” ကိုကိုရေ .. မေမေတို့လာတယ် .. မြန်မြန်ထွက်ကြိုပါဦး ” ကျနော် ကမန်းကတမ်းပြေးထွက်ကြည့်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကျနော့်မိဘနှစ်ပါး အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ရောက်နေတယ် ။ ” ဟာ အမေတို့ .. အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့ ဘာတွေများအရေးကြီးလာလို့လဲ ” ” အမေတို့မှာ ဒီသားလေးပဲရှိတာ .. လွမ်းလို့လာတာပေါ့သားရဲ့ .. လာလာ အထုပ်တွေလာဆွဲ အထဲရောက်မှ စကားပြောမယ်”…
နေမျိုးတို့အိမ်သွားတော့ တီဌေးက ရှောင်နေတုန်းပါပဲ။ ၃၄ နှစ်ထိ စောင့်စည်းလာတဲ့ အပျိုကြီး ခုတော့ ရှက်နေရှာမှာ။ နေမျိုးက တီဌေးကို ကြည့်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြတယ်။ သိပ်မကြာဘူး သားအမိနှစ်ယောက် ဈေးဝယ်ထွက်သွားတယ်။ တီဌေးကို ဖန်လို့ရအောင် နေမျိုးက ရှောင်ပေးတာပဲ။ တီဌေးနဲ့ ကျွန်တော်ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ “တီဌေး ဟိုညက ပျော်ရဲ့လား”မဖြေပါဘူး။ မျက်နှာကြီးနီပြီး တီဗီထဲ စိတ်ဝင်စားသလို…
ကိုစည် ရေးသား၍ တိတ်တခိုး မှ ကူးယူသည်။ နွေလေရူးသုန်သုန်လေးတိုက်ခတ်နေသည်ကြောင့် ထွန်းမောင်တို့ခြံဝိုင်းအတွင်းရှိ သစ်ပင်ကြီးပေါ်မှသစ်ရွက်ခြောက်အချို့မြေပြင်ထင်သို့ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေကာကျနေလေသည်ထွန်းမောင် သားရေ ခဏလာခဲ့အုံးဟုအိမ်အောက်မှ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်အေး၏ခေါ်သံအားကြားရ၍ အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာခဲ့ကာ အမေ့ထံသွားကာ အမေ ဘာလဲမသိဘူးဟုသူမေးလိုက်ရာ အမေ့ကိုဟိုဘက်ရွာက မသန်းမြတို့အိမ်လိုက်ပို့ပေးအုံး သားဟုပြောသဖြင့်အိမ်နောက်မှ ရပ်ထားသော ဆိုင်ကယ်သွားယူကာ တဖက်ရွာ အမေ့မိတ်ဆွေအိမ်သို့ သူနှင့်အမေလာခဲ့ကြလေသည်မသန်းမြတို့အိမ်ရောက်သောအခါ အမေနှင့်သူမစကားများပြောနေုကြ၍ သူကခပ်လှမ်းလှမ်း၌ထိုင်နေလေသည်ထွန်းမောင်မှာ အသက် ၁၇နှစ်ရှိပီဖြစ်ကာပညာရေးကံမပါ၍ ၉တန်းကျသောနှစ်မှာပင်ကျောင်းမနေချင်၍ထွက်ကာအမေ…
နယ်မြိုလေးတစ်မြို့အဖေနဲ့ အမေက ဝန်ထမ်းဘဝမို့ ကျနော်တို့ မိသားစုဘဝက ထွေထွေထူးထူး သိပ်မရှိပါဘူး။ ဆင်းလည်း မဆင်းရဲသလို ချမ်းသာလည်း မချမ်းသာပါဘူး။ပုံမှန် ကျောင်းတက်။ ကျောင်းဆင်း ဘဝနဲ့ဖြတ်သန်းလာလိုက်တာ ကျနော်ခုနှစ်တန်း အရွယ်ထိပေါ့။ခုနှစ်တန်းရောက်တော့ အမဝမ်းကွဲတစ်ယောက် အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ အမေ့ဖက်ကပေါ့။ အမဝမ်းကွဲ ရဲ့ အမေရော အဖေရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားပီး သူနေတဲ့ ရပ်ကွက်ကလည်း သိပ်မလုံခြုံ အိမ်ကလည်း မကောင်းတာနဲ့ အမေက…
“ဖတ် . . ဖတ် . . ဖတ် . . ဖတ် “အသားစိုင်ချင်း အားပါပါ ရိုက်သံက တိတ်ဆိတ်သည့် ညထဲ စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေသည်။ ပြွတ်ပြတ် ပြွတ်ပြတ် နှင့် ငဖယ်ထောင်းချိန် ငရုပ်ဆုံထဲ စေးကပ်နေသည့် ကျည်ပွေ့လို အသံမျိုးကိုလည်း သဲ့သဲ့ ကြားရတတ်သည်။ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် ကြိတ်၍…
ရေးသူ Che စက်ရုံကနေညဆိုင်းဆင်းပြီးပြန်လာတော့ ညကိုးနာရီခန့်ပင်ရှိနေချေပြီ။ဒီနေ့ညမှ အရင်ကပို့ပေးနေကျ ဖယ်ရီ ဒရိုင်ဘာနေမကောင်းသဖြင့် ကိုယ့်အစီအစဉ်နှင့်ကိုယ်ပြန်ရလေသည်။ယခင်ကဆိုလျှင်တော့ အတူပြန်နေကျ တစ်ရပ်ကွက်ထဲနေ သူငယ်ချင်းမတွေရှိပေမဲ့ ယခုတော့ အများစုက စက်ရုံပြောင်းသွားကြသည်မို့ မြသီတာတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေသည်။ရှေ့သုံးလမ်းကျော်လောက်ဆို အိမ်နားရောက်ခါနီးပြီမို့ မြသီတာ သတ္တိမွေးအားတင်းပြီးလျှောက်လာခဲ့သည်။လမ်းမီးတိုင်တွေကလဲ မီးမလင်းတာကများနေတော့ လမ်းကအတော်လေးမှောင်သည်။ မြသီတာတို့ ရပ်ကွက်နားတစ်ဝိုက်ကလမ်းတွေက ညဆိုလူပြတ်လေရာ မှောင်ကလဲမှောင်နဲ့ ကျောချမ်းစရာတော့ကောင်းလှသည်။ဒီကြားထဲ မြသီတာက သရဲကလဲကြောက်တတ်သေးသည်။ဒီလမ်းနားမှာ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်လလောက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက် ညဘက်အိမ်အပြန်…
ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နီဝင်း ကျောင်းမှ နေ့တပိုင်းခွင့် ယူပီး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကျောင်းဆွဲခြင်းတောင်းလေး လက်တဘက်က ဆွဲရင်း တက္ကစီ တစ်စီး တားလိုက်ပီး ကားပေါ်တက်လိုက်တယ်ဘုရင့်နောင် ကုန်းကျော်တံတား အလွန်နားလေးက +++ ဟော်တယ် ကို မောင်းပေးပါ ´´ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ´´တက္ကစီ သမား လည်း ကားကို ကျွမ်းကျင်စွာ မောင်းထွက်လိုက်တယ် ။…
”သူငယ်ချင်း ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ။ ကူညီပေးပါလား””ခက်တယ်ကွာ။မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ။ အေး ရရင် ငါပြောမယ်။ မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့်ဖုန်းပေးခဲ့””အေးအေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ”ငြိမ်းချမ်း တယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင်သေးပါ။ သူထောင်က လွတ်လာတာမကြာသေး။ သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီး အကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေယံဟိန်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။ သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်း နေခဲ့ခင်ခဲ့ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။ မေဂျာတွေ မတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက် ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက် ချစ်ကြသည်။…
(စ/ဆုံး)ရေးနတ်ဆေး ဆိုင်းမန်… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလားဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီးကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ်နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလားဆိုင်းမန်မှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့သိပါဘူး …အကိုကြီးက ချစ်ချစ်နဲ့များ ရုပ်ရှင်တွေဘာတွေသွားကြည့်ကြမလားလို့အာ… ဆိုင်းမန်မှာ ရီးစားမရှိပါဘူး… စင်ဂဲ ရှင့် စင်ဂဲဒီတစ်ခါတော့ ကောင်မလေးကသွက်သွက်ကလေးပြန်ဖြေသည်။အောင်ကျော် စိတ်ထဲကကြိတ်ပျော်သွားသည်။ ဒါဆို အကိုကြီး ဆိုင်းမန်ကိုညစာလိုက်ကျွေးချင်တယ်ကွယ် ဆိုင်မန်ညဆို ဆာတတ်တယ်မှုတ်လား …အဲလေ…
ကို့သဲလေးက ယူနီဖောင်းလေးနဲ့ လွလိုက္တာကြာခါးတိုအင်္ကျီအဖြူ နီရဲရဲထဘီလေးနဲ့ ယဉ်ယဉ်လေးလှနေတဲ့ ချစ်သူလေးကို ကျနော် ကြည့်ငေးနေမိတယ်။ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့ သက်စုခိုင် အသာရုန်းတယ်။ ထဘီလဲလိုက်ဦးမယ်ကိုရယ်မလဲနဲ့ကွာ။ ဒီယူနီဖောင်းလေးနဲ့မှ ပိုလိုးကောင်းမှာသက္စုက ကျနော့်ကိုမျက်စောင်းထိုးတယ်။ကို့ခ်စ်သူ သူနာပြုဆရာမလေးကို ယူနီဖောင်းဝတ်လေးနဲ့ ပိုလုပ်ချင်လို့ဟွန်း အဝတ်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့ပြန်လျှော်ရင် စင်ပါတယ် သက်ရဲ့ပြောရင်း ထဘီနီလေးပေါ်က ပေါင်သားအိအိကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သက်စုက ခေါငျးပေါျဆောငျးထားတဲ့ ကဒျအဖွူလေးကို…
