လွယ်အိတ်ကလေး

လယအိတကလေး

ကိုကိုမောင (၇)တနးအောငတော့ သူ့ဦးလေးရိရာ မနလေး စိနပနးရပသို့ ရောကလာ၏။ စောစောကတော့ ကောငးဆကတကရန  စိတကူးမရိခဲ့။ ဦးလေးဖစသူ ကိုမင့ဟနက ကောငးဆကထားဖို့ တာဝနယူသဖင့ သူ့အမေ မခငဝငးက သဘောတူလိုကခငး ဖစသည။ ဦးလေးဖစသူ ကိုမင့ဟနမာ သံရေကိုလုပငနးဖင့ ကီးပားနေ၏။ အလုပရုံက သတသတ၊ အိမက သတသတ ဖစသည။ ကိုကိုမောငကို မနလေးသို့ပို့ခငးမာ ကောငးဆကထားဖို့ မဟုတဘဲ အသကမေးဝမးကောငးအလုပတစခု သငကား ရနဖစသည။ ဒီရောကမ အစီအ စဉတေ ပောငးကုနခငးဖစ၏။ ကိုမင့ဟန မိနးမ မနငးရီက ငေကုနမည့ကိစမို့ သိပတော့မ ကေနပ။ သို့သော ကိုမင့ဟနကို ကောကရ သည့အတက အောင့သကသကနင့ နေလိုကရသည။ကိုကိုမောငကလညး သူ့ဦးလေး မိနးမ မကေနပမနး ရိပမိသည။ ထို့ကောင့ မနငးရီနင့ အဆငပေအောင ပေါငးရမညကို နားလည လိုကသည။

ကောငးဖင့ဖု့ိက တစလခဲလောကလိုသေး၏။ ထို့ကောင့ အလုပရုံနင့ အိမ ကူးခညသနးခညလုပကာ မနငးရီ တာဝနမား ကို  ဝိုငးကူလုပပေးသည။ မပငးမရိ မခိုမကပ လုပကိုငပေးတတသဖင့ တစပတအတငး မနငးရီက သူ့ကို သဘောကသားသည။ မ နငးရီက အိမဆိုငဖင့ထားသညဖစရာ လိုအပသောပစညးမားကို ဈေးခိုသို့ သားဝယပေးရသည။  ကိုကိုမောင မရောကခငက  ဖတဖတမောအောင လုပခဲ့ရသော မနငးရီ တစယောက ယခုတော့ တဝကမက သကသာနေသဖင့ ကိုကိုမောင့အပေါ သဘောက ကညဖူနေသည။ ကိုကိုမောင လုပကိုငပေးသမကို လုပအားခဟု သဘောထားကာ ကောငးမုန့ဖိုးအဖစ ယခုကတညးက စုပေး ထား၏။ ဦးလေးဖစသူ ကိုမင့ဟနမာ မနကမိုးလငးသညနင့ အလုပရုံထကသည။ ည မိုးခုပမ ပနလာလေ့ရိ သည။  မားသောအားဖင့ ည ကိုးနာရီခဲ ဆယနာရီမ ပနလာလေ့ရိသည။ သညတော့ ကိုကိုမောင တစယောက မနငးရီအတက အ  ကောငးဆုံး ကူဖောလောငဖကဖစလာသည။ ပီးတော့ သူတို့မာ သားသမီးမထနးကားသဖင့ ကိုကိုမောငကို သားတစယောက သဖယ သဘောထား ဆကဆံလာသည။

ကောငးစဖင့သည့နေ့က မနငးရီကိုယတိုင ကောငးလိုကအပသည။ မနငးရီက သူနင့ရငးနီးသော ကေသယမိုးနင့ ကိုကိုမောငကို  မိတဆကပေးပီး လိုအပသော အကူအညီမားပေးရန အတနတနမာခဲ့၏။ ကေသယမိုးကလညး (၇)တနးအောင (၈)တနးတကရ မည့သူ ဖစရာ တောသားလေး ကိုကိုမောငအဖို့ အစစအရာရာ အဆငပေသားသည။  မနငးရီက အပနတင ကေသယမိုးကိုပါ  မုန့ဖိုးငါးရာပေးခဲ့ သည။ (မတခက။ ။ ထိုစဉက ဆနတစပည (၂၅)ကပ ခန့သာရိသေးသည။) ကိုကိုမောင့ကို အကောငးပု၍  မုန့ဖိုးငါးရာရသ ဖင့ ကေသယမိုး တစယောက ကိုကိုမောင့အပေါ ငယပေါငးသဖယ ခငမငရငးနီးသားသည။  လိုအပသည့  အကူအညီမားကို စေတနာ ထကသနစာ အကူအညီပေးသည။ နောငလညး ရလာဦးမည့ အခင့အရေးမားကို မောမငကာ ကိုကို မောငကို သူ့လူအဖစ သတမတ လိုကတော့၏။ထိုနေ့မစ၍ သူတို့နစယောကမာ သားအတူ စားအတူ တပူးတဲတဲဖစခဲ့ကသည။

တကသိုလရောကတော့လညး အတူတူပင ကေသယမိုး မိဘမားက သာမနလကလုပလကစားတေမို့ စားနိုငသောကနိုငရုံသာရိ က၏။ ကေသယမိုး အဖေက မငးလညးမောငး သည။ ကိုကိုမောင့ ဦးလေး အလုပရုံက ပစညးမားကို ကေသယမိုး အဖေကပင  ဒိုငခံသယပို့ပေးရ၏။ ကေသယမိုး အမေကတော့ ကမး နားဈေးမာ ကုနစိမးရောငးသည။ မနငးရီနင့ ရာဆေရာမိုးဖစသည။ မ နငးရီက မနလေးဇာတိမဟုတ။ အထက ကသာဖကမဖစသည။ ဈေးရောငးရငး သူ့ဦးလေးနင့ ညားကခငးဖစသည။    ထို့ကောင့ လူကီးခငး ခငမငရငးနီးကပီးဖစ၏။ သို့သော ရပကကခငးခား၏။ တစပကောကောခန့ဝေးသည။ ကေသယမိုးနင့  ကိုကိုမောငတို့မာ တစနစထက တစနစ ရငးနီးလာကသည။ တစဦးကို တစဦး သံယောဇဉလေးတေ နောငဖဲ့လာကသည။ဤသို့ဖင့ ()တနးအောငပီး တကသိုလ ဒုတိယနစတင မနငးရီ တစယောက သားအိမကငဆာနင့ ကယလနသားသည။ မိဘ သဖယ သံယော ဇဉတယခဲ့ရသူ ကိုကိုမောင တစယောက အတောလေး နမောတသ ဝမးနညးပူဆေးခဲ့ရသည။ ဦးလေးဖစသူမာ လညး သောက ပရိဒေဝ စိတဖင့ အရကတေ ဖိသောကလာသည။ လုပငနးကလညး အတောလေးဖစထနးသည။ သညကားထဲ  ခဲက တစသောငးဖိုး ပေါကလိုကသေး၏။ ခဲ တစသောငးဖိုး ပေါကပုံ က ဂမီရဆန၏။ မနငးရီ ကယလနပီး (၄၅) ရက အရောက တင ကိုကိုမောင အိပမက မက၏။ အဒေါဖစသူ မနငးရီက အိပမကထဲတင သူ့အမေအရငးဖစနေ၏။

အခုလို မထငမတဘဲ သားနင့ခဲရတာကို ရငနာလို့မဆုံးဖစရကောငး။ သို့သော အမေက အမဲစောင့ရောက သားမာဖစကောငး။  မီးဖိုခနး ကောငအိမအောကဆုံးထပရိ အံဝကထဲတင ငေသုံးသောငးရိကောငး။ (၂)သောငးကို သံဃဒါနဆမး လောငး၍ ကနတစ သောငးကို အမေပေးတဲ့ ဂဏနးကို ထိုးဖစအောင ထိုးစေခငကောငး အတနတနမာပီး ပောကကယသားသည။   သူ ပေးတဲ့  ဂဏနးက (၃၄၃) (၆-၇-၂၆) ဖစသည။ မနငးရီ ပောကကယသားသောအခါ ကိုကိုမောငက အောဟစငိုယိုပီး နောကက ပေး လိုကသည။   “ အမေ…အမေ…အမေရေ…အမေ…”အခနးထဲက အောသံကား၍ ကိုမင့ဟန လန့နိုးကာ ကိုကိုမောင့ အခနးထဲ ရောကလာသည။ မကရညတေက စီးကနေပီး အိပမက ထဲ ယောငအောနေမနးသိသား၍“ ကိုကိုမောင…ဟေ့…ကိုကို မောင”လကမောငးကိုပုတပီး နိုးလိုက၏။  ကိုကိုမောင ဝုနးကနဲထထိုငသည။ မကလုံးကို ပတသပကည့တော့ ဦးလေးဖစသူက  ခုတငပေါ သူ့ဘေးတငရောကနေသည။“ ဟာ…ဦးလေး…အိပမက မကနေတာဗ…”ကိုကိုမောငက သူမငသမကို အပည့အစုံ ပောပလိုကသည။ နာရီကည့လိုကတော့ နံနက (၃)နာရီခဲရိနေပီ။

ကိုကိုမောင့ အိပမက ကောင့ ကိုမင့ဟနမာ သူ့မိနးမကို ပိုပီးသတိရမိသည။ ကိုကိုမောငကို ပနအိပခိုငးပီး ညကလကကန အရကကို သောကရငး သူ့မိနးမ အကောငးတေထိုငတေးရငး မိုးလငးခဲ့သည။ အိပမကအတိုငး ကောငအိမထဲရာကည့ရာ ငေသုံး သောငး တကယတေ့ရ၏။ မနငးရီ မာ သည့အတိုငး ဆမးလောငးသည။ ခဲထိုးသည။ အမနတကယလညး ပေါကခဲ့သည။ နောက တစရကတင ကိုမင့ဟနက ကိုကိုမောင့ အမေကို လမးမာသည။ သကဆိုငရာ ရပကကလူကီးမားရေ့မောကတင စာခုပစာတမး နင့တက ကိုကိုမောငကို တရားဝင မေးစား လိုကတော့သည။  (၅)ရကခန့နေပီး မပနခငတစရကအလို ညတင“ ငါ့မောင…မငး လညး အရကတေသိပမသောကပါနဲ့ကယ…ကနးမာရေးလညး ဂရုစိုကပါဦး…အမ ရောကကတညးက မငးကို အကဲ ခတနေတာ  မငးသောကပုံက သိပလနလနးနေတယ…အမကတော့ အိမထောငပုစေခငတယ…အခုမ (၃၉)နစရိသေးတာပဲ…စီးပားရေး က လညး ပည့စုံနေတဲ့ဥစာ…အထိနးအကပမရိရင ဒီထကပိုဆိုးသားမယ…”   ကိုမင့ဟန တစယောက သူ့အမ ပောတာကို  နားထောငနေ၏။ ဘာမတော့ ပနမပော။ သို့သော သူ့မကနာတင ပုံးယောငသမးနေ ၏။ ကိုကိုမောင့ အမေပနသား၍ (၃)လ မောက အရောကတင ကိုမင့ဟန တစယောက မုံရာဘက ခရီးထကရာမ အပန မိနးမတစ ယောကပါလာသည။

နာမညက မဝေဝေခိုင ဟုခေါသည။ အသကက (၂၉) (၃) ဝနးကငသာရိသေး၏။ ခောခော တောင့တောင့ လုံး ကီးပေါကလ။  ဦးလေးက မဝေဝေခိုငနင့ မိတဆကပေးသည။ တခား ဘာမအထေအထူးမပော။ ထိုနေ့မစ၍ မဝေဝေခိုငသည ဦးလေး၏ ဇနီး မယားအဖစ ရောကရိသားပါတော့သည။   ကိုကိုမောငနင့ ကေသယမိုးတို့မာ နုတကဖင့မပောကသည့တိုင အတငးစိတက တစ ယောကကိုတစယောက ခစကိုကနေက သည။ (၈)တနးမစ၍ ယခုတကသိုလနောကဆုံးနစအထိ အတူသား အတူစား အတူလာ မို့ သူငယခငးတေရော နစဖကမိဘမားကပါ သဘောတူထားပီးဖစသည။  ယနေ့ ကူရငစာတေ အပနအလနကူးကရန ကေ သယမိုး တစယောက ကိုကိုမောင့ထံ သားဖို့ ဖီးလိမးပင ဆငနေ၏။ စိတကူးလေးယဉ သီခငးလေးတအေးအေးနင့ ဖစသည။ သူ့ အမေနင့ အဖေတို့ကလညး ကောကဆညဖက ဘုရားဖူးသား ကသဖင့ အိမမာ သူတစယောကထဲရိသည။ ()နာရီအ ရောကလာခဲ့မညဟု ကိုကိုမောငကိုမာလိုကပီးဖစသည။  အခု (၉)နာရီ (၅) မိနစခန့ရိနေပီ။ တရားဝင ရညးစားမဖစသေးသည့ တိုင ခစသူအဖစ သတမတထားသူမို့ ရငတေခုနမိ၏။ အခုနောကပိုငး ကိုကိုမောင့ အကည့တေက နလုံးတုန ရငခုနသညးထိတ စရာတေဖစသည။ကေသယမိုးကလညး အပိုကီးဖားဖားဖစကာ အဖုအထစအရိုကအဝိုက ကောကကောငးတေက ပီပငဖံ့ဖိုး  အလတေတိုးလကရိ သလို ကိုကိုမောငကလညး ရငအုပကားကားနင့ မိနးမသားတေ စဲမကစေသော ယောကားပီသသော  ရုပလကဏာတေ ထငရားပေါ လငလာ၏။

ကေသယမိုး တစယောက ကူရငစာအုပတေ လယအိတထဲထည့နေစဉ စစကိုငးတငနေသော သူ့အမ ယောကား ထနးထနး  ရောကလာ၏။ ထနးထနးက အသက(၃)ခန့ရိပီ။ သူ့အမထက (၅)နစခန့ကီးပီး ကေသယမိုးထက ()နစခန့ကီးသည။  ထမငးစားခိနမို့ ထမငးပငပေးရသည။ သူ့ယောကမတေ မရိမနးသိ၍ ထနးထနး တစယောက ခယမဖစသူ ကေသယမိုးကို ခပ ရဲရဲပင ကည့သည။ မတေ့ရတာကာပီမို့ ခယမဖစသူ တစတစရစရစ စင့စင့ကားကား အပိုကီးဖားဖားဖစလို့နေသည။    သေးသယသော ခါးအောကပိုငးရိ အိုးကီးနစမာမာ ဝိုငးစကကားထကနေပီး နောကဖကသို့ မို့မောကလကအိစကလုံးတစနေ၏။  ဖောင့စငးဖိုးတုတသော ပေါငတံကီးတေက ထနးထနး ရငကို လုပခတစေသည။ ကေသယမိုး ဟငးပနးကနနင့ ပန ရောကလာ၏။ ဟငးပနးကနကို စားပဲပေါ ငုံ့ခပေး၏။  လညဟိုကအကx{1039}x{1004} ီအတငးမ ပည့လံထကနေသော နို့အုံသားတေက ဖူ ဖေးအိထေးနေ၏။ လုပရား မုနင့အတူ နို့ကီးနစလုံးမာ တသိမ့သိမ့နင့ လုပခါနေသည။ ရမကကစရာ မငကငးကို အနီးကပမင နေရသော ထနးထနး တစယောက ရာဂသေးတေ ပူနေးလာ၏။ အပငသားဖို့ ပငထား ပီဖစ၍ ကေသယမိုးကိုယမ မေးရနံ့တေ   သငးပံ့လကရိသည။

ကေသယမိုး တစယောက သူ့ကို မရိုးမသားကည့နေသော ခဲအို၏ ရမကမကလုံးမားကို မမငတေ့ရသေး။ ကိုကိုမောငနင့ တေ့ရ  မည့ အရေးကိုသာ တေးလက စိတကူးယဉကညနူးလကရိသည။ လညဟိုကအကx{1039}x{1004} ီကိုလညး တမငသကသကရေးဝတခဲ့၏။  သူတို့နစ ယောက စာကက စာကူးလင အိမနောကဖေးရိ ပနးစကူပငကီးအောကတင ပုလုပကမဲဖစသည။   ထိုပနးစကူပင ကီးအောကတင ဆကတီခုံမားရိ၏။ စားပဲဟိုဖကထိပ ဒီဖကထိပမထိုင၍ စာကူးက၏။ စာငုံ့ကူးလင တငးရငးမို့မောကနေသော  သူ့နို့အုံဖေးဖေးနုနုကီးကို ကိုကိုမောင မငတေ့စေရန လညဟိုကအကx{1039}x{1004} ီကို တမငရေးဝတခငးဖစသည။ “ ရော့…ထမငးအုံး လေ ကိုထနး…”ကုနလုလုဖစသော ထမငးပနးကနထဲသို့ ထမငးငုံ့ထည့ပေးလိုကစဉ ဝငးမတနုထတသော နို့ကီးနစမာကို တဝငး ဝငး တလကလက တောကပနေသော ရမကမကလုံးတို့ဖင့ စူးစူးဝါးဝါးကီးကည့နေသော ခဲအိုဖစသူ ထနးထနးကို ဖပကနဲမင လိုက၏။ ကေသယမိုး မသိ ခငယောငဆောငနေလိုကသည။ သေခာသညထက သေခာအောင စမးသပလို၍ ကေသယမိုး တစ ယောက ရေအိုးစငရိရာသို့ ရေသား ခပသည။ သူမ၏ ထားကားဝိုငးစကသော ဖငဆုံကီးကို တမငလုပခါအောင လုပပသည။  ထနးထနး တစယောက ကာမရာဂတေ တဝငးဝငးတောကနေသော မကလုံးတို့ဖင့ ကည့နေမညကို စိတက အလိုလိုသိနေ၏။   ပို၍သေခာအောင“ ကိုထနး…ထမငးထည့အုံးမလား…”ထနးထနး တစယောက အငိုကမိသား၍ ရုတတရက စကားမပောနိုငဘဲ  ဖစသားသည။ ပီးတော့မ  “ အဲ…အဲ…တော…တောပီဟ”ထမငးနငသံကီးဖင့ အထစထစ အငေါ့ငေါ့ပောလိုကမိသည။

“ ဦးလေးတို့က ဘယအခိနပနလာမာလဲ”“ ဟင့အငး…ဒီနေ့ ပနမလာဘူး…ညအိပမာ”ထနးထနး ရငထဲ ဘုရားပဲလည့သား၏။  အသေအခာကည့လေ စဲမကစရာကောငးလေဖစနေသည့ ခယမကို ထနးထနး တဝကီး ကည့လိုက၏။ သူ့မိနးမအပိုတုနးက ထက သာလနသောအလပစညးတေ တစုတဝေးကီးရိနေကောငး အကဲခတမိ၏။ ထိုစဉ ကေသယ မိုးမာ ခာတိတရိသေးသည။“   ကဲ…ကိုထနး ထမငးစားပီးရင အေးအေးဆေးဆေး နားအုံးကနော သူငယခငးအိမ စာသားကူးအုံးမယ…”“ အေးအေး…သား သား”ကေသယမိုး တစယောက လယအိတလယ၍ ကိုကိုမောင့ထံ ထကလာခဲ့သည။  သူ့ကိုယပေါတင ကပပါလကရိသော  အဖုအထစ အမို့အမောက အစင့အကား အသားအုံအသားဆိုငတို့၏ တနဖိုးကီးမားလပုံကို လကတေ့သိလိုက၍ အလမာနဝင့ကာ  ကော့ကော့မော့ မော့နင့ ဘဝငမင့လကရိပါတော့သည။ နာရီကည့လိုကတော့ ()နာရီခဲပီ။“ ဟောတော့…()နာရီ ခိနး ထားတာ ဒုကပါဘဲ”ကေသယမိုး တစယောက ခပသကသကသုတခေတငလိုကပါတော့သည။ ကိုကိုမောင ကူရငကပနလာ တော့ (၉)နာရီ (၄၅)မိနစ ရိပီ။ ဖစနိုငလင ကေသယမိုးကို ရညးစားစကားပောမည။ အခင့သာလင ဖုတမည။ ကေသယမိုး၏  အပောအဆို အကည့အရုအမူအယာတေက သူဘာလုပလုပ သဘောတူကညဖူမည့ လကဏာတေ ပသ လကရိ၏။

လကနေးလို့မဖစ။ အိမရေ့ရောကတော့ ဝငးတံခါးမာ သော့ခတထားသည။ သူ့မိထေးဝမးကဲ မရိကောငး သေခာ၏။ ဦးလေး ဖစ သူက အလုပရုံမာသာနေသညမို့ ဒီအခိနအိမမာနေလေ့မရိ။ ကိုကိုမောင တစယောက သူ့စိတကူး အကောငအထညဖောနိုငတော့  မညမို့ အူမူးနေသည။ ကေသယမိုး၏ တငးတငးမို့မို့ နို့အုံနစမာနင့ ပည့တငးစင့ကားသော တငဆုံထားထားတစတစကီးကို မင ယောင မိကာ သူ့ပေါငကားက ဒုတတနကီးမာ မတကနဲ တောငထလာသည။ ဘဝပေးကုသိုလအရ ယောကားပီသစာ ခောမောရုံ မမက စံခိနမီ သော ဒုတကီးကိုပါ ပိုငဆိုငထားသည။ သူ့ ဒုတတနကီးမာ အရည (၇)လကမခဲ လုံးပတ (၄)လကမခဲမို့ အားရ ကေနပစရာကောငးလသည။ ကေသယမိုး ခံနိုငလိမ့မည မဟုတ။ သို့သော ရာဖေမတသားထားသော ကာမဗဟုသုတတို့ဖင့ ခော့ မော့နူးနပ၍ ဖုတရမညသာ။ တေးရငး တေးရငး လီးကီးက က သထကက မတသထကမတတောငလာ၏။ ကိုကိုမောင သူကိုင သော သော့ဖင့ တံခါးဖင့ဝငလိုကသည။ပီးတော့ ပနပိတ၏။ ကေသယမိုး လာလင ဘဲလတီးနေကဖစသည။ အပေါထပ တက၍ ကာကာလိုးနိုငအောင ညဈေးက အသင့ဝယထားသော လီးကီး ဆေးကို လိမးလိုကသည။ သောကဆေး ကိုတော့ ကေ သယမိုးလာမ သောကမည။ ပထမဆုံး စတငဖိုကရမည့ပဲမို့ ယောကားအစမး သတိပနိုငမဖစမည။

ကာကာစိမလိုးနိုငလေ မိနးမစဲလေဟူသော စကားကို ကိုကိုမောင သိထား၏။ နဂိုကပင တောငမတနေပီဖစသော လီးတနကီး မာ ဆေးလိမးလိုကသောအခါ သံမဏိခောငးကီးကဲ့သို့ မာကောလာသည။ ဒစဆံ ပဲကီးကလညး ဝငးပောငတငးကားနေ၏။     “  ကရင ကရင ကရင”ကိုကိုမောင ပုဆိုးကို ကပာကယာဝတ၍ အပေါထပမဆငးလာ၏။ တံခါးဝသို့ရောကသောအခါ ကေသယ မိုး မဟုတဘဲ မိထေးဝမး ကဲ မဝေဝေခိုင ဖစနေ၏။ တံခါးဖင့၍ သော့ဖုတရုံမသာရိသေး မဝေဝေခိုငက တံခါးကိုဆဲဟကာ  အလောတကော ဝငလိုကသည။  သညတော့ ရပလကရိသော ကိုကိုမောင့ ကိုယလုံးနင့ မဝေဝေခိုင ကိုယလုံးမာ ထိထိမိမိကီး  ပတတိုကသား၏။ မဝေဝေခိုင၏ ကီးမား စင့ကားသော ဖငဆုံသားကီးက ကိုကိုမောင၏ ပေါငရငးကို အိကနဲ ဖိမိသား၏။  ထို့အတူ ဆူဖိုးတငးအိသော နို့ကီးနစမာကလညး ကိုကို မောင၏ နံစောငးကို နေးထေးအိစကစာ ဖိကပသားသည။

မဝေဝေခိုင အတောကာသညအထိ ဖိကပထား၏။ ပီးမ အိမထဲသို့ ခပသက သက ဝငသားသည။ စောစောကပင ကိုယ့အတေး  နင့ကိုယ စိတတေထနေသဖင့ ကိုကိုမောင တကိုယလုံးရိနးဖိနးတုနလုပသား၏။ လိမးဆေးကလညး တရိပရိပသတိပလက၏။   ကိုကိုမောင တစယောက ကေသယမိုးကိုမေ့သား၏။ ထို့ကောင့ ဘာကိုမသတိမရတော့ဘဲ မဝေဝေခိုင နောကသို့လိုကခဲ့သည။  တံခါးကိုလညး သညအတိုငးဖင့ထားခဲ့မိသည။ ခံဝငးနင့ အိမမကီးက ပေ (၄)လောက ကာသည။ ကိုကိုမောင အိမတငးရောက သား တော့ မဝေဝေခိုငက ဖိနပကိုကုနးကောကရငး အခနးထဲဝငသားသည။   ကုနးလိုကသည့အခိုကတင ဖငဆုံထားထားကီးက  အစမးကုန စင့ကားသားသည။ ထိုမငကငးကောင့ ကိုကိုမောင့ ပေါငကားက လီးတနကီးမာ တငးကနဲ တငးကနဲဖစသားသည။   နိမ့ခီ မင့ခီဖင့ စညးခကကက လုပခါသားသော ဖငဆုံကီးက ကိုကိုမောင့ မကစိထဲစဲသားသည။ ကိုကိုမောင တစယောက သူ့ ဦးလေးနင့ မဝေဝေခိုင တို့ လိုးကတာကို ခောငးခောငးကည့ဖူး၏။ မဝေဝေခိုငက အပေးကောငးသည။ ရခါစကတော့ ဦးလေးက လညး အတောလိုးနိုငသည။

မဝေဝေခိုင၏ အပေးကောငးခငး၊ အပုစုကောငးခငးတို့ကောင့ ဦးလေးဖစသူ သောကမာ ပါးလစပုလာသည။ အရကကို လညး အတိုငးအဆနင့သောကတော့၏။ မနငးရီလောက မခစသည့တိုင သူ့အတိုငးအတာနင့သူ မဝေဝေခိုငအပေါမာ သာယာ တပမကလာ သည။ တစနေ့ ဦးလေးအစောကီး အိမပနလာသည။  ခါတိုငး သညအခိနပနလာလေ့မရိ။ မကနာကောလညး  တငးနေသည။ အပေါ ထပ အခနးထဲစာကကနေသော ကိုကိုမောင့ထံ ရောကလာသည။“ ကိုကိုမောင…မဝေ မရောကသေးဘူး လား”“ ဟုတကဲ့ ဦးလေး“ တောက…ဒီဖာသယမတော့…သိကသေးတာပေါ့ကာ…” ည (၉)နာရီထိုးတော့ မဝေဝေခိုင ပန ရောကလာသည။ ဦးလေးက အခနးထဲကစောင့ရငး အရကသောကနေသည။ အခေအနေ ထူးခားတော့မညကိုသိ၍ ကိုကိုမောင ကလညး အပေါထပမ ခောငးကည့နေသည။   ဦးလေးကိုတေ့တော့ မဝေဝေခိုင အံ့သသား၏။ သို့ သော ဟနလုပ၍“ ဟင…အကို ကီးက အစောကီးရောကနေတယ…”ဦးလေးက ဘာစကားမမပောဘဲ အရကသောကရငး ခပတညတညကည့နေသည။ မဝေ ဝေခိုငက ဦးလေးရေ့မာပင အဝတအစား လဲသည။ အတငးခံ ဘောငးဘီနင့ ဘရာစီယာသာကနရိနေစဉ ဦးလေးထံသို့လာပီး  ဘေးကပူးကပထိုငလိုကသည။

“ ဒီနေ့…ဆာပီနဲ့တူတယ…ဟုတလား…”ပောပောဆိုဆို ပုဆိုးကိုလန၍ ဦးလေး လီးတနကီးကို ပတသပဆုတဆပေးသည။  ဦးလေးက မလုပ။ အရကကိုသာ ဆကသောက နေ၏။ ဦးလေး၏ မတုနမလုပအမူအယာကောင့“ ဘယလိုဖစနေတာလဲကာ… ခပတညတညကီး…ကည့ပါလား ငေါငတောငတောငနဲ့ လုပလညး မလုပဘူး…”မဝေဝေခိုငက ငေါငစငးစငးဖစနေသော လီးတန ကီးကို လကဖဝါးပေါတင၍ (၂)ခက (၃)ခက ဆုတရငးပောသည။  “ မငး…နေ့လညက ဘယသားသေးလဲ…”“ မို့သစက ညီမ ဆီပါ…” “ တစယောကထဲလား…”“ တစယောကထဲပေါ့ အကိုကီးကလဲ” “ မငး သားတဲ့အိမနဲ့ မကနာခငးဆိုငအိမမာ နေ့လညက  ငါ ပစညးသားပို့တယ…မငးကို ကောငတစကောငရဲ့ ဆိုငကယနောကမာ တေ့လိုကတယ အဲဒါ အကိုပါလို့တော့ မပောနဲ့…ခါးဖက ပီး လိုကသားတာ အသေအခာမငလိုကတယ မငး…ငါနဲ့ မပေါငးခငရင အခု ဆငးသားလို့ရတယနော”  “ အဟငး…ဟငး အကိုပါ လို့ မပောနဲ့ဆိုပေမယ့ ပောရမာပဲ အကိုကီးရေအဲဒါ အကိုဝမးကဲအစစပါ”မဝေဝေခိုငက ဆကတီခုံပေါက ဆငးလိုကပီး ဒူးတုတ ထိုငလက ဦးလေးလီးကီးကို ပါးစပဖင့ မုတပေးနေသည။ဦးလေးကမူ ဘာမ မပောတော့ဘဲ သူလုပသမ အသာငိမခံနေသည။

အတောကာတော့ လီးကီးက မတောငခင့ တောငခင တောငလာသည။ မဝေဝေခိုင ဘောငးဘီနင့ ဘရာစီယာကို ခတပစလိုက ပီး ဦးလေးလကကို သူ့နို့အုံကီးပေါတငပေးလိုကသည။ ဦးလေးက နို့ကီးနစလုံးကို တလည့ စီ ဆုတခေပေးနေ၏။ မဝေဝေခိုငက  ဒစကီးကို ပဲသထကပဲအောငဖဲပီး ပါးစပဖင့ တေ့စုပပေးသည။  ဦးလေး ပုံစံကည့ရသညမာ သိထားသလောကမပောတော့ဘဲ  အခောငရသော မိနးမတစယောကကို အခောငလုပရသလိုမိုး ပေါ လငနေသည။ ကိုကိုမောင တစယောက ဦးလေးနင့ နေရာ ခငးလဲလိုကခငသည။ ကည့ရငး ကည့ရငး မနေနိုငတော့၍ ဂငးတိုကလိုက ၏။ လရေတေက ဗငးကနဲ ပနးထကကုနသည။ နစ နစကာကာ မခစသည့တိုင သေးသားဆနအရ ထကလာပုံရ၏။ မဝေဝေခိုငကို ခုတငပေါ ကန့လန့ဖတ ပကလကအိပခိုငးပီး  ပေါငနစခောငးကို ပင့ထောငဖဲကားပီး မတတပရပ၍ ဆောင့ပါတော့သည။ (၃)မိနစ လောကအရောကတင ပီးသားပုံရ၏။  ဦးလေး သူ့လီးတနကီးကို ဆဲခတလိုကသည။ စောကဖုတထဲက ထကလာသညနင့ လီးတနကီး က ပော့ခေငိုကဆငးနေတော့၏။

အရကတစခကသောကပီး ခုတငပေါတကအိပတော့သည။ မကာခင ဦးလေး အိပပောသားတော့၏။ သညတော့မ စောစောက  ဆကတီခုံပေါပနထိုငပီး သူ့နို့ကီးနစလုံးကို သူ့ဖာသာ ဆုတခေနေ၏။ (၅)မိနစလောကကာသောအခါ ခုတငခေရငးရိ ဘီရိုဆီ သို့သား ပီး ဘီရိုအောကလကနိုကသည။ လကထဲတင အဝတနင့ပတထားသော ပစညးတစခုပါလာသည။  ခုံပေါပနထိုငပီး  အဝတကိုဖေလိုက သည။ ရာဘာလီးတုကီးဖစနေ၏။ ကိုကိုမောင အံ့သသားသည။ မဝေဝေခိုငက ပေါငနစခောငးကိုဖဲကာ လီး တုကီးကို သူ့စောကဖုတ ထဲ ထိုးသငးလိုကပီး အခကပေါငးမားစာ အသငးအထုတပုလုပပါတော့သည။ (၂၅)မိနစခန့ အရောက တင ခေထောကနစခောငး ဆန့တနးလက တဆတဆတတုနလုပကာ ငိမသကသားတော့သည။  ထိုနေ့ကပင ကိုကိုမောင့ စိတ ထဲ မဝေဝေခိုငကို လိုးခင့ရိကောငး လိုးလို့ရကောငး သဘောပေါကသားခဲ့၏။ သို့သော ကေသယမိုး မကနာကို မငယောငမိ၍ မ လိုးဖစခဲ့ပါ။ သူ ကေသယမိုးကို တကယ ခစသည။ နစနစကာကာခစပါသည။ယနေ့….ငဲ့ကကမုတံတိုငးကီး ပိုကသားခဲ့ပီ။

ဒီကိစ ဖစတော့မညဆိုတာ ကိုကိုမောင ရိပမိခဲ့သည။ သူ့ရဲ့ ကီးမားစင့ကားလတဲ့ ဖငဆုံသားအိအိကီးဖင့ သူ့ပေါငကို တမငဖိပတ  သားသည။ ပီးတော့ ဆူဖိုးတငးအိလသော နို့ကီးနစလုံးကလညး သူ့နံစောငးကို ပတတိုကသားသည။ စောစောကပင ကေ သယမိုးကို အပတလိုးရန လီးကီးဆေးတေလိမးထားပီး ကာကာလိုးနိုငသည့ဆေးကိုပါ သောကထားသည။  သနးခေါငထက ည ဥ့မနကတော့ပါ။ ဤမအထာတေ ပနေပါလကနဲ့မ ကိုကိုမောင ငိမသကနေလင ယောကားမဟုတတော့ဘဲ နားသတဝါ ဖစရပေ တော့မည။ ကဲ သေဖို့ သာပငပေတော့ မဝေဝေခိုငရေ။ စိတထဲကကိမးဝါးလက မဝေဝေခိုင အခနးထဲစတဝငလိုကသည။   မဝေ ဝေခိုငက ကိုယပေါက အဝတ အစားတေကို တစခုမကနခတပီး အဝတအစားလဲရန ပငဆငနေသည။ အခနးထဲစတဝငလာ သော ကိုကိုမောင့ကို မငတော့ ထမီတစ ထညကို ကပာကယာစတပီး ခုံထားလိုက၏။ ကိုကိုမောငက အခနးတံခါးကို ဂကထိုး ပိတလိုကသည။ မဝေဝေခိုငက သူလုပသမကို ဘာစကားမမပောဘဲ ကေနပသောအကည့နင့ ကည့နေသည။

မဝေဝေခိုင ကည့နေခိုကမာပင ပုဆိုးနင့အကx{1039}x{1004} ီကို ခတပီး ကုလားထိုငပေါပစတငလိုကသည။ ရငအုပသားတေက ယောကား ပီသ စာ ဖုထစနေပီး ကစလစသနစမးသော ကိုယလုံးက မဝေဝေခိုငကို ဖမးစားထားသည။ ထို့ထက သညးထိတရငဖိုစရာ  မငကငးက ကိုကို မောင့ ပေါငကားရိ တဆတဆတတောငမတနေသော လီးတနတုတတုတကီးပင ဖစသည။    လီးတနကီး ပတပတလညတင သေးကော ကီးတေက အပိုငးပိုငးထကာ ဖုဖေါငးနေသည။ မဝေဝေခိုင တဏာရာဂအားကီးကောငး ကိုကို မောင သိထားပီးဖစသည။ ဦးလေးနင့ လိုးတာအားမရတိုငး လီးတုနင့ စခနးသားရတာကိုလညး သိပီးဖစသည။  သံမဏိခောငး ကီးကဲ့သို့ မာကောသနစမးလသော လီးတနတုတတုတကီးကို တပမကစာကည့နေသော မဝေဝေခိုင၏ ကာမရာဂ စိတမား တစ တစပငးထနလာသည။ စောကဖုတကီးက တဖညးဖညး တငးမာဖေါငးကားလာသည။ စောကခေါငးဝတလောကမာ လညး တ ရရနင့ဖစလာသည။  သူမရငထဲ ဖိုးကနဲ ဖငးကနဲဖစသားပီး စောကဖုတထဲက စစကနဲ ယားယားတကလာသည။ ကိုကိုမောင့  လီးတနကီးကို အားပါးတရ ဆုပကိုငလိုက၏။“ ကဲ…ကာပါတယ မောငလေးရယ…မမ မနေနိုငတော့ဘူး…မငးလီးကီးကို တအား ခံခငလာပီ…လိုးပေးတော့နော…”မဝေဝေခိုင တစယောက မတသိပတောင့တစာ ပောရငး ခုတငဘောငပေါလကထောကကာ  ဖငကုနးပေးတော့သည။

ပူးဝငး အကကားနေသော ဖငဆုံထားထားအိအိကီးနစမာက ကိုကိုမောင့ကို တဒငအသကရူရပသားစေသည။ ဖငအိုးကီးနစမာ ကားမ နောက သို့ကနထကနေသော စောကဖုတနုတခမးသားထူထူကီးတေက အညိုရောငသမးနေပီး အတငးပိုငးမာမူ နီရဲ နေ၏။ ကိုကိုမောင စောက ဖုတကီးကို လကဝါးနင့ ပင့၍သုံးလေးခက ပတပေးလိုကရာ မဝေဝေခိုငဖငဆုံကီးက အထကသို့ မောကတကလာသည။သူ့လကဖဝါး မာ စောကရေတေစိုရဲသားသည။  ထို့နောက ဒစပဲကီးကို စောကဖုတအဝသို့တေ့ထားလိုက ပီး ခါးနစဖကကို အကအနဆုတကာ ဖိသငးလိုကသည။ ပူနေးရိနးမသော အတေ့က တကိုယလုံးကို ဆိမ့တကသားစေသည။“  ဇိ…ဇစ…ဗစ…ဗစ…ဗရစ…ဗစ…ဖတ လီးတနကီးက စောကခေါငးအတငးသို့ တထစခငးနစဝငသားသည။ မဝေဝေခိုင ဖငအိုး ကီးနစမာက ကတကခါရမးသား၏။ အားရ ကေနပသော စိတတေက သူမ တကိုယလုံးလမးဖုံးသားတော့သည။ ကိုကိုမောငက  ခါးကိုမတမတထားပီး ပူနေးနူးညံ့သော စောကဖုတ ကီးထဲကို လီးတနကီးမုပသငး၍ ခေတစိမထားလိုကသည။ နူးညံ့ သလောက ညစအားစုပအား ကောငးလသော စောကဖုတအတေ့က ကိုကိုမောင့ ရာဂမီးကို အလံကီးစာ တောကလောငစေ၏။

တဏာရာဂအားကီးလသော မဝေဝေခိုင တစယောက သူ့စောကဖုတကီးထဲ သို့ တငးတငးကပကပကီး နစဝငနေသော လီး အရသာကို မိနးမူးကေနပစာ ခံစားနေစဉ ဖငဆုံကီးကို ပတပေးနေသဖင့ အူထဲအသဲထဲ ယားယားတကလာသည။ ဖငဆုံကတ ဆင့ ကောပငနုနုဆီသို့ ရောကသား၏။ ကောပငမတဆင့ အောကသို့လိုဝငကာ နုရတငးအိနေ သော နို့အုံမို့မို့ကီးကို ဆုတခေ  ပတဆပေးသည။ အားရကေနပသညအထိ ဆုတခေပတဆပီးမ အုံအရငးကို ခပတငးတငးဆုပကိုငပီး ဖငကောကီးကို ရုံ့ ခက၍ လီးကီးကို ပနနုတ သည။ နို့အုံကီးကို ခပဖဖလေးခေပေးရငး ခပကမးကမးပနဖိသငးသည။“ အင့…အမေ့ အား အား  အီးအငး ရီး .ကတကတ”လီးကီးကို အရိနနင့ဆောင့သငးလိုကသဖင့ မဝေဝေခိုင တကိုယလုံး ဆတကနဲကော့တကသားပီး  စောကဖုတအုံကီးတစခုလုံး ပူ ရိနးကငတကသားသည။

ဆောင့ခကတေက ပငးထနသလောက အလနထိမိကောငးမနသည။ ကာလေကောငးလေ ကောငးလေဆိမ့လေမို့ မဝေဝေခိုင၏  ရာဂမီးမာ အားကီးသထက အားကီးလာတော့သည။ ကိုကိုမောင၏ ပငးထနသောဆောင့ခကနင့အညီ သူမ၏ ဖငဆုံကီး ကို ကော့၍တ မိုး မောက၍တဖုံ ဝိုက၍တနညး အခံကီးခံပေးနေသည။  ကိုကိုမောငက ဆုတကိုငထားသော နို့ကီးနစလုံးကို  လတထားလိုကပီး ခါးစပကိုမဲမဲတငးတငးဆုတကိုငလက ဒူးကိုအနညးငယ ညတပီး ပင့ပင့ထိုးပန၏။ ထိုသို့ ဒူးညတပီး ပင့ ဆောင့လိုးလိုကသောအခါ ပူးတငးမတတောငနေသော စောကစိငုတ ညိုညိုကီးကို အရိနနင့ ဒလစပ ပတထိုးနေသလိုဖစ သည့အတက မဝေဝေခိုင တစယောက အကောငးလနကာ ဖငသားတေ တဆတဆတတုနခါနေ ၏။

လေထဲတင မောကသားသလို ခံစားလိုကရပီး ထောပတမစထဲအစိမခံလိုကရသည့နယ အီဆိမ့သားသည။“ .ကောငး….ကောငး လိုကတာကာ….အမလေးအရမးထိတာပဲ…..အင့…..အ” ဆောင့ခကတေက မီးပင့ထကမလား အောကမေ့ရအောင သနလနးမန လနးလသည။ မဝေဝေခိုငကလညး အားကမခံ ကော့၍ ကော့၍ ခံသည။ တခေါငးလုံးရမးခါလက တဆတဆတတုနကာ ငါးရံ့ ပာလူးဖစနေပါတော့သည။ တငပါးခကကောကီးတေ ရုံ့ခက၍ နောကသို့ပစပစခံနေသညမာ ကောကဖယလိလိ ကကသီးထ  စရာကီးဖစသည။ မဝေဝေခိုငလို မိနးမမိုးက တဏာရာဂအားကီး၏။ရမကသေးသားသောငးကမးသည။ ထို့ကောင့ သာမနလီး ကို ဖုံလေ့မရိ။ အခု ကိုကိုမောင့ လီးကီးမာ စံခိနမီရုံမမက လန၍ပငနေတော့ သည။ အလိုးအဆောင့အညောင့တေကလညး  သနမနရုံမမက ကမးလညးကမး၏။ မဝေဝေခိုင အလနတောင့တခဲ့ရသော လီးမိုးကို အခုမပင ခံရတော့၏။  ကိုကိုမောငက  အောကမပင့ထိုးပီးလိုးနေရာမ ပုံစံကိုပောငးလိုက၏။ လီးတနကီးကို ဒစအရငးထိရောကအောငထုတ၏။ ပီးမ ခပ ပငးပငး ဆောင့ဆောင့လိုးသည။မဝေဝေခိုင သံကုနညစ၍ အောဟစမိပါတော့၏။ အရကအကောကဆိုတာလညး လုံးဝမရိတော့။  ပငကိုယအစမး ဆေးအစမး ကောင့ ကိုကိုမောင့ ဆောင့ခကတေကလညး အံ့မခနးပင။

ကေသယမိုး တစယောက စိတကူးမိုးစုံတို့ဖင့ ကန့မူးလက ကိုကိုမောငတို့ခံထဲ ရောကလာသည။ နာရီကည့မိတော့ ()နာရီ  (၃)မိနစရိနေပီ။ ခိနးထားတာက ()နာရီ အခု မိနစ(၃) ပငလနနေပီဖစ၍ ကိုကိုမောင ဒေါဖောငးနေလောကရော့မည။ ခော့ နညး တေကိုလညး စဉးစားလိုက၏။ ကေသယမိုးက ကိုကိုမောင စောင့နေလောကပီအထငနင့ အိမထဲမဝငတော့ဘဲ သူတို့နစ ယောက စာ ကကနေကဖစသည့ ပနးစကူရုံကီးရိရာသို့ တနးသားသည။စကူပနးပငအောကရောကတော့ ကိုကိုမောင မရိ  စားပဲပေါတင ဘာစာအုပမမရိ။ ပနးခောကတေက စားပဲနင့ ကုလားထိုငပေါ တင ကရောကနေသညဖစ၍ ကိုကိုမောင လုံးဝမ လာသေးသညမာ သေခာသားသည။  စိတထဲထူးဆနးသလို အောကမေ့မိသည။ လယ အိတကို စားပဲပေါပစခလိုကပီး အိမကီး ဆီသို့ပနသားသည။ အဆငသင့ပင့နေသော နောကဖေးပေါကမ ဝငခဲ့၏။ ကိုကိုမောငက အ ပေါထပမာနေသဖင့ လေကားပေါ တကမညအပု လေကားနင့ကပလကရိသော မဝေဝေခိုင အခနးထဲက ညီးညူလုပရားသံတေ ကား လိုကရသည။ အပေါထပ တကမည့ ခေလမးတေက တုန့ကနဲရပဆိုငးသားပီး အခနးနားသို့ တိုးကပလိုကသည။

အခနးကို (၃)ထပသား အကောငးစားဖင့ကာရံထားသည့အတက အပေါကမရိအောင လုံခုံသည့တိုင အုတနံရံကဲ့သို့ ထူထူထဲထဲ မရိရုံမမက လေဝငလေထက ကောငးအောင အပေါပိုငးတင သံဇကာတေတပဆငထားသည့အတက အခနးတငးက အသံတေ မာ အတိုငးသားကားနေရ၏။ စောစောက ဝငလာကာစ ဗုနးကနဲမို့ မကားမိသောလညး အသေအခာနားထောငလိုကသောအခါ“  .အား အ.ကောငး.ကောငးလိုကတာကာ….အမလေး….ထိ….ထိလိုကတာ ဇတ.ဗိ အင့ အင့ အ….ဆောင့….အ မေ့….နာ…နာဆောင့….အ…..မမပီး…ပီး..တော့မယ.ဗစ….ဗိ….ဗစ….ဒုတ….ဗစ….ဒုတ…..ဗစ….ဗစ….အမလေးး အား ဟား  ကတ….ဟုတ….ဟုတပီ…..အင့…အင့….အ….” တောတောလေး ပကပကစကစကလိုးနေပုံရသည။  စောကဖုတသံ၊ လီးသံ၊ ငီး သံတေက တခနးလုံးဆူညံပကလောရိုကနေ၏။ မောငလေးဆိုသူမာ ဘယသူဘယဝါမနးမသိ။ ကိုကိုမောင့ မိထေးဝမးကဲ မဝေဝေ ခိုငက ပေမည့ပမမည့ပုံစံကီးမို့ သူ့ဦးလေးမရိခိုက တ ခား ကောငတစကောငနင့ ခိနးတယနေပုံရသည။

“ နာနာဆောင့…..ဟုတပီ…..ဟုတပီ…..အမလေး….ကောငး….ကောငးလိုကတာ…”“ ဖတ….ဖပ….ဖတ….ပလတ….ဗစ….ဗ စ….ဒုတ….ဗစ….ဒုတ….ပစ…..ဗစ”“ မမ…ကောငးလားဟင”“ အငး….အမလေး…..ကောငး….ကောငး တယ….နာ….နာ….အင.”  ကေသယမိုး တစယောက ကိုကိုမောင့ အသံကိုကားလိုကရသောအခါ တကိုယလုံး မိုးကိုးအပစခံ လိုကရသလို တုနလုပခောက ခားသား၏။ နလုံးသားနုနုကို သောကအပူလုံးကီးက ဒုနးကနဲဝငဆောင့သည။ ပာဝေမူးမိုက  သား၏။ အခနးနံရံကိုမီ၍ မကလုံးကို မိတ ထားသည။ နာကညးခံပငးစိတတေက တရိပရိပတကလာသည။ မာနတရားက  ဦးနောကထဲရောကလာ၏။ ကေသယမိုး အံကိုတငး တငးကိတရငး ခာကနဲလည့ထကခဲ့သည။ ပေါငကားရိ စောကဖုတထဲမ  စောကရေပူတခို့ ပစကနဲထကသားခဲ့ပီ။ ထနးထနး တစယောက အိမအပငဖကရိ ပကလကကုလားထိုငပေါတင အပာစာအုပ တစအုပကို အပိုစငမဂဇငးထဲညပ၍ ဇိမနင့ ဖတနေစဉ သူ့ကိုဖတကောသားသော ကေသယမိုးကို အနီးရောကမ မငလိုက၏။  စောစောကလယအိတနင့ ထကသားပီး အခုလယ အိတ ပနမပါ။

ပီးတော့ မကနာကလညး နီမနးထူအနးနေပီး ငိုထားပုံရသည။ ကေသယမိုးက ငုတတုတကီးတေ့နေရသော သူ့ကို တောင  နုတဆကမနေတော့ဘဲ အိမထဲတနးဝငသားသည။ ပုံစံက ရညးစားပူမိလာသောပုံမိုး ထနးထနး ပုံးလိုကသည။ အပာစာအုပကို  တောင သိမးဆညးဖို့ရာ သတိမထားမိတော့ဘဲ သညအတိုငးညပခဲ့ပီး ကေသယမိုးနောက ထလိုကခဲ့သည။  သူ့အခနး ပေါကရောကတော့ ခယမခောက ခေါငးအုံးကို မကနာအပ၍ မောကရကကီး အိပနေ၏။ ထမီက ဒူးခေါငးအထကနားထိ ရောက နေ၏။ ပေါငတံတုတတုတနစခောငးက ဘေးသု့ိခပကားကားအနေအထားဖစ သည။ ဖူဖေးဝငးမတသော ခေသလုံးသား ပည့  ပည့လေးက စဲမကစရာကောငးလသည။ ဆူဖိုးထားတစသောဖငဆုံကီးက သိသိသာသာ ခုံးမောကနေသည။ မကနာက  တဖကသို့ စောငးထားသည။ တခက တခက သိမ့ကနဲ သိမ့ကနဲတုနခါသားသည့အတက ငိုရိုကနေကောငး သိသာ၏။ ကိုကိုမော င့ကို ဂလဲ့စားပနခေခငသည။ သူလုပသလို လုပပခငသည။ မနကက သူ့ကိုရမကကည့ ကည့ခဲ့သော ကိုထနးပုံရိပကို မင ယောငလာ၏။ အဆငသင့ပင ကိုထနးတစယောကလုံး ရိနေပီ။ မိနးမကမးကေပီးဖစသော အိမထောငသညယောကားတစ  ယောကမို့ အထူးမူဆယစရာပင လိုမညမထငတော့။

မနကက သူ့ကိုကည့သော အကည့တေက လိုးခငလို့ကည့မနး ကေသယမိုး အ တတသိသည။ တေ့ကုံရမည့အရေးအခငး အတက ရငခုနလုပရားနေ၏။ ကိုကိုမောငကို ကောငးကောငးကီး ဂလဲ့စားခေရတော့မညမို့ အကေနပကီး ကေနပနေသည။    မနကကတညးက ခယမဖစသူကိုကည့ပီး လီးတေတောင စိတတေထခဲ့ရသော ကိုထနး တစယောက သူ့ယောကမတေမရိမနး သိ ၍ ညမ မီးစငကည့ဖုတမညဟု ကံစညထားရာ အခုတော့ ကာမပဲတောအုပကီးက သူ့ရေ့မောကသို့ တည့တည့ကီး ရောကလာပီ။  တိုကတိုကဆိုငဆိုငပင အပာဇာတလမးကလညး ခယမနင့ခဲအိုဇာတလမး။ ကိုထနး တစယောက ခုတငဘေးတင  မတတပရပရငး ခယ မဖစသူ၏ ဆူဖိုးကစလစသော ကိုယလုံးကီးကို စူးစူးစိုကစိုကကည့ရငး ဘယပုံခငးကငးရမညကို  အကကခစဉးစားနေသည။ ရာဂမီး တောငကလညး တဝုနးဝုနးပေါကကဲနေသည။ အိပခငယောငဆောငနေသော ကေသယမိုးက လညး ယခုအခိနထိ မလုပရားသေးသည့အတက အားမလိုအားမရဖစနေရာသည။ စောကခေါငးအတငးက လိုကကနဲ လိုကကနဲ  လုပရနေသလို ဖငဖားတေလညး တဆတဆတတုနနေ၏။ ထနးထနးက အစီအစဉခ မတလိုကပီးဖစ၍ ပုဆိုးကို ခတခ လိုကသည။ လမေးအုံမဲမဲအုပအုပကားမ ထိုးထောငထကနေသော လီးတနကီးမာ မာကောကစ တောကနေ၏။ ထားကိုငးသော  အသငထက ကီးမားကစလစသော အသငကိုဆောငနေသည။

လုံးပတ (၄)လကမ အရည(၆)လကမခဲရိ လီးတနကီးမာ သေးကောကီးတေ ဖောငးထလက ငေါကကနဲ ငေါကကနဲတောငမတ နေ ၏။ ကိုထနးက ခေထောကနစခောငးကို ဆဲလက ကန့လန့ဖတအနေအထားဖစအောငလုပလိုကသည။ ကန့လန့ဖတ အနေအထားအ ရောကတင ကေသယမိုးကလညး ဗုံးကနဲ ပကလကလနခလိုကသည။ အံ့သထိတလန့သော အမူအယာနင့   “  ဟင….ကို….ကိုထနး…..ရင….ရင…..”  ကေသယမိုး စကားပငဆုံးအောငမပောလိုကရ ကိုထနးက ထမီကိုဆဲလနပီး ပေါငနစ ခောငးကိုဖဲလက ရငဘတဆီဖိတနးလိုက သည။ ဖငအုံဖေးဖေးကီးက ခုတငစောငးနင့ အံကကကတိဖစနေ၏။ ခေထောကနစ ခောငးကို လကတစဖကဖင့ ထိနးပေးရငး ကန လကတစဖကက သူ့လီးတနကီးကို ဆုတကိုငကာ ဖောငးကပဲလနနေသော  စောကဖုတကီးထဲသို့ တရိနထိုးသငးထည့လိုကသည။ လိုး နေကမို့ လီးက ဟိုခော ဒီခောလုံးဝမဖစဘဲ တနးတနးမတမတကီး ဝငသား၏။  “ ဖတ….ဗစ….ဗစ….ဖတ…..ဖရစ….ဗစ…..ဗစ” “ အီး အမလေးအား အား.သေ….သေတော့မယ…..အမေ အား  အမလေး…..အမလေး”တုတခိုငရညလားပီး မာကောသော လီးတနကီးက တရိနထိုးဝငလာသည့အတက စောကဖုတအုံတခုလုံး  ဖိုးကနဲ ဖငးကနဲ ကင ကနဲ ဆိမ့ကနဲဖစသား၏။

ပေါငတနဖေးဖေးတုတတုတကီးမာလညး ဘေးသို့အစမးကုနကားထကသား၏။ ကေနပခငး အားရခငး နာ ကငခငးဝေဒနာ တေကို တပိုငတညးခံစားလိုကရသည။ နုတခမးကိုလညး တငးနေအောငကိုကထားလိုကမိသည။   စောကရေတေက စိုရဲနေပီ ဖစရာ နာကငသည့တိုင အလနကောငးနေ၏။ ကိုထနးက ဆီးခုံခငးထိကပသညအထိ ဖိသငးထားရာမ ပနဆဲနုတသည။ စောက ရေတေက စိုရဲနေပီဖစ၍ အဆောင့ဒဏကို ခံနိုငနေပီဖစကောငး သိလိုကသည။ ထို့ကောင့ ရေ့ကိုကုနး၍ ကေသယမိုးခိုငးနစ  ဖကအတငး သူ့လကကိုလိုသငးကာ ပခုံးသားနစဖကကို ခပတငးတငးဆုတဖကလိုကသည။ ထို့နောက အသား ကုန ကုံး၍  ဆောင့တော့သည။ “ ဖတ….ပစ….ဗစ….ဖတ….ဗစ….ဗစ….ဒုတ….ဖတ.ဗစ” “အား အား အမလေး…..အား…..ကတ  ကတ…..” ကေသယမိုး တစယောက ပါးစပက တအားအားအောဟစရငး နာကောငးလသော ကာမအရသာထူးကီးကို မကလုံးစုံ မိတရငး အံ ကိတခံသည။ ဆောင့ခကတေက အရပအနားမရိ ပငးထနလသည။ စစဦးကို ဒလကမးဖိုသောနညးဖစသည။

ကာကာစိမလိုးနိုငသူမ သာ ဤနညးဗူဟာကို သုံးသင့သည။ လရေထကလယသူတို့ ဤနညးကိုသုံးလင ဗုံးဗုံးလဲကရုံး တတသည။ ထိုအခါ မိနးမဖစသူ၏ အ ထငသေးခငးကို ခံရတတ၏။ ထို့နောက တစသကလုံးလငနိုငမိနးမဘဲ့ကို ယူတော့သည။  နစယောကသား စညးခကညီညီ လိုးနေက စဉ…  ကိုကိုမောင တစယောက မဝေဝေခိုငကို (၃)ခီတိုငတိုင အားရအောငလိုးပီး နောက မဝေဝေခိုင ဖလပပသားသည့အတက ရပနား လိုကသည။ သညတော့မ ကေသယမိုးနင့ စာအတူကကရန ခိနးထားသည  ကို သတိရ၏။ ပကလကကီးမိနးနေသော မဝေဝေခိုငကို ထားခဲ့၍ ပုဆိုးကပာကယာဝတကာ စာကကနေက  ပနးစကူရုံသို့ အသော့ကလေးထကခဲ့သည။ကေသယမိုး ‘လယအိတကလေး’ က စားပဲခုံပေါရောကနေ၏။ ဟိုဟိုဒီဒီရာ ကည့သည မတေ့။ အိမထဲပနဝငသည။ ဘာအရိပအရောငမ မတေ့။ ဟား….သားပီ သူနင့ မဝေဝေခိုငတို့ လိုးနေတာကို ကေ သယမိုး သိသားပီ။ ကိုကိုမောင နောငတအကီးအကယရသားသည။   ပနးစကူရုံသို့ အပေးတပိုငးနင့ သား၏။ ကေသယမိုး  လယအိတကလေးကို ကောကလယလက ကေသယမိုး အိမဖကထကခဲ့သည။ ကေနပသညအထိ ခော့ရပေ တော့မည။ကေ သယမိုးတို့အိမမာ လူသူအရိပအယောငကငးမဲ့ တိတဆိတနေသည။ လူကီးတေလညး ရိပုံမရ။

စိတထဲပူသားသည။ နာကညး ခကကောင့ ကိုးဆဲခသေနေမဖင့ တစသကလုံး ယူကုံးမရဖစရတော့မည။ ပကလကကုလားထိုငပေါတင မဂဇငးတစအုပတေ့ခဲ့ သည။ ကောကမကည့နိုငဘဲ အိမထဲဝငလာခဲ့သည။ ကေသယမိုး အခနးဆီ  သို့ ခဉးကပလိုကသည။ အခနးနားအရောကတင…. “ သယလေး….ကောငးလားဟင….”“ အငး….အငး…..အမ လေး….ကောငး….ကောငးတယ…..ကိုထနး….အမလေး…..ဆောင့….ဆောင့….နာ…နာဆောင့……အင့……အ….ကတ….ကတ…..”ကားလိုကရသောအသံက ကိုကိုမောင့ရငဝကို လံအစငးပေါငးတစရာနင့ တစခကတညးအထိုးခံလိုက  ရသလို စူးနစပူအောင့သား ၏။ ကေသယမိုး အခနးက ထရံနင့ကာထားသညမို့ ခောငးကည့စရာအပေါကကလေးတေရိနိုငသည။ သို့သော မငးသား မငးသမီးပုံတေ အပည့နီးပါးကပထားသဖင့ အပေါကကိုမတေ့ဘဲဖစနေသည။ ကံကောငးထောကမစာပင  ထောင့စနးတစခုကာပဲနေသောနေရာမ အ တငးသို့ခောငးကည့လိုကသည။ကေသယမိုး တစယောက ခုတငပေါတင  အဝတအစား လုံးဝမရိဘဲ ဒူးထောငပေါငကားအနေအထားဖင့ ပကလကကီးအလိုးခံကာ ဒူးထောကလက လိုးပေးနေသော သူ့ ခဲအို၏ခါးကို တငးကစနေအောင ဖကထားသညကို ဘားကနဲ မငလိုကရ၏။

“ အား….အမလေး…..ကောငးလိုကတာ ကိုထနးရယ…..ညလညး အခုလိုလိုးပေးအုံးနော”“ အေးပါကာ….စိတခ”ကိုကိုမောင့  မကလုံးတေ ပာဝေသား၏။ ရငထဲနာကငစူးအောင့သားသည။ အသာလေးအခနးနားက ခာခဲ့သည။ ပကလကကုလား ထိုငနား ရောကသောအခါ မဂဇငးစာအုပကို လနကည့သည။  အပာစာအုပတစအုပ ထကလာ၏။ အပာစာအုပကို မဂဇငးပေါတငလက  ထိုအပေါမ ကေသယမိုး လယအိတကလေးကို တငလိုကသည။ ထို့နောက နေးကေးသောခေလမးတို့ဖင့ ထကခဲ့၏။  နစ  ယောကသား လိုးအားရသောအခါ အဝတအစားမားပနဝတ၍ အပငထကခဲ့ကသည။ ကိုထနးလညး မို့ထဲသားမညဟုဆိုကာ   ထကသား၏။ ပကလကကုလားထိုငပေါမာ ထိုငမညအပု သူမလယအိတကလေးကို တေ့ လိုကရသည့အတက နလုံးသေးတေ  ခောက ခားမတတ ထိတလန့သား၏။ ပနးစကူပငအောကမာ သူမ မေ့ကနခဲ့သော “ လယအိတကလေး ”။ ပီးပါပီ။

 

Zawgyi

 

လယိတေလး

ကိုကိုေမာင္ (၇)တန္းေအာင္ေတာ့ သူx{1037}ဦးေလးရိရာ မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလး စိနန္းရပိုx{1037} ေရာကာ၏။ ေစာေစာကေတာ့ ေကာင္းဆကကန္  စိတူးမရိခဲ့။ ဦးေလးဖစူ ကိုမင့န ေကာင္းဆကားဖိုx{1037} တာဝနူသဖင့္ သူx{1037}အေမ မခငင္းက သေဘာတူလိုကင္း ဖစည္။ ဦးေလးဖစူ ကိုမင့နာ သံေရကိဳလုပန္းဖင့္ x{1039}x{101C}ကီးပားေန၏။ အလုပ္x{101B}ုံက သတတ္၊ အိမ သတတ္ ဖစည္။ ကိုကိုေမာငို မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးသိုx{1037}ပိုx{1037}ခင္းမာ ေကာင္းဆကားဖိုx{1037} မဟုတဲ အသက္ေမးဝမ္းေကာင္းအလုပစု သင္ၾကား ရနစည္။ ဒီေရာက အစီအ စဥ္ေတ ေပာင္းကုနင္းဖစ္၏။ ကိုမင့န္ မိန္းမ မx{1014}x{103D}င္းရီက ေငကုနည့ိစx{1039}x{1005}မိုx{1037} သိပ္ေတာ့မ ေကနပ္။ သိုx{1037}ေသာ္ ကိုမင့နို ေၾကာက သည့တက္ ေအာင့ကက္x{1014}x{103D}င့္ ေနလိုကသည္။ကိုကိုေမာငလည္း သူx{1037}ဦးေလး မိန္းမ မေကနပန္း ရိပိသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ မx{1014}x{103D}င္းရီx{1014}x{103D}င့္ အဆင္ေပေအာင္ ေပါင္းရမညို နားလည္ လိုကည္။

ေကာင္းဖင့ုx{1037}ိက တစခဲေလာကိုေသး၏။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ အလုပ္x{101B}ုံx{1014}x{103D}င့္ အိမ္ ကူးခညန္းခညုပာ မx{1014}x{103D}င္းရီ တာဝနား ကို  ဝိုင္းကူလုပ္ေပးသည္။ မပင္းမရိ မခိုမကပ္ လုပိုင္ေပးတတဖင့္ တစတတင္း မx{1014}x{103D}င္းရီက သူx{1037}ကို သေဘာကသားသည္။ မ x{1014}x{103D}င္းရီက အိမိုငင့ားသညစာ လိုအပ္ေသာပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို ေဈးခိဳသိုx{1037} သားဝယ္ေပးရသည္။  ကိုကိုေမာင္ မေရာကင  ဖတတ္ေမာေအာင္ လုပဲ့ရေသာ မx{1014}x{103D}င္းရီ တစ္ေယာက္ ယခုေတာ့ တဝကက သကာေနသဖင့္ ကိုကိုေမာင့ေပၚ သေဘာက ၾကညဴေနသည္။ ကိုကိုေမာင္ လုပိုင္ေပးသမကို လုပားခဟု သေဘာထားကာ ေကာင္းမုနx{1037}ိုးအဖစ္ ယခုကတည္းက စုေပး ထား၏။ ဦးေလးဖစူ ကိုမင့နာ မနကိုးလင္းသည္x{1014}x{103D}င့္ အလုပ္x{101B}ုံထကည္။ ည မိုးခဳပ ပနာေလ့ရိ သည္။  မားေသာအားဖင့္ ည ကိုးနာရီခဲ ဆယာရီမ ပနာေလ့ရိသည္။ သည္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ မx{1014}x{103D}င္းရီအတက္ အ  ေကာင္းဆုံး ကူေဖာ္ေလာငကစာသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတိုx{1037}မာ သားသမီးမထန္းကားသဖင့္ ကိုကိုေမာငို သားတစ္ေယာက္ သဖယ္ သေဘာထား ဆကံလာသည္။

ေကာင္းစဖင့ည့္ေနx{1037}က မx{1014}x{103D}င္းရီကိုယိုင္ ေကာင္းလိုကပည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီက သူx{1014}x{103D}င့င္းx{1014}x{103D}ီးေသာ ေကသယိုးx{1014}x{103D}င့္ ကိုကိုေမာငို  မိတက္ေပးၿပီး လိုအပ္ေသာ အကူအညီမားေပးရန္ အတနနာခဲ့၏။ ေကသယိုးကလည္း (၇)တန္းေအာင္ (၈)တန္းတက မည့ူ ဖစာ ေတာသားေလး ကိုကိုေမာငဖိုx{1037} အစစအရာရာ အဆင္ေပသားသည္။  မx{1014}x{103D}င္းရီက အပနင္ ေကသယိုးကိုပါ  မုနx{1037}ိုးငါးရာေပးခဲ့ သည္။ (မတက္။ ။ ထိုစဥ ဆနစည္ (၂၅)ကပ္ ခနx{1037}ာရိေသးသည္။) ကိုကိုေမာင့ို အေၾကာင္းပဳ၍  မုနx{1037}ိုးငါးရာရသ ဖင့္ ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ကိုကိုေမာင့ေပၚ ငယ္ေပါင္းသဖယ္ ခငငင္းx{1014}x{103D}ီးသားသည္။  လိုအပည့္  အကူအညီမားကို ေစတနာ ထကနာ အကူအညီေပးသည္။ ေနာငည္း ရလာဦးမည့္ အခင့ေရးမားကို ေမာငာ ကိုကို ေမာငို သူx{1037}လူအဖစ္ သတတ္ လိုက္ေတာ့၏။ထိုေနx{1037}မစ၍ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ေယာကာ သားအတူ စားအတူ တပူးတဲတဲဖစဲ့ၾကသည္။

တကx{1039}x{1000}သိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း အတူတူပင္ ေကသယိုး မိဘမားက သာမနကုပကားေတမိုx{1037} စားx{1014}x{103D}ိုင္ေသာက္x{1014}x{103D}ိုင္x{101B}ုံသာရိ ၾက၏။ ေကသယိုး အေဖက မင္းလည္းေမာင္း သည္။ ကိုကိုေမာင့္ ဦးေလး အလုပ္x{101B}ုံက ပစx{1039}x{1005}ည္းမားကို ေကသယိုး အေဖကပင္  ဒိုငံသယိုx{1037}ေပးရ၏။ ေကသယိုး အေမကေတာ့ ကမ္း နားေဈးမာ ကုနိမ္းေရာင္းသည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီx{1014}x{103D}င့္ x{101B}ာေဆx{101B}ာမိဳးဖစည္။ မ x{1014}x{103D}င္းရီက မx{1014}x{103D}x{1039}x{1012}ေလးဇာတိမဟုတ္။ အထက္ ကသာဖကဖစည္။ ေဈးေရာင္းရင္း သူx{1037}ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ ညားၾကခင္းဖစည္။    ထိုx{1037}ေၾကာင့္ လူx{1039}x{101C}ကီးခင္း ခငငင္းx{1014}x{103D}ီးၾကၿပီးဖစ္၏။ သိုx{1037}ေသာ္ ရပကင္းခား၏။ တစေကာ္ေကာနx{1037}္ေဝးသည္။ ေကသယိုးx{1014}x{103D}င့္  ကိုကိုေမာငိုx{1037}မာ တစ္x{1014}x{103D}စက္ တစ္x{1014}x{103D}စ္ ရင္းx{1014}x{103D}ီးလာၾကသည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦး သံေယာဇဥ္ေလးေတ ေx{1014}x{103D}ာငဲx{1037}လာၾကသည္။ဤသိုx{1037}ဖင့္ ()တန္းေအာင္ၿပီး တကx{1039}x{1000}သိုလ္ ဒုတိယx{1014}x{103D}စင္ မx{1014}x{103D}င္းရီ တစ္ေယာက္ သားအိမငာx{1014}x{103D}င့္ ကယနားသည္။ မိဘ သဖယ္ သံေယာ ဇဥယဲ့ရသူ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ အေတာ္ေလး x{1014}x{103D}ေမာတသ ဝမ္းနည္းပူေဆးခဲ့ရသည္။ ဦးေလးဖစူမာ လည္း ေသာက ပရိေဒဝ စိတင့္ အရက္ေတ ဖိေသာကာသည္။ လုပန္းကလည္း အေတာ္ေလးဖစန္းသည္။ သည္ၾကားထဲ  ခဲက တစ္ေသာင္းဖိုး ေပါကိုက္ေသး၏။ ခဲ တစ္ေသာင္းဖိုး ေပါကုံ က ဂမၻီရဆန္၏။ မx{1014}x{103D}င္းရီ ကယန္ၿပီး (၄၅) ရက္ အေရာက္ တင္ ကိုကိုေမာင္ အိပက္ မက္၏။ အေဒၚဖစူ မx{1014}x{103D}င္းရီက အိပကဲတင္ သူx{1037}အေမအရင္းဖစ္ေန၏။

အခုလို မထငတဲ သားx{1014}x{103D}င့ဲရတာကို ရငာလိုx{1037}မဆုံးဖစေၾကာင္း။ သိုx{1037}ေသာ္ အေမက အၿမဲေစာင့္ေရာက္ သားမာဖစ္ေၾကာင္း။  မီးဖိုခန္း ေၾကာငိမ္ေအာကုံးထပိ အံဝကဲတင္ ေငသုံးေသာင္းရိေၾကာင္း။ (၂)ေသာင္းကို သံဃဒါနဆမ္း ေလာင္း၍ ကနစ္ ေသာင္းကို အေမေပးတဲ့ ဂဏန္းကို ထိုးဖစ္ေအာင္ ထိုးေစခင္ေၾကာင္း အတနနာၿပီး ေပာကယားသည္။   သူ ေပးတဲ့  ဂဏန္းက (၃၄၃) (၆-၇-၂၆) ဖစည္။ မx{1014}x{103D}င္းရီ ေပာကယားေသာအခါ ကိုကိုေမာင ေအာစိုယိုၿပီး ေနာက ေပး လိုကည္။   “ အေမ…အေမ…အေမေရ…အေမ…”အခန္းထဲက ေအာံၾကား၍ ကိုမင့န္ လနx{1037}္x{1014}x{103D}ိုးကာ ကိုကိုေမာင့္ အခန္းထဲ ေရာကာသည္။ မကည္ေတက စီးကေနၿပီး အိပက္ ထဲ ေယာင္ေအာ္ေနမန္းသိသား၍“ ကိုကိုေမာင္…ေဟ့…ကိုကို ေမာင္”လက္ေမာင္းကိုပုတ္ၿပီး x{1014}x{103D}x{103C}ိးလိုက္၏။  ကိုကိုေမာင္ ဝုန္းကနဲထထိုငည္။ မကုံးကို ပတပ္ၾကည့္ေတာ့ ဦးေလးဖစူက  ခုတင္ေပၚ သူx{1037}ေဘးတင္ေရာက္ေနသည္။“ ဟာ…ဦးေလး…အိပက္ မက္ေနတာဗ…”ကိုကိုေမာင သူမငမကို အပည့စုံ ေပာပလိုကည္။ နာရီၾကည့ိုက္ေတာ့ နံနက္ (၃)နာရီခဲရိေနၿပီ။

ကိုကိုေမာင့္ အိပက္ ေၾကာင့္ ကိုမင့နာ သူx{1037}မိန္းမကို ပိုၿပီးသတိရမိသည္။ ကိုကိုေမာငို ပနိပိုင္းၿပီး ညကလကန္ အရကို ေသာကင္း သူx{1037}မိန္းမ အေၾကာင္းေတထိုင္ေတးရင္း မိုးလင္းခဲ့သည္။ အိပကတိုင္း ေၾကာငိမဲရာၾကည့ာ ေငသုံး ေသာင္း တကယ္ေတx{1037}ရ၏။ မx{1014}x{103D}င္းရီ မာ သည့တိုင္း ဆမ္းေလာင္းသည္။ ခဲထိုးသည္။ အမနကယည္း ေပါကဲ့သည္။ ေနာက္ တစကင္ ကိုမင့န ကိုကိုေမာင့္ အေမကို လမ္းမာသည္။ သကိုငာ ရပကူx{1039}x{101C}ကီးမားေရx{1037}ေမာကင္ စာခဳပာတမ္း x{1014}x{103D}င့က ကိုကိုေမာငို တရားဝင္ ေမးစား လိုက္ေတာ့သည္။  (၅)ရကနx{1037}္ေနၿပီး မပနငစကလို ညတင္“ ငါ့ေမာင္…မင္း လည္း အရက္ေတသိပေသာကါနဲx{1037}ကယ္…ကန္းမာေရးလည္း ဂx{101B}ုစိုကါဦး…အမ ေရာကတည္းက မင္းကို အကဲ ခတ္ေနတာ  မင္းေသာကုံက သိပနန္းေနတယ္…အမကေတာ့ အိမ္ေထာငဳေစခငယ္…အခုမ (၃၉)x{1014}x{103D}စိေသးတာပဲ…စီးပားေရး က လည္း ပည့ုံေနတဲ့ဥစx{1039}x{1005}ာ…အထိန္းအကပရိရင္ ဒီထကိုဆိုးသားမယ္…”   ကိုမင့န္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}အမ ေပာတာကို  နားေထာင္ေန၏။ ဘာမေတာ့ ပနေပာ။ သိုx{1037}ေသာ္ သူx{1037}မက္x{1014}x{103D}ာတင္ ၿပဳံးေယာငမ္းေန ၏။ ကိုကိုေမာင့္ အေမပနား၍ (၃)လ ေမာက္ အေရာကင္ ကိုမင့န္ တစ္ေယာက္ မုံx{101B}ာဘက္ ခရီးထကာမ အပန္ မိန္းမတစ္ ေယာကါလာသည္။

နာမည မေဝေဝခိုင္ ဟုေခၚသည္။ အသက (၂၉) (၃) ဝန္းကငာရိေသး၏။ ေခာေခာ ေတာင့္ေတာင့္ လုံး x{1039}x{101C}ကီးေပါက။  ဦးေလးက မေဝေဝခိုင္x{1014}x{103D}င့္ မိတက္ေပးသည္။ တခား ဘာမအေထအထူးမေပာ။ ထိုေနx{1037}မစ၍ မေဝေဝခိုငည္ ဦးေလး၏ ဇနီး မယားအဖစ္ ေရာကိသားပါေတာ့သည္။   ကိုကိုေမာင္x{1014}x{103D}င့္ ေကသယိုးတိုx{1037}မာ x{1014}x{103D}x{103C}တဖင့ေပာၾကသည့ိုင္ အတင္းစိတ တစ္ ေယာကိုတစ္ေယာက္ ခစ္x{1039}x{101C}ကိဳက္ေနၾက သည္။ (၈)တန္းမစ၍ ယခုတကx{1039}x{1000}သိုလ္ေနာကုံးx{1014}x{103D}စထိ အတူသား အတူစား အတူလာ မိုx{1037} သူငယင္းေတေရာ x{1014}x{103D}စကိဘမားကပါ သေဘာတူထားၿပီးဖစည္။  ယေနx{1037} ကဴရငာေတ အပနလနူးၾကရန္ ေက သယိုး တစ္ေယာက္ ကိုကိုေမာင့ံ သားဖိုx{1037} ဖီးလိမ္းပင္ ဆင္ေန၏။ စိတူးေလးယဥ္ သီခင္းေလးတေအးေအးx{1014}x{103D}င့္ ဖစည္။ သူx{1037} အေမx{1014}x{103D}င့္ အေဖတိုx{1037}ကလည္း ေကာကညက္ ဘုရားဖူးသား ၾကသဖင့္ အိမာ သူတစ္ေယာကဲရိသည္။ ()နာရီအ ေရာကာခဲ့မညု ကိုကိုေမာငိုမာလိုက္ၿပီးဖစည္။  အခု (၉)နာရီ (၅) မိနစနx{1037}ိေနၿပီ။ တရားဝင္ ရည္းစားမဖစ္ေသးသည့္ တိုင္ ခစူအဖစ္ သတတားသူမိုx{1037} ရင္ေတခုနိ၏။ အခုေနာကိုင္း ကိုကိုေမာင့္ အၾကည့္ေတက x{1014}x{103D}လုံးတုန္ ရငုနည္းထိတ္ စရာေတဖစည္။ေကသယိုးကလည္း အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖားဖားဖစာ အဖုအထစရx{103C}ိကဝိုက္ ေကာက္ေၾကာင္းေတက ပီပငံx{1037}ၿဖိဳး  အလေတတိုးလကိ သလို ကိုကိုေမာငလည္း ရငုပားကားx{1014}x{103D}င့္ မိန္းမသားေတ စဲမက္ေစေသာ ေယာက္ားပီသေသာ  x{101B}ုပကx{1039}x{1001}ဏာေတ ထငားေပၚ လငာ၏။

ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ကဴရငာအုပ္ေတ လယိတဲထည့္ေနစဥ္ စစိုင္းတင္ေနေသာ သူx{1037}အမ ေယာက္ား ထန္းထန္း  ေရာကာ၏။ ထန္းထန္းက အသက္(၃)ခနx{1037}ိၿပီ။ သူx{1037}အမထက္ (၅)x{1014}x{103D}စနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးၿပီး ေကသယိုးထက္ ()x{1014}x{103D}စနx{1037}္x{1039}x{101C}ကီးသည္။  ထမင္းစားခိနိုx{1037} ထမင္းပင္ေပးရသည္။ သူx{1037}ေယာကx{1039}x{1001}မေတ မရိမန္းသိ၍ ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ ခယဖစူ ေကသယိုးကို ခပ္ ရဲရဲပင္ ၾကည့ည္။ မေတx{1037}ရတာၾကာၿပီမိုx{1037} ခယဖစူ တစစစစ္ စင့င့ားကား အပိဳx{1039}x{101C}ကီးဖားဖားဖစိုx{1037}ေနသည္။    ေသးသယ္ေသာ ခါးေအာကိုင္းရိ အိုးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာမာ ဝိုင္းစကားထက္ေနၿပီး ေနာကကိုx{1037} မိုx{1037}ေမာကကိစကုံးတစ္ေန၏။  ေဖာင့င္းၿဖိဳးတုတ္ေသာ ေပါငံx{1039}x{101C}ကီးေတက ထန္းထန္း ရငို လx{103C}ပတ္ေစသည္။ ေကသယိုး ဟင္းပန္းကန္x{1014}x{103D}င့္ ပန္ ေရာကာ၏။ ဟင္းပန္းကနို စားပဲေပၚ ငုံx{1037}ခေပး၏။  လညိုကကx{1039}x{1004} ီအတင္းမ ပည့ံထက္ေနေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံသားေတက ဖဴ ေဖးအိေထးေန၏။ လx{103C}ပား မx{103C}x{1014}x{103D}င့တူ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးမာ တသိမ့ိမ့္x{1014}x{103D}င့္ လx{103C}ပါေနသည္။ ရမၼက္x{1039}x{101E}ကစရာ မငင္းကို အနီးကပင္ ေနရေသာ ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ ရာဂေသးေတ ပူေx{1014}x{103D}းလာ၏။ အပငားဖိုx{1037} ပငား ၿပီဖစ္၍ ေကသယိုးကိုယ ေမx{103E}းရနံx{1037}ေတ   သင္းပံx{1037}လကိသည္။

ေကသယိုး တစ္ေယာက္ သူx{1037}ကို မx{101B}ိုးမသားၾကည့္ေနေသာ ခဲအို၏ ရမၼကကုံးမားကို မမင္ေတx{1037}ရေသး။ ကိုကိုေမာင္x{1014}x{103D}င့္ ေတx{1037}ရ  မည့္ အေရးကိုသာ ေတးလက္ စိတူးယဥ္ၾကည္x{1014}x{103D}ူးလကိသည္။ လညိုကကx{1039}x{1004} ီကိုလည္း တမငကက္ေx{101B}းဝတဲ့၏။  သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ ေယာက္ စာကက္ စာကူးလင္ အိမ္ေနာက္ေဖးရိ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴပင္x{1039}x{101C}ကီးေအာကင္ ပဳလုပ္ၾကၿမဲဖစည္။   ထိုပန္းစကx{1039}x{1000}ဴပင္ x{1039}x{101C}ကီးေအာကင္ ဆကီခုံမားရိ၏။ စားပဲဟိုဖကိပ္ ဒီဖကိပထိုင္၍ စာကူးၾက၏။ စာငုံx{1037}ကူးလင္ တင္းရင္းမိုx{1037}ေမာက္ေနေသာ  သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံေဖးေဖးx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုx{1039}x{101C}ကီးကို ကိုကိုေမာင္ မင္ေတx{1037}ေစရန္ လညိုကကx{1039}x{1004} ီကို တမင္ေx{101B}းဝတင္းဖစည္။ “ ေရာ့…ထမင္းအုံး ေလ ကိုထန္း…”ကုနုလုဖစ္ေသာ ထမင္းပန္းကနဲသိုx{1037} ထမင္းငုံx{1037}ထည့္ေပးလိုကဥ္ ဝင္းမတ္x{1014}x{103D}ုထတ္ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာကို တဝင္း ဝင္း တလကက္ ေတာကေနေသာ ရမၼကကုံးတိုx{1037}ဖင့္ စူးစူးဝါးဝါးx{1039}x{101C}ကီးၾကည့္ေနေသာ ခဲအိုဖစူ ထန္းထန္းကို ဖပနဲမင္ လိုက္၏။ ေကသယိုး မသိ ခင္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုကည္။ ေသခာသညက္ ေသခာေအာင္ စမ္းသပို၍ ေကသယိုး တစ္ ေယာက္ ေရအိုးစငိရာသိုx{1037} ေရသား ခပည္။ သူမ၏ ထားကားဝိုင္းစက္ေသာ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို တမငx{103C}ပါေအာင္ လုပသည္။  ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ ကာမရာဂေတ တဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ မကုံးတိုx{1037}ဖင့္ ၾကည့္ေနမညို စိတ အလိုလိုသိေန၏။   ပို၍ေသခာေအာင္“ ကိုထန္း…ထမင္းထည့ုံးမလား…”ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ အငိုကိသား၍ x{101B}ုတရက္ စကားမေပာx{1014}x{103D}ိုငဲ  ဖစားသည္။ ၿပီးေတာ့မ  “ အဲ…အဲ…ေတာ္…ေတာ္ၿပီဟ”ထမင္းနငံx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ အထစစ္ အေငါ့ေငါ့ေပာလိုကိသည္။

“ ဦးေလးတိုx{1037}က ဘယခိနနာမာလဲ”“ ဟင့င္း…ဒီေနx{1037} ပနလာဘူး…ညအိပာ”ထန္းထန္း ရငဲ ဘုရားပဲလည့ား၏။  အေသအခာၾကည့္ေလ စဲမကရာေကာင္းေလဖစ္ေနသည့္ ခယကို ထန္းထန္း တဝx{1039}x{101C}ကီး ၾကည့ိုက္၏။ သူx{1037}မိန္းမအပိဳတုန္းက ထက္ သာလန္ေသာအလပစx{1039}x{1005}ည္းေတ တစုတေဝးx{1039}x{101C}ကီးရိေနေၾကာင္း အကဲခတိ၏။ ထိုစဥ္ ေကသယ္ မိုးမာ ခာတိတိေသးသည္။“   ကဲ…ကိုထန္း ထမင္းစားၿပီးရင္ ေအးေအးေဆးေဆး နားအုံးကေနာ္ သူငယင္းအိမ္ စာသားကူးအုံးမယ္…”“ ေအးေအး…သား သား”ေကသယိုး တစ္ေယာက္ လယိတယ္၍ ကိုကိုေမာင့ံ ထကာခဲ့သည္။  သူx{1037}ကိုယ္ေပၚတင္ ကပါလကိေသာ  အဖုအထစ္ အမိုx{1037}အေမာက္ အစင့ကား အသားအုံအသားဆိုငိုx{1037}၏ တနိုးx{1039}x{101C}ကီးမားလပုံကို လက္ေတx{1037}သိလိုက္၍ အလမာနင့ာ  ေကာ့ေကာ့ေမာ့ ေမာ့x{1014}x{103D}င့္ ဘဝငင့ကိပါေတာ့သည္။ နာရီၾကည့ိုက္ေတာ့ ()နာရီခဲၿပီ။“ ေဟာေတာ့…()နာရီ ခိန္း ထားတာ ဒုကx{1039}x{1001}ပါဘဲ”ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ခပကကုတ္ေခတငိုကါေတာ့သည္။ ကိုကိုေမာင္ ကဴရငပနာ ေတာ့ (၉)နာရီ (၄၅)မိနစ္ ရိၿပီ။ ဖစ္x{1014}x{103D}ိုငင္ ေကသယိုးကို ရည္းစားစကားေပာမည္။ အခင့ာလင္ ဖဳတည္။ ေကသယိုး၏  အေပာအဆို အၾကည့ရx{103C}အမူအယာေတက သူဘာလုပုပ္ သေဘာတူၾကညဴမည့္ လကx{1039}x{1001}ဏာေတ ပသ လကိ၏။

လက္ေx{1014}x{103D}းလိုx{1037}မဖစ္။ အိမ္ေရx{1037}ေရာက္ေတာ့ ဝင္းတံခါးမာ ေသာ့ခတားသည္။ သူx{1037}မိေထးဝမ္းကဲ မရိေၾကာင္း ေသခာ၏။ ဦးေလး ဖစ္ သူက အလုပ္x{101B}ုံမာသာေနသညိုx{1037} ဒီအခိနိမာေနေလ့မရိ။ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}စိတူး အေကာငထည္ေဖာ္x{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့  မညိုx{1037} အူမဴးေနသည္။ ေကသယိုး၏ တင္းတင္းမိုx{1037}မိုx{1037} x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1014}x{103D}စx{103E}ာx{1014}x{103D}င့္ ပည့င္းစင့ားေသာ တငုံထားထားတစစ္x{1039}x{101C}ကီးကို မင္ ေယာင္ မိကာ သူx{1037}ေပါင္ၾကားက ဒုတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ မတနဲ ေတာငလာသည္။ ဘဝေပးကုသိုလရ ေယာက္ားပီသစာ ေခာေမာx{101B}ုံ မမက စံခိနီ ေသာ ဒုတ္x{1039}x{101C}ကီးကိုပါ ပိုငိုငားသည္။ သူx{1037} ဒုတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ အရည္ (၇)လကခဲ လုံးပတ္ (၄)လကခဲမိုx{1037} အားရ ေကနပရာေကာင္းလသည္။ ေကသယိုး ခံx{1014}x{103D}ိုငိမ့ည္ မဟုတ္။ သိုx{1037}ေသာ္ ရာေဖမတားထားေသာ ကာမဗဟုသုတတိုx{1037}ဖင့္ ေခာ့ ေမာ့x{1014}x{103D}x{103D}းx{1014}x{103D}ပ္၍ ဖဳတမညာ။ ေတးရင္း ေတးရင္း လီးx{1039}x{101C}ကီးက x{1039}x{101E}က သထက္x{1039}x{101E}က မတထကတ္ေတာငာ၏။ ကိုကိုေမာင္ သူကိုင္ ေသာ ေသာ့ဖင့္ တံခါးဖင့ငိုကည္။ၿပီးေတာ့ ပနိတ္၏။ ေကသယိုး လာလင္ ဘဲလီးေနကဖစည္။ အေပၚထပ္ တက္၍ ၾကာၾကာလိုးx{1014}x{103D}ိုင္ေအာင္ ညေဈးက အသင့ယားေသာ လီးx{1039}x{101C}ကီး ေဆးကို လိမ္းလိုကည္။ ေသာက္ေဆး ကိုေတာ့ ေက သယိုးလာမ ေသာကည္။ ပထမဆုံး စတငိုကမည့ဲမိုx{1037} ေယာက္ားအစမ္း သတx{1039}x{1011}ိပx{1014}x{103D}ိုငဖစည္။

ၾကာၾကာစိမိုးx{1014}x{103D}ိုင္ေလ မိန္းမစဲေလဟူေသာ စကားကို ကိုကိုေမာင္ သိထား၏။ နဂိုကပင္ ေတာငတ္ေနၿပီဖစ္ေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး မာ ေဆးလိမ္းလိုက္ေသာအခါ သံမဏိေခာင္းx{1039}x{101C}ကီးကဲ့သိုx{1037} မာေကာလာသည္။ ဒစံ ၿပဲx{1039}x{101C}ကီးကလည္း ဝင္းေပာငင္းကားေန၏။     “  ကရင္ ကရင္ ကရင္”ကိုကိုေမာင္ ပုဆိုးကို ကပာကယာဝတ္၍ အေပၚထပဆင္းလာ၏။ တံခါးဝသိုx{1037}ေရာက္ေသာအခါ ေကသယ္ မိုး မဟုတဲ မိေထးဝမ္း ကဲ မေဝေဝခိုင္ ဖစ္ေန၏။ တံခါးဖင့္၍ ေသာ့ဖဳတ္x{101B}ုံမသာရိေသး မေဝေဝခိုင တံခါးကိုဆဲဟကာ  အေလာတေကာ ဝငိုကည္။  သည္ေတာ့ ရပကိေသာ ကိုကိုေမာင့္ ကိုယုံးx{1014}x{103D}င့္ မေဝေဝခိုင္ ကိုယုံးမာ ထိထိမိမိx{1039}x{101C}ကီး  ပတိုကား၏။ မေဝေဝခိုင္၏ x{1039}x{101C}ကီးမား စင့ားေသာ ဖငုံသားx{1039}x{101C}ကီးက ကိုကိုေမာင္၏ ေပါငင္းကို အိကနဲ ဖိမိသား၏။  ထိုx{1037}အတူ ဆူၿဖိဳးတင္းအိေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာကလည္း ကိုကို ေမာင္၏ နံေစာင္းကို ေx{1014}x{103D}းေထးအိစကာ ဖိကပားသည္။

မေဝေဝခိုင္ အေတာ္ၾကာသညထိ ဖိကပား၏။ ၿပီးမ အိမဲသိုx{1037} ခပက္ သက္ ဝငားသည္။ ေစာေစာကပင္ ကိုယ့ေတး  x{1014}x{103D}င့ိုယ္ စိတ္ေတထေနသဖင့္ ကိုကိုေမာင္ တကိုယုံးရိန္းဖိန္းတုနx{103C}ပား၏။ လိမ္းေဆးကလည္း တရိပိပတx{1039}x{1011}ိပလက္၏။   ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ ေကသယိုးကိုေမ့သား၏။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ဘာကိုမသတိမရေတာ့ဘဲ မေဝေဝခိုင္ ေနာကိုx{1037}လိုကဲ့သည္။  တံခါးကိုလည္း သညတိုင္းဖင့ားခဲ့မိသည္။ ၿခံဝင္းx{1014}x{103D}င့္ အိမx{1039}x{101C}ကီးက ေပ (၄)ေလာက္ ကာသည္။ ကိုကိုေမာင္ အိမင္းေရာက္ သား ေတာ့ မေဝေဝခိုင ဖိနပိုကုန္းေကာကင္း အခန္းထဲဝငားသည္။   ကုန္းလိုကည့ခိုကင္ ဖငုံထားထားx{1039}x{101C}ကီးက  အစမ္းကုန္ စင့ားသားသည္။ ထိုမငင္းေၾကာင့္ ကိုကိုေမာင့္ ေပါင္ၾကားက လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ တင္းကနဲ တင္းကနဲဖစားသည္။   နိမ့ီ မင့ီဖင့္ စည္းခကက လx{103C}ပါသားေသာ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးက ကိုကိုေမာင့္ မကိထဲစဲသားသည္။ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ သူx{1037} ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ မေဝေဝခိုင္ တိုx{1037} လိုးၾကတာကို ေခာင္းေခာင္းၾကည့ူး၏။ မေဝေဝခိုင အေပးေကာင္းသည္။ ရခါစကေတာ့ ဦးေလးက လည္း အေတာိုးx{1014}x{103D}ိုငည္။

မေဝေဝခိုင္၏ အေပးေကာင္းခင္း၊ အပဳစုေကာင္းခင္းတိုx{1037}ေၾကာင့္ ဦးေလးဖစူ ေသာကမာ ပါးလစပဳလာသည္။ အရကို လည္း အတိုင္းအဆx{1014}x{103D}င့္ေသာက္ေတာ့၏။ မx{1014}x{103D}င္းရီေလာက္ မခစည့ိုင္ သူx{1037}အတိုင္းအတာx{1014}x{103D}င့ူ မေဝေဝခိုငေပၚမာ သာယာ တပကာ သည္။ တစ္ေနx{1037} ဦးေလးအေစာx{1039}x{101C}ကီး အိမနာသည္။  ခါတိုင္း သညခိနနာေလ့မရိ။ မက္x{1014}x{103D}ာေၾကာလည္း  တင္းေနသည္။ အေပၚ ထပ္ အခန္းထဲစာကက္ေနေသာ ကိုကိုေမာင့ံ ေရာကာသည္။“ ကိုကိုေမာင္…မေဝ မေရာက္ေသးဘူး လား”“ ဟုတဲ့ ဦးေလး“ ေတာက္…ဒီဖာသယေတာ့…သိၾကေသးတာေပါ့ကာ…” ည (၉)နာရီထိုးေတာ့ မေဝေဝခိုင္ ပန္ ေရာကာသည္။ ဦးေလးက အခန္းထဲကေစာင့င္း အရက္ေသာက္ေနသည္။ အေခအေန ထူးခားေတာ့မညိုသိ၍ ကိုကိုေမာင္ ကလည္း အေပၚထပ ေခာင္းၾကည့္ေနသည္။   ဦးေလးကိုေတx{1037}ေတာ့ မေဝေဝခိုင္ အံ့ၾသသား၏။ သိုx{1037} ေသာ္ ဟနုပ္၍“ ဟင္…အကို x{1039}x{101C}ကီးက အေစာx{1039}x{101C}ကီးေရာက္ေနတယ္…”ဦးေလးက ဘာစကားမမေပာဘဲ အရက္ေသာကင္း ခပညည္ၾကည့္ေနသည္။ မေဝ ေဝခိုင ဦးေလးေရx{1037}မာပင္ အဝတစား လဲသည္။ အတင္းခံ ေဘာင္းဘီx{1014}x{103D}င့္ ဘရာစီယာသာကနိေနစဥ္ ဦးေလးထံသိုx{1037}လာၿပီး  ေဘးကပူးကပိုငိုကည္။

“ ဒီေနx{1037}…ဆာၿပီနဲx{1037}တူတယ္…ဟုတား…”ေပာေပာဆိုဆို ပုဆိုးကိုလန္၍ ဦးေလး လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ပတပုတေပးသည္။  ဦးေလးက မလx{103C}ပ္။ အရကိုသာ ဆက္ေသာက္ ေန၏။ ဦးေလး၏ မတုနလx{103C}ပမူအယာေၾကာင့္“ ဘယိုဖစ္ေနတာလဲကာ… ခပညည္x{1039}x{101C}ကီး…ၾကည့ါလား ေငါင္ေတာင္ေတာငဲx{1037} လx{103C}ပည္း မလx{103C}ပူး…”မေဝေဝခိုင ေငါငင္းစင္းဖစ္ေနေသာ လီးတန္ x{1039}x{101C}ကီးကို လကဝါးေပၚတင္၍ (၂)ခက္ (၃)ခက္ ဆုတင္းေပာသည္။  “ မင္း…ေနx{1037}လည ဘယားေသးလဲ…”“ ၿမိဳx{1037}သစ ညီမ ဆီပါ…” “ တစ္ေယာကဲလား…”“ တစ္ေယာကဲေပါ့ အကိုx{1039}x{101C}ကီးကလဲ” “ မင္း သားတဲ့အိမဲx{1037} မက္x{1014}x{103D}ာခင္းဆိုငိမာ ေနx{1037}လည  ငါ ပစx{1039}x{1005}ည္းသားပိုx{1037}တယ္…မင္းကို ေကာငစ္ေကာငဲx{1037} ဆိုငယ္ေနာကာ ေတx{1037}လိုကယ္ အဲဒါ အကိုပါလိုx{1037}ေတာ့ မေပာနဲx{1037}…ခါးဖက္ ၿပီး လိုကားတာ အေသအခာမငိုကယ္ မင္း…ငါနဲx{1037} မေပါင္းခငင္ အခု ဆင္းသားလိုx{1037}ရတယ္ေနာ္”  “ အဟင္း…ဟင္း အကိုပါ လိုx{1037} မေပာနဲx{1037}ဆိုေပမယ့္ ေပာရမာပဲ အကိုx{1039}x{101C}ကီးေရအဲဒါ အကိုဝမ္းကဲအစစါ”မေဝေဝခိုင ဆကီခုံေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ဒူးတုတ္ ထိုငက္ ဦးေလးလီးx{1039}x{101C}ကီးကို ပါးစပင့္ မx{103C}တ္ေပးေနသည္။ဦးေလးကမူ ဘာမ မေပာေတာ့ဘဲ သူလုပမ အသာၿငိမံေနသည္။

အေတာ္ၾကာေတာ့ လီးx{1039}x{101C}ကီးက မေတာငင့္ ေတာငင္ ေတာငာသည္။ မေဝေဝခိုင္ ေဘာင္းဘီx{1014}x{103D}င့္ ဘရာစီယာကို ခၽတစိုက္ ၿပီး ဦးေလးလကို သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးေပၚတင္ေပးလိုကည္။ ဦးေလးက x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို တလည့္ စီ ဆုတ္ေခေပးေန၏။ မေဝေဝခိုင  ဒစ္x{1039}x{101C}ကီးကို ၿပဲသထက္ၿပဲေအာင္ၿဖဲၿပီး ပါးစပင့္ ေတ့စုပ္ေပးသည္။  ဦးေလး ပုံစံၾကည့သညာ သိထားသေလာကေပာေတာ့ဘဲ  အေခာငေသာ မိန္းမတစ္ေယာကို အေခာငုပသလိုမိဳး ေပၚ လင္ေနသည္။ ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ ေနရာ ခင္းလဲလိုကငည္။ ၾကည့င္း ၾကည့င္း မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့၍ ဂင္းတိုကိုက္ ၏။ လေရေတက ဗင္းကနဲ ပန္းထကုနည္။ x{1014}x{103D}စ္ x{1014}x{103D}စာကာ မခစည့ိုင္ ေသးသားဆx{1014}x{103D}x{1039}x{1015}အရ ထx{1039}x{101E}ကလာပုံရ၏။ မေဝေဝခိုငို ခုတင္ေပၚ ကနx{1037}နx{1037}တ္ ပကကိပိုင္းၿပီး  ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ပင့္ေထာင္ၿဖဲကားၿပီး မတပပ္၍ ေဆာင့ါေတာ့သည္။ (၃)မိနစ္ ေလာကေရာကင္ ၿပီးသားပုံရ၏။  ဦးေလး သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆဲခၽတိုကည္။ ေစာကုတဲက ထကာသည္x{1014}x{103D}င့္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး က ေပာ့ေခငိုကင္းေနေတာ့၏။

အရကစက္ေသာက္ၿပီး ခုတင္ေပၚတကိပ္ေတာ့သည္။ မၾကာခင္ ဦးေလး အိပ္ေပာားေတာ့၏။ သည္ေတာ့မ ေစာေစာက  ဆကီခုံေပၚပနိုင္ၿပီး သူx{1037}x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို သူx{1037}ဖာသာ ဆုတ္ေခေန၏။ (၅)မိနစ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ ခုတင္ေခရင္းရိ ဘီx{101B}ိုဆီ သိုx{1037}သား ၿပီး ဘီx{101B}ိုေအာကက္x{1014}x{103D}x{103C}ိကည္။ လကဲတင္ အဝတ္x{1014}x{103D}င့တားေသာ ပစx{1039}x{1005}ည္းတစုပါလာသည္။  ခုံေပၚပနိုင္ၿပီး  အဝတိုေဖလိုက္ သည္။ ရာဘာလီးတုx{1039}x{101C}ကီးဖစ္ေန၏။ ကိုကိုေမာင္ အံ့ၾသသားသည္။ မေဝေဝခိုင ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကိုၿဖဲကာ လီး တုx{1039}x{101C}ကီးကို သူx{1037}ေစာကုတ္ ထဲ ထိုးသင္းလိုက္ၿပီး အခက္ေပါင္းမားစာ အသင္းအထုတဳလုပါေတာ့သည္။ (၂၅)မိနစနx{1037}္ အေရာက္ တင္ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္း ဆနx{1037}န္းလက္ တဆတတုနx{103C}ပာ ၿငိမကားေတာ့သည္။  ထိုေနx{1037}ကပင္ ကိုကိုေမာင့္ စိတ္ ထဲ မေဝေဝခိုငို လိုးခင့ိေၾကာင္း လိုးလိုx{1037}ရေၾကာင္း သေဘာေပါကားခဲ့၏။ သိုx{1037}ေသာ္ ေကသယိုး မက္x{1014}x{103D}ာကို မင္ေယာငိ၍ မ လိုးဖစဲ့ပါ။ သူ ေကသယိုးကို တကယ္ ခစည္။ x{1014}x{103D}စ္x{1014}x{103D}စာကာခစါသည္။ယေနx{1037}….ငဲ့ကကx{103C}တံတိုင္းx{1039}x{101C}ကီး ၿပိဳကသားခဲ့ၿပီ။

ဒီကိစx{1039}x{1005} ဖစ္ေတာ့မညိုတာ ကိုကိုေမာင္ ရိပိခဲ့သည္။ သူx{1037}ရဲx{1037} x{1039}x{101C}ကီးမားစင့ားလတဲ့ ဖငုံသားအိအိx{1039}x{101C}ကီးဖင့္ သူx{1037}ေပါငို တမငိပတ္  သားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆူၿဖိဳးတင္းအိလေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကလည္း သူx{1037}နံေစာင္းကို ပတိုကားသည္။ ေစာေစာကပင္ ေက သယိုးကို အပတိုးရန္ လီးx{1039}x{101C}ကီးေဆးေတလိမ္းထားၿပီး ၾကာၾကာလိုးx{1014}x{103D}ိုငည့္ေဆးကိုပါ ေသာကားသည္။  သန္းေခါငက္ ည ဥ့နက္ေတာ့ပါ။ ဤမအထာေတ ပေနပါလကဲx{1037}မ ကိုကိုေမာင္ ၿငိမက္ေနလင္ ေယာက္ားမဟုတ္ေတာ့ဘဲ x{1014}x{103D}ားသတx{1039}x{1011}ဝါ ဖစေပ ေတာ့မည္။ ကဲ ေသဖိုx{1037} သာပင္ေပေတာ့ မေဝေဝခိုင္ေရ။ စိတဲကx{1039}x{101C}ကိမ္းဝါးလက္ မေဝေဝခိုင္ အခန္းထဲစတငိုကည္။   မေဝ ေဝခိုင ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ အစားေတကို တစုမကနၽတ္ၿပီး အဝတစားလဲရန္ ပငင္ေနသည္။ အခန္းထဲစတငာ ေသာ ကိုကိုေမာင့ို မင္ေတာ့ ထမီတစ္ ထညို ကပာကယာစတ္ၿပီး ၿခဳံထားလိုက္၏။ ကိုကိုေမာင အခန္းတံခါးကို ဂကိုး ပိတိုကည္။ မေဝေဝခိုင သူလုပမကို ဘာစကားမမေပာဘဲ ေကနပ္ေသာအၾကည့္x{1014}x{103D}င့္ ၾကည့္ေနသည္။

မေဝေဝခိုင္ ၾကည့္ေနခိုကာပင္ ပုဆိုးx{1014}x{103D}င့ကx{1039}x{1004} ီကို ခၽတ္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚပစငိုကည္။ ရငုပားေတက ေယာက္ား ပီသ စာ ဖုထစ္ေနၿပီး ကစစနမ္းေသာ ကိုယုံးက မေဝေဝခိုငို ဖမ္းစားထားသည္။ ထိုx{1037}ထက္ သည္းထိတငိုစရာ  မငင္းက ကိုကို ေမာင့္ ေပါင္ၾကားရိ တဆတတ္ေတာငတ္ေနေသာ လီးတနုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးပင္ ဖစည္။    လီးတန္x{1039}x{101C}ကီး ပတတညင္ ေသးေၾကာ x{1039}x{101C}ကီးေတက အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထကာ ဖုေဖါင္းေနသည္။ မေဝေဝခိုင္ တဏာရာဂအားx{1039}x{101C}ကီးေၾကာင္း ကိုကို ေမာင္ သိထားၿပီးဖစည္။ ဦးေလးx{1014}x{103D}င့္ လိုးတာအားမရတိုင္း လီးတုx{1014}x{103D}င့္ စခန္းသားရတာကိုလည္း သိၿပီးဖစည္။  သံမဏိေခာင္း x{1039}x{101C}ကီးကဲ့သိုx{1037} မာေကာသနမ္းလေသာ လီးတနုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို တပကာၾကည့္ေနေသာ မေဝေဝခိုင္၏ ကာမရာဂ စိတား တစ တစပင္းထနာသည္။ ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးက တဖည္းဖည္း တင္းမာေဖါင္းကားလာသည္။ ေစာက္ေခါင္းဝတေလာကာ လည္း တ x{101B}x{101B}x{1014}x{103D}င့စာသည္။  သူမရငဲ ၿဖိဳးကနဲ ဖင္းကနဲဖစားၿပီး ေစာကုတဲက စစနဲ ယားယားတကာသည္။ ကိုကိုေမာင့္  လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို အားပါးတရ ဆုပိုငိုက္၏။“ ကဲ…ၾကာပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္…မမ မေနx{1014}x{103D}ိုင္ေတာ့ဘူး…မင္းလီးx{1039}x{101C}ကီးကို တအား ခံခငာၿပီ…လိုးေပးေတာ့ေနာ္…”မေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ မတိပ္ေတာင့စာ ေပာရင္း ခုတင္ေဘာင္ေပၚလက္ေထာကာ  ဖငုန္းေပးေတာ့သည္။

ပဴးဝင္း အကားေနေသာ ဖငုံထားထားအိအိx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာက ကိုကိုေမာင့ို တဒဂx{1039}x{1004}အသကx{103D}ရပားေစသည္။ ဖငိုးx{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာ ၾကားမ ေနာက္ သိုx{1037}ကနက္ေနေသာ ေစာကုတ္x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းသားထူထူx{1039}x{101C}ကီးေတက အညိဳေရာငမ္းေနၿပီး အတင္းပိုင္းမာမူ နီရဲ ေန၏။ ကိုကိုေမာင္ ေစာက္ ဖုတ္x{1039}x{101C}ကီးကို လကါးx{1014}x{103D}င့္ ပင့္၍သုံးေလးခက္ ပတ္ေပးလိုကာ မေဝေဝခိုငငုံx{1039}x{101C}ကီးက အထကိုx{1037} ေမာကကာသည္။သူx{1037}လကဝါး မာ ေစာက္ေရေတစိုx{101B}x{103E}ဲသားသည္။  ထိုx{1037}ေနာက္ ဒစ္ၿပဲx{1039}x{101C}ကီးကို ေစာကုတဝသိုx{1037}ေတ့ထားလိုက္ ၿပီး ခါးx{1014}x{103D}စကို အကအနဆုတာ ဖိသင္းလိုကည္။ ပူေx{1014}x{103D}းရိန္းမေသာ အေတx{1037}က တကိုယုံးကို ဆိမ့ကားေစသည္။“  ဇိ…ဇစ္…ဗစ္…ဗစ္…ဗရစ္…ဗစ္…ဖတ္ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက ေစာက္ေခါင္းအတင္းသိုx{1037} တထစင္းနစငားသည္။ မေဝေဝခိုင္ ဖငိုး x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စx{103E}ာက x{1039}x{101E}ကတကါရမ္းသား၏။ အားရ ေကနပ္ေသာ စိတ္ေတက သူမ တကိုယုံးလx{103E}မ္းဖုံးသားေတာ့သည္။ ကိုကိုေမာင  ခါးကိုမတတားၿပီး ပူေx{1014}x{103D}းx{1014}x{103D}ူးညံ့ေသာ ေစာကုတ္ x{1039}x{101C}ကီးထဲကို လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမx{103B}ဳပင္း၍ ေခတx{1039}x{1011}စိမားလိုကည္။ x{1014}x{103D}ူးညံ့ သေလာက္ ညx{103B}စားစုပား ေကာင္းလေသာ ေစာကုတေတx{1037}က ကိုကိုေမာင့္ ရာဂမီးကို အလံx{1039}x{101C}ကီးစာ ေတာက္ေလာင္ေစ၏။

တဏာရာဂအားx{1039}x{101C}ကီးလေသာ မေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ သူx{1037}ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲ သိုx{1037} တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္x{1039}x{101C}ကီး နစင္ေနေသာ လီး အရသာကို မိန္းမူးေကနပာ ခံစားေနစဥ္ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီးကို ပတ္ေပးေနသဖင့္ အူထဲအသဲထဲ ယားယားတကာသည္။ ဖငုံကတ ဆင့္ ေကာပင္x{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုဆီသိုx{1037} ေရာကား၏။ ေကာပငတဆင့္ ေအာကိုx{1037}လိဳဝငာ x{1014}x{103D}ုx{101B}တင္းအိေန ေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံမိုx{1037}မိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးကို ဆုတ္ေခ  ပတေပးသည္။ အားရေကနပညထိ ဆုတ္ေခပတၿပီးမ အုံအရင္းကို ခပင္းတင္းဆုပိုင္ၿပီး ဖင္ေကာx{1039}x{101C}ကီးကို ရx{103C}ံx{1037} ခက္၍ လီးx{1039}x{101C}ကီးကို ပန္x{1014}x{103D}x{103C}တ္ သည္။ x{1014}x{103D}ိုx{1037}အုံx{1039}x{101C}ကီးကို ခပဖေလးေခေပးရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပနိသင္းသည္။“ အင့္…အေမ့ အား အား  အီးအင္း ရီး .ကၽတၽတ္”လီးx{1039}x{101C}ကီးကို အရိန္x{1014}x{103D}င့္ေဆာင့င္းလိုကဖင့္ မေဝေဝခိုင္ တကိုယုံး ဆတနဲေကာ့တကားၿပီး  ေစာကုတုံx{1039}x{101C}ကီးတစုလုံး ပူ ရိန္းကငကားသည္။

ေဆာင့က္ေတက ပင္းထနေလာက္ အလနိမိေကာင္းမနည္။ ၾကာေလေကာင္းေလ ေကာင္းေလဆိမ့္ေလမိုx{1037} မေဝေဝခိုင္၏  ရာဂမီးမာ အားx{1039}x{101C}ကီးသထက္ အားx{1039}x{101C}ကီးလာေတာ့သည္။ ကိုကိုေမာင္၏ ပင္းထန္ေသာေဆာင့က္x{1014}x{103D}င့ညီ သူမ၏ ဖငုံx{1039}x{101C}ကီး ကို ေကာ့၍တ မိဳး ေမx{103B}ာက္၍တဖုံ ဝိုက္၍တနည္း အခံx{1039}x{101C}ကီးခံေပးေနသည္။  ကိုကိုေမာင ဆုတိုငားေသာ x{1014}x{103D}ိုx{1037}x{1039}x{101C}ကီးx{1014}x{103D}စုံးကို  လx{103E}တားလိုက္ၿပီး ခါးစပိုၿမဲၿမဲတင္းတင္းဆုတိုငက္ ဒူးကိုအနည္းငယ္ x{1039}x{100B}x{103E}တ္ၿပီး ပင့င့ိုးပန္၏။ ထိုသိုx{1037} ဒူးx{1039}x{100B}x{103E}တ္ၿပီး ပင့္ ေဆာင့ိုးလိုက္ေသာအခါ ပဴးတင္းမတ္ေတာင္ေနေသာ ေစာကိငုတ္ ညိဳညိဳx{1039}x{101C}ကီးကို အရိန္x{1014}x{103D}င့္ ဒလစပ္ ပတိုးေနသလိုဖစ္ သည့တက္ မေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ အေကာင္းလနာ ဖငားေတ တဆတတုနါေန ၏။

ေလထဲတင္ ေမာကားသလို ခံစားလိုကၿပီး ေထာပတစဲအစိမံလိုကသည့္x{1014}x{103D}ယ္ အီဆိမ့ားသည္။“ .ေကာင္း….ေကာင္း လိုကာကာ….အမေလးအရမ္းထိတာပဲ…..အင့္…..အ” ေဆာင့က္ေတက မီးပင့ကလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ သနန္းမန္ လန္းလသည္။ မေဝေဝခိုငလည္း အားကမခံ ေကာ့၍ ေကာ့၍ ခံသည္။ တေခါင္းလုံးရမ္းခါလက္ တဆတတုနာ ငါးရံx{1037} ပာလူးဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ တငါးခက္ေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ ရx{103C}ံx{1037}ခက္၍ ေနာကိုx{1037}ပစစံေနသညာ ေၾကာကယိလိ ၾကကီးထ  စရာx{1039}x{101C}ကီးဖစည္။ မေဝေဝခိုငို မိန္းမမိဳးက တဏာရာဂအားx{1039}x{101C}ကီး၏။ရမၼက္ေသးသားေသာင္းၾကမ္းသည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ သာမနီး ကို ၿဖဳံေလ့မရိ။ အခု ကိုကိုေမာင့္ လီးx{1039}x{101C}ကီးမာ စံခိနီx{101B}ုံမမက လန္၍ပင္ေနေတာ့ သည္။ အလိုးအေဆာင့ေညx{103B}ာင့္ေတကလည္း  သနန္x{101B}ုံမမက ၾကမ္းလည္းၾကမ္း၏။ မေဝေဝခိုင္ အလန္ေတာင့ခဲ့ရေသာ လီးမိဳးကို အခုမပင္ ခံရေတာ့၏။  ကိုကိုေမာင  ေအာကပင့ိုးၿပီးလိုးေနရာမ ပုံစံကိုေပာင္းလိုက္၏။ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဒစရင္းထိေရာက္ေအာငုတ္၏။ ၿပီးမ ခပ္ ပင္းပင္း ေဆာင့္ေဆာင့ိုးသည္။မေဝေဝခိုင္ သံကုနx{103B}စ္၍ ေအာစိပါေတာ့၏။ အရကေၾကာကိုတာလည္း လုံးဝမရိေတာ့။  ပငိုယစမ္း ေဆးအစမ္း ေၾကာင့္ ကိုကိုေမာင့္ ေဆာင့က္ေတကလည္း အံ့မခန္းပင္။

ေကသယိုး တစ္ေယာက္ စိတူးမိဳးစုံတိုx{1037}ဖင့္ ကနx{1037}ဴးလက္ ကိုကိုေမာငိုx{1037}ၿခံထဲ ေရာကာသည္။ နာရီၾကည့ိေတာ့ ()နာရီ  (၃)မိနစိေနၿပီ။ ခိန္းထားတာက ()နာရီ အခု မိနစ္(၃) ပငန္ေနၿပီဖစ္၍ ကိုကိုေမာင္ ေဒါေဖာင္းေနေလာက္ေရာ့မည္။ ေခာ့ နည္း ေတကိုလည္း စဥ္းစားလိုက္၏။ ေကသယိုးက ကိုကိုေမာင္ ေစာင့္ေနေလာက္ၿပီအထင္x{1014}x{103D}င့္ အိမဲမဝင္ေတာ့ဘဲ သူတိုx{1037}x{1014}x{103D}စ္ ေယာက္ စာ ကက္ေနကဖစည့္ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴx{101B}ုံx{1039}x{101C}ကီးရိရာသိုx{1037} တန္းသားသည္။စကx{1039}x{1000}ဴပန္းပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုေမာင္ မရိ  စားပဲေပၚတင္ ဘာစာအုပမရိ။ ပန္းေခာက္ေတက စားပဲx{1014}x{103D}င့္ ကုလားထိုင္ေပၚ တင္ ကေရာက္ေနသညစ္၍ ကိုကိုေမာင္ လုံးဝမ လာေသးသညာ ေသခာသားသည္။  စိတဲထူးဆန္းသလို ေအာက္ေမ့မိသည္။ လယ္ အိတို စားပဲေပၚပစလိုက္ၿပီး အိမ္x{1039}x{101C}ကီး ဆီသိုx{1037}ပနားသည္။ အဆငင့င့္ေနေသာ ေနာက္ေဖးေပါက ဝငဲ့၏။ ကိုကိုေမာင အ ေပၚထပာေနသဖင့္ ေလကားေပၚ တကညပဳ ေလကားx{1014}x{103D}င့ပကိေသာ မေဝေဝခိုင္ အခန္းထဲက ညီးညဴလx{103C}ပားသံေတ ၾကား လိုကသည္။ အေပၚထပ္ တကည့္ ေခလမ္းေတက တုနx{1037}နဲရပိုင္းသားၿပီး အခန္းနားသိုx{1037} တိုးကပိုကည္။

အခန္းကို (၃)ထပား အေကာင္းစားဖင့ာရံထားသည့တက္ အေပါကရိေအာင္ လုံၿခဳံသည့ိုင္ အုတံရံကဲ့သိုx{1037} ထူထူထဲထဲ မရိx{101B}ုံမမက ေလဝင္ေလထက္ ေကာင္းေအာင္ အေပၚပိုင္းတင္ သံဇကာေတတပငားသည့တက္ အခန္းတင္းက အသံေတ မာ အတိုင္းသားၾကားေနရ၏။ ေစာေစာက ဝငာကာစ ဗဳန္းကနဲမိုx{1037} မၾကားမိေသာည္း အေသအခာနားေထာငိုက္ေသာအခါ“  .အား အ.ေကာင္း.ေကာင္းလိုကာကာ….အမေလး….ထိ….ထိလိုကာ ဇတ္.ၿဗိ အင့္ အင့္ အ….ေဆာင့္….အ ေမ့….နာ…နာေဆာင့္….အ…..မမၿပီး…ၿပီး..ေတာ့မယ္.ဗစ္….ၿဗိ….ဗစ္….ဒုတ္….ဗစ္….ဒုတ္…..ဗစ္….ဗစ္….အမေလးး အား ဟား  ကၽတ္….ဟုတ္….ဟုတ္ၿပီ…..အင့္…အင့္….အ….” ေတာ္ေတာ္ေလး ပကကကကိုးေနပုံရသည္။  ေစာကုတံ၊ လီးသံ၊ ၿငီး သံေတက တခန္းလုံးဆူညံပက္ေလာx{101B}ိုက္ေန၏။ ေမာင္ေလးဆိုသူမာ ဘယူဘယါမန္းမသိ။ ကိုကိုေမာင့္ မိေထးဝမ္းကဲ မေဝေဝ ခိုင ေပမည့မည့ုံစံx{1039}x{101C}ကီးမိုx{1037} သူx{1037}ဦးေလးမရိခိုက္ တ ခား ေကာငစ္ေကာင္x{1014}x{103D}င့္ ခိန္းတယ္ေနပုံရသည္။

“ နာနာေဆာင့္…..ဟုတ္ၿပီ…..ဟုတ္ၿပီ…..အမေလး….ေကာင္း….ေကာင္းလိုကာ…”“ ဖတ္….ဖပ္….ဖတ္….ပလတ္….ဗစ္….ဗ စ္….ဒုတ္….ဗစ္….ဒုတ္….ပစ္…..ဗစ္”“ မမ…ေကာင္းလားဟင္”“ အင္း….အမေလး…..ေကာင္း….ေကာင္း တယ္….နာ….နာ….အင္.”  ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ကိုကိုေမာင့္ အသံကိုၾကားလိုကေသာအခါ တကိုယုံး မိုးx{1039}x{101C}ကိဳးအပစံ လိုကသလို တုနx{103C}ပ္ေခာက္ ခားသား၏။ x{1014}x{103D}လုံးသားx{1014}x{103D}ုx{1014}x{103D}ုကို ေသာကအပူလုံးx{1039}x{101C}ကီးက ဒုန္းကနဲဝင္ေဆာင့ည္။ ပာေဝမူးမိုက္  သား၏။ အခန္းနံရံကိုမီ၍ မကုံးကို မိတ္ ထားသည္။ နာၾကည္းခံပင္းစိတ္ေတက တရိပိပကာသည္။ မာနတရားက  ဦးေx{1014}x{103D}ာကဲေရာကာ၏။ ေကသယိုး အံကိုတင္း တင္းx{1039}x{101C}ကိတင္း ခာကနဲလည့ကဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားရိ ေစာကုတဲမ  ေစာက္ေရပူတခိဳx{1037} ပစနဲထကားခဲ့ၿပီ။ ထန္းထန္း တစ္ေယာက္ အိမပငကိ ပကကုလားထိုင္ေပၚတင္ အပာစာအုပ္ တစုပို အပိဳစငဂx{1039}x{1002}ဇင္းထဲညx{103B}ပ္၍ ဇိမ္x{1014}x{103D}င့္ ဖတ္ေနစဥ္ သူx{1037}ကိုဖတ္ေကာားေသာ ေကသယိုးကို အနီးေရာက မငိုက္၏။  ေစာေစာကလယိတ္x{1014}x{103D}င့္ ထကားၿပီး အခုလယ္ အိတ္ ပနပါ။

ၿပီးေတာ့ မက္x{1014}x{103D}ာကလည္း နီမန္းထူအန္းေနၿပီး ငိုထားပုံရသည္။ ေကသယိုးက ငုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးေတx{1037}ေနရေသာ သူx{1037}ကို ေတာင္  x{1014}x{103D}x{103C}တကေနေတာ့ဘဲ အိမဲတန္းဝငားသည္။ ပုံစံက ရည္းစားပူမိလာေသာပုံမိဳး ထန္းထန္း ၿပဳံးလိုကည္။ အပာစာအုပို  ေတာင္ သိမ္းဆည္းဖိုx{1037}ရာ သတိမထားမိေတာ့ဘဲ သညတိုင္းညx{103B}ပဲ့ၿပီး ေကသယိုးေနာက္ ထလိုကဲ့သည္။  သူx{1037}အခန္း ေပါက္ေရာက္ေတာ့ ခယေခာက ေခါင္းအုံးကို မက္x{1014}x{103D}ာအပ္၍ ေမာကက္x{1039}x{101C}ကီး အိပ္ေန၏။ ထမီက ဒူးေခါင္းအထကားထိ ေရာက္ ေန၏။ ေပါငံတုတုတ္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းက ေဘးသုx{1037}ိခပားကားအေနအထားဖစ္ သည္။ ဖဴေဖးဝင္းမတ္ေသာ ေခသလုံးသား ပည့္  ပည့္ေလးက စဲမကရာေကာင္းလသည္။ ဆူၿဖိဳးထားတစ္ေသာဖငုံx{1039}x{101C}ကီးက သိသိသာသာ ခုံးေမာက္ေနသည္။ မက္x{1014}x{103D}ာက  တဖကိုx{1037} ေစာင္းထားသည္။ တခက္ တခက္ သိမ့နဲ သိမ့နဲတုနါသားသည့တက္ ငိုရx{103C}ိက္ေနေၾကာင္း သိသာ၏။ ကိုကိုေမာ င့ို ဂလဲ့စားပန္ေခခငည္။ သူလုပလို လုပခငည္။ မနက သူx{1037}ကိုရမၼက္ၾကည့္ ၾကည့ဲ့ေသာ ကိုထန္းပုံရိပို မင္ ေယာငာ၏။ အဆငင့င္ ကိုထန္းတစ္ေယာကုံး ရိေနၿပီ။ မိန္းမကမ္းေကၿပီးဖစ္ေသာ အိမ္ေထာငည္ေယာက္ားတစ္  ေယာကိုx{1037} အထူးမဴဆယရာပင္ လိုမညထင္ေတာ့။

မနက သူx{1037}ကိုၾကည့္ေသာ အၾကည့္ေတက လိုးခငိုx{1037}ၾကည့န္း ေကသယိုး အ တတိသည္။ ေတx{1037}x{1039}x{101C}ကဳံရမည့ေရးအခင္း အတက္ ရငုနx{103C}ပားေန၏။ ကိုကိုေမာငို ေကာင္းေကာင္းx{1039}x{101C}ကီး ဂလဲ့စားေခရေတာ့မညိုx{1037} အေကနပ္x{1039}x{101C}ကီး ေကနပ္ေနသည္။    မနကတည္းက ခယဖစူကိုၾကည့္ၿပီး လီးေတေတာင္ စိတ္ေတထခဲ့ရေသာ ကိုထန္း တစ္ေယာက္ သူx{1037}ေယာကx{1039}x{1001}မေတမရိမန္း သိ ၍ ညမ မီးစင္ၾကည့ဳတညု x{1039}x{101C}ကံစညားရာ အခုေတာ့ ကာမပဲေတာုပ္x{1039}x{101C}ကီးက သူx{1037}ေရx{1037}ေမာကိုx{1037} တည့ည့္x{1039}x{101C}ကီး ေရာကာၿပီ။  တိုကိုကိုငိုငင္ အပာဇာတမ္းကလည္း ခယx{1014}x{103D}င့ဲအိုဇာတမ္း။ ကိုထန္း တစ္ေယာက္ ခုတင္ေဘးတင္  မတပပင္း ခယ္ မဖစူ၏ ဆူၿဖိဳးကစစ္ေသာ ကိုယုံးx{1039}x{101C}ကီးကို စူးစူးစိုကိုက္ၾကည့င္း ဘယုံခင္းကင္းရမညို  အကကစဥ္းစားေနသည္။ ရာဂမီး ေတာငလည္း တဝုန္းဝုန္းေပါကဲေနသည္။ အိပင္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ ေကသယိုးက လည္း ယခုအခိနိ မလx{103C}ပားေသးသည့တက္ အားမလိုအားမရဖစ္ေနရာသည္။ ေစာက္ေခါင္းအတင္းက လx{103C}ိကနဲ လx{103C}ိကနဲ  လx{103C}ပ္x{101B}ေနသလို ဖငားေတလည္း တဆတတုန္ေန၏။ ထန္းထန္းက အစီအစဥ မတိုက္ၿပီးဖစ္၍ ပုဆိုးကို ခၽတ လိုကည္။ လေမx{103E}းအုံမဲမဲအုပုပ္ၾကားမ ထိုးေထာငက္ေနေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ မာေကာကစ္ ေတာက္ေန၏။ ထားx{1039}x{101C}ကိဳင္းေသာ  အသငက္ x{1039}x{101C}ကီးမားကစစ္ေသာ အသငိုေဆာင္ေနသည္။

လုံးပတ္ (၄)လက အရည္(၆)လကခဲရိ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးမာ ေသးေၾကာx{1039}x{101C}ကီးေတ ေဖာင္းထလက္ ေငါကနဲ ေငါကနဲေတာငတ္ ေန ၏။ ကိုထန္းက ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ေခာင္းကို ဆဲလက္ ကနx{1037}နx{1037}တေနအထားဖစ္ေအာငုပိုကည္။ ကနx{1037}နx{1037}တ္ အေနအထားအ ေရာကင္ ေကသယိုးကလည္း ၿဗဳံးကနဲ ပကကနလိုကည္။ အံ့ၾသထိတနx{1037}္ေသာ အမူအယာx{1014}x{103D}င့္   “  ဟင္….ကို….ကိုထန္း…..ရင္….ရင္…..”  ေကသယိုး စကားပငုံးေအာငေပာလိုက ကိုထန္းက ထမီကိုဆဲလန္ၿပီး ေပါင္x{1014}x{103D}စ္ ေခာင္းကိုၿဖဲလက္ ရငတီဖိတန္းလိုက္ သည္။ ဖငုံေဖးေဖးx{1039}x{101C}ကီးက ခုတင္ေစာင္းx{1014}x{103D}င့္ အံကကကိဖစ္ေန၏။ ေခေထာက္x{1014}x{103D}စ္ ေခာင္းကို လကစကင့္ ထိန္းေပးရင္း ကန္ လကစက သူx{1037}လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးကို ဆုတိုငာ ေဖာင္းx{1039}x{101E}ကၿပဲလန္ေနေသာ  ေစာကုတ္x{1039}x{101C}ကီးထဲသိုx{1037} တရိနိုးသင္းထည့ိုကည္။ လိုး ေနကမိုx{1037} လီးက ဟိုေခာ္ ဒီေခာုံးဝမဖစဲ တန္းတန္းမတတ္x{1039}x{101C}ကီး ဝငား၏။  “ ဖတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဖတ္…..ဖရစ္….ဗစ္…..ဗစ္” “ အီး အမေလးအား အား.ေသ….ေသေတာ့မယ္…..အေမ အား  အမေလး…..အမေလး”တုတိုငညားၿပီး မာေကာေသာ လီးတန္x{1039}x{101C}ကီးက တရိနိုးဝငာသည့တက္ ေစာကုတုံတခုလုံး  ၿဖိဳးကနဲ ဖင္းကနဲ ကင္ ကနဲ ဆိမ့နဲဖစား၏။

ေပါငန္ေဖးေဖးတုတုတ္x{1039}x{101C}ကီးမာလည္း ေဘးသိုx{1037}အစမ္းကုနားထကား၏။ ေကနပင္း အားရခင္း နာ ကငင္းေဝဒနာ ေတကို တၿပိဳငည္းခံစားလိုကသည္။ x{1014}x{103D}x{103C}တမ္းကိုလည္း တင္းေနေအာငိုကားလိုကိသည္။   ေစာက္ေရေတက စိုx{101B}x{103E}ဲေနၿပီ ဖစာ နာကငည့ိုင္ အလန္ေကာင္းေန၏။ ကိုထန္းက ဆီးခုံခင္းထိကပညထိ ဖိသင္းထားရာမ ပနဲx{1014}x{103D}x{103C}တည္။ ေစာက္ ေရေတက စိုx{101B}x{103E}ဲေနၿပီဖစ္၍ အေဆာင့ဏို ခံx{1014}x{103D}ိုင္ေနၿပီဖစ္ေၾကာင္း သိလိုကည္။ ထိုx{1037}ေၾကာင့္ ေရx{1037}ကိုကုန္း၍ ေကသယိုးခိဳင္းx{1014}x{103D}စ္  ဖကတင္း သူx{1037}လကိုလိဳသင္းကာ ပခုံးသားx{1014}x{103D}စကို ခပင္းတင္းဆုတကိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ အသား ကုန္ x{1039}x{101C}ကဳံး၍  ေဆာင့္ေတာ့သည္။ “ ဖတ္….ပစ္….ဗစ္….ဖတ္….ဗစ္….ဗစ္….ဒုတ္….ဖတ္.ဗစ္” “အား အား အမေလး…..အား…..ကၽတ္  ကၽတ္…..” ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ပါးစပ တအားအားေအာစင္း နာေကာင္းလေသာ ကာမအရသာထူးx{1039}x{101C}ကီးကို မကုံးစုံ မိတင္း အံ x{1039}x{101C}ကိတံသည္။ ေဆာင့က္ေတက အရပနားမရိ ပင္းထနသည္။ စစ္ဦးကို ဒလၾကမ္းၿဖိဳေသာနည္းဖစည္။

ၾကာၾကာစိမိုးx{1014}x{103D}ိုငူမ သာ ဤနည္းဗဴဟာကို သုံးသင့ည္။ လေရထကယူတိုx{1037} ဤနည္းကိုသုံးလင္ ဗုံးဗုံးလဲကရx{103C}ံး တတည္။ ထိုအခါ မိန္းမဖစူ၏ အ ထင္ေသးခင္းကို ခံရတတ္၏။ ထိုx{1037}ေနာက္ တစကုံးလင္x{1014}x{103D}ိုငိန္းမဘဲx{1037}ကို ယူေတာ့သည္။  x{1014}x{103D}စ္ေယာကား စည္းခကီညီ လိုးေနၾက စဥ္…  ကိုကိုေမာင္ တစ္ေယာက္ မေဝေဝခိုငို (၃)ခီတိုငိုင္ အားရေအာငိုးၿပီး ေနာက္ မေဝေဝခိုင္ ဖလပသားသည့တက္ ရပား လိုကည္။ သည္ေတာ့မ ေကသယိုးx{1014}x{103D}င့္ စာအတူကကန္ ခိန္းထားသည္  ကို သတိရ၏။ ပကက္x{1039}x{101C}ကီးမိန္းေနေသာ မေဝေဝခိုငို ထားခဲ့၍ ပုဆိုးကပာကယာဝတာ စာကက္ေနက  ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴx{101B}ုံသိုx{1037} အေသာ့ကေလးထကဲ့သည္။ေကသယိုး ‘လယိတေလး’ က စားပဲခုံေပၚေရာက္ေန၏။ ဟိုဟိုဒီဒီရာ ၾကည့ည္ မေတx{1037}။ အိမဲပနငည္။ ဘာအရိပေရာင မေတx{1037}။ ဟား….သားၿပီ သူx{1014}x{103D}င့္ မေဝေဝခိုငိုx{1037} လိုးေနတာကို ေက သယိုး သိသားၿပီ။ ကိုကိုေမာင္ ေနာငအx{1039}x{101C}ကီးအကယသားသည္။   ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴx{101B}ုံသိုx{1037} အေပးတပိုင္းx{1014}x{103D}င့္ သား၏။ ေကသယိုး  လယိတေလးကို ေကာကယက္ ေကသယိုး အိမကကဲ့သည္။ ေကနပညထိ ေခာ့ရေပ ေတာ့မည္။ေက သယိုးတိုx{1037}အိမာ လူသူအရိပေယာငင္းမဲ့ တိတိတ္ေနသည္။ လူx{1039}x{101C}ကီးေတလည္း ရိပုံမရ။

စိတဲပူသားသည္။ နာၾကည္း ခက္ေၾကာင့္ x{1039}x{101C}ကိဳးဆဲခေသေနမဖင့္ တစကုံး ယူx{1039}x{101C}ကဳံးမရဖစေတာ့မည္။ ပကကုလားထိုင္ေပၚတင္ မဂx{1039}x{1002}ဇင္းတစုပ္ေတx{1037}ခဲ့ သည္။ ေကာကၾကည့္x{1014}x{103D}ိုငဲ အိမဲဝငာခဲ့သည္။ ေကသယိုး အခန္းဆီ  သိုx{1037} ခဥ္းကပိုကည္။ အခန္းနားအေရာကင္…. “ သယ္ေလး….ေကာင္းလားဟင္….”“ အင္း….အင္း…..အမ ေလး….ေကာင္း….ေကာင္းတယ္…..ကိုထန္း….အမေလး…..ေဆာင့္….ေဆာင့္….နာ…နာေဆာင့္……အင့္……အ….ကၽတ္….ကၽတ္…..”ၾကားလိုကေသာအသံက ကိုကိုေမာင့ငကို လံအစင္းေပါင္းတစာx{1014}x{103D}င့္ တစကည္းအထိုးခံလိုက္  ရသလို စူးနစူေအာင့ား ၏။ ေကသယိုး အခန္းက ထရံx{1014}x{103D}င့ာထားသညိုx{1037} ေခာင္းၾကည့ရာအေပါကေလးေတရိx{1014}x{103D}ိုငည္။ သိုx{1037}ေသာ္ မင္းသား မင္းသမီးပုံေတ အပည့ီးပါးကပားသဖင့္ အေပါကိုမေတx{1037}ဘဲဖစ္ေနသည္။ ကံေကာင္းေထာကစာပင္  ေထာင့န္းတစုကာၿပဲေနေသာေနရာမ အ တင္းသိုx{1037}ေခာင္းၾကည့ိုကည္။ေကသယိုး တစ္ေယာက္ ခုတင္ေပၚတင္  အဝတစား လုံးဝမရိဘဲ ဒူးေထာင္ေပါငားအေနအထားဖင့္ ပကက္x{1039}x{101C}ကီးအလိုးခံကာ ဒူးေထာကက္ လိုးေပးေနေသာ သူx{1037} ခဲအို၏ခါးကို တင္းကစ္ေနေအာင္ ဖကားသညို ဘားကနဲ မငိုက၏။

“ အား….အမေလး…..ေကာင္းလိုကာ ကိုထန္းရယ္…..ညလည္း အခုလိုလိုးေပးအုံးေနာ္”“ ေအးပါကာ….စိတ”ကိုကိုေမာင့္  မကုံးေတ ပာေဝသား၏။ ရငဲနာကငူးေအာင့ားသည္။ အသာေလးအခန္းနားက ခာခဲ့သည္။ ပကကုလား ထိုငား ေရာက္ေသာအခါ မဂx{1039}x{1002}ဇင္းစာအုပို လန္ၾကည့ည္။  အပာစာအုပစုပ္ ထကာ၏။ အပာစာအုပို မဂx{1039}x{1002}ဇင္းေပၚတငက္  ထိုအေပၚမ ေကသယိုး လယိတေလးကို တငိုကည္။ ထိုx{1037}ေနာက္ ေx{1014}x{103D}းေကးေသာေခလမ္းတိုx{1037}ဖင့္ ထကဲ့၏။  x{1014}x{103D}စ္  ေယာကား လိုးအားရေသာအခါ အဝတစားမားပနတ္၍ အပငကဲ့ၾကသည္။ ကိုထန္းလည္း ၿမိဳx{1037}ထဲသားမညုဆိုကာ   ထကား၏။ ပကကုလားထိုင္ေပၚမာ ထိုငညပဳ သူမလယိတေလးကို ေတx{1037} လိုကသည့တက္ x{1014}x{103D}လုံးေသးေတ  ေခာက္ ခားမတတ္ ထိတနx{1037}ား၏။ ပန္းစကx{1039}x{1000}ဴပင္ေအာကာ သူမ ေမ့ကနဲ့ေသာ “ လယိတေလး ”။ ၿပီးပါၿပီ။