“” ထဘီနီနီ အရည်ရွှန်းနေပြီ “”
ကို့သဲလေးက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လွလိုက္တာကြာခါးတိုအင်္ကျီအဖြူ နီရဲရဲထဘီလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကျနော် ကြည့်ငေးနေမိတယ်။ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့ သက်စုခိုင် အသာရုန်းတယ်။ ထဘီလဲလိုက်ဦးမယ်ကိုရယ်မလဲနဲ့ကွာ။ ဒီယူနီဖောင်းလေးနဲ့မှ ပိုလိုးကောင်းမှာသက္စုက ကျနော့်ကိုမျက်စောင်းထိုးတယ်။ကို့ခ်စ်သူ သူနာပြုဆရာမလေးကို ယူနီဖောင်းဝတ်လေးနဲ့ ပိုလုပ်ချင်လို့ဟွန်း အဝတ်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့ပြန်လျှော်ရင် စင်ပါတယ် သက်ရဲ့ပြောရင်း ထဘီနီလေးပေါ်က ပေါင်သားအိအိကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သက်စုက ခေါငျးပေါျဆောငျးထားတဲ့ ကဒျအဖွူလေးကို ခြှတျပွီး ကနြောျ့ရငျခှငျထဲ ခေါငျးလေးတိုးဝငျတယျ။ ထူပွညျ့ပွညျ့ နီနုနု နှုတျခမျးသားလေးကို ပွှတျခနဲ ကနြောျ ငုံနမျးစုပျယူလိုကျရငျး ခါးလေးကို…
