Month: September 2024

ကြၽန္မကေတာ့ ခိုင္ခိုင္ၿဖိဳးပါ။ အသက္ကေတာ့ 23ဆိုပါေတာ့။ အမ်ိဳးသားက သေဘာသၤားအရာရွိေလ။ သူကအရာရွိဆိုေတာ့ ၀င္ေငြကေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ သူက ေျခာက္လမွတစ္ႀကိမ္ေလာက္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာေလ့ရွိပါတယ္။ ပိုက္ဆံရွိတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ တိုက္နဲ႔ၿခံ။ ကိုယ္ပိုင္ကားက သုံးစီး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မလည္းတစ္ေယာက္ထဲျပင္းတာနဲ႔ ၿမိဳ႕မေစ်းမွာ ဖုန္းဆိုင္ဖြင့္ထားတာက အခုဆိုရင္ လက္လီ၊ လက္ကားေတာ္ေတာ္ေလးကို အေရာင္းအ၀ယ္ေကာင္းေနပါၿပီ။ကြၽန္မကေတာ့ အမ်ိဳးသားျပန္လာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သေဘာတၤက္ေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုံမွန္မနက္ ၉ နာရီေလာက္ဆိုင္သြားတယ္။ ညေန ၄ ေလာက္ျပန္လာတယ္။ အိမ္မွာေတာ့ ၿခံေစာင့္ဦးေလးတစ္ေယာက္ ေခၚထားတယ္။ အဲ့ဒါလည္း အမ်ိဳးသားက တစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့…

Read More “ခိုင္ခိုင္ၿဖိဳး” »

အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟုမေးလိုက်သည်၊“အော် အကိုပြန်လာပြီလား။အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်လိုက်ရမလား”ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း“မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ”“အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။အကိုအကôျအခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသောကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ“ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ”“ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။” “ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ်ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို”ကိုဇော်ဝင်းသည်အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးမသန်းရွှေအနားသို့ထိုးဝင်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီမရယ်အကိုဟာလေညီမကိုချစ်နေတာကြာပြီ။ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး“ကုံတော့တယ်” ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီးပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍။ကုတင်ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးဖက်ထား၏၊မသန်းရွှေလဲအမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ငှက်သတ္တဝါပမာမျက်ရည်ကျငိုကျွေးနေသော်လဲအချီးနှီးသာကိုဇော်ဝင်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊“တိတ်ပါကွယ်မငိုပါနဲ့အကိုကညီမကိုတကယ်ချစ်နေလို့ပါ” ဆိုပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုမွှေးမွှေးပေးလိုက်ပါးစပ်ခြင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊မသန်းရွှေမှာအပျိုတော်ဝင်စ ၁၆နှစ်အရွယ်အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာအဆင်ပြေပြီး။ရင်၃၁။တင်၃၆လက်မရှိ၍ငါးရံ့ကိုယ်အနေအထားရှိလေတော့ကိုဇော်ဝင်းမပြောနဲ့စာရေးသူ။စာဖတ်သူတွေရောသရေကျလောက်တဲ့အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူတယောက်ဖြစ်သည်၊ကိုဇော်ဝင်း၏အပြုအစုနှင့်အကြမ်းဖက်နေသည်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောမသန်းရွှေခမျာမှာတောင်းပန်၍မရသည်ဖြစ်၍ငြိမ်နေလေသည်၊ ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်တဆင့်တက်၍မသန်းရွှေ၏အကôျကျယ်သီးများကိုတလုံးစီဖြုတ်ရင်းပါးနှစ်ဖက်ကိုမွှေးလိုက်ပါးစပ်ချင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်းပေါ်ထွက်လာသောမသန်းရွှေ၏လ”က်အကြမ်းပုဂံအလုံးသာသာရှိသောဝင်းဝါဖေါင်းကြွနေသောနို့နှစ်လုံးကိုတဘက်သောလက်ကအအားမပေးဘဲဖျစ်လိုက်ညှစ်ပလိုက်ပွတ်လိုက်အမျိုးမျိုးပြုစုပေးနေလေတော့မသန်းရွှေခမျာလူးလွန့်တုန်လှုပ်ရုန်းကန်လာရင်း“လွှတ်ပါအကိုရယ်တော်ကြာမမလေးပြန်လာရင်အဆူခံနေရပါအုန်းမယ်”“အို ဒီအတွက်ဘာမှမပူပါနဲ့ကွယ်။နင့်အမဟိုဘက်တိုက်မှာဖဲသွားကစားနေတာပါ။တော်တော်နဲ့ပြန်မလာပါဘူး”“ဟင့် အင်း အကို ဟင့်အင်း ညီမကြောက်တယ်”“မကြောက်ပါနဲ့ညီမရယ်အကိုတယောက်လုံးရှိသားဘဲအကိုတာဝန်ယူဖြေရှင်းပေးပါမယ်” ဆိုကာမသန်းရွှေရဲ့နို့သီးနှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်၍ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်လျှာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်ရင်းလက်တဖက်ကမသန်းရွှေ၏ပေါင်ကြားထဲမှစောက်ခုံလေးပေါ်သို့တင်လိုက်၏၊ထိုအခါမသန်းရွှေသည်မျက်လုံးမျက်ဆံပြူးသွားပြီးချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာခါပေါင်နှစ်ချောင်းကိုစေ့၍လိမ်ထားရင်း “မလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်ညီမကိုသနားပါ။ရှိခိုးပါရဲ့” ဟုတတွတ်တွတ်တောင်းပန်နေရှာသည်၊“အေးပါ ညီမရယ်။အကိုညီမကိုသနားလို့ချစ်လို့ယခုလိုကြံတာပါ” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုတွန်းဖယ်ပြီး။စောက်ခုံလေးပေါ်လက်ရောက်အောင်ကြိုးစာနေပြီး၊သူ၏ကြမ်းတမ်းသောလက်များဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသောအချိန်မှာသူ၏မာကျောတုတ်ခိုင်သောလီးကြီးသည်ပုဆိုးကြားထဲမှတွန်းကန်ရုန်းထွက်နေ၏၊“ညီမရယ် အကိုရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်လျှောပါလားဟင်” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေ၏လက်တဖက်ကိုဆွဲ၍သူ၏တောင်မတ်နေသောလီး”ကီပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သောအခါမသန်းရွှေမှာတုန်လှုပ်ချောက်ချားသွား ပြီး။“အောင်မယ်လေး” ဟုလန့်၍အော်လိုက်မိသည်၊မှန်ပါသည် လန့်မည်ဆိုလဲလန့်လောက်ပါ၏၊ကိုဇော်ဝင်း၏လီးကြီးရဲ့အတိုင်းအထွာမှာလဲအရှည်၆လက်မလုံးပတ်စီးကရက်ဘူးခွန်ကွဲလောက်တော့မသန်းရွှေခမျာပိုမို၍ပင်ကြောက်စိတ်ဝင်သွား၏၊“မလန့်ပါနဲ့ညီမရယ်။ဒီလီးကြီးဟာလေတွေ့လိုက်တဲ့အမျိုးသျွီးတိုင်းစွဲမက်ပါတယ်၊”“ဘာကိုစွဲမက်တာလဲဟင်” “ဘာကိုစွဲမက်တယ်ဆိုတာကိုညီမကိုရှင်းပြနေမဲ့အစားလက်တွေ့အကိုလိုးပြလိုက်ရင်ညီမသိချင်တဲ့အဖြေပေါ်လာပါလိမ့်မယ်။ ညီမကမရုန်းမကန်ဘဲအကိုရဲ့အလိုကိုလိုက်ရင်းညိမ်ညိမ်နေပြီးမှိန်းနေပါအရသာစွဲမက်စရာတွေ့ရစေမယ်”မသန်းရွှေသည်အမျိုးမျိုးရုန်းကန်တောင်းပန်အသနားခံညားသော်လဲမရတော့ဘူးဆိုတာသိနေတော့ကိုဇော်ဝင်းရဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်စီးပေးရန်စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်၊ကိုဇော်ဝင်းသည်အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်သူဖြစ်၍မသန်းရွှေရဲ့အနေအထားကိုသိသူဖြစ်၍။သူ၏လီးကြီးကိုမသန်းရွှေ၏နုနုထွတ်ထွတ်လက်လေးများဖြင့်ဆုတ်နယ်ခိုင်းရန်လွယ်ကူနေသောအခါ။မသန်းရွှေကလဲအလိုက်သိစွာနှင့်ဆုတ်နယ်ပေးနေသည်၊ကိုဇော်ဝင်းကလဲမသန်းရွှေရဲ့စောက်ခုံလေးပေါ်သို့လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက်။စောက်စေ့ကိုကလိလိုက်လုပ်ပေးရင်းလက်ဍိ+းဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲကိုမွှေပေးလိုက်ရာမသန်းရွှေမှာဓါတ်လိုက်သကဲ့သို့တွန့်လိမ်တက်သွားပြီး “အောင်မလေး။အလေး အမေ အား”…

Read More “နာလွန်းလို့ နားပါဦးနော်” »

လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ ကလေးဘဝအမှတ်တရ ကျောင်းသားဘဝအမှတ်တရ အမှတ်ရသတိရစရာ အတိတ်နေ့ရက်လေးတွေများစွာရှိတတ်ကြသလို ကျနော် စာရေးဆရာ အလင်းစက် မှာလည်း အမှတ်တရ သတိတရနေ့ရက်များစွာထဲမှ ဘယ်လိုမှမေ့ထားလို့မရတဲ့ကျောင်းသားဘဝနေ့ရက်များစွာထဲမှ ၅တန်း ကျောင်းသားအရွယ် အချိန်ကာလတစ်ခုက နေ့ရက်လေးတစ်ရက်ကို ဘယ်လိုမှမေ့လို့မရအောင် အမြဲအမှတ်တရနေ့လေးအဖြစ် အဲလိုအရွယ် အဲဒီအချိန်ကာလမှာ ကျောင်းနေအရွယ် ဘယ်ကလေးတစ်ယောက်မှမရောက်ဖူးတဲ့နေရာလေးတစ်ခုကို အလည်အပတ်သဘော စပ်စပ်စုစု လေ့လာမှတ်သားစရာအချို့နဲ့ အများအခေါ် ဖာခန်း (သို့မဟုတ်)ဖာတန်း ဖာခေါင်းအိမ်သို့ ကျောင်းပိတ်ရက်တစ်နေ့မှာ ခဏတာ အလင်းစက် အလည်သဘော ရောက်ရှိခဲ့ခြင်း နေ့ရက်လေးမှာ ဖာသည်မလေးတွေရဲ့ဘဝ သူတို့လေးတွေရဲ့နေ့စဉ်ဖြတ်သန်းမှု အပျက်မလေးတွေရဲ့ဝမ်းရေးတိုက်ပွဲ တဏှာနဲ့ခဏတာ…

Read More “ဖာခန်း မှ အလွှဲများ” »

ဦးျမတ္ေက်ာ္ထိုင္ေနေသာႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာႀကီးမွာ မီမီေက်ာ္က လာကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး“အေဖ–မနက္ျဖန္သမီးေမြးေန႔ေလ–ဘာလက္ေဆာင္ေပးမွာလဲ”“သမီးက ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ”“စိန္နားကပ္ေလးလိုခ်င္တယ္”“စိန္နားကပ္?” “ဟုတ္တယ္အေဖရဲ႕–႐ုံးမွာ မိုးမိုးခိုင္က ေက်ာက္စိမ္းနားကပ္ေလးဝတ္လာၿပီးလာလာႂကြားေနတာ–သမီးကမဝယ္ႏိုင္ေတာ့မ်က္ႏွာငယ္တာေပါ့–ဝယ္ေပးေနာ္အေဖ ေနာ္–အရမ္းအမ်ားႀကီးထဲကမဟုတ္ပါဘူး–ငါးသိန္းတန္ေလာက္ဆိုေတာ္ပါၿပီ–ေနာ္အေဖ့”ေျပာရင္းႏွင့္ ဦးျမတ္ေက်ာ္လက္ေမာင္းကို သူမလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာလႈပ္ရမ္းရင္း ႏို႔အုံျဖင့္မသိမသာထိလိုက္သည္။႐ုံးသြားရန္ျပင္ဆင္ထားၿပီးေသာ လွပေမႊးႀကိဳင္ေနသည့္ မီမီခိုင္က တမင္လာထိမွန္းသိလိုက္ေသာ အသက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ သန္မာဆဲဦးျမတ္ေက်ာ္၏လီးက ခ်က္ခ်င္းမာခ်င္လာသည္။မိန္းကေလးကေတာင္ စ ေသးတာ ဘာျဖစ္လဲကြာ ဟူေသာအေတြး႐ိုင္းတို႔ဝင္လာသည္။ေသခ်ာေအာင္စူးစမ္းဖို႔ေတာ့လိုသည္။ “အဲ့ဒါဆိုသမီးက ဘာျပန္ေကြၽးမွာလဲ”“အေဖစားခ်င္တာေကြၽးမယ္ေလ”လက္ေမာင္းကို ရင္သားထိပ္ေလးျဖင့္ထိထားရာမွ အိကနဲဖိကပ္လိုက္ၿပီး မခို႔တ႐ို႕အၿပဳံးေလးျဖင့္ေမာ့ၾကည့္ေနေသာမီမီေက်ာ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္ခ်င္စိတ္ပင္ေပါက္သြားသည္။မျဖစ္ေသး။“သမီးတကယ္ေသခ်ာတယ္ေနာ္”“အေဖသာဝယ္ေပး–အေဖစားခ်င္တာသမီးတကယ္ေကြၽးမယ္”“အင္း–အဲ့ဒါဆိုဒီေန႔ဝယ္ထားလိုက္မယ္”“ေဟး–အာ့ေၾကာင့္အေဖ့ကိုခ်စ္တာ”မီမီခိုင္က အေပ်ာ္မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ေျပာလိုက္ၿပီး မခ်င့္မရဲဟန္ေလးျဖင့္ ဦးျမတ္ေက်ာ္လက္ေမာင္းကို ဖြဖြေလးကိုက္လိုက္ေတာ့ ခုနက မာခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနေသာလီးက ေငါက္ကနဲမတ္လာသည္။ေပါင္ႏွင့္ညႇပ္ထားဖို႔ပင္အခ်ိန္မရလိုက္။မီမီေက်ာ္က စားပြဲေပၚတင္ထားေသာဆြဲျခင္းေလးကိုယူကာ အခန္းဝသို႔သုတ္ကနဲထေျပးရင္းေနာက္ကိုတခ်က္ျပန္လွည့္ကာ“အာ့ဆိုသမီး႐ုံးသြားေတာ့မယ္ေနာ္–တာ့တာ” ဦးျမတ္ေက်ာ္မွာ ဇနီးသည္ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ စတိုးဆိုင္ေလးကိုလည္းပိတ္လိုက္သည္။သူပိုင္ေျမကြက္ႏွစ္ကြက္မွာ ကန္ထ႐ိုက္တိုက္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ အခန္းေျခာက္ခန္းရထားေလရာ…

Read More “အရင္းအႏွီ” »

ယောကျာ်းဆုံးသွားပြီးကတည်းက ပရိဘောဂ လုပ်ငန်းကို ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ဘဲ ဆက်ပြီး ဦးဆောင်လုပ်ခဲ့သည်။ သူအသက်က ၄၇ဆိုပေမဲ့ နုပျိုဆဲဖြစ်သည်။ တစ်ခုလပ်တို့ မုဆိုးဖိုတို့ဆိုတဲ့ သူ့ယောကျာ်းမိတ်ဆွေတွေက သူ့ကို ရိသဲ့သဲ့ လုပ်ကြသေးသည်။ တကယ်အတည်ယူဘို့ ကမ်းလှမ်းလာသူတွေလည်း ရှိသည်။ ဒါမဲ့ သူဆုံးသွားတဲ့ ယောကျာ်းမျက်နှာကို ထောက်ပြီးနေခဲ့သည်။ တကယ်တန်း လုပ်ငန်းကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်ရတော့လည်း မိန်းမသားမို့ အခက်အခဲတွေ ရှိခဲ့သည်။ အားကိုး အားထားပြုစရာ သားသမီးကလည်း မမွေးခဲ့တော့ လက်ခွဲစရာက မရှိ။ ကိုမြင့်ဆွေရှိစဉ်ကတည်းက အလုပ်သမားခေါင်းဆောင် ကိုဌေးကြွယ်က ခုထိအားကိုနေရဆဲ ဖြစ်လို့ တော်နေသေးသည်။ကောင်တာမှာ…

Read More “အရိုင်းလေး” »

ႏိုင္ထူး တက္ကသိုလ္ စတက္ေတာ့ သူမႏွင့္ စၿပီး ဆုံေတြ႕ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူမရဲ႕ နာမည္က ႏွင္းပြင့္။ နာမည္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ အသားက ညိဳသည္။ မေခ်ာေပမယ့္ လွသည္။ လူပ်ိဳေျခတက္ေလး ျဖစ္သည့္ ႏိုင္ထူး တစ္ေယာက္ ႏွင္းပြင့္ကို ခိုးခိုး ၾကည့္ရသည္က အေမာ။ စာသင္ခန္းေဟာလ္ထဲတြင္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသည့္ထဲမွ သူမကိုသာ ၾကည့္မိေနသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူမသည္ ႏိုင္ထူး ထိုင္ေနက် ခုံတန္းေလးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ အေနာက္ ခပ္က်က် ေနရာ ခုံတန္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အတူ…

Read More “ခ်ည္မထားတဲ့ ႀကိဳး (အစ/အဆုံး)” »

ဒီေန႔ ည ညစာအတူစားဖို႔ ဖိတ္ထားတာမို႔ ေဇာ္မ်ိဳးအိမ္ကို က်ေနာ္လာခဲ့ရတယ္။ လာသာလာရတာ။ မ်က္ႏွာေတာ့ အပူသား။ အျဖစ္က ဒီလိုဗ်။ ေဇာ္မ်ိဳးမွာ အရမ္းလွတဲ့ သီတာဆိုတဲ့ မိန္းမရွိတယ္။ သီတာက ေခတ္မီမီနဲ႔ အားကစားလိုက္စားလို႔ ထင္ပါရဲ႕။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ကလည္း တကယ့္ရွယ္ပဲ။ ျမင္သမွ်ေယာက်ၤားတိုင္းက လွည့္မၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လွသလို အရမ္းလည္း ဆက္ဆီ က်လြန္းတယ္။ ေဇာ္မ်ိဳးနဲ႔သီတာက တကယ့္ ဂုဏ္အသေရရွိ လူႀကီးလူေကာင္း အသိုင္းအဝိုင္းေတြဆိုေတာ့ အေနအထိုင္ကလည္း စည္းကမ္းတက်ရွိပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သက္ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ေပမယ့္ သားသမီး မရၾကေတာ့…

Read More “သူငယ္ခ်င္းမို႔ပါ” »

ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ၊ စနေနေ့ ဖြစ်သည်..။ သည်နေ့သည်ရက်ဟာ အခြားသူတွေ အတွက်တော့ ထူးခြားမည် မဟုတ်သော်လည်း ကိုခင်ကျော်နှင့် မအေးအေးဝင်းတို့အတွက်တော့ ထူးခြားသည့်နေ့ ရက် တစ်ရက် ဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ နှစ် နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။ ချစ်လို့ ခင်လို့ ချလို့ လိုးလို့ မဝသေးပဲ ကောင်းတုန်း…။ ဒါပေမယ့် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်တင်းနှီးနှော ကာမစပ်ယှက်ကြရသည့် အချိန်များက နည်းပါးလှသည်..။ ဒါကလည်း ကျန်းမာရေ ချို့တဲ့နေကြလို့ မဟုတ်..။ သူတို့၏…

Read More “သူဌေးကတော်မမလေး” »

ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။ အသားဖြူလွန်းတဲ့ အဲဒီကောင်မလေးရဲ့ ပါးပြင်လေးတွေက အေးလွန်းနေတဲ့ ရှမ်းပြည်ဆောင်းကြောင့် နီရဲတွတ်နေကြသည် ။ ပအို့မလေးလား ….

Read More “မမကို ဖွင့်တဲ့သူ….” »

သူရလည္း ခရီးလမ္းတစ္ေလ်ာက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ေတြးလိုက္တာ ေနာက္ကေန ပုခုံးကို လာပုတ္မွ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။”လာေလကြာ…။ မင္းမလည္း အလြမ္းသယ္ေနတာနဲ႔ မၿပီးေတာ့ဘူး။ ငါတို႔က မင္းကိုေစာင့္ေနတာ။ ဒီမွာ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ဘာမွလုပ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး””ေအးပါကြာ။ လာပါၿပီ”သူရ စိတ္ကိုတစ္ခ်က္တင္းၿပီး အလုပ္ေတြကို ဆက္ၿပီးလုပ္လိုက္သည္။ ကားငွားတာ၊ ကားသမားနဲ႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တာ၊ ခရီးစဥ္ေ႐ြးတာေတြအားလုံး သူရ တစ္ေယာက္ထဲ ဦးေဆာင္ၿပီးလုပ္ထားတာျဖစ္လို႔ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူရမပါလို႔မၿပီးျဖစ္ေနသည္။ထိုင္ခုံေနရာေတြအားလုံးခ်ထားေပးၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ယူစရာရွိတာေတြ အားလုံးမေမ့က်န္ခဲ့ေအာင္ အကုန္လုံးလိုက္စစ္ရသည္။ သူရ တို႔သြားရတဲ့ ၿမိဳ႕က မြန္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ အနီးၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕။…

Read More “ရွမ္းမေလးကလ်ာ” »