Category: Blog

ငယ် စဉ်ကပင်စ၍ အလှကြိုက်မှုအကောင်းကြိုက်မှုများဖြင့် နစ်မွန်းလျှက်မိဘ အမြှောက်အစားကိုခံကာ ပျက်စီးခဲ့ရသော သူမ၏ပေါ့လျှော့သော စိတ်ဓါတ်တွင် ငယ်စဉ်ကပင် ရည်းစားထားချင်သည့်စိတ်ဖြင့်ဆယ့်သုံးနှစ် ဝင်ခါစကပင် အတန်းတူ ကစားဖက် လူလှလူချော လူခန့်ကလေး မောင်မြနှင့်ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့လျှက် ရည်းစား ဖြစ်ခဲ့ရ လေသည်။ တစ် နှစ်၊ နှစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်ကာလသည်ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းရင်းဖြင့်ပင် တရက်ပြီး တရက်၊ တစ်လပြီး တစ်လ တနှစ်ပြီး တစ်နှစ ် ပြောင်းလဲ၍လာခဲ့ရ ချေပြီးဖြစ်၍ ယခုဆိုလျှင် မောင်မြဦးက ဆယ့်ရှစ်နှစ်၊ မြင့်မြင့်ကြည်က ဆယ့်ခြောက်နှစ် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ဒီနှစ်ကုန်၍ စာမေးပွဲအောင်လျှင်…

Read More “မြင့် ရဲ့ရည်း စား အ တွေ့အ ကြုံ – အပြာစာပေ” »

ရှမ်းပြည် နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့ မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို ရှေ့ကိုငိုက်ငိုက် ဆွဲချသည် ။ အိမ်ကြီးဆင်ဝင်အောက်မှာ သူရပ်နေရင်း မနေ့က ညဈေးတန်းမှာ တွေ့လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးအကြောင်း တွေးနေသည် ။ တော်တော်ချောတဲ့ ကောင်မလေး ။ အသားဖြူလွန်းတဲ့ အဲဒီကောင်မလေးရဲ့ ပါးပြင်လေးတွေက အေးလွန်းနေတဲ့ ရှမ်းပြည်ဆောင်းကြောင့်…

Read More “ပြန် ပင့် ပေး တဲ့ မမပွင့် – အပြာစာပေ” »

ဟဲ့ ပ ပ နင့် နို့တွေရော ဖ င်တွေရော ဒီ အ တော အတွင်းမှာ မတရား ကြီးလာတယ်နော် ဟိုကောင်မ ဇင်မာ လဲ ဒီတိုင်းပဲ ငါ တစ်ယောက်ပဲ သိပ်မထွက်သလိုပဲ . . ပူစူး မ နင် မှို မစားရသေးဘူးလား ..မှိုစားလိုက် ရင် အလိုလိုကြီးလာတာပေါ့ . . မိုးတွင်းမှ မဟုတ်တာငါက ဘာလို့စားရမှာလဲ ..နင့် ကို ဖိုးဇော်က သူ့မှိုကြီး မကျွေးဘူးလား…

Read More “တ သက် တာ မ ခွဲ စ တမ်း – အပြာစာပေ” »

အလုပ်လုပ်နေရာမှ အသင်းအမှုဆောင်ကိုသောင်းစိန်နှင့်အတူဝင်လာသောမိန်းမလှလေးဆီ မျက်စိကရောက်ဖြစ်သည်။ “အောင်သူဒါမင်းနဲ့အတူတာဝန်ကျတဲ့အရောင်းပဲ” ကိုသောင်းစိန်ကတည်တည်တန့်တန့်မိတ်ဆက်ပေး၏။ အောင်သူကသမဝါယမ ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ အစီအရီထပ်ထားသောစာပွဲဘေး နှစ်တောင်ခန့်ကုန်ဝယ်စာအုပ်များ၏စာအုပ်ပုံလေးပုံကြားမှခါးဆန့်၏။ “ဟုတ်ကဲ့ဦးလေးသူ့ကိုဘာတာဝန်ပေးရမလဲဟင်” “အရောင်းပါဆိုကုန်ချိန်တဲ့ဘက်ကပေါ့ဟ ညနေကျရင်ဥက္ကဌအိမ်ကိုခွေအပ်ရင်းမင်းလာခဲ့အုံးနော်ကြားလား” “အော်ဟုတ်ကဲ့ဦးခင်မောင်။ (၅)လမ်းအဘဦးအောင်ရှိန်ရှိလား” သူကဆိုင်ရှေ့တွင်ကြိပ်ကြိပ်တိုးနေသောလူအုပ်အပေါ်မိုး၍ ဆိုင်အတွင်းမှအသံကျယ်ကျယ်အော်ရင်းစာအုပ်ထောင်ပြ၏။ “ရှိတယ်ရှိတယ်ဆပ်ပြာနို့ဆီ ဖယောင်းတိုင်” “အကုန်ယူမယ်ပြောလဲပြီးတာပဲဗျာ” “ဟဲ အကုန်မယူဘူးငွေကမလောက်ဖူးဟဲ့” “အခုပေးနေတာဆပ်ပြာ။နို့ဆီ။ဖယောင်းတိုင်သုံးမျိုးပဲ ကုန်နေပြီးအဒေါ်ရဲ့” အောင်သူဘေးမှဘောက်ချာရေးနေသော “အမာ” ကဇီးထုပ်တစ်ထုပ်ကိုးစားရင်းမှ ခေါင်းထောင်ပြီးပြောသည်။ အမာက(၁၀)တန်းအောင်ပြီး သမဝါယမဝင်လုပ်နေသူ။ တစ်ချိန်က အ-ထ-က ( ) ကျာင်းတွင် အောင်သူနှင့်အတူကျောင်းနေဘက်ဖြစ်သော်လည် း ရင်းနှီးမှုမရှိခဲ့ကြပေ။ ယခုမြို့သစ်သမဆိုင်ဖွင့်မှဝန်ထမ်းအဖြစ်သိကြရ၏။ အလုပ်ဝင်ခဲ့ကြသည်မှာလည်း ယနေ့ပါနှင့်မှတစ်ပတ်ပင်မပြည့်…

Read More “အမှန်တကယ်စားသုံးသူ – အပြာစာပေ” »

ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ကစားလဲအတူစားလဲအတူတူ အကူညီလိုရင်အပြန်အလှန်ကူညီကြတာ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ။ အမှန်ပြောရရင် အထက်တန်း ကျောင်သူဘဝကတည်းကသူ့ကိုကြိတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ ကျမရင်ထဲက ချစ်ဦးသူပေါ့ ဒါပေမဲ့ကျမရင်ထဲကအချစ်တွေကိုသူကမသိခဲ့ပါဘူး ကျမကသာတစ်ဖက်သတ်ကြွေနေခဲ့ရတာ သူကတော့ နီးရာဂိုးကိုမသွင်း ဝေးရာဂိုးကိုသွင်းဘို့မျှော်နေတဲ့သူ ကျမရဲ့အချစ်တွေကိုသူသိအောင် ဖွင့်ပြောလို့ကမရလေ ကိုယ်တွေကမိန်းခလေး ကိုရီယား ကားထဲကလို ကိုယ်ကစပြီးပြောလိုက်ချင်တယ် သူ့ရဲ့ယောင်္ကျားပီသတဲ့ခန္ဒာကိုယ် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းနေတဲ့ပေါင်တံတွေ ဖုထစ်လုံးကျစ်နေတဲ့လက်မောင်းသားတွေနဲ့ ကြယ်ပြန့်တဲ့ရင်ခွင်ကြယ်ကြီးက ကျမသူ့ကိုစွဲမက်စေခဲ့တာတွေပါ ဒါပေမဲ့…

Read More “သူပေးခဲ့တဲ့ဒဏ်ရာတွေ – အပြာစာပေ” »

ဆယ်တန်းမပြီးပဲကျောင်းထ်ွက်ထားတော့ ကျွန်မဘာလုပ်ရမယ်မသိ။ အသက်က ၂၀ကျော်တဲ့အထိ အလုပ်လဲရေရေရာရာမရှိ။ အိမ်ကလဲ စီးပွားရေးအဆင်ပြေလှသည် မဟုတ်တော့ အလုပ်လျှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတယ်။ ဘွဲ့များများရတဲ့ သူတွေတောင် အလုပ်ရဖို့ခက်နေတဲ့ခေတ်ကြီးထဲ ကျွန်မလိုဆယ်တန်းမပြီးတဲ့သူအတွက် အပုံကြီးခက်တာအမှန်ပါပဲ။ ရှိစုမဲ့စု ပိုက်ဆံလေးနဲ့ ကျွန်မကွန်ပြူတာသင်တန်းတက်တယ်။ အလုပ်ရဖို့ ကြိုးစားတယ်။ သတင်းစာတွေမှာ အလုပ်ခေါ်တဲ့ကြော်ငြာရှာတယ်။ လမ်းသွားရင်းလဲ ကပ်ထားသမျှအလုပ်ခေါ်စာဖတ်တယ်။ သွားလျှောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့အငြင်းခံရတယ်။ အင်တာဗျူးတောင်မဖြေရဘူး။ စိတ်ဓာတ်တော့မကျပါဘူး။ တနေ့တော့ အလုပ်ရမှာပဲလို့ ယုံကြည်ထားတယ်။ တရက်ကျွန်မ ကွန်ပြူတာသင်တန်းကအပြန် လမ်းလျှောက်လာရင်း အလုပ်ခေါ်စာတစ်ခုတွေ့တယ်။ (အမျိုးသမီးဝန်ထမ်း အလိုရှိသည်) အစချီပြီး ဘာညာဘာညာပေါ့။ ခေါ်တဲ့ကုမ္မဏီလိပ်စာလဲရေးထားတယ်။…

Read More “အငယ်အနှောင်းဘ၀လေး – အပြာစာပေ” »

အမေရဲ့ မောင်၊ ကျနော်ဦးလေးက အောက်ပြည်အောက်ရွာမှာ စက်လှေတွေပိုင်သတဲ့၊ သူ့မိန်းမ ကျနော်ရဲ့ အန်တီတော်စပ်သူကလဲ စီးပွားရေးမှာ မခေ၊ ကုန်ခြောက်ဆိုင်ဖွင့်လို့ အနီးအနားကရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ကုန်ခြောက်တွေဖြန့်ချီနေတာ မြောင်းမြတစ်ခွင်မှာ အလုပ်အကိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် နာမည်ကြီးလင်မယားတွေ၊ သူတို့ညားဖြစ်ကြတာကလဲဒီလို အပျိုလူပျိုဘဝကထတည်းက အန်တီလေးက သူရဲ့ကုန်ခြောက်တွေကို ဦးလေးရဲ့ စက်လှေနဲ့ တင်ပြီး ရွာတွေကို အကြွေးစနစ်နဲ့ ဖြန့်ချီခဲ့တာ၊ စီးပွားဖက်တွေလို့ဆိုရမယ်၊ ဒါကြောင့်လူကြီးတွေက စီးပွားလဲပေါင်း လူချင်းပါ ဆုံဖက်သွားအောင် အိမ်ထောင်ချပေးလိုက်ရော၊ အခုတော့ ဦးလေးတို့လင်မယားက အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်တွေနဲ့ (၅)…

Read More “အန်တီဦး ကို လိုးမိတယ် – အပြာစာပေ” »

မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို မင်းမင်းစိတ်ကုန်လှပြိ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက condo ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်.. အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်.. မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ ဇနိးလေး မြတ်နိုးပြန်ရောက်မည်.. အိမ်ထောင်ကျပြိး ၃ နှစ် လောက်ထိ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကလေး မယူဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြသည်.. ပိုက်ဆံလည်းပိုစုမိအောင်ဖြစ်သည်.. .မြတ်နိုးက ရှမ်း ဗမာ ကပြားဖြစ်သည်.. အသားအရည်ဖြူဖွေးပြိး ကိုယ်လုံးထည်တောင့်သည်.. foreign trading company တစ်ခုမှာလုပ်သောကြောင့် အလုပ်ချိန်တွင် ဘလောက်စ်အကျီ င်္အဖြူနှင့် စကပ်တိုတိုကိုသာ ဝတ်ဆင်ရသည်.. ခလေးလည်းမယူသေး gym လည်းပုံမှန်ကစားသော…

Read More “နန်းစု – အပြာစာပေ” »

ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းကိုယ်စီနှင့်ငယ်ငယ်ကသူငယ်ချင်းတွေလည်းတစ်နေရာစီကွဲသွားတော့တာပါပဲ။ ကောင်းမြတ်နှင့်ထွန်းကို တို့နှစ်ယောက်ကလည်းကလေးဘဝကတည်းက ကျောင်းတွေပြီးတဲ့အချိန်ထိဆိုးအတူကောင်းအဖက်အရမ်းချစ်ကြတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ပါ။ ထွန်းကို ကမွေးချင်းသုံးယောက်မှာအငယ်ဆုံး အစ်ကိုကြီး ကိုစိုး ရယ် အစ်မဖြစ်သူ အေးအေးမိုး ရယ်ရှိပါတယ်။ ကောင်းမြတ်ကတော့ အိမ်မှာ အကြီးဆုံး သူ့မှာ ညီတစ်ယောက်ပဲရှိပါတယ်။ ထွန်းကို တို့အစ်ကိုကြီး ကတစ်ခြားမြို့မှာအိမ်ထောင်ကျပြီး ပွဲရုံလုပ်ငန်းနဲ့တော်တော်လေးအောင်မြင်နေတော့ ထွန်းကို လည်းသူ့အစ်ကိုကြီးပွဲရုံအလုပ်မှာပဲ လုပ်ငန်းချဲ့မှာဖြစ်တာကြောင့် အဲဒီမြို့မှာပဲသွားနေပါတော့တယ်။ ကောင်းမြတ် ကတော့ အိမ်မှအလုပ်တွေပဲဝိုင်းကူလုပ်နေတာပါ။ အမေဖြစ်သူက အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့ဆီမှာ မနက်ပိုင်းဆိုဈေးဝယ်တွေများတဲ့အချိန် ကောင်းမြတ် ဆိုင်းမှာနေပေးရပါတယ် ညနေဆိုရင်တော့ သူ့အတွက် အားလပ်ချိန်တွေပါပဲ။ဆိုင်မှာလူရှင်းနေပြီဖြစ်လို့ အိမ်မှာပြန်ပြီးနားဖို့စားပွဲပေါ်က ဆိုင်ကယ်သော့ ကိုလှမ်းယူပြီး…

Read More “မမကို ချစ်မိသွားလို့ – အပြာစာပေ” »

“ဘော် … ဘော်”“ဘူ … ဘူ”ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ဦးဦးးဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ လူတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ ကိုက ပါမလားဘူး။ ညိုမီ စိတ်ညစ်တယ်။ သင်္ဘောကြီးရယ် ဘာလို့များ ကိုကို့ကို ခေါ်မလာတာလဲ။ စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ စက်ဘီးလေးကို တွန်းပြီး ညိုမီ ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကိုကိုရယ် ဘယ်တော့များမှ ပြန်လာမှာလဲ။ ညိုမီ လွမ်းလှပြီ။ကိုကို ရန်ကုန်မှာ ပျော်နေပြီလား။ ကိုကို ပြန်မလာတော့ဘူး။ အတွေးတွေက ဝမ်းနည်းစိတ်ကို ခေါ်ဆောင်လာတယ်။…

Read More “မောတယ်..ကိုကိုရယ် – အပြာစာပေ” »