တီခယမိုး (စ/ဆုံး)
တနေ့ Taxi လေး ငားပီးတော့ အိမကို ပနလာတယ။ ကံမားမကောငးခငတော့ ငားလာတဲ့ ကားက လမးမာ သူမားကို သားတိုကမိတယ။ တကယက ကနော့ ကားဆရာကီးက အမနပါ။ လမးသယကနေ အတငးထကလာတဲ့ ကားကို သားတိုကမိတာ။ ကနောလညး ထားခဲ့ပီး နောကတစငး ငားရကောငးနိုး ဆကစောင့ရကောငးနိုး ဝေခဲမရဖစနေတယ။ တဘကကားကတော့ မမကီးတစယောက ပဲ။
ကားဆရာ နဲ့ စကားပောနေရငးက အခေအတင ဖစလာလို့ သေသေခာခာ ကည့လိုကတော့ စိတထဲမာ ရငးနီးသလို ဖစနေတယ။ နညးနညး စဉးစားကည့လိုကတော့မ ဆယတနးတုနးက စာသငပေးဖူးတဲ့ ဆရာမဖစနေတယ။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆငးပီးတော့ ကူညီဖေရငး။ အခေအနေ ပောငးပန ဖစသားပီး ကနောက ဆရာမ ဘကက ဖစသားပီး ကားဆရာကီးကို ရနလိုကဖစ။ စကားမား။ နောကဆုံးတော့ ဆရာမ ကိုပဲ ဖောငးဖ တကစီဆရာကီးလညး လောကေးနညးနညးပါးရနဲ့ အဆငပေသားလေသတညးပေါ့ဗာ။
Taxi ဆရာကီးက ကနော့ကို ထားသားတော့ ကနော့မာ ဒေါကေသီမိုးကီးနဲ့ ကနခဲ့ရော။ တကယက ဆရာမ က ကနော့ကို သေခာ မမတမိလောကဘူး ထငတာ။ နစတေလညး ကာပီကိုး။ အဲဒီတုနးက သူကလညး အထကတနးပ ဖစခါစ။ ကနောတို့ အတနးကို အခိနပိုငးဝငသငရတာ။ ဒါပေမဲ့ တီခယဒေါကေသီမိုးက ကနော့ကို နာမည ပါမတမိနေတယ။
“ကေးဇူးပဲ ဇောဖိုးရယ မငးနဲ့ မို့လို့ မဟုတရင တီခယ အ. . အ… ” ဆရာမ က ပောရငးနဲ့ မူးပီး လဲကသားတာ သတိတော့ မလစသေးဘူး ကနောလညး ဘာလုပရမယ မနး မသိဘူး။ လမးကလညး လူ နညးနညးရငးတဲ့ လမးဖစတဲ့အပင ညနကစပူလာပီ မို့ ဘေးမာ လူတေ အမားကီး မရိပါဘူး။ နောကဆုံး ကနောလညး ရညရညဝေးဝေး မစဉးစားနေတော့ပဲ ဆရာမကို ကားနောကခနးထဲ ထည့ ပီးတော့ သူ့ကားကို တကမောငးပီး နီးရာဆေးရုံကို မောငးသားလိုကတယ။
ဆရာမက နလုံးရောဂါတေ ဘာတေ ရိလို့ မဟုတပါဘူး။ သူ့လညပငးခေါမလား ဇတခေါမလား အဲဒီက အရိုးကီးပေါငး ကောင့မူးတာ။ အဲဒီကနေ မ သတိမေ့သလို ဖစသားတာ တကယက မမေ့ဘူး။ ကနော သူ့ကားကို မောငးလာရငး အာရတောဝင ရေ့ ရောကခါနီးမာ သတိ ပနရလာပီး သူပောပလို့သိတာ။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆရာမ ကို အိမပနလိုကပို့ပေးတာပေါ့ဗာ။ ကိုယ့ဆရာကတော့ ထငမာပဲ ဒီဘဲ သေနတတေ ထုတပနေပီ ပစတော့မယလို့။ မဟုတရပါဘူးဗာ။ ကိုယငယငယက စာသငပေးဖူးတဲ့ ဆရာမ ပဲဟာ ဘယပစမားရဲ မာလဲ။ ဟီးဟီး ဒါပေမဲ့ ဆရာမက အဆီတဝငးဝငး ဆိုတော့လညး . . အငး… ။
ကားမောငးရငးက ဆရာမဒေါကေသီမိုး ကနော့ကို ကေးဇူးတငကောငး ဘာညာပောပေါ့။ ဖစခငတော့ တီခယမိုးကီးက စကားပောတာ ကောငးကောငး မပောဘဲ ကနော့ လကမောငးကို ကိုငကိုငပီး ပောတာဗ။ ကားလေးမောငးရငး စကားလေး ပောရငးနဲ့ ပဲ တီခယ့အိမကို ရောကသားတယပေါ့ ကိုယ့ဆရာရယ။ ကနော အိမပေါကိုလညး လိုကမတကသလို တီခယက လညး ခေါပါဘူး။ ဖုနးနံပါတတေ အခငးခငးလဲပီးတော့ ကနော ပနထကလာခဲ့တယ။ အိမပနရောကတော့ ကနောလညး မော မောနဲ့ အိပလိုကတာ တခိုးထဲအိပပောသားတော့တယ။ မနကအိပယာကမနိုးသေးဘူး ဖုံးမညလို့ ထကိုငလိုကတော့ တီခယမိုး ဆီက ဖစနေတယ။
“ဟယလို” “သားရေ တီခယပါ” “ဟုတကဲ့” “သားကို တို့အကူအညီလေးတစခုလောက တောငးခငလို့” “ဟုတ” “ဒီမနက လညး ခေါငးက နညးနညး မူးနေလို့ကယ အိမမာက ဘယသူမလညး မရိဘူး တို့က တယောကထဲနေတာဆိုတော့လေ” “ဟုတ” “အဲဒါ ဒီမနကတော့ ဆေးခနးလေး သားပလိုကခငလို့ ကားလညး မမောငးရဲသေးလို့သားရယ . . Taxi လညး မစီးခငဘူး” “သော ဟုတကဲ့ ရပါတယ တီခယ ကနောကားလာမောငးပေးမယလေ” “အေးအေး ကေးဇူးပါပဲသားရယ” “တီခယ မနကစာ ရောစားပီးပီလား ကနော ဘာဝယခဲ့ပေးရမလဲ” “ရတယ မဝယလာနဲ့ သား တို့ လမးမာ ပဲ ဝငစားကမယလေ” “ဟုတကဲ့ ဟုတကဲ့” စားရကံတော့ ကုံပီထငတယ ကိုယ့ဆရာရေ… မနကစာပောပါတယ.ဟီးဟီး။ အဲဒါနဲ့ပဲ ကနောလညး အမနဆုံး ရေမိုးခိုးပီး တီခယမိုးရဲ့ ကနဒိုရိရာကို အမနဆုံးထကလာခဲ့လိုကတယ။ ဟိုရောကတော့ ကနော ဖုံးဆကလိုကတာနဲ့ တီခယမိုး က ဆငးလာပီး ကနော့ကို ကားသော့လကထဲထိုးပေးတယ။ တီခယမိုးက ကကသေးရောင ဇာအငီရငစေ့ လကပတကို အနက ရောင ထမီပောငနဲ့ လခငတိုငးလနေတယ။
အသကငါးဆယကော ကနော့တီခယက လေးဆယမပည့သေးတဲ့ အပိုကီးမမ ဆို မယုံမယ့သူ ရိမာ မဟုတဘူး။ ဖစနိုငရင ဓါတပုံရိုကထားပီး ကိုယ့ဆရာကိုတောင ပလိုကခငတယ။ ထားပါတော့ ကနော သူ့ကားကို တကမောငးပီး ထကလာလိုက တယ။ “တီခယ . . မနကစာ သားစားမယမလား” “အေးလေ သား” “ဟုတ” (ဘာလို့လဲ မသိဘူး ကနော ရငတေ တအားခုန နေတယ ဟီ) ကနောလညး ဘယကိုဘာရယ ပောမနေတော့ပဲ ဆရာစံလမးထဲက စိနလံကို မောငးသားလိုကတယ။ တီခယမိုးက မုန့ဟငးခါးစားတယ။ ကနောက ပေါကစီနဲ့ လဘကရည။ (ဆိုငကရောငးတဲ့ ကကသားပေါကစီ ကိုဆိုလိုတာပါ ကိုယ့ဆရာ ရယ) စားပီး သောကပီးတော့ ပိုကဆံတေ ဘာတေ လုမရငးနေတော့ပဲ ငိမနေလိုကတယ။ အဲဒီအခိနမာပဲ မမအေးဆီက ဖုနးဝင လာတယ။
“ဟယလို . . ဟုတကဲ့ မမအေး” “သော ကနော မအားဘူး သူငယခငးတစယောကနဲ့ ဆရာစံလမးမာကိစလေးတစခုရိလို့” တီ ခယမိုးက ကနော့ကို လမးကည့တယ။ ကနော သားကလေးဖဲပီးတော့ပဲ ရယပလိုကတယ။ “ဟုတ ဟုတ… ပီးမ ကနော ဖုံး ဆကလိုကမယ” “ဘယလိုလုပပီး တို့ မငးသူငယခငး ဖစသားတာတုနး သားရဲ့” “ကနော့အစမပါ တီခယရယ… အစအဆုံး ရငးနေရမာစိုးလို့ ဒီလိုပဲ ပောလိုကတာ .. သူက အရမးလေကော ရညလို့” အမနကတော့ ကနောတမငပောလိုကတာ။ ကိုယ့ ဆရာလညး ဓာတတယမလား ဟဲဟဲ ကနောက သူ့ ရီအကရင ကို သိခငလို့။ ထားပါတော့ ကနောတို့ အဲဒီကနေ တီခယမိုး ပမယ့ ဆေးခနးကို ရောကသားတယပေါ့ဗာ။ ကနော ဆေးခနးကိုလညး မလိုကသားပါဘူး ကားထဲမာပဲ ကနနေခဲ့တာ။ သူမို့ ကနော့ကို ကားနဲ့ ထားခဲ့တယ။
သူ့သားတုနး မမအေးဆီ ဖုနးပနဆကပီး အီစီကလီထုရသေးတယ။ မမအေးက အိမလိုကပမယဆိုပီး ခေါတာပါ။ ကနောက မမ အေးပဲ အဆငပေသလို ကည့ထား မမအေး သဘောကမပဲ ကနောနေမာလို့ ပောပစလိုကတယ။ မမအေး နဲ့ ဖုနးပောရငး တနးလနး တီခယမိုးဆီက ၂ခါတောင ဖုနးဝငလာသေးတယ။ သူ့ကားကီး ကနော မပေးသာမာ စိုးလို့လားမသိလူး။ အဲဒါနဲ့ တီ ခယမိုးဆီဖုနးပနခေါရသေးတယ။ “ဟယလို” “မမပော” “ဘယသူ့ဆီဖုနးမားခေါသလဲ မောငဇော ဒါ တီခယ့ဖုနးက” “ဟာ . . ကနတော့ ကနတော့ တီခယ ခုန အစမနဲ့ ဖုနးပောရငးတနးလနးမို့ တီခယ့ဆီ ဖုနပနခေါတော့ ယောငသားတာ တီခယ ပောပါ” “သော သား… ဇော စောင့နေရတာ ပငးနေမာစိုးလို့ နောကနစယောကပီးရင တို့အလည့ရောကပီလို့ ပောတာ”
“သော ရပါ တယ တီခယရယ ဖညးဖညးလုပပါ ကနော အေးအေးဆေးဆေး စောင့မယ ” “ဟုတပီ ဟုတပီ ဒါပဲနော” ခဏကာပီးတော့ တီခယမိုး ပနရောကလာတယ။ ကနောက ကားရေ့ခနးတံခါးဖင့ပေးတော့ ကနော့ ပခုံးကို ပတဆဲသားပီးမ ဝငထိုငတယ။ မတောတဆလား တမငတကာလားဆိုတာတော့ သူပဲသိမာပဲ ကနောကတော့ ရငထဲကို လူးခါသားတာပဲ။ စိနလံမာ စားခဲ့တဲ့ ပေါကစီ အကိုးပေးပီထငပါရဲ့ ကိုယ့ဆရာရေ. . ကားမောငးလာရငးနဲ့ ခုနက ကနော့ပခုံးတေကို လာပီးကီစယသားတဲ့ တီခယမိုး ရဲ့ရငသားတေကို ခိုးကည့တော့ နို့သီးခေါငးလေးတေတောင ဆူထကနေလိုလို။
အဲဒီလိုပောတော့ ဆရာသမား မကမောင နညးနညးကုံ့ သားတယမလား၊ ကနော့ စိတက ထငတာသကသကလညးဖစနိုငတာ ပေါ့ ကိုယ့ဆရာရယ၊ ရငတေခုနနေလို့ အမငတေပါ ဝေဝါးလာတာမိုးပေါ့။ တီခယမိုးက ဖော့ခကပါတဲ့ ဘယာဇီယာ ဝတထား တာမဟုတဘဲ ပိတနဲ့ လုပထားတဲ့ ကောပည့ဘောလီကို ဝတထားတာပါ။ စလာကတညးက ယဉတိုကမုဖစမာစိုးလို့ သတိထားပီး မသိခငယောင ဆောငခဲ့တဲ့ တီခယမိုးရဲ့ ရငညန့အစပမာ ကနော့မကလုံးတေက ခဏခဏ သားသား ဆိုကကပနေပါတယ။
သူ့ပစညး ကို ခိုးကည့နေရတော့ ကားပေါမရောကခငထဲက ခုနနေတဲ့ ရငဘကက မရပနိုငတော့ဘူး။ ဆရာဝနပလာတာ ဘယလို လဲ ဘာညာတောင မမေးမိဘူး။ တီခယမိုးကတော့ ခပတညတညပဲ ဖုနးလေးပတရငး လိုကလာတာ။ ကနောလညး အခုမသတိရ တာ သူဘယဆကသားမယ ဆိုတာ မမေးရသေးဘူး။ အရေးထဲ ဖုနးဝငလာလို့ ဘီးဇီးလုပလိုကရသးတယ။
“တီခယ… အိမကိုပဲ မောငရမာမလား” “မမ မဟုတတော့ဘူးလားက… .သားဇော ဒီတခါ မယောငတော့ဘူးပေါ့လေ” “ဗာ . . မဟုတပါဘူး တီခယရယ” “ဘာမဟုတတာလဲက” “သော… ကိုယ့ဆရာမကို မမခေါစရာလား ဒါပေမဲ့ ဒီအတိုငး တော့ ကိုကတဲ့ လူလိုကမေး တီခယက အသကငါးဆယကောလို့ လုံးဝမထငရဘူး ကနောနဲ့ မောငနမဆို ယုံကမာပဲ ဒါပေမဲ့ ကနောကတော့ တီ ခယ့ကို တီခယလို့ပဲ ခေါမာ” “တို့က ငါးဆယကောတယဆိုတာ စနးရုံကလေး စနးသေးတာပါ သားဇောရယ ဟငးဟငး …” အခု ခိနမာ ကနော ဘာစကားမ ပနတုန့ပနစရာမလိုဘူး ဆိုတာ ကိုယ့ဆရာလညး သဘောပေါကတယမလား ကနောလညး ကားကိုပဲ အာရုံစိုကပီး မောငးနေလိုကတယ။ ကားကိုသာ မောငးနေရတာ လူက လောငတတီးတီး ဖစနေပီ။ မကုံဖူးသေးတဲ့ အတေ့အကုံ မို့လားမသိဘူး လောငတီးတဲ့ ကိစက တခား ဘယအခိနနဲ့မ ကို မတူတာ။
ဘယလောကတောငလဲဆို အခုနေမား တီခယမိုးကီးက ကနော့ကောငရဲ့ ထိပဖားလေးကို လကညိုးရယ လကမလေးရယနဲ့ ဖဖ လေး ဖိညစလိုကရငတောင ကနော ပီးသားလောကတယ။ တီခယမိုးလညး ဘာမ ဆကမပောတော့သလို ကနော လညး ဘာမ ဆကမပောဖစပဲ သူ့အိမပနတဲ့ လမးဘကကိုပဲ ဦးတည မောငးနေလိုကတယ။ “သော . . သားဇောရေ… မေ့နေလို့ တို့ကို —- Mart လိုကပို့ပေးပါလား ဝယစရာလညး နညးနညး ရိလို့” “ဟုတ ….. တီခယ” ဆိုတော့ ကနောလညး တီခယ လိုရာခရီးကို ဦးတညလိုကတယပေါ့ ဆရာသမားရယ။ ကဲ တဖညးဖညးနဲ့ ပေရညသလို ဖစသားရင တောငးပနပါတယ ကိုယ့ဆရာရေ… က နောတို့ — Mart ရောကသားတယ.။ တီခယက သူလိုအပတာတေဝယတယ။ ပီးပနလာ။ ကနောက အထုပဆဲပီးလိုကပေါ့။
တီခယမိုး ကနတို ရောကလို့ ကာပါကငထိုးပီးတဲ့အခါ ကနောက ဘာမ ပောမနေတော့ပဲ ကားသော့တဲကို ဘောငးဘီအိတထဲ ထည့ပီး သူဝယလာတဲ့ အထုပတေ လကက ဆဲလို့ သူ့နောကက လိုကလာတယ။ တီခယလညး ဘာမ မပောဘူး။ အပေါရောက တော့ ကနော့ကို ရေတစခကခတိုကပီး အထဲဝငသားတယ။ ကနော့မာ တယောကထဲ ကောငတောငတောငနဲ့ ဒီအတိုငး ထိုငနေရတယ။ တီခယမိုးက အထဲမာ ဝယလာတဲ့ ပစညးတေ နေရာခနေလာ အဝတလဲနေလားတော့ ကနော မသိဘူး။ ခဏနေ တော့ အထဲကလမးပောလေရဲ့ “သားဇောရေ . . ခဏလေးနော” တဲ့ “ဟုတ” လို့ပဲ ပနပီး အသံပေးလိုကတယ။ နညးနညးကာ သားပီးတော့ စကနဲ့ နပထားတဲ့ ဘလကကောဖီနစခက ကိုငပီး ထကလာတယ။ သကားထုပလေးတေလညး ပါတယ။
“သား… ကောဖီသောကဦး” “ဟုတ ” ကနော ကောဖီထဲကို သကားထုပတစထုပ ဖောကထည့ပီးမ “တီခယကလညး ကနော့ ကို နို့ထည့မပေးဘူးလား” “ဟင” “ကနောက ဘလကဆို သိပမသောက တတလို့ပါ” “သော . . ဘာမားလဲ လို့ ခဏလေး” ဆို ပီး အထဲ ပနဝငသားလေတယကိုယ့ဆရာရေ။ ကနောကတော့ အနောကကနေကည့ပီး သားရေ တမားမား နဲ့ပေါ့။ ဟငးးးးးးး မ ကာပါဘူး တီခယမိုး ကောဖီမိတ ဗူးလေး ကိုငပီး ပနရောကလာတယ။ ကနောလညးကောဖီထဲကို ကောဖီမိတ(နို့မုန့) ထည့ပီး ကောဖီလေး အခိနဆဲသောကရငး အကံထုတနေလိုကတယ။ ကောဖီသောကလို့ ပီးတဲ့အခါ ပနလိုကရငကောငးမလား အကောငးရာပီး နေရငကောငးမလားပေါ့။
တီခယမိုးကတော့ ကနော ရိနေတာတောင သတိရသေးရလားမသိဘူး။ ခေထောကနစခောငး ခိတပီး ကောဖီကို အရသာခံ သောကနေတာ ကိုယ့ဆရာရေ။ ကောဖီတဝကလောကကုနသားတော့ သောကတာခဏရပထားပီး အခိနဆဲရသေးတယ။ စိတထဲ မာက လနဆဲနေတယ။ သင့တော၏ မသင့တော၏ ကလညး ရိသေးတယမဟုတလား။ အခေအနေက ကနော့ဘကမာ ရိနေ တယဆိုတာ ကိုတော့ ကိုယ့ဆရာလညး သိတယမလား။ နောကဆုံးတော့ ကနော ကဒီလို ဆုံးဖတလိုကတယ။ ကနော လုံးဝ မ ကိုးစားတော့ဘူး။ တီခယ့ဘကက စပီး လမးဖောကပေးလာရငတော့ မသိခငယောငဆောငပီး ဆကလောကသယမယပေါ့ဗာ။ ဒါနဲ့ ပဲ သောကလကစ ကောဖီခကကို တကိုကထပမော့လိုကတယ။ ပီးတော့ စကားတခုခုပောမို့ ကံနေတုနးမာပဲ
“သော .. သားရေ မငးက ဖုနးဆရာ ဆိုတော့ အကူအညီတောငးရဦးမယ တို့ဖုနးလေး တစလုံးကယ ပကနေတာလား မသိဘူး အဲ ဒါ ကည့ပေးပါလား ကာတော့ ကာနေပီ” “ဟုတ ပကည့လေ တီခယ” ဆိုတော့ဖုနးသားယူလာပီး ကနော့ကိုပေးတယ။ က နော က အားသငးကိုးပါတောငးပီးခဏ အားသငးထားလိုကပီး လကကနကောဖီကို အရင ရငးလိုကတယ။ ပီးမ ဖုနးကို ပါဝါ ဖင့ကည့တော့ firmware ကနေတယ လို့ ကနော ယူဆလိုကပီး “ရတယ တီခယ ကနော လုပပေးမယ ဖုနးက firmware က သားတာ ကနပူ တာ တလုံးလုံး သုံးဖို့ရိလား ကနော တခါထဲ firmware ဆဲပီး ပနတငပေးလိုကမယ”
ကနော့ဆီ သူ့laptop ထုတပီး လာပေးတော့ ကနောလညး လုပစရာရိတာ စလုပတယပေါ့။ ဖုနးအတက လိုတာတေ အငတာနကမာ ရာနေရငးက “သားရေ တို့ အဝတသားလဲလိုကဦးမယနော လိုတာရိရင လမးခေါလိုက” ဆိုပီး အထဲဝငသားတော့ ကနော တယောကထဲ လက ပတော့ တလုံးနဲ့ ဧည့ခနးထဲ ကနနေခဲ့ရော။ Software တခို့နဲ့ လိုခငတဲ့ firmware ကိုတေ့တော့ ဒေါငးလုပ ဆဲထားရင တီခယ့ ကနပူတာကို နညးနညး မေကည့ဖို့ စဉးစားမိသားတယ။ တခားတော့ မဟုတပါဘူး သူရော အောကားတေ ဘာတေ ကည့တတ သလား ဆိုတာလောကပါပဲ။
search နေရာမာ စတားဒေါ့အမပီဖိုး ဆိုပီး ရိုကထည့လိုကတာနဲ့ ဗီဒီယို ဖိုငတေ တနးစီပီး ကလာပါလေရော ကိုယ့ဆရာ ထငတာ မနပါတယ။ တီခယ့ကနပူတာထဲက ဆငးရဲသားကားတေကို ကနော ရာဖေ တေ့ရိသားလေသညပေါ့ဗာ။ အဲဒီထဲက ဖိုငတစဖိုင ကို ကလစထောကပီး လမးကောငး ကည့လိုကတော့ ဖိုငလမးကောငး အဆင့မ အဆင့ကို ခံထားတာဆရာရေ။ ဒီအတိုငး လိုက ရာရင တောတောနဲ့မတေ့နိုငတဲ့ နေရာမိုးမာ။ ကနော လညး သူစဉးစားပီး သေခာ သိမးထားပုံကို သဘောကလို့ အသံထကပီး ဟီ ခနဲ ရယလိုကမိတယ။ အဲဒီအခိနမာပဲ “ဘာလို့ရယတာလဲက” ဆိုတဲ့ အသံက ဂါဝနတထညဝတပီး ကနော့နောကက ထက လာပါလေရောဗာ။ “ဗာ .. တီခယ… ဟို . . . ကနောလေ ..” “မငး… ဒါတေ ဘယလို ရာတေ့သားတာလဲ” ဆိုပီး ကနော့လက ထဲက မောက ကို ဆဲယူပီး ဖင့လကစတေ အကုနလုံး လိုကပိတတယ ကိုယ့ဆရာရေ…။ မကနာက ဒေါသဖစနေတာ မဟုတ သလို ဘာဖစနေလညး ခန့မနးလို့ မရဘူး။ ကနောလညး ဘာပောရမနး မသိဖစနေတာ။
“ဘာကိစ မဆိုငတာတေ လောကကည့တာလဲ သား တခား ဘာတေ လောကဖင့ထားသေးလဲ” “ဘာ . . ဘာမ မဖင့ပါဘူး တီ ခယ .. ဟို… ကနော ကနော ဒေါငးလုဒ ဆဲထားတဲ့ ဖိုင တခုပောကသားလို့ လိုကရာရငး တေ့သားလို့ ဖင့ကည့တာပါ” “အေး . .. ဘာပဲ ဖစဖစ မငးကို တို့ စိတဆိုးတယ တို့က ယုံကညလို့ ဒီကနပူတာကို မငးလကထဲ ထားသားတာ တောပီ ဖုနးလညး ပငမ နေနဲ့တော့ မငး ပနခငရငပနတော့ တို့ ဘာမ ခိုငးစရာ အကောငး မရိတော့ဘူး တို့က စပစပစုစု လုပတဲ့လူဆိုရင တအားမုနးတာ” ကနော သူ့ကို မကနာငယလေးနဲ့ပဲ ကည့နိုငတော့တယ။ မကလုံးကတော့ တောတောလေးဟိုကနေတဲ့ ဂါဝနဆီကို အကည့ရောကဖစအောင ရောကသားသေးတယ။ တီခယ့ကို ကည့ရတာ အတငးမာ ဘာမ ခံဝတထားပုံမပေါဘူး။ အိမနေရငး ဂါဝန အသားပော့ပော့ပေါမာ မသိမသာ ပေါနေတဲ့ နို့သီးခေါငးလေတေက ကနော့အာခေါငတေ ခောကသေ့စေတယ။ ဒါပေမဲ့ ကနောကရော လောလောဆယအခေအနေကို ပောငးလဲပစလိုကဖို့ ဘယလိုမား တတနိုငမာတဲ့တုနး ကိုယ့ဆရာရယ။ ဘဝဆို တာ အောစာအုပထဲကလို ဖစလာတာမိုးမ မဟုတတာ။ အခုနေ အတငးလုံးလိုကရင ဒုကရောကသားနိုငတယဆိုတာလညး သဘောပေါကပါတယ။
ကနော့ သီဝရီ အရ မိနးမတေက နောကဆုံးအခိနထိ ငငးနေတုနးပဲ ကိုယက ရအောင ခုပတတဖို့ပဲ လိုတယ ဆိုတာ ကလညး အခုလိုအခေအနေမာ ကနောက ထုတမသုံးရဲဘူးလေ။ အနညးဆုံးတော့ တခိနက ကိုယ့ဆရာမ ဖစခဲ့တယဆိုတဲ့ အသိက ရိနေ သေးတာကိုး။ နောကဆုံးတော့ လညး စိတလော့ခလိုကပီးမ “ကနော့ကို ခင့လတပါတီခယ .. ကနော မလုပသင့တာ လုပလိုက မိတာပါ၊ စညးမစောင့သလိုလညး ဖစသားတယ ကိုယ့ဆရာမအပေါ မကံအပ မစညရာကို ကံစညမိသလိုလညး ဖစသားတယ တောငးပနပါတယ တီခယရယ… ကနော သားလိုကပါဦးမယ” ကနော တမငပောလိုကတဲ့ စကားတေမနး ကိုယ့ဆရာလညး ရိပမိတယမလား မတတနိုငဘူး နောကဆုံးရတဲ့ အခင့အရေး လေးကို ရသလို သုံးပီး တိုကစစဆငရတာပဲ ဟီ။ ပိးတော့ ကနော လညး ခေါငး ငိုကစိုကငိုကစိုကနဲ့ အိမတံခါး ဖင့ပီး ပနလာခဲ့လိုကတယ။ ဓါတလေခါးတောင မစောင့ပဲ ဒီအတိုငးဆငးလာခဲ့ပီး လမးမပေါရောကတော့ တကစီတစငး တားပီး ပနလာခဲ့လိုကရော. . .။ ရပကကထဲပနရောကတော့ အနီးအနားက စတိုးဆိုငမာ ဘီယာ၂ဘူးဝယပီး အိမပေါပနတကလာ အိမရောကတော့မ အဝတအစားလဲတော့ ဘောငးဘီအိတထဲက တီခယမိုးရဲ့ ကားသော့ ကီး ထကလာတယ။ အဲတော့မ တခါ သူ့ဆီ ဖုနးဆက ပီးပောရသေးတယ။ တမငယူသားတာ မဟုတကောငး အထပထပ တောငးပနရတာပေါ့ ကိုယ့ဆရာရယ။
အောငမာ စိတဆိုးပေသားပီလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ရယရယမောနဲ့ပဲ မနမနပနလာပေးတဲ့။ အဲဒါနဲ့ ကလေညး ခကခငး အဝတပနလဲပီး သူ့ဆီ ထကသားရတယ။ တံခါးဘဲလတီးလိုကတော့ တီခယ မိုး လာဖင့တယ။ ခုနက ပုံစံအတိုငးပဲ အောကမာ အခုအခံ မပါတဲ့ ဂါဝန ကီးနဲ့ပဲ။ “သားဇောရယ . . မငးကလညး ခကခငးကီး ထကပေးသားတာကိုး .. အခု အိမရောကပီးမ ပနလာတာလား” “ဟုတ” “သော… တို့က လမးမာပဲ အောကမေ့လို့ ပနလာခဲ့လို့ ပောလိုကတာ အိမပနရောကသား ပီဆိုလညး အေးအေး ဆေးဆေးမ ပနလာရောပေါ့ သားရယ” “ဟုတ ကနောက တီခယ တမိုး ထငမာစိုးလို့ပါ” “မထငပါဘူးကာ .. ခုနက လညး တို့က ရကသားလို့ပါ၊ လူကီးဆိုတော့ ရကတာပေါ့ ပီးတော့ ငါ့သားလညး တို့ကို အထငသေးသားမာ စိုးလို့” “ဘာလို့ သေးရမာလဲ တီခယရယ . . ထူးဆနးတဲ့ ကိစလညး မဟုတ အထငသေးရမဲ့ ကိစလညး မဟုတဘဲနဲ့” “မထူးဆနးရငလဲ ဘာလို့ဖင့ ကည့ရသေးတုနး ခေးကောငလေးရဲ့” “ဟီးဟီး… အဲဒါက ကနောဝါသနာပါတာကိုး တီခယရဲ့” ကနော့ကို မကစောငးထိုးတယ ဆရာသမားရေ… အခေအနေကတော့ ဟနပီနဲ့တူတယ။ ဘယအသကအရယပဲဖစဖစ မိနမတေရဲ့ မကစောငးဟာ ယောကား တေကို အရညပောစေဖို့ အထူးတလည ဖနတီးနေစရာမလိုလောကဖူးလို့ ထငတယကိုယ့ဆရာရေ။ ကနော့မာ အလိုလိုနေရငး မောလလာတယ။
“ကဲကဲ ခုန ကောဖီသောကပီးသားပီဆိုတော့ အအေးဖစဖစ သောကပေါ့ဟုတလား” “တောပါပီတီခယ ကနော့ကို ရေပဲ ပေး ပါ.” “အိုခေ” ရေတခက သားယူလာပီး ကနော့ကိုတိုကတယ။ “ကဲ .. ဆရာလေး အမောဖေပီးသားရင ဖုနးလေး ဆကပင လိုကဦး ဟုတလား ခုန မငးဒေါငးလုဒ လုပထားတာ ပီးပီနဲ့ တူတယ” “ဟုတဟုတ” ဒီလို ကိုယ့ဆရာရဲ့ တီခယမိုးရဲ့ ကနတို ဧည့ခနးမာ ဆိုဖာဆကတီ တစစုံ နဲ့ အလယမာ မနစားပဲ တစခု ရိတယ။ ပထမ ကနောက အိမအတငးထဲကို ကောပေးထားတဲ့ ခုံ မာ ထိုငနေတာ။ အခုက သူက ကနော ခုန ထိုငနေတဲ့ နေရာမာ ထိုင နေပီးတော့ ကနောက လောလောဆယ တီခယမိုး နဲ့ မကနာခငးဆိုငက နစယောကထိုင ခုံမာ ထိုငနေတာပါ။
တီခယမိုးက သူ့ဘကလည့ပီးခထားတဲ့ လပတော့ ကို ကနော့ဘကလည့ပေးတယ။ ကနောလညးခုန ဒေါငးထားတဲ့ ဖိုငတေ လိုကရာဖို့ကနပူတာဆီ မကနာမူလိုကတယ။ တီခယကတော့ ဘယမမသားတော့ပဲနဲ့ အရေ့မာ ပဲ ထိုငနေတော့တာ ကိုယ့ဆရာ။ စိတထဲမာ မကာခငတခုခု ဖစတော့မယ ဆိုတာ ကိုသိနေပေမဲ့ ဘယကဘယလိုစရမနး မသိဘူးဖစနေတာ။ ကနပူတာမာ သေသေခာခာ ကည့လိုကတော့ Minimize လုပထားတဲ့ VLC လေးတေ့လို့ maximize လုပလိုကတယ။ ဟုတပါတယ ကိုယ့ ဆရာမနးထားသလိုပါပဲ ကနောသားနေတုနး တီခယမိုးကီး ကည့နေပုံရတဲ့ ဆငးရဲသားကား တစခုပါပဲ။ ကနော ပုံးစေ့စေ့ မကနာလုပပီး တီခယ့ကို လမးကည့လိုကတယ။ တီခယက ကနော့ ဘကကို ထလာတယ။ ဘေးတော့ ကနော့ဘေး ကို စေ့ခနဲ့ ဝငထိုငတာ ကိုယ့ဆရာရေ .. ကနော ရငထဲ တဒုတဒုတခုနလာသလို အငယကောငရဲ့ ထိပက သေးတေကလညး တဒိတတဒိတ တိုးနေတယ။
ကနော အသိလတသားသလို ဖစသားပေမဲ့ ကနော့လကမောငးကို တီခယ့နို့သီးခေါငးလေးတေတဲ့ ပတတိုကမိသားတယ ဆိုတာ ကောငးကောငး သိနေရပါတယ။ ကနော တီခယ့ကို ဆဲဖကလိုကတယ “ကနော့ကို ခင့လတပါတီခယ… ဘယလိုမ စိတထိနးလို့ မရတော့လို့ပါ” ကနောက ခပတိုးတိုးပောလိုကတော့ တီခယက ကနော့နားကို ကပပီးတော့ “တို့လညး ဟနမဆောငတော့ပါဘူး ဘေဘီရယ” နားရကနားကို နုပခမးလေးနဲ့ မထိတထိလုပပီး ပောတာဗား ကနောလညး တီခယ့ဂါဝနတေ ကိုတောင မလန နိုငတော့ပဲ ဂါဝနပေါမာ ဖုထနေတဲ့ တီခယ့လုံးဝနးပီးတော့ ဝငးအယနေတဲ့ နို့တေကို ငုံစုပလိုကတယ။ နောကထပ နို့တဘကကို တော့ ကနော့လကတေနဲ့ အငမးမရ ဆုပနယပစတာပေါ့။ နောကဆုံး ကနောမနေနိုငလို့ တီခယ့ ဂါဝတကို သားနဲ့ ကိုကပီး ဆဲဖဲ ပစလိုကတယ။
“ဗိ” “အို” ဂါဝနပဲတဲ့ အသံနဲ့ တီခယ့ အာမေတိတသံ အဆုံးမာ ဖူရငးဝငးဝါတဲ့ တီခယ့ ရတနာ ရငသား တေကို ကနော့ မကလုံးနဲ့ မငလိုကရတာပါပဲ ကိုယ့ဆရာရေ။ ညိုဝနးနေတဲ့ တီခယ့နိုးသီးခေါငးလေးတေဟာ ကနော့ရဲ့ နုပခမးသားတေနဲ့ ထိ ကပထားရလိမ့မယ ဆိုတာ ဟိုးအရင သူ့တပည့ဘဝတုနးက စိတကူးတောင မယဉဖူးခဲ့တာပါ။ သူ့နို့သီးခေါငးဘေးတဝိုကမာ က နော့ လာထိပဖားလေးနဲ့ ကကီးခခေးတေ ရေးတော့ ကနော့ဆံပငတေကို ဆောင့ဆဲတာဗ။ ဆရာသမား ကုံဖူးလားတော့မသိ ဘူး။ သူဆောင့ဆဲတာ နာပေမဲ့ ကနောက နာကငတဲ့ ဝေဒနာကို မခံစားရပဲ သူ့နို့တေကို ပိုပိုပီးတော့ပဲ စို့ခငလာတယ။ တီခယမိုးရဲ့ နို့တေကို ဘယပနဘာပန စို့နေရငးက ပေါငကားထဲကို စမးကည့လိုကတေ့ အရညတေကို စိုပီးရဲနေပီ။ အဲဒါနဲ့ ကနောလညး အောကကို အလည့မပေးတော့ပဲ တနးပီးလုပတော့ဖို့ဆုံးဖတလိုကတယ။ ကနော က ဘောငးဘီတေ ခတနေတုနးပဲ ရိသေးတယ တီခယမိုးက ကနော့ကောငကီးကို သူ့လကနဲ့ ဖမးဆဲပီးတော့ အား ငုံစုပပစလိုကတယ။ အား ကနော့မာ ဆေမိုးကို မေ့ ရောကိုယ့ဆရာရယ။
သူစုပပေးတာကောငးလနးတော့ ကနော့မာ အားလုံးကို သတိလကလတပါပဲ။ သူ့ကိုလညး မညာနိုငတော့ပဲ ပါးစပထဲကို ဆောင့ ဆောင့ပီး ထိုးထည့မိတယ။ ကနော ထိုးထည့တဲ့အခိန ပနထုတတဲ့အခိန ကားမာ သူ အသကရူတဲ့ အခိနတေက အားလုံး ကကတိပါပဲ။ တီခယမိုးကို ကနော ဒီတခကနဲ့တင တောတောဂါသားတာ ကိုယ့ဆရာရယ။ ပင့ပင့လငးလငးလငး ပောရရင အခု လို ပါးစပကို တခါမမ အားရပါးရ မလိုးဖူးဘူး။ ကနောက ဆောင့သငးလိုကတိုငး “အနး . . အနး” ဆိုပီး တီခယ့ရယ့အောသံက စိတကို တောတောတကကစေတယ။ “ဘေဘီ တို့ကို ခစပေးတော့” ပောပီးတာနဲ့ ခကခငး လဲခလိုကတဲ့တီခယမိုးရဲ့ စကားတ ခနးမာ ကနောက စကရုပလိုပဲ သူ့ပေါငကားထဲ ဒူးထောကဝငထိုငပီး အားရပါးရ ထိုးထည့လိုကတော့တယ။ တီခယမိုးအိမမာ ကနော တညလုံး နေဖစသားတယ။ မနက မိုးလငး အိပယာထတော့ တီခယမိုးက မနိုးသေးဘူး။ ကပိုကရို အိပနေတဲ့ တီခယမိုးရဲ့ နဖူးကို ဖဖလေးနမးလိုကတော့ နိုးလာတယ။ ဒါပေမဲ့ ကနော့ကို သာသာကညကညရိပုံမပဘူး။ ကနော့ နေရာမာ ဆိုရငရော ကိုယ့ဆရာဘယလိုနေမလဲ။ ကနောကတော့ တငးသားတယ။
ဘာမ ပောမနေတော့ပဲ မကနာသစ ပလုပကငး ပီးတော့ အိမသာတကတယ။ သူ ဘာသူ စကားပောခငပော မပောခငနေပေါ့။ ကနောကတော့ ကိုယ့အိမကိုယပနရုံရိတာပဲ။ အိမသာထဲက ထကလာတော့ တီခယမိုး အဝတတေဘာတေ သပသပရပရပ လဲ ဝတထားတာတေ့တယဗ။ တီရပအသစထညနဲ့ ထမီအနကရောကပောငကို ဝတလို့။ လကထဲ လညး စာအိပ တလုံး။ အထဲမာ ပိုကဆံတေ ရိပုံရပါတယကိုယ့ဆရာရယ။ ဆောကီး ဘာဇယားတေ ခငးဖို့ကံလညးတော့ မသိဘူး။ သူ ကနော့ကို ရယပတယ။ ပီးတော အနားကပလာပီး ကနော့ပါးကိုလကတဘကနဲ့ ပတတယ။ “မနေ့က တို့အရမး ပောတယ သိလား မငးကိုလညး ကေးဇူးတငတယ” သူက ကနော့ကို လေ သံ လေးနဲ့ပဲပောတာပါ။ ကနော သူ့ကို ဒီအတိုငးပဲ ကည့နေလိုကတယ။ “ဒါပေမဲ့ တို့ နစယောကက ရေရညကီး တော့ မသင့တောဘူးမလား အဲဒါကောင့ နောကဆို လမးမာတေ့ရငတောင မခေါနဲ့တော့နော၊ တို့တေ ဘယတုနးကမ မသိခဲ့ကသလိုပေါ့ ဟုတလား ဆရာတပည့ ဆိုတာကတော့ နဂိုထဲက စိတထဲမာ မရိဘူး မလား ဘယလိုမ တော့ သဘောမထားနဲ့ကာ ဒါလေး ယူသား”
သူပေးတဲ့ စာအိတထဲမာ ဘယလောကတနတေရိမနး မသိဘူး။ ကနော နုတခမးကို တခကတန့လိုကတယ ကိုယ့ဆရာရယ မငးသားလိုလို ဘာလိုလိုပေါ့ ပီးမ သူ့စာအိတကို ဖတခနဲ ဆဲယူပီး အနားမာရိတဲ့ စားပဲပေါတငလိုကတယ။ “အရာရာအားလုံးတီ ခယ့သဘောပါပဲ” ပောပီး သူ့ကိုကနော ဆဲဖကလိုကတယ။ တီခယမိုး မောလင့ထားပုံမပေါဘူး။ ပီးမ သူ့တငပါးတေကို ပတ သပပေးပီး “တပည့ အမိုကကလေးကို တခါလောက ထပပီး ခင့လတဦးနော တီခယ” ပောပီး သူ့အငီအောကက ဘရာဇီယာ ကို ကနော ဆဲခတလိုကတယ။ ပီးမ အငီကို ဆဲမပီး နို့တေကို ဘယပနညာပနစို့တော့တာ။ ကနော့ကို ဘာမကို ပနမပောနိုင တော့ဘူး နစမိနစလောကစို့ပီးတော့ သူ့ကို ခုံပေါတငပီးမ ထမီကို ဆဲခတပီး ပေါငကားထဲ ခေါငးဝငပီး အစေ့ထိပကလေးကို ဆဲ စုပပစလိုကတယ။
ပီးမ လာကို အတငးနံရံတေ တလောက ကစားပီး အားရပါးရ ဂာပစလိုကတယ ကိုယ့ဆရာရယ။ သူ့ကို ဂာလို့ အားရပီးတော့မ ကနော့ ဘောငးဘီကို မခတပဲ ပစညးထုတပီး တီခယ့ ပါးစပထဲ ထည့ပေးလိုကတယ။ သော ကိုယဆရာကလညး မစုပပဲ နေမ လား စုတတာပေါ့။ စုပတာမ အားရပါးရကိုစုပတာ။ ကနောလညး တောတော ခံလို့ကောငးကောငးနဲ့ ကော့ကော့ကော့ထိုးပေးနေ လိုကတယ။ နညးနညး ကာသားပီးမ တီခယမိုးကီးကို မတတပရပခိုငးပီး နုပခမးတေကို စုပနမးရငး လကတဘကနဲ့ ပေါငကား ထဲကို ကလိပေးနေလိုကတယ။ တီခယမိုးကီးဆိုတာဗာ… အရညတေကို ရဲနစနေတာပဲ။ အခုထိတော့ ကနော့ကို ဘာစကားမ ပနမပောဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ နမးနေတာကို ရပ။ သူ့ခနာကိုယကို လကနဲ့ ဆဲလည့ပီး ခုံပေါပို ကုနးသလိုဖစအောငထားလိုကပီး အနောကက နေ တေ့ပီး ဆောပစတယ ကိုယ့ဆရာရယ။ အားပါးပါး ညက လုပတာတေထပတောင ပိုကောငးနေသလိုပဲ။ တစ မိနစခဲ နစမိနစလောက လုပပီးတော့ ကနော ရပလိုကတယ။ ပီးတော့ မကနာခငးဆိုင အနေအထား ဖစအောင ပနနေလိုကပီး မ နဖူးကို တခကနမးလိုကတယ။
“တီခယ . . ကနော ဂစကလိုမဟုတဘူး ကနော့ကို အဲလို လာလုပလို့မရဘူးသိလား အဲဒီပိုကဆံတေလညး ယူဖို့ အစီအစဉမရိဘူး၊ နောကလညး လမးတေ့ရင ခေါဖို့ မစဉးစားနဲ့နော ကနော တို့ ဇာတလမး ဒီမာပတပီ” ပီးတော့ ကနောလညး အဲဒီကနေ ထက လာခဲ့တယ ကိုယ့ဆရာရယ။ ကနော ဘဝမာ ဆောတေ အမားကီးနဲ့ ကုံဖူးပါတယ။ တခါမ ဒီလို ဆကဆံတာမိုး မခံဖူးပါဘူး။ စိတထဲမာ တောတော တငးသားလို့ ကနော ပနတုန့ပနတာ လမးလဲကောငးလဲ လဲနိုငပါတယ။ ဒါပေမဲ့ မတတနိုငဘူးဗာ နောက ကိုတော့ ကနော ဆငခငမ ဖစမယလို့တော့ စိတထဲက တေးဖစပါတော့တယ…။
Zawgyi
တီခယိုး (စ/ဆုံး)
တေနx{1037} Taxi ေလး ငားၿပီးေတာ့ အိမို ပနာတယ္။ ကံမားမေကာင္းခင္ေတာ့ ငားလာတဲ့ ကားက လမ္းမာ သူမားကို သားတိုကိတယ္။ တကယ ကေနာ့ ကားဆရာx{1039}x{101C}ကီးက အမနါ။ လမ္းသယေန အတင္းထကာတဲ့ ကားကို သားတိုကိတာ။ ကေနာည္း ထားခဲ့ၿပီး ေနာကစင္း ငားရေကာင္းx{1014}x{103D}ိုး ဆက္ေစာင့ေကာင္းx{1014}x{103D}ိုး ေဝခဲမရဖစ္ေနတယ္။ တဘကားကေတာ့ မမx{1039}x{101C}ကီးတစ္ေယာက္ ပဲ။
ကားဆရာ နဲx{1037} စကားေပာေနရင္းက အေခအတင္ ဖစာလိုx{1037} ေသေသခာခာ ၾကည့ိုက္ေတာ့ စိတဲမာ ရင္းx{1014}x{103D}ီးသလို ဖစ္ေနတယ္။ နည္းနည္း စဥ္းစားၾကည့ိုက္ေတာ့မ ဆယန္းတုန္းက စာသင္ေပးဖူးတဲ့ ဆရာမဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲx{1037}ပဲ ဆင္းၿပီးေတာ့ ကူညီေဖရင္း။ အေခအေန ေပာင္းပန္ ဖစားၿပီး ကေနာ ဆရာမ ဘက ဖစားၿပီး ကားဆရာx{1039}x{101C}ကီးကို ရနိုကစ္။ စကားမား။ ေနာကုံးေတာ့ ဆရာမ ကိုပဲ ေဖာင္းဖ တကီဆရာx{1039}x{101C}ကီးလည္း ေလာ္ေၾကးနည္းနည္းပါးရနဲx{1037} အဆင္ေပသားေလသတည္းေပါ့ဗာ။
Taxi ဆရာx{1039}x{101C}ကီးက ကေနာ့ကို ထားသားေတာ့ ကေနာ့မာ ေဒၚေကသီမိုးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} ကနဲ့ေရာ။ တကယ ဆရာမ က ကေနာ့ကို ေသခာ မမတိေလာကူး ထငာ။ x{1014}x{103D}စ္ေတလည္း ၾကာၿပီကိုး။ အဲဒီတုန္းက သူကလည္း အထကန္းပ ဖစါစ။ ကေနာိုx{1037} အတန္းကို အခိနိုင္းဝငငတာ။ ဒါေပမဲ့ တီခယ္ေဒၚေကသီမိုးက ကေနာ့ကို နာမည္ ပါမတိေနတယ္။
“ေကးဇူးပဲ ေဇာ္ၿဖိဳးရယ္ မင္းနဲx{1037} မိုx{1037}လိုx{1037} မဟုတင္ တီခယ္ အ. . အ… ” ဆရာမ က ေပာရင္းနဲx{1037} မူးၿပီး လဲကသားတာ သတိေတာ့ မလစ္ေသးဘူး ကေနာည္း ဘာလုပမယ္ မန္း မသိဘူး။ လမ္းကလည္း လူ နည္းနည္းရင္းတဲ့ လမ္းဖစဲ့အပင္ ညနကပဴလာၿပီ မိုx{1037} ေဘးမာ လူေတ အမားx{1039}x{101C}ကီး မရိပါဘူး။ ေနာကုံး ကေနာည္း ရညည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားေနေတာ့ပဲ ဆရာမကို ကားေနာကန္းထဲ ထည့္ ၿပီးေတာ့ သူx{1037}ကားကို တက္ေမာင္းၿပီး နီးရာေဆးx{101B}ုံကို ေမာင္းသားလိုကယ္။
ဆရာမက x{1014}x{103D}လုံးေရာဂါေတ ဘာေတ ရိလိုx{1037} မဟုတါဘူး။ သူx{1037}လညင္းေခၚမလား ဇတ္ေခၚမလား အဲဒီက အx{101B}ိုးကီးေပါင္း ေၾကာင့ူးတာ။ အဲဒီကေန မ သတိေမ့သလို ဖစားတာ တကယ မေမ့ဘူး။ ကေနာ္ သူx{1037}ကားကို ေမာင္းလာရင္း အာရေတာင္ ေရx{1037} ေရာကါနီးမာ သတိ ပနလာၿပီး သူေပာပလိုx{1037}သိတာ။ အဲဒါနဲx{1037}ပဲ ဆရာမ ကို အိမနိုကိုx{1037}ေပးတာေပါ့ဗာ။ ကိုယ့ရာကေတာ့ ထငာပဲ ဒီဘဲ ေသနတ္ေတ ထုတေနၿပီ ပစ္ေတာ့မယိုx{1037}။ မဟုတပါဘူးဗာ။ ကိုယယယ စာသင္ေပးဖူးတဲ့ ဆရာမ ပဲဟာ ဘယစားရဲ မာလဲ။ ဟီးဟီး ဒါေပမဲ့ ဆရာမက အဆီတဝင္းဝင္း ဆိုေတာ့လည္း . . အင္း… ။
ကားေမာင္းရင္းက ဆရာမေဒၚေကသီမိုး ကေနာ့ကို ေကးဇူးတင္ေၾကာင္း ဘာညာေပာေပါ့။ ဖစင္ေတာ့ တီခယိုးx{1039}x{101C}ကီးက စကားေပာတာ ေကာင္းေကာင္း မေပာဘဲ ကေနာ့ လက္ေမာင္းကို ကိုငိုင္ၿပီး ေပာတာဗ။ ကားေလးေမာင္းရင္း စကားေလး ေပာရင္းနဲx{1037} ပဲ တီခယ့ိမို ေရာကားတယ္ေပါ့ ကိုယ့ရာရယ္။ ကေနာ္ အိမ္ေပၚကိုလည္း လိုကတကလို တီခယ လည္း ေခၚပါဘူး။ ဖုန္းနံပါတ္ေတ အခင္းခင္းလဲၿပီးေတာ့ ကေနာ္ ပနကာခဲ့တယ္။ အိမန္ေရာက္ေတာ့ ကေနာည္း ေမာ ေမာနဲx{1037} အိပိုကာ တခိဳးထဲအိပ္ေပာားေတာ့တယ္။ မနကိပာကမx{1014}x{103D}ိုးေသးဘူး ဖုံးမညိုx{1037} ထကိုငိုက္ေတာ့ တီခယိုး ဆီက ဖစ္ေနတယ္။
“ဟယို” “သားေရ တီခယါ” “ဟုတဲ့” “သားကို တိုx{1037}အကူအညီေလးတစုေလာက္ ေတာင္းခငိုx{1037}” “ဟုတ္” “ဒီမနက္ လည္း ေခါင္းက နည္းနည္း မူးေနလိုx{1037}ကယ္ အိမာက ဘယူမလည္း မရိဘူး တိုx{1037}က တေယာကဲေနတာဆိုေတာ့ေလ” “ဟုတ္” “အဲဒါ ဒီမနက္ေတာ့ ေဆးခန္းေလး သားပလိုကငိုx{1037} ကားလည္း မေမာင္းရဲေသးလိုx{1037}သားရယ္ . . Taxi လည္း မစီးခငူး” “ေၾသာ္ ဟုတဲ့ ရပါတယ္ တီခယ္ ကေနာားလာေမာင္းေပးမယ္ေလ” “ေအးေအး ေကးဇူးပါပဲသားရယ္” “တီခယ္ မနကာ ေရာစားၿပီးၿပီလား ကေနာ္ ဘာဝယဲ့ေပးရမလဲ” “ရတယ္ မဝယာနဲx{1037} သား တိုx{1037} လမ္းမာ ပဲ ဝငားၾကမယ္ေလ” “ဟုတဲ့ ဟုတဲ့” စားရကံေတာ့ x{1039}x{101C}ကဳံၿပီထငယ္ ကိုယ့ရာေရ… မနကာေပာပါတယ္.ဟီးဟီး။ အဲဒါနဲx{1037}ပဲ ကေနာည္း အမနုံး ေရမိုးခိဳးၿပီး တီခယိုးရဲx{1037} ကနိုရိရာကို အမနုံးထကာခဲ့လိုကယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကေနာ္ ဖုံးဆကိုကာနဲx{1037} တီခယိုး က ဆင္းလာၿပီး ကေနာ့ကို ကားေသာ့လကဲထိုးေပးတယ္။ တီခယိုးက ၾကက္ေသးေရာင္ ဇာအကx{103E}ရင္ေစ့ လကတို အနက္ ေရာင္ ထမီေပာငဲx{1037} လခငိုင္းလေနတယ္။
အသကါးဆယ္ေကာ္ ကေနာ့တီခယ ေလးဆယပည့္ေသးတဲ့ အပိဳx{1039}x{101C}ကီးမမ ဆို မယုံမယ့ူ ရိမာ မဟုတူး။ ဖစ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ဓါတုံx{101B}ိုကားၿပီး ကိုယ့ရာကိုေတာင္ ပလိုကငယ္။ ထားပါေတာ့ ကေနာ္ သူx{1037}ကားကို တက္ေမာင္းၿပီး ထကာလိုက္ တယ္။ “တီခယ္ . . မနကာ သားစားမယလား” “ေအးေလ သား” “ဟုတ္” (ဘာလိုx{1037}လဲ မသိဘူး ကေနာ္ ရင္ေတ တအားခုန္ ေနတယ္ ဟီ) ကေနာည္း ဘယိုဘာရယ္ ေပာမေနေတာ့ပဲ ဆရာစံလမ္းထဲက စိနံကို ေမာင္းသားလိုကယ္။ တီခယိုးက မုနx{1037}င္းခါးစားတယ္။ ကေနာ ေပါကီနဲx{1037} လဘကည္။ (ဆိုငေရာင္းတဲ့ ၾကကားေပါကီ ကိုဆိုလိုတာပါ ကိုယ့ရာ ရယ္) စားၿပီး ေသာက္ၿပီးေတာ့ ပိုကံေတ ဘာေတ လုမရင္းေနေတာ့ပဲ ၿငိမ္ေနလိုကယ္။ အဲဒီအခိနာပဲ မမေအးဆီက ဖုန္းဝင္ လာတယ္။
“ဟယို . . ဟုတဲ့ မမေအး” “ေၾသာ္ ကေနာ္ မအားဘူး သူငယင္းတစ္ေယာကဲx{1037} ဆရာစံလမ္းမာကိစx{1039}x{1005}ေလးတစုရိလိုx{1037}” တီ ခယိုးက ကေနာ့ကို လမ္းၾကည့ယ္။ ကေနာ္ သားကေလးၿဖဲၿပီးေတာ့ပဲ ရယလိုကယ္။ “ဟုတ္ ဟုတ္… ၿပီးမ ကေနာ္ ဖုံး ဆကိုကယ္” “ဘယိုလုပ္ၿပီး တိုx{1037} မင္းသူငယင္း ဖစားတာတုန္း သားရဲx{1037}” “ကေနာ့အစပါ တီခယယ္… အစအဆုံး ရင္းေနရမာစိုးလိုx{1037} ဒီလိုပဲ ေပာလိုကာ .. သူက အရမ္းေလေၾကာ ရညိုx{1037}” အမနေတာ့ ကေနာမင္ေပာလိုကာ။ ကိုယ့္ ဆရာလည္း ဓာတယလား ဟဲဟဲ ကေနာ သူx{1037} ရီအကင္ ကို သိခငိုx{1037}။ ထားပါေတာ့ ကေနာိုx{1037} အဲဒီကေန တီခယိုး ပမယ့္ ေဆးခန္းကို ေရာကားတယ္ေပါ့ဗာ။ ကေနာ္ ေဆးခန္းကိုလည္း မလိုကားပါဘူး ကားထဲမာပဲ ကန္ေနခဲ့တာ။ သူမိုx{1037} ကေနာ့ကို ကားနဲx{1037} ထားခဲ့တယ္။
သူx{1037}သားတုန္း မမေအးဆီ ဖုန္းပနက္ၿပီး အီစီကလီထုရေသးတယ္။ မမေအးက အိမိုကမယိုၿပီး ေခၚတာပါ။ ကေနာ မမ ေအးပဲ အဆင္ေပသလို ၾကည့ား မမေအး သေဘာကမပဲ ကေနာ္ေနမာလိုx{1037} ေပာပစိုကယ္။ မမေအး နဲx{1037} ဖုန္းေပာရင္း တန္းလန္း တီခယိုးဆီက ၂ခါေတာင္ ဖုန္းဝငာေသးတယ္။ သူx{1037}ကားx{1039}x{101C}ကီး ကေနာ္ မေပးသာမာ စိုးလိုx{1037}လားမသိလူး။ အဲဒါနဲx{1037} တီ ခယိုးဆီဖုန္းပန္ေခၚရေသးတယ္။ “ဟယို” “မမေပာ” “ဘယူx{1037}ဆီဖုန္းမားေခၚသလဲ ေမာင္ေဇာ္ ဒါ တီခယ့ုန္းက” “ဟာ . . ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ တီခယ္ ခုန အစနဲx{1037} ဖုန္းေပာရင္းတန္းလန္းမိုx{1037} တီခယ့ီ ဖုနန္ေခၚေတာ့ ေယာငားတာ တီခယ္ ေပာပါ” “ေၾသာ္ သား… ေဇာ္ ေစာင့္ေနရတာ ပင္းေနမာစိုးလိုx{1037} ေနာက္x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ၿပီးရင္ တိုx{1037}အလည့္ေရာက္ၿပီလိုx{1037} ေပာတာ”
“ေၾသာ္ ရပါ တယ္ တီခယယ္ ဖည္းဖည္းလုပါ ကေနာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေစာင့ယ္ ” “ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ဒါပဲေနာ္” ခဏၾကာၿပီးေတာ့ တီခယိုး ပန္ေရာကာတယ္။ ကေနာ ကားေရx{1037}ခန္းတံခါးဖင့္ေပးေတာ့ ကေနာ့ ပခုံးကို ပတဲသားၿပီးမ ဝငိုငယ္။ မေတာဆလား တမငကာလားဆိုတာေတာ့ သူပဲသိမာပဲ ကေနာေတာ့ ရငဲကို လူးခါသားတာပဲ။ စိနံမာ စားခဲ့တဲ့ ေပါကီ အကိဳးေပးၿပီထငါရဲx{1037} ကိုယ့ရာေရ. . ကားေမာင္းလာရင္းနဲx{1037} ခုနက ကေနာ့ပခုံးေတကို လာၿပီးကီစယားတဲ့ တီခယိုး ရဲx{1037}ရငားေတကို ခိုးၾကည့္ေတာ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတေတာင္ ဆူထက္ေနလိုလို။
အဲဒီလိုေပာေတာ့ ဆရာသမား မက္ေမာင္ နည္းနည္းကဳံx{1037} သားတယလား၊ ကေနာ့ စိတ ထငာသကကည္းဖစ္x{1014}x{103D}ိုငာ ေပါ့ ကိုယ့ရာရယ္၊ ရင္ေတခုန္ေနလိုx{1037} အမင္ေတပါ ေဝဝါးလာတာမိဳးေပါ့။ တီခယိုးက ေဖာ့ခကါတဲ့ ဘယာဇီယာ ဝတား တာမဟုတဲ ပိတဲx{1037} လုပားတဲ့ ေကာပည့္ေဘာီကို ဝတားတာပါ။ စလာကတည္းက ယဥိုကx{103C}ဖစာစိုးလိုx{1037} သတိထားၿပီး မသိခင္ေယာင္ ေဆာငဲ့တဲ့ တီခယိုးရဲx{1037} ရင္x{1039}x{100B}နx{1037}စပာ ကေနာ့မကုံးေတက ခဏခဏ သားသား ဆိုကပ္ေနပါတယ္။
သူx{1037}ပစx{1039}x{1005}ည္း ကို ခိုးၾကည့္ေနရေတာ့ ကားေပၚမေရာကငဲက ခုန္ေနတဲ့ ရငက မရပ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး။ ဆရာဝနလာတာ ဘယို လဲ ဘာညာေတာင္ မေမးမိဘူး။ တီခယိုးကေတာ့ ခပညညဲ ဖုန္းေလးပတင္း လိုကာတာ။ ကေနာည္း အခုမသတိရ တာ သူဘယကားမယ္ ဆိုတာ မေမးရေသးဘူး။ အေရးထဲ ဖုန္းဝငာလိုx{1037} ဘီးဇီးလုပိုကသးတယ္။
“တီခယ္… အိမိုပဲ ေမာငမာမလား” “မမ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလားက… .သားေဇာ္ ဒီတခါ မေယာင္ေတာ့ဘူးေပါ့ေလ” “ဗာ . . မဟုတါဘူး တီခယယ္” “ဘာမဟုတာလဲက” “ေၾသာ္… ကိုယ့ရာမကို မမေခၚစရာလား ဒါေပမဲ့ ဒီအတိုင္း ေတာ့ x{1039}x{101C}ကိဳကဲ့ လူလိုက္ေမး တီခယ အသကါးဆယ္ေကာိုx{1037} လုံးဝမထငဘူး ကေနာဲx{1037} ေမာင္x{1014}x{103D}မဆို ယုံၾကမာပဲ ဒါေပမဲ့ ကေနာေတာ့ တီ ခယ့ို တီခယိုx{1037}ပဲ ေခၚမာ” “တိုx{1037}က ငါးဆယ္ေကာယိုတာ စန္းx{101B}ုံကေလး စန္းေသးတာပါ သားေဇာယ္ ဟင္းဟင္း …” အခု ခိနာ ကေနာ္ ဘာစကားမ ပနုနx{1037}နရာမလိုဘူး ဆိုတာ ကိုယ့ရာလည္း သေဘာေပါကယလား ကေနာည္း ကားကိုပဲ အာx{101B}ုံစိုက္ၿပီး ေမာင္းေနလိုကယ္။ ကားကိုသာ ေမာင္းေနရတာ လူက ေလာငတီးတီး ဖစ္ေနၿပီ။ မx{1039}x{101C}ကဳံဖူးေသးတဲ့ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ မိုx{1037}လားမသိဘူး ေလာငီးတဲ့ ကိစx{1039}x{1005}က တခား ဘယခိနဲx{1037}မ ကို မတူတာ။
ဘယ္ေလာက္ေတာငဲဆို အခုေနမား တီခယိုးx{1039}x{101C}ကီးက ကေနာ့ေကာငဲx{1037} ထိပားေလးကို လကိဳးရယ္ လကေလးရယဲx{1037} ဖဖ ေလး ဖိညx{103B}စိုကင္ေတာင္ ကေနာ္ ၿပီးသားေလာကယ္။ တီခယိုးလည္း ဘာမ ဆကေပာေတာ့သလို ကေနာ္ လည္း ဘာမ ဆကေပာဖစဲ သူx{1037}အိမနဲ့ လမ္းဘကိုပဲ ဦးတည္ ေမာင္းေနလိုကယ္။ “ေၾသာ္ . . သားေဇာ္ေရ… ေမ့ေနလိုx{1037} တိုx{1037}ကို —- Mart လိုကိုx{1037}ေပးပါလား ဝယရာလည္း နည္းနည္း ရိလိုx{1037}” “ဟုတ္ ….. တီခယ္” ဆိုေတာ့ ကေနာည္း တီခယ္ လိုရာခရီးကို ဦးတညိုကယ္ေပါ့ ဆရာသမားရယ္။ ကဲ တဖည္းဖည္းနဲx{1037} ေပရညလို ဖစားရင္ ေတာင္းပနါတယ္ ကိုယ့ရာေရ… က ေနာိုx{1037} — Mart ေရာကားတယ္.။ တီခယ သူလိုအပာေတဝယယ္။ ၿပီးပနာ။ ကေနာ အထုပဲၿပီးလိုက္ေပါ့။
တီခယိုး ကနို ေရာကိုx{1037} ကာပါကငိုးၿပီးတဲ့အခါ ကေနာ ဘာမ ေပာမေနေတာ့ပဲ ကားေသာ့တဲကို ေဘာင္းဘီအိတဲ ထည့္ၿပီး သူဝယာတဲ့ အထုပ္ေတ လက ဆဲလိုx{1037} သူx{1037}ေနာက လိုကာတယ္။ တီခယည္း ဘာမ မေပာဘူး။ အေပၚေရာက္ ေတာ့ ကေနာ့ကို ေရတစကတိုက္ၿပီး အထဲဝငားတယ္။ ကေနာ့မာ တေယာကဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာငဲx{1037} ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနရတယ္။ တီခယိုးက အထဲမာ ဝယာတဲ့ ပစx{1039}x{1005}ည္းေတ ေနရာခေနလာ အဝတဲေနလားေတာ့ ကေနာ္ မသိဘူး။ ခဏေန ေတာ့ အထဲကလမ္းေပာေလရဲx{1037} “သားေဇာ္ေရ . . ခဏေလးေနာ္” တဲ့ “ဟုတ္” လိုx{1037}ပဲ ပန္ၿပီး အသံေပးလိုကယ္။ နည္းနည္းၾကာ သားၿပီးေတာ့ စကဲx{1037} x{1014}x{103D}ပားတဲ့ ဘလက္ေကာီx{1014}x{103D}စက္ ကိုင္ၿပီး ထကာတယ္။ သၾကားထုပ္ေလးေတလည္း ပါတယ္။
“သား… ေကာီေသာက္ဦး” “ဟုတ္ ” ကေနာ္ ေကာီထဲကို သၾကားထုပစုပ္ ေဖာကည့္ၿပီးမ “တီခယလည္း ကေနာ့ ကို x{1014}x{103D}ိုx{1037}ထည့ေပးဘူးလား” “ဟင္” “ကေနာ ဘလကို သိပေသာက္ တတိုx{1037}ပါ” “ေၾသာ္ . . ဘာမားလဲ လိုx{1037} ခဏေလး” ဆို ၿပီး အထဲ ပနငားေလတယိုယ့ရာေရ။ ကေနာေတာ့ အေနာကေနၾကည့္ၿပီး သားေရ တမားမား နဲx{1037}ေပါ့။ ဟင္းးးးးးး မ ၾကာပါဘူး တီခယိုး ေကာီမိတ္ ဗူးေလး ကိုင္ၿပီး ပန္ေရာကာတယ္။ ကေနာည္းေကာီထဲကို ေကာီမိတ္(x{1014}x{103D}ိုx{1037}မx{103C}နx{1037}္) ထည့္ၿပီး ေကာီေလး အခိနဲေသာကင္း အx{1039}x{101C}ကံထုတ္ေနလိုကယ္။ ေကာီေသာကိုx{1037} ၿပီးတဲ့အခါ ပနိုကင္ေကာင္းမလား အေၾကာင္းရာၿပီး ေနရင္ေကာင္းမလားေပါ့။
တီခယိုးကေတာ့ ကေနာ္ ရိေနတာေတာင္ သတိရေသးရလားမသိဘူး။ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္း ခိတ္ၿပီး ေကာီကို အရသာခံ ေသာက္ေနတာ ကိုယ့ရာေရ။ ေကာီတဝက္ေလာကုနားေတာ့ ေသာကာခဏရပားၿပီး အခိနဲရေသးတယ္။ စိတဲ မာက လနဲေနတယ္။ သင့္ေတာ္၏ မသင့္ေတာ္၏ ကလည္း ရိေသးတယဟုတား။ အေခအေနက ကေနာ့ဘကာ ရိေန တယိုတာ ကိုေတာ့ ကိုယ့ရာလည္း သိတယလား။ ေနာကုံးေတာ့ ကေနာ္ ကဒီလို ဆုံးဖတိုကယ္။ ကေနာ္ လုံးဝ မ x{1039}x{101C}ကိဳးစားေတာ့ဘူး။ တီခယ့က စၿပီး လမ္းေဖာက္ေပးလာရင္ေတာ့ မသိခင္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ေလာကယယ္ေပါ့ဗာ။ ဒါနဲx{1037} ပဲ ေသာကက ေကာီခကို တကိဳကပ္ေမာ့လိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားတခုခုေပာမိုx{1037} x{1039}x{101C}ကံေနတုန္းမာပဲ
“ေၾသာ္ .. သားေရ မင္းက ဖုန္းဆရာ ဆိုေတာ့ အကူအညီေတာင္းရဦးမယ္ တိုx{1037}ဖုန္းေလး တစုံးကယ္ ပက္ေနတာလား မသိဘူး အဲ ဒါ ၾကည့္ေပးပါလား ၾကာေတာ့ ၾကာေနၿပီ” “ဟုတ္ ပၾကည့္ေလ တီခယ္” ဆိုေတာ့ဖုန္းသားယူလာၿပီး ကေနာ့ကိုေပးတယ္။ က ေနာ္ က အားသင္းx{1039}x{101C}ကိဳးပါေတာင္းၿပီးခဏ အားသင္းထားလိုက္ၿပီး လကန္ေကာီကို အရင္ ရင္းလိုကယ္။ ၿပီးမ ဖုန္းကို ပါဝါ ဖင့္ၾကည့္ေတာ့ firmware ကေနတယ္ လိုx{1037} ကေနာ္ ယူဆလိုက္ၿပီး “ရတယ္ တီခယ္ ကေနာ္ လုပ္ေပးမယ္ ဖုန္းက firmware က သားတာ ကနဴ တာ တလုံးလုံး သုံးဖိုx{1037}ရိလား ကေနာ္ တခါထဲ firmware ဆဲၿပီး ပနင္ေပးလိုကယ္”
ကေနာ့ဆီ သူx{1037}laptop ထုတ္ၿပီး လာေပးေတာ့ ကေနာည္း လုပရာရိတာ စလုပယ္ေပါ့။ ဖုန္းအတက္ လိုတာေတ အငာနကာ ရာေနရင္းက “သားေရ တိုx{1037} အဝတားလဲလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ လိုတာရိရင္ လမ္းေခၚလိုက္” ဆိုၿပီး အထဲဝငားေတာ့ ကေနာ္ တေယာကဲ လက္ ပ္ေတာ့ တလုံးနဲx{1037} ဧည့န္းထဲ ကန္ေနခဲ့ေရာ။ Software တခိဳx{1037}နဲx{1037} လိုခငဲ့ firmware ကိုေတx{1037}ေတာ့ ေဒါင္းလုပ္ ဆဲထားရင္ တီခယ့္ ကနဴတာကို နည္းနည္း ေမx{103E}ၾကည့ိုx{1037} စဥ္းစားမိသားတယ္။ တခားေတာ့ မဟုတါဘူး သူေရာ ေအာကားေတ ဘာေတ ၾကည့တ္ သလား ဆိုတာေလာကါပဲ။
search ေနရာမာ စတားေဒါ့အမီဖိုး ဆိုၿပီး x{101B}ိုကည့ိုကာနဲx{1037} ဗီဒီယို ဖိုင္ေတ တန္းစီၿပီး ကလာပါေလေရာ ကိုယ့ရာ ထငာ မနါတယ္။ တီခယ့နဴတာထဲက ဆင္းရဲသားကားေတကို ကေနာ္ ရာေဖ ေတx{1037}ရိသားေလသည္ေပါ့ဗာ။ အဲဒီထဲက ဖိုငစိုင္ ကို ကလစ္ေထာက္ၿပီး လမ္းေၾကာင္း ၾကည့ိုက္ေတာ့ ဖိုငမ္းေၾကာင္း အဆင့ အဆင့ို ခံထားတာဆရာေရ။ ဒီအတိုင္း လိုက္ ရာရင္ ေတာ္ေတာဲx{1037}မေတx{1037}x{1014}x{103D}ိုငဲ့ ေနရာမိဳးမာ။ ကေနာ္ လည္း သူစဥ္းစားၿပီး ေသခာ သိမ္းထားပုံကို သေဘာကလိုx{1037} အသံထက္ၿပီး ဟီ ခနဲ ရယိုကိတယ္။ အဲဒီအခိနာပဲ “ဘာလိုx{1037}ရယာလဲက” ဆိုတဲ့ အသံက ဂါဝနထညတ္ၿပီး ကေနာ့ေနာက ထက္ လာပါေလေရာဗာ။ “ဗာ .. တီခယ္… ဟို . . . ကေနာ္ေလ ..” “မင္း… ဒါေတ ဘယို ရာေတx{1037}သားတာလဲ” ဆိုၿပီး ကေနာ့လက္ ထဲက ေမာက္ ကို ဆဲယူၿပီး ဖင့ကေတ အကုနုံး လိုကိတယ္ ကိုယ့ရာေရ…။ မက္x{1014}x{103D}ာက ေဒါသဖစ္ေနတာ မဟုတ္ သလို ဘာဖစ္ေနလည္း ခနx{1037}န္းလိုx{1037} မရဘူး။ ကေနာည္း ဘာေပာရမန္း မသိဖစ္ေနတာ။
“ဘာကိစx{1039}x{1005} မဆိုငာေတ ေလာက္ၾကည့ာလဲ သား တခား ဘာေတ ေလာကင့ားေသးလဲ” “ဘာ . . ဘာမ မဖင့ါဘူး တီ ခယ္ .. ဟို… ကေနာ္ ကေနာ္ ေဒါင္းလုဒ္ ဆဲထားတဲ့ ဖိုင္ တခုေပာကားလိုx{1037} လိုကာရင္း ေတx{1037}သားလိုx{1037} ဖင့္ၾကည့ာပါ” “ေအး . .. ဘာပဲ ဖစစ္ မင္းကို တိုx{1037} စိတိုးတယ္ တိုx{1037}က ယုံၾကညိုx{1037} ဒီကနဴတာကို မင္းလကဲ ထားသားတာ ေတာ္ၿပီ ဖုန္းလည္း ပင ေနနဲx{1037}ေတာ့ မင္း ပနငငန္ေတာ့ တိုx{1037} ဘာမ ခိုင္းစရာ အေၾကာင္း မရိေတာ့ဘူး တိုx{1037}က စပပုစု လုပဲ့လူဆိုရင္ တအားမုန္းတာ” ကေနာ္ သူx{1037}ကို မက္x{1014}x{103D}ာငယ္ေလးနဲx{1037}ပဲ ၾကည့္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့တယ္။ မကုံးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဟိုက္ေနတဲ့ ဂါဝနီကို အၾကည့္ေရာကစ္ေအာင္ ေရာကားေသးတယ္။ တီခယ့ို ၾကည့တာ အတင္းမာ ဘာမ ခံဝတားပုံမေပၚဘူး။ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ အသားေပာ့ေပာ့ေပၚမာ မသိမသာ ေပၚေနတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလေတက ကေနာ့အာေခါင္ေတ ေခာက္ေသx{1037}ေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေနာေရာ ေလာေလာဆယေခအေနကို ေပာင္းလဲပစိုကိုx{1037} ဘယိုမား တတ္x{1014}x{103D}ိုငာတဲ့တုန္း ကိုယ့ရာရယ္။ ဘဝဆို တာ ေအာစာအုပဲကလို ဖစာတာမိဳးမ မဟုတာ။ အခုေန အတင္းလုံးလိုကင္ ဒုကx{1039}x{1001}ေရာကားx{1014}x{103D}ိုငယိုတာလည္း သေဘာေပါကါတယ္။
ကေနာ့ သီဝရီ အရ မိန္းမေတက ေနာကုံးအခိနိ ငင္းေနတုန္းပဲ ကိုယ ရေအာင္ ခဳပတိုx{1037}ပဲ လိုတယ္ ဆိုတာ ကလည္း အခုလိုအေခအေနမာ ကေနာ ထုတသုံးရဲဘူးေလ။ အနည္းဆုံးေတာ့ တခိန ကိုယ့ရာမ ဖစဲ့တယိုတဲ့ အသိက ရိေန ေသးတာကိုး။ ေနာကုံးေတာ့ လည္း စိတ္ေလာ့ခလိုက္ၿပီးမ “ကေနာ့ကို ခင့x{103E}တါတီခယ္ .. ကေနာ္ မလုပင့ာ လုပိုက္ မိတာပါ၊ စည္းမေစာင့လိုလည္း ဖစားတယ္ ကိုယ့ရာမအေပၚ မx{1039}x{101C}ကံအပ္ မစညာကို x{1039}x{101C}ကံစညိသလိုလည္း ဖစားတယ္ ေတာင္းပနါတယ္ တီခယယ္… ကေနာ္ သားလိုကါဦးမယ္” ကေနာ္ တမင္ေပာလိုကဲ့ စကားေတမန္း ကိုယ့ရာလည္း ရိပိတယလား မတတ္x{1014}x{103D}ိုငူး ေနာကုံးရတဲ့ အခင့ေရး ေလးကို ရသလို သုံးၿပီး တိုကစငတာပဲ ဟီ။ ၿပိးေတာ့ ကေနာ္ လည္း ေခါင္း ငိုကိုကိုကိုကဲx{1037} အိမံခါး ဖင့္ၿပီး ပနာခဲ့လိုကယ္။ ဓါတ္ေလခါးေတာင္ မေစာင့ဲ ဒီအတိုင္းဆင္းလာခဲ့ၿပီး လမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ တကီတစင္း တားၿပီး ပနာခဲ့လိုက္ေရာ. . .။ ရပကဲပန္ေရာက္ေတာ့ အနီးအနားက စတိုးဆိုငာ ဘီယာ၂ဘူးဝယ္ၿပီး အိမ္ေပၚပနကာ အိမ္ေရာက္ေတာ့မ အဝတစားလဲေတာ့ ေဘာင္းဘီအိတဲက တီခယိုးရဲx{1037} ကားေသာ့ x{1039}x{101C}ကီး ထကာတယ္။ အဲေတာ့မ တခါ သူx{1037}ဆီ ဖုန္းဆက္ ၿပီးေပာရေသးတယ္။ တမငူသားတာ မဟုတ္ေၾကာင္း အထပပ္ ေတာင္းပနတာေပါ့ ကိုယ့ရာရယ္။
ေအာငာ စိတိုးေပသားၿပီလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး ရယယ္ေမာနဲx{1037}ပဲ မနနနာေပးတဲ့။ အဲဒါနဲx{1037} ကေလည္း ခကင္း အဝတနဲၿပီး သူx{1037}ဆီ ထကားရတယ္။ တံခါးဘဲလီးလိုက္ေတာ့ တီခယ္ မိုး လာဖင့ယ္။ ခုနက ပုံစံအတိုင္းပဲ ေအာကာ အခုအခံ မပါတဲ့ ဂါဝန္ x{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037}ပဲ။ “သားေဇာယ္ . . မင္းကလည္း ခကင္းx{1039}x{101C}ကီး ထက္ေပးသားတာကိုး .. အခု အိမ္ေရာက္ၿပီးမ ပနာတာလား” “ဟုတ္” “ေၾသာ္… တိုx{1037}က လမ္းမာပဲ ေအာက္ေမ့လိုx{1037} ပနာခဲ့လိုx{1037} ေပာလိုကာ အိမန္ေရာကား ၿပီဆိုလည္း ေအးေအး ေဆးေဆးမ ပနာေရာေပါ့ သားရယ္” “ဟုတ္ ကေနာ တီခယ္ တမိဳး ထငာစိုးလိုx{1037}ပါ” “မထငါဘူးကာ .. ခုနက လည္း တိုx{1037}က ရကားလိုx{1037}ပါ၊ လူx{1039}x{101C}ကီးဆိုေတာ့ ရကာေပါ့ ၿပီးေတာ့ ငါ့သားလည္း တိုx{1037}ကို အထင္ေသးသားမာ စိုးလိုx{1037}” “ဘာလိုx{1037} ေသးရမာလဲ တီခယယ္ . . ထူးဆန္းတဲ့ ကိစx{1039}x{1005}လည္း မဟုတ္ အထင္ေသးရမဲ့ ကိစx{1039}x{1005}လည္း မဟုတဲနဲx{1037}” “မထူးဆန္းရငဲ ဘာလိုx{1037}ဖင့္ ၾကည့ေသးတုန္း ေခးေကာင္ေလးရဲx{1037}” “ဟီးဟီး… အဲဒါက ကေနာါသနာပါတာကိုး တီခယဲx{1037}” ကေနာ့ကို မက္ေစာင္းထိုးတယ္ ဆရာသမားေရ… အေခအေနကေတာ့ ဟန္ၿပီနဲx{1037}တူတယ္။ ဘယသကx{101B}ယဲဖစစ္ မိနေတရဲx{1037} မက္ေစာင္းဟာ ေယာက္ား ေတကို အရည္ေပာ္ေစဖိုx{1037} အထူးတလည္ ဖနီးေနစရာမလိုေလာကူးလိုx{1037} ထငယိုယ့ရာေရ။ ကေနာ့မာ အလိုလိုေနရင္း ေမာလလာတယ္။
“ကဲကဲ ခုန ေကာီေသာက္ၿပီးသားၿပီဆိုေတာ့ အေအးဖစစ္ ေသာက္ေပါ့ဟုတား” “ေတာါၿပီတီခယ္ ကေနာ့ကို ေရပဲ ေပး ပါ.” “အိုေခ” ေရတခက္ သားယူလာၿပီး ကေနာ့ကိုတိုကယ္။ “ကဲ .. ဆရာေလး အေမာေဖၿပီးသားရင္ ဖုန္းေလး ဆကင္ လိုက္ဦး ဟုတား ခုန မင္းေဒါင္းလုဒ္ လုပားတာ ၿပီးၿပီနဲx{1037} တူတယ္” “ဟုတုတ္” ဒီလို ကိုယ့ရာရဲx{1037} တီခယိုးရဲx{1037} ကနို ဧည့န္းမာ ဆိုဖာဆကီ တစုံ နဲx{1037} အလယာ မနားပဲ တစု ရိတယ္။ ပထမ ကေနာ အိမတင္းထဲကို ေကာေပးထားတဲ့ ခုံ မာ ထိုင္ေနတာ။ အခုက သူက ကေနာ္ ခုန ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာမာ ထိုင္ ေနၿပီးေတာ့ ကေနာ ေလာေလာဆယ္ တီခယိုး နဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင x{1014}x{103D}စ္ေယာကိုင္ ခုံမာ ထိုင္ေနတာပါ။
တီခယိုးက သူx{1037}ဘကည့္ၿပီးခထားတဲ့ လပ္ေတာ့ ကို ကေနာ့ဘကည့္ေပးတယ္။ ကေနာည္းခုန ေဒါင္းထားတဲ့ ဖိုင္ေတ လိုကာဖိုx{1037}ကနဴတာဆီ မက္x{1014}x{103D}ာမူလိုကယ္။ တီခယေတာ့ ဘယမသားေတာ့ပဲနဲx{1037} အေရx{1037}မာ ပဲ ထိုင္ေနေတာ့တာ ကိုယ့ရာ။ စိတဲမာ မၾကာခငခုခု ဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ x{1039}x{101C}ကိဳသိေနေပမဲ့ ဘယဘယိုစရမန္း မသိဘူးဖစ္ေနတာ။ ကနဴတာမာ ေသေသခာခာ ၾကည့ိုက္ေတာ့ Minimize လုပားတဲ့ VLC ေလးေတx{1037}လိုx{1037} maximize လုပိုကယ္။ ဟုတါတယ္ ကိုယ့္ ဆရာမန္းထားသလိုပါပဲ ကေနာားေနတုန္း တီခယိုးx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့္ေနပုံရတဲ့ ဆင္းရဲသားကား တစုပါပဲ။ ကေနာ္ ၿပဳံးေစ့ေစ့ မက္x{1014}x{103D}ာလုပ္ၿပီး တီခယ့ို လမ္းၾကည့ိုကယ္။ တီခယ ကေနာ့ ဘကို ထလာတယ္။ ေဘးေတာ့ ကေနာ့ေဘး ကို ေစx{1037}ခနဲx{1037} ဝငိုငာ ကိုယ့ရာေရ .. ကေနာ္ ရငဲ တဒုတုတုနာသလို အငယ္ေကာငဲx{1037} ထိပ ေသးေတကလည္း တဒိတဒိတ္ တိုးေနတယ္။
ကေနာ္ အသိလတားသလို ဖစားေပမဲ့ ကေနာ့လက္ေမာင္းကို တီခယ့္x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးေတတဲ့ ပတိုကိသားတယ္ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း သိေနရပါတယ္။ ကေနာ္ တီခယ့ို ဆဲဖကိုကယ္ “ကေနာ့ကို ခင့တါတီခယ္… ဘယိုမ စိတိန္းလိုx{1037} မရေတာ့လိုx{1037}ပါ” ကေနာ ခပိုးတိုးေပာလိုက္ေတာ့ တီခယ ကေနာ့နားကို ကပ္ၿပီးေတာ့ “တိုx{1037}လည္း ဟနေဆာင္ေတာ့ပါဘူး ေဘဘီရယ္” နားx{101B}ကားကို x{1014}x{103D}x{103C}ပမ္းေလးနဲx{1037} မထိတထိလုပ္ၿပီး ေပာတာဗား ကေနာည္း တီခယ့ါဝန္ေတ ကိုေတာင္ မလန္ x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပဲ ဂါဝန္ေပၚမာ ဖုထေနတဲ့ တီခယ့ုံးဝန္းၿပီးေတာ့ ဝင္းအယ္ေနတဲ့ x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို ငုံစုပိုကယ္။ ေနာကပ္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}တဘကို ေတာ့ ကေနာ့လက္ေတနဲx{1037} အငမ္းမရ ဆုပယစာေပါ့။ ေနာကုံး ကေနာမေနx{1014}x{103D}ိုငိုx{1037} တီခယ့္ ဂါဝတို သားနဲx{1037} ကိုက္ၿပီး ဆဲၿဖဲ ပစိုကယ္။
“ၿဗိ” “အို” ဂါဝန္ၿပဲတဲ့ အသံနဲx{1037} တီခယ့္ အာေမတိတံ အဆုံးမာ ဖဴရင္းဝင္းဝါတဲ့ တီခယ့္ ရတနာ ရငား ေတကို ကေနာ့ မကုံးနဲx{1037} မငိုကတာပါပဲ ကိုယ့ရာေရ။ ညိဳဝန္းေနတဲ့ တီခယ့္x{1014}x{103D}ိုးသီးေခါင္းေလးေတဟာ ကေနာ့ရဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}ပမ္းသားေတနဲx{1037} ထိ ကပားရလိမ့ယ္ ဆိုတာ ဟိုးအရင္ သူx{1037}တပည့ဝတုန္းက စိတူးေတာင္ မယဥူးခဲ့တာပါ။ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေဘးတဝိုကာ က ေနာ့ လာထိပားေလးနဲx{1037} ကx{1039}x{101C}ကီးခေခးေတ ေရးေတာ့ ကေနာ့ဆံပင္ေတကို ေဆာင့ဲတာဗ။ ဆရာသမား x{1039}x{101C}ကဳံဖူးလားေတာ့မသိ ဘူး။ သူေဆာင့ဲတာ နာေပမဲ့ ကေနာ နာကငဲ့ ေဝဒနာကို မခံစားရပဲ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို ပိုပိုၿပီးေတာ့ပဲ စိုx{1037}ခငာတယ္။ တီခယိုးရဲx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို ဘယနာပန္ စိုx{1037}ေနရင္းက ေပါင္ၾကားထဲကို စမ္းၾကည့ိုက္ေတx{1037} အရည္ေတကို စိုၿပီးx{101B}x{103E}ဲေနၿပီ။ အဲဒါနဲx{1037} ကေနာည္း ေအာကို အလည့ေပးေတာ့ပဲ တန္းၿပီးလုပ္ေတာ့ဖိုx{1037}ဆုံးဖတိုကယ္။ ကေနာ္ က ေဘာင္းဘီေတ ခၽတ္ေနတုန္းပဲ ရိေသးတယ္ တီခယိုးက ကေနာ့ေကာင္x{1039}x{101C}ကီးကို သူx{1037}လကဲx{1037} ဖမ္းဆဲၿပီးေတာ့ အား ငုံစုပစိုကယ္။ အား ကေနာ့မာ ေဆမိဳးကို ေမ့ ေရာကိုယ့ရာရယ္။
သူစုပ္ေပးတာေကာင္းလန္းေတာ့ ကေနာ့မာ အားလုံးကို သတိလကတါပဲ။ သူx{1037}ကိုလည္း မညx{103B}ာx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ပဲ ပါးစပဲကို ေဆာင့္ ေဆာင့္ၿပီး ထိုးထည့ိတယ္။ ကေနာ္ ထိုးထည့ဲ့အခိန္ ပနုတဲ့အခိန္ ၾကားမာ သူ အသကx{103D}တဲ့ အခိန္ေတက အားလုံး ကကိပါပဲ။ တီခယိုးကို ကေနာ္ ဒီတခကဲx{1037}တင္ ေတာ္ေတာါသားတာ ကိုယ့ရာရယ္။ ပင့င့င္းလင္းလင္း ေပာရရင္ အခု လို ပါးစပို တခါမမ အားရပါးရ မလိုးဖူးဘူး။ ကေနာ ေဆာင့င္းလိုကိုင္း “အန္း . . အန္း” ဆိုၿပီး တီခယ့ယ့္ေအာံက စိတို ေတာ္ေတာက္x{1039}x{101E}ကေစတယ္။ “ေဘဘီ တိုx{1037}ကို ခစ္ေပးေတာ့” ေပာၿပီးတာနဲx{1037} ခကင္း လဲခလိုကဲ့တီခယိုးရဲx{1037} စကားတ ခန္းမာ ကေနာ စက္x{101B}ုပိုပဲ သူx{1037}ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာကငိုင္ၿပီး အားရပါးရ ထိုးထည့ိုက္ေတာ့တယ္။ တီခယိုးအိမာ ကေနာ္ တညလုံး ေနဖစားတယ္။ မနက္ မိုးလင္း အိပာထေတာ့ တီခယိုးက မx{1014}x{103D}ိုးေသးဘူး။ ကပိုကx{101B}ို အိပ္ေနတဲ့ တီခယိုးရဲx{1037} x{1014}x{103D}ဖူးကို ဖဖေလးနမ္းလိုက္ေတာ့ x{1014}x{103D}ိုးလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေနာ့ကို သာသာၾကည္ၾကညိပုံမပဘူး။ ကေနာ့ ေနရာမာ ဆိုရင္ေရာ ကိုယ့ရာဘယိုေနမလဲ။ ကေနာေတာ့ တင္းသားတယ္။
ဘာမ ေပာမေနေတာ့ပဲ မက္x{1014}x{103D}ာသစ္ ပလုပင္း ၿပီးေတာ့ အိမာတကယ္။ သူ ဘာသူ စကားေပာခင္ေပာ မေပာခင္ေနေပါ့။ ကေနာေတာ့ ကိုယ့ိမိုယန္x{101B}ုံရိတာပဲ။ အိမာထဲက ထကာေတာ့ တီခယိုး အဝတ္ေတဘာေတ သပပပပ္ လဲ ဝတားတာေတx{1037}တယ။ တီရပသစညဲx{1037} ထမီအနက္ေရာက္ေပာငို ဝတိုx{1037}။ လကဲ လည္း စာအိပ္ တလုံး။ အထဲမာ ပိုကံေတ ရိပုံရပါတယိုယ့ရာရယ္။ ေဆာ္x{1039}x{101C}ကီး ဘာဇယားေတ ခင္းဖိုx{1037}x{1039}x{101C}ကံလည္းေတာ့ မသိဘူး။ သူ ကေနာ့ကို ရယတယ္။ ၿပီးေတာ အနားကပာၿပီး ကေနာ့ပါးကိုလကဘကဲx{1037} ပတယ္။ “မေနx{1037}က တိုx{1037}အရမ္း ေပာယ္ သိလား မင္းကိုလည္း ေကးဇူးတငယ္” သူက ကေနာ့ကို ေလ သံ ေလးနဲx{1037}ပဲေပာတာပါ။ ကေနာ္ သူx{1037}ကို ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနလိုကယ္။ “ဒါေပမဲ့ တိုx{1037} x{1014}x{103D}စ္ေယာက ေရရည္x{1039}x{101C}ကီး ေတာ့ မသင့္ေတာူးမလား အဲဒါေၾကာင့္ ေနာကို လမ္းမာေတx{1037}ရင္ေတာင္ မေခၚနဲx{1037}ေတာ့ေနာ္၊ တိုx{1037}ေတ ဘယုန္းကမ မသိခဲ့ၾကသလိုေပါ့ ဟုတား ဆရာတပည့္ ဆိုတာကေတာ့ နဂိုထဲက စိတဲမာ မရိဘူး မလား ဘယိုမ ေတာ့ သေဘာမထားနဲx{1037}ကာ ဒါေလး ယူသား”
သူေပးတဲ့ စာအိတဲမာ ဘယ္ေလာကန္ေတရိမန္း မသိဘူး။ ကေနာ္ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကို တခကနx{1037}ိုကယ္ ကိုယ့ရာရယ္ မင္းသားလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့ ၿပီးမ သူx{1037}စာအိတို ဖတနဲ ဆဲယူၿပီး အနားမာရိတဲ့ စားပဲေပၚတငိုကယ္။ “အရာရာအားလုံးတီ ခယ့ေဘာပါပဲ” ေပာၿပီး သူx{1037}ကိုကေနာ္ ဆဲဖကိုကယ္။ တီခယိုး ေမာင့ားပုံမေပၚဘူး။ ၿပီးမ သူx{1037}တငါးေတကို ပတ္ သပ္ေပးၿပီး “တပည့္ အမိုကေလးကို တခါေလာက္ ထပ္ၿပီး ခင့တ္ဦးေနာ္ တီခယ္” ေပာၿပီး သူx{1037}အကx{103E}ေအာက ဘရာဇီယာ ကို ကေနာ္ ဆဲခၽတိုကယ္။ ၿပီးမ အကx{103E}ကို ဆဲမၿပီး x{1014}x{103D}ိုx{1037}ေတကို ဘယနာပနိုx{1037}ေတာ့တာ။ ကေနာ့ကို ဘာမကို ပနေပာx{1014}x{103D}ိုင္ ေတာ့ဘူး x{1014}x{103D}စိနစ္ေလာကိုx{1037}ၿပီးေတာ့ သူx{1037}ကို ခုံေပၚတင္ၿပီးမ ထမီကို ဆဲခၽတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းဝင္ၿပီး အေစ့ထိပေလးကို ဆဲ စုပစိုကယ္။
ၿပီးမ လာကို အတင္းနံရံေတ တေလာက္ ကစားၿပီး အားရပါးရ ဂာပစိုကယ္ ကိုယ့ရာရယ္။ သူx{1037}ကို ဂာလိုx{1037} အားရၿပီးေတာ့မ ကေနာ့ ေဘာင္းဘီကို မခၽတဲ ပစx{1039}x{1005}ည္းထုတ္ၿပီး တီခယ့္ ပါးစပဲ ထည့္ေပးလိုကယ္။ ေၾသာ္ ကိုယရာကလည္း မစုပဲ ေနမ လား စုတာေပါ့။ စုပာမ အားရပါးရကိုစုပာ။ ကေနာည္း ေတာ္ေတာ္ ခံလိုx{1037}ေကာင္းေကာင္းနဲx{1037} ေကာ့ေကာ့ေကာ့ထိုးေပးေန လိုကယ္။ နည္းနည္း ၾကာသားၿပီးမ တီခယိုးx{1039}x{101C}ကီးကို မတပပိုင္းၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}ပမ္းေတကို စုပမ္းရင္း လကဘကဲx{1037} ေပါင္ၾကား ထဲကို ကလိေပးေနလိုကယ္။ တီခယိုးx{1039}x{101C}ကီးဆိုတာဗာ… အရည္ေတကို x{101B}x{103E}ဲနစ္ေနတာပဲ။ အခုထိေတာ့ ကေနာ့ကို ဘာစကားမ ပနေပာဘူး။ အဲဒါနဲx{1037}ပဲ နမ္းေနတာကို ရပ္။ သူx{1037}ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယို လကဲx{1037} ဆဲလည့္ၿပီး ခုံေပၚပို ကုန္းသလိုဖစ္ေအာငားလိုက္ၿပီး အေနာက ေန ေတ့ၿပီး ေဆာစယ္ ကိုယ့ရာရယ္။ အားပါးပါး ညက လုပာေတထပ္ေတာင္ ပိုေကာင္းေနသလိုပဲ။ တစ္ မိနစဲ x{1014}x{103D}စိနစ္ေလာက္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ကေနာ္ ရပိုကယ္။ ၿပီးေတာ့ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုင္ အေနအထား ဖစ္ေအာင္ ပန္ေနလိုက္ၿပီး မ x{1014}x{103D}ဖူးကို တခကမ္းလိုကယ္။
“တီခယ္ . . ကေနာ္ ဂစလိုမဟုတူး ကေနာ့ကို အဲလို လာလုပိုx{1037}မရဘူးသိလား အဲဒီပိုကံေတလည္း ယူဖိုx{1037} အစီအစဥရိဘူး၊ ေနာကည္း လမ္းေတx{1037}ရင္ ေခၚဖိုx{1037} မစဥ္းစားနဲx{1037}ေနာ္ ကေနာ္ တိုx{1037} ဇာတမ္း ဒီမာပတ္ၿပီ” ၿပီးေတာ့ ကေနာည္း အဲဒီကေန ထက္ လာခဲ့တယ္ ကိုယ့ရာရယ္။ ကေနာ္ ဘဝမာ ေဆာ္ေတ အမားx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} x{1039}x{101C}ကဳံဖူးပါတယ္။ တခါမ ဒီလို ဆကံတာမိဳး မခံဖူးပါဘူး။ စိတဲမာ ေတာ္ေတာ္ တင္းသားလိုx{1037} ကေနာ္ ပနုနx{1037}နာ လမ္းလဲေကာင္းလဲ လဲx{1014}x{103D}ိုငါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတတ္x{1014}x{103D}ိုငူးဗာ ေနာက္ ကိုေတာ့ ကေနာ္ ဆငင ဖစယိုx{1037}ေတာ့ စိတဲက ေတးဖစါေတာ့တယ္…။
