” အ … အမေ့ … ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် “ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားရ၏။ ကော့ထွက် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်းကြား စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကြွ ထွက်နေ ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေး အား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲလိုးနေ၏။ ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ…
““ အိုး ””ဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင်သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကိုငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ပါလွှတ်ချလိုက်ပါတယ် တစ်ခါမှအတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးပဲ။ ကျွန်တော်လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခြင်းတောင်းဟာ တစ်လိမ့်လိမ့်နဲ့ အတော်ဝေးဝေးကိုရောက်သွားပါတယ် မြေပြင်ကို မျက်စိကစားကြည့်တော့ မြက်ခြောက်တွေနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ် အားမှသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစား လာအုံးမှ အခုတော့။ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ချိုချိုကိုမျက်ခင်းပေါ် အသာပက်လက်လှဲချပေးလိုက်ပါတယ် လရောင်အောက်မှာမျက်စိမှိတ်အိပ်နေတာ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ…
အခန်းထဲမှာ လူတစ်ယောက် ရောက်နေတယ်ဆိုတာ ဦးဘသော် သိတယ်။ သိမှာပေါ့ အသံတွေ ထွက်နေတာကိုး။ ယာဉ်မောင်းမောင်စိုးသိုက် ရဲ့ အိမ်ခန်းဆောင်လေးထဲက ထွက်နေတာ မနီလာ အသံမှန်းလည်း သိတယ်။“မမ ကို လိုးပါ မောင်ရယ်။ ကြမ်းကြမ်းလေးနော်။ အား အား ရှီး ရှီး” ဦးဘသော် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာခဲ့တယ်။ သူသိတာက သူ ဒါကို အရမ်း ကြည့်ချင်တာပဲ။ အသံလေး ကြားနေတာနဲ့ တင် တော်တော်စိတ်တွေ တမျိုးဖြစ်လာတာကိုး။ မဖြစ်ဘူး သူဒါကို မြင်ရမှကို ဖြစ်မယ်။…
ကျမနာမည်က အိအိငြိမ်း အသက်က ၃၃နှစ် လည်ပြ ကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ မောင်လေးနာမည်က စည်သူ အသက်က၂၀ပါ။ကျမတို့ကမွေးချင်းမောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲသာရှိပြီးမာင်လေးထက်ကျမက ၁၃နှစ်ကြီးပါတယ်။အမေက မောင်လေး ၂နှစ်သားမှာဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီး အဖေကတော့ ပြီးခဲ့နှစ်ကပဲလောကီကိုစိတ်ကုန်သွားလို့ဆိုပြီး ရိပ်သာဝင်သွားခဲ့ပါတယ်။အိမ်ကိုတောင်ရံဖန်ရံခါမှလာလည်တတ်တယ်။ ကျမတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ထဲသာတွယ်တာစရာဆိုလို့ ရှိပါတော့တယ်။ကျမကအမကြီးအမိရာဆိုသလို မောင်လေးကိုငယ်စဉ်ထဲမှခုချိန်ထိ ထိန်းကျောင်းပြုစုခဲ့ရပါတယ်။ကျမခင်ပွန်းနဲ့ စိတ်သဘောထားချင်းမတိုက်ဆိုင်လို့ လမ်းခွဲလိုက်တာ ၆လခန့်ရှိပါပြီ။ကျမက ကျောင်းဆရာမပီပီ မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်စုံတွေသာဝတ်စားပြင်ဆင်တတ်ပါတယ်။ကျမအရပ်က ၅ပေ၄ခန့်ရှိပြီး အသားဖွေးပါတယ်။နဲနဲလေးဝတယ်ဆိုပေမယ့် ပြည့်တယ်ပြောရင်ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ရင် ၃၆ ခါး၃၀နဲ့ တင် ၃၇ဆိုဒ်ရှိပြီး ဆံပင်က ကျောလည်လောက်ရှည်ပါတယ်။သာမန်ရုပ်ရည်ထက်သာတဲ့လှပချောမွေ့မှုကိုကျမကပိုင်ဆိုင်ထားသူပါ။ကျမတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကအဖေနဲ့အမေဆီကလှပချောမွေ့မှုကိုအမွေရထားကြတာဖြစ်ပါတယ်။မောင်လေးဆိုအရပ်က၅ပေ၁၁ခန့်မြင့်ပြီးF4ကားထဲကအိုးမင်းသားဆိုရီဂျောင်နဲ့တူပြီးယောက်ကျားပီသစွာခန့်ချောချောသူဖြစ်ပါတယ်။မောင်လေးက ဘွဲ့ရထားတာမကြာသေးခု pagemaker နဲ့ excel စာရင်းကိုင်သင်တန်းတက်နေပါတယ်။ ကျမကမောင်လေးစည်သူကိုအရိပ်လိုကြည့်နေတာ…
ဆရာမ မမြတ်နိူးသည်အသက်(၂၆) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး အပျို တစ်ယောက်ဖြစ်သသည်အသားဖြူဖြူကိုယ်လုံးတောင့်တောင့်နှင့် ချောမောလှပသူဖြစ်ပြီး အလုပ်ကလည်းကျောင်းဆရာမဆိုတော့ အိန္ဒြေသိက္ခာ ကလည်းကြီးသည်။ ဝတျစားဆငျယငျပုံကလညျး မကလက်ပဲခောတ်နှင့်အမှီလိုက်သည်။ မျမတ္နိူး တစ်ယောက်စာဖတ်နေစဉ်မှာပင် သူမ၏အနီးသို.လူတစ်ယောက်ဗြုံးကနဲ ရောက်လာသဖြင့် အထိတ်တလန်.ဖြင့်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ထိုသို.မော့အကြည့်မှာပင်ထိုသူကလျှင်မြန်စွာဖြင့် သူမ၏ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာကုတင်ပေါ်သို.ပွေ.တင်လိုက်လေသည်။ မြတ်နိူး ကိုယ်လုံးလေးကုတင်ပေါ်သို.ရောက်သွားသောအခါ ထိုသူကလည်း ဒူးထောကျကာတကျလိုကျသဖွငျ့ မွတျနိူး ၏ပါးစပျကိုပိတျထားသော လက်ကလျော့ရဲရဲဖွဈသှားခိုကျ မွတျနိူး ကလညျး အတငျးရုနျးကနျလိုကျသဖွငျ့ သူမ၏ပါးစပျမှာထိုသူ.လကျမှလှတျသှားလသေညျ။ ဘယျ….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…မောငျစိနျမွငျ့….မငျးဟာတောျတောျဆိုးတာပဲ…. မွတျနိူး ကမောဟိုကျသံဖွငျ့ပွောလိုကျသညျ။စိနျမွငျ့ ဆိုသူက မွတျနိုးတို့အိမျနားမှ တက်ကသိုလျနောကျဆုံးနှဈကြောငျးသားတဈဦးဖွဈသညျ။ မွတျနိုး ကြောငျးသှား^ကြောငျးပွနျ စိနျမွငျ့ခိုးခိုးကွညျ့ပွီး မခငြျ့မရဲဖွဈနရေတာ ကွာပွီ။ ဒါကို…
ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။ “ ဒါ အကို့ အိမ်လားဟင်…”“ ဟင့်အင်း….ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ…”“ အင်း…တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ…”ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဉ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။“ မင်း…ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်…”“ ငါးခုလေ…အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ…”“ အဟဲ…ငါးရာလား…”“ အဲ…ဟယ်…ငါးထောင်လေ ဆရာကြီးရဲ့…”“ ကိုယ် တကယ်မသိလို့ပါ…အခုမှ မင်းကို ပထမဆုံး ခေါ်မိတာပါ…”“ သနားလိုက်ရတော့မလား…”“ မသနားပါနဲ့…ရပါတယ်….သုံးထောင်ဆို…
“အား ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ကျွတ် ကျွတ် “ကေသီသည်ပက်လက်လှန်ထားသောကျော်အောင်အပေါ်သို့တက်ခွ၍ ကျော်အောင်၏ရင်ဘတ်ကိုလက်ထောက်လျက်ကုန်း၍သူမဖင်ကြီးကိုပင့်ပင့်၍ဆောင့်ချကာတက်လိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ကေသီကအပေါ်ကတက်ခွလျက်စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေသော်လည်း ညီးတွားရေရွတ်နေရသူမှာလည်းကေသီဖြစ်နေလေသည်။ကေသီသည်တင်ပါးအစုံကိုမြှောက်ကာကြွကာဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း စောက်ပတ်အတွင်းလီးကချက်ကောင်းထိမိသောအခါ အားရကျေနပ်စွာခေါင်းကိုမော့လျက်ပါးစပ်လေးဟကာညီးတွားမိခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။အရည်ရွှမ်းသောစောက်ပတ်ဖြစ်သည့်အတိုင်းကေသီ့စောက်ပတ်မှယိုစီးကျလာသောစောက်ရည်များသည်ကျော်အောင်၏ဆီးခုံပေါ်ဝယ်အိုင်ထွန်းနေလေပြီ။ ” အား အင့် ကျွတ် ကျွတ် အား ဟီး ဟီး ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် “အခုတော့ကေသီသည်ဖင်ကိုမြှောက်၍မ၍မလိုးတော့ဘဲ ကျော်အောင်၏လီးတဆုံးဝင်အောင်ထိုင်ချလျက် အပြင်သို့နိမ့်ဆင်းလာသောသူမသားအိမ်ခေါင်းနှင့်ကျော်အောင်၏လီးထိပ်ကပ်ပွတ်ခါအလွန်တရာကောင်းမွန်လှသောလောကအရသာကိုအပြည့်အဝခံစားနေလေသည်။ထို့ကြောင့် စောက်ပတ်ဖြင့်လိုးဆောင့်ခြင်းမပြုတော့ဘဲလုံးဝန်းတင်းကားနေသောသူမ၏တင်ပါးကြီးကိုလှုပ်၍အတင်းကပ်ပွတ်ပေးနေလေသည်။သားအိမ်ခေါင်းကိုလီးထိပ်ဖြင့်ထောက်မိထားချိန်တွင်တင်ပါးကိုလှုပ်၍ကပ်ပွတ်နေသောကြောင့် အောင့်လည်းအောင့် ကောင်းလည်းကောင်းပြီးအီစိမ့်သောကာမစည်းစိမ်ကိုအပြည့်အဝရရှိနေသောကြောင့်ကေသီခမျာပါးစပ်ကလေးဟလျက်အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှုရင်းညီးတွားနေမိလေသည်။ပြင်းထန်သောကာမအရှိန်ကြောင့်သွေးသားများထကြွလှုပ်ရှားနေရချိန်တွင်ခန္ဓာကိုယ်ကလည်းအပြင်းအထန်ဖိကြိတ်လိုးနေသောကြောင့်ကေသီနဖူးစပ်တွင်ချွေးသီးကလေးများစို့ကာ ကျောပြင်တလျှောက်မှလည်းချွေးစက်များစီးကျနေချိန်ပြီ။သူမနည်းတူ အောက်မှခါးကော့၍ပင့်မြှောက်နေရသောကျော်အောင်ခများလည်းချွေးပြန်နေချေပြီ။ကေသီတို့လင်မယားအိပ်ခန်းတွင်အဲယားကွန်းတပ်ထားသဖြင့်သာတော်သေးသည်ဟုဆိုရပေမည်။ တကယ်တော့ကေသီသည် လင်ယောက်ကျားမလေးရှားတွင်အလုပ်သွားလုပ်သည်မှ ၂ နှစ်ကျော်ကြာမြင့်လာပြီဖြစ်သဖြင့် ထကြွလာသောကာမဆန္ဒကိုမချုပ်တီးနိုင်တော့သဖြင့်အိမ်နီးချင်းဖြစ်သည့် သူမထက်အသက်ရှစ်နှစ်ကျော်ငယ်သောကျော်အောင်ကိုအရောဝင်အထားပေးကာလင်ငယ်ထားအလိုးခံနေသည်မှာယခုဆိုလျင် နှစ်ကြိမ်ရှိပြီဖြစ်လေသည်အမှန်က ကေသီသည်အသက်၃၅ နှစ်ကျော် အိမ်ထောင်သက်၁၂ ခန့်ရှိပြီဖြစ်သောအိမ်ထောင်ရှင်မတယောက်ဖြစ်လေသည်။ကေသီအနေဖြင့်အသက် ၂၂…
“ပြန်တော့မှာလားကွ”“သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ”“ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ”“အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ”“အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ”ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညားအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင်။ စက်မှုတက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ကို ဗိသုကာဘာသာရပ်ဖြင့် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင်ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ သူ့အမေ၏ ညီမအရင်း တီလေးဆုမြတ်နှင့် သူ့ယောက်ျား အန်ကယ်လင်းသူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လေသည်။ အဖေကလည်း တကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ…
“ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ”“အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ ရုံးဆင်းတော့မှာမလား ပြန် ပြန်”ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံးခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။“ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ”“အေး ညီလေးရေပြန်ပြီ”“လက်ဖက်ရည်လေး ဘာလေးသောက်ပါဦး အကိုရဲ့” “နောက်နေ့မှကွာ ဒီနေ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာလေးတွေရှိလို့ကွ”ရုံးမှအိမ်အပြန်တွင် အိမ်အတွက် ရေပိုက်ခေါင်းလဲဖို့နဲ့ မီးချောင်းချုပ်လဲရန် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်နှင့် ပိုက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများဝယ်ယူ၍ ပြန်လာခဲ့သည်။ “သားပြန်ရောက်ပြီလား”“ဟုတ် အန်တီငယ် ပိုက်ခေါင်းလဲဖို့ရော ချုပ်လဲဖို့ပါ သားဝယ်လာခဲ့တယ်”“အေး ကောင်းတယ်သား မြန်မြန်သာ လဲလိုက်ကွယ်”ကျော်ထက်အောင်…
ကျနော် နာမည်က ကျော်မင်း …အသက်က ၁၆နှစ်…တောသားတယောက်မို့ လူကောင်ထွားတယ်…ကျောင်းက ခုမှ ၈တန်းတက်နေတုန်း…ကျောင်းပိတ်ရက် တောင်ယာ လယ်လုပ်ငန်းမှာလုပ်ကိုင်ကူရင်း စီနီယာနွားကျောင်းသားများရဲ့အတင်းဝိုင်းဝန်ထုပေးမှုကြောင့် ဂွင်းကောင်းကောင်းတိုက်တတ်နေပြီ… ပြီးတဲ့အရသာကိုသိပ်မသိသေး လရည်ထွက်ရင် ကျင်တယ်ဆိုတာပဲသိထားတော့ ဂွင်းလဲမထုလိုဘူး…. ဂွင်းမထုပဲလရည်ထွက်ရတဲ့အရသာက အိပ်မက်ထဲမှာ…ကျနော်တို့အိမ်ဘေးက အမက အသက်၃၀လောက်ရှိပြီး ခလေးနှစ်ယောက်အမေ ခလေးမွေးပြီး ၅နှစ်လောက်ကြာပြီဆိုတော့ ရင်ကားတင်ကားနဲ့ ဖွံ့ထွားလှတယ်…ကျနော်လို့လူပျိုပေါက် တယောက်အတွက်တော့ မှန်းထုစရာ မမကြီးပေါ့ဗျာ….မိသားစုချင်းကလဲရင်းနှီး တရွာတည်းသား အမျိုးတောင်ကင်းမကင်းမသိဘူး….အဲ့အချိန်က Videoရုံမှာ တယောက်တရာ နှစ်ရာပေးကြည့်ရတဲ့ခေတ်….ကိုယ်ကလူငယ်ဆိုတော့ကျောင်းပိတ်ရက် videoရုံကိုအစောကြီးသွားနေရာယူ ကာထိူင်ပြီး ကာလာအိုကေ သီချင်းတွေကြည့်နေရင်း ဘေးနာ အမကြီးရောက်လာက ထိုင်ကြည့်နေတာပေါ့…တစတစလူများလာတော့…
