ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး…
သံချောင်းမှာ လူသာငယ်သော်လည်း ပညာက ခေသူမဟုတ်တော့ပေ၊ ယောက်ကျားတို့ တပ်အပ်သည့်ပညာ အစုံကို ၁၀တန်း တဖုန်းဖုန်းကျ ခြင်းဖြင့် အနူစ်နာခံကာ သင်ယူတတ်မြောက်သွားခဲ့ပေသည်။သူ၏ လက်ဦးဆရာ မှာ ဘအောင် ဟုသူခေါ်လေ့ရှိသည့် ဦးမျိုးအောင်ဖြစ်လေသည်၊ ဦးမျိုးအောင်မှာ သံချောင်း၏ ကြီးဒေါ် ဒေါ်နီလာမိုး ၏ယောက်ကျားဖြစ်လေသည်၊ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ သံချောင်း၏ အမေဒေါ်ကြည်ပြာမိုး၏ အမ အရင်း ဖြစ်လေသည်။ သံချောင်းမှာ အမည်အရင်းက…
အပြင်ဘက်မှာ လျှောက်သွားနေတဲ့သူတွေကို ကြည့်ရင်း ကော်ဖီကို တကျိုက်သောက်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ဟာ လန်ဒန်မှာ အုံ့ဆိုင်းမှိုင်းတဲ့နေ့တနေ့ပါ။ ဆောင်းအကုန်ရက်ကို ရောက်နေပေမဲ့ လမ်းသွားလမ်းလာတွေကတော့ အနွေးထည်အထူတွေ မာဖလာတွေနဲ့ လေအေးအေးကို အန်တုနေကြပါတယ်။ နေရောင်ပြောက်ပြောက်လေးက တချက်တချက်တော့ ပွင့်လာရှာပါတယ်။ ပီဇာကို ကိုက်ပြီး ဖုန်းကို ပွတ်နေမိတယ်။ မနေ့ညနေပိုင်းမှာ email တစောင်ဝင်လာတယ်။ အန်တီမေဇော်ဆီကပါ။ သူမက ရံဖန်ရံခါ နေကောင်းလား ပျော်ရဲ့လား…
Read More “လန်ဒန်မြို့ရောက် မိန်းကလေးတယောက် (အပိုင်း – ၁)” »
ဘဝမှာမှတ်မှတ်ရရ ပထမဆုံး လိင်ဆက်ဆံခဲ့ဖူး သူကတော့ သူငယ်ချင်းအမေ ဒေါ်မာလာတဲ့။ ကျွန်တော့်နာမည် ကတော့မောင်ညို။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းနာမည်ကတော့ ထက်နိုင် ။ ထက်နိုင်နဲ့က တက္ကသိုလ်ရောက်မှခင်ကြတာဗျ။ ဒါပေမယ့် တစ်ဂယ့်ငယ်ပေါင်းတွေလို ခင်သွားကြတယ်။ သူအတွက်ဆို ကျွန်တော့်အိမ်က စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်လို၊သူ့အိမ်ကလည်း ကျွန်တော့် အတွက်စားအိမ်သောက်အိမ်ပါပဲ။ အိမ်ချင်းကလည်း သိပ်မဝေးတော့ သူ့အိမ်သွားလည်လိုက်၊ကိုယ့်အိမ်လာလည်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ထက်နိုင်တို့က သားအမိနှစ်ယောက်ထဲနေတာဗျ။ အဖေကတော့မရှိတော့ဝူးပေါ့။ ထက်နိုင် အမေ…
“ဟူးးးး.. မောလိုက်တာ.. လမ်းတွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ.. ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရ်ှဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ် အဟုတ်..”“အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.. ရောက်လာတာနဲ့ ကြားရပြီ.. နေ့စဉ်ဆိုနေကျ တေး.. ရေခဲဘီဒိုထဲမှာ လီမွန်တီး အသင့်ဖျော်ထားတယ် သခင်မ.. သွားသောက်တော်မူ..”“နာ့ အသည်းကျော်လေး.. အာ့လေးတွေ ချစ်နေရတာ.. ခိခိ..”“သွားစမ်းပါဟယ်.. ဒီမှာ အလုပ်မပြီးရတဲ့အထဲ..”^^^^^^^^^^ “အွမ်းးး… ကောင်းထာ.. ရင်ထဲ အေး…
“ဆရာ လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ အဝင်အထွက် စာရင်းတွေပါခင်ဗျာ”“အေးကွာ ကျော်ထက်အောင်ကို ခိုင်းမှပဲ စိတ်ချရတယ်ကွာ ရုံးဆင်းတော့မှာမလား ပြန် ပြန်”ကျေနပ်စွာ ချီးကျူးပြောဆိုနေသော ဖိုင်းနိုက်မန်နေဂျာကို နှုတ်ဆက်ကာ ကျော်ထက်အောင် ရုံးခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။“ကိုကျော် ပြန်ပြီလားဗျ”“အေး ညီလေးရေပြန်ပြီ”“လက်ဖက်ရည်လေး ဘာလေးသောက်ပါဦး အကိုရဲ့”“နောက်နေ့မှကွာ ဒီနေ့ အိမ်မှာ လုပ်စရာလေးတွေရှိလို့ကွ”ရုံးမှအိမ်အပြန်တွင် အိမ်အတွက် ရေပိုက်ခေါင်းလဲဖို့နဲ့ မီးချောင်းချုပ်လဲရန် လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်နှင့် ပိုက်ဆိုင်သို့ ဝင်ကာ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများဝယ်ယူ၍…
ဂျူးဂျူး မောင်နှမလေးယောက်မှာအငယ်ဆုံး။မိန်းကလေးကတစ်ယောက်တည်း။အထွေးဆုံးမို့အားလုံးကအလိုလိုက်ချစ်ကြတယ်။။အကိုသုံးယောက်ကလည်းရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဗလတောင့်တောင့်။အကြီးဆုံးကမင်းမဟာ၊အကိုလတ်ကမင်းခ၊ကိုငယ်ကမင်းမြတ်တဲ့။အားလုံးက အလိုလိုက်ပေမယ့်မဆိုးရှာဘူး။ဂျူးဂျူးလေးဆယ်တန်းအောင်လို့သင်တန်းတွေတောင်တက်တဲ့အရွယ်ရောက်တော့ဖူးပွင့်စပန်းလေးလိုအလှတွေပြည့်စုံလာတယ်။အသားလေးဖြူဖြူ၊နှုတ်ခမ်းလေးနီတာရဲလေး။ဆေးမချယ်ပဲလှနေတဲ့နှုတ်ခမ်း၊ရွှေရင်အစုံမို့မောက်အအရှိုက်တွေနဲ့တင်သားကားကားနဲ့အရမ်းလှတဲ့ဂျူးဂျူးအရွယ်ကလည်းဆယ်ကျော်သစ်အရွယ်ကလေးလေ။အသိကမကြွယ်ဘူး။လေ တိုက်လို့သစ်ရွက်လှုပ်ရင်တောင်ရယ်တတ်တဲ့အရွယ်။ရင်ခုန်တတ်စအရွယ်ကလေး။ရင်ခုန်တတ်စအရွယ်ကိုရင်ခုန်တတ်အောင်သင်ပေးတာကအာကာမင်းမင်း၊အသားဖြူဖြူအရပ်ရှည်ရှည်ရုပ်ကတော့ကိုးရီးယားမင်းသားလေးလိုပါပဲ။မိဘကနယ်မှာဆိုပေမယ့်သားတော်မောင်သင်တန်းတက်စေဖို့ရန်ကုန်မှာတိုက်ခန်းဝယ်ပေးပြီးလွတ်လပ်စွာနေခိုင်းခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်အာကာကငရှုပ်ကလေး။စားနေကြကြောင်ပါး။စားတာမှအနုအရွမနူးမနပ်လေးတွေသာမကရသမျှဖမ်းစားတာ။ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမပြောဘူးမိန်းကလေးတွေအကြိုက်ပြောတတ်ဆိုတတ်တယ်။အဲဒါကြောင့်မို့နှတ်ခမ်းနီမလေးတွေအသဲစွဲလိုဖြစ်နေတာ။အာကာကမနူးမနပ်အရွယ်ဆိုပိုကြိုက်။အသက်ကြီးရင်သူ့ကို ထောင်ခြောက်ဆင်ကျူံးသွင်းခံရမှာကြောက်တယ်။မိန်းမမလိုချင်ဘူး။ယူရင်တစ်ယောက်ပဲလေ။မယူပဲအခုလိုရုပ်ခံနှင့်လုပ်ကြံရင်အဆင်ပြေသမျှအကုန်ဝါးလို့ရတယ်။ ဒီတော့လည်းမနူးမနပ်ကလေးတွေကသင်တန်းတွေမှာတပုံကြီး။ဒါကြောင့်သင်တန်းမျိုးစုံလှည့်တက်ရင်းသားကောင်ရှာတဲ့အခါဂျူးဂျူးလေးကိုတွေ့တယ်။သင်တန်းမျိုးစုံတက်နေတော့လူရည်ကလည်တယ်။မိန်းကလေးအထာနပ်တယ်။အခန်းထဲကြည့်ရင်းရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးဝတ်ထားတဲ့ဂျူးဂျူးကိုတွေ့တော့သားကောင်နံ့ရတဲ့သားရဲပမာသားကောင်ခြေလှမ်းစောင့်ကြည့်တော့တယ်။ဂျူးဂျူးလေးအလာကိုစောင့်တယ်။ရှေ့ကငေးမောကြည့်တယ်။အပျိုရိုင်းလေးဂျူးဂျူးမှာ အာကာမင်းမင်းရဲ့အကြည့်တွေကြောင့်ခြေလှမ်းတွေအမှားမှား ရွှေရင်အစုံခုန်နေမိတယ်။မျက်လုံးချင်းအဆုံမှာမျက်လွှလေးအသာချရင်းရှက်သွေးလေးဖြာရတာအကြိမ်ကြိမ်ပေါ့။တနေ့တော့ဂျုးဂျူးလေးသင်တန်းအလာမှာတော့လှေကားအကွယ်မှာစောင့်နေတဲ့အာကာမင်းမင်း ဂျူးဂျူးလေးကိုတိုက်မိသလိုလုပ်ရင်း“ဗုန်း” “အှတျ….အမေ့”အရှိနျနှငျ့တိုကျလိုကျတဲ့အတှကျဂြူးဂြူးလေးအာမဋေိတျသံလေးပေးရငျးလူကယိုငျသလိုဖွဈသှားရာအာကာမငျးမငျးကလှမျးဖကျထားထားလိုကျတယျ“ဆောရီး …ဂြူး.”“ဟုတျ ဟုတျ လှှတျပါ”“ဂြူးဂြူးမှာအာကာမငျးရငျခှငျထဲရောကျသှားပွီးအယောငျယောငျအမှားမှားပငျဖွဈသှားပွီးရငျဘတျကွီးတဒိတျဒိတျခုနျကာမကြျလးနီရဲသှားတော့တယျ။“ဟာ..ဆောရီး ဂြူး”“အမှတျတမဲ့ပါ ကနြောျတောငျးပနျပါတယျ”“ဟုတျ..ဟုတျကဲ့ ရပါတယျ”“အဲဒီနေ့ကစပွီးအာကာမငျးတဈယောကျဂြူးဂြူးရဲ့အကွိုအပို့ဖွဈလာတယျ။အစစအရာရာအလိုကျအနုအရှတှနှေငျ့ဂြူးဂြူး ခစြျလာအောငျကွံစညျအားထုတျတော့အပြိုရိုငျးလေးဂြူးဂြူးသာယာမိတယျလေ။“ဂြူး ကိုအာကာခစြျတယျ”“အာ…ကိုအာကာကလညျးဂြူးအဲဒါတှမေစဉျးစားသေးပါဘူး”“ဂြူးရယျ ကိုအရမျးခစြျနမေိပွီ”“ဂြူးစဉျးစားပါကှာဂြူးရယျ”“အငျးးးပါ စဉျးစားရငျကိုအာကာ့ကိုရှေ့ဆုံးကစဉျးစားပေးမယျလေ”“ဂြူးရယျမညငျးဆဲပါနှငျ့ကှာ၊ဂြူးကို့ကိုခစြျနမှေနျးသိပါတယျ”“အယျ…အဲလိုပေါျနလေို့လားကိုအာကာ၊ဂြူးရှကျလိုကျတာ”“အငိုကျဖမျးမေးတဲ့မေးခှနျးမှာဂြူးတဈယောကျမရိပျမိပဲအဖွပေေးသလိုဖွဈသှားရပါပွီ”ခစြျကွတော့လညျးသငျတနျးလဈပွီး စားကွသောကျကွပေါ့။ပနျးခွံတှလေညျးသှားကွတယျ။စားနကွေကွောငျပါးကွီးအာကာကဂြူးဂြူး စိတျတှယေိုငျလာအောငျကွိုးစားတော့တယျ။ ဂျူးဂျူးကိုဖက်ထားပြိဎအနမ်းလေးပေးလိုက်တယ်။ဂျူးဂျူးလည်းဒီအနမ်းတွေကြောင့်ရင်တသိမ့်သိမ့်ခုန်တယ်။ရည်းစားမထားဖူးတော့တစိမ်းယောက်ကျားတစ်ယောက်ရဲ့အထိအတွေ့မှာဂျူးစိတ်တွေဂယောင်ချောက်ခြားဖြစ်ရတယ်။နှုတ်ခမ်းနမ်းပြီဆိုအလိုလိုရင်တွေတုန်ပြီးမောဟိုက်နေတယ်။ပိပိထဲလည်းစိုစိစိူစိနှင့်လေ။တစ်ခါတစ်ခါအာကာကဂျူးနို့တွေကိုအပေါ်ကအုပ်ကိုင်လိုက်၊ပေါင်တန်လေးတွေပွတ်ပေးလိုက်မို့အပျိူစစ်လေးဂျူးရသ်တွေတထိတ်ထိတ်ခုန်တယ်“ဂျူး ရယ်အရမ်းချစ်တယ်”“ဂျူးလည်းချစ်တယ်ကိုကို”“အတူနေချင်ပြီကွာ”“အော ကိုကိုကလည်းဂျူးဖြင့်ကျောင်းမပြီးသေးဘူး”“စိတ်မချလို့ပါဂျူးရယ်”“စိတ်ချပါ ကိုကို ဂျူးကကိုကိုတစ်ယောက်ပဲချစ်မိတာပါ”“အင်းဂျူးရယ် ကိုကို အရမ်းချစ်လို့စိတ်မချမိတာပါ”“ဂျူးကလှတော့ကိုကို့ကိုပစ်သွားမှာစိုးရိမ်တယ်”“ဂျူးကပိုစိုးရိမ်တာပါ”“ဂျူးကိုကိုသစ္စာဆိုပါတယ်။ဂျူးကိုပစ်ပြီးအခြားတစ်ယောက်ချစ်မိရင်ကိုကိုအသေဆိုးနဲ့သေပါစေ” “အို…
ကျွန်မ အဖေနဲ့အမေက ရန်ကင်းဈေးထဲမှာအထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည့်အတွက် မိုးမလင်းမှီထသွားပြီး မိုးချုပ်မှအိမ်ကိုပြန်ရောက်ကြပါသည်။ တစ်နေ့ကြတော့ ညနေမှောင်စပျိုးနေတဲ့အချိန်မှာ အမေနဲ့အဖေတို့ အိမ်ပြန်အလာစောင့်မျှော်ရင်း အိမ်ဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက်ဘေးမှာ ထောင့်ဖြတ်လေးထိုင်ပြီး မျှော်နေမိပါသည်။ဒီအချိန်မှာဘဲ အပေါ်ထပ်တက်တဲ့လှေခါးခြေရင်းဘက်ကနေ လူတစ်ယောက်ဟာကျွန်မရှေ့ကို ရိပ်ကနဲရောက်လာလို့ကျွန်မဟာလန့်ပြီးမတ်တပ်ထရပ် လိုက်မိပါသည်။ “ဟင်…..အစ်ကိုထူးမော်´´သူက ကျွန်မကိုဘာမှပြန်မပြောဘဲကျွန်မကိုယ်လုံးကို လှမ်းပြီးဖက်လိုက်ပါသည်။“အို…..လွှတ်….လွှတ်..´´ကိုထူးမော်က မလွှတ်တဲ့အပြင်ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ ဆံပင်တွေကိုနမ်းရင်း ကျွန်မတင်သားတွေနဲ့ ရင်သားတွေကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့စုန်ချီဆန်ချီဆုပ်နယ်နေပါသည်။ ကျွန်မအတင်းရုန်းကန်နေပေမယ့် သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကကျွန်မခါးကို အသေဖက်ထားတာကြောင့်ကျွန်မဘယ်လိုမှ မလွတ်နိုင်ပါ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး…
မထွေး တစ်ယောက် လူအခြေအနေကြည့်ပြီး တဖြေးဖြေး သွားနေမိသည်။ဆူးတောများအတွင်းကို တိုးဝင်ပြီး အရိပ်အခြေ ကြည့်နေလိုက်သည်။ရေကန် အပျက်ကြီးအနားကို သွားပြီး အုတ်ရိုးကျိုးနေသော ကြာဇံလုပ်ဖို့ ပဲများစိမ်ကြသော ရေကန်အပျက်ကြီး က မြေကြီးထဲ အထိ လူတစ်ရပ်ကျော်ပြီး အောက်ခြေ က နက်သေးသည်။ ခါးအထိ ရှိသော အုပ်ရိုးများ စီထားသည်။ဆူးခြုံများ မိုးနှံခြုံများ ထန်းပင်ကြီးများ စက်အတွင်းမှာ နေကြသော ကလေးများ…
ကျွန်မဧ။်အမည်မှာ မဇင်မာဖြစ်ပြီး အသက်မှာ ၃၅နှစ်ခန့်ဖြစ်သည်….ကျွန်မသည်..ရန်ကုန်မြို့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက် ရှိကျူးကျော်ရပ်ကွက်တစ်ခုတွင်နေထိုင်ပြီး သားတစ်ယောက်သမီးတစ်ယောက်မိခင်ဖြစ်သည်…ကျွန်မဧ။်ခန္ဓာကိုယ်မှာယောကျာ်းသားများအားဆွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင်မပြည့်စုံသောလည်း စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသောအကြည့် များကိုပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်ပါသည်…ကျွန်မဧ။်လင်တော်မောင်မှာ အသက် ၄၀နှစ်ခန့်ရှိပြီး ကျွန်မတို့ဇနီးမောင်နှံတို့ချစ်ခင်စုံမက်သောကြောင်ဘဝတစ်ခုဆိုးတူကောင်းးဖက်ပေါင်းသင်းနေထိုင်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ..လင်တော်မောင်မှာ .ညားခါစတွင် အလုပ်အဆင်ပြေ၍မိမိတို့မိသားစုမှာချောင်လည်ခြင်း..သားသမီးများအားကောင်းမွန်စွာကျွေးမွေးထားနိုင်ပြီး…ငယ်စဉ်အခါက ပျော်ရွင်စွာသုံးဖြုန်းခဲ့ပြိး ယခုအချိန်တွင် လင်တော်မောင်မှာဆေးလိပ်သောက်ခြင်း ကြောင့်နှလုံးသွေးကြောကျဉ်း၍ လေငန်းရောဂါခံစားနေရပါသည်..ထိုကြောင့်အိပ်ရာထဲလဲနေကာ ဝင်ငွေမရှိခြင်း ဝင်ငွေထွက်ငွေမညီခြင်းတို့ကြောင့် ကျွန်မတို့မိသားစုမှာဆင်းရဲနွမ်းပါးနေခဲ့လေသည်..ထို့ကြောင့်ကျွန်မသည်ဈေးထဲတွင် အသီးအရွက်ရောင်းခြင်း အဝတ်လျှော်ခြင်းစသောအောက်ခြေအလုပ်များသိမ်းကျုံးလုပ်ကာမိသားစုတာဝန်ကိုထမ်းဆောင်လျက်ရှိပါသည်….ထို့သို့ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသောဘဝကိုကျော်ဖြတ်ရင်းးး လင်တော်မောင်ဆေးရုံဆေးခန်းစရိတ်ကလည်းများပြား ကျွန်မရှာသမျှသည်လည်းနည်းပါးသောကြောင့် …..ကလေးတွေစားစရိတ်ပါ မလောက်ငှာဖြစ်ကာ ကျွန်မသည်ကိုယ်ကိုကိုယ်သတ်သေချင်စိတ်များပါပေါ်ပေါက်လာလေတော့သည်….ထို့ကြောင့် ကျွန်မလည်းမိသားစုနဲ့ဝေးရာသို့သွားကာ…
