အပာစာအုပမား လငငယ – (စ/ဆုံး) ကမနာမညက… ထေးထေးခင၊ အသကက ၃၅၊ ကမမာအပိုမဟုပပါ..ယောကကားက အသကကီးသည၅နစခန့ကာသည။ ကမယောကကားက custom ဦးစီးဆိုတော့ နယတငအနေမားသည။ ကမ ခနာကိုယအခိုးအစားမာ ၃၇ / ၂၅ / ၃၈ ရိသဖင့ မငသူတိုငးလညပနကည့ရသည့ အလပိုငရငဖစသည။ ကမမာ အိမတင အမဲတမး တစယောကတညးနေ နေရသောကောင့ ပငးလာသည။ ထို့ကောင့ fb သုံးသည။ fb သုံးရငး ယောကကားလေး မိတဆေတေမားလာသည။ သူတိုနဲ့ ပငးရင cb…
“ ရာဇာရေ….ဟေ့ ရာဇာ….”ခြံတံခါးဝအနားတွင် ရပ်သွားသော ကားအတွင်းမှ အသံတစ်သံက တိတ်ဆိတ် စပြုနေသော ညတွင် ခပ်အုပ်အုပ်ကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်..။“ ဘယ်သူလဲ..ဟေ့ ခြံအပြင်က …”ခြံတွင်းရှိ တိုက်ခံအိမ်လေးအတွင်းမှ အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့်အတူ အသက် နှစ်ဆယ့်နှစ် နှစ်ခန့်ရှိသော လူငယ်တစ်ယောက်လဲ ပါလာလေသည်..။ “ တို့ပါကွာ…..တံခါးဖွင့်စမ်းပါအုံး…”ကားအတွင်းမှ လူများကို ရာဇာမြင်လိုက်ရလျင် ပိတ်ထားသော ခြံတံခါးအား ဖွင့်ပေးလိုက်သည်..။ ခြံတံခါးပွင့်သွားလျင် ကားမောင်း ဝင်လာသည်..။ ကား ခြံထဲရောက်လျှင် ရာဇာက ခြံတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်..။ ပြီးနောက် ကားနားသို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်..။“ ဟေ့လူ…ကိုထွဋ်…သူက…
ညီမလည်းစိတ်ပါတယ် မိုးကလေးက တစိမ့်စိမ့် အေးနေသည်။ ထိုတစိမ့်စိမ့်ရွာနေသော မိုးရေထဲတွင် စိုင်းသူတစ်ယောက် စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ရင်း ဇိမ်ယူနေသည်။ လူကသာ စာအုပ်ဖတ်နေသော်လည်း ညီတော်မောင်က ငြိမ်ငြိမ်မနေ။ အစာတောင်းနေသည်။ စိုင်းသူလည်း မိုးကရွာနေသဖြင့် စိတ်ကညစ်နေရသည့်အထဲ ညီတော်မောင်က အစာတောင်းသလို ထောင်နေတော့ စိတ်က မရှည်ချင်။ လူကိုယ်တိုင်ကလည်း လက်တွေ့ အတွေ့အကြုံက မရှိသေး ကဲ ဒီတော့ ညီတော်မောင်ကျေနပ်စေအောင် သွားလိုက်မယ်ဟုဆိုကာ။ ထီးတစ်လက်ယူ၍ အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ဘယ်ကိုသွားလို့ ဘယ်လိုရှာရမယ်မှန်းကမသိ။ သူများတွေပြောသံ ဆိုသံကြားဖူးတာကို သတိရသည်။ မြို့ထဲ ဗိုလ်ချုပ်လမ်းက…
အနတီမမ အရယတေ မငတိုငး လိုးခငနေမိတယ၊ အဲဒီမာ ဒေါစံပါယနဲ့ စတေ့တာပဲ၊ ဒေါစံပါယက အသက ၄၅ လောကရိပီ သူက အမဲတမး မနမာဝမးဆက ဝတတယ၊ သူ့ဖငကီးတေက ကောကခိတနေပီး နို့တေကလဲ အယနေတာပဲ၊ သူနဲ့တေ့ပုံက တနေ့ ကနော အလုပက အပန လမးမာ အထုတတေမနိုငမနငးနဲ့ အနတီတယောကကိုတေ့တော့ ကနောလဲ ကူညီခငတာနဲ့ အနတီ ကနော ကူသယပေးရမလား၊ အေးကယကေးဇူးပါသားရယ၊ ဟုတ ရပါတယ ဒါနဲ့ အနတီက ဘယမာနေတာလဲ၊ အနတီက မုဒိတာအိမယာမာကယ့၊…
စွဲနေလေတော့သည် ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင်ကို အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ….ကျွန်တော့်ပိုင်နက်ထဲက အစာကို လက်ရဲ ဇက်ရဲနဲ့ မခန့်လေးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကတော့….မဖြစ်သင့်ဘူး….။ သူဘယ်လောက် ချမ်းသာချမ်းသာ… ကျွန်တော့်ထက် ဘယ်လောက်ဘဲ အဆင့်မြင့်မြင့်ပေါ့။ အခုတော့….ကျွန်တော့်မှာ နေရခက်….တွေးရခက်နဲ့ သူပေးထားတဲ့ လခကလဲ မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျွန်တော် အခွင့်အရေးအရဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို စော်ကား ခဲ့တယ်။ စောက်ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အထာကို ပြခဲ့တယ်။ ” အင်း….ကိုမောင်မောင် ခင်ဗျား ကျွန်တော်နဲ့ တွေ့တော့မယ်….တောက်….” ကြိတ်မနိုင်ခဲမရကျိန်းဝါးခါ ခေါင်းလည်းများလှပြီ ဒါပေမယ့်…
( နရသူ )ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာမြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကိုခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား မက်လွန်းသူပီပီ ဇာတိပြပြီး လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ အရက်နှစ်လုံးသွားဝယ်လာခဲ့ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ချရင်း ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ်ခံစားနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မြတ်ထွန်းအသက် ၄၀ ကျော်ပြီ။ဒီအိမ်မှာပဲ အိမ်ကြီးရှင်၏ကားဒရိုင်အဖြစ်ကျိုးနွံစွာ အမှုတော်ထမ်းလာခဲ့တာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှင်ဦးကောင်းဇံ ရှိစဉ်ကတည်းကဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူလည်း ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ခဲ့ရပေပြီ။ သူ့ဇနီးနှင့်…
နေရခက်တယ်ရှင် တစ်နေ့တော့ ညနေစာ စားပြီး ပျင်းတာနဲ့ ကျုပ် ရွာထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်..။ အချိန်က မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့အချိန် …တစ်နေရာ အရောက်မှာ …. ထွန်းတင်….နင် ဘယ်သွားမလို့တုန်း……. ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း မိအေးဆိုတဲ့ ကောင်မပေါ့..။ သူက ခြံဝမှာ ရပ်နေတယ်..။ ကျုပ်တို့ရွာက ရွာကြီး….အိမ်တိုင်းနီးပါး ခြံနဲ့ ဝန်းနဲ့ နေကြတာ…။ ငါလဲ….ပျင်းတာနဲ့ ထွက်လာတာဟ…… ဒါဆို…အိမ်ထဲဝင်အုန်းဟာ…..ငါပြောစရာရှိလို့…. အေး……. ကျုပ်လဲ ခြံထဲကို မိအေး နောက်ကနေ ဝင်လိုက်သွားတယ်..။ ကျုပ်က လူပျိုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ရှေ့က သွားတဲ့…
သန့်စင်တစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် အရမ်းလိုချင်တောင့်တနေသည်။မိန်းမနှင့် လဲခွဲနေရတာလေးလလောက်ရှိနေပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်စရာ အပျော်တွေကလဲမရှိ။ဒါကြောင့်အွန်လိုင်းပေါ်တက်လိုက် အပြာစာအုပ်များဖတ်လိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည်အာသာဖြေနေရသည်။ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုတော့မရှိပေ။တနေ့တော့ သူတာဝန်ကျရာ နေရာအနားရှိ မြို့ပေါ်သို့ အလုပ်ကိစ္စနှင့်သွားရာ မြို့ထဲတွင် သူ သင်တန်းတက်ခဲ့တုန်းကကောင်မလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်ခင်သန်းနုဆိုသည့်ကောင်မလေး။အသက်ကတော့ ၃ဝပတ်ဝန်းကျင် သူ့ထက်တစ်နှစ်ကျော်ကျော်ငယ်သည်။ကလေးတစ်ယောက်အမေ။သူ့အမျိုးသား နှင့်လဲရင်းနှီးသည်။သင်တန်းပြီးသွားတော့ လူချင်းမတွေ့ဖြစ်ကြပေမယ့်လိုင်းပေါ်တွင်အ မြဲစကားပြောဖြစ်ကြသည်သူ့အမျိုးသား နှင့် ကိုယ်နဲ့က ဘောလုံးပွဲဝါသနာတူ။လောင်းကြေးများကိုအွန်လိုင်းပေါ်မှတဆင့် တူတူလောင်းကြသည်သူ့အမျိုးသားကသူ့ ထက်နှစ်နှစ်ငယ်သည်။ပွဲစားတစ်ဦးပင်။ခင်သန်းနုကရုပ်ရည်အားဖြင့်အချောစားကြီးထဲကမဟုတ်။ယဉ်ယဉ်လေးနှင့်ချစ်စရာ ကောင်းသည်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အရပ်က၅ပေ၂လက်မမို့ပုသည်ဟုမဆိုနိုင်ပေမယ့် ရှည်တဲ့အထဲတော့မပါ။ အရပ်နဲ့အလိုက်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က မထွားပေ။တင်များက တအားမသေးပေမယ့် မကြီးပေ။ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် လှသည်။ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် ကလေးကသုံးနှစ်ကျော်ပြီမို့နို့မတိုက်ရလို့လား ရင်သားများကိုတင်းရင်းစေရန်ဆေးလိမ်းလို့လားမသိ သေးသေးနှင့်တင်းတင်းရင်း ရင်းရှိသည်။သူကပဲတဏှာစိတ်တွေထ ကြွနေလို့လားမသိ တွေ့တာနဲ့အကုန်ကို…
ထူးကဲတဲ့ အရသာ (စ/ဆုံး) ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ အေပရယ်က မောင်မောင့်အနမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း မောင်မောင့်ဘောင်ဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံထဲကနေ ထောင်ထနေတဲ့ မောင်မောင့်လိင်တံကြီးက နည်းနည်း လွတ်လပ်ရေး ရသွားလေရဲ့။ ဒီမှာပဲ မောင်မောင်က ခပ်တိုးတိုးညည်းလိုက်တယ်။သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မဲ့တဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲသွားဖို့ကတော့ အချိန်သိပ်မယူလိုက်ရပါဘူး။ ခဏနေတော့ သူတို့အဝတ်အစားတွေက မောင်မောင့်အိပ်ယာဘေးမှာ ပြန့်ကျဲလို့နေပြီ။ မောင်မောင်က အိပ်ယာပေါ် ခပ်လျောလျော မှီထားတယ်။ အေပရယ်က ဘေးကနေ လှမ်းခွရင်း မောင်မောင့်ကို ဖက်လုံးလို အသုံးပြု…
ထျန်လှသူမုဆိုးမလေး အချိန်က ည ကိုးနာရီခွဲလုပြီ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ သုံးဆယ့်လေးလမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသည်မို့ ညရှစ်နာရီကျော်လောက်ကတည်းက ဆေးခန်းကို လူနာမလာတော့ … ကိုးနာရီခွဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်အထိတော့ လူနာ မလာလည်း မပြန်သေးပဲ ဆက်ထိုင်နေတတ်သည်က ကိုလတ် အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ စောသေးလျှင် ကားလမ်းပေါ်တွင်ကားတွေက ပြည့်ကြပ်နေတတ်သေးသည်မို့ ကားမောင်းရတာ မောင်းလို့မကောင်း။ .. ကိုးနာရီခွဲနှင့်ဆယ်နာရီကြားထဲလောက်ဆိုမှ ကားရှင်းပြီး မောင်းလို့ကောင်း၏ တခါတခါတော့လဲ…
