ကေသီ ( စ / ဆုံး ) “အား ပတ ဗစ ဗစ ကတ ကတ “ ကေသီသညပကလကလနထားသောကောအောငအပေါသို့တကခ ၍ ကော အောင၏ရငဘတကိုလကထောကလကကုနး၍သူမဖင ကီးကိုပင့ပင့၍ဆောင့ခကာတကလိုးနေခငးဖစလေသည။ကေသီက အပေါကတကခလကစိတကိုကလိုးပေးနေသောလညး ညီးတား ရေရတနေရသူမာလညးကေသီဖစနေလေသည။ကေသီသည တငပါး အစုံကိုမောကကာကကာဆောင့ဆောင့လိုးပေးနေရငး စောကပတအတငးလီးကခကကောငးထိမိသောအခါ အားရ ကေနပစာခေါငးကို မော့လကပါးစပလေးဟကာညီးတားမိခငးပငဖစလေသည။အရည ရမးသောစောကပတဖစသည့အတိုငး ကေသီ့စောကပတမယိုစီး ကလာသောစောကရညမားသညကောအောင၏ဆီးခုံပေါဝယအိုင …
လူရိုးကီးရဲ့ကလဲ့စား သူငယခငး ငါတောတောအခကအခဲ ဖစနေလို့ပါကာ။ ကူညီပေးပါလား ခကတယကာ။မငးကလဲ ဇတကီးပဲ။ အေး ရရင ငါပောမယ။ မငးကိုဆကသယ လို့ရမယ့ဖုနးပေးခဲ့ အေးအေး ကေးဇူးတငပါတယကာ ငိမးခမး တယောက မငိမးခမးနိုငသေးပါ။ သူထောငက လတလာတာမကာသေး။ သူထောငက ရတာလဲ ခုသူမကနာအောကကပီး အကူအညီတောငးနေရတဲ့ ဝေယံဟိနးရဲ့ အပစလဲမကငးပေ။ သူတို့တေက တောငကီးနညးပညာတကသိုလက ပထမ နစကတညးက တဆောငတညး…
ဆရာမရဲ့လိုးပါဆကလိုးပါ ဆရာမ စောကပတထဲ လီးဒစဝငသားပီနော…၊ ဒူးနစဖကပေါ လကထောကပီး အသာကုနးပေးပါ..၊ ဒါမ နောကက လီးအကုနဝငအောင ထိုးသငးပီး ကောငးကောငး ဆောင့လိုးလို့ ရမာ…” “ အရမးကီး ထိုးမသငးပါနဲ့အုံး ရင…ကပနေတာ…၊ ဖညးဖညး ပဲ သငးပါအုံး ရင့..” ကုနးပေးပီးနောက ခေါငးလေးကို နောကသို့ လည့ကာ လမးပောသည..။ စိုးခိုငကလညး ခေါငးငဲ့လာတာ အလိုကသင့ဖစသား၍…
မုဆိုးမ တီလေး “ပနတော့မာလားက” “သားတော့မယ ကိုကီးစိုးရာ အိမမာက တီလေးတယောကထဲဗ” “ဗညားရာ မငးလဲ မိနးမတောင ရပါဦး မလားကာ” “အဲ့ဒါတေက နောကမပါဗာ အရေးကီးတာက ကနော့ရဲ့ တဦးတညးသောဆေမိုးဖစတဲ့ ကနော့အဒေါပါဗာ” “အေးပါကာ သိပါတယ ငါကစတာပါကာ ကေးဇူသိတတတာ မမားပါဘူး ဗညားရာ” ပောပောဆိုဆိုနင့ ဗညားအိမသို့ ပနလာခဲ့ လေသည။ ဗညားရဲ့ နာမညအပည့အစုံက…
မောငမောငထနရေး သည။ က နော့နံမယက တိုး ဇောပါ…။က နောက မေး ခငး မောငနမ မ ရိတဲ့တ ဦး တညး သော သား တ ယောကဖစပါ တယ..။ က နော့အ ဖေ နဲ့အ မေ က သား တ ယောကထဲ မို့လား မ…
ကိုးတနးကောငးသူ လငးလဲ့ဖူ (၉) တနးကောငးသူ “လငးလဲ့ဖူ” ဆိုလင အ.ထ.က(၅) တစကောငးလုံး မသိသူမရိပေ။ လငးလဲ့ဖူက စာတောရုံသာမက အသားဖူဖူလေးနင့ ခောလဲခောလလဲလသည။ ကောငးမာဘာဖင့ပဲအခမးအနား ဘဲရိရိ လငးလဲ့ဖူက ဗနးကိုငအဖစ အရေခံ ရသည ခညးပငဖစသည။ လငးလဲ့ဖူနေတာကလညး ကိုယပိုငခံဝနး ကိုယပိုငတိုက ကိုယပိုငကားနင့ဖစ၍ ဘဝလသော လငး လဲ့ဖူဟု ပငဆိုရမညဖစပါသည။ အလတရားဟူသည ရုပပိုငးဆိုငရာ အပငပနး…
ရေ့နေမလေးနဲ့ ရေ့သားနောကလိုက အမု ရေ့သားနောကလိုက ပောကဆုံးနေသော အမုတဲမားစာ ရိတတသည။ ဥပမာ မိနးကလေးက မတိုငရဲလို့၊ ရကလို့၊ ဘယလို တိုငရ မနး မသိလို့၊ တိုငရကောငးမနး မသိလို့ စသဖင့ မိုးစုံရိတတသည့အထဲ ဤအမုသည တိုငရကောငးမနးပင မသိ သဖင့ သိသာ သိလိုကရသည ကိုငတယခင့မရခဲ့သော အမုတခု ဖစသည။ ရေ့သားနောကလိုက ညီလနး…
ခစပီးမတော့ “ဆရာ လုပခိုငးထားတဲ့ အဝငအထက စာရငးတေပါခငဗာ” “အေးကာ ကောထကအောငကို ခိုငးမပဲ စိတခရတယကာ ရုံးဆငး တော့မာမလား ပန ပန” ကေနပစာ ခီးကူးပောဆိုနေသော ဖိုငးနိုကမနနေဂာကို နုတဆကကာ ကောထကအောင ရုံးခနးမ ထကလာခဲ့သည။ “ကိုကော ပနပီလားဗ” “အေး ညီလေးရေပနပီ” “လကဖကရညလေး ဘာလေးသောကပါဦး အကိုရဲ့” “နောကနေ့မကာ ဒီနေ့ အိမမာ…
မနက်မိုးလင်းတော့ ကျွန်မကိုကြီးမျက်နှာကိုတောင် ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ပါဘူးရှင်။ သူပဲသိသွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေကြောင့်ပေါ့။ကိုကြီးကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပါဘဲလေ။ထုံးစံအတိုင်းအေးတိအေးစက်နဲ့ပေါ့။ သူကသာ နေနိုင်တာ မနေနိုင်သူကတော့ ကျွန်မပေါ့။ ကိုကြီးနဲ့ချစ်ခြင်တဲ့စိတ်ကတစ်ဖက်၊မောင်နှစ်မဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ အသိ စိတ်က တစ်ဖက် နဲ့လွန်ဆွဲနေကာ ရှေ့တိုးရခက် နောက်ဆုတ်ရခက်နဲ့မို့ အလုပ်လုပ်နေတာတွေ အလွဲလွဲ အချော်ချော် ဖြစ်နေရပါတယ်။ မောင်နှမဝမ်းကွဲအချစ်ဇာတ်လမ်း တစ်နေ့သောအခါရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသောဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိအိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင်တက္ကစီတစ်စင်းဆိုက်ရောက်လာကာကားပေါ်မှအသက်၂၅နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦးအထုပ်အပိုးတွေနှင့်ဆင်းလာပါသည်။ထိုလူငယ်လေးသည်ကားခကိုရှင်းပေးရင်းအထုပ်အပိုးများကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်“ မေမေရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက်…
ကာမဘုံသား ဆုံလညနား ကောလိုငမီ.. နေမင့မ အိပရာ က နိုးသည ။ မနေ့ညက အကိုကီး စိုးလိုငမီ နဲ့ သူ့ ဇနီးလေး သငဇာပင့တို့ရဲ့ အိမမာ.. ညဉ့နကတဲ့အထိ သောကကစားက သည ။ကောလိုငမီ နဲ့ အကိုကီးစိုးလိုငမီ တို့ က ကောလိုငမီ နိုငငံခားက ပနလာတော့ ပါလာတဲ့ ဘလူးလေဘာ ဂောနီဝါကား…
