မိုးရေချိုးရင်း လှစ်ဟသွားတဲ့ အလှတရား
အိပ်ယာကနိုးတာနဲ့ စံပယ်ပန်းရနံ့တွေက မွှေးလွန်းလှသည်။ မေမေ ဘုရားပန်းတင်ထားတာပဲ ဖြစ်မည်။ မေမေရဲ့ ဘုရားရှိခိုးသံကိုလည်း ကြားနေရသည်။ ဒါပေမယ့် မေသင်း မထချင်သေး။ ဆက်အိပ်နေချင်သေးသည်။ မိုးအေးအေးနဲ့ အိပ်ယာထဲ ကွေးနေချင်သေးသည်။ “ဟဲ့ မေသင်း မထသေးဘူးလား။ ဒီကလေးမ ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာပဲ” ဟု မေမေလှမ်းပြောမှ အိပ်ယာက လူလဲထပြီး အခန်းအပြင် ထွက်လိုက်သည်။ မေမေက မေသင်းကို ပြူးကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ “ဟာ ဒီဟာမ ကိုယ့်ဟာကိုယ်လည်း ပြန်ကြည့်ဦး။ အပျိုဖြစ်နေပြီ အခုထိ ဖင်တုန်းလုံးနဲ့ ငါလာရိုက်လိုက်ရ” လို့ပြောမှ…
