အငယခော့လိုး (အစ/အဆုံး) “ ဘာမနးလဲမသိဘူး…” လကထဲက စာရကပိုငးလေးကို ခေါကလိုကရာက ဘေးဘီကိုကည့လိုကတော့ စောစောက စာလာပေးသော (၉) နစ (၂)နစလောကအရယ ကောငလေးကို မတေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သငတနးပိတရကဖစလို့ ရေမိုးခိုးအဝတအစားလဲကာ ခါတိုငး သငတနးပိတရကမားကလို သူငယခငးဖစသူ သီတာ့ဆီ သားဖို့ မနကစာကို စောစောလေးစားပီး ထက၍အလာမာ ဒီစာတိုလေးကို လမးထိပရောကတဲ့အခိနမာ ရရိလိုကရတာဖစသည။ ဒါဆို သီတာ့ဆီ…
“ဘော် … ဘော်”“ဘူ … ဘူ”ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ဦးဦးးဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ လူတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ ကိုက ပါမလားဘူး။ ညိုမီ စိတ်ညစ်တယ်။ သင်္ဘောကြီးရယ် ဘာလို့များ ကိုကို့ကို ခေါ်မလာတာလဲ။ စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ စက်ဘီးလေးကို တွန်းပြီး ညိုမီ ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကိုကိုရယ် ဘယ်တော့များမှ…
ခစမယား ကုပကလငးထငပါ။ ကုပဏီတစခုရဲ့အရောငး ကိုယစားလယပေါ့။ ကနတော့မိနးမက နယ တဲ့။ ခစရကောငးတယသူက။ ကုပမာ ငယစဉကတညးကပေါငးလာတဲ့သူငယခငးတစယောက ရိတယ ဝေဖိုးတဲ့။ သူနဲ့ကုပနဲ့က ဆိုးဖောဆိုးဖကတေ။ဒီကောငကမိနးမ မရသေးဘူး။ ရမယ့ပုံလညးမရိပါဘူး အရကသမားကိုး။ ရုပကလညးဆိုးတဲ့အထဲပါတယဗ။ သူနဲ့ကုပနဲ့က ကောငးမာကတညးကသောကဖောသောကဖက တေ။ ကုပကတော့အရကကိုကတဲ့အထဲမပါဘူး။ သူကတော့အရကသမားကိုဖစနေတာ။ ကုပတို့နစယောကက ကောငးတကစဉကတညးက အရကလေးသားသောကလိုက၊ ဖာလေးခလိုကနဲ့တောတောဆိုးခဲ့တာ။ ကုပလီးက သေးတယ၊ ဖာခရတာအဆငမပေဘူး။…
လယကငးထဲက လိုးပဲ (စ/ဆုံး) ဒီနေ့ လုပစရာလေး နဲနဲပါးပါး လုပပီး လယတဲထဲ ဆေးလိပတိုလေးနဲ့ မိနးနေတုနး ဗုံးဆို ခငလ ပေါကခလာတယ။ မကစိတဆုံး မငနေရတဲ့ လယကငးပငကို ငေးပီး ဟိုတေးဒီတေး တေးနေတာမို့ ဒီကောငမ ဘယကနေ ဘယလို ရောကလာမနးတောင မသိလိုကဘူး။ ဦးမောငလကီး ဆိုပီး ကုပနာမညခေါလို့ လယတဲထဲ ဝငလာမ တေ့လိုကတာ။ ခငလ…
မြွေပေါက်စကနေ မြွေကြီး အဖြစ် အသွင် မပြောင်းချင်ဘူးလား အမျိုးသားထုထဲက တချို့တစ်ဝက်လောက်သည် ကိုယ့်ပစ္စည်းနဲ့ ကိုယ် မဝံ့မရဲဖြစ်နေတတ် ကြပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ ပစ္စည်း အရွယ်အစားက သူတို့ မျှော်မှန်းထားသလို ဆိုဒ် မဖြစ်လာတဲ့အတွက်ကြောင့် ချစ်တင်းနှော တဲ့အခါ ရာနှုန်းပြည့် မစွမ်းဆောင်နိုင်မှာကို ကြောက်ကြပါတယ်။ ကွီးတို့လည်း ကိုယ့်ရဲ့ မြွေပေါက်စကို မြွေကြီး အဖြစ် အသွင် ပြောင်းဖို့…
Read More “မြွေပေါက်စကနေ မြွေကြီး အဖြစ် အသွင် မပြောင်းချင်ဘူးလား” »
ဆရာမလေးကညပာ ဆရာမ နာမညက ကညပာ..ကတော့တို့ရာကို လာပီး မူလတနးကိုလာရောကစာသငပေးသော..ရပရာခန့..ဆရာမ.တစယောကဖစပါသည။ကတော့ အိမခေါငးရငးအိမမာ နေထိုငရန ရပရာက သတမတထားပါသည။ဆရာမကညပာက. အသားကဖူဖူ…အရပကနဲနဲပုတယ…ရယလိုကရင ပါးခိုင့ လေးခကပီး ..သားလေးတေက ဖူဖေးနေတာပဲ…ဆရာမဝတစုံလေးဝတလိုကရင..အရမးကို ကကသရေရိ လပတဲ့သူပါ…လမးလောကရငလညး..ညင ညငသာသာလေး လမးလောကတကပီး…ဘေးတိုကတုနခါတဲ့..တငသားမားမဟုတဘဲ…အပေါအောက..လုပခါနေတဲ့ တငသားမားကို ပိုငဆိုငသူလညး ဖစပါသည။ သူနဲ့အရမးမရငးနီးပေမယ့လညး…ကတော့အတကမနးထုစရာ..စိတကူးရင မငးသမီးတယောကဖစပါသည။.မနးထုစရာ အကောငးအရာတေကလညး ရိတယလေ…မိုးလငးလို့ သေးပေါကရင အိမသာပေါမတကပဲ…အိမသာရေ့မာ..ထမိနလနသေးပေါကခငး၊ရေခိုးရင သူနေတဲ့အိမခေရငးမာ ခိုးတက…
အမောငကိုကသူမား ကုမဏီကီးဖင့လိုကတာဟာ သနးသနးစိုးတို့လငမယားအတကလားဟုပငထငရသည။ သနးသနးစိုးနင့ စိုးမောငတို့ကား အစက ဒီနေရာလေးမာတိုကခနးကဉးလေးမာ လခပေးပီးငားနေကသည။ အစက ကုံရာကပနးလုပစားနေသော သနးသနးစိုးတို့ လငမယားအတက ရေကနအသင့ကာအသင့ပင.. ။စိုးမောငက ကုမဏီမာဒရိုငဘာဝနထမးလုပသည။ သနးသနးစိုးက အစက ကုမဏီမ ဝနထမးတေကို မနကပိုငး ထမငးသုတ ထမငးပေါငးမားရောငးခပေးသည။ ကံကောငးခငတော့ သနးသနးစိုးကံစမး လိုကတော့ထီက ဆုကီးထပေါကပီး ထမငးဆိုငကီးကီးမားမားဖင့နိုငသားသည။ လငမယား(၂)ယောကကား လောဘဖင့ ငေရာကောငးသူမားဖစကသည။ …
အမောငထဲမာ ဆဲခဲ့သည “ကို ဘာတေစဉးစားနေတာလဲဟင?” ခစသူရဲ့ အမေးစကားကောင့ တေးလကစ အတေးတေ အမငပကသားခဲ့ရတယ။ “ဟင ? ဪ ၊ ဘာမာမဟုတပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ဟိုတေးဒီတေးပေါ့။” ပါးစပကသာ ဒီလိုဖေလိုကရတာ။ စိတထဲမာတော့ ပောငးပန။ “ဟူး… ရငမောလိုကတာ” ဟုတတယဗ။ ကနတော့ရဲ့အဖစက ကိုယ့ဟာကိုလညး ရကဖို့ကောငး၊ သူမားတေ ကားလညးမ ကောငးနဲ့၊ ဘေးကပနံကပ၊…
အချိန်တွေက အကုန်မြန်သည်ဟု ကျမ ထင်မိသည်။ ခင်နှင်းဝေဆိုတဲ့ ကျမဟာ ခုဆိုသမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဖြစ်လို့နေပါပြီ။ လွန်ခဲ့သော (၁၅)နှစ်ကျော်က အဖြစ်အပျက်တွေက ခုထိတိုင် မေ့လို့မရနိုင်သေး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အားကိုးလက်ထပ်မိခဲ့ကာမှ ထိုယောကျ်ားနဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတို့၏ ခြယ်လှယ်အသုံးချခြင်းကို သိလျှက်နဲ့ ခံခဲ့ရသည်။ ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့ ကာမနွံထဲမှာ (၅)နှစ်ကျော်လောက် သူတို့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့အတူ နစ်မြှုပ်နေမိခဲ့ သည်။ လင်ယောက်ျား ကိုမင်းအောင်ရဲ့ မွေးစားအမေ…
သူ တော်တော်ကဲ (စ/ဆုံး) မလွှဲသာလို့သာ ရီလေးမှာ စက်ဘီးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာရသည်။ ဒီကြည်ကြည်အေး ဆိုသော မိန်းမဆီကို သွားချင်တာမ ဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမက ရပ်သိရွာသိ နှာဘူးမဖြစ်သည်။ အသက်က သုံးဆယ်လောက်။ လူကတော့ လှသည်။ မိန်းမချင်း မနာလို လောက်အောင် လှသည်။ သူက ဈေးရုံထဲတွင် ကလေးဝတ် အဝတ်အစားလေးတွေ ရောင်းသည်။ ဒါပေမယ့်…
