တက်လူ

တကလူ

နုတဆော့မိမတော့ မထူးတော့ပေ။ သူကလညး စိနခေါပီလေ။ ဒီတော့ ဘာခတနေလို့ ညံ့ရာကသားမာပေါ့။ ဤသို့ပင ‘တကလူ’  ဆုံးဖတလိုကသည။ သေးက စကားပောလာသည။ သေးဆိုတာက လူပိုသေး။ တကလူအသကက ၆ နစကောလာပီ။  ဆန့ကငဘကမိနးမတေရဲ့ အဓိကပစမတတေကို အငမးမရ ကည့တတလာပီ။  ပီးတော့ အသံတေပောငးလာသည။ နုတခမး မေးနုနုလေးတေ ခပရေးရေးပေါကလာပီ။ ‘မာစတာဘေးရငး’ ခေါ ဂငးတိုကတတလာပီ။ အားလုံးခုံလိုကလင တကလူတစ ယောက ကလေးမဟုတတော့ပဲ လူပိုဖစလာပီ။ ကီးကောငဝငလာပီဟု ပောရပေတော့မည ။  မနကပိုငးက သူ့အမေကို  မစဆိပသို့ လညးနင့လိုကပို့ပီး အပနတင မရငမေနင့ တေ့၏။ တေ့သောနေရာက ရာနင့အတောလမးသော တောငကားလမး တစနေရာမာ ဖစသည။  မရငမေဆိုတာက အသက ၂၉-၃ ဝနးကင ကလေးနစယောကအမေ ဖစသည။ တစသားမေးတစသေး လ ဆိုသည့အတိုငး မရငမေတစယောက နစသားမေးတော့ နစသေးလနေ၏။  ပငကိုက အခိုးအစားကနပီးသား ခနာကိုယမာ  နေ့စဉလုပရားသားလာနေရသည့အတက အေရိုးဗစကသူတေထကပင စဲမကစရာ ကောငးနေသေးတော့၏။  သူမယောကား ကို ဘထနးက သူ့ထက အသက ၅ နစခန့ကီး၏။ စီးပားရေးအရာကောငးသောလညး လူရိုးလူအတစယောကသာ ဖစ၏။ နား ကောငရေ ၃ ကောသည့အတက တောင အရေ့ဘကကရာသို့ အမဲတမး နားနို့သားပို့ရသည။

ယခုလညး မရငမေ နားနို့ပို့ပီး ပနလာခငးဖစသည။ တောငးတစလုံး ခေါငးပေါရကပီး တကလူလညးရေ့ ပေ အကာ လောကက ကော့ကော့ ကော့ကော့နင့ သားနေ၏။   တကလူက တံပာနင့ နားဖငကို တို့လိုကရာ လညးက စောစောကထက  ပေးနုနးသကသည။ စင့ကားသော တငဆုံထားထားအိအိကီးအစုံက နိမ့ခီမင့ခီ စညးခကကလက ရိ၏။ တကလူက ပို၍သက အောင တံပာနင့ တို့လိုကပန၏။ “တောက….ဟဲ့ …..အို”  အသံလညးပေး တံပာနင့လညး အတို့ခံရသောအခါ နားနစကောငက  ခပသကသက ပေးတော့သည။  မရငမေက လညးရောငရန ဘေးသို့ကပရငး….  “အယ…ငါက ဘယသူမားလဲလို့….”   “လာလေ  အမ…တက…”  “အေး…အေး…”  တကလူက လညးရပပေးလိုကသည။   “ခေါငးပေါကတောငး …ဒီကိုပေးလိုကလေ…”   “ရ တယ..နောကကပဲ တငလိုကမယ…”  မရငမေက သူ့ခေါငးပေါကတောငးကို လညးနောကမီးမာ တငလိုက၏။ ခေါငးမီးစုတနင့  မကနာလညပငးတဝိုကကို သုတသည။ ရံတိုငကို လကတစဖကနင့ကိုငကာ လညးနောကမီးကို ခေတစခောငးတငမညပုစဉ  နားတေက လန့ပီး ဝုနးခနဲ ပေးထကသားသည။ မရငမေတစယောက မောကရကလဲ၍ က ကနခဲ့သည။

“အမလေးဟဲ့…ငါ့ စောကဖုတ…”  မရငမေနုတက ယောငလိုကသောအသံကို တကလူ ကားလိုကသည။ ကိုးကို ခပတငးတငး  ဆောင့ဆဲကာ လည့ကို တန့လိုကသည။ ရံတိုငကို ကမနးကတမးခညပီး လညးပေါမ ခုနဆငးကာ လဲကနေသော မရငမေဆီသို့  အပေးရောကသားသည။ မရငမေတစယောက ဒူးတုပအနေအထားဖင့ မောကရကကီး ပုံလဲနေ၏။ သူ့မကနာက မခိုမခဉ  ပုံးစိစိကီး ဖစနေသည။ တကလူက မရငမေဘေးတင ဒူးထောကလိုကပီး ခိုငးအောကလကလိုလက ပေ့ထူလိုကသည။ တကလူပေ့လိုကစဉက သတိမထားမိသောလညး မရငမေ ကိုယလုံးမတလာသည့အခါ သူ့လကက နို့အုံကီး တည့တည့ပေါ ဖက  ပေ့မိလကသား ဖစနေသညကို သတိထားမိသည။  “တောတောနာသားလား မမ…”  အိစကတငးမို့သော နို့အုံပေါက သူ့လကကို မ ဖယသေးဘဲ မေးလိုက၏။  “အငး…ဒူးခေါငးနဲ့ မေးစိ နညးနညး နာသားတယ…”  “မနး…မော့စမးပါ…”   တကလူ မရငမေ မေးစိ ကို လကနင့ဆဲမော့၍ ကည့လိုကသည။ သိသိသာသာ ပနးပဲ့သား၏။  “အငး ဟုတသား…နညးနညး ပနးသားတယ..”   မရငမေ  မကနာပေါတင ကေနပသော အရိပလိုငးမား ဖတသနးသားသည။ ရနးစိုတောကပသော မကလုံးအစုံဖင့ တကလူကို စိုက ကည့နေသည။

“ရပါတယ…အိမကမ ဒဏကေဆေးနဲ့ လိမးလိုကမယ”  မရငမေက ထရန ဟနပငလိုကစဉ….  “အငး…ကတ..ကတ….”   ပါးစပက စုပသပလက ဒူးခေါငးကို လကနင့ဖိကာ ပနထိုငခလိုကသည။   အမနတော့ ဒဏရာက ပောလောကအောင မနာပါ။  ဆနရာဂအားကီးလသော မိနးမပီပီ မာယာပရိယာယ ဆငခငးမသာ ဖစ၏။  တကလူ ပေ့ဖကလိုကစဉက သူ့နို့အုံကီးပေါ  ပေ့ဖကမိသညကို အလနသာယာကေနပသားသည။ ထို့နောက သူ့မေးကို ဆဲမော့ကာ စိုးရိမတကီးဖစသားပုံကိုလညး အရမး သဘောက ကညနူးသားသည။  ပီးတော့ ကီးကောငဝငလာသော တကလူ၏ အနေအထား။ ဒီကောငလေးစိတထဲ ဘယလိုရိမည မသိ၊ မရငမေကတော့ နလုံးတုန ရငခုန ရငမူးသား၏။  ကာမဆန အပည့အဝ မခံစားရသော မိနးမပီပီ အခင့သာလင သာသလို  သူမစိတတေက အမဲတမး ထကနေတတသည။ ထို့ကောင့ ကာမကော့ကငးနင့ ထောငဖမးရန ပရိယာယဆငလိုကခငး ဖစ၏။  လီးအတေ့အကုံရိပီးသား မိနးမတစယောကအဖို့ လူပိုသိုးတစယောကကို ထောငဖမးသောနညးလမးတေ မားစာရိသည။

“နေ…နေ..ကနော ထူပေးမယ…” တကလူအသံတေက သိသိသာသာ ပကနေ၏။ မညမပင ဟနဆောငထားစေကာမူ မငိမသက  သော အတငးစိတက မကနာပေါတင ထငဟပနေသည။ မကနာတစခုလုံး ထူအမးနီမနးနေသည။  စောစောက မရညရယပဲ ကိုင လိုကမိသောနေရာက တကယ နို့အုံကီးတည့တည့ ဖစနေ၏။ တငးရငး မို့မောကသော နို့အုံကီး၏ အိစကနူးညံ့သော အတေ့ဓာတ က သူ့စိတကို တဖပဖပ လုပခါသားစေသည။  စိတကို ထကစေသော အမငအာရုံက အဆင့ဆင့ ဓာတခိုကကာ ရမကသေးတေ  ပူနေးဆူကလာပီး ဒုတနင့ အတို့ခံရသော မေဟောကတစကောငကဲ့သို့ သူ့ပေါငကားက လီးတနကီးမာ ဆတခနဲ ဆတခနဲ မတ တောငလာသည။  ယခငက မညသို့မ မထူးခားလသောလညး သဘာဝအားဖင့ စောကဖုတအနံ့ကို ခံတတလာသော လီးတနကီး မာ စောကဖုတအနံ့ ရလာပီဖစ၍ ထိနးခုပတားဆီး၍ မရနိုငအောင ပို၍လနကဲလာသည။  ပီးတော့ နေရာကလညး တကယ့ကို  လူသူကငး တိတဆိတသည့ တောငကားလမးတစနေရာ..။  တကလူ ရငတေပူ အာခေါငတေ ခောကလာ၏။ ဂလုခနဲ တံတေးကို  မိုခလိုကပီး တုနရီအကကဲသော အသံဖင့…   “ကဲ…မမ …ထ..”  တကလူက မရငမေ ရေ့တင မတတပရပကာ မရငမေ  ဆန့တနးပေးသော လကနစဖကကို ဆဲမထူပေး၏။ မကနာခငးဆိုငမိတော့မည့ အနေအထား အရောကတင…  “အမလေးဟဲ့…  ငါ့စောကဖုတ…” နဂိုကပင ကတလုကတခင ဖစနေသော ထဘီက ကငးလုံးကတ ပုံကသားသည။ ထမီ လော့ရဲနေမနး သိ သောလညး တမငသကသက ဒီအတိုငးထားခငးဖစရာ အခုတော့ သူမ ဆငထားသည့အတိုငး ကကတိ ဝငလာသည။

ဖူဖေးတုတခိုငသော ပေါငတံနစသယ အရငးစပရိ ဖူဝငးသော ဆီးခုံမို့မို့နင့ နကမောင တန့လိပနေသော စောကမေးအုံကီးက  ဘားခနဲ ပေါလာသည။ စောကဖုတဖောငးဖောငးကီးမာ အောကသို့ ငိုကဝငနေသညဖစ၍ မမငရ။   မကဝါးထငထင မငလိုကရ သော မငကငးကောင့ တကလူတစကိုယလုံး ရမကအခိုးအလံတေ ဟုနးခနဲ ထလာသည။  ဝငးပောငခုံးမို့နေသော ဆီးခုံကီးနင့  စောကဖုတကီးကို အုပဆိုငးထားသော စောကမေးအုံမဲမဲကီးကို ကည့ကာ တကလူတစယောက ဖတမေ့ပဒတမေ့ မေ့သား၏။  တစကိုယလုံး ထူပူလာသည။ အသားတေက တဆတဆတ တုနလာသည။  အစိမးလိုက ဝါးစားမတတ တဝငးဝငး တောကပလ ကရိသော မကလုံးတို့ဖင့ စူးစူးရဲရဲကီး ကည့နေမိသည။ တကလူ အကည့ဒဏကောင့ မရငမေတစကိုယလုံး ကကသီးတေ တ ဖငးဖငး ထသားသည။  “လကလတအုံးလေ…”  သညတော့မ တကလူ သတိဝငလာကာ ဆုပကိုငထားသော မရငမေ လကနစ ဖကကို လတပေးလိုကမိ၏။ မရငမေက ပုံကနေသော ထမီကို ကုနးကောက၍ ဝတလိုကသည။ မရငမေ မကနာလညး  ရကသေးဖနးကာ နီမနးနေသည။ထမီဝတရငးက မကလုံးက တကလူပေါငကားဆီသို့ ရောကသား၏။ တောငမတနေသော လီး တနကီးက ပုဆိုးကို ထငးဖောကမတတ တနးမတနေသည။

အတေ့အကုံအရ အတောရညမည့လီးမနး သိလိုကသည။ အရယနင့မမအောင ကီးထားမည့လီးမနး သဘောပေါကသည။ တခို့ က လီးတနရညသောလညး လုံးပတက သေးတတသည။  “ဟဲ့… ဘာကောငကည့နေတာလဲ…လညးပေါတငပေးအုံးလေ…” မ ရငမေက လကတကမးတငရိနေသော တကလူကို လကနင့လမးပုတရငး ပော၏။ တကယတော့ လကနင့ပုတသယောငပုကာ   ပုဆိုးစကို ဆဲခတလိုကခငးသာ ဖစသည။ ရာဂမီးလံက တရိနရိနတောကလောငနေပီမို့ တကလူတစယောက ဘာကိုမ  သဲသဲကဲကဲ မသိတော့၊ ကတကသားသော ပုဆိုးစကို လမးဆဲလိုကသောလညး မမီတော့။  ပုဆိုးကတကသားသညနင့ မာနဟုန ပငးသော လီးတနကီးမာ ဒုံးကညကီးတစစငးပမာ အထကသို့ ထောငကော့ကာ တောငမတနေသည။  လီးတနကီးကို ကည့ရငး  မရငမေမကလုံးတေက ကိလေသာအရောငတေ တလကလကတောကပနေ၏။ လုံးပတက ၆ လကမအနေအထားရိပီး  အရညက ၇ လကမခန့ရိကောငး အတတသိလိုကသည။ စောကဖုတလိုဏခေါငး မကိနးအောငးဖူးသေးသော အောရဂငနယလီး မို့ ဝါညိုရောငသမးနေ၏။

အရေပား မလနသေးပဲ တောငပို့မိုကီးပမာ ငုံထားထားကီး ဖစနေ၏။ လီးတနကီးကို စူးစိုကကည့ရငး မရငမေ စောကခေါငးထဲ  လိုကခနဲ ကတကလာ၏။   လီးအကောငး နောကေအောင သိထားသော စောကဖုတနင့ စောကဖုတအရသာ မခံစားဖူးသေး သော လီးတို့၏။ ကာမစစပဲမာ ပငးထနစာ ဆငနဲကတော့မည့ အနေအထားတင ရိနေလေပီ။  တကလူက ပုဆိုးကို ကပာကယာ  ကောကဝတလိုကပီး …   “မမ…ကနော မနေနိုငတော့ဘူးဗာ…”  တုနခါအကကဲသော အသံကီးဖင့ တောငးဆိုလာသည။ ပီး တော့ မရငမေကို တအားကုံးဖကလိုကသည။   “အယ…ကစ…. လမးလညခေါငကီးမာ…”  မရငမေက ခင့ပုငငးဆနသော  အသံအစအစဖင့ ပော၏။ တကလူ မရငမေကို ဖကထားရငးကပင ဟိုဟိုဒီဒီဝေ့ကည့လိုကသည။ သူတို့၏ ညာဘက တောငစောငးတင ဝါးရုံပငအုပအုပကီးရိ၏။ အပေါစီးက ကသဖင့ သူ့လည့ကိုလညး မငနေရသည။  “လာဗာ…ဟိုဝါးရုံပငအုပ အုပဆီ သားမယ…”   တကလူက မရငမေကို ဖကထားရာမ လတလိုကပီး လကကိုအတငးဆဲခေါ၏။ တကလူတစယောက  နားငတရေက အငမးမရဖစကာ ဖပဖပလူးနေပုံကို ကည့၍ မရငမေစိတထဲ ကလိတိတိ ဖစလာ၏။

မိနးမပီပီ မူလိုက ကလိလိုကခငသေးသည။   “အမယ…အဲဒီသားပီး ဘာလုပမာလဲ..”   “ဟို…ဟို…ဟာ…ဟိုဟာဗာ…”   တကလူ နုတက လိုး ဟူသော စကားလုံးကို ထကရခကနေ၏။ ရမကဇောထနလကရိသောလညး မိနးမအတေ့အကုံ လုံးဝမရိသေးသော  လူပိုရိုငးလေးပီပီ ရကသေးကလညး မနနေပနသည။ ဤမဆိုလင သူ့သတကငးထောငခောကထဲ သေခာပေါကဝငလာပီမို့ မ ရငမေ စိတကို လော့ခလိုကသည။  “ဟဲ့…ပောအုံးလေ…အဲဒီဝါးရုံပငအုပအုပဆီသားပီး ဘာလုပမာလဲ လို့…”  ကာမကလုံးဖင့ ကည့ရငး နဲ့တဲ့တဲ့ ခဲတဲတဲ ပောနေသော မရငမေအမူအယာကိုကည့၍ တကလူ အူယားလာသည။   သူတို့၏ ကာမဆရာကီး ကို ထနးအေးစကားကို ကားယောငမိသည။  “မိနးမဆိုတာ အမူမိုးက…ခံခငပါလကနဲ့ ဟနလုပပီး ငငးခငငငးနေတာ..ဒါကို  အဟုတမမတနဲ့…အေး..ငငးလေ ခံခငလေသာ မတ…သူတို့က အခံမိုး လုပရင သေခာပေါက ခံမာပဲ…စောကဖုတဆိုတာ လီး အလိုးခံဖို့ သဘာဝက ဖနတီးပေးထားတာပဲ…လီးက လုပတတတဲ့သဘာဝ ရိတယ..စောကဖုတက ခံရမဲ့ သဘာဝရိတယ..ခံရမဲ့ စောကဖုတကီး ရိပါလကနဲ့ လီးက မလိုးတတဘူးဆိုရင အဲဒါ လီးဖငးလီးညံ့ပဲ..၊ အဲဒီလီးဖငးလီးညံ့ကီး ကိုယ့ပေါငကားမာ ကပ နေရင ပုဆိုးခတပီး ထမီသာဝတထားတော့မောင… အဲဒါ ယောကားမပီသတဲ့ အလကားဖတကားဘဲ…”

တကလူ သတိတေ ဝငလာသည။ ယောကားစိတ ယောကားသတိတေ ဝငလာပီမို့ သူ့ထက ၅ နစခန့ကီးသော မရငမေကို သူ့ လကခုပထဲကရေပမာ ထငမတလာသည။   ဖအေတူသားမို့လားမသိ၊ တကလူက အရယနင့မမအောင ထားကိုငး၏။ ကံ့ခိုင တောင့တငး၏။ ထို့ထကပို၍ အားရကေနပစရာကောငးတာက သူ့ပေါငကားထဲက လီး။  လီးက အရယနင့မမအောင ကီး ထား၏။ လုံးပတ ၆ လကမ၊ အရည ၇ လကမဆိုသော လီးမာ လူရာဝငရုံမမက လူရာပင လနနေပေပီ။   အသကသာကီး၏။ သူ့ ယောကား ကိုဘထနးလီးမာ ၄ လကမခဲကောရုံသာ ရိသည။ ပီးတော့ အမောရောဂါရိသဖင့ သူမဆနပည့ဝအောင လိုးပေးနိုင စမးမရိ။ ထို့ကောင့ လိုးနိုငအောင အရကသောကခိုငးသည။ အစပထမ၌ ဟုတ၏။ နောကတော့ ဒုနရငးအတိုငးပင ၊ အရကစဲ သားတာပင အဖတတင၏။ အခုတော့ စောကဖုတထက အရကကို ပိုမကသားသည။  သူ့အတတနင့သူ စူးသောလုပရပမို့ မရငမေ  မပောသာ၊ အသာကည့နေရသည။   တစရက..ကိုဘထနးနေမကောငး၍ တစယောကထဲ တောသားရ၏။ ကိုဘထနးညီ လ မင့ကလညး သူ့မိနးမ မေးခါနီးမို့ တစယောကထဲ တောလာသည။ အမေဆိုငမေတေမို့ တဲခငးက နီးသည။

လမင့ကလညး မိနးမဗိုကကီးနေ၍ စောကဖုတငတနေသည့အခိန။ မရငမေကလညး ကာမဆန မပည့ဝ၍ လီးငတနေသည့ အခိန။ အငတ အငတခငး ပေါငးသငးမိ၍ အားရပါးရ လိုးခဲ့ကသည။ သူ့မိနးမ ကလေးမမေးမခငး အတောကာကာ လိုးဖစခဲ့  ကသည။ အားရကေနပပါသည။ ဆနလညးပည့ဝပါသည။ ဤသို့ နောကမီးလငးဇာတလမးလေးက ကောငးနေစဉ လမင့  ပိုးထိ၍ ဆုံးသားသည။  အဲဒီနေ့က မရငမေ တောမလိုကဖစ၍ ကံကောငး၏။ ပနသင့ခိန ပနမလာ၍ နေဝငမိုးခုပမ လူအုပနင့  သားကရာ သူတို့နစယောက ခိနးခိနးလိုးကသော နေရာတင အဆိပတက၍ တစကိုယလုံး ညိုမဲတောင့တငးပီး မောကရကကီး  သေနေ၏။  မရငမေတစယောက လန့ဖပသားပီးနောကမီးလငးရမာ ကောကသားသည။ သူ့ကို အားရကေနပအောင လိုးပေးနိုင သော လမင့လီးသညပင တကလူလီးနင့စာလင သေးနေသေး၏။ လမင့ကလညး အရညက ၅ လကမခဲခန့သာ ရိသည။ သို့သော  အနိုကအဆ အပတအသပ ကောငး၏။ နောကမီးလငးရမာ ကောကသော မရငမေတစယောက တကလူလီးကီးကို  အလတမခံနိုင။ မေမကလို့ နဂါးပင မိုမို၊ အားရပါးရကီး အလိုးခံတော့မည။

ကောငလေးက အတေ့အကုံ လုံးဝရိပုံမရ။ ကိစမရိ ဒီကိစမိုးက သငလင တတလယသည။ အလိုးခံရငး သငပေးသားမည။   အတေးဖင့တေနေသော တကလူကို မရငမေက ကာမကစခီလက မေးပနသည။   “ဟဲ့ ..ပောလေ…အဲဒီဝါးရုံပငအုပဆီသားပီး  ဘာလုပကမာလဲလို့….”  “ဟောဒီ စောကဖုတကီးကို လိုးမာဗာ…၊ ဟောဒီစောကဖုတကီးကို ဟောဒီလီးကီးနဲ့ လိုးမာဗာ…  ကဲ…ကေနပပလား…”   တကလူက ပါးစပဖင့ ပောရုံတငမက ထမီကို ပင့လန၍ မရငမေပေါငကားရိ စောကဖုတဖောငးဖောငး ကီးကို သုံးလေးခက ကုတထဲ့ပစလိုကသည။   မရငမေတစယောက တန့ခနဲ တန့ခနဲ ဖစသားသည။ “ကဲ…ကာတယဗာ…  လာ….” တကလူက ခပရဲရဲပင လကကိုအတငးဆဲလက ဝါးရုံပငအုပအုပတေရိရာ တောငကုနးလေးဆီသို့ ခေါလာခဲ့၏။  ကံကောငးထောကမစာပင ဝါးရုံပငအောကခေမာ ရငးပောငနေ၏။ ဂုံနီအိတတစလုံးပါ အဆငသင့ရိနေသည။ အဝငလမး တစဖကသာရိပီး ပတပတလညမာ လုံခုံမုအပည့ရိသည။  ထိုစဉ ကာမလကဦးဆရာကီး ကိုထနးအေးစကားကို ကားယောင လာ၏။  “လိုးတယဆိုတဲ့ကိစဟာ ကမာဦးကထဲက ရိခဲ့တာက…. ကည့ရတဲ့ပုံက ကမာဦးက ယောကားမိနးမတေဟာ  အဝတအစားဝတပုံမရဘူး… အစတော့ ယောကားနဲ့ မိနးမ လိုးရကောငးမနး မသိဘူးပေါ့လေ…

ဒီလိုနဲ့ ကာလကာတော့ သူ့ပေါင ကားကိုယကည့… ကိုယ့ပေါငကားသူကည့နဲ့ မနေနိုငမထိုငနိုငဖစပီး နိုကကကိုငက ဆကနဲ့  တူပါတယ… ဒီတော့ ကောငးတယကိုး…ဒီလိုနဲ့ နိုကရငးဆရငးနဲ့ လီးနဲ့ စောကပတထိုးတဲ့အထိ အဆင့တကသားတော့တာဘဲ… ပို ကောငးမနးသိသားတယ…ငါပောခငတာက ဒီအခကမဟုတဘူး…မိနးမနဲ့ယောကား လိုးကတဲ့နေရာမာ ကမာဦးက ဥပဒေသ အတိုငး တုံးလုံးခတလိုးဖို့ဘဲ…ကိလေသာဆိုတာ ညစညမးတဲ့သဘောကိုခေါတာ…ညစညမးတဲ့အလုပကို လုပမတော့ ပက ပကစကစက ညစညမးနိုငမသာ အရသာရိမာပေါ့… အေး ..အဲဒီတော့ တိုးတကလာတဲ့ ဒီခေတမာ အရကဆိုတာက ယဉကေးမုလို ဖစလာတယ…အရကနဲ့ရမကဟာ ဆန့ကငဖကပဲ..ဒီတော့ လုံခုံတဲ့နေရာကို ပထမရေးရမယ… သေခာစိတခရပီဆိုရင  ကိုယတုံးလုံးခတပီး ပကပကစကစက လိုးရုံပဲ…ဒါမ ကာမအရသာကို အပည့အဝရတော့မာပေါ့… နောကကောမလုံပဲ ထိတ ထိတလန့လန့နဲ့ လိုးရရင ဘာအဓိပာယရိတော့မလဲ… ကိုယ့ဖာသာကိုယ ဂငးတိုကပစတော့မယ …မောင…” ကိုထနးအေးစကား တေက တကလူနားထဲမာ နားရညဝနေပီးသားမို့ လုပသင့လုပထိုကတဲ့အရာကို အလိုလို လုပမိလကသားဖစနေ၏။

ဝါးရုံပငအောကရောကသညနင့ တကလူက ဂုံနီအိတစုတကို ခါလိုကပီး ပငခငးသည။ မခိုမခဉမကနာပေးနင့ မထီတရီရပနေ သော မရငမေကို ဂုံနီအိတပေါ ပေ့လဲလိုကသည။ နစယောကသား ထိုငမိကသောအခါ တကလူက အတငးကုံးဖကထား၏။ မရင မေက သူ့ရငခငထဲတင ကောပေးအနေအထားမို့ တကလူ၏ တောငမတနေသော လီးတနကီးက ဖငကားသို့ ထိထိမိမိကီး  ထောကမိနေသည။  လူပိုသိုးတကလူတစယောက အသကရူသံတေ ပငးထနကာ ပာယာခတနေပါတော့သည။ လကနစဖကက  နို့အုံတငးတငးအိအိကီးကို ဆုပနယခေမပေး၏။ နို့အုံကီးကို ဆုပကိုငပတခေပေးရသညမာ အရသာရိလနးလ၏။   ကာမ ဇောတေ ပငးထနနေပီဖစ၍ သူ့ပုံစံက မဟားဒယားနိုငလနးလသည။ နားမကိုလိုးရန အသဲအသနဖစနေသော နားသိုးကဲ့သို့ တ ရူးရူး တဟူးဟူး ဖစနေသည။  ထူးဆနးသော အတေ့အကုံတစမိုးမို့ မရငမေတစယောကလညး ရမကပိုးတေ တရရ ထကာ  မူးကနေပါ၏။ သို့သော နစသားကပီးသော အအိုမမို့ တကလူလောကတော့ ဣနေမမဲ့ပါ။ သို့ပေငား ပေါငကားက စောက ဖုတကီးမာမူ လိုကခနဲ လိုကခနဲ ကကတကလာပီး စောကရေကညတေ တစိမ့စိမ့ထကနေသည။

နို့အုံကီးနစမာကို ပတသပဆုတခေပေးတိုငး စောကဖုတအုံအတငးက အကောမငတေ ဖငးခနဲ ဖငးခနဲ ဖစဖစသားကသည။  ကာမဆနတေ မပည့ဝခဲ့သမ မီးကုနယမးကုန ကမငးကောထခငနေသည။   တကလူက မရငမေကိုယအထကပိုငးကို  အနညးငယလနလိုကပီး သူ့ခေါငးကိုငုံ့၍ နုတခမးခငးတေ့စုပလိုကသည။ အရိနရနေပီဖစသော ရမကမီးတောကထဲ ကိလေသာ ဓာတဆီလောငးသလိုဖစကာ ရမကမီးလံက ဟုနးခနဲ ထတောကတော့သည။   ဆေးမဆိုးရပဲ ပငကိုသဘာဝအတိုငး နီထေးထူ အမးသော နုတခမးအစုံကို တပတပတစုပ၏။ မရငမေကလညး ပနစုပ၏။ မရငမေက သူ့လာကို တကလူပါးစပထဲ ထိုးထည့ ပေးသည။ တကလူကလညး တမငးမငး စုပပေးသည။  နစယောကသား မကလုံးစုံမိတလက ကာမအရသာကို ခံစားနေက သည။  “ပလတ…ပလပ…ပလပ…”  “ဟငး…ဟငး…ဟား…တော…တောပါအုံးကာ… မမ မော..မောလိုကတာ…”   မရငမေက  မောဟိုကတုနခါသော အသံကီးနင့ တောငးပနလာသည။ သညတော့မ နုတခမးခငးခာလိုကသည။ သူ့လကတေက အခကပ ထားသည့နယ အကx{103E}ကယသီးတေကို ခပသကသကဖုတသည။ ဟငးလငးပင့သားသောအခါ ဖူဝငးတငးမို့နေသော နို့အုံ ထားထားကီးက အတငးခံဘရာစီယာထဲမ ရုနးထကတော့မတတ တငးကနပူလာသည။ တကလူက အိစကညကထားသော နို့အုံ ကီးပေါ လကဝါးကိုဖန့အုပ၍ ဖဖမမလေး ပတခေပေးပနသည။

မရငမေနုတက တဟငးဟငးညညးညူလက ရငဘတကီးကို အစမးကုန ကော့ပေးထား၏။   “မမ… ခိုခို စို့ခငတယ…”   နို့အုံ ဖေးဥဥကီးကို တရူးရူး ငုံ့နမးနေရာမ တဏာရူးသံဖင့ ညုတုတုပောလိုကသည။   “ဟင့… သိပအလုပရုပတာပဲ…”  မရငမေက  ဒေါမာနထဟနဖင့ ပောသည့တိုင သူ့ကိုယကို ရေ့ကုနး၍ လကနစဖကနောကပစကာ ဘရာစီယာခိတကို ထောကခနဲ ဖုတ ပေးလိုကသည။ ခိတပုတသားသညနင့ နို့အုံကီးက ကန ထကလာသည။ ဘရာစီယာ ပေလော့သားပီဖစ၍ နို့အုံကီးကို ထိထိ မိမိ ညစ၍ ဆုပကိုငလိုကပနသည။ အလနထူးခားသော အတေ့ဓာတက တကလူတစကိုယလုံးသို့ ဖတသနးသား၏။ လီးတန ကီးကလညး ပို၍တငးမာလာသည။  တကလူက မရငမေကိုယလုံးကီးကို ဂုံနီအိတပေါသို့ အသာလဲသိပလိုကသည။ မရငမေတစ ယောက ညို့ဆေးမိထားသောသူပမာ တကလူပုသမ ဘာတစခုမ မငငးဆနမိပဲ နေလိုကရသည။  ဒူးထောငပေါငကား ပကလက အနေအထားဖစသားသောအခါ တကလူက ဘေးခငးယဉလကအနေအထားဖင့ ဖောငးတငးစူတကနေသော နို့သီးခေါငးကို စို့ပါ တော့သည။ “ပလပ…ပတ…ပတ…ပလတ..ပလတ ပတ…”   ပါးစပနင့လညးစို့၊ လာနင့လညး ထိုးဆမေနောကပေးပနရာ…   “အငး…ရီး….ကတကတ…အား ဟင့…ဟငး…အဟင့…အင့…ကတ..ကတ”  မရငမေတစယောက အူထဲအသညးထဲကပါ ယား တကလာသဖင့ တန့လိမကော့ထိုးနေ၏။ စောကဖုတအတငးလိုဏခေါငးထဲကပါ လိုကထကဉတကလာ၏။

စောကရညတေကလညး စိုရဲအိုငထနးလာပီး ဖငကားထဲသို့ စီးကလာသည။ တအားခံခငလာပီ။ မနေနိုငလောကအောင ခံခင လာသည။ သည့ထကပို၍ အဆခံနိုငစမးမရိတော့။ တဏာရာဂ ထနလပါသညဆိုသော မရငမေတစယောက လူပိုသိုးလေး တကလူ၏ ကလိဆကီစားဒဏကို ဘယလိုမ ခံနိုငစမးမရိတော့ပါ။   “ဟငး ..အငး..ဟင့ ဟင့… အင့…တော…တောပါတော့ကာ…  မ..မ..မနေနိုငတော့ဘူး..အား အငး…အဟင့…လိုး…လိုးပါတော့နော… ကာရင သေ ..သေ လိမ့မယ…အငး…”   တပတပတနင့  အငမးမရစို့နေသော တကလူမကနာနင့ သူ့နို့အုံကီးကို တအားဖိကပထားမိသည။ မရငမေ သူ့ကို ဇတလိုးခိုငးနေသည။  သူမ၏ကာမဆာလောငတောင့တနေသော မကနာကီးက တကလူ၏ ရာဂစိတကို ပိုမိုပငးထနထကစေသည။  တကလူ နို့အုံပေါ မ မကနာကို ခာလိုကပီး ကိုယကို မတလိုကသည။ မရငမေ၏ ခေထောကနစခောငးကို သူ့ပခုံးပေါ မတငလိုကပီး ထမီကို ဆဲ ခတလိုကသည။ ပီးမ ခေထောကနစခောငးကို အောကပနခ၍ ကငးလုံးကတ ဆဲခတလိုကပီး ဘေးနားခထားလိုကသည။ ဖူ ဝငးစိုပေသော ပေါငတံဖေးဖေးတုတတုတကီးတေက ရာဂမီးတောကကို အရိနအဟုန ကီးမားစေသည။

ပေါငနစခောငးကို ပင့တငဖဲကား၍ စောကဖုတကီးကို အသေအခာကည့လိုကသည။ နကမောငလိမကောကနေသော စောက မေးအုံကီးအောကက စောကဖုတကီးမာ ဖောငးကားပဲဟနေ၏။ နီညိုရောငသမးနေသော စောကဖုတနုတခမးသားထူထူကီးနစ မာက ဘေးသို့ အနညးငယလနနေပီး အတငးသားတေက နီရဲနုထတနေသည။  တကလူက စောကဖုတကီးကို ငုံ့နမးလိုကသည။  စောကရေတေက သူ့နာခေါငးထိပတင ပေပကုန၏။ ညီစို့စို့အနံ့နင့ ငါးဖောငရိုးနံ့တေက တရိနရိနလိုငထနေသည။  တကလူစိတ ထဲ ရံစရာဟု လုံးဝမထငမတပေ။ ဤရနံ့တေက သူ၏ရာဂစိတကို ပိုမိုနိုးကစေသည။ စောကဖုတကီးကို နမးလို့အားရသောအခါမ  လကနင့ အသေအခာဖဲ၍ လာကိုထိုးသငးသည။ ပီးမ ပင့လနကုတယကလိုကသည။  မရငမေ ဖငဆုံကီးမာ လေထဲသို့  မောကတကလာပီး စောကဖုတကီးကို အစမးကုနကော့ပေးသည။ တစကိုယလုံးလညး တဆတဆတတုနခါနေသည။ စောက ဖုတထဲ ဖိုးခနဲဖငးခနဲ လုပခတသားသည။ အတေ့အကုံရိသော မိနးမမို့ စောကရေတေ ပနးထကတော့မညကို သိလိုကသည။

“အီး ဟီး…ဟီး…အဟင့…အီးဟီး အား…လိုး…လိုးပါတော့ကာ.. အီး ..အဟင့ ဟင့…အမလေး…အီး ဟီး.. ဟင့..ဟင့..”   မရငမေ တစယောက ငိုသံပါကီးနင့ တောငးပနလာသည။ တကလူက လပတပကအတငး သူ့ပုဆိုးကို ခတပုံလိုကသည။ သညမ  အခိနဆဲထားသညကို မကေနပသည့အလား လီးတနကီးက ဒေါသူပုနထကာ ကော့ကော့မတမတကီး တောငနေ၏။  တကလူက  မရငမေပေါငနစခောငးကို အနညးငယဖဲကားလိုကပီး စောကဖုတကီးနားရောကအောင တိုးကပလိုကသည။ ပေါငနစ ခောငးကိုလညး ရငဘတဆီသို့ ဖိတနးထားလိုက၏။ စောကဖုတကီးမာ အထကသို့ကတကလာရုံမမက ပို၍ပူးကနထကလာ သည။  အကအန ဒူးထောကလိုကပီး အထကသို့ ကောက၍ မတတောငနေသော သူ့လီးတနတုတတုတကီးကို လကနင့ဖိ၍  စောကဖုတအဝသို့ တေ့ကာ တရိနထိုး သငးထည့လိုကသည။  “ဖစ..ဖစ…ဖစ…ဗစ…ဗစ…ဖစ…ပလတ…ဖတ… အ….အား..အား..အ. အမေ့…အင့…အား အမလေး…အမေ့…အင့ အိ…အား …ကတ…ကတ…ရီး…အီး ဟီး…အ…”

မရငမေတစကိုယလုံး ထူပူဖိနးရိနးသားပီး မီးပင့မတတ ကောငးလနးလသည။ ပါးစပကိုဟ၍ အသကပငးပငး ရူနေရ၏။  ကလေးနစယောက မေးဖူးထားသော အအိုစောကဖုတတောင နင့ခနဲ ခံလိုကရသည။ တရိနထိုး တိုးဝငလာသော အဟုနက  ပငးထနလနးသည့အတက တစကိုယလုံး တဖပဖပ လူးခါသားရ၏။  တကလူက အဆုံးထိရောကအောင ဖိသငးထားသော သူ့ လီးတနကီးကို ခေတစိမထားပီး နူးညံ့နေးထေးသော စောကဖုတအတေ့ကို ခံစားကည့လိုကသေးသည။ စောကဖုတအတငးသား နုနုတေက သူ့လီးတနကီးကို ဘာမမု အံတုသည့သဘောဖင့ ညစညစပေးသည။   တကလူ သူ့ဖငကောကီးကိုရုံ့၍ လီးကီးကို ဒစ အရငးရောကသညအထိ ဆဲနုတ၍ တရိနထိုး သငးထည့သည။ ဤသို့ ခပကမးကမး ခပပငးပငး လေးငါးခါလောကလုပပီး နောက မရငမေကိုယလုံးပေါက သူ့လကနစဖကကို ကောခထောကကာ အသားကုနကုံးဆောင့ပါတော့သည။  “ဖတ…ပတ… ပတ…ဗစ..ဒုတ…ဖတ..ပလတ…….ပတ…ဗစ…ဒုတ…အင့..အ…အမေ့…ကတ…အ..အ…အင့… အ..အမေ့…အင့….အ…”     အားမာနပါသော ဆောင့ခကတေက အရပအနားမရိ ဒလစပ သငးဆောင့နေသည။ မရငမေကလညး ပါးစပက တအငးအငး အသံပေးလက ဖငဆုံကီးကို ကော့၍ကော့၍ ခံသည။

မရငမေ ပေါငတံတုတတုတကီးနစခောငးမာ ဘေးသို့ ကား၍ ရမးခါနေသည။ ထိုစဉ သူမပေါငနစခောငးက တကလူခါးကို ကုတ ခိတလိုကပီး လကနစဖကကလညး ထောကထားသော လကမောငးနစဖကကို ဆဲကုတလိုကမိသည။   ‘အီး’ ကနဲ အသံကီးထက ကာ ဓာတလိုကသလို တုနခါသားသည။ ပူနေးသော စောကရေတေက ဗလတခနဲ ပနးထကကုနသည။ နေးထေးရိနမသော အတေ့ တစမိုးကို ခံစားလိုကရသောလညး တကလူက အရိနမပတ ဆကဆောင့နေသည။ စောစောကထကပို၍ ဆောင့ကောငးသည။    ပစပစနစနစ စီးစီးပိုငပိုင ရိလနးလသည။ လိုးရငးလိုးရငးဖင့ပင သူ့ဒစငုံကီးက စောကခေါငးအတငးမာ ပဲလနသားသည။ ဒစ ဆံကီးတစခုလုံး ပူရိနးနေသည။ လခောငးတလောကမာလညး ယားတကလာသည။ ဆောင့ခကနင့အတငးညစအားတို့ တေ့ဆုံ ခိုကဝယ ကဉဆိမ့ရိနးဖိနးသားပီး သုတရေပူတေကို ဒလဟော ပနးထုတလိုကတော့၏။  တစကိုယလုံးလညး တဆတဆတ တုန ခါသားသည။ ဂငးတိုကလို့ကောငးတာနင့ လားလားမမတူသော အကောငးတကာ့အကောငးဆုံး အရသာကီးကို ခံစားလိုကရ သည။

တကလူက ဆီးခုံခငးထိအောင ဖိကပလိုကပီး မရငမေဗိုကပေါမောကကာ မိနးနေလိုကသည။ လရေတေက ယခုအခိနထိ ဖစ ခနဲ ဖစခနဲ ထကနေတုနး။ ထကတိုငးထကတိုငး သိမ့ခနဲ သိမ့ခနဲ တုနခါသားသည။ မရငမေကလညး တကလူ၏ ကောပငကီးကို  သိုငးဖကထားသည။ နစယောကသား အတောကာသညအထိ ငိမသကစာ မိနးနေကသည။  တကလူလီးက တခားလီးတေ လို ပော့ခေမသားဘဲ တငးတငးတောင့တောင့ ဖစနေသေးသညကို မရငမေ သတိထားမိသည။ အာဂယောကားပင။  ဘယတုနးကမ မပည့ဝဖူးသော ကာမဆနတေ ယနေ့ တလုံးတဝကီး ပည့ခဲ့ရပီ။ စောကရေပူတေ ဒလဟောထက၍ ကေနပ အားရစာ ပီးခဲ့ရသည။   သို့တိုင မကေနပနိုငခငသေး။ သညလီးမိုးနင့ သညအခင့အရေးမိုး ရဖို့မလယ။ စောကဖုတအုံတစခု လုံး ပေါကကဲစုတပတသညအထိ ခံလိုကခငသေးသည။ တဏာရာဂ ဓာတခံအား ပငးထနလသော မရငမေအဖို့ ဤမတေးရုံနင့  ရာဂစိတက လိုငးထလာရပနသည။ ရာဂလိုငးထလာသညနင့ စောကဖုတကီးက ဖောငးကလာပနသည။   “ဘယ့နယ လဲ..ကိုယတောလေး… အားအငကုနခမးပီး ဘုနးဘုနးလဲသားပလား…အဟငးဟငး…ဒီလောကတော့ မဖုရားက ပငးတောငပငး သေးတယ…အဟငးဟငး…ခစခစ…”   မရငမေက တကလူကို ကလိလိုကသည။ တကလူဆိုတဲ့ကောငက စိနခေါရင တိမပေါထိ  လိုကမည့ကောငမိုး။

“ဟိတ….ပောနေတာ မကားဖူးလား….”   မရငမေက သူ့ကိုယလုံးကို လုပခါ၍ မေး၏။ တကလူက မေ့ခငယောငဆောငနေသည။  “ဒါပဲလေ…ပောတော့ လေကီးမိုးကီး…ဟငး…တစခီလေးလိုးရုံနဲ့ ဖလကပသားပီ…အဟငးဟငး…”   မရငမေက တကလူ  ရငဘတနင့ ဖိကပထားသော သူ့နို့အုံကီးကို ကော့၍ကော့၍ မေးပနသည။   တဖညးဖညး တကလူလီးကီးမာ တငးတငးလာ၏။   မရငမေဗိုကပေါမောကလက မိနးနေရာမ ကိုယကို မတလိုကသည။ လီးတနကီးကို လုံးဝမနုတပဲ သညအတိုငး စောကခေါငးထဲ   မုပထားသည။  မရငမေမကနာကို စေ့စေ့ကည့ရငး သုံးလေးခကခန့ ဆောင့ပလိုကသည။ မရငမေက ကိလေသာရောငတေ  တဖိတဖိတလကနေသော မကလုံးတို့ဖင့ ကာကည့ ကည့ကာ မဲ့ပ၏။  “ဟငး…ဒီလောကမား…ပငးသေးတယနော…”   မရင မေအပောကို တကလူက မခေပပါ။ သို့သော သူ့မကနာမာ ဒီလောကတောငရိလတာ…သေဖို့သာပငပေတော့…ဟူသော  ယောကားမာနသတိတေက ထငဟပပေါလငနေ၏။  မရငမေ၏ နို့အုံတငးတငးကီးကို အခေမ ခပတငးတငးဆုပကိုင၍ ခပပငး ပငး ဆေင့ဆောင့လိုးပန၏။  “ပတ…ပတ…..ဖစ…ဖစ…ဖတ..ဗစ…ပတ…ပတ….ပလတ…ဖစ…..”   မရငမေစောကခေါငးထဲ မ စောကရေရော လရေပါ အိုငထနေသဖင့ သံစဉက တစမိုးပောငးသားသည။ မရငမေမကနာက မဖုံသည့သဘောဖင့  မခို့တရို့လေး ပုံးနေသည။

တကလူက အရိနမပတ ဆောင့ဆောင့လိုးနေရာမ နို့အုံကီးကို ညစ၍ နို့သီးခေါငးလေးကို စို့ပေးသည။ လာဖားထိပဖင့လညး တို့ ထိပေး၏။ ရစပတ၍လညး ယကပေးသည။ ထိုသို့လုပပေးတိုငး မရငမေစောကခေါငးထဲက ရစိရစိဖစလာ၏။ ကိုထနးအေး စကားကို သတိရ၍ စောကဖုတအကကဲကောငးထိပရိ စောကစိပူးပူးကီးနား ဖိကပကာ အသေအခာ ဆောင့လိုးသည။ နို့အုံကို  လညးစို့၊ စောကစိနင့ ထိမိအောင ပိုငပိုငနိုငနိုငကီး ဆောင့ဆောင့လိုးပေးသောအခါ မရငမေ စိတတေ ထကလာသည။  “ဖတ…ဖပ…ဖတ….ပတ….ပတ…ဖတ….အင့…အင့….အင့..အ….အား…အင့..ဟင့…..”   တအင့အင့နင့ သူ့ဖငဆုံကီးကို ကက ပီး ခံသည။ အခက ၅ ကောခန့တင မရငမေ တစခီပီးသားသည။ လေဟာပငထဲ ရောကသားသလို တသိမ့သိမ့ခံစားရသည။  တကလူက အရိနမလော့ပဲ ဆကလိုးသည။ နို့အုံကီးကို နမး၏။ နို့အုံတငးတငးကီးတဝိုကကို လာပားဖင့ ယက၏။ နို့သီးခေါငး ကို တပတပတစို့၏။  စောကစိပူးပူးကီးကို ထိမိအောင ဂရုတစိုကလိုးသည။ အခက ၅ ကောလာသောအခါ မရငမေ မ အောင့နိုငတော့၊ တဟငးဟငး ငီးလာသည။ မကာခင မကနာတပငလုံး သေးဆုတသလို ဖစသားပီး ဆတခနဲ တုနခါသားသည။  လိုငးစီးရသလို တငိမ့ငိမ့ ခံစားနေရ၏။ မရငမေ တစခီပီးသားပနပီ။ စောကဖုတအုံကီးတစခုလုံး ထူပူကိနးစပလာ၏။ ဖူး ယောငကတကလာ၏။

တကလူ အရိနမပတ ဆကဆောင့သည။ ဆောင့ခကတေက ပို၍ပငးထနလာသည။ မရငမေတစကိုယလုံးရိ အကောတေမာ   တဖပဖပလုပခါလက ကောရိုးတလောက စိမ့တကလာသည။ တကလူက စောကစိနားကို အသေအခာဖိကပ၍ ခပပငးပငး  ဆောင့လိုးသည။ စောကဖုတအုံကီးတစခုလုံး တငးကားလာပီး ကငခနဲ ဆိမ့တကသား၏။ တစခီပီးသားပနသည။ မလုပနိုင  တော့။ မော့လုမော့ခင ဖစသားသည။ ထိုစဉ တကလူလခောငးထဲမ လရေပူတေ ဒလဟော ပနးထကလာသည။  မရငမေ လေး ခီပီး၍ တကလူ ၂ ခီပီး၏။ တကလူလညး ခေကုနလကပနးကကာ မရငမေ ရငဘတပေါ မောကကသားတော့သည။ လူတစ ကိုယလုံးလညး နုံးခိသား၏။ မရငမေစောကခေါငးထဲက ဆတခနဲဆတခနဲ ညငသာစာ လုပနေ၏။ အတောကာကာ မိနးနေက ပီးမ မထခငထခင ထလိုကကသည။ နစယောကသား အသံတေ ဆိတနေကသည။ နေးကေးသော လုပရားမုတေဖင့ ကိုယ့ ကိုယကိုယ လုံခုံအောင ပနဖုံးကသည။ မရငမေက ဦးစာထကသားသည။ သူသားပုံက ကတတ။ ထို့နောကမ တကလူလိုကလာ သည။ သူ့ဟနပနက လေးတိလေးကန။  လညးမောငးပီး ထကခဲ့ကသည။ ရာနားရောကခါနီးတင မရငမေ ဆငးနေရစ၏။ နမးလ သော အပုံးဖင့ တကလူကို နုတဆကသည။ မကလုံးဖင့ စကားပော၏။ တကလူ နားလညသည။ ပီးတော့ ခေါငးညိတပလိုက သည။

သူတို့ထကသားပီး မကာခင နဘူးခုံထဲက အရကသည မခငလ ထကလာသည။ ဝါးရုံပငကားတင ညပထားသော တကလူ ဦးထုပကို လမးယူပီး ဆူးပုတရကတေ ထည့ထားသော အိတထဲထည့လိုကသည။ မခငလမကနာက ပုံးနေ၏။ တကလူနင့ မရင မေတို့ ပကပကစကစကလိုးနေတာကို နဘူးခုံထဲက အစအဆုံး မငနေရသည။ ထို့ကောင့ ပုံးတာလား၊ တခားကောင့ ပုံးတာ လား ဆိုတာ သူမတစပါး မညသူမမသိနိုင။ မခငလနင့ မရငမေက အရယတူ ဆိုကတူ ညီမဝမးကဲ။  “မိနးမလိုးလို့ အားပတသား ရင အရကနဲ့ကကဥ စပသောကရတယက…၊ မကာခင အားပနပည့တယ…ဒီတော့ ထပတယပေါ့ကာ…ဟား ဟား…”     ကိုထနး အေးစကားကို သတိရ၍ အရကသောကရန မခငလအိမဘက ထကခဲ့သည။ မခငလတို့ အရကဖိုက ထနောငးခေါကအရက  ကောငးကောငးရသည။ ကကဥလညး ရောငး၏။ သူ့ကိုမငတော့ မခငလ ပုံးပသည။ အရကဆိုငမာ လူရငးနေသည။ ဆိုင ထောင့တင မရငမေယောကား ကိုဘထနးက ပုလငးထောငနေ၏။ သူ့ကိုမငတော့ လမးခေါ၏။  “ဟေ့…ဖိုးတကလူ…ဒီလာကာ… စကားပောရအောင…”   တကလူ မကနာပူသား၏။ မနကက သူ့မိနးမ ဝါးရုံတောထဲမာ ကာခိုခဲ့သည မဟုတလား။

“အင့…ခကာ..”   ကိုဘထနး ငဲ့ပေးသော အရကခကကို တကလူက တရိနထိုး မော့ခသည။ ပူဆငးသားသည။   “အင့…ထပခ…”  ထိုစဉ မခငလ ရောကလာသည။ တစလုံးပဲလားဟု မေး၏။ တကလူက ခေါငးညိတပသည။ မခငလက အရကတစလုံးနင့  ကကဥနစလုံး ယူလာသည။  “ကိုဘထနး… တကလူကို လော့မတကနဲ့နော… တော့ထကသာတယ…”   “ဟဲဟဲ…ဟုတတာပေါ့ ဟ…သူတို့က…တကလူကိုး…”  “ေဩာ…မေ့နေလိုကတာ…”   မခငလက ပောပောဆိုဆို အခနးထဲ ဝငသားသည။ ပနထကလာ သောအခါ ဦးထုပတစလုံး ပါလာသည။  “ဒါ နင့ဦးထုပ မဟုတလား”  တကလူ အံ့ဩသားသည။ ဟုတကောငး ခေါငးညိတပ၏။  မခငလက အဓိပာယပေါငးမားစာပါသော အကည့ဖင့ ကည့၏။  “အားလား…ညကရင တောငဘကရာ ဘီးနဲ့ လိုကပို့စမးပါ…” “ဟုတ…”  တကလူဆိုတဲ့ကောငက စိနခေါရင ဘာမခတတတဘူးလေ…။

 

Zawgyi

 

တကူ

x{1014}x{103D}x{103C}တ္ေဆာ့မိမေတာ့ မထူးေတာ့ေပ။ သူကလည္း စိန္ေခၚၿပီေလ။ ဒီေတာ့ ဘာခတ္ေနလိုx{1037} ညံ့ရာကသားမာေပါ့။ ဤသိုx{1037}ပင္ ‘တကူ’  ဆုံးဖတိုကည္။ ေသးက စကားေပာလာသည္။ ေသးဆိုတာက လူပိဳေသး။ တကူအသက ၆ x{1014}x{103D}စ္ေကာာၿပီ။  ဆနx{1037}ငကိန္းမေတရဲx{1037} အဓိကပစတ္ေတကို အငမ္းမရ ၾကည့တာၿပီ။  ၿပီးေတာ့ အသံေတေပာင္းလာသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္း ေမx{103E}းx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေလးေတ ခပ္ေရးေရးေပါကာၿပီ။ ‘မာစတာေဘးရင္း’ ေခၚ ဂင္းတိုကတာၿပီ။ အားလုံးၿခဳံလိုကင္ တကူတစ္ ေယာက္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပဲ လူပိဳဖစာၿပီ။ x{1039}x{101C}ကီးေကာငငာၿပီဟု ေပာရေပေတာ့မည္ ။  မနကိုင္းက သူx{1037}အေမကို  မစိပိုx{1037} လည္းx{1014}x{103D}င့ိုကိုx{1037}ၿပီး အပနင္ မရင္ေမx{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}၏။ ေတx{1037}ေသာေနရာက x{101B}ာx{1014}x{103D}င့ေတာမ္းေသာ ေတာင္ၾကားလမ္း တစ္ေနရာမာ ဖစည္။  မရင္ေမဆိုတာက အသက္ ၂၉-၃ ဝန္းကင္ ကေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာကေမ ဖစည္။ တစားေမးတစ္ေသး လ ဆိုသည့တိုင္း မရင္ေမတစ္ေယာက္ x{1014}x{103D}စားေမးေတာ့ x{1014}x{103D}စ္ေသးလေန၏။  ပငိုက အခိဳးအစားကနၿပီးသား ခx{1014}x{103D}x{1039}x{1016}ာကိုယာ  ေနx{1037}စဥx{103C}ပားသားလာေနရသည့တက္ ေအx{101B}ိုးဗစသူေတထကင္ စဲမကရာ ေကာင္းေနေသးေတာ့၏။  သူမေယာက္ား ကို ဘထန္းက သူx{1037}ထက္ အသက္ ၅ x{1014}x{103D}စနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီး၏။ စီးပားေရးအရာေကာင္းေသာည္း လူx{101B}ိုးလူအတစ္ေယာကာ ဖစ္၏။ x{1014}x{103D}ား ေကာင္ေရ ၃ ေကာည့တက္ ေတာင္ အေရx{1037}ဘကx{101B}ာသိုx{1037} အၿမဲတမ္း x{1014}x{103D}ားx{1014}x{103D}ိုx{1037}သားပိုx{1037}ရသည္။

ယခုလည္း မရင္ေမ x{1014}x{103D}ားx{1014}x{103D}ိုx{1037}ပိုx{1037}ၿပီး ပနာခင္းဖစည္။ ေတာင္းတစုံး ေခါင္းေပၚx{101B}က္ၿပီး တကူလည္းေရx{1037} ေပ အကာ ေလာက ေကာ့ေကာ့ ေကာ့ေကာ့x{1014}x{103D}င့္ သားေန၏။   တကူက တံပာx{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}ားဖငို တိုx{1037}လိုကာ လည္းက ေစာေစာကထက္  ေပးx{1014}x{103D}x{103C}န္းသကည္။ စင့ားေသာ တငုံထားထားအိအိx{1039}x{101C}ကီးအစုံက နိမ့ီမင့ီ စည္းခကလက္ ရိ၏။ တကူက ပို၍သက္ ေအာင္ တံပာx{1014}x{103D}င့္ တိုx{1037}လိုကန္၏။ “ေတာက္….ဟဲ့ …..အို”  အသံလည္းေပး တံပာx{1014}x{103D}င့ည္း အတိုx{1037}ခံရေသာအခါ x{1014}x{103D}ားx{1014}x{103D}စ္ေကာင  ခပကက္ ေပးေတာ့သည္။  မရင္ေမက လည္းေရာငန္ ေဘးသိုx{1037}ကပင္း….  “အယ္…ငါက ဘယူမားလဲလိုx{1037}….”   “လာေလ  အမ…တက္…”  “ေအး…ေအး…”  တကူက လည္းရပ္ေပးလိုကည္။   “ေခါင္းေပၚကေတာင္း …ဒီကိုေပးလိုက္ေလ…”   “ရ တယ္..ေနာကပဲ တငိုကယ္…”  မရင္ေမက သူx{1037}ေခါင္းေပၚကေတာင္းကို လည္းေနာက္ၿမီးမာ တငိုက္၏။ ေခါင္းမီးစုတ္x{1014}x{103D}င့္  မက္x{1014}x{103D}ာလညင္းတဝိုကို သုတည္။ ရံတိုငို လကစက္x{1014}x{103D}င့ိုငာ လည္းေနာက္ၿမီးကို ေခတစ္ေခာင္းတငညဳစဥ္  x{1014}x{103D}ားေတက လနx{1037}္ၿပီး ဝုန္းခနဲ ေပးထကားသည္။ မရင္ေမတစ္ေယာက္ ေမာကကဲ၍ က ကနဲ့သည္။

“အမေလးဟဲ့…ငါ့ ေစာကုတ္…”  မရင္ေမx{1014}x{103D}x{103C}တ ေယာငိုက္ေသာအသံကို တကူ ၾကားလိုကည္။ x{1039}x{101C}ကိဳးကို ခပင္းတင္း  ေဆာင့ဲကာ လည့ို တနx{1037}ိုကည္။ ရံတိုငို ကမန္းကတမ္းခည္ၿပီး လည္းေပၚမ ခုနင္းကာ လဲကေနေသာ မရင္ေမဆီသိုx{1037}  အေပးေရာကားသည္။ မရင္ေမတစ္ေယာက္ ဒူးတုပေနအထားဖင့္ ေမာကက္x{1039}x{101C}ကီး ပုံလဲေန၏။ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာက မခိဳမခဥ္  ၿပဳံးစိစိx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေနသည္။ တကူက မရင္ေမေဘးတင္ ဒူးေထာကိုက္ၿပီး ခိဳင္းေအာကကိဳလက္ ေပx{1037}ထူလိုကည္။ တကူေပx{1037}လိုကဥ သတိမထားမိေသာည္း မရင္ေမ ကိုယုံးမတာသည့ခါ သူx{1037}လက x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီး တည့ည့္ေပၚ ဖက္  ေပx{1037}မိလကား ဖစ္ေနသညို သတိထားမိသည္။  “ေတာ္ေတာာသားလား မမ…”  အိစကင္းမိုx{1037}ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေပၚက သူx{1037}လကို မ ဖယ္ေသးဘဲ ေမးလိုက္၏။  “အင္း…ဒူးေခါင္းနဲx{1037} ေမးစိ နည္းနည္း နာသားတယ္…”  “မန္း…ေမာ့စမ္းပါ…”   တကူ မရင္ေမ ေမးစိ ကို လက္x{1014}x{103D}င့ဲေမာ့၍ ၾကည့ိုကည္။ သိသိသာသာ ပန္းပဲ့သား၏။  “အင္း ဟုတား…နည္းနည္း ပန္းသားတယ္..”   မရင္ေမ  မက္x{1014}x{103D}ာေပၚတင္ ေကနပ္ေသာ အရိပx{103C}ိင္းမား ဖတန္းသားသည္။ x{101B}x{103E}န္းစိုေတာကေသာ မကုံးအစုံဖင့္ တကူကို စိုက္ ၾကည့္ေနသည္။

“ရပါတယ္…အိမမ ဒဏ္ေၾကေဆးနဲx{1037} လိမ္းလိုကယ္”  မရင္ေမက ထရန္ ဟနငိုကဥ္….  “အင္း…ကၽတ္..ကၽတ္….”   ပါးစပ စုပပက္ ဒူးေခါင္းကို လက္x{1014}x{103D}င့ိကာ ပနိုငလိုကည္။   အမန္ေတာ့ ဒဏာက ေပာေလာက္ေအာင္ မနာပါ။  ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ရာဂအားx{1039}x{101C}ကီးလေသာ မိန္းမပီပီ မာယာပရိယာယ္ ဆငင္းမသာ ဖစ္၏။  တကူ ေပx{1037}ဖကိုကဥ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚ  ေပx{1037}ဖကိသညို အလနာယာေကနပားသည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ သူx{1037}ေမးကို ဆဲေမာ့ကာ စိုးရိမx{1039}x{101C}ကီးဖစားပုံကိုလည္း အရမ္း သေဘာက ၾကည္x{1014}x{103D}ူးသားသည္။  ၿပီးေတာ့ x{1039}x{101C}ကီးေကာငငာေသာ တကူ၏ အေနအထား။ ဒီေကာင္ေလးစိတဲ ဘယိုရိမည္ မသိ၊ မရင္ေမကေတာ့ x{1014}x{103D}လုံးတုန္ ရငုန္ x{101B}x{103E}ငဴးသား၏။  ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} အပည့ဝ မခံစားရေသာ မိန္းမပီပီ အခင့ာလင္ သာသလို  သူမစိတ္ေတက အၿမဲတမ္း ထx{1039}x{101E}ကေနတတည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ကာမေကာ့ကင္းx{1014}x{103D}င့္ ေထာငမ္းရန္ ပရိယာယငိုကင္း ဖစ္၏။  လီးအေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံရိၿပီးသား မိန္းမတစ္ေယာကဖိုx{1037} လူပိဳသိုးတစ္ေယာကို ေထာငမ္းေသာနည္းလမ္းေတ မားစာရိသည္။

“ေန…ေန..ကေနာ္ ထူေပးမယ္…” တကူအသံေတက သိသိသာသာ ပက္ေန၏။ မညပင္ ဟန္ေဆာငားေစကာမူ မၿငိမက္  ေသာ အတင္းစိတ မက္x{1014}x{103D}ာေပၚတင္ ထငပ္ေနသည္။ မက္x{1014}x{103D}ာတစုလုံး ထူအမ္းနီမန္းေနသည္။  ေစာေစာက မရည္x{101B}ယဲ ကိုင္ လိုကိေသာေနရာက တကယ္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးတည့ည့္ ဖစ္ေန၏။ တင္းရင္း မိုx{1037}ေမာက္ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီး၏ အိစက္x{1014}x{103D}ူးညံ့ေသာ အေတx{1037}ဓာတ္ က သူx{1037}စိတို တဖပပ္ လx{103C}ပါသားေစသည္။  စိတို ထx{1039}x{101E}ကေစေသာ အမငာx{101B}ုံက အဆင့င့္ ဓာတိုကာ ရမၼက္ေသးေတ  ပူေx{1014}x{103D}းဆူx{1039}x{101E}ကလာၿပီး ဒုတ္x{1014}x{103D}င့္ အတိုx{1037}ခံရေသာ ေx{1039}x{101D}မေဟာကစ္ေကာငဲ့သိုx{1037} သူx{1037}ေပါင္ၾကားက လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ ဆတနဲ ဆတနဲ မတ္ ေတာငာသည္။  ယခင မညိုx{1037}မ မထူးခားလေသာည္း သဘာဝအားဖင့္ ေစာကုတနံx{1037}ကို ခံတတာေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး မာ ေစာကုတနံx{1037} ရလာၿပီဖစ္၍ ထိန္းခဳပားဆီး၍ မရx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ ပို၍လနဲလာသည္။  ၿပီးေတာ့ ေနရာကလည္း တကယ့ို  လူသူကင္း တိတိတည့္ ေတာင္ၾကားလမ္းတစ္ေနရာ..။  တကူ ရင္ေတပူ အာေခါင္ေတ ေခာကာ၏။ ဂလုခနဲ တံေတးကို  မိဳခလိုက္ၿပီး တုနီအကဲေသာ အသံဖင့္…   “ကဲ…မမ …ထ..”  တကူက မရင္ေမ ေရx{1037}တင္ မတပပာ မရင္ေမ  ဆနx{1037}န္းေပးေသာ လက္x{1014}x{103D}စကို ဆဲမထူေပး၏။ မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိေတာ့မည့္ အေနအထား အေရာကင္…  “အမေလးဟဲ့…  ငါ့ေစာကုတ္…” နဂိုကပင္ ကၽတုကၽတင္ ဖစ္ေနေသာ ထဘီက ကင္းလုံးကၽတ္ ပုံကသားသည္။ ထမီ ေလာ့ရဲေနမန္း သိ ေသာည္း တမငကက္ ဒီအတိုင္းထားခင္းဖစာ အခုေတာ့ သူမ ဆငားသည့တိုင္း ကကိ ဝငာသည္။

ဖဴေဖးတုတိုင္ေသာ ေပါငံx{1014}x{103D}စယ္ အရင္းစပိ ဖဴဝင္းေသာ ဆီးခုံမိုx{1037}မိုx{1037}x{1014}x{103D}င့္ နက္ေမာင္ တနx{1037}ိပ္ေနေသာ ေစာက္ေမx{103E}းအုံx{1039}x{101C}ကီးက  ဘားခနဲ ေပၚလာသည္။ ေစာကုတ္ေဖာင္းေဖာင္းx{1039}x{101C}ကီးမာ ေအာကိုx{1037} ငိုကင္ေနသညစ္၍ မမင။   မကါးထငင္ မငိုက ေသာ မငင္းေၾကာင့္ တကူတစိုယုံး ရမၼကခိုးအလံေတ ဟုန္းခနဲ ထလာသည္။  ဝင္းေပာငုံးမိုx{1037}ေနေသာ ဆီးခုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္  ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အုပိုင္းထားေသာ ေစာက္ေမx{103E}းအုံမဲမဲx{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့ာ တကူတစ္ေယာက္ ဖတ္ေမ့ပဒတ္ေမ့ ေမ့သား၏။  တစိုယုံး ထူပူလာသည္။ အသားေတက တဆတတ္ တုနာသည္။  အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားမတတ္ တဝင္းဝင္း ေတာကလ ကိေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္ စူးစူးရဲရဲx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့္ေနမိသည္။ တကူ အၾကည့ဏ္ေၾကာင့္ မရင္ေမတစိုယုံး ၾကကီးေတ တ ဖင္းဖင္း ထသားသည္။  “လကx{103E}တုံးေလ…”  သည္ေတာ့မ တကူ သတိဝငာကာ ဆုပိုငားေသာ မရင္ေမ လက္x{1014}x{103D}စ္ ဖကို လx{103E}တ္ေပးလိုကိ၏။ မရင္ေမက ပုံကေနေသာ ထမီကို ကုန္းေကာက္၍ ဝတိုကည္။ မရင္ေမ မက္x{1014}x{103D}ာလည္း  ရက္ေသးဖန္းကာ နီမန္းေနသည္။ထမီဝတင္းက မကုံးက တကူေပါင္ၾကားဆီသိုx{1037} ေရာကား၏။ ေတာငတ္ေနေသာ လီး တန္x{1039}x{101C}ကီးက ပုဆိုးကို ထင္းေဖာကတတ္ တန္းမတ္ေနသည္။

အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံအရ အေတာညည့ီးမန္း သိလိုကည္။ အx{101B}ယ္x{1014}x{103D}င့မေအာင္ x{1039}x{101C}ကီးထားမည့ီးမန္း သေဘာေပါကည္။ တခိဳx{1037} က လီးတနည္ေသာည္း လုံးပတ ေသးတတည္။  “ဟဲ့… ဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ…လည္းေပၚတင္ေပးအုံးေလ…” မ ရင္ေမက လကကမ္းတငိေနေသာ တကူကို လက္x{1014}x{103D}င့မ္းပုတင္း ေပာ၏။ တကယ္ေတာ့ လက္x{1014}x{103D}င့ုတေယာငဳကာ   ပုဆိုးစကို ဆဲခၽတိုကင္းသာ ဖစည္။ ရာဂမီးလံက တရိနိန္ေတာက္ေလာင္ေနၿပီမိုx{1037} တကူတစ္ေယာက္ ဘာကိုမ  သဲသဲကဲကဲ မသိေတာ့၊ ကၽတသားေသာ ပုဆိုးစကို လမ္းဆဲလိုက္ေသာည္း မမီေတာ့။  ပုဆိုးကၽတသားသည္x{1014}x{103D}င့္ မာနုန္ ပင္းေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ ဒုံးကည္x{1039}x{101C}ကီးတစင္းပမာ အထကိုx{1037} ေထာင္ေကာ့ကာ ေတာငတ္ေနသည္။  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ၾကည့င္း  မရင္ေမမကုံးေတက ကိေလသာအေရာင္ေတ တလကက္ေတာကေန၏။ လုံးပတ ၆ လကအေနအထားရိၿပီး  အရည ၇ လကခနx{1037}ိေၾကာင္း အတတိလိုကည္။ ေစာကုတx{103C}ိဏ္ေခါင္း မကိန္းေအာင္းဖူးေသးေသာ ေအာဂငယီး မိုx{1037} ဝါညိဳေရာငမ္းေန၏။

အေရပား မလန္ေသးပဲ ေတာငိုx{1037}မx{103C}ိx{1039}x{101C}ကီးပမာ ငုံထားထားx{1039}x{101C}ကီး ဖစ္ေန၏။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို စူးစိုက္ၾကည့င္း မရင္ေမ ေစာက္ေခါင္းထဲ  လx{103C}ိကနဲ x{1039}x{101E}ကတကာ၏။   လီးအေၾကာင္း ေနာေကေအာင္ သိထားေသာ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}င့္ ေစာကုတရသာ မခံစားဖူးေသး ေသာ လီးတိုx{1037}၏။ ကာမစစဲမာ ပင္းထနာ ဆင္x{1014}x{103D}x{103E}ဲၾကေတာ့မည့္ အေနအထားတင္ ရိေနေလၿပီ။  တကူက ပုဆိုးကို ကပာကယာ  ေကာကတိုက္ၿပီး …   “မမ…ကေနာ္ မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူးဗာ…”  တုနါအကဲေသာ အသံx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ ေတာင္းဆိုလာသည္။ ၿပီး ေတာ့ မရင္ေမကို တအားx{1039}x{101C}ကဳံးဖကိုကည္။   “အယ္…ကစ္…. လမ္းလည္ေခါင္x{1039}x{101C}ကီးမာ…”  မရင္ေမက ခင့ဳငင္းဆန္ေသာ  အသံအစစင့္ ေပာ၏။ တကူ မရင္ေမကို ဖကားရင္းကပင္ ဟိုဟိုဒီဒီေဝ့ၾကည့ိုကည္။ သူတိုx{1037}၏ ညာဘက္ ေတာင္ေစာင္းတင္ ဝါးx{101B}ုံပငုပုပ္x{1039}x{101C}ကီးရိ၏။ အေပၚစီးက ကသဖင့္ သူx{1037}လည့ိုလည္း မင္ေနရသည္။  “လာဗာ…ဟိုဝါးx{101B}ုံပငုပ္ အုပီ သားမယ္…”   တကူက မရင္ေမကို ဖကားရာမ လx{103E}တိုက္ၿပီး လကိုအတင္းဆဲေခၚ၏။ တကူတစ္ေယာက္  x{1014}x{103D}ားငတ္ေရက အငမ္းမရဖစာ ဖပပူးေနပုံကို ၾကည့္၍ မရင္ေမစိတဲ ကလိတိတိ ဖစာ၏။

မိန္းမပီပီ မူလိုက္ ကလိလိုကင္ေသးသည္။   “အမယ္…အဲဒီသားၿပီး ဘာလုပာလဲ..”   “ဟို…ဟို…ဟာ…ဟိုဟာဗာ…”   တကူ x{1014}x{103D}x{103C}တ လိုး ဟူေသာ စကားလုံးကို ထကခက္ေန၏။ ရမၼက္ေဇာထနကိေသာည္း မိန္းမအေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ လုံးဝမရိေသးေသာ  လူပိဳx{101B}ိုင္းေလးပီပီ ရက္ေသးကလည္း မx{103E}န္ေနပနည္။ ဤမဆိုလင္ သူx{1037}သတင္းေထာင္ေခာကဲ ေသခာေပါကငာၿပီမိုx{1037} မ ရင္ေမ စိတို ေလာ့ခလိုကည္။  “ဟဲ့…ေပာအုံးေလ…အဲဒီဝါးx{101B}ုံပငုပုပီသားၿပီး ဘာလုပာလဲ လိုx{1037}…”  ၾကာမကုံးဖင့္ ၾကည့င္း x{1014}x{103D}ဲx{1037}တဲ့တဲ့ ခၽဲတဲတဲ ေပာေနေသာ မရင္ေမအမူအယာကိုၾကည့္၍ တကူ အူယားလာသည္။   သူတိုx{1037}၏ ကာမဆရာx{1039}x{101C}ကီး ကို ထန္းေအးစကားကို ၾကားေယာငိသည္။  “မိန္းမဆိုတာ အမူမိဳးက…ခံခငါလကဲx{1037} ဟနုပ္ၿပီး ငင္းခငင္းေနတာ..ဒါကို  အဟုတမတဲx{1037}…ေအး..ငင္းေလ ခံခင္ေလသာ မတ္…သူတိုx{1037}က အခံမိဳး လုပင္ ေသခာေပါက္ ခံမာပဲ…ေစာကုတိုတာ လီး အလိုးခံဖိုx{1037} သဘာဝက ဖနီးေပးထားတာပဲ…လီးက လုပတဲ့သဘာဝ ရိတယ္..ေစာကုတ ခံရမဲ့ သဘာဝရိတယ္..ခံရမဲ့ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီး ရိပါလကဲx{1037} လီးက မလိုးတတူးဆိုရင္ အဲဒါ လီးဖင္းလီးညံ့ပဲ..၊ အဲဒီလီးဖင္းလီးညံ့x{1039}x{101C}ကီး ကိုယ့္ေပါင္ၾကားမာ ကပ္ ေနရင္ ပုဆိုးခၽတ္ၿပီး ထမီသာဝတားေတာ့ေမာင္… အဲဒါ ေယာက္ားမပီသတဲ့ အလကားဖတားဘဲ…”

တကူ သတx{1039}x{1011}ိေတ ဝငာသည္။ ေယာက္ားစိတ္ ေယာက္ားသတx{1039}x{1011}ိေတ ဝငာၿပီမိုx{1037} သူx{1037}ထက္ ၅ x{1014}x{103D}စနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးေသာ မရင္ေမကို သူx{1037} လကုပဲကေရပမာ ထငတာသည္။   ဖေအတူသားမိုx{1037}လားမသိ၊ တကူက အx{101B}ယ္x{1014}x{103D}င့မေအာင္ ထားx{1039}x{101C}ကိဳင္း၏။ x{1039}x{101C}ကံ့ခိုင္ ေတာင့င္း၏။ ထိုx{1037}ထကို၍ အားရေကနပရာေကာင္းတာက သူx{1037}ေပါင္ၾကားထဲက လီး။  လီးက အx{101B}ယ္x{1014}x{103D}င့မေအာင္ x{1039}x{101C}ကီး ထား၏။ လုံးပတ္ ၆ လက၊ အရည္ ၇ လကဆိုေသာ လီးမာ လူရာဝင္x{101B}ုံမမက လူရာပင္ လန္ေနေပၿပီ။   အသကာx{1039}x{101C}ကီး၏။ သူx{1037} ေယာက္ား ကိုဘထန္းလီးမာ ၄ လကခဲေကာ္x{101B}ုံသာ ရိသည္။ ၿပီးေတာ့ အေမာေရာဂါရိသဖင့္ သူမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ပည့ေအာင္ လိုးေပးx{1014}x{103D}ိုင္ စမ္းမရိ။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ လိုးx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ အရက္ေသာကိုင္းသည္။ အစပထမ၌ ဟုတ္၏။ ေနာက္ေတာ့ ဒုနင္းအတိုင္းပင္ ၊ အရကဲ သားတာပင္ အဖတင္၏။ အခုေတာ့ ေစာကုတက္ အရကို ပိုမကားသည္။  သူx{1037}အတတ္x{1014}x{103D}င့ူ စူးေသာလုပပိုx{1037} မရင္ေမ  မေပာသာ၊ အသာၾကည့္ေနရသည္။   တစက္..ကိုဘထန္းေနမေကာင္း၍ တစ္ေယာကဲ ေတာသားရ၏။ ကိုဘထန္းညီ လ မင့လည္း သူx{1037}မိန္းမ ေမးခါနီးမိုx{1037} တစ္ေယာကဲ ေတာလာသည္။ အေမဆိုင္ေမေတမိုx{1037} တဲခင္းက နီးသည္။

လမင့လည္း မိန္းမဗိုက္x{1039}x{101C}ကီးေန၍ ေစာကုတတ္ေနသည့ခိန္။ မရင္ေမကလည္း ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015} မပည့၍ လီးငတ္ေနသည့္ အခိန္။ အငတ္ အငတင္း ေပါင္းသင္းမိ၍ အားရပါးရ လိုးခဲ့ၾကသည္။ သူx{1037}မိန္းမ ကေလးမေမးမခင္း အေတာ္ၾကာၾကာ လိုးဖစဲ့  ၾကသည္။ အားရေကနပါသည္။ ဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}လည္းပည့ပါသည္။ ဤသိုx{1037} ေနာကီးလင္းဇာတမ္းေလးက ေကာင္းေနစဥ္ လမင့္  ပိုးထိ၍ ဆုံးသားသည္။  အဲဒီေနx{1037}က မရင္ေမ ေတာမလိုကစ္၍ ကံေကာင္း၏။ ပနင့ိန္ ပနလာ၍ ေနဝငိုးခဳပ လူအုပ္x{1014}x{103D}င့္  သားၾကရာ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ခိန္းခိန္းလိုးၾကေသာ ေနရာတင္ အဆိပက္၍ တစိုယုံး ညိဳမဲေတာင့င္းၿပီး ေမာကက္x{1039}x{101C}ကီး  ေသေန၏။  မရင္ေမတစ္ေယာက္ လနx{1037}ပားၿပီးေနာကီးလင္းရမာ ေၾကာကားသည္။ သူx{1037}ကို အားရေကနပ္ေအာင္ လိုးေပးx{1014}x{103D}ိုင္ ေသာ လမင့ီးသညင္ တကူလီးx{1014}x{103D}င့ာလင္ ေသးေနေသး၏။ လမင့လည္း အရည ၅ လကခဲခနx{1037}ာ ရိသည္။ သိုx{1037}ေသာ္  အx{1014}x{103D}x{103C}ိကဆ အပတသပ္ ေကာင္း၏။ ေနာကီးလင္းရမာ ေၾကာက္ေသာ မရင္ေမတစ္ေယာက္ တကူလီးx{1039}x{101C}ကီးကို  အလတခံx{1014}x{103D}ိုင္။ ေx{1039}x{101D}မမကလိုx{1037} နဂါးပင္ ၿမိဳၿမိဳ၊ အားရပါးရx{1039}x{101C}ကီး အလိုးခံေတာ့မည္။

ေကာင္ေလးက အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံ လုံးဝရိပုံမရ။ ကိစx{1039}x{1005}မရိ ဒီကိစx{1039}x{1005}မိဳးက သငင္ တတယည္။ အလိုးခံရင္း သင္ေပးသားမည္။   အေတးဖင့္ေတေနေသာ တကူကို မရင္ေမက ၾကာမကခီလက္ ေမးပနည္။   “ဟဲ့ ..ေပာေလ…အဲဒီဝါးx{101B}ုံပငုပီသားၿပီး  ဘာလုပ္ၾကမာလဲလိုx{1037}….”  “ေဟာဒီ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လိုးမာဗာ…၊ ေဟာဒီေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ေဟာဒီလီးx{1039}x{101C}ကီးနဲx{1037} လိုးမာဗာ…  ကဲ…ေကနပလား…”   တကူက ပါးစပင့္ ေပာx{101B}ုံတငက ထမီကို ပင့န္၍ မရင္ေမေပါင္ၾကားရိ ေစာကုတ္ေဖာင္းေဖာင္း x{1039}x{101C}ကီးကို သုံးေလးခက္ ကုတဲ့ပစိုကည္။   မရင္ေမတစ္ေယာက္ တနx{1037}နဲ တနx{1037}နဲ ဖစားသည္။ “ကဲ…ၾကာတယာ…  လာ….” တကူက ခပဲရဲပင္ လကိုအတင္းဆဲလက္ ဝါးx{101B}ုံပငုပုပ္ေတရိရာ ေတာငုန္းေလးဆီသိုx{1037} ေခၚလာခဲ့၏။  ကံေကာင္းေထာကစာပင္ ဝါးx{101B}ုံပင္ေအာက္ေခမာ ရင္းေပာင္ေန၏။ ဂုံနီအိတစုံးပါ အဆငင့ိေနသည္။ အဝငမ္း တစကာရိၿပီး ပတတညာ လုံၿခဳံမx{103C}အပည့ိသည္။  ထိုစဥ္ ကာမလက္ဦးဆရာx{1039}x{101C}ကီး ကိုထန္းေအးစကားကို ၾကားေယာင္ လာ၏။  “လိုးတယိုတဲ့ကိစx{1039}x{1005}ဟာ ကမာၻဦးကထဲက ရိခဲ့တာက…. ၾကည့တဲ့ပုံက ကမာၻဦးက ေယာက္ားမိန္းမေတဟာ  အဝတစားဝတုံမရဘူး… အစေတာ့ ေယာက္ားနဲx{1037} မိန္းမ လိုးရေကာင္းမန္း မသိဘူးေပါ့ေလ…

ဒီလိုနဲx{1037} ကာလၾကာေတာ့ သူx{1037}ေပါင္ ၾကားကိုယ္ၾကည့္… ကိုယ့္ေပါင္ၾကားသူၾကည့ဲx{1037} မေနx{1014}x{103D}ိုငထိုင္x{1014}x{103D}ိုငစ္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}ိက္ၾကကိုင္ၾက ဆၾကနဲx{1037}  တူပါတယ္… ဒီေတာ့ ေကာင္းတယိုး…ဒီလိုနဲx{1037} x{1014}x{103D}x{103C}ိကင္းဆရင္းနဲx{1037} လီးနဲx{1037} ေစာကတိုးတဲ့အထိ အဆင့ကားေတာ့တာဘဲ… ပို ေကာင္းမန္းသိသားတယ္…ငါေပာခငာက ဒီအခကဟုတူး…မိန္းမနဲx{1037}ေယာက္ား လိုးၾကတဲ့ေနရာမာ ကမာၻဦးက ဥပေဒသ အတိုင္း တုံးလုံးခၽတိုးဖိုx{1037}ဘဲ…ကိေလသာဆိုတာ ညစမ္းတဲ့သေဘာကိုေခၚတာ…ညစမ္းတဲ့အလုပို လုပေတာ့ ပက္ ပကကက္ ညစမ္းx{1014}x{103D}ိုငသာ အရသာရိမာေပါ့… ေအး ..အဲဒီေတာ့ တိုးတကာတဲ့ ဒီေခတာ အရကိုတာက ယဥ္ေကးမx{103C}လို ဖစာတယ္…အရကဲx{1037}ရမၼကာ ဆနx{1037}ငကဲ..ဒီေတာ့ လုံၿခဳံတဲ့ေနရာကို ပထမေx{101B}းရမယ္… ေသခာစိတရၿပီဆိုရင္  ကိုယုံးလုံးခၽတ္ၿပီး ပကကကက္ လိုးx{101B}ုံပဲ…ဒါမ ကာမအရသာကို အပည့ဝရေတာ့မာေပါ့… ေနာက္ေကာမလုံပဲ ထိတ္ ထိတနx{1037}နx{1037}ဲx{1037} လိုးရရင္ ဘာအဓိပx{1039}x{1018}ာယိေတာ့မလဲ… ကိုယ့ာသာကိုယ္ ဂင္းတိုကစ္ေတာ့မယ္ …ေမာင္…” ကိုထန္းေအးစကား ေတက တကူနားထဲမာ နားရညေနၿပီးသားမိုx{1037} လုပင့ုပိုကဲ့အရာကို အလိုလို လုပိလကားဖစ္ေန၏။

ဝါးx{101B}ုံပင္ေအာက္ေရာကည္x{1014}x{103D}င့္ တကူက ဂုံနီအိတုတို ခါလိုက္ၿပီး ပငင္းသည္။ မခိဳမခဥက္x{1014}x{103D}ာေပးx{1014}x{103D}င့္ မထီတရီရပ္ေန ေသာ မရင္ေမကို ဂုံနီအိတ္ေပၚ ေပx{1037}လဲလိုကည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား ထိုငိၾကေသာအခါ တကူက အတင္းx{1039}x{101C}ကဳံးဖကား၏။ မရင္ ေမက သူx{1037}ရငငဲတင္ ေကာေပးအေနအထားမိုx{1037} တကူ၏ ေတာငတ္ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ဖင္ၾကားသိုx{1037} ထိထိမိမိx{1039}x{101C}ကီး  ေထာကိေနသည္။  လူပိဳသိုးတကူတစ္ေယာက္ အသကx{103D}သံေတ ပင္းထနာ ပာယာခတ္ေနပါေတာ့သည္။ လက္x{1014}x{103D}စက  x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံတင္းတင္းအိအိx{1039}x{101C}ကီးကို ဆုပယ္ေခမေပး၏။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ဆုပိုငတ္ေခေပးရသညာ အရသာရိလန္းလ၏။   ကာမ ေဇာေတ ပင္းထန္ေနၿပီဖစ္၍ သူx{1037}ပုံစံက မဟားဒယားx{1014}x{103D}ိုငန္းလသည္။ x{1014}x{103D}ားမကိုလိုးရန္ အသဲအသနစ္ေနေသာ x{1014}x{103D}ားသိုးကဲ့သိုx{1037} တ ရx{103D}းရx{103D}း တဟူးဟူး ဖစ္ေနသည္။  ထူးဆန္းေသာ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံတစိဳးမိုx{1037} မရင္ေမတစ္ေယာကည္း ရမၼကိုးေတ တx{101B}x{101B} ထကာ  မဴးx{1039}x{101E}ကေနပါ၏။ သိုx{1037}ေသာ္ x{1014}x{103D}စားကၿပီးေသာ အအိုမမိုx{1037} တကူေလာက္ေတာ့ ဣေx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}မမဲ့ပါ။ သိုx{1037}ေပငား ေပါင္ၾကားက ေစာက္ ဖုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာမူ လx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကနဲ x{1039}x{101E}ကx{1039}x{101E}ကတကာၿပီး ေစာက္ေရၾကည္ေတ တစိမ့ိမ့က္ေနသည္။

x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို ပတပုတ္ေခေပးတိုင္း ေစာကုတုံအတင္းက အေၾကာမင္ေတ ဖင္းခနဲ ဖင္းခနဲ ဖစစားၾကသည္။  ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတ မပည့ခဲ့သမ မီးကုနမ္းကုန္ ကမင္းေၾကာထခင္ေနသည္။   တကူက မရင္ေမကိုယထကိုင္းကို  အနည္းငယနိုက္ၿပီး သူx{1037}ေခါင္းကိုငုံx{1037}၍ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခင္းေတ့စုပိုကည္။ အရိနေနၿပီဖစ္ေသာ ရမၼကီးေတာကဲ ကိေလသာ ဓာတီေလာင္းသလိုဖစာ ရမၼကီးလံက ဟုန္းခနဲ ထေတာက္ေတာ့သည္။   ေဆးမဆိုးရပဲ ပငိုသဘာဝအတိုင္း နီေထးထူ အမ္းေသာ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းအစုံကို တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတုပ္၏။ မရင္ေမကလည္း ပနုပ္၏။ မရင္ေမက သူx{1037}လာကို တကူပါးစပဲ ထိုးထည့္ ေပးသည္။ တကူကလည္း တမင္းမင္း စုပ္ေပးသည္။  x{1014}x{103D}စ္ေယာကား မကုံးစုံမိတက္ ကာမအရသာကို ခံစားေနၾက သည္။  “ပလတ္…ပလပ္…ပလပ္…”  “ဟင္း…ဟင္း…ဟား…ေတာ္…ေတာါအုံးကာ… မမ ေမာ..ေမာလိုကာ…”   မရင္ေမက  ေမာဟိုကုနါေသာ အသံx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေတာင္းပနာသည္။ သည္ေတာ့မ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းခင္းခာလိုကည္။ သူx{1037}လက္ေတက အခက ထားသည့္x{1014}x{103D}ယ္ အကx{103E}ၾကယီးေတကို ခပကကဳတည္။ ဟင္းလင္းပင့ားေသာအခါ ဖဴဝင္းတင္းမိုx{1037}ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ ထားထားx{1039}x{101C}ကီးက အတင္းခံဘရာစီယာထဲမ x{101B}ုန္းထက္ေတာ့မတတ္ တင္းကနဴလာသည္။ တကူက အိစကကားေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ x{1039}x{101C}ကီးေပၚ လကါးကိုဖနx{1037}ုပ္၍ ဖဖမမေလး ပတ္ေခေပးပနည္။

မရင္ေမx{1014}x{103D}x{103C}တ တဟင္းဟင္းညည္းညဴလက္ ရငတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အစမ္းကုန္ ေကာ့ေပးထား၏။   “မမ… ခိဳခိဳ စိုx{1037}ခငယ္…”   x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံ ေဖးဥဥx{1039}x{101C}ကီးကို တရx{103D}းရx{103D}း ငုံx{1037}နမ္းေနရာမ တဏာx{101B}ူးသံဖင့္ ညဳတုတုေပာလိုကည္။   “ဟင့္… သိပလုပx{103C}ပာပဲ…”  မရင္ေမက  ေဒါမာနဟနင့္ ေပာသည့ိုင္ သူx{1037}ကိုယို ေရx{1037}ကုန္း၍ လက္x{1014}x{103D}စက္ေနာကစာ ဘရာစီယာခိတို ေထာကနဲ ဖဳတ္ ေပးလိုကည္။ ခိတဳတားသည္x{1014}x{103D}င့္ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးက ကန္ ထကာသည္။ ဘရာစီယာ ေပေလာ့သားၿပီဖစ္၍ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ထိထိ မိမိ ညx{103B}စ္၍ ဆုပိုငိုကနည္။ အလနူးခားေသာ အေတx{1037}ဓာတ တကူတစိုယုံးသိုx{1037} ဖတန္းသား၏။ လီးတန္ x{1039}x{101C}ကီးကလည္း ပို၍တင္းမာလာသည္။  တကူက မရင္ေမကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးကို ဂုံနီအိတ္ေပၚသိုx{1037} အသာလဲသိပိုကည္။ မရင္ေမတစ္ ေယာက္ ညx{103B}ိဳx{1037}ေဆးမိထားေသာသူပမာ တကူပဳသမ ဘာတစုမ မငင္းဆနိပဲ ေနလိုကသည္။  ဒူးေထာင္ေပါငား ပကက္ အေနအထားဖစားေသာအခါ တကူက ေဘးခင္းယဥကေနအထားဖင့္ ေဖာင္းတင္းစူတက္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းကို စိုx{1037}ပါ ေတာ့သည္။ “ပလပ္…x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…ပလတ္..ပလတ္ x{1039}x{101D}ပတ္…”   ပါးစပ္x{1014}x{103D}င့ည္းစိုx{1037}၊ လာx{1014}x{103D}င့ည္း ထိုးဆေမx{103E}ေx{1014}x{103D}ာက္ေပးပနာ…   “အင္း…ရီး….ကၽတၽတ္…အား ဟင့္…ဟင္း…အဟင့္…အင့္…ကၽတ္..ကၽတ္”  မရင္ေမတစ္ေယာက္ အူထဲအသည္းထဲကပါ ယား တကာသဖင့္ တနx{1037}ိမ္ေကာ့ထိုးေန၏။ ေစာကုတတင္းလx{103C}ိဏ္ေခါင္းထဲကပါ လx{103C}ိကကဥကာ၏။

ေစာကည္ေတကလည္း စိုx{101B}x{103E}ဲအိုငန္းလာၿပီး ဖင္ၾကားထဲသိုx{1037} စီးကလာသည္။ တအားခံခငာၿပီ။ မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံခင္ လာသည္။ သည့ကို၍ အဆခံx{1014}x{103D}ိုငမ္းမရိေတာ့။ တဏာရာဂ ထနပါသညိုေသာ မရင္ေမတစ္ေယာက္ လူပိဳသိုးေလး တကူ၏ ကလိဆကီစားဒဏို ဘယိုမ ခံx{1014}x{103D}ိုငမ္းမရိေတာ့ပါ။   “ဟင္း ..အင္း..ဟင့္ ဟင့္… အင့္…ေတာ္…ေတာါေတာ့ကာ…  မ..မ..မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး..အား အင္း…အဟင့္…လိုး…လိုးပါေတာ့ေနာ္… ၾကာရင္ ေသ ..ေသ လိမ့ယ္…အင္း…”   တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတ္x{1014}x{103D}င့္  အငမ္းမရစိုx{1037}ေနေသာ တကူမက္x{1014}x{103D}ာx{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို တအားဖိကပားမိသည္။ မရင္ေမ သူx{1037}ကို ဇတိုးခိုင္းေနသည္။  သူမ၏ကာမဆာေလာင္ေတာင့ေနေသာ မက္x{1014}x{103D}ာx{1039}x{101C}ကီးက တကူ၏ ရာဂစိတို ပိုမိုပင္းထနx{1039}x{101E}ကေစသည္။  တကူ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေပၚ မ မက္x{1014}x{103D}ာကို ခာလိုက္ၿပီး ကိုယို မတိုကည္။ မရင္ေမ၏ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို သူx{1037}ပခုံးေပၚ မတငိုက္ၿပီး ထမီကို ဆဲ ခၽတိုကည္။ ၿပီးမ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ေအာကန၍ ကင္းလုံးကၽတ္ ဆဲခၽတိုက္ၿပီး ေဘးနားခထားလိုကည္။ ဖဴ ဝင္းစိုေပေသာ ေပါငံေဖးေဖးတုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးေတက ရာဂမီးေတာကို အရိနဟုန္ x{1039}x{101C}ကီးမားေစသည္။

ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ပင့င္ၿဖဲကား၍ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အေသအခာၾကည့ိုကည္။ နက္ေမာငိမ္ေကာက္ေနေသာ ေစာက္ ေမx{103E}းအုံx{1039}x{101C}ကီးေအာက ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ ေဖာင္းကားၿပဲဟေန၏။ နီညိဳေရာငမ္းေနေသာ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားထူထူx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စ္ မx{103E}ာက ေဘးသိုx{1037} အနည္းငယန္ေနၿပီး အတင္းသားေတက နီရဲx{1014}x{103D}ုထတ္ေနသည္။  တကူက ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို ငုံx{1037}နမ္းလိုကည္။  ေစာက္ေရေတက သူx{1037}x{1014}x{103D}ာေခါင္းထိပင္ ေပပကုန္၏။ ညx{103B}ီစိုx{1037}စိုx{1037}အနံx{1037}x{1014}x{103D}င့္ ငါးေဖာင္x{101B}ိုးနံx{1037}ေတက တရိနိနx{103C}ိငေနသည္။  တကူစိတ္ ထဲ x{101B}ံစရာဟု လုံးဝမထငတ္ေပ။ ဤရနံx{1037}ေတက သူ၏ရာဂစိတို ပိုမိုx{1014}x{103D}ိုးx{1039}x{101E}ကေစသည္။ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို နမ္းလိုx{1037}အားရေသာအခါမ  လက္x{1014}x{103D}င့္ အေသအခာၿဖဲ၍ လာကိုထိုးသင္းသည္။ ၿပီးမ ပင့နုတကိုကည္။  မရင္ေမ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးမာ ေလထဲသိုx{1037}  ေမာကကာၿပီး ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို အစမ္းကုန္ေကာ့ေပးသည္။ တစိုယုံးလည္း တဆတတုနါေနသည္။ ေစာက္ ဖုတဲ ၿဖိဳးခနဲဖင္းခနဲ လx{103C}ပတားသည္။ အေတx{1037}အx{1039}x{101C}ကဳံရိေသာ မိန္းမမိုx{1037} ေစာက္ေရေတ ပန္းထက္ေတာ့မညို သိလိုကည္။

“အီး ဟီး…ဟီး…အဟင့္…အီးဟီး အား…လိုး…လိုးပါေတာ့ကာ.. အီး ..အဟင့္ ဟင့္…အမေလး…အီး ဟီး.. ဟင့္..ဟင့္..”   မရင္ေမ တစ္ေယာက္ ငိုသံပါx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}င့္ ေတာင္းပနာသည္။ တကူက လပပကတင္း သူx{1037}ပုဆိုးကို ခၽတုံလိုကည္။ သည  အခိနဲထားသညို မေကနပည့လား လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ေဒါသူပုနကာ ေကာ့ေကာ့မတတ္x{1039}x{101C}ကီး ေတာင္ေန၏။  တကူက  မရင္ေမေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို အနည္းငယ္ၿဖဲကားလိုက္ၿပီး ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးနားေရာက္ေအာင္ တိုးကပိုကည္။ ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ ေခာင္းကိုလည္း ရငတီသိုx{1037} ဖိတန္းထားလိုက္၏။ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာ အထကိုx{1037}x{1039}x{101E}ကတကာx{101B}ုံမမက ပို၍ပဴးကနကာ သည္။  အကအန ဒူးေထာကိုက္ၿပီး အထကိုx{1037} ေကာက္၍ မတ္ေတာင္ေနေသာ သူx{1037}လီးတနုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လက္x{1014}x{103D}င့ိ၍  ေစာကုတဝသိုx{1037} ေတ့ကာ တရိနိုး သင္းထည့ိုကည္။  “ဖစ္..ဖစ္…ဖစ္…ဗစ္…ဗစ္…ဖစ္…ပလတ္…ဖတ္… အ….အား..အား..အ. အေမ့…အင့္…အား အမေလး…အေမ့…အင့္ အိ…အား …ကၽတ္…ကၽတ္…ရီး…အီး ဟီး…အ…”

မရင္ေမတစိုယုံး ထူပူဖိန္းရိန္းသားၿပီး မီးပင့တတ္ ေကာင္းလန္းလသည္။ ပါးစပိုဟ၍ အသကင္းပင္း ရx{103D}ေနရ၏။  ကေလးx{1014}x{103D}စ္ေယာက္ ေမးဖူးထားေသာ အအိုေစာကုတ္ေတာင္ နင့နဲ ခံလိုကသည္။ တရိနိုး တိုးဝငာေသာ အဟုန  ပင္းထနန္းသည့တက္ တစိုယုံး တဖပပ္ လူးခါသားရ၏။  တကူက အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ ဖိသင္းထားေသာ သူx{1037} လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ေခတx{1039}x{1011}စိမားၿပီး x{1014}x{103D}ူးညံ့ေx{1014}x{103D}းေထးေသာ ေစာကုတေတx{1037}ကို ခံစားၾကည့ိုက္ေသးသည္။ ေစာကုတတင္းသား x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုေတက သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဘာမမx{103C} အံတုသည့ေဘာဖင့္ ညx{103B}စx{103B}စ္ေပးသည္။   တကူ သူx{1037}ဖင္ေၾကာx{1039}x{101C}ကီးကိုရx{103C}ံx{1037}၍ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ဒစ္ အရင္းေရာကညထိ ဆဲx{1014}x{103D}x{103C}တ္၍ တရိနိုး သင္းထည့ည္။ ဤသိုx{1037} ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပင္းပင္း ေလးငါးခါေလာကုပ္ၿပီး ေနာက္ မရင္ေမကိုယုံးေပၚက သူx{1037}လက္x{1014}x{103D}စကို ေကာေထာကာ အသားကုန္x{1039}x{101C}ကဳံးေဆာင့ါေတာ့သည္။  “ဖတ္…x{1039}x{101D}ပတ္… x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္..ဒုတ္…ဖတ္..ပလတ္…….x{1039}x{101D}ပတ္…ဗစ္…ဒုတ္…အင့္..အ…အေမ့…ကၽတ္…အ..အ…အင့္… အ..အေမ့…အင့္….အ…”     အားမာနါေသာ ေဆာင့က္ေတက အရပနားမရိ ဒလစပ္ သင္းေဆာင့္ေနသည္။ မရင္ေမကလည္း ပါးစပ တအင္းအင္း အသံေပးလက္ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ခံသည္။

မရင္ေမ ေပါငံတုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စ္ေခာင္းမာ ေဘးသိုx{1037} ကား၍ ရမ္းခါေနသည္။ ထိုစဥ္ သူမေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းက တကူခါးကို ကုတ္ ခိတိုက္ၿပီး လက္x{1014}x{103D}စကလည္း ေထာကားေသာ လက္ေမာင္းx{1014}x{103D}စကို ဆဲကုတိုကိသည္။   ‘အီး’ ကနဲ အသံx{1039}x{101C}ကီးထက္ ကာ ဓာတိုကလို တုနါသားသည္။ ပူေx{1014}x{103D}းေသာ ေစာက္ေရေတက ဗလတနဲ ပန္းထကုနည္။ ေx{1014}x{103D}းေထးရိနေသာ အေတx{1037} တစိဳးကို ခံစားလိုကေသာည္း တကူက အရိနပတ္ ဆက္ေဆာင့္ေနသည္။ ေစာေစာကထကို၍ ေဆာင့္ေကာင္းသည္။    ပစစ္x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စ္ စီးစီးပိုငိုင္ ရိလန္းလသည္။ လိုးရင္းလိုးရင္းဖင့င္ သူx{1037}ဒစုံx{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေခါင္းအတင္းမာ ၿပဲလနားသည္။ ဒစ္ ဆံx{1039}x{101C}ကီးတစုလုံး ပူရိန္းေနသည္။ လေခာင္းတေလာကာလည္း ယားတကာသည္။ ေဆာင့က္x{1014}x{103D}င့တင္းညx{103B}စားတိုx{1037} ေတx{1037}ဆုံ ခိုကယ္ ကဥိမ့ိန္းဖိန္းသားၿပီး သုတ္ေရပူေတကို ဒလေဟာ ပန္းထုတိုက္ေတာ့၏။  တစိုယုံးလည္း တဆတတ္ တုန္ ခါသားသည္။ ဂင္းတိုကိုx{1037}ေကာင္းတာx{1014}x{103D}င့္ လားလားမမတူေသာ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းဆုံး အရသာx{1039}x{101C}ကီးကို ခံစားလိုက သည္။

တကူက ဆီးခုံခင္းထိေအာင္ ဖိကပိုက္ၿပီး မရင္ေမဗိုက္ေပၚေမာကာ မိန္းေနလိုကည္။ လေရေတက ယခုအခိနိ ဖစ္ ခနဲ ဖစနဲ ထက္ေနတုန္း။ ထကိုင္းထကိုင္း သိမ့နဲ သိမ့နဲ တုနါသားသည္။ မရင္ေမကလည္း တကူ၏ ေကာပင္x{1039}x{101C}ကီးကို  သိုင္းဖကားသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အေတာ္ၾကာသညထိ ၿငိမကာ မိန္းေနၾကသည္။  တကူလီးက တခားလီးေတ လို ေပာ့ေခမသားဘဲ တင္းတင္းေတာင့္ေတာင့္ ဖစ္ေနေသးသညို မရင္ေမ သတိထားမိသည္။ အာဂေယာက္ားပင္။  ဘယုန္းကမ မပည့ဖူးေသာ ကာမဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}ေတ ယေနx{1037} တလုံးတဝx{1039}x{101C}ကီး ပည့ဲ့ရၿပီ။ ေစာက္ေရပူေတ ဒလေဟာထက္၍ ေကနပ္ အားရစာ ၿပီးခဲ့ရသည္။   သိုx{1037}တိုင္ မေကနပ္x{1014}x{103D}ိုငင္ေသး။ သညီးမိဳးx{1014}x{103D}င့္ သညခင့ေရးမိဳး ရဖိုx{1037}မလယ္။ ေစာကုတုံတစု လုံး ေပါကဲစုတတညထိ ခံလိုကင္ေသးသည္။ တဏာရာဂ ဓာတံအား ပင္းထနေသာ မရင္ေမအဖိုx{1037} ဤမေတးx{101B}ုံx{1014}x{103D}င့္  ရာဂစိတ လx{103C}ိင္းထလာရပနည္။ ရာဂလx{103C}ိင္းထလာသည္x{1014}x{103D}င့္ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးက ေဖာင္းx{1039}x{101E}ကလာပနည္။   “ဘယ့္x{1014}x{103D}ယ္ လဲ..ကိုယ္ေတာ္ေလး… အားအငုနမ္းၿပီး ဘုန္းဘုန္းလဲသားပလား…အဟင္းဟင္း…ဒီေလာက္ေတာ့ မဖုရားက ပင္းေတာငင္း ေသးတယ္…အဟင္းဟင္း…ခစစ္…”   မရင္ေမက တကူကို ကလိလိုကည္။ တကူဆိုတဲ့ေကာင စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚထိ  လိုကည့္ေကာငိဳး။

“ဟိတ္….ေပာေနတာ မၾကားဖူးလား….”   မရင္ေမက သူx{1037}ကိုယုံးကို လx{103C}ပါ၍ ေမး၏။ တကူက ေမ့ခင္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။  “ဒါပဲေလ…ေပာေတာ့ ေလx{1039}x{101C}ကီးမိုးx{1039}x{101C}ကီး…ဟင္း…တစီေလးလိုးx{101B}ုံနဲx{1037} ဖလကသားၿပီ…အဟင္းဟင္း…”   မရင္ေမက တကူ  ရငတ္x{1014}x{103D}င့္ ဖိကပားေသာ သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ ေမးပနည္။   တဖည္းဖည္း တကူလီးx{1039}x{101C}ကီးမာ တင္းတင္းလာ၏။   မရင္ေမဗိုက္ေပၚေမာကက္ မိန္းေနရာမ ကိုယို မတိုကည္။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို လုံးဝမx{1014}x{103D}x{103C}တဲ သညတိုင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ   မx{103B}ဳပားသည္။  မရင္ေမမက္x{1014}x{103D}ာကို ေစ့ေစ့ၾကည့င္း သုံးေလးခကနx{1037}္ ေဆာင့လိုကည္။ မရင္ေမက ကိေလသာေရာင္ေတ  တဖိတိတက္ေနေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္ ၾကာၾကည့္ ၾကည့ာ မဲ့ပ၏။  “ဟင္း…ဒီေလာကား…ပင္းေသးတယ္ေနာ္…”   မရင္ ေမအေပာကို တကူက မေခပပါ။ သိုx{1037}ေသာ္ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာမာ ဒီေလာက္ေတာငိလတာ…ေသဖိုx{1037}သာပင္ေပေတာ့…ဟူေသာ  ေယာက္ားမာနတx{1039}x{1011}ိေတက ထငပ္ေပၚလင္ေန၏။  မရင္ေမ၏ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံတင္းတင္းx{1039}x{101C}ကီးကို အေခမ ခပင္းတင္းဆုပိုင္၍ ခပင္း ပင္း ေဆင့္ေဆာင့ိုးပန္၏။  “x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္…..ဖစ္…ဖစ္…ဖတ္..ဗစ္…x{1039}x{101D}ပတ္…x{1039}x{101D}ပတ္….ပလတ္…ဖစ္…..”   မရင္ေမေစာက္ေခါင္းထဲ မ ေစာက္ေရေရာ လေရပါ အိုငေနသဖင့္ သံစဥ တစိဳးေပာင္းသားသည္။ မရင္ေမမက္x{1014}x{103D}ာက မၿဖဳံသည့ေဘာဖင့္  မခိုx{1037}တx{101B}ိုx{1037}ေလး ၿပဳံးေနသည္။

တကူက အရိနပတ္ ေဆာင့္ေဆာင့ိုးေနရာမ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ညx{103B}စ္၍ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္းေလးကို စိုx{1037}ေပးသည္။ လာဖားထိပင့ည္း တိုx{1037} ထိေပး၏။ ရစတ္၍လည္း ယက္ေပးသည္။ ထိုသိုx{1037}လုပ္ေပးတိုင္း မရင္ေမေစာက္ေခါင္းထဲက x{101B}စိx{101B}စိဖစာ၏။ ကိုထန္းေအး စကားကို သတိရ၍ ေစာကုတကဲေၾကာင္းထိပိ ေစာကိပဴးပဴးx{1039}x{101C}ကီးနား ဖိကပာ အေသအခာ ေဆာင့ိုးသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံကို  လည္းစိုx{1037}၊ ေစာကိx{1014}x{103D}င့္ ထိမိေအာင္ ပိုငိုင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1014}x{103D}ိုင္x{1039}x{101C}ကီး ေဆာင့္ေဆာင့ိုးေပးေသာအခါ မရင္ေမ စိတ္ေတ ထx{1039}x{101E}ကလာသည္။  “ဖတ္…ဖပ္…ဖတ္….x{1039}x{101D}ပတ္….x{1039}x{101D}ပတ္…ဖတ္….အင့္…အင့္….အင့္..အ….အား…အင့္..ဟင့္…..”   တအင့င့္x{1014}x{103D}င့္ သူx{1037}ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို x{1039}x{101E}ကx{1039}x{101E}က ၿပီး ခံသည္။ အခက္ ၅ ေကာနx{1037}င္ မရင္ေမ တစီၿပီးသားသည္။ ေလဟာပငဲ ေရာကားသလို တသိမ့ိမ့ံစားရသည္။  တကူက အရိနေလာ့ပဲ ဆကိုးသည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို နမ္း၏။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံတင္းတင္းx{1039}x{101C}ကီးတဝိုကို လာပားဖင့္ ယက္၏။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}သီးေခါင္း ကို တx{1039}x{101D}ပတ္x{1039}x{101D}ပတိုx{1037}၏။  ေစာကိပဴးပဴးx{1039}x{101C}ကီးကို ထိမိေအာင္ ဂx{101B}ုတစိုကိုးသည္။ အခက္ ၅ ေကာာေသာအခါ မရင္ေမ မ ေအာင့္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့၊ တဟင္းဟင္း ၿငီးလာသည္။ မၾကာခင္ မက္x{1014}x{103D}ာတပငုံး ေသးဆုတလို ဖစားၿပီး ဆတနဲ တုနါသားသည္။  လx{103C}ိင္းစီးရသလို တၿငိမ့္ၿငိမ့္ ခံစားေနရ၏။ မရင္ေမ တစီၿပီးသားပန္ၿပီ။ ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးတစုလုံး ထူပူကိန္းစပာ၏။ ဖူး ေယာင္x{1039}x{101E}ကတကာ၏။

တကူ အရိနပတ္ ဆက္ေဆာင့ည္။ ေဆာင့က္ေတက ပို၍ပင္းထနာသည္။ မရင္ေမတစိုယုံးရိ အေၾကာေတမာ   တဖပပx{103C}ပါလက္ ေကာx{101B}ိုးတေလာက္ စိမ့ကာသည္။ တကူက ေစာကိနားကို အေသအခာဖိကပ္၍ ခပင္းပင္း  ေဆာင့ိုးသည္။ ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးတစုလုံး တင္းကားလာၿပီး ကငနဲ ဆိမ့ကား၏။ တစီၿပီးသားပနည္။ မလx{103C}ပ္x{1014}x{103D}ိုင္  ေတာ့။ ေမာ့လုေမာ့ခင္ ဖစားသည္။ ထိုစဥ္ တကူလေခာင္းထဲမ လေရပူေတ ဒလေဟာ ပန္းထကာသည္။  မရင္ေမ ေလး ခီၿပီး၍ တကူ ၂ ခီၿပီး၏။ တကူလည္း ေခကုနကန္းကကာ မရင္ေမ ရငတ္ေပၚ ေမာကသားေတာ့သည္။ လူတစ္ ကိုယုံးလည္း x{1014}x{103D}ုံးခိသား၏။ မရင္ေမေစာက္ေခါင္းထဲက ဆတနဲဆတနဲ ညငာစာ လx{103C}ပ္ေန၏။ အေတာ္ၾကာၾကာ မိန္းေနၾက ၿပီးမ မထခငခင္ ထလိုက္ၾကသည္။ x{1014}x{103D}စ္ေယာကား အသံေတ ဆိတ္ေနၾကသည္။ ေx{1014}x{103D}းေကးေသာ လx{103C}ပားမx{103C}ေတဖင့္ ကိုယ့္ ကိုယိုယ္ လုံၿခဳံေအာင္ ပနုံးၾကသည္။ မရင္ေမက ဦးစာထကားသည္။ သူသားပုံက ကတတ။ ထိုx{1037}ေနာက တကူလိုကာ သည္။ သူx{1037}ဟနန ေလးတိေလးကန္။  လည္းေမာင္းၿပီး ထကဲ့ၾကသည္။ x{101B}ာနားေရာကါနီးတင္ မရင္ေမ ဆင္းေနရစ္၏။ x{1014}x{103D}မ္းလ ေသာ အၿပဳံးဖင့္ တကူကို x{1014}x{103D}x{103C}တကည္။ မကုံးဖင့္ စကားေပာ၏။ တကူ နားလညည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းညိတလိုက္ သည္။

သူတိုx{1037}ထကားၿပီး မၾကာခင္ နဘူးၿခဳံထဲက အရကည္ မခင ထကာသည္။ ဝါးx{101B}ုံပင္ၾကားတင္ ညx{103B}ပားေသာ တကူ ဦးထုပို လမ္းယူၿပီး ဆူးပုတ္x{101B}က္ေတ ထည့ားေသာ အိတဲထည့ိုကည္။ မခငမက္x{1014}x{103D}ာက ၿပဳံးေန၏။ တကူx{1014}x{103D}င့္ မရင္ ေမတိုx{1037} ပကကကကိုးေနတာကို နဘူးၿခဳံထဲက အစအဆုံး မင္ေနရသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ၿပဳံးတာလား၊ တခားေၾကာင့္ ၿပဳံးတာ လား ဆိုတာ သူမတစါး မညူမမသိx{1014}x{103D}ိုင္။ မခငx{1014}x{103D}င့္ မရင္ေမက အx{101B}ယူ ဆိုကူ ညီမဝမ္းကဲ။  “မိန္းမလိုးလိုx{1037} အားပတား ရင္ အရကဲx{1037}ၾကက္ဥ စပ္ေသာကတယ…၊ မၾကာခင္ အားပနည့ယ္…ဒီေတာ့ ထပယ္ေပါ့ကာ…ဟား ဟား…”     ကိုထန္း ေအးစကားကို သတိရ၍ အရက္ေသာကန္ မခငအိမက္ ထကဲ့သည္။ မခငတိုx{1037} အရကိုက ထေနာင္းေခါကရက္  ေကာင္းေကာင္းရသည္။ ၾကက္ဥလည္း ေရာင္း၏။ သူx{1037}ကိုမင္ေတာ့ မခင ၿပဳံးပသည္။ အရကိုငာ လူရင္းေနသည္။ ဆိုင္ ေထာင့င္ မရင္ေမေယာက္ား ကိုဘထန္းက ပုလင္းေထာင္ေန၏။ သူx{1037}ကိုမင္ေတာ့ လမ္းေခၚ၏။  “ေဟ့…ဖိုးတကူ…ဒီလာကာ… စကားေပာရေအာင္…”   တကူ မက္x{1014}x{103D}ာပူသား၏။ မနက သူx{1037}မိန္းမ ဝါးx{101B}ုံေတာထဲမာ ၾကာခိုခဲ့သည္ မဟုတား။

“အင့္…ခကာ..”   ကိုဘထန္း ငဲx{1037}ေပးေသာ အရကကို တကူက တရိနိုး ေမာ့ခသည္။ ပူဆင္းသားသည္။   “အင့္…ထပ…”  ထိုစဥ္ မခင ေရာကာသည္။ တစုံးပဲလားဟု ေမး၏။ တကူက ေခါင္းညိတသည္။ မခငက အရကစုံးx{1014}x{103D}င့္  ၾကက္ဥx{1014}x{103D}စုံး ယူလာသည္။  “ကိုဘထန္း… တကူကို ေလာ့မတကဲx{1037}ေနာ္… ေတာ့ကာတယ္…”   “ဟဲဟဲ…ဟုတာေပါ့ ဟ…သူတိုx{1037}က…တကူကိုး…”  “ေဩာ္…ေမ့ေနလိုကာ…”   မခငက ေပာေပာဆိုဆို အခန္းထဲ ဝငားသည္။ ပနကာ ေသာအခါ ဦးထုပစုံး ပါလာသည္။  “ဒါ နင့္ဦးထုပ္ မဟုတား”  တကူ အံ့ဩသားသည္။ ဟုတ္ေၾကာင္း ေခါင္းညိတ၏။  မခငက အဓိပx{1039}x{1018}ာယ္ေပါင္းမားစာပါေသာ အၾကည့င့္ ၾကည့္၏။  “အားလား…ညကရင္ ေတာငက္x{101B}ာ ဘီးနဲx{1037} လိုကိုx{1037}စမ္းပါ…” “ဟုတ္…”  တကူဆိုတဲ့ေကာင စိန္ေခၚရင္ ဘာမခတတူးေလ…။