ငတ်မ ပြေ တဲ့.. ဆား ငံရေ- အပြာစာအုပ်
မောငမောငထနရေး သည။ က နော့နံမယက တိုး ဇောပါ…။က နောက မေး ခငး မောငနမ မ ရိတဲ့တ ဦး တညး သော သား တ ယောကဖစပါ တယ..။ က နော့အ ဖေ နဲ့အ မေ က သား တ ယောကထဲ မို့လား မ သိဘူး…..နယမာ နေ တဲ့ တူ… တူ မ တေ ကိုရနကုနခေါ ပီး ကောငး…
Month: December 2024
ကြားကားဆွဲတဲ့ ကားသမားအသည်း – အပြာစာပေ
‘‘ဓါတဆီ နစဂါလံ . . . အငဂငဝိုင တစလုံး’’‘‘ကိုဇောကီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပီးပီလား’’‘‘ဟာ အိုးစပ ခကစပ မနေ့က မကနပါဘူး’’‘‘ဟဲ့ ရီနယ . . ဇောကီးကနတာ မဟုတဘူး . . . ကိုတငသနး’’‘‘မသိဘူးလေ အမေတို့ဟာက’’‘‘ငါ့ . . . ယောငပီး ပောလိုကမိတာ ဇောကီးရေ့’’ဓါတဆီမောငခို အရောငးဆိုငမ ဒေါဝိုငးသမီး ရီနယမာ အတောတောင့တငးသော မိနးမလလေးဖစသည။ သမိုငးမာ ဓါတဆီ အရောငးဆိုငတေ ရိသောလညး ကားသမားငယငယ အထူးသဖင့…
အရသာရှိတယ် ဦးရယ် (အပြာစာပေ)
သမီးအမည် ချူ ိချူ ိလတ် ပါ နယ်မှာလုပ်ငန်းအဆင်မပြေတော့ မြို့က အဒေါ် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ဆီ ထမင်းချက် အိမ်ကိစ္စ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးဖို့ အမေဆီလာပြီး ထည့်ပေးဘို့ လစာ ကောင်းနဲ့ ပေးပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်ဖို့ တောင်းဆိုပြီး လာတောင်းရမ်တယ် နယ်ကလည်း လုပ်ငန်း အဆင်မပြေတော့ အမေကလဲ သမီးလေး စိတ်ချမ်းသာရင် ထည့်ပေးမယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ အဒေါ်ကလည်း ချူ ိဆီ လာပြီး ရန်ကုန်ကိုလိုက်ခဲ့ဖို့ ပြောလာတော့တယ် ချူ ိ လဲ မြို့ကြီး…
ခင်မိုးလွင် – အပြာစာပေ
ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ သွယ်လျှသော သလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်ကြွကာ နောက်ထပ်လှေကားထစ်တစ်ခုကို လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်။ ထမီစကတ် အောက်နားစတွင် ခွဲထားသော အကွဲစလေးက ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားရာမှ ဖြူဖွေးသော ပန်းနုရောင် ပြေးနေသည့် အသားလေးများကို နုညက်လှသော ပေါင်ဖျားလောက်ထိ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ အောက်ဖက် လှေခါးထစ် ၉ ထစ် ၁၀ ထစ်မျှ အကွာမှ လှေခါးပေါ်သို့ လိုက်၍ တက်ခဲ့သော်လည်း အရပ် ၅ ပေ ၇ လက်မလောက်ရှိသော…
၂ဝမ်းကွဲမောင်နမ – အင်းဆက်စာပေ
မနက်မိုးလင်းတော့ ကျွန်မကိုကြီးမျက်နှာကိုတောင် ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ပါဘူးရှင်။ သူပဲသိသွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေကြောင့်ပေါ့။ကိုကြီးကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပါဘဲလေ။ထုံးစံအတိုင်းအေးတိအေးစက်နဲ့ပေါ့။ သူကသာ နေနိုင်တာ မနေနိုင်သူကတော့ ကျွန်မပေါ့။ ကိုကြီးနဲ့ချစ်ခြင်တဲ့စိတ်ကတစ်ဖက်၊မောင်နှစ်မဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ အသိ စိတ်က တစ်ဖက် နဲ့လွန်ဆွဲနေကာ ရှေ့တိုးရခက် နောက်ဆုတ်ရခက်နဲ့မို့ အလုပ်လုပ်နေတာတွေ အလွဲလွဲ အချော်ချော် ဖြစ်နေရပါတယ်။ မောင်နှမဝမ်းကွဲအချစ်ဇာတ်လမ်း တစ်နေ့သောအခါရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသောဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိအိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင်တက္ကစီတစ်စင်းဆိုက်ရောက်လာကာကားပေါ်မှအသက်၂၅နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦးအထုပ်အပိုးတွေနှင့်ဆင်းလာပါသည်။ထိုလူငယ်လေးသည်ကားခကိုရှင်းပေးရင်းအထုပ်အပိုးများကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်“ မေမေရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး“ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထိုလူငယ်လေးသည်…
အေးအေးခိုင်ရဲ့ တဏှာဇာတ်ကြမ်း – အပြာစာပေ
အေးအေးခိုင် မှာ အသက် ၃၃ ခန်. အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးသွယ်ပြီး အနေတော်ပင် ဖြစ်သည် ၊ သူ. ယောက်ကျား ဦးသိန်းဟန် မှာ လုပ်ငန်းကြီးတခုပိုင်ဆိုင်ပြီး ငွေကြေးတောင်.တင်း လျှက် အမြဲအလုပ်များနေသူဖြစ်၏၊သူတို.တွင် အပျိုပေါက် သမီး ၂ ယောက် ရှိပြီး အကြီးမသဇင် က ၁၉ နှစ် ၊ အငယ်မ သူဇာ က ၁၇ နှစ် ဖြစ်ကြသည်၊ သူတို. မိသားစု တွင် ကား ၃ စီး…
ဆရာမလေးရဲ့အချစ် – အပြာစာပေ
စာကိုသေချာမလုပ်ဘူး စာကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မနေ့ကတည်းက သေချာသင်ပေးတာ အာရုံကဘယ်ကိုရောက်နေတာလည်း ပြောစမ်း ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲ ခေါက်ခံထိရင်း အောင်မြင့်မြတ် တစ်ယောက်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း အားးး သေပါပြီဗျာ နာလိုက်တာ ဝသန် ကလည်း မတရားပဲ ခေါက်ပစ်တာ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း မညှာဘူး ဘာ ဝသန် ငါ နင့်ထက် အသက် ၁၃နှစ်လောက်ကြီးတယ် နားလည်လား ပြီးတော့ ငါ့ အလယ်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဆိုတာ သိထားအုံး အောင်မြင့်မြတ် နင့် က အခုမှ 9တန်းကျောင်းသားနော် ရိုရိုသေသေဆက်ဆံ မကြိုက်ဘူး ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က အကူအညီတောင်းလို့…
မောင်လေးဖြေးဖြေး (အပြာစာအုပ်)
ကျွန်တော် ဆယ်တန်းတုံးက ကျွန်တော့ကိုဂိုက်လုပ်ပေးတဲ့အစ်မဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရှိတယ်ဗျ၊ အိအိတဲ့ သူ့နာမည်က၊ သူက ကျတော့ထက် နှစ်နှစ်လောက်ကြီးတယ်။ တက္ကသိုလ်မသွားခင် စာကလည်းတော်တော့ ကျွန်တော့အမေက သူ့ကို ဂိုက်လုပ်ပေးဖို့ အကူအညီတောင်းထားတာ။ သူတို့အိမ်ကလည်း ဘေးကပ်ရပ်ပဲဆိုတော့ ညဘက်အထိ စာကူလုပ်ပေးဖို့ အဆင်ပြေတာပေါ့။မအိက တစ်ဦးတည်းသောသမီးပါ။ ကျွန်တော့မှာတော့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ၂ နှစ်ကွာပါတယ်။ ဖူးဖူးလို့ပဲ မှတ်ထားဗျာ။လောလာဆည်တော့မအိအကြောင်းအရင်ဆက်ပါမယ်။ အစ်မအိအိက လှတာတော့ သိပ်မလှဘူး ရွက်ကြမ်းရေချို ရုပ်ပဲ၊ ဒါမဲ့ ဘော်ဒီက မိုက်တယ် ခါးသေးသေးနဲ့ ရင်ဘက်ရော တင်သားရော အကိတ်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် လုံးပြီးကျစ်လစ်နေတာပဲ။…
ကျွန်တော်နဲ့မမ – အင်းဆက်စာပေ
ကျွန်တော်အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တုန်းကပါ။အဖေ့ဘက်ကတူမတယောက်ဒီမှာကျောင်းလာတက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့အဖေကအိမ်မှာပဲလာနေခိုင်းပြီးကျောင်းတက်စေလိုက်တယ်။အိမ်မှာကလဲလူဦးရေနည်းတော့အခန်းလွတ်တွေကအများ ကြီးလေ၊ ကျွန်တော်နဲ့ကဝမ်းကွဲမောင်နှမတွေဆိုပေမယ့်အနေစိမ်းတဲ့လူတွေချင်းအခုမှတွေ့ကြတာဆိုတော့စိမ်းနေကြတယ်။ စကားလဲသိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ရောက်စမှာပေါ့လေ။ သူကျောင်းစတက်ရတဲ့နေ့ရောက်လာတော့သူ့ကိုကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းကြို၊ကျောင်းပို့လုပ်ပေးဖို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုခိုင်းတယ်။ အဲဒါနဲ့သူကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ကစပြီးအကြို၊အပို့လုပ်ပေးနေရတော့တယောက်နဲ့တယေက်ကရင်းနှီးလာတယ်။စကားအပြောဆိုလေးတွေကနေပြီးအစအနောက်လေးတွေရှိလာ တယ်။ အိမ်မှာကအဖေနဲ့အမေရယ်ကတခန်း၊ညီမလေးကတခန်း၊အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတယ်။ကျွန်တော်ကတော့စစကတည်းကအိမ်ပေါ်ထပ်ကစိတ်ကြိုက်ရွေးထားတဲ့အခန်းလေးမှာနေတာပေါ့။သူရောက်လာတော့အောက်ထပ်မှာအခန်းလဲမရှိတော့တာရယ်၊တယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင်ဆိုပြီးရယ်အိမ်အပေါ်ထပ်မှာသူ့အတွက်တခန်းစီစဉ်ပေးတယ်ကျွန်တော့်အခန်းကိုသွားချင်ရင် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်ရတယ်။ တခါတလေတံခါးလေးဟနေတာမျိုးတွေ့တော့ တစေ့တစောင်းကြည့်မိတာမျိုးရှိတယ်ပေါ့။အခန်းထဲတော့့ကျွန်တော်မဝင်ပါဘူး။နောက်ပိုင်းရင်းနှီးလာတော့ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်တက်လာချိန်မျိုး သူ့အခန်းဖွင့်ထားတာနဲ့တွေ့ရင် အခန်းထဲဝင်ပြီးစကားဝင်ပြောတာမျိုးရှိလာတယ်။အေးဆေးပဲလေ။ အိမ်ကလူတွကလဲ သူနဲ့ကျွန်တော ်မောင်နှမတွေဆိုတော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးဆိုပြီး ဘာမှအထွေအထူးမပြောဘူး။ တနေ့တော့ ကျွန်တော်အခန်းထဲကအထွက် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်တော့တခါးလေးဟထားတာတွေ့တော့ ဘယ်မှမသွားတော့ဘူးလား ဆိုပြီးမေးမလို့တခါးကိုအသာလေးတွန်းအဖွင့့််မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူကအခန်းဝကိုကျောပေးပြီးအထက်ပိုင်းဗလာနဲ့ရေသုတ်နေတယ်။အဲဒီလိုမြင်တော့ကျွန်တော်လဲမနေနိုင်ဘူး။ တံခါးကိုမြင်ရရုံလောက်လေးအသာပြန်စိပြီးချောင်းကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ အခန်းတံခါးကိုတမင်ပဲဟထားတာလား၊ တံခါးချက်ကစေ့အောင်မပိတ်မိလို့ပွင့်နေတာလား ကျွန်တော်လဲမသိဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲအဝတ်အစားလဲနေတယ်။ ခါးအောက်ပိုင်းမှာဝတ်ထားတဲ့ထမီလေးကိုဖြေချလိုက်တော့ ဖင်တုန်တုန်လေးနှစ်လုံးကဖွေးဥနေတာပဲ။ ဘယ်ဘက်တင်ပါးထက်မှာလက်သတ်လေးပါတာသတိထားမိတယ်။ချွတ်ထားတဲ့ထမီကိုကုန်းအကောက်မှာ ပြူးထွက်လာတဲ့အဖုတ်လေးကအနောက်ကနေပြေးဆောင့်ပစ်ချင်စရာကောင်းနေတယ်။ မတော်ပါဘူးလေဆိုပြီးစိတ်ကိုချုပ်တည်းထားပေမယ့်သတိထားမိတော့ ဘယ်လိုကဘယ်လိုအခန်းထဲရောက်နေမိတယ်မသိတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကိုရုတ်တရက်မြင်လိုက်တော့သူအော်ပြီးတော့ကုတင်နံဘေးမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်တယ်။အခန်းထဲကထွက်သွားဖို့လဲသူအော်တယ်။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်မထွက်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့ကိုအတင်းချုပ်ပြီးဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ သူကလဲအတင်းရုန်းရှာတယ်။မသင့်တော်ပါဘူးဆိုပြီးငိုပြိးတောင်းပန်တယ်။ကျွန်တော်လဲဘာတခွန်းမှပြန်မပြောမိဘူး။ သူ့ကိုအတင်းဖက်ရင်းခန္ဒာကိုယ်အနှံ့လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။…
မရှောင်နိုင်တဲ့ ကေသီ၀င်း – အပြာစာပေ
(စ/ဆုံံး) ဘတစကားတိုးစီးခိုကမာသာယောကားမားနင့ထိဖူးသော ကေသီဝငးခမာတခါတလေမာတော့ကားပေါမာလီးနင့အထောကခံရတတသည။အရကသညးပီးငိမနေမုကောင့သကောင့သားမားကပိုကဲကာ သူမ၏တငပါးကီးနစခုကားထဲသို့လီးနင့ဖိကပကာတဆတဆတညောင့တာမိုးလညးကုံဖူးသည။ထိုသို့ကုံရသောနေ့မိုးတင အိမပနရောကသညနင့ အာသာဖေမိသညအထိသူမစိတတေထကခဲ့ဖူးသည။ဖိုမ သဘာဝအရဖစလေ့ရိသညဟုသာသူမထငခဲ့သည။စိတထလယသော ရမကကီးသောသူမကိုယသူမ မရိပမိခဲ့။လကထပရနသဘောတူပီးသည့နောကမာတော့အနတီနယက ကားနင့ယာဉမောငးပေးထားသောလညးဆေးရုံအသားအပနလောကသာသူမသုံးသည။လီးနင့အထောကခံရတာတေမကုံရတော့ခေ။သို့သောယာဉမောငး၏မကလုံးမားဖင့တော့အထောကခံရသည။သူမအောက ၂ နစခန့ငယသောယာဉမောငးကောငလေးကသူမခနာကိုယကိုတပမကသောအကည့မားဖင့ခိုးခိုးကည့လေ့ရိမနးမိနးကလေးသဘာဝအရသူမသိသည။ဖံ့ထားတောင့တငးသောခနာကိုယနင့ခောမောလပသောမကနာပိုငရငဒေါကတာကေသီဝငးအဖို့တော့ထိုသို့အကည့ခံရပေါငးမားနေပီမို့မထူးဆနးတော့။ယခုတော့ ရမကထနနေခိုကမာ ခငပနးလောငးမဟုတသူတယောက၏ရငခငထဲကိုအမတမထငရောကသားရာမ မောလင့မထားသောပေ့ဖကနမးစုပမုတေသာမက တငးမို့သောရငသားတေကိုပါကိုငတယဆုပနယခငးခံလိုကရသောအပိုစငမလေး ဒေါကတာကေသီဝငးခမာ မဖစသင့မနးသိလကနင့ “ဟင့အငး–ဟင့အငးကာ”ဟုသာ တိုးတိုးငငငငငငးဆနရငး ရုနးကနမုလုံးဝမပုမိပဲသူမစောကဖုတကိုတကလိုးဖို့ခေါမနးသိသိကီးနင့ပင ကုတငပေါသို့တန့ဆုတတန့ဆုတဖင့လိုကပါခဲ့မိခေပီ။ကာမအမောငအတငးကရောကနေသောဒေါကတာကေသီဝငးမာ အလိုးခံရဖို့သာဆနပငးထနနေပီး ဘာကိုမမစဉးစားနိုင။ကုတငစောငးမာအတူယဉထိုငပီးသူမနုတခမးလေးအားအငမးမရစုပနမးရငး ရငသားတေကိုဆုပနယခငးအားလညးမကန့ကကမိ။အငီကယသီးတေကိုဖုတနေခိနမာလညး”ရကစရာကီးကာ”ဟုသာပောပီးတားမစခငးမပုမိသော ဒေါကတာကေသီဝငးမာ ခဏအတငးမာပငအပေါပိုငးဗလာကငးသားရသည။ရမကစိတနင့ရကစိတတို့ကောင့မကနာလလလေးမာနီမနးနေသည။နုတခမးအစုံကိုထပစုပရငးအိပရာပေါသို့လဲခလိုကတော့ အလိုကသင့ပကလကကလေးဖစသားသောဒေါကတာကေသီဝငးခမာ ရငတေတဒိနးဒိနးခုနလာသည။သူမနုတခမးလေးကိုစုပထားရာမပတကနဲခာလိုကပီး အပိုစငရငသားဖေးဖေးမို့မို့ကိုပါးစပထဲဝငသလောကငုံယူလိုကပီးအားနင့စို့လိုကတော့ သူမရငပတလေးကော့သားပီး “အို-အဟင့ဟင့–အာ–အငးဟငးဟငး”နို့ကိုငတာပငမကုံဖူးသေးသောအစိမးသကသကအပိုစငလေးခမာ နို့စို့ခံလိုကရတော့ရငထဲမာကလိကလိဖစသားကာ အသဲတေအူတေတလိမ့လိမ့ဖစကုနသညအထိခံစားလိုကရသည။စောကဖုတထဲကအရေတေရဲစိုနေတာကိုလညးသိနေသည။မကာခဏလကဖင့အာသာဖေလေ့ရိသူမို့ ကာမစိတတေထကနေပီမနးသူမကိုယသူမသိနေသည။သို့သောယခုလောကအပငးအထနထကတာမိုးတခါမမကုံဖူးခဲ့။မသင့တောမနးသိသောလညး အလိုးခံခငစိတကိုထိနးမရ။ဘယသူပဲတကလိုးလိုး အလိုးခံရဖို့သာအရေးကီးနေသည။သူကလညးအခိနဆဲလိုပုံမရ။သူမစိတမပောငးခင ရအောငလိုးဖို့ သူမဝတထားသောထမီကိုဆဲခတသည။“အို–မောငလေး–ဘာ–ဘာလုပမလို့လဲ–မမရကတယ”ဟနလုပပောနေသောသူမမကနာကိုသူကစေ့စေ့ကည့ပီးစကားတခနးပောလိုကသည။သူ့စကားကောင့ သူမ…
