လေး ဘက် ကု န်းထား ရင်း ဆံပင် ကိုဆောင့်ဆောင့်ဆွဲပြီး ဝင်နေတဲ့ က မညှာမတာ ချက်တွေကြောင့်ရည်တွေပါစီးကျရင်း အိပ်ယာခင်းလည်း ကွက်နေတာ မြင်မကောင်းလောက်အောင် ဖြစ်နေပါတော့တယ်ရှင် ကြိုက်လား ငါလိုးပေးတာ ကောင်းလား ယွန်း အား… အကိုရယ် ကောင်းတယ်ကွာ ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်းကွာ စောက်ဖုတ်ကွဲပြဲအောင် လိုးစမ်းပါ အား… အမေရေ လိုး လိုး အကို…
ကျွန်မ နာမည်က ရ တီ ဖူး။ အသက်ကတော့ ၃၈နှစ်ထဲကိုရောက်နေပြီ။ အဖေကဗမာ အမေက တရုတ်ဆိုတော့ အသားကတော့ဖြူဖွေးနေတာပဲ။ မျက်နှာလေးကတော့ အမေ့အမွေရထားတော့ နုဖတ်နေတာပဲ။ အသက်အရွယ်ထက်တောင် နုသေးတယ်ရှင့်။ ငယ်ငယ်တုန်းကဆို ပိုးပန်းတဲ့လူတွေမှ တစ်အားများ။ အဲ့ဒီအထဲကမှ အခုသားလေးရဲ့အဖေကိုချစ်မိပြီး ကျောင်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့တယ် ဆိုပါတော့။ ယောကျာ်းကတော့ ကျောင်းမတက်ပေမယ့် မြို့မှာ လာအလုပ်လုပ်ရင်းကျွန်မနဲ့ ဆုံခဲ့ကြတာ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့…
ကျနော့် ရည်း စားလှိုင်လှိုင်နှင်းနဲ့တွေ့ဖို့ သူမအိမ်ဖက်ကိုကျနော်ဆိုင်ကယ်နဲ့ထွက်လာခဲ့တယ် ကျနော့်နာမည်ကဝေယံ အသက်က၂၀ ကျောင်းပြီးထားတာမကြာသေးတော့ လောလောဆယ်အလုပ်အကိုင်မရှိ ၁၀၉ ၁၁၀ပေါ့ဗျာ။ လှိုင်လှိုင်နှင်းက၁၉နှစ် သူမနဲ့ရည်းဖြစ်တာတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့မိဘတွေနဲ့ ကျနော့်မိဘတွေကမိတ်ဆွေတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ လူကြီးချင်းကလည်းခင်မင်နေတော့ လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အိမ်ကိုကျနော်က တံခါးမရှိဓါးမရှိဝင်ထွက်သွားလာပေါ့ ပြီးတော့နှစ်ဖက်မိဘတွေကလည်း သဘောတူထားတော့ တခါတလေသူမတို့အိမ်နဲ့ ကျနော်တို့အိမ်မှာတွေ့ကြ စကားပြောကြပါတယ်။ လှိုင်လှိုင်နှင်းအမေက ဒေါ်ခင်လေးအသက်၄၂နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ အန်တီခင်လေးကခေတ်မှီပြီးပွင့်လင်းတယ် လှိုင်လှိုင်နှင်းတို့အဖေက ကွန်ဒေါင်းလေးစီးထောင်ထားပြီး အုတ်သဲကျောက်တိုက်တဲ့အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ သုံးစီးကိုလူငှားများကိုမောင်းခိုင်းပြီး တစ်စီးကသူကိုယ်တိုင်မောင်းပါတယ်…
တစ်နေ့သော အခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့ မဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသ ရှိ အိမ်ဆိုင်လေး တစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင် တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် ၂၅နှစ်အရွယ် လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် ကားခကိုရှင်းပေးရင်း အထုပ်အပိုးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်။ “မေမေရေ.. မေမေ.. သားပြန်လာပြီ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက်…
ကျွန်တော့ အမည် ကို မိတ်မဆက်တော့ပါဘူးဗျာ။ မိတ်ဆက်လို့ လည်း ကျွန်တော့မိတ်က ပိုမရှည်တော့ပါဘူးဗျာ ။ အခုဇတ်လမ်းက ဒီလိုဗျ ကျွန်တော်က ပထမနှစ် ကျောင်းသားပါ (…)မေဂျာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နဲ့ အခန်းတူတဲ့ သဉ္ဇာကို ကျွန်တော်က အရမ်းကြွေမိတာပေါ့ဗျာ။ သူကလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင်းသူလေ။ ကျောင်းကို သူလာရင် ကြွေတဲ့ဘဲတွေကလည်း အရမ်းများတာကိုဗျ။ သူက ကျွန်တော့လိုကောင်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်…
ကျုံ တ ညီ”ရွာကြီးက အိမ်ခြေ ၇၀၀ နီးပါးရှိပြီး မြို့မကျ တောမကျ ဒိုင်နယ်ရွာကြီးတရွာ ဖြစ်လေသည်။ရွာကြီးက အရှေ့ဖက်ကို မျက်နှာမူ၍တောင်မြောက်သွယ်တန်းထားသော ရွာလမ်းမကြီးသုံးလမ်းရှိလေသည်။ ရွာဓလေ့အရ အရှေ့ဖက်ဆုံးမှ ရွာလမ်းမကြီးဖက်ကို အရှေ့ပိုင်းဟုခေါ်ဝေါ်ကြပြီး နောက်ဖက်ဆုံးရှိရွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့ အနောက်ပိုင်းဟုခေါ်၍ အလယ်ရှိရွာလမ်းမကြီးအပိုင်းကိုတော့အလယ်ပိုင်းဟု ခေါ်လေသည်။ အလယ်ပိုင်းဟုခေါ်သော ရွာအလယ်လမ်းမကြီးတွင်အခြားလမ်းမကြီး များနည်းတူလူနေအိမ်များမှာ ကိုယ့်ခြံကိုယ့်ဝန်းဖြင့်ဆက်တိုက်တည်ရှိနေသည်။ တနေရာတွင်တော့လူနေအိမ်ခြံဝန်းနှစ်ခုကြားတွင် လူနေအဆောက်အဦးမရှိသော မြေကွက်လပ်ကြီးတခုရှိနေလေသည်။ ထိုမြေကွက်လပ်ကြီးမှာ ရွာရှိလူငယ်လူရွယ်များနှင့်ကလေးများ…
ဆန ္ဒတွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ အေပရယ်က မောင်မောင့်အ နမ်း ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း မောင်မောင့်ဘောင်ဘီကြယ်သီး ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံထဲကနေ ထောင်ထနေတဲ့ မောင်မောင့်လိင်တံကြီးက နည်းနည်း လွတ်လပ်ရေး ရသွားလေရဲ့။ ဒီမှာပဲ မောင်မောင်က ခပ်တိုးတိုးညည်းလိုက်တယ်။ သူတို့နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မဲ့တဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲသွားဖို့ကတော့ အချိန်သိပ်မယူလိုက်ရပါဘူး။ ခဏနေတော့ သူတို့အဝတ်အစားတွေက…
အ သား ညိုညို မျက်နှာ က သိပ်အလှကြီးမဟုတ်ပေမယ့်အသက် ၁၆ နှစ်လို့မထင်ရလောက်အောင်သာမာန်ထက်ထွားကြိုင်းတဲ့ မိန်းမပျိုလေး။ အထူးသဖြင့်ကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ပေါင်သားအထက်က အိစက်တင်းပြည့်ကာ ကောက်တက်နေတဲ့တင်သားအလှက အထူးခြားဆုံးဆိုရမယ်ရင်သားကတော့ သာမာန်လောက်ပါပဲ…။ လေးတန်းအထိပဲ ပညာသင်ခဲ့ရပြီး စက်ဘီးတစီးနဲ့ရွာစဉ်လှည့်ကာ အသားငါးအသီးအရွက်အစုံရောင်းချပြီး အဖေမရှိတော့တဲ့ အမေမုဆိုးမနဲ့မောင်လေးတယောက်တို့ကို လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေသူပါ။ သူမကို တဖက်သတ်ချစ်နေပြီး ခဏဏရီးစားစကား လိုက်ပြောနေတဲ့ ဇီးကျွန်းက အောင်ခိုင်ကို သူမသဘော မကျမနှစ်သက်လို့…
ခက် တယ်ကွာ…မင်း..လုပ်တာ ငါတော့ သေတောင်သေ လိုက်ချင်တော့တာဘဲ … အမ ရယ်..ဘယ်သူမှ သိတဲ့ ကိစ္စမှမဟုတ်တာ ..လာပါဗှာ..လိုးကြရအောင် … ( အို…လွှတ်..လွှတ် ..မင်း…မင်း..သိပ်ရဲတာဘဲ …) အာဝါး က တော်တော် သန်မာ သည် ..။မေသက် ကို အတင်းဝင်ဖက်ခါ အတွင်းခန်းကို ဆွဲခေါ်လေ သည် ..။ နီနီ ရွေးစရာ…
ည… အားလုံးတိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ ခင်ဖုဏ်းသည်မျက်လုံးကြောင်၍နေ၏။ အိပ်မရသော်အကြောင်းအရင်းကလည်း ရှိနေသည်မဟုတ်ပါလား…… ကိုယ့်အပေါ်မှာလည်း တာဝန်တစ်ခုရှိနေပြီကော….. သေချာပါသည်….. သို.သော် ထိုတာဝန်သည် လူသိရှင်ကြားမဖြစ်စကောင်းသောတာဝန်…. အစ်မတော် စောကလျာ ပေးအပ်ထားသောအထူးတာဝန်ဟုဆိုရမည်။ ခင်ဖုဏ်းသည်စင်စစ် ကျေးတောသူမလေးသာဖြစ်၏။ အားလုံးကို ခင်ဖုဏ်းကြောက်ပါသည်၊ လေးစားရပါသည်၊ ထိုင်ဆိုထိုင်၊ ထဆိုထရသောခင်ဖုဏ်းဖြစ်ပါသည်။ မည်သို.ဖြစ်စေကာမူ ခင်ဖုဏ်းတစ်ယောက် မိမိဘဝကိုမိမိကျေနပ်ပါသည်။ ခင်ဖုဏ်း၏ရုပ်ရည်ကား တောနှင့်မတန်လေသောကြောင့်လားမသိ၊ သို.တည်းမဟုတ် နန်းထိုက်လေသောကြောင့်လေလားမသိ၊ မမျှော်မှန်းရဲသော ရွှေနန်းတော်အရပ်ဆီသို.ရောက်ခဲ.ရပါပြီ။…
