အပြာစာအုပ်များ
ကိုထနးလူတို့ မို့တကတိုငး မစနးစနးနင့ ပူးကယတို့က ခိနးခိနး လိုးနေက ဖစသည..။ အိမခငးကလညး တောငဖကမောကဖက ကပလကသားဆိုတော့ သူတို့နစယောက ဖစနေကသညကို မညသူမ မရိပမိက..။ ပီးတော့ သူတို့နစယောက အသကခငးကလညး အလနကာသည..။ ပူးကယအသကက အခုမ ၈ နစထဲ ဝငစ..။ မစနးစနး အသကက ၃၆ နစ ရိပီမို့ ပူးကယထက ၈ နစခန့ ကီးသည..။ လမေးလေးတေ က ရေးတေးတေးပေါကလာပီ ဖစ၍ ပူးကယတစယောက လူပို အတောငအလကလေးတေ ထလာပီ..။…
❤️🌵 ****** Ep_4″သားကချစ်လို့ဖေဖေ့အလိုးခံဖြစ်ချင်တာ” လက်နဲ့က မထိဘူးဆိုတဲ့သက်လွန်းအား သူ့ဖေဖေမြင့်သူကလီးနဲ့ဆောင့်လိုးနေတာ မနက်အစောကနေ………….. အလိုးခံသက်လွန်း “အာ့ အူး ထိနေပြီ အာ့ အူး ဖေဖေရယ် အာ့ အား ကောင်းလား သားစပတ်လိုးလို့ကောင်းလား ဖေ့ အား အင့် ဖေ ဆောင့် လိုး” “ရှီး Fuck!! လက်နဲ့က မထိဘူးလား ဟာ့ ခုလို ခါးကနေဆွဲလိုးနေတာက ကောင်းတယ် ထိလား အင့် ထိပြီလား ကွာ အင့် အင့် ရော့ လိုးလို့ကောင်းတဲ့စပတ်ကွာ…
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️ ကိုကိုမောင်နဲ့ ချိုချိုအောင် ရေးသားသူ – ဘူးခါးသီး (ဖြစ်ရပ်မှန်ပေါ် အခြေခံထားပါသည်။) ” ဒေါက် ဒေါက် သမီး…
ကျွန်တော်အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တုန်းကပါ။အဖေ့ဘက်ကတူမတယောက်ဒီမှာကျောင်းလာတက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့အဖေကအိမ်မှာပဲလာနေခိုင်းပြီးကျောင်းတက်စေလိုက်တယ်။အိမ်မှာကလဲလူဦးရေနည်းတော့အခန်းလွတ်တွေကအများ ကြီးလေ၊ ကျွန်တော်နဲ့ကဝမ်းကွဲမောင်နှမတွေဆိုပေမယ့်အနေစိမ်းတဲ့လူတွေချင်းအခုမှတွေ့ကြတာဆိုတော့စိမ်းနေကြတယ်။ စကားလဲသိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ရောက်စမှာပေါ့လေ။ သူကျောင်းစတက်ရတဲ့နေ့ရောက်လာတော့သူ့ကိုကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းကြို၊ကျောင်းပို့လုပ်ပေးဖို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုခိုင်းတယ်။ အဲဒါနဲ့သူကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ကစပြီးအကြို၊အပို့လုပ်ပေးနေရတော့တယောက်နဲ့တယေက်ကရင်းနှီးလာတယ်။စကားအပြောဆိုလေးတွေကနေပြီးအစအနောက်လေးတွေရှိလာ တယ်။ အိမ်မှာကအဖေနဲ့အမေရယ်ကတခန်း၊ညီမလေးကတခန်း၊အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတယ်။ကျွန်တော်ကတော့စစကတည်းကအိမ်ပေါ်ထပ်ကစိတ်ကြိုက်ရွေးထားတဲ့အခန်းလေးမှာနေတာပေါ့။သူရောက်လာတော့အောက်ထပ်မှာအခန်းလဲမရှိတော့တာရယ်၊တယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင်ဆိုပြီးရယ်အိမ်အပေါ်ထပ်မှာသူ့အတွက်တခန်းစီစဉ်ပေးတယ်ကျွန်တော့်အခန်းကိုသွားချင်ရင် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်ရတယ်။ တခါတလေတံခါးလေးဟနေတာမျိုးတွေ့တော့ တစေ့တစောင်းကြည့်မိတာမျိုးရှိတယ်ပေါ့။အခန်းထဲတော့့ကျွန်တော်မဝင်ပါဘူး။နောက်ပိုင်းရင်းနှီးလာတော့ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်တက်လာချိန်မျိုး သူ့အခန်းဖွင့်ထားတာနဲ့တွေ့ရင် အခန်းထဲဝင်ပြီးစကားဝင်ပြောတာမျိုးရှိလာတယ်။အေးဆေးပဲလေ။ အိမ်ကလူတွကလဲ သူနဲ့ကျွန်တော ်မောင်နှမတွေဆိုတော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးဆိုပြီး ဘာမှအထွေအထူးမပြောဘူး။ တနေ့တော့ ကျွန်တော်အခန်းထဲကအထွက် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်တော့တခါးလေးဟထားတာတွေ့တော့ ဘယ်မှမသွားတော့ဘူးလား ဆိုပြီးမေးမလို့တခါးကိုအသာလေးတွန်းအဖွင့့််မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူကအခန်းဝကိုကျောပေးပြီးအထက်ပိုင်းဗလာနဲ့ရေသုတ်နေတယ်။အဲဒီလိုမြင်တော့ကျွန်တော်လဲမနေနိုင်ဘူး။ တံခါးကိုမြင်ရရုံလောက်လေးအသာပြန်စိပြီးချောင်းကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ အခန်းတံခါးကိုတမင်ပဲဟထားတာလား၊ တံခါးချက်ကစေ့အောင်မပိတ်မိလို့ပွင့်နေတာလား ကျွန်တော်လဲမသိဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲအဝတ်အစားလဲနေတယ်။ ခါးအောက်ပိုင်းမှာဝတ်ထားတဲ့ထမီလေးကိုဖြေချလိုက်တော့ ဖင်တုန်တုန်လေးနှစ်လုံးကဖွေးဥနေတာပဲ။ ဘယ်ဘက်တင်ပါးထက်မှာလက်သတ်လေးပါတာသတိထားမိတယ်။ချွတ်ထားတဲ့ထမီကိုကုန်းအကောက်မှာ ပြူးထွက်လာတဲ့အဖုတ်လေးကအနောက်ကနေပြေးဆောင့်ပစ်ချင်စရာကောင်းနေတယ်။ မတော်ပါဘူးလေဆိုပြီးစိတ်ကိုချုပ်တည်းထားပေမယ့်သတိထားမိတော့ ဘယ်လိုကဘယ်လိုအခန်းထဲရောက်နေမိတယ်မသိတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကိုရုတ်တရက်မြင်လိုက်တော့သူအော်ပြီးတော့ကုတင်နံဘေးမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်တယ်။အခန်းထဲကထွက်သွားဖို့လဲသူအော်တယ်။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်မထွက်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့ကိုအတင်းချုပ်ပြီးဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ သူကလဲအတင်းရုန်းရှာတယ်။မသင့်တော်ပါဘူးဆိုပြီးငိုပြိးတောင်းပန်တယ်။ကျွန်တော်လဲဘာတခွန်းမှပြန်မပြောမိဘူး။ သူ့ကိုအတင်းဖက်ရင်းခန္ဒာကိုယ်အနှံ့လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။…
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️ တစ်ခါတုန်းက ကျွန်းရွှေဝါ ရေးသားသူ – အမည်မသိ ” အူး အူးးးးး ဟူးးးးးးးးးး ” ”ဝူးးးး…
ရေး – ခမးမေ့သာဇံမောငမောငနံ ကိုထနးလူတို့ မို့တကတိုငး မစနးစနးနင့ ပူးကယတို့က ခိနးခိနး လိုးနေက ဖစသည..။ အိမခငးကလညး တောငဖကမောကဖက ကပလကသားဆိုတော့ သူတို့နစယောက ဖစနေကသညကို မညသူမ မရိပမိက..။ ပီးတော့ သူတို့နစယောက အသကခငးကလညး အလနကာသည..။ ထို့ကောင့လညး ပတဝနးကငက မရိပမိကခငး ဖစသည..။ ပူးကယအသကက အခုမ ၈ နစထဲ ဝငစ..။ မစနးစနး အသကက ၃၆ နစ ရိပီမို့ ပူးကယထက ၈ နစခန့ ကီးသည..။ လမေးလေးတေ…
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️ လစ်လပ်နေတဲ့ တီလေး ကွက်လပ် ရေးသားသူ – မြသာ ရေးသည်။ 🏵️🏵️အခန်း ( ၁ )🏵️🏵️…
ကနမ စိတကသိကအောင့ဖင့ အခနးထဲရောကနေသည မေ့ယာထူထူဖူဖူတေက သဘောကစရာဖစပေမဲ့ စိတထဲမတငမက အကိုနဲ့စပောလာတုနးက နောကပောငနေသညဟု ထငခဲ့မိသည အခုတော့ အေးဆေးတိတဆိတတဲ့ ဘနဂလိုထဲ ရောကနေရပီ။ ခေါငးက ခပကိုကကိုက။ မငငးရကတာ မငငးခငတာ မငငးရဲတာလညးပါသည။ အိမထောငစကကတညးက အကိုဟုသာနုတကိုးလာခဲ့သောလငတောမောငကတော့ အရကသုံးခကငဲ့ ဆိုဒါစပပီး တခကကမးပေးကာ သူကိုယတိုင စသောကနေပီ ကနမလညး ယောငတိယောငတောင နညးနညးစီ မော့သောကရငး ခပထေထေ.. တယောကတခကကုနတဲ့အထိ သူစိမးက ရောကမလာသေး.. ။ ခပထေထေဖစလာတာ ကောငးသည ..ကနမမကိုကလင ထပနလို့ရသည။ ကနမရော အကို့ကိုပါ…
ကိုစည် ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။ နွေလေရူးသုန်သုန်လေးတိုက်ခတ်နေ သည်ကြောင့် ထွန်းမောင်တို့ခြံဝိုင်းအ တွင်းရှိ သစ်ပင်ကြီးပေါ်မှသစ်ရွက်ခြောက် အချို့မြေပြင်ထင်သို့ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေ ကာကျနေလေသည် ထွန်းမောင် သားရေ ခဏလာခဲ့အုံးဟု အိမ်အောက်မှ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်အေး ၏ခေါ်သံအားကြားရ၍ အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့ကာ အမေ့ထံသွား ကာ အမေ ဘာလဲမသိဘူးဟုသူမေး လိုက်ရာ အမေ့ကိုဟိုဘက်ရွာက မသန်းမြတို့အိမ် လိုက်ပို့ပေးအုံး သားဟုပြောသဖြင့် အိမ်နောက်မှ ရပ်ထားသော ဆိုင်ကယ် သွားယူကာ တဖက်ရွာ အမေ့မိတ်ဆွေအိ မ်သို့ သူနှင့်အမေလာခဲ့ကြလေသည် မသန်းမြတို့အိမ်ရောက်သောအခါ အမေ…
ကျနော်ဆယ်တန်းလောက်က အမေကအိမ်မှာထမင်းချက်အဝတ်လျှော်လုပ်ပေးဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ် ပိုက်ဆံချေးငှါးထားတော့ လာကူလုပ်ပေးတယ် အိမ်ဖော်တော့မဟုတ်ဘူး အမေနဲ့အဖေကဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ရောင်းတော့ မနက်သွား ညနေပြန်နဲ့ အိမ်ကိစ္စလှည့်မကြည့်နိုင်ဘူး ကျနော့်အမတွေက တက္ကသိုလ်တက်နေကြပြီ အိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်တည်းပေါ့ စာလုပ်တာနဲ့အချိန်ကုန်နေတာပဲ အဲဒိအဒေါ်ကြီးရောက်လာတော့ …အဒေါ်ကြီးနာမည်က ဒေါ်မြင့်ရီ တစ်ရက်တစ်ရက်နဲ့ရင်းနှီးလာတော့ စကားပြောတာတွေက ပွင့်လင်းလာတယ် “ကောင်လေးက လူပျိုလေးဆိုပြီး အတော်ညစ်ပတ်တာပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေကနံဟောင်နေတာပဲ” တဲ့ “ဒေါ်ကြီးနမ်းကြည့်လို့လား” “အေးပေါ့” “ဒေါ်ကြီးဘောင်းဘီကြတော့ရော” “ငါက အတွင်းခံမဝတ်ဘူးဟဲ့” “အတွင်းခံမဝတ်ရင် အောက်စလွတ်တော့ ပေါ်မှာပေါ့” “ပေါ်ပါစေ” အဲ့လို့ ကျနော်တို့အပြောအဆို တခါတလေကျတော့…
