အပြာစာအုပ်များ
ေနမင္း တေယာက္ မိမိ တို႕ ရပ္ကြက္နားက တန္ေဆာင္တိုင္ ပြဲကို သတိရမိေသာ္လည္း ခရီး သိပ္မသြားဘူးသူ မို႕ ရထားစီး ၿပီး ရထားဂိတ္ ဆံုးေတာ့ ေမာ္ေတာ္ တဆင့္ထပ္ စီးၿပီးမွ သူတို႕ သြားေနေသာ ျမိဳ႕ ေလးကို ေရာက္သျဖင့္၊ သူ႕အတြက္ အားလံုးက အသစ္ အဆန္းျဖစ္ေနသည္၊ သြားေနမက် ေတာ့ လည္း နည္းနည္း ပင္ပန္းသလို ခံစားရသည္။ မဂၤလာေဆာင္မွာက ၂ရက္ေလာက္လိုေသး ေသာ္လည္း ျမိဳ႕မွ မိတ္ေဆြ မ်ား၊ သူ႕အမ်ိဳးသား…
ဖြူလေး အသက် ၂၇ လောက်မှာ အိမ်ထောင်ကျတယ်ပေါ့နော်။ ဖြူလေး ယောင်္ကျားနာမည်က ကိုစိုး။ ဖြူလေးယောင်္ကျားက လိင်စိတ် အရမ်းထန်တယ် ။ မင်္ဂလာဦးညကစလို့ ပုံစံ မျိုးစုံ လုပ်ကြရင်းနဲ့ ဖြူလေးလဲ ထန်မှန်းမသိ ထန်လာရတယ်။ ဒီလိုနဲ့အိမ်ထောင်ကျပီး သုံးနှစ်လောက်မှာ ယောင်္ကျား ရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သူတို့ ပြန်ဆုံဖြစ်ကြရင်း သူတို့နဲ့ စီးပွားရေးအတူတူ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ ယောက်ျားနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းက တက္ကသိုလ်မှာ အတူတူ တက်ခဲ့ကြတာ။ သူမှာလဲ အိမ်ထောင်ရှိတယ်။ သူ့ နာမည်က ကိုရဲ ။ ကိုရဲ…
အဲဒီေလာက္ႀကီးမၾကမ္းနဲ႔ကြာ .. နာတယ္”” ပူကနဲ နားထဲတိုး၀င္လာေသာ အသံေၾကာင့္ ေျခ အစုံကို ဖ်တ္ကနဲ ရပ္လိုက္ရသည္။ ““ဘြတ္ စြပ္ ဘြတ္ ဘြပ္ စြပ္ စြိ ျပတ္”” ““ဟို႔ အိုး အိုး ကြၽတ္ကြၽတ္ အရမ္းၾကပ္တာပဲ ကြယ္”” ““နာေရာ နာေသးလား ဟင္”“ ““အ အ အခုန ေလာက္ေတာ့ မနာေတာ့ဘူး”” သုံးထပ္သား ခန္းစည္း ေလးအတြင္းမွ တီးတိုးသံေလးမ်ားကို သူ႔နားက သဲသဲ ကြဲကြဲဠၾကားေနရသည္။ ““ေကာင္းလိုက္တာ အင္း…
ကျွန်နော့် မရီး နာမည်က မစု နာမည် အရှည်တော့ မပြောတော့ဘူးဗျာ ကျွန်နော် က ကျွန်နော့် အကို အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်းနေတယ် ကျွန်နော် နဲ့ မစု ဖြစ်ပျက်တာလေး တချို့ ပြောချင်လို့ပါ ။ နာမည်အရင်းတွေ အလုပ်အကိုင်တွေ တော့ အကုန်မပြောတော့ဘူးဗျာ ။ ကျွန်နော့် နာမည် ကို ဖိုးဇော်လို့ ပဲ မှတ်ထားလိုက်တော့ ။ကျွန်နော့် အကို အလုပ် နဲ့ နယ်ဆင်းသွားပီး တစ်ပတ်လောက် အကြာပေါ့ ။ မနက်ပိုင်း…
“အားးး သေပါပြီ ရဲကျော်ရယ် အဟင့်” ကျနော့်ဟာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ဝေါကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ စွဲစွဲ သူ့အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခွေခွေလေး အိပ်နေတာပေါ့။ သူလဲ တော်တော်မောသွားရှာမှာပဲ။ မျက်နှာလေးက တော်တော်ပင်ပန်းသွားတဲ့ပုံပဲ။ နွမ်းကျသွားတယ်။ ချွေးတွေလဲ စို့လို့။ ကျနော် စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး စွဲစွဲ နှဖူးပေါ်က ဆံပင်လေးတွေကို သပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ချစ်တယ် စွဲစွဲရယ်” “အဟင့်” စွဲစွဲ ငိုနေတယ်။ စွဲစွဲက တော်တော့်ကို အငိုသန်တာ။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်ပြီး စွဲစွဲ…
ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ၊ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီ ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့စုပေါင်းရေခပ်ကြသည်မှာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါတယ်၊ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစား စကားပြောဆိုကြတို့မှာ ရွာဓလေ့ပင်မဟုတ်ပါလား။ ခင်မာလာတို့က ရွာတွင် ဆွေကြီးမျိုးကြီး၊ စားနိုင်သောက်နိုင်၊ ဦးလေးဖြစ်သူကလဲ အရာရှိကြီးဆိုတော့ခင်မာလာအမေ မုဆိုးမ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ခပ်စွာစွာ။ ခင်မာလာကလဲ အမေ့ဖြစ်သူသွေးအပြည့်ပါသည်။ လူပျိုလေးများကို အစမခံဘဲ ခပ်တင်းတင်းနေလေ့ရှိသည်။ ခင်မာလာအမ တင်မာလာကတော့ပိုပြီးဆိုးသည်။ တလောကလုံးသူလုပ်စာဘဲထိုင်စားနေသလိုလို။ သားမိသုံးယောက်က ရွာအစွန်က နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးကို အပေါထပ်မှာလူနေပြီး အောက်ထပ်ကိုတော့ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ထားကြတယ်။သားမိသုံးယောက်လုံး…
အိပ်ခန်းတခုထဲမှာဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းနှင့် သူ့မိန်းမ နွယ်နွယ် အေားကား အတူကြည့်နေချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့လင်မယားဒီလိုပဲမကြာခဏ ကြည့်နေကျဖြစ်သည်။ ဇာတ်ကားထဲက နည်းတွေအတိုင်းသူတို့လင်မယားလိုးကြရတာကို နှစ်သက်ကြသူတွေဖြစ်သည်။ ညားခါစက ရိုးရိုးလိုးခဲ့ကြပေမယ့် အခုတော့ နွယ်နွယ်အနေနဲ့ လရည်ပန်းထွက်အောင် လီးကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် စုပ်တတ်နေပြီဖြစ်သည်။ မျိုးမင်းအနေနဲ့လည်း စောက်စိလေးလျှာနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးရင်း နွယ်နွယ်ပီးလို့စီးကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို နှစ်သက်စွာသောက်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ အမေရီကန် ဂျပန် မြန်မာ ထိုင်း အစုံပလုံ ကြည့်ပြီးပညာပြည့်နေသည့် လင်မယားပင် ဖြစ်သည်။ ကနေ့တော့ ကြည့်နေရင်း နွယ်နွယ်မှ ထူးခြားစွာ စကားဆိုလာသည်။ “ကို တချို့ကားတွေဆို…
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့် ထိုခြံထဲတွင် သနပ်ခါးပင်များ စိုက်ပျိုးထား၏။မရင်မေက စိုက်ပျိုးရေးဝါသနာပါသည်။ဆယ်တန်း အောင်ပြီးလည်းဖြစ်၏။မေထုန်နို့စားနွားမ သုံးကောင်လည်းရှိသည်။ထို့ကြောင့် သူတို့ တူဝရီးမှာ ဤရွာတွင် စီးပွားရေးချောင်လည်သူများဖြစ်ကြ၏။အမျှော်အမြင် ရှိသူများ ဖြစ်ကြ၍ အဝီစိတွင်းတူးကာ စိုက်ပျိုးရေးကို တိုးချဲ့ကာလုပ်ကိုင်ကြသည်။ အနှစ် ၂၀ ကျော်ကြာပြီဖြစ်၍ မရင်မေသည် ဤရွာသူလုံးလုံးဖြစ်နေပါပြီ….ရွာ၏သာရေး…
ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က“ ဒီနေ့ ရှိုင်းတို့အမှု ရုံးချိန်း ရှိတယ် မဟုတ်လား…. တပည့်…”လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က ချက်ချင်းဘဲ..“ ဟုတ်တယ်..ဆရာ…၁၁နာရီ …”လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ ရုံးခန်းပေါ်ကို တက်လာတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က“ တပည့်ရေ..ဆရာ့အတွက်…
နွေးထွေးလှတဲ့ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတဲ့အချိန်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်က အရာရာတိုင်းကို မေ့နေချိန်ပေါ့။ နုအိထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ အဆက်မပျက် တတ်မက်နေမိတဲ့အချိန် ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ…..“ကို… ဘာလို့လဲ လူလာနေလို့လား”“ဟင်…. အော် ဟုတ်တယ်ချစ်ရဲ့ ကိုလူသံကြားလားလို့”“ကိုကလဲကွာ ဒီကိုလာတဲ့လူတိုင်းက အတွဲတွေပဲဟာ ဂရုစိုက်မနေနဲ့”“ဟုတ်ပါပြီကွာ……ကဲလာ”“အွင့်”ကျွန်တော်လဲ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးလေးကိုနမ်းရင်း လုံးဝန်းနေတဲ့ သူမရင်သားလေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူမနှုတ်ခမ်းလေးမှ ရလိုက်သောရနံတစ်ခုဟာ….. ကျွန်တော်နဲ့ မေသက်နွယ်လို့ခေါ်တဲ့ အတန်းထဲက အချောအလှလေးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တာ အခုဆိုရင် ခြောက်လပင်ကျော်လာပြီ ဖြစ်သည်။ မေသက်နွယ်ကလဲ ခပ်အေးအေးနေတတ်တဲ့ ကျွန်တော်ကို အရင်ထဲက သဘောကျခဲ့သည်ထင်သည်။…
