Category: Blog

ဘဝမှာအမှတ်တရအဖြစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်… ထိုင်းမှာ ကျောင်းအတူတူတက်ကြတော့ ကျောင်းပိတ်ရက် တွေဆို သူနေတဲ့အဆောင်ကိုကျနော် သွားသွားလည်တတ်တယ်… တရက် သူ့အခန်းထဲမှာ သူ့စာတွေကူလုပ်ပေးပြီး စကားပြောနေတုန်း သူက ကျွန်တော့ဖုန်းကို ယူပြီးကြည့်တယ်… ကျနော်က စပန်းကင်း ကိုစိတ်ဝင်စားတဲ့သူဆိုတော့ ဖုန်းထဲမှာ စပန်းကင်းပုံ တွေ ဆေ့ ပြီးမမြင်အောင် လော့ လုပ်ထားတတ်တယ်… အဲ့နေ့ကျမှ မေ့ပြီး လော့ မလုပ်မိတာနဲ့ ဖုန်း ဂယ်လာရီ ထဲက ဂျပန်ကျောင်းသူလေး ဖင်ပြောင်ကြီးကို ကြိမ်စာ ကျွေးခံနေရတဲ့ ပုံတွေ တွေ့သွားရော… အဲ့ကျတော့မှ သူက…

Read More “ချစ်သူငယ်ချင်းမလေး (အပြာစာပေ)​” »

ဆုရည်မွန် တစ်ယောက် နိုင်ငံခြားမှပြန်လာပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်အဆက်အပေါက်များပိုမိုထွားလာသည် ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးအောက်မှ လုံးထွားဝိုင်းနေသော တင်လုံးကြီးများမှာလမ်း လျှောက်လိုင်းတိုင်းတုံခါ၍သွား သည် ဖြစ်ညှစ်ချင်စရာ ကောင်းလှ၏ မို့မောက်လှသော ရင်နှစ်မြွှာမှာလည်း ဆွဲညှစ်ပြီးစို့ချစ်စရာ လေဆိပ်မှအိမ်သို့ ရောက်သောအချိန်မှာ မနက် ဆယ်နာရီခန့် ရှိပြီ အိမ်၌ကျွန်တော်တို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်ပဲနေသည် ဖြစ်ရာ ဆုရည်မွန် နိုင်ငံခြားသွားသည့် နေ့မှစ၍အိမ်မှာ ခြောက်ကပ်ခဲ့သည် ယခု ဆုရည်မွန်ပြန်ရောက်ပြီးသကာလ ကျွန်တော့်တို့အိမ်မှာပြန်လည်စိုပြေလာတော့ပါမည်။ ဆုရည်မွန်သည် အိမ်ထဲသို့ဝင်ဝင်ချင်းခရီးဆောင်အိတ်များအား ချကာ။ ရှုပ်ပွနေသော ပစ္စည်းများကိုကြည့်ရင်း အမယ်လေး ငါမောင်တို့များအမနိုင်ငံခြားသွားရင် အိမ်ဖော် ငှားပါဆို မငှားတော့ အိမ်က…

Read More “အပျိူစင်ဘဝလေး (အပြာစာပေ)” »

မောင်မောင်ထန်ရေး သည်။ ကျ နော့်နံမယ်က တိုး ဇော်ပါ…။ကျ နော်က မွေး ချင်း မောင်နှမ မ ရှိတဲ့တ ဦး တည်း သော သား တ ယောက်ဖြစ်ပါ တယ်..။ ကျ နော့်အ ဖေ နဲ့အ မေ က သား တ ယောက်ထဲ မို့လား မ သိဘူး…..နယ်မှာ နေ တဲ့ တူ… တူ မ တွေ ကိုရန်ကုန်ခေါ ်ပြီး ကျောင်း…

Read More “ငတ်မ ပြေ တဲ့.. ဆား ငံရေ- အပြာစာအုပ်” »

မနက်မိုးလင်းတော့ ကျွန်မကိုကြီးမျက်နှာကိုတောင် ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ပါဘူးရှင်။ သူပဲသိသွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေကြောင့်ပေါ့။ကိုကြီးကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပါဘဲလေ။ထုံးစံအတိုင်းအေးတိအေးစက်နဲ့ပေါ့။ သူကသာ နေနိုင်တာ မနေနိုင်သူကတော့ ကျွန်မပေါ့။ ကိုကြီးနဲ့ချစ်ခြင်တဲ့စိတ်ကတစ်ဖက်၊မောင်နှစ်မဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ အသိ စိတ်က တစ်ဖက် နဲ့လွန်ဆွဲနေကာ ရှေ့တိုးရခက် နောက်ဆုတ်ရခက်နဲ့မို့ အလုပ်လုပ်နေတာတွေ အလွဲလွဲ အချော်ချော် ဖြစ်နေရပါတယ်။ မောင်နှမဝမ်းကွဲအချစ်ဇာတ်လမ်း တစ်နေ့သောအခါရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသောဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိအိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင်တက္ကစီတစ်စင်းဆိုက်ရောက်လာကာကားပေါ်မှအသက်၂၅နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦးအထုပ်အပိုးတွေနှင့်ဆင်းလာပါသည်။ထိုလူငယ်လေးသည်ကားခကိုရှင်းပေးရင်းအထုပ်အပိုးများကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်“ မေမေရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး“ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထိုလူငယ်လေးသည်…

Read More “၂ဝမ်းကွဲမောင်နမ – အင်းဆက်စာပေ” »

ကျွန်တော်အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တုန်းကပါ။အဖေ့ဘက်ကတူမတယောက်ဒီမှာကျောင်းလာတက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့အဖေကအိမ်မှာပဲလာနေခိုင်းပြီးကျောင်းတက်စေလိုက်တယ်။အိမ်မှာကလဲလူဦးရေနည်းတော့အခန်းလွတ်တွေကအများ ကြီးလေ၊ ကျွန်တော်နဲ့ကဝမ်းကွဲမောင်နှမတွေဆိုပေမယ့်အနေစိမ်းတဲ့လူတွေချင်းအခုမှတွေ့ကြတာဆိုတော့စိမ်းနေကြတယ်။ စကားလဲသိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ရောက်စမှာပေါ့လေ။ သူကျောင်းစတက်ရတဲ့နေ့ရောက်လာတော့သူ့ကိုကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းကြို၊ကျောင်းပို့လုပ်ပေးဖို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုခိုင်းတယ်။ အဲဒါနဲ့သူကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ကစပြီးအကြို၊အပို့လုပ်ပေးနေရတော့တယောက်နဲ့တယေက်ကရင်းနှီးလာတယ်။စကားအပြောဆိုလေးတွေကနေပြီးအစအနောက်လေးတွေရှိလာ တယ်။ အိမ်မှာကအဖေနဲ့အမေရယ်ကတခန်း၊ညီမလေးကတခန်း၊အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတယ်။ကျွန်တော်ကတော့စစကတည်းကအိမ်ပေါ်ထပ်ကစိတ်ကြိုက်ရွေးထားတဲ့အခန်းလေးမှာနေတာပေါ့။သူရောက်လာတော့အောက်ထပ်မှာအခန်းလဲမရှိတော့တာရယ်၊တယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင်ဆိုပြီးရယ်အိမ်အပေါ်ထပ်မှာသူ့အတွက်တခန်းစီစဉ်ပေးတယ်ကျွန်တော့်အခန်းကိုသွားချင်ရင် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်ရတယ်။ တခါတလေတံခါးလေးဟနေတာမျိုးတွေ့တော့ တစေ့တစောင်းကြည့်မိတာမျိုးရှိတယ်ပေါ့။အခန်းထဲတော့့ကျွန်တော်မဝင်ပါဘူး။နောက်ပိုင်းရင်းနှီးလာတော့ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်တက်လာချိန်မျိုး သူ့အခန်းဖွင့်ထားတာနဲ့တွေ့ရင် အခန်းထဲဝင်ပြီးစကားဝင်ပြောတာမျိုးရှိလာတယ်။အေးဆေးပဲလေ။ အိမ်ကလူတွကလဲ သူနဲ့ကျွန်တော ်မောင်နှမတွေဆိုတော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးဆိုပြီး ဘာမှအထွေအထူးမပြောဘူး။ တနေ့တော့ ကျွန်တော်အခန်းထဲကအထွက် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်တော့တခါးလေးဟထားတာတွေ့တော့ ဘယ်မှမသွားတော့ဘူးလား ဆိုပြီးမေးမလို့တခါးကိုအသာလေးတွန်းအဖွင့့််မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူကအခန်းဝကိုကျောပေးပြီးအထက်ပိုင်းဗလာနဲ့ရေသုတ်နေတယ်။အဲဒီလိုမြင်တော့ကျွန်တော်လဲမနေနိုင်ဘူး။ တံခါးကိုမြင်ရရုံလောက်လေးအသာပြန်စိပြီးချောင်းကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ အခန်းတံခါးကိုတမင်ပဲဟထားတာလား၊ တံခါးချက်ကစေ့အောင်မပိတ်မိလို့ပွင့်နေတာလား ကျွန်တော်လဲမသိဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲအဝတ်အစားလဲနေတယ်။ ခါးအောက်ပိုင်းမှာဝတ်ထားတဲ့ထမီလေးကိုဖြေချလိုက်တော့ ဖင်တုန်တုန်လေးနှစ်လုံးကဖွေးဥနေတာပဲ။ ဘယ်ဘက်တင်ပါးထက်မှာလက်သတ်လေးပါတာသတိထားမိတယ်။ချွတ်ထားတဲ့ထမီကိုကုန်းအကောက်မှာ ပြူးထွက်လာတဲ့အဖုတ်လေးကအနောက်ကနေပြေးဆောင့်ပစ်ချင်စရာကောင်းနေတယ်။ မတော်ပါဘူးလေဆိုပြီးစိတ်ကိုချုပ်တည်းထားပေမယ့်သတိထားမိတော့ ဘယ်လိုကဘယ်လိုအခန်းထဲရောက်နေမိတယ်မသိတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကိုရုတ်တရက်မြင်လိုက်တော့သူအော်ပြီးတော့ကုတင်နံဘေးမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်တယ်။အခန်းထဲကထွက်သွားဖို့လဲသူအော်တယ်။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်မထွက်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့ကိုအတင်းချုပ်ပြီးဆွဲလှဲလိုက်တယ်။ သူကလဲအတင်းရုန်းရှာတယ်။မသင့်တော်ပါဘူးဆိုပြီးငိုပြိးတောင်းပန်တယ်။ကျွန်တော်လဲဘာတခွန်းမှပြန်မပြောမိဘူး။ သူ့ကိုအတင်းဖက်ရင်းခန္ဒာကိုယ်အနှံ့လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။…

Read More “ကျွန်တော်နဲ့မမ – အင်းဆက်စာပေ” »

ကျွန်တော် နာမည်အောင်ချမ်းသာဖြစ်ပြီး အသက်ကတော့ ၂၂နှစ်ပါ ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကရပ်ကွက်ထဲက အကြီးတွေအရက်သမားတချို့တွေနဲ့ပေါင်း ပြီးငယ်ငယ်ကတည်းကဆေးလိပ်သောက် အရက်သောက် ဖာချ နဲ့အချိန်ကုန်လွန်လာသူဖြစ်ပါတယ် ..ငယ်ဘဝဆေးလိပ်ကွမ်းအရက်ကို၁၇နှစ်လောက်ကတည်းက စသုံးလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ရူနာရိူက်ကုန်းပုံစံဖြစ်ကာ အသိမိုက်ကာ ဆိုးသွမ်းနေမိပါတယ်….သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်လျှင်အရက်ဝိုင်း အသုဘအိမ်ဖဲဝိုင်း တခါတလေ တံတားအောက်ဖာခေါင်းများနဲ့ပေါင်းကာ ဖာချလိုက်နဲ့မိဘအပေါ်မသိတတ်မလိမ်မာ ဘုရားတရားမသိနဲ့ အချိန်ကုန်လျက်ရှိပါသည်။ ထိုစဉ် ကျွန်တော်ဧ။်ဘဝကိုပြောင်းလဲပေးသောသူမှာ ဦးဇေယျဆိုသော အသက်၅၆နှစ်ခန့်လူကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။သူသည် စံပြဈေးအနီးနား စီမံကိန်းတွင်နေထိုင်ပြီးကျန်းမာရေးအရ ပင်စင်စားတစ်ဦးဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော်ငမိုးရိပ်ချောင်းတဖက်ကမ်း ထန်းရည်သွားသောက်ပြီးအပြန်တွင်မူး ပြီး၇ဆူဘုရားအနီးအရိပ်ရခုံတစ်ခုတွင်ထိုင်နေရာ ဦးဇေယျမှာလည်း ထိုနားက ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းသို့လာရာမှ ဆုံဖြစ်ရာ အသိမိတ်ဆွေဖြစ်သွားခဲ့ကြပါတယ် ထို့နောက်ကျွန်တော်ဟာအားလပ်ရပ်သူ့ဆီသွားကာ သူအပြောများနားထောင်ကာ…

Read More “သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း – အပြာစာပေ” »

နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ ” ဒေါ်ရွေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ ….။ “ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွေနန်း အိမ်က တယောက်ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော် လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငိုလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…” “…

Read More “သူ့ကို မုန်းလို့ မေ့လို့ မရဘူးကွာ – အပြာစာပေ” »

ကျွန်နော့် မရီး နာမည်က မစု နာမည် အရှည်တော့ မပြောတော့ဘူးဗျာ ကျွန်နော် က ကျွန်နော့် အကို အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်းနေတယ် ကျွန်နော် နဲ့ မစု ဖြစ်ပျက်တာလေး တချို့ ပြောချင်လို့ပါ ။ နာမည်အရင်းတွေ အလုပ်အကိုင်တွေ တော့ အကုန်မပြောတော့ဘူးဗျာ ။ ကျွန်နော့် နာမည် ကို ဖိုးဇော်လို့ ပဲ မှတ်ထားလိုက်တော့ ။ကျွန်နော့် အကို အလုပ် နဲ့ နယ်ဆင်းသွားပီး တစ်ပတ်လောက် အကြာပေါ့ ။ မနက်ပိုင်း…

Read More “ရာဇဝင်တွေနဲ့ ငါ – အင်းဆက်စာပေ” »

“အားးး သေပါပြီ ရဲကျော်ရယ် အဟင့်” ကျနော့်ဟာကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ဝေါကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ စွဲစွဲ သူ့အဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခွေခွေလေး အိပ်နေတာပေါ့။ သူလဲ တော်တော်မောသွားရှာမှာပဲ။ မျက်နှာလေးက တော်တော်ပင်ပန်းသွားတဲ့ပုံပဲ။ နွမ်းကျသွားတယ်။ ချွေးတွေလဲ စို့လို့။ ကျနော် စွဲစွဲကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားပြီး စွဲစွဲ နှဖူးပေါ်က ဆံပင်လေးတွေကို သပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ချစ်တယ် စွဲစွဲရယ်” “အဟင့်” စွဲစွဲ ငိုနေတယ်။ စွဲစွဲက တော်တော့်ကို အငိုသန်တာ။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်ပြီး စွဲစွဲ…

Read More “နင့်ဟာက အရမ်းကြိးတယ် – အပြာစာပေ” »

ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ၊ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီ ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့စုပေါင်းရေခပ်ကြသည်မှာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါတယ်၊ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစား စကားပြောဆိုကြတို့မှာ ရွာဓလေ့ပင်မဟုတ်ပါလား။ ခင်မာလာတို့က ရွာတွင် ဆွေကြီးမျိုးကြီး၊ စားနိုင်သောက်နိုင်၊ ဦးလေးဖြစ်သူကလဲ အရာရှိကြီးဆိုတော့ခင်မာလာအမေ မုဆိုးမ ဒေါ်တင်တင်ကြီးကတော့ခပ်စွာစွာ။ ခင်မာလာကလဲ အမေ့ဖြစ်သူသွေးအပြည့်ပါသည်။ လူပျိုလေးများကို အစမခံဘဲ ခပ်တင်းတင်းနေလေ့ရှိသည်။ ခင်မာလာအမ တင်မာလာကတော့ပိုပြီးဆိုးသည်။ တလောကလုံးသူလုပ်စာဘဲထိုင်စားနေသလိုလို။ သားမိသုံးယောက်က ရွာအစွန်က နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးကို အပေါထပ်မှာလူနေပြီး အောက်ထပ်ကိုတော့ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ထားကြတယ်။သားမိသုံးယောက်လုံး…

Read More “အလွမ်းပြေအနမ်း – အပြာစာပေ” »