အပြာစာအုပ်များ
‘‘ဓါတ်ဆီ နှစ်ဂါလံ . . . အင်ဂျင်ဝိုင် တစ်လုံး’’‘‘ကိုဇော်ကြီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပြီးပြီလား’’‘‘ဟာ အိုးစွပ် ခွက်စွပ် မနေ့က မကျန်ပါဘူး’’‘‘ဟဲ့ ရီနွယ် . . ဇော်ကြီးကျန်တာ မဟုတ်ဘူး . . . ကိုတင်သန်း’’‘‘မသိဘူးလေ အမေတို့ဟာက’’‘‘ငါ့ . . . ယောင်ပြီး ပြောလိုက်မိတာ ဇော်ကြီးရေ့’’ဓါတ်ဆီမှောင်ခို အရောင်းဆိုင်မှ ဒေါ်ဝိုင်းသမီး ရီနွယ်မှာ အတော်တောင့်တင်းသော မိန်းမလှလေးဖြစ်သည်။ သမိုင်းမှာ ဓါတ်ဆီ အရောင်းဆိုင်တွေ ရှိသော်လည်း ကားသမားငယ်ငယ် အထူးသဖြင့်…
ပန်းနုရောင်ပြေးနေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖနောင့်လေးကို အသာအယာကြွ၍ သွယ်လျှသော သလုံးသားလေးကို ညင်သာစွာ မြှောက်ကြွကာ နောက်ထပ်လှေကားထစ်တစ်ခုကို လှမ်း၍ တက်လိုက်သည်။ ထမီစကတ် အောက်နားစတွင် ခွဲထားသော အကွဲစလေးက ဝဲကနဲ ကွဲဟသွားရာမှ ဖြူဖွေးသော ပန်းနုရောင် ပြေးနေသည့် အသားလေးများကို နုညက်လှသော ပေါင်ဖျားလောက်ထိ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ၏ အောက်ဖက် လှေခါးထစ် ၉ ထစ် ၁၀ ထစ်မျှ အကွာမှ လှေခါးပေါ်သို့ လိုက်၍ တက်ခဲ့သော်လည်း အရပ် ၅ ပေ ၇ လက်မလောက်ရှိသော…
ဒီနေ့က နှင်းဆီနဲ့ နှင်းဆီရဲ့ချစ်သူတို့ ဒုတိယအကြိမ် ချိန်းပြီးတွေ့တဲ့နေ့ပေါ့။ သူက နှင်းဆီပထမဆုံးချစ်ခဲ့ရသူပေါ့။ ရင်တွေကလည်း ခုန်နေလိုက်တာ။ သူနဲ့နှင်းဆီ ပထမဆုံးအကြိမ် ချိန်းတွေ့ခဲ့တဲ့နေရာက ကျူရှင်မှာလေ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်က အရှက်လွန်နေကြပြီး စကားတောင် လေလုံးကွဲအောင် မပြောဖြစ်ခဲ့ကြပါဘူး။ အခုတစ်ကြိမ်တော့ သူကနှင်းဆီကို ကျူရှင်မတက်နဲ့လို့ ပြောတာနဲ့ ကျွန်မလည်း သဘောတူခဲ့တယ်လေ။ သူက နှင်းဆီကို ကျူရှင်ရှိတဲ့လမ်းထိပ်မှာ စောင့်နေခဲ့တယ်။ နှင်းဆီလည်း ကားပေါ်ကဆင်းပြီးတာနဲ့ သူရှိရာကို တန်းပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။ သူက ကျွန်ကမကို ပြုံးပြီးလှမ်းကြည့်နေလေရဲ့။ အဲဒီချိန်ထိနှင်းဆီတို့နှစ်ယောက် လက်ချင်းတောင်မကိုင်ဖြစ်ကြ သေးပါဘူး။ ‘ဘယ်သွားချင်လဲ’‘သူ့သဘောပဲလေ. ….
ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာ ထုိင္ေနသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန္႔ လုိေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ား မွားသြားျပီလားလုိ႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကုိျဖစ္သူ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိလုိက္လ်ွင္ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားေသာစိတ္ေတြက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ” ဟုတ္တယ္…ငါဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္…..” ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေျဖေတြးေနမိပါတယ္။ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ…
မလုပ်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ အားးးးသေပါပြီကိုကို တော်ပါတော့ အားးးနာလိုက်တာ သေပါပြီ အားအချစ်ဆိုတာကို ရင်မခုန်ဖူးသေးတဲ့ မေမဒီ ဆိုတဲ့ ကျမအတွက် နာကျင်မှုထက် အရွယ်မတိုင်ခင် စော်ကားဖျက်စီးခံရခြင်းထက် မောင်နှမအရင်းကြီးဖြစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့မတရားမုဒိန်းကျင့်ခြင်းကိုခံနေရလို့ ကျမအသဲနှလုံးတွေတစ်ဆက်ဆက်နာကျည်းခံပြင်းရင်း နှုတ်ခမ်းကိုအံကြိတ်ကိုက်ထားရင်း မျက်ရည်တွေ ထိန်းမရသိမ်းမရ ပြိုဆင်းနေပါတော့တယ်ရှင် မဆန့်မပြဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်စွာဝင်နေသောလီးက နုနယ်လွန်းတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ပွတ်တိုက်ဝင်သွားလိုက်တိုင်း ပွန်းရှသွားသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးက သွေးစလေးများပါ စီးကျနေပါတော့တယ်ရှင်အားးးးဖေဖေရေ အားးးးကယ်ပါအုံး အားးးမခံနိုင်တော့ဘူး တော်ပါတော့ အားးးးကိုကို အားးးးရပ်လိုက်ပါတော့ရကစွကလွိုကတွာ အီးးးးးအားးးလားးးးးသပေါပှီ ညီမလေး မခံနိုငတွော့ဘူးးးးအားးးးးးးသနားပါအုံး ကိုကိုအားးးးးး…
အေးအေးခိုင် မှာ အသက် ၃၃ ခန်. အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးသွယ်ပြီး အနေတော်ပင် ဖြစ်သည် ၊ သူ. ယောက်ကျား ဦးသိန်းဟန် မှာ လုပ်ငန်းကြီးတခုပိုင်ဆိုင်ပြီး ငွေကြေးတောင်.တင်း လျှက် အမြဲအလုပ်များနေသူဖြစ်၏၊သူတို.တွင် အပျိုပေါက် သမီး ၂ ယောက် ရှိပြီး အကြီးမသဇင် က ၁၉ နှစ် ၊ အငယ်မ သူဇာ က ၁၇ နှစ် ဖြစ်ကြသည်၊ သူတို. မိသားစု တွင် ကား ၃ စီး…
မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက အ သက် ၂၀ ကျော်ရုံရှိအုံးမှာပါ။သူ့ယောက်ျား စိန်ထွားက နယ်လှည့်ပြီး လက်သမားအလုပ် လုပ်သူဆို တော့ အဲဒီလို…
စာကိုသေချာမလုပ်ဘူး စာကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မနေ့ကတည်းက သေချာသင်ပေးတာ အာရုံကဘယ်ကိုရောက်နေတာလည်း ပြောစမ်း ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲ ခေါက်ခံထိရင်း အောင်မြင့်မြတ် တစ်ယောက်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း အားးး သေပါပြီဗျာ နာလိုက်တာ ဝသန် ကလည်း မတရားပဲ ခေါက်ပစ်တာ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း မညှာဘူး ဘာ ဝသန် ငါ နင့်ထက် အသက် ၁၃နှစ်လောက်ကြီးတယ် နားလည်လား ပြီးတော့ ငါ့ အလယ်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဆိုတာ သိထားအုံး အောင်မြင့်မြတ် နင့် က အခုမှ 9တန်းကျောင်းသားနော် ရိုရိုသေသေဆက်ဆံ မကြိုက်ဘူး ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က အကူအညီတောင်းလို့…
သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သီရီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ သီရိရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံးကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာ လို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း အတိတ်ကို ဇော်မိုးတစ်ယောက် တမ်းတပြီးမဆုံနိုင်တဲ့ဘဝမို့ ဆွေးနေရတယ်လေ။ ‘အော်သီရိရယ် ကျနော်..ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကလိုလ် တည်ဆောက်ရေးမှာ အန်ဂျင်နီယာကန်ထရိုက်တာ အဖြစ်တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်ကနေပြီး အလုပ်သွားရတာလေ။ ကားမောင်းပြီးပေါ့။ ဖောင်ဒေးရှင်းလေးစတင်နေခဲ့တဲ့အချိန်မှာ ပုံစံတွေက မတည်မငြိမ်၊ အခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုး ဖြစ်နေတာကြောင့် မူလဒီဇိုင်းအတိုင်း လုပ်ထားရကနေ…
(စ/ဆုံံး) ဘတ်စ်ကားတိုးစီးခိုက်မှာသာယောက်ျားများနှင့်ထိဖူးသော ကေသီဝင်းခမျာတခါတလေမှာတော့ကားပေါ်မှာလီးနှင့်အထောက်ခံရတတ်သည်။အရှက်သည်းပြီးငြိမ်နေမှုကြောင့်သကောင့်သားများကပိုကဲကာ သူမ၏တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကြားထဲသို့လီးနှင့်ဖိကပ်ကာတဆတ်ဆတ်ညှောင့်တာမျိုးလည်းကြုံဖူးသည်။ထိုသို့ကြုံရသောနေ့မျိုးတွင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အာသာဖြေမိသည်အထိသူမစိတ်တွေထကြွခဲ့ဖူးသည်။ဖိုမ သဘာဝအရဖြစ်လေ့ရှိသည်ဟုသာသူမထင်ခဲ့သည်။စိတ်ထလွယ်သော ရမ္မက်ကြီးသောသူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိခဲ့။လက်ထပ်ရန်သဘောတူပြီးသည့်နောက်မှာတော့အန်တီနွယ်က ကားနှင့်ယာဉ်မောင်းပေးထားသော်လည်းဆေးရုံအသွားအပြန်လောက်သာသူမသုံးသည်။လီးနှင့်အထောက်ခံရတာတွေမကြုံရတော့ချေ။သို့သော်ယာဉ်မောင်း၏မျက်လုံးများဖြင့်တော့အထောက်ခံရသည်။သူမအောက် ၂ နှစ်ခန့်ငယ်သောယာဉ်မောင်းကောင်လေးကသူမခန္ဓာကိုယ်ကိုတပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့်ခိုးခိုးကြည့်လေ့ရှိမှန်းမိန်းကလေးသဘာဝအရသူမသိသည်။ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်နှင့်ချောမောလှပသောမျက်နှာပိုင်ရှင်ဒေါက်တာကေသီဝင်းအဖို့တော့ထိုသို့အကြည့်ခံရပေါင်းများနေပြီမို့မထူးဆန်းတော့။ယခုတော့ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မှာ ခင်ပွန်းလောင်းမဟုတ်သူတယောက်၏ရင်ခွင်ထဲကိုအမှတ်မထင်ရောက်သွားရာမှ မျှော်လင့်မထားသောပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မှုတွေသာမက တင်းမို့သောရင်သားတွေကိုပါကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသောအပျိုစင်မလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် “ဟင့်အင်း–ဟင့်အင်းကွာ”ဟုသာ တိုးတိုးငြင်ငြင်ငြင်းဆန်ရင်း ရုန်းကန်မှုလုံးဝမပြုမိပဲသူမစောက်ဖုတ်ကိုတက်လိုးဖို့ခေါ်မှန်းသိသိကြီးနှင့်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြင့်လိုက်ပါခဲ့မိချေပြီ။ကာမအမှောင်အတွင်းကျရောက်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးခံရဖို့သာဆန္ဒပြင်းထန်နေပြီး ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်။ကုတင်စောင်းမှာအတူယှဉ်ထိုင်ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းလေးအားအငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း ရင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်ခြင်းအားလည်းမကန့်ကွက်မိ။အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်နေချိန်မှာလည်း”ရှက်စရာကြီးကွာ”ဟုသာပြောပြီးတားမြစ်ခြင်းမပြုမိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားရသည်။ရမ္မက်စိတ်နှင့်ရှက်စိတ်တို့ကြောင့်မျက်နှာလှလှလေးမှာနီမြန်းနေသည်။နှုတ်ခမ်းအစုံကိုထပ်စုပ်ရင်းအိပ်ရာပေါ်သို့လှဲချလိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသောဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ထားရာမှပြွတ်ကနဲခွာလိုက်ပြီး အပျိုစင်ရင်သားဖွေးဖွေးမို့မို့ကိုပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ငုံယူလိုက်ပြီးအားနှင့်စို့လိုက်တော့ သူမရင်ပတ်လေးကော့သွားပြီး “အို-အဟင့်ဟင့်–အာ–အင်းဟင်းဟင်း”နို့ကိုင်တာပင်မကြုံဖူးသေးသောအစိမ်းသက်သက်အပျိုစင်လေးခမျာ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ရင်ထဲမှာကလိကလိဖြစ်သွားကာ အသဲတွေအူတွေတလိမ့်လိမ့်ဖြစ်ကုန်သည်အထိခံစားလိုက်ရသည်။စောက်ဖုတ်ထဲကအရေတွေရွှဲစိုနေတာကိုလည်းသိနေသည်။မကြာခဏလက်ဖြင့်အာသာဖြေလေ့ရှိသူမို့ ကာမစိတ်တွေထကြွနေပြီမှန်းသူမကိုယ်သူမသိနေသည်။သို့သော်ယခုလောက်အပြင်းအထန်ထကြွတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကိုထိန်းမရ။ဘယ်သူပဲတက်လိုးလိုး အလိုးခံရဖို့သာအရေးကြီးနေသည်။သူကလည်းအချိန်ဆွဲလိုပုံမရ။သူမစိတ်မပြောင်းခင် ရအောင်လိုးဖို့ သူမဝတ်ထားသောထမီကိုဆွဲချွတ်သည်။“အို–မောင်လေး–ဘာ–ဘာလုပ်မလို့လဲ–မမရှက်တယ်”ဟန်လုပ်ပြောနေသောသူမမျက်နှာကိုသူကစေ့စေ့ကြည့်ပြီးစကားတခွန်းပြောလိုက်သည်။သူ့စကားကြောင့် သူမ…
