အမှန်တကယ် စားသုံးသူ

အမနတကယ စားသုံးသူ

အလုပလုပနေရာမ အသငးအမုဆောငကိုသောငးစိနနင့အတူဝငလာသောမိနးမလလေးဆီမကစိကရောကဖစသည။ “အောငသူ  ဒါ မငးနဲ့အတူ တာဝနကတဲ့ အရောငးပဲ”   ကိုသောငးစိနကတညတညတန့တန့မိတဆကပေး၏။ အောငသူကသမဝါယမ ကုနဝယ စာအုပမားအစီအရီထပထားသောစာပဲဘေး နစတောငခန့ကုနဝယစာအုပမား၏စာအုပပုံလေးပုံကားမခါးဆန့၏။   “ဟုတကဲ့  ဦးလေး သူ့ကို ဘာတာဝနပေးရမလဲ ဟင”  “အရောငးပါဆို ကုနခိနတဲ့ဘကကပေါ့ဟ ညနေကရင ဥကဌအိမကို ခေအပရငးမငး လာခဲ့အုံးနော ကားလား”  “အော ဟုတကဲ့ ဦးခငမောင။ (၅)လမး အဘဦးအောငရိန ရိလား”  သူကဆိုငရေ့တငကိပကိပတိုးနေ သောလူအုပအပေါမိုး၍ဆိုငအတငးမအသံကယကယအောရငးစာအုပထောငပ၏။  “ရိတယ ရိတယ ဆပပာ နို့ဆီ  ဖယောငးတိုင”  “အကုနယူမယပောလဲ ပီးတာပဲဗာ”

“ဟဲ အကုနမယူဘူး ငေကမလောကဖူးဟဲ့”  “အခုပေးနေတာ ဆပပာ။နို့ဆီ။ ဖယောငးတိုငသုံးမိုးပဲ ကုနနေပီး အဒေါရဲ့”  အောငသူဘေးမဘောကခာရေးနေသော “အမာ” ကဇီးထုပတစထုပကိုးစားရငးမ  ခေါငးထောငပီးပောသည။ အမာက () တနးအောငပီး သမဝါယမ ဝငလုပနေသူ။တစခိနက အ-ထ-က ( ) ကာငးတင အောငသူနင့အတူကောငးနေဘကဖစသောလညးရငးနီးမုမရိခဲ့ကပေ။ ယခု မို့သစ သမဆိုငဖင့မဝနထမးအဖစသိကရ၏။  အလုပဝငခဲ့ကသညမာလညးယနေ့ပါနင့မတစပတပငမပည့ (၅) ရကသာရိသေးသည။ ခဲတမးခ၊ ပစညးပေး အမာနင့အောငသူ ခေမနိုငလကမနိုငဖစကသဖင့။ အောငသူကသမကောမတီကိုအရေးပေါအရောငးတစယောကထပတောငး၏။ ကုနခဲ့သောည ကအမုဆောငအစညးအဝေးထိုငကသည။ ဥကဌကသူ့လမးထဲ့စာရိတကောငးမနသောမိနးကလေးတစယောကရိသည။ ယာယီ ခန့ထားမည ဟုပော၍ ယနေ့အကူအရောငးအဖစမနရညသန့ပန့၍ ကိုယလုံးကိုယထညအခိုးကတောင့တငးသော “သူ့” ကို အောငသူစတငတေ့ဖူးခဲ့ရသည။

ဆိုငမာက အမာနင့သူနစယောကပဲရိသည။ စာအုပရေးလိုက ကုနပေးခိနလိုကနင့သူပငပနး၏၊အမာကခေါကရိုးမကိုးသော အဝတအစားနင့ဘေကခာတစမိုးပဲရေးတတ၏။ မရငးနီးကသေးသဖင့လညးအောငသူဘာမမပောပဲ အလုပကိုသာကုနးလုပခဲ့ သည.။ “ဟေ့ ဒီမာ အောငသူ”  “ဗာ ဦးလေး”  “သူ့နာမည ပုံးရီ တဲ့ နော” “အော အော”   တေ့ရတာဝမးသာပါတယ ဘာတယ ညာ တယ မပောအားက။ အောငသူက ပုံးရီကိုလမးကည့သည၊ပုံးရီကသူ့အား ပင့မကလုံးတစခကဝဲပီးခေါငးပနငုံသည။   “အမာ  ပေး အဲဒီဘောကခာ တစရက ကဲ ဦးခငမောင နစဆယ့ခောကကပတစမတကတယ”  အောငသူက ငေတောငး ဒေးလီ ရိ(ပ) သငးပီ  း“ကဲ မပုံးရီ အဲဒီ ဘောကခာကည့ပီး ပစညးပေးကည့ဗာ”  “ဟုတ ဟုတကဲ့”  ကုနပေးစာပဲ့အသင့စီခထားသော  ပစညးမားကိုကောကပေး၏။ သကလကတိကမုရိကောငးအောငသူအကဲခပမိသည။

ခဏခငး(၂)ခန့မမားမယငးပေး နိုငသည။ ဝငးဝါတုတခိုငသောလကမောငးအိုးလေးမားကအငအားပည့ဝလသည။ ပါးလာသောလညးလကစကအငာီလေးကို အိနေရရလေးလသည။ အသက(၇)နစသာရိသေး၍အလသေးတို့အဆူကဆုံးသောပုံးရီအလကခိုငမာခန့ညားသည။ ခပတို တိုဝတထားသောထမီအောကမခေသလုံးဝငးဝငးကီးမားကကီးမားထားကိုငးသောအပိုဖားဖားကီးဖစကောငးသကသေခံ က၏။ စံကားတစရစခါ။ဖစညစပစခငစရာတငပါးဆုံနစလုံးကရေ့နောကဝဲယာ။ခေကိုကကာလုပရားနေသောအခါ။တစခါ တုတပီးဆတခါ ဆတခါ ယမးနဲ့နေတတသညကိုလဲ အောငသူမကလုံးကရောကဖစသည။ အောငသူရီသောဝရံတာလေးနားတင ခထားသည့ဆပပာအပိုငးလေးမားကုနးနိုကရာတငလညးဖူဝငးအိစိုသော ရငသားဖေးဖေးကီးကို လပပကသလို ရငညန့ပိုငး လေးလစကနဲ လစကနဲ တေ့ဖစသည။

“အောငသူ ဒို့စာအုပတေထမငးစားမပိတမီ ရေးနော ငါ့တူ” မောငခိုအဒေါကီးဒေါဒေါသိနးက အသံစာစာနင့အောသည။   “နေအုံး ဗ မားပေးမိတော့ ခငဗားတို့ စိုကမလား”  မကလုံးပူးပီးပနဟောကသည၊မကလုံးအစုံကပုံးရီလုပရားမုလေးမားကို အရသာခံ ပနကည့သည။ “ရပါပီ သူ ကမးကငသားမပါ”   အမာကတိုးတိုးပောလိုက၏၊နေ့လညထမငးစားမပိတမီ စာအုပ နစရာကော ရောငးခလိုကနိုငသည၊အောငသူအတောကေနပပီတိဖစသား၏။  “ခငဗာရောကလာလို့ပဲ နို့မို့အမာနဲ့ကနောဆိုရင ညနေ ဆိုငပိတတာတောငဒီစာအုပအပုံကီးရောငးကုနမာမဟုတဘူး”  “ဟုတတယကာ။ပုံးကိုသိပကေးဇူးတငတာပဲ”  မိနးကလေးခငး မို့ပုံးရီနင့အမာအဖဲ့ကသားသည။ ဆိုငအရောငးပိတပီးသုံးယောကထမငးစုစားကသည။ မကနာစိမးတေခည့မို့ထမငးစားရ သညမာရိုးတိုးရနးတနးကီးဖစကသည။ အောငသူကယောကားလေးမို့ပိုဝသည။ ခိုင့သုံးခုစလုံးမဟငးမားစုံအောငနိုကသည။

“ပုံး ဘာဟငးလဲ ဟ” ရငးနီးသောအသံပုရငးကုံ့ကုံ့လေးထိုငနေသော။ ပုံးရီကိုကည့၏။ ဆနအိတလတမားဝိုငးခငးကာ ထိုငစားနေကသောသူတို့ထမငးဝိုငးလေးကစိုပေနေသည။   “ငါးပေမ လေ အရိုးတော့မားတယ”  “အား နံနံပငလေးအုပထား တော့မေးနေတာပဲ ဟဲဟဲ”  ဒါလဲနိုငသည စားသည အောငသူအာသကနေ၏။  “မိမာ နင့ဟငးကဘာတုံး”   “ကကသားနဲ့အာလူး ဆီပန အပုံးထဲ့စားနော”  အမာကပုံးရီအားခိုးကည့ ခိုးကညလုပတတသော အောငသူအား မကစောငးတစခကထိုးပီးဟငး ပနးကနကိုပုံးရီရေ့တိုး၏။

“စားပါ ပုံးမီပါတယ အကို စားလေ”  ရငထဲလိုကကနဲ ပီတိလိုငးကီး အောငသူ ရငဝသို့ “ဒိတ” ကနဲ တကဆောင့သည။   “ငါ့ ဟငး က ဟိုဒငးဟ နငတို့စားဘူးလားမသိဘူး”  “ဘာမို့လဲ”  အမာကဟငးခိုင့ကို ကည့ရငးမေးသည။  “ခနမးဘူး ဟငးလေ”   “အငး  ကံကံဖနဖန ခနမးဘူး ဟငးလို့ ကားဖူးပေါင”  “ဟငးကိုမငတာနဲ့ အောကခပီး နမးတောငမနမးခငတဲ့ငပိခကကိုပောတာ ဟဲ  ဟဲ” ပုံးရီ ထမငးလုပကလေးပနခပီး တစဖကလည့ကာရီသည။  “ထမငးသီးမယအပုံး သူက ပေါကကရ သိပပောတာ”  ရမး လကသောမကဝနးလေးက ခငမငရငးနီးစာ သူကိုကည့ပနသည။ အောငသူရငထဲ “ဒိတ”ကနဲ လိုကခုံပနသည။   “အစကို အပုံး  ဆီက အပုံးတောပီ”“ဟာ မဟုတတာ ပေး”   “ကိုအောငသူဟာလေ အရကကို မရိဘူး”  မိမာကအောငသူ ကို မကစောငးထိုးရငး ပော၏။

“ဒို့ တစတေမောငနမတေလိုရငးနီးနေမ အလုပလုပရတာစညးစညးလုံးလုံးနဲ့ ပောစရာကောငးမာ အမာ ရဲ့”  အောငသူကအလုပ ဆနဆနစကားလုံးခပထားထားကိုပော၏၊ထိုစဉကကာတနးစံရေမင့ခောတစားနေခိနလညးဖစလေရာ။အောငသူ့စကားကို မိမာ က နုတခမးတစခကရဲ့ပပီး။  “သူ့ကိုသူ စံရေမင့ မားမတနေလားမသိဘူး”  ဟုဆို၏၊ပုံးရီ ကို ပုံးသောရီသောမကနာလေးဖင့  စတငသိကမးရငးနီးခဲ့ကသောလညး။ ဝေဝါးမုသိသောအတိတဆီမ အသိခပဝါးဝါးက အပုံးကို တစနေရာမာမငဖူးနေသကဲ့သို့ ရငးနီးပီးသားဖစနေသညဟု အောငသူစိတ့ ထငနေမိခဲ့သည။  “အောငသူ မငးအရောငးမလေးက တောလခညလား”  “ဥကဌ ကေးဇူးလေ ဟဲ ဟဲ”  အောငသူတို့မို့သစလေးတင သမ(၂)ဆိုငရိသည၊ဆိုင()တင ကိုပါတီ(နာမညရငးပီတာကိုပောငးပန  တစရပကကလုံးကခေါသောကုလားစစစစ)က ကိုငသည၊အရောငးအကူအဖစမနငးကညကကိုငသည။ အသက(၃)ကောခန့  မနငးကညကအိမထောငသည၊ကိုပါတီက လူပိုလူလတ ဝနထမးမားကသူတို့ကိုအမဲစက နောကကသည၊မနငးက သဘောကောငးသညးခံတတသကဲ့သို့ ကိုပါတီကလညးဆကဆံရေးအရမးပည့သည။ ဆိုင()တငတစလနေလို့ပနာတစခုမ ကားရ။ ဆိုင(၂)တငမူ အောငသူက ဒုတိယနစလုပသားတကနေစဉမို့ကောငးသို့ဆိုငမပိတမီပေးသည။ မိနးကလေးနစယောက ကနခဲ့တာ။ ထိကပါးရိကပါးပောခံရတတ၏။

“အရောငးခငးလဲမယကာ ဟေ့ကောင ငါအလိုကပေးမယ”  “ဘာလဲ မင့နမ ကုလားမလေး အဆစထဲ့မလား”   “ခေးမသား ငါ့နမ က အမေးတောငမစုံသေးဘူး”   “ဟေ မငးမငလို့လား”  “ဟ တစအိမထဲနေတာ အိပနေတုနးမငတာပေါ့ ဟ”   “ခေးကုလား ဟား  ဟား ဟား”   ကိုပါတီကအနောကခံသည။ အဆဲခံသည။ စိတမဆိုးတတ။  “တောတောလတာက နော”   “အငး ငါသူ့ကို မငဖူး သလိုပဲ ပီတာ”  “တစရပကကထဲပဲကာ သားရငးတေ့ဖူးမာပေါ့။ မငးကရာထူးတကတာ”  “မငးမေထဲမာ ရာထူးတကလို့လား”     “ဟ အပုံး မငးဆိုငကိုရောကလာတော့ ဘဲတေဝိုငးလာမယ။ အဲ အဲဒီမာ မငးကကာကယရမယ။နေရငးထိုငရငး ဒရဝမရာထူးရ တယလေ ဟား ဟား”  “ခေးကုလား ခားကလေး မငးပါးစပပိတ ဟိုမာလာနေပီ”

လယဂာစာအုပလေးတဘကပိုက၍ထမငး ခိုငးကလေးလကမကိုငကာ။ ထမီအပာနု အပင့နုတနုတကလေးမားဝတဆငထားသောအပုံးအလကအေးမငိမးခမးလသည၊  မေနီလမးလေးအတိုငးခပသကသကလမးလာ၏။ ဖူနုဝငးမတသော ပါးပငထကသနပခါး ခပပါးပါးကိုပတထား၏။ နကမောင ပါးလာသောဆံနယလေးကရညလားစာကောမဝဲနေ၏။ အလုံးအထစ အဖုအခိုင့ကလေးမားဖင့ဖဲ့စညးထားသောရငညန့လေး ဆီဝယ။ဆောငတောကူးပနးတေကို လယဂာစာအုပနင့ရောပေ့ထား၏။ လကညိုးလေးတင ဆိုငသော့ကငးလေးကိုကိုငထား၏။  ကနတစဖက့မူလထမငးခိုင့နင့အတူခဲတံနီပာလေးတစခောငးရောကိုငထားသည။ ပည့ဝနးကီးမားစာလုပရားနေသောတငပါး မား၊စကားသံမားတိတခါဇကတေလညပီးလိုကကည့ရသညထိဆဲဆောငမုရိလေ၏အောငသူဝင့ကားသောမကနာဖင့ အပုံးရိ ရာသို့ထကခဲ့သည။

“ဆိုငသော့တခါတဲ ယူလာခဲ့လား အပုံး” “အေးလေ မနေ့ကအကိုပဲယူခဲ့ ဆိုပီးတော့”  မကနကဝနးလေးပင့ကာ တိုးတိတစာ ပနပောသည၊ အောငသူအကည့က သူမရငညန့ဆီမာမို့ ရိနးကနဲဖစ၏။ “အိမမာ ဆောငတောကူးတေအရမးပင့လို့ မိမာအတက ယူလာတာ”   မလုံမလဲလေးလကကိုကယရငးပော၏။  “နင့တို မိနးကလေးတေ ဆိုငထဲမာ အမိုကရုပအုံးမယ”   “အံမယ နော ပန တေပဲဥစာ အစကိုဆေးလိပတိုတေ ဥကဌ တေ့မာစိုးလို့ သူမား သိမးသိမးနေရတာ ဥကဌက ဆိုငမီးလောငရင ဆေးလိပသောက သူအပစတဲ့”  ဆိုးဆေးမကူနီစုစုနုတခမးလေးမဟတဟဖင့ပောနေ၏။ ၊ပုံးရီနင့ယဉလောကရငး။ သူ့ရငတငး ပီတိတေလိုင နေ၏။  “အစကိုက တက့သိုလကောငးလဲတကတယနော”  “အငး အဖေနဲ့အမေက စီးပားရေးကလာတယလေ။ ဒါကောင့အလုပ တစဖကနဲ့ကောငးပောငးလိုကရတာ”  “ပုံးရီ အမေလညး ခဉဖတရောငးရတယအစကို ဟငးဂလာပငတေစိုကပီး ခဉဖတ ထညရောငးတာ”  “အေးပေါ့ဟာ ဒို့တလည့လုပကေးရမယ့အခိနရောကပီပဲ”  တစယောကအတငးရေးတစယောကကိုပောဖစ ကသည။ ဘဝတူ ဟူသောအသိနင့လတလပ ရညတူသောစိတမားကအောငသူရငတငးမူးတူးမိကသည။

“အပုံးက ဘယနစတနးလဲ ဟင”  “ဘုနးကီးကောငးထကပါ အကို (၄) တနးပဲအောငတာ”   ရိုးသားပင့လငးသော ပုံးရီဝယ ခစစရာသဘောထားလေးမားသာမက မကမောဖယအလတို့ဖင့လညးပည့ဝနေသည၊။  “ဟင အအား ဆရာ ရယ သေပါပီကယ  ကတကတ”  အောငသူ။လဝငးနင့ပေါကခေါငးတို့သုံးဦးတံခါးအကယတငရငတဖိုဖိုနင့ နားထောငနေကသည။ ထနးရိန  သူ့တပည့မလေးတစယောကကိုဖုတနေခငးဖစသည၊ ကောငမလေးမာကူရငပီးသားသောလညးမပနပဲ ထနးရိနနင့ စကားပောကနရစရာမ လကလန ခေလနဖစကုနကလေပီ။ “လဝငး ဂဲါလေးက ဘယကလဲ က”  “ရစလမးလဲကတဲ့ ငါလဲမသိ ဘူး တောင့တယက” “တောက… မငရရင ကောငးမယနော”  “တိတ တိတ ဆောပီ ဟ”  အောငသူနားစင့ရငးအံကိပခါ  လကညိုးထောငပီးပော၏။

“အာ အာ အဲလိုကီးမလုပပါနဲ့ဆရာရယ အ နာတယ” “အစမို့ပါ ညီမရယ ခဏလေး အောင့ခံနော” “ပတ ပတ စတ စတ ပတ  ပတ”  “ဟအ နာတယ နာတယ မခံနိုငဘူးဆရာ”“စတ စတ ပတပတ စတစတ” ထနးရိနအသံမကားရတော့ ဆောင့ခကကသာ သကသကကီးထကပေါလာခငးဖစပေသည။  “အဟီး အဟင့ အီး ဟီး ဆရာ မညာဘူး အူး ဟူး”“ဟာ ရောဂါပဲ ဂဲလေး အောငိုပီး  ရောဂါပဲ” လဝငးခေမကိုငလကမကိုငမိဖစသားသည။ ကူရငဖငးထားသောအိမကသူ့အိမဖစသညမဟုတလား။ ထနးရိန အသကရူကပငးသထကပငးလာသည၊ထူထဲသော ပိတခငတောငကီးက ယိမးထိုးလုပရားနေ၏၊ကုတငလေးကလညး တကိ ကိမညကာခါယမးနေသည။ “ပေါကခေါငး တောတော့လို့ အခကပေးလိုကကာ”  “ရမလား ဟ အရိနတကနေတဲ့ဟာကို” “စောကရမးကီးလုပလို့သူ့မိဘတေသိကုနရင အဲဒါအကုနထောငထဲရောကမာ ဟ” အောငသူကတော့ငိမနေသည၊  ကောငမလေး၏ဖတဖတလူးအောသံကိုနားစင့နေသည၊ရငထဲတငလညး ကတုံကရီနင့ အသကဏူမဝသလိုကီးဖစလာသည။

“တောပါတော့ ဆရာရယ နာလပီ အီးဟီး ကတ” “ပီးပီ ပီးပီ အင အင အင” “ပတ ဖတ ပတ ပတ စတ စတ”   ကမးသည။ ခငထောငကီးပတကမတတ။ ထနးရိနကမးသည။အံကိပထား အသကအောင့ထားရငးမ ငီးဍူသံလေးကအောငသူ့ ရငတငး သို့စူးစူးနစနစ ဝငရောကခံစားရ၏။   “တောပီ တောပီ အား ကမ အောလိုကမာ” “ဟာ”  အခေအနေကီးက မိုးလေဝသ မကောငး  လဝငးတစယောကလကသီးကစကစပါ အောငဆုပပီး မကနာပကနေ၏။  “အကုနလုံးတော့ဒုကရောကတော့မာပဲ ငါ့ လီး”  လဝငးတိုးတိုးကိပပီးထနးရိနကိုဒေါကနနေ၏။ “ပတ ဟငး ဟငး ဟငး အ ရီး အ”  “နာသေလား ဟင ညီမ”   “အငး အငး  ကပတပတပ ကီးကယ”  “ဟူး တောပါ သေးရဲ့”  ပေါကခေါငးကမကလုံးကီးပူးပီးသကပငးခပသည။ လဝငးကခေါငးကိုခါ ရငး အပငထကကရန အခကပ၏။ သုံးယောကသား “သပေ” လကဘကရညဆိုငတငထိုငကသည။ ထနးရိနအသက (၃) ခန့  (ကလယ) လူမိုးဖစသည၊။ အောငသူထကစီနီယာကပီး သခx{1039}x{1004}ာအဘာသာယူထားသောတက့သိုလကောငးသားလညး ဖစသည။ အောငသူက မနမာစာ ဒုတိယနစကောငးသား။

“ဂဲလေးက အသကငယငယလေးဟ ဒီကောငတငးတကဖုတနေတာ။ ငါပောတယ မလုပ နဲ့မလုပနဲ့ လို့” လဝငးကရေနေးကမးငဲ့  ရငးဘေးသို့မကလုံးကစားရငးခပတိုးတိုးပောသည။  “မငးကလီးဖစလို့ ငါတို့ကိုလာခေါတာလား”  “ဟ ကောငမလေး မတောတဆ သေရငသကသေပေါ့ ဟ”  “ခေး လိုးမသား”  ပေါကခေါငးက ခေးခေဖင့ကိုငရယသည၊ အောငသူကဒူးယားတစ လိပမီးညိရငး ခေါငးခါသည။  “ထနးရိနဒငနဲ့စတေ့တဲဆောတော့ကဲမာပဲက ထနးရိနက အုနးတောစီးကရကဗူးတောငကဲတာ” ထို စဉက ဆယလိပဝင အုနးတောစီးကရကဗူးမားထုတလုပရောငးခလကရိသေးသည။  “အေး အဲဒါတော့ ငါလဲမကမငပဲ သူတို့ခံ  ထဲမာတစခါ ဒို့စာမေးပဲရက စာကကတုနးကဒီကောငလုပပတာ တေ့ဖူးတယ”ဟုပေါကခေါငးကထောကခံသည။

“တောက ဒီကိုယမေကိုယလိုးလုပတာနဲ့ကို ဖါခရတော့မလိုဖစနေပီး ဟငးဟငး” အောငသူကသူ့ပေါငကားကိုလကနိုကပီး တ ငေါကငေါကရုနးကနနေသော ဘားဘကတောကိုဂုတခိုးထားရ၏။   “မငး ကောငးက ဆောက မပီဘူးလား”  အတငးသိပေါက ခေါငးကအောငသူကိုမေးလိုကသည။ “စိုးစိုး လား အငးလိုကတဲကောငတေ အမားကီးက”   “ဟ ဆောပဲ လိုကတဲ့လူရိမာပေါ့ ဒါ အဆနးလား”  လဝငးကမာထားသောလကဘကရညမားရောကလာ၍ တစယောကစီရေ့ လိုကခပေးရငးပောလိုကသည၊ စိုးစိုး မာ နာမညကောစာရေးဆရာကီးတစယောက၏ သမီးဖစပီး အောငသူနင့ နဝမတနးမ ဒုတိယနစအထိ အတူကောငးနေလာက သူမားဖစသည။ ရိုးသားသိမမေ့အိနေရိ လပီး အောငသူစာမားကိုထာဝစဉလကခံလကဘာမမတုန့ပနခဲ့သူဖစသည၊ အောငသူ(လုပသားကောလိပ)ပောငးခဲ့ပီးမလညးတစခါမိဆုံဆညးခငးမရိကတော့။

“မလယပါဘူးကာ စိုးစိုးကိုခစတာ လမငးကီးကိုငေးပီးခစနေရသလိုပဲ သူငယခငးတို့ရာ”  “ဟယ သေနာကောင ကဲဟာ”  လဝငး ကအောငသူဖငပိတကနသည၊ပေါကခေါငးကရယရငးခေါငးတငိမ့ငိမ့လုပသည။  “ခ ခ မအေလိုး ခပေးမ အလကားကောင  ထနးရိန နဲ့မားတော့ ကာပါ့ ကာ” “အစကို အစကို လို့ဆို”  “ဟင အော ဘာလဲ ပုံးရီ”  “မနေ့က လကကနစာရငးတေ လာပအုံး လေ ပစညးနဲ့တိုကကည့ရအောင”  “အငး ဟုတသားပဲ”  အောငသူ စိတကူးထဲမလင့မောခငးလိပပာကိုပနလညသိမးယူပီးအ ရောငးကောငတာမ ဆိုငနောကအတငးခနးသို့ဝငခဲ့သည။ “ဆန အိတ လေးရာနစ”   “အငး ဟုတတယ ပီးတော့”   “ပုဇနငပိ ရစ အိတတစပိုငး”  “မနတယ အကို”  “ဖယောငးတိုငကီး-ခောက။သေး-ငါး သေတာ”  “အငး အငး နေအုံး အဲ ဟုတပီ” “သကားခုနစ  အိတအတိ အဲဒါ ခဲတနးမခရသေးဘူး။ဆီ-ဆီကိုနငခိနကည့လား လကကန”“သေရခညရဲ့ အစကိုရယ ပီပါ တစဝကလုံး”  “အေးပါ ဒါတေက ကုနမခုပလို့ရမာ။နို့ဆီကော”  “နို့ဆီလဲ ခဲတမးမခရသေးဘူး(၂)လုံးအတိ”   “၂လုံးမပောနဲ့။၂သေတာပော ပါ ငါခေါငးကီးလိုကတာ”“ခစ ခစ သူမားမပောတတလို့ပါ အစကိုကလဲ”

“ဂုနနီအိတ တစရာ့နစဆယ”  “အဲဒါမရေးရသေးဘူး ခဏလေးနော” ဂုနနီအိတအထပကီးကို ပုံးရီကုနးပီးရေတကနေသည၊ ကီးမားစံကားသောတငပါးကီးမားက နောကသို့ပစထကနေ၏။ အထပလိုကဆဲလနနေသောဂုနနီအိတခံမား။ ကုနးပီးလနနေ သောပုံးရီ ရငသားနစမာကို အောငသူတဝကီးမငရသည။ “အို”   သူခိုးလူမိသားသည၊ ပုံးရီကအကôလယဟိုကလေးကို ကမနးကတနးလကတစဖကနင့ဖုံးသည၊အောငသူလယဂာစာအုပကီးကိုကိုငပီးငေးနေသည၊။ “ဘယ ဘယလောကလဲ ဟင”  “အဲ အငး ဟို ဘယလောကမနးတောင မသိတော့ဘူး”  တုနတုနခိုကခိုကနင့ ပုံးရီ ဂုနနီအိတမားထပရေပနသည၊သညတခါတော့ အောငသူမကနာကိုအပငသို့လည့ထားသည၊အပငသို့ဈေးသားဝယသောမိမာကလညးပနမရောကသေး။ ခဲတမးမခသေး၍ဆန တစမိုးမအပ အရောငးအဝယမရိ။ ဆိုငအတငး့ ပုံးရီ နင့ အောငသူနစယောကထဲ။

“ခောကဆယ့ရစအိတ” ပုံးရီကဆနမုံမားကပနေသောသူ့လကကလေးကိုခါရငးအသံအကအကကလေးဖင့ပောသည။   “အဲဒါ  အိတတစလုံးနဲ့ သတထားလိုက” “ဟာ တစယောကတညး ဘယလိုလုပသတရမလဲ လို့”  “အေး ဟုတသားပဲ နစယောကမ သတ လို့ရမာပဲ”  “ရင” ပုံးရီ သူ့ကိုမကလုံးလေးပနကည့၏။ သူဘာမပနမပော လယဂာစာအုပကိုဆနအိတတစအိတပေါအသာတင ပီးဂုနနီအိတတစလုံးကိုကိုငပီးဖဲပေးလိုကသည၊ပုံးရီက ဂုနနီအိတအထပလိုကကိုလုံးပီးလိပနေသောလညး မရာတငမနိုင တော့။ “ကဲ ရော့ နငကိုငထား”  ပုံးရီကဂုနနီအိတခံကိုကိုငလကအဝကိုဖဲပေးထားသည၊အောငသူက(၂၅)လုံးအထပတစထပ လိပပီးမလိုကသည။  “နဲနဲ ဖဲထား ဟ မဝငဘူး”   “ဖဲ ထားတာပဲဥစာမဝငတာ မတတနိုငဘူး”  “အခုန ပနေလို့ ဟ”   ပုံးရီကိုင  ထားသောဂုနနီအိတအလတထဲသို့ အောငသူက အလိပကီးကိုထောငပီးထည့သည။ နုတခမးတစဖကလိပပီး ခံနေသည။

“ဒုကပါပဲ မဝငသေးဘူး တစနေတယ” “ဒီဘကက ဖဲမပေါ့ ဟ အေး ကဲ ဝငပီးလား”  “အငး ဝငသားပီး အာ အရမးပဲ အစကိုမ ကောငးဘူး” “ဘာလဲ ဟ”   “အရမးဆောင့တာကိုးလို့ လကမောငးကိုအောင့သားတာပဲ”  “ဟ ဒါမ သယလို့ကောငးတာ”   မကနာ ခငးနီးကပပီးပုံးရီပါးမသငးကိုငသောသနပခါးနံ့စစစစလေးကို ရူဏိ+ကလိုကရသ ဖင့ရငတေခုံမောနေသည၊ လုပရားသော စိတအစဉက ကစင့ကလားဖစခငနေ၏။ ပုခုံးခငးထိ လိုကရငခငးအပလုနီးပါးဖစလိုက ဖစနေသောပုံးရီထံမ ရငခုံသံသဲသဲကို လဲကားနေသလိုလို။  “ကဲ နောကတစအိတ တစခါထဲသားထားရအောင” “အငး သတလေ”  အသံလေးကတိုးတိုး တုနတုန   “ပုံး ရီ”  အောငသူကအသံထိနးခေါသည။

“ရင အစကို” လိုလိုလားလားထူးရာသည။ “မိမာလာမပဲ လုပကာ နော”  “ဘာဖစလို့လဲ ဟင”  “ဟာ ဟို အဲ ဘာမမဖစပါဘူး  ငေစာရငးခုပရအုံးမယ ညနေငေအပရမာ” “အမလေး အစကိုကလဲ တစနေလုံးစာအုပလေး။လေးငါးအုပရောငးထားတဲ့ငေမား  ကဲပါလုပပါ”   “လုပတော့ လုပခငတယ ဒါပေမဲ့”“ဘာဖစလို့လဲ လို့ ဒါလေးမားအစကိုကလဲ”  အောငသူ လယဂာစာအုပကို ကောကကိုငပီး ကောငတာစာပဲသို့ထကလာခဲ့သည။ စိတထဲမ   “ငါ့စိတ ငါမနိုငဘူး နော”  ဟုပောခငနေသည။  “အငးပေါ့လေ  တက့သိုလကောငးသားဆိုတော့။ဒါမိုးဘယလုပခငပမလဲ။ အပုံးတို့တော့လုပရမယတောရေ လုပရမယ”  ဂုနနီအိတမားကို ကမးပင့ လဲပီးအိတနင့စတသည။ “ကဲဘယသူမအောကကေနေစရာမလိုဘူး ပီးသားတာပဲ”   မထိတထိ ရဲ့ပောနေသော ပုံးရီ စကားမားကိုမကားဟနပုရငး။ လမးမဖကသို့ငေးနေမိသည၊ရငထဲ့ တဒိတဒိတ ခံနေဆဲဖစသည၊ပုံးရီရယ အဲဒီနေ့ကအဖစဟာ ငါတစညလုံးအိပမရတဲ့အထိစိတတေလုပရားခဲ့ရတာ နငသိရဲ့လား။နငရဲ့ရိုးသားဖူစငတဲ့နုလုံးသားကို မရိုးမသားနဲ့ငါ့စိတတေ ပစမားနေတာနငသိရဲ့လားပုံးရီတို့ခစသူတေဖစမလာသေးခငမာငါလေနင့ကောင့အလေးမကင့ရကတေလဲပကခဲ့ရတယ။

“ဟား ကိုထနးရိန ခငဗားကအလေးမ မလို့ ဟာဟ” “ဟဲဟဲ လကမောငးလေးနဲနဲပါးပါးကားမလို့ပါ” ကလယထနးရိနအောငသူအိမ မာအလေးလာမသည။ “လုပမနေပါနဲ့ ကိုထနးရိနရာ အလကားနေမာပါ ဟဲဟဲ” “အေးလကာ နော ဟုတတယ ငါ့အကောငးမငးသိ တာပဲ” “ဒါနဲ့ ခငဗား ဟို တပည့မလေးရော ဘယရောကသားလဲ”   ကစားပီးတစကိုယလုံးကိုတဘကပးကီးနင့ခေးသုတနေသော အောငသူကလည့မကည့ပဲမေးသည၊ထနးရိနထံမအသံထကမလာသဖင့လည့ကည့သည၊သူ့အားငေးကောငကောငကည့နေ သောထနးရိနကိုတေ့လိုကရသည၊သူ့မေးခနးကိုနားမလညဟုထငကာထပမေးသည။ “ခငဗား လဝငးတို့အိမကူရငမာ ဖိုကတဲ့ ဟာလေး”  “ကာပါပီ” ထနးရိနကအကôကောကဝတပီးဒါပဲပောကာထကသား၏၊မရေ့မနောငးတငကိုပါတီအိမ ရောကလာ၏။

“ဟေ့အောငသူ ဆိုငပိတတာနဲ့ဝိတပဲလိမ့မမနေနဲ့ညနေကိုထမငးစာဖိတတဲ့အိမရိတယ” “အမယ တယကီးပားနေပါလား ဘယ  အိမကလဲ”“မနငးကညတို့အိမကက ကုသိုလလုပတာ ဝနထမးတေအားလုံးဖိတထားတယ။လုပကမနမန”  “ဟနေပါအုံး ရေခိုး ပရစေအုံး” “ပနလာမခိုးဟေ့ကောငလူစုံနေပီး” အောငသူကဗာကသီ။ပုဆိုးအကôလဲဝတပီး  “အဖေ သားကိုပီတာနဲ့လိုက သားအုံးမယနော”   “အေး အေး မကိုမခုပစေနဲ့ မငးအမေကိုရအုံးမာ” “ဟုတကဲ့ပါ”  ညနေအမေဈေးမအပန မီးသတရေ့မကို ပေးရအုံးမယ။ညီဖစသူကကိုးတနးရောကနေပီမို့ကူရငညနေပိုငးတကနေရသည။   “အမလေး မငးသားရယ သားပင့ရတယ”   မနငးကအိမပေါမဆူဆူအောင့အောင့ပောသည။ “မမနငးတို့က ခုမကပပောတာကိုဗ”   “ဟိုးရစလမးကလူတေတောငသိတယ။ နငနဲ့ငါနဲ့ကတစလမးနဲ့နစလမး။နငမသိခငလို့နေတာ” ”ကဲတကအောငသူလာကာ ပီတာ”  မမနငးယောကားကိုထနးကညက သဘောကောငးဖေါရေ၏  “ဟယ အငယတေအရငရောကနေတယ ဟား ဟား” “အောငမာ တောတောကာ သူ့လကခညးပဲနေ  မာ”

အောငသူ့စကားကိုမိမာကခေပလိုကရာဝိုငးရယက၏၊အိပခနးထရံလေးဘေး့ကုံ့ကုံလေးထိုငနေသောပုံးရီကမကလာလေး ခကာပုံးရုံသာပုံးနေသည။ “ကဲ လာလေ ဝိုငးက” ခောကယောကခံကီးတငလေးယောကဝိုငးကသည၊ပီတာနင့အောငသူက မကနာခငးဆိုင အောငသူလကဝဲ့ကပလကပုံးရီထိုငသည။   “စားနော ဒါမငလာအကိုထမငးပဲဖစခငဖစမာ”  မမနငးက ဟငးခိုခပေးရငးပောသည၊ “သား မမနငးက ဘာမနးလဲမသိဘူး” “စားပါသူငယခငးရယ သူဖါသူဘာပောပော မနတာပောတာ ပဲ”   “ဟာကာ မိမာနော” အောငသူနင့ကိုပါတီမရောကခငလေး မမနငးတို့ကပုံးရီကိုအောငသူနင့စထားပီးဖစသည၊ဒါကိုမသိ သောကိုပါတီက “ဘယသူမငလာအကိုပဲ ဖစဖစ နိပမာပဲ ဟေ ဟေ့” “ကိုပါတီနော ဘာမိသ ညာမသိ”  ပုံးရီကမကစောငးထိုး ကာလမးပောသည၊ “နိပ နိပပါတီ ငါ့ မငလာပဲလို့သဘောထား”  ဘာရယမဟုတပဲ အောငသူဝငပောမိသည၊ “အာ မစားဘူး မစား တော့ဘူး” ပုံးရီခလေးလေးလို့စိတကောကပီးထသားသည၊မမနငးကအတငးလိုကဆဲပီးပနထိုငခိုငးသည၊

“ဟေဟေ့ မစားရငနေ ဒို့ကတော့ တဝကိပမာဗား စိတကောကတာတို့ ဘာတို့လဲလိုကခော့ဘူး” အောငသူကသူနင့စထားမနးမသိ ပဲဆကပော၏၊ပုံးရီ အောငသူကိုဆတကနဲတငးတငးလေးကည့သည။  “ကဲ ရော စား စား အကုနစား”  သူမပနးကနလေးထဲမ  ထမငးနင့ဟငးလာမားအောငသူပနးကနထဲပုံထဲ့ပီးနောကဖေးထသားသည။  “စားတယ စားတယ ဘာရမလဲက ဟငးဟငး” အောငသူဝကသားဟငးမားအား။အားရပါးရခပစားသည၊မိမာ နောကဖေးသို့မောကည့ရငးတိုးတိုးလေးပောသည  “ကနောတို့ ကခငဗားနဲ့နောကထားတာ”  “အပ”  အောငသူဖားသံနင့အောလိုက၏၊မမနငး မီးဖိုထဲမ ပနထကလာသည၊ မကနာကမပုံး မရီ   “ပုံးရီငိုနေတယ တော့ နငတို့ကတအားနောကတာကိုး။ ဟဲ အောငသူသားခော့လိုက”   “ဟာ ဟာ ဆိုငတာ”  “ဘာမဆိုငရမာလဲ  သားနင့ကောင့ နင့ကောင့”  ကိုပါတီကဂုတဆဲထုသည၊မမနငးကတနးလတသည၊ပုံးရီတကအဆငးလေးတင ခေထောကလေး ခ။လကနစဘကပတငိုနေ၏၊

“ပုံးရီ ငါ့ကိုစိတဆိုးသားတာဆို” “ဆိုးတာပေါ့ ဘာလို့ငါ့ မငလာဆောငလို့ပောလဲ”   “ဟာ နငကလဲ ဘာမနးမသိပဲနောကတာပဲဟာ  နငမကိုကရငမနောကတော့ဘူး။ လာထမငးစားရအောင”  “စား ဘူး” နုတခမးစူပါးဖေါငးရငး ခေါငးခါ၏၊   “ခကလိုကတာ ဟာ ကလေးလဲ မုတဘဲနဲ့ ထဆို” “ဟင့အငး ကိုယ့ဗိုကကိုယဝအောငစား” “လာပါဟယ မမနငးတို့စိတမကောငးဖစနေဦးမယ”   “မစားဘူးလို့ ဘယနစခါ ပောရမလဲ”  အောငသူထောငးကနဲစိတထကလာသည၊ဖကဆေးဇလုံတင လကကိုဆေး၏၊လုံခညနင့ သုတပီး။ပုံးရီဘေးထိုငလိုကသည၊ပုံးရီကတစဖကသို့ဆတကနဲတိုး၏၊“နင ငါ ဒေါသထကအောငလုပနေတာလား”   “အမယ  ဘာဆိုငလို့လဲ ဟငး” “အေး မဆိုငလို့ နားလညလား ဆိုငသာဆိုငရင နင့အခိုးကိုပောငးပစလိုကမယသိရဲ့လား”   “ဘာပော တယ” ရငကလေးခီ စူးဝငးသောမကဝနးအစုံနင့အောငသူဘကသို့ဆောင့ဆောင့အောင့အောင့လည့လိုကသည၊မကနာနစခု သည တစထာခန့သာဝေးကာတော့သည၊သနပခါးနံ့။နုတခမးနီနီလေးမားအောငသူနာဝတိုးဝင၏၊မကလုံးခငးစူးစိုကကည့မိက  သည၊နစဦးသားရငးခုနသံသည။အပငသို့လင့စငထကလာ၏၊အောငသူ။ပုံးရီပုခုံးနစဖကကိုတငးကနဲစဲညစသည၊မေးကလေး မော့ရငကလေးကော့လာသော ပုံးရိ၏ပါးလေးကိုဒလကမးနမးသည၊ဘယပန ညာပန နမးသည၊နုတခမးခီခီလေးကိုကာရည စာစုပယူသည၊ပုံးရီလကသီးနုနုလေးမားကအောငသူ့ပေါငကိုထုသည။

“ပတ ပတ အငး” “အလာလာ ကတကတ”  အောငသူပေါငကားကိုလကဝါးအုပပီးအော၏၊ပုံးရီအမတမထငထုလိုကသော လကသီးတစခကက မာတငးတောငထနေသောအောငသူပစညးတဲ့တဲ့ထုခမိခငးဖစ၏။ “အိုး”   ပုံးရီ ထပေးသည၊အောငသူမ ထနိုင အသကအောင့ပီးဖစညစဆုတကိုငပီးကနခဲ့သည၊ကိုပါတီဝငလာသည၊  “အိုကေ သားပီး သူငယခငး”  “မငးဘားအေ အို ကေ ဒီမာဂေးတကနေပီး”  “မနမနလုပပါပီတာရယ ငါကောကလို့ပါ” “စိတခရပါတယ ခငဗားကလဲ”  “ဟာ ငါ အဲလို မခံတတ ဖူးဟာ ရိုးရိုးပဲလုပ” ဆိုငပိတထားသောတံခါးကိုအသာတနးဝငလိုကသောအောငသူခေလမးမားတုံ့ကနဲဖစသားသည၊အရောငး ကောငတာနောကမကောကသငပုနးကီးကောငာအနောကအလငအမနဝငကပရသည၊မမနငးက ဆနအိတနစလုံးပေါတငကား ယားကီးဖဲထိုငကာ။ ပီတာကဒူးထောကလိုးနေကခငးဖစ၏၊မမနငး၏စောကဖုတကီးမာ ဧရာမ ဖေါငးကားနေ၏၊ပင့လနထား သောဘရာစီယာကဗိုကပေါစုပုံနေပီး အောကစက ဖငအောကတငပိနေသည၊

“စိတညစလိုကတာဟယ” မမနငးကထိုငးသငးပေးရငးဘေးဘီသို့ကည၏၊လူမိသားမညကိုစိုးရိမနေခငးဖစသည၊ပီတာလီးမာ မဲနကပီးအမေးမားကထူပိနးနေသည၊လုံးပတကီးမာမေဟောကကီးအလားပောငတငးနေ၏၊ပဲလနနေသောဒစကီးအဝ့ တေ့မိ သားသည၊“မနမနလုပပါပီတာရယ” မမနငးအသံမာသိသိသာသာကီးတုနလိုကမောဟိုကနေ၏၊ပီတာကဖငမဲမဲကီးကိုခပ သာသာကပီးဖိသငးလကမတစပိုငတညး။မမနငးနို့ကီးမားကိုဆဲလနကာစုပလေသည၊ “ပတ ပတ စတ ပတ အု အင”   လီး ကီးကလောကနဲနိမ့ဝငစူးစိုကကသားသည၊မမနငး ခေါငးကိုနောကလနခလိုကသည၊ပါးစပကိုဟ၍ “တအငးအငး”   ငီးတား ရငးဖငကီးကို စကောဝိုငးကီးလုပခါယမးပေးနေသည၊ပီတာကလဲအဆကမပတ ဆောင့လိုးနေရငး နို့ကီးမားကိုစို့သည၊  “ပတ  ပတ စတ စတ ဖတ သပ”  စောကခေါငးကီးမာ အတောကယပုံရသည၊အရေမားဏဲနစပီးကီးမားသောကုလားလီးဝငသားတိုငး  အသံကယကီးမားကယလောငစာထကပေါလာသည၊မမနငးယောကားကိုထနးကညမာပနးနာသညဖစပီး မမနငးကို အားရအောငမဖုတနိုငခဲ့ခေ၊ယခုကဲသို့ကုလားပီတာ၏ကီးမားသောလီးကီးဝငလိုကတိုငး ဖိန့ဖိန့တုနအောငခံ၍ကောငးနေဟန တူသည၊

“ကော့ပေး မမနငးရဲ့ ကော့” “ကော့နေတာပဲဟဲ့ သေရတော့မယ အငး ဟငး ဟငး”  “အ အား ကောငးလိုကတာမမနငးရယ အီး”   “ပတ စတ ပတ ပတ စတ ဖတ”   “အ အ အမလေး ကောငးလိုကတာပီတာရယ ဟငး အား”  မမနငးကကော့ထိုးလိုက။စကော ဝိုငး ဝိုငးပေးလိုကဖင့ တန့လိမကောကကေးနေသကဲ့သို့။ ကုလားပီတာမာလညးအားပါးတရကီးဆောင့ထည့နေပေသည၊အောငသူရပနေရာ ကောငာဘုတအပားအနောကနင့ပေ(၂)ခန့အကာတငဆနအိတကယရိ အခားဆနအိတနစလုံးကားတငးလိုးနေကခငးဖစ၏၊မမနငးပေါငကီးကဖေးဖေးဥဥနင့ကီးမာထညဝါလ၏၊ဖငသားကီးမားကဘေးသို့ကားထကနေသည၊ ကုလားပီတာ ဆောင့လိုးလိုကတိုငး အိကနဲ အိကနဲပားခပသားတတသည၊ဖငကားတငခပရညရညအမေးတစပငနစပငကထူး ထူးခနခနလာပေါကနေသေးသည၊မမနငးစအိုဝမာရုံသားလိုက။ပဲကနဲဖစသားလိုကဖင့ လုပရားနေသည၊ကီးမားဖေါငးအိနေ သောစောကဖုတခုံးခုံးကီးပိပားသားသညအထိ ပီတာအဆုံး အဆုံးထည့သငးနေ၏။

“အီး အ အီး အ အီး အ”  မမနငးအောပုံကဆနးသည၊ပါးစပကိုစေ့ပီး အီးကနဲအောသည၊ဆောင့ခလိုကတိုငးအောခငးဖစသည၊   ကုလား ဘုရားပဲတေ့နေလေပီး၊တကယတမးဆိုလငလညး ပီတာဆိုသည့အကောငကမိနးမ မရိသေးသောလညး။မိနးမပေါငးစုံ ကို ခဘူးနေသူဖစသည၊တရုတမ။ကုလားမ။တောသူမ သာမကတေ့ကရာမရောငကုံရာဖုတတတသူဖစသည၊သူ၏ပစညးကို လညးစံခိနမီကီးထားသနမာစေရနအမ။ဲသနေသူဖစသညဟိုမုနးဆေးဆိုသညကလညးဘာသုံးစဲသလားမမေးနင့ ထိုသို့ ပငးထနသောကုလားပီတာနင့ကလေးလေးယောကအမေ လငကပနးနာသည မနငးကညတို့တေ့ဆုံကသောအခါ။ပငးထနစာ ခုတမောငးလာသောမာမရထားနစစငးအရိနပငးပငးဝင၍ထိပတိုကဆောင့မိကသညထကပငးထနစာပေါကကဲလောငကမး က၏၊ကီးမားဖေါငးကားနေပါသညဆိုသော မမနငးစောကပတကီးမာ။ခံစစအနေအထားမတပားသားတိုးမလာနိုငရာခေ၊ ပီတာ ကလညး စီမံကိနးနင့မေးမူ၍တသသလုပထားသောသူ၏ကုလားအမောကကီးဖင့ မမနငးခံတပကီးအတငးအရိနပငးစာထိုး  ထိုးသငးနေပုံမာ ခောငးကည့နေမိသော အောငသူအဘို့ တုနလုပခောကခားစာပင ရငတေပူလောငနေ၏။

မမနငး ဆံပငတေပေကသည၊ခေါငး့ထိုးစိုကထားသောပလပစတစဘီးမာလင့စငပီးဆနပုံးဘေးသို့က၏၊ထမီမာခါးမပေ လော၍ ဘေးသို့အစုလိုကပုံနေသည၊ကီးမားအိပဲ့နေသောနို့ကီးနစလုံးမာကောကမကဖယခါရမးလက။ ပီတာ၏မဲကုတကုတ လကကီးထဲ့ဖစညစဆုတနယခငးခံနေရသည၊မမနငးအံကိတထား၏၊နုတခမးကိုပတထကမတတကိုကထားရငး ပါးစပမ   “တ ဟငးဟငး” ငီး၏။မကလုံးလေးမာတငးတငးပိတထားရငးတစခကတစခကသာပီတာကိုကည့နိုငသည၊မမေးထူထပစာပေါက နေသောပီတာခေသလုံးနင့ရငဘတကီးမားက ဖူဖေးသောမမနငး၏ဖူဖေးသောအဝတမဲ့ခနာကိုယပေါတငဖိကပနေပုံမာ  ဝါဂမးပုံကီးပေါမီးသေးခဲကီးတငထားသညနင့တူလပေသည၊ကုလား လိုးပုံလိုးနညးကပညာပါသည၊အမောမခံ မမနငးဖီလင တကနေမနးသိသညနင့အသာလေးတဝကမကိုမစို့တပို့လေးလိုးသငးသည၊မမနငးအားမလိုအားမရဖစလာသည၊ဖငကီးကိုတ အားမောကကကာအောကမ မရကအားတော့ပဲတအားကီးကော့ဆောင့ဆောင့လာသည၊ပါးစပမလညး  “အား အမလေး အငး  ဟငးဟငး အို အား”  ဟူသော ခံစားရသည့အကောငးခငးသငေတမားကိုနုတမတဖဖငီးတားလိုကသည၊လကနစဖကကဖငခု ထိုငထားသောဆနအိတဒေါင့စနးနစဘကကိုကစကစပါအောငဆုပကိုငရငးနောကပနထောကထားရာ။အငိမမနေပဲခါရမးနေ လေေတော့သည။

“မမနငး အပေါကလုပဗာ ကနောမောပီး”  ပီတာကမမနငးအားအပေါမတကခခိုငးပီးသူကဆနအိတတစအိတကိုကန့လန့ဖတ ကောခငး၍ပကလကအိပခလိုက၏၊  “ပတ”  ကနဲလီးကီးထကသားကတညးက မမနငးမာမရိုးမရကီးဖစကနနေခဲ့လေရာ  မီးလောငထားသောသစငုတတိုကီးမာတုတခိုငလသောအကောမားတောင့တငးနေသည့ ပီတာလီးကီးကိုကည့ကာမမနငးမာ ငငးပယမနေတော့ပဲ လီးကီးပေါသို့ ကားယားကီးခလိုကလေသည၊   “နင့ဟာကလဲ မငးလီးကီးကနေတာပဲ ပီတာရယ”   “မမ နငးကလညး အဲဒါကကိုကလို့လား ဟငး ဟငး”  “ကုလားနောဟငး ဟို ဆပပာနဲ့နို့ဆီကိစတေသာပေါကကားကုနရငနင့ကို မုဒိမးမုနဲ့စဲမာသိလား” “ပူမနေစမးပါနဲ့ မမနငးရယခငဗားလုပထားတဲ့ဆပပာသောတာနဲ့နို့ဆီတစသေတာကိစကုပကလဲပီးဘယ သူမ မသိပါဘူး ဒါဘဲနော တစလတစခါတော့ခံပေးရမယ သိလား”   “အမေလေးတော ကပလငလုပဖို့လညးထားပါအုံး”  မမနငး ကလီးကိုကိုငပီး သူမစောကဖုတအာအာကီးထဲသို့တေ့ပေးရငး ငုံ့ကည့လကမပောလိုကသည၊

“သားစမးပါ ခငဗားယောကား တစခီထကမပိုနိုငပါဘူး”  “အံမာ နငကဘယနစခီမားလုပခငသေးလို့လဲ”   “တမောပေါ့ ဟဲ ဟဲ မ မောမခငး”  “ဗတ အ အာလာလား ထောငထားတဲ့သစငုတကီးဝငသားသလိုဘဲ နာလိုကတာ”  “မမနငးက ဗုနးကနဲ ထိုငခလိုက တာကိုး ဖေးဖေးခငးသငးရတယဗ တောတောနာလား”   “အီးဟီးကဲမားသားသလားတောငမသိဘူးဟာဒုကပဲ ဏူး ကတ အငး ဟငး စပလိုကတာဟယ”   “ကပလီးက အရငးကီးတယဗ ခငဗားအဆုံးအထိထိုငခလိုကတော့ ကဲသားတာဖစမာပေါ့”   “စိတညစလိုကတာ ဟင့ ဟင့”   “ဆောင့ ဖေး ဖေး ဆောင့ အိ အိ အ”  “စိတညစလိုကတာ”   ဟုပါးစပမပောရငး မမနငးဖငဖူ ဖူကီးကိုနောကသို့ကော့ပင့ပီးလိုးခလိုကပနသည၊  “ပတ ဖတ စိ”  “အို့အိုး မမနငးက ကော့ဆောင့တော့အရမးကောငးပဲဗာ”    ပီတာစကားအဆုံး့ မမနငးသညအဆကမပတကီးဆောင့လိုးပေးနေသညကို အောငသူတေ့နေရ၏၊အောငသူမာ အတောကံခေ သူပငဖစသည၊

သူတပါးလုပသညကိုအမဲကည့နေရပီး တခါမမလုပဖူးသေးသဖင့ပီတာနင့မမနငးတို့လိုးနေပုံမာ အောငသူ့ အတကရငပူလိုကမောစရာကီးဖစနေရပေတော့၏၊ပေါငကားအတငးဖစညစကိုင၍ထိနးခုပထားရသည၊မကာခဏ သကပငးခရငးတံထေးမားလဲမိုခနေမိလေသည၊မမနငးဖငကီးမောကကလာလိုက မတတောငနေသောလီးမဲမဲကီးက  “စတ”ကနဲဝငပီးလမေးမားကစောကပတအကားထဲနစဝငသညအထိဖိခကပထားကာ အနညးငယဖိကိပနဲ့သငးလိုကပနက လိုကဖင့ပညာပါပါကီးလိုးပေးနေသော မမနငးအလိုးကိုလဲခံခငလာ၏၊သို့သောအခအနေကမပေး။ပီတာနင့မမနင့တို့ပထမအခီ အပီး့ပငအောငသူဆိုငအပငသိုပနထကခဲ့ရလေသည၊မကစေ့ထဲဝင ခစသောပုံးရီ၏မကနာလေးကို၎ငး ကီးမားဝငးလက သောတငပါးကီးမားနင့ကစလစတငးမာနေသောနို့ကီးမားကို၎ငး။မငယောငလာကာ ပုံးရီအားလိုးရနဘယသို့ဖနရမညကို အကံထုတရငးအောငသူပနလာခဲ့ရလေသည၊အော ပုံးရီတစယောကမကခုံးလုပရားရော့မည၊။

“သူက တအားနမးတာဟ ငါလဲရကရကနဲ့သူပေါငကိုထုတာတော့ ဘယထုမိလဲသိလားမိမာ” “အငး ပောပါအုံး”  “သူ့ဟာကီးတဲ့တဲ့  ထုခမိတာတော့”  “ဟောတော့ ဒါကောင့ ထိုငအောနေတာကိုး”  “ငါလဲ သူ့မကနာမကည့ရဲတော့ဘူးဟယ ဒီနေ့အထိသူ့ကို ဘယလိုကည့ရမနးတောငမသိဘူး”  “အေးလေ နငကလဲ ထုစရာ ရားလို့”  “တမငထုတာမမဟုတတာဟ သူက ငါ့နုတခမးတေကို စုပပီးဖီလငတကလာတာနေမာပေါ့သူ့ဟာကီးက ထောငလာတာ ဟီဟိ ထုမိတာတောငနဲသေး ဟငးဟငး”  “သူ့ဟာကီးက  အတောကီးလား ဟင”  “သူ့ဟာကီးကိုငကည့တာမမုတပဲ ဘယသိမလဲဟ နငသိခငလို့လား မိမာ”  “အို နင့ဘဲကို စာမလိပပါဘူး  ပုံးရီရာစိတခ”  “အေးပါ ငါကလဲ နငနဲ့ဖစလဲခင့လတမာပါ ဟာဟ”“သား ဘာတေလောကပောမနးမသိဘူး”

တိုးတိုးကလေးမားပောနေကခငးဖစသည၊အရောငးကောငတာ့ အောငသူ ဒေးလီးရိ(ပ)ငေစာရငးပစညးစာရငးမား။လယဂာ မားသငးနေသောလညးနားကတခကတခက။ကားနေမိသလိုလို။ေနောကသို့လညးလည့မကည့ရဲ။မကနာပူနေသည၊ဆိုင လကကနပစညးမားစာရငးကောကရငးပုံးရီနင့အမာတတထိုးနေကခငးလညးဖစသည၊   “မိမာ ရေ”   အောငသူအသံမနနင့ ခေါသည၊   “ဟေ ဟေ ဟာ”  “လာပါအုံး ဒီနေ့ဥက့ဌအိမနငတို့ပါငေသားပို့လိုကဟာ ကောငးနောကကမာစိုးလို့”    အောငသူကငေ အရေအတကစာရကနင့ငေထုပကိုအရောငးစာပဲပေါတငပီးပောသည၊ “ဟနး ကောငးနောကကမာစိုးတာလား ဆောနဲ့ခိနးထား တာနောကကမာစိုးတာလားမမသိ တာ”   ပုံးရီအောငသူကားအောငပောခငးဖစသည၊သို့သောအောငသူဘာမပနမပော တတ၍လည့မကည့ခငးဖစသည၊သူငါ့ကိုစကားပောနေပါလား ဆိုသောအသိကောင့ရငထဲနေးကနဲခုနလိုကသားရသည၊

“အောငသူ နင့ကို ပောနေတာကားလား” မိမာကခနပေးသည၊အောငသူလည့မကည့၊   “ပောပါစေ မိမာရယ ငါက ကငယုံ  မဟုတပဲ”  “ဘာ”  ကငယုံ ဆိုသောအမညကိုကားလိုကသောပုံးရီကားမလေးတစကောငလိုဟိနးဟောကထကလာသည၊    “အစကရီးစားရိမနးမသိခဲဘူးအခုတော့ဟငးဟငး ငါအတောတုံးပါလားလို့ကိုယဖါသာသိလာတယ”  “ဘာပောတယ အစကို အစ  ကရီးစားရိမနးမသိဘူးဟုတလား ဘယသူကရီးစားရိနေတာလဲ ဟင ကဲပောစမးပါအုံး ဘယကမားကားခဲ့တာတုနး”  ခါးလေး ထောက အနားလာရပသောပုံးရီကိုမကည့ရဲ။အမနကသူလုပဇာတတေခငးနေမိခငးဖစသည၊ပုံးရီတို့လမးထဲမနုတခမးထော ထော။ကလနကလားနင့ခါးကိုငးကိုငးဆေးဘဲပုံစံနင့ဘဲတဗေကပုံးရီကိုငယစဉကတညးကိပပိုငးခဲ့သညဆိုလား။ဖစခဲ့သညဆို လား၊သညသတငးကို ပီတာကသူ့အားမတိမက။စုံစမးပေးခဲ့သည၊ဒါကိုသကကငယုံနင့ပုံးရိကိုအတတစပစဲဖစ၏၊

“ကိုကငယုံကိုလဲပောပါဗာ။ကနောမသိလို့ပစမားမိတာပါ” သူ့ဟနကမငးသားရုံးမလောကအောငကေကဲပနေ၏၊   “အဲဒါ အဲဒါ  အို အသိဘူး အသိဘူး”  မဟုတပါဆိုသညကိုအပုံးရငးပခငပုံရသည၊သို့သောဝမးနညးစိတလုပရားမုနင့စကားမားမဆကနိုင မကနာကိုလကဝါးနင့အုပ၍ငိုခရငးပေးထကသား၏  “နငကလဲ စတပောတာပဲ အောငသူ”  “ငါကားတာဘဲ မိမာ”   “ကငယုံ ဆို တာ ကကခံအလုပသမားပါဟာ အလကား နငလုပပုံက ပုံးရီ တောတောရက မာ”  မိမာငေထုတကိုလယအိတလေးထဲကောက ထည့သည၊မိမာကရမးစိုလဲဝငးသောမကလုံးအစုံဖင့သူ့ကိုကည့၏၊  “တကယလို့ ပုံးရီကနင့ကိုမခစဖူးဆိုရင”  “ဟား လယ လယလေး”  “နငဘာလုပမလဲ ကဲ”  “နင့ကိုပဲ ခစမာပေါ့ ဟား ဟား ဟား”  “ကည့စမး ကည့စမး သေနာကောင ကဲ ကဲ”  မိမာ လကသီးလေးမာလမးတငရပတန့ကာအောငသူ၏ဖမးယူခငးကိုခံလိုကရရာသည၊

“ဖယဟယ လတ နငမကောငးဘူး” “အံမာ နငဘဲငါ့ကိုလာစပီးတော့”  “သား နငအလကားကောင ငါးရံ့နစကောငဖမးတာ”  ပုံးရီ မရိတော့သညနောကကာလကာမင့စာကမသိစိတမားအတငးကိနးအောငးနေသောအခစဝတမုံရနံ့လေးမားကထုံသငးလိုင ကယလာသည၊   “ဟုတတယ နင့ကိုပဲ ခစတော့မယ” “ဟယ အောငသူကလဲ မတောပါဘူး”  “တောပါတယ လာလေစတကည့ ရအောင”  “ဘာ ဘာ တေပောမနးမသိဘူး”  “ခစကည့ဘို့ပောတာပါ တောလား မတောလား”   “ဟေ့အေး ဟေ့အေး လတပါ ဆို”     အောငသူရငခငအတငး့ရုနးကနတနးထိုးနေရာသောယုနသူငယမလေးမိမာခငဗာ ကောငတာစားပဲကိုကောဖိကပပီး  ပကလကကလေးအတနးခံလိုကရသည၊အောငသူ အတုမငတော့ အတတသငပီ ကာမအတတသငကောငးမတကပဲ ကမးကင နေလေပီး။ပါးလေးကိုနမး။နုတခမးလေးကိုစုပ နာခေါငးခငးမထိတထိလေးဖိပတ၊

“အာ အိုး ဘယလိုလဲ အာ ဒုကပဲ ဟင”  မိမာ ဒါပဲငီးတားနိုငရာသည၊အပိုစကားဆို၍မိမာနုတမမထက။ ပုံးရီပောတုံးက “သူ့ဟာ ကီး” ဆိုသညကိုလညးနားထဲကားယောငကာရငခုနမောလိုကနေသည၊သို့သော မိမာ အပေါစားအဖစမခံနိုင။စိတကိုတငးပီးသူ့ ကိုဆောင့ကနသည၊ကဲမတရော။  “ဟာ အရမးပဲ ပုဆိုးကတသားပီး”  အောငသူပုဆိုးက အောကမာစုပုံစပစငးသားသည၊မဲနကပ ယောငးနေသောလမေးအုံကီးကိုထငးကနဲအရငတေ့ရ၏၊မိမာရငတေ တေဇောဘမးအလိမးခံရသလိုပူရိနးပီးတစကိုယလုံးခေး တေပံတကလာသည၊သေးကေးမာကစသောနို့နစလုံးလေးက ဒိတကနဲ ဒိတကနဲ အရိနပငးပငးလုပခပနေသောနလုံးခပသံ ကောင့သိသိသာသာလေး တုံကနဲ တုံကနဲဖစနေ၏၊ သူ့လီးထိပကီးကမိုးပေါသို့ပစမတရာနေသလို တရမးရမးနင့လုပရမး နေသည၊မိမာ အသကရူရပသားပလား ဟုပငကိုယ့ဖါသာထငမိ၏၊မအနီးကပတေ့ထိရသောယောကားတစယောကယလိင အငါကို မိမာ မမငဖူး။မကလုံးလေးမားပူးကယဝိုငးစကသားပီးအောငသူ့ရငဘတကို ခောကခားစာတနးပစလိုကမိလေ သည၊အောငသူနောကသို့ခေကားယားလကကားယားလနသား၏၊ မိမာရသမအခိနလေးအတငး့ရိသမခနအားဖင့ဆိုအပငသို့ ဒရောသောပါးပေးထကခဲ့မိသည၊ပုံးရီတစယောကဆိုငအပငသို့ကမမးကတမးပေးထကသားသညကို ကမးယာဆိုမကုလားမ ထေးစိနမငလိုကမိ၏၊ယခုမိမာတစယောက တစေအခောကခံရသူလိုမကလုံးပူး ခောကခားဟနနင့ထကပေးလာပနသညကို တေ့ရ၏၊အဲဒီနေ့ကအဖစကိုအောငသူပနတေးမိတိုငးမိမိ တောတောအသုံးမကပါလား ဟုဒေါသဖစရသည၊

“ဟငး ဟငး ခုနေမားပနတေ့ခငသေးတယ၊ အပုံးနဲ့မိမာ”   “မငးအရငဖိုကလေ ဆောကီးက တမငလာပေးတာက”  ဆိုင  ညစောင့ဒလဝမကီးဦးတုတမာအသက(၄)ခန့ဗိုကရဲရဲနင့ သနမာဖတလပသူဖစသည၊နံနကမိုးမလငးမီ ခဲတမးစာအုပမားကို အပေါငခံထားသောမောငခို ဒေါသိနးဆေမာ ဦးတုတ မထိတထိပောဆိုမု။ကိုငတယမုမားကောင့ခံခငကောငးအရိပအယောင မားပခဲ့သည ဟုဦးတုတကဆိုသည၊ထိုကောင့အောငသူကယနေ့ညအခေါခိုငးပီးဒေါသိနးဆေအားဦးတုတဖုတခိုငးမည ဟု ကံစညခဲ့မိ၏၊ဒေါသိနးဆေမာအသက(၃၅)နစခန့လုံးကီးပေါကလ။မောလမိုငသူဖစပီး ဖငကီးမာလဲသားသမီးမရပဲလင သေဆုံးခဲ့သဖင့ဖိုမည့သူမရိပဲ ကီးခငတိုငးကီးနေ၏၊အခိုးကကလပစာကီးထားခငးမဟုတသောလညးအိပဲ့ အိပဲ့ဖငကီးက  လိုးခငစရာကောငးလသည၊တစခါတစရံ အောငသူကမကနာပေါကဆိုးဆိုးနင့  “မောငခိုစာအုပတေ သိမးပလိုကမယနော”  ဟု စာကယကယပောလိုကလင ဒေါသိနးဆေခမာပာနေသည၊

“အောငသူကလဲဟယ အပေါကိုအရငလုပပီးမတခားစာအုပတေလုပပါဟဲ့ ပီးမ နင့ကိုငါလေနနကီးသုတဝယကေးမယ သိ လား” ဟုအောငသူပုခုံးသားလေးကိုနို့ကီးနစလုံးဖင့ပတခါ ပတခါလဲပောတတသည၊သို့သောအတေ့အကုံမရိသောအောငသူက စိတမရဲ ဦးတုတကိုမောကပေးခဲ့သည၊ဦးတုတကလညးဒေါသိနးဆေ ဆပပာ။နို့ဆီ။ဖယောငးတိုငမားကိုဂုနနီအိတတစလုံးနင့မ ကုနးမကကီးထည့သပနေခိနမားတငဖငနားတငကပရပ၍လီးကီးဖင့မကာခဏထိုးထောကခါစမးသပခဲ့၏။   “လူကီးနော  ဟငး တောတော ထ”  ဟုသမငလညပနခပတိုးတိုးပောတတသညမအပပနာမတကခဲ့၊  “ဒီည လာမလား မနကရောငးမဲ့ ပစညးခဲတမးတေအတက ခငဗားစာအုပကိုညကတညးကရေးပေးထားမယ”   “တကယလား ဦးတုတရဲ့ ကမလာရဲတယနော”  “အောငသူနဲကုပနစယောကထဲရိမယ လာဖစအောငလာပါ”  သို့နင့ဒေါသိနးဆေ သမဆိုင အနောက ဆနအိတတေကားသို့ သူမ၏အပေါငခံစာအုပတထပနင့အတူည(၈)နာရီခန့တငရောကနေပီးဖစသည၊ဦတုတကအောငသူ့ကိုတနးလတ၏၊

“ခင ခငဗား အရငဖိုကဗာ ကုပ မရဲဘူး ဟီးဟီး”  “မသာလေး ဒါကောင့နင ငတငတနေတာ ကဲငါသားမယ”  ဦးတုတဆိုငနောက ခနးသို့ဝငသားသည၊အောငသူဆနအိတပုံကီးပေါသို့ကုတတကခါ ဝမးလားမောကပီး အခေအနေကိုလေ့လာအကဲခတသည၊ (၆)အားမီးလုံးတစလုံးက ဆန အလညတည့တည့တငတစညလုံးထနးထားမဲဖစရာမင့ကငးကကညလငနေ၏၊“အလုပဖစ မယနော မသိနး အဲ ဟဲ ဟဲ” “အို စာအုပတစအုပကို ဘယလောကဆိုတာပောပါ ရင့အတက ကသင့သလောကကမပေးမာပေါ့”   ဒေါသိနးဆေက ဦးတုတကိုမကည့ပဲ အသံအကတကတကဖင့ မတုံအောငထိနးပောနေမနးသိသာ၏၊   “ဟာ ကုပတို့က ငေ လိုခငတာမမဟုတပဲ ဟဲ ဟဲ”  “ငေမလိုခငဘာလဲ ရငးရငးပောနော ဟငး” “ကုပသဘောမဟုတပါဘူး ဆိုငတာဝနခံအောငသူက ခငဗားကိုစိတဝငစားနေတာ ဟဲဟဲ” ဦးတုတကအောငသူကိုတညကကလုပလိုကလေပီ။   “အလို ဘယမလဲအောငသူ ပါးကိုခ အုံးမယ။ကမမေးရငကမသားလောကရိတာလေးက ဟငး” “အလုပမဖစလဲ မတတနိုငဘူးလေ ကုပကကားလူပါ”  “အငး ဟငး  ရငပဲစားပေါ့လေ ကဲပါ ဖစတယ လို့ပောလိုကစမးပါ။လာပစေအုံးမအေလိုးလေး”  ဒေါသိနးဆေကဒူးနစလုံးကိုပေါအောင ထမီဆဲလနလိုကပီး။ပင၍ထိုငကာ စိတဆိုးမာနဆိုးဟနဖင့ပော၏၊

“ဟဲ ဟဲ ကုပကိုလဲ စေတနာထားပါနော” “အော ရငကပါ ဖစခငတယပေါ့ ဟုတလား”  “ဟာ မသိနးရယ မငးလောကလတာကီး  ကိုမမလုပခင အဲ မဖစခငဘူးဆိုရငအဲဒီကောငဟာပနးသေနလို့ပဲဖစမာပေါ့ ဟီးဟီး” “ဒါပဲနော ကမကအရကနဲ့လူလုပတာ  လူသိရငကားဖစကုနရင ရငတို့ကိုထောငထဲအရောကပို့မာ”   “အသိနးရယ ကုပတို့ဘကကပေါကကားလို့ကတော့ ခငဗား တ ကနးအထိပို့ဗာ ဟဲဟဲဟဲ” ဦးတုတလငသည စကားအဆုံး့ ဒေါသိနးဆေဘေးဂုနနီအိတပုံကီးပေါသို့ ထိုငခကာ ပုခုံးကို ဖကသည၊ကနလကတဘကက ဒူးထောငဖငခထိုငထားသော ဒေါသိနးဆေ စောကဖုတနေရာဆီတည့တည့အပေါသို့ထမီပေါမ  ခပရရ ပတလိုကသည၊

“လကကလဲ သရမးလိုကတာ” ဒေါသိနးဆေက ကတုံကရီကီးပော၍ ဦးတုတလကကိုဆဲယူ ပီးခါထုတခါ မကနာလဲပီး ပင ထိုငသည၊   “အလုပစ မယလေ ကယ ဟဲဟဲ”  “အို နေစမးပါအုံး”  ဒေါသိနးဆေ မတညမငိမဖစနေဟနရိသည၊တံထေးကိုမကာ ခဏမိုခ ရငးဦးတုတဘေးမခဲပီး ရေ့ထိုင၏၊  “ဒီ ဂုနနီအိတ ပုံပေါမာ အိပပါလားဟင”  ဦးတုတကလညး လေသံလေးဖင့ ဒေါ သိနးဆေကိုပတသတခော့မူနေသည ဒေါသိနး ဒေါသိနးအသားတေတုံနေသည၊  “ကမပောတယမတထားနော ဟငး”    “အေး ပါ အသိနးရယ ဘယသူမမသိစေရပါဘူး”  ဒေါသိနးဆေက ဦးတုတလကကီးကိုဆဲယူလတပစခါမောဟိုကတုံရီစာပောလိုက၏၊ “ကုပ အရမးတောငနေပီ အသိနးရဲ့”  “အို အဲဒါ ဘာလုပရမာလဲ တောက” အောငသူမာ မရိုးမရကီးဖစလာသည၊ဆနအိတပုံက  (၂)လုံးထပ အတနးကီးဖစ၍သာတောတော့၏၊သို့မဟုတလင အောငသူလုပလုပရရ လုပသညနင့ပငပိုကနိုငပေသည၊

“ကိုယ မနေနိုငတော့ဘူး အသိနးရယ” “ကတ ဒုကပါပဲ ကမလဲ ဘလိုပောရမနးမသိဘူးရင ဟို ရကနေတယ”အောငသူရယခင စိတကိုမိုသိပထားရငး ကီးမားခိုငခန့လသော သမဆိုငအောကဆင့မားမာသူတို့နစဦး နေရာရေးရုံရိသေး တကိကိ မညနေပီး။  “မငးလဲ အလိုးခဲဘူးတာပဲကယရကစရာမတလို့ မငးရကရင ထမီလနပီး မကစေ့သာမိတနေ”  “ဒုကပါပဲရင က ကမ  တကယတမးကတော့မခံရဲဘူး ဦတုတရဲ့ ဟို အာ အဲလိုမလုပနဲ့” သားပီဒေါသိနးဆေစကားမဆုံမီ ဦးတုတပုခုံးနစဖကကို ဖိတနးပီး သူ့ကိုလုံးကီးဖင့ ဖိခကာတကခလိုကလေသည၊ဦးတုတတနးလိုကသောအရိနကောင့ဒေါသိနးဆေ ခေနစဖကမိုးပေါထောငသား ပီး ထမီမာလဲ ပေါငရငးအထိလနပီးဖစသား၏၊အို အိုး ဒေါသိနးဆေ စောကဖုတကီးကိုအောငသူကည့ကာ အံ့ဉတုံလုပသားရ၏၊ အသားဖူသောလညး စောကဖုတနုတခမးထူထူအမးအမးကီးမားကခပညိုညိုဖစနေသည၊ဖါးဂုံညငးကီးဒေါဖေါငးနေသကဲ့သို့ လညးပထကနေ၏၊ဒေါသိနးဆေကထမီကိုလကအစုံဖင့ဆီးစပအထိတငးဆဲဖုံးကာ “တဟငး ဟငး” ဖင့ညီးတားစပုသည၊ဦး တုတကလညးပိုဆိုးကီးကိုခေါငးပေါမကော၍ ဆဲခတလိုကသည၊

“ဟာအား ဦးတုတရယ မနဲပါလားဗာ” အောငသူဆနအိတပုံပေါဝမးလားမောကနေရာမတန့သားရသည၊ဒေါသိနးဆေက ဒစတုံး တုံး လုံးလုံးကီးအပဲသားနင့ ကိုငးခရမးသီးကီးအလားနီရဲပောငလကနေသောဦးတုတလီးကီးကို တခကကည့ကာ နုတခမးနစ လာကိုပူးကပ၍ပါးစပအတငးသို့စုသငးပီးအားတငဟနဖင့ မကမောငကုတထားရာသည၊မီးလုံးရောငဖင့ဝငးလကနေသောလီး ထိပကီး ကဒေါသိနးဆေအား ရငခုနမောပမး ခောကခားစေပနသည၊  “ဝင ဝငပမလားဟင ရင့ဟာကီးက ဟို”   “ကာ လီးနဲ့ စောကပတမတောဘူးဆိုတာရိမလားလို့”  နစယောကလုံးမောဟိုကသံမားနင့စကားပောနေကခငးဖစသည၊ခောငးကည့နေ သောအောငသူကိုယတိုငလညးရငထဲလိုက၍ လိုက၍မောကာအာခေါငတေခောကသောလာ၏၊မကာခဏတံထေးမိုခ ရငတောငနေသောလီးကိုလဲ ဆနအိတနစလုံးကားသို့ထိုးပီးဖငကီးရစိ ရစိဖင့ မနေနိုငမထိုငနိုငဖစနေရသည၊

“ပတ ဖတ ပတ”   “အီး အ ဝင သားပီးရင အရမးမဖိနဲ့လေ အို”   ဒေါသိနးဆေ လကမားကိုဦးတုတပုခုံးနစဖကကိုထိနးကိုငရငး  မကစေ့ကိုတငးတငးပိတထားခါ လညပငးလေးစောငးပီး နုတခမးကိုလာဖင့မကာခဏယကနေ၏၊  “ပတ ပတ စတ စတ ဖတ  ပတ”  “ဟငး အန့ အ ဟင့ အင့ အင့”  ဦးတုတ သူ့ဗိုကကီးတုံခါသားသညအထိ တအားဖိဆောင့၍ လိုးသည၊ဒေါသိနးဆေ ခေနစခောငးကဆောင့ခလိုကတိုငး ကားကနဲ ကားကနဲ ဘေးသို့ပဲ ပဲ ထကသည၊တကိုယလုံးခေါငးဘကသို့တန့တန့ပီး ဘီးပတ ထားသောဆံပငမားပေကကုနသည၊  “ပတ ပတ စတ စတ ပတ”  “အ အ ဖေး ဖေးလုပစမး အမဲသတတာကနေတာပဲ ဟငး”

ဒေါသိနးဆေပါးစပမပောရငးခေါငးမပေကသားသောဘီးကိုဖုတယူပီး ဆပပာသေတာအလတပေါသို့ပစတငလိုကသည၊ဦးတုတကအဆောင့အလိုးမပတခေ၊ “ကော့ပေးလေ အသိနးရဲ့”   “မကော့တတဖူး တကတဲ ဖါသယမတနေလားမသိဘူး”   ဦးတုတ နင့ဒေါသိနးတို့မောဟိုကတုံရီသောလေသံကီးမားဖင့အပနအလနပောရငးဆောင့လိုးနေကလရာ ဆနအိတပုံကီးပေါမ အောငသူကငခောငးကီးမ သေးတဒိတဒိတတိုးပီး ဆီးကငလာသညအထိခံစားနေရလေသည၊ ဦးတုတနင့ဒေါသိနးတို့ကမူတဒင အားဖင့လောကကီးကိုမေ့လော့ထားကာ အားပါးတရကီးဆောင့လိုးနေကလေသည၊ အမနတကယစားသုံးသူမားအတကအခစမားလကလီလကကားခဲတမးဖင့ရောငးခပေးနေပါပီ။

 

Zawgyi

 

အမနကယ္ စားသုံးသူ

အလုပုပ္ေနရာမ အသင္းအမx{103C}ေဆာငိုေသာင္းစိန္x{1014}x{103D}င့တူဝငာေသာမိန္းမလေလးဆီမကိကေရာကစည္။ “ေအာငူ  ဒါ မင္းနဲx{1037}အတူ တာဝနတဲ့ အေရာင္းပဲ”   ကိုေသာင္းစိနတညညနx{1037}နx{1037}ိတက္ေပး၏။ ေအာငူကသမဝါယမ ကုနယ္ စာအုပားအစီအရီထပားေသာစာပဲေဘး x{1014}x{103D}စ္ေတာငနx{1037}ုနယာအုပား၏စာအုပုံေလးပုံၾကားမခါးဆနx{1037}္၏။   “ဟုတဲ့  ဦးေလး သူx{1037}ကို ဘာတာဝန္ေပးရမလဲ ဟင္”  “အေရာင္းပါဆို ကုနိနဲ့ဘကေပါ့ဟ ညေနကရင္ ဥကx{1039}x{1000}ဌအိမို ေခအပင္းမင္း လာခဲ့အုံးေနာ္ ၾကားလား”  “ေအာ္ ဟုတဲ့ ဦးခင္ေမာင္။ (၅)လမ္း အဘဦးေအာငိန္ ရိလား”  သူကဆိုင္ေရx{1037}တင္x{1039}x{101C}ကိပ္x{1039}x{101C}ကိပိုးေန ေသာလူအုပေပၚမိုး၍ဆိုငတင္းမအသံကယယ္ေအာင္းစာအုပ္ေထာင၏။  “ရိတယ္ ရိတယ္ ဆပာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီ  ဖေယာင္းတိုင္”  “အကုနူမယ္ေပာလဲ ၿပီးတာပဲဗာ”

“ဟဲ အကုနယူဘူး ေငကမေလာကူးဟဲ့”  “အခုေပးေနတာ ဆပာ။x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီ။ ဖေယာင္းတိုငုံးမိဳးပဲ ကုန္ေနၿပီး အေဒၚရဲx{1037}”  ေအာငူေဘးမေဘာကာေရးေနေသာ “အမာ” ကဇီးထုပစုပိုးစားရင္းမ  ေခါင္းေထာင္ၿပီးေပာသည္။ အမာက () တန္းေအာင္ၿပီး သမဝါယမ ဝငုပ္ေနသူ။တစိန အ-ထ-က ( ) ကာင္းတင္ ေအာငူx{1014}x{103D}င့တူေကာင္းေနဘကစ္ေသာည္းရင္းx{1014}x{103D}ီးမx{103C}မရိခဲ့ၾကေပ။ ယခု ၿမိဳx{1037}သစ္ သမဆိုငင့ဝနမ္းအဖစိၾကရ၏။  အလုပငဲ့ၾကသညာလည္းယေနx{1037}ပါx{1014}x{103D}င့တစတငပည့္ (၅) ရကာရိေသးသည္။ ခဲတမ္းခ၊ ပစx{1039}x{1005}ည္းေပး အမာx{1014}x{103D}င့္ေအာငူ ေခမx{1014}x{103D}ိုငကx{1014}x{103D}ိုငစ္ၾကသဖင့္။ ေအာငူကသမေကာတီကိုအေရးေပၚအေရာင္းတစ္ေယာကပ္ေတာင္း၏။ ကုနဲ့ေသာည ကအမx{103C}ေဆာငစည္းအေဝးထိုင္ၾကသည္။ ဥကx{1039}x{1000}ဌကသူx{1037}လမ္းထဲ့စာရိတx{1039}x{1011}ေကာင္းမန္ေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာကိသည္။ ယာယီ ခနx{1037}ားမည္ ဟုေပာ၍ ယေနx{1037}အကူအေရာင္းအဖစနညနx{1037}နx{1037}္၍ ကိုယုံးကိုယညခိဳးကေတာင့င္းေသာ “သူx{1037}” ကို ေအာငူစတင္ေတx{1037}ဖူးခဲ့ရသည္။

ဆိုငာက အမာx{1014}x{103D}င့ူx{1014}x{103D}စ္ေယာကဲရိသည္။ စာအုပ္ေရးလိုက္ ကုန္ေပးခိနိုက္x{1014}x{103D}င့ူပငန္း၏၊အမာကေခါက္x{101B}ိုးမကိဳးေသာ အဝတစားx{1014}x{103D}င့္ေဘကာတစိဳးပဲေရးတတ္၏။ မရင္းx{1014}x{103D}ီးၾကေသးသဖင့ည္းေအာငူဘာမမေပာပဲ အလုပိုသာကုန္းလုပဲ့ သည္.။ “ေဟ့ ဒီမာ ေအာငူ”  “ဗာ ဦးေလး”  “သူx{1037}နာမည္ ၿပဳံးရီ တဲ့ ေနာ္” “ေအာ ေအာ”   ေတx{1037}ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ဘာတယ္ ညာ တယ္ မေပာအားၾက။ ေအာငူက ၿပဳံးရီကိုလမ္းၾကည့ည္၊ၿပဳံးရီကသူx{1037}အား ပင့ကုံးတစကဲၿပီးေခါင္းပနုံသည္။   “အမာ  ေပး အဲဒီေဘာကာ တစ္x{101B}က္ ကဲ ဦးခင္ေမာင္ x{1014}x{103D}စယ့္ေခာကပစတတယ္”  ေအာငူက ေငေတာင္း ေဒးလီ ရိ(ပ္) သင္းၿပီ  း“ကဲ မၿပဳံးရီ အဲဒီ ေဘာကာၾကည့္ၿပီး ပစx{1039}x{1005}ည္းေပးၾကည့ာ”  “ဟုတ္ ဟုတဲ့”  ကုန္ေပးစာပဲx{1037}အသင့ီခထားေသာ  ပစx{1039}x{1005}ည္းမားကိုေကာက္ေပး၏။ သကကိကမx{103C}ရိေၾကာင္းေအာငူအကဲခပိသည္။

ခဏခင္း(၂)ခနx{1037}မားမယင္းေပး x{1014}x{103D}ိုငည္။ ဝင္းဝါတုတိုင္ေသာလက္ေမာင္းအိုးေလးမားကအငားပည့လသည္။ ပါးလx{103E}ာေသာည္းလကကအဂx{1039}x{1004}ာီေလးကို အိေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ရရေလးလသည္။ အသက္(၇)x{1014}x{103D}စာရိေသး၍အလေသးတိုx{1037}အဆူx{1039}x{101E}ကဆုံးေသာၿပဳံးရီအလကခိုငာခနx{1037}ားသည္။ ခပို တိုဝတားေသာထမီေအာကေခသလုံးဝင္းဝင္းx{1039}x{101C}ကီးမားကx{1039}x{101C}ကီးမားထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းေသာအပိဳဖားဖားx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသခံ ၾက၏။ စံကားတစစါ။ဖစx{103B}စစငရာတငါးဆုံx{1014}x{103D}စုံးကေရx{1037}ေနာကဲယာ။ေခကိုx{1039}x{101E}ကကာလx{103C}ပားေနေသာအခါ။တစါ တုတ္ၿပီးဆတါ ဆတါ ယမ္းx{1014}x{103D}ဲx{1037}ေနတတညိုလဲ ေအာငူမကုံးကေရာကစည္။ ေအာငူရီေသာဝရံတာေလးနားတင္ ခထားသည့ပာအပိုင္းေလးမားကုန္းx{1014}x{103D}x{103C}ိကာတငည္းဖဴဝင္းအိစိုေသာ ရငားေဖးေဖးx{1039}x{101C}ကီးကို လပကလို ရင္x{1039}x{100B}x{103E}နx{1037}ိုင္း ေလးလစနဲ လစနဲ ေတx{1037}ဖစည္။

“ေအာငူ ဒိုx{1037}စာအုပ္ေတထမင္းစားမပိတီ ေရးေနာ္ ငါ့တူ” ေမာငိုအေဒၚx{1039}x{101C}ကီးေဒၚေဒၚသိန္းက အသံစာစာx{1014}x{103D}င့္ေအာည္။   “ေနအုံး ဗ မားေပးမိေတာ့ ခငားတိုx{1037} စိုကလား”  မကုံးပဴးၿပီးပန္ေဟာကည္၊မကုံးအစုံကၿပဳံးရီလx{103C}ပားမx{103C}ေလးမားကို အရသာခံ ပန္ၾကည့ည္။ “ရပါၿပီ သူ ကၽမ္းကငားမပါ”   အမာကတိုးတိုးေပာလိုက္၏၊ေနx{1037}လညမင္းစားမပိတီ စာအုပ္ x{1014}x{103D}စာေကာ္ ေရာင္းခလိုက္x{1014}x{103D}ိုငည္၊ေအာငူအေတာ္ေကနပီတိဖစား၏။  “ခငာေရာကာလိုx{1037}ပဲ x{1014}x{103D}ိုx{1037}မိုx{1037}အမာနဲx{1037}ကေနာိုရင္ ညေန ဆိုငိတာေတာငီစာအုပပုံx{1039}x{101C}ကီးေရာင္းကုနာမဟုတူး”  “ဟုတယာ။ၿပဳံးကိုသိပ္ေကးဇူးတငာပဲ”  မိန္းကေလးခင္း မိုx{1037}ၿပဳံးရီx{1014}x{103D}င့မာအဖဲx{1037}ကသားသည္။ ဆိုငေရာင္းပိတ္ၿပီးသုံးေယာကမင္းစုစားၾကသည္။ မက္x{1014}x{103D}ာစိမ္းေတခည့ိုx{1037}ထမင္းစားရ သညာရx{103C}ိးတိုးရန္းတန္းx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ၾကသည္။ ေအာငူကေယာက္ားေလးမိုx{1037}ပိုဝသည္။ ခိဳင့ုံးခုစလုံးမဟင္းမားစုံေအာင္x{1014}x{103D}ိုကည္။

“ၿပဳံး ဘာဟင္းလဲ ဟ” ရင္းx{1014}x{103D}ီးေသာအသံပဳရင္းကဳံx{1037}ကဳံx{1037}ေလးထိုင္ေနေသာ။ ၿပဳံးရီကိုၾကည့္၏။ ဆနိတတားဝိုင္းခင္းကာ ထိုငားေနၾကေသာသူတိုx{1037}ထမင္းဝိုင္းေလးကစိုေပေနသည္။   “ငါးေပမ ေလ အx{101B}ိုးေတာ့မားတယ္”  “အား နံနံပင္ေလးအုပား ေတာ့ေမx{103E}းေနတာပဲ ဟဲဟဲ”  ဒါလဲx{1014}x{103D}ိုငည္ စားသည္ ေအာငူအာသက္ေန၏။  “မိမာ နင့င္းကဘာတုံး”   “ၾကကားနဲx{1037}အာလူး ဆီပန္ အၿပဳံးထဲ့စားေနာ္”  အမာကၿပဳံးရီအားခိုးၾကည့္ ခိုးၾကညုပတ္ေသာ ေအာငူအား မက္ေစာင္းတစကိုးၿပီးဟင္း ပန္းကနိုၿပဳံးရီေရx{1037}တိုး၏။

“စားပါ ၿပဳံးမီပါတယ္ အကို စားေလ”  ရငဲလx{103C}ိကနဲ ပီတိလx{103C}ိင္းx{1039}x{101C}ကီး ေအာငူ ရငသိုx{1037} “ဒိတ္” ကနဲ တက္ေဆာင့ည္။   “ငါ့ ဟင္း က ဟိုဒင္းဟ နငိုx{1037}စားဘူးလားမသိဘူး”  “ဘာမိုx{1037}လဲ”  အမာကဟင္းခိဳင့ို ၾကည့င္းေမးသည္။  “ခနမ္းဘူး ဟင္းေလ”   “အင္း  ကံx{1039}x{101C}ကံဖနန္ ခနမ္းဘူး ဟင္းလိုx{1037} ၾကားဖူးေပါင္”  “ဟင္းကိုမငာနဲx{1037} ေအာကၿပီး နမ္းေတာငနမ္းခငဲ့ငပိခကိုေပာတာ ဟဲ  ဟဲ” ၿပဳံးရီ ထမင္းလုပေလးပနၿပီး တစကည့ာရီသည္။  “ထမင္းသီးမယၿပဳံး သူက ေပါကရ သိပ္ေပာတာ”  x{101B}မ္း လက္ေသာမကန္းေလးက ခငငင္းx{1014}x{103D}ီးစာ သူကိုၾကည့နည္။ ေအာငူရငဲ “ဒိတ္”ကနဲ လx{103C}ိကုံပနည္။   “အစို အၿပဳံး  ဆီက အၿပဳံးေတာ္ၿပီ”“ဟာ မဟုတာ ေပး”   “ကိုေအာငူဟာေလ အရကို မရိဘူး”  မိမာကေအာငူ ကို မက္ေစာင္းထိုးရင္း ေပာ၏။

“ဒိုx{1037} တစ္ေတေမာင္x{1014}x{103D}မေတလိုရင္းx{1014}x{103D}ီးေနမ အလုပုပတာစည္းစည္းလုံးလုံးနဲx{1037} ေပာရာေကာင္းမာ အမာ ရဲx{1037}”  ေအာငူကအလုပ္ ဆနနကားလုံးခပားထားကိုေပာ၏၊ထိုစဥကာတန္းစံေx{101B}x{103E}မင့္ေခာတားေနခိနည္းဖစ္ေလရာ။ေအာငူx{1037}စကားကို မိမာ က x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းတစက္x{101B}ဲx{1037}ပၿပီး။  “သူx{1037}ကိုသူ စံေx{101B}x{103E}မင့္ မားမတ္ေနလားမသိဘူး”  ဟုဆို၏၊ၿပဳံးရီ ကို ၿပဳံးေသာရီေသာမက္x{1014}x{103D}ာေလးဖင့္  စတငိကၽမ္းရင္းx{1014}x{103D}ီးခဲ့ၾကေသာည္း။ ေဝဝါးမx{103C}သိေသာအတိတီမ အသိခပါးဝါးက အၿပဳံးကို တစ္ေနရာမာမငူးေနသကဲ့သိုx{1037} ရင္းx{1014}x{103D}ီးၿပီးသားဖစ္ေနသညု ေအာငူစိတ့္ ထင္ေနမိခဲ့သည္။  “ေအာငူ မင္းအေရာင္းမေလးက ေတာခညား”  “ဥကx{1039}x{1000}ဌ ေကးဇူးေလ ဟဲ ဟဲ”  ေအာငူတိုx{1037}ၿမိဳx{1037}သစ္ေလးတင္ သမ(၂)ဆိုငိသည္၊ဆိုင္()တင္ ကိုပါတီ(နာမညင္းပီတာကိုေပာင္းပန္  တစပကုံးကေခၚေသာကုလားစစစ္)က ကိုငည္၊အေရာင္းအကူအဖစx{1014}x{103D}င္းၾကညကိုငည္။ အသက္(၃)ေကာနx{1037}္  မx{1014}x{103D}င္းၾကညအိမ္ေထာငည္၊ကိုပါတီက လူပိဳလူလတ္ ဝနမ္းမားကသူတိုx{1037}ကိုအၿမဲစၾက ေနာက္ၾကသည္၊မx{1014}x{103D}င္းက သေဘာေကာင္းသည္းခံတတကဲ့သိုx{1037} ကိုပါတီကလည္းဆကံေရးအရမ္းပည့ည္။ ဆိုင္()တငစေနလိုx{1037}ပx{103F}နာတစုမ ၾကားရ။ ဆိုင္(၂)တငူ ေအာငူက ဒုတိယx{1014}x{103D}စုပားတက္ေနစဥိုx{1037}ေကာင္းသိုx{1037}ဆိုငပိတီေပးသည္။ မိန္းကေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ကနဲ့တာ။ ထိကပါးရိကပါးေပာခံရတတ္၏။

“အေရာင္းခင္းလဲမယာ ေဟ့ေကာင္ ငါအလိုက္ေပးမယ္”  “ဘာလဲ မင့္x{1014}x{103D}မ ကုလားမေလး အဆစဲ့မလား”   “ေခးမသား ငါ့x{1014}x{103D}မ က အေမx{103E}းေတာငစုံေသးဘူး”   “ေဟ မင္းမငိုx{1037}လား”  “ဟ တစိမဲေနတာ အိပ္ေနတုန္းမငာေပါ့ ဟ”   “ေခးကုလား ဟား  ဟား ဟား”   ကိုပါတီကအေနာကံသည္။ အဆဲခံသည္။ စိတဆိုးတတ္။  “ေတာ္ေတာတာက ေနာ္”   “အင္း ငါသူx{1037}ကို မငူး သလိုပဲ ပီတာ”  “တစပကဲပဲကာ သားရင္းေတx{1037}ဖူးမာေပါ့။ မင္းကရာထူးတကာ”  “မင္းေမထဲမာ ရာထူးတကိုx{1037}လား”     “ဟ အၿပဳံး မင္းဆိုငိုေရာကာေတာ့ ဘဲေတဝိုင္းလာမယ္။ အဲ အဲဒီမာ မင္းကကာကယမယ္။ေနရင္းထိုငင္း ဒရဝမာထူးရ တယ္ေလ ဟား ဟား”  “ေခးကုလား ခားကေလး မင္းပါးစပိတ္ ဟိုမာလာေနၿပီ”

လယာစာအုပ္ေလးတဘကိုက္၍ထမင္း ခိဳင္းကေလးလကကိုငာ။ ထမီအပာx{1014}x{103D}ု အပင့္x{1014}x{103D}ုတ္x{1014}x{103D}ုတေလးမားဝတငားေသာအၿပဳံးအလကေအးမၿငိမ္းခမ္းလသည္၊  ေမနီလမ္းေလးအတိုင္းခပကကမ္းလာ၏။ ဖဴx{1014}x{103D}ုဝင္းမတ္ေသာ ပါးပငကနပါး ခပါးပါးကိုပတား၏။ နက္ေမာင္ ပါးလx{103E}ာေသာဆံx{1014}x{103D}ယ္ေလးကရညားစာေကာမဝဲေန၏။ အလုံးအထစ္ အဖုအခိဳင့ေလးမားဖင့ဲx{1037}စည္းထားေသာရင္x{1039}x{100B}x{103E}နx{1037}္ေလး ဆီဝယ္။ေဆာင္ေတာူးပန္းေတကို လယာစာအုပ္x{1014}x{103D}င့္ေရာေပx{1037}ထား၏။ လကx{103B}ိဳးေလးတင္ ဆိုင္ေသာ့ကင္းေလးကိုကိုငား၏။  ကနစက့ူလထမင္းခိဳင့္x{1014}x{103D}င့တူခဲတံနီပာေလးတစ္ေခာင္းေရာကိုငားသည္။ ပည့န္းx{1039}x{101C}ကီးမားစာလx{103C}ပားေနေသာတငါး မား၊စကားသံမားတိတါဇက္ေတလည္ၿပီးလိုက္ၾကည့သညိဆဲေဆာငx{103C}ရိေလ၏ေအာငူဝင့္x{1039}x{101E}ကားေသာမက္x{1014}x{103D}ာဖင့္ အၿပဳံးရိ ရာသိုx{1037}ထကဲ့သည္။

“ဆိုင္ေသာ့တခါတဲ ယူလာခဲ့လား အၿပဳံး” “ေအးေလ မေနx{1037}ကအကိုပဲယူခဲ့ ဆိုၿပီးေတာ့”  မကကန္းေလးပင့ာ တိုးတိတာ ပန္ေပာသည္၊ ေအာငူအၾကည့ သူမရင္x{1039}x{100B}x{103E}နx{1037}ီမာမိုx{1037} ရိန္းကနဲဖစ္၏။ “အိမာ ေဆာင္ေတာူးေတအရမ္းပင့ိုx{1037} မိမာအတက္ ယူလာတာ”   မလုံမလဲေလးလကိုကယင္းေပာ၏။  “နင့ို မိန္းကေလးေတ ဆိုငဲမာ အမx{103C}ိကx{103C}ပုံးမယ္”   “အံမယ္ ေနာ္ ပန္ ေတပဲဥစx{1039}x{1005}ာ အစိုေဆးလိပိုေတ ဥကx{1039}x{1000}ဌ ေတx{1037}မာစိုးလိုx{1037} သူမား သိမ္းသိမ္းေနရတာ ဥကx{1039}x{1000}ဌက ဆိုငီးေလာငင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ သူအပစဲ့”  ဆိုးေဆးမကူနီစုစုx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးမဟတဟဖင့္ေပာေန၏။ ၊ၿပဳံးရီx{1014}x{103D}င့ဥ္ေလာကင္း။ သူx{1037}ရငင္း ပီတိေတလx{103C}ိင္ ေန၏။  “အစိုက တက့သိုလ္ေကာင္းလဲတကယ္ေနာ္”  “အင္း အေဖနဲx{1037}အေမက စီးပားေရးကလာတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့လုပ္ တစကဲx{1037}ေကာင္းေပာင္းလိုကတာ”  “ၿပဳံးရီ အေမလည္း ခဥတ္ေရာင္းရတယစို ဟင္းဂလာပင္ေတစိုက္ၿပီး ခဥတ္ ထည္ေရာင္းတာ”  “ေအးေပါ့ဟာ ဒိုx{1037}တလည့ုပ္ေကၽးရမယ့ခိန္ေရာက္ၿပီပဲ”  တစ္ေယာကတင္းေရးတစ္ေယာကိုေပာဖစ္ ၾကသည္။ ဘဝတူ ဟူေသာအသိx{1014}x{103D}င့တပ္ ရညူေသာစိတားကေအာငူရငင္းမဴးတူးမိၾကသည္။

“အၿပဳံးက ဘယ္x{1014}x{103D}စန္းလဲ ဟင္”  “ဘုန္းx{1039}x{101C}ကီးေကာင္းထကါ အကို (၄) တန္းပဲေအာငာ”   x{101B}ိုးသားပင့င္းေသာ ၿပဳံးရီဝယ္ ခစရာသေဘာထားေလးမားသာမက မက္ေမာဖယလတိုx{1037}ဖင့ည္းပည့ေနသည္၊။  “ဟင္ အအား ဆရာ ရယ္ ေသပါၿပီကယ္  ကၽတၽတ္”  ေအာငူ။လဝင္းx{1014}x{103D}င့္ေပါက္ေခါင္းတိုx{1037}သုံးဦးတံခါးအကယငငဖိုဖိုx{1014}x{103D}င့္ နားေထာင္ေနၾကသည္။ ထန္းရိန္  သူx{1037}တပည့ေလးတစ္ေယာကိုဖဳတ္ေနခင္းဖစည္၊ ေကာငေလးမာကဴရင္ၿပီးသားေသာည္းမပနဲ ထန္းရိန္x{1014}x{103D}င့္ စကားေပာကနစာမ လကန္ ေခလနစုန္ၾကေလၿပီ။ “လဝင္း ဂဲါေလးက ဘယလဲ က”  “ရစမ္းလဲကတဲ့ ငါလဲမသိ ဘူး ေတာင့ယ” “ေတာက္… မငရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္”  “တိတ္ တိတ္ ေဆာ္ၿပီ ဟ”  ေအာငူနားစင့င္းအံx{1039}x{101C}ကိပါ  လကx{103B}ိဳးေထာင္ၿပီးေပာ၏။

“အာ အာ အဲလိုx{1039}x{101C}ကီးမလုပါနဲx{1037}ဆရာရယ္ အ နာတယ္” “အစမိုx{1037}ပါ ညီမရယ္ ခဏေလး ေအာင့ံေနာ္” “x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ စတ္ x{1039}x{101D}ပတ္  x{1039}x{101D}ပတ္”  “ဟအ နာတယ္ နာတယ္ မခံx{1014}x{103D}ိုငူးဆရာ”“စတ္ စတ္ x{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတ္ စတတ္” ထန္းရိနသံမၾကားရေတာ့ ေဆာင့ကသာ သကက္x{1039}x{101C}ကီးထက္ေပၚလာခင္းဖစ္ေပသည္။  “အဟီး အဟင့္ အီး ဟီး ဆရာ မညx{103B}ာဘူး အူး ဟူး”“ဟာ ေရာဂါပဲ ဂဲေလး ေအာိုၿပီး  ေရာဂါပဲ” လဝင္းေခမကိုငကကိုငိဖစားသည္။ ကဴရငင္းထားေသာအိမသူx{1037}အိမစညဟုတား။ ထန္းရိန္ အသကx{103D}ကပင္းသထကင္းလာသည္၊ထူထဲေသာ ပိတင္ေတာင္x{1039}x{101C}ကီးက ယိမ္းထိုးလx{103C}ပားေန၏၊ကုတင္ေလးကလည္း တကၽိ ကၽိမညာခါယမ္းေနသည္။ “ေပါက္ေခါင္း ေတာ္ေတာ့လိုx{1037} အခက္ေပးလိုကာ”  “ရမလား ဟ အရိနက္ေနတဲ့ဟာကို” “ေစာကမ္းx{1039}x{101C}ကီးလုပိုx{1037}သူx{1037}မိဘေတသိကုနင္ အဲဒါအကုန္ေထာငဲေရာကာ ဟ” ေအာငူကေတာ့ၿငိမ္ေနသည္၊  ေကာငေလး၏ဖတတူးေအာံကိုနားစင့္ေနသည္၊ရငဲတငည္း ကတုံကရီx{1014}x{103D}င့္ အသက္x{100F}x{1039}x{100D}x{103D}မဝသလိုx{1039}x{101C}ကီးဖစာသည္။

“ေတာါေတာ့ ဆရာရယ္ နာလၿပီ အီးဟီး ကၽတ္” “ၿပီးပီ ၿပီးပီ အင္ အင္ အင္” “x{1039}x{101D}ပတ္ ဖတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ စတ္”   ၾကမ္းသည္။ ခင္ေထာင္x{1039}x{101C}ကီးပတမတတ္။ ထန္းရိန္ၾကမ္းသည္။အံx{1039}x{101C}ကိပား အသက္ေအာင့ားရင္းမ ၿငီးဍဴသံေလးကေအာငူx{1037} ရငင္း သိုx{1037}စူးစူးနစစ္ ဝင္ေရာကံစားရ၏။   “ေတာီ ေတာီ အား ကမ ေအာိုကာ” “ဟာ”  အေခအေနx{1039}x{101C}ကီးက မိုးေလဝသ မေကာင္း  လဝင္းတစ္ေယာကကီးကစစါ ေအာငုပ္ၿပီး မက္x{1014}x{103D}ာပက္ေန၏။  “အကုနုံးေတာ့ဒုကx{1039}x{1001}ေရာက္ေတာ့မာပဲ ငါ့ လီး”  လဝင္းတိုးတိုးx{1039}x{101C}ကိပ္ၿပီးထန္းရိနိုေဒါကန္ေန၏။ “x{1039}x{101D}ပတ္ ဟင္း ဟင္း ဟင္း အ ရီး အ”  “နာေသလား ဟင္ ညီမ”   “အင္း အင္း  ၾကပပပ္ x{1039}x{101C}ကီးကယ္”  “ဟူး ေတာါ ေသးရဲx{1037}”  ေပါက္ေခါင္းကမကုံးx{1039}x{101C}ကီးပဴးၿပီးသကင္းခပသည္။ လဝင္းကေခါင္းကိုခါ ရင္း အပငက္ၾကရန္ အခက၏။ သုံးေယာကား “သေပ” လကကညိုငငိုင္ၾကသည္။ ထန္းရိနသက္ (၃) ခနx{1037}္  (ကလယ္) လူမိဳးဖစည္၊။ ေအာငူထကီနီယာကၿပီး သခx{1039}x{1004}ာအဘာသာယူထားေသာတက့သိုလ္ေကာင္းသားလည္း ဖစည္။ ေအာငူက မနာစာ ဒုတိယx{1014}x{103D}စ္ေကာင္းသား။

“ဂဲေလးက အသကယယ္ေလးဟ ဒီေကာငင္းတကဳတ္ေနတာ။ ငါေပာတယ္ မလုပ္ နဲx{1037}မလုပဲx{1037} လိုx{1037}” လဝင္းကေရေx{1014}x{103D}းၾကမ္းငဲx{1037}  ရင္းေဘးသိုx{1037}မကုံးကစားရင္းခပိုးတိုးေပာသည္။  “မင္းကလီးဖစိုx{1037} ငါတိုx{1037}ကိုလာေခၚတာလား”  “ဟ ေကာငေလး မေတာဆ ေသရငက္ေသေပါ့ ဟ”  “ေခး လိုးမသား”  ေပါက္ေခါင္းက ေခးေခဖင့ိုင္x{101B}ယည္၊ ေအာငူကဒူးယားတစ္ လိပီးညx{103B}ိရင္း ေခါင္းခါသည္။  “ထန္းရိနငဲx{1037}စေတx{1037}တဲေဆာ္ေတာ့ကဲမာပဲက ထန္းရိန အုန္းေတာစီးကရကူးေတာငဲတာ” ထို စဥ ဆယိပင္ အုန္းေတာစီးကရကူးမားထုတုပ္ေရာင္းခလကိေသးသည္။  “ေအး အဲဒါေတာ့ ငါလဲမကငဲ သူတိုx{1037}ၿခံ  ထဲမာတစါ ဒိုx{1037}စာေမးပဲရက္ စာကကုန္းကဒီေကာငုပတာ ေတx{1037}ဖူးတယ္”ဟုေပါက္ေခါင္းကေထာကံသည္။

“ေတာက္ ဒီကိုယ္ေမကိုယိုးလုပာနဲx{1037}ကို ဖါခရေတာ့မလိုဖစ္ေနၿပီး ဟင္းဟင္း” ေအာငူကသူx{1037}ေပါင္ၾကားကိုလက္x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ၿပီး တ ေငါက္ေငါက္x{101B}ုန္းကန္ေနေသာ ဘားဘက္ေတာိုဂုတိဳးထားရ၏။   “မင္း ေကာင္းက ေဆာ မပီဘူးလား”  အတင္းသိေပါက္ ေခါင္းကေအာငူကိုေမးလိုကည္။ “စိုးစိုး လား အင္းလိုကဲေကာင္ေတ အမားx{1039}x{101C}ကီးက”   “ဟ ေဆာဲ လိုကဲ့လူရိမာေပါ့ ဒါ အဆန္းလား”  လဝင္းကမာထားေသာလကကညားေရာကာ၍ တစ္ေယာကီေရx{1037} လိုကေပးရင္းေပာလိုကည္၊ စိုးစိုး မာ နာမည္ေကာာေရးဆရာx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေယာက္၏ သမီးဖစ္ၿပီး ေအာငူx{1014}x{103D}င့္ နဝမတန္းမ ဒုတိယx{1014}x{103D}စထိ အတူေကာင္းေနလာၾက သူမားဖစည္။ x{101B}ိုးသားသိမ္ေမx{1037}အိေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ရိ လၿပီး ေအာငူစာမားကိုထာဝစဥကံလကာမမတုနx{1037}နဲ့သူဖစည္၊ ေအာငူ(လုပားေကာလိပ္)ေပာင္းခဲ့ၿပီးမလည္းတစါမိဆုံဆည္းခင္းမရိၾကေတာ့။

“မလယါဘူးကာ စိုးစိုးကိုခစာ လမင္းx{1039}x{101C}ကီးကိုေငးၿပီးခစ္ေနရသလိုပဲ သူငယင္းတိုx{1037}ရာ”  “ဟယ္ ေသနာေကာင္ ကဲဟာ”  လဝင္း ကေအာငူဖငိတနည္၊ေပါက္ေခါင္းကရယင္းေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့ုပည္။  “ခ ခ မေအလိုး ခေပးမ အလကားေကာင္  ထန္းရိန္ နဲx{1037}မားေတာ့ ကာပါ့ ကာ” “အစို အစို လိုx{1037}ဆို”  “ဟင္ ေအာ္ ဘာလဲ ၿပဳံးရီ”  “မေနx{1037}က လကနာရင္းေတ လာပအုံး ေလ ပစx{1039}x{1005}ည္းနဲx{1037}တိုက္ၾကည့ေအာင္”  “အင္း ဟုတားပဲ”  ေအာငူ စိတူးထဲမလင့္ေမာခင္းလိပာကိုပနညိမ္းယူၿပီးအ ေရာင္းေကာငာမ ဆိုင္ေနာကတင္းခန္းသိုx{1037}ဝငဲ့သည္။ “ဆန္ အိတ္ ေလးရာx{1014}x{103D}စ္”   “အင္း ဟုတယ္ ၿပီးေတာ့”   “ပုဇနပိ ရစ္ အိတစိုင္း”  “မနယ္ အကို”  “ဖေယာင္းတိုင္x{1039}x{101C}ကီး-ေခာက္။ေသး-ငါး ေသတx{1039}x{1011}ာ”  “အင္း အင္း ေနအုံး အဲ ဟုတီ” “သၾကားခုx{1014}x{103D}စ္  အိတတိ အဲဒါ ခဲတန္းမခရေသးဘူး။ဆီ-ဆီကိုနငိန္ၾကည့ား လကန္”“ေသရခညဲx{1037} အစိုရယ္ ပီပါ တစကုံး”  “ေအးပါ ဒါေတက ကုနခဳပိုx{1037}ရမာ။x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီေကာ”  “x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီလဲ ခဲတမ္းမခရေသးဘူး(၂)လုံးအတိ”   “၂လုံးမေပာနဲx{1037}။၂ေသတx{1039}x{1011}ာေပာ ပါ ငါေခါင္းx{1039}x{101C}ကီးလိုကာ”“ခစ္ ခစ္ သူမားမေပာတတိုx{1037}ပါ အစိုကလဲ”

“ဂုနီအိတ္ တစာ့x{1014}x{103D}စယ္”  “အဲဒါမေရးရေသးဘူး ခဏေလးေနာ္” ဂုနီအိတထပ္x{1039}x{101C}ကီးကို ၿပဳံးရီကုန္းၿပီးေရတက္ေနသည္၊ x{1039}x{101C}ကီးမားစံကားေသာတငါးx{1039}x{101C}ကီးမားက ေနာကိုx{1037}ပစက္ေန၏။ အထပိုကဲလန္ေနေသာဂုနီအိတံမား။ ကုန္းၿပီးလန္ေန ေသာၿပဳံးရီ ရငားx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို ေအာငူတဝx{1039}x{101C}ကီးမငသည္။ “အို”   သူခိုးလူမိသားသည္၊ ၿပဳံးရီကအကôလယိုက္ေလးကို ကမန္းကတန္းလကစက္x{1014}x{103D}င့ုံးသည္၊ေအာငူလယာစာအုပ္x{1039}x{101C}ကီးကိုကိုင္ၿပီးေငးေနသည္၊။ “ဘယ္ ဘယ္ေလာကဲ ဟင္”  “အဲ အင္း ဟို ဘယ္ေလာကန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး”  တုနုနိုကိုက္x{1014}x{103D}င့္ ၿပဳံးရီ ဂုနီအိတားထပ္ေရပနည္၊သညခါေတာ့ ေအာငူမက္x{1014}x{103D}ာကိုအပငိုx{1037}လည့ားသည္၊အပငိုx{1037}ေဈးသားဝယ္ေသာမိမာကလည္းပနေရာက္ေသး။ ခဲတမ္းမခေသး၍ဆန္ တစိဳးမအပ အေရာင္းအဝယရိ။ ဆိုငတင္း့ ၿပဳံးရီ x{1014}x{103D}င့္ ေအာငူx{1014}x{103D}စ္ေယာကဲ။

“ေခာကယ့စိတ္” ၿပဳံးရီကဆနx{103C}ံမားကပ္ေနေသာသူx{1037}လကေလးကိုခါရင္းအသံအကကေလးဖင့္ေပာသည္။   “အဲဒါ  အိတစုံးနဲx{1037} သတားလိုက္” “ဟာ တစ္ေယာကည္း ဘယိုလုပတမလဲ လိုx{1037}”  “ေအး ဟုတားပဲ x{1014}x{103D}စ္ေယာက သတ္ လိုx{1037}ရမာပဲ”  “ရင္” ၿပဳံးရီ သူx{1037}ကိုမကုံးေလးပန္ၾကည့္၏။ သူဘာမပနေပာ လယာစာအုပိုဆနိတစိတ္ေပၚအသာတင္ ၿပီးဂုနီအိတစုံးကိုကိုင္ၿပီးၿဖဲေပးလိုကည္၊ၿပဳံးရီက ဂုနီအိတထပိုကိုလုံးၿပီးလိပ္ေနေသာည္း မရာတငx{1014}x{103D}ိုင္ ေတာ့။ “ကဲ ေရာ့ နငိုငား”  ၿပဳံးရီကဂုနီအိတံကိုကိုငကဝကိုၿဖဲေပးထားသည္၊ေအာငူက(၂၅)လုံးအထပစပ္ လိပ္ၿပီးမလိုကည္။  “နဲနဲ ၿဖဲထား ဟ မဝငူး”   “ၿဖဲ ထားတာပဲဥစx{1039}x{1005}ာမဝငာ မတတ္x{1014}x{103D}ိုငူး”  “အခုန ပေနလိုx{1037} ဟ”   ၿပဳံးရီကိုင္  ထားေသာဂုနီအိတလတဲသိုx{1037} ေအာငူက အလိပ္x{1039}x{101C}ကီးကိုေထာင္ၿပီးထည့ည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းတစကိပ္ၿပီး ခံေနသည္။

“ဒုကx{1039}x{1001}ပါပဲ မဝင္ေသးဘူး တစ္ေနတယ္” “ဒီဘက ၿဖဲမေပါ့ ဟ ေအး ကဲ ဝင္ၿပီးလား”  “အင္း ဝငားၿပီး အာ အရမ္းပဲ အစိုမ ေကာင္းဘူး” “ဘာလဲ ဟ”   “အရမ္းေဆာင့ာကိုးလိုx{1037} လက္ေမာင္းကိုေအာင့ားတာပဲ”  “ဟ ဒါမ သယိုx{1037}ေကာင္းတာ”   မက္x{1014}x{103D}ာ ခင္းနီးကပ္ၿပီးၿပဳံးရီပါးမသင္းx{1039}x{101C}ကိဳင္ေသာသနပါးနံx{1037}စစစ္ေလးကို ရx{103D}x{100F}x{1039}x{100D}ိ+ကိုကသ ဖင့င္ေတခုံေမာေနသည္၊ လx{103C}ပားေသာ စိတစဥ ကစင့လားဖစင္ေန၏။ ပုခုံးခင္းထိ လိုကငင္းအပုနီးပါးဖစိုက္ ဖစ္ေနေသာၿပဳံးရီထံမ ရငုံသံသဲသဲကို လဲၾကားေနသလိုလို။  “ကဲ ေနာကစိတ္ တစါထဲသားထားရေအာင္” “အင္း သတ္ေလ”  အသံေလးကတိုးတိုး တုနုန္   “ၿပဳံး ရီ”  ေအာငူကအသံထိန္းေခၚသည္။

“ရင္ အစို” လိုလိုလားလားထူးရာသည္။ “မိမာလာမပဲ လုပာ ေနာ္”  “ဘာဖစိုx{1037}လဲ ဟင္”  “ဟာ ဟို အဲ ဘာမမဖစါဘူး  ေငစာရင္းခဳပအုံးမယ္ ညေနေငအပမာ” “အမေလး အစိုကလဲ တစ္ေနလုံးစာအုပ္ေလး။ေလးငါးအုပ္ေရာင္းထားတဲ့ေငမား  ကဲပါလုပါ”   “လုပ္ေတာ့ လုပငယ္ ဒါေပမဲ့”“ဘာဖစိုx{1037}လဲ လိုx{1037} ဒါေလးမားအစိုကလဲ”  ေအာငူ လယာစာအုပို ေကာကိုင္ၿပီး ေကာငာစာပဲသိုx{1037}ထကာခဲ့သည္။ စိတဲမ   “ငါ့စိတ္ ငါမx{1014}x{103D}ိုငူး ေနာ္”  ဟုေပာခင္ေနသည္။  “အင္းေပါ့ေလ  တက့သိုလ္ေကာင္းသားဆိုေတာ့။ဒါမိဳးဘယုပငမလဲ။ အၿပဳံးတိုx{1037}ေတာ့လုပမယ္ေတာ္ေရ လုပမယ္”  ဂုနီအိတားကို ၾကမ္းပင့္ လဲၿပီးအိတ္x{1014}x{103D}င့တည္။ “ကဲဘယူမေအာက္ေကေနစရာမလိုဘူး ၿပီးသားတာပဲ”   မထိတထိ x{101B}ဲx{1037}ေပာေနေသာ ၿပဳံးရီ စကားမားကိုမၾကားဟနဳရင္း။ လမ္းမဖကိုx{1037}ေငးေနမိသည္၊ရငဲ့ တဒိတိတ္ ခံေနဆဲဖစည္၊ၿပဳံးရီရယ္ အဲဒီေနx{1037}ကအဖစာ ငါတစလုံးအိပရတဲ့အထိစိတ္ေတလx{103C}ပားခဲ့ရတာ နငိရဲx{1037}လား။နငဲx{1037}x{101B}ိုးသားဖဴစငဲ့x{1014}x{103D}ုလုံးသားကို မx{101B}ိုးမသားနဲx{1037}ငါ့စိတ္ေတ ပစားေနတာနငိရဲx{1037}လားၿပဳံးရီတိုx{1037}ခစူေတဖစလာေသးခငာငါေလနင့္ေၾကာင့ေလးမကင့က္ေတလဲပကဲ့ရတယ္။

“ဟား ကိုထန္းရိန္ ခငားကအေလးမ မလိုx{1037} ဟာဟ” “ဟဲဟဲ လက္ေမာင္းေလးနဲနဲပါးပါးကားမလိုx{1037}ပါ” ကလယန္းရိန္ေအာငူအိမ္ မာအေလးလာမသည္။ “လုပေနပါနဲx{1037} ကိုထန္းရိနာ အလကားေနမာပါ ဟဲဟဲ” “ေအးလကာ ေနာ ဟုတယ္ ငါ့အေၾကာင္းမင္းသိ တာပဲ” “ဒါနဲx{1037} ခငား ဟို တပည့ေလးေရာ ဘယ္ေရာကားလဲ”   ကစားၿပီးတစိုယုံးကိုတဘကးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ေခၽးသုတ္ေနေသာ ေအာငူကလည့ၾကည့ဲေမးသည္၊ထန္းရိနံမအသံထကလာသဖင့ည့္ၾကည့ည္၊သူx{1037}အားေငးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေန ေသာထန္းရိနိုေတx{1037}လိုကသည္၊သူx{1037}ေမးခန္းကိုနားမလညုထငာထပ္ေမးသည္။ “ခငား လဝင္းတိုx{1037}အိမဴရငာ ဖိုကဲ့ ဟာေလး”  “ၾကာပါၿပီ” ထန္းရိနအကôေကာကတ္ၿပီးဒါပဲေပာကာထကား၏၊မေရx{1037}မေx{1014}x{103D}ာင္းတငိုပါတီအိမ္ ေရာကာ၏။

“ေဟ့ေအာငူ ဆိုငိတာနဲx{1037}ဝိတဲလိမ့မေနနဲx{1037}ညေနကိုထမင္းစာဖိတဲ့အိမိတယ္” “အမယ္ တယ္x{1039}x{101C}ကီးပားေနပါလား ဘယ္  အိမလဲ”“မx{1014}x{103D}င္းၾကညိုx{1037}အိမက ကုသိုလုပာ ဝနမ္းေတအားလုံးဖိတားတယ္။လုပမနန္”  “ဟေနပါအုံး ေရခိဳး ပရေစအုံး” “ပနာမခိဳးေဟ့ေကာငူစုံေနၿပီး” ေအာငူကဗာကသီ။ပုဆိုးအကôလဲဝတ္ၿပီး  “အေဖ သားကိုပီတာနဲx{1037}လိုက္ သားအုံးမယ္ေနာ္”   “ေအး ေအး မကိုမခဳပ္ေစနဲx{1037} မင္းအေမx{1039}x{101C}ကိဳရအုံးမာ” “ဟုတဲ့ပါ”  ညေနအေမေဈးမအပန္ မီးသတ္ေရx{1037}မx{1039}x{101C}ကိဳ ေပးရအုံးမယ္။ညီဖစူကကိုးတန္းေရာက္ေနၿပီမိုx{1037}ကဴရငေနပိုင္းတက္ေနရသည္။   “အမေလး မင္းသားရယ္ သားပင့တယ္”   မx{1014}x{103D}င္းကအိမ္ေပၚမဆူဆူေအာင့္ေအာင့္ေပာသည္။ “မမx{1014}x{103D}င္းတိုx{1037}က ခုမကပ္ေပာတာကိုဗ”   “ဟိုးရစမ္းကလူေတေတာငိတယ္။ နငဲx{1037}ငါနဲx{1037}ကတစမ္းနဲx{1037}x{1014}x{103D}စမ္း။နငသိခငိုx{1037}ေနတာ” ”ကဲတက္ေအာငူလာကာ ပီတာ”  မမx{1014}x{103D}င္းေယာက္ားကိုထန္းၾကည သေဘာေကာင္းေဖၚေx{101B}၏  “ဟယ္ အငယ္ေတအရင္ေရာက္ေနတယ္ ဟား ဟား” “ေအာငာ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူx{1037}လကည္းပဲေန  မာ”

ေအာငူx{1037}စကားကိုမိမာကေခပလိုကာဝိုင္းရယ္ၾက၏၊အိပန္းထရံေလးေဘး့ကဳံx{1037}ကဳံေလးထိုင္ေနေသာၿပဳံးရီကမကx{103E}ာေလး ခကာၿပဳံးx{101B}ုံသာၿပဳံးေနသည္။ “ကဲ လာေလ ဝိုင္းၾက” ေခာက္ေယာကံx{1039}x{101C}ကီးတင္ေလးေယာကိုင္းၾကသည္၊ပီတာx{1014}x{103D}င့္ေအာငူက မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္ ေအာငူလကဲ့ကပက္ၿပဳံးရီထိုငည္။   “စားေနာ္ ဒါမဂx{1039}x{1004}လာအx{1039}x{101C}ကိဳထမင္းပဲဖစငစာ”  မမx{1014}x{103D}င္းက ဟင္းခိဳခေပးရင္းေပာသည္၊ “သား မမx{1014}x{103D}င္းက ဘာမန္းလဲမသိဘူး” “စားပါသူငယင္းရယ္ သူဖါသူဘာေပာေပာ မနာေပာတာ ပဲ”   “ဟာကာ မိမာေနာ္” ေအာငူx{1014}x{103D}င့ိုပါတီမေရာကင္ေလး မမx{1014}x{103D}င္းတိုx{1037}ကၿပဳံးရီကိုေအာငူx{1014}x{103D}င့ထားၿပီးဖစည္၊ဒါကိုမသိ ေသာကိုပါတီက “ဘယူမဂx{1039}x{1004}လာအx{1039}x{101C}ကိဳပဲ ဖစစ္ x{1014}x{103D}ိပာပဲ ေဟ ေဟ့” “ကိုပါတီေနာ္ ဘာမိသ ညာမသိ”  ၿပဳံးရီကမက္ေစာင္းထိုး ကာလမ္းေပာသည္၊ “x{1014}x{103D}ိပ္ x{1014}x{103D}ိပါတီ ငါ့ မဂx{1039}x{1004}လာပဲလိုx{1037}သေဘာထား”  ဘာရယဟုတဲ ေအာငူဝင္ေပာမိသည္၊ “အာ မစားဘူး မစား ေတာ့ဘူး” ၿပဳံးရီခေလးေလးလိုx{1037}စိတ္ေကာက္ၿပီးထသားသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းကအတင္းလိုကဲၿပီးပနိုငိုင္းသည္၊

“ေဟေဟ့ မစားရင္ေန ဒိုx{1037}ကေတာ့ တဝx{1039}x{101C}ကိပာဗား စိတ္ေကာကာတိုx{1037} ဘာတိုx{1037}လဲလိုက္ေခာ့ဘူး” ေအာငူကသူx{1014}x{103D}င့ထားမန္းမသိ ပဲဆက္ေပာ၏၊ၿပဳံးရီ ေအာငူကိုဆတနဲတင္းတင္းေလးၾကည့ည္။  “ကဲ ေရာ စား စား အကုနား”  သူမပန္းကန္ေလးထဲမ  ထမင္းx{1014}x{103D}င့င္းလာမားေအာငူပန္းကနဲပုံထဲ့ၿပီးေနာက္ေဖးထသားသည္။  “စားတယ္ စားတယ္ ဘာရမလဲက ဟင္းဟင္း” ေအာငူဝကားဟင္းမားအား။အားရပါးရခပားသည္၊မိမာ ေနာက္ေဖးသိုx{1037}ေမာ္ၾကည့င္းတိုးတိုးေလးေပာသည္  “ကေနာိုx{1037} ကခငားနဲx{1037}ေနာကားတာ”  “အပ္”  ေအာငူဖားသံx{1014}x{103D}င့္ေအာိုက္၏၊မမx{1014}x{103D}င္း မီးဖိုထဲမ ပနကာသည္၊ မက္x{1014}x{103D}ာကမၿပဳံး မရီ   “ၿပဳံးရီငိုေနတယ္ ေတာ့ နငိုx{1037}ကတအားေနာကာကိုး။ ဟဲ ေအာငူသားေခာ့လိုက္”   “ဟာ ဟာ ဆိုငာ”  “ဘာမဆိုငမာလဲ  သားနင့္ေၾကာင့္ နင့္ေၾကာင့္”  ကိုပါတီကဂုတဲထုသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းကတန္းလx{103E}တည္၊ၿပဳံးရီတကဆင္းေလးတင္ ေခေထာက္ေလး ခ။လက္x{1014}x{103D}စကတိုေန၏၊

“ၿပဳံးရီ ငါ့ကိုစိတဆိုးသားတာဆို” “ဆိုးတာေပါ့ ဘာလိုx{1037}ငါ့ မဂx{1039}x{1004}လာေဆာငိုx{1037}ေပာလဲ”   “ဟာ နငလဲ ဘာမန္းမသိပဲေနာကာပဲဟာ  နငx{1039}x{101C}ကိဳကငေနာက္ေတာ့ဘူး။ လာထမင္းစားရေအာင္”  “စား ဘူး” x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းစူပါးေဖါင္းရင္း ေခါင္းခါ၏၊   “ခကိုကာ ဟာ ကေလးလဲ မx{103C}တဲနဲx{1037} ထဆို” “ဟင့င္း ကိုယ့ိုကိုယေအာငား” “လာပါဟယ္ မမx{1014}x{103D}င္းတိုx{1037}စိတေကာင္းဖစ္ေနဦးမယ္”   “မစားဘူးလိုx{1037} ဘယ္x{1014}x{103D}စါ ေပာရမလဲ”  ေအာငူေထာင္းကနဲစိတကာသည္၊ဖက္ေဆးဇလုံတင္ လကိုေဆး၏၊လုံခည္x{1014}x{103D}င့္ သုတ္ၿပီး။ၿပဳံးရီေဘးထိုငိုကည္၊ၿပဳံးရီကတစကိုx{1037}ဆတနဲတိုး၏၊“နင္ ငါ ေဒါသထက္ေအာငုပ္ေနတာလား”   “အမယ္  ဘာဆိုငိုx{1037}လဲ ဟင္း” “ေအး မဆိုငိုx{1037} နားလညား ဆိုငာဆိုငင္ နင့ခိဳးကိုေပာင္းပစိုကယိရဲx{1037}လား”   “ဘာေပာ တယ္” ရငေလးခီ စူးဝင္းေသာမကန္းအစုံx{1014}x{103D}င့္ေအာငူဘကိုx{1037}ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့ည့ိုကည္၊မက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}စု သည္ တစာခနx{1037}ာေဝးကာေတာ့သည္၊သနပါးနံx{1037}။x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းနီနီေလးမားေအာငူx{1014}x{103D}ာဝတိုးဝင္၏၊မကုံးခင္းစူးစိုက္ၾကည့ိၾက  သည္၊x{1014}x{103D}စ္ဦးသားရင္းခုနံသည္။အပငိုx{1037}လင့ငကာ၏၊ေအာငူ။ၿပဳံးရီပုခုံးx{1014}x{103D}စကိုတင္းကနဲစဲညx{103B}စည္၊ေမးကေလး ေမာ့ရငေလးေကာ့လာေသာ ၿပဳံးရိ၏ပါးေလးကိုဒလၾကမ္းနမ္းသည္၊ဘယန္ ညာပန္ နမ္းသည္၊x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခီခီေလးကိုၾကာရည္ စာစုပူသည္၊ၿပဳံးရီလကီးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးမားကေအာငူx{1037}ေပါငိုထုသည္။

“x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ အင္း” “အလာလာ ကၽတၽတ္”  ေအာငူေပါင္ၾကားကိုလကါးအုပ္ၿပီးေအာ္၏၊ၿပဳံးရီအမတထငုလိုက္ေသာ လကီးတစက မာတင္းေတာငေနေသာေအာငူပစx{1039}x{1005}ည္းတဲ့တဲ့ထုခမိခင္းဖစ္၏။ “အိုး”   ၿပဳံးရီ ထေပးသည္၊ေအာငူမ ထx{1014}x{103D}ိုင္ အသက္ေအာင့္ၿပီးဖစx{103B}စုတိုင္ၿပီးကနဲ့သည္၊ကိုပါတီဝငာသည္၊  “အိုေက သားၿပီး သူငယင္း”  “မင္းဘားေအ အို ေက ဒီမာေဂးတက္ေနၿပီး”  “မနနုပါပီတာရယ္ ငါေၾကာကိုx{1037}ပါ” “စိတရပါတယ္ ခငားကလဲ”  “ဟာ ငါ အဲလို မခံတတ္ ဖူးဟာ x{101B}ိုးx{101B}ိုးပဲလုပ္” ဆိုငိတားေသာတံခါးကိုအသာတန္းဝငိုက္ေသာေအာငူေခလမ္းမားတုံx{1037}ကနဲဖစားသည္၊အေရာင္း ေကာငာေနာကေကာကငုန္းx{1039}x{101C}ကီးေၾကာာအေနာကလငမနငပသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းက ဆနိတ္x{1014}x{103D}စုံးေပၚတငား ယားx{1039}x{101C}ကီးၿဖဲထိုငာ။ ပီတာကဒူးေထာကိုးေနၾကခင္းဖစ္၏၊မမx{1014}x{103D}င္း၏ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ဧရာမ ေဖါင္းကားေန၏၊ပင့နား ေသာဘရာစီယာကဗိုက္ေပၚစုပုံေနၿပီး ေအာကက ဖင္ေအာကငိေနသည္၊

“စိတစိုကာဟယ္” မမx{1014}x{103D}င္းကထိုင္းသင္းေပးရင္းေဘးဘီသိုx{1037}ၾကည္၏၊လူမိသားမညိုစိုးရိမ္ေနခင္းဖစည္၊ပီတာလီးမာ မဲနက္ၿပီးအေမx{103E}းမားကထူၿပိန္းေနသည္၊လုံးပတ္x{1039}x{101C}ကီးမာေx{1039}x{101D}မေဟာက္x{1039}x{101C}ကီးအလားေပာငင္းေန၏၊ၿပဲလန္ေနေသာဒစ္x{1039}x{101C}ကီးအဝ့ ေတ့မိ သားသည္၊“မနနုပါပီတာရယ္” မမx{1014}x{103D}င္းအသံမာသိသိသာသာx{1039}x{101C}ကီးတုနx{103C}ိက္ေမာဟိုက္ေန၏၊ပီတာကဖငဲမဲx{1039}x{101C}ကီးကိုခပ္ သာသာx{1039}x{101E}ကၿပီးဖိသင္းလကတစ္ၿပိဳငည္း။မမx{1014}x{103D}င္းx{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးမားကိုဆဲလနာစုပ္ေလသည္၊ “x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ အု အင္”   လီး x{1039}x{101C}ကီးကေလာကနဲနိမ့ငူးစိုကသားသည္၊မမx{1014}x{103D}င္း ေခါင္းကိုေနာကနလိုကည္၊ပါးစပိုဟ၍ “တအင္းအင္း”   ၿငီးတား ရင္းဖင္x{1039}x{101C}ကီးကို စေကာဝိုင္းx{1039}x{101C}ကီးလx{103C}ပါယမ္းေပးေနသည္၊ပီတာကလဲအဆကပတ္ ေဆာင့ိုးေနရင္း x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးမားကိုစိုx{1037}သည္၊  “x{1039}x{101D}ပတ္  x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ စတ္ ဖတ္ သပ္”  ေစာက္ေခါင္းx{1039}x{101C}ကီးမာ အေတာယုံရသည္၊အေရမားx{100F}x{1039}x{100D}x{103E}ဲနစ္ၿပီးx{1039}x{101C}ကီးမားေသာကုလားလီးဝငားတိုင္း  အသံကယ္x{1039}x{101C}ကီးမားကယ္ေလာငာထက္ေပၚလာသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းေယာက္ားကိုထန္းၾကညာပန္းနာသညစ္ၿပီး မမx{1014}x{103D}င္းကို အားရေအာငဖဳတ္x{1014}x{103D}ိုငဲ့ေခ၊ယခုကဲသိုx{1037}ကုလားပီတာ၏x{1039}x{101C}ကီးမားေသာလီးx{1039}x{101C}ကီးဝငိုကိုင္း ဖိနx{1037}ိနx{1037}ုန္ေအာငံ၍ေကာင္းေနဟန္ တူသည္၊

“ေကာ့ေပး မမx{1014}x{103D}င္းရဲx{1037} ေကာ့” “ေကာ့ေနတာပဲဟဲ့ ေသရေတာ့မယ္ အင္း ဟင္း ဟင္း”  “အ အား ေကာင္းလိုကာမမx{1014}x{103D}င္းရယ္ အီး”   “x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ ဖတ္”   “အ အ အမေလး ေကာင္းလိုကာပီတာရယ္ ဟင္း အား”  မမx{1014}x{103D}င္းကေကာ့ထိုးလိုက္။စေကာ ဝိုင္း ဝိုင္းေပးလိုကင့္ တနx{1037}ိမ္ေကာက္ေကးေနသကဲ့သိုx{1037}။ ကုလားပီတာမာလည္းအားပါးတရx{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ည့္ေနေပသည္၊ေအာငူရပ္ေနရာ ေၾကာာဘုတပားအေနာက္x{1014}x{103D}င့္ေပ(၂)ခနx{1037}ကာတငနိတယိ အခားဆနိတ္x{1014}x{103D}စုံးၾကားတင္းလိုးေနၾကခင္းဖစ္၏၊မမx{1014}x{103D}င္းေပါင္x{1039}x{101C}ကီးကေဖးေဖးဥဥx{1014}x{103D}င့္x{1039}x{101C}ကီးမာထညါလ၏၊ဖငားx{1039}x{101C}ကီးမားကေဘးသိုx{1037}ကားထက္ေနသည္၊ ကုလားပီတာ ေဆာင့ိုးလိုကိုင္း အိကနဲ အိကနဲပားခပားတတည္၊ဖင္ၾကားတငပညညေမx{103E}းတစင္x{1014}x{103D}စငထူး ထူးခၽနၽနာေပါက္ေနေသးသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းစအိုဝမာရx{103C}ံသားလိုက္။ၿပဲကနဲဖစားလိုကင့္ လx{103C}ပားေနသည္၊x{1039}x{101C}ကီးမားေဖါင္းအိေန ေသာေစာကုတုံးခုံးx{1039}x{101C}ကီးပိပားသားသညထိ ပီတာအဆုံး အဆုံးထည့င္းေန၏။

“အီး အ အီး အ အီး အ”  မမx{1014}x{103D}င္းေအာုံကဆန္းသည္၊ပါးစပိုေစ့ၿပီး အီးကနဲေအာည္၊ေဆာင့လိုကိုင္းေအာင္းဖစည္၊   ကုလား ဘုရားပဲေတx{1037}ေနေလၿပီး၊တကယမ္းဆိုလငည္း ပီတာဆိုသည့ေကာငမိန္းမ မရိေသးေသာည္း။မိန္းမေပါင္းစုံ ကို ခဘူးေနသူဖစည္၊တx{101B}ုတ။ကုလားမ။ေတာသူမ သာမကေတx{1037}ကရာမေရာင္x{1039}x{101C}ကဳံရာဖဳတတူဖစည္၊သူ၏ပစx{1039}x{1005}ည္းကို လည္းစံခိနီx{1039}x{101C}ကီးထားသနာေစရနမ။ဲသေနသူဖစညိုမုန္းေဆးဆိုသညလည္းဘာသုံးစဲသလားမေမးx{1014}x{103D}င့္ ထိုသိုx{1037} ပင္းထန္ေသာကုလားပီတာx{1014}x{103D}င့ေလးေလးေယာကေမ လငပန္းနာသည္ မx{1014}x{103D}င္းၾကညိုx{1037}ေတx{1037}ဆုံၾကေသာအခါ။ပင္းထနာ ခုတ္ေမာင္းလာေသာမာမရထားx{1014}x{103D}စင္းအရိနင္းပင္းဝင္၍ထိပိုက္ေဆာင့ိၾကသညကင္းထနာေပါကဲေလာငၽမ္း ၾက၏၊x{1039}x{101C}ကီးမားေဖါင္းကားေနပါသညိုေသာ မမx{1014}x{103D}င္းေစာကတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ။ခံစစေနအထားမတပားသားတိုးမလာx{1014}x{103D}ိုငာေခ၊ ပီတာ ကလည္း စီမံကိန္းx{1014}x{103D}င့္ေမးမဴ၍တသသလုပားေသာသူ၏ကုလားအေမာက္x{1039}x{101C}ကီးဖင့္ မမx{1014}x{103D}င္းခံတပ္x{1039}x{101C}ကီးအတင္းအရိနင္းစာထိုး  ထိုးသင္းေနပုံမာ ေခာင္းၾကည့္ေနမိေသာ ေအာငူအဘိုx{1037} တုနx{103C}ပ္ေခာကားစာပင္ ရင္ေတပူေလာင္ေန၏။

မမx{1014}x{103D}င္း ဆံပင္ေတေပကသည္၊ေခါင္း့ထိုးစိုကားေသာပလပတစီးမာလင့င္ၿပီးဆနုံးေဘးသိုx{1037}က၏၊ထမီမာခါးမေပ ေလာ၍ ေဘးသိုx{1037}အစုလိုကုံေနသည္၊x{1039}x{101C}ကီးမားအိပဲ့ေနေသာx{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးမာေၾကာကကယါရမ္းလက္။ ပီတာ၏မဲၾကဳတ္ၾကဳတ္ လက္x{1039}x{101C}ကီးထဲ့ဖစx{103B}စုတယင္းခံေနရသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းအံx{1039}x{101C}ကိတား၏၊x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုပတကတတိုကားရင္း ပါးစပ   “တ ဟင္းဟင္း” ၿငီး၏။မကုံးေလးမာတင္းတင္းပိတားရင္းတစကစကာပီတာကိုၾကည့္x{1014}x{103D}ိုငည္၊မေမx{103E}းထူထပာေပါက္ ေနေသာပီတာေခသလုံးx{1014}x{103D}င့ငတ္x{1039}x{101C}ကီးမားက ဖဴေဖးေသာမမx{1014}x{103D}င္း၏ဖဴေဖးေသာအဝတဲ့ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယ္ေပၚတငိကပ္ေနပုံမာ  ဝါဂမ္းပုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚမီးေသးခဲx{1039}x{101C}ကီးတငားသည္x{1014}x{103D}င့ူလေပသည္၊ကုလား လိုးပုံလိုးနည္းကပညာပါသည္၊အေမာမခံ မမx{1014}x{103D}င္းဖီလင္ တက္ေနမန္းသိသည္x{1014}x{103D}င့သာေလးတဝကကိုမစိုx{1037}တပိုx{1037}ေလးလိုးသင္းသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းအားမလိုအားမရဖစာသည္၊ဖင္x{1039}x{101C}ကီးကိုတ အားေမx{103B}ာက္x{1039}x{101E}ကကာေအာက မရကားေတာ့ပဲတအားx{1039}x{101C}ကီးေကာ့ေဆာင့္ေဆာင့ာသည္၊ပါးစပလည္း  “အား အမေလး အင္း  ဟင္းဟင္း အို အား”  ဟူေသာ ခံစားရသည့ေၾကာင္းခင္းသေကx{1039}x{1004}တမားကိုx{1014}x{103D}x{103C}တတဖဖၿငီးတားလိုကည္၊လက္x{1014}x{103D}စကဖငု ထိုငားေသာဆနိတ္ေဒါင့န္းx{1014}x{103D}စကိုကစစါေအာငုပိုငင္းေနာကန္ေထာကားရာ။အၿငိမေနပဲခါရမ္းေန ေလေေတာ့သည္။

“မမx{1014}x{103D}င္း အေပၚကလုပာ ကေနာ္ေမာၿပီး”  ပီတာကမမx{1014}x{103D}င္းအားအေပၚမတကခိုင္းၿပီးသူကဆနိတစိတိုကနx{1037}နx{1037}တ္ ေကာခင္း၍ပကကိပလိုက္၏၊  “x{1039}x{101D}ပတ္”  ကနဲလီးx{1039}x{101C}ကီးထကားကတည္းက မမx{1014}x{103D}င္းမာမx{101B}ိုးမx{101B}x{1039}x{101C}ကီးဖစန္ေနခဲ့ေလရာ  မီးေလာငားေသာသစုတိုx{1039}x{101C}ကီးမာတုတိုငေသာအေၾကာမားေတာင့င္းေနသည့္ ပီတာလီးx{1039}x{101C}ကီးကိုၾကည့ာမမx{1014}x{103D}င္းမာ ငင္းပယေနေတာ့ပဲ လီးx{1039}x{101C}ကီးေပၚသိုx{1037} ကားယားx{1039}x{101C}ကီးခလိုက္ေလသည္၊   “နင့ာကလဲ မင္းလီးx{1039}x{101C}ကီးကေနတာပဲ ပီတာရယ္”   “မမ x{1014}x{103D}င္းကလည္း အဲဒါကx{1039}x{101C}ကိဳကိုx{1037}လား ဟင္း ဟင္း”  “ကုလားေနာင္း ဟို ဆပာနဲx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီကိစx{1039}x{1005}ေတသာေပါက္ၾကားကုနငင့ို မုဒိမ္းမx{103C}နဲx{1037}စဲမာသိလား” “ပူမေနစမ္းပါနဲx{1037} မမx{1014}x{103D}င္းရယငားလုပားတဲ့ဆပာေသာတx{1039}x{1011}ာနဲx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီတစ္ေသတx{1039}x{1011}ာကိစx{1039}x{1005}ကဳပလဲၿပီးဘယ္ သူမ မသိပါဘူး ဒါဘဲေနာ္ တစတစါေတာ့ခံေပးရမယ္ သိလား”   “အေမေလးေတာ ကပငုပိုx{1037}လည္းထားပါအုံး”  မမx{1014}x{103D}င္း ကလီးကိုကိုင္ၿပီး သူမေစာကုတာအာx{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037}ေတ့ေပးရင္း ငုံx{1037}ၾကည့ကေပာလိုကည္၊

“သားစမ္းပါ ခငားေယာက္ား တစီထကပိုx{1014}x{103D}ိုငါဘူး”  “အံမာ နငဘယ္x{1014}x{103D}စီမားလုပင္ေသးလိုx{1037}လဲ”   “တေမာေပါ့ ဟဲ ဟဲ မ ေမာမခင္း”  “x{1039}x{101D}ဗတ္ အ အာလာလား ေထာငားတဲ့သစုတ္x{1039}x{101C}ကီးဝငားသလိုဘဲ နာလိုကာ”  “မမx{1014}x{103D}င္းက ဗဳန္းကနဲ ထိုငလိုက္ တာကိုး ေဖးေဖးခင္းသင္းရတယ ေတာ္ေတာာလား”   “အီးဟီးကဲမားသားသလားေတာငသိဘူးဟာဒုကx{1039}x{1001}ပဲ x{100F}x{1039}x{100D}x{103D}း ကၽတ္ အင္း ဟင္း စပိုကာဟယ္”   “ကပီးက အရင္းx{1039}x{101C}ကီးတယ ခငားအဆုံးအထိထိုငလိုက္ေတာ့ ကဲသားတာဖစာေပါ့”   “စိတစိုကာ ဟင့္ ဟင့္”   “ေဆာင့္ ေဖး ေဖး ေဆာင့္ အိ အိ အ”  “စိတစိုကာ”   ဟုပါးစပေပာရင္း မမx{1014}x{103D}င္းဖငဴ ဖဴx{1039}x{101C}ကီးကိုေနာကိုx{1037}ေကာ့ပင့္ၿပီးလိုးခလိုကနည္၊  “x{1039}x{101D}ပတ္ ဖတ္ စိ”  “အိုx{1037}အိုး မမx{1014}x{103D}င္းက ေကာ့ေဆာင့္ေတာ့အရမ္းေကာင္းပဲဗာ”    ပီတာစကားအဆုံး့ မမx{1014}x{103D}င္းသညဆကပတ္x{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုးေပးေနသညို ေအာငူေတx{1037}ေနရ၏၊ေအာငူမာ အေတာံေခ သူပငစည္၊

သူတပါးလုပညိုအၿမဲၾကည့္ေနရၿပီး တခါမမလုပူးေသးသဖင့ီတာx{1014}x{103D}င့မx{1014}x{103D}င္းတိုx{1037}လိုးေနပုံမာ ေအာငူx{1037} အတကငူလx{103C}ိက္ေမာစရာx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေနရေပေတာ့၏၊ေပါင္ၾကားအတင္းဖစx{103B}စိုင္၍ထိန္းခဳပားရသည္၊မၾကာခဏ သကင္းခရင္းတံေထးမားလဲၿမိဳခေနမိေလသည္၊မမx{1014}x{103D}င္းဖင္x{1039}x{101C}ကီးေမာက္x{1039}x{101E}ကလာလိုက္ မတ္ေတာင္ေနေသာလီးမဲမဲx{1039}x{101C}ကီးက  “စတ္”ကနဲဝင္ၿပီးလေမx{103E}းမားကေစာကတၾကားထဲနစငညထိဖိခကပားကာ အနည္းငယိx{1039}x{101C}ကိပ္x{1014}x{103D}ဲx{1037}သင္းလိုကန္x{1039}x{101E}က လိုကင့ညာပါပါx{1039}x{101C}ကီးလိုးေပးေနေသာ မမx{1014}x{103D}င္းအလိုးကိုလဲခံခငာ၏၊သိုx{1037}ေသာခအေနကမေပး။ပီတာx{1014}x{103D}င့မx{1014}x{103D}င့ိုx{1037}ပထမအခီ အၿပီး့ပင္ေအာငူဆိုငပငိုပနကဲ့ရေလသည္၊မက္ေစ့ထဲဝင္ ခစ္ေသာၿပဳံးရီ၏မက္x{1014}x{103D}ာေလးကို၎ x{1039}x{101C}ကီးမားဝင္းလက္ ေသာတငါးx{1039}x{101C}ကီးမားx{1014}x{103D}င့စစင္းမာေနေသာx{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးမားကို၎။မင္ေယာငာကာ ၿပဳံးရီအားလိုးရနယိုx{1037}ဖနမညို အx{1039}x{101C}ကံထုတင္းေအာငူပနာခဲ့ရေလသည္၊ေအာ္ ၿပဳံးရီတစ္ေယာကကုံးလx{103C}ပားေရာ့မည္၊။

“သူက တအားနမ္းတာဟ ငါလဲရကကဲx{1037}သူေပါငိုထုတာေတာ့ ဘယုမိလဲသိလားမိမာ” “အင္း ေပာပါအုံး”  “သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးတဲ့တဲ့  ထုခမိတာေတာ့”  “ေဟာေတာ့ ဒါေၾကာင့္ ထိုင္ေအာ္ေနတာကိုး”  “ငါလဲ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာမၾကည့ဲေတာ့ဘူးဟယ္ ဒီေနx{1037}အထိသူx{1037}ကို ဘယိုၾကည့မန္းေတာငသိဘူး”  “ေအးေလ နငလဲ ထုစရာ ရားလိုx{1037}”  “တမငုတာမမဟုတာဟ သူက ငါ့x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေတကို စုပ္ၿပီးဖီလငကာတာေနမာေပါ့သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးက ေထာငာတာ ဟီဟိ ထုမိတာေတာငဲေသး ဟင္းဟင္း”  “သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးက  အေတာ္x{1039}x{101C}ကီးလား ဟင္”  “သူx{1037}ဟာx{1039}x{101C}ကီးကိုင္ၾကည့ာမမx{103C}တဲ ဘယိမလဲဟ နငိခငိုx{1037}လား မိမာ”  “အို နင့ဲကို စာမလိပါဘူး  ၿပဳံးရီရာစိတ”  “ေအးပါ ငါကလဲ နငဲx{1037}ဖစဲခင့x{103E}တာပါ ဟာဟ”“သား ဘာေတေလာက္ေပာမန္းမသိဘူး”

တိုးတိုးကေလးမားေပာေနၾကခင္းဖစည္၊အေရာင္းေကာငာ့ ေအာငူ ေဒးလီးရိ(ပ္)ေငစာရင္းပစx{1039}x{1005}ည္းစာရင္းမား။လယာ မားသင္းေနေသာည္းနားကတခကခက္။ၾကားေနမိသလိုလို။ေေနာကိုx{1037}လည္းလည့ၾကည့ဲ။မက္x{1014}x{103D}ာပူေနသည္၊ဆိုင္ လကနစx{1039}x{1005}ည္းမားစာရင္းေကာကင္းၿပဳံးရီx{1014}x{103D}င့မာတတိုးေနၾကခင္းလည္းဖစည္၊   “မိမာ ေရ”   ေအာငူအသံမန္x{1014}x{103D}င့္ ေခၚသည္၊   “ေဟ ေဟ ဟာ”  “လာပါအုံး ဒီေနx{1037}ဥက့ဌအိမငိုx{1037}ပါေငသားပိုx{1037}လိုကာ ေကာင္းေနာကမာစိုးလိုx{1037}”    ေအာငူကေင အေရအတကာx{101B}က္x{1014}x{103D}င့္ေငထုပိုအေရာင္းစာပဲေပၚတင္ၿပီးေပာသည္၊ “ဟန္း ေကာင္းေနာကမာစိုးတာလား ေဆာဲx{1037}ခိန္းထား တာေနာကမာစိုးတာလားမမသိ တာ”   ၿပဳံးရီေအာငူၾကားေအာင္ေပာခင္းဖစည္၊သိုx{1037}ေသာ္ေအာငူဘာမပနေပာ တတ္၍လည့ၾကည့င္းဖစည္၊သူငါ့ကိုစကားေပာေနပါလား ဆိုေသာအသိေၾကာင့ငဲေx{1014}x{103D}းကနဲခုနx{103C}ိကားရသည္၊

“ေအာငူ နင့ို ေပာေနတာၾကားလား” မိမာကခၽန္ေပးသည္၊ေအာငူလည့ၾကည့္၊   “ေပာပါေစ မိမာရယ္ ငါက ကငုံ  မဟုတဲ”  “ဘာ”  ကငုံ ဆိုေသာအမညိုၾကားလိုက္ေသာၿပဳံးရီကားမေလးတစ္ေကာငိုဟိန္းေဟာကကာသည္၊    “အစကရီးစားရိမန္းမသိခဲဘူးအခုေတာ့ဟင္းဟင္း ငါအေတာုံးပါလားလိုx{1037}ကိုယါသာသိလာတယ္”  “ဘာေပာတယ္ အစို အစ  ကရီးစားရိမန္းမသိဘူးဟုတား ဘယူကရီးစားရိေနတာလဲ ဟင္ ကဲေပာစမ္းပါအုံး ဘယမားၾကားခဲ့တာတုန္း”  ခါးေလး ေထာက္ အနားလာရပ္ေသာၿပဳံးရီကိုမၾကည့ဲ။အမနသူလုပာတ္ေတခင္းေနမိခင္းဖစည္၊ၿပဳံးရီတိုx{1037}လမ္းထဲမx{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေထာ္ ေထာ္။ကလနလားx{1014}x{103D}င့ါးကိုင္းကိုင္းေဆးဘဲပုံစံx{1014}x{103D}င့ဲတေဗကၿပဳံးရီကိုငယဥတည္းx{1039}x{101C}ကိပိုင္းခဲ့သညိုလား။ဖစဲ့သညို လား၊သညတင္းကို ပီတာကသူx{1037}အားမတိမက။စုံစမ္းေပးခဲ့သည္၊ဒါကိုသကကငုံx{1014}x{103D}င့္ၿပဳံးရိကိုအတတပဲဖစ္၏၊

“ကိုကငုံကိုလဲေပာပါဗာ။ကေနာသိလိုx{1037}ပစားမိတာပါ” သူx{1037}ဟနမင္းသားရx{103C}ံးမေလာက္ေအာင္ေၾကကဲပေန၏၊   “အဲဒါ အဲဒါ  အို အသိဘူး အသိဘူး”  မဟုတါဆိုသညိုအၿပဳံးရင္းပခငုံရသည္၊သိုx{1037}ေသာမ္းနည္းစိတx{103C}ပားမx{103C}x{1014}x{103D}င့ကားမားမဆက္x{1014}x{103D}ိုင္ မက္x{1014}x{103D}ာကိုလကါးx{1014}x{103D}င့ုပ္၍ငိုခရင္းေပးထကား၏  “နငလဲ စတ္ေပာတာပဲ ေအာငူ”  “ငါၾကားတာဘဲ မိမာ”   “ကငုံ ဆို တာ ၾကက္ၿခံအလုပမားပါဟာ အလကား နငုပုံက ၿပဳံးရီ ေတာ္ေတာက္ မာ”  မိမာေငထုတိုလယိတ္ေလးထဲေကာက္ ထည့ည္၊မိမာကx{101B}မ္းစိုလဲဝင္းေသာမကုံးအစုံဖင့ူx{1037}ကိုၾကည့္၏၊  “တကယိုx{1037} ၿပဳံးရီကနင့ိုမခစူ္းဆိုရင္”  “ဟား လယ္ လယ္ေလး”  “နငာလုပလဲ ကဲ”  “နင့ိုပဲ ခစာေပါ့ ဟား ဟား ဟား”  “ၾကည့မ္း ၾကည့မ္း ေသနာေကာင္ ကဲ ကဲ”  မိမာ လကီးေလးမာလမ္းတငပနx{1037}ာေအာငူ၏ဖမ္းယူခင္းကိုခံလိုကရာသည္၊

“ဖယယ္ လx{103E}တ္ နငေကာင္းဘူး” “အံမာ နငဲငါ့ကိုလာစၿပီးေတာ့”  “သား နငလကားေကာင္ ငါးရံx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေကာငမ္းတာ”  ၿပဳံးရီ မရိေတာ့သည္ေနာကာလၾကာမင့ာကမသိစိတားအတင္းကိန္းေအာင္းေနေသာအခစတx{103C}ံရနံx{1037}ေလးမားကထုံသင္းလx{103C}ိင္ x{1039}x{101E}ကယာသည္၊   “ဟုတယ္ နင့ိုပဲ ခစ္ေတာ့မယ္” “ဟယ္ ေအာငူကလဲ မေတာါဘူး”  “ေတာါတယ္ လာေလစတ္ၾကည့္ ရေအာင္”  “ဘာ ဘာ ေတေပာမန္းမသိဘူး”  “ခစ္ၾကည့ိုx{1037}ေပာတာပါ ေတာား မေတာား”   “ေဟ့ေအး ေဟ့ေအး လx{103E}တါ ဆို”     ေအာငူရငငတင္း့x{101B}ုန္းကနန္းထိုးေနရာေသာယုနူငယေလးမိမာခငာ ေကာငာစားပဲကိုေကာဖိကပ္ၿပီး  ပကကေလးအတန္းခံလိုကသည္၊ေအာငူ အတုမင္ေတာ့ အတတင္ၿပီ ကာမအတတင္ေကာင္းမတကဲ ကၽမ္းကင္ ေနေလၿပီး။ပါးေလးကိုနမ္း။x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းေလးကိုစုပ္ x{1014}x{103D}ာေခါင္းခင္းမထိတထိေလးဖိပတ္၊

“အာ အိုး ဘယိုလဲ အာ ဒုကx{1039}x{1001}ပဲ ဟင္”  မိမာ ဒါပဲၿငီးတားx{1014}x{103D}ိုငာသည္၊အပိုစကားဆို၍မိမာx{1014}x{103D}x{103C}တမထက္။ ၿပဳံးရီေပာတုံးက “သူx{1037}ဟာ x{1039}x{101C}ကီး” ဆိုသညိုလည္းနားထဲၾကားေယာငာရငုန္ေမာလx{103C}ိက္ေနသည္၊သိုx{1037}ေသာ္ မိမာ အေပါစားအဖစခံx{1014}x{103D}ိုင္။စိတိုတင္းၿပီးသူx{1037} ကိုေဆာင့နည္၊ကဲမတ္ေရာ။  “ဟာ အရမ္းပဲ ပုဆိုးကၽတားၿပီး”  ေအာငူပုဆိုးက ေအာကာစုပုံစပင္းသားသည္၊မဲနက ေယာင္းေနေသာလေမx{103E}းအုံx{1039}x{101C}ကီးကိုထင္းကနဲအရင္ေတx{1037}ရ၏၊မိမာရင္ေတ ေတေဇာဘမ္းအလိမ္းခံရသလိုပူရိန္းၿပီးတစိုယုံးေခၽး ေတပံတကာသည္၊ေသးေကးမာကစ္ေသာx{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1014}x{103D}စုံးေလးက ဒိတနဲ ဒိတနဲ အရိနင္းပင္းလx{103C}ပပ္ေနေသာx{1014}x{103D}လုံးခပံ ေၾကာင့ိသိသာသာေလး တုံကနဲ တုံကနဲဖစ္ေန၏၊ သူx{1037}လီးထိပ္x{1039}x{101C}ကီးကမိုးေပၚသိုx{1037}ပစတာေနသလို တရမ္းရမ္းx{1014}x{103D}င့x{103C}ပမ္း ေနသည္၊မိမာ အသကx{103D}ရပားပလား ဟုပငိုယ့ါသာထငိ၏၊x{103E}မအနီးကပ္ေတx{1037}ထိရေသာေယာက္ားတစ္ေယာကလိင္ အဂx{1039}x{1004}ါကို မိမာ မမငူး။မကုံးေလးမားပဴးကယိုင္းစကားၿပီးေအာငူx{1037}ရငတို ေခာကားစာတန္းပစိုကိေလ သည္၊ေအာငူေနာကိုx{1037}ေခကားယားလကားယားလနား၏၊ မိမာရသမအခိန္ေလးအတင္း့ရိသမခနားဖင့ိုအပငိုx{1037} ဒေရာေသာပါးေပးထကဲ့မိသည္၊ၿပဳံးရီတစ္ေယာကိုငပငိုx{1037}ကမမ္းကတမ္းေပးထကားသညို ကမ္းယာဆိုမကုလားမ ေထးစိနငိုကိ၏၊ယခုမိမာတစ္ေယာက္ တေစx{1039}x{1006}အေခာကံရသူလိုမကုံးပဴး ေခာကားဟန္x{1014}x{103D}င့က္ေပးလာပနညို ေတx{1037}ရ၏၊အဲဒီေနx{1037}ကအဖစိုေအာငူပန္ေတးမိတိုင္းမိမိ ေတာ္ေတာသုံးမကပါလား ဟုေဒါသဖစသည္၊

“ဟင္း ဟင္း ခုေနမားပန္ေတx{1037}ခင္ေသးတယ္၊ အၿပဳံးနဲx{1037}မိမာ”   “မင္းအရငိုက္ေလ ေဆာ္x{1039}x{101C}ကီးက တမငာေပးတာက”  ဆိုင္  ညေစာင့လဝမ္x{1039}x{101C}ကီးဦးတုတာအသက္(၄)ခနx{1037}ိုက္x{101B}x{103E}ဲx{101B}x{103E}ဲx{1014}x{103D}င့္ သနာဖတပူဖစည္၊နံနကိုးမလင္းမီ ခဲတမ္းစာအုပားကို အေပါငံထားေသာေမာငို ေဒၚသိန္းေဆမာ ဦးတုတ္ မထိတထိေပာဆိုမx{103C}။ကိုငယx{103C}မားေၾကာင့ံခင္ေၾကာင္းအရိပေယာင္ မားပခဲ့သည္ ဟုဦးတုတဆိုသည္၊ထိုေၾကာင့္ေအာငူကယေနx{1037}ညအေခၚခိုင္းၿပီးေဒၚသိန္းေဆအားဦးတုတဳတိုင္းမည္ ဟု x{1039}x{101C}ကံစညဲ့မိ၏၊ေဒၚသိန္းေဆမာအသက္(၃၅)x{1014}x{103D}စနx{1037}ုံးx{1039}x{101C}ကီးေပါက။ေမာၿမိဳငူဖစ္ၿပီး ဖင္x{1039}x{101C}ကီးမာလဲသားသမီးမရပဲလင္ ေသဆုံးခဲ့သဖင့္ၿဖိဳမည့ူမရိပဲ x{1039}x{101C}ကီးခငိုင္းx{1039}x{101C}ကီးေန၏၊အခိဳးကကလပစာx{1039}x{101C}ကီးထားခင္းမဟုတ္ေသာည္းအိပဲ့ အိပဲ့ဖင္x{1039}x{101C}ကီးက  လိုးခငရာေကာင္းလသည္၊တစါတစံ ေအာငူကမက္x{1014}x{103D}ာေပါကိုးဆိုးx{1014}x{103D}င့္  “ေမာငိုစာအုပ္ေတ သိမ္းပလိုကယ္ေနာ္”  ဟု စာကယယ္ေပာလိုကင္ ေဒၚသိန္းေဆခမာပာေနသည္၊

“ေအာငူကလဲဟယ္ အေပၚကိုအရငုပ္ၿပီးမတခားစာအုပ္ေတလုပါဟဲ့ ၿပီးမ နင့ိုငါေလနန္x{1039}x{101C}ကီးသုတယ္ေကၽးမယ္ သိ လား” ဟုေအာငူပုခုံးသားေလးကိုx{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးဖင့တါ ပတါလဲေပာတတည္၊သိုx{1037}ေသာေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံမရိေသာေအာငူက စိတရဲ ဦးတုတိုေမx{103B}ာက္ေပးခဲ့သည္၊ဦးတုတလည္းေဒၚသိန္းေဆ ဆပာ။x{1014}x{103D}ိုx{1037}ဆီ။ဖေယာင္းတိုငားကိုဂုနီအိတစုံးx{1014}x{103D}င့ ကုန္းမကx{1039}x{101C}ကီးထည့ပ္ေနခိနားတငငားတငပပ္၍လီးx{1039}x{101C}ကီးဖင့ၾကာခဏထိုးေထာကါစမ္းသပဲ့၏။   “လူx{1039}x{101C}ကီးေနာ္  ဟင္း ေတာ္ေတာ္ ထ”  ဟုသမငညနပိုးတိုးေပာတတညအပပx{103F}နာမတကဲ့၊  “ဒီည လာမလား မနက္ေရာင္းမဲ့ ပစx{1039}x{1005}ည္းခဲတမ္းေတအတက္ ခငားစာအုပိုညကတည္းကေရးေပးထားမယ္”   “တကယား ဦးတုတဲx{1037} ကမလာရဲတယ္ေနာ္”  “ေအာငူနဲကဳပ္x{1014}x{103D}စ္ေယာကဲရိမယ္ လာဖစ္ေအာငာပါ”  သိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ေဒၚသိန္းေဆ သမဆိုင္ အေနာက္ ဆနိတ္ေတၾကားသိုx{1037} သူမ၏အေပါငံစာအုပထပ္x{1014}x{103D}င့တူည(၈)နာရီခနx{1037}င္ေရာက္ေနၿပီးဖစည္၊ဦတုတေအာငူx{1037}ကိုတန္းလx{103E}တ္၏၊

“ခင္ ခငား အရငိုကာ ကဳပ္ မရဲဘူး ဟီးဟီး”  “မသာေလး ဒါေၾကာင့င္ ငတတ္ေနတာ ကဲငါသားမယ္”  ဦးတုတိုင္ေနာက္ ခန္းသိုx{1037}ဝငားသည္၊ေအာငူဆနိတုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚသိုx{1037}ကုတကါ ဝမ္းလားေမာက္ၿပီး အေခအေနကိုေလ့လာအကဲခတည္၊ (၆)အားမီးလုံးတစုံးက ဆန္ အလညည့ည့ငစလုံးထန္းထားၿမဲဖစာမင့င္းကၾကညင္ေန၏၊“အလုပစ္ မယ္ေနာ္ မသိန္း အဲ ဟဲ ဟဲ” “အို စာအုပစုပို ဘယ္ေလာကိုတာေပာပါ ရင့တက္ ကသင့ေလာကမေပးမာေပါ့”   ေဒၚသိန္းေဆက ဦးတုတိုမၾကည့ဲ အသံအကကကင့္ မတုံေအာငိန္းေပာေနမန္းသိသာ၏၊   “ဟာ ကဳပိုx{1037}က ေင လိုခငာမမဟုတဲ ဟဲ ဟဲ”  “ေငမလိုခငာလဲ ရင္းရင္းေပာေနာ္ ဟင္း” “ကဳပေဘာမဟုတါဘူး ဆိုငာဝနံေအာငူက ခငားကိုစိတငားေနတာ ဟဲဟဲ” ဦးတုတေအာငူကိုတည္ၾကကုပိုက္ေလၿပီ။   “အလို ဘယလဲေအာငူ ပါးကိုခ အုံးမယ္။ကမေမးရငမသားေလာကိတာေလးက ဟင္း” “အလုပဖစဲ မတတ္x{1014}x{103D}ိုငူးေလ ကဳပၾကားလူပါ”  “အင္း ဟင္း  ရငဲစားေပါ့ေလ ကဲပါ ဖစယ္ လိုx{1037}ေပာလိုကမ္းပါ။လာပေစအုံးမေအလိုးေလး”  ေဒၚသိန္းေဆကဒူးx{1014}x{103D}စုံးကိုေပၚေအာင္ ထမီဆဲလနိုက္ၿပီး။ပင္၍ထိုငာ စိတိုးမာနိုးဟနင့္ေပာ၏၊

“ဟဲ ဟဲ ကဳပိုလဲ ေစတနာထားပါေနာ” “ေအာ ရငပါ ဖစငယ္ေပါ့ ဟုတား”  “ဟာ မသိန္းရယ္ မင္းေလာကတာx{1039}x{101C}ကီး  ကိုမမလုပင္ အဲ မဖစငူးဆိုရငဲဒီေကာငာပန္းေသနလိုx{1037}ပဲဖစာေပါ့ ဟီးဟီး” “ဒါပဲေနာ္ ကမကအရကဲx{1037}လူလုပာ  လူသိရင္ၾကားဖစုနင္ ရငိုx{1037}ကိုေထာငဲအေရာကိုx{1037}မာ”   “အသိန္းရယ္ ကဳပိုx{1037}ဘကေပါက္ၾကားလိုx{1037}ကေတာ့ ခငား တ ကၽန္းအထိပိုx{1037}ဗာ ဟဲဟဲဟဲ” ဦးတုတငည္ စကားအဆုံး့ ေဒၚသိန္းေဆေဘးဂုနီအိတုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚသိုx{1037} ထိုငကာ ပုခုံးကို ဖကည္၊ကနကဘက ဒူးေထာငငထိုငားေသာ ေဒၚသိန္းေဆ ေစာကုတ္ေနရာဆီတည့ည့ေပၚသိုx{1037}ထမီေပၚမ  ခပ္x{101B}x{101B} ပတိုကည္၊

“လကလဲ သရမ္းလိုကာ” ေဒၚသိန္းေဆက ကတုံကရီx{1039}x{101C}ကီးေပာ၍ ဦးတုတကိုဆဲယူ ၿပီးခါထုတါ မက္x{1014}x{103D}ာလဲၿပီး ပင္ ထိုငည္၊   “အလုပ မယ္ေလ ကယ္ ဟဲဟဲ”  “အို ေနစမ္းပါအုံး”  ေဒၚသိန္းေဆ မတညၿငိမစ္ေနဟနိသည္၊တံေထးကိုမၾကာ ခဏၿမိဳခ ရင္းဦးတုတ္ေဘးမခဲၿပီး ေx{101B}x{1037}ထိုင္၏၊  “ဒီ ဂုနီအိတ္ ပုံေပၚမာ အိပါလားဟင္”  ဦးတုတလည္း ေလသံေလးဖင့္ ေဒၚ သိန္းေဆကိုပတတ္ေခာ့မဴေနသည္ ေဒၚသိန္း ေဒၚသိန္းအသားေတတုံေနသည္၊  “ကမေပာတယမတားေနာ္ ဟင္း”    “ေအး ပါ အသိန္းရယ္ ဘယူမမသိေစရပါဘူး”  ေဒၚသိန္းေဆက ဦးတုတက္x{1039}x{101C}ကီးကိုဆဲယူလတစါေမာဟိုကုံရီစာေပာလိုက္၏၊ “ကဳပ္ အရမ္းေတာင္ေနၿပီ အသိန္းရဲx{1037}”  “အို အဲဒါ ဘာလုပမာလဲ ေတာက္” ေအာငူမာ မx{101B}ိုးမx{101B}x{1039}x{101C}ကီးဖစာသည္၊ဆနိတုံက  (၂)လုံးထပ္ အတန္းx{1039}x{101C}ကီးဖစ္၍သာေတာ္ေတာ့၏၊သိုx{1037}မဟုတင္ ေအာငူလx{103C}ပx{103C}ပ္x{101B}x{101B} လုပည္x{1014}x{103D}င့င္ၿပိဳကx{1014}x{103D}ိုင္ေပသည္၊

“ကိုယ္ မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး အသိန္းရယ္” “ကၽတ္ ဒုကx{1039}x{1001}ပါပဲ ကမလဲ ဘလိုေပာရမန္းမသိဘူးရင္ ဟို ရက္ေနတယ္”ေအာငူရယင္ စိတိုၿမိဳသိပားရင္း x{1039}x{101C}ကီးမားခိုငနx{1037}ေသာ သမဆိုင္ေအာကင့ားမာသူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ဦး ေနရာေx{101B}းx{101B}ုံရိေသး တကၽိကၽိ မည္ေနၿပီး။  “မင္းလဲ အလိုးခဲဘူးတာပဲကယကရာမတိုx{1037} မင္းရကင္ ထမီလန္ၿပီး မက္ေစ့သာမိတ္ေန”  “ဒုကx{1039}x{1001}ပါပဲရင္ က ကမ  တကယမ္းကေတာ့မခံရဲဘူး ဦတုတဲx{1037} ဟို အာ အဲလိုမလုပဲx{1037}” သားၿပီေဒၚသိန္းေဆစကားမဆုံမီ ဦးတုတုခုံးx{1014}x{103D}စကို ဖိတန္းၿပီး သူx{1037}ကိုလုံးx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ ဖိခကာတကလိုက္ေလသည္၊ဦးတုတန္းလိုက္ေသာအရိန္ေၾကာင့္ေဒၚသိန္းေဆ ေခx{1014}x{103D}စကိုးေပၚေထာငား ၿပီး ထမီမာလဲ ေပါငင္းအထိလန္ၿပီးဖစား၏၊အို အိုး ေဒၚသိန္းေဆ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကိုေအာငူၾကည့ာ အံ့ဉတုံလx{103C}ပားရ၏၊ အသားဖဴေသာည္း ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမးထူထူအမ္းအမ္းx{1039}x{101C}ကီးမားကခပိဳညိဳဖစ္ေနသည္၊ဖါးဂုံညx{103B}င္းx{1039}x{101C}ကီးေဒါေဖါင္းေနသကဲ့သိုx{1037} လည္းပထx{1039}x{101E}ကေန၏၊ေဒၚသိန္းေဆကထမီကိုလကစုံဖင့ီးစပထိတင္းဆဲဖုံးကာ “တဟင္း ဟင္း” ဖင့ီးတားစပဳသည္၊ဦး တုတလည္းပိုဆိုးx{1039}x{101C}ကီးကိုေခါင္းေပၚမေကာ္၍ ဆဲခၽတိုကည္၊

“ဟာအား ဦးတုတယ္ မနဲပါလားဗာ” ေအာငူဆနိတုံေပၚဝမ္းလားေမာက္ေနရာမတနx{1037}ားရသည္၊ေဒၚသိန္းေဆက ဒစုံး တုံး လုံးလုံးx{1039}x{101C}ကီးအပဲသားx{1014}x{103D}င့္ ကိုင္းခရမ္းသီးx{1039}x{101C}ကီးအလားနီရဲေပာငက္ေနေသာဦးတုတီးx{1039}x{101C}ကီးကို တခက္ၾကည့ာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းx{1014}x{103D}စ္ လx{103E}ာကိုပူးကပ္၍ပါးစပတင္းသိုx{1037}စုသင္းၿပီးအားတငနင့္ မက္ေမာင္ၾကဳတားရာသည္၊မီးလုံးေရာငင့င္းလက္ေနေသာလီး ထိပ္x{1039}x{101C}ကီး ကေဒၚသိန္းေဆအား ရငုန္ေမာပမ္း ေခာကားေစပနည္၊  “ဝင္ ဝငမလားဟင္ ရင့ာx{1039}x{101C}ကီးက ဟို”   “ကာ လီးနဲx{1037} ေစာကတေတာူးဆိုတာရိမလားလိုx{1037}”  x{1014}x{103D}စ္ေယာကုံးေမာဟိုကံမားx{1014}x{103D}င့ကားေပာေနၾကခင္းဖစည္၊ေခာင္းၾကည့္ေန ေသာေအာငူကိုယိုငည္းရငဲလx{103C}ိက္၍ လx{103C}ိက္၍ေမာကာအာေခါင္ေတေခာက္ေသာလာ၏၊မၾကာခဏတံေထးၿမိဳခ ရင္ေတာင္ေနေသာလီးကိုလဲ ဆနိတ္x{1014}x{103D}စုံးၾကားသိုx{1037}ထိုးၿပီးဖင္x{1039}x{101C}ကီးx{101B}စိ x{101B}စိဖင့္ မေနx{1014}x{103D}ိုငထိုင္x{1014}x{103D}ိုငစ္ေနရသည္၊

“x{1039}x{101D}ပတ္ ဖတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”   “အီး အ ဝင္ သားၿပီးရင္ အရမ္းမဖိနဲx{1037}ေလ အို”   ေဒၚသိန္းေဆ လကားကိုဦးတုတုခုံးx{1014}x{103D}စကိုထိန္းကိုငင္း  မက္ေစ့ကိုတင္းတင္းပိတားခါ လညင္းေလးေစာင္းၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုလာဖင့ၾကာခဏယက္ေန၏၊  “x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ စတ္ ဖတ္  x{1039}x{101D}ပတ္”  “ဟင္း အနx{1037}္ အ ဟင့္ အင့္ အင့္”  ဦးတုတ္ သူx{1037}ဗိုက္x{1039}x{101C}ကီးတုံခါသားသညထိ တအားဖိေဆာင့္၍ လိုးသည္၊ေဒၚသိန္းေဆ ေခx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကေဆာင့လိုကိုင္း ကားကနဲ ကားကနဲ ေဘးသိုx{1037}ၿပဲ ၿပဲ ထကည္၊တကိုယုံးေခါင္းဘကိုx{1037}တနx{1037}နx{1037}္ၿပီး ဘီးပတ္ ထားေသာဆံပငားေပကကုနည္၊  “x{1039}x{101D}ပတ္ x{1039}x{101D}ပတ္ စတ္ စတ္ x{1039}x{101D}ပတ္”  “အ အ ေဖး ေဖးလုပမ္း အမဲသတာကေနတာပဲ ဟင္း”

ေဒၚသိန္းေဆပါးစပေပာရင္းေခါင္းမေပကသားေသာဘီးကိုဖဳတူၿပီး ဆပာေသတx{1039}x{1011}ာအလတ္ေပၚသိုx{1037}ပစငိုကည္၊ဦးတုတအေဆာင့လိုးမပတ္ေခ၊ “ေကာ့ေပးေလ အသိန္းရဲx{1037}”   “မေကာ့တတူး တကတဲ ဖါသယတ္ေနလားမသိဘူး”   ဦးတုတ္ x{1014}x{103D}င့္ေဒၚသိန္းတိုx{1037}ေမာဟိုကုံရီေသာေလသံx{1039}x{101C}ကီးမားဖင့ပနလန္ေပာရင္းေဆာင့ိုးေနၾကလရာ ဆနိတုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚမ ေအာငူကင္ေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးမ ေသးတဒိတိတိုးၿပီး ဆီးကငာသညထိခံစားေနရေလသည္၊ ဦးတုတ္x{1014}x{103D}င့္ေဒၚသိန္းတိုx{1037}ကမူတဒဂx{1039}x{1004} အားဖင့္ေလာကx{1039}x{101C}ကီးကိုေမ့ေလာ့ထားကာ အားပါးတရx{1039}x{101C}ကီးေဆာင့ိုးေနၾကေလသည္၊ အမနကယားသုံးသူမားအတကခစားလကီလကားခဲတမ္းဖင့္ေရာင္းခေပးေနပါပီ။