောကနေတယ။  စိတထဲမာ သူတို့လငမယား အဆငမပေဖစနေသလားလို့ တေးလိုကမိပီး .. “နင တို့ လငမယေား အဆငပရဲံလား .. “ လို့ မေးလိုကယ။  “ပေပါတယဟ… “ လို့ပနဖေတယ။

ပီးတော့ ဆကပီး “ဝေးနေတာ လနဲ့ခီနေပီပေါ့ လမးတာပေါ့.. ဟ.. ဟ “ လို့ ပောတယ။  ခေါငးထဲမာ သိငီ ပောတဲ့ စကား တစ ခနး က ရုတတရက ရောကလာတယ။ သူတို့ကို သားသမီး မယူဘူးလားလို့ မေးတုနးက ပောခဲ့တာ။ တစရကခား တစခါလောက  လငမယား အတူနေကတယ ဆိုတဲ့ အကောငးပေါ့။ ကနမက သားသမီးယူခငရင မိုးဥကေတဲ့ အခိန မာ အတူနေရတယဆိုပီး  တော့တောင ဆရာလုပခဲ့သေးတယ။  ဒီကောင သူ့မိနးမနဲ့ အတူမနေရလို့ ငတနေပီလို့ စိတထဲ တေးလိုကမိတယ။   ဒါနဲ့ “ ငါသိပါ တယ နင့မိနးမကို လမးတာထက မအိပရတာကို ပိုလမးတယ မဟုတလား.. .. နငတို့ ယောကားတေကလေ .. “ လို့ ပနပောလိုက မိတယ။  အဲ့ဒိ စကားဟာ ပိတထားတဲ့ သော့ပေါကကို ဖင့လိုကမိမယမနး ကနမ မသိလိုကခဲ့ဘူး။ တကယတော့ မောငမောငဦးနဲ့  ကနမတို့ ကားက ဆကဆံရေးက သာမာန ငယသူငယခငးဆိုတဲ့ အနေအထားထက အနညးငယ ရုပထေးပါတယ။    “ဟဲ့ ငဦး၊  နင ခဏ နေအုံး ငါရေခိုးလိုကအုံးမယ” လို့ စာသငစားပဲ ဝိုငးမာ ငုတတုတလေး ထိုငနေတဲ့ မောငမောငဦးကို ပောလိုကတယ။

ကနမတို့ အိမမာ ဝိုငးကူရငလုပ တယလေ။ နေ့လယပိုငး သခx{1039}x{1004}ာ ပီးသားပီး ညနေပိုငး ရူပကို ဆကသငရမာ။ နစဝိုငးစလုံးကို   တကတာ ကနမနဲ့ မောငမောငဦးပဲ ရိတဲ့ အတက သခx{1039}x{1004}ာ အခိနပီးသားလို့ အခားသူတေပနသားရင သူနဲ့ ကနမနဲ့ နစယောက တညး အိမမာ ကနခဲ့လေ့ ရိတယ။ အဖေနဲ့ အမေရော ဈေးဆိုငထကနေကတယ။  အစမက ကတော့ တကသိုလမာ ကောငး တကနေခိနပေါ့။ အဖေနဲ့ အမေကလညး ဈေးက ဆိုငမာ။ ပီးတော့ သူနဲ့ ကနမတို့က မူလတနးကတညးက ကောငးအတူတူ   တကခဲ့ ကတဲ့ ပောမနာ ဆိုမနာ ငယသူငယခငးတေ။ ကူရငခိန နစခု ကား တစနာရီလောက ကာတဲ့ အခိန မာ သူက အဲ့ဒိစားပဲ  မာပဲ မပငးမရိထိုငပီး စာဖတနေတတတယ။ ကနမက အဲ့ဒိအခိနမာ ရေမိုးခိုး အဝတအစားလဲ လေ့ရိတယ။  ရေခိုးပီးလို့  သနပခါးလိမးနေတုနး အိမရေ့က နေ “ဟာ မီးပတသားပီဟ … ” လို့ မောငမောငဦး က လမးအောတာ ကားလိုကတယ။  အခနးထဲမာ မီးလငးနေဆဲမို့ အိမရေ့က မိးခောငးလတသား ပနပီ ဆိုတာသိလိုကတယ။

အဲ့ဒိလို ဖစတိုငး အဖေက မီးခောငးဘေးက စတတတာလေးကို လည့လိုက နဖားလေးတေကို ဖိလိုကလုပပီး ပနအဆငပေ အောငလုပပေးတတတယ။ အဖေ မီးခောငးကို ပငတာကည့ပီး ကနမတို့လညး ပငတတ နေပီလေ။ မီးခောငးက အမင့ကီးမာ  ခိတထားတာ မဟုတတော့ စာပဲပေါ တကပီး ခေဖား ထောကလိုကတာနဲ့ မီတာကိုး။   ဒါနဲ့ပဲ “မီးမပတဘူးဟာ လတသားတာ နေမယ။ ငါလုပပေးမယ ” လို့ အောပောရငး ထမီရငလားကို ကပအောငစညးပီး အိမရေ့ကို ထကလာလိုကမိတယ။ စိတထဲမာ တော့ မီးပနရအောင လုပပေးဖို့ ဆိုတဲ့ ရညရယခကပဲ ရိပါတယ။   သူ့ရေ့တင စားပဲပေါက စာအုပတေကိုရငး၊ ကုလားထိုငပေါ တက၊ နောက စားပဲပေါ အသာတက၊ ခေဖားထောကပီး စတတတာကို အသာလေး လည့လိုကတယ။ ခဏနေတော့ စတတတာ မာ မီးလေး တစခကနစခက ပင့သားပီး မီးခောငးကလညး ဖတခနဲ ပနလငးလာတယ။  အဲ့ဒိအခိနမာ ပဲ ခေဖားထောက လက ကိုဆန့ပီး မီးခောငးကို ကိုငနေတဲ့အတကထငပါရဲ့ ရငဘတမာစညးထားတဲ့ ထမီအထကဆငက ခောငခိ သားသလို ဖစသား  တာကိုခံစားလိုကရတယ။ ခကခငးပဲ ပေလော့နေတဲ့ အထကဆငကို ကနမလကနဲ့ ဖမးအုပလိုကပါတယ။ ဒါပေမယ့ ကနမ  နောကက သားတယလေ။

လကက ရငဘတအပေါ ပိုငးကိုအုပလိုကမိတဲ့ အခိနမာ ထမီက ခေရငးမာ ကငးလုံးကတရောကသားပါပီ။ မသိစိတကောင့  နို့သီးခေါငးလေးတေကို အုပမိအောင လကကို ပငလိုကမိပေမယ့ ကနမ ဆီးစပက အကာအကယမဲ့ သူ့မကနာရေ့မာ။  အံ့အားသင့နေတဲ့ သူမကနာနဲ့ ပူးနေတဲ့ သူ့မကလုံးအစုံ ကို မတမတရရ မငလိုကရတယ။   သတိပနဝငလာပီး ကနမလညး  ထိုငခလိုကတယ။ ထမီကို ကောကစပလိုကပီး အခနးထဲ ပေးဝင လိုကတယ။ စားပဲပေါကနေ ခုနဆငးလိုကသလား ဘယလို ဆငးလိုကသလဲ ကနမ မမတမိတော့ဘူး။ စားပဲတေ ခုံတေက ဟနခကပကသားတဲ့ အတက ဝုနးဝုနးဒိုငးဒိုငး အသံထကသားပီး  စာအုပတေလညး ကမးပေါ ကကုနတယ။   သူ့ကတော့ ဘယလိုကနရစခဲသလဲ မသိပေမယ့ ကနကတော့ ရကလနးလို့ သေမ တတပါပဲ။ ခဏနေတော့ အခေားကောငးသားတေနဲ့ ဆရာ ရောကလာတယ။ သူက ပုံစံပကသားတဲ့ စားပဲနဲ့ စာအုပတေကို  နေသားတက ပနပငထားတာ တေ့ရတယ။   ကနမလညး ဟနမပကပေါ့။ ဒါပေမယ့ အဲ့ဒိနေ့က စာထဲ စိတကို မဝငစားသလို့ သူ့ မကနာကိုလညး စေ့စေ့ မကည့ရဲဘူး။ အဲ့ဒိနေ့ညက အိပမပောဘူး။ သူမားတေကို သူလောကပောရင အရမးရကစရာ ကောငး မာပဲ ဆိုပီးတော့။

နောကရကတေ မာတော့သူက ဘာမမဖစသလိုပဲ ပုံမန နင ငါ ပောဟယ ဆိုရယပဲ။ သူရော ကနမရော အဲ့ဒိနေ့က အကောငးကို  စကားမစ ကပါဘူး။ သူ့ပုံစံကို ကည့ပီး ကနမစိတခ လိုကမိတယ။ စာမေးပဲ ဖေခါနီးတော့ သူ့အဖေက နယပောငးရတယ။    သူ တို့လညး လိုကသား ကရမာပေါ့။ ဒါပေမယ့သူက စာမေးပဲပီးတဲ့ အထိ သူ့ အဖားအိမမာပဲ နေခဲ့မယလို့ ပောတယ။ စာမေးပဲဖေ ပီးပီးခငး နောကတစနေ့ ပဲ လိုကသားဖို့စီစဉထားတယတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ဆယတနး စာမေးပဲ ဖေဖို့ နီးလာတဲ့ အတက ကနမတို့လညး စာကို ပိုပီး အာရုံစိုကရတာပေါ့။ တစရက သခx{1039}x{1004}ာ အခိနပီးလို့ ခါတိုငးလို သူနဲ့ ကနမနဲ့ နစယောကတညး ကနခဲ့ခိနပေ့ါ။ ထုံးစံ  အတိုငး ကနမရေခိုး အဝတအစားလဲ ပီး အိမရေ့သားထိုငပီးစကား ပောကတယ။ ရုတတရက စကားစ ပတသားပီး ခဏနေ တော့ သူက .. “ဟဲ့ ငါနင့ကို တစခုပောစရာ ရိတယဟ… နငစိတမဆိုးနဲ့.. “ ဆိုပီးပောတယလေ။  ဆိုငးမဆင့ ဗုံမဆင့ ပောလိုက တဲ့ သူ့စကားကောင့ ကနမရုတတရက ရငထဲလိုကဖို သားမိတာ အမနပါ။ ယောကေားလေးတေဟာ ဒီလိုစကားစပီးရင  မိနးကလေးတေကို ခစရေး ဆိုကတယဆိုတာ မငဖူး ကားဖူးတာကိုး။ သူမား ကနမကို ခစရေးဆိုလေမလားပေါ့။ အကာငးသိ  ငယပေါငးဖစနေတာ့ သူ့ကို ခစလို့ ကိုကလို့ရမယ မထငမိပါဘူး။

ဒါနဲ့ပဲ “ပောလေ… “ လို့ ပောလိုကတော့ သူက ကနမအနား ကပလာတယ။  ပီးတော့ “နင့ဟာကို ကည့ခငသေးတယဟာ.. ငါ့ကို ပပါလား.. “ တဲ့။   သူဘာကို ဆိုလိုမနး ကနမ နားမလညလိုကဘူး။ “ဘာလဲ.. “ လို့ ပနမေးတော့ သူက.. “ဟို … နင့စောကပတ လေဟာ… ငါကည့ခငလို့…. ပပါလား.. “ တဲ့။  ကနမ အံ့လညး အံ့သ စိတလဲတို ရကလညးရကပေါ့။ “စောကကောင… “ ဆိုပီး  ဆဲလိုကမိတယ။  “ငါလူကီးတေနဲ့ တိုငပောမာနော.. “ ဆိုတော့ သူအသံတိတသားတယ။ သူ့မကနာကို ကည့လိုကတော့ ခေါငး လေးငုံ့ပီး သကပငးခနေလေရဲ့။ မရေးမနောငးဘဲ ဆရာနဲ့ အခားသူတေ ရောကလာတာနဲ့ စကားစပတသားတယပေါ့။ အဲ့ဒိနေ့ည  က ကောငးကောငး အိပမပောခဲ့ဘူး။ ကိုယ့ဟာ ကိုယတောင သေသေခာခာ ကည့ဖူးတာမဟုတ။ သူကိုပဲ ကိမဆဲ နေမိတယ။   နောက တစပတ သခx{1039}x{1004}ာ အခိနပီးလို့ ကနမရေခိုးမလို့ ထတော့သူက ထပပောတယ။   “ဟဲ့ ဘယလိုဖစနေတာလဲ… ဘာလို့  ကည့ခငနေရတာလဲ” ဆိုတာ့ သူက “ငါမမငဖူးလို့ဟ… ” တဲ့။ ရုပကိုက သနားကမားနဲ့။   “နောကနငတို့နဲ့ တေ့ရတော့မာ မဟုတ ဘူး.. ရငးရငးနီးနီးဆိုလို့ နငပဲ ရိလို့ပါဟာ စိတမဆိုးပါနဲ့ တဲ့..”။  “တောပီဟာ ထပမပောနဲ့” လို့ ပောပီး ထားခဲ့လိုကတယ။

“ဒီနေ့ နငနဲ့ ငါ နောကဆုံးတေ့ရမယ့ နေ့မို့ပါဟ ..” လို့ သူက နောကကနေ လမးပောတယ။ သူ့ကို ဘာမ ပနမပောဖစခဲ့ဘူး။    ရေခိုးရငးကနမ ခေါငးထဲ မိုးစုံတေးပေါ့။ တကယတော့ ကူရငက ဒီနေ့ နောကဆုံးနေ့ပါ။ နောကတစပါတဆို စာမေးပဲကီးစပီ လေ။ နောက ဘာမနးညာမနးမသိတဲ့ သံယောဇဉကလညးရိတယ။ ပီးတော့ ကနမကတောပီဆိုရင ရေ့ဆကမတိုးတဲ့ သူ့ကိုလညး  ယုံကညမိသလိုပဲ။   သူ့ကို ပလိုကတော့ရော ဘာဖစမာလဲ။ မပလညး ရတာပဲ။ ငါသိကါမား ကသားမလား.. အစရိ သဖင့ ပေါ့။ သူဟာ ရိုးရိုးသားသားပဲ သူမငခငတာကို ပောတာ နေမယလို့ ကနမ တေးလိုကမိတယ။ တကယလို့ အခင့အရေးတ စုံတစရာ ယူခငတယ ဆိုရင သူမာ ယူနိုငတဲ့ အခေအနေတေ ရိခဲ့တယလေ။ ခေါငးထဲမာ ပေါငးစုံတေး နေတာမို့ အဲ့ဒိနေ့က ရေခိုး ခိန နဲနဲ ကာသားတယ။  အကx{103E}ဝတနေရငး ကနမဆုံးဖတခက တစခုကို ခလိုကတယ။ အဝတအစားလဲပီး အိမရေ့ကို ထက လာ တော့ သူက သခx{1039}x{1004}ာတကနေတယ။ ကနမက တံခါးပေါကဆီသားပီး ဂကခလိုကတယ။ ရငက တဒိနးဒိနးခုန နေသလိုပဲ။

ပီးတော့ ဘေးက ဧည့ကုလားထိုငပေါ ခပမနမန ထိုငလိုကပီး “ဟဲ့.. နငကည့ခငတယဆို လာကည့။ နင့လကနဲ့တော့ မထိနဲ့.. “  လို့ ပောလိုကတယ။ ဘောလပငကို ပစခပီး ခကခငးဆိုသလို သူ ကနမရေ့ ရောကလာတယ။ သူ့မကနာက ဝမးသာအားရဖစ ပီး စပဖဲဖဲနဲ့။   သူက ကနမရေ့မာ ဒူးထောကလကသားထိုငနေတယ။ ကနမက ပေါငကို အသာကားပီး ဂါဝနစကို လနတင လိုကတယ။ သူက ထူးခားတဲ့ မကလုံးတေနဲ့ အဲ့ဒိနေရာကို စူးစိုကပီး ကည့နေတယ။   “တေ့ပီလား” ဆိုတော့ သူက “နငအမေး တေ ပေါကနေပီနော.. တဲ့”။  ပီးတော့ “အပေါကကို မမငရဘူးဟာ.. “ ဆိုပီး အထန့တကတယ။ ဒါနဲ့ ကနမလညး ခါးကို နဲနဲ  လော့ထိုငပီး လကနဲ့ ဆီးပုံးမေးခပပါးပါးကို အသာရငးပီး အသာဖဲပလိုကတယ။ တကယတော့ ကိုယ့ဟာကိုယတောင ဘယလို   ပုံစံလဲဆိုတာ မငရပါဘူး။ သူကတော့ ခေါတော တစသောငးအား မကလုံးနဲ့ စိုကပီး ကည့နေလေရဲ့။ ဒါနဲ့ “တောပီဟာ.. ပီးပီ”  ဆိုပီး ခါဝနကိုပနခပီး မတတပရပလိုကတယ။ ရကတာကောင့ ဖစသလို တစစုံတစယောက ရောကလာ မာကို စိုးရိမတာ လညး တယလေ။ သူလညး သူ့နေရာသူ သားထိုငနေလေရဲ့။

ကနမရဲ့ ရငခုနသံကို ကနမ ပနကားနေရတယ။ တံခါးခကကို သားဖင့လိုကတာနဲ့ မရေးမနောငးပဲ ကောငးလာတကတဲ့ သူတေ  ရောကလာကပီ။ တကယတော့ အဲ့ဒိနေ့ဟာ သူနဲ့ ကနမ နောကဆုံး စကားပောဖစခဲ့တဲ့ နေ့ပါပဲ။ နောင ဆယနစကော ကာသည အထိ ပေါ့။   “အေး” …   သူပောလိုကတဲ့ “အေး..” ဆိုတဲ့ အသံက ခပဩဩ ဖစနေတယ။ ကနမ စကားမားသားပီဆို တာကနမ သိလိုကတယ။    “အဲ့ဒါလညး ပါတာပေါ့ဟာ … ဒါလညး လိုအပတာပဲ ဟ..၊ စိတကနးမာရေးအတကလေ” ။ သူက ဆကပော တယ။   “အမလေး စိတကနးမာရေး အတက ရိရိသေး။ ငတရင ငတတယ ပောပါ။ လေးလလောကရိပီဆိုတော့” လို့ ကနမ ပနပောလိုကတယ။ မားမနးသိလကနဲ့ စတနငး ခငတဲ့ စိတကို တားမရဘူး။   “ပငးပင့လငးလငး ပောရရင ဟာတာတာ ဖစနေ တာ အမနပဲ။ မိနးမနဲ့ ဝေးလာရင အခားမိနးကလေး မငတိုငး ပစမားခင စိတပေါတာပဲဟ။ ဒါနင့မို့ ပင့ပင့လငးလငး ပောတာ ပါ။” လို့ သူက ပနပောပီး ဝိုငကို သောကလိုကတယ။  ကမလညး ဝိုငတစကိုကလောက သောကလိုကပီး “ဒါဆို နငက ငါ့ကို  မငတော့ ပစမားနေတယ ဆိုပါတော့။” လို့ ဖနခကထဲက ဝိုငကို ကည့ရငး ပနပောလိုကတယ။ သူ့ကို ကနမကည့ရဲဘူး။ ကနမ  မောလင့ထားတာက မဟုတပါဘူး ဘာညာ ပနပောမယပေါ့။

“အေး .. ဟုတတယ .. နင့ကို ထိုငပစမားနေတာ။ အခုအထိပဲ” တဲ့။   ပီပီသသကီး ထကလာတဲ့ သူ့ရဲ့စကား။ သူအဲ့ဒိလို ပောလိမ့ မယမနး မထငထားခဲ့မိဘူး။ ရုတတရကတော့ ကနမ စကားပနပောစရာ ပောကသားတယ။ ကနမရငထဲ ပူသားတယ။  တဒိတဒိတ ခုနနေတဲ့ ကိုယ့ရဲ့ နလုံးခုနသံကို ကိုယပနကား နေရတယ။  ရုတတရက ပနပောစရာ စကားစ ရာမရ သလို ခကခငး ပဲ ဒီနေရာက ထထကသားမလား၊ ဆကနေရမလား၊ ဘာလုပရမလဲ ဆိုတာကို ဝေခဲမရဖစသားတယ။ ဒါနဲ့ပဲ ဖနခဲထဲက ဝိုငကို မေ့ ရငး တစကိုကလောက ထပသောကလိုကတယ။ ပါးစပထဲ နေးသားပီး ပူဆငးသားတဲ့ ဝိုငအရသာက ကနမကို နေသာ ထိုငသာ  ရိသားစေပါတယ။ ရုတတရက သူက ကနမလကမောငးကို အသာ အယာ လာကိုငတယ။  ကနမရဲ့ အသကရူသံကလညး မနနေ သလို သူ့ အသကရူသံကိုလညး ကားနေရတယ။ ဒါပေမယ့ မရုနးကနမိဘူး။ ဘာလုပရမယ ဆိုတာကိုလညး မဆုံးဖတတတ တော့ဘူးး အထိအတေ့ဟာ ကနမရဲ့ မသိစိတမာ လတတလော တောင့တနေတဲ့ အရာတစခုပဲလေ။  “သိငီ သိသားရငမကောငးဘူး  .. “ လို့ ကနမပနပောလိုကတယ။ ကနမအသံတေက ကတုနကယီ နဲ့ အထစထစ အငေါ့ငေါ့ ဖစနေတယ။ ထပပောစရာ  စကားလုံးကို စဉးစားလို့ မရသလို ဘာမ လညးထကမလာဘူး။

သူက ကမလကမောငးကို ကိုငထားတဲ့ လကကို ရုတလိုကတယ။ ပီးတော့ ခပငူငူကီး ပနထိုငနေပီး ဝိုငကိုပဲ တစငုံခငး သောက နေတယ။ ဒီနေရာကနေ အမနခာမဖစမယ ဆိုတာကို ကနမသိနေတယ။ ဒါပေမယ့ တစစုံတစရာ က ဟန့တားထားသလိုနဲ့  ခကခငး ဆုံးဖတလို့မရဘူး။  နစယောကသား တိတတဆိတ ထိုငနေကတာ အတောကာမယ ထငပါတယ။ ကနမခေါငးထဲမာ  အတေးပေါငးစုံနဲ့ ခီတုံခတုံ ဖစသလို သူ့ခေါငးထဲမာလညး အလုပရုပနေမာပါ။ နောကဆုံးတော့ အသကကို ဝအောင ရူသငး လိုကပီး လကကနဝိုငကို မော့ သောကလိုကတယ။   ပီးတော့ “ငါပနတော့မယဟာ..” လို့ ခပတတိုတိုပဲ ပောဆိုပီး ထလိုက တယ။ သူကလညး “ငါလိုကပို့မယ” ဆိုပီး သတိပနဝငလာတဲ့ ဟနနဲ့ ထလာတယ။   အိတကို ကောကကိုငလိုကပီး ထမငးစားခနး က အထက မာသူက ရုတတရက နောကကနေ သိုငးဖကလာတယ။ ပီးတော့ ကနမ ဂုတသားကို နမးတယ။ နာရံ့သံက ကယ ကယလောငလောငပဲ။ ကောပငနဲ့ တငပါးမာ ခပနေးနေး အငေ့အသကတစခုကို ခံစားရတယ။ တစကိုယလုံး ဖငးခနဲ ခံစားလိုက ရတယ။ အပူလိုငးတစခု ဖတသားသလိုပါပဲ။ ကနမ တစကိုယလုံး ပေါကကဲ ထကသားပီ ဆိုတာကို သိလိုကတယ။

ရုနးကနပီး သူ့ဘကကို လည့လိုကတယ။ သူ့လကတေက ပေလော့သားပေမယ့ ကနမ လက မောငးတေကို ခပဖဖ ကိုငထားဆဲ ပဲ။ သူ့မကနာကို မကည့ ရဲဘူး။မကစေ့အောကမာ သူ့ရငဘတကိုပဲ မငနေရတယ။  “သိငီ သိသားရင မကောငးဘူး ဟာ…. “ လို့  ထပ ပောလိုကတယ။  သူက “ မသိအောင နေမယလေဟာ” “နငနဲ့ ငါနဲ့ပဲ” တဲ့။ ကမူးရူးတိုး ထကလာတဲ့ လေသံ။   မာနနတက  ကနမစိတကို ကီးစိုးသားပါပီ။ ကနမတို့ နစဦးတညး ဆိုတဲ့ အသိ အပင ဘယသူမ မသိအောင ထိနးသိမးထားရင ရတာပဲ ဆိုတဲ့  အသိက တနးအားပေးလိုကသလိုပဲ။ ကနမ သူ့ကို မော့ကည့လိုကတယ။ သူ့မကဝနးထဲမာ မငရတာ က ရမက ။ ကနမ ရဲ့ မောင  ခရီးသားပီး ပနလာတိုငး တေ့ရတဲ့ အရိပအငေ့။ သူလိုခငတာ ကနမရဲ့ ခနာကိုယ။ အခစမဟုတဘူး။ ကနမလိုခငတာလညး သူ့ ရဲ့ တစခဏတာ အယုအယမု့ ။ အပေး နဲ့ အယူပဲ လို့ စိတထဲ မာ ပေါလာတဲ့ အတေးက စိတဆနကို ရေ့တစလမးခငး တိုးလာစေပါ တယ။ ထိတေ့ မိနေတဲ့ အထိအတေ့ကို မရောငခငတော့ဘူး။ ဆိတကယရာ အရပ မာ ရိနေတယ ဆိုတဲ့ အသိက ခေါငးထဲမာ ကီးစိုးနေတယ။  သူ့ကို စေ့စေ့ကည့ပီး မေးလိုကတယ။ “နင အရမးလုပခင နေလား..” လို့။ သူက မဆိုငးမတဘဲ “အေး” ဆိုပီး  ရိုကသံကီးနဲ့ ပနဖေတယ။

“ဒါဆို သိငီ မသိစေနဲ့ … ဒီတစခေါကပဲ.. ငါ နင့ မယားငယ မဟုတဘူး.. ” လို့ကနမပနပောလိုကတယ။ ကနမ အသံက တုနရီ နေ ပါတယ။ ခကခငးဆိုသလို ကနမကိုဆဲဖကလိုကပီး သူ့လကတေက ဝတထားတဲ့ ကနမရဲ့ ဂါဝနကို ဆဲမတယ။ ကနမနောကပိုငး  တစစိတတစနေရာဟာ ဟာလာဟငးလငးလို ဖစသားတယ။  ခါးထိ လိပတကသားတဲ့ ဂါဝနအောက လမးလိုပီး တငပါးတေကို  လမးကိုငတယ။ ခါး အသားကို ဖကဖို့ ကိုးစားတယ။ ကနမရုနးလိုကပီး “ နင သန့ရငးရေးလုပ အုံးဟ ဒီအတိုငးတော့ မလုပခင ဘူး” လို့ ပောလိုကတယ။ ကနမအသံက ခပညုညု ဖစနေသလိုပါပဲ။ သူက ခကခငးပဲ ကနမလကကို ဆဲပီးအခနးထဲကို ခေါ သားတယ။ ကနမ လကထဲက ကောပိုးအိတက ကမးပေါကို ဘုတခနဲ ပုတက ကနခဲ့တယ။  ရေခိုးခနးထဲက ရေတဖဲဖဲ ကသံ ကို ကားနေရတယ။ တံခါးကို ပိတမထားတော့ ကိုယတုံးလုံးဖစနေတဲ့ သူကောပငကို နဲနဲ ပါးပါး မငနေရတယ။ ဝတထားတဲ့  ဂါဝန အကx{103E}ကို အသာခတ ခေါကပီး စာဖတ စားပဲပေါမာ သပသပရပရပ တငထားလိုကတယ။  ရုတတရက လိုအပရင မန မနဆနဆန ကောကယူပီး ပနဝတနိုငဖို့ ဆိုတဲ့သတိက ရိနေတုနးပါ။ အဝတအစားခတ ပီးတဲ့အခိန ရေကသံတိတသားပီး သူ အပငထကလာတဲ့ အသံကို ကားလိုကရတယ။ အခုကနမကိုယပေါမာ ဘရာနဲ့ အတငးခံဘောငးဘီ ပါးပါးပဲ ရိတော့တယ။ သူ့ကို  ကနမလည့မကည့ရဲဘူး။

ဘရာ ကိုခတပီး စားပဲပေါတငပီးမ အသကကို ဝအောငရူသငးလိုကပီးမ သူ့ကို လည့ကည့လိုကတယ။ တဘကဖူကီးနဲ့ ရေ သုတနေတဲ့ သူ့ကို တေ့လိုကရတယ။ ပီးတော့တဘကကို ကမးပေါလတခလိုကတယ။ ဂငကစား ထားတဲ့ အတက သူ့ကိုယ ခနာ က အခိးကက တောင့တောင့တငးတငး ပါ။   ပီးတော့ တပိုငးတစ တောင့တငးပီး တဲလောငးကနေတဲ့ သူ့ရဲ့ နိမိတ။ ကနမတို့  နစယောက တစယောကကိုတစယောက ကည့မိတာ ခဏလောက ကာသားတယထငပါရဲ့။ သူက ကနမဆီ ခတသကသက လောကလာပီး။  “နင့ကို ငါ အားမနာ တော့ဘူးနော” လို့ ပောတယ။ ပီးတော့ ကနမလကမောငးတေကို ဖမးကိုငပီး ကုတငပေါ  တနးလဲလိုကပါတယ။   နောက ကနမခေထောကကို မပီး အတငးခံကို ခပသကသကပဲ ဆဲခတလိုကတယ။ ပီးတော့ အဲ့ဒိ အတငးခံကို သူ့မကနာပေါ အုပနမးပီး ကနမ ဘေး ကို ပစခလိုကတယ။ ဇာနားတပထားတဲ့ အတငးခံဘောငးဘီ ဖူဖူ လေး ဟာ ကနမ မကနာဘေးမာ ပုံခနဲ ကလာတယ။   အတေ့အကုံရိထားသူမို့ ပေါငကို အသာကားပီး ခေထောကတေကိုကေးထား  ပေးလိုကမိပါတယ။ ဘေး က ခေါငးအုံးကို ယူပီး ခေါငးအောက ထိုးထည့ပီး အုံးလိုကတယ။ အရာရာ ဟာ အလိုလို လုပမိလိုက တာပါပဲ။ သူက ကုတငပေါတကလာပီး ကနမ ပေါငရငးကို ဖဲလိုကတယ။

ပီးတော့ စိုကပီးကည့နေတယ။ ကနမဟာ က စိုစတနေပီ ဆိုတာကို သိတယလေ။ သူက ဆီးစပကို လကနဲ့ ပတသပပီး စိုစတ  နေတဲ့ ကနမဟာရဲ့ နုတခမးသားတေကို လကခောငးတေနဲ့ စုနဆန ပတတယ။ ဆီးပုံးမေး ကိုခနပီး နုတခမးဘေးသားတေကိုပဲ  ဖယောငးကပထားခဲ့တဲ့ အတက ကနမဟာ က အမေးအမငကငးပီး ပောငခော နေပါတယ။ သူ့ လကမ နဲ့ အစေ့နေရာကို ပတ သပတဲ့အခါ ကနမရငထဲ လိုကဖိုလာပါတော့တယ။ မိနးကလေး တစယောက အဖို့ အဲ့ဒိလို အလုပခံရရင ငငးပယနိုငစမး မရိပါ ဘူး။ သူထိတေ့လိုကတိုငး မကစေ့ကို မိတလိုကမိတယ။ သာယာမုရဲ့ နိဒါနး နဲ့ အတူ သေးသားဆနကလညး တကကလာပါတယ။  သူ့လကကို ဆဲပီး ရငသားတေကို ပတသပ ဖိညစလိုကစေခငပါတယ။ ကနမ ဝမးဗိုကသားကလိုကခနဲ လိုကခနဲ။  ရုတတရက  သူဖဲကည့တာကို သိလိုကတယ။ မကစေ့ဖင့ ကည့လိုကတော့ သူ့အကည့က ကနမ မတမိခဲ့တဲ့ ခေါတော တစသောငးအား။ ပီး တော့ ကနမ ပေါင တငးသားနစခုကို ဖိခလိုကတယ။ ပီးတော့ သူ့လကနစဘကနဲ့ ကနမတငပါးတေကို ပင့ပီး ကနမ “ဟာ” ကို ငုံ့ ပီး နမးပါတော့တယ။

သူနမးပုံကတစမိုး။ မက့စေ့တေကို မိတထားပီး သူ့မကနာနဲ့ ကနမ ဟာ ကို ပတတာပါပဲ။ နာခေါငးနဲ့ ရတခနဲ မညအောင နမး တယ ပါးတေ နဲ့ ပတတယ။ မေးနဲ့ ပတတယ။ နာဖူးနဲ့ ပတတယ။ ကနမ ဘာလုပမိသလဲ သိလား။ ကော့ပေးမိပီး သူ့မကနာနဲ့ ပန  ပနပီး ပတလိုကမိတယ။ ရိုငးသားသလို ပဲလားလို့ တေးမိပေမယ့ ထိနးခုပလို့ မရလောကအောငပါပဲ။ သူနမးရုံနေတာကို ပီပီသ သ မမငရပေးမယ့ တစခကခတစခက သူ့နာခေါငးနဲ့ ကနမ အတငးသားကို တနးတနးပီးတိုး တာကို ခံစားနေရတယ။ ပီးတော့  ပါးစပနဲ့ ကနမဟာ တစခုလုံးကို အုပပလိုကတာပဲ။  သူ့ကိုကနမ ကည့မနေတော့ပါဘူး။ မကစေ့ပနမိတပီး အထိတေ့ကိုပဲ  အာရုံထားလိုက တော့တယ။ ပူနေးစတစိုတဲ့ နူးညံ့တဲ့ အရာတစခုက ကနမ “ဟာ” တစခုလုံးကို အုပစပထားသလိုပဲ။ ပီးတော့  နုတခမးသားတေနဲ့ အတငးသားကို ထိအောငပတသတ ထိုးစနေတဲ့ သူရဲ့ လာကမးကမး။

ကနမ စိတရိုငးတေ ပေါကကဲ ထကသားပါပီ။ ဟစအောပီး ညညးလိုကမိတယ။ သူတစခကတစခကငုံစုပ လိုကတိုငး တစ ကိုယလုံးတုနခါ သားပါတယ။ လူလညး မောဟိုကလာပါတယ။ ရပစေခငသလားဆို တော့ သူ့ကို ဆကခါဆကခါ လုပစေခငတာ ပါပဲ။  အတောကာတော့ သူကရပလိုကပီး အပါပိုငးကိုတကလာတယ။ ထောငမတနေတဲ့ နို့သီးခေါငးလေးတေကို တပတပတနဲ့  ငုံပီး စို့ပါတော့တယ။ ပီးတော့ကနမ ပါးတေကိုလာနမးတယ။ ကနမ “ဟာ” ရဲ့ အနံ့ကို ကနမ ပနရလိုကတယ။ သူ့ နာမုတလိုက တဲ့လေက ကနမမကနာကိုလာထိနေတယ။  အနမးတေရပသားလို့ မကစေ့ဖင့ကည့လိုကတော့ သူကလညးကနမကို ပနစိုက ကည့နေတယ။ သူ့မကနာကို လကနဲ့ ကိုငပီးပတသပလိုကမိတယ။ ငတပတနေသလိုပဲ။  ဒါနဲ့ “နင အရမးငတ နေသလား” လို့  မေးလိုကတယ။ ကနမ အသံက ခပညုညု ဖစနေသလိုပါပဲ။  သူကလညး “အေး” ဆိုပီးပနဖေတယ။ နစယောကစလုံးရဲ့ စကား သံတေက မောဟိုကနေတယ။  သူကကိုယကိုမတလိုကပီး ကနမပေါငကားမာ နေရာယူလိုကတယ။ ရုတတရက သတိရမိတာနဲ့  “ဟဲ့ နင့ဟာတေ ငါ့အထဲ မထည့နဲ့နော ကလေးရသားမယ” လို့ စိတပူပီး ပောလိုကမိတယ။ သူရုတတရက တန့သားတယ။ စိတ အနောင့အယေက ဖစသားဟနပဲ။

သူက ကုတငပေါက ဆငးပီးတော့ အိပယာဘေး ခုံအောကက အံဆဲကိုဖင့လိုကတယ။ တစစုံတစခုကို ထုတယူလိုကပီး ကနမ ဗိုကပေါ ပစတငလိုကတယ။ အနီရောင ကနဒနအိတကလေး တစခု။ ပီးတော့ ကနမ ပေါငရငးတေကိုဖီပီး သူ့ ဟာ ကို ကနမ  ဟာ ထဲ ထိုးထည့လိုကပါတော့တယ။   သူ့တံတေးတေနဲ့ စိုစတခောမေ့နေတဲ့ ကနမ ဟာ အထဲကို ရုတတရက တိုးဝငလာတဲ့  အခိနမာ ရလိုကတဲ့ ခံစားမု့က အရာရာကိုလတထက သားစေပါတယ။ မကလုံးတေကို မိတထားလိုကမိသလို ညညးညူ  အောဟစသံပင ထကသားမိတယ။ ဆီးစပနစခု တစခဏလောက ထိထားပီးတဲ့ နောကမာတော့ သူက အားသနခနစိုက လုပပါ တော့တယ။   နစနဲ့ ခီပီး မရတာ ကာပီဖစတဲ့ နူးညံ့တဲ့ ပတတိုက မု့တေဟာ ကနမကို မိနးမော သားစေခဲ့ပါတယ။ အဖနဖန  ပတတိုကတဲ့ အရိနဟာ တိုးမင့လာပီးတဲ့ နောက ရုတတရကရပသားပါတယ။ ပီးတော့ လစဟာ သလိုဖစသားလို့ မကစေ့ဖင့  ကည့လိုကတော့ သူက ဒူးထောကပီး ရပမိုးနေတယ။ တောင့တငးပီးခါရမးနေတဲ့ သူ့ဟာကို အိပယာဖုံးဖူဖူနဲ့ ဆဲသုတလိုကပီး  ကနမ ဗိုကပေါက ကနဒနအိပကို လမးယူလိုကပါတယ။  ရုတတရက မောင့ ရဲ့ အပုအမူကို အမတရလိုကမိတယ။ သားသမီးမ လိုခငတဲ့ အခါ ကနမတို့က ကနဒနသုံးပါတယ။ ဒါပေမယ့ မောင က အလာခားတာ မကိုကဘူးတဲ့လေ။ သူစိတကေနပခါနီးအထိ  သဘာဝအတိုငးပဲ။ ပီးခါနီးပီဆိုမ သူက ကနဒနကိုစပတယ။ ဒါဟာ ကနမအတက တော့ စိတကို နစထားလိုက တော့ ဆိုတဲ့  အမတသငေတပါပဲ။

သူက ကနမအထဲ ပနထိုးထည့လိုကပီး ကနမအပေါ မောကလက မိုးလိုကတယ။ ကနမလညတိုင နဲ့ ပါးတေကို ရတခနဲ နမး လိုကပီး ပောတယ။   “ကောငးလား.. “ တဲ့။ ယောကားတေဟာ ဒီစကားကို အမဲမေးတတကတယ ထငပါရဲ။   မငလာဦးညမာ  စကားကို ပထမဆုံးဒီ စကားဖူးတဲ့ အခိနက ကနမမကလုံးတေကို မိတပီး တုံဏိဘာဝေ နေခဲ့တယ။ နောကပိုငးတော့ အလငး သင့သလို ပနပောမိတယ။ အိမထောငသက ရလာတော့လညး စိတထဲရိတဲ့ အမနအတိုငးပနပော တတသားတာပါပဲ။   “…  ကောငးတယ.. “ လို့ပနဖေလိုကတယ။  ပီးတော့ “နင အရမးငတ နေသလား.. “ လို့ သူ့ကိုကည့ပီး ထပမေးလိုကတယ။ ဒီစကား ကို ဘာ့ကောင့ ကနမ ထပခါထပခါ ပောမိမနး မသိဘူး။ အခားပောခငစရာ စကားလညး မရိဘူး။ သူက ကနမကို စူးစိုကကည့ တယ။ ပီးတော့ ကနမဘေးက နားကို နမးပီး ကပပောတယ။ “နင့ကို – ခငနေတာ .. နင့ဟာကို စမငကတညး က.. သိလား “  တဲ့။   ပီးတော့ သူ့ဟာကို ဆဲထုတပီး ဆောင့ခနဲ ပနထည့ပါတယ။ သူ့ပေါငရငး နစခု ခတ သံက ဖေါငးခနဲထကလာတယ။ ကနမ ပါးစပက “အ” ခနဲအသံထကသားတယ။ ပငးထနလနးတဲ့ ပတတိုကမု့ဟာ အထဋထိပ အရသာကို ပေးလိုကတာပါပဲ။   “နင့ – က  – လို့ အရမး ကောငးတယ .. “ ဆိုပီး ထပပောတယ..။ ထပဆောင့တယ။ ဖေါငးခနဲ မညသံနဲ့ အတူ စတခနဲ ဝငလာတဲ့  အထိအတေ့ဟာ ကနမကို စံ့အ နေစေပါတယ။ ကနမဘာမပနမပော တော့ဘဲ သာယာမု့ကိုပဲ အာရုံစိုက နေလိုကပါတော့တယ။

နောက “နင့ကို တစဆုံး… မယ” တဲ့.. ။ .. အဲ့ဒိ တစခနးပောလိုက ပီးတော့ ဆောင့ခကတေဟာ မနဆနပီး ပငးထနလာပါတယ။  တဖေါငးဖေါငး မညနေတဲ့ အသံ၊ သူ့ရဲ့ အားပုသံ၊ သူ့ပါးစပက ပောနေတဲ့ အယုတအနတ တေနဲ့ ကနမရဲ့ ညညးသူသံ တေက နား ထဲ ဝငတလည့ မဝငတလည့ပါပဲ။ နောကဆုံးပနးတိုငရောက သည့တိုင သူခရီးနငပီဆိုတာ အတေ့အကုံအရ သိနေတဲ့ အတက   ကနမလညး စိတကိုလတထား လိုကပါတော့တယ။ အတနကာတော့ သူ့က အောဟစ ပီး သူ့တစကိုယလုံး တုနခါသားပါတယ။  ကနမအထဲကို သူဟာကို အတငးဖိသိပထည့ထား ပီးတော့ပေါ့။ ကနမလညး အောလိုကမိတယ ထငပါတယ။ အတငးမာ   ပည့ကပပီး နေရာယူထားတဲ့ သူ့ဟာနဲ့ အတူ ဖစခနဲ ဖစခနဲ နဲ့ စီးဆငးလာတဲ့ ခံစားမု့ကို ခံစား နေရတယ။ တငပါးအောကမာ  ခံထားတဲ့ခေါငးအုံးကို လကနစဘကနဲ့ ညစကိုငထားရငး သူ့ဟာကိုလညး ဆကခါဆကခါ ညစ နေလိုကမိတယ။ တ “အငး…”  အငး.. နဲ့ အသံထကမိသညပါပဲ။ သည့နောကမာတော့ အိပခနး တစခနးလုံးကို လူသား နစယောကရဲ့ အသကရူသံ ပငးပငးပဲ  မငးမူနေပါတော့တယ။   အခိန ဘယလောက ကာကာ အထိ မောဟိုက မိနးမောသားမိမနး မမတ မိတော့ဘူး။ အမောပေလို့  မကစေ့ဖင့ကည့လိုကတော့ ကနမကိုယပေါမာ အိပယာခငးဖူ တစခုက တစပိုငးတစစ ရောကနေတယ။ ဘေးကိုလည့ကီး လိုကတော့ သူက ကိုယတုံးလုံးနဲ့ ပကလကကီး မိနးနေတာကို တေ့လိုကတယ။

သူ့ရငဘတကီးက နိမ့လိုက မင့လိုကနဲ့ ရိနေတုနးပဲ။ သူ့ဟာ ကီးကတော့ ပော့ခေနေပါပီ။ ပနသင့ပီဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ကုတငပေါက  နေအသာထလိုကတယ။ တုပခညထားပီး သုတရညဖူဖူတေ ပည့နေတဲ့ ကနဒုံးက ကမးပေါမာ ။ အိမထောငသည ဖစခဲ့တဲ့  ကနမအတက သူ့သုတရညပမာဏ မနညးဘူးဆိုတာ ရယ ခဲပစနေတဲ့ အတက အတောကာပီဆိုတာရယကို အတတသိလိုက တယ။   ရေခိုးခနးထဲ ခပသကသက ဝငလိုကပီး အောကပိုငးတစခုလုံးကို ရေလောငးခလိုကတယ။ ဆောင့ကောင့ထိုငပီး သူ့ ဟာ အကငးအကနတေမား ကနအုံးလိမ့မလားဆိုပီး ညစခကညလိုကပေမယ့ ဘာမ ထကမလာဘူး။ ကနဒုံးသုံးခိုငးမိလို့ တော ပါသေးရဲ့ လို့ ကိုယ့ဖာသာကိုယ တေးလိုကမိတယ။ ပနထ လိုကတော့ ပေါငတငးသားတေက တော့ ကိမးနေတယ။   စိတထဲက  “စောကကောင” လို့ ကိမဆဲလိုကမိတယ။ ရုတတရက မောင့ကို သတိရလိုကမိတယ။  “ခစ အတက အပည့စု ထားတယ” ဆိုတဲ့  စကားနဲ့ အတူ မောင့ရဲ့ ပထမဆုံးသော အခစ ကမးကမးတေက ကနမကို တုနလုပခဲ့ စေဖူးပါတယ။  ကိုယ့ကိုယကိုယ မုဒိမး  အကင့ခံနေရသလားလို့ ထငရလောကအောင မောင့ရဲ့ ကမးတမးမု့တေ၊ ရုပပ လတလပ တဲ့ ဟိုတယအခနး၊ နာကငမု့  ရောယကနေတဲ့ သာယာမုမိနးမောမု့ တေ၊ လမးလောကရ ခကလောကအောင ကိမးစပနေတဲ့ စေးကပကပ ပေါငတငးသားတေ၊  နောကနေ့ မနက အိပယောထ တဲ့ အခါ ကနမ ဟာ ထဲက ပနထကကလာတဲ့ မောင့ ရဲ့ ခဲပစနေတဲ့ ဟာတေ နဲ့ ညီစို့စို့ အနံ့ပငးပငး  တေ ဟာ တစသကစာ အမတရစရာ ပားရညဆမး နေ့ရကတေ ဖစခဲ့ဖူးပါတယ။

ကနမ ရေခိုးခနးက ပနထကလာတော့ သူက ကုတငပေါမာ ငုတတုတကီး ထိုငနေတယ။ သူ့ဟာက ခပမတမတပနဖစနေတာ ကို သတိပုလိုကမိတယ။ သူ စမးနိုင နေတုနးပဲ လို့ အတေ့အကုံက ပောပတယလေ။ ကနမ မငလာဦး ညတုနးက မောငက  လေးခီလေးမောငး အစမးပတာကို ကုံခဲ့ဖူးတာကိုး။   “ဟဲ့ လကစလကနတေ ရငးလိုကအုံး” လို့ ပောလိုကပီး စားပဲပေါတငထား တဲ့ အဝတအစား တေကိုယူလိုကတယ။ သူ့ကို ကောပေးရငး အရငဆုံးဝတမိတာတာ ဘရာစီယာပါ။ ကနမနောကကောကို သူ ကည့နေတယဆိုတာ သိနေတယ။   အတငးခံ ဘောငးဘီကို ဝတပီးတော့ သားရေကိုးကို အသာဆဲပီး ဖတခနဲမညအောင ပန လတလိုကမိတယ။ ဂါဝန အကx{103E}ကို စပဝတလိုကပီး မနတငခုံဘကကူးကာ ခေါငးဖီးပီး အလအနညးငယ ပငလိုကပါတယ။ ဒီ အခိနအထိ သူက ကုတငပေါမာ ပဲ ထိုငပီး ကနမလုပသမကို အရသာခံကည့နေတုနးပဲ ဆိုတာကို သိနေတယ။   တကယတော့  သူ့ကို ကနမ မူဆယမိမနးမသိ မူဆယနေလိုက မိတယ ဆိုတာကို ကနမ ဝနခံရမာပါပဲ။ ကောပေးထား ပေမယ့ သူစိတ ထ နေ တုနးပဲ ဆိုတာကို သိနေတဲ့ အတက နောကကနေမား ငါ့ကို ဆဲဖကလိုကလေ မလား ရယလို့ တေးမိပါ သေးတယ။ သူက ဘာမ မ လုပရားခဲ့ပါဘူး။ သူက လုပရားခဲ့ လငလညး …

“ငါပနတော့မယ” လို့ ပောလိုကတော့ သူကလိုကပို့ပေးမယဆိုပီး အဝတအစား ထဝတတယ။ ကနမလညး ဧည့ခနးထဲ ထကပီး   သူ့ကို ထိုငစောင့နေလိုကတယ။ သူထကလာတော့ နစယောကသား အပငထကခဲ့ကတယ။ စငနလမးတစလောက သူ  ကနမနောကက တိတတဆိတလိုကလာခဲ့တယ။  တငပါးအတငးသား တေဟာ ကိမးနေတဲ့ အတက လမးကို ပုံစံမပကအောင  သတိထားလောက နေရပါတယ။ ဓါတလေခါးထဲ ကထကလို့ အပငတံခါးဝရောကသညအထိ စကားတစခနးမ မပော မိကသလို  မကနာခငးဆိုငတောင မကည့ဖစကဘူး။ တံခါး ဖင့ပေးတဲ့ အခါကမ သူက ကနမကို ကည့ပီး ပောတယ။   “ငါ.. နင့ အိမ အထိ ကားနဲ့လိုကပို့ပေးမယလေ….“ တဲ့။ ကနမ ဒိထကပိုပီး မပတသကခငတာတော့ အမနပါ။   “မပို့နဲ့ ရတယ၊ ဘစစကားနဲ့  ဆို လေးဆယ့ငါးမိနစပဲ.. “ ပနပောလိုကတယ။ တစခဏတာ မကလုံးခငး စုံမိလိုကခိနမာ ကနမ သတိပုလိုကမိတာက သူ့ မကဝနး ထဲက တောင့တမု့တေပါ။ နောကပနမကည့တော့ဘဲ ဘစစကားဂိတဘက ထကလာခဲ့လိုကတယ။ ကားကလညး  အခန့သင့ရောကလာတာနဲ့ မီအောင ပေးတကပီး ရတဲ့ နေရာထိုငခလိုကတယ။ ကားက အတောခောငပါတယ။

မနပတငးကနေ တရိပရိပ ပေးလားနေတဲ့ အိမတေနဲ့ သစပငတေကို ငေးကည့ရငး ခံစားမု့ ပေါငးစုံကို ခံစားနေရပါတယ။ စိုးရိမ ကောင့ကမု့ ကိုလညးခံစားရသလို ကေနပ နစသိမ့မု့ကိုလညး ခံစားရတယ။ ကိုယ့ကိုယကို အပစသား တစယောကလို လညး  ခံစားမိသလို လတလပ မု့ကိုလညးခံစားနေရတယ။  သိငိ့ ကိုလညး အရမးပဲ အားနာမိတယ။ ကနမ သစာပကမိပီလား။ သူတို့ တ တေ အဆငပေက ပါစေ လို့ တိတတစိတ ဆုတောငးလိုကမိပါတယ။ တကယတော့ တစခဏ တာ အခိနအတငးမာ ဘယလိုမ မ  မောမနးထားတဲ့ အလုပတေကို လုပလိုကမိ တာကို ကနမကိုယ ကနမအံ့ဩ မိတာပါပဲ။ ဆောင့စညးမု့တေ သစာတရားတေ နဲ့  ဂုဏသိကါ တေ ဟာ အခိနတိုတငး ကေမ ပောကပက သားခဲ့ပါပီ။ ဒါပေမယ့ နောငတ ဆိုတာမိုး မဖစမိတာတော့ အမနပါ ပဲ။ ဘယလိုပဲ ဖစဖစ နောငမာ သူ့ကို ရောငရ တော့မယ ဆိုတာကိုတော့ ကောငးကောငး နားလည ထားပါတယ။  သတိရမိတာနဲ့  နာရီကို ကည့လိုကပါတယ။ ညနေ ငါးနာရီ လေးဆယ့ ငါးမိနစ…. တောင ရိပီပဲ။

 

Zawgyi

 

သူငယင္းလည္း အမုန္းဆဲ

“သူ” ဆိုတာက ေမာင္ေမာင္ဦး ပါ။ “သူတိုx{1037}” ဆိုတာက ေမာင္ေမာင္ဦးနဲx{1037} သိဂx{103E}ေမာ္ တိုx{1037}လငယား။ ကၽနကေတာ့ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲx{1037}  ငယ္ သူငယင္း။ ေနရာကမနာx{101B}ိုးရာ သၾကx{1039}x{1004}နဲ ကင္းပေနနဲx{1037} မနာx{1014}x{103D}ိုငံ ပငက တစ္ေနရာ။ ဒီကိုလာရင္း ေမာင္ေမာင္ဦးနဲx{1037} စုံမိ တယ္။ သူတိုx{1037}လငယားနဲx{1037} မေတx{1037}ဖစာ ေခာကေလာကိၿပီ။  သူကလည္း တစ္ေယာကည္း။ နင့ိန္းမေရာ လိုx{1037} ေမးေတာ့ သူx{1037} ေယာကx{1039}x{1001}မ ေနမေကာင္းလိုx{1037} မနာပညန္ေနတာ ေလးလေလာကိၿပီ လိုx{1037} ေဖတယ္။ အခု သူတိုx{1037}အိမာ သူတစ္ေယာကည္း ေပါ့။ သူတိုx{1037}အိမ အိမိုတာထက္ ကနိုမီနီယံတိုကန္းလိုx{1037} လိုx{1037}ေပာရမာပါ။

ဒီအခန္းကို ကၽန မၾကာခဏ ေရာကူးတယ္။ ပဲတစုခုရိလင္ လငယား x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံးက ဖိတာကိုး။ ဒီၿမိဳx{1037}မာ လည္း ငယ္ သူငယင္းအရင္းဆိုလိုx{1037} သူတိုx{1037}လငယားနဲx{1037} ကၽန x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲ ရိပါတယ္။ တစါတေလ သူတိုx{1037}တိုက္ေအာကာ ဘာဘီကဴး  လုပားၾက ရင္းေရကူးၾကတယ္။  စားေသာက္ၿပီး ညေနေစာင္းမ ပဲ ပနစယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေခာက ေတာက္ေလာက္  သိဂx{103E} နဲx{1037} တစါတစ္ေလ ဖုန္းေပာဖစာကလဲလိုx{1037} မေရာကစူး။ သူမနာပည္ ခဏပနား တာလည္း မသိလိုကူးေလ။    ဒီ လိုနဲx{1037} သူတိုx{1037}အိမို ကၽနလိုကားလိုကယ္။ ကနိုနားေရာက္ေတာ့ လုံၿခဳံေရးဂိတို ဖတမာပါလား ဆိုတာ ေတးမိလိုက္ တယ္။ သိဂx{103E}မရိတဲ့ အခိန္ သူx{1037}ေယာက္ားတစ္ေယာကည္း ေနတဲ့အခန္းကို ကၽနလာသားတယ္ ဆိုၿပီး တစုံတစ္ေယာက  သတင္းေပးလိုကဖင့္ လိုx{1037} ေတးမိတယ္။  မသင့္ေလာူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေမာင္ဦး ကအေရx{1037} မိန္းဝင္ေပါကေန မဝငဲ က နိုကို အေနာကက္ လူဝင္ေပါကိုေခၚသားတယ္။ ဒီဝင္ေပါကိမန္း ကၽန အမတမဲ့ပါပဲ။ ကၽနလာတိုင္း အသားအပန္ ဘ  စကားမတိုင္ နဲx{1037}မလမ္းမကမ္းတငါပဲ။ ကၽနစိတဲ မငဲ့သူမရိလိုx{1037} ေတာါေသးရဲx{1037}လိုx{1037} ေတးမိလိုကယ္။ အရx{1037}ဘက ဆို ရင္ လုံၿခဳံေရးဂိတ္ေပါကို x{1039}x{101C}ကိမ္းေသဖတမာပါ။

တစိုယုံးကို စိုစတားေအာင္ ပတပ္ၿပီး ေရခိဳးရင္း ဆပာတိုကိုx{1037} ၾကည့ိုက္ေတာ့ စင္ေပၚမာ စီရရီတငားတဲ့  ေယာက္ားသုံး နဲx{1037} မိန္းမသုံး ကိုယိုက္ ဆပာရညူးx{1014}x{103D}စူး နဲx{1037} မိန္းကေလး သနx{1037}ငညုလင္းေလး တစုကိုေတx{1037}တယ္။ အေတာ့ ကို ကစစဲ့ ေသသပဲ့ သိဂx{103E}ပဲလိုx{1037} ေတးမိၿပီး ၿပဳံးလိုကိတယ္။   သူx{1037}ဆပာပဲ ယူတိုကေတာ့မာပဲေလ။ ဆပာယူၿပီး လက္ x{1014}x{103D}စကို ပတိုက္ ေနာကညင္း။ ဒီကမ ရငတဲx{1037} ရငားေတကို ဆကိုကိုကယ္။ လက x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတ ကို ပတိုကိေတာ့ x{101B}ုတရက္ ၾကကီးဖန္းခနဲဖစားၿပီး ရငားကတင္းမာသားတယ္။ အသာေလး ကိုင္ၾကည့ိုက္ေတာ့  သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စုက ေတာင့္ေတာင့္ေလးေတ ဖစ္ေနၿပီေလ။  ကၽနက အိမ္ေထာငဖူးသူ တစ္ေယာကါ။ မုဆိုးမ တစ္ေယာကိုx{1037} ဆို ရငိုတိကပါမယ္။ ေမာငဲx{1037} ကၽန အိမ္ေထာငက္ သုံးx{1014}x{103D}စတင္းမာ သားသမီးမယူခဲ့ၾကဘူး။ ဒီx{1014}x{103D}ိုငံမာ မိသားစု တစု  တည္ေထာငိုx{1037} လိုအပဲ့ အရင္းအx{1014}x{103D}ီးကို အလုပုပင္း အရငုံး ရာၾကမယ္ေပါ့။

ၿပီးမ အိမ္ေလးတစုံး ဝယယ္၊ သားသမီးယူမယ္၊ ပည့ုံတဲ့ မိသားစုတစု တည္ေဆာကယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽနတိုx{1037}  ရညန္းခက္ မပည့ဲ့ပါဘူး။ ကားမေတာဆ မx{103C}x{1037}တစုနဲx{1037} “ေမာင္” x{101B}ုတရက္ ဆုံးသားတယ္။ လနဲ့တဲ့ သုံးx{1014}x{103D}စ္ေလာကေပါ့။  ေမာင့္ ကို ကၽန ခစါတယ္။ သိပည္း သတိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့ဲx{1037} အထိအေတx{1037}ကိုလည္း အမတတယ္။   ဒါေပမယ္  အိမ္ေထာငပဳဖိုx{1037} ဆိုတာကို ကၽန မေတးခဲ့ဘူး။ ပတကက္x{1014}x{103D}ယာမယ့္ အေခအေနေတကို မလိုခင္ေတာ့တာ အမနါ။  ဒါေပမယ့္ ေသးနဲx{1037}ကိုယ္ သားနဲx{1037}ကိုယ္ ဖစဲ့အပင္ အိမ္ေထာင္ မx{103C}x{1037} အရသာကို ရယူ ခဲ့ဖူးသူ အx{101B}ယ္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့  ေသးသား စိတx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} ကရိတာပဲေပ့ါ။ တစိုယည္ေဖသိမ့္ မx{103C}x{1037}ေတဟာ တကယ္ေတာ့ မၿပီးပည့ုံပါဘူး။  တင္းမာလာတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီး ေခါင္းေလးေတဟာ ကၽနရဲx{1037}ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} ေတာင္းဆိုေနတယ္ ဆိုတာ သိေနတယ္။ အခုမ သူတိုx{1037} လငယားရဲx{1037} အိပန္းထဲကို ပထမ ဆုံးေရာကူးတာပါ။ ဒီေရခိဳးခန္းထဲကိုေရာေပါ့။ အခန္းထဲ ဝငိုကတည္းက သပပပပ္ ရိတဲ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကိပ္ အိပာ  ရယ္ အလပငစx{1039}x{1005}ည္းေတ စီစီ ရီရီ တငားတဲ့ အလပငနငုံရယို မငတည္းက ကၽနစိတ္ ထဲ တစိဳးေန တယိုx{1037} ထင္ မိသား။

လငဲx{1037} မယား x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ သားအတက္ ဆိတယာ အရပိုတဲ့ အသိက ေခါင္းထည္း ေရာကာတာေၾကာင့္ ထငါရဲx{1037}။ အခု ေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့ဲ ဆိုတာ ကိုသိလိုက္ၿပီ။ ရငားေတကို ညx{103B}စိုက္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို ဖိလိုက္ ပတိုကဲx{1037} အသာသာေဖ ေနမိတယ္။  ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာ ကိုယ္ေပၚကို တေတာက္ေတာက္ ကေနတဲ့ ေရမx{103C}န္ေရမx{103E}ား ေလးေတကလည္း အားေပးေနသလိုပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ ပတ္ေလာကမ ဖေယာင္းကပ္ ထားတဲ့ အတက္ မိန္းမကိုယ ဟာတာတာ ဖစ္ေနတယ္။ မကုံးကိုမိတ္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင လိုက္ၿပီး ဟာတာတာ ဖစ္ေနတဲ့ အဲ့ဒိ ေနရာကို လကဲx{1037} ပတ္ေန လိုကိတယ္။ x{101B}ုတရက္ ကိုယ့ဲx{1037}အိမာ မဟုတူးဆိုတာ သတိရ လိုကိၿပီး ထရပိုကိတယ္။ ရငဲမာ ဟာတာတာ ဖစ္ၿပီး ေမာဟိုက္ေနသလိုပဲ။ ေရမနန္ၿပီးေအာငိဳးၿပီး ပနဖစာပါ လိုx{1037} ေတးလိုကယ္။ ကၽနအတက္ တစိုယ္ ရညာသာ ေဖခင္းဟာ အေလ့အကင့္ တစုလို ဖစ္ေနပါၿပီ။

အခုလို အခိနာ လတပိတ္ ဆိတဲ့ ကိုယ့ဲx{1037} အိပန္းကိုပဲ တမ္းတလိုကိတယ္။ ဒါနဲx{1037}ပဲ တစိုယုံးကို ဆပာ ခပနန္  တိုကိုကယ္။ ေရခိဳးၿပီးလိုx{1037} ေရသုတယ္ လုပ ခုဏက အေပါ့သားရင္း သနx{1037}င္းေရး မလုပေသးတာကို သတိရလိုကိ တယ္။  ဒါနဲx{1037} စငေလး ေပၚမာ အသင့္ ရိေနတဲ့ သနx{1037}င္ေဆးရညိုပဲ သုံးၿပီး တစကတည္း သနx{1037}င္းေရး လုပိုကယ္။ ဗူး ေတကို သူx{1037}မူလ အေနအထား အတိုင္း ပုံမပက္ေအာင္ ပနငားလိုကယ္။  ေရစိုေနတဲ့ အဝတ္ေတကို အသင့ါလာတဲ့ ပလပ္ စတစိတဲထည့္ ၿပီး ပါလာတဲ့ အဝတစားေတကို ထုတတိုကယ္။ ပါလာတဲ့ တဘကဲx{1037} ေရစင္ေအာငုတ္၊ ေရစိုေနတဲ့  ဆံပင္ေတကို ေခာက္ေအာင္ dryer ခပကက္ မx{103C}တိုက္ၿပီး မိတပ္ အနည္းငယိမ္းၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းနီ စိုးလိုကယ္။    ေနာကိုယ့္ ပစx{1039}x{1005}ည္း စစx{1039}x{1005}ယ ေတကို ေကာပိုးအိတဲ ပနည့္ၿပီး အခန္းအပငကာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ဦးက ထမင္းစားခန္း စားပဲမာ ထိုင္ေနတယ္။ သူx{1037}ေရx{1037}မာေတာ့ ဝိုငီ တစုလင္း။

“ဟဲ့ … လာ.. ေx{1014}x{103D}းသားေအာင္ နဲနဲ ေသာကိုက္” ။  သူက ဖနကလတ္ တစုထည္း ဝိုငနည္းငယ္ ငဲx{1037}ထည့င္း ကၽနကို လမ္း ေခၚတယ္။ ဒါနဲx{1037} သူနဲx{1037} ေထာင့ိဳးက ကုလားထိုငာ ဝငိုင္ၿပီး တစုံစီ ေသာကိုကေတာ့လူကေx{1014}x{103D}းကနဲ ဖစားတယ္။ အရင္ ကတည္းက ေရကူးၿပီးတိုင္း ကၽနတိုx{1037}သုံးေယာက္ ေသာက္ေနကေလ။  “နင ငယယ အတိုင္းပဲ .. “   ဆိုၿပီး သူက ေပာလိုက္ ၿပီးေတာ့ သူက ကၽန ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ေနတယ္။ သူx{1037}မကန္းထဲမာ ရီရီေဝေဝနဲx{1037} တစုံတစာကို တမ္းတေနတယိုx{1037} ထငိုကိ တာပဲ။ ကၽနစိတဲလည္း အခုလို အၾကည့ံရတာကို ရက္x{101B}ံx{1037} မိတယ္။  မက္x{1014}x{103D}ာလx{103E}ဲလိုကင္း  “အသက မငယ္ေတာ့ပါဘူးဟာ  ေနာက္x{1014}x{103D}စ ေလာကို သုံးဆယ္ ပည့္ၿပီ…. ” လိုx{1037} ေပာလိုက္ေတာ့ သူက တစုံတစာ ေပာမယ့န္ ပဳၿပီးမ သကင္းခလိုက္ ၿပီး ဝိုင္ ကိုပဲ တစ္x{1039}x{101C}ကိဳကင္း ေသာက္ေနတယ္။  စိတဲမာ သူတိုx{1037}လငယား အဆငေပဖစ္ေနသလားလိုx{1037} ေတးလိုကိၿပီး .. “နင္ တိုx{1037} လငေယား အဆငရဲံလား .. “ လိုx{1037} ေမးလိုက္။  “ေပပါတယ… “ လိုx{1037}ပန္ေဖတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး “ေဝးေနတာ လနဲx{1037}ခီေနၿပီေပါ့ လမ္းတာေပါ့.. ဟ.. ဟ “ လိုx{1037} ေပာတယ္။  ေခါင္းထဲမာ သိဂx{103E} ေပာတဲ့ စကား တစ္ ခန္း က x{101B}ုတရက္ ေရာကာတယ္။ သူတိုx{1037}ကို သားသမီး မယူဘူးလားလိုx{1037} ေမးတုန္းက ေပာခဲ့တာ။ တစကား တစါေလာက္  လငယား အတူေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။ ကၽနက သားသမီးယူခငင္ မိဳးဥေx{1039}x{101E}ကတဲ့ အခိန္ မာ အတူေနရတယိုၿပီး  ေတာ့ေတာင္ ဆရာလုပဲ့ေသးတယ္။  ဒီေကာင္ သူx{1037}မိန္းမနဲx{1037} အတူမေနရလိုx{1037} ငတ္ေနၿပီလိုx{1037} စိတဲ ေတးလိုကိတယ္။   ဒါနဲx{1037} “ ငါသိပါ တယ္ နင့ိန္းမကို လမ္းတာထက္ မအိပတာကို ပိုလမ္းတယ္ မဟုတား.. .. နငိုx{1037} ေယာက္ားေတကေလ .. “ လိုx{1037} ပန္ေပာလိုက္ မိတယ္။  အဲ့ဒိ စကားဟာ ပိတားတဲ့ ေသာ့ေပါကို ဖင့ိုကိမယန္း ကၽန မသိလိုကဲ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္ဦးနဲx{1037}  ကၽနတိုx{1037} ၾကားက ဆကံေရးက သာမာန္ ငယူငယင္းဆိုတဲ့ အေနအထားထက္ အနည္းငယ္ ရx{103C}ပ္ေထးပါတယ္။    “ဟဲ့ ငဦး၊  နင္ ခဏ ေနအုံး ငါေရခိဳးလိုကုံးမယ္” လိုx{1037} စာသငားပဲ ဝိုင္းမာ ငုတုတ္ေလး ထိုင္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဦးကို ေပာလိုကယ္။

ကၽနတိုx{1037} အိမာ ဝိုင္းကဴရငုပ္ တယ္ေလ။ ေနx{1037}လယိုင္း သခx{1039}x{1004}ာ ၿပီးသားၿပီး ညေနပိုင္း x{101B}ူပကို ဆကငမာ။ x{1014}x{103D}စိုင္းစလုံးကို   တကာ ကၽနနဲx{1037} ေမာင္ေမာင္ဦးပဲ ရိတဲ့ အတက္ သခx{1039}x{1004}ာ အခိန္ၿပီးသားလိုx{1037} အခားသူေတပနားရင္ သူနဲx{1037} ကၽနနဲx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ တည္း အိမာ ကနဲ့ေလ့ ရိတယ္။ အေဖနဲx{1037} အေမေရာ ေဈးဆိုငက္ေနၾကတယ္။  အစက ကေတာ့ တကx{1039}x{1000}သိုလာ ေကာင္း တက္ေနခိန္ေပါ့။ အေဖနဲx{1037} အေမကလည္း ေဈးက ဆိုငာ။ ၿပီးေတာ့ သူနဲx{1037} ကၽနတိုx{1037}က မူလတန္းကတည္းက ေကာင္းအတူတူ   တကဲ့ ၾကတဲ့ ေပာမနာ ဆိုမနာ ငယူငယင္းေတ။ ကဴရငိန္ x{1014}x{103D}စု ၾကား တစာရီေလာက္ ၾကာတဲ့ အခိန္ မာ သူက အဲ့ဒိစားပဲ  မာပဲ မပင္းမရိထိုင္ၿပီး စာဖတ္ေနတတယ္။ ကၽနက အဲ့ဒိအခိနာ ေရမိုးခိဳး အဝတစားလဲ ေလ့ရိတယ္။  ေရခိဳးၿပီးလိုx{1037}  သနပါးလိမ္းေနတုန္း အိမ္ေရx{1037}က ေန “ဟာ မီးပတားၿပီဟ … ” လိုx{1037} ေမာင္ေမာင္ဦး က လမ္းေအာာ ၾကားလိုကယ္။  အခန္းထဲမာ မီးလင္းေနဆဲမိုx{1037} အိမ္ေရx{1037}က မိးေခာင္းလတား ပန္ၿပီ ဆိုတာသိလိုကယ္။

အဲ့ဒိလို ဖစိုင္း အေဖက မီးေခာင္းေဘးက စတတာေလးကို လည့ိုက္ နဖားေလးေတကို ဖိလိုကုပ္ၿပီး ပနဆင္ေပ ေအာငုပ္ေပးတတယ္။ အေဖ မီးေခာင္းကို ပငာၾကည့္ၿပီး ကၽနတိုx{1037}လည္း ပငတ္ ေနၿပီေလ။ မီးေခာင္းက အမင့္x{1039}x{101C}ကီးမာ  ခိတားတာ မဟုတ္ေတာ့ စာပဲေပၚ တက္ၿပီး ေခဖား ေထာကိုကာနဲx{1037} မီတာကိုး။   ဒါနဲx{1037}ပဲ “မီးမပတူးဟာ လတားတာ ေနမယ္။ ငါလုပ္ေပးမယ္ ” လိုx{1037} ေအာ္ေပာရင္း ထမီရငားကို ၾကပ္ေအာငည္းၿပီး အိမ္ေရx{1037}ကို ထကာလိုကိတယ္။ စိတဲမာ ေတာ့ မီးပနေအာင္ လုပ္ေပးဖိုx{1037} ဆိုတဲ့ ရည္x{101B}ယကဲ ရိပါတယ္။   သူx{1037}ေရx{1037}တင္ စားပဲေပၚက စာအုပ္ေတကိုရင္း၊ ကုလားထိုင္ေပၚ တက္၊ ေနာက္ စားပဲေပၚ အသာတက္၊ ေခဖားေထာက္ၿပီး စတတာကို အသာေလး လည့ိုကယ္။ ခဏေနေတာ့ စတတာ မာ မီးေလး တစက္x{1014}x{103D}စက္ ပင့ားၿပီး မီးေခာင္းကလည္း ဖတနဲ ပနင္းလာတယ္။  အဲ့ဒိအခိနာ ပဲ ေခဖားေထာက္ လက္ ကိုဆနx{1037}္ၿပီး မီးေခာင္းကို ကိုင္ေနတဲ့အတကငါရဲx{1037} ရငတာစည္းထားတဲ့ ထမီအထကင ေခာငိ သားသလို ဖစား  တာကိုခံစားလိုကတယ္။ ခကင္းပဲ ေပေလာ့ေနတဲ့ အထကငို ကၽနလကဲx{1037} ဖမ္းအုပိုကါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽန  ေနာက သားတယ္ေလ။

လက ရငတေပၚ ပိုင္းကိုအုပိုကိတဲ့ အခိနာ ထမီက ေခရင္းမာ ကင္းလုံးကၽတ္ေရာကားပါၿပီ။ မသိစိတ္ေၾကာင့္  x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို အုပိေအာင္ လကို ပငိုကိေပမယ့္ ကၽန ဆီးစပ အကာအကယဲ့ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေရx{1037}မာ။  အံ့အားသင့္ေနတဲ့ သူမက္x{1014}x{103D}ာနဲx{1037} ပဴးေနတဲ့ သူx{1037}မကုံးအစုံ ကို မတတရ မငိုကတယ္။   သတိပနငာၿပီး ကၽနလည္း  ထိုငလိုကယ္။ ထမီကို ေကာကပိုက္ၿပီး အခန္းထဲ ေပးဝင္ လိုကယ္။ စားပဲေပၚကေန ခုနင္းလိုကလား ဘယို ဆင္းလိုကလဲ ကၽန မမတိေတာ့ဘူး။ စားပဲေတ ခုံေတက ဟနကကားတဲ့ အတက္ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္း အသံထကားၿပီး  စာအုပ္ေတလည္း ၾကမ္းေပၚ ကကုနယ္။   သူx{1037}ကေတာ့ ဘယိုကနစဲသလဲ မသိေပမယ့္ ကၽနေတာ့ ရကန္းလိုx{1037} ေသမ တတါပဲ။ ခဏေနေတာ့ အေခားေကာင္းသားေတနဲx{1037} ဆရာ ေရာကာတယ္။ သူက ပုံစံပကားတဲ့ စားပဲနဲx{1037} စာအုပ္ေတကို  ေနသားတက ပနငားတာ ေတx{1037}ရတယ္။   ကၽနလည္း ဟနပက္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိေနx{1037}က စာထဲ စိတို မဝငားသလိုx{1037} သူx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာကိုလည္း ေစ့ေစ့ မၾကည့ဲဘူး။ အဲ့ဒိေနx{1037}ညက အိပေပာူး။ သူမားေတကို သူေလာက္ေပာရင္ အရမ္းရကရာ ေကာင္း မာပဲ ဆိုၿပီးေတာ့။

ေနာကက္ေတ မာေတာ့သူက ဘာမမဖစလိုပဲ ပုံမန္ နင္ ငါ ေပာဟယ္ ဆိုရယဲ။ သူေရာ ကၽနေရာ အဲ့ဒိေနx{1037}က အေၾကာင္းကို  စကားမစ ၾကပါဘူး။ သူx{1037}ပုံစံကို ၾကည့္ၿပီး ကၽနစိတ လိုကိတယ္။ စာေမးပဲ ေဖခါနီးေတာ့ သူx{1037}အေဖက နယ္ေပာင္းရတယ္။    သူ တိုx{1037}လည္း လိုကား ၾကရမာေပါ့။ ဒါေပမယ့ူက စာေမးပဲၿပီးတဲ့ အထိ သူx{1037} အဖားအိမာပဲ ေနခဲ့မယိုx{1037} ေပာတယ္။ စာေမးပဲေဖ ၿပီးၿပီးခင္း ေနာကစ္ေနx{1037} ပဲ လိုကားဖိုx{1037}စီစဥားတယဲ့။ ဒီလိုနဲx{1037} ဆယန္း စာေမးပဲ ေဖဖိုx{1037} နီးလာတဲ့ အတက္ ကၽနတိုx{1037}လည္း စာကို ပိုၿပီး အာx{101B}ုံစိုကတာေပါ့။ တစက္ သခx{1039}x{1004}ာ အခိန္ၿပီးလိုx{1037} ခါတိုင္းလို သူနဲx{1037} ကၽနနဲx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာကည္း ကနဲ့ခိန္ေပ့ါ။ ထုံးစံ  အတိုင္း ကၽနေရခိဳး အဝတစားလဲ ၿပီး အိမ္ေရx{1037}သားထိုင္ၿပီးစကား ေပာၾကတယ္။ x{101B}ုတရက္ စကားစ ပတားပီး ခဏေန ေတာ့ သူက .. “ဟဲ့ ငါနင့ို တစုေပာစရာ ရိတယ… နငိတဆိုးနဲx{1037}.. “ ဆိုၿပီးေပာတယ္ေလ။  ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ေပာလိုက္ တဲ့ သူx{1037}စကားေၾကာင့္ ကၽနx{101B}ုတရက္ ရငဲလx{103C}ိကို သားမိတာ အမနါ။ ေယာက္ေားေလးေတဟာ ဒီလိုစကားစၿပီးရင္  မိန္းကေလးေတကို ခစ္ေရး ဆိုၾကတယိုတာ မငူး ၾကားဖူးတာကိုး။ သူမား ကၽနကို ခစ္ေရးဆိုေလမလားေပါ့။ အၾကာင္းသိ  ငယ္ေပါင္းဖစ္ေနတာ့ သူx{1037}ကို ခစိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}ရမယ္ မထငိပါဘူး။

ဒါနဲx{1037}ပဲ “ေပာေလ… “ လိုx{1037} ေပာလိုက္ေတာ့ သူက ကၽနအနား ကပာတယ္။  ၿပီးေတာ့ “နင့ာကို ၾကည့င္ေသးတယာ.. ငါ့ကို ပပါလား.. “ တဲ့။   သူဘာကို ဆိုလိုမန္း ကၽန နားမလညိုကူး။ “ဘာလဲ.. “ လိုx{1037} ပန္ေမးေတာ့ သူက.. “ဟို … နင့္ေစာကတ္ ေလဟာ… ငါၾကည့ငိုx{1037}…. ပပါလား.. “ တဲ့။  ကၽန အံ့လည္း အံ့ၾသ စိတဲတို ရကည္းရက္ေပါ့။ “ေစာက္ေကာင္… “ ဆိုၿပီး  ဆဲလိုကိတယ္။  “ငါလူx{1039}x{101C}ကီးေတနဲx{1037} တိုင္ေပာမာေနာ္.. “ ဆိုေတာ့ သူအသံတိတားတယ္။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို ၾကည့ိုက္ေတာ့ ေခါင္း ေလးငုံx{1037}ၿပီး သကင္းခေနေလရဲx{1037}။ မေရးမေx{1014}x{103D}ာင္းဘဲ ဆရာနဲx{1037} အခားသူေတ ေရာကာတာနဲx{1037} စကားစပတားတယ္ေပါ့။ အဲ့ဒိေနx{1037}ည  က ေကာင္းေကာင္း အိပေပာဲ့ဘူး။ ကိုယ့ာ ကိုယ္ေတာင္ ေသေသခာခာ ၾကည့ူးတာမဟုတ္။ သူကိုပဲ x{1039}x{101C}ကိမဲ ေနမိတယ္။   ေနာက္ တစတ္ သခx{1039}x{1004}ာ အခိန္ၿပီးလိုx{1037} ကၽနေရခိဳးမလိုx{1037} ထေတာ့သူက ထပ္ေပာတယ္။   “ဟဲ့ ဘယိုဖစ္ေနတာလဲ… ဘာလိုx{1037}  ၾကည့င္ေနရတာလဲ” ဆိုတာ့ သူက “ငါမမငူးလိုx{1037}ဟ… ” တဲ့။ x{101B}ုပိုက သနားကမားနဲx{1037}။   “ေနာကငိုx{1037}နဲx{1037} ေတx{1037}ရေတာ့မာ မဟုတ္ ဘူး.. ရင္းရင္းနီးနီးဆိုလိုx{1037} နငဲ ရိလိုx{1037}ပါဟာ စိတဆိုးပါနဲx{1037} တဲ့..”။  “ေတာ္ၿပီဟာ ထပေပာနဲx{1037}” လိုx{1037} ေပာၿပီး ထားခဲ့လိုကယ္။

“ဒီေနx{1037} နငဲx{1037} ငါ ေနာကုံးေတx{1037}ရမယ့္ ေနx{1037}မိုx{1037}ပါဟ ..” လိုx{1037} သူက ေနာကေန လမ္းေပာတယ္။ သူx{1037}ကို ဘာမ ပနေပာဖစဲ့ဘူး။    ေရခိဳးရင္းကၽန ေခါင္းထဲ မိဳးစုံေတးေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကဴရင ဒီေနx{1037} ေနာကုံးေနx{1037}ပါ။ ေနာကစါတို စာေမးပဲx{1039}x{101C}ကီးစၿပီ ေလ။ ေနာက္ ဘာမန္းညာမန္းမသိတဲ့ သံေယာဇဥလည္းရိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽနကေတာ္ၿပီဆိုရင္ ေရx{1037}ဆကတိုးတဲ့ သူx{1037}ကိုလည္း  ယုံၾကညိသလိုပဲ။   သူx{1037}ကို ပလိုက္ေတာ့ေရာ ဘာဖစာလဲ။ မပလည္း ရတာပဲ။ ငါသိကx{1039}x{1001}ါမား ကသားမလား.. အစရိ သဖင့္ ေပါ့။ သူဟာ x{101B}ိုးx{101B}ိုးသားသားပဲ သူမငငာကို ေပာတာ ေနမယိုx{1037} ကၽန ေတးလိုကိတယ္။ တကယိုx{1037} အခင့ေရးတ္ စုံတစာ ယူခငယ္ ဆိုရင္ သူမာ ယူx{1014}x{103D}ိုငဲ့ အေခအေနေတ ရိခဲ့တယ္ေလ။ ေခါင္းထဲမာ ေပါင္းစုံေတး ေနတာမိုx{1037} အဲ့ဒိေနx{1037}က ေရခိဳး ခိန္ နဲနဲ ၾကာသားတယ္။  အကx{103E}ဝတ္ေနရင္း ကၽနဆုံးဖတက္ တစုကို ခလိုကယ္။ အဝတစားလဲၿပီး အိမ္ေရx{1037}ကို ထက္ လာ ေတာ့ သူက သခx{1039}x{1004}ာတက္ေနတယ္။ ကၽနက တံခါးေပါကီသားၿပီး ဂကလိုကယ္။ ရင တဒိန္းဒိန္းခုန္ ေနသလိုပဲ။

ၿပီးေတာ့ ေဘးက ဧည့ုလားထိုင္ေပၚ ခပနန္ ထိုငိုက္ၿပီး “ဟဲ့.. နင္ၾကည့ငယို လာၾကည့္။ နင့ကဲx{1037}ေတာ့ မထိနဲx{1037}.. “  လိုx{1037} ေပာလိုကယ္။ ေဘာလငို ပစၿပီး ခကင္းဆိုသလို သူ ကၽနေရx{1037} ေရာကာတယ္။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာက ဝမ္းသာအားရဖစ္ ၿပီး စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲx{1037}။   သူက ကၽနေရx{1037}မာ ဒူးေထာကကားထိုင္ေနတယ္။ ကၽနက ေပါငို အသာကားၿပီး ဂါဝနကို လနင္ လိုကယ္။ သူက ထူးခားတဲ့ မကုံးေတနဲx{1037} အဲ့ဒိေနရာကို စူးစိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။   “ေတx{1037}ၿပီလား” ဆိုေတာ့ သူက “နငေမx{103E}း ေတ ေပါက္ေနၿပီေနာ္.. တဲ့”။  ၿပီးေတာ့ “အေပါကို မမငဘူးဟာ.. “ ဆိုၿပီး အထနx{1037}ကယ္။ ဒါနဲx{1037} ကၽနလည္း ခါးကို နဲနဲ  ေလာ့ထိုင္ၿပီး လကဲx{1037} ဆီးပုံးေမးခပါးပါးကို အသာရင္းၿပီး အသာၿဖဲပလိုကယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့ာကိုယ္ေတာင္ ဘယို   ပုံစံလဲဆိုတာ မငပါဘူး။ သူကေတာ့ ေခၚေတာ တစ္ေသာင္းအား မကုံးနဲx{1037} စိုက္ၿပီး ၾကည့္ေနေလရဲx{1037}။ ဒါနဲx{1037} “ေတာ္ၿပီဟာ.. ၿပီးၿပီ”  ဆိုၿပီး ခါဝနိုပနၿပီး မတပပိုကယ္။ ရကာေၾကာင့္ ဖစလို တစုံတစ္ေယာက္ ေရာကာ မာကို စိုးရိမာ လည္း တယ္ေလ။ သူလည္း သူx{1037}ေနရာသူ သားထိုင္ေနေလရဲx{1037}။

ကၽနရဲx{1037} ရငုနံကို ကၽန ပန္ၾကားေနရတယ္။ တံခါးခကို သားဖင့ိုကာနဲx{1037} မေရးမေx{1014}x{103D}ာင္းပဲ ေကာင္းလာတကဲ့ သူေတ  ေရာကာၾကၿပီ။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒိေနx{1037}ဟာ သူနဲx{1037} ကၽန ေနာကုံး စကားေပာဖစဲ့တဲ့ ေနx{1037}ပါပဲ။ ေနာင္ ဆယ္x{1014}x{103D}စ္ေကာ္ ၾကာသည္ အထိ ေပါ့။   “ေအး” …   သူေပာလိုကဲ့ “ေအး..” ဆိုတဲ့ အသံက ခပ္ဩဩ ဖစ္ေနတယ္။ ကၽန စကားမားသားၿပီဆို တာကၽန သိလိုကယ္။    “အဲ့ဒါလည္း ပါတာေပါ့ဟာ … ဒါလည္း လိုအပာပဲ ဟ..၊ စိတန္းမာေရးအတက္ေလ” ။ သူက ဆက္ေပာ တယ္။   “အမေလး စိတန္းမာေရး အတက္ ရိရိေသး။ ငတင္ ငတယ္ ေပာပါ။ ေလးလေလာကိၿပီဆိုေတာ့” လိုx{1037} ကၽန ပန္ေပာလိုကယ္။ မားမန္းသိလကဲx{1037} စတင္း ခငဲ့ စိတို တားမရဘူး။   “ပင္းပင့င္းလင္း ေပာရရင္ ဟာတာတာ ဖစ္ေန တာ အမနဲ။ မိန္းမနဲx{1037} ေဝးလာရင္ အခားမိန္းကေလး မငိုင္း ပစားခင္ စိတ္ေပၚတာပဲဟ။ ဒါနင့ိုx{1037} ပင့င့င္းလင္း ေပာတာ ပါ။” လိုx{1037} သူက ပန္ေပာၿပီး ဝိုငို ေသာကိုကယ္။  ကမလည္း ဝိုငစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေလာက္ ေသာကိုက္ၿပီး “ဒါဆို နင ငါ့ကို  မင္ေတာ့ ပစားေနတယ္ ဆိုပါေတာ့။” လိုx{1037} ဖနကဲက ဝိုငို ၾကည့င္း ပန္ေပာလိုကယ္။ သူx{1037}ကို ကၽနၾကည့ဲဘူး။ ကၽန  ေမာင့ားတာက မဟုတါဘူး ဘာညာ ပန္ေပာမယ္ေပါ့။

“ေအး .. ဟုတယ္ .. နင့ို ထိုငစားေနတာ။ အခုအထိပဲ” တဲ့။   ပီပီသသx{1039}x{101C}ကီး ထကာတဲ့ သူx{1037}ရဲx{1037}စကား။ သူအဲ့ဒိလို ေပာလိမ့္ မယန္း မထငားခဲ့မိဘူး။ x{101B}ုတရက္ေတာ့ ကၽန စကားပန္ေပာစရာ ေပာကားတယ္။ ကၽနရငဲ ပူသားတယ္။  တဒိတိတ္ ခုန္ေနတဲ့ ကိုယ့ဲx{1037} x{1014}x{103D}လုံးခုနံကို ကိုယန္ၾကား ေနရတယ္။  x{101B}ုတရက္ ပန္ေပာစရာ စကားစ ရာမရ သလို ခကင္း ပဲ ဒီေနရာက ထထကားမလား၊ ဆက္ေနရမလား၊ ဘာလုပမလဲ ဆိုတာကို ေဝခဲမရဖစားတယ္။ ဒါနဲx{1037}ပဲ ဖနဲထဲက ဝိုငို ေမx{1037} ရင္း တစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေလာက္ ထပ္ေသာကိုကယ္။ ပါးစပဲ ေx{1014}x{103D}းသားၿပီး ပူဆင္းသားတဲ့ ဝိုငရသာက ကၽနကို ေနသာ ထိုငာ  ရိသားေစပါတယ္။ x{101B}ုတရက္ သူက ကနလက္ေမာင္းကို အသာ အယာ လာကိုငယ္။  ကၽနရဲx{1037} အသကx{103D}သံကလည္း မန္ေန သလို သူx{1037} အသကx{103D}သံကိုလည္း ၾကားေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မx{101B}ုန္းကနိဘူး။ ဘာလုပမယ္ ဆိုတာကိုလည္း မဆုံးဖတတ္ ေတာ့ဘူးး အထိအေတx{1037}ဟာ ကၽနရဲx{1037} မသိစိတာ လတေလာ ေတာင့ေနတဲ့ အရာတစုပဲေလ။  “သိဂx{103E} သိသားရငေကာင္းဘူး  .. “ လိုx{1037} ကၽနပန္ေပာလိုကယ္။ ကၽနအသံေတက ကတုနယီ နဲx{1037} အထစစ္ အေငါ့ေငါ့ ဖစ္ေနတယ္။ ထပ္ေပာစရာ  စကားလုံးကို စဥ္းစားလိုx{1037} မရသလို ဘာမ လည္းထကလာဘူး။

သူက ကမလက္ေမာင္းကို ကိုငားတဲ့ လကို x{101B}ုတိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ ခပူငူx{1039}x{101C}ကီး ပနိုင္ေနၿပီး ဝိုငိုပဲ တစုံခင္း ေသာက္ ေနတယ္။ ဒီေနရာကေန အမနာမဖစယ္ ဆိုတာကို ကၽနသိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစုံတစာ က ဟနx{1037}ားထားသလိုနဲx{1037}  ခကင္း ဆုံးဖတိုx{1037}မရဘူး။  x{1014}x{103D}စ္ေယာကား တိတဆိတ္ ထိုင္ေနၾကတာ အေတာ္ၾကာမယ္ ထငါတယ္။ ကၽနေခါင္းထဲမာ  အေတးေပါင္းစုံနဲx{1037} ခီတုံခတုံ ဖစလို သူx{1037}ေခါင္းထဲမာလည္း အလုပx{103C}ပ္ေနမာပါ။ ေနာကုံးေတာ့ အသကို ဝေအာင္ ရx{103D}သင္း လိုက္ၿပီး လကနိုငို ေမာ့ ေသာကိုကယ္။   ၿပီးေတာ့ “ငါပန္ေတာ့မယာ..” လိုx{1037} ခပတိုတိုပဲ ေပာဆိုၿပီး ထလိုက္ တယ္။ သူကလည္း “ငါလိုကိုx{1037}မယ္” ဆိုၿပီး သတိပနငာတဲ့ ဟနဲx{1037} ထလာတယ္။   အိတို ေကာကိုငိုက္ၿပီး ထမင္းစားခန္း က အထက္ မာသူက x{101B}ုတရက္ ေနာကေန သိုင္းဖကာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽန ဂုတားကို နမ္းတယ္။ x{1014}x{103D}ာရံx{1037}သံက ကယ္ ကယ္ေလာင္ေလာငဲ။ ေကာပငဲx{1037} တငါးမာ ခပ္ေx{1014}x{103D}းေx{1014}x{103D}း အေငx{1037}အသကစုကို ခံစားရတယ္။ တစိုယုံး ဖင္းခနဲ ခံစားလိုက္ ရတယ္။ အပူလx{103C}ိင္းတစု ဖတားသလိုပါပဲ။ ကၽန တစိုယုံး ေပါကဲ ထကားၿပီ ဆိုတာကို သိလိုကယ္။

x{101B}ုန္းကန္ၿပီး သူx{1037}ဘကို လည့ိုကယ္။ သူx{1037}လက္ေတက ေပေလာ့သားေပမယ့္ ကၽန လက္ ေမာင္းေတကို ခပဖ ကိုငားဆဲ ပဲ။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို မၾကည့္ ရဲဘူး။မက္ေစ့ေအာကာ သူx{1037}ရငတိုပဲ မင္ေနရတယ္။  “သိဂx{103E} သိသားရင္ မေကာင္းဘူး ဟာ…. “ လိုx{1037}  ထပ္ ေပာလိုကယ္။  သူက “ မသိေအာင္ ေနမယ္ေလဟာ” “နငဲx{1037} ငါနဲx{1037}ပဲ” တဲ့။ ကမူးရx{103D}းတိုး ထကာတဲ့ ေလသံ။   မာနတ  ကၽနစိတို x{1039}x{101C}ကီးစိုးသားပါၿပီ။ ကၽနတိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ဦးတည္း ဆိုတဲ့ အသိ အပင္ ဘယူမ မသိေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရင္ ရတာပဲ ဆိုတဲ့  အသိက တန္းအားေပးလိုကလိုပဲ။ ကၽန သူx{1037}ကို ေမာ့ၾကည့ိုကယ္။ သူx{1037}မကန္းထဲမာ မငတာ က ရမက္ ။ ကၽန ရဲx{1037} ေမာင္  ခရီးသားၿပီး ပနာတိုင္း ေတx{1037}ရတဲ့ အရိပေငx{1037}။ သူလိုခငာ ကၽနရဲx{1037} ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္။ အခစဟုတူး။ ကၽနလိုခငာလည္း သူx{1037} ရဲx{1037} တစဏတာ အယုအယမx{103C}x{1037} ။ အေပး နဲx{1037} အယူပဲ လိုx{1037} စိတဲ မာ ေပၚလာတဲ့ အေတးက စိတx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကို ေရx{1037}တစမ္းခင္း တိုးလာေစပါ တယ္။ ထိေတx{1037} မိေနတဲ့ အထိအေတx{1037}ကို မေရာငင္ေတာ့ဘူး။ ဆိတယာ အရပ္ မာ ရိေနတယ္ ဆိုတဲ့ အသိက ေခါင္းထဲမာ x{1039}x{101C}ကီးစိုးေနတယ္။  သူx{1037}ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုကယ္။ “နင္ အရမ္းလုပင္ ေနလား..” လိုx{1037}။ သူက မဆိုင္းမတဘဲ “ေအး” ဆိုၿပီး  ရx{103C}ိကံx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ပန္ေဖတယ္။

“ဒါဆို သိဂx{103E} မသိေစနဲx{1037} … ဒီတစ္ေခါကဲ.. ငါ နင့္ မယားငယ္ မဟုတူး.. ” လိုx{1037}ကၽနပန္ေပာလိုကယ္။ ကၽန အသံက တုနီ ေန ပါတယ္။ ခကင္းဆိုသလို ကၽနကိုဆဲဖကိုက္ၿပီး သူx{1037}လက္ေတက ဝတားတဲ့ ကၽနရဲx{1037} ဂါဝနို ဆဲမတယ္။ ကၽနေနာကိုင္း  တစိတစ္ေနရာဟာ ဟာလာဟင္းလင္းလို ဖစားတယ္။  ခါးထိ လိပကားတဲ့ ဂါဝန္ေအာက္ လမ္းလိဳၿပီး တငါးေတကို  လမ္းကိုငယ္။ ခါး အသားကို ဖကိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိဳးစားတယ္။ ကၽနx{101B}ုန္းလိုက္ၿပီး “ နင္ သနx{1037}င္းေရးလုပ္ အုံးဟ ဒီအတိုင္းေတာ့ မလုပင္ ဘူး” လိုx{1037} ေပာလိုကယ္။ ကၽနအသံက ခပဳညဳ ဖစ္ေနသလိုပါပဲ။ သူက ခကင္းပဲ ကၽနလကို ဆဲၿပီးအခန္းထဲကို ေခၚ သားတယ္။ ကၽန လကဲက ေကာပိုးအိတ ၾကမ္းေပၚကို ဘုတနဲ ပဳတ ကနဲ့တယ္။  ေရခိဳးခန္းထဲက ေရတဖဲဖဲ ကသံ ကို ၾကားေနရတယ္။ တံခါးကို ပိတထားေတာ့ ကိုယုံးလုံးဖစ္ေနတဲ့ သူေကာပငို နဲနဲ ပါးပါး မင္ေနရတယ္။ ဝတားတဲ့  ဂါဝန္ အကx{103E}ကို အသာခၽတ္ ေခါက္ၿပီး စာဖတ္ စားပဲေပၚမာ သပပပပ္ တငားလိုကယ္။  x{101B}ုတရက္ လိုအပင္ မန္ မနနန္ ေကာကူၿပီး ပနတ္x{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} ဆိုတဲ့သတိက ရိေနတုန္းပါ။ အဝတစားခၽတ္ ၿပီးတဲ့အခိန္ ေရကသံတိတားၿပီး သူ အပငကာတဲ့ အသံကို ၾကားလိုကတယ္။ အခုကၽနကိုယ္ေပၚမာ ဘရာနဲx{1037} အတင္းခံေဘာင္းဘီ ပါးပါးပဲ ရိေတာ့တယ္။ သူx{1037}ကို  ကၽနလည့ၾကည့ဲဘူး။

ဘရာ ကိုခၽတ္ၿပီး စားပဲေပၚတင္ၿပီးမ အသကို ဝေအာငx{103D}သင္းလိုက္ၿပီးမ သူx{1037}ကို လည့္ၾကည့ိုကယ္။ တဘကဴx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ေရ သုတ္ေနတဲ့ သူx{1037}ကို ေတx{1037}လိုကတယ္။ ၿပီးေတာ့တဘကို ၾကမ္းေပၚလx{103E}တလိုကယ္။ ဂငစား ထားတဲ့ အတက္ သူx{1037}ကိုယ္ ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာ က အခိးကက ေတာင့္ေတာင့င္းတင္း ပါ။   ၿပီးေတာ့ တပိုင္းတစ ေတာင့င္းၿပီး တဲေလာင္းကေနတဲ့ သူx{1037}ရဲx{1037} နိမိတ္။ ကၽနတိုx{1037}  x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ တစ္ေယာကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့ိတာ ခဏေလာက္ ၾကာသားတယငါရဲx{1037}။ သူက ကၽနဆီ ခတကက္ ေလာကာၿပီး။  “နင့ို ငါ အားမနာ ေတာ့ဘူးေနာ္” လိုx{1037} ေပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽနလက္ေမာင္းေတကို ဖမ္းကိုင္ၿပီး ကုတင္ေပၚ  တန္းလဲလိုကါတယ္။   ေနာက္ ကၽနေခေထာကို မၿပီး အတင္းခံကို ခပကကဲ ဆဲခၽတိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒိ အတင္းခံကို သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာေပၚ အုပမ္းၿပီး ကၽန ေဘး ကို ပစလိုကယ္။ ဇာနားတပားတဲ့ အတင္းခံေဘာင္းဘီ ဖဴဖဴ ေလး ဟာ ကၽန မက္x{1014}x{103D}ာေဘးမာ ပုံခနဲ ကလာတယ္။   အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံရိထားသူမိုx{1037} ေပါငို အသာကားၿပီး ေခေထာက္ေတကိုေကးထား  ေပးလိုကိပါတယ္။ ေဘး က ေခါင္းအုံးကို ယူၿပီး ေခါင္းေအာက္ ထိုးထည့္ၿပီး အုံးလိုကယ္။ အရာရာ ဟာ အလိုလို လုပိလိုက္ တာပါပဲ။ သူက ကုတင္ေပၚတကာၿပီး ကၽန ေပါငင္းကို ၿဖဲလိုကယ္။

ၿပီးေတာ့ စိုက္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္။ ကၽနဟာ က စိုစတ္ေနၿပီ ဆိုတာကို သိတယ္ေလ။ သူက ဆီးစပို လကဲx{1037} ပတပ္ၿပီး စိုစတ္  ေနတဲ့ ကၽနဟာရဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေတကို လက္ေခာင္းေတနဲx{1037} စုနန္ ပတယ္။ ဆီးပုံးေမx{103E}း ကိုခန္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေဘးသားေတကိုပဲ  ဖေယာင္းကပားခဲ့တဲ့ အတက္ ကၽနဟာ က အေမx{103E}းအမငင္းၿပီး ေပာင္ေခာ ေနပါတယ္။ သူx{1037} လက နဲx{1037} အေစ့ေနရာကို ပတ္ သပဲ့အခါ ကၽနရငဲ လx{103C}ိကိုလာပါေတာ့တယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အဖိုx{1037} အဲ့ဒိလို အလုပံရရင္ ငင္းပယ္x{1014}x{103D}ိုငမ္း မရိပါ ဘူး။ သူထိေတx{1037}လိုကိုင္း မက္ေစ့ကို မိတိုကိတယ္။ သာယာမx{103C}ရဲx{1037} နိဒါန္း နဲx{1037} အတူ ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ကလည္း တက္x{1039}x{101E}ကလာပါတယ္။  သူx{1037}လကို ဆဲၿပီး ရငားေတကို ပတပ္ ဖိညx{103B}စိုက္ေစခငါတယ္။ ကၽန ဝမ္းဗိုကားကလx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကနဲ။  x{101B}ုတရက္  သူၿဖဲၾကည့ာကို သိလိုကယ္။ မက္ေစ့ဖင့္ ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူx{1037}အၾကည့ ကၽန မတိခဲ့တဲ့ ေခၚေတာ တစ္ေသာင္းအား။ ၿပီး ေတာ့ ကၽန ေပါင္ တင္းသားx{1014}x{103D}စုကို ဖိခလိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}လက္x{1014}x{103D}စကဲx{1037} ကၽနတငါးေတကို ပင့္ၿပီး ကၽန “ဟာ” ကို ငုံx{1037} ၿပီး နမ္းပါေတာ့တယ္။

သူနမ္းပုံကတစိဳး။ မက့္ေစ့ေတကို မိတားၿပီး သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာနဲx{1037} ကၽန ဟာ ကို ပတာပါပဲ။ x{1014}x{103D}ာေခါင္းနဲx{1037} x{101B}တနဲ မည္ေအာင္ နမ္း တယ္ ပါးေတ နဲx{1037} ပတယ္။ ေမးနဲx{1037} ပတယ္။ x{1014}x{103D}ာဖူးနဲx{1037} ပတယ္။ ကၽန ဘာလုပိသလဲ သိလား။ ေကာ့ေပးမိၿပီး သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာနဲx{1037} ပန္  ပန္ၿပီး ပတိုကိတယ္။ x{101B}ိုင္းသားသလို ပဲလားလိုx{1037} ေတးမိေပမယ့္ ထိန္းခဳပိုx{1037} မရေလာက္ေအာငါပဲ။ သူx{1014}x{103D}မ္းရx{103C}ံေနတာကို ပီပီသ သ မမငေပးမယ့္ တစကတစက္ သူx{1037}x{1014}x{103D}ာေခါင္းနဲx{1037} ကၽန အတင္းသားကို တန္းတန္းၿပီးတိုး တာကို ခံစားေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့  ပါးစပဲx{1037} ကၽနဟာ တစုလုံးကို အုပလိုကာပဲ။  သူx{1037}ကိုကၽန ၾကည့ေနေတာ့ပါဘူး။ မက္ေစ့ပနိတ္ၿပီး အထိေတx{1037}ကိုပဲ  အာx{101B}ုံထားလိုက္ ေတာ့တယ္။ ပူေx{1014}x{103D}းစတိုတဲ့ x{1014}x{103D}ူးညံ့တဲ့ အရာတစုက ကၽန “ဟာ” တစုလုံးကို အုပပားသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့  x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားေတနဲx{1037} အတင္းသားကို ထိေအာငတတ္ ထိုးစေနတဲ့ သူရဲx{1037} လာၾကမ္းၾကမ္း။

ကၽန စိတ္x{101B}ိုင္းေတ ေပါကဲ ထကားပါၿပီ။ ဟစ္ေအာ္ၿပီး ညည္းလိုကိတယ္။ သူတစကစကုံစုပ္ လိုကိုင္း တစ္ ကိုယုံးတုနါ သားပါတယ္။ လူလည္း ေမာဟိုကာပါတယ္။ ရပ္ေစခငလားဆို ေတာ့ သူx{1037}ကို ဆကါဆကါ လုပ္ေစခငာ ပါပဲ။  အေတာ္ၾကာေတာ့ သူကရပိုက္ၿပီး အပ္ါပိုင္းကိုတကာတယ္။ ေထာငတ္ေနတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတကို တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတဲx{1037}  ငုံၿပီး စိုx{1037}ပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ကၽန ပါးေတကိုလာနမ္းတယ္။ ကၽန “ဟာ” ရဲx{1037} အနံx{1037}ကို ကၽန ပနလိုကယ္။ သူx{1037} x{1014}x{103D}ာမx{103C}တိုက္ တဲ့ေလက ကၽနမက္x{1014}x{103D}ာကိုလာထိေနတယ္။  အနမ္းေတရပားလိုx{1037} မက္ေစ့ဖင့္ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူကလည္းကၽနကို ပနိုက္ ၾကည့္ေနတယ္။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာကို လကဲx{1037} ကိုင္ၿပီးပတပိုကိတယ္။ ငတတ္ေနသလိုပဲ။  ဒါနဲx{1037} “နင္ အရမ္းငတ္ ေနသလား” လိုx{1037}  ေမးလိုကယ္။ ကၽန အသံက ခပဳညဳ ဖစ္ေနသလိုပါပဲ။  သူကလည္း “ေအး” ဆိုၿပီးပန္ေဖတယ္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကလုံးရဲx{1037} စကား သံေတက ေမာဟိုက္ေနတယ္။  သူကကိုယိုမတိုက္ၿပီး ကၽနေပါင္ၾကားမာ ေနရာယူလိုကယ္။ x{101B}ုတရက္ သတိရမိတာနဲx{1037}  “ဟဲ့ နင့ာေတ ငါ့အထဲ မထည့ဲx{1037}ေနာ္ ကေလးရသားမယ္” လိုx{1037} စိတူၿပီး ေပာလိုကိတယ္။ သူx{101B}ုတရက္ တနx{1037}ားတယ္။ စိတ္ အေx{1014}x{103D}ာင့ေယက္ ဖစားဟနဲ။

သူက ကုတင္ေပၚက ဆင္းၿပီးေတာ့ အိပာေဘး ခုံေအာက အံဆဲကိုဖင့ိုကယ္။ တစုံတစုကို ထုတူလိုက္ၿပီး ကၽန ဗိုက္ေပၚ ပစငိုကယ္။ အနီေရာင္ ကနနိတေလး တစု။ ၿပီးေတာ့ ကၽန ေပါငင္းေတကိုဖီၿပီး သူx{1037} ဟာ ကို ကၽန  ဟာ ထဲ ထိုးထည့ိုကါေတာ့တယ္။   သူx{1037}တံေတးေတနဲx{1037} စိုစတ္ေခာေမx{1037}ေနတဲ့ ကၽန ဟာ အထဲကို x{101B}ုတရက္ တိုးဝငာတဲ့  အခိနာ ရလိုကဲ့ ခံစားမx{103C}x{1037}က အရာရာကိုလတက္ သားေစပါတယ္။ မကုံးေတကို မိတားလိုကိသလို ညည္းညဴ  ေအာစံပင္ ထကားမိတယ္။ ဆီးစပ္x{1014}x{103D}စု တစဏေလာက္ ထိထားၿပီးတဲ့ ေနာကာေတာ့ သူက အားသနနိုက္ လုပါ ေတာ့တယ္။   x{1014}x{103D}စဲx{1037} ခီၿပီး မရတာ ၾကာၿပီဖစဲ့ x{1014}x{103D}ူးညံ့တဲ့ ပတိုက္ မx{103C}x{1037}ေတဟာ ကၽနကို မိန္းေမာ သားေစခဲ့ပါတယ္။ အဖနန္  ပတိုကဲ့ အရိနာ တိုးမင့ာၿပီးတဲ့ ေနာက္ x{101B}ုတရကပားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လစာ သလိုဖစားလိုx{1037} မက္ေစ့ဖင့္  ၾကည့ိုက္ေတာ့ သူက ဒူးေထာက္ၿပီး ရပိုးေနတယ္။ ေတာင့င္းၿပီးခါရမ္းေနတဲ့ သူx{1037}ဟာကို အိပာဖုံးဖဴဖဴနဲx{1037} ဆဲသုတိုက္ၿပီး  ကၽန ဗိုက္ေပၚက ကနနိပို လမ္းယူလိုကါတယ္။  x{101B}ုတရက္ ေမာင့္ ရဲx{1037} အပဳအမူကို အမတလိုကိတယ္။ သားသမီးမ လိုခငဲ့ အခါ ကၽနတိုx{1037}က ကနနုံးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ က အလx{103E}ာခားတာ မကိုကူးတဲ့ေလ။ သူစိတ္ေကနပါနီးအထိ  သဘာဝအတိုင္းပဲ။ ၿပီးခါနီးၿပီဆိုမ သူက ကနနိုစပယ္။ ဒါဟာ ကၽနအတက္ ေတာ့ စိတို x{1014}x{103D}စားလိုက္ ေတာ့ ဆိုတဲ့  အမတေကx{1039}x{1004}တပါပဲ။

သူက ကၽနအထဲ ပနိုးထည့ိုက္ၿပီး ကၽနအေပၚ ေမာကက္ မိုးလိုကယ္။ ကၽနလညိုင္ နဲx{1037} ပါးေတကို x{101B}x{103E}တနဲ နမ္း လိုက္ၿပီး ေပာတယ္။   “ေကာင္းလား.. “ တဲ့။ ေယာက္ားေတဟာ ဒီစကားကို အၿမဲေမးတတ္ၾကတယ္ ထငါရဲ။   မဂx{1039}x{1004}လာဦးညမာ  စကားကို ပထမဆုံးဒီ စၾကားဖူးတဲ့ အခိန ကၽနမကုံးေတကို မိတ္ၿပီး တုံဏိဘာေဝ ေနခဲ့တယ္။ ေနာကိုင္းေတာ့ အလင္း သင့လို ပန္ေပာမိတယ္။ အိမ္ေထာငက္ ရလာေတာ့လည္း စိတဲရိတဲ့ အမနတိုင္းပန္ေပာ တတားတာပါပဲ။   “…  ေကာင္းတယ္.. “ လိုx{1037}ပန္ေဖလိုကယ္။  ၿပီးေတာ့ “နင္ အရမ္းငတ္ ေနသလား.. “ လိုx{1037} သူx{1037}ကိုၾကည့္ၿပီး ထပ္ေမးလိုကယ္။ ဒီစကား ကို ဘာ့ေၾကာင့္ ကၽန ထပါထပါ ေပာမိမန္း မသိဘူး။ အခားေပာခငရာ စကားလည္း မရိဘူး။ သူက ကၽနကို စူးစိုက္ၾကည့္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽနေဘးက နားကို နမ္းၿပီး ကပ္ေပာတယ္။ “နင့ို – ခင္ေနတာ .. နင့ာကို စမငတည္း က.. သိလား “  တဲ့။   ၿပီးေတာ့ သူx{1037}ဟာကို ဆဲထုတ္ၿပီး ေဆာင့နဲ ပနည့ါတယ္။ သူx{1037}ေပါငင္း x{1014}x{103D}စု ခတ္ သံက ေဖါင္းခနဲထကာတယ္။ ကၽန ပါးစပ “အ” ခနဲအသံထကားတယ္။ ပင္းထနန္းတဲ့ ပတိုကx{103C}x{1037}ဟာ အထဋိပ္ အရသာကို ေပးလိုကာပါပဲ။   “နင့္ – က  – လိုx{1037} အရမ္း ေကာင္းတယ္ .. “ ဆိုၿပီး ထပ္ေပာတယ္..။ ထပ္ေဆာင့ယ္။ ေဖါင္းခနဲ မညံနဲx{1037} အတူ စတနဲ ဝငာတဲ့  အထိအေတx{1037}ဟာ ကၽနကို စံx{1037}အ ေနေစပါတယ္။ ကၽနဘာမပနေပာ ေတာ့ဘဲ သာယာမx{103C}x{1037}ကိုပဲ အာx{101B}ုံစိုက္ ေနလိုကါေတာ့တယ္။

ေနာက္ “နင့ို တစုံး… မယ္” တဲ့.. ။ .. အဲ့ဒိ တစန္းေပာလိုက္ ၿပီးေတာ့ ေဆာင့က္ေတဟာ မနန္ၿပီး ပင္းထနာပါတယ္။  တေဖါင္းေဖါင္း မည္ေနတဲ့ အသံ၊ သူx{1037}ရဲx{1037} အားပဳသံ၊ သူx{1037}ပါးစပ ေပာေနတဲ့ အယုတx{1039}x{1011}အနတx{1039}x{1011} ေတနဲx{1037} ကၽနရဲx{1037} ညည္းသူသံ ေတက နား ထဲ ဝငလည့္ မဝငလည့ါပဲ။ ေနာကုံးပန္းတိုင္ေရာက္ သည့ိုင္ သူခရီးx{1014}x{103D}င္ၿပီဆိုတာ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံအရ သိေနတဲ့ အတက္   ကၽနလည္း စိတိုလx{103E}တား လိုကါေတာ့တယ္။ အတန္ၾကာေတာ့ သူx{1037}က ေအာစ္ ၿပီး သူx{1037}တစိုယုံး တုနါသားပါတယ္။  ကၽနအထဲကို သူဟာကို အတင္းဖိသိပည့ား ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကၽနလည္း ေအာိုကိတယ္ ထငါတယ္။ အတင္းမာ   ပည့ပ္ၿပီး ေနရာယူထားတဲ့ သူx{1037}ဟာနဲx{1037} အတူ ဖစနဲ ဖစနဲ နဲx{1037} စီးဆင္းလာတဲ့ ခံစားမx{103C}x{1037}ကို ခံစား ေနရတယ္။ တငါးေအာကာ  ခံထားတဲ့ေခါင္းအုံးကို လက္x{1014}x{103D}စကဲx{1037} ညx{103B}စိုငားရင္း သူx{1037}ဟာကိုလည္း ဆကါဆကါ ညx{103B}စ္ ေနလိုကိတယ္။ တ “အင္း…”  အင္း.. နဲx{1037} အသံထကိသညါပဲ။ သည့္ေနာကာေတာ့ အိပန္း တစန္းလုံးကို လူသား x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲx{1037} အသကx{103D}သံ ပင္းပင္းပဲ  မင္းမူေနပါေတာ့တယ္။   အခိန္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ အထိ ေမာဟိုက္ မိန္းေမာသားမိမန္း မမတ္ မိေတာ့ဘူး။ အေမာေပလိုx{1037}  မက္ေစ့ဖင့္ၾကည့ိုက္ေတာ့ ကၽနကိုယ္ေပၚမာ အိပာခင္းဖဴ တစုက တစိုင္းတစ ေရာက္ေနတယ္။ ေဘးကိုလည့္x{1039}x{101C}ကီး လိုက္ေတာ့ သူက ကိုယုံးလုံးနဲx{1037} ပကက္x{1039}x{101C}ကီး မိန္းေနတာကို ေတx{1037}လိုကယ္။

သူx{1037}ရငတ္x{1039}x{101C}ကီးက နိမ့ိုက္ မင့ိုကဲx{1037} ရိေနတုန္းပဲ။ သူx{1037}ဟာ x{1039}x{101C}ကီးကေတာ့ ေပာ့ေခေနပါၿပီ။ ပနင့္ၿပီဆိုတဲ့ အသိနဲx{1037} ကုတင္ေပၚက  ေနအသာထလိုကယ္။ တုပညားၿပီး သုတညဴဖဴေတ ပည့္ေနတဲ့ ကနုံးက ၾကမ္းေပၚမာ ။ အိမ္ေထာငည္ ဖစဲ့တဲ့  ကၽနအတက္ သူx{1037}သုတညမာဏ မနည္းဘူးဆိုတာ ရယ္ ခဲပစ္ေနတဲ့ အတက္ အေတာ္ၾကာၿပီဆိုတာရယို အတတိလိုက္ တယ္။   ေရခိဳးခန္းထဲ ခပကက္ ဝငိုက္ၿပီး ေအာကိုင္းတစုလုံးကို ေရေလာင္းခလိုကယ္။ ေဆာင့္ေၾကာင့ိုင္ၿပီး သူx{1037} ဟာ အကၽင္းအကန္ေတမား ကနုံးလိမ့လားဆိုၿပီး ညx{103B}စၾကညိုက္ေပမယ့္ ဘာမ ထကလာဘူး။ ကနုံးသုံးခိုင္းမိလိုx{1037} ေတာ္ ပါေသးရဲx{1037} လိုx{1037} ကိုယ့ာသာကိုယ္ ေတးလိုကိတယ္။ ပန လိုက္ေတာ့ ေပါငင္းသားေတက ေတာ့ x{1039}x{101C}ကိမ္းေနတယ္။   စိတဲက  “ေစာက္ေကာင္” လိုx{1037} x{1039}x{101C}ကိမဲလိုကိတယ္။ x{101B}ုတရက္ ေမာင့ို သတိရလိုကိတယ္။  “ခစ္ အတက္ အပည့ု ထားတယ္” ဆိုတဲ့  စကားနဲx{1037} အတူ ေမာင့ဲx{1037} ပထမဆုံးေသာ အခစ္ ၾကမ္းၾကမ္းေတက ကၽနကို တုနx{103C}ပဲ့ ေစဖူးပါတယ္။  ကိုယ့ိုယိုယ္ မုဒိမ္း  အကင့ံေနရသလားလိုx{1037} ထငေလာက္ေအာင္ ေမာင့ဲx{1037} ၾကမ္းတမ္းမx{103C}x{1037}ေတ၊ ရx{103C}ပ လတပ္ တဲ့ ဟိုတယခန္း၊ နာကငx{103C}x{1037}  ေရာယက္ေနတဲ့ သာယာမx{103C}မိန္းေမာမx{103C}x{1037} ေတ၊ လမ္းေလာက ခက္ေလာက္ေအာင္ x{1039}x{101C}ကိမ္းစပ္ေနတဲ့ ေစးကပပ္ ေပါငင္းသားေတ၊  ေနာက္ေနx{1037} မနက္ အိပ္ေယာထ တဲ့ အခါ ကၽန ဟာ ထဲက ပနကလာတဲ့ ေမာင့္ ရဲx{1037} ခဲပစ္ေနတဲ့ ဟာေတ နဲx{1037} ညx{103B}ီစိုx{1037}စိုx{1037} အနံx{1037}ပင္းပင္း  ေတ ဟာ တစကာ အမတစရာ ပားရညမ္း ေနx{1037}ရက္ေတ ဖစဲ့ဖူးပါတယ္။

ကၽန ေရခိဳးခန္းက ပနကာေတာ့ သူက ကုတင္ေပၚမာ ငုတုတ္x{1039}x{101C}ကီး ထိုင္ေနတယ္။ သူx{1037}ဟာက ခပတတနစ္ေနတာ ကို သတိပဳလိုကိတယ္။ သူ စမ္းx{1014}x{103D}ိုင္ ေနတုန္းပဲ လိုx{1037} အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံက ေပာပတယ္ေလ။ ကၽန မဂx{1039}x{1004}လာဦး ညတုန္းက ေမာင  ေလးခီေလးေမာင္း အစမ္းပတာကို x{1039}x{101C}ကဳံခဲ့ဖူးတာကိုး။   “ဟဲ့ လကလကေတ ရင္းလိုကုံး” လိုx{1037} ေပာလိုက္ၿပီး စားပဲေပၚတငား တဲ့ အဝတစား ေတကိုယူလိုကယ္။ သူx{1037}ကို ေကာေပးရင္း အရငုံးဝတိတာတာ ဘရာစီယာပါ။ ကၽနေနာက္ေကာကို သူ ၾကည့္ေနတယိုတာ သိေနတယ္။   အတင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ၿပီးေတာ့ သားေရx{1039}x{101C}ကိဳးကို အသာဆဲၿပီး ဖတနဲမည္ေအာင္ ပန္ လx{103E}တိုကိတယ္။ ဂါဝန္ အကx{103E}ကို စပတိုက္ၿပီး မနငုံဘကူးကာ ေခါင္းၿဖီးၿပီး အလအနည္းငယ္ ပငိုကါတယ္။ ဒီ အခိနထိ သူက ကုတင္ေပၚမာ ပဲ ထိုင္ၿပီး ကၽနလုပမကို အရသာခံၾကည့္ေနတုန္းပဲ ဆိုတာကို သိေနတယ္။   တကယ္ေတာ့  သူx{1037}ကို ကၽန မဴဆယိမန္းမသိ မဴဆယ္ေနလိုက္ မိတယ္ ဆိုတာကို ကၽန ဝနံရမာပါပဲ။ ေကာေပးထား ေပမယ့္ သူစိတ္ ထ ေန တုန္းပဲ ဆိုတာကို သိေနတဲ့ အတက္ ေနာကေနမား ငါ့ကို ဆဲဖကိုက္ေလ မလား ရယိုx{1037} ေတးမိပါ ေသးတယ္။ သူက ဘာမ မ လx{103C}ပားခဲ့ပါဘူး။ သူက လx{103C}ပားခဲ့ လငည္း …

“ငါပန္ေတာ့မယ္” လိုx{1037} ေပာလိုက္ေတာ့ သူကလိုကိုx{1037}ေပးမယိုၿပီး အဝတစား ထဝတယ္။ ကၽနလည္း ဧည့န္းထဲ ထက္ၿပီး   သူx{1037}ကို ထိုင္ေစာင့္ေနလိုကယ္။ သူထကာေတာ့ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အပငကဲ့ၾကတယ္။ စၾကx{1039}x{1004}နမ္းတစ္ေလာက္ သူ  ကၽနေနာက တိတဆိတိုကာခဲ့တယ္။  တငါးအတင္းသား ေတဟာ x{1039}x{101C}ကိမ္းေနတဲ့ အတက္ လမ္းကို ပုံစံမပက္ေအာင္  သတိထားေလာက္ ေနရပါတယ္။ ဓါတ္ေလခါးထဲ ကထကိုx{1037} အပငံခါးဝေရာကညထိ စကားတစန္းမ မေပာ မိၾကသလို  မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္ေတာင္ မၾကည့စ္ၾကဘူး။ တံခါး ဖင့္ေပးတဲ့ အခါကမ သူက ကၽနကို ၾကည့္ၿပီး ေပာတယ္။   “ငါ.. နင့္ အိမ္ အထိ ကားနဲx{1037}လိုကိုx{1037}ေပးမယ္ေလ….“ တဲ့။ ကၽန ဒိထကိုၿပီး မပတကငာေတာ့ အမနါ။   “မပိုx{1037}နဲx{1037} ရတယ္၊ ဘစကားနဲx{1037}  ဆို ေလးဆယ့ါးမိနစဲ.. “ ပန္ေပာလိုကယ္။ တစဏတာ မကုံးခင္း စုံမိလိုကိနာ ကၽန သတိပဳလိုကိတာက သူx{1037} မကန္း ထဲက ေတာင့မx{103C}x{1037}ေတပါ။ ေနာကနၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဘစကားဂိတက္ ထကာခဲ့လိုကယ္။ ကားကလည္း  အခနx{1037}င့္ေရာကာတာနဲx{1037} မီေအာင္ ေပးတက္ၿပီး ရတဲ့ ေနရာထိုငလိုကယ္။ ကားက အေတာ္ေခာငါတယ္။

မနတင္းကေန တရိပိပ္ ေပးလx{103E}ားေနတဲ့ အိမ္ေတနဲx{1037} သစင္ေတကို ေငးၾကည့င္း ခံစားမx{103C}x{1037} ေပါင္းစုံကို ခံစားေနရပါတယ္။ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကမx{103C}x{1037} ကိုလည္းခံစားရသလို ေကနပ္ x{1014}x{103D}စိမ့x{103C}x{1037}ကိုလည္း ခံစားရတယ္။ ကိုယ့ိုယို အပစား တစ္ေယာကို လည္း  ခံစားမိသလို လတပ္ မx{103C}x{1037}ကိုလည္းခံစားေနရတယ္။  သိဂx{103E}့ ကိုလည္း အရမ္းပဲ အားနာမိတယ္။ ကၽန သစx{1039}x{1005}ာပကိၿပီလား။ သူတိုx{1037} တ ေတ အဆင္ေပၾက ပါေစ လိုx{1037} တိတစိတ္ ဆုေတာင္းလိုကိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တစဏ တာ အခိနတင္းမာ ဘယိုမ မ  ေမာန္းထားတဲ့ အလုပ္ေတကို လုပိုကိ တာကို ကၽနကိုယ္ ကၽနအံ့ဩ မိတာပါပဲ။ ေဆာင့ည္းမx{103C}x{1037}ေတ သစx{1039}x{1005}ာတရားေတ နဲx{1037}  ဂုဏိကx{1039}x{1001}ါ ေတ ဟာ အခိနိုတင္း ေၾကမ ေပာကက္ သားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေနာင ဆိုတာမိဳး မဖစိတာေတာ့ အမနါ ပဲ။ ဘယိုပဲ ဖစစ္ ေနာငာ သူx{1037}ကို ေရာင ေတာ့မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ ထားပါတယ္။  သတိရမိတာနဲx{1037}  နာရီကို ၾကည့ိုကါတယ္။ ညေန ငါးနာရီ ေလးဆယ့္ ငါးမိနစ္…. ေတာင္ ရိၿပီပဲ။