အပြာစာအုပ်များ
ငယ စဉကပငစ၍ အလကိုကမုအကောငးကိုကမုမားဖင့ နစမနးလကမိဘ အမောကအစားကိုခံကာ ပကစီးခဲ့ရသော သူမ၏ပေါ့လော့သော စိတဓါတတင ငယစဉကပင ရညးစားထားခငသည့စိတဖင့ဆယ့သုံးနစ ဝငခါစကပင အတနးတူ ကစားဖက လူလလူခော လူခန့ကလေး မောငမနင့ခစကိုးသယခဲ့လက ရညးစား ဖစခဲ့ရ လေသည။ တစ နစ၊ နစနစဆိုသော အခိနကာလသညကောငးတကကောငးဆငးရငးဖင့ပင တရကပီး တရက၊ တစလပီး တစလ တနစပီး တစနစ ပောငးလဲ၍လာခဲ့ရ ခေပီးဖစ၍ ယခုဆိုလင မောငမဦးက ဆယ့ရစနစ၊ မင့မင့ကညက ဆယ့ခောကနစ ကောခဲ့ပေပီ။ ဒီနစကုန၍ စာမေးပဲအောငလင သူတို့သည…
ရှမ်းပြည် နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့ မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။ အသားဖြူလွန်းတဲ့ အဲဒီကောင်မလေးရဲ့ ပါးပြင်လေးတွေက အေးလွန်းနေတဲ့ ရှမ်းပြည်ဆောင်းကြောင့်…
ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ကစားလဲအတူစားလဲအတူတူ အကူညီလိုရင်အပြန်အလှန်ကူညီကြတာ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ။ အမှန်ပြောရရင် အထက်တန်း ကျောင်သူဘဝကတည်းကသူ့ကိုကြိတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ ကျမရင်ထဲက ချစ်ဦးသူပေါ့ ဒါပေမဲ့ကျမရင်ထဲကအချစ်တွေကိုသူကမသိခဲ့ပါဘူး ကျမကသာတစ်ဖက်သတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ သူကတော့ နီးရာဂိုးကိုမသွင်း ဝေးရာဂိုးကိုသွင်းဘို့မျှော်နေတဲ့သူ ကျမရဲ့အချစ်တွေကိုသူသိအောင် ဖွင့်ပြောလို့ကမရလေ ကိုယ်တွေကမိန်းခလေး ကိုရီယား ကားထဲကလို ကိုယ်ကစပြီးပြောလိုက်ချင်တယ် သူ့ရဲ့ယောင်္ကျားပီသတဲ့ခန္ဒာကိုယ် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းနေတဲ့ပေါင်တံတွေ ဖုထစ်လုံးကျစ်နေတဲ့လက်မောင်းသားတွေနဲ့ ကြယ်ပြန့်တဲ့ရင်ခွင်ကြယ်ကြီးက ကျမသူ့ကိုစွဲမက်စေခဲ့တာတွေပါ ဒါပေမဲ့…
ဆယတနးမပီးပဲကောငးထကထားတော့ ကနမဘာလုပရမယမသိ။ အသကက ၂ကောတဲ့အထိ အလုပလဲရေရေရာရာမရိ။ အိမကလဲ စီးပားရေးအဆငပေလသည မဟုတတော့ အလုပလောကဖို့ ဆုံးဖတလိုကရတယ။ ဘဲ့မားမားရတဲ့ သူတေတောင အလုပရဖို့ခကနေတဲ့ခေတကီးထဲ ကနမလိုဆယတနးမပီးတဲ့သူအတက အပုံကီးခကတာအမနပါပဲ။ ရိစုမဲ့စု ပိုကဆံလေးနဲ့ ကနမကနပူတာသငတနးတကတယ။ အလုပရဖို့ ကိုးစားတယ။ သတငးစာတေမာ အလုပခေါတဲ့ကောငာရာတယ။ လမးသားရငးလဲ ကပထားသမအလုပခေါစာဖတတယ။ သားလောကတယ။ ဒါပေမဲ့အငငးခံရတယ။ အငတာဗူးတောငမဖေရဘူး။ စိတဓာတတော့မကပါဘူး။ တနေ့တော့ အလုပရမာပဲလို့ ယုံကညထားတယ။ တရကကနမ ကနပူတာသငတနးကအပန လမးလောကလာရငး အလုပခေါစာတစခုတေ့တယ။ (အမိုးသမီးဝနထမး အလိုရိသည) အစခီပီး ဘာညာဘာညာပေါ့။ ခေါတဲ့ကုမဏီလိပစာလဲရေးထားတယ။…
အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နာမည်ကြီးလင်မယားတွေ၊ သူတို့ညားဖြစ်ကြတာကလဲဒီလို အပျိုလူပျိုဘဝကထတည်းက အန်တီလေးက သူရဲ့ကုန်ခြောက်တွေကို ဦးလေးရဲ့ စက်လှေနဲ့ တင်ပြီး ရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ဖြန့်ချီခဲ့တာ၊ စီးပွားဖက်တွေလို့ဆိုရမယ်၊ ဒါကြောင့်လူကြီးတွေက စီးပွားလဲပေါင်း လူချင်းပါ ဆုံဖက်သွားအောင် အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရော၊ အခုတော့ ဦးလေးတို့လင်မယားက အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်တွေနဲ့ (၅)…
ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းကိုယ်စီနှင့်ငယ်ငယ်ကသူငယ်ချင်းတွေလည်းတစ်နေရာစီကွဲသွားတော့တာပါပဲ။ ကောင်းမြတ်နှင့်ထွန်းကို တို့နှစ်ယောက်ကလည်းကလေးဘဝကတည်းက ကျောင်းတွေပြီးတဲ့အချိန်ထိဆိုးအတူကောင်းအဖက်အရမ်းချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါ။ ထွန်းကို ကမွေးချင်းသုံးယောက်မှာအငယ်ဆုံး အစ်ကိုကြီး ကိုစိုး ရယ် အစ်မဖြစ်သူ အေးအေးမိုး ရယ်ရှိပါတယ်။ ကောင်းမြတ်ကတော့ အိမ်မှာ အကြီးဆုံး သူ့မှာ ညီတစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ထွန်းကို တို့အစ်ကိုကြီး ကတစ်ခြားမြို့မှာအိမ်ထောင်ကျပြီး ပွဲရုံလုပ်ငန်းနဲ့တော်တော်လေးအောင်မြင်နေတော့ ထွန်းကို လည်းသူ့အစ်ကိုကြီးပွဲရုံအလုပ်မှာပဲ လုပ်ငန်းချဲ့မှာဖြစ်တာကြောင့် အဲဒီမြို့မှာပဲသွားနေပါတော့တယ်။ ကောင်းမြတ် ကတော့ အိမ်မှအလုပ်တွေပဲဝိုင်းကူလုပ်နေတာပါ။ အမေဖြစ်သူက အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့ဆီမှာ မနက်ပိုင်းဆိုဈေးဝယ်တွေများတဲ့အချိန် ကောင်းမြတ် ဆိုင်းမှာနေပေးရပါတယ် ညနေဆိုရင်တော့ သူ့အတွက် အားလပ်ချိန်တွေပါပဲ။ဆိုင်မှာလူရှင်းနေပြီဖြစ်လို့ အိမ်မှာပြန်ပြီးနားဖို့စားပွဲပေါ်က ဆိုင်ကယ်သော့ ကိုလှမ်းယူပြီး…
“ဘော် … ဘော်”“ဘူ … ဘူ”ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ဦးဦးးဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ လူတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ ကိုက ပါမလားဘူး။ ညိုမီ စိတ်ညစ်တယ်။ သင်္ဘောကြီးရယ် ဘာလို့များ ကိုကို့ကို ခေါ်မလာတာလဲ။ စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ စက်ဘီးလေးကို တွန်းပြီး ညိုမီ ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကိုကိုရယ် ဘယ်တော့များမှ ပြန်လာမှာလဲ။ ညိုမီ လွမ်းလှပြီ။ကိုကို ရန်ကုန်မှာ ပျော်နေပြီလား။ ကိုကို ပြန်မလာတော့ဘူး။ အတွေးတွေက ဝမ်းနည်းစိတ်ကို ခေါ်ဆောင်လာတယ်။…
အချိန်တွေက အကုန်မြန်သည်ဟု ကျမ ထင်မိသည်။ ခင်နှင်းဝေဆိုတဲ့ ကျမဟာ ခုဆိုသမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဖြစ်လို့နေပါပြီ။ လွန်ခဲ့သော (၁၅)နှစ်ကျော်က အဖြစ်အပျက်တွေက ခုထိတိုင် မေ့လို့မရနိုင်သေး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အားကိုးလက်ထပ်မိခဲ့ကာမှ ထိုယောကျ်ားနဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတို့၏ ခြယ်လှယ်အသုံးချခြင်းကို သိလျှက်နဲ့ ခံခဲ့ရသည်။ ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့ ကာမနွံထဲမှာ (၅)နှစ်ကျော်လောက် သူတို့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့အတူ နစ်မြှုပ်နေမိခဲ့ သည်။ လင်ယောက်ျား ကိုမင်းအောင်ရဲ့ မွေးစားအမေ ဒေါ်ချိုသက်ရီရဲ့ အစီအစဉ်တွေအတိုင်း မသိလိုက် မသိဘာသာ လျှောက်နေမိခဲ့သည်။ ဒီလိုပဲ ကိုမင်းအောင် ဇာတ်သွင်းလို့ရတဲ့ ကာမသားကောင် မိန်းကလေးတွေအတွက်လည်း…
ကျတော်၁၀တန်းအောင်..ကောလိပ်တစ်ခုမှာကျောင်း လာတက်ရတယ်..နယ်ကဆိုတော့အဆောင်ငှါးနေရတာပေါ့.ငွေကြေးမတက်နိုင်တော့..ကျူရှင်မယူနိူင်ဘူးလေပထမနှစ်ကတော့….အဆင်ပြေချောမွေ့စွာအောင်မြင်တယ်..ဒုတိယနှစ်ကျတော့..မရတော့ဘူး..ကျောင်းမှာလည်း..စာတွေသေချာသင်သလို..စာမေးတာတွေလည်းလုပ်လာတယ်ကျတော်ကစာမရတာများတယ်…မေးတိုင်းမရတော့..တနေ့မှာ.အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ဆရာမက..နှစ်ပြားမတန်အောင်ဆူပါလေရော.မျက်နှာတောင်မဖော်ရဲဘူး..ပြောလိုက်တာဗျာကျောင်းဆင်းတော့..ဆရာမကိုတွေ့တာနဲ့..”ဆရာမ..စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့ပါ”“အေး..ပြောလေ””ကျတော်နယ်ကလာပြီးကျောင်းတက်တာပါကျတော်တို့ဘဝက..မပြည့်စုံပါဘူး..ကျူရှင်လည်းမတက်နိုင်ပါဘူး..ဆရာမ”မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောနေတော့…ဆရာမ ..ဂရုဏာသက်သွားတယ်နဲ့တူပါတယ်”အေးလေ..ဆရာမကလည်းနေ့လည်က..အခြားကိစ္စနဲ့ရောသွားတော့..ဒေါသပိုဖြစ်သွားတယ်ဆေးဆေး…””ဟုတ်..ဟုတ်..ဆရာမ””ပိတ်ရက်တွေမှာ..အိမ်လာခဲ့လေ..ဆရာမဘာသာအပြင်..အခြားဘာသာပါသင်ပေးမယ်…”ဟုတ်ကဲ့ပါ..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ဆရာမ”ဆရာမလည်း..ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွ..ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး..မောင်းထွက်သွားသွားပါတော့တယ်.. ဆရာမနာမည်က.ဒေါ်မေသူဇင်ပါ..အင်္ဂလိပ်စာသင်ပါတယ်..အသင်ပြလည်းကောင်းသူတယောက်ပါ..ဆရာမကတရုတ်လူမျိုးစပ်တဲ့သဘောရှိတယ်..အသားကဖြူတယ်တရုတ်မျက်နှာပေါက်..ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ဝတ်ဆင်နေထိုင်တက်သူဖြစ်ပါတယ်…ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တော့..ဆရာမအိမ်ထွက်လာခဲ့တယ်..အိမ်ရောက်တော့..ဆရာမ..အိမ်ရှေ့မှာ..ပန်းအိုးတွေ..ရွေ့နေတယ်လွယ်အိတ်ကို..ဒန်းပေါ်မှာတင်ပြီး..ဆရာမကိုဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတုန်း…”ဇင်ဇင်..သူကဘယ်သူတုန်း…””အိမ်မှာ..စာလာသင်တာ..ဆေးဆေးတဲ့..နောက်မှ..အမေ့ကိုပြောပြမယ်..’ဆေးဆေး..အဲဒါအမေလေ””ဟုတ်..အန်တီနေကောင်းလား..”“ကောင်းပါတယ်ကွယ်…သားလည်းစာကြိုးစားနော်”ဆိုပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ်…ဆရာမအမေကသဘောကောင်းမယ့်ပုံရှိတယ်..မျက်နှာကပြုံးလို့ဆရာမနဲ့ပန်းအိုးတွေ..အတူရွေ့တော့မှ….အနီးကပ်မြင်ဖူးတယ်…ဆရာမက..အရပ်တော့မ ရှည်ဘူး…အသားတော့တော်တော်ဖြူတယ်..အိမ်နေအဝတ်အစားနဲ့ဆိုတော့..သဘာဝအတိုင်း..လှပနေတယ်..ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း..ပြည့်တယ်လို့ပြောရမယ်..အပိုအလိုမရှိဆူဖြိုးနေတယ်..အားလုံးပြီးသွားတော့..ခြေထောက်လက်ထောက်ဆေးရန်.. .နောက်ဖေးဦးဆောင်ခေါ်သွားတယ်..ဆရာမက..လှမ်းလျှောက်တိုင်းတုန်ခါနေတဲ့တင်ပါးကြီးကိုကြည့် လိုက်လာခဲ့တယ်..စာသင်တော့လည်းကြမ်းပြင်မှာပဲသင်တော့..ဟိုက်နေတဲ့လည်ပင်းမှနို့တွေတွေ့နေရတယ်မနေနိုင်တော့ဘူး..ဆရာမကိုခွင်တောင်ပြီးအိမ်သာထဲဝင်..ဆရာမမှန်းပြီး.ဂွင်းထုပလိုက်တယ်ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းသွားတော့..ဆရာမအပြင်မိသားစုနဲ့ပါ..ခင်မင်ရင်းနှီးသွားတယ်…စာမေးပွဲဖြေဖို့..ကျောင်းပိတ်ရက်ပေးတော့တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်..ဆရာမအိမ်မှဆရာမမှလွဲ၍..တစ်အိမ်သားလုံး..ဘုရားဖူးထွက်ကြတယ်..ဆရာမက..ကျောင်းမှာဆို..သူနဲ့မသိသလိုပဲကျတော့ကိုဆက်ဆံတာ..မာတင်းနေတာပဲအဲလိုအချိန်တွေဆို..ဆရာမကို..မကျေနပ်ဖူး…အိမ်မှာကျတော့လည်း..ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့..”တွေ့မယ်..ဆိုပြီးညိုးထားလိုက်တယ်…ဒီတပတ်တော့..ဆရာမအိမ်မှာ..ကျတော့နဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိမှာကို..တွေးပြီးရန်ခုန်နေတယ်…ဟုတ်တယ်လေ…ဆရာမကိုခိုးကြည့်ရင်.ယခင်က..အိမ်ကလူတွေသိမှာစိုးလို့..သေချာမကြည့်ရဲဘူး..ဒီတခါတော့ပတ်ဝန်းကျင်လွတ်ကြည့်ရတော့မယ်…ဟဲဟဲပိတ်ရက်ရောက်တော့..အိမ်ကနေ..အစောကြီးထွက်လာခဲ့တယ်..ဆရာမအိမ်ရောက်တော့..”ဆရာမ..ဆရာမ”အသံလည်းမကြားဘူး…အဲဒါနဲ့..အိမ်ထဲဝင်ကြည့်တော့လည်း..မတွေ့ဘူး..ဆရာမအခန်းကိုကြည့်တော့….အားပါးပါး…ဆရာမအိပ်နေတာဖင်ကိုပြောင်နေတာပဲ..အတွင်းခံလည်းဝတ်မထားဘူး…တစောင်းအိပ်နေတာများနောက်ကကြည့်ရတာ..ဂစ်တာတလက်..ဒေါင်လိုက်ချထားသလိုပဲ…..ကြည့်နေရင်းနဲ့ကျတော့ငပဲက..ထောင်တက်လာပြီ…..ဆရာမက..ပုလို့လားမသိဘူး..တင်တော်တော်ကြီးတယ်… နောက်ပြီးဖွေးဥနေတာပဲ..ပေါင်တန်ကအရင်းဘက်ကတုတ်ပြီး..အောက်ဘက်ကို..သွယ်ဆင်းသွားတယ်…ကျတော့လီးကလည်းမရတော့ဘူး…ပုဆိုးလှန်ပြီး..ဂွင်းထုနေတာ..သိပ်မကြာပါဘူး..ထုလို့ပြီးသွားတယ်..ကျတော်လည်း..လီးရည်တွေကို..ပုဆိုးနဲ့သုပ်အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး…”ဆရာမ..ဆရာမ”မကြားကြားအောင်..ခေါ်လိုက်တော့..”လာလေဆေးဆေး..ဆရာမလည်းဆေးဆေးခေါ်မှ..နိုးတော့တယ်”ကျတော်လည်း..ခုမှရောက်တဲ့ပုံစံနဲ့…ဆရာမပုံကခုမှအိပ်ယာထတာဆိုတော့ဆံပင်ဘိုသီဖက်သီနဲ့…မျက်နှာလေးကတော့.အိပ်ရေးပျက်တာသာပြောတာ..ဖောင်းနေတာပဲဘော်လီလည်းဝတ်မထားဘူးနဲ့တူပါရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ…ရုန်းထွက်နေသယောင်ဆရာမကိုသေချာစဆးုံကြည့်ပြီးမှ..”အားနာလိုက်တာ..ဆရာမရယ်.ကျတော့ကြောင့်..အိပ်ရေးပျက်ပြီ””ညကတော်တော်နဲ့အိပ်မပျော်ဘူး..”“ဧကန်န..ဆရာမညက..ချစ်သူနဲ့ဖုန်းပြောတာဖြစ်မယ်..ဟုတ်တယ်ဟုတ်..””ဆေးဆေးကတော့..စွတ်အထင်ကြီးနေတယ်..ချစ်သူလား..မူးရင်တောင်..ရှူစရာမရှိဘူး.””ကျတော့.ဆရာမဒီလောက်လှနေတာ..အကြွင့်းမဲ့တော့..မယုံပါဘူး..””ကိုယ်တော်..မယုံလည်းနေ..မျက်နှာသစ်လိုက်ဦးမယ်..ခဏစောင့်”ဆိုပြီးရေချိုးခန်းထွက်သွားပါတော့တယ်…ဆရာမက..ကျတော့ကို..စာသင်လိုက်..စက်ချုပ်လိုက်နဲ့..အလုပ်တွေများနေတယ်စာသင်ထွက်သွားတော့လဲ..လှုပ်လိုက်တဲ့ဖင်စက်ချုပ်ခုံမှာ..ကျောပေးထိုင်ပြန်တော့လည်းဖင်က..ခုံအပြည့်နေရာယူထားတယ်…ကျတော်ဆရာမကိုကြည့်ပြီး..အမျိုးမျိုးပြစ်မှားနေတယ်..”ဆေးဆေး..ခဏ””စက်ခုံက..နင်းရတာ..ဘာဖြစ်နေလဲမသိဘူး..အရမ်းလေးနေတယ်” “နတ်တွေကျပ်နေလို့နေမှာပေါ့..ဆီထိုးလား””မထိုးတာကြာပြီ”ကျတော်လည်းပုဆိုးကိုတိုတိုဝတ်..ဆရာမရှေ့မှာ..ထိုင်..ဆီထိုးပေးနေတယ်..ပြီးတော့..ဆရာမကိုကြည့်ပြီးတောင်နေတဲ့လီးကိုလည်း..အောက်စ..နည်းနည်းလွတ်ပြီးပြပေးနေတယ်..ဆရာမက..ဆီထိုးတာ.မကြည့်ပဲလီးကိုသာအာရုံစိုက်နေတယ်….အာရုံစိုက်လေ..ပိုပြီးပြပေးတော့…ဆရာမမနေနိုင်တော့ဘူးလားမသိ…အိမ်သာဘက်ခဏခဏထွက်သွားတယ်…မိုးနည်းနည်းချုပ်လာတော့..”ဆေးဆေး..အိမ်မှာအိပ်သွားပါလား””ဆရာမနဲ့ကျတော်နှစ်ယောက်တည်းတော်ကြာ..ဆရာမကို..ပြောကြဦးမယ်”ဆေးဆေးရယ်..ဆရာမအတွက်မစိုးရိမ်ပါနဲ့”“အိုကေလေ..အိပ်မယ်”ဆရာမနဲ့ကျတော်စကားပြောလိုက်စာသင်လိုက်နဲ့အချိန်ကုန်လို့ကုန်မှန်းတောင်မသိတော့ဘူး…ခဏနေတော့..အခန်းထဲသွားပြီး..ထမီရေရှားကြီးနဲ့ထွက်လာတယ်..”အိုက်တယ်ကွယ်..ရေချိုးဦးမယ်..””ဆရာမကလည်း..မိုးချုပ်မှ..အအေးပက်နေပါဦးမယ်..””ရပါတယ်..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..”ဆရာမက..ပြောလည်းပြော..အလုပ်ကလည်းလုပ်နေသေးတယ်..ရေရှားနဲ့ဆိုတော့..ဖင်ကြီးတွေတုန်ခါနေတာပဲ..အနား ရောက်လို့ကြည့်လိုက်ရင်လည်း..ရင်သားကြီးတွေက..ဝင်းဝါမို့မောက်နေတာပဲကြည့်ရင်း..စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်နေပြီ..”ဆရာမ..ကျတော်လည်း..ဆရာမနဲ့အတူရေချိုးမယ်.. ‘”ချိုးလေ..”.ဆရာမလည်းရေချိုးခန်းထဲရောက်တာနဲ့ရေပန်းအောက်ဝင်ပြီး..ရေပန်းဖွင့်ချလိုက်တယ်ကျတော်ကဆရာမနောက်မှဆိုတော့ရေစိုထမီနဲ့လှနေတဲ့..ဆရာမဖင်ကိုမြင်ပြီးစိတ်ကထိမ်းမရတော့ဘူး..ဆရာမနောက်မှာကပ်လိုက်တယ်..လီးက..ဆရာမတင်ပါးကိုထောက်လိုက်တယ်..ပထမတော့တွန့်သွားသေးတယ်..ဘာမှမပြောတာနဲ့..ဆရာမကိုနောက်ကနေသိုင်းဖတ်လိုက်တယ်..”အို့..ဆေးဆေး””မနေနိုင်တော့ဘူး..ဆရာမရယ်..””ဆေးဆေး..ဆရာမကိုအထင်သေးတာလား”“မဟုတ်ရပါဘူး..ဆရာမရယ်”စကားလည်းပြော…ဂုတ်သားလေးကိုလည်းနမ်းနို့တွေလည်းကိုင်..ဖင်ပါးကြီးကိုလည်း..လီးနဲ့နေရာအနံှ့လိုက်ထိုးပေးနေတယ်..ဘာမှမပြောတော့…ရေရှားထမီးကို..ချွတ်ချလိုက်လိုက်တယ်…ဖြူဖွေးနေတာပဲ..အသားက..တခါမှတောင်မတွေ့ဖူးဘူး..ဥနေတာပဲ..ဆရာမကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်လိုက်တယ်…နို့တွေလည်းနယ်ပေးနေတယ်..ဆရာမပျော့နေပြီး..လက်ကတဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုလျော….စောက်ဖုတ်ဆီ..သွားနေတယ်..စောက်ဖုတ်ကြီးက..အရည်တွေရွှဲနေပြီ…လက်ချောင်းတွေက..စောက်စေ့နေရာကို..ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ပေးလိုက်တယ်”အို..အို..ဟာ…ဟာ..ဟင်း..အင်း”“အမလေး..ဟင်း…ဟင်း..ကျွတ်..”ထိုင်ချလိုက်ပြီး..ဆရာမစောက်ပတ်ကိုနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကဖြဲလိုက်ပြီး…လျှာ်နဲ့.ယက်တင်ပေးလိုက်တယ်…ဆရာမ..ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ….နံရံမှာ..ဆရာမကိုကပ်စေပြီး…ပေါင်နှစ်ဖက်ကကိုင်ပြီးမတင်လိုက်တယ်..”ဆေးဆေးရယ်..ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ..”ဘာမှပြန်မပြောပဲ…ပြဲအာသွားတဲ့..စောက်ဖုတ်ကို…အပြီအပြင်ယက်ပေး..စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်ပေး..စောက်စိကို..သကြားလုံးစုပ်သလိုမျိုး..”ပြွတ်..ပြွတ်..ရှလွတ်..ရှလူး..ပြွတ်..””အိုး..အိုး..အား..အား..အား..””အမလေး..အင်း..အင်း..ဟင်း””ဆေးဆေး..မရတော့ဘူး…အား..အား””အို..ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ..ဟင်း.””အမလေး..လေး.အား..အား…”“ထွက်ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ…အား…အား.”ဆရာမစောက်ရည်တွေ..ကျတော့မျက်နှာပေါ်ပန်းချလိုက်တယ်….ကျတော်လည်း…ထွက်ကျလာတဲ့စောက်ရည်နဲ့..ပေနေတဲ့စောက်ရောတွေပါ…ယက်ပေးလိုက်တယ်..”ဆေးဆေးရယ်..အားနာလိုက်တာ..ဆရာမ..ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး…””လိုးပေးရမလား..ဆရာမ””အင်း”ကျတော်လည်းပုဆိုးကိုနဲ့အကျီပါ င်္ချွတ်လိုက်ပါသည်…ချွတ်နေတုန်းလီးက..ခါးယမ်းနေတော့….ဆရာမကြည့်ပြီးအသည်းတွေယားနေလားမသိ…ထိုင်ချလိုက်ပြီး..ကျတော့လီးကို…သူ့လက်ဖြူဖြူလေးနဲ့အသာအယာဆွဲယူကာ..ပါးစပ်ထဲ..ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်..ကျတော်လည်းဆရာမခေါင်းကိုကိုင်ပြီး..လီးကိုရှေ့တိုးပေးလိုက်တယ်..ဆရာမက..အကြုံမရှိပေမယ့်..စုပ်ပေးချင်တဲ့..စိတ်တွေဖုံးလွမ်းနေလို့လားမသိ…ပါးစပ်ထဲရောက်နေသောလီးကို..လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကာ..ဒစ်တဝိုက်ကိုယက်ပေးနေတယ်”ဟ…အား..ကောင်းလိုက်တာ.ဆရာမရယ် ”ဆရာမ..ကျတော်ပြောတာကြားလိုက်တော့မော့ကြည့်ပြီး..လီးကို..အစွမ်းကုန်ငုံစုပ်ကာ..အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေပါသည်..ဆရာမလီးစုပ်ကောင်းတဲ့အတွက်ကြောင့်..ကျတော့ဂွေးစိကြီးတွေပါ..အတွဲလိုက်..ရှုံ..့တက်သွားပါသည်..လီးမွှေးတွေကလည်း..ဆရာမမျက်နှာကို..ထိနေတော့..ကြက်သီးတွေပိုထလာလားမသိဘူး…အားရပါးရကို..စုပ်ပေးနေပါတယ်…”အား..အား..ဆရာမ..ဆရာမ..တော်..တော်ပြီ..ထွက်ကုန်တော့မယ်..”ဆရာမခေါင်းကိုဖယ်သော်လည်း…ဖယ်မပေးတဲ့အပြင်..အားပြင်းပြင်းနဲ့စုပ်ပြီးလီးတဝက်လောက်မှာ..ဆရာမသွားနဲ့ဖိထကာလီးထိပ်ကအပေါက်လေးကို…လျှာထိပ်နဲ့ထိုးထိုးပေးနေပါသည်…”အိ..အား..ဆရာမ..ကျွတ်..အာ.း..ထွက်ပြီ..အ…အ..အား..”ကျတော့သုတ်ရည်တွေ..ပြစ်ကနဲ..ပြစ်ကနဲ့..ဆရာမပါးစပ်ထဲ..ပန်းဝင်ကုန်ပါသည်…ပါးစပ်ထဲကသုတ်ရည်တွေ..ထွေးမထုတ်ပဲ..မြိုချလိုက်ပါသည်…””ဆရာမရယ်..”ဆိုပြီး..မထူကာ..နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်ပါသည်..နီရဲနေသော..နို့သီးခေါင်းကိုလက်ညိုးလက်မနဲ့ပွတ်ချေပေးပြီး.နို့သီးလေးတွေထောင်လာတော့မှ..ဆရာမစောက်ဖုတ်ကို..လက်ဝါးနဲ့အုပ်ကာပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်ပါသည်…”ဆေးဆေး..လိုးပေးတော့လေ..အရမ်းခံချင်နေပြီကွယ်..””နံရံကို လက်ထောက်.ဖင်ကိုကော့ထား..ုဖြန်း..ဖြန်း..ဖင်ကိုကော့လေ..””ကော့..ကော့နေပါတယ်.ဆေးဆေးရယ်…””တင်နှစ်ခုကိုကိုင်..ဖြဲထားပေး..”ကြားတယ်နော်…မြန်မြန်ဖြဲ ?”ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း…လုပ်လေ””ဟုတ်..ဟုတ်…လုပ်ပါ့မယ်…မရိုက်ပါနဲ့…”ကုန်းပြီးဖြဲထားတော့..ပြဲအာနေတဲ့..စောက်ဖုတ်ကို….လျှာနဲ့ယက်ပေးလိုက်တယ်.”အား..အား…အင်း..အိုး..”ယက်လည်းယက်..တင်ပါးတွေလည်း..ရိုက်နဲ့ဆရာမ..အသားတွေပါ..ဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်ယက်နေရင်း..စအိုပါ..လျှာထိပ်နဲ့..ထိုးလိုက်တော့ဖင်ကြီးပါ.ကော့တက်သွားတယ်..”အိုး..အိုး..အား..အား..ဟင်း..ဟင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..မနှိပ့်စက်ပါနဲ့တော့…လိုးပေးပါတော့…အား..အင်း..အမလေး..အမေလေး….ဟင်း”“သေချာဖြဲထား..””ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့.””ဗျိ..ဗျိ..ဇွတ်.ဇွိ..ဒုတ်.””အမေလေး..အမေရဲ့…သေပါပြီ””ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဆေးဆေးရယ်..ကွဲသွားပြီလား..မသိဘူး..””ဗြစ်.ဗြစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဇွိ..ဇွိ””အား..အား..အင်း..အင်း..ဟင်း..အိုး..အိ..အား..ကျွတ်..ကျွတ်..အမလေး..အား..အား..ဟင်း”ခါးကော့ပြီး..နောက်သို့ကော့ထွက်နေသောတင်ပါးထိပ်ကို..စုံကိုင်ကာ…ဆောင့်..ဆောင့်.လိုးနေပါသည်…ဆောင့်ချက်တွေပြင်းထန်းလွန်းတော့..ဖင်ကြီးတွေနဲ့ကျတော့ဆီးခုံရိုက်ချက်တွေက..တဖတ်..ဖတ်နဲ့..ဆူညံနေပါသည်…ဆရာမကပါးစပ်ကလဲ…”အား..အား..အင်း..အို..အိုး..ဟင်း…ဟင်…ကျွတ်…ကျွတ်..ဆေးဆေးရယ်..အား..အား…အား…..အမလေး..အမလေး..ဟင်း..ဟင်း..ဆောင့်..ဆောင့်..ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ဆောင့်နာနာဆောင့်လိုး..အူး..အား..အားဘွတ်..အားပါးပါး..ဆေးဆေးရယ်..ဘွတ်..ထိတယ်..အား..အား.ထိတယ်..အား..အား..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ…..ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ…အ…အ’‘ဆရာမလည်း..ထွက်ကုန်သလို…ကျတော်လည်းဆရာစောက်ခေါင်းထဲ..လီးရည်တွေ..ထွက်ကုန်ပါသည်…လီးရည်နဲ့စောက်ရည်တွေပေါင်းပြီး..ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်တောင်..လျှံကျကုန်ပါသည်…”ကောင်းလိုက်တာ..ဆေးဆေးရယ်…ခုလိုဖြစ်တာကို..ဘယ်သူ့မှမပြောပါနဲ့နော်…နောက်လည်းလိုးပေးပါနော်..”.ရေချိုးပြီးတော့..နှစ်ယောက်စလုံးအနားယူကြပါသည်..ကျတော်စားဖို့အတွက်ဆရာမက..ကြက်ဥကြော်ပေးပါသည်..ငှက်ပျောသီးနဲ့နွားနို့ပါတိုက်ပါသည်..ကျတော်အားရှိအောင်တဲ့…ပြီးတော့အခန်းထဲဝင်သွားကြတယ်….အခန်းထဲရောက်တာနဲ့…ဆရာမက..လီးကိုဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ်..ကျတော်လည်း..ဆရာမနှုမ်းခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်…အိပ်ယာမှာအသာလှဲ..ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပီး…ပြဲအာသွားတဲ့..စောက်ပတ်ထိပ်က..စောက်စေ့လေးကို..လက်ညိုးလေးနဲ့.အသာတို့လိုက်တယ်”အင့်..အင့်..”ညည်းသံနဲ့အတူ..ဆရာမတင်ပါးကြီးများ.ကော့တက်လာပါတယ်…ကော့တက်လာတဲ့တင်အစုံကို..လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး..စောက်စေ့လေးကို…လျှာဖျားလေးနဲ့..တို့ယက်ကလေးလုပ်လိုက်တော့..”အိုး..ဆေး..ဆေး..”ဆရာမညည်းသံက..ကျတော့လုပ်ရက်ကိုအားပေးနေသလိုဖြစ်နေတော့…တို့တာရပ်ပြီးလျှာအပြားလိုက်..စောက်စေ့ကို..ယက်လိုက်ပါတော့တယ်..”အိုး..အင်း..အင်း..ကောင်းလိုက်တာ..မင်းမင်းရယ်…အား..အား..လုပ်..လုပ်..အင်း..အင်း…ကျွတ်..ကျွတ်..”ကျတော့လျှာက ကလိသလောက်..ဆရာမလည်း..တင်ပါးကိုကော့ကာကော့ကာနဲ့….တအင်းအင်း…တအားအား..ဖီလင်တွေတက်နေပါသည်..ပါးစပ်ကလည်း…”အား..အား..မင်းမင်း..အား..အား..တော်ပါတော့..မခံနိုင်တော့ဘူး…အား..အား..ကျွတ်..ကျွတ်..”ဆရာမညည်းလေ..ကျတော်ကပိုလုပ်ပေးလေ”အား..အား..တော်ပြီ..တော်ပြီ..လုပ်ပါတော့..မင်းမင်းရယ်..လုပ်ပါတော့…”ဆရာမ..အရမ်းခံချင်နေပြီဆိုတာသိတော့..ပေါင်ကြားဝင်ထိုင်ပြီး..ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကျတော့ပေါင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး…ဆရာမ..စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ..လိုးထည့်လိုက်ပါသည်”အို…အို…”လီးက..ဆရာမစောက်ခေါင်းထဲမဝင်ပဲ..ချော်ထွက်ကာ..စောက်စေ့ကို..ထိုးမိတော့..အသဲတယားယားနဲ့..ဆရာမအသံတွေထွက်လာပါသည်…ပေါင်ပေါ်ကခြေနှစ်ချောင်းကို..ပုခုံးပေါ်သို့ပြောင်းတင်ပြီး…. လီးကို..ဆရာမစောက်ခေါင်းဝမှာ..သေချာတေ့ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တော့…”ပြွတ်”ဆိုလီးတချောင်းလုံးဝင်သွားပါသည်..”အား..အား..အင်း..အင်း..အိုး..အား..အား..အင်း….ဟင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အိုး..အင်း..ဟင်း..အား…..”လီးကို..တဆုံးထည့်လိုက်…ပြန်ချွတ်ပြီး..တဆုံးပြန်လိုးလိုက်နဲ့….ဆရာမကလည်း..”အား..အား..အို..အိုးအင်း..အင်း..ဟင်း…ဟိ..အ..အ..ကောင်းလိုက်တာ..အိုး.အ..အ..ဟင်း..ကျွတ်….အမေ့.ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်.ကောင်းလိုက်တာ….လိုးပါ…အားရပါးရ..ဆောင့်..ဆောင့်လးိုပါ..အား..အား..အားရလိုက်တာ….အို….နာနာဆောင့်လိုး…စောက်ပက်ကွဲသွားပါစေမင်းမင်းရယ်….တအားလိုးပေး..အား..အား..ကောင်းတယ်…အို..ဟို..ဟို..အင်း..အား”ဆရာမကလည်း..အော်…အောက်ငုံ့ကြည့်တော့လည်း..စောက်ဖုတ်ထဲ..လီးက..ဝင်လိုက်..ထွက်လိုက်နဲ့….ကြည့်ရတာ..အရသာကိုရှိနေတာပဲ…ဆရာမကအော်လေ..ဆောင့်..ဆောင့်..လိုးလေနဲ့…ဆောင့်ချက်အရမ်းကြမ်းလာတော့..”အိုး..အိုး..ကောင်းလိုက်တာ…အီး..အီး..ကောင်းတယ်..ဟင်း..ဟင်း..ကျွတ်..ကျွတ်..အမလေး..အား..အား..ဆောင့်ပါ..နားနာလိုး…ဟင်း..အင်း..အား…အား….အား..အား…မရတော့ဘူး..ဟူး..ဟူး.အား…ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်…အား..အား…ပြီးတော့မယ်…ပြီးတော့..မယ်…အား….ထွက်ပြီ..ထွက်ကုန်ပြီး…အား..အား”ဆရာမ..အော်ညည်းရင်..ကျတော့လီးကို..ဆရာမစောက်ပက်က..စုပ်စုပ်ယူနေတော့..မခံနိုင်တော့ဘူး…အချက်..၃၀..ကျော်လောက်မရပ်မနား..ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ရာ….မအောင်နိုင်တော့ဘဲ..ဆရာမရော..ကျတော်ပါသုတ်ရည်များ..ပြိုင်တူပန်းထုတ်ကာ..ပြီးဆုံးသွားပါတော့သည်။ဆရာမကို..လိုးပြီးသည့်နောက်ပိုင်း…ကျတော့ကို..ဆူဖို့နေနေသာသာ..အလိုလိုက်..အကြိုက်ဆောင်၍ပြောသမျှကို..နာခံတတ်သူ…ကျတော်လိုးသမျှ..လိုက်နာဆောင်ရွက်ကာ..သူမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားသည့်..ဆံပင်တွေကိုပဲအကြမ်းပတမ်း..ဆောင်ဆွဲပြီးလိုးလိုး….ဘာမျှမပြောပဲ….ကျေနပ်စွာ..ခံယူတက်သူဟာဆေးဆေးရဲ့ကျူ တာဆရာမပါ။ပြီးပါပြီ
ဖြိုးငယ်ငယ်က ဖဲဝိုင်းမှထကာ ထမိန်ကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။တော်ပြီ မစုရေ ဒီနေ့တော့ နားတော့မယ်။ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ဖြိုးငယ် ထပြီလား ငါဝင်လိုက်တော့မယ်လေ အဲ့နေရာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ လိုက်ထိုးနေသောမို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်ထသွားသောနေရာကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။မို့မို့လည်းလည်းဖြိုးငယ်ငယ်ထိုင်သောနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဖဲကဆက်တိုက်ပင်ကောင်းနေသေူသည်။လေးငါးလှည့်လောက်တဆက်တိုက်အလျော်ရသည်။အဟင်းဟင်း ဖြိုးငယ်မနေရာက ခုချိန်ထိကောင်းနေတုန်း။ ခါတိုင်းဒီလိုဖဲကောင်းနေရင် ဒီကောင်မကထတာမဟုတ်ဘူး။ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်လို့ထသွားမှန်းမသိဘူး။မို့မို့စကားကို မစုကြားတော့ပြုံးမိသွားသည်။ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲမစုရဲ့ ။ခစ်ခစ် နင်တို့မှအဲ့အကြောင်းမသိတာ ကောင်မကဖဲစိတ်မဝင်စားနိုင်ဘူးလေ။ ဖဲထက်ကောင်းတာရှိတယ်။ဘာများလဲမစုရဲ့ ဖဲဆိုအသေစွဲတဲ့ ဖြိုးငယ် ဖဲကောင်းတာတောင် စိတ်မဝင်စားနိုင်အောင်။ မပြောပါဘူးဟယ် သူများအတွင်းရေးတွေ။မသိချင်သောအရာကိုမှ သိချင်တတ်ကြတာလူ့သဘာဝ။ အတူတူရိုက်နေသောဝိုင်းထဲမှ အမျိုးသမီးတွေကလဲ ဖဲပင်စိတ်မဝင်စားတော့။မစုကိုဝိုင်းအစ်ကြတော့သည်။ ခစ်ခစ် မစုရယ်ပြောစမ်းပါ။ဖြိုးငယ်ရှေ့ပြန်မပြောပါဘူးဟဲ့။ ဒေါ်တင်တင်ဝင်ထောက်လိုက်တော့ မစုကလဲနဂိုကတည်းကပြောချင်နေတာနဲ့ကွက်တိပင်။အခုသူ့ယောင်္ကျားဇော်ထွန်းကမရှိပြန်ဘူးလေ။ ခရီးထွက်သွားတယ်မဟုတ်လား။အဲ့ဒါနဲ့…
