ငယ်ကြောက်တယ် ကိုကို (စ/ဆုံး)

မိုးရာပီးစ ညနေခငးလေးတစခုပါ။စိမးစိုနေတဲ့ လယကငးပငတေကို လေနုအေးက ညငညငသာသာ ဖတသနးတိုကခတနေတယ။ ကောငးကငပာပေါမာ ရောငစုံသကတန့နဲ့အားအငကုနခမးနေတဲ့ နေရောငခညရဲ့အလက ပတဝနးကငကို ပိုမို သစလငစေပါတယ။လေညငး ရဲ့အေးမတဲ့ ထိတေ့မုကလညး စိတကို ကညနူးစေတာအမနပါ။သာယာအေးမတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပီး ပည့စုံသားစေတာကတော့ ခစသူရဲ့ အပုံးလို့ပောရမာပဲ။

ကနတောနဲ့သူ စ တေ့ဖစတာ မေးနေ့ပဲ တစခုမာပေါ့။ ညမီး အလငးရောငအောကမာ ရိုကဖိုကီးငယ အသယသယနဲ့ ထငးနေအောငလပ တဲ့မိနးကလေးကို ကနောမငမငခငး ခစမိခဲ့တာ။သူကလညး ကနတော့ အကည့တေကို ခကခငး သဘောပေါက နားလညခဲ့ပါတယ။ရေုးရေစကကောငးမုကောင့ သိပမကာခငမာပဲ ကနတောတို့ခစသူတေ ဖစသားခဲ့တယပေါ့သူက ကနတော့ထက အသကအမားကီး ငယတယဗ။ ကလေးပီပီ ခဲလိုက၊ နဲ့လိုက ကနတော စိတညစနေတဲ့ အခိန ရီစရာလေးတေ ပောလိုက။အလိုကသိပီး ခစဘို့ကောငးတဲ့ခစသူလေးပါ။ အခိနစကဝနးရဲ့ သယဆောငမုကောင့ ကနတောတို့ခစသူသကတမး တစနစနီးပါးကာခဲ့ပီ။ သူရဲ့ဖူစငမုကလေးကို ကနတော အခင့ရေး မယူရကခဲ့ဘူးဗာ။

မနက အလုပမသားခငသူ့အိမရေ့ဖတလောက၊ ညနေရုံးဆငးတော့ တစခါဆုံ။ ပိတရကကလေးတေမာ သူတကနေတဲ့သငတနးလေးတေ လိုကပို့ပနကို။ အေးခမးပီး အပူပငမရိတဲ့ ခစသူဘဝလေးပါ။အခိနကာလာတာနဲ့အမ တယတာမုကလညး နကရိုငးလာသလို တနေ့ထကတနေ့ဆူဖိုးဖံ့ထားလာနေတဲ့ ခစသူလေးကို ယခုထကပိုမို ပိုငဆိုငခငစိတ လောဘတေ တကလာမိတယ။ ဒါပေမဲ့ မတောငးဆို ရကခဲ့တာတော့အမနပါ။ ဒီညနေကတော့ ကနတောတို့ဘ အတက အမတတရ ဆိုတာထက ပိုပါတယ။မိုးရာပီးစ ညနေခငးကလေးတေကို သူသဘောကတယလေ။

ဒီလို နေ့မိုးဆို ကနတောတို့အမဲ အပငသားဖစတယ။ လမးလောက ထကတာတို့၊ စကဘီးစီးတာတို့ပေါ့။ ခုလညး မို့စနက လယကငးပငတေဘက စကဘီးစီး ထကလာခဲ့တယ။ ကနတောကနငး သူကစကဘီး ဘားတနးပေါမာထိုငလို့ ကနတော့ ရငခငထဲ သူ့ကိုယလုံးကလေးတိုးဝငပီး တီတီတာတာ စကားလေးတေပောလိုက၊ အသံလငလငလေး ရယလိုကနဲ့။ တငပါးကောကောရညတဲ့ သူ့ဆံပငတေကို ဖဲပားကိုးနဲ့ ဖဖလေးခညပီးပခုံးရေ့ တစဘကတညးကို သိမးခထားတယ။

မေးရနံ့တစမိုးလေးသငးပံ့နေတဲ့သူ့ခေါငးကလေးက ကနော့မေးဖားအောကမာ။ သူရဲ့ကိုယသငးနံလေးက ကနတော့ကိုစိတရိုငးတေမေးဖားစေတာ အခါခါပါပဲ။စကဘီးနငးရငး သူဆံပငလေးပနေလို့ တခကပနအသိမး သေးကောစိမးလေးတေသမးနေတဲ့ သူ့လညဂုတကလေးကို အနမးလေးတခကပေးရငး မနာအောင ကိုကလိုကတယ။ “ကို… လုပနဲ့…ယားလို့…ခိခိ”ကနတောကပဲ ခစတတလနးတာလား သူကလေးကပဲ ခစစရာ ကောငးလနးတာလား ဘာရယမဟုတပောလိုကတဲ့ စကားသံကလေးကအစ ကနတော့အတက နလုံးသေးတေ ပေါကထကသားစေသလိုပဲ။

“ကို မောပီလား… လမးလောက ကမယလေ…”“မောပါဘူးငယရယ… ငယလေး လောကခငရငတော့ လောကမယလေကိုက မိုးရာမာစိုးလို့က… ထီးလညး ပါမလာဘူးကော”“ရာတော့ဘာဖစလဲ ကို ရ မိုးရေခိုးပနမာပေါ့ လောကမယလို့… နော”“ခဏ လောကခင လောကလေငယ၊ မိုးရေတော့မခိုးရဘူး ငယလေး မိုးမိတိုငး ဖားတတတယ… ဟုတ”ဒီလိုနဲ့ စကဘီးကို လကတစဘကကတနး၊ တစဘကက ခစသူ ရဲ့နုးညံ့တဲ့ လကကလေးကိုကိုငပီး လမးလောကဖစကတယ။ သူက ကနတော့ လကမောငးကို ခိုထားပီး တခကတခက ခေါငးလေး ငဲ့မီလိုကတိုငး သူ့ရငသားပည့ပည့လေးတေက ကနတော့ လကမောငးနဲ့လာလာထိနေတာပေါ့။

တခါတခါ ရေ့ကို ကလေးတယောကလို့ ခုနပေါကပေးထကခိနမား တသိမ့သိမ့ တုနခါသားတဲ့ သူရဲ့ တငသားစိုငတေက ကနတော့ အတကတော့ မီးလောငရာလေ ပင့နေသလိုပဲ။ ကနတော့စိတတေ ခါတိုငးထက ပိုထိနးရခကနေတယဗာ။တကယက သူနဲ့လကထပဘို့ကနတော့မာ လုံလောကတဲ့ ပငဆငမုတေရိနင့ပီးပါပီ။မိဘတေကို ဖင့ပောဘို့မရဲသေးတဲ့ သူ့ကို ကနတော စောင့ပေးနေရတာ။ဒီညနေတော့ ကနတော သူ့ကိုလကထပကဘို့ ပောလိုကမိတယ။

“ငယလေး ကိုတို့လကထပကရအောငလေ၊ ကို ငယနဲ့ တူတူနေခငပီကာ၊ငယ့ဖေဖေနဲ့မေမေကို ကိုလာပောမယလေ…နော”မကလုံးအဝိုငးသားလေးနဲ့သူကနတော့ကို မော့ကည့တယ။“ငယမ ကောငးမပီးသေးတာ ကို ရဲ့၊ မေမေတို့ခင့ပုမယမထငဘူး၊ငယကောကတယ၊ ဘယကဘယလို စ ပောရမနးလညး မသိဘူးလေ” အဲ့ဒီအခိနမာပဲ မိုးဖဲလေးတေ ကလာပါတယ။ “ပနရအောငနော ငယလေး မိုးမိနေမယ….လာ စကဘီးပေါပနတက” ခစသူကို ရငခငထဲထားပီး ခပသကသကလေး နငးလာလိုကပါတယ။မိုးနတမငးက အခင့ရေးပေးတယပဲ ပောရမလား ကနတော့အိမရေ့နားအရောကမိုးကဝုနးကနဲ ရာခလိုကပါရော။

သူတို့အိမကနဲနဲ ဆကသားရဦးမယလေ။ကနတောလညးစကဘီးကို အိမခံဝငးထဲ ကေ့ဝငလိုကပါတယ။“ခဏဝငမိုးခိုရအောင ငယ”ကနတောတို့လညး အိမထဲ အရောက မိုးကလညး သညးကီးမဲကီး ရာပါလေရော။ နဲနဲစိုသားတဲ့ သူ့ကိုကည့ပီး“ငယလေး အဝတလဲခငလား ” လို့မေးတော့“ရတယ ကို…သိပမစိုပါဘူး…နေပါဦး ကို့မာ မိနးကလေး အဝတစား ရိလို့လားငယလဲရအောင..ခိခိ”“အယ ကို့အငီနဲ့ဘောငးဘီတစထည ယူဝတလိုကလို့ ရတယကော လာကိုယူပေးမယ” အဲဒီလိုပောရငး သူ့ခါးကငကငလေးကို နောကကနေ လကနစဘကနဲ့အသာတနးပီး ကနတော့အိပခနး ထဲခေါသားလိုကတယ။

အဆငပေမယထငတဲ့ဝတစုံတစစုံ လိုကရာထုတပေးရငး စိတထဲကိတပီး နောကတဆင့တကဖို့ အလငအမနစဉးစားနေတုနး…“အကီလဲဝတလိုကတော့ မေမေ မေးရငဘယလို ပောမလညး ကိုရဲ့”“မိုးတိတလို့ပနတော့ ငယ့အကီပနဝတပေါ့ ခုတော့ခဏ လဲဝတထားလေကာ”“အာ့ဆို ကို အပငထကပေး“ကောငးပါပီ သခငမလေးရယ လတလတလပလပ လဲတောမူပါ ကနတောမိုးအခနးပေါကဝက စောင့နေပါ့မယ”ကနတော သူ့ကိုပုံးကည့ရငး အလိုကသင့ ပနပောပီး သူအဝတလဲတာကိုလမးကည့လို့ မငနိုငမဲ့ တံခါးကားနားမာ နေရာယူလိုကမိတယ။ ဒီလောကနဲ့တော့ အပစမကီးလောကဘူးထငတာပဲ။ကိုယ့ခစသူပဲလေသူဝတထားတာက ရေ့ကယသီး လလလေးတေပါတဲ့ ဂါဝနရညရညပော့ပော့လေးဗ။

မိုးရေနဲနဲစိုထားလို့ လုံးဝနးတဲ့ နောကပိုငးအလကအထငးသား ပေါလငလို့ ဆန့ကငဘကကို ဖိတခေါနေသယောင။ ကလေးမက အပေါပိုငး ကယသီးလေးတေကို ဖုတပီးကနတော့ရပအကီကိုအရငဝတဘို့ပငတယ… ပီးမ အောကက ဘောငးဘီကို စတပီး သူ့ဂါဝနတစထညလုံးကို လောခမယထငပါရဲ့။ မကစိကိနးလုမတတ လပပကပီး ဂိနး…ဂလိနး ဆိုမိုးကိုးပါ ပစခ လိုကပါရော။ ရုတတရက လန့သားတဲ့ ခစသူလညး အခနးထဲက ယောငယမးလန့ဖန့ ပေးထကလာပီး ကနတော့ရငခငထဲ အပေးလေး တိုးဝငလာပါတယ။ အဲ့အခိန သူ့ကိုယလုံးကလေးပေါမာ ခတလကစ ဂါဝနလေးက တစဝကတနးလနး။

အပေါပိုငးမာ အတငးခံဘောလီလေးနဲ့၊ အောကပိုငးက ကယသီးတေ ကုနအောငမဖုတရသေးတော့ ဂါဝနလေးက သူ့တငပါး ကားကားစင့စင့လေးပေါမာ ကပိုကရို ခိတတငနေတယ။ ကနတောလညး မိုးနတမငးပေးတဲ့ မဟာအခင့အရေးကို မိမိရရ ဆုပကိုငလိုကတာပေါ့။ လကတစဘကကလညး သူ့ကောပငကလေးကို ညငညငသာသာလေး ပတသပပေးနေမိတယ။ သူလညး အသကရုသံတေမနပီး နလုံးသားရဲ့ခုနပေါကလုပရားနေမုက ရေရငအစုံကို နိမ့တုံမင့တုံ ဖစလာတဲ့အထိပါပဲ။ ကကသီးတေ တဖနးဖနးထနေတဲ့ အရိုငးပနးကလေးကို အသကရုမားအောင ဆဲဆောငဘို့ကနတော ခေလမး စ လိုကတယ။ခပတငးတငး ဖကထားတာကို နညးနညး ဖေလော့ပီး ငုံ့ထားတဲ့ သူ့ခေါငးကလေးကို မေးဖားကနေ အသာ ဆဲမော့ယူလိုကတယ။

ဆံနုလေးတေ ကပိုကယိုကနေတဲ့ နဖူးပင၊ စိမးညို့နေတဲ့ မကခုံးထူထူအောကက မကတောငကော့ကော့တေနဲ့ ခစရညရမးနေတဲ့ မကလုံးဝိုငးဝိုငးတေ၊ အဖားလုံးလုံးကလေးနဲ့ ဖောင့စငးနေတဲ့ နာတံကလေး၊ သေးကောကလေးတေ ယကဖာနေတဲ့ ပနးနုရောငပါးပငပေါမာ သနပခါး ပါးကကလေးက မထိတထိ စိုသားတဲ့ မိုးစကတေကောင့ တစဝကတစပကပဲ ကနတော့တယ၊ ခစစရာ မေးခိုင့ကလေးအပေါက ထူထူပည့ပည့ နုတခမးလေးတေ.. ရငခုနသံ စညးခကကောင့ တဆတဆတတုနနေတဲ့ သူ့နုတခမးလေးက ကနတော့ အနမးတေကို ဖိတခေါနေသယောင။ အရငဆုံး သူ့နဖူးပငလေးကို အနမးဖဖလေး ပေးလိုကတယ။ ကနတော့ ခေါငးကို အသာပနမတလိုကတော့ သူ ကနတော့ကို မကလုံးဝိုငး လေးတေနဲ့မော့ကည့တယလေ။

ကနတော အသာ ပနပုံးပပီး နာခေါငးခငးထိတို့ကီစယလိုကတယ။ သူသဘောကတတတဲ့ အပုအမူလေးပေါ့ဗာ။“ငယ….ခစလား”ဟုတ”မေးစေ့လေးကို ပင့ကိုငရငး မေးလိုကတယ။ တိုးတိုးလေပောရငး ခေါငးလေးအသာငိမ့ပတယ။“ရဝူး..ပါးစပကပောကာ ခစတယ လို့”ကိုကလညး အမဲပဲ မေးနေတာကို ခေါငးငိမ့ပတာလဲ ဖေတာပဲလေ”“ငယရယ..ကားခငလို့မေးတာလေကာ”ကို့ငယလေး ပါးစပကပောတာ ကားခငတာပေါ့…ဘာလဲ မပောခငဘူးပေါ့ ဟုတလား…ရပါတယ မဖေခငလညးနေပါ”“အယ…တေ့လား သူ့က စ တာလေးတောင မခံနိုငဘူး ဦးကောကတေးကီး… ခစတယ ခစတယ အခါတစရာ ခစတယ..ကဲ” “ခစတယ ငယရယ အတူနေခငပီကာ”အဲဒီလို ကလေးဆနဆန ပောဟနလေးတေက ကနတော့သေးသားတေကို ပိုမိုဆူပကလာအောင တနးအား ပေးနေသလိုပဲ။ သူ့နားနားကပပီး တိုးတိုးလေး ပောလိုကတယ။ ပီးတော့ နုတခမးလေး၊ ခစစရာ နုတခမးဖူးဖူးလေးကို ကနတော အသာအယာ စုပနမးမိတော့တယ။

လကတစဘကက သူ့ခေါငးကလေးကို ထိနးကိုငထားရငး ကနတစဘကက သူ့ခါးလေးကို ကိုငထားရာကတဆင့ ကောပငတစလောက စုံဆနပတသပပေး နေမိတယ။ နုတခမးတေကို နမးရငး တခကတခက သူ့ပါးစပထဲလာကို ထိုးသငးလိုကတယ။ ကနတော့ရငခငထဲကို အလိုကသင့လေး ပနတိုးဝငလာပါတယ။ကနတော့ နုတခမးတေကို သူနမးလိုကတယလေ။“ငယရယ.. ကို့ကိုစိတဆိုးမယဆိုလညး ဆိုးလိုကတော့ကာ”ရငထဲက တီးတိုးရေရတရငး သူ့ကိုဆတကနဲ တငးတငးဆဲဖက.. မကနာ တစခုလုံးပေါကို အနမးတေ ဗုနးကဲသလို အငမးမရ နမးပစလိုကမိတော့တယ။ သူလညးကနတော့ကို အလိုကသင့ပနနမးရငး တုန့ပနရာပါတယ။ရာသီဥတုက ကိုယ့ဘကပါလာတော့လညး ယောကားပဲဗာ။

နောကမဆုတတမးပေါ့။ “ငယ.. အခနးထဲ သားရအောင.. နော”“ကို.. ငယနဲနဲတော့ ကောကတယနော”သူအသာအယာပဲ ခေါငးလေးညိမ့ပပီး ကတုနကရီပောလာပေမဲ့ ကနတော့ အပေါငငးဆနတဲ့ အရိပအယောင မပါတာတော့ သေခာပါတယ။ “ခစတယဆိုတာ ကောကဘို့မ မလိုပဲ ငယရဲ့”“ကောကစရာ မဟုတဘူးဆိုတာ ငယ့ကို သကသေပမယလေ…ဘယလိုလညး”ပုံးစိစိနဲ့ကနတောပောတော့ သူ မကစောငးလေး ထိုးတယဗ။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ ကနတောလညး သူ့ကိုယလုံးလေးကို စေ့ကနဲ ပေ့ခီပီး အခစနနးတောသို့ ပထမဆုံး အလညတစခေါက ခရီးကို စတင ခီတကလိုကတယ ဆိုပါတော့။ ရငခုနသံတေ ရထားတစစငးလို မရပမနားခုတမောငးနေတဲ့ ကနတော့ရငခငထဲမာခစသူဟာ ပနးလေးတစပင့လို အလိုကသင့ပါလာပါတယ။ တဆတဆတတုနနေတဲ့ လကကလေးတေက ကနတော့အကီကို ဆုပကိုငထားတယ။ မကနာလေးကိုလညးကနတော့ရငဘတနဲ့တိုးကပပီး ဖကထားလိုကသေးတယ။ အခနးထဲရောကတော့သူ့ကို ကုတငပေါအသာလေး ခလိုကတယ။

ပကလကအနေထားရိနေတဲ့သူကိုယလေးပေါကို ကနတော အသာအယာ အုပမိုးပီး နေရာယူလိုကတယ။ပါးနစဘကကို တစခကစီအနမးပေးပီး မေးဖားလေးကို ဖဖလေး ကိုကလိုကတယ။လကတစဘကကနဖူးပေါက ဆံပငတေကို သပတငရငး ကနတစဘကကရငသားဖုဖုတငးတငးလေးတေကို ဘောလီအကီပေါကနေ အသာအယာပတသပဆုပနယ ခေမနေမိတယ။ ခစသူရဲ့ ပငးပငးပပ အသကရုသံတေကကနတော့စိတကို ပိုမိုတနးအား ပေးနေပါတော့တယ။ ကနတော တစဆင့တကပီး သူ့ဘောလီအကီကို ခတဖို့ကိုးစားလိုကတယဆိုရငပဲ အထိအတေ့မာခဏတာနစမောနေတဲ့ သူ့ဆီက“ကို.. ဘာလုပမို့လဲဟင… ငယကောကတယနော…”“ငယရယ ကိုပောပီးပီကော…ခစတယဆိုတာ ကောကဖို့မဟုတဘူးလေ.. ငယလေး စိတကိုလော့ထား…နော”ကနတော ခော့ပောတော့ ခေါငးလေးငိမ့ပရာတယလေ။

မကစိကိုစုံမိတ အံကိတလို့ပေါ့။ ကနတောရိုးသားစာ ဝနခံပါတယ သူကကနတော့အတက ပထမဆုံးမိနးကလေး မဟုတခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူ့အတကတော့ ကနတောက ပထမဆုံးပါ။ ဒါကောင့ ခစသူရဲ့ တုန့ပနမုတေကို အကဲခတမိတဲ့ ကနတောလညး အခိနသိပဆဲမနေတော့ပဲ သူ့ကောအောကကို လကလိသငးပီး ဘောလီခိတတေကို ခပသကသကပဲ ဖုတလိုကပါတော့တယ။ လညပငးတစလောကနဲ့မကနာအနံ့ကို အဆကမပတ အနမးတေပေးရငးပေါ့။ ဘောလီလေး ဖယထုတလိုကမ အိကနဲ ထကလာတဲ့ ရငသားမို့မို့လေးတေက မကီးလနး မသေးလနး၊ ပနးနုသေးရောင သီးလုံးလေးတေက လုံးဝနးပီး ခစစရာလေးတေပါ။ကနတော့အနမးတေကို နေရာရေ့လိုကတယ။

သူ့ရဲ့ လပညီညာတဲ့ ရငနစမာ ကိုပေါ့။ လကနဲ့အသာအယာ ဖစညစဆုပကိုငရငး သီးလုံးကလေးတေကို လာဖားနဲ့ကလိပေးလိုက။တခကတခက အသာစုပလိုက၊ သားနဲ့မနာရုံလောကလေး ဖဖကိုကပေးလိုကပေါ့။ အဲဒီမာ သူကလေးလညး ညညးညူသံ သဲ့သဲ့လေးနဲ့ခါးလေးကို ကော့ပေးလာပါရော။ ကနတောခေါဆောငရာ အခစရပဝနးကို သူအလိုကသင့ ပါလာပီဆိုတာ ကနတောသိလိုကတယ။ နို့ကလေးတေ့စို့ပေးနေရငးတစဘကက ကနနေသေးတဲ့ သူ့ဂါဝနအောကပိုငးကို ခတဘို့ကနတော ပငဆငလိုကတယ။

ကိုယကို အောကဘက လောခပီး နူးညံ့တဲ့ အနမးတေနဲ့ သူ့ဗိုကသားအိအိလေးကို အသာအယာ နမးရိုက လိုကတယ။ ပူနေးနေတဲ့ ကနတော့ရဲ့ ဝငသကထကသကတေက ခစသူ့ တစကိုယလုံးကို ကကသီးမေးညငး ထစေခဲ့ပီလေ။ ကယသီးလေးတေ ခပသကသက ဖုတအပီးမာတော့ ကနတော့ အသကရုသံတေကို ပောငးပနဖစသားစေတဲ့ အသားရောင ပငတီကလေးကို မငခင့ ရလိုကပါပီ။ ပငတီလေးအောကက ဖုဖုဖောငးဖောငး ဖစနေတဲ့ ခစသူရဲ့ရတနာလေးက ကနတော့ ခစခငးတေကို ဖိတခေါနေပီ။ဗိုကသားလေးတေကို နမးရငး သူ့ရဲ့ ပငတီကို ခတဘို့ကိုးစားစဉမာပဲ ကနတော့လကကို သူလမးဆဲတယ။ ကနတော အသာ ပနမော့ကည့တော့ လကကိုပနလတပေးရာပါတယ။ ပငတီလေးကို ညငညငသာသာ ခတခလိုကတယ။

အဲဒီမာ ကနတော သိလိုကရတာက ကနတော့ရဲ့ ခေါဆောငရာနောကကို သူကလေး အသေအခာ လင့မော လိုကပါလာတယ ဆိုတာကိုပါ။ ပငတီကလေးမာ ခစဝတရညလေးတေ စိုကကနေတယလေ။ သူ့ပေါငတံဖူဖူကလေးနစဘကကို အသာ ဆဲထောငကား လိုကတယဆိုရငပဲ သန့ရငးစငကယ နေတဲ့ ဖောငးဖောငးမို့မို့ ရတနာကလေးကို ရငခုနစိတလုပရားစာ ထိတေ့ခင့ရလိုကပီပေါ့။ အကကဲကောငးလေးက ပနခီဆေးခကတစခုလို ပိရိသေသပနေတယ။ ကစလစနေတဲ့ အရိုငးပနး အဖူးလေး တစပင့လိုပေါ့ဗာ။ ကနတော့လကနဲ့အသာအယာတို့ထိပတသပလိုကတော့သူ့ဆီက ညညးသံသဲ့သဲ့ကလေး ထကလာတယလေ။ ခါးကလေးလညး အသာကော့တကလာပီ။ အခေနေကောငးနေမနး ရိပမိလိုကတဲ့ကနတော သူ့ပိပိကလေးပေါကို အနမးတေ ခေဘို့ ကနတောမကနာ အပလိုကစဉမာပဲ သူအတငးကုနးရုနးထပီး…“ကို.. ဟင့အငး မလုပနဲ့..နော”“ဘာလို့လဲငယရယ… ကို့ကိုခစတယဆို… ခင့ပုမယမတလားဟင”“အနးလေ ဒါပေမဲ့ အဲ့လိုကီး မဟုတဘူးလေ ကို”

“ဘာကို အဲ့လိုကီးမဟုတတာလဲ ငယလေးရဲ့။ ကို မနမးရဘူးလား”“ဟင့အငး မနမးရဘူး နမးရမဲ့နေရာမ မဟုတပဲ…ငယငရဲကီးမာပေါ့လို့… ကိုလညး ဘုနးနိမ့လိမ့မယ နော…လုပနဲ့”“ငယကလညးကာ ကံကံဖနဖန ခစတဲ့အခိနမာ ဘုနးနိမ့တာတေမင့တာတေ မရိပါဘူးကလေးရဲ့ ပီးတော့ငရဲလညးမရိဘူး အိုကေ..?”ကနတောပောလညးပော လကကလညး သူ့ကို ပကလကအနေထား ပနရောကအောင အသာဖိခလိုကပီး ပေါငနစဘကကို တဖနပန ဆဲကားလိုကတယ။ ငငးဆနဘို့အခင့အရေး လုံးဝမပေးတော့ပဲ ခစသူကောငးစားရေး စီမံကိနးကို လကတေ့အကောငထညဖောလိုကတော့တာပေါ့။ စောစောက စစဆငရေး တေကောင့ စိုစတနေတဲ့ သူ့ညီမလေးကို အနမးတစခက အရငဆုံးပေးလိုကတယ။ နောကပီး လကတစဘကနဲ့ပနးကလေးရဲ့ ပင့ခပလာနစဘကကို အသာဟလိုကပီး ပနးသေးရောင အတငးသားတေကို လာနဲ့တစခကသပတငလိုကတယ။

ခဲတံခဲဖကသာသာ အဖုလေးကိုလညး သကသကလေး ကလိပေးလိုကတယ။ ကနတဲ့ လကတစဘကကလညး ရငသားမို့မို့လေးတေကို အသာအယာ ပတသပပေးလိုက သီးလုံးဝိုငးဝိုငးလေးကိုလကညိုးလကမနဲ့ ညပခေပေးလိုကပေါ့။ ပနးဖူးလေးအတငးကပင့ခပလာလေး ၂ ဖတကို စဲစုပလိုကတယ ဆိုရငပဲ…“အ.. အ ကို ရီးးး.တောပီ တောပီ..အာာာ….ကို့…ကိုရေ…”“ဟင့ အင့ ကို… တောပါတော့ နော…ငယမနေတတတော့ဘူး”“ကို…ငို မာ နော…ငယ ရုးရုးပေါကခငလာပီ ဖယပေးပါလို့…နော”“ငယ…ပေါကခင ပေါကခလိုကလေ”

“အာာာ…ကို နော ဖယ ပေး ပါ အင့ ဟင့ ဟင့”“ငယလေး မသိလို့က အာ့ ရုရုးပေါကခငတာ ဟုတဘူး”“ဟင့ အငး သိဘူး တောဘီ လို့အာာ….အ…အ…ကိုးးး”ပောနေရငး သူ့ခါးလေး အရမးကော့တကလာပီး တကိုယလုံးလညး ဓါတလိုကသလို တဆတဆတတုနသားပါတယ။ ကနတော့ အတေ့အကုံအရ သူ့ခံစားမုအထတအထိပကို ရောကသားမနး သိလိုကတယ…“မောသားလား ငယ ဟင… ကောကစရာကောငးလား ကလေးလေး”“ဟင့အငး သိဘူး”“ဟဟ ဘာလေးလညးက”ကနတော သူ့ဘေးမာ အသာလေး လဲခလိုကတယ။ သူ့ကိုယလုံး အိအိကလေးကို ထေးပေ့ရငးပေါ့။ ခစသူလေးခမာ ခုထိကကသီးမေးညငးလေးတေ ထ နေတုနး။ သူ့ကို တငးတငးလေး ဖကထားရငး နုတခမးတေကို စုပနမးနေလိုကတယ။

လကတစဘကကလညး ရငသား မို့မို့တေကို ပတသပ ဆုပခေပေးရငး၊တစခကတစခက ကောပငကို လကသညးထိပလေးနဲ့ဖိဆိတ ပေးလိုကတော့.သူ တန့ သားပီး..“အာ ကို့.. ယားတယ မလုပနဲ့”“ဘယနားက ယားတာလညးငယ၊ ပောကည့”“သိဘူး.. ကိုနော ဘာတေလောကလုပနေမနး မသိဘူး…သား”“ဟဟ ငယလေး.. ကို ဘာမ မလုပရ သေးဘူးကော ”“ခုမ လုပမယ ကံကာရိသေးးး.. ဟင.. ငယလေး လုပရမားး”“သိ ဘူး”အခေနေ ကောငးနေတယလို့ပောလို့ရတယပေါ့နော့။

ဒီမောငလညး ဘယနေလိမ့မလညး ဝတထားတဲ့ အဝတအစားတေ အကုနခပသကသက ခတပစလိုကတယ။ မကလုံးအဝိုငးသား နဲ့ငေးကည့နေတဲ့ သူ့ကိုယပေါ အသာမောကပီး တံတောငနစဘကကို မေ့ယာပေါထောက၊ လကဝါးနစဘကနဲ သူ့ပါးဖောငးဖောငး နစဘကကို ဆဲညစ စူထကလာတဲ့ သူ့နတခမးလေး ကို ခပကမးကမး နမးပစလိုကတယ။ မနမနပဲ ခီတကလိုကတော့တယ။ ဘာလို့ဆို ကနတော့ ခာတိတက ပါးပငးထောငနေပီလေ။ ကိုယကို အောကလောခပီး မို့မို့ဖောငးဖောငးလေးပေါက သီးလုံးလေးတေကို ညစနယဆုပခေပေးလိုကတယ။

ကနလကတစဘကက သူ့ရဲ့ ရုရုးဖငကလေးကို ကလိဘို့ပငလိုကတယဆိုရငပဲ စောစောက ဖိုးပလေးကောင့လား၊ အခုနောကထပ တိုကပဲခေါသံကောင့လား ရုရုးဖငကလေး မကရညယို နေပနတာသိလိုကရတယ။ အခိနမဆိုငးတော့ပဲ ကနတော့ခာတိတကို ပနးဖူးလေးရဲ့ နုတခမးဝမာ ခေါငးတညပေးလိုကတယ။ “ကို.. ”“ပောလေ ငယ ဘာပောခငလို့လဲ” “ဟိုလေ.. နာ မာလား လို့”“နာပါဘူး ငယရယ ကို က ငယလေးကို နာအောငလုပပါ့မလား ဖေးဖေးပဲလေ.. နော”“ဟုတ….”“ကို့ လကမောငးကို ကိုငထားလေ.. စိတကိုလော့ထား.. နာရင ကို့လကကို ညစလိုကလေ နော”“ဟုတ ဖေးဖေးနော.. ကို”ကနတောလညး ခာတိတကို ခေါငးမုပရုံလောက အသာအယာထိုးသငးလိုကတယ။

ဝတရညစို့နတေဲ့ ပနးဖူးကလေးက စီးစီးပိုငပိုငရိလတယ။ အားရပါးရ ထိုးသငးလိုကခငပမေဲ့ သူလေးနာသားမာစိုးရိမလို့ စိတကို မနညးရညအောင ထားနရေတယ။ တကယတော့ ကနတောက တဈပတနမး တကေိုသာ ကုံခဲ့ဘူးတာ။ အသဈစကစကကို ခုမစ ထိတေ့ရမာဆိုတော့ ကနတောကိုယတိုငလညး လကမရဲတာ အမနပဲ။ နဲနဲလး အားထပထည့ပီး သုံးပုံတဈပုံလောက ဝငအောင သငးလိုကတယ သူ့နုတခမးတကေို စုပနမးရငးပေါ့။ အဲဒီမာတင ကနတော့ ခာတိတရဲ့ ထိပဖားက တဈစုံတဈခုနဲ့ခလုတတိုကမိသားတာ သိလိုကရတယ။ အပိုမေး ဆိုတာဖဈမယ.. ကနတော ပောမပတတတဲ့ ခံစားမုမိုးရလိုကတယဗာ။ ခစသူရဲ့ အပိုစငပနးကလေးကို ကနတော ဆတခူးခင့ ရလိုကပီ ဆိုတာကို အတိုငးမသိ ကညနူးခငးတနေဲ့ သိခင့ရလိုကတယ။ သူကလေး တကယပဲ နာတော့မာပါလားဆိုတဲ့ စိုးရိမစိတကလညး ဝငလာတယ။

နောကဆုတဘို့.. ရပတန့ဘို့စိတကူး ပေါမလာတာကတော့ ကနတော့ စိတက အရမးထနနလေို့လား.. ယောကား တဈယောကရဲ့ အတတလားဆိုတာ ကနတောကိုယတိုင မသိတော့ပါဘူး။ သူ့နားရကဖားလေးကို လာနဲ့ကလိရငး လကကလညး သီးလုံးလေးတကေို အဆကမပတခပေေးလိုကတယ။ မကာခငကုံရမယ့ နာကငမုဆီ အာရုံမရောကအောငပါ။ အဲဒီအခိနသူ့ခါးလေး ကော့တကလာပီး ညညးညူသံ သဲ့သဲ့လေး ထကလာတယ။ ကနတောလညး မဆိုငးမတပဲ ခာတိတကို ပိပိလေးထဲ တဝကကောကောဝငတဲ့ထိ ထိုးသငးလိုကတယ။ ဖောကကနဲခံစားခကနဲ့အတူ ကနတော့လကမောငးကို သူတငးတငး ညဈဆုပကိုငလိုကတာ သိလိုကရတယ။ နညးနညးသညးခံပါ ကလေးရယ လို့စိတထဲကတောငးပနရငး တဆုံးထိုးသငးလိုကတယ။

သူ့ဆီက အသံရညရည ညညးညူသံလေးတစခကကားလိုကရတယ။ မကလုံးကိုစုံမိတပီး ကနတော့ လကမောငးကိုလညး တအား ဆုပညစထားတယ။“အာာာ.. ကို့ အငးးး ဟငးးး”“နာသားလား ငယ” “ရီးး ဟုတ နဲနဲ”“စိတလော့ထားနော ကလေးလေး နောကထပမနာစေရဘူး ကို့ကိုဖကထား… နော”“အငးပါ ရတယ”ကနတော အောကပိုငးလုပရားမုကို ရပပီး အနမးတေပေး၊ ရငသားလေးတေ ခေမရငး သူအနာသကသာအောင အာရုံ ပောငးပေးလိုကတယ။ ခာတိတကို အထဲမာစိမထားရငး လကတစဘကက ရသာဖုလေးကို ကလိပေးနေလိုကတယ တောတနရုံ စိတနညးတဲ့ မိနးကလေးတေတောင အဲဒီနေရာကိုထိရင စိတပါလာတတတယလို့ ကားဘူးထားလို့ပါ။ ခဏကာတော့ သူ့ခါးကလေး ကော့တကလာတယ။

“အငးး ဟငးး….. ကို.. ငယမနေတတတော့ဘူး”“ဘာဖစလို့လဲငယ.. နာနေသေးလို့လား ကလေးလေး”နားနားကပပီး လေသံလေးနဲ့တိုးတိုးပောရငး ခာတိတကိုလညး ဖညးဖညးခငး ပနဆဲ ထုတလိုကတယ။ သူ ကနတော့ခါးကို ပနဆဲဖိခပီး “ဟင့အငး နာတော့ဘူး ကို.. ဟိုလေ… ”“အိုကေ.. ကိုတို့ စ ကတော့မလား ငယ..ဟင”“ဟုတ.. ကို ဖေးဖေးနော…”ကနတောလညး ပါးကလေး ကို ရတကနဲ တစခကနမးလိုကရငး တကယ့တိုကပဲဆီကို ခီတကလိုကတော့တယ။ သူ့ပေါငကလေး နစဘကကို နေသားတက ဆဲထောငကားလိုကပီးကနတော့ လကနစဘကက သူ့ခိုငးအောကကို လိုသငးပီး နေရာယူလိုကတယ။

ခေါငးလေးအပေါကနေ လကဝါးနစဘကနဲ့ထိနးကိုငထားပီး ရုရုးဖငကလေးထဲ ဇိမခံနေတဲ့ ကနတော့ခာတိတကို ဖေးဖေးခငး အသငးအထုတလုပဘို့ ဆောအောလိုကတယ။ ခါးအားကိုသုံးပီး တစခကခငး ညငညငသာသာ ဆဲထုတလိုက၊ ပနသငးလိုကပေါ့။ ခစသူလညးနာကငမုအားလုံး ပောကသားပီထငပါရဲ့ကနတော့ကောကုနးကို ကုတဆဲထားပီး ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေးတယ။

“အား ရီးး ကောငးလိုကတာ ငယရယ အငးး ဟငးး”“ငယလေး ပိပိလေးက စီးပိုငနေတာပဲကာ”“အငးး ဟငးး ကို.. ကို.. မနမန..အား ရီးးစ”“အငးး ငယ ကိုလညး ပီးခငလာပီ ငယလေး ပိပိလေးကို ညစထားပေး”“အာာားးး ကို.. တောပီးးး အ.. အ”ပောရငး သူခါးလေး ကော့တကလာတယ အကောဆဲသလို တဆတဆတ တန့ပီး ငိမကသားတယ။ ကနတောလညး ခံစားမု အထတအထိပကို ရောကသားပေမဲ့ ကနတော့ရဲ့ သုတရညတေကိုတော့ အပငကိုပဲ ထုတလိုကပါတယ။ ကနတော သူ့ကိုယလုံးလေးပေါ အသာ မောကခလိုကပီး အမော ဖေလိုကတယ။ ပီးတော့ဘေးကို အသာလိမ့ခလိုကပီး သူ့ခေါငးလေးကို ကနတော့ လကမောငးပေါ အသာ ဆဲတင အုံးပေးရငး ခစသူကို ရငခငထဲထည့ပီး သူ့ကောပငလေးကို ခပဖဖ ပုတပေး နေလိုကတယ။

သူလညး ကနတော့ ရငခငထဲ ခေါငးတိုးဝငပီး လူကလေးကတော့ တုနနေတုနး ရငတေလညးခုနနေတုနး ထငပါရဲ့။ သူ့နဘူးလေးကို ဖဖနမးရငး “ငယ.. မောသားလား.. ကောကကော ကောကသေးလား ကလေးလေး”“……….”“အရမးနာသားလား ငယလေး”“………”“ကို မေးတာလေးပနဖေဦးလေကာ စိတဆိုးတာလားငယလေးရယ.. ဟင”“ကို.ငယ့ကို တကယ လကထပမာပါနော“အာ.. ငယ ရယ… ကဲ.. အခုဒီညက စ ပီး ကို တို့တူတူနေကမယ.. ငယလေး အိမမပနနဲ့တော့ နော”“………”“နောကနေ့ မနကမ အိမပနပို့မယ.. ပီးရင တရားရုံးမာ လကမတထိုးမယ ကိုတို့ အမနဆုံး လကထပကမယ.. အိုကေ..?”သူ့မကနာကို သေသေခာခာ စိုကကည့ပီး ပောလိုကတယ။ ဒီယုနမငလို့ဒီခုံထငတာ မဟုတပေမဲ့ သူနဲ့အမနဆုံး နီးစပခင့ ရဘို့က ကနတော့ မောလင့ခငးပဲလေ။ သူလညး ကနတော့ ကို မကလုံး အဝိုငးသားနဲ့ ပနကည့ နေပါတယ။

အခိနကလညး ည ၈ နာရီနီးနေပီ။ တကယတော့ ကနတောတို့တဲနေကတာကို သူ့မိဘ အသိုငးဝိုငးတေ မသိကပါဘူး။ ညနေခငး အပငထကဖစကတိုငး ၆နာရီ မခဲခင သူ့ကို လမးထိပထိ ကနတော ပနပို့ပေးနေကလေ။ အဲဒီအခိနမာပဲ ကနတော့ သူငယခငးတစယောက ရောကလာတယ။ တံခါးခေါကသံကောင့ ကနတော ပုဆိုးအမနကောကဝတပီး အပငကို ခပသကသက ထကလာခဲ့ပါတယ။ သူ့အိမကစိတပူလို့လိုကရာနေကောငး သူငယခငးက လာပောတာပါ။ ကနတောလညး အိမထဲပနဝငပီး သူ့ကို ပောပ မယ ကံတုနး အိပခနးပေါက ကနေ သူထကလာတယ။ ကနတောတို့ပောနေကတာ ကားသားပုံရတယ မကဝနးမာ မကရညဥလေးတေနဲ့လေ။ ကနတောသူ့ကို ရငခငထဲဆဲသငးပီး ဖကထားလိုကပါတယ။

“ငယ ကောကတယ ကို.. ဘာလုပကမလဲဟင”“ငယလေး ကို့ကို ယုံတယမတလားဟင… ကိုယတို့အမနဆုံးဒီကနေ ရောငနေကရအောငနော”“……”“ခဏ。ပါပဲငယရယ ကိုလေ ငယ့ ကိုမကနာမငယစေရပါဘူး နောငတလညး မရ စေရဘူး.. နော”ကနတော သူ့ကို အတူစန့စားကဘို့ပောလိုကပါတယ။ သူ့ကနတော့ မကနာကို မော့ကည့ပီး နုတခမးလေး အသာကိုကရငး ခေါငးငိမ့ပရာတယ။ ကနတောတို့နစယောက လကခငးယကတဲပီး ဘဝတစခု တူတူ တညဆောကဘို့ ခေလမး စလိုက ကပါတော့တယ။ ယုံကညမု.. ကငနာမု.. အပနအလန နားလညမု.. အားပေးယုယမုတေ ပည့နဲ့ပါ။နစယောကတစဘ ဖစခင့ရဘို့က ခစကသူတို့ရဲ့ မောလင့ခငးပဲ မဟုတလား။ ကနတောတို့ နစယောကရဲ့ မောလင့ခငးတေ ဆုံဆညးခင့ ရပီပေါ့။ End