ဟောတော် ပြသ နာ တက်သေး လား – အပြာစာပေ
ကောင်း လိုက် တာ ……… ချစ် တယ် …… မမဝ တီရယ် ” ဖယ်တော့ … ဇော် သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ ” ” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး ………
Category: Blog
Your blog category
မနေ့တစ်နေ့ကလိုပဲ – အပြာစာပေ
ဆေး ရုံကြီး အပြင်ဘက် မှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့် မိတော့ ကျေးငှက်သံလေးတွေနဲ့ အစိမ်းရောင် သစ်ပင်ကြီးများကြောင့် ဘဝ အမောတွေကို ခဏတာ မေ့ပျောက် သွား စေတာပဲလေ။ မနက် ၈နာရီ ကျော်ကျော် လေးပဲ ရှိသေးတာပါ။ ညက ဆိုင်ကယ် အက်ဆီးဒင့် ဖြစ်တဲ့ လူနှစ်ယောက် ရောက်လာတော့ ၂ယောက်လုံး နွေး ကိုယ်တိုင် ရရှိလာတဲ့…
ပြန်မေးရဦးမယ် – အပြာစာပေ
“ပြန်တော့ မှာ လားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင်။ စက်မှုတက္ကသိုလ်…
သွား… လူလည်ကြီး – အပြာစာပေ
တိတ် ဆိတ်နေ တဲ့ ညတညမှာ နှစ်နှစ်ခြျိက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရာမှ ပူအိုက်လာသလိုခံစားလိုက်ရတာကြောင့်ကျွန်တော်လူးကာလိမ့်ကာနှင့်နိုးလာသည်။ အိပ်မုံှစုံဖွားနဲ့ အဲကွန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ဘာမီးမှမလင်း… စိတ်အတော်ညစ်သွားတယ်။ ရန်ကုန်မြို့အစွန်အဖျား၃ထပ် တိုက်ခန်းအတွဲလေးတွေမှာနေမိတာကိုး… ထုံးစံအတိုင်းမီးကပျက်နေပြီလေ။ ကုတင်ဘေးနားရှိတဲ့ပြတင်းပေါက် ကိုထဖွင့်… ပြတင်းပေါက်ကလဲဖွင့်ခဲတော့ကြပ်နေသေးတယ်…. ညကသောက်ထားတဲ့အရှိန်နဲ့ လူကပိုပူနေသလိုခံစားနေရသည်။ ကုတင်ဘေးက အသင့်ထား တဲ့ရေဗူးကိုလှမ်းစမ်းကြည့်တော့လဲရေကုန်နေတယ်…. သက်ပျင်းချရင်း ဓါတ်မီးကို ကုတင်ဘေးက Laptop တင်ထားတဲ့စားပွဲ ပေါ်ကနေစမ်းတဝါးဝါးနှင့်ရှာဖွေပြီးနောက် မီးဖိုချောင်သို့ ရေသွားယူ၊ အပေါ့သွား အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ…
မြင့် ရဲ့ရည်း စား အ တွေ့အ ကြုံ – အပြာစာပေ
ငယ် စဉ်ကပင်စ၍ အလှကြိုက်မှုအကောင်းကြိုက်မှုများဖြင့် နစ်မွန်းလျှက်မိဘ အမြှောက်အစားကိုခံကာ ပျက်စီးခဲ့ရသော သူမ၏ပေါ့လျှော့သော စိတ်ဓါတ်တွင် ငယ်စဉ်ကပင် ရည်းစားထားချင်သည့်စိတ်ဖြင့်ဆယ့်သုံးနှစ် ဝင်ခါစကပင် အတန်းတူ ကစားဖက် လူလှလူချော လူခန့်ကလေး မောင်မြနှင့်ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့လျှက် ရည်းစား ဖြစ်ခဲ့ရ လေသည်။ တစ် နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်ကာလသည်ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းရင်းဖြင့်ပင် တရက်ပြီး တရက်၊ တစ်လပြီး တစ်လ တနှစ်ပြီး တစ်နှစ ်…
ပြန် ပင့် ပေး တဲ့ မမပွင့် – အပြာစာပေ
ရှမ်းပြည် နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့ မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း…
တ သက် တာ မ ခွဲ စ တမ်း – အပြာစာပေ
ဟဲ့ ပ ပ နင့် နို့တွေရော ဖ င်တွေရော ဒီ အ တော အတွင်းမှာ မတရား ကြီးလာတယ်နော် ဟိုကောင်မ ဇင်မာ လဲ ဒီတိုင်းပဲ ငါ တစ်ယောက်ပဲ သိပ်မထွက်သလိုပဲ . . ပူစူး မ နင် မှို မစားရသေးဘူးလား ..မှိုစားလိုက် ရင် အလိုလိုကြီးလာတာပေါ့…
အမှန်တကယ်စားသုံးသူ – အပြာစာပေ
အလုပ်လုပ်နေရာမှ အသင်းအမှုဆောင်ကိုသောင်းစိန်နှင့်အတူဝင်လာသောမိန်းမလှလေးဆီ မျက်စိကရောက်ဖြစ်သည်။ “အောင်သူဒါမင်းနဲ့အတူတာဝန်ကျတဲ့အရောင်းပဲ” ကိုသောင်းစိန်ကတည်တည်တန့်တန့်မိတ်ဆက်ပေး၏။ အောင်သူကသမဝါယမ ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ အစီအရီထပ်ထားသောစာပွဲဘေး နှစ်တောင်ခန့်ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ၏စာအုပ်ပုံလေးပုံကြားမှခါးဆန့်၏။ “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေးသူ့ကိုဘာတာဝန်ပေးရမလဲဟင်” “အရောင်းပါဆိုကုန်ချိန်တဲ့ဘက်ကပေါ့ဟ ညနေကျရင်ဥက္ကဌအိမ်ကိုခွေအပ်ရင်းမင်းလာခဲ့အုံးနော်ကြားလား” “အော်ဟုတ်ကဲ့ဦးခင်မောင်။ (၅)လမ်းအဘဦးအောင်ရှိန်ရှိလား” သူကဆိုင်ရှေ့တွင်ကြိပ်ကြိပ်တိုးနေသောလူအုပ်အပေါ်မိုး၍ ဆိုင်အတွင်းမှအသံကျယ်ကျယ်အော်ရင်းစာအုပ်ထောင်ပြ၏။ “ရှိတယ်ရှိတယ်ဆပ်ပြာနို့ဆီ ဖယောင်းတိုင်” “အကုန်ယူမယ်ပြောလဲပြီးတာပဲဗျာ” “ဟဲ အကုန်မယူဘူးငွေကမလောက်ဖူးဟဲ့” “အခုပေးနေတာဆပ်ပြာ။နို့ဆီ။ဖယောင်းတိုင်သုံးမျိုးပဲ ကုန်နေပြီးအဒေါ်ရဲ့” အောင်သူဘေးမှဘောက်ချာရေးနေသော “အမာ” ကဇီးထုပ်တစ်ထုပ်ကိုးစားရင်းမှ ခေါင်းထောင်ပြီးပြောသည်။ အမာက(၁၀)တန်းအောင်ပြီး သမဝါယမဝင်လုပ်နေသူ။ တစ်ချိန်က…
သူပေးခဲ့တဲ့ဒဏ်ရာတွေ – အပြာစာပေ
ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ကစားလဲအတူစားလဲအတူတူ အကူညီလိုရင်အပြန်အလှန်ကူညီကြတာ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ။ အမှန်ပြောရရင် အထက်တန်း ကျောင်သူဘဝကတည်းကသူ့ကိုကြိတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ ကျမရင်ထဲက ချစ်ဦးသူပေါ့ ဒါပေမဲ့ကျမရင်ထဲကအချစ်တွေကိုသူကမသိခဲ့ပါဘူး ကျမကသာတစ်ဖက်သတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ သူကတော့ နီးရာဂိုးကိုမသွင်း ဝေးရာဂိုးကိုသွင်းဘို့မျှော်နေတဲ့သူ ကျမရဲ့အချစ်တွေကိုသူသိအောင် ဖွင့်ပြောလို့ကမရလေ…
အငယ်အနှောင်းဘ၀လေး – အပြာစာပေ
ဆယ်တန်းမပြီးပဲကျောင်းထ်ွက်ထားတော့ ကျွန်မဘာလုပ်ရမယ်မသိ။ အသက်က ၂၀ကျော်တဲ့အထိ အလုပ်လဲရေရေရာရာမရှိ။ အိမ်ကလဲ စီးပွားရေးအဆင်ပြေလှသည် မဟုတ်တော့ အလုပ်လျှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။ ဘွဲ့များများရတဲ့ သူတွေတောင် အလုပ်ရဖို့ခက်နေတဲ့ခေတ်ကြီးထဲ ကျွန်မလိုဆယ်တန်းမပြီးတဲ့သူအတွက် အပုံကြီးခက်တာအမှန်ပါပဲ။ ရှိစုမဲ့စု ပိုက်ဆံလေးနဲ့ ကျွန်မကွန်ပြူတာသင်တန်းတက်တယ်။ အလုပ်ရဖို့ ကြိုးစားတယ်။ သတင်းစာတွေမှာ အလုပ်ခေါ်တဲ့ကြော်ငြာရှာတယ်။ လမ်းသွားရင်းလဲ ကပ်ထားသမျှအလုပ်ခေါ်စာဖတ်တယ်။ သွားလျှောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့အငြင်းခံရတယ်။ အင်တာဗျူးတောင်မဖြေရဘူး။ စိတ်ဓာတ်တော့မကျပါဘူး။ တနေ့တော့ အလုပ်ရမှာပဲလို့…
