ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာ ထုိင္ေနသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန္႔ လုိေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ား မွားသြားျပီလားလုိ႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကုိျဖစ္သူ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ…
မလုပ်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ အားးးးသေပါပြီကိုကို တော်ပါတော့ အားးးနာလိုက်တာ သေပါပြီ အားအချစ်ဆိုတာကို ရင်မခုန်ဖူးသေးတဲ့ မေမဒီ ဆိုတဲ့ ကျမအတွက် နာကျင်မှုထက် အရွယ်မတိုင်ခင် စော်ကားဖျက်စီးခံရခြင်းထက် မောင်နှမအရင်းကြီးဖြစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့မတရားမုဒိန်းကျင့်ခြင်းကိုခံနေရလို့ ကျမအသဲနှလုံးတွေတစ်ဆက်ဆက်နာကျည်းခံပြင်းရင်း နှုတ်ခမ်းကိုအံကြိတ်ကိုက်ထားရင်း မျက်ရည်တွေ ထိန်းမရသိမ်းမရ ပြိုဆင်းနေပါတော့တယ်ရှင် မဆန့်မပြဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းကျပ်စွာဝင်နေသောလီးက နုနယ်လွန်းတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ပွတ်တိုက်ဝင်သွားလိုက်တိုင်း ပွန်းရှသွားသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးက သွေးစလေးများပါ…
အေးအေးခိုင် မှာ အသက် ၃၃ ခန်. အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးသွယ်ပြီး အနေတော်ပင် ဖြစ်သည် ၊ သူ. ယောက်ကျား ဦးသိန်းဟန် မှာ လုပ်ငန်းကြီးတခုပိုင်ဆိုင်ပြီး ငွေကြေးတောင်.တင်း လျှက် အမြဲအလုပ်များနေသူဖြစ်၏၊သူတို.တွင် အပျိုပေါက် သမီး ၂ ယောက် ရှိပြီး အကြီးမသဇင် က ၁၉ နှစ် ၊ အငယ်မ သူဇာ…
မယုံတော့မရှိနဲ့ ဟင်းတခွက်ပေးရုံ ၊ လ္ဘက်ရည်တခွက် တိုက်ရုံနဲ့ သူနဲ့အိပ်ခွင့်ရတဲ့ မိန်းမတယောက် သီဟတို့ရွာမှာ တကယ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမိန်းမက သီဟတို့ ရွာသူ စစ်စစ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ သူ့ ယောက်ျား ကိုစိန်ထွားက ဒီရွာသား။ ကိုစိန်ထွားနဲ့ညားတော့ သူလည်း ဒီရွာသူ ဖြစ်ရတော့တာပေါ့။ သူ့အသားရေက ဖြူဝင်းနေသည့်အတွက် သူ့နာမည်က မဖြူဝင်း။ မဖြူဝင်း ဒီရွာကို ရောက်စက…
စာကိုသေချာမလုပ်ဘူး စာကိုစိတ်မဝင်စားဘူး မနေ့ကတည်းက သေချာသင်ပေးတာ အာရုံကဘယ်ကိုရောက်နေတာလည်း ပြောစမ်း ဆိုပြီး ခေါင်းကိုဒေါက်ခနဲ ခေါက်ခံထိရင်း အောင်မြင့်မြတ် တစ်ယောက်ခေါင်းလေးပွတ်ရင်း အားးး သေပါပြီဗျာ နာလိုက်တာ ဝသန် ကလည်း မတရားပဲ ခေါက်ပစ်တာ သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း မညှာဘူး ဘာ ဝသန် ငါ နင့်ထက် အသက် ၁၃နှစ်လောက်ကြီးတယ် နားလည်လား ပြီးတော့ ငါ့ အလယ်တန်းပြကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဆိုတာ…
သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သီရီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ သီရိရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံးကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာ လို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း အတိတ်ကို ဇော်မိုးတစ်ယောက် တမ်းတပြီးမဆုံနိုင်တဲ့ဘဝမို့ ဆွေးနေရတယ်လေ။ ‘အော်သီရိရယ် ကျနော်..ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကလိုလ် တည်ဆောက်ရေးမှာ အန်ဂျင်နီယာကန်ထရိုက်တာ အဖြစ်တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်ကနေပြီး…
(စ/ဆုံံး) ဘတ်စ်ကားတိုးစီးခိုက်မှာသာယောက်ျားများနှင့်ထိဖူးသော ကေသီဝင်းခမျာတခါတလေမှာတော့ကားပေါ်မှာလီးနှင့်အထောက်ခံရတတ်သည်။အရှက်သည်းပြီးငြိမ်နေမှုကြောင့်သကောင့်သားများကပိုကဲကာ သူမ၏တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကြားထဲသို့လီးနှင့်ဖိကပ်ကာတဆတ်ဆတ်ညှောင့်တာမျိုးလည်းကြုံဖူးသည်။ထိုသို့ကြုံရသောနေ့မျိုးတွင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အာသာဖြေမိသည်အထိသူမစိတ်တွေထကြွခဲ့ဖူးသည်။ဖိုမ သဘာဝအရဖြစ်လေ့ရှိသည်ဟုသာသူမထင်ခဲ့သည်။စိတ်ထလွယ်သော ရမ္မက်ကြီးသောသူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိခဲ့။လက်ထပ်ရန်သဘောတူပြီးသည့်နောက်မှာတော့အန်တီနွယ်က ကားနှင့်ယာဉ်မောင်းပေးထားသော်လည်းဆေးရုံအသွားအပြန်လောက်သာသူမသုံးသည်။လီးနှင့်အထောက်ခံရတာတွေမကြုံရတော့ချေ။သို့သော်ယာဉ်မောင်း၏မျက်လုံးများဖြင့်တော့အထောက်ခံရသည်။သူမအောက် ၂ နှစ်ခန့်ငယ်သောယာဉ်မောင်းကောင်လေးကသူမခန္ဓာကိုယ်ကိုတပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့်ခိုးခိုးကြည့်လေ့ရှိမှန်းမိန်းကလေးသဘာဝအရသူမသိသည်။ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်နှင့်ချောမောလှပသောမျက်နှာပိုင်ရှင်ဒေါက်တာကေသီဝင်းအဖို့တော့ထိုသို့အကြည့်ခံရပေါင်းများနေပြီမို့မထူးဆန်းတော့။ယခုတော့ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မှာ ခင်ပွန်းလောင်းမဟုတ်သူတယောက်၏ရင်ခွင်ထဲကိုအမှတ်မထင်ရောက်သွားရာမှ မျှော်လင့်မထားသောပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မှုတွေသာမက တင်းမို့သောရင်သားတွေကိုပါကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသောအပျိုစင်မလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် “ဟင့်အင်း–ဟင့်အင်းကွာ”ဟုသာ တိုးတိုးငြင်ငြင်ငြင်းဆန်ရင်း ရုန်းကန်မှုလုံးဝမပြုမိပဲသူမစောက်ဖုတ်ကိုတက်လိုးဖို့ခေါ်မှန်းသိသိကြီးနှင့်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြင့်လိုက်ပါခဲ့မိချေပြီ။ကာမအမှောင်အတွင်းကျရောက်နေသောဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးခံရဖို့သာဆန္ဒပြင်းထန်နေပြီး ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်။ကုတင်စောင်းမှာအတူယှဉ်ထိုင်ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းလေးအားအငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း ရင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်ခြင်းအားလည်းမကန့်ကွက်မိ။အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်နေချိန်မှာလည်း”ရှက်စရာကြီးကွာ”ဟုသာပြောပြီးတားမြစ်ခြင်းမပြုမိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင်အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားရသည်။ရမ္မက်စိတ်နှင့်ရှက်စိတ်တို့ကြောင့်မျက်နှာလှလှလေးမှာနီမြန်းနေသည်။နှုတ်ခမ်းအစုံကိုထပ်စုပ်ရင်းအိပ်ရာပေါ်သို့လှဲချလိုက်တော့ အလိုက်သင့်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသောဒေါက်တာကေသီဝင်းခမျာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ထားရာမှပြွတ်ကနဲခွာလိုက်ပြီး အပျိုစင်ရင်သားဖွေးဖွေးမို့မို့ကိုပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ငုံယူလိုက်ပြီးအားနှင့်စို့လိုက်တော့…
အဲဒီနေ့ကကျမချောင်းကြည့်တာကိုကောင်လေးရိပ်မိသွားတယ်ထင်တယ်… သူကလဲရေချိုးခန်းတံခါးကိုမပိတ်တာအကြံနဲ့ထင်ပါရဲ့.. ဒါပေမဲ့ကျမကတော့ထောင်မတ်နေတဲ့သူ့ဟာကြီးကိုမြင်လိုက်ရပြီး.. သူ့မျက်နှာလဲမကြည့်ရဲတော့တာနဲ့အိမ်ကိုပြန်လိုက်တယ် အိမ်ရောက်တော့လဲ အဲဒီကောင်လေးဂွင်းထုနေတာကိုဘဲမြင်ယောင်နေပြီး. .ကျမအဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲစိမ့်ထွက်နေတာနောက်ဆုံးမထိန်းနိုင်တော့တာနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး… သူများတွေပြောသံကြားဘူးတဲ့အတိုင်း ခရမ်းသီးတစ်လုံးကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲယူလာပြီး ကျမအဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်လိုက်အစိလေးကိုထိုးလိုက်လုပ်နေပါတော့တယ်.. .အိုအရမ်းကောင်းလိုက်တာပါလား..ကောင်လေးရဲ့ဟာကြီးနဲ့သာဆိုရင်လို့တွေးရင်း အဖုတ်ထဲကိုထိုးသွင်းလိုက်ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်နေမိပါတော့တယ်… အိုး…ကောင်းလွန်းလို့ကျမပါးစပ်က တစ်ဟင်းဟင်း…..နဲ့ညည်းညူနေမိပါတယ်… ခရမ်းသီးနဲ့လုပ်ကြည့်တာအရမ်းကိုကောင်းလွန်းလှပါတယ်ရှင်… ဟိုကောင်လေးရဲ့လိင်တံကြီးနဲ့သာ အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်ရရင်..ကျမစဉ်းစားရင်းအရမ်းကိုခံချင်စိတ်တွေဖြစ်နေပါပြီ…. .ပက်လက်လှန်ပြီးလုပ်ရတာအားမရတာနဲ့ကုတင်အောက်ကိုဆင်း. ကုတင်ပေါ်ကိုခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုတင်လိုက်ပြီး ရှှုပ်လွန်းလှတဲ့ထမိန်ကိုပါကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘယ်လက်ကအဖုတ်ကိုဖြဲပြီးကျမရဲ့အစိရှည်ရှည်ကြီးကိုကလိရင်းညာလက်နဲက ခရမ်းသီးကြီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ထဲကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ထိုးဆွနေလိုက်ပါတော့တယ်.. ခရမ်းသီးကြီးကိုစွပ်ကနဲထိုးထည့်လိုက်ပြွတ်ကနဲအသံထွက်အောင်ဆွဲထုတ်လိုက် အားကနဲကြိတ်ပြီးအော်လိုက်နဲ့လုပ်ကောင်းကောင်းစိတ်ရှိလက်ရှိကိုလုပ်နေလိုက်တာ. တဏှာစိတ်တွေများလွန်းတော့တံခါးကိုတောင်ဂျက်ချဖို့ကိုတောင်မေ့သွားလို့ ကျမတို့မိသားစုဆရာဝန်ဦးမောင်မောင်ဇော်နောက်ဖက်ကိုရောက်နေတာမသိလိုက်မိတော့ပါဘူး… “သမီး..ဒါထက်ပိုကောင်းအောင်ဦးဇော်လုပ်ပေးမယ် ”ပြောပြောဆိုနဲ့ဦးဇော်ကကျမကိုဆွဲလှည့်ပြီးကုတင်ပေါ်ကိုပက်လက်လှန်လှဲလိုက်ပါတယ်… ကျမဟာအဖုတ်ထဲမှာခရမ်းသီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ရှက်စိတ်ကြောက်စိတ်နဲ့…
အေးမြတ်သူတစ်ယောက် လင်နှင့်ကွဲခဲ့တာ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးနီးလောက်ရှိပြီ။ လင်ဖြစ်သူက မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန်ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်ကြားလာခဲ့ရသည်။ ရခိုင်မတစ်ယောက်နှင့် ဖြစ်နေသလိုလို အင်ဒိုမတစ်ယောက်နှင့်ပဲ ညားသလိုလိုသတင်းကြားရသည်။ နောက်ပိုင်း ခြောက်လလောက်အထိ သူငွေပို့တာမျိုးလည်း မရှိတော့ချေ။ သူ့ဖက်က မမှန်မကန်ဖြစ်လာရာက သူတစ်ခေါက်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ…
လွလွ ျပန္ၿပီလား´´ ဟုတ္ဆရာမ…အိမ္မွာ အေဖတစ္ေယာက္တည္းမို႔´´ဆရာမလွလွသည္ အမွတ္၂ ရပ္ကြက္၌ တိုက္ခန္းငွားေနသည္။အေဖေရာဂါသည္ႀကီးကိုျပဳစုရသည္။ ဆရာမလွလွမွာ အသက္၃၀ေက်ာ္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္။သူ႔အေဖသည္ အသက္၅၀ေက်ာ္ ေျခေထာက္မ်ားကိုေလျဖတ္ထားသည္။ဆရာမသည္ သေဘာေကာင္းသူျဖစ္၍အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြမ်ားသူ ျဖစ္သည္။ေက်ာင္းမွ ဆရာ ဆရာမမ်ားကလည္းခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ဆရာမမ်ားေက်ာင္းအားလပ္ရပ္မ်ားတြင္ ဆရာမလွလွကိုကူညီရင္း ဆရာမလွလွအိမ္တြင္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကသည္။အဘိုးႀကီးကို ဝိုင္းဝန္းျပဳစုၾကသည္။ဆရာမ၏အခင္မင္ရဆုံး မိတ္ေဆြမွာ ဆရာမေဒၚသက္ျဖစ္သည္။ ေဒၚသက္သည္ ဆရာမလွလွႏွင့္ ဘဝခ်င္းတူညီသူျဖစ္သည္။ေဒၚသက္ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကပင္ မိဘမ်ားဆုံးပါးခဲ့ရာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ယခုအခါ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းတြင္တာဝန္က်၍…
