Category: Blog

အေးအေးခိုင် မှာ အသက် ၃၃ ခန်. အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးသွယ်ပြီး အနေတော်ပင် ဖြစ်သည် ၊ သူ. ယောက်ကျား ဦးသိန်းဟန် မှာ လုပ်ငန်းကြီးတခုပိုင်ဆိုင်ပြီး ငွေကြေးတောင်.တင်း လျှက် အမြဲအလုပ်များနေသူဖြစ်၏၊သူတို.တွင် အပျိုပေါက် သမီး ၂ ယောက် ရှိပြီး အကြီးမသဇင် က ၁၉ နှစ် ၊ အငယ်မ သူဇာ က ၁၇ နှစ် ဖြစ်ကြသည်၊ သူတို. မိသားစု တွင် ကား ၃ စီး…

Read More “အေးအေးခိုင်ရဲ့ တဏှာဇာတ်ကြမ်း – အပြာစာပေ” »

စာကိုသေချာမလုပ်ဘူး စာကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မနေ့ကတည်းက သေချာသင်ပေးတာ အာရုံကဘယ်ကိုရောက်နေတာလည်း ပြောစမ်း ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲ ခေါက်ခံထိရင်း အောင်မြင့်မြတ် တစ်ယောက်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း အားးး သေပါပြီဗျာ နာလိုက်တာ ဝသန် ကလည်း မတရားပဲ ခေါက်ပစ်တာ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း မညှာဘူး ဘာ ဝသန် ငါ နင့်ထက် အသက် ၁၃နှစ်လောက်ကြီးတယ် နားလည်လား ပြီးတော့ ငါ့ အလယ်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဆိုတာ သိထားအုံး အောင်မြင့်မြတ် နင့် က အခုမှ 9တန်းကျောင်းသားနော် ရိုရိုသေသေဆက်ဆံ မကြိုက်ဘူး ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က အကူအညီတောင်းလို့…

Read More “ဆရာမလေးရဲ့အချစ် – အပြာစာပေ” »

သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သီရီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ သီရိရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံးကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာ လို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း အတိတ်ကို ဇော်မိုးတစ်ယောက် တမ်းတပြီးမဆုံနိုင်တဲ့ဘဝမို့ ဆွေးနေရတယ်လေ။ ‘အော်သီရိရယ် ကျနော်..ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကလိုလ် တည်ဆောက်ရေးမှာ အန်ဂျင်နီယာကန်ထရိုက်တာ အဖြစ်တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်ကနေပြီး အလုပ်သွားရတာလေ။ ကားမောင်းပြီးပေါ့။ ဖောင်ဒေးရှင်းလေးစတင်နေခဲ့တဲ့အချိန်မှာ ပုံစံတွေက မတည်မငြိမ်၊ အခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုး ဖြစ်နေတာကြောင့် မူလဒီဇိုင်းအတိုင်း လုပ်ထားရကနေ…

Read More “ကိုကိုပြောသမျှ နားထောင်မယ်နော် – အပြာစာပေ” »

(စ/ဆုံံး) ဘတ်စ်ကားတိုးစီးခိုက်မှာသာယောက်ျားများနှင့်ထိဖူးသော ကေသီဝင်းခမျာတခါတလေမှာတော့ကားပေါ်မှာလီးနှင့်အထောက်ခံရတတ်သည်။အရှက်သည်းပြီးငြိမ်နေမှုကြောင့်သကောင့်သားများကပိုကဲကာ သူမ၏တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကြားထဲသို့လီးနှင့်ဖိကပ်ကာတဆတ်ဆတ်ညှောင့်တာမျိုးလည်းကြုံဖူးသည်။ထိုသို့ကြုံရသောနေ့မျိုးတွင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အာသာဖြေမိသည်အထိသူမစိတ်တွေထကြွခဲ့ဖူးသည်။ဖိုမ သဘာဝအရဖြစ်လေ့ရှိသည်ဟုသာသူမထင်ခဲ့သည်။စိတ်ထလွယ်သော ရမ္မက်ကြီးသောသူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိခဲ့။လက်ထပ်ရန်သဘောတူပြီးသည့်နောက်မှာတော့အန်တီနွယ်က ကားနှင့်ယာဉ်မောင်းပေးထားသော်လည်းဆေးရုံအသွားအပြန်လောက်သာသူမသုံးသည်။လီးနှင့်အထောက်ခံရတာတွေမကြုံရတော့ချေ။သို့သော်ယာဉ်မောင်း၏မျက်လုံးများဖြင့်တော့အထောက်ခံရသည်။သူမအောက် ၂ နှစ်ခန့်ငယ်သောယာဉ်မောင်းကောင်လေးကသူမခန္ဓာကိုယ်ကိုတပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့်ခိုးခိုးကြည့်လေ့ရှိမှန်းမိန်းကလေးသဘာဝအရသူမသိသည်။ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်နှင့်ချောမောလှပသောမျက်နှာပိုင်ရှင်ဒေါက်တာကေသီဝင်းအဖို့တော့ထိုသို့အကြည့်ခံရပေါင်းများနေပြီမို့မထူးဆန်းတော့။ယခုတော့ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မှာ ခင်ပွန်းလောင်းမဟုတ်သူတယောက်၏ရင်ခွင်ထဲကိုအမှတ်မထင်ရောက်သွားရာမှ မျှော်လင့်မထားသောပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မှုတွေသာမက တင်းမို့သောရင်သားတွေကိုပါကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသောအပျိုစင်မလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် “ဟင့်အင်း–ဟင့်အင်းကွာ”ဟုသာ တိုးတိုးငြင်ငြင်ငြင်းဆန်ရင်း ရုန်းကန်မှုလုံးဝမပြုမိပဲသူမစောက်ဖုတ်ကိုတက်လိုးဖို့ခေါ်မှန်းသိသိကြီးနှင့်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြင့်လိုက်ပါခဲ့မိချေပြီ။ကာမအမှောင်အတွင်းကျရောက်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးခံရဖို့သာဆန္ဒပြင်းထန်နေပြီး ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်။ကုတင်စောင်းမှာအတူယှဉ်ထိုင်ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းလေးအားအငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း ရင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်ခြင်းအားလည်းမကန့်ကွက်မိ။အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်နေချိန်မှာလည်း”ရှက်စရာကြီးကွာ”ဟုသာပြောပြီးတားမြစ်ခြင်းမပြုမိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားရသည်။ရမ္မက်စိတ်နှင့်ရှက်စိတ်တို့ကြောင့်မျက်နှာလှလှလေးမှာနီမြန်းနေသည်။နှုတ်ခမ်းအစုံကိုထပ်စုပ်ရင်းအိပ်ရာပေါ်သို့လှဲချလိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသောဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ထားရာမှပြွတ်ကနဲခွာလိုက်ပြီး အပျိုစင်ရင်သားဖွေးဖွေးမို့မို့ကိုပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ငုံယူလိုက်ပြီးအားနှင့်စို့လိုက်တော့ သူမရင်ပတ်လေးကော့သွားပြီး “အို-အဟင့်ဟင့်–အာ–အင်းဟင်းဟင်း”နို့ကိုင်တာပင်မကြုံဖူးသေးသောအစိမ်းသက်သက်အပျိုစင်လေးခမျာ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ရင်ထဲမှာကလိကလိဖြစ်သွားကာ အသဲတွေအူတွေတလိမ့်လိမ့်ဖြစ်ကုန်သည်အထိခံစားလိုက်ရသည်။စောက်ဖုတ်ထဲကအရေတွေရွှဲစိုနေတာကိုလည်းသိနေသည်။မကြာခဏလက်ဖြင့်အာသာဖြေလေ့ရှိသူမို့ ကာမစိတ်တွေထကြွနေပြီမှန်းသူမကိုယ်သူမသိနေသည်။သို့သော်ယခုလောက်အပြင်းအထန်ထကြွတာမျိုးတခါမှမကြုံဖူးခဲ့။မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကိုထိန်းမရ။ဘယ်သူပဲတက်လိုးလိုး အလိုးခံရဖို့သာအရေးကြီးနေသည်။သူကလည်းအချိန်ဆွဲလိုပုံမရ။သူမစိတ်မပြောင်းခင် ရအောင်လိုးဖို့ သူမဝတ်ထားသောထမီကိုဆွဲချွတ်သည်။“အို–မောင်လေး–ဘာ–ဘာလုပ်မလို့လဲ–မမရှက်တယ်”ဟန်လုပ်ပြောနေသောသူမမျက်နှာကိုသူကစေ့စေ့ကြည့်ပြီးစကားတခွန်းပြောလိုက်သည်။သူ့စကားကြောင့် သူမ…

Read More “မရှောင်နိုင်တဲ့ ကေသီ၀င်း – အပြာစာပေ” »

အဲဒီနေ့ကကျမချောင်းကြည့်တာကိုကောင်လေးရိပ်မိသွားတယ်ထင်တယ်… သူကလဲရေချိုးခန်းတံခါးကိုမပိတ်တာအကြံနဲ့ထင်ပါရဲ့.. ဒါပေမဲ့ကျမကတော့ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့ဟာကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီး.. သူ့မျက်နှာလဲမကြည့်ရဲတော့တာနဲ့အိမ်ကိုပြန်လိုက်တယ် အိမ်ရောက်တော့လဲ အဲဒီကောင်လေးဂွင်းထုနေတာကိုဘဲမြင်ယောင်နေပြီး. .ကျမအဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲစိမ့်ထွက်နေတာနောက်ဆုံးမထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး… သူများတွေပြောသံကြားဘူးတဲ့အတိုင်း ခရမ်းသီးတစ်လုံးကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲယူလာပြီး ကျမအဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်လိုက်အစိလေးကိုထိုးလိုက်လုပ်နေပါတော့တယ်.. .အိုအရမ်းကောင်းလိုက်တာပါလား..ကောင်လေးရဲ့ဟာကြီးနဲ့သာဆိုရင်လို့တွေးရင်း အဖုတ်ထဲကိုထိုးသွင်းလိုက်ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်နေမိပါတော့တယ်… အိုး…ကောင်းလွန်းလို့ကျမပါးစပ်က တစ်ဟင်းဟင်း…..နဲ့ညည်းညူနေမိပါတယ်… ခရမ်းသီးနဲ့လုပ်ကြည့်တာအရမ်းကိုကောင်းလွန်းလှပါတယ်ရှင်… ဟိုကောင်လေးရဲ့လိင်တံကြီးနဲ့သာ အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရရင်..ကျမစဉ်းစားရင်းအရမ်းကိုခံချင်စိတ်တွေဖြစ်နေပါပြီ…. .ပက်လက်လှန်ပြီးလုပ်ရတာအားမရတာနဲ့ကုတင်အောက်ကိုဆင်း. ကုတင်ပေါ်ကိုခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုတင်လိုက်ပြီး ရှှုပ်လွန်းလှတဲ့ထမိန်ကိုပါကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘယ်လက်ကအဖုတ်ကိုဖြဲပြီးကျမရဲ့အစိရှည်ရှည်ကြီးကိုကလိရင်းညာလက်နဲက ခရမ်းသီးကြီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ထဲကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ထိုးဆွနေလိုက်ပါတော့တယ်.. ခရမ်းသီးကြီးကိုစွပ်ကနဲထိုးထည့်လိုက်ပြွတ်ကနဲအသံထွက်အောင်ဆွဲထုတ်လိုက် အားကနဲကြိတ်ပြီးအော်လိုက်နဲ့လုပ်ကောင်းကောင်းစိတ်ရှိလက်ရှိကိုလုပ်နေလိုက်တာ. တဏှာစိတ်တွေများလွန်းတော့တံခါးကိုတောင်ဂျက်ချဖို့ကိုတောင်မေ့သွားလို့ ကျမတို့မိသားစုဆရာဝန်ဦးမောင်မောင်ဇော်နောက်ဖက်ကိုရောက်နေတာမသိလိုက်မိတော့ပါဘူး… “သမီး..ဒါထက်ပိုကောင်းအောင်ဦးဇော်လုပ်ပေးမယ် ”ပြောပြောဆိုနဲ့ဦးဇော်ကကျမကိုဆွဲလှည့်ပြီးကုတင်ပေါ်ကိုပက်လက်လှန်လှဲလိုက်ပါတယ်… ကျမဟာအဖုတ်ထဲမှာခရမ်းသီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်နဲ့ ကြက်သေသေဖြစ်နေတုန်းဦးဇော်ဟာ သူ့လုံချည်ကိုချွတ်ချလိုက်ပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်…. ဦးဇော်ရဲ့လိင်တံကြီးဟာမြွေဟောက်ကြီးတစ်ကောင်လိုငေါက်ကနဲထိုးထောင်ပြီးထွက်လာပါတော့တယ်… အလိုလေး…နဲနဲနောနောလိင်တံကြီးလားရှင်…. အရှည်ကြီးဘဲ…တုတ်ခိုင်ပြီးသန်မာလိုက်တာကလဲထောင်မတ်နေတာဘဲ… အသားဖြူပြီးထိပ်ဖူးကြီးကလဲ။ဖူးတင်းပြီးကားထွက်နေတာဘဲ… ဦးဇော်ဟာကျမအဖုတ်ထဲကခရမ်းသီးကြီးကို ကျမအဖုတ်ထဲကိုဆောင့်ဆောင့်သွင်းလိုက်နှဲြ့လိုက်ဆောင့်လိုက်လုပ်ပေးရင်း သူလိင်တံကြီးကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်… ကျမလဲမရဲတစ်ရဲနဲ့ဦးဇော်ရဲ့လိင်ချောင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပါတော့တယ်…“…

Read More “အထဲမှာပြီးမယ်နော် – အပြာစာပေ” »

နေက ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးပါ(အဆောင်နေကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားပါ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့သပ်သပ်ဆီဆိုတော့ မကမ္ဘာထဲမှာပဲနေခဲ့ရသူပါ။)ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ ဆယ်တန်းဖြေရတာပေါ့လေ(သိပြီးသားမလား)နေဆယ်တန်းဖြေ တော့ နေနဲ့တစ်ခုံတည်းထိုင်ရတယ့်ကောင်လေးက နေတို့ ကျောင်းက နာမည်ကျော်လေးလေ(ဆိုးလို့တော့ ဟုတ်ဘူး ပွဲအားလုံးမှာ သူက ခေါင်းဆောင်ပြီး လိုက်လုပ်ပေးလို့)(သူကလဲ အဆောင်ကျောင်းသားပဲလေ)နာမည်သာကြီးတာပါစာမေးပွဲလာဖြေ တော့ နာရီမပါဘူး (နာမည်ကြီးထမင်းငတ်တစ်ကယ်ရှိမှန်းသိသွားတယ်) မြန်မာစာနေ့ကြီး နာရီတစ်လုံး နှစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ရတယ်။အဲ့ကိုယ်တော်ချောက နောက်တစ်ရက် လည်းကျ ရော ကျေးဇူးတင်ကြောင်းဘာကြောင်းလာပြောတယ်နေ့ကို ရောချင်တယ်ပဲ ထင်တာပေါ့သူက နွေရာသီ အကြောင်း စာစီစာကုံး ဘယ်နှမျက်နှာ ရေးလဲတယ့်နေ က ၆မျက်နှာလို့ပြန်ဖြေ လိုက်တယ်နောက်မှနေ လန့်သွားတယ်ဘယ်နှယ့်လုပ်သိနေရလဲလို့ ဒီလိုနှယ့် နေ့ကို နေ့ရဲ့အကြောင်းလေးတွေကို…

Read More “နောက်ဆုံးနေ့ – အပြာစာပေ” »

နေမင်း တောင်ကြီးသို့ပြန်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေသည်။ချစ်ရတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးကို ခွဲရပြန်ဦးမည်။သူတောင်ကြီးတွင် ခြောက်လကျော်လောက်ပြီတာဝန်ကျနေတာ။အစိုးရဌာနကြီးတစ်ခုတွင် အရာရှိတစ်ဦးဖြစ်ပြီးတောင်ကြီးမြို့နားတွင် စီမံကိန်းတစ်ခု၌တာဝန်ခံအဖြစ်စေလွှတ်ခြင်းခံရသည်။ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမို့ ငြင်းဆိုခွင့်မရှိပဲ ကျရာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။ဇနီးနှင့်သမီးကို ထားခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျသည့်အချိန်မှစပြီး သမီး သုံးနှစ်ကျော်လာသည်အထိ အကြာကြီးမခွဲဖူးသောကြောင့် ရောက်စရက်များတွင် သတိရလွမ်းမိသည်။သမီးကလဲ ခွဲစမရှိ ဇနီးကလဲ မခွဲဖူးသောကြောင့် ညတိုင်းဖုန်းပြောရင်း အလွမ်းပြေရသည်။ခြောက်လကျော်တော့ ရုံးချုပ်မှ အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုနှင့် သူ့ကိုခေါ်လို့ လာရင်းနဲ့ နှစ်ပတ်ကျော်ကြာအောင် နေလိုက်ရသည်။ခြောက်လလောက်ဝေးနေရတဲ့ ဇနီးသည်နဲ့သမီးကိုလဲ အတိုးချအလွမ်းပြေရသည်။ကိစ္စများပြီးလို့ ပြန်လွှတ်တော့ ပြန်ရဦးမည်။သူလဲဟိုမှာနေရာအတည်တကျဖြစ်ပြီမို့ ဇနီးသည်နဲ့ သမီးတို့ လာလည်ဖို့လဲခေါ်ထားသည်။ဒီတစ်ခါပြန်ရမည်မှာ သူတစ်ဦးတည်းမဟုတ်တော့။သူ့မိန်းမရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲ သူ့ခယ်မပါ ပါသည်။ခယ်မက…

Read More “ခယ်မ – အပြာစာပေ” »

အချိန်ကား ညနေစောင်းနေဝင်ချိန် ။ တစ်နေ့တာလုံး အလင်းပေးခဲ့သော နေမင်းကြီးသည် တဖြည်းဖြည်းအားနည်းမှေးဖျော့လာ၍ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် သစ်တောထဲ၌ ညည့်ငှက်တွန်သံမှတစ်ပါး အခြားအသံမရှိ ။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၏ ။ တောခေါင်းကြီး၏ တဲရှေ့ကျောက်ဆောင်ပေါ်၌အကျ ႌလက်ပြတ်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ထင်းခွေနေသည် ။ ထိုမိန်းကလေးသည် သစ်တောကြီးမှ ပေါက်ဖွားလာသော မိန်းကလေးနှင့်လွန်စွာတူ၏ ။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ သေးသွယ်သော်လည်းအရပ်မြင့်၍ ကျစ်လစ်တောင့်တင်း၏ ။ အသားညို၏ ။ သူမအမည်မှာ မြနှင်းဖြစ်သည် ။ထိုစဉ် တဲအတွင်းမှ ခေါ်သံကြားရသည် ။…

Read More “သစ်တောထဲကအိမ်ကလေး – အပြာစာပေ” »

မ်မှာ ကျွန်နော် ရယ် ကျွန်နော့် ခယ်မလေး သက်မွန်ရယ် ကျွန်နော့် ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဇင်ဇင် ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကျန်တဲ့ အိမ်သားတွေ အကုန် ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော် က အစိုးရ ဝန်ထမ်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး သက်မွန်နဲ့ဇင်ဇင် က အထည်ဆိုင် မှာ အရောင်းစာရေးမ လုပ်နေကြတာ ဆိုတော့ သူတို့ လည်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်သွားဖြစ်ခဲ့ဘူး…

Read More “ရွှေရည်စိမ် – အပြာစာပေ” »

အဲဒိတုန်းက ကျနော်၉တန်းအောင်ခါစ နယ်သို့ ဦးလေးလင်မယားအလည်လာကြရင်းက ရန်ကုန်သို့လိုက်လည်ရန်မရမကခေါ်သဖြင့် လိုက်ခဲ့တယ် ဦးလေးတို့လင်မယားကသားသမီးမရှိတော့ကျနော့်ကို ပိုဂရုတစိုက်လုပ်ပေးတယ် ကျနော့်ဦးလေးဦးရဲထွန်း နှင့်ဒီအရွယ်အထိဆုံဖူးတာဆို၍ ၄ကြိမ်လောက်ဦးလေးမိန်းမ အန်တီစန်းစန်းနဲ့ကအခုတခါ ဦးလေးရုံးသွားပြီဆို အန်တီစန်းစန်းကအဖော်ပြုတယ် သို့သော်အစမို့မရင်းနှီးကျနော့်ပုံကကိုရိုးပုံရိုးအ စကားသိပ်ပြောလေ့မရှိ စိတ်ထဲမှာစကားလုံးတွေစီရင်းသာ အချိန်ကုန်လေ့ရှိတာမျိုးဒါပေသည့်ကျနော့်မှာအရည်အချင်း တစ်ခုမွေးရာပါပြောရမလားဘယ်သူကဘယ်လိုဘယ်လိုဆက်ဆံဘယ်လိုပြော ရတယ်ကအစသိတာ ဦးလေးရုံးသွားပြီးတော့ အန်တီစန်းစန်းကရေအတင်းချိုးခိုင်းတယ် ကျနော်ကဘောလုံးကန်ဘောင်းဘီတိုကပ်ကပ်အန်တီစန်းစန်းကဘောင်းဘီစကပ်ပုံစံအထဲကအသားကိုမြင်ရတဲ့ အဖြူအပါး ရေအတူချိုးတယ် အန်တီစန်းစန်းဒီကနေ့အတော်လောနေတယ် ဒါ့ကြောင့်အတူချိုးတာဖြစ်မယ် သူ့ဘာသာရေတွေတဗွမ်းဗွမ်းလောင်း ပိုက်ကလည်းဖွင့်ထားသေး ခေါင်းလောင်းချိုးနေတာ ပြီးတော့မှ သတိရပြီးကျနော့်ကိုပိုက်အောက်ဝင်ခိုင်းတာ မျက်နှာပေါ်စီးကျရက်ကပင် အန်တီစန်းစန်း၏တင်သားဆိုင်ကြီးတွေက ချွတ်ထားသည့်အတိုင်း အမွှေးမည်းမည်းကြီးတွေနှင့် ပြောရအုံးမယ်နို့တွေပါဖော်ထားတာ ကျနော့်ကိုခလေးလိုသဘောထားတဲ့သဘောပေါ့ တစ်ကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပြီးတော့ ရေဘားကိုပိတ်ခါ…

Read More “ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး – အပြာစာပေ” »