အပြာစာအုပ်များ
ကျတော်က ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ။ နံမည်ကတော. အောင်မြတ်ပါ။ စစ်တပ်ကနေ ပြောင်းလာတဲ. ဆရာဝန်ကြီးပေါ.ဗျာ။ အသက်ကတော. ၃၅ နှစ်ဗျ။ မိန်းမလား ရှိတာပေါ.၊ အသက် ၂၅နှစ်အရွယ် ဆရာဝန်မလေးပေါ.ဗျာ။ ကျတော်လား သူ.အရင် အများကြီး ထားခဲ.ဖူးတာပေါ. မယူတာပဲရှိတယ်။ လူကောင်ထွားထွား အရပ်က ၅ပေ၁၁လက်မ၊ ပောင်ချိန် ၁၆၀ ဆိုတော. လူကောင်ကြီးကြီး ဟိုဒင်းလဲ ကြီးကြီးပေါ.ဗျာ။ စော်တွေဆို ဘယ်တွေ.မရှောင်ပဲ အပျိုကော အအိုကော လင်ရှိတာကော တခုလပ်ကော ဘာမှ မရှောင်ဘူး တွေ.မရှောင်ပေါ.ဗျာ။ လူပျိုပေါက်ဘဝထဲက အတွေ.အကြုံတွေရှိလာတော….
ေကာင္းလိုက္တာ ႏွင္း ရယ္ စုပ္စုပ္ ႏွင္း ေတာင္လီးစုပ္တာပညာရွင္အဆင့္ေရာက္ေနၿပီပဲႏွင္း ကသူ႔ေယာက္်ား ရဲေလး ကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုကာအဲ့ဒါ ေမာင္သင္ေပးထားတာေလအဲ့ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ဗ် ႏွင္း ကိုက်ေနာ္ ရည္းစာဘဝထဲက ေသေသခ်ာကိုဘယ္လိုဘယ္ပုံစုပ္ရမယ္ လွ်ာကိုလဲေကာင္းေကာင္းအသုံးျပဳတတ္ေအာင္ ဖူးကားေတြ ေအာစာအုပိေတြျပ ေပးဖတ္ၿပီးကို ေသခ်ာ ထရိန္းထားတာ အခုဆိုရင္ ႏွင္း ရဲ႕ ပုေလြပညာက ထိပ္တႏ္ူးအဆင့္ေရာက္ေနၿပီ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ေကာင္ေတြေလာက္ေတာ့ ႏွင္း ၁မိနစ္ေလာက္စုပ္ေပးလိုက္တာနဲ႔ ၿပီးသြားႏိုင္တယ္ေတာ္ၿပီ ႏွင္း ဆြဲၾကမယ္ ဘယ္ပုံေနေပးရမွာလဲ႐ိုး႐ိုးပဲ လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္ကြာ ကိုယ္လဲ ၿပီးခါနီးေနပီ ႏွင္း ေရာႏွင္း…
မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္က ဆိုင္ကယ္ဝပ္ေရွာ့တစ္ခုမွာ ပညာသင္ေနတဲ့ ပညာသင္တစ္ေယာက္ေပါ့ အသက္က 19 ႏွစ္ အေဖကေတာ့မရွိေတာ့ဘူူး အေမက ေနာင္ေရးစိတ္ေအး ရေအာင္လို႔ဆိုၿပီးဆိုင္ကယ္ဝပ္ေရွာ့မွာအလုပ္အပ္ေပးထားတာ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုထဲကိုေရာက္ရွိခဲ့ပါၿပီဆင္းရဲခဲ့တဲ့ ဒဏ္ကို ဆက္ၿပီး မခံစားခ်င္တာေၾကာင့္ပညာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ စိတ္ပါပါသင္လိုက္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခရီးေရာက္ၿပီး အင္ဂ်င္ အေပၚပိုင္းေတာင္ ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီေလကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း ေျပာေနတာနဲ႔ စာေတာင္ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားေတာ့မယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ပ်က္က ဒီလိုဗ်ဆိုင္မွာက အလုပ္ပါးေနတာနဲ႔ ဖုန္းေလးေတြထုတ္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပာကားေတြကူးယူၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ဆိုင္ကို ကလစ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ေရာက္လာခဲ့တယ္သူ႔နာမည္က မနန္းသူဇာ တဲ့…
ဆရာအတက်သင်ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး slim body ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ မပိန်မပါး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ တင်သား ရင်သားများက ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။ အရပ်မှာ 5′ 4″ ခန့်ရှိပြီး တင်ပါးစုံထိ ရှည်လျှားသော ဆံနွယ်များက ဆရာမ ဆိုသည့် ဂုဏ်ပုဒ်ကို တင့်တယ်စေသည်။ ပါးပြင်တွင် စံပါယ်တင်မှည့်လေး ပါပြီး…
ဖြံ႕ထြားကားစြင့္ လုံးတစ္ေနေသာ တင္သားအစုံေပၚသို႔ သန္မာေသာ လက္ဖဝါးႏွစ္ခုက ဘယ္ညာေပါင္ထိပ္အေပၚနားဆီမွ က်ေရာက္၍လာသည္.။ ခင္ႏြဲ႕ရီ ေနာက္သို႔ ၿပဳံးေယာင္သန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ ဟင့္……ကို….သံရွည္ေလးႏွင့္ မူလိုက္စဥ္ တင္သားအစုံေပၚက လက္ႏွစ္ဖက္က ခင္ႏြဲ႕ရီအားေနာက္ေက်ာမွ ေန၍ သိုင္းဖက္လိုက္သည္..။ကို….ကလဲကြာ……..ခင္ေမာင္လြင္၏ မ်က္ႏွာက ခင္ႏြဲ႕ရီ၏ မ်က္ႏွာေဘးသို႔ ကပ္လိုက္ရင္း ပါးျပင္ေလးတစ္ဖက္ကို အသံမထြက္ေအာင္ နမ္းလိုက္သည္..။ရီေလး…လာကြာ….တို႔ တစ္ခ်ီေလာက္ ဆြဲၾကရေအာင္….ဟာကြာ…ကို ကလဲ..ခုမွ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိေသးလို႔လဲ…ရီေလး တင္ပါးႀကီးေတြ ပိန္က်သြားမွာေပါ့….ခပ္ခြၽဲခြၽဲ အသံေလးအဆုံး ခင္ေမာင္လြင္က သက္ျပင္းကို မွ်င္းမွ်င္းေလး ခ်လိုက္သည္.။မလုပ္ရတာ တစ္ပတ္ရွိသြားၿပီေလ…..ရီေလး..ရဲ႕…အင္းပါ….ေနာက္…
ဆရာမဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်။ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့ဆရာမရဲ့ဖြူဝင်းနေတဲ့ခြေသလုံးလေးတွေကိုမြင်လိုက်ရသည်. .။ ဆရာမဝိုင်းစက်တဲ့မျက်ဝန်းတွေ.. နှာတန်လှလှလေး. .နှုတ်ခမ်းပြဲပြဲဖူးဖူးလေး.. တွေဟာသူ့ရင်ကို တအားလှုပ်ရှားယစ်မူးစေသည်လို့ဆရာဦးသိန်းထွန်းနိုင်ထင်သည်. .။ ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်သည်ကျောင်းဆရာမမလုပ်ဘဲရုပ်ရှင်မင်းသမီးလုပ်ဖို့ကောင်းသည် လို့ဆရာဦးသိန်းထွန်းနိုင်ထင်သည်. . ။ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်သူတို့ကျောင်းကိုရောက်လာတာ မကြာသေး။ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်သည်ရုပ်ကချောသည်. . ။ကိုယ်လုံးကတောင့်သည်. .။ အသားအရေလှသည်။အသံလေးကချိုသည်။ဘာလိုသေးလဲဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်ရယ်..။ . . ဆရာဦးသိန်းထွန်းနိုင်သည်ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်သူ့ကျောင်းကိုစ..ရောက်လာတဲ့နေ့ကစပြီး..နေ့တိုင်း သူမရဲ့အလှအပတွေကိုလေ့လာသုံးသပ်နေသူဖြစ်သည်. . ။ ဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်ကိုသူ.. သဘောကျနေသည်ဆိုပါတော့. .။ ဆရာဦးသိန်းထွန်းနိုင်လိုဘဲဆရာမချစ်ချစ်ကျော်မြင့်ကိုစိတ်ဝင်စားနေသူတယောက် ရှိနေသည်. . ။သူကတော့ဆရာမဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်အတန်းပိုင်ဆရာမလုပ်ရတဲ့ဆယ်တန်း အေအတန်းကကျောင်းသားပေါ်ဦးထွန်းပါဘဲ. .။ ပေါ်ဦးထွန်းသည်ဆရာမဒေါ်ချစ်ချစ်ကျော်မြင့်အတန်းထဲဝင်လာသောအခါ အတန်းသားကျောင်းသားကျောင်းသူအားလုံးက( မင်္ဂလာပါဆရာမ)လို့တပြိုင်နက်အော်နုတ်ဆက် လိုက်တဲ့အချိန်ကထဲကဆရာမကိုစူးစိုက်ကြည့်နေသည်. . ။ဆရာမအတန်းထဲကို လမ်းလျောက်ဝင်လာတာမော်ဒယ်လ်တယောက်လိုဘဲလို့သူထင်သည်….
“ အစ္ကိုေလး ….”အိပ္မေပ်ာ္ပဲ မ်က္လုံးေၾကာင္ေနေသာ ကိုသက္ေအာင္ လန႔္သြားသည္..။“ ဟင္…ပုံ႔ပုံ႔…မအိပ္ေသး ဘူးလား…..”ကြယ္လြန္သူ ဇနီးသည္ႏွင့္ ခ်စ္တင္းႏွီးေႏွာခဲ့ပုံကေလးမ်ားကို ျပန္လည္ စျမဳံ႕ျပန္ေနေသာ ကိုသက္ေအာင္ ရဲ႕ ေဘာ္ဒါႀကီးက တင္းမတ္ေနသည္..။ ပုံ႔ပုံ႔က အဲဒါႀကီးကို ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႕လိုက္ေလသည္..။“ မမသီ သားေတြက အရမ္းေသးေပါက္တာပဲ……”ကိုသက္ေအာင္ ျမင္သာေအာင္ အႏွီးႏွစ္ထည္ကို ကိုင္ၿပီး ေျမႇာက္ျပလိုက္သည္..။ ကိုသက္ေအာင္ ကုတင္ေပၚမွထကာ ပုံ႔ပုံ႔အနားသို႔ လာခဲ့သည္..။ ပုံ႔ပုံ႔ထံမွ သနပ္ခါးနံ႔ သင္းသင္းေလးကို ဦးစြာ ရႉရွိုက္မိလိုက္ရသည္..။“ ထားခဲ့ေလ….မိုးလင္းေတာ့ ..ငါေလၽွာ္လိုက္ပါ့မယ္….“ “ အို….မဟုတ္တာ….”ပုံ႔ပုံ႔က…
တစ်ထပ်တိုက်လေးက အကြမ်းထည်ပြီးတော့မည်။ ကန်ထရိုက်တာက ဦးအေးမောင်ဖြစ်သည်။ ဦးအေးမောင်မှာ အရင်ကလက်သမားဆရာ၊ ပန်းရံဆရာကြီးဖြစ်သည်။သူကအများတွေလို လက်သမားသီးသန့်၊ ပန်းရံသီးသန့် ကျွမ်းကျင်တာမျိုးမဟုတ်ပေ။ လက်သမားလုပ်ငန်းကော၊ ပန်းရံလုပ်ငန်းပါ ကျွမ်းကျင်တာဖြစ်သည်။ ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှု၊ အလုပ်တွင်စေ့စပ်သေချာမှု၊ ပိုင်ရှင်အပေါ် စေတနာတွေထားမှုတွေကြောင့် လူတွေက သူ့ကိုတဖြည်းဖြည်း ယုံကြည်စိတ်ချလာပြီး အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို `ဝ´ ကွက်အပ်သည်အထိ ဖြစ်လာကာ ဦးအေးမောင် တစ်ယောက် ကန်ထရိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။“ မောင်ကျော်ရေ………မောင်ကျော် ”“ လာပြီဆရာ…… ”ဦးအေးမောင်၏ ခေါ်သံကြောင့် ပေကြိုးတစ်ချောင်းဖြစ် အလုပ်ရှုပ်နေသော အသက်(၂၅)နှစ်အရွယ် လောက်ရှိသော လူငယ်တစ်ဦးက ဦးအေးမောင်၏ အနားသို့ရောက်လာသည်။ “…
ေယာကၡမအိမ္ေနရသည့္ၾကည္ျပာမွာစိတ္ညစ္မိေနရသည္။ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုသူရကိုခ်စ္၍လက္ထပ္ခဲ့ေပမယ့္တဘဝစာအတြက္ေတာ့ဦးေႏွာက္ႏွင့္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္ေတာ့အမွန္၊ကိုသူရသည္ရည္မြန္သည္။ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္းမရွိေပ၊မိဘစကားနားေထာင္တတ္ေသာသားအလိမၼာျဖစ္၍အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့လွ်င္စိတ္ညစ္ရမည္မဟုတ္ဟုေတြးမိခဲ့သည္။ထို႔အတြက္လည္းကိုသူရကိုေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ကိုသူရမရက္မေသာက္၊ဖဲမ႐ိုက္၊မိန္းကေလးမရႈပ္တတ္ေပ။ထို႔အတူအလုပ္လည္းမယ္မယ္ရရမရွိ၊သို႔ေပမယ့္မိသားစုအေပၚတြင္ေတာ့သိတတ္ေပသည္။မိန္းမယူၿပီးမိန္းမကိုမိဘအိမ္ေခၚတင္ခဲ့သည္။ၾကည္ျပာတစ္ေယာက္မိဘအိမ္တြင္ေနခဲ့စဥ္ကအလုပ္မလုပ္ခဲ့ေပ။သို႔ေသာ္အိမ္ေထာင္က်လာေတာ့ေယာက္်ားတြင္အလုပ္မရွိေသာအခါ သုံးစရာေငြဟူ၍မရွိေပ။ “ကိုကို အလုပ္ေလးဘာေလးရွာဦး”“ဘာလို႔လဲၾကည္ျပာ”“လက္ထဲေငြမရွိဘူးေလ၊မိဘအိမ္မွာပဲတသက္လုံးကပ္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး၊အိမ္ေလးဘာေလးငွားေနရေအာင္”“ဘာလို႔လဲ၊ၾကည္ျပာကိုဘယ္သူကဘာေျပာလို႔လဲ”“ဘာမွမေျပာဘူးေလ၊ဒါေပမယ့္အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီဆိုေတာ့ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ရမွာေပါ့”“ငါ့မိဘကငါ့ကိုၾကည္ျဖဴၿပီးသား၊ၾကည္ျပာဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ”“ေမာင္ႏွမေတြလည္းရွိေသးတယ္ေလ”“ငါအငယ္ဆုံးေလ၊မၾကည္ျဖဴစရာဘာမွမရွိဘူး”“ခုၾကည္ျပာေျပာမယ္၊ၾကည္ျပာတစ္ခုခုစားခ်င္ရင္ကိုကိုမိဘဆီကပိုက္ဆံေတာင္းရတာမဟုတ္လား”“ကိုယ့္မိဘဆီကကိုယ္ေတာင္းတာပါၾကာ” “ကိုကို႔ကိုၾကည္ျဖဴေပမယ့္ၾကာရင္ၾကည္ျပာ့ကိုၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါ့မလား”“ငါ့ကိုခ်စ္ရင္ငါ့မိန္းမကိုလည္းၾကည္ျဖဴရမွာပဲ”“ကိုကိုအၿမဲတမ္းေတာင္းေနလို႔ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ၊ၾကည္ျပာလဲအားနာရတာေပါ့”“အင္းပါမိန္းမရာ၊ငါအျပင္သြားလိုက္ဦးမယ္”မည္သို႔ပင္ေျပာေစကာမူအလုပ္ကိုမရွာေပ။အလုပ္မရွိလွ်င္ဝင္ေငြမရွိသျဖင့္ေယာက္ခမအိမ္ေနရေသာၾကည္ျပာမွာအလိုလိုေနရင္းသိမ္ငယ္လာသည္။စားရေသာက္ရမည့္အေရးတအိမ္သားလုံး၏ေဝယ်ာကိစၥမ်ားကိုသာလုပ္ေပးေနရင္းကမိမိသည္အိမ္ေဖာ္လားဟုေတြးလာရသည္။မိဘမ်ားကၾကည္ျပာကိုေတြ႕လိုလွ်င္ေတာင္ေယာက္ခမမ်ား၏အရိပ္အေျခကိုၾကည့္ေနရသည့္အေနအထားသို႔ေရာက္လာသည္။သို႔အတြက္လင္ေယာက္်ားအားအလုပ္ရွာပါဟုေျပာလွ်င္ေယာက္ခမမ်ားကမၾကည္ျဖဴခ်င္ေပ။“ငါ့တို႔သားကိုတသက္လုံးတင္ေကြၽးထားႏိုင္တယ္” ဆိုေသာစကားကၾကည္ျပာစိတ္နာလာရသည္။ထို႔ေၾကာင့္ေယာက္်ားအားေျပာမရသည့္အဆုံးမိမိဘာသာအလုပ္လုပ္ရန္အတြက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုအပူကပ္ေမးရေတာ့သည္။တေန႔ေတာ့အလုပ္တစ္ခုအတြက္အင္တာဗ်ဴးေျဖရန္ ရွိလာေသာအခါအလုပ္လုပ္ရန္ဟုမေျပာရဲပဲမိဘအိမ္ခနသြားရန္အေၾကာင္းျပ၍ထြက္လာခဲ့ရသည္။အင္တာဗ်ဴးေျဖရန္ကုမၸဏီတစ္ခုကိုေရာက္ေသာအခါအလုပ္ရရွိရန္သာဆုေတာင္းေနရေတာ့သည္။ “မၾကည္ျပာအခန္းထဲဝင္လို႔ရပါၿပီ”“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”မၾကည္ျပာအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့စားပြဲမွာလူတစ္ေယာက္ထိုင္ေနၿပီးအသက္အားျဖင့္သုံးဆယ့္ငါးပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိသည္ဟုထင္မွတ္လိုက္သည္။႐ုပ္ရွင္ထဲကလိုသူေဌးေခ်ာေခ်ာပုံမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။အသားညိဳညိဳႏွင့္႐ုပ္ရည္သန္႔သန္႔ေတာ့ရွိသည္။ၾကည္ျပာထိုလူေရွ႕ရွိၾကည္ျပာကစားပြဲေရွ႕ရပ္လိုက္သည္၊“ထိုင္ပါမၾကည္ျပာ”“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”“အလုပ္လာေလွ်ာက္တာေႏွာ္”“ဟုတ္ကဲ့”“အလုပ္မွာေသခ်ာလား”“ဟုတ္ကဲ့”“ဘာလို႔အလုပ္ လုပ္ခ်င္လဲ”“ရွင္”“ေမးတာကထူးဆန္းေနလို႔လား၊ဘာလို႔အလုပ္ခ်င္လဲ၊ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔လား၊ခနတျဖဳတ္စိတ္ေလေနလို႔လုပ္ခ်င္တာလား”“ဒီလိုပါက်မအလုပ္မလုပ္ဖူးေသးဘူး၊သင္ယူၿပီးစီးပြားလုပ္တတ္ေအာင္ပါရွင့္”“ခင္မ်ားကဒီမွာဘာေတြသင္ယူစရာရွိတယ္လို႔ထင္လဲ”“ယူတတ္ရင္ေတာ့ပညာရမွာေတြအမ်ားႀကီးလို႔က်မထင္ပါတယ္”“ဒါျဖင့္ခင္မ်ားကသင္ယူၿပီးပိုက္ဆံမယူဘူးဆိုတဲ့သေဘာလား”“အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး၊က်မသင္ယူၿပီးတတ္ကြၽမ္းသေလာက္တန္တဲ့လခမ်ိဳးကိုလိုခ်င္ပါတယ္”“ဒီမွာခင္မ်ားကသင္ယူခ်င္ေပမယ့္သင္ေပးမယ့္သူမရွိရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”“က်မကသင္ယူဖို႔လာတာျဖစ္တဲ့အတြက္က်မကသင္ေပးခ်င္လာေအာင္ျပဳမူေနထိုင္ပါ့မယ္”“ႀကိဳက္သြားၿပီ၊တကယ္ေရာလုပ္ခ်င္စိတ္ရွိရဲ႕လား” “ေသခ်ာပါတယ္ရွင့္”“ဟုတ္ၿပီေလ၊ဒီကဝန္ထမ္းကအလုပ္ထြက္ေတာ့မွာ၊မၾကည္ျပာကသူ႔ဆီကေနဒီအလုပ္ေတြကိုသင္ယူၿပီးလုပ္ငန္းခြင္ထဲသြားရမွာ”“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”“ခင္မ်ားရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းလစာကိုထည့္ေရးၿပီးေရွ႕ကအမဆီမွာကိုတင္ခဲ့ပါ”“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”အမကိုေမးၿပီးစာတင္ခဲ့ရတယ္။အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေပမယ့္ရင္တထိတ္ထိတ္ပါအိမ္မွာႀကဳံရမယ့္ျပသနာမ်ားအတြက္ကိုႀကိဳေတြးထားၿပီးသားပါ။အိမ္ကအလုပ္ေတြကိုဟန္မပ်က္လုပ္လိုက္တယ္။ညေရာက္ေတာ့“ေယာက္်ားၾကည္ျပာအလုပ္ရလာၿပီ”“ဘာေျပာတယ္”“ဒီေန႔အလုပ္အင္တာဗ်ဴးတာရခဲ့တယ္”“နင့္ကိုဘယ္သူကအလုပ္ေလွ်ာက္ခိုင္းလို႔လဲ”“ၾကည္ျပာ့ဘာသာၾကည္ျပာေလ်ာက္ခဲ့တာ”“ငါခြင့္မျပဳဘူးၾကည္ျပာ”“ဘာလို႔လဲ”“ဘာလဲဟ၊ၾကည္ျပာနင္မရွိရင္အိမ္ကအလုပ္ကိုဘယ္သူကလုပ္ေပးမလဲ” “အရင္ကဘယ္သူလုပ္လဲ”“ၾကည္ျပာ အလုပ္ကေလးရတာနဲ႔ငါကိုခံေျပာလာတာပဲ”“မဟုတ္ဘူးေယာက္်ား၊က်မေစာေစာထၿပီးအိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့မယ္”“အိမ္ကလူေတြထမင္းစားခ်ိန္ဘယ္သူလုပ္ေပးမွာလဲ”“ဒါေတာ့အဆင္ေျပသလိုလုပ္ၾကေပါ့”“မျဖစ္ဘူး၊နင္အလုပ္မသြားရဘူး”“မသြားလို႔မျဖစ္ဘူး”“နင့္အလုပ္ကိုငါလိုက္ခဲ့မွာ”“အာလိုက္လို႔ရမလား”“နင့္အလုပ္ကဘာအလုပ္မို႔လိုက္လို႔မရတာလဲ”“လိုက္ခ်င္ရင္လိုက္ခဲ့၊ဒါေပမယ့္႐ုံးခန္းအထိလိုက္လို႔ေတာ့လိုက္လို႔မရဘူး”“ေအးၿပီးေရာ”မနက္ေစာေစာထၿပီးအိမ္အလုပ္ေတြကိုၿပီးေအာင္လုပ္ရေတာ့တယ္။ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီးအလုပ္သြားရန္ျပင္ေတာ့ေယာက္ခမက“ဘယ္သြားမလို႔လဲၾကည္ျပာ”“သမီးအလုပ္သြားမလို႔အေမ”“အလုပ္သြားမလို႔ဟုတ္လား၊နင္အိမ္မွာေအးေအးေဆးေဆးေနရရဲ႕လို႔ဘာလို႔အလုပ္သြားခ်င္တာလဲ”“အေမ သမီးတို႔လဲေငြစုရမယ္ေလအေမ”“နင္သုံးဖို႔ငါမေပးလို႔လား”“သမီးအၿမဲတမ္းေတာ့ေတာင္းမေနခ်င္ဘူး”“ဟဲ့သားနင္ကမတားဘူးလား”“တားတာပဲအေမ”“ငါ့သားတားေနရဲ႕ဘာလို႔ဆက္လုပ္တာလဲ”“အေမသမီးတို႔ေရွ႕ေရးအတြက္ပါအေမ”“နင္သြားရင္အိမ္ကအလုပ္ကိုဘယ္သူလုပ္မွာလဲ”“အေမသမီးထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ၿပီးပီအေမ ၊ခူးခပ္စား႐ုံပဲ”“သား နင့္မိန္းမကိုလဲေျပာဦး၊ငါ့ကိုျပန္ခိုင္းေနတယ္”“ကဲပါၾကည္ျပာရယ္၊အေမစိတ္မေကာင္းေအာင္မလုပ္နဲ႔၊အဲဒီအလုပ္မလုပ္မလုပ္ရလဲထမင္းငတ္မသြားဘူး”“သြားမွရမွာေယာက္်ား”“ဒီေလာက္ေတာင္ေျပာမရတာနင္သြားရင္အိမ္ျပန္မလာနဲ႔”“ရတယ္ ျပန္မလာဘူး”ၾကည္ျပာေျပာရင္းထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။အရမ္းလည္းဝမ္းနည္းသြားရတယ္။အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့အမကႀကိဳေရာက္ႏွင့္ၿပီ“အမက်မ ဘယ္အလုပ္ေတြလုပ္ရမလဲ”မၾကည္ျပာေမးေတာ့ေလာေလာဆယ္အကူအလုပ္အေနနဲ႔လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့“ေလာေလာဆယ္ဆရာခိုင္းတာေလးေတြေတာ့လုပ္ရမယ္”“ဟုတ္ကဲ့အမ၊အမလဲခိုင္းစရာရွိရင္ခိုင္းပါ”႐ုံးကလူေတြစုံလာေတာ့ဆရာလဲေရာက္လာတယ္။“ၾကည္ျပာ၊ကိုႀကီးလာၿပီငါနဲ႔လိုက္ခဲ့”“ဟုတ္ကဲ့အမ”“က်မဝင္ခဲ့မယ္”“ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ”“ၾကည္ျပာကိစၥပါ”“ဟုတ္ကဲ့ေျပာ”ေလာေလာဆယ္အလုပ္ကသူ႔ေနရာႏွင့္သူအဆင္ေျပေနေတာ့ၾကည္ျပာကိုဘယ္ေနရာခိုင္းရမွန္းမသိေသးဘူးဆရာ”“ဒီလိုလုပ္၊စာအဝင္အထြက္၊မိတၱဴကူးတာ၊စာလာပို႔တာကိုသူ႔ကိုခိုင္းလိုက္၊ပဲဒါေတြအရင္သင္ထားေပးလိုက္၊သူကကြန္ျပဴတာ႐ိုက္တတ္တယ္ေျပာတယ္၊အဲဒါေတြမႏိုင္တဲ့လူေတြကိုသူ႔ဆီေပးၿပီး႐ိုက္ခိုင္း၊စာရင္းဇယားေတြဘယ္လိုဆြဲလဲသင္ထားေပးခိုင္းလိုက္၊သူ႔ကိုမခိုင္းပဲမေနရေအာင္တစ္ေယာက္ခ်င္းမိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါ”“ဟုတ္ကဲ့”ၾကည္ျပာအစ္မနဲ႔အျပင္ကိုထြက္ၿပီးတစ္ေယာက္ခ်င္းမိတ္ဆက္ေပးၾကတယ္။ခုေတာ့ၾကည္ျပာထိုင္ရမယ့္ေနရာရလာၿပီ။အဲဒီေတာ့ခိုင္းမယ့္သူေတြကၾကည္ျပာကိုလာၿပီးခိုင္းၾကရသလိုသူတို႔လိုအပ္တဲ့ပုံစံကိုပါနမူနာပုံစံႏွင့္တကြတစ္ခါတည္းျပၾကရတယ္။လုပ္ေနက်မဟုတ္၍ၾကာေသာ္လည္းၾကည္ျပာအားမေလွ်ာ့ေပ။ရေအာင္ႀကိဳးစားလုပ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ၾကည္ျပာကိုဂ႐ုဏာသက္ေရာက္ၿပီးသင္ျပၾကရတယ္။ဒီၾကားထဲစာဝင္စာထြက္ကိုလက္ခံရၿပီးသက္ဆိုင္ရာေနရာသို႔ပို႔ေပးရျပန္တယ္။ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ထမင္းစားခ်ိန္မွာ႐ုံးကအမႀကီးက“ၾကည္ျပာေရခနလာဦး”“ဟုတ္ကဲ့မမ”“ကိုႀကီးအတြက္ထမင္းပြဲျပင္ေပးရေအာင္”“ဟုတ္ကဲ့မမ”ကိုႀကီးအတြက္ထမင္းပြဲျပင္ၿပီးေတာ့“ကိုႀကီးထမင္းစားလို႔ရၿပီ”“ေအာ္ဟုတ္ကဲ့အမ”“မၾကည္ျပာအဆင္ေျပရဲ႕လား”“ေျပတယ္ဆရာ”“ဆရာလို႔မေခၚပါနဲ႔ၾကည္ျပာ၊ကိုႀကီးလို႔ပဲေခၚ”ဒီေန႔ညေနအိမ္ျပန္၍မျဖစ္မိဘအိမ္ကိုပဲျပန္မွျဖစ္ေတာ့မည္ဟုေတြးၿပီးဝမ္းနည္းသြားရသည္။“မၾကည္ျပာဘာျဖစ္လို႔လဲ”“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကိုႀကီး”“ေအာ္ေအးပါ၊ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုလဲၿပီးေရာ”ညေနေရာက္ေတာ့ၾကည္ျပာအေမ့အိမ္ကိုပဲျပန္လိုက္သည္။အေမကစိတ္မေကာင္းသည့္ပုံေပါက္ေနၿပီး“သမီး၊သမီးယာက္်ားလာသြားတယ္”“ဟုတ္လားအေမ”“ဟုတ္တယ္သမီး၊သူနဲ႔ကြာရွင္းေပးပါတဲ့”“ရွင္၊ေဩာ္သူကဒီလိုလား”“ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲသမီး”“သမီးအလုပ္လုပ္လို႔အေမ”“ေအာ္သမီးရယ္သူတို႔ကမလုပ္ေစခ်င္ရင္မလုပ္နဲ႔ေပါ့”“အေမသမီးအိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္လို၊ကြၽန္လိုမလုပ္ႏိုင္ဘူးအေမ၊သူတို႔လုပ္စာထိုင္စားေနတယ္ဆိုၿပီးသူတို႔မ်က္ႏွာအလိုက္အထိုက္နဲ႔သမီးမေနႏိုင္ဘူး”“အင္းေလငါသမီးေလးကိုဒီလိုပုံစံမ်ိဴးေတာ့ေမေမတို႔မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ဒါေပမယ့္သမီးစဥ္းစားေပါ့၊တခုလပ္ျဖစ္တာမိန္းကေလးအတြက္ေတာ့ဘယ္ေကာင္းမလဲ”“ဒါေတာ့ဒါေပါ့အေမ၊ဒါေပမယ့္သူတို႔ဘက္ကမွကြာရွင္းဖို႔ေတာင္းလာၿပီဆိုေတာ့သမီးဘက္ကလည္းကြာေပးမွရမွာေပါ့”“သမီးေလးစဥ္းစားပါဦး၊သမီး”“သမီးအမွားမွမပါတာအေမ”“အင္း အေမလဲဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူးသမီးေလးရယ္”ညခုႏွစ္နာရီခြဲေတာ့ကိုသူရေရာက္လာၿပီး“ၾကည္ျပာနင္ထြက္ခဲ့”“ဘာလဲကိုသူရ”“နင္ကငါ့စကားကိုနားမေထာင္ရေအာင္နင္ကလင္ငယ္ရွိေနလို႔လား”“ကိုသူရ ရွင္က်မကိုမဟုတ္တာကိုမစြပ္စြဲနဲ႔၊က်မအလုပ္လုပ္တာက်မေရွ႕ေရးအတြက္ပဲ”“ဘာေစာက္ေရးမပါဘူး၊နင့္လခဘယ္ေလာက္ရွိေနလို႔နင္ကငါႏွင့္ငါမိဘစကားကိုနားမေထာင္တာလဲ”“ရွင္ကေရာက်မစကားနားေထာင္ခဲ့လား၊ရွင့္ကိုအလုပ္လုပ္ဖို႔ေျပာေတာ့ရွင္ကဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘူး၊ရွင္ေယာက္်ားျဖစ္ၿပီးက်မကိုရွင့္ဆီကေငြဘယ္မွာအပ္ဖူးလဲ”“လူပါးမဝနဲ႔နင္အိမ္မွာစားခ်င္တာစားလို႔ရတယ္၊ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနႏိုင္ေအာင္ငါ့မိဘေတြကထားေပးတာပဲ၊အဲဒါကိုအိမ္မွာေကာင္းေကာင္းမေနဘဲ၊ဖင္ယားၿပီးအျပင္ထြက္ခ်င္လို႔အလုပ္လုပ္တာ”“ဒီမွာကိုသူရ၊လူဆိုတာအလုပ္လုပ္ရမယ္၊ဒီေတာ့က်မဘဝအတြက္က်မအလုပ္လုပ္ရမယ္။ဒီေတာ့ရွင္ဘာျဖစ္ခ်င္လဲသာေျပာ”“နင္နဲ႔ငါကြာရွင္းမယ္”“ကြာေလ၊ရွင့္သေဘာပဲ၊တရား႐ုံးမွာကြာမယ္”“အခုကိုကြာမွာ”ဒီလိုနဲ႔ရပ္ကြက္႐ုံးကိုေရာက္ၿပီးကြာရွင္းလိုက္ၾကေတာ့တယ္။ၾကည္ျပာမ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါ။ဝဋ္ကြၽတ္တယ္ဟုသာထင္မွတ္ေနေတာ့သည္။ေနာက္ေန႔အလုပ္ထဲသြားေသာ္ကိုႀကီးမရွိေပ။“အမကိုႀကီးမလာဘူးလား”“လာမွာညီမဒီေန႔ဆိုဒ္ေတြပတ္ဖို႔ရွိတယ္”“ဟုတ္လား”“ၾကည္ျပာလိုက္ရမယ္ထင္တယ္အရင္ကအမလိုက္တယ္။အခုကအမကစာရင္းေတြခ်ဳပ္ၿပီးအပ္ရမွာမို႔က္ႏၡဲ့ရတာ”“ဟုတ္အမ၊ဒါႏွင့္အမကဘာလို႔အလုပ္ထြက္မွာလဲ”“ဒီလိုၾကည္ျပာ၊အမေယာက္က်ားနယ္ကိုေျပာင္းရမွာအမလိုက္သြားမွရမယ္”“ေအာ္အဲဒီလိုလား”“ဟုတ္တယ္ညီမ”“ဟာညီမကိုႀကီးလာၿပီ”“ကိုႀကီးၾကည္ျပာကိုေခၚမယ္မဟုတ္လား”“ဟုတ္တယ္ၾကည္ျပာ၊အဲဒီကစာရင္းေတြကိုၾကည္ျပာလုပ္ရမွာ”“ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”ၾကည္ျပာကိုႀကီးကားႏွင့္လိုက္ခဲ့လိုက္သည္။အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့စာရင္းစာအုပ္မ်ားကိုစစ္ေဆးၿပီးလုပ္လိုက္တယ္။ႏွစ္ပတ္ခန္႔မရွင္းပဲထားေသာစာရင္းမ်ားကိုေတာ္ေတာ္ေလးရွင္းမွၿပီးတယ္။“ဗိုက္ဆာၿပီလားၾကည္ျပာ”“ဆာေတာ့မဆာေသးပါဘူး”“အားမနာနဲ႔ဗိုက္ဆာရင္စား”“ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”ဒီလိုနဲ႔အလုပ္ေတြရွိရာကိုၾကည္ျပာလိုက္ခဲ့ရတယ္။တေျဖးေျဖးနဲ႔ကိုႀကီးႏွင့္ရင္းနီးလာတယ္။ကိုႀကီးကၾကည္ျပာကိုသင္ေပးသလိုဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။ၾကည္ျပာတေန႔ေတာ့ေနမေကာင္းလို႔ခြင့္ယူတဲ့အခါကိုႀကီးဆီကဖုန္းဝင္လာတယ္“ၾကည္ျပာေနမေကာင္းလို႔ခြင့္ယူတယ္ဆို”“ဟုတ္တယ္ကိုႀကီး”“ေဆးခန္းမျပဘူးလား”“ဟင့္အင္း မျပျဖစ္ဘူး”“ေတာ္ၾကာအဖ်ားတာရွည္ေနမယ္ေလ”“အာကိုႀကီးကလဲဖြဲဟဲ့လြဲပါေစဖယ္ပါေစ၊မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း”“ေဆးခန္းျပေလ”“မသြားေတာ့ဘူးလို႔”“မသြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ”“အာ မသြားခ်င္ပါဘူးေဆးခန္းကို”“ေအးပါ”ညေနေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးကဖုန္းဆက္ျပန္တယ္“ၾကည္ျပာငါနင္တို႔အိမ္ေရွ႕မွာ”“ဟင္ဘာလို႔အိမ္လိုက္လာတာလဲ”“နင္ေဆးခန္းကိုမသြားလို႔လိုက္ပို႔မလို႔”“အာကိုႀကီးကလဲဒုကၡရွာလို႔”ၾကည္ျပာ့အိမ္ေရာက္လာခဲ့မွေတာ့ၾကည္ျပာထြက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့တယ္။ၾကည္ျပာ့ကိုေဆးခန္းလိုက္ျပေတာ့ေဆးထိုးေၾကာက္တဲ့ၾကည္ျပာမွာငိုခ်င္လာတယ္။“ကဲညီမေဆးထိုးမွရမယ္”“မထိုးလို႔မရဘူးလားဆရာ”“ညီမ ေဆးမထိုးရင္ေရာဂါျဖစ္တာပိုတာရွည္ေနမွာ”“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”ၾကည္ျပာမွာေဆးထိုးခံရမည္ဆိုေတာ့ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္လာရေတာ့တာေပါ့။“မနာပါဘူးၾကည္ျပာရယ္၊ခနေလးပါ”“ကိုႀကီးကေလးၾကည္ျပာေၾကာက္တယ္”“မေၾကာက္နဲ႔ငါရွိတယ္”ဆရာဝန္ေဆးထိုးရန္အတြက္လုံခ်ည္ကိုေျဖေလ်ာ့ခ်ၿပီးတဖက္လွည္ေနလိုက္ရတယ္။ေဆးထိုးလိုက္ေတာ့ေပါင္တေခ်ာင္းလုံးအရမ္းကိုနာက်င္သြားေတာ့ေအာ္လိုက္မိတယ္။ဆရာဝန္ကခနေလးသာေဆးေခ်ေပးၿပီး၊“အကိုၾကာၾကာေလးေခ်ေပးလိုက္ပါ”“ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့”ကိုႀကီးကအနားေရာက္လာၿပီးၾကည္ျပာ့တင္သားကိုပြတ္ေခ်ေပးေတာ့ၾကည္ျပာမွာအားနာမိသလိုရင္ထဲတမ်ိဳးခံစားလိုက္ရတယ္။ၾကည္ျပာ့အတြက္စားစရာေတြဝယ္ၿပီးအိမ္ကိုလိုက္ပို႔တယ္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ၾကည္ျပာစားေသာက္ၿပီးေဆးေသာက္တယ္။အိပ္ေပမယ့္အိပ္မရပါဘူး၊ဘာျဖစ္လို႔မွန္းမသိေပကြာရွင္းခဲ့ေသာလင္ျဖစ္သူအားသတိရမိသည္။မခ်စ္လို႔မွမဟုတ္တာသူ႔ရဲ႕မိသားစုနဲ႔ေရရွည္မေနႏိုင္ခဲ့လိုျဖစ္တာ။သူသာၾကည္ျပာေျပာစကားနားေထာင္ၿပီးေနခဲ့ရင္အခုလိုမ်ိဳးႀကဳံရမည္မဟုတ္ေပ။ကိုႀကီးလိုတဝက္ေလာက္သူ႔အေပၚဂ႐ုစိုက္ခဲ့လွ်င္ေကာင္းမွာပဲေတြးလိုက္သည္။ကိုႀကီးထံအလုပ္လုပ္ၿပီးကိုႀကီးကဝန္ထမ္းေတြအေပၚဂ႐ုစိုက္ဆက္ဆံသည္ကိုေတြ႕သည္။အထူးသျဖင့္ၾကည္ျပာႏွင့္အလုပ္ထဲသို႔အတူသြားလာရေသာအခါတြင္ကိုႀကီးကအလုပ္ရွင္ဆိုေသာ္လည္းေငါက္ငမ္းေျပာဆိုျခင္းမရွိသည့္အျပင္မသိမတတ္သည္မ်ားကိုလည္းျပသေပးသည္။ၾကည္ျပာ၏အခက္အခဲမ်ားကိုလည္းအလုပ္ကိစၥႏွင့္မသက္ဆိုင္သည့္ကိစၥမ်ားကိုပါကူညီေပးသည္။အေနနီးလာတဲ့အခါမွာၾကည္ျပာကိုႀကီးႏွင့္ရင္းနီးၿပီးကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္းေျပာျပဖူးသည္။ၾကည္ျပာကလည္းကိုႀကီးအတြက္စားစရာကအစေစတနာႏွင့္ျပင္ဆင္ေပးမိသည္။မိမိေယာက္်ားျဖစ္သူရဲ႕သတင္းကိုလည္းၾကားမိသည္။ႏိုင္ငံျခားသို႔ထြက္သြားသည္ဟုသိလိုက္ရသည့္အတြက္ၾကည္ျပာ့အတြက္ကံေကာင္းသည္ဟုထင္မိသည္။သူရွိေနလွ်င္ၾကည္ျပာအားေႏွာက္ယွက္ႏိုင္သည္ဟုေတြးလာသည္။ယခုလိုမ်ိဳးဘဝတြင္မိမိအလုပ္နဲ႔မိမိရပ္တည္လာႏိုင္ေနၿပီ။သူ႔ကိုၾကည္ျပာမလိုအပ္ေပ။ကိုႀကီးနယ္ခရီးထြက္သည့္ရက္မ်ားတြင္ၾကည္ျပာပ်င္းရိေနသလို၊ကိုႀကီးကိုသတိရမိသလိုျဖစ္တတ္သည္။ကိုႀကီးျမန္ျမန္ျပန္လာေစခ်င္သည္။ညေနတိုင္းဖုန္းေျပာျဖစ္သည္မသိစိတ္ကကိုႀကီးကိုခြၽဲၿပီးေျပာမိသည္။ခုကိုႀကီးနယ္ထြက္ေနသည္မွာႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာသည္။ၾကည္ျပာကိုႀကီးကိုလြမ္းေနမိသည္။“ကိုႀကီးဘယ္ေတာ့ျပန္လာမလဲ”“စေနေန႔ျပန္ေရာက္မယ္”“ဟင္စေနေန႔လား၊အဲဒါဆိုကိုႀကီးကိုခ်က္ခ်င္းမေတြ႕ရဘူးေပါ့”“တနဂၤေႏြ႐ုံးတက္ခဲ့မယ္ေလ”“႐ုံးမသြားခ်င္ပါဘူး”“႐ုံးမတက္ခ်င္ရင္တေနရာသြားမယ္”“ဟုတ္ကိုႀကီး၊မုန္႔ဝယ္ခဲ့ေနာ္ကိုႀကီး”“ဝယ္ခဲ့မယ္ေလ”ကိုႀကီးကိုမေတြ႕ရသည္မွာၾကာၿပီကိုႀကီးကအျပင္ကိုသြားမည္ဟုေျပာေသာ္လည္းၾကည္ျပာမျငင္းမိေပ၊ကိုႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လွၿပီ။ဘာကိုမွမစဥ္းမိေပ။ကိုႀကီဎ၏ၾကင္နာယုယမႈ႕့ကသာၾကည္ျပာကိုစိုးမိုးေနသည္။စေနေန႔ညကကိုႀကီးဖုန္းဆက္သည္သူေရာက္ၿပီတဲ့။ၾကည္ျပာေပ်ာ္ေနမိသည္။တနဂၤေႏြေန႔မနက္ေစာေစာေတြ႕မည္တဲ့။ၾကည္ျပာရင္ခုန္ၿပီးအလွျပင္ေနမိသည္။ကိုႀကီးနဲ႔ခ်ိန္းထားေသာေနရာကိုေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးက“လာေလ ၾကည္ျပာ”“လာၿပီကိုႀကီး”“ဘယ္သြားမလဲကိုႀကီး”“စကားေတြေအးေအးေဆးေဆးေျပာလို႔ရတဲ့ေနရာကိုေပါ့”“ဟုတ္ကိုႀကီး”ကိုႀကီးကကားေမာင္းရင္းၾကည္ျပာ့လက္ကိုကိုင္ကာ“ၾကည္ျပာ”“ဟင္ကိုႀကီး”“အရမ္းလြမ္းတယ္”“ၾကည္ျပာလဲအတူတူပါပဲကိုႀကီး”ကိုႀကီးနဲ႔စကားေျပာရင္းကိုႀကီးေခၚရာေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့သည္။ကိုႀကီးကားရပ္မွအျပင္ကိုသတိထားၾကည့္မိရာဟိုတယ္ျဖစ္ေနသည္။“ဟင္ ကိုႀကီး ဟိုတယ္ပါလား”“ဟိုတယ္ထဲမဝင္ခ်င္လို႔လား”ကိုႀကီးမ်က္ႏွာအိုသြားပုံၾကည့္ၿပီးသနားမိသည္။မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေနေတာ့လည္းခ်ီတုံခ်တုံျဖစ္ရေသးသည္။ဟိုတယ္ေရာက္လွ်င္ေနာက္ဆက္တြဲကဘာျဖစ္မည္ကိုလဲခန္႔မွန္းမိသည္။သို႔ေသာ္လည္းႏႈတ္ကထြက္သည္မွာ“ကိုႀကီးေရွ႕ကသြားေလ”“အင္းေလ”ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းေျပးထြက္လာၿပီးအခန္းကိုလိုက္ျပသသည္။ကိုႀကီးလက္ကိုဆြဲၿပီးဟိုတယ္အခန္းထဲဝင္ခဲ့သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ကိုႀကီးကၾကည္ျပာကိုဖက္ထားသည္။ၾကည္ျပာလည္းျပန္ၿပီးဖက္ထားသည္။“ၾကည္ျပာ”“ရွင္ကိုႀကီး”ေခါင္းေမာ့ၿပီးထူးလိုက္သည္။ကိုႀကီးကၾကည္ျပာ့ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းသည္။ၾကည္ျပာရင္တဆတ္ဆတ္ခုန္သည္။ကိုႀကီးကၾကည္ျပာတကိုယ္လုံးကိုေထြးေပြ႕ရင္းနဲ႔ၾကည္ျပာ့ဂုတ္ပိုးသားေလးေတြကိုဖြဖြေလးကိုက္ေပးေသးတယ္။ကိုႀကီးရင္ခြင္ထဲမွာၾကည္ျပာတေယာက္ေ႐ႊရင္အစုံသိမ့္သိမ့္တုန္ေနမိရျပန္တယ္။တကိုယ္လုံးပြတ္ေပးၿပီးအသာအယာနမ္းရႈိက္တဲ့တဲ့အခါၾကက္သီးေႏြးဖုေလးေတြသာမကပိပိထဲကပင္အရည္ေတြစီးဆင္းလာမိတယ္။ၾကည္ျပာ့အဝတ္ေတြကိုလာခြၽတ္ေတာ့ၾကည္ျပာကကူခြၽတ္လိုက္မိတယ္။ၾကည္ျပာ့ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကိုအသာအယာေလးငုံခဲေပးေတာ့ၾကည္ျပာစိတ္ကထိန္းခ်ဳပ္မရႏိုင္ေတာ့ေပ။ပိပိကိုအသာအယာပြတ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ၾကည္ျပာ့စိတ္ေတြကကာမစိတ္ေတြျဖစ္လာၿပီးညည္းမိတယ္။“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”“အင္းးဟင္းးးဟင္းးကိုႀကီးရယ္”ကိုႀကီးကၾကည္ျပာ့ႏို႔ကိုစို႔ေပးရင္းသူ႔ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္မာထန္ေနတဲ့ကိုႀကီးလီးကၾကည္ျပာ့ကိုလာထိတယ္၊ၾကည္ျပာကိုႀကီးလီးကိုကိုင္လိုက္ၿပီးကြင္းထုသလိုလုပ္ေပးလိုက္မိတယ္ရွင္။ေတာ္ေတာ္ေလးလီးႀကီးတဲ့ကိုႀကီးပါ။“ၾကည္ျပာ ကိုႀကီးနမ္းမယ္ေႏွာ္”“မနမ္းနဲ႔ကိုႀကီးသမီးနမ္းေပးမယ္”ၾကည္ျပာကိုႀကီးလီးကိုငုံခဲကာစုပ္လိုက္မိေတာ့တယ္။တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ဒစ္ႀကီးကိုငုံ၍စုပ္ရသည္ကိုလည္းအားရသည္။လွ်ာဖ်ားႏွင့္ထိုးေမႊေပးလိုက္သည္။“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”“အားးရွီးးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာၾကည္ျပာရယ္”တရွီးရွီးတအားအားညည္းေနသျဖင့္ကိုႀကီးႀကိဳက္သည္ဟုထင္လိုက္သည္။ပိုအားရၿပီးစုပ္ေပးလိုက္သည္။လဥကေလးကိုဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ရသည္ကိုလည္းအရသာေတြ႕သလိုခံစားရသည္။အရည္ေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္သမ်ၿမိဳခ်မိသည္၊“ၾကည္ျပာကိုႀကီးလုပ္ခ်င္ေနၿပီ”“လုပ္ေလကိုႀကီး”“ဒါဆိုဒီမွာဒီလ္ုအိပ္လိုက္”ကိုႀကီးေျပာသလိုၾကည္ျပာအိပ္လိုက္သည္။ကုတင္မွာအတည့္မအိပ္ပဲကန္႔လန္႔အိပ္ရတာပါ။ၿပီးမွကိုႀကီးကေခါင္းအုံးတစ္လုံးယူၿပီးၾကည္ျပာ့ခါးေအာက္မွာခုတယ္။ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းမိုးေပၚေထာင္ၿပီးလက္တဖက္ႏွင့္ရင္ဘတ္ေပၚပိုက္အပ္ကာေနာက္လက္ႏွင့္လီးကိုကိုင္ၿပီးအဖုတ္ဝမွာေတ့ၿပီးဖိသြင္းတယ္။ဒီတစ္လီးဝင္သြားေတာ့မွေျခႏွစ္ေခ်ာင္းေရွ႕တြန္းၿပီးလိုးေတာ့တယ္။“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ဖတ္ ဖြတ္”“အားးးအိုးး…”ုကီးမားတဲ့ကိုႀကီးလီးေၾကာင့္မခံရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ၾကည္ျပာ့အဖုတ္ကတင္းၾကပ္ၾကပ္ခံစားမႈ႕့ကိုခံစားရၿပီးလီးဒစ္တိုးဝင္လာတယ္။ျပန္ထြက္ေတာ့အတြင္းသားေတြကိုဆြဲယူသြားသလိုပါပဲ။တထစ္ထစ္နဲ႔အရသာေတြ႕ရျပန္တယ္။ကိုႀကီးကဒီကိစၥမ်ိဳးမွာအေတာ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့အဆင့္ရွိမွန္းၾကည္ျပာေတြးမိတယ္။ဘယ္သူေတြကိုမ်ားလုပ္ဖူးသလဲေတြးေနတုန္းတဒုတ္ဒုတ္နဲ႔တိုးဝင္လာတဲ့လီးေၾကာင့္အေတြးကိုပင္ေမ့ၿပီးကာမအလိုက်ပါသြားရတယ္။လိုးတာကကေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။လီးကတဇြပ္ဇြပ္နဲ႔ဝင္ထြက္ေနသလိုၾကည္ျပာ့ဖင္ေျပာင္ႀကီးကိုကိုႀကီးေဂြးဥကတဖတ္ဖတ္နဲ႔႐ိုက္ေနတယ္။“ဗ်စ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္”“အားးရွီးးရွီးးးရွိး”ၾကည္ျပာၿပီးခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္။ကိုႀကီးကေတာ့မတ္တပ္ရပ္လိုးရလို႔လားမသိ၊ဒူးေညာင္းဟန္ပင္မျပ၊ၾကည္ျပာ့မွာသာၿပီးလုလုျဖစ္လာၿပီးညည္းမိေတာ့တယ္“”ဘြတ္ ဖတ္…
”ဟယ္ ကိုပိုင္စိုးမဟုတ္လား””ဟုတ္ပါ့ဗ်ား။ ႏွင္းျမတ္မြန္ပါလား။မေတြ႕တာၾကာလို႔ ပိန္သြားတာလား ဝိတ္ခ်ထားတာလား ဟမ္””ႏွစ္ခုစလုံးပဲ။ၾကည့္စမ္း မေတြ႕တာေတာင္ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ။ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ဒီသင္တန္းမွာ ဟိုေန႔ကေတြ႕လိုက္လို႔ ကိုပိုင္နဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတာ။ႏႈတ္ဆက္မယ္လုပ္ေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။မိန္းမရၿပီလား။ကေလးေကာရၿပီလား””အမေလးဗ်ာ။ႏွင္းျမတ္မြန္ရယ္ ေမးလိုက္တာလဲ ေရေလးဘာေလးေသာက္ပါဦး။ဘယ္ကစေျဖရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။””ခိခိအကုန္လုံးေျဖ။တကတည္း ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီလဲ။ညီမတို႔ကိုေတာ့ အရင္လိုခင္လို႔ရပါတယ္။အဆက္ျဖတ္ထားၿပီး မခင္ခ်င္ေတာ့တာလား””မဟုတ္ပါဘူးေအ။ဒီလိုပါပဲ။ညည္းအားတယ္မဟုတ္လား။တခုခုေသာက္ရင္းေျပာၾကတာေပါ့” ”အင္း အားပါတယ္။သြားမယ္ေလ”အေအးဆိုင္တခုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းစကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။စုံေိတာပင္။ျပန္ခါနီးက ႏွင္းျမတ္မြန္က သူ႔ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ facebook အေကာင့္ကိုေတာင္းကာ သူ႔ကိုအပ္လိုက္ၿပီး သူမဖုန္းနံပါတ္လဲေပးသည္။ သူလဲ တိုက္ခန္းကို ျပန္ေရာက္ၿပီး ခဏနားကာ ေရခ်ိဳးၿပီးအဝတ္လဲကာ ညေနစာစားဖို႔ျပင္ေနတုန္း ဖုန္းလာသျဖင့္ ကိုင္လိုက္ရာ ပိုးပိုး။စကားအေတာ္ၾကာေျပာၿပီးေနာက္ သူ အေတြးေတြက အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသည္။…
