Your blog category
ကမြ နာမညျ ခမြျးအေး မအေးခမြျးတဲ့ ဘဝကို ပွောပွခငြျမိတယျ။ ကမြကို မှေးပွီးပွီးခငြျး အမကေ မီးတှငျးထဲ ဆုံးသှားခဲ့ပါတယျ။ အဖကေ နောကျအိမျထောငျထူပွီး ကမြကို မှေးစားမိဘလကျထဲ ထညျ့ခဲ့ပွီး တမွို့တရှာကို ထှကျသှားခဲ့ပါတယျ။ မှေးစားမိဘတှကေ ကြောငျးထားပေးလို့ ၁၀တနျးထိရောကျခဲ့ပမေယျ့ ၁၀တနျးနှဈမှာ မှေးစားမိဘတှေ ကားမှောကျလို့ ဆုံးသှားကတြယျ။ အောျ ပွောဖို့ကနြျနခေဲ့တယျ။ မှေးစားမိဘတှကေ အိမျဆိုငျလေး ဖှငျ့ထားတယျ။…
“ရှင်က..အဲလေ ကို ကို က အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ နောက်ကျတာချည်းပဲ” “ဆွေ ကလည်းကွာ အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ပါ။ တစ်ခါတလေ စိတ်မဆိုးပဲ နေပါ့လား” ကျွန်တော် သူ့ဆံပင်အုံလေးကို မထိတထိ ဖွလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ “အော် ကိုကိုရယ် စိတ်ဆိုးတာ ဝါသနာပါလို့ စိတ်ဆိုးနေတယ်များ ထင်လား။ စိတ်တိုရတာ စိတ်ဖိစီးတယ်ရှင့်။ တကယ်ပဲ ကိုကို နဲ့…
ကျနော် ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ လင်မယားအရာရောက်တာမို့ ကြားထဲမှာ ပြတ်သွားပီး အသစ်ရှာကြလည်း တော်ရုံ ဂရုမစိုက်ကြပုရယ်… ရောက်ပီးမကြာပါပု တစက်ရုံလုံးရဲ့ တဦးထဲသော မြန်မာလူမျိုး ကျနော်နဲ့ ခင်သွားပီး လက်ဖက်သုတ်ကို မပီကလာပီကလာပြောပီး ကြိုက်တတ်လာသလို…
ယမင်းထွန်းတစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေသဖြင့် အနားယူချိန်ပင် မရှိပေ။ အဓိက အလုပ်ရှုပ်ရသည့် အကြောင်းမှာ ညီမ ဝမ်းကွဲ နွယ်နီ့အမျိုးသား၏ တူမဖြစ်သူ ခိုင်သုတ ရောက်နေခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ် မတက်ခင် သင်တန်းများ တက်ရန်အတွက် နွယ်နီ အကူအညီတောင်းထားသဖြင့် အိမ်မှာနေရန် ခိုင်သုတအား လက်ခံခဲ့သည်။ အမျိုးသားဖြစ်သူ ကိုဝင်းနိုင်ကလည်း ခရီးထွက်ရသည်က များသဖြင့် ယမင်းထွန်း အဖေါ်ရစေရန် လက်ခံခိုင်းထားခြင်း…
ကျွန်တော် ဆယ်တန်းအောင်တယ် ဗျ နယ်မှာပဲအောင်တာပါ..ဆ.ယ်တန်းအော င်တော့ ရန်ကုန် မှာ ကျောင်းတက်ခွင့်လေးရတယ် ….. မေဂျာက ကျောက်တွေအကြောင်းသင်တာပေါ့ဗျာ..ကျွန်နော်က ကျောက်တွေအကြောင်း အဲ့လောက်စိတ်မဝင်စားဘူးဗျာ…တကယ်တန်း မိန်းမတွေ အကြောင်းသင်ရတဲ့ ဘာသာတွေဘာတွေရှိရင် ကောင်းမယ်လို့ စဉ်းစားဖူးတယ်…ကျွန်နော်က ဆော်ဖြောင့်ဖြောင့်လေး မြင်လိုက်ရရင် ဘယ်လို မှ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်လေ … ရှင်းရှင်းပြောရင်ဘူးတယ်ဗျာ …ယောင်္ကျားဆိုတော့ ဘူးချင်ဘူးမယ် …မဘူးရင်တော့ ထူးနေပီဗျာ……
ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး ဘောလုံးပွဲကြည့်ဖို့ ဦးချိန်တီ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာတော့ပဲ။ အချိန်က ညဆယ်နာရီရှိနေပြီဖြစ်သည်။ သည်နေ့က မီးပျက်ရက်ဖြစ်သောကြောင့် တစ်လမ်းလုံး မှောင်မဲနေသည်။ မီးစက်ထွန်းဖို့နေနေသာသာ မီးလာရင်တောင် ထွန်းဖို့အိမ်ရှေ့ မီးတိုင်မရှိသည့် သူ့ရွာထဲက အိမ်တွေ သည်အချိန်ဆို တစ်ရေးတောင် ရနေလောက်ကြပြီ။ မအိပ်သေးတဲ့ အိမ်တစ်ချို့မှ ဖယောင်းတိုင် မီးရောင်ကလည်း မှိန်ပြပြသာ….. လရောင်ကိုပဲ အားကိုးလို့မရတာရယ် အရေးအကြောင်းရယ်မှာ သုံးဖို့ သုံးတောင့်ထိုး ဓာတ်မီးကတော့…
ကျုပ်က အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်း လုပ်ပါတယ်။ အိမ်ပွဲစား ပေါ့လေ။ ကိုယ့်ဝါသနာနဲ့ ကိုက်ညီတဲ့အလုပ် ဆိုတော့လည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ရတာ ပျော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ပတ်မှာ နာရီ ၄၀ လောက် တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ် ဖိနပ်ပေါက်အောင်သွားပြီး အာပေါက်အောင် ပြောရ ဆိုရတာတော့ သိပ်မသက်သာလှပါဘူး။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေလို ပိတ်ရက်မျိုးဆို ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ထီးဖြူ ဖိနပ်ပါး…
လည်ပင်း မှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်…ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်… “ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်” “အင်း…
ဘသော် တစ်ယောက် အလုပ်ပြုတ်လာလို့ အိမ်ပြန်ရင်း စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ လမ်းလျှောက်လာခဲ့ရာက လမ်းထိပ်ရောက်မှပင် စိတ်နဲ့ကိုယ် ပြန်ပေါင်းစည်းမိတော့သည်။မနေ့က အလုပ်လုပ်ရင်း အလုပ်ထဲက ကောင်မလေးကို ရိသဲ့သဲ့ သွားပြောမိရာက မန်နေဂျာနဲ့ ပြန်တိုင်လို့ ရှင်းပြရာကနေ မန်နေဂျာ နဲ့ပါ ထပ်စကားများကာ အလုပ်ပြုတ်လာခဲ့ခြင်းသာ၊အမှန်က ကို့ အမှားဖြစ်ပေမယ့် အပျိုကြီးမန်နေဂျာမရဲ့ ခပ်ရင့်ရင့် စကားလုံးတွေကို သည်းမခံနိူင်တာလည်းပါလေတော့ ခပ်ရိုင်းရိုင်းစကားများ ပြန်ပြောမိရာက အခုခြေနေထိ…
“နွယ်….. ဒီနေ့ည အတွင်းခံတွေ မဝတ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်ဒီတိုင်းလေးမြင်ခြင်လို့” “ဟာ…. မောင်ကလဲကွာ နွယ်ဒီတိုင်းကြီးမနေရဲပါဘူး” “လုပ်ပါကွာ မောင့်မိန်းမက ဘယ်လောက်လှလဲဆိုတာ လူတွေကြည့်ရအောင်” “မောင် အရမ်းမကဲနဲ့ကွာ ဟိုဘက်ဝိုင်းကလူတွေက နွယ့်ကိုကြည့်နေကြပြီး” “ကြည့်ပစေပေါ့ကွာ မောင့်မိန်းမကို လှလို့ကြည့်တာပဲဟာ” “သူတို့က နွယ့်အောက်ပိုင်းကိုကြည့်တာကွ မောင်လက်ခဏဖယ်ဦး” ထိုခါမှ ရဲရင့်ဦးလဲ မေသက်နွယ် စောက်စီလေးကို ပွတ်ကာပေးလိုက်သည်။ မေသက်နွယ်ကတော့ ရဲရင့်ဦးလက်မောင်းလေးကိုကိုင်ကာ ခေါင်းကိုငုံ့ထားသည်။…
