အပြာစာအုပ်များ
မိုးက အရမ်းသဲသဲမဲမဲ ရွာနေသည် .. ။ လေရောမိုးရော သည်းထန်နေသည် ..။ အိမ်မှာ စနိုး တယောက်ထဲ ..။ အမေက..ဒီနေ့,အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ .. အန်တီဒေါ်လီတို့အိမ်ကို သွားသည် . .။ အကြီးမ မိုနာ က ဒီနေ့ .. အလုပ်သွားသည် . .။ အိပ်ရာထဲ စောင်ခြုံကာ ကွေးနေမိသည် . .။ ကျောင်းက အတန်းဖေါ်သူငယ်ချင်း မီရှယ်လ် ဆီက ငှားလာတဲ့ ဒီဗွီဒီ ကို သတိရပြီး စက်ထဲထိုးထည့်ပြီး…
“ဟာ စိတ်ပျက်စရာပဲကွာ ဖုန်းဘေလ်ကလည်း ကုန်သွားပြန်ပြီ”ရုံးပိတ်ရက်မို့ မိမိအိမ်လေးထဲတွင်အေးဆေးစွာ အင်တာနက် သုံးမည်ဟု ကြုံးဝါးထားကာ သုံးတောင်မသုံးရသေးဘူး ဘေလ်က ကုန်သွားသည်။ မင်းမင်းခန့်တယောက်ရေရွတ်ရင် ငွေတသောင်းထုပ်ယူကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းကကုန်စုံဆိုင်လေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။သူသည် ဤရပ်ကွတ်လေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ ငှါးရမ်းနေထိုင်သည်မှာ မကြာသေးပေ။ မနက်အလုပ်သို့သွား ညပြန်အိပ်မို့လည်း သူအား လူသိပ်မသိပေ။ ခြံဝန်လေးနဲ့ တထပ်တိုက်ပုလေးက သူ့အတွက် အပန်းဖြေစရာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူများလည်း အရောအနှော မလုပ်သောကြောင့် သက်သောင့်သက်သာရှိလှသည်။ ဖုန်ငွေဖြည့်ကဒ်ဝယ်ပြီး ပြန်အထွက်တွင် အိုး လှလိုက်တာ သူရင်ခုန်လောက်အောင်ပင် ကောင်မလေးမှာ လှရက်နိုင်လွန်းသည်။ အိမ်တွင်းအောင်လေးမို့…
ကျွန်နော့် မရီး နာမည်က မစု နာမည် အရှည်တော့ မပြောတော့ဘူးဗျာ ကျွန်နော် က ကျွန်နော့် အကို အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်းနေတယ် ကျွန်နော် နဲ့ မစု ဖြစ်ပျက်တာလေး တချို့ ပြောချင်လို့ပါ ။ နာမည်အရင်းတွေ အလုပ်အကိုင်တွေ တော့ အကုန်မပြောတော့ဘူးဗျာ ။ ကျွန်နော့် နာမည် ကို ဖိုးဇော်လို့ ပဲ မှတ်ထားလိုက်တော့ ။ကျွန်နော့် အကို အလုပ် နဲ့ နယ်ဆင်းသွားပီး တစ်ပတ်လောက် အကြာပေါ့ ။ မနက်ပိုင်း…
“ ပြွတ်…စွပ်….စွပ်….”“ အ….အား….”“ သိပ်နာနေလား….”“ အင်း….ဟင်း…”မနေ့ညကမှစပြီးခံဖူးသည့် စောက်ပတ်က အခုဒုတိယညရောက်လာပေမယ့် လိုးပြီးရင်း လိုးရင်းလုပ်နေတာကြောင့် နာကျင်ကျိန်းစပ်နေသည်။“ ဒါဆို မနက်မှဆက်လုပ်မယ်လေ….”“ ဟင့်အင်း….ဝင်နေပြီပဲကွာ….ဖြေးဖြေးလုပ်….နောက်မှကြမ်းချင်ကြမ်းပေါ့….” အားအင်ချိနဲ့သော သွယ်သွယ်၏ လေသံလေးက အိမ်ထောင်ဦး ဒုတိယည၏ ဂီတသံစဉ်လေး ဖြစ်နေသည်။ အထဲ ကို တစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီ။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာနေသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး၏ အပြင်ဖက် ရော အတွင်းဖက်မှာပါရှိသည့် ကြွက်သားတွေ အသားစိုင်တွေက တဖြေးဖြေး မာကျစ်ကာ ဖောင်းထလာကြပြီ။ ဒီအခြေအနေ တွင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရပ်လိုက်လို့ဖြစ်မလဲ။…
သူနဲ့ကျွန်တော်ဖြစ်ရပ်အမှန်လေးပါ ကျွန်တော်တို့က မေဂျာတူသူငယ်ချင်း Maths ဒုတိယနှစ်လေးတွေပေါ့ သူ့နာမည်က ရည်မွန်ရည်မွန်က သိပ်မလှပေမဲ့ အကိတ်ဗျ ကိတ်တာတောင် တစ်ကိုယ်လုံးမကိတ်ဘဲ ဖင်ပဲရွေး ကိတ်တဲ့ စော်လေးပေါ့ သူ့ကိုတွေ့တွေ့ချင်းမှာပဲ သူ့ဖင်ကိုထောက်လှမ်းရေးဆင်းခဲ့ရတာ အဲ့နေ့က ပထမနှစ်အောက်လို့ ဒုတိယနှစ်ဆက်တက်ဖို့ ကျောင်းအပ်တဲ့နေ့လေးပေါ့ သိကြတဲ့အတိုင်းပဲ လုယက်တိုးဝှေးပြီး အပ်ရတာ သူတိုးဝှေးရင်းနဲ့ သူ့ဖင်ကို ဝင်ဆောင့်မိတာပေါ့ သူပြန်လှည့်ကြည့်တော့ တောင်းပန်ပါတယ်ပေါ့ နောက်ကတွန်းလို့ ဆောရီးပါပေါ့ ပထမတစ်ခါတော့ မတော်တဆဆောင့်မိတာဗျာ နောက်အခါတွေကျ နောက်ကနဲနဲတွန်းတာနဲ့ ကိုယ်က ခပ်ပြင်းပြင်းထောက်ကြည့်တာပေါ့ မျက်နှာပုံစံလေးက ချစ်စရာလေးလည်းမဟုတ် ချောတာလည်းမဟုတ်ဘဲ ထန်တဲ့ဘက်ရောက်တယ်ပေါ့…
“အားးး သေပါပြီ ရဲကျော်ရယ် အဟင့်” ကျနော့်ဟာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ဝေါကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ စွဲစွဲ သူ့အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခွေခွေလေး အိပ်နေတာပေါ့။ သူလဲ တော်တော်မောသွားရှာမှာပဲ။ မျက်နှာလေးက တော်တော်ပင်ပန်းသွားတဲ့ပုံပဲ။ နွမ်းကျသွားတယ်။ ချွေးတွေလဲ စို့လို့။ ကျနော် စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး စွဲစွဲ နှဖူးပေါ်က ဆံပင်လေးတွေကို သပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ချစ်တယ် စွဲစွဲရယ်” “အဟင့်” စွဲစွဲ ငိုနေတယ်။ စွဲစွဲက တော်တော့်ကို အငိုသန်တာ။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်ပြီး စွဲစွဲ…
ရန်ကုန်မြို့ – မြောက်ဥက္ကလာ ရပ်ကွက်မှာနေထိုင်သော အကိုဖြစ်သူထံ သွန်းဆက်နဒီ ရောက်ရှိနေသည်။ အရပ် မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်မှာ ခါးလယ်လောက်ထိ ဆံကျစ်အမြဲကျစ်လေ့ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမိုက်စားနှင့် ပုရိသ အပေါင်း လည်ပြန်ငေးကြည့်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်လေး – နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအပေါ်က မှဲ့လေးနဲ့ ရီလိုက်ရင် သွားတက်ကလေးက အရမ်းဆွဲဆောင်မှု့ရှိသည်။ မန္တလေးသူ ညိုချောလေးပေါ့ ။ ဦးစီးအရာရှိ နေရာအတွက် နေပြည်တော်တွင် လျှောက်ထားရာ နောက်ဆုံးအဆင့် လူတွေ့ လာဖြေရန်ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လူတွေ့ စာမေးပွဲဖြေပြီးသဖြင့် မန္တလေးသို့ ပြန်ရန် ကားလက်မှတ်ဝယ်ပြီး ခဏနားနေစဉ်…
မနက်၇ခွဲလောက်တွင် စည်သူဝင်း အိပ်ယာမှနိုးကာ သူတို့ အိမ်၏ နောက်ဖက်ရှိရေချိုးခန်းရှိရာသို့လာကာ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပီး အဝတ်အစားလဲ၍ မီးဖိုခန်းထဲလာကာ အမေပြင်ဆင်ပေးထားသောမနက်ဆာ ထမင်းကြော်နှင့် ကော်ဖီအားအမေနှင့် သူစားသောက်ကြပီးသောအခါသူ့ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်သို့သွားရန် သူမအားအမေ သားဆိုင်သွားလိုက်အုံးမယ်အေး..အေး..သား..ဟုသူ့အားအမေကပြောလိုက်သည် သူလည်းဆိုင်ရှိရာ သူတို့လမ်းထိပ်ရှိ သူ့ဆိုင်သို့သွားကာ ဆိုင်ဖွင့်လိုက်လေသည်စည်သူဝင်း အဖေသည်ဆုံးပါးသွားသည်မှာ ၃နှစ်ခန့်ရှိပီဖြစ်ပီး ဒီဆံပင်ညှပ်ဆိုင်လေးမှာလည်းသူ့အဖေလက်ထက်ထဲကဆိုင်ဖြစ်ကာ အဖေလည်း ဆံပင်ညှပ်သူတယောက်ဖြစ်၍ စည်သူဝင်း အသက်၁၄လောက်ထဲမှစကာ အဖေ့ထံမှ ဆံင်ညှပ်ပညာသင်ယူကာ အသက် ၁၅နှစ်မှာ အဖေ သူ့အားလက်လွှဲထား၍ရသွားကာ ပိုက်ဆံကလည်းရသောကြောင့်သူ ပညာရေးအားစိတ်ဝင်စားမှုမရှိတော့ပဲ ၁၀တန်းနှစ်ဝက်လောက်မှာပင် ကျောင်းမတက်တော့ပဲ အဖေနှင့်အတူဆံပင်ညှပ်ကူကာ တဖက်တလမ်းမှ မိဘအား အထောက်ကူပြုခဲ့လေသည်…
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။ အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ….ရွာ၏သာရေး…
ကျွန်တော် နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲတွေပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတော့ အလုပ်အကိုင်ကလည်း မရှိသေး ဟိုယောင် ယောင် ဒီယောင်ယောင် ၊ အိပ်လိုက်စားလိုက် ၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လိုက်နဲ့ လူပျင်းတို့ထုံးနှလုံးမူကာ မိဘပိုက် ဆံကိုထိုင်ဖြုန်းနေတုန်း တစ်နေ့ခေါင်းရင်းအိမ်က အန်တီချိုရီက လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး ‘သားရေ မင်းလည်းအလုပ်မရသေးခင် အန်တီတစ်ခုလောက် အကူအညီတောင်းချင်လို့’ ‘ပြောပါ အန်တီ ကူညီနိုင်တာဆို ကူညီပါ့မယ်။’ ‘ဒီလိုကွယ့် မင်းညီမကဒီနှစ် ဆယ်တန်းတက်ရမှာ မင်းအပန်းမကြီးဖူးဆိုရင် စာလေးပြပေးပါလားလို့’ ‘ရပါတယ် အပန်းမကြီးပါဘူး ကျွန်တော်နည်းနည်းပြန်ဖတ်လိုက်ရင် အဆင်ပြေပါတယ်’ ‘အေးကွယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ခက်တာက ကျူရှင်တွေလည်းမလွှတ်ချင်ဘူး၊ဟိုမှာကလူစုံတယ်လေ’ ‘ရပါတယ်။ဒါဆိုဘယ်နေ့စမလဲ’ ‘မင်းအဆင်ပြေတဲ့နေ့ပေါ့ကွယ်။လခကတော့’ ‘မဟုတ်တာ..မလိုပါဘူး။…
